g
MIJN GELUK
VAN EEN KRANTENWIJK NAAR HEEL NOORDWIJK Geen enkele werknemer wil het, maar velen maken het mee: een reorganisatie waarbij banen verdwijnen en jij de volgende bent. Het overkomt Cees de Monye vier jaar geleden. Van de WW de bijstand in gaan, is geen optie voor hem en dus gaat de geboren Rijnsburger een krantenwijk lopen. Een kleine drie jaar later is hij dubbeldepothouder in Noordwijk. ‘Ik heb mijn eigen geluk gecreëerd.’ Twintig jaar is Cees als hij een toekomst voor zichzelf ziet in de horeca. Geen vreemde gedachte: zijn ouders zijn de eigenaren van Hotel Restaurant De Monye in Rijnsburg. Het loopt anders. ‘Op mijn 25ste startte ik in een laboratorium en na verschillende andere banen kwam ik bij Uniekaas in Sassenheim terecht. Toen Uniekaas ging reorganiseren, kon ik mijn werk voortzetten, maar wel in Kaatsheuvel. Dat betekende anderhalf uur heen en anderhalf uur terug reizen. Ik nam ontslag.’ EEN KWESTIE VAN INSTELLING Tot zijn werkloosheidsuitkering stopt, is er niets aan de hand. Cees: ‘Ik houd van aanpakken, maar het is wel heel gemakkelijk om niet te solliciteren: ik kreeg 1400 euro voor nietsdoen.’ Dan stopt de WW-uitkering en aan een bijstandsuitkering kleven nadelen: zolang Cees op het woonadres van zijn moeder staat ingeschreven, is zij met haar AOW verplicht om haar zoon te onderhouden. Binnen een 108 NEX
T E K S T Esmee Splinter
week heeft Cees een krantenwijk. Hij start in de Prins Bernardstraat. Cees: ‘Eén krantenwijk loop ik in vijf kwartier. De verdiensten: 6 tot 8 euro. Ik besloot te kijken welke krantenwijken ik kon combineren.’ Waar Cees start met 1100 kranten, bezorgt hij er binnen drie maanden al 2700. ‘Iedereen had een tekort aan bezorgers. De onwil van anderen heeft mij dat jaar vooruitgeholpen: als meer mensen mijn instelling hadden gehad, had ik nooit zo ver kunnen komen.’ WILLEN IS KUNNEN Voor Cees is het niet genoeg. ‘Met drie ochtendwijken lopen en de weekbladen bezorgen, verdiende ik net iets meer dan als WW-gerechtigde. Ik startte met Sandd, wat ik kon combineren met DHL en folderverspreiding. Een paar maanden later bezorgde ik NRC Handelsblad en ook in Voorhout startte ik daarmee. Alles bij elkaar was ik zo’n 55 uur per week bezig. Daar moet je pit voor hebben.’ Het is nachtwerk, fysiek zwaar en bezorgers
F O T O G R A F I E Els Bax
moeten door weer en wind naar buiten. Op 1 november 2014 komt er verlossing: NRC Media zoekt in Noordwijk een depothouder voor de middagkranten, wat betekent dat je als eindverantwoordelijke opdracht geeft aan alle bezorgers binnen een depot. Cees grijpt de kans met beide handen aan. ‘Depothouder zijn betekent dat ik minder fysiek werk verricht en ik een vangnet heb, mocht ik een arm breken. Daarnaast krijgt een depothouder meer waardering van de maatschappij. Niemand neemt een krantenbezorger serieus. Dat is lastig.’ Het tekort aan waardering doet niets af aan zijn doorzettingsvermogen. ‘Mijn overlevingsdrang is sterker dan die van anderen. Ik zeg altijd: Willen is kunnen.’ GELUK CREËREN Als Cees precies twee jaar depothouder is voor NRC Media, start hij ook als depothouder voor TMC Media. Alle ochtendkranten in Noordwijk glijden onder zijn toeziend oog de brievenbus binnen. Enige nadeel: een tekort van twaalf bezorgers. ‘Binnen een maand drong ik dit terug naar twee. Hoe? Ik vind het belangrijk interesse te tonen in bezorgers en dat zij het werk leuk vinden, dat ik communiceer, motiveer. Daar heb ik ook baat bij: niemand wil dat de krant niet op de eindbestemming aankomt.’ In twee jaar tijd werken er 55 freelancers onder de depots van Cees. Het geeft hem een voldaan gevoel. ‘Ik krijg waardering van de bewoners waar ik de krant bezorg, omdat ze weten dat ik kwaliteit lever. Ik heb vier scooters voor de deur staan, een vijfsterrenbadkamer, altijd bloemen in huis. En dat allemaal doordat ik mijn eigen geluk creëerde.’