Maassluis 80 jaar Vrijheid
“Voor vele onzer inwoners is aan den 5den Mei 1945 niet alleen voor altijd de gedachte Bevrijding verbonden, doch ook het beeld van de beide eerste Engelse Voedselschepen, die op dien dag den Waterweg zijn binnengekomen en die door duizenden met oranje vlaggen zwaaiende mensen werden verwelkomd. Doch ook voor de opvarenden van beide schepen zal 5 Mei stellig tot een onvergetelijke dag geworden zijn. Want niet alleen waren zij de eerste Britse koopvaarders, die na 5 jaar den Waterweg weer opvoeren, doch tevens, brachten zij voedsel aan een hongerend volk op den eersten dag, dat dit volk verlost was van het juk der slavernij, dat hen tot aan den rand van den afgrond had gebracht.”
Bovenstaand stukje komt uit ‘Het Laatste Nieuws’ van 7 mei 1945, een lokale verzetskrant die werd uitgegeven door de Maassluise afdeling van de Binnenlandse Strijdkrachten
Op 5 mei 1945 voeren de Liberty- schepen 'Lesto' en 'Empire Scout' propvol voedsel langs Maassluis, onder grote belangstelling van de Sluizers op het Hoofd Enkele inwoners van Maassluis hadden een bloemenkrans laten maken met daarop een oranje wimpel (die zij
vijf jaar lang clandestien bewaard hadden) en de tekst 'Maassluis dankt den zeeman' In een spontane optocht brachten zij deze met de 'Zeester' naar de Lesto Het Duitse oorlogsschip dat het konvooi begeleidde probeerde de actie te stoppen, maar kon de overhandiging van de krans aan kapitein Culbertson niet voorkomen Ook het protest van de Duitse verbindingsofficier, die aan boord van de Lesto de toespraken verschillende keren onderbrak, werd genegeerd
Boven: Maassluis viert de Bevrijding 1945
Onder: Voedselschepen 1945
Programma 80 jaar Vrijheid Maassluis
APRIL
Woensdag 9 april 2025
Historische avond van Historische Vereniging Maassluis over Poortershaven en het bombardement op 18 maart 1943 Theater Koningshof
Zaterdag 12 april 2025
Boekenbeurs Tweede Wereldoorlog door Documentatiegroep '40-'45 in Theater Koningshof
Zaterdag 12 april 2025Symposium illegale pers EAK, HVM en Trouw in Groote Kerk Maassluis
Vrijdag 18 april 2025
Voorstelling Waarom Truus in Theater Koningshof
Vrijdag 25 april 2025
Voorstelling 't Hooge Nest in Theater Koningshof
Zaterdag 26 april 2025
Podcast-project 'Verhalen van Maassluizers over de Tweede Wereldoorlog' op de Markt
MEI
Zondag 4 mei 2025Dodenherdenking in Groote Kerk en bij monument in het Prinses Julianaplantsoen
Maandag 5 mei 2025
Bevrijdingsdag 80e editie
Zaterdag 24 mei 2025
Mini-korenfestival met Waterwegkoor Maassluis in Groote Kerk
Zaterdag 24 mei 2025Vrijheidsconcert door Maassluise Harmonie
Historische Vereniging Maassluis houdt in de maand mei een fototentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog in het Douanehuisje.
JUNI
Vrijdag 6 t/m zondag 15 juni 2025
Week van de Cultuur met activiteiten op meerdere locaties
Vrijdag 13 en zaterdag 14 juni 2025
Meezingspektakel en Bluesfestival (ovb) aan de Vlieten en de Petrus Kockstraat
JULI
Vrijdag 11 juli 2025
Kinderveteranendag met thema 'Leiderschap' door Stichting Veteranen Maassluis in Theater Koningshof
Zaterdag 5 juli 2025
Veteranendag Maassluis door Stichting Veteranen Maassluis met gastspreker
Mart de Kruif in Theater Koningshof
SEPTEMBER
Dinsdag 2 september 2025
Einde van Tweede Wereldoorlog in de Pacific
Vrijdag 12 september 2025
Kindermonumentendag op meerdere locaties
Zaterdag 13 september 2025
Open Monumentendag op meerdere locaties
OKTOBER
Woensdag 1 t/m zondag 5 oktober 2025
Furieade rondom de binnenhaven en in de binnenstad
Donderdag 2 oktober 2025
Anjerconcert militaire kapel voor de volwassenen in Groote Kerk
Vrijdag 24 oktober 2025
80 jaar Verenigde Naties receptie in Loods M
Dinsdag 28 oktober 2025
Multimediale voorstelling
‘De Keuze’ leerlingen van de basisonderwijs (groep 8) en het voortgezet onderwijs in Theater Koningshof
Oktober is in Maassluis 'Maand van de Ontmoeting' Meerdere activiteiten zullen in het teken staan van 80 jaar vrijheid
Van maandag 20 tot en met vrijdag 24 oktober 2025 gaat Stichting Veteranen Maassluis speeddaten op basisscholen in het kader van 'Veteraan in de klas'
www.maassluis.nl/80-jaar-vrijheid
Terwijl de wereld in brand staat en veel mensen vrezen voor hun veiligheid hebben wij in Nederland het voorrecht om 80 jaar vrijheid te vieren. Ook voor Maassluis kwam de bevrijding in 1945 en niet, zoals gehoopt, al in 1944. Ook voor Maassluis was er de hongerwinter. En nog meer bombardementen in de buurt na het vreselijke bombardement in maart 1943. Veel jonge mannen die waren afgevoerd voor de Arbeitsinsatz. Verzetsmensen, onder wie de Geuzen, die werden opgepakt en vaak niet overleefden in de ver nietigingskampen. En de angst die er voor iedereen was; je radio afgepakt, je fiets en later ook je telefoon. Niet meer jezelf kunnen zijn, zeggen wat je wil en doen wat je hart je ingeeft Vrijheid die je ontnomen wordt
In mijn werk als burgemeester kom ik een enkele keer nog iemand tegen die het aan den lijve heeft ondervonden, bijvoorbeeld bij een 65-jarig huwelijk of het bezoek aan een honderdjarige Maar de verhalen van wie er bij was worden steeds minder Wanneer we 85 jaar vrijheid - hopelijk - over vijf jaar vieren, zullen de ooggetuigen niet meer onder ons zijn
Vandaar ook dat dit herdenken en vieren in 2025 ook in het teken staat van het doorgeven van de verhalen en het doorleven van de grote waarde van vrijheid
Het was mooi om te zien dat velen gehoor gaven aan de oproep om met ideeën te komen hoe we dit bijzondere jaar invulling kunnen geven Ik was al blij verrast in het afgelopen jaar door de grote betrokkenheid bij onze stad, maar ook hier werd weer duidelijk dat #SamenzijnwijMaassluis geen loze kreet maar een doorleefde werkelijkheid van onze stad is
Dat gaat ons ook helpen bij die andere opgave voor dit jaar: bouwen aan de weerbare samenleving De boel op orde en georganiseerd hebben wanneer we geconfronteerd worden
met een ontwrichting van de samenleving die op tal van manieren kan ontstaan Op die manier bouwen we ook echt aan onze vrijheid Vrijheid als werkwoord Een dure plicht voor ons allemaal
Maar daar naast een geweldig jaarprogramma van herdenken en vieren, waarbij een van de mooiste toch wel is dat alle groepen 8 van de basisscholen het verhaal van de Geuzen
Even voorstellen... Werkgroep Maassluis 80 jaar vrijheid
In 2025 viert Nederland en dus ook Maassluis, 80 jaar vrijheid Onze gemeente organiseert hiervoor een themajaar, bedoeld voor zowel de oudere als jongere generatie. Vrijheid is een groot goed dat het verdient om gekoesterd te worden. Met alle conflicten die spelen in de wereld om ons heen, moeten we vrijheid blijven waarderen én beschermen.
