Gazet van Zurenborg Editie 1 - 2024

1 24 FEBRUARI MAART

De politie uw vriend: politie en gratis weggevers, oudejaarsnacht, hun nieuw kantoor

PAGINA'S van

37 tot

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – info@gazetvanzurenborg.be – www.gazetvanzurenborg.be

Zij schrijven uw krant.

Foto: Malinee LEBEGGE

Uw Gazet wenst u een voorspoedig 2024 !

PAGINA

27

Zij stoppen uw krant in uw bussen.

Foto: Malinee LEBEGGE

Burgerbegroting: beslis mee!

PAGINA

20

2

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Edito Jörg Pyl hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: BE26 0013-8738-4229 P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel Contact hoofdredactieteam info@gazetvanzurenborg.be Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com  03 236 65 36 - 0472 81 13 35 Verantwoordelijke team fotografen Luc Pandelaers: luc.pandelaers@telenet.be Senior adviseur André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.

Nieuwjaarsnacht was erg woelig, om het mild uit te drukken. Vanaf elf uur ’s avonds trokken groepen jongeren al knallend met bommetjes richting Dageraadplaats. Velen onder hen leken erg jong en zeker minderjarig.

Hier en daar waren enkele stoerdere jongens al bezig met het horizontaal afschieten van vuurpijlen. Vooral de bewoners op en rond de Dageraadplaats waren niet te spreken over de (dikwijls van buiten de wijk toegesnelde) feestvierders. Niet dat de Zurenborgers de feestvierders hun feestvreugde niet gunnen, maar er zijn wel grenzen. Mocht iedereen de oude anarchistenregel gerespecteerd hebben – doe wat je wil, zolang je niemand hindert of schaadt – dan had hier een andere tekst gestaan.

Onze redactie bestaat echt niet uit oude cisgenders die de jongeren niets gunnen. Haast iedereen klaagde over die jaarwisseling en aan onze columnist werd met aandrang gevraagd om over de gebeurtenissen van nieuwjaarsnacht te schrijven. Het feit dat veel omwonenden plannen om volgend oudjaar andere oorden op te zoeken, spreekt boekdelen. Op de koop toe kreeg onze krant een aangetekende brief met daarin de kopie van een eveneens aangetekende brief aan de burgemeester, het vliegend college district Antwerpen, de politie van Antwerpen en zender ATV, die duidelijk maakt hoe hoog het zit bij een aantal bewoners. Daarom laten wij hen ook genuanceerd aan het woord in deze krant en ook de bewuste aangetekende brief drukken wij voor u af.

Hoe het zover is gekomen, blijft de vraag. Feit is dat Antwerpen sinds eind 2023 bevrijd is van haar historische schuld. Maar anderzijds verdween de

Bommetjes, vuurwerk en ergernis buurtwerker op de Dageraadplaats en wordt er minder schoongemaakt op het plein en in onze wijk. De vraag stelt zich terecht of die afbouw van schuld het verdwijnen van die laagdrempelige sociale contacten waard was en is.

De vele klachten over wildplassen worden uiteraard in de hand gewerkt door de afwezigheid van publieke toiletten. In Frankrijk of, dichter bij huis, in Gent zijn er wél goed onderhouden, propere en gratis toiletten beschikbaar. Waarom kan wat elders kan, in Antwerpen niet? Uiteraard staan er gasboetes op wildplassen, maar er moet toch een oplossing voor mensen met hoge nood geboden worden. Is dit een kwestie van centen of een teken van de algemene houding dat alleen maar een bestraffende overheid werkt?

Om even in de politionele sfeer te blijven, twee zeventigers kregen politiebezoek aan de voordeur omdat zij een stoel die ze gratis aanboden op de stoep hadden gezet. Uiteraard werd de stoel terug binnen gezet, maar dat belette de politie niet hiervoor een boete van 50 € uit te schrijven. De politie, uw vriend. Waar is de vermanende agent, die zorgt dat alles binnen de perken verloopt en een menselijk gelaat laat zien tegenover mensen die te goeder trouw zijn? Of gelooft de overheid dat enkel een bestraffende politie alle problemen oplost?

Die boete werd gestaafd door een verwijzing naar der politiecodex. Dit gaf aanleiding om de politiecodex van Antwerpen te onderzoeken. Volgens die codex mag een gratis stoel buiten op het voetpad aanbieden niet.

Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.

Advertenties

Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.

Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be

Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.

Administratie en facturatie Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker

Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Lang genoegd geklaagd. Gelukkig was er ook positief nieuws over de jaarwisseling met de warmste week van de school de Dageraad en het feest onder de bruggen. Er zagen veel nieuwe initiatieven het daglicht in onze wijk en de gevels zijn nog altijd bloedmooi. Zo slecht zijn de Zurenborgers toch ook niet, ook al rijden sommigen met een bakfiets.

Medewerkers gezocht

Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be

Distributie

Nog politie: wie voor een aangifte of een bezoek het nieuwe politiegebouw binnen wil, wordt onderworpen aan een strenge veiligheidscontrole met metaaldetector, die op een luchthaven niet zou misstaan. Als burger die een gestolen fiets komt aanbieden, zul je maar opzij gezet worden omdat je een kunstheup uit metaal hebt. Ook hier kan men zich de vraag stellen of deze uiting van verregaand wantrouwen tegenover de burger gerechtvaardigd is. Meent de overheid dat zij haar burgers echt moet controleren tot op het bot of is er sprake van paranoia?

Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal

Lay-out & Pre-press

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout

Wat echter nog meer opvalt, dat deze codex liefst 306 pagina’s telt. Wie leest zoiets en wie verzint zoiets.

Vroeger zeiden ze, gedraag je en daarmee was de kous af, zolang je niet door het rood licht reed, bleek er niets aan de hand. Heel die regelgeving die voor een stuk uit een samenvatting van andere Belgische en Vlaamse wetten bestaat, is meer voer voor juristen dan voor gewone burgers en iedereen wordt geacht de wet te kennen, tja. Blijkbaar moet alles geregeld worden. Hieruit kan men alleen maar besluiten dat onze plaatselijke overheid alle burgers wantrouwt als waren het onverantwoordelijke kinderen of erger.

Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.

Website en mail

Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.

www.gazetvanzurenborg.be Hebt u iets mee te delen aan Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be.

Dit vervangt het telenet.be adres.

Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

3

Spullen op je stoep of vensterbank zetten om gratis mee te nemen. Mag dat?

Is de gratis-weggever een sluikstorter?

In onze wijk zie je het wel vaker: mensen die nog bruikbare spullen op de stoep zetten, in de hoop er een buurtbewoner blij mee te maken. Zelf heb ik zo al een gave rugzak en een fraaie fifties buffetkast gescoord. Maar mag dat wel? Is het geen sluikstort? En is er een verschil tussen de stoep en de vensterbank? Even kijken wat Jeannine en André onlangs overkwam.

(Peter THEUNYNCK) André en Jeannine, twee vlotte zeventigers uit de Arendstraat, zijn wat aan het ‘oprommelen’ in huis. Ze dubben over een oude stoel. Te goed voor het containerpark, maar hij past niet meer helemaal in hun interieur.

Ze zouden hem naar de kringwinkel kunnen brengen of aanbieden op de rommelmarkt, maar dat doen ze niet.

Liever zouden ze er een buur of een wijkbewoner een plezier mee doen.

Het is immers nog een goeie stoel.

“Weet je wat, we zetten hem voor de deur en kleven er een papier op met ‘MEE TE NEMEN. GRATIS’”, zegt André.

“Goed idee, zegt Jeannine.”

“Als hij vanavond niet weg is, zetten we hem weer binnen en proberen we het morgen opnieuw. Als hij tegen het weekend niet weg is, proberen we het op de rommelmarkt op de Dageraadplaats.”

Jeannine en André vatten de koe meteen bij de horens. Ze zeulen de stoel door de gang en plaatsen hem op de stoep. “Spannend!” zegt Jeannine, terwijl ze met André in het deurgat staat. Ze ziet in gedachten al hoe een jonge buurvrouw de stoel met een straatbrede glimlach meeneemt. En als bij toverslag komt er inderdaad een jonge vrouw op haar af, maar niet met een glimlach en ook niet om haar te bedanken.

Voor hun deur staan plots zelfs vier mensen. Een van hen heeft een rode fluo armband om. Politieagenten in burger, zo blijkt. Ze zijn die dag omstreeks 15u30 aan het patrouilleren, naar aanleiding van klachten van buurtbewoners over jongerenoverlast en verkeersinbreuken gerelateerd aan het sluitingsuur van een school in de buurt.

“Is die stoel van u?” vraagt de vrouwelijke politieagent die het woord voert.

“Waarom?” vraagt André.

“Die stoel hoort niet op de stoep. Dat is sluikstort,” zegt de agente kordaat.

“Het is nog een goeie stoel. Hij is gewoon te geef. Voor de buurt,” zegt Jeannine.

“Toch kunt u hem maar beter binnenhalen.”

Jeannine en André kijken elkaar verbaasd aan. Het gebeurt vaak in de wijk dat er nog bruikbare spullen op de stoep of de vensterbank worden gezet: een speelgoedtrein, een rugzak, een salontafeltje, een kinderbedje, een schommelpaard, boeken, dvd’s, cd’s… De ‘vinders’ zijn er meestal heel blij mee.

“We zouden er graag iemand uit de buurt een plezier mee doen…”

De agente haalt een papier boven en begint uit het politiereglement voor te lezen: “Het is verboden om huishoudelijke afvalstoffen, afgedankte en andere producten weg te gooien of achter te laten op de openbare ruimte. Dat geldt ook als de voorwerpen geplaatst zijn voor de eigen woning. Het aanbrengen van een vermelding op de voormelde afvalstoffen zoals “gratis”, “mee te nemen”, e.a. doet geen afbreuk aan dit verbod.”

“Maar dit is toch geen afval en het is ook geen afgedankt product,” werpt André tegen, “de stoel is in perfecte staat!”

“Probeert u hem maar even,” zegt Jeannine, die een glimlach op haar gezicht probeert te toveren. “Hij zit lekker.”

De agente kijkt streng. Ze lijkt ‘not amused’.

“Wat is hier aan de hand?” vraagt Jan, een vriend van André en Jeannine, die toevallig door de straat loopt.

Hij is jarenlang gerechtsjournalist geweest.

De agente schetst het probleem.

“Weet u met wie u te doen hebt?” vraagt Jan. “Nee, waarom?”

“André is oud-politiecommissaris. Hij is zeker en vast geen sluikstorter. U kunt erop vertrouwen dat die stoel

Een probleem voor de milde gever.

Foto: Jörg PYL

hier geen dagen blijft staan.”

De agenten besluiten het gesprek te beëindigen. Ze vertrekken. André en Jeannine nemen de stoel mee naar binnen.

pen aan te bieden, al is dat gratis? Ik denk daarbij aan rolstoelgebruikers of mensen met een kinderwagen voor wie het trottoir al te vaak een hindernissenparcours is.

Een paar dagen later wordt er opnieuw aan de deur gebeld. Het is de postbode. Hij heeft een aangetekend schrijven bij zich.

“Bent u Jeannine F.? Kunt u hier even tekenen.”

Jeannine zet een krabbel en scheurt de enveloppe met het logo van de stad Antwerpen gehaast open. “Op 14 september 2023 stelde agent VDB vast dat u een inbreuk pleegde op artikel(s) 4 §1 van de Code van Politiereglementen,” leest ze. Even verder in de brief wordt haar een administratieve geldboete van 50 euro voorgesteld. Dat is even slikken.

J.H. reageert op Hoplr uitvoeriger.

“Je mag geen voorwerpen op het voetpad plaatsen. Daar riskeer je een GASboete mee,” schrijft hij. Dat is duidelijke taal.

En kleine spullen, zoals boeken, speelgoed of cd’s op de vensterbank? Kan dat? Ook daar heeft J.H. ervaring mee: “Ooit had ik een doos cd's te geef op mijn vensterbank geplaatst. Een van die gastjes in het purper belde bij mij aan om te zeggen dat het niet mag […].

Toen ik nadien bij de politie informeerde kreeg ik het volgende antwoord: ‘De stad heeft geen bepalingen over het gratis aanbieden van tweedehandsspullen via vensterbanken. In de politiecodex staat hier ook niets expliciet over vermeld.’ Sindsdien bied ik nog regelmatig spullen aan op de vensterbank, hierin gevolgd door sommige buren. Tot nog toe is hier niemand van de politie komen aanbellen. Maar ik hou die verklaring van de politie toch maar bij de hand...”

Zo staat het letterlijk in de politiecodex: Artikel 4 §1: “Het is verboden om huishoudelijke afvalstoffen, afgedankte en andere producten weg te gooien of achter te laten op de openbare ruimte, op aangrenzende terreinen of in ruimtes die publiek toegankelijk zijn (o.m. portieken, ingangen van gebouwen, ruimtes om voertuigen te stallen). Dat geldt ook voor voorwerpen die schade kunnen toebrengen of de plek vuil maken. Dit verbod geldt ook indien de voormelde voorwerpen geplaatst zijn voor de eigen woning. Het aanbrengen van een vermelding op voormelde afvalstoffen zoals ‘gratis’, ‘mee te nemen’, e.a. doet geen afbreuk aan dit verbod.

Hetzelfde geldt voor voorwerpen die schade kunnen toebrengen of de plek vuil maken.”

Dat de politie het nodig vond om Jeannine en André te beboeten, vinden wij er dan weer over.

Wij hebben een ander idee over community policing.

In het bijgevoegde pv staat een relaas van de feiten. Ze schrikt van het zinnetje: “Om verder geen discussie te laten escaleren besluiten wij de identificatie te doen op basis van het rijksregister.” In gewone mensentaal: ze hebben geen identiteitskaart gevraagd, maar Jeannine geïdentificeerd via haar adres en dat alles omdat ze vreesden dat de discussie uit de hand zou lopen. Daar schrik ik dan weer van: vier agenten berispen twee bejaarden en zijn bang dat de discussie gaat escaleren???

Jeannine en André doen hun verhaal. “Dat is iets voor Gazet van Zurenborg,” zeg ik. “Doen!” zegt Jörg, onze hoofdredacteur. Hij polst ondertussen op Hoplr naar ervaringen van andere wijkbewoners. Er lopen een paar reacties binnen.

S.V. schrijft: “Inderdaad een interessant fenomeen. Meestal zeer goed bedoeld, soms verdoken sluikstort.”

Dat klopt natuurlijk wel, maar zou een wijkagent het onderscheid niet kunnen maken tussen een goeie stoel (die misschien een paar uur op de stoep staat) en verdoken sluikstort (dat er weken ligt)? Of is het toch ingewikkelder dan dat? En is de stoep wel de geschikte plek om voorwer-

Jeannine en André hebben de boete van 50 euro intussen braaf betaald, om de zaak niet verder te laten ‘escaleren’…

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Mochten lezers rond dit onderwerp ervaringen willen delen, dan horen wij het graag: info@gazetvanzurenborg.be.

Graag constructief, zoals Gazet van Zurenborg altijd probeert te zijn.

4

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“Wie hier de feestjes organiseert, woont hier niet”

DE PIJN VAN HET PLEIN

De bewoners van de Dageraadplaats en de aanpalende straten hebben dit jaar een Oud op Nieuw gekend dat lang zal blijven nazinderen.

Woorden als ‘grimmig’, respectloos’ en ‘ravage’ vallen geregeld in de getuigenissen. Bij het Zeezicht is het commentaar echter genuanceerder. De zoveelste clash tussen bewoners en horeca of zit het probleem dieper? (Marcel SCHOETERS)

Hoe hebben jullie Oudejaarsavond 2023 ervaren, Bart?

Bart Steenhaut: “Wij hebben allemaal met open ogen staan kijken. Ik heb de indruk dat het na Covid wat extremer is geworden. Er bestond hier een soort stilzwijgende traditie om vanuit de buurt samen te komen klinken op het plein. Tussen 10 en 12 ’s avonds zijn hier een aanzienlijk aantal mensen aangekomen die duidelijk andere bedoelingen hadden, onder invloed van zowel alcohol als drugs.

Dat heeft geleid tot een heel onaangename sfeer. De meeste mensen zijn het plein niet opgegaan. Er zijn jonge meisjes hier aan de huizen komen aanbellen omdat ze zich niet veilig voelden.”

En dan waren er ook nog incidenten met vuurwerkpijlen?

Bart Steenhaut: “Het was al veel drukker dan anders en de politie is wel opgetreden tegen degenen die met

Bart Steenhaut.

Foto: Luc PANDELAERS

vuurwerk op de mensen schoten.

Maar daar is het niet bij gebleven.

Toen wij om 4 u naar bed gingen, stonden er twee kerels tegen onze voordeur te plassen. Toen ik hen daarop aansprak was hun eerste reactie “wij mogen bij het Zeezicht niet binnen!”. Dat wildplassen is al een probleem sinds de pissijn aan de kerk is verwijderd.

