De nieuwe zomerlieveling van ijsblokjes

Enkele weken geleden werden in een supermarkt whiskyflessen met een waarde van 5.000 euro elk gestolen. Niet zo raar. Trek de komende maanden gerust jouw cowboyboots aan en klop met een glaasje op de toog, om de hippe whisky te bestellen. Die is al lang niet meer enkel trendy in oude mannen-cafés.

Jongeren plunderen specifiek hiervoor de barkast van pa of bompa. De weg ligt open voor nieuwe clubs en gespecialiseerde cafés. Een purist drinkt dit graandistillaat natuurlijk zonder toevoeging van iets anders. Maar voor de nieuwe volgelingen van dit geloof worden ook de mixklassiekers weer boven de toonbank gehaald: een Rob Roy (met rode vermouth), een Horses Neck (met ginger ale) of de Whisky Cranberry (met veenbessensap). Er wordt door de cocktailmasters trouwens druk geëxperimenteerd met de rijke en complexe smaken – van zacht tot sterk en van romig tot rokerig – van de ‘scotch’. Vooral de toevoeging van zoete elementen moet nog meer jongelui over de streep trekken. Want het bruine goedje werd in het verleden bijna uitsluitend gemarketeerd voor stoere kerels, als het levenswater van indianen en het middagmaal van getaande wegenarbeiders.

van drinken lopen de meningen sterk uiteen. ‘A Scotch on the rocks’ mag dan een stoere bar-call zijn, het is niet de meest ideale wijze van consumptie. De Schotten drinken hun eigen drank meestal puur, op kamertemperatuur, soms met een klein scheutje zuiver Schots water om de geur en smaak te ‘openen’. De grote, ronde glazen met dikke bodem zijn eigenlijk minder geschikt om kwaliteitswhisky te drinken. Als whiskyglas opteer je best voor het zogenaamde Glencairn glas. Dat is een glaasje dat speciaal werd ontwikkeld voor de whisky-industrie. Het heeft de perfecte tulpvorm, die toelaat dat de aroma’s van de drank zich ten volle kunnen ontwikkelen. Heb je dat niet in huis, maak dan gebruik van een porto- of sherryglas.