Om het themajaar onvergetelijk te maken is de Werkgroep Maassluis 80 jaar Vrijheid opgericht De groep bestaat uit voorzitter Gertjan van de Velden,
de veteranen Robert Blom en Kees Tempelaars, IKC De Groene Hoek-leerkracht Manon de Groot en wordt ambtelijk ondersteund door Paula Lourens, Lisette van Baalen en Sandra Don
Joodse stadsgenoten
Themajaar 'Maassluis 80 jaar vrijheid' is van start gegaan op zondag 26 januari 2025 in de Immanuëlkerk T ijdens deze herdenking stonden onze Joodse stadsgenoten centraal die om het leven kwamen tijdens de Tweede Wereldoorlog Alle vijf Joden die tijdens het uitbreken van de
zullen horen en ook zelf de reis naar het Oranjehotel in Scheveningen maken om daar het gevoel van onvrijheid te ervaren Laten we elkaar ontmoeten bij alle activiteiten en onze vrijheid gezamenlijk vieren in het besef dat deze meer dan ooit 80 jaar later geen vanzelfsprekendheid meer is
Jack de Vries, burgemeester Maassluis
Tweede Wereldoorlog in 1940 in Maassluis woonden zijn weggevoerd en vermoord Het gaat om twee leden van de familie Coltof en drie van de familie Van Gelderen
Herdenkingen
De komende maanden zijn er met enige regelmaat herdenkingen, maar vinden ook allerlei bijeenkomsten en activiteiten plaats voor jong en oud Het voorlopige programma is vastgesteld, maar dit programma wordt - als daar aanleiding voor isaangevuld of gewijzigd
Jack de Vries, burgemeester van Maassluis
Maassluise Geuzen moesten naar concentratiekamp Buchenwald.
De Maassluise Geuzen
Vrijwel meteen na de oorlogsdagen van mei 1940 start Ber nard IJzerdraat zijn Geuzenactie Hij accepteert de Duitse bezetting niet en schrijft uit frustratie op 15 mei 1940 zijn eerste Geuzenbericht Zijn actie had tot doel om Nederland wakker te schudden en was gebaseerd op het principe van een ouderwetse kettingbrief
De naam ‘Geuzen’ is trouwens niet bedacht tijdens de Tweede Wereldoorlog, deze is al zo’n vier eeuwen oud en komt voort uit de Tachtigjarige oorlog
Eind mei kwam IJzerdraat in contact met Jan Kijne uit Vlaardingen Samen bespraken zij de mogelijkheden van verzet tegen de Duitsers, zoals sabotage, spionage en bewapening Kijne wist direct medestanders te vinden in de wandelclub ‘Flardinga, waar Arij Kop de leiding had In een half jaar tijd groeide de organisatie uit tot zo’n 1000 leden Het juiste aantal is niet meer vast te stellen en moeilijk te schatten Bovendien waren er medewerkers die geen Geuzeneed aflegden en
dus formeel geen lid waren Mogelijk waren er zelfs meer dan 2000 leden en medewerkers tezamen
Zo kwamen de Geuzen ook naar Maassluis en werd aan het einde van de zomer van 1940 Sjaak Boezeman betrokken bij de activiteiten van het Geuzenverzet
Duitse luchtafweerstellingen werden in kaart gebracht, scholen waar Duitsers waren gelegerd, munitiedepots, Duitse voorraden, enzovoort Alle inlichtingen van militaire waarde werden verzameld om door te geven naar Engeland Wapens werden illegaal verzameld en springstoffen bijeengebracht of geproduceerd om voor gewapend verzet gereed te zijn
Door loslippigheid van een Geus werden geheime zaken verder verspreid tot ze via een NSB’er bij de Nederlandse politie kwamen, die het doorgaf aan de Sicherheitsdienst (SD) Toen volgden de arrestaties en na de verhoren weer nieuwe aanhoudingen Zo werd de gehele Geuzenorganisatie van haar leiding en veel leden beroofd
Ook Sjaak Boezeman werd op 2 december 1940 als eerste Maassluizer door de SD gearresteerd op verdenking van deelname aan de Geuzenorganisatie Sjaak overlijdt op 9 januari 1941 in het Oranjehotel te Scheveningen De eerste Geus was gevallen tijdens hardhandig verhoor door de Duitse bezetter omdat hij stug bleef zwijgen
Met de dood van Sjaak was het nog niet afgelopen met het aanhouden van Geuzen, want in januari en februari 1941 werden er in Schiedam, Vlaardingen en Maassluis meer dan 100 mannen opgepakt, soms door de SD maar meestal door de Nederlandse politie Vaak gingen ze nog dezelfde dag door naar het Oranjehotel in Scheveningen
In onze stad werden van december 1940 tot en met februari 1941 in totaal 47 Maassluizers opgepakt, op verdenking van deelname aan het Geuzenverzet Sommige kwamen na een korte periode weer vrij maar 22 stadsgenoten bleven vastzitten in Scheveningen wachtende op hetgeen komen zou Bij het schijnproces in februari en maart 1941 werden 18 mannen ter dood veroordeeld, maar drie van hen ontvingen gratie tot levenslang wegens
Politiebureau aan de Markt.