Er is vanuit de bewoners een brief gestuurd naar de Stad en de politie (die in deze krant is afgedrukt) en als er nu niet wordt ingegrepen weet je wat de volgende stap zal zijn. Het is toch niet normaal dat er bij vuurwerkverbod vanaf 20u al vuurwerk wordt afgestoken, zonder dat er tegen wordt opgetreden? Het is een combinatie van alcohol en drugs. Nu de historische schuld van de Stad is afbetaald, wordt het misschien tijd om weer te investeren in nieuwe wijkwerking en

Blauwe Lijn toch niet ernstig worden genomen. Natuurlijk: er zijn pleinen in de stad waar het er nog veel heftiger aan toe gaat. Ik heb alleen geen zin om mijn kop in het zand te steken.”

OPTICIENS Opticiens Suzanne Janssens en Sergie Van den Borne hadden vanuit hun appartement boven de zaak eersterangs plaatsen om het gebeuren te kunnen volgen. Het was de tweede Oudejaarsnacht die ze thuis meemaakten. “We zijn bewust thuisgebleven”, zegt Sergie.

“Maar we zijn ook bewust niet buiten geweest.”

Vertel!

Sergie Van den Borne: “Vorig jaar is er ook al eens een pijl langs onze gevel gegaan en naar een agent toe.

Er wordt hier openlijk gedeald en gesnoven, maar wat wil je als de Stad de buurtwerkers wegsaneert? Je mag ook niet vergeten dat alle zaken op het plein gesloten waren, behalve het Zeezicht. Blijkbaar spreken mensen van buiten de wijk via sociale media op om naar de Dageraadplaats te komen, op zich natuurlijk een leuk plein.”

Over welke gasten gaat het dan?

Bart Steenhaut: “Niet ouder dan 25.

Kennelijk is de maatschappij zodanig veranderd. Ze dreigden er zelfs mee om stenen door de ramen te gooien.

We hebben het dan over hoofdzakelijk witte jonge mannen.”

OPLOSSINGEN Bart Steenhaut: “Let wel, ik pleit niet voor repressie, maar voor handhaving, zeker als gewoon babbelen niet meer helpt. Sommige mensen durfden gewoon niet meer buitenkomen. Ik wil zeker ook geen pleidooi houden tegen de horeca op het plein, want ik laat er maandelijks flink wat geld achter. Bovendien was er op

Pita Amon

De voorbije nieuwjaarsnacht zorgde in ieder geval voor kopij in de eerste editie van de Gazet van Antwerpen van 2024. Zo kort op de bal zal uw eigenste GVZ nooit kunnen spelen, maar we wilden toch niet achterblijven. Bart Steenhaut woont niet alleen in de Kreeftstraat, hij en zijn vrouw baten aan de overkant van hun woning ook een B&B uit. Die was tussen Kerst en Nieuwjaar gesloten, om ook hen toch wat sociaal leven te kunnen bieden.

Oudejaarsnacht slechts één café open. Het is een probleem waar verschillende factoren spelen. Ik ben alleen bang dat de volgende stap zal bestaan in het gooien van stenen door de ramen en het in brand steken van auto’s. En dat moment komt, willen of niet, jaar na jaar dichterbij.

Sergie en Suzanne, Optiek De Dageraad.

Foto: Luc PANDELAERS

zaken als toiletten, meer en grotere vuilnisbakken die dan ook nog tijdig worden geledigd.

Na Covid is het publiek veranderd.

Ook in de zomer wordt er langer en luidruchtiger doorgefeest. Het gebeurt zeer zelden dat er vanuit Zurenborg klachten komen… omdat de ervaring leert dat ze door De

Je kan er niet veel aan veranderen, vrees ik. Dat alles heeft geduurd van 11u ’s avonds tot 5u ’s ochtends. Er lagen wat blikjes voor onze deur en een potje uitgesmeerde saus. Ik heb heel veel vuurpijlen horizontaal over het plein zien vliegen. Die gasten droegen mutsen en kapjes. Meestal zijn er hier wel eens wat klachten over de muziek. De mensen willen naar het plein om te vieren, maar vuurpijlen is echt wel wat anders. En heel veel mensen proberen dit plein proper te houden.”

Suzanne Janssens: ” De mentaliteit is aan het veranderen. Ik was toch wel wat bang.”

Openingsuren

Maandag-donderdag 16.00-23.00u Vrijdag 16.00-01.00u Zaterdag 16.00-01.00u Zondag 16.00-22.00u

Dageraadplaats 27 2018 Antwerpen Ook voor mee te nemen

0468 23 70 95

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Sergie Van den Borne: “De mensen hier in de Nottebohmstraat durfden het plein niet op.

En het is echt wel vermoeiend om de 10 à 20 minuten weer wakker te worden. Het was zeker niet de feestvreugde die bij een Oudejaarsnacht hoort.

Ik denk dat het plein ontdekt is door andere mensen dan buurtbewoners. Ook in de zomer zitten ze soms tot in de huisjes in de speeltuin.

Jammer dat je als buurtbewoner beperkt wordt door dit soort acties. Je mag ook de impact van het vuurwerk op de huisdieren niet vergeten.

Tolerantie wordt overschreden als je met vuurwerk gaan gooien, m.a.w. als bepaalde normen en waarden er niet meer toe doen.”

ZEEZICHT David van het Zeezicht treedt de bewering dat de situatie op het plein alsmaar meer uit de hand loopt, niet bij. “Ik zit hier al 27 jaar en ik moet zeggen dat het vroeger nog wel van een ander kaliber was. Ik stel eerder een verbetering vast. Tot een jaar of tien geleden hadden we hier geregeld incidenten, waardoor we zelfs mensen moesten buitensluiten. Dit was het enige jaar dat er geen vechtpartijen waren.

Geruchten over massa’s kapotte glazen kloppen ook niet, zegt hij. “We hebben met wegwerpbekers gewerkt. Het Zeezicht bestaat al 48 jaar en er zijn al wel meer glazen gesneuveld.”

Stellen jullie dan niet vast dat de agressie toeneemt?

David: “De jongeren zijn veel minder agressief.

Vroeger was er veel meer agressie tijdens Nieuwjaarsnacht. Wij hebben in 2023 geen enkel incident met jongeren gehad. Ik heb veel lof over de wijze waarop ze zich op ons terras hebben gedragen. We hebben veel meer

jongeren en omstaanders mogen verzorgen.”

Zijn er specifieke maatregelen nodig?

Babs: “Wij zijn m.i. goed op weg om het plein zo triest mogelijk te maken. Voor ons gaat het in de eerste plaats om het samenbrengen van mensen.”

David: “En onze ploeg kuist alles op.”

BONKEN Bijgetreden door Wim Van Doninck uit de Korte Altaarstraat, getuigt ook Coen Walder uit de Kreeftstraat van wildpassen tegen de gevels van de huizen. De goed geïsoleerd woning van Coen Walder is slechts door één enkel ander gebouw (oorspronkelijk twee) van het Zeezicht gescheiden, maar de bassen van de geluidsinstallatie bleven door de muur bonken en brachten zelfs zijn glazen aan het trillen, zegt hij. “Ik ben om 4 u het Zeezicht binnengegaan om te zeggen dat dit er echt over was.”

We hebben drie keer de Blauwe Lijn gebeld voor geluidsoverlast, maar het effect was nihil.

Gedurende de 20 jaar dat wij hier wonen is er op een leuke manier oud-naar-nieuw gevierd en van vechtpartijen zijn wij niet op de hoogte.”

Jullie verhaal is dus vergelijkbaar met dat van Bart?

Wim Van Doninck: “Er waren enkele jaren geleden al problemen. Niet alleen de vuurpijlen, ook rommel die blijft liggen. Het plein trekt veel volk aan. Het is dus een combinatie van factoren. Mijn jongste dochter is naar het plein gegaan, maar ze is gevlucht voor een vuurpijl die haar leek te achtervolgen, wat bewijst dat hij horizontaal is afgeschoten. Uiteindelijk is ze de Leeftuin binnengevlucht.”

Coen Walders.

Foto: Luc PANDELAERS

Is dit weer een voorbeeld van de clash tussen bewoners en horeca?

Coen Walder: “Ik heb in het centrum van de stad gewoond, waar geleidelijk aan alles verboden werd. Welnu, hier mag wat vroeger in het centrum niet meer mocht. Over de hoofden van de mensen heen wordt hier door de stad beslist dat het evenementenplein is, evenwel zonder pissoirs, laat staan damestoiletten. Neem nu het Zeezicht: je hebt een bar, geen disco!

Acht jaar geleden stonden wij nog nieuwjaar te vieren, gewoon met een vuurkorf buiten de deur.”

Wim Van Doninck: “Deze keer stonden de mensen uit de buurt niet op het plein. Het feest was om 12u ‘s avonds al om zeep.”

Kabuki

Babs en David van Zeezicht.

Foto: Luc PANDELAERS

last met de generatie van tussen de 45 en de 60. Ik heb wel geen zicht gehad op wat zich op het plein heeft afgespeeld.”

De Gazet Van Antwerpen liet uitschijnen dat het Zeezicht desondanks volgend jaar niet meer open zou zijn op Oudejaarsavond en verwijst hierbij naar mede-eigenares Babs.

“Dat hadden we daarvoor al afgesproken”, zegt ze. “Ik heb al 14 jaar lang geen nieuwjaar meer kunnen vieren met mijn zoon. Voor ons, het enige café dat open is, vraagt dat altijd enorm veel werk. Wij kunnen die massa mensen alleen echter niet aan.

Vroeger hadden wij een ploeg om de mensen in het oog te houden.”

Hebben jullie dan niets gemerkt van wat er zich heeft afgespeeld?

Babs: “Aangezien wij als enige open waren, stonden alle ogen op ons gericht. Ik denk alleen dat meer en grotere vuilnisbakken en wccontainers al een groot deel van de overlast zouden kunnen wegwerken.”

Vuurwerk is nog zoiets. Vroeger werd dat beheerst afgestoken, nu zijn dat bommetjes en die jagen andere mensen weg. Ook dat was vorig jaar echter veel erger. Toen hebben wij

5

Ik geef toe dat de Kreeftstraat meer last heeft dan wij, die eerder hinder ondervinden van de Bar Salon. Daar hebben de bewoners van de Dageraadplaats en Kleine Hondstraat al een gesprek mee gehad. Die zijn, denken wij coöperatief.”

“Overlast is het hele probleem en dat wordt steeds extremer”, neemt Coen over. “Het probleem is dat ze over de hoofden van de mensen heen van de Dageraadplaats een evenementenplein hebben gemaakt, met events die tot een gat in de nacht doorgaan in een buurt vol jonge gezinnen.

Mensen komen hierop af gewoon voor de gezelligheid, met drank die ze in de nachtwinkel hebben gekocht.

Gevolg: openbare dronkenschap, wildplassen en geluidsoverlast.

Vanaf april begint het weer.

Normaal mag er maar tot 22u geluid worden gemaakt, maar er wordt vanuit de hele stad gewhatsappt over de ambiance die hier nog te vinden is.

Overdag doet iedereen hier normaal hoor! Maar soms zitten die gasten tot 4 of 5 uur ’s ochtends lawaai te maken, terwijl hier 500 mensen wonen in een 10-tal straten rond het plein.”

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

VERROMMELING Coen Walders: “Er is hier duidelijk een rode lijn overschreden. En als je er dan iets over zegt tegen David dan zegt die gewoon: ‘Ja maar, het is toch nieuwjaar. Ga maar eens naar Parijs.’

Maar het is hier Parijs toch niet?

Het was leuk tot 12 u, maar daarna liep het uit de hand. De muziek was pas uit om half zes. Wij hebben het gevoel dat wij als bewoners niet serieus worden genomen. Maar wie hier de feestjes op het plein organiseert, woont hier niet.”

De verrommeling op het plein is gigantisch, menen Coen en Wim: kapot meubilair, de foute inplanting van de huurfietsenstalling, de te kleine vuilnisbakken, reclameborden. Beiden denken dat er te veel instanties betrokken zijn bij het reilen en zeilen op het plein: stad, district, buurtregisseur, politie, Velo, festiviteiten, stadsreiniging, die alle hun eigen ding doen zonder overzicht over het geheel. “Er wordt gewoon niet nagedacht”, zegt Coen Walders.

6

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Brief aan: Het kabinet van de Burgemeester Antwerpen, Het vliegend college District Antwerpen, De Politie Antwerpen.

Antwerpen, Zurenborg, 09-01-2024

Betreffende: Overlast cafe's en nachtwinkels Dageraadplaats, 2018 Antwerpen Geachte Burgemeester, geacht College, geachte Politie, Nadat wij als omwonenden van de Dageraadplaats via de media woensdag jl. meldlng hebben gemaakt van extreme overlast tijdens de overgang van oud - naar nieuwjaar willen we onze grieven ook schriftelijk aan jullie richten.

Het is evident dat we als omwonenden van een populair plein daar zowel de lusten als lasten van dragen.

Niettemin werd op nieuwjaarsnacht een duidelijke rode lijn overschreden. Een heel korte tussenkomst rond middernacht daargelaten werd er niet of nauwelijks opgetreden tegen zwaar vuurwerk, enorme geluidshinder, en het wild plassen tegen gevels, voordeuren, en tussen de geparkeerde auto's. De sfeer werd naargelang de nacht vorderde zo grimmig en vijandig dat heel wat wijkbewoners hun eigen huis niet meer uit durfden.

Al enkele jaren zien wij een gestage achteruitgang in sfeer en de sociale beleving die de Dageraadplaats vooral voor de omwonenden zou moeten zijn. Alles wat op het plein gebeurt heeft een directe invloed op de 10 straten die erop uitkomen.

De sterke toename van café's sinds de verbouwing in 2006, het openbaar handelen in drugs en aanwezige nachtwinkels liggen mee aan de basis voor de vaststelling dat vooral jongeren zeer luidruchtig en steeds agressiever het plein "overnemen". Dit gebeurt voornamelijk tijdens oud-en-nieuw, maar ook, als de dagen weer langer worden. Het "feesten" gaat gepaard met openbare dronkenschap, wildplassen en ernstige vervuiling van het plein en meubilair. Dit zijn geen randzaken maar inbreuken op de openbare orde die niet in een woonwijk thuishoren.

Het is intussen zover dat sinds enkele jaren buurtbewoners uit eigen zak een schoonmaker betalen die elke ochtend het plein weer toonbaar maakt. Mooi, al kan dat uiteraard niet de bedoeling zijn.

Daarom vragen wij jullie als omwonenden maatregelen te treffen om de leefbaarheid op en rond het plein te herstellen naar een situatie die wij kennen van een aantal jaren geleden en aangepast aan de huidige tijd: • Tijdens oud- en nieuwjaar alle cafés en nachtwinkels dicht.

• Strenger toezicht op naleving van het bestaande reglement van openbare orde. (Assistentie wijkagent in de avond-nachturen ) • De herschikking van het plein: - Het voorzien van permanente moderne openbare toiletten (m/v) - Het verminderen van meubilair en vaste objecten - het vergroten van vrije oppervlakten - Grondige renovaties van voetbal en basketbalveld - Frequentere reiniging De Dageraadplaats met meer dan 700 directe omwonenenden (10 straten & 1 plein) is niet langer een prettig leefbaar plein omdat de evenementen en haar bezoekers vaak voor meer last dan lust zorgen.

Wij zullen de media blijven informeren over de feitelijke voortgang van dit dosier, Hoogachtend, Eva Berghmans, Kreeftstraat 9 en 10 Alina Walder Niculescu, Kreeftstraat 6 Wim van Doninck, Korte Altaarstraat 9 Vanes Janssen, Kort Altaarstraat 9 Ignace De Roeck, Kleine Hondstraat 12 Bart Steenhaut, Kreeftstraat 9 en 10 Coen Walder, Kreeftstraat 6 Cc aan (aangetekend): ATV/GvA/GvZurenborg

Dageraadplaats 3 - 2018 Antwerpen 03 283 72 78 www.materiafinedining.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

7

Buren met sirenes en zwaailichten Aan de rand van Zurenborg, geprangd tussen de Singel en de Ring, staat het nieuwe mastergebouw van de Antwerpse politie. Sinds september 2023 werd het stapsgewijs in gebruik genomen, ondertussen is het volledig operationeel. We ontvingen een uitnodiging voor 1 december en uw reporter was benieuwd om te gaan kennismaken met de nieuwe buren.

(BART CARTUYVELS) Opendeurdag In onze brievenbus ontvingen we van Stad Antwerpen een uitnodiging voor een “wijkbezoek in mastergebouw politie” op 1 december. Inschrijven was noodzakelijk, logisch dacht ik voor een rondleiding in het mastergebouw. De dag van het wijkbezoek werden we verwelkomd met een security check en daarna doorgesluisd naar de cafetaria. Al gauw bleek dat er helemaal geen bezoek aan het gebouw op de planning stond. Wat volgde was een speech van de burgemeester over de verwezenlijkingen van het stadsbestuur en van de korpsleiding over de acties van de politie. Aansluitend werden ook nog enkele initiatieven van het stadsbedrijf maatschappelijke veiligheid toegelicht. Ten slotte kon het publiek nog enkele vragen stellen, maar dan was de tijd op en moest de cafetaria ontruimd worden voor hongerige politiemensen.

Bezoek aan het mastergebouw Nieuwsgierig naar wat er nu werkelijk gebeurt in het mastergebouw van de politie vroegen we naar een mogelijk-

heid om het als reporter van Gazet van Zurenborg of als groep buurtbewoners eens te mogen bezoeken.