Maassluise Geuzenmonument van Dick Tulp aan de Kwartellaan
Buchenwald registratiekaart van Piet de Pagter
jeugdige leeftijd De executie van de 15 Geuzen en drie Februari-stakers op 13 maart 1941 bracht Jan Campert ertoe het gedicht van ‘De Achttien Doden’ te schrijven
De overige 157 Geuzen werden op 8 april 1941 per trein naar het concentratiekamp Buchenwald in Duitsland vervoerd Van deze Geuzen kwamen er tweeëntwintig uit Maassluis
Deze publicatie is mogelijk gemaakt door Gemeente Maassluis in samenwerking met Bastion X
Vormgeving
Bastion X Communicatie
Partners
Coördinatie en redactie
Sandra Don Gertjan van de Velden
Fotografie
Historische Vereniging Maassluis
Stockfotografie
Uitgever
Bastion X Uitgeverij & Media
Nauwe Sloopje 1b 3231 BW Brielle T 0181 417111 info@bastionx nl www bastionx nl
Copyright
Niets uit deze publicatie mag worden vermenigvuldigd zonder vooraf gegeven toestemming van de uitgever
Aan deze uitgave kunnen geen rechten worden ontleend
Disclaimer
De afbeeldingen zijn afkomstig van vele bronnen De redactie heeft getracht de herkomst van de foto’s te achterhalen Er is nadrukkelijk toestemming gevraagd aan de verstrekker van de foto’s voor het gebruik
Het is nooit de intentie van de redactie geweest om bewust zonder toestemming van de maker, foto’s waarop © rust, (ongevraagd) te publiceren
Cellengang in het Oranjehotel
Het Geuzenbericht van Bernard iJzerdraat
De bizar zware omstandigheden in de diverse kampen hebben acht Maassluise Geuzen de das om gedaan, te weten: Cor Booster, Arie Bouman, Jan van der Burg, Piet de Pagter, Johan Peterse, W im Weltevreden, Niek van ‘t Wout en Job van der Zee
Voor hun inzet tijdens de Tweede Wereldoorlog kregen veel Geuzen uit de regio ‘Het Verzetsherdenkingskruis’ Op 14 december 1981 ontvingen zij deze uit handen van Prins Ber nhard in de kerkzaal van de oude Koningshof In totaal werden er in Maassluis 127 verzetsherdenkingskruizen uitgereikt, waarvan 59 postuum
De verzetsdaden en acties van de Geuzen waren misschien niet spectaculair te noemen en hun organisatie was wat primitief, maar het waren wel de Geuzen die met hun dood anderen hebben wakker geschud en het verzet tegen de bezetter hebben doen groeien Ook in Maassluis bleef gedurende de oorlog actief verzet, zoals het maken van verzetskrantjes, hulp aan onderduikers, tot aan een gewapende overval op het distributiekantoor Zij hadden geleerd van hetgeen mis was gegaan bij de Geuzen
De Geuzen, zij waren de eersten...
Maassluise Joden
Synagoge aan de Groen van Prinstererkade
Het leggen van een stolperstein, ook wel struikelsteen genoemd
Eind 17e eeuw is Maassluis een van de weinige gemeenten in Zuid-Holland waar zich al Joden mogen vestigen. Vanaf 1750 neemt het aantal Joden in Maassluis langzaam maar zeker toe. In 1769 geven de ‘Schepenen van Maassluis’ (de voorgangers van de Gemeenteraad) toestemming voor de oprichting van een Joodse gemeenschap met een eigen synagoge
In de meeste dorpen om ons heen en in steden als Schiedam en Delft, zijn Joden tot 1786 niet welkom Maassluis is daarentegen juist zeer gastvrij en zodoende is hier rond 1800 al een behoorlijke Joodse gemeenschap die qua grootte tot de jaren negentig van de negentiende eeuw min of meer constant blijft Tussen 1892 en 1930 loopt het aantal Joden in Maassluis terug van 92 tot 8
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zijn bijna alle Joden uit Maassluis vertrokken en hebben zij voor een leven in de grote stad gekozen In Maassluis wonen dan nog maar zes Joden De slager Jozeph van Gelderen met zijn echtgenote Jetje van Gelderen-Hamburg en hun 20-jarige dochter Bertha (Beppie) wonen aan de Markt 1 De fotograaf Abraham Coltof en zijn echtgenote Rosa Coltof-Kan huizen aan de Noordvliet 69 Hun volwassen kinderen Louis en Helena Coltof zijn al gevlucht uit Maassluis Anna van de Vlist-Pappie, die in 1937 met haar niet-Joodse man naar Maassluis is gekomen om een stoffenzaak in de Nieuwstraat 20 te openen, completeert de lijst
In januari 1941 wordt de scheiding tussen Joden en niet-Joden steeds strenger door-
Familiefoto van Gelderen, waar van 12 zijn vermoord in een concentratiekamp
Van links naar rechts: Jetje van Gelderen-Hamburg, Beppie van Gelderen en Jozeph van Gelderen
gevoerd Bij cafés, zwembaden, sportvelden, musea, dierentuinen, bibliotheken, markten, schouwburgen en tal van andere openbare gelegenheden komen borden met de tekst ‘Voor Joden verboden’ Alle Joden moeten zich melden voor registratie Vrijwel iedereen gehoorzaamt Want wat gebeurt er als je weigert? En waarom zou je niet uitkomen voor je afkomst? Later maakt de registratie het de nazi’s makkelijker om maatregelen tegen de Joden uit te voeren De Joden moeten hun geld inleveren en hun bedrijven worden in beslag genomen Bij verenigingen worden hun lidmaatschappen stopgezet In november 1941 mogen zij zelfs niet meer zonder toestemming reizen
Jodenster
Op 2 mei 1942 wordt het dragen van de Jodenster verplicht gesteld. Iedereen vanaf 6 jaar moet een gele, stoffen ster met het woord ‘Jood’ op zijn kleren dragen, zodat hij altijd goed herkenbaar is Ook de families van Gelderen, Coltof, en mevrouw van der Vlist moeten sterren kopen voor 4 cent per stuk En het wordt allemaal nog veel erger
Op 18 oktober 1942 worden de families van Gelderen en Coltof gearresteerd Na de nacht doorgebracht te hebben op het politiebureau aan de Markt worden ze met de trein naar de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam gebracht Deze locatie dient als verzamelplaats voor deportatie Hier zijn ze drie dagen gebleven en op 22 oktober zijn ze doorgereisd naar Kamp Westerbork op de Drentse heide
Doorgangskamp
Kamp Westerbork is een doorgangskamp en de volgende dag vertrekken ze alweer naar Auschwitz in Polen Zo’n 80 kilometer voor Auschwitz, bij het plaatsje Cosel, stopt de trein en laten de nazi’s alle mannen tussen de 15 en de 50 jaar uitstappen om voor ze te werken in een arbeidskamp Jozeph van Gelderen wordt ook uit de trein gehaald en moet daar afscheid nemen van zijn vrouw en dochter Ze zullen elkaar nooit meer zien Jozeph heeft nog twee maanden hard moeten werken in het arbeidskamp Königshütte voordat hij hier overlijdt op 29 december 1942 aan de gevolgen van een longontsteking
Trein
De trein met Jetje van Gelderen-Hamburg, Beppie van Gelderen, Abraham Coltof en Rosa Coltof- Kan komt op maandag 26 oktober 1942 in Auschwitz aan Alle passagiers worden direct na aankomst naar de gaskamers gebracht
Anna van der Vlist-Pappie wordt op 19 maart 1943 gearresteerd en gedeporteerd naar Westerbork Echter, zij wordt na tien dagen weer vrijgelaten, waarschijnlijk omdat zij getrouwd is met een christen. Op 16 november 1943 krijgt zij zelfs van de nazi’s vrijstelling om een Jodenster te dragen
In Maassluis worden wij herinnerd aan de Joodse stadsgenoten Maassluis door de Stolpersteine die voor de deur liggen van het pand aan Markt 1 waar de familie Van Gelderen woonde en voor het pand op Noordvliet 69 waar het echtpaar Coltof woonde
Gezin Coltof, v l n r : Abraham, Louis, Helena en Rosa
Politiebureau aan de Markt
Oud-veteranen Nieuw-Guinea
Op missie naar de Oost
Ze gingen als broekies op pad, eind jaren ’50, begin jaren ’60 en kwamen als volwassen kerels terug De tachtigers Aad, Henk en Rutger behoren al jaren tot de club van Stichting Veteranen Maassluis Voor deze ene keer blikken ze terug op de roerige periode die zij beleefden in Nieuw-Guinea
Met een schoenendoos vol met oude foto’s, maar ook lintjes, medailles en een baret, zitten ze aan tafel Als de doos eenmaal open gaat, komen de herinneringen en de verhalen vanzelf, zo blijkt Want Aad, Henk en Rutger hebben één ding gemeen: ze dienden allen in Nieuw-Guinea Henk deed dit op vrijwillige basis, hij was zeven jaar beroepsmilitair bij de marine Aad en Rutger waren marinier en belandden er vanwege hun dienstplicht
“Vroeger kreeg je een oproep en dan ging je gewoon, zonder vragen te stellen Het was je plicht”, blikt Aad terug “Maar ik was nog maar een ventje, heel naïef en verlegen Stond ook een beetje argeloos in het leven T ijdens de korte maar zware militaire training in Door n kreeg het hele peloton met enige regelmaat te horen: ‘Het is je moeder niet kom op!’ Ik wist echter van niks, voor mij was alles nieuw Je werd daar gekneed Je moest een kerel worden die zichzelf kon verdedigen, die kon vechten als dat nodig was ”
Stenentijdperk
Eenmaal in Nieuw-Guinea aangekomen ging er een wereld voor de jonge militairen open “De mensen leefden daar nog in het stenentijdperk”, vertelt Rutger “Mannen liepen met een peniskoker om en vrouwen en kinderen werden apart gehouden Toen het ijs eenmaal gebroken was kwamen ze naar ons toe om ons aan te raken W ij waren namelijk wit en zij zwart Het voelde als een cultuurshock voor ons allemaal, dat is iets dat je nooit meer vergeet Net als die patrouilles in de nachtbush Als je dan ’s nachts alleen op wacht moest, vond ik dat wel eng Je was in een vreemde omgeving, moest op alles voorbereid zijn Daar werd ik wel een beetje angstig van ”
Onze laatste kolonie in de Archipel Maar hoe zat dat ook alweer, dat conflict in Nieuw-Guinea halverwege de vorige eeuw? Het westelijk deel van Nieuw-Guinea was onze laatste kolonie in de Archipel en viel eind 1949 buiten de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië, zo is te lezen op de website van het Nederlands Veteraneninstituut De Indonesische leider Soekar no vond dat Nieuw-Guinea ook bij Indonesië hoorde en wilde het zo snel mogelijk inlijven Het ‘laatste stukje Indië’ werd vanaf 1950 zodoende inzet van een slepend conflict tussen Nederland en Indonesië dat rond 1960 een sterker militair karakter kreeg
Troepensterkte moest worden opgevoerd Nederland werd gedwongen de troepensterkte tot ongeveer 10 000 militairen op te voeren In de
Foto’s verbeelden de situatie tijdens de strijd in Nieuw-Guinea (credit: Nederlands Veteraneninstituut)
periode 1950-1962 zijn in totaal zo’n 30 000 Nederlandse militairen ingezet in het toenmalige Nederlands Nieuw-Guinea Zij kregen in 1962 te maken met infiltraties van duizenden Indonesische militairen (parachutisten) Het kwam in die maanden geregeld tot gevechten, waarbij ook Nederlandse militairen sneuvelden
Invasie
In augustus 1962 werd duidelijk dat Indonesië een grote invasie voorbereidde en dat Nederland geen steun van bondgenoten hoefde te verwachten Daarom droeg Nederland het gebied in oktober 1962 over aan de Verenigde Naties (VN) die het enkele maanden later weer aan Indonesië afstonden
Attributen van de oud-militairen Aad, Henk en Rutger en een landkaart van het toenmalige Nieuw-Indië
De veteranen maakten van dichtbij die verliezen mee en dat was heftig, want de kameraadschap was in die tijd groot Ze hebben - gelukkig - zelf nooit mensen gedood, maar moesten wel infiltranten veiligstellen Oftewel: gevangen nemen Het was een vreemde gewaarwording, concluderen zij decennia later De Nederlanders moesten aan de andere kant van de wereld een conflict uitvechten maar waren slecht voorbereid Zo hadden ze weinig training gehad, moesten ze het doen met een matige gevechtsuitrusting en kwamen ze terecht in een cultuur die voor hen onbekend was Dat was lastig, in allerlei opzichten
Alarm
“Aan boord hadden we het zwaar Elke nacht ging het alarm wel een paar keer af en dan moest je gelijk je nest uit”, kan Henk zich nog als de dag van gisteren herinneren “Meestal was het een vals alarm, maar je moest toch elke keer in actie komen Dat sloopt je uiteindelijk wel Dan heb ik het nog niet eens over al het ongedierte aan boord W ij hadden bijvoorbeeld steevast last van kakkerlakken en die zaten dan echt overal Ook in je kleren We waren wel heel creatief, vingen die beesten met een blik
waar pinda’s in zaten en verschroeiden ze dan onder de lamp Maar het waren er zo ontzettend veel, dat was niet te doen! Ik heb er een trauma aan overgehouden ”
Naar huis
Hoe gingen de mannen dan uiteindelijk terug naar huis? “Met een rotgevoel”, reageert Henk gelijk “Je kon helemaal geen moer doen aan die klotezooi daar ” “Ja, wij hadden de bevolking teleurgesteld en dat deed pijn, want we lieten ze achter met niets terwijl we in die korte tijd dat we er waren wel echt een band met hen hadden opgebouwd”, vult Rutger aan “Ze fungeerden letterlijk als onze gidsen ” Aad heeft het vertrek zelfs nog heftiger ervaren: “Ik kwam thuis met een leeg en doelloos gevoel Ik moest ander werk gaan zoeken, maar ik wist niet goed wat Ik was vooral bezig met het hoe en waarom van het leven en moest ontdekken wie ik zelf was Ik draag deze ervaring dan ook tot op de dag van vandaag met me mee ”
Chagrijnig en gefrustreerd
Dat geldt ook voor de anderen, zij het allemaal op hun eigen manier “Je wordt er een stuk chagrijniger
van, gefrustreerder ook”, meent Henk “Als ik nu geweld zie, denk ik eigenlijk altijd: ‘Moet dat nou, kan dat niet anders?’ Dat is toch wel iets dat ik heb overgehouden aan mijn tijd bij de marine ”
Er veel over praten
Rutger knikt, herkent dat gevoel wel “Ja, ga gewoon het gesprek met elkaar aan”, luidt zijn boodschap “Praten, praten en nog eens praten Het is altijd beter dan zinloos vechten Zelf ervaar ik trouwens dat ik het nog steeds niet fijn vind om van achteren stiekem of op een heel stille manier door iemand benaderd te worden Dan schiet ik als het ware gelijk in een gevechtsmodus Het gevoel dat ik me moet verdedigen is dan overduidelijk aanwezig Dat zal altijd zo blijven ”
Hoewel ze nu tachtigers zijn overheerst anno 2025 nog steeds hetzelfde gevoel: Zij zijn voor Jan met de korte achter naam naar Nieuw-Guinea gegaan en dat is een blijvende frustratie “W ij hebben gezien wat het is om in een conflictsituatie te leven en weten gelukkig ook wat het betekent om in vrijheid te leven Daarom zou ik vooral willen zeggen: koester je vrijheid”, besluit Rutger
Pa g i n a 1 4 V r i j h e i d s c o u r a n t M a a s s l u i s * M a a r t 2 0 2 5 * J u b i l e u m u i t g a v e
Regenboog Platform Maassluis en Belangengroep inclusief Maassluis
(BiM)
I n 2 0 2 5 m o g e n w e d a n s t i l s t a a n b i j h e t f e i t
d a t w e 8 0 j a a r g e l e d e n b e v r i j d w e r d e n ,
v o o r m e n s e n m e t e e n a n d e r e h u i d s k l e u r,
g e l o o f , g e a a r d h e i d , f y s i e k e o f g e e s t e l i j k e
b e p e r k i n g i s h e t e c h t e r g e e n v a n z e l f s p r e -
k e n d h e i d d a t o o k z i j l e v e n i n ‘ v r i j h e i d ’ H e t
a f g e l o p e n j a a r w e r d e n i n M a a s s l u i s
d a a r o m t w e e b e l a n g e n g r o e p e n o p g e r i c h t :
R e g e n b o o g P l a t f o r m M a a s s l u i s e n B e l a n -
g e n g r o e p i n c l u s i e f M a a s s l u i s ( B i M ) .