Woordvoerder Willem Migom: “Recent werd het wijkbezoek van de burgemeester in Berchem reeds georganiseerd in het nieuwe mastergebouw.

Buurtbewoners konden toen al een bezoek brengen. Er wordt bekeken of er in de toekomst bijvoorbeeld tijdens een openbedrijvendag een mogelijk_ heid is om iets te organiseren.

Een specifiek bezoek voor de buurt kunnen we op dit moment niet beloven. Houd er immers rekening mee dat het gebouw niet alleen zwaar beveiligd is, maar ook 24/7 operationeel. Dat maakt het moeilijk om externe bezoekers toe te laten en daarom kunnen we geen beloftes doen.”

Sirenes en zwaailichten Als inwoner van de Velodroomstraat en regelmatig werkzaam op de Post X-campus, merk ik toch wel heel wat bedrijvigheid en extra verkeer rond het nieuwe mastergebouw. Hoe denkt de politie de verkeersproblemen aan het kruispunt met de Guldenvliesstraat en de Singel op te lossen?

Nieuw politiebureau aan de Singel.

Foto: Jörg PYL

Willem Migom: “Er hebben zich naar mijn weten nog geen mensen gemeld met klachten over verkeersproblemen in de Guldenvliesstraat. Sowieso zijn aanpassingen aan verkeerssituaties voor de stad en niet voor de politie.”

Zelf ervaar ik geluidsoverlast door het brandalarm van het gebouw en rondrazende politiewagens. Bij dringend vertrek is dat begrijpbaar, maar waarom met volle sirenes aankomen aan het gebouw? Wat kan de politie doen om de overlast voor de buurt te beperken?

Willem Migom: “We zijn er ons van bewust dat de testen van het brandalarm de nodige overlast hebben veroorzaakt. Gelukkig zijn de testen afgelopen en zou het brandalarm enkel nog moeten afgaan wanneer er daadwerkelijk brand is, wat gelukkig zelden gebeurt. Politiewagens vertrekken logischerwijs ‘op alarm’ naar dringende opdrachten. Regelmatig is het ook nodig om ‘op alarm’ naar het politiekantoor te rijden. Denk bijvoorbeeld aan het vervoer van een agressieve arrestant die zo snel mogelijk in het cellencomplex moet worden weggestopt omdat hij/zij de combi probeert af te breken.

Er wordt in de regel nooit zomaar op alarm gereden en daar wordt ook op gehamerd bij de ploegen.”

Versterkte burcht Aan het mastergebouw is er maar één ingang voor bezoekers via de Singel (onder de zes gigantische lichtborden met politielogo). Onaangekondigd en zonder security check kom je er niet binnen. We vragen ons af of de veiligheidsregels niet overdreven zijn.

Willem Migom: “Gezien de situatie

waarin we ons bevinden, met een dreigingsniveau 3, en voordien lange periodes met dreigingsniveau 2, zijn de maatregelen zeker niet overdreven. Ze zijn er ook gekomen in overleg met en op vraag van de vakbond en waren al van kracht in het voormalige hoofdkantoor op de Noorderlaan. We zien helaas overal ter wereld dat politie een doelwit kan zijn van aanslagen en daardoor zijn zeer concrete veiligheidsmaatregelen genomen.”

Als buurtbewoner ontvingen we ook een brief over de schietstand en de munitieopslag in het gebouw. Zijn hier risico's aan verbonden voor de buurt?

Welke maatregelen werden genomen om dit te beperken?

Willem Migom: “Er zijn geen risico’s.

De opslag voldoet aan alle mogelijke wettelijke bepalingen. We begrijpen dat de brief over deze opslag voor enige bezorgdheid heeft gezorgd.

Echter was de opslag al sinds het begin vergund. Door veranderende wetgeving zagen we ons evenwel verplicht van een kennisgeving te doen aan de buurt voor de ingebruikname van de schietstand en de opslag, boven op de vergunning voor de bouw.”

Het mastergebouw bezoeken zal voor ons als buurtbewoners dus niet mogelijk zijn, maar in de nationale pers en op de website van de politie is wel wat meer info te vinden. De veiligheid in de wijk zal er in elk geval wel bij varen. Politie Antwerpen, altijd van dienst! https://www.politieantwerpen.be

8

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

SGRAFFITI WANDELING IN ZURENBORG

CAUCHIE EXTRA MUROS

op Zurenborg. Zij kreeg de naam” Cauchie Om de huizen van Zurenborg te decoreren werden drie vooral extra muros” mee. namen deel aan deze interessante rondleiding technieken gebruikt: tegels, mozaïek en sgraffito. Sgraffito Wij en laten u graag kennismaken met dit aspect van is niet te verwarren met het alom bekende graffito (of onze wijk. De wandeling begon aan Bar Epoq en op de hoek van de Grotehondstraat aan graffiti, zoals men meestal zegt). Graffiti komt van graffiare, eindigde de werkplaatsen van de “Compagnie Générale des krabben. De “s” werkt versterkend: sgraffiare, wegkrabben. Tramways d’Anvers.”

“Les Ateliers Paul Cauchie” versierden 200 gevels (Jan HOLVOET) in Antwerpen. Wanneer de uitvoering door Cauchie zelf gebeurde zette hij onderaan het paneel “P. Cauchie Bruxelles”. In Antwerpen bestaat er geen enkel gesigneerd paneel. Het is wel mogelijk dat die er wel waren maar overpleisterd zijn.

Tijdens de wandeling zagen wij sgraffiti in diverse stadia van verval, enkele mooie restauraties, en talrijke huizen met grote cementvlakken, waar vroeger een mooie sgraffito overpleisterd werd.

Pas de laatste jaren worden deze prachtige decoraties terug geapprecieerd en gerestaureerd.

Hopelijk zal deze trend gans Zurenborg kleurrijker en fraaier maken.

Compagnie Générale des Tramways d’Anvers, Grotehondstraat.

Foto: Gerda HUYGEN

De techniek werd al gebruikt in de Griekse en Etruskische oudheid, en werd terug populair in de art-nouveauperiode, vooral omdat deze vorm van gevelversiering goedkoper is dan mozaïek of tegels. In de sgraffito-techniek wordt op een donkere bepleistering een lichtgele stuclaag aangebracht en nog voor deze droog is wordt een tekening diep ingekrast, zodat er een goed zichtbare lijn ontstaat. Tussen de lijnen wordt de bezetting met verf gekleurd zodat een heldere

Dit motief wordt herhaald over de lengte van het gebouw: de vervlochten letters T en A staan voor Tramways d'Anvers. - Foto: Gerda HUYGEN

tekening verschijnt maar deze verf is niet bestendig en verbleekt met de tijd.

Paul Cauchie Paul Cauchie was de bekendste ontwerper en uitvoerder van sgraffiti en werkte vooral in en rond Brussel. Zijn prachtige huis in Etterbeek is nu een museum en de stichting die dit beheert organiseert ook een wandeling in Antwerpen, waar een twintigtal van de oorspronkelijk 200 sgraffiti bewaard zijn, De best gerestaureerde sgraffito in de Generaal Van Merlenstraat.

Foto: Gerda HUYGEN

De best bewaarde sgraffito van Cauchie in de Velodroomstraat.

Foto: Gerda HUYGEN

De twaalf apostelen in de Transvaalstraat.

Foto: Gerda HUYGEN

De grootste sgraffito: Het gebouw van de Lijn op de hoek van de Grotehondstraat. De naam van Compagnie Générale des Tramways d’Anvers is in grote letters weergegeven. Tussen de rechthoekige muuropeningen van dit vrij klassiek vormgegeven pand, zijn telkens in de smalle rechthoekige muurvelden art nouveau sgraffitopanelen aangebracht. Ze verbeelden de initialen TA (Tramways d’Anvers). Er zijn ijzeren tramwielen weergegeven en florale motieven. De gevel werd 10 jaar geleden gerestaureerd maar de kleuren zijn al sterk verbleekt.

Enkele originele ontwerptekeningen (schaal 1:10) werden gered en worden bewaard in het archief van het architectuurmuseum en -archief van België in Brussel.

De best gerestaureerde sgraffito vindt men in de Generaal Van Merlenstraat, complex van 5 huizen in spiegelbeeld.

De best bewaarde sgraffito van Cauchie staat in de Velodroomstraat Maar de mooiste niet-gerestaureerde sgraffitti staan in de Transvaalstraat: de twaalf apostelen met 12 sgraffito panelen in verval.

Meer dan bewaarde of gerestaureerde sgraffiti ziet men op Zurenborg huizen met grijze cementvakken, waar de oorspronkelijke versieringen overdekt zijn. Niet altijd zijn er nog foto’s of tekeningen van de oorspronkelijke toestand. Dikwijls gebeurt herstel meer “in de stijl van” dan “naar het oorspronkelijke ontwerp”.

Wij interviewden een artisanaal restaurateur , Michel Plaghki, over de techniek in het artikel hiernaast.

Voor informatie over de sgraffito wandeling (enkel voor groepen): sgraffito@cauchie.be Voor informatie over het Cauchie-huis: https://cauchie.be/het-cauchiehuis

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

9

RESTAURATIE VAN SGRAFFITI

VAN VERBORGEN KUNST NAAR GELAAGDE SCHOONHEID

zij kunnen zeker honderd Naast foto’s van sgraffiti in de wijk wilden wij technieken, jaar of langer behouden blijven. u graag wat technische informatie geven over De grootste vijand is niet de slijtage de producten, maar de pollutie de restauratie ervan. Wij spraken met Michel van door auto’s en industrie. Wij hebben Plaghki van Restauratiewerken Ghielens, die al heel veel panden gerestaureerd al talloze gevelrestauraties realiseerde in Zurenborg. Hij herstelde bijna één derde van de façades van de Cogels-Osylei in hun oude glorie. Hij sprak ons over zijn ambacht en over zijn passie. (Jan HOLVOET) EEN AANNEMER VAN HIER Michel Plaghki: “Ik heb algemene aanneming gestudeerd, een opleiding restauratiewerken bestond nog niet.

Toen ontmoette ik mijn vrouw Katrin.

Haar grootvader Louis Ghielens had een firma in opliggende voegwerken samen met zijn twee zonen. Haar vader Raymond Ghielens is zich in de jaren ‘80 gaan specialiseren in het restaureren van buitengevels. Ik ben na mijn studies (1995) mee beginnen werken in de firma. Zo heb ik tussen onze arbeiders de stiel geleerd.

Ik werd enorm getriggerd door al die oude technieken, oude materialen…

Ik ben al die dingen gaan uitdiepen en opzoeken. Voor specifieke technieken zoek ik gespecialiseerde onderaannemers. Voor sgraffiti werk ik met Peter Tratsaert, een steenkapper van beroep, met heel veel inzicht in de oorspronkelijke ontwerpen.

Hij heeft zicht op die art-nouveauornamentiek van Antwerpen. Hij is zelf Antwerpenaar, ‘van hier’, zoals hij het zegt.”

Is dat belangrijk, ‘van hier’ zijn?

Michel Plaghki: “Als je mij bij mijn kraag pakt en je zet mij in Gent, dan moet ik opnieuw beginnen te leren: welke materialen en technieken gebruikten ze hier, welke steen, welke kalk? In Antwerpen is dat paapsteen, klampsteen, de eerste machinesteen, maar in Gent is dat weer andere steen.

Je moet van de streek zijn om dat te kunnen aanvoelen. Vroeger werkte een aannemer in zijn eigen stad met zijn eigen technieken en vooral zijn eigen materialen. Sommige van die oude materialen, zoals de oude zavel, zijn ook niet meer te vinden, en dan moet je op zoek naar duurzame vervangproducten.”

RESTAURATIE Doen jullie alleen nog restauraties?

Michel Plaghki: “We zijn echt gespecialiseerd in het restaureren van de buitengevels van historische panden.

Vroeger renoveerden we ook, maar Antwerpen heeft zoveel prachtige panden dat we ons nu toespitsen op het restaureren zodat deze terug hun oude uitstraling en karakter krijgen. Ik zoek ook altijd naar de oorzaak van de schade aan de gevels. Dikwijls is er een koepeltje afgebroken waardoor regenwater de gevel kan aantasten. Voor sgraffiti is dit fataal. Als

waarvan we dikke roetlagen moesten verwijderen. Onder die roetlaag kan de steen immers niet meer ademen en wordt hij wak. Gelukkig zien wij nu dat de pollutie afneemt. En hopelijk blijft onze restauratie lang bewaard.”

sgraffito droog blijft, dan gaat hij niet verloren, hoogstens wordt hij vuil.”

Welke technieken gebruikt u bij de restauratie van oude historische huizen?

Michel Plaghki: “Tegels laat ik bakken bij een onderaannemer in Nederland.

Kleine hoeveelheden kan ik zelf maken.

Voor mozaïeken werken we samen met verscheidene lokale onderaannemers die nieuwe mozaïeksteentjes en emailplaatjes maken en bevestigen.

Voor hooggelegen mozaïeken gebruik ik soms speciale technieken, die ook minder kosten. Ik tamponeer de lege plekken dan met vloeibaar glas met kleurpigment. Op afstand is dat niet te zien en later is nog steeds een definitieve restauratie mogelijk.”

SGRAFFITI Ik heb de indruk dat pas de laatste jaren opnieuw aandacht wordt besteed aan sgraffito.

Michel Plaghki: “Tot voor tien jaar herstelde men sgraffito niet, men legde er een laag pleister over. Dat maakt dat wij nu sgraffito vaak niet meer kunnen restaureren maar opnieuw moeten creëren op basis van oude foto’s en ontwerpen. De kleuren van de versiering vind je altijd terug in de gevel, in de vloeren, in de bakstenen, de ramen, de bepleistering…

Sgraffito wordt opgebouwd uit verschillende lagen. De baksteen wordt bekleed met hydraulische kalk, dat is oude kalk zoals Grieken en Romeinen die gebruikten, die hard wordt bij blootstelling aan water. De lagen worden opgebouwd in verschillende kleuren, net zoals dit vroeger gedaan werd. Op de eindlaag bevestigen wij een ‘calque’ met de tekening.

Die wordt overgebracht met fijne nageltjes. Met een scalpel worden dan de lijnen gesneden en gekrabd, waardoor de onderliggende kleuren zichtbaar worden en zo ontstaat er diepte in de tekening. Ten slotte wordt de tekening ingekleurd tussen de groeven met natuurlijk pigment. Dit hardt uit samen met de bepleistering.

Dat blijft een eeuwigheid goed.

De moderne bindmiddelen zijn beter dan de oude uit het einde van de negentiende eeuw. Onze hydraulische kalk is ook harder en waterbestendiger. In feite zijn de moderne producten een terugkeer naar de oudste

Originele staat van de sgraffito op de gevel van Schorpioenstraat 17.

Foto: Michel Plaghki

Overpleisterde tekening.

Foto: Michel Plaghki

De sgraffito na restauratie.

Foto: Michel Plaghki

Wij zijn Katrin en Michel dankbaar voor de uitleg en de foto’s. Bovenal zijn wij dankbaar voor de zorg die zij aan onze gevels besteden. Het loont de moeite hun website te bezoeken: www.ghielensnv.be Voor informatie kan u ook terecht in het boek Art Nouveau Architectuur in Antwerpen van Alex Elaut.

10

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Van buitenaf bekeken In de Transvaalstraat ligt mijn hart

Drie keer in haar leven was Zurenborg een deel van haar leven, als kind, als tiener en als volwassen vrouw. 78 is ze nu, Marijs Totté, en voor Gazet van Zurenborg blikt ze terug op wat de wijk voor haar betekend heeft. (Guy POPPE)

Marijs Totté voor het huis in de Transvaalstraat waar haar hart ligt.

Foto: Jerry KONINCKX

In 1953 komt het gezin in de Generaal van Merlenstraat wonen, in nr. 33. Marijs is de jongste van acht, geboren op het einde van de oorlog. “Mijn moeder was 45 toen ze me ter wereld bracht, ze had tijdens de oorlog drie miskramen gehad, een zus was in ‘43 bij het bombardement (van de geallieerden, gp) op Mortsel gestorven. Als mijn moeder toen geweten zou hebben wat ze later wist, dan zou ze dat nooit gedaan hebben”.

Vier jaar blijven de Totté’s daar wonen. Aan die jaren houdt Marijs flink wat herinneringen over, ze heeft ze keurig opgeschreven. Een geweldig verhaal is hoe haar vader met zijn huissleutel de deur openmaakt en een woning binnenstapt, zich verbaast dat er geen kapstok in de gang staat en van een wildvreemde vrouw “wat doet u hier?” toegesnauwd krijgt. “Al die huizen van Engetrim hadden dezelfde sleutel”. Of die andere gebeurtenis die Marijs bijgebleven is, toen de melkboer met paard en kar onder de spoorwegbrug doorreed, net toen de trein passeerde. “Zijn paard steigert, de kar met melk en eieren valt om”. Een ravage.

Niet alleen melk koop je in de jaren vijftig aan de deur. Soep van Boom komt elke dag langs, de kruidenierswinkel in de Transvaalstraat, op de hoek van de Guldenvliesstraat, brengt de aankopen thuis en ook bakker Sainte-Marie op de Tramplaats levert zijn brood thuis af. “Ze hadden een keer te weinig gerekend, we gingen bijbetalen en ’s anderendaags brachten ze een taart mee”.