R e g e n b o o g P l a t f o r m M a a s s l u i s
H e t R e g e n b o o g P l a t f o r m M a a s s l u i s i s e e n b e -
l a n g e n o r g a n i s a t i e v o o r d e L H B T I Q + g e m e e n -
s c h a p e n b e s t a a t u i t v r i j w i l l i g e r s z o n d e r p r o f e s s i o n e l e z o r g a c h t e r g r o n d Vo o r e s s e n t i ë l e z o r g - e n h u l p v r a g e n k u n n e n z i j m e n s e n h e l p e n
o m d e j u i s t e i n s t a n t i e s t e r a a d p l e g e n H e t p l a t -
f o r m o r g a n i s e e r t r e g e l m a t i g e v e n e m e n t e n o m
b e w u s t z i j n t e c r e ë r e n e n v e r b i n d i n g t e m a k e n
b i n n e n e n m e t d e L H B T I Q + g e m e e n s c h a p i n
M a a s s l u i s e n o m g e v i n g
M a r c o v a n S c h i e w a s e e n v a n d e o p r i c h t e r s
Vo o r z i j n i n z e t o n t v i n g h i j i n o k t o b e r 2 0 2 4 d e
O p s t e k e r t i j d e n s d e u i t r e i k i n g v a n d e J i l l i s
B r u g g e m a n P e n n i n g i n S c h i e d a m
“ I k h e b m i j d e a f g e l o p e n v e e r t i e n j a a r i n g e z e t
v o o r d e a c c e p t a t i e v a n o n z e g e m e e n s c h a p .
N i e t a l l e e n b i n n e n m i j n w e r k b i j d e p o l i t i e , m a a r
o o k i n m i j n d i r e c t e o m g e v i n g ” , a l d u s d e t r o t s e
M a a s s l u i z e r n a a f l o o p v a n d e u i t r e i k i n g “ I k
w e e t w e l k e l a d i n g d e J i l l i s B r u g g e m a n P e n n i n g
i n m i d d e l s h e e f t D a t i k e e n O p s t e k e r m a g o n t -
v a n g e n , v i n d i k d a n o o k e e n e n o r m e e e r I k z a l
d e s p e l d m e t t r o t s d r a g e n ”
H o e w e l e r v o l g e n s Va n S c h i e n o g a l t i j d w e r k a a n d e w i n k e l i s a l s h e t g a a t o m a c c e p t a t i e
v a n d e l o k a l e l h b t q i a + - g e m e e n s c h a p , z i e t h i j
o o k d a t e r s t a p p e n z i j n g e z e t “ W e h e b b e n i n
v e e r t i e n j a a r v e e l b e r e i k t D a t e r b i j v o o r b e e l d i n e e n g e m e e n t e a l s M a a s s l u i s e e n r e g e n b o o gp l a t f o r m i s g e k o m e n , i s e c h t w e l b i j z o n d e r
I k h o o p d a t i k o o k d e k o m e n d e j a r e n n o g e e n
b i j d r a g e k a n l e v e r e n a a n v e r d e r e a c c e p t a t i e ”
B i M
S t o e p t e g e l s d i e s c h e e f l i g g e n , t a k k e n d i e v a n u i t e e n t u i n o v e r d e s t o e p h e e n h a n g e n e n o p - e n a f r i t t e n d i e o n t b r e k e n w a a r d o o r m e n s e n i n e e n r o l s t o e l w o r d e n g e h i n d e r d H e t z i j n z o m a a r w a t o b s t a k e l s w a a r m e n s e n m e t e e n b e p e r k i n g t e g e n a a n l o p e n D a a r o m i s o p 1 8 a p r i l 2 0 2 4 d e B e l a n g e n g r o e p i n c l u s i e f
M a a s s l u i s ( B i M ) o p g e r i c h t , w a n t ‘ i e d e r e e n m o e t k u n n e n m e e d o e n ’
D e B i M b e s t a a t u i t e e n g r o e p v a n z o ’ n v i j f t i e n t o t t w i n t i g i n w o n e r s u i t M a a s s l u i s m e t e e n
b e p e r k i n g M e n s e n m e t v i s u e l e p r o b l e m e n ,
Marco van Schie, mede-oprichter van het Regenboog Platform Maassluis ontving uit handen van de Maassluise wethouder Sjoerd Kuiper in oktober 2024 de Opsteker
m e n s e n d i e a f h a n k e l i j k z i j n v a n h u n r o l s t o e l , m a a r o o k m e n s e n m e t e e n v e r s t a n d e l i j k e
b e p e r k i n g z o a l s h e r s e n l e t s e l o f e e n c h r o n i s c h e a a n d o e n i n g a l s C O P D Z i j o n d e r v i n d e n
d a g e l i j k s a a n d e n l i j v e d a t m e n s e n m e t e e n b e p e r k i n g i n M a a s s l u i s n o g s t e e d s o p a l l e r l e i k n e l p u n t e n s t u i t e n
D a v i d v a n d e r H o u w e n i s v o o r z i t t e r v a n d e
B i M e n i s e v e n e e n s a f h a n k e l i j k v a n z i j n r o l s t o e l s i n d s h i j e e n p a a r j a a r g e l e d e n e e n d w a r s l a e s i e k r e e g Z i j n m i s s i e ? “ O n s b e l a n g r i j k s t e d o e l i s b e w u s t w o r d i n g c r e ë r e n N i e t a l l e e n b i n n e n h e t s t a d h u i s , m a a r b i n n e n h e e l M a a s s l u i s ” , v e r t e l t h i j “ N i e t o p e e n v e r w i j t e n d e m a n i e r, m a a r v o o r a l c o n s t r u c t i e f i n d e t r a n t v a n ‘ d e n k e e n s e e n s t a p j e v e r d e r ’ H o e i s d i t v o o r i e m a n d d i e n i e t k a n z i e n o f l o p e n ? ”
D e B i M i s m o m e n t e e l b e z i g m e t e e n t o u r l a n g s
d e M a a s s l u i s e s c h o l e n D e l e d e n g e v e n h i e r
e e n k o r t e l e s w a a r i n z i j h u n w e r k t o e l i c h t e n e n t e g e l i j k e r t i j d d e l e e r l i n g e n l a t e n e r v a r e n w a t h e t i s o m m e t e e n b e p e r k i n g t e m o e t e n l e v e n
D a a r m e e w i l l e n z i j b e w u s t w o r d i n g c r e ë r e n
Interview met groep 8 van IKC De Groene Hoek
Ze zijn geboren in vrijheid en kunnen zich nauwelijks voorstellen hoe het is om te leven in een conflictsituatie, laat staan een oorlog Toch wordt er in groep 8 van IKC De Groene Hoek veel gesproken over wat het is om in vrijheid te leven en wat dat precies betekent, hoe je daar mee omgaat Mick (11) en Eliz (11) hebben daar ook zo hun mening over