Nee, op Zurenborg gaan ze in die tijd niet in de Delhaize winkelen. “In de Guldenvliesstraat was er een krantenwinkel, een beenhouwer en een superette, en op de Dageraadplaats waren er drie bakkers, een naaiatelier en een bank”.

povere leerling getuigen. “Op mijn veertiende ging ik naar Zwitserland, met het ziekenfonds, later als monitor. We vertrokken in het Ooststation, ik ging daarnaartoe langs de bergop (het toekomstige spoorpark, je kon toen van de Draakplaats doorsteken naar de toenmalige ingang van het station aan het levendige Luitenant Naeyaertplein, in de volksmond de Varkensmarkt, gp). Op een bepaald moment moesten de treinen trager rijden ; ze rijden haast door de tuinen van de Transvaalstraat en hoe trager, des te minder lawaai ze maken. De trein reed dan voorbij ons huis en mijn moeder groette me vanop het terras”.

Naar Kortrijk en terug Andere tijden waren dat tussen 1953 en 1957. In dat laatste jaar wijken de Totté’s uit naar Kortrijk.

“Vader gaat er in West-Vlaanderen mosterd en uitjes verkopen. De familiale jamfabriek in Antwerpen moest hij sluiten, zijn broer was gestorven, de oorlog had gevolgen, het was financieel lastig”.

Gedaan met dikkopjes vangen in de vesten (waar nu de ring is, gp) voor Marijs. “In de winter gingen we er baantjes glijden”.

Sportief was ze van kindsbeen af. Er duikt nog een herinnering bij haar op. “Ik ging mijn plechtige communie doen, in de kerk op het plein. Met vooraf een retraite van drie dagen. We spelen achteraf, de bal vliegt over de ijzeren poort naast de kerk, de toegang tot achterliggende gebouwen. Ik kruip erover maar besef dat de ijzeren plaat aan de binnenkant het onmogelijk maakt om terug te keren. Met mijn rug tegen de muur geraak ik boven maar de huishoudster doet op dat moment de deur open en dreigt ermee, kwaad, dat ik mijn communie niet mag doen”. Het is goed gekomen met Marijs, ze is niet verketterd.

Maar ja, Kortrijk. Marijs wil op de middelbare school Wetenschappelijke B volgen, een richting met natuurkunde en biologie, en dat gaat niet in Kortrijk. Dus…? Terug naar Antwerpen. Haar broers hadden er een garage geopend, haar zus was meegegaan voor het huishouden, Marijs neemt er haar intrek. Tot vader met pensioen gaat en het gezin in de Transvaalstraat komt wonen, in nr. 31. “In het laatste jaar van het middelbaar moest ik elke avond daar komen slapen”. Marijs blijft er wonen tot een jaar na de dood van haar vader. Maar het huis is te groot voor haar, haar broer koopt het over, er komen verbouwingen. In 1982 trekt ze definitief weg uit Zurenborg.

Volwassen worden “Heb ik meer herinneringen overgehouden aan de jaren in de Generaal van Merlenstraat, in de Transvaalstraat ligt mijn hart”. Marijs probeert om voor zichzelf uit te maken waarom. “Je bent niet zo bezig met je buurt, je studeert in Leuven, verblijft er op peda, je gaat aan het werk, je gaat turnen en dansen. Is het volwassen worden?”.

Turnen, dat zal wel. Marijs is jarenlang gymlerares geweest. Ze skiet als de beste, daarvan kan ik als

Thuiskomen “Ik kom nog geregeld terug, vrienden bezoeken, of als er iets te doen is, dan kom ik graag, zoals voor de balkonconcerten. Na enkele jaren besefte ik: dit is thuiskomen. Dat gevoel van verbondenheid, die interesse voor de buurt, dat is later gekomen.

Het goede gevoel dat dit een toffe buurt is. Toen ik hoorde dat er een logopedist in de buurt was, zei ik meteen : “Ho ja? Dan ga ik daar””.

Roze Huis In een latere fase van Marijs haar leven kwam ik haar wel eens tegen in Den Draak. Ze herinnert zich dat het vroeger een café van motards was. “Fijn dat het een open café is. Andere mensen uit de buurt komen er ook, niet alleen lesbiennes. Ik kwam er elke maand, heb er aan de kar getrokken van gesprekken voor holebi’s in het onderwijs”. Op die bijeenkomsten wilden ze de aanwezigen zelfzekerder maken en bereidden ze acties voor, zoals een stand, als er iets over onderwijs te doen was in de stad. Stappen naar de inrichtende macht hebben ze nooit gezet. “Nee, nee”, zegt Marijs met schrikogen. Ze wilden duidelijk geen slapende honden wakker maken.

“In ’t begin heb je grote schrik, je houdt het voor jezelf”. Een afgesloten hoofdstuk. “Ik passeer hier nog dikwijls maar ik kom niet veel meer in het Roze Huis”. ’s Avonds stuurt Marijs me nog een mail. Ze wil me graag verduidelijken wat die maandelijkse gesprekken op het oog hadden. “Het was een groep lotgenoten die nood hadden aan een goede babbel en een luisterend oor. We probeerden een plaats te creëren waar de deelnemers zich veilig voelden en vrijuit durfden praten.

Regelmatig waren er schrijnende verhalen die ze nog nooit aan iemand verteld hadden. De meesten worstelden met hun geaardheid en voelden zich door de groep gesteund”.

Geen uilen Marijs haar outing komt er dankzij haar leerlingen in Oostmalle. “Dat zijn geen uilen, he. We zaten allemaal samen op een matje tijdens de turnles en ik krijg de vraag: “Is ’t waar dat u lesbisch bent?”. Mijn antwoord: “Zou dat erg zijn?”. Later heeft ze zelf de eerste vorming over homoseksualiteit gegeven op school. “Er was applaus op het einde”.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

11

Talon Express, de schoenmaker die al meer dan vijftig jaar bij zijn leest blijft

Om de schoenen van Bumba, Maya de Bij en de Smurfen te herstellen, moet je je vak kennen…

Wanneer ik mijn keurig gerepareerde schoenen ga afhalen bij Talon Express aan de Gitschotellei, valt mijn oog op een paar reusachtige zwartgele schoenen. “Zijn die van een clown?”, vraag ik aan schoenmaker Luc Proost. “Nee,” zegt hij, “het zijn de schoenen van Bumba. En daar in de hoek staan die van Maya de Bij, die van de Smurfen en ook die van Suske en Wiske.” Hoe komen die daar terecht? (Machteld HARDY) Bij Luc Proost (° 1952) zijn de schoenen van Bumba in veilige handen.

Al meer dan vijftig jaar is hij actief als schoenmaker. Hij kreeg het beroep min of meer met de paplepel mee. Zijn vader was actief in de groothandel van schoenmakersbenodigdheden. Als zestienjarige zette Luc Proost daar zijn eerste stappen richting schoenmakersloopbaan. Het vak leerde hij niet op school, maar bij zijn broer schoenmaker - vier van de broers zijn schoenmaker! en bij collega schoenmakers. Op zijn achttiende baatte hij al zijn eerste schoenmakerij uit in de Mercatorstraat, een periode waar hij met veel plezier aan terugdenkt.

dag per week, maar het werk gaf veel voldoening.

Na een half jaar liep het huurcontract daar af en nam hij, gesteund door zijn vader, een schoenmakerij over op de Luchtbal. Hij werkte daar met nieuwere machines en gedurende zeven jaar bouwde hij samen met zijn vrouw zijn zaak uit. Intussen volbracht hij zijn legerdienst, wat betekende dat hij overdag het land diende, terwijl zijn vrouw de zaak openhield. Elke avond repte hij zich naar huis om tot laat in de nacht schoenen te herstellen.

STUDIO 100 Dat vakwerk leverde hem ook een bijzondere klant op: Studio 100. In 2008-2009 speelde de musical Daens in het voormalige postsorteercentrum aan het station van Berchem en een medewerker belandde bij Luc Proost om een aantal schoenproblemen op te lossen. De acteurs moesten er bijvoorbeeld op kunnen rekenen dat ze niet zouden uitschuiven op het podium.

In 1979 belandde hij op de Gitschotellei waar hij nog steeds werkt, samen met zijn zoon die zes jaar geleden de zaak officieel overnam. De winkel verhuisde na drie jaar wel van nummer en kant van de straat maar de Gitschotellei is nu al meer dan dertig jaar hun vertrouwde terrein.

Van het één kwam het ander. Al gauw herstelde Luc Proost alle mogelijke schoenen van Studio 100. De schoenen van de biggetjes hebben een andere kleur nodig? Check! Bumba’s schoenen moeten verzoold worden?

Check! Kabouter Plop heeft gaten in zijn schoenen? Check! Van over heel het land en zelfs vanuit Polen worden de schoenen van Studio 100 verscheept naar De Gitschotellei nummer 73 om daar in de kundige handen van Luc en zijn zoon Peter te belanden. En vakmanschap is nodig voor het herstel van die schoenen.

De machines zijn niet berekend op het grote formaat en als schoenmaker word je voor serieuze uitdagingen gesteld. Maar dat is juist waar je als vakman voldoening uit haalt.

HOGE HAKKEN In al die jaren is er natuurlijk veel veranderd. Niet zozeer de machines.

Alhoewel de elektronica zijn intrede deed, vind je in de winkel nog een stikmachine van 75 jaar oud en een gekoesterde leest van 50 jaar oud.

Ook de procedures en het handwerk zijn nog grotendeels dezelfde gebleven. Maar wat ingrijpend is veranderd, zijn de schoenen zelf. Luc Proost denkt met heimwee aan de gouden jaren ‘70 en ‘80 toen iedereen leren schoenen droeg en er dagelijks tussen de 50 en 100 paar schoenen werden hersteld. “Vrouwen kwamen soms elke veertien dagen langs om hun hakken te laten vervangen.” Het was hard werken, zes en een halve

SNEAKERS Nu draagt een meerderheid sneakers, die bovendien vaak van mindere kwaliteit zijn. “De mensen worden bedrogen. Ze betalen meestal te veel geld voor minderwaardige sneakers.”

Het herstelwerk bestaat dan meestal uit plakwerk omdat er geen leer meer aan te pas komt. Wel allerlei soorten plastic, rubber en zelfs karton.

Luc Proost blijft echter geloven in vakwerk. Als schoenmaker moet je alles kunnen herstellen: leren schoenen, sneakers, handtassen, koffers, ritsen,…

“De tevredenheid van de klant. Daar doe je het uiteindelijk voor en daarom pas je je aan de noden van klant en van de markt aan.” Zo lang zijn gezondheid het toelaat en zolang hij die waardering krijgt van de klanten,

Luc Proost en zijn zoon met de schoenen van Bumba.

Foto: Machteld HARDY

blijft Luc Proost zijn vak met liefde uitoefenen. Sinds zijn zoon de zaak zes jaar geleden overnam, is het zijn belangrijkste ‘hobby’ geworden.

LIEFDE Voor ik de winkel uitga, toont hij me nog enkele Engelse sites waar je ‘echt goede’ schoenen kan kopen, nieuw

of tweedehands. Je moet er wel een paar honderd euro voor over hebben, maar dan heb je een schoen waar je jaren plezier van beleeft. Abbot, Church, Herring, Crocket en Jones: Luc Proost spreekt de namen uit met respect en aan alles merk je dat zijn liefde voor schoenen na vijftig jaar nog even sterk is.

Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens Opticien - Optometrist Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

10 uur tot 13 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

12

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“Wij hebben zowat alle onderdelen in huis”

CARHOUSE ES IN DE ROLWAGENSTRAAT BRENGT WEER EEN GARAGE IN DE WIJK

Zurenborgers die hun wagen willen laten zuiver toeval, zo blijkt. De ES staat Handig is dat CARHOUSE ES zowat de voorletters van de kinderen alle onderdelen in huis heeft. “En herstellen, kunnen sinds kort terecht in voor van Zakaria: Elenor en Sami. wat ik niet heb, kan de volgende dag geleverd als ze voor 16u zijn CARHOUSE ES in de Rolwagentraat. Eigenaar Zakaria is een kind uit de buurt. worden besteld. Ik werk samen met in totaal Zakaria Belahcene-Houari heeft voor de Zijn opa had een kleine garage in de 73 leveranciers uit Nederland.”

Zelf heeft hij de zaak verkast meeste problemen zowel de kennis als de wijk. vanuit de Demerstraat in Antwerpen- Niet onbelangrijk is dat klanten die Noord, waar de uitbreidingsmogelijk- hun wagen achterlaten in de garage, onderdelen in huis. (Marcel SCHOETERS) heden beperkt waren. Die zijn er in vanaf de tweede dag de beschikking de Rolwagenstraat wel, zegt hij.

“Ik wilde ook een eigen winkel met onderdelen.”

Maar is het nog wel verantwoord om een garage uit te baten in een stedelijke omgeving, terwijl die activiteit zich vooral aan de stadsrand is gaan vestigen? “Als je buiten de stad zit, heb je meer personeel nodig. Ik wil eerste 10 of 20 jaar in de stad werken en dan zien we nog wel.”

Zakaria Belahcene-Houari, Carhouse Es. Foto: Luc PANDELAERS

Zowel fotograaf Luc Pandelaers als ondergetekende hadden eerder een band vermoed met garage Es in de

Huybrechtsstraat in Borgerhout (die trouwens sinds 31 december 2023 definitief gesloten is, maar dat is dus

De Cogels Osylei op postzegels

Net als vorig jaar geeft de postzegelclub Cosmos een reeks zegels uit met daarop de prachtige panden van de Cogels Osylei. Deze wordt op 24 februari voorgesteld in hun clubhuis van 9 tot 15 uur. De toegang is gratis. (jp) De reeks “Cogels Osylei Antwerpen 2024” bestaat uit een vel van 10 verschillende zegels en kost €25 per vel.

De zegels kunnen uiteraard gebruikt worden als een standaardfrankering binnen België, maar gezien de verhoogde prijs richt deze uitgave zich eerder tot verzamelaars dan voor gewone verzendingen.

De reeks Cogels Osylei Antwerpen 2023 is ondertussen uitverkocht.

Deze uitgiften kunnen besteld worden bij onze secretaris Christophe Willems via e-mail willems.cosmos @telenet.be of per brief, met vermelding van telefoonnummer en adres.

Betaling via het Cosmos-rekeningnummer : BE83 9799 3637 1115

Cosmos vzw Zaal in Bowling Stones Autolei 113 (Militaire baan) 2160 Wommelgem https://postzegelclubcosmos.be/

REVISIE Zakaria biedt een heel pakket aan diensten aan. “Ik ben één van de enigen in België die een revisie doet van versnellingsbakken en motoren.

Je kan stellen dat ik alles aanpak, behalve carrosserie en banden.

Ik werk echter wel samen met professionele uitdeukers.” Ook van elektrische wagens heeft hij verstand. “Laten we zeggen voor 90%”, zegt Zakaria. “Voor de overige 10% bellen we een specialist die dan voor ons een factuur maakt.”

krijgen over een vervangwagen. Na de reparatie krijgen ze een garantie van 3 jaar op nieuwe onderdelen en 3 maanden op tweedehandse.

Zijn eigen zaak bestiert Zakaria alleen, met ondersteuning van zijn vrouw Mandy Smits en iemand die op zelfstandige basis voor hem werkt.

Hij heeft bewust in deze buurt naar een locatie gezocht, zegt hij.

“Ik ben opgegroeid in AntwerpenNoord, maar mijn grootouders woonden hier. Ik pendelde dus regelmatig van het ene huis naar het andere.

Uiteindelijk ben ik dan gevallen op dit pand, waar ooit nog een Volvo-garage heeft gezeten.”

MEER INFO CARHOUSE ES Rolwagenstraat 38-40 2018-Antwerpen 0488/41.43.05

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

13

“Wij willen een open gevel bieden”

RAMÓN VOEGT EEN NIEUWE DIMENSIE TOE AAN CO-WORKING In de Ramstraat 35 brengt Ramón co-working, Air B&B, bewoning en een showroom samen onder één dak. Het is een concept dat optimaal en duurzaam ruimtegebruik garandeert, zegt bezieler Matthias Neutjens.

(Marcel SCHOETERS)

Matthias en de andere bezielers hebben het pand gevonden via hun onderneming RAI22, dat als projectontwikkelaar actief is in het verduurzamen van bestaande panden, een beetje wat AG VESPA doet, maar dan op een meer bescheiden schaal.

“Het is een dubbel pand, waarvan de achterkant, waar de co-working is gevestigd, doorloopt tot nummer 33.

We hebben de eerste en de tweede verdieping van nummer 35 aangekocht.”

“We beschikken op de gelijkvloerse verdieping over de garages van nummer 33 en 35, daarachter zit de co-working. Wat we hebben aangekocht zijn de garage, de eerste en de tweede verdieping van nummer 35. Op de derde verdieping is er dan nog een appartement dat over de twee panden loopt.”

“Wat we hebben gedaan is proberen om via het optimaliseren van het ruimtegebruik ook te verduurzamen.

D.w.z. dat we verschillenden functies zijn gaan combineren. We hebben dus een kleinschalige co-working op de gelijkvloers verdieping, voor 8 personen. Momenteel zijn we met z’n vieren en er zijn dus nog 4 plekken vrij en we zijn permanent op zoek naar nieuwe mensen. Zij kunnen hier terecht voor een hele week en sinds kort ook voor 1 à 2 dagen. In de garage zit de showroom van Erts Cycles, een bedrijf dat van oude fietskaders met nieuwe onderdelen nieuwe fietsen produceert.”

TUIN “In de co-working heeft iedereen zijn of haar vaste plek. Ik denk dat iedereen hier 3 à 4 dagen per week is.

Wij willen freelancers samenbrengen in een collegiale sfeer. Je kan elkaar inspireren en samen lunchen bij voorbeeld.”

“De eerste verdieping kan worden gebruikt voor fotoshoots, vergaderingen tot 10 personen en overnachtingen.

Co-working RamÓn in de Ramstraat.

Foto: An VAN DE WAL

De tweede verdieping is gewoon verhuurd. Met die 3 functies delen we ook de tuin, dus ook die van boven mogen daar gebruik van maken. Op het moment dat de mensen beneden werken, zijn de mensen van boven er toch niet. Zij kunnen de tuin dan in het weekend gebruiken en als zij ’s avonds daar willen eten, mogen zij ook gebruik maken van de keuken hier beneden.

Zo willen wij ervoor zorgen dat die ruimte optimaal wordt gebruikt.”

Matthias zit nog steeds in de projectontwikkeling, maar Ramstraat 35 is ook zijn werkplek waarin hij niet alleen RAI22, maar ook het hele kluwen van Ramón in goede banen probeert te leiden.

Hij is in ieder geval niet bang dat er een overaanbod van co-workingplekken komt. “Er zal wel wat concurrentie zijn, maar wij zijn ervan overtuigd dat er in de stad voldoende mensen zijn die op zoek zijn naar een werkplek.”

OPENINGSFEEST Ramón is in de zomer opengegaan, maar heeft pas in november een openingsfeestje gegeven. “Daar hebben we de hele straat op uitgenodigd”, zegt Matthias. Zelf wonen hij en zijn vriendin Natasha, die ook een werkplek heeft in Ramón, twee jaar in de buurt. “Wij zijn redelijk bewust hier naartoe gekomen”, zegt Matthias. “We hebben trouwens heel wat vrienden die hier in de buurt woonden.”

Daarom proberen zij ook een positieve stempel op de buurt te drukken, zegt hij. “Via onze Air B&B proberen wij een open gevel te bieden. Hoewel we zelf geen ontbijt aanbieden, raden wij diverse plekken aan in de wijk.”

MEER INFO Ramón Antwerpen Ramstraat 35 2018 Antwerpen matthias@ramonantwerpen.com www.ramonantwerpen.com 0476 35 95 31

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

14

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Grenzeloze Liefde ANDREIA EN MIRO DANSTEN HUN WEG NAAR ZURENBORG

Andreia Rodrigues, een Portugese danseres, en Miro Kochanek, een Tsjechische danser, gingen zich verder bekwamen in de danskunst in het Nederlandse Tilburg. Een gemeenschappelijke vriendin verscheen op het toneel en Cupido haalde zijn pijlen boven.

(Yo VAN DEN BULCK) Miro Kochanek en Andreia Rodrigues.

Foto: Ernest VANRINTEL

LET’S DANCE. Andreia (41) studeerde dans in haar thuisbasis Lissabon. Miro (42) volgde al twee jaar een dansopleiding in zijn stad, Praag, toen ze beiden hetzelfde idee hadden: een Erasmusstage aan de Fontys Academy of the Arts in Tilburg, Nederland. Tijdens die stage kruisen hun paden nog niet, maar terug thuis in Tsjechië en Portugal besluiten ze hun studies verder te zetten in Tilburg. Andreia kiest voor moderne dans, maar de leraar van Miro is een zeer charismatisch persoon en al gauw volgt ook zij zijn lessen. De eerste keer dat ze samen danst met Miro moest ze zijn schaduw spelen.

Miro verbleef in een supercool gemeenschapshuis waar ook een vriendin van Andreia woonde. De weekends in Tilburg waren lang en saai. Gelukkig was het gemeenschapshuis een inspirerende plek waar altijd wel iets te beleven viel.

Wekelijks vonden er in muziekpodium PaRaDoX in Tilburg optredens plaats, waar ze ook mensen van buiten de dansschool leerden kennen. Tijdens de lange lege zondagen begonnen ze samen te wandelen.

LET’S DANCE TOGETHER? Ze hebben een hele fijne tijd samen in Tilburg. Het tweede jaar brengen de stages hun vaak naar het buitenland en hebben ze weinig tijd om na te denken over hoe serieus hun relatie wel is. Die wordt zelfs even verbroken, maar Miro laat haar nooit helemaal los. Hij steekt stiekem een zakje cashewnoten in haar fietstas en maakt haar een sneeuwpop. Why don’t you love me? vraagt hij haar en ze weet diep in haar hart wat het antwoord moet zijn. Ze neemt hem mee naar Lissabon waar ze door de stad wandelen naar de rivier de Taag, waar een hele familie dolfijnen hun tegemoet springt. Niemand gelooft dit verhaal maar voor hen was het “een teken”. Bij de graduatie in 2006 ontmoeten hun ouders elkaar voor het eerst.

WAT NU? Miro heeft meteen een hoofdrol als danser te pakken in een productie die hem meer dan 100 shows oplevert in binnen-en buitenland. Andreia heeft andere stageplaatsen en zo komen ze elkaar tussen hun optredens door

tegen in Tilburg. Ze hebben er een plaats om te wonen met een tijdelijk contract van drie jaar in een grote woning samen met andere kunstenaars.

Het is goedkoop en een broeihaard van energie en projecten, voor het huis zal opgeëist worden voor een woonproject.

Hun projecten hebben succes en zo hebben ze zelfs een tijdje een positieve band met de projectontwikkelaar die hun goed gezind is. Zo maken ze het tot een casa de praia (strandhuis), waarbij ze een gigantische hoeveelheid zand van achter de woning tijdelijk binnen brengen en een tango dansen waarbij Miro op de monocycle moet rechtgehouden worden door Andreia.

DANCE TO ANTWERPEN? Bij het einde van de huurtermijn krijgt Miro een contract via een Tsjechische circuscompagnie voor de Zomer van Antwerpen. Zeer naar hun zin strijken ze neer in onze stad die ze al een beetje kenden van tijdens hun studie in Tilburg, want in het weekend kwamen ze toen graag naar de Vogeltjesmarkt. En nu weten ze het dus zeker. Als Andreia ook nog een geslaagde auditie doet in Gent, is hun beslissing snel genomen.

Na een kort verblijf in een appartement in de Oranjestraat krijgen ze een aanbod voor een plaats in een gemeenschapshuis in de Van Breestraat.

Het voelt als een geschenk uit de hemel en ze zullen er uiteindelijk de volgende tien jaar doorbrengen. Met zes gelijkgezinden maken ze van elke dag samen een avontuur. Het verhaal gaat dat Andreia de eerste morgen samen met een medebewoonster naakt naar de bakker fietst. Ze leven samen, koken samen en als Andreia haar eerste twee kinderen heeft, hebben ze meteen tantes en nonkels in het huis. Ideaal als oppas wanneer beide dansers moeten optreden. De volgende zwangerschap van Andreia is een dubbele verrassing, een tweeling. Met pijn in het hart moeten ze een andere woonplek vinden.

LET’S DANCE TO ZURENBORG. Als de dochter van de eigenaar van het mooie Huis Eglantine in de Zenobé Grammestraat hun voorstelt om daar te komen wonen, twijfelen ze geen moment. Andreia beschrijft de

Andreia en Miro met hun 4 kinderen.

Foto: Ernest VANRINTEL

lichtinval in het huis als kijken naar de einder van de zee. Aan de voorkant prijken de prachtige mozaïeken. (zie GVZ 2014/4) De eerste twee jaar leven ze ook daar als in een gemeenschapshuis met de medebewoners, maar die zijn ondertussen vertrokken en nu wonen ze voor de eerste keer echt “alleen”.

Dat wordt meteen gerelativeerd door Miro die zegt dat ze ondertussen hun eigen community hebben opgericht met hun kinderen Kilian, Eleonor en

de tweeling Nikola en Mariana. Ze houden van de sfeer hier. Ze woonden hier maar één maand voor de tweeling kwam, dus iedereen kent hen van de uitjes met de twee ukjes.

DANCE TO? Wat de toekomst zal brengen voor het gezin weet niemand. Een grotere woonplek dringt zich op. Wordt het Praag, Lissabon of Zurenborg?

Wordt vervolgd...

Ons algemeen emailadres wijzigt gazetvanzurenborg@telenet.be wordt vervangen door info@gazetvanzurenborg.be.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

15

KENNISMAKING MET MARION VAN SAN

Marion Van San doet onderzoek naar Joodse onderduikers in WO2 Zoals beloofd in het vorige nummer richten we ons spotlicht op Marion Van San die recent samen met haar vader, Prosper Van San, en haar twee kinderen naar onze wijk verhuisde.

Ze is een bekende naam wanneer het gaat over jongerencriminaliteit, radicalisering en polarisering, onderwerpen waar ze al meer dan dertig jaar intensief mee bezig is.

(Machteld HARDY) Oorspronkelijk ging Marion Van San haar interesse uit naar geschiedenis, meer bepaald naar alles wat met Anne Frank te maken had. Ze wou in Amsterdam studeren. Maar het water was toen nog te diep en uiteindelijk belandde ze aan de VUB, waar ze eerst sociologie en vervolgens criminologie studeerde. Als stageplaats koos ze voor een grote, jawel, Amsterdamse gevangenis. Tijdens een vakantiejob in een Amsterdamse jeugdinrichting, onmiddellijk na haar studie criminologie, kwam ze in contact met een groep Curaçaose jongens. Dit leidde tot een doctoraat aan de Amsterdamse School voor Sociaalwetenschappelijk Onderzoek.

Het onderwerp van haar doctoraat was criminaliteit bij Curaçaose jongens.

MARC VERWILGHEN Met haar doctoraat op zak kreeg ze meteen een onderzoeksopdracht aangeboden aan de universiteit van Utrecht. Maar na een jaar, we schrijven 1999, werd ze gecontacteerd door Marc Verwilghen die haar vroeg om een studie te maken rond allochtone jongeren en criminaliteit.

De controverse hierrond was aanzienlijk. Van San geeft aan dat het toen in België erg moeilijk was om over dit onderwerp te schrijven en ook onderzoek te doen. Nederland was volgens haar toen opener over die problematiek en hield ook systematischer en vollediger gegevens bij.

In België, zegt ze, lag dat moeilijker.

Intussen werkte Van San aan de Erasmusuniversiteit van Rotterdam, wat haar uiteindelijk deed besluiten om van Amsterdam, waar ze 20 jaar woonde, te verhuizen naar Antwerpen, een stuk dichter bij haar werk en haar ouders.

KALIFAATONTVLUCHTERS Haar boek Kalifaatontvluchters van 2019 vertelt de verhalen van de mannen en vooral vrouwen die zich eerst aansloten bij IS, maar uiteindelijk besloten en er (niet altijd) in slaagden het kalifaat te ontvluchten.

Het zijn persoonlijke verhalen die onthullen welke beweegredenen aan de grond van het vertrek lagen, hoe het leven (en de strijd) in Syrië verliepen en waarom deze vrouwen (met kinderen) uiteindelijk besloten te vluchten. Van San besteedt ook bijzondere aandacht aan de bekeerlingen die naar Syrië trokken.

De verhalen zijn het resultaat van monnikenwerk: het maanden- en jarenlang opvolgen van berichtgeving op sociale media, de volgehouden pogingen om eerst met de ouders van deze vrouwen (en mannen) en uiteindelijk ook met hen zelf in contact te komen, zowel via sociale media als in live gesprekken. Het was een intense periode die ook veel voldoening gaf omdat Van San op die manier vooral deze vrouwen een stem kon geven.

Met sommige van die vrouwen heeft ze trouwens nog steeds contact.

Intussen bekleedt Van San de Leerstoel Polarisering, Radicalisering en Samenleving aan de UGent.

JOODSE ONDERDUIKERS Er staat ook al een nieuw boek in de steigers. Daarin zal ze terugkeren naar haar oude, maar nog steeds levendige interesse: de Joodse onderduikers in de Tweede Wereldoorlog. Ze focust weliswaar niet op Anne Frank maar op de Joodse bevolking in Antwerpen. Ze wil hierbij bijzondere aandacht schenken aan de onderduikverhalen die minder

Marion Van San. Foto: © Ilja KEIZER

positief verliepen. Deze verhalen zijn nooit echt gehoord of verteld. Joodse overlevenden voelden zich verplicht om dankbaar te zijn en negatieve verhalen over hun onderduikperiode hadden in die context geen plaats.

Voor dit onderzoek woont Van San alleszins op de juiste plaats. Na een

tiental jaren in de Korte Leemstraat heeft ze haar stek hier op Zurenborg gevonden, een wijk waar ze zich naar eigen zeggen meteen thuis heeft gevoeld.

We kijken uit naar haar volgende boek.

16

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

KIYO NGO spreekt jongeren aan met de taal van verbinding

Als je er zelf al niet was, dan hoorde of las je er wellicht over: het KIYOwinterconcert, dat op 1 december laatstleden de Sint-Norbertuskerk op de Dageraadplaats vulde. Maar wat of wie is KIYO eigenlijk, en vanwaar precies die link met Zurenborg? Algemeen directeur Mélodie Arts onthult, verheldert, duidt, en beklijft. (Karen KETS)

Mélodie, waarvoor staat KIYO, in een notendop?

Mélodie Arts: “KIYO is een erkende Belgische nietgouvernementele organisatie (NGO) die zich inzet voor jongeren. Er zijn vandaag dertig medewerkers waarvan er een twintigtal vanuit de partnerlanden opereren. Daarnaast mag KIYO rekenen op het engagement van een kleinschalig, waardevol vrijwilligersnetwerk.

De bestaansreden van KIYO is het 'empoweren' ('versterken') van (kinderen en) jongeren tussen twaalf en vijfentwintig jaar. De naam is dan ook een samenspel van 'KIds' en 'YOuth'. KIYO stelt dat (veer-)krachtige en bewuste jongeren de basis vormen voor een duurzame samenleving met een breed draagvlak voor mensenrechten.

Onze NGO maakt jongeren bewust van hun talenten, en ondersteunt hen ook bij het aanscherpen van hun natuurlijke vaardigheden. Want talent mag dan wel universeel zijn, kansen zijn dat zeker niet.”

Een volle kerk voor het benefietconcert.

Foto: Sarah VAN PRAAG

samenwerking en Humanitaire Hulp (DGD). De overige pakweg twintig procent komt voort uit cofinanciering via onder meer Stad Antwerpen, het eerder vermelde YOUCA, Erasmus+ (het mobiliteitsproject voor onderwijs, opleiding, Richt KIYO zich dan vooral op onderwijsprojecten? jongeren en sport van de Europese Unie), privéMélodie Arts: “Kwaliteitsvol onderwijs dat inzet op kinder- fondsen, legaten, sponsoring en evenementen.” rechten en jongerenparticipatie is met stip een van onze speerpunten. Maar het gaat toch breder dan dat. KIYO En zo landen we finaal ook in Zurenborg! Want ondersteunt ook actief de persoonlijke ontwikkeling op 1 december laatstleden was het al KIYO wat van jongeren, en door in te zetten op technische en levens- de klok sloeg, in de Sint-Norbertuskerk hier op vaardigheden versterken we bovendien hun kansen op het plein? waardig werk. Tot slot richt KIYO de pijlen op het promoten Mélodie Arts: “Inderdaad. En dat ik zelf in van actief burgerschap. We moedigen jongeren aan om Zurenborg extra-muros woon en dus met de fiets hun persoonlijke groei en ontwikkeling in te zetten in de kon komen was niet eens de reden (lacht). maatschappij, zodat ook anderen er beter van worden. Eigenlijk is het Lien Van De Kelder die ons We zijn ervan overtuigd dat een duurzaam wereldbeeld concert naar de wijk bracht. Lien en ik speelaltijd gestoeld is op collectieve verantwoordelijkheid den als tieners mee in de musical Pinokkio. en solidariteit. Vanuit dat inzicht initieert, begeleidt en Dat wij ons talent zo ongebreideld mochten ondersteunt KIYO projecten in België, en in de partner- botvieren, met het besef dat er in ons kunnen landen Brazilië, Burundi, de Democratische Republiek werd geloofd, dat heeft ons echt mee gevormd Congo en de Filipijnen.” tot wie we vandaag zijn! Het is precies daarom dat Lien ook KIYO-vrijwilliger werd. Onder meer Een breed actieterrein is dat. Handelt KIYO hierbij dankzij haar persoon én persoonlijkheid kunnen voornamelijk alleen of worden de krachten met andere we sprekers benaderen en onze evenementen betrokkenen gebundeld? kenbaar maken. Ons tweeledige objectief Mélodie Arts: “Wij werken zeer bewust samen met sensibilisering enerzijds en fondsenverwerving verschillende actoren, stakeholders en partners, zowel anderzijds - wordt op die manier tastbaar en in België als in het buitenland. Bij onze onderwijsprojec- zintuiglijk gerealiseerd.” ten zijn in eerste instantie de scholen onze metgezel. Er zijn ook organisaties die beroep doen op de expertise van KIYO, zoals bijvoorbeeld Bouworde vzw en de Koning En zo ontstond er ook een Zurenborgs sneeuwBoudewijnstichting, specifiek in het kader van haar talent- baleffect? ontwikkelingsprogramma 'Boost'. Er loopt een samen- Mélodie Arts: “En of. Lien zelf brak het ijs. Ze werking met YOUCA (Youth for Change and Action) vzw. begeleidde een vijftigtal kinderen bij een Binnen dit programma gaan jongeren bijvoorbeeld een dag ontwapenende vragenronde over - jawel - kinderuit werken. Ten voordele van jongerenprojecten weltever- rechten. Lien klopte aan bij Emmanuel Van staan, want de opbrengst van hun betaalde inzet gaat ook Kerckhoven, organist-titularis van de Sintnaar KIYO. In onze partnerlanden werken we samen met Carolus Borromeuskerk, en uiteraard ook van de lokale actoren actief binnen onder meer inclusieve thea- Sint-Norbertuskerk. Hij bracht een improvitervormen, sociaal circus en radio. Maar het allermooiste satiestuk en een indrukwekkend orgelconis toch wanneer jongeren zélf een rolmodel worden, voor cert. Emmanuel op zijn beurt kon topsopraan andere jongeren. Een dergelijk engagement kan iemand Astrid Stockman strikken. Zij woont net als in de onmiddellijke omgeving opnemen - voor ons: hier in Lien in de wijk. Hoewel de kerk met zowat drieBelgië -, maar evengoed in een Braziliaanse favela. Ik moet honderd aanwezigen tot de nok was gevuld nu spontaan denken aan Diego, die het daar met de steun slaagde Astrid er feilloos in om het publiek met van KIYO tot kapper schopte, en zich echt als een ambas- haar intimistische noten te beroeren. Dat ze in sadeur voor de lokale jeugd profileerde. Dat is precies de kantlijn ook nog de verhalen achter haar wat we ambiëren. Want KIYO mag dan wel handvatten nummers uitdiepte werd door de toehoorders aanreiken, de sleutel van hun toekomst ligt echt in eigen erg gesmaakt.” handen!”