Mick en Eliz, leerlingen van groep 8 van IKC De Groene Hoek en de veteranen Robert Blom en Kees Tempelaars in actie voor de klas
D e a f g e l o p e n w e k e n w a s h e t o n d e r w e r p
8 0 j a a r v r i j h e i d e e n t h e m a d a t c e n t r a a l s t o n d i n d e k l a s v a n j u f M a n o n d e G r o o t
D e l e e r k r a c h t v i n d t h e t b e l a n g r i j k d a t
h a a r l e e r l i n g e n l e r e n w a t d i t i n h o u d t , m a a r v o o r a l o o k d a t z i j b e s e f h e b b e n v a n o n s o o r l o g s v e r l e d e n e n w a t w e d a a r u i t
k u n n e n l e r e n D i e i n f o r m a t i e w e r d d o o r d e k i n d e r e n o p g e z o g e n
I n t e r e s s a n t “ Z e v i n d e n h e t a l l e m a a l r e u z e i n t e r e s s a n t ,
O
:
w a n n e e r s p r e e k j e v a n e e n m o o r d e n
w a n n e e r w o r d t i e t s e e n g e w a p e n d
c o n f l i c t ?
Vr a g e n e n a n t w o o r d e n
A l l e m a a l v r a g e n d i e t i j d e n s h u n p r e s e n t a t i e
b e a n t w o o r d w e r d e n D e k l a s g e n o t e n M i c k
e n E l i z l u i s t e r d e n a a n d a c h t i g t o e Wa t
b e t e k e n t v r i j h e i d v o o r h e n ? E e n v r a a g
w a a r o v e r z e n i e t l a n g h o e v e n n a t e
d e n k e n
“ Vo o r m i j b e t e k e n t v r i j h e i d d a t j e o v e r a l n a a r t o e k a n , d a t j e e e n e i g e n m e n i n g m a g h e b b e n d i e j e g e w o o n k a n u i t s p r e k e n ” , s t e e k t M i c k v a n w a l E l i z k n i k t e n v u l t a a n :
“ Vr i j h e i d i s o o k d a t j e e v e n v e e l r e c h t e n
h e b t , d a t i e d e r e e n d u s g e l i j k i s e n e r g e e n
o n d e r s c h e i d w o r d t g e m a a k t A l w e e t i k d a t d i t n i e t v o o r i e d e r e e n g e l d t S o m m i g e
m e n s e n z i j n h e l a a s n i e t v r i j , l e v e n v o l g e n s
b e p a a l d e r e g e l s d i e o p g e l e g d z i j n ” A l i s d a t i e t s w a t M i c k z i c h s l e c h t k a n
v o o r s t e l l e n “ W i j l e v e n i n v r i j h e i d , a l s i k
e r g e n s n a a r t o e w i l d a n k a n d a t A l s j e
d a t n i e t m a g , l i j k t m e d a t e c h t h e e l n a a r
J e w i l t t o c h g e w o o n z i j n w i e j e b e n t e n z e g g e n w a t j e w i l t . ”
Vr i j h e i d v a n m e n i n g s u t i n g
M a a r m a g j e d a n w e r k e l i j k w a a r a l t i j d
z e g g e n w a t j e d e n k t ? H e t b e a n t w o o r d e n
v a n d i e v r a a g k o s t d e k l a s g e n o t e n i e t s
m e e r t i j d “ J e m a g i n N e d e r l a n d z e g g e n
w a t j e d e n k t z o l a n g h e t m a a r n i e t h e e l
o n a a r d i g i s e n j e a n d e r e m e n s e n e r g e e n
p i j n m e e d o e t ” E l i z d e e l t d i e m e n i n g , m a a r z i e t o o k d a t d i t n i e t a l t i j d g e b e u r t “ H o e p r e s i d e n t Tr u m p o p t v s p r a k t e g e n
p r e s i d e n t Z e l e n s k y ; d a t w a s n i e t h e e l
r e s p e c t v o l ” , m e e n t z i j “ I k v i n d d a t w e l s p a n n e n d e n o o k b e s t e n g Wa n t s t r a k s b r e e k t e r o o r l o g u i t e n d a n ? ”
“ M i s s c h i e n m o e t e n w i j d a n w e l m e e d o e n ” , r e a g e e r t M i c k “ M i s s c h i e n m o e t e n w e d a n w e l v e c h t e n , m a a r i k w e e t h e l e m a a l n i e t o f i k d a t w e l w i l I k h o o p v o o r a l d a t a l d i e r u z i ë n d e m e n s e n e l k a a r i n h u n w a a r d e l a t e n D a t g e b e u r t n u n i e t a l t i j d A l s w e a a r d i g e r v o o r e l k a a r z i j n , w o r d t d e s f e e r o o k b e t e r D i s c u s s i ë r e n m a g a l t i j d , m a a r h e t m o e t w e l o p e e n n e t t e m a n i e r ”
Vr e d e
E l i z i s h e t r o e r e n d e e n s m e t h a a r k l a sg e n o o t e n z e g t t o t s l o t : “ W i j z i j n h i e r i n N e d e r l a n d i n v r e d e g e b o r e n , i k h o o p e c h t d a t w e d e k o m e n d e j a r e n o o k i n v r i j h e i d k u n n e n b l i j v e n l e v e n ”
Stichting Veteranen Maassluis brengt veteranen samen
Stichting Veteranen Maassluis is een organisatie die veteranen uit Maassluis samenbrengt De stichting heeft als doel veteranen met elkaar in contact te brengen en hen na hun diensttijd te ondersteunen bij de re-integratie in de maatschappij Het bestuur bestaat uithoe kan het ook anders - Maassluise veteranen Elk met hun eigen verhaal en achtergrond bij defensie
Zo is Robert Blom tegenwoordig secretaris van de club, maar was hij in een vorig leven korporaal Arjan Driessen is nu penningmeester, in het verleden deed hij dienst als sergeant eerste klasse Kees Tempelaars is ook actief als secretaris van Stichting Veteranen Maassluis, ooit voer hij op zee als marineofficier Harmen Mooibroek tot slot, is de huidige voorzitter van de club die ervaring opdeed als soldaat en korporaal
Samen met de andere bestuursleden hebben zij zichzelf ten doel gesteld het onderlinge contact en de saamhorigheid tussen de veteranen van Maassluis te bevorderen De stichting organiseert regelmatig bijeenkomsten en activiteiten waarbij veteranen elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen kunnen delen Door zich in te zetten voor het welzijn van de veteranen, draagt de stichting bij aan de erkenning en waardering van hun dienst voor ons land