Naast al deze gevestigde waarde boden jullie Een professionele werking en duurzame projecten ook een podium aan wat nieuwer talent? gedijen niet door 'het leven van de liefde en de dauw'. Melodie Arts: “Zo is dat. De Finches - een Vanwaar haalt KIYO haar financiering? zingend zusjestrio uit het Antwerpse - trad Mélodie Arts: “Voor een NGO zijn fondsen inderdaad aan, en we verwelkomden ook het kinderkoor onontbeerlijk. Zowat tachtig procent van onze middelen van de Berchemse basisschool Het Hinkelpad. wordt voorzien vanuit de Directie-generaal Ontwikkelings- Er was een - letterlijk - poëtisch intermezzo van

het jongste bestuurslid van KIYO, Laura Gatoni.

En dankzij het fotografische oog van Sarah Van Praag beschikken we over beeldig materiaal om terug te blikken op een memorabel evenement.”

Mooi! Is er nog iets wat je graag wil delen met onze Zurenborgse lezers? Een boodschap, reflectie of bespiegeling?

Mélodie Arts: “Tijdens ons concert gaven we ook een stem aan twee studenten, Moha en Akram.

Zij getuigden over hoe KIYO hen concreet 'nabij' was. In hun groei, in hun ontwikkeling, bij het versterken van hun competenties. Dat willen we echt accentueren: dat investeren in kinderen en jongeren loont. Financiële ondersteuning, maar evengoed activering via concrete participatie-initiatieven. Positieve aanmoediging, het geven van aandacht, een luisterend oor bieden.

Zurenborg is een verbindende wijk, en dat is helemaal in lijn met de visie van KIYO. Zurenborgers zijn als 'Burenzorgers' sociaal bewogen en hebben een hart voor het lokale weefsel. De Dageraadplaats met haar knappe speelplein en veilige ruimte voor sport en spel is een schoolvoorbeeld van het besef dat kinderen en jongeren waardevol zijn, en onze toegewijde aandacht en onvoorwaardelijke steun verdienen. Ons credo 'Empowering youth together' komt in jullie wijk tot leven. Geen wonder dat KIYO zich hier op 1 december laatstleden zo welkom en thuis voelde.”

“Tot slot wil ik graag nog de Zurenborgse sponsors bedanken: Zeezicht, Aan het strand van Oostende en De Vélodrome. Hun warme steun gaf KIYO een extra paar vleugels.

Handig, want ook samen vliegen brengt je hoger, en verder.”

MEER INFORMATIE

Web: https://www.kiyo-ngo.be/nl Wil jij ook financieel bijdragen?

Dat kan rechtstreeks online via Doneer - KIYO (kiyo-ngo.be).

Of via een klassieke overschrijving: IBAN: BE 13 4350 2585 6139 met vermelding “Donatie KIYO” Giften vanaf 40 euro op jaarbasis zijn fiscaal aftrekbaar tot 45% KIYO dankt je van harte voor je steun!

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

17

Open Deur bij Filet Divers, de sociale dienst van Bond Zonder Naam

Op 29 november werden alle geïnteresseerden hartelijk verwelkomd en rondgeleid in het Kansenhuis, de sociale dienst Filet Divers in de Rolwagenstraat. Iedereen kon kennisaken met de werking van deze organisatie, die voor een deel ook met vrijwilligers werkt.

(Annelies DE MUL)

Aanwezig in het Kansenhuis.

Foto: Jerry KONINCKX

De doelgroep van de werking zijn mensen in armoede en mensen in precair verblijf. Vanuit de ontmoetingsplaats in de Rolwagenstraat organiseert Filet Divers activiteiten om kansarme mensen een duwtje in de rug te geven. “Want samenleven betekent ervoor zorgen dat iedereen erbij hoort. Ook wie het minder gemakkelijk heeft, omdat hij of zij bijvoorbeeld niet rond komt of zich als nieuwkomer moet integreren in een vreemd land. We bieden hulp én spreken het talent, de capaciteiten en veerkracht van onze bezoekers aan door hen actief te betrekkenbij wat we doen.”, zo lezen we in de infobrochure.

Filet Divers vzw: missie en visie Filet Divers is een organisatie die een vruchtbare voedingsbodem creëert voor talenten en kwaliteiten. Door zich te richten op activiteiten die het doelpubliek energie geven, stimuleert Filet Divers de groei en ontwikkeling van individuen, waardoor ze de kracht krijgen om persoonlijke uitdagingen zelfstandig te overwinnen. Een belangrijk aspect hierbij is het aanpakken van een laag zelfbeeld: door verbindende activiteiten te organiseren, de focus te leggen op succeservaringen en het vergroten van het sociaal netwerk van de betrokkenen wordt hier actief aan gewerkt. Op deze manier tracht Filet Divers het zelfvertrouwen te vergroten.

Een ander doel van Filet Divers is het tot stand brengen van een sterkere wederzijdse betrokkenheid tussen kansarmen en de bredere maatschappij. Dit realiseren ze door

middel van openheid, dialoog en samenspraak. Door actief bruggen te slaan en communicatie te bevorderen, draagt Filet Divers bij aan een inclusievere samenleving waarin iedereen de kans krijgt om zijn of haar potentieel te benutten.

Filet Divers gaat verder dan individuele initiatieven en streeft naar structurele verandering in de samenleving. Dit wordt gedaan door middel van innovatieve projecten en een actieve vrijwilligerswerking. Daarnaast richt Filet Divers zich op sensibilisering van de politiek, met als uiteindelijk doel het bewerkstelligen van structurele veranderingen die de kansen voor kwetsbare groepen verbeteren. Op deze manier draagt Filet Divers bij aan het bouwen van een samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft en waar talenten en kwaliteiten volledig tot hun recht komen.

Sociale Kruidenier Tijdens de opendeur geeft Pita Vandenbroeck met veel enthousiasme verdere toelichting bij de deelwerkingen: voor het meest gekende onderdeel, de sociale kruidenier, kunnen een 15-tal organisaties doorverwijzingen doen.

De Sociale Kruidenier wil kansen creëren voor mensen met een laag inkomen. Er worden voedings-, verzorgings- en onderhoudsproducten verkocht aan lage prijzen.

Daarnaast is er ook een tweedehandswinkel met kleine huisraad, kledij, schoenen en accessoires. De opbrengst hiervan ondersteunt de werking van de Sociale Kruidenier.

Hier ben je welkom.

Foto: Jerry KONINCKX

Ontmoetingsruimte Er huist ook een ruime ontmoetingsruimte in de Rolwagenstraat, waar koffie of theegedronken kan worden.

Er is een leeshoek en internettoegang met begeleiding. Meer en meer diensten worden namelijk gedigitaliseerd en voor sommigen zorgt dit voor een kloof. Behalve begeleiding worden er ook vormingsmomenten over digitaal solliciteren, mailen, werken met de tablet, enz. geboden. Er zijn ook enkele fitnesstoestellen en een tafeltennistafel. Aan de wand vind je een overzicht van de activiteiten en informatie en advies.

Kookproject Een multicultureel kookteam, afkomstig uit verschillende landen, zorgt 2 keer per maand voor een lekkere maaltijd. Dit is een verrijkende ervaring voor de koks omdat het applaus dat ze krijgen het gevoel van eigenwaarde vergroot. Bovendien zorgt samen eten voor verbinding.

WoW (Women & Work) Stéphanie Kahane geeft graag een

woordje uitleg over deze werking: “Elke vrouw op weg naar reïntegratie in de arbeidsmarkt heeft een eigen traject. De ondersteunende sessies zijn modulair opgebouwd en behelzen de thema’s Werk en Welzijn. Het doel is duurzame participatie via een traject waarbij je je talenten ontdekt, de kans krijgt om vrijwilligerswerk te doen en informatie en advies kunt inwinnen over opleidingen en werk, je krijgt hulp bij het solliciteren en individuele begeleiding op je eigen tempo. In de groepssessies kun je andere vrouwen ontmoeten.”

En verder?

Nederlandse conversatie, groepswerk, sociale dienst, uitstappen, enz.

Het aanbod is zeer divers. Neem gerust een kijkje op www.filetdivers.be .

Steun Filet Divers Stort uw gift op rekeningnummer BE45 7380 2737 0489 van Filet Divers vzw.

Giften van meer dan € 40 op jaarbasis zijn fiscaal aftrekbaar.

Marathon rechtzetting In onze decemberkrant schreven we dat er geen Zurenborgers een podiumplaats konden veroveren. Door een aandachtige lezer uit de Korte Van Ruusbroecstraat werden wij erop gewezen dat Lorenz

Hertoghs uit de Grotehondstraat als 9de is geëindigd en als 2de Belg met een bijzonder knappe tijd (2:32:48). Geen podiumplaats dus, wel zilver als tweede Belg. Van harte gefeliciteerd. (jp)

18

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

VALENTIJN

Kathleen Daniëls uit de Draakstraat had 14 jaar een bloemenwinkel e tuinarchitect. Ze krijgt graag een lenteboeket met paasbloemen en tu voor Valentijn. Ze zet dan altijd vier boeketten: op de tafel, op de kast een bijzettafel. Ook Koen Engels is blij met bloemen of plantjes.

Wouter/Wally Vanachter uit May’s: vindt het leuker om niet met Valentijn, maar gedurende het hele jaar, op momenten dat mensen het speciaal nodig hebben een attentie te geven.

Emmanuel Van Kerckhoven is orgelist in St Norbertuskerk: viert Valentijn niet want doet zijn best om van elke dag Valentijn te maken door vriendelijk te proberen zijn.

Evi Van Daele uit de Mari Zwitserland. Weet niet go van een overnachting in e pool’ met zicht op Zwitse

Karin Leppens is gelaatstherapeut en yogaleraar in het Botanic hotel en komt vaak lunchen in De Walvis. Wil voor haar Valentijn zichzelf een gouden armbandje, zoals haar vriendin diamantair ontwerpt, geven. Ze kan dat dan aandoen als ze niet werkt.

Maar ze wil vooral veel liefde geven en krijgen.

Juna Peeters uit de Steenbokstraat is huisarts.

Ze heeft alles wat ze wil in haar relatie, dus wil ze van haar vrouw meer van hetzelfde. Dat mag deze verpakken in mooie lingerie.

Lander Matthieu uit doet verfijnde cateri Vindt de leukste verr op bed of een etentj

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

We stelden hier in Zurenborg de vraag: “Wat zou u graag krijgen voor Valentijn?”

Uit deze vluchtige rondvraag blijkt de Zurenborgse mens gelukkig met zijn relatie en er niet op uit om vele materiële zaken te krijgen, maar eerder een fijn moment samen wil beleven.

(Tekst en foto’s Renee DUFAIT)

en was ulpen t, op

An Leuridan uit de Draakstraat is apotheker: wil voor Valentijn een verrassingsuitstapje met haar man om te gaan eten of naar een film te gaan, liever dan iets te krijgen.

inisstraat, verhuist binnenkort naar oed wat ze wil krijgen, maar droomt een wellness hotel met een ‘eternity erse bergen en sneeuw.

de Grote Beerstraat: ing: www.baroque.baroque.com. rassing voor Valentijn een ontbijt je in een fijn restaurant.

19

Tim Teck van de Dageraadplaats heeft een fietshandel. Hij wil voor Valentijn een mooie citytrip van 2 à 3 nachten naar Rome, waar zowel hij als zijn vrouw grote fans van zijn: Lekker eten, goed weer, één groot openluchtmuseum waar altijd iets te ontdekken is.

20

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Zurenborg schittert in K-pop video

(Malinée LEBEGGE) Begin dit jaar liet de gloednieuwe Koreaanse popgroep TWS hun allereerste muziekclip 'Oh Mymy: 7s' los op de wereld. Wat meteen opviel, was dat deze groep verschillende locaties in Antwerpen koos voor hun clip. Volgens de Gazet van Antwerpen dateren de opnames van eind november. Het Centraal Station van Antwerpen dook op in de video, alsook de sporthal de Rode Loop in Merksem en een wassalon op Linkeroever. Maar ook onze wijk Zurenborg is te zien in deze muziekclip. We zien de bandleden al dansend in het midden van de Nottebohmstraat en voor de optiek De Dageraad. Die scène werd gefilmd vanuit het restaurant Pici, waar de volledige crew heeft gegeten. De muziekclip werd op Youtube al 3 miljoen keer bekeken. Op hun TikTok-kanaal kan je nog extra filmpjes vinden waarin de groepsleden danspasjes uitvoeren op de Dageraadplaats.

Deze K-popgroep TWS, de naam staat voor ‘Twenty-four seven with us’ of kortweg uitgesproken ‘twous’, is een boysband bestaande uit zes leden van het Zuid-Koreaanse entertainmentbedrijf Pledis Entertainment dat ook deel uitmaakt van het label HYBE, waaronder de wereldwijd bekende K-popgroep BTS valt. De verwachtingen voor deze nieuwe popgroep zijn dus uiterst hooggespannen.

Scan de QR code om de groep te zien dansen en zingen op De Dageraadplaats en de Nottebohmstraat.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

21

Nieuwjaarsfeest Cogels Osylei op 6 Januari 2024 Naar aloude & jarenlange gewoonte (met uitzondering van de corona-jaren) ging de traditionele Nieuwjaarsbrunch in de Cogels Osylei door op de 1e zaterdag van het nieuwe jaar. (Pascaline VAN HEDDEGEM - Team LAVENDOLES) (Foto's van de bewoners) Naast de oude getrouwe bekenden, waren er ook nieuwe gezichten die voor het eerst kennis maakten met de andere straatbewoners; een

ideale gelegenheid om op een ongedwongen manier wat nieuwtjes uit te wisselen.

Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer.

Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven.

Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be

Ondanks de koude, was het opnieuw een hartelijk en warm weerzien.

De koude vingertoppen werden opgewarmd aan de vuurkorf.

multiculturele schotels zorgden eveneens voor verrassingen. Deze geslaagde formule heeft op dit punt geen verbeteringen nodig.

Bij feestelijke gelegenheden mag uiteraard spijs en drank niet ontbreken, vandaar dat deze steeds ruim aanwezig zijn. Iedereen bracht zijn of haar culinaire specialiteit mee: grote of kleine schotels of gebak.

Er was voor iedereen wat wils. De

Ook de kleintjes kwamen dit jaar weer aan bod. Straatbewoners toverden hen met grime en schmink om tot sterren met guitige gezichtjes.

Zij werden eveneens verrast met heerlijke pannenkoeken. Plezier alom ook bij de jongere generatie.

22

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

KOEKENBOER

Het leven neemt soms vreemde kronkels. Zeker als het doorkruist wordt door een pandemie en er ook nog liefde in het spel is. Dit is het verhaal van twee muzikanten die Koekenboeren worden of hoe corona ook hier een beslissende rol speelt en het leven een heel andere richting uit stuurt. (Yo VAN DEN BULCK) WIE? Anna van der Burgt (32) groeide op in Nederland. Na haar studies musicaltheater kwam ze op aanraden van een goede vriend naar België om er te dansen en te zingen. Voor een korte periode, dacht ze aanvankelijk, maar Antwerpen liet haar niet meer los.