De veteranen werden uitgezonden naar verschillende landen, met al even diverse culturen Zo gingen zij op missie naar Libanon, Afghanistan, Bosnië, Mali en de Perzische Golf, ten tijde van de Golfoorlog begin jaren ’90, om zo maar een paar voorbeelden te noemen Hun gemeenschappelijke deler? Ze waren vaak lange tijd van huis én aangewezen op elkaar wat zorgde voor een grote saamhorigheid
Hun missie was echter altijd één groot avontuur “Al ging ik op missie toen mijn dochter net was geboren”, vertelt Arjan “Dat was wel pittig, want dat betekent dat je veel moet missen en dat ik haar eerste maanden niet van dichtbij heb meegemaakt ” “Voor het thuisfront is het sowieso wel spannend”, vult Kees aan “Zij weten namelijk niet goed waar jij allemaal mee bezig bent en in welke situatie je zit Je bent ook vaak zo druk dat je helemaal geen tijd hebt om daar mee bezig te zijn ”
Maar toch, zo zijn de veteranen van mening: ‘Als je het voor elkaar krijgt om met je club een teamgeest te creëren, ben je spekkoper Dan valt die heimwee naar huis wel mee, ben je er niet zo mee bezig Dan heb je een schitterende tijd ’
De veteranen blikken in zijn algemeenheid sowieso terug op een mooie periode bij defensie,
Foto’s zijn gemaakt tijdens de laatste lokale Veteranendag in Maassluis in 2024 door Chris Kalkman
of het nu de landmacht, luchtmacht of marine is “Het verrijkt je leven voor honderd procent”, meent Harmen “Natuurlijk, je kunt trieste gebeurtenissen meemaken, zoals collega’s die overlijden tijdens een aanval, maar ook in het dagelijks leven kunnen mensen wegvallen Wat het bijzonder maakt is dat je op dat moment met zijn allen in de shit zit maar ook gedwongen wordt om er samen weer uit te komen Mijn ervaring die ik in het leger heb opgedaan is een ervaring voor de rest van mijn leven Het vergroot je kijk op de wereld Bovendien, je ontdekt in welke welvaart je leeft en ziet in wat het betekent om welvaart te verdedigen ”
Robert was voordat hij diende helemaal niet zo bezig met andere culturen “Ik kom nog uit een tijd dat het bijvoorbeeld op school niet heel
gebruikelijk was dat je klasgenoten had met verschillende etnische achtergronden Toen ik werd uitgezonden ging er letterlijk een wereld voor mij open Pas dan zie en ervaar je hoe de Westerse met de Oosterse cultuur kan botsen Het is een andere wereld, maar o zo interessant Het maakt je ook nederig, want niet in alle landen stroomt er zomaar water uit de kraan Het besef dat dit bij ons allemaal maar normaal is, is ook een gevoel van vrijheid ” Met andere woorden, als de Stichting Veteranen Maassluis een gezamenlijke boodschap zou willen overbrengen, dan luidt die boodschap als volgt: ‘Koester de vrijheid waarin je leeft en wees je vooral bewust van al je verworven vrijheden want die zijn niet voor iedereen vanzelfsprekend ”
Veteraan in de klas
Om ook de jongere generatie kennis te laten maken met wat het is om te werken voor defensie, is Stichting Veteranen Maassluis aangesloten bij het project Veteraan in de Klas van het Nederlands Veteranen Instituut T ijdens zo’n sessie raken de jongeren bekend met het begrip ‘veteraan’ en het begrip ‘vrijheid’ De gastlessen zijn geschikt voor zowel basisonderwijs, voortgezet onderwijs als hoger onderwijs
“Je bent veteraan als je uitgezonden door Nederland in oorlogsgebied bent geweest Dat is de definitie van een veteraan”, legt secretaris Robert Blom uit “Het is belangrijk dat we laten zien dat een veteraan niet alleen dat oude mannetje is dat in Vietnam heeft gediend Er zijn namelijk ook veel jongere veteranen, zowel mannen als vrouwen Veteraan zijn is dus niet iets stoffigs, zoals veel jongeren denken Dat merken we vaak wel als we in ons uniform een klas binnenkomen Een beeld dat indruk maakt Bovendien werkt het voor de kinderen ook stimulerend, want ze beginnen gelijk vragen te stellen en dat is erg leuk ”
Maar hoe werkt dat dan; een veteraan in de klas? Als een school thema’s als vrede, vrijheid en oorlog bespreekbaar wil maken in de klas, dan kan dat Er komt dan letterlijk een veteraan in de klas die vertelt over wat hij of zij heeft meegemaakt tijdens missies Het project geeft invulling aan de lessen goed burgerschap De veteranen die de gastlessen geven zijn speciaal opgeleid om de lessen te geven, weten dus ook hoe zij scholieren en studenten moeten aanspreken
De lesprogramma’s gaan altijd over thema’s als vrede, vrijheid en oorlog Onderwerpen die actueler zijn dan ooit nu het dit jaar niet alleen tachtig jaar geleden is dat Nederland werd bevrijd maar er tegelijkertijd op verschillende plekken in de wereld conflicten worden uitgevochten De lessen van de veteranen vormen een mooie kapstok om het hierover te hebben in de klas
Kijk voor meer informatie over Stichting Veteranen Maassluis op de website: www.veteranenmaassluis.nl
Wilt u meer weten over het project Veteraan in de Klas, kijk dan op www.nlveteraneninstituut.nl/educatie
I N T E R V I E W
Anno 2025 zijn er nog steeds mensen die vanwege een oorlogssituatie in hun eigen land op de vlucht slaan omdat ze in hun thuisland niet meer veilig zijn Ook in Maassluis wonen vluchtelingen, zoals Malek Alnajm en Asmik Pilliposian Hoe is het voor hen om in een land te leven, dat dit jaar 80 jaar geleden bevrijd werd en sindsdien geen serieuze dreiging meer heeft gekend?