Zeker nadat ze Floris Uytterhoeven (35) leerde kennen. De muziek – hij is professioneel violist bij Opera en Ballet van Vlaanderen – verbond hen.

Maar enkele jaren later zijn er nu ook de koeken en twee prachtige dochtertjes.

ONTSTAAN Hoe zijn twee muzikale zielen op het idee gekomen om een zaak als KoekenBoer uit de grond te stampen?

Anna van der Burgt: “’Hebben jullie koeken bij?’ was een vraag die vaak gesteld werd als mijn man en ik ergens binnenkwamen. We bakten steeds meer koeken voor de mensen om ons heen. Het enthousiasme van onze omgeving werkte aanstekelijk en we besloten onze passie voor goede koeken te delen met anderen.

En zo werd KoekenBoer geboren.”

WAAR Anna: “De afgelopen twee jaar deden we geregeld lokale markten en maakten we een verpakking die we inmiddels in verschillende winkels in Antwerpen verkopen. Na de geboorte van ons tweede kindje besloten we een eigen winkel te openen. Afgelopen juli kregen we de kans om Bar Vanil in de Statiestraat over te nemen. Die hebben we nu omgebouwd tot onze eigen zaak ‘KoekenBoer’.

Naast onze koekjes verkopen we hier ook vers gemaakte koffiekoeken, andere zoete lekkernijen en koffie to go. En dit met veel aandacht voor duurzaamheid, vegan opties en andere lokale ondernemers.”

CORONA Voor veel mensen is er een periode vóór en een periode na corona. Je zal maar beiden muzikant zijn en dus thuiszitten vanaf de eerste dag van corona. Wat begon als een remedie tegen de verveling werd al snel iets waar ze beiden zoveel plezier in vonden dat het een passie werd.

Floris Uytterhoeven vertrekt meestal vanuit een klassiek recept, maar gaat dan experimenteren met nieuwe

Anna van der Burgt verwelkomt u in de Koekenboer.

Foto: Sylvain JACQUART

ingrediënten. Voor beiden zijn duurzaamheid en het vegan aspect erg belangrijk. Ondertussen zijn alle koeken lactosevrij en behalve één klassieker (de cannelé) is alles ook vegan.

Tijdens corona boden ze hun eigenwijze assortiment koeken aan op een webshop. Het was de enige weg om de koek bij de klant te krijgen. In een zeer originele verpakking werden de bestelde koeken aan huis gebracht.

Vanaf het moment dat de markten weer open mochten, waren ze te vinden op de markt van Berchem en soms op de Dageraadplaats. Enkele winkels zoals Talent in de Buurt (Statiestraat) en De Vos & Marie (Boomgaardstraat) bieden ook hun pakketjes verse koeken aan.

Tijdens de coronaperiode werkte Anna om den brode bij Solidaris, maar wegens een moeilijke zwangerschap moest ze afhaken.

Na corona besloten ze hun leven over een andere boeg te gooien.

Anna nam definitief afscheid van het podium maar toch niet helemaal. Er is een groep opgericht die Strings & Things heet waarin zij zingt en hij viool speelt. Optreden doen ze als hobby, als er nog tijd rest tussen koeken bakken en twee kleine kindjes opvoeden en sinds kort dus een winkel runnen.

Contacteer ons voor een vrijblijvende schatting van uw woning Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen

Kantoor Zuidrand Antwerpen Elsdonk Prins Boudewijnlaan 318 2610 Wilrijk

Contact Kantoor: 03 290 09 09 GSM Paul: 0489 034 000 Email: paul@viaimmobilien.be

ZURENBORG Zelf woont het gezin in de Uitbreidingsstraat maar tijdens hun doortocht op de lokale markten leerden ze Zurenborg beter kennen.

Ze hopen dat hun klanten van toen ook de weg vinden naar de winkel.

Vanaf de lente kan daar ook opnieuw ijs gedegusteerd worden. Voor diegenen die Bar Vanil nog niet kennen: het ijs wordt ambachtelijk gemaakt door Tijs van de Trommelhoeve in Lint.

ASSORTIMENT Naast het zoete assortiment kan u de limonades kopen van Bruis, een brouwerij die gevestigd is in Borgerhout.

En Anna zet koffie als een echte barista. Van espresso tot cappuccino, van flat white tot dirty chai latte. Maar ook een gewone thee kan natuurlijk.

Sinds kort kan u de koffie(bonen) ook aankopen in de winkel.

MEER INFO KoekenBoer Statiestraat 165, Berchem Open van dinsdag tot vrijdag van 07h00 tot 13h00, zaterdag van 08h00 tot 13h00. www.koekenboer.be contact@koekenboer.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“Koken zit in ons DNA”

23

Op een steenworp van de wijk Zurenborg, in de Statiestraat 101, is een nieuwe Thaise takeaway geopend in december 2023. Veel buurtbewoners zijn enthousiast, dus wij gingen ook langs om te proeven én om met chef Jaruwat te spreken. We werden hartelijk ontvangen, kregen een Thaise milk tea en ondertussen trof zijn zus Supaporn, of Kwan voor de vrienden, nog de laatste voorbereidingen in de keuken voor ze ‘s avonds weer open gingen. Broer en zus zijn samen de trotse eigenaars van Aari Thai.

(Malinee LEBEGGE) Kan je wat meer over jezelf vertellen?

Jaruwat: “Ik ben Jaruwat Watthananukoon, maar je mag mij ook Dohm noemen, dat is mijn Thaise roepnaam. In 2002 ben ik naar België gekomen om te studeren en buitenlandse ervaring op te doen, maar uiteindelijk ben ik hier gebleven. Ik verbleef eerst in Leuven, later ben ik naar Antwerpen verhuisd, en ondertussen woon ik al meer dan tien jaar in de Groenenhoek.

Ik heb toegepaste informatica gestudeerd en gewerkt als IT-consultant, maar ik snakte naar meer creativiteit in mijn leven. Ik ben interieurvormgeving gaan studeren en volgde avondschool keramiek. Naast mijn liefde voor het koken, zijn mijn interesses heel divers.”

Wat meteen opvalt als je binnenkomt, is het prachtige interieur: een modern design met een Thaise touch.

Jaruwat: “Dank je wel, ik ben heel blij met het ontwerp. Het is niet omdat het een takeaway is, dat er geen plaats voor schoonheid mag zijn.

Het is hier klein, maar er zijn een aantal plekjes waar je gezellig kan zitten als je ter plaatse wil eten. Je kan hier ook enkele Thaise ingrediënten kopen om zelf te koken, zoals kokosmelk, vissaus en Thaise drankjes.

Waar is de passie voor koken en de Thaise keuken ontstaan?

Jaruwat: “Mijn moeder had een restaurant en alle kinderen uit het gezin werkten mee in de keuken. Mijn broer is momenteel sous-chef in een vijfsterrenhotel in Phuket (The Surin). Je kan wel zeggen dat koken in ons DNA zit. Mijn familie komt uit de provincie Yala, het zuiden van Thailand. De gerechten die we aanbieden in Aari Thai, zijn een mix van klassieke Thaise gerechten, maar ik wil onze klanten ook laten kennismaken met de zuiderse gerechten waar ik mee opgegroeid ben. Bijvoorbeeld de massaman curry; dat is een gerecht uit mijn streek. Het staat zelfs op nummer één op de ranglijst van top wereldgerechten volgens CNN. Een ander gerecht uit mijn streek dat op onze kaart staat, is de Hat Yai Fried Chicken, gebakken kip gemarineerd in een Thaise kruidenmengeling, geserveerd met kleefrijst en een tamarindesaus.”

De rest van het menu heeft opvallende namen zoals ‘fly fly baby’ en ‘sleepy shrimpy’.

Jaruwat: “Fly fly baby zijn gekruide kippenvleugeltjes en de sleepy shrimpy is een scampi gehuld in een krokant jasje. Ik wil

Dohm (Jaruwat) en Supaporn (Kwan).

Foto: Malinée LEBEGGE

creativiteit toevoegen door de gerechten een naam te geven die je doet glimlachen. Kortom, gerechten waarvan je de naam niet snel vergeet, en vooral de smaak natuurlijk. Je moet zeker de ‘saté ballé’ proberen, een specialiteit van het huis. Het zijn krokante kippenballetjes met satésaus. Het lijkt aan de buitenkant op bitterballen, maar met een Thaise smaak van binnen: een Thais gerecht dus met een knipoog naar een klassieke Belgische snack.

We maken alles trouwens zelf en werken zo veel mogelijk met lokale groenten.”

moeder ook Aari. En Aari is eveneens een hippe wijk in Bangkok waar je veel lekker eten kan vinden. Het is dus op vele vlakken een naam die zeer betekenisvol is voor ons.”

Vanwaar komt de naam Aari Thai?

Jaruwat: “Aari betekent in het Thais ‘met liefde voor elkaar zorgen, om elkaar geven’. Toevallig heet mijn

Hoe vlot de samenwerking met jouw zus?

Jaruwat: “We vullen elkaar goed aan.

De kennis van de Thaise keuken hebben we van onze moeder, maar mijn zus heeft wel de meeste horecaervaring. Zij heeft namelijk zowel in Belgische als Thaise restaurants gewerkt. Gelukkig kunnen we goed samenwerken, vooral omdat we elkaar nu meer dan ooit zien!”

Je hebt ook een liefde voor keramiek?

Jaruwat: Bij Aari Thai kan ik eindelijk mijn liefde voor koken en keramiek combineren. We hebben ook samengewerkt met keramiste Mauranne Geenen van Misena om enkele borden en kommen te creëren. Deze zijn Aziatisch geïnspireerd en worden ook hier verkocht.

Bedankt voor het gesprek Jaruwat!

Aari Thai is duidelijk een kleine takeaway van hoge kwaliteit. We wensen Dohm en Kwan heel veel ‘chookdee’, wat succes betekent in het Thais!

Aari Thai Statiestraat 101 Berchem, is elke dag open behalve op maandag. Je kan online bestellen en afhalen.

MEER INFO https://www.aari-thai.be/

24

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Lezersbrief Naar aanleiding van het interview met Koen Kennis in de laatste Gazet van Zurenborg, waaruit nogmaals blijkt dat er op geen enkele manier aan wordt gedacht om, nu tram 11 niet rijdt, ook de Rolwagenstraat en Kleine Beerstraat heraan te leggen, ben ik zo vrij om een brief die ik ruim 2 maand geleden hierover schreef door te sturen.

De brief was gericht aan o.a. Koen Kennis als verantwoordelijke schepen. Noch

van hem, noch van de andere 2 aangeschrevenen, heb ik tot op heden enige reactie mogen ontvangen.

Wat mij betreft kan onderstaande brief als open brief in de volgende Gazet worden opgenomen.

Hopelijk brengt dit iets op gang, zodat er misschien alsnog iets gaat gebeuren aan de huidige hopeloze situatie in beide straten.

Van: Frans Terpstra Onderwerp: Antw: Tram 11, Rolwagenstraat/Kleine Beerstraat Datum: 20 januari 2024 om 17:28:25 CET Aan: paul.cordy@n-va.be, koen.kennis@antwerpen.be, ann.schoubs@delijn.be Geachte heren en mevrouw, Twee maanden geleden heb ik aan jullie onderstaande mail met enkele vragen gestuurd.

Helaas heb ik tot op heden van niemand van jullie een antwoord ontvangen.

Mag ik nog eens vragen om onderstaande mail alsnog serieus te nemen, en op zijn minst mij van enige antwoorden te voorzien?

Vriendelijke groeten Frans Terpstra Rolwagenstraat 65

Illustratie: Lies VAN GASSE

Lezersbrieven naar onze krant zijn steeds welkom. Wij zijn benieuwd wat er in de wijk leeft. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven in te korten of gebalder te herschrijven. Anonieme brieven of brieven met een kwetsende, beledigende of racistische toon worden niet gepubliceerd. De geuite meningen in de lezersbrieven vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van de redactie.

Op 19 nov. 2023, om 16:26 heeft Frans Terpstra het volgende geschreven: Geachte heer Paul Cordy, districtsburgemeester Antwerpen Geachte heer Koen Kennis, schepen bevoegd voor mobiliteit Antwerpen Geachte mevrouw Ann Schoubs, directeur-generaal van de lijn Naar aanleiding van de uitgave van de NVA-district Antwerpen van oktober 2023, met name het artikel “We maken de stad mooier” heb ik een urgente vraag.

Gezien tram 11 voorlopig niet meer rijdt worden de Ommeganckstraat en de Cogels Osylei heraangelegd. Wat echter met de Kleine Beerstraat en de Rolwagenstraat? Nergens is er sprake van dat deze straten ook worden heraangelegd. Nochtans is de bestrating hier minstens even slecht en gevaarlijk als in voornoemde straten.

Kasseien zijn geregeld onderhevig aan verzakkingen, de fietssuggestiestrook is levensgevaarlijk door verzakte klinkers, bij regen is bovendien de hele strook één grote plas waardoor voetgangers en huizen geregeld een douche krijgen door voorbijrijdende auto’s.

De trams, als die voorbijrijden, doen bovendien de huizen steeds erger trillen.

Ikzelf woon al 33 jaar in de Rolwagenstraat, dus weet dit uit persoonlijke ervaring.

Alle straten van Zurenborg zijn in deze periode minstens één keer heraangelegd, behalve deze 2 straten.

Bovendien zou deze paar honderd meter het enige stukje niet heraangelegde straat worden van tram 11 tussen Station Berchem en het stadscentrum.

Is het niet de moment om ook werk te maken van deze 2 straten nu de tram voorlopig niet rijdt?

Nog een laatste opmerking: Bij de vorige verkiezingen zijn bijna alle politieke partijen stemmen komen winnen aan mijn voordeur, mijn enige vraag was elke keer: “Wanneer wordt hier de straat heraangelegd?”

Allemaal beloofden ze dat het zeker voor deze legislatuur zou zijn. Waar blijven ze met deze belofte?

Hopend op een snel en positief antwoord verblijf ik Vriendelijke groeten Frans Terpstra Rolwagenstraat 65

Antwoord van Koen Kennis zie pagina 25 hiernaast

Restaurant

Serving delicious Chinese food since 2011 Draakplaats 3

www.cuichine.be

In memoriam Flip Voets ook tijdens het werk geregeld overleg, hij als leverancier van gedegen juridische bijdragen voor het duidingsmagazine Actueel en ik als eindredacteur van dat programma. Lang hebben we vlak bij elkaar gewoond, zo dicht zelfs dat ik wel eens een pakje in mijn postbus vond dat feitelijk voor zijn zoon bestemd was.

Ik kende Flip al van voor hij op de radio zijn opwachting maakte, als een van de jonge advocaten in Antwerpen, van wie er enkelen deel uitmaakten van mijn vriendenkring.

Meesters met progressieve ideeën over de gang van zaken op het gerecht en de bijstand van hun cliënten. Late 68-ers, voorlopers van wat later in Leuven tot de Wetswinkel uitgroeit.

Opokua Ofori en Flip Voets.

Foto: Luc PANDELAERS

Op de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van Gazet van Zurenborg hadden we het nog over hem, Flip Voets.

“Ondanks zijn ziekte begint het vuur bij hem te branden als je eenmaal in gesprek raakt”, zei er iemand. We beseften niet dat Flip zijn laatste uren beleefde en die nacht afscheid zou nemen van zijn geliefden en de wereld rondom hem, die hem heel zijn leven geïnspireerd heeft.

We reden wel eens samen naar huis na het werk op het radionieuws, Flip en ik, in zijn bakje, zoals ik zijn auto gedoopt had, naar de eerste drie letters van de nummerplaat, BAC. Tijd om na te praten, al pleegden we

Die reputatie deed Flip gestand op de radioredactie. Altijd afgewogen en to the point waren zijn stukjes van drie minuten, de zgn. Actueelbijdragen, waarop we trots waren. Zo herinner ik me nog hoe hij me in het lang en het breed bezwoer dat we op moesten passen om notaris X niet meteen aan de schandpaal te nagelen voor wat hij met zijn kinderen mispeuterd had.

Met die houding ging hij regelrecht in tegen de teneur in andere Vlaamse persorganen maar gelijk had hij, bleek achteraf.

Toen hij andere oorden op de VRT opzocht en aan de slag ging voor NV De Wereld op televisie (De Ideale Wereld, versprak Flip zich tijdens onze laatste babbel, een lapsus die recht uit zijn onderbewustzijn kwam), hadden

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

25

we geen dagelijks contact meer. Maar Flip was geen thuiszitter in zijn vrije tijd en zo kwamen we elkaar wel eens tegen op een Zurenborgs terras. Een frisse pint (en waarom geen tweede ?), daarvan waren we allebei op tijd en stond niet afkerig. Zij het dat zijn ziekte hem de laatste jaren almaar meer aan zijn zetel en soms zelfs zijn bed kluisterde.

Een mooie lentedag in mei verleden jaar blijft me bij, toen we, met zijn vrouw Opokua erbij, voor de laatste keer samen iets dronken, een kleine hap verorberden en, uiteraard, de politiek in Antwerpen fileerden. Of neen, ook tijdens het interview voor Gazet van Zurenborg afgelopen herfst, bij hen thuis, voor de rubriek Grenzeloze Liefde (zie het decembernummer) maakte Flip nog brandhout van het optreden van sommige pleiters, die graag de schijnwerpers op zich gericht zien maar gespeend zijn van degelijke juridische argumenten.