Malek Alnajm vluchtte veertien maanden geleden vanuit Syrië richting Nederland waar hij in het asielzoekerscentrum in Ter Apel belandde Uiteindelijk kon hij in Maassluis terecht waar hij een plekje kreeg op vluchtelingenboot Patria Inmiddels wordt hij door de medebewoners op handen gedragen Hij fungeert als een soort vader, vooral vanwege zijn positieve instelling De 55-jarige Syriër is tevreden met zijn huidige woonplek “Het is meer dan goed genoeg Ik ben hier veilig, meer kan ik momenteel niet vragen”, is hij van mening
Toch zou Malek het liefst met zijn gezin herenigd worden, maar dat zit er voorlopig niet in Zo is zijn vrouw in Syrië achtergebleven Van zijn zes kinderen woont er een dochter in Engeland en eentje in Rotterdam De andere kinderen verblijven eveneens nog in Syrië
“Het is moeilijk om gescheiden van elkaar te moeten leven”, vertelt hij over zijn huidige situatie “Het is mijn droom om weer herenigd te worden, maar dat is voorlopig niet aan de orde Ik ben in elk geval blij dat een van mijn dochters in de buurt woont, samen met haar man We hebben steun aan elkaar ”
Bijna drie maanden na het einde van het Assadregime is het nog steeds onduidelijk hoe de situatie in Syrië is en of het bijvoorbeeld veilig is voor vluchtelingen om terug te keren. Volgens Malek regeert de chaos in zijn geboorteland waar mensen die terugkeren moeten oppassen voor kidnapping “Als mensen horen dat je in Europa hebt gewoond, denken ze automatisch dat je rijk bent, ook al is dat niet zo”, legt hij uit “Maar dat betekent dat je een doelwit bent en dus goed moet uitkijken ”
Voor Malek is het sowieso moeilijk zich voor te stellen hoe is het om in vrijheid te leven Hij werd geboren tijdens het dictatorschap van de familie Assad “Je kunt bijna zestig jaar dictatorschap niet fixen in een paar maanden, dat heeft veel meer tijd nodig Maar ik ben nog steeds verbaast dat iemand als Geert W ilders hier in Nederland alles maar mag zeggen, zonder dat dit consequenties heeft Dat kunnen Syriërs zich gewoon niet voorstellen ” Malek heeft een verblijfsvergunning aangevraagd, maar die procedure loopt nog Of hij niet liever terug wil naar zijn geboorteland waar hij ooit voor de overheid werkte zoals veel Syriërs? “Niet zolang het niet stabiel is”, is hij duidelijk in zijn reactie “Bovendien is het hier makkelijker om een leven op te bouwen Mijn familie in Syrië leeft in een tentenkamp aangezien ons huis ver nietigd is Er is weinig werk en zonder geld kun je niets opbouwen Als je dus nu terug gaat heb je in mijn ogen geen eerlijke kans ”
Maar hoe ziet Malek zijn toekomst dan voor zich? “Toen ik nog in Syrië woonde had ik maar één droom: leven in vrijheid Dat jullie in Nederland al
Malek Alnajm en Asmik Pilliposian, poserend in de tuin van het stadhuis van Maassluis
en voor de ingang
I N T E R V I E W
tachtig jaar vrijheid kennen, is echt iets om te koesteren, om trots op te zijn Ik hoop dat ik ooit weer met mijn gezin herenigd wordt en dat ook wij dat gevoel kunnen ervaren ”
Asmik Pilliposian weet wél wat het betekent om te leven in vrijheid Tot aan 2014 woonde zij zonder zorgen in de stad Slavjansk, in de Donbas
Totdat Rusland voor de eerste keer besloot het Oekraïense gebied in te nemen De inmiddels 66-jarige Oekraïense vluchtte vervolgens naar een andere stad in haar geboorteland maar kon gelukkig na een paar maanden weer terugkeren
Hoe anders was dat drie jaar geleden toen de Russen opnieuw een deel van Oekraïne innamen
Asmik besloot samen met haar zus en nog vijf anderen opnieuw te vluchtten Via Polen en Duitsland kwam ze in Maassluis terecht
Inmiddels woont ze, zoals ze zelf zegt, in the tiny houses aan de Weverskade waar ze weer geluk ervaart “Het voelt hier een klein beetje als thuis
We zijn heel goed opgevangen en krijgen veel hulp, dat is fijn”, zegt ze daarover “Daar ben ik heel dankbaar voor ”
Toen Asmik vertrok vanuit Oekraïne kreeg ze te horen dat ze slechts één koffer mocht meenemen “Niemand gaat namelijk je bagage dragen, dus zorg dat je niet te veel spullen bij je hebt werd ons verteld”, blikt ze terug “Ik heb alleen wat kleding ingepakt, meer niet Ik dacht ook maar dat het weer voor een paar maanden zou zijn, maar inmiddels duurt de oorlog al drie jaar ”
De van oorsprong docente Engels probeert in Nederland de taal onder de knie te krijgen door vooral zelfstudie Zo leest ze veel kinderboeken, die zijn toch makkelijker te begrijpen Verder bezoekt Asmik graag Dierenhoek ’t Sparretje, want ze is gek op dieren. Ook kijkt ze veel televisie, volgt alles over de situatie in haar thuisland
“Ik volg vooral veel Oekraïense jour nalisten via YouTube Zij zijn toch beter geïnformeerd”, meent
Asmik “Bovendien wordt er op de Nederlandse televisie ook niet altijd veel aandacht besteed aan de situatie in Oekraïne, terwijl ik wel heel veel behoefte heb aan informatie ”
Asmik noemt de situatie in Oekraïne tragisch “Niemand is zeker van zijn leven, er ligt altijd gevaar op de loer Zeker voor jonge mannen is het er niet veilig, zij kunnen een oproep krijgen voor het leger om te vechten Er is dus voortdurend angst ” De Oekraïense vraagt zich af of zij ooit terug kan naar Slavjansk Ze woonde er in een flat Het complex staat nog steeds overeind, ook draagt ze nog altijd de sleutel van haar woning bij zich “Ik mis mijn land, mijn stad en mijn flat enorm Maar zolang ik nog de sleutel heb, kan ik er in Tenminste, dat zeg ik dan tegen mezelf Er komt een dag en dan is deze oorlog voorbij God zal daarvoor zorgen, daar houd ik mij aan vast ”
Met andere woorden: Asmik blijft positief Ze kan niet anders “Ik moet wel, want anders overleef ik deze verschrikkelijke periode niet Bovendien heb ik ook geen keus Het hangt niet van mij af, ik kan de situatie simpelweg niet veranderen Ik leef hier, maar mijn hart is daar Ik hoop dat ik ooit weer met een gevoel van totale vrijheid kan leven ”