Lang heeft Flip de boot afgehouden voor dat interview maar ik ben blij dat Opokua en hij uiteindelijk toegezegd hebben. Mijn belofte dat we zo gauw het weer en ieders gezondheid het toelieten nog eens samen iets zouden gaan eten, kan ik jammer genoeg niet houden.

“We bewaren mooie herinneringen aan Flip, intelligente en zeer vriendelijke man”, liet een gewezen collega me weten. Daaraan kan ik niets toevoegen.

Guy POPPE

Koen Kennis antwoordt Frans Terpstra

Op 29 januari kwam er toch een reactie op de mails van Frans Terpstra die de heraanleg van de Rolwagenstraat en de Kleine Beerstraat bepleitte: “Geachte heer Terpstra, Dank voor uw bericht. Onze excuses voor het uitblijven van een antwoord. De Rolwagenstraat en Kleine Beerstraat zijn straten met gemengd

tramverkeer. Daardoor wordt de volledige rijbaan beheerd door De Lijn en niet door de stad.

steunen waar nodig, want ook wij zijn vragende partij om deze verzakkingen aan te pakken.

De Lijn heeft reeds aangegeven deze straten te willen pakken. Momenteel bekijkt De Lijn met Water-link of er tegelijkertijd ook rioleringen vernieuwd moeten worden. Wanneer dit uitgeklaard is, kan De Lijn dit verder bekijken. Stad en district sluiten mee aan bij deze gesprekken en onder-

Met vriendelijke groet, Kabinet Koen Kennis” Onze krant is blij met die reactie en zal dit dossier verder opvolgen

26

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De zijspiegel

Rotknallen die nazinderen Mag je erover schrijven als je er niet bij was? Je verontwaardiging uiten als er in jouw achtertuin ‘ravage is aangericht’ zonder dat je er was? De Dageraadplaats en omgeving, en vooral de mensen die er wonen, zijn ontstemd, ontregeld en vloeken nog na de ‘overgang van oud naar nieuw’. Het bleek er een uit het ongerijmde!

Ik vloek mee.

Ja, al was ik er niet bij op oudejaarsnacht. Al zat ik verscholen in een bijzonder rustig hoekje in West-Vlaanderen waar enkel ver weg ergens aan de einder een paar vuurpijlen de lucht in (h)gingen. Maar ik hoorde de dag nadien de zinderende echo van wat hier gebeurd is.

En ik smaakte de verontwaardiging in de regionale krant, zag een video met boze bewoners, las en hoorde het via mailberichten van buren, vrienden. Ik zag de naweeën ervan op straat. En bij face-to-face contacten kwam de verbolgenheid uit de oren, al waren die zwaar beschadigd, werd mij toevertrouwd.

Doet het ertoe dat ik niet weet wat er exact gebeurd is? Wellicht, maar ik kan uit wat gesprokkelde informatie wel afleiden dat jongelui zichzelf hebben overtroffen in het zoeken naar de ultieme disproportionele kick ten koste van zoveel bewoners, andere jongeren die zelfs vroegen om te schuilen, ouderen, kinderen, dieren en het fijne feestgevoel wat de meesten voor ogen hadden. Ergens las ik dat zo’n gedrag uiting is van het ‘oceanische gevoel’ waarop ze, als koningen van het eigen paradijseiland, menen recht te hebben. “Wie ben jij om mij te zeggen wat ik wel/niet zou moeten doen?!” (François Levrau in Knack).

Exploten om te filmen en ermee op social media te scoren!

Neen, niet enkel jongens trouwens, nee, niet enkel uit de hoek die al op voorhand verdacht lijkt. Meisjes die zware voetzoekers vlak bij mensen lieten ontploffen, radicale schrik en desoriëntatie veroorzaakten. Zoiets verwachtte niemand.

De kick die ze geprobeerd hebben te zoeken op het level van pure explosies, met aan bommen gelieerde ontploffingen is op zich laakbaar, ronduit verwerpelijk. Maar er is ook meer.

Naast de nazinderende knallen hebben ze ook nazinderende gemeenschapsschade aangericht.

Ik lees dat oorverdovend optreden nu achteraf als een soort maatschappelijk pestgedrag dat mij/ons met uitdijende kracht, treft. Want dat is wat

er voor mij als het meest ergerlijke nablijft. Dat dit grenzeloos gedrag van elkaar opjuttende heethoofden wantrouwen en bittere wrevel heeft veroorzaakt. Dat is mij het scherpst duidelijk geworden via het bericht dat het café Zeezicht volgend oudjaar dicht zou blijven. Als een plek van sociale souplesse en vergaande verdraagzaamheid als dit café, zegt van plan te zijn om volgend jaar zijn deuren te sluiten, dan is dat geen fait divers. Het maakt niet alleen duidelijk hoe stuitend de herrie moet zijn geweest, maar vooral dat er woede nazindert. Het is een confronterend signaal dat op Oudjaar 2023 een tolerantiegrens is overschreden door losgeslagen amokzoekers die flauw zijn weggelopen, ook voor de blijvende (emotionele) schade die ze hebben aangericht. Zo hebben ze giftig verzet tegen zichzelf opgeroepen maar daarenboven ook sluimerend ongenoegen bij bewoners weer wakker gemaakt.

Ze hebben frustraties over gebreken en ongemakken – klein of groot – die binnen de wijk hangen weer opgerakeld, en geholpen om latent ongemak weer uit te vergroten. Wat niet allemaal? Drugshandel en -gebruik, overlast van plassende jongeren in de straat (waar is het openbare toilet op het plein?), achtergelaten leeggoed, kapotte glazen, drankflesjes, te veel fietsen op een te smalle stoep, te veel lawaai… En waar waren de ordediensten dan, vraagt men zich af? Waar was hun controle? Waar was hun effectief optreden tegen die ranzige relzoekers?

Alles wordt dan op een hoop gegooid!

Ik voelde het als mijn gemeenschapsplicht – werd er ook op aangesproken – om mijn pen te slijpen en dit ongebreidelde gedrag en effect ervan, aan te klagen. Want we hebben verder geen weerstand tegen wat er gebeurd is, we hebben verder geen juridische arm, we hebben geen lokale ombudsdienst. We hebben de wonden die we dan maar zelf moeten likken zeker?

Moeten we dan niet zelf een klachtenbank organiseren, om een zo helder mogelijk beeld te krijgen van wat er effectief is gebeurd, met klare beschrijvingen? Leg het maar bij de krant neer. Misschien moeten we dat doen.

Een dossier aanleggen, met een strategie om dit in het vervolg te vermijden. Misschien hebben we als gemeenschapskrant die rol!

We moeten toch volgend jaar geen burgerwacht organiseren om een herhaling in de kiem te smoren?

WIJKDICHTERWOORDEN

Nutteloze keuken

Ik heb een keuken vol nutteloze toestellen er liggen messen krom als lepels ovens koud als een Finse nacht braadpannen bang voor gasvuur en mijn snijplank haat bloed.

In mijn keuken gebeuren fantastische dingen uit de kastjes groeien fluo-roze twijgjes de deurtjes zingen liefdesliedjes van Frank Sinatra de handvatten likken aan beschimmelde abrikozenjam en de afzuigkap is allergisch voor exotische kruiden.

Hier kookt men heel bizarre gerechten er suddert een fazant in zure asfalt saus de wortelstamp danst met elfjes op het aanrecht de spaghetti verklaart de oorlog aan de tomatensaus en de couscous praat niet graag met gluten.

Ik heb een keuken waar ik heerlijk kan eten het is er altijd hongerig en Caraïbisch warm ze troost me en spreekt me soms streng toe ze kan geuren en smaken in mijn mond werpen alsof ik een ongeordend marktplein ben.

Ricardo ANEMAET

Wim VERZELEN

Foto: Jörg PYL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Nieuwjaarsreceptie GvZ

Op 30 januari was er niet alleen de nieuwjaarsreceptie van de Koning voor de Gestelde Lichamen, maar veel vrolijker en meer ongedwongen de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van Gazet van zurenborg voor de adverteerders, de verdelers, de raad van bestuur en de redactie in wijnhandel De Heerlyckheid. Na een fotoshoot en toespraken van voorzitter Diederik Van Woensel en hoofdredacteur Jörg Pyl barstte het feest echt los. (Foto’s Malinee LEBEGGE)

De raad van bestuur wenst u een fantastisch 2024 toe.

Er wordt met aandacht geluisterd naar de toepraken.

Redactiesecretaris op rust en nu senior advisor neemt het verdiende applaus in ontvangst.

Diederik van Woensel en Jörg Pyl.

Malinee Lebegge en Annelies De Mul.

Jan Jacobs in gesprek met een verdeler uit het Groen Kwartier.

Jerry Koninckx, Guy Poppe en Luc Pandelaers.

Tony Bervoets, tot vorig jaar een van onze oudste krantenverdelers.

27

28

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

16 JAAR NA ZIJN OVERLIJDEN IN 2007

EXPO DRE PEETERS BIJ VERBEKE FOUNDATION IN KEMZEKE

Dré Peeters en Lieve Ulburghs maakten deel uit van de glorieuze kunstenaarskolonie die in de jaren ‘70 bijdroeg tot de redding van Zurenborg. De Cogels-Osylei was toen de culturele hoofdstraat van Europa. Zestien jaar na het overlijden van Dré in 2007 organiseert de Verbeke Foundation een tentoonstelling van zijn beeldhouwwerk. (Jan HOLVOET)

Lieve Ulburghs.

Foto: Gerda HUYGEN

Wij spraken met zijn weduwe, die nog steeds in de Cogels-Osylei woont, over zijn werk en hun leven. De vragen laten wij weg, wij laten haar vertellen zoals zij het ons vertelde aan de keukentafel.

HASSELT Lieve Ulburghs: Ik kwam uit Lummen, hij uit Zichem, en wij ontmoetten elkaar in Hasselt op het Hoger Instituut voor Toegepaste Kunsten, ook wel Sint Lucas genoemd. Hij studeerde beeldhouwkunst, ik schilderkunst. De vlam is niet onmiddellijk overgesprongen, want Dré had kort haar en een deftig kostuum, en ik wist van mijn nicht Lydia, die in de Muze werkte, dat echte kunstenaars lang haar hadden. Na een jaar of zo kreeg ik door dat hij toch ne speciale was, en ondertussen was zijn uiterlijk ook veranderd.

ALGIERS Toen wij afstudeerden moest Dré naar het buitenland om aan de legerdienst te ontsnappen. Onder invloed van een medestudent, architect Carl Van den Bulck, die later ook in Zurenborg is beland, is het Algiers geworden. Daar heeft Dré eerst in Carls architectenbureau gewerkt, want progressieve kunstenaars had het land niet nodig. Om mee te kunnen gaan moest ik met hem trouwen, want samenwonen mocht niet in een moslimland.

Vanaf het tweede jaar kon hij toch lesgeven in de Ecole Nationale des Beaux Arts. Hij voelde zich daar

eigenlijk in een ongemakkelijke positie. Algerije was een arm en socialistisch land, de studenten moesten sociaal-realistische kunst maken: zij boetseerden een werk in klei, maakten er een foto van, en braken het dan af, er was geen geld om een afgietsel te maken. De leerlingen zagen Dré assemblage-kunst maken met afval, lazen over popart, en wilden dat ook doen. Maar modieuze westerse trends leren aan Afrikaanse studenten leek ons eerder neokoloniaal. Nu ben ik altijd heel blij als ik de talrijke originele werken zie die uit Afrika verschijnen in de hedendaagse kunstwereld.

Die periode in Algiers is bepalend geweest voor ons leven. Wij konden namelijk het geld dat wij verdienden niet exporteren, dus nodigden wij landgenoten uit en betaalden al hun kosten. Velen bleven vrienden voor het leven. Een van hen was Theo Peeters, bevlogen leraar Nederlands aan St.-Lucas in Brussel en vriend en buurman van Herman de Coninck.

ZURENBORG Na onze terugkeer in België begon Dré les te geven in Geel. Wij woonden toen in Zelem. Theo Peeters heeft ons toen overtuigd om naar Zurenborg te verhuizen. Zo heeft hij ook Herman de Coninck en Guy Mortier aangetrokken: elke keer dat er een huis vrijkwam in de Cogels-Osylei begon hij rond te bellen naar zijn artistieke vrienden. Zo creëerde hij de nucleus van de culturele hoofdstraat van Europa (zei Benno Barnard).

ANTWERPEN Toen wij in Antwerpen woonden gingen wij dagelijks naar de Muze.

Daar vond ik nicht Lydia terug, die later café De Kat uitbaatte. Aan de toog stelde Jan-hare-man, de neef van Jan-van-de-Muze, ons voor aan iedereen die interessant was: Ferre Grignard, Fred Bervoets, Marcel Van Maele, Adriaan Raemdonck van de Zwarte Panter… Dré had een gave voor sociaal contact, hij praatte met iedereen en had een grote vriendenkring. Schilders, acteurs en gewoon interessante mensen, die wel gemeen hadden dat zij graag een pintje lustten.

Later werd Adriaan onze galerist, niet via de cafétoog maar via de bekende verzamelaar en mecenas Eddy de Jaeck, de eigenaar van de verlichtingsfirma Massive, die ook werken van ons kocht.

CARRIÈRE Vrij snel is Dré les gaan geven aan de Emmaüs-school voor slechthorenden in de Van Schoonbekestraat.

Soms haatte hij dat werk. Maar hij werd er ook door gestimuleerd: tijdens de les maakte hij schetsjes en als hij dan thuiskwam ging hij aan het werk. Maar als hij geen les gaf, was hij veel minder creatief. Toen hij een jaar verlof zonder wedde nam, maakte hij bijna geen nieuwe werken.

Om te scheppen had hij blijkbaar iets nodig om zich tegen af te zetten, om tegen te schoppen.

Een zelfstandige kunstenaar is Dré nooit geworden: hij hield niet van leningen, facturen, belastingbrieven en al wat daar bij kwam kijken.

Kunst was voor hem een uitlaatklep voor zijn creativiteit en zijn baldadigheid, voor zijn woede en voor zijn liefde.

EEN LIED VAN AFVAL Zo noemde Herman de Coninck Dré’s werk. Een hymne.

Anders dan Vic Gentils en Camiel Van Breedam gebruikte Dré mechanische afval als grondstof voor zijn sculpturen, niet als assemblageelement.

Zijn eerste grote voorbeeld was de Amerikaan Edward Kienholz, hoewel deze eigenlijk installaties eerder dan sculpturen maakte.

Zelf begon Dré zeer vroeg, tijdens ons verblijf in Algerije, te werken met ijzerdraad en verweerd hout dat hij op het strand vond.

In de kelder van ons huis had hij een werkplaats, maar in de voorbereiding van een tentoonstelling werd heel het huis en vooral de tuin één groot atelier. Overal stonden werken die nog een laatste hand, een strenge blik of een coucheke verf nodig hadden.

Na zijn dood heb ik alle materiaal dat hij verzameld had nog eens vastgehad om te koesteren, en heb ik het ordelijk geklasseerd in de kelder, zodat daar een rommel-museum is ontstaan. En heel zijn carrière lang zijn er werken geweest die ik heb

gehouden, omdat ik ze niet kon loslaten.

VERBEKE FOUNDATION De expo in de Verbeke Foundation is een uitloper van de recente retrospectieve van Albert Szukalski, waar Dré ook al vermeld werd. Zij hadden immers een gemeenschappelijk verleden: zij zijn tweemaal samen naar Nevada getrokken om er te werken in een openluchtmuseum in de woestijn. Albert heeft Dré daar op een dag zonder water achtergelaten in de blakende zon, en daarna is het nooit meer goed gekomen tussen die twee.

Verzamelaars wezen erop dat het de moeite zou lonen om ook Dré’s werk te laten herontdekken. Ik heb toen Geert Verbeke ontmoet en die is hier komen kijken naar de werken die ik zelf bewaard had. Hij was onmiddellijk gefascineerd, ook door onze kelder/rommelhok, die hij in zijn geheel naar Kemzeke wou overbrengen. Dat is er niet van gekomen, maar dus wel een expo. Het is geen overzichtstentoonstelling, eerder een eigen selectie uit mijn eigen verzameling, plus een paar werken die Geert bij een grote verzamelaar gekocht had.

LEZER Als u nog nooit van Jan-van-deMuze en van Lydia-van-de-Kat hebt gehoord, dan bent u te laat geboren (en benijdenswaardig jong).

Als u ze wel kent, dan bent u oud (en mogelijk nostalgisch).

Spring in beide gevallen in uw auto en rijd vóór 29 april naar de wintertentoonstelling “Out of order nothing to declare” in de Verbeke Foundation.

Naast werk van Dré Peeters kan u ook een andere glorie van Zurenborg ontdekken, veelzijdig kunstenaar Pieter Celie.

De site van Verbeke Foundation in Kemzeke is op zijn manier ook een “Hymne aan het Afval”.

Verbeke Foundation is het levenswerk van Geert Verbeke. Tot 2007 leidde hij een logistiek bedrijf op een terrein van 12 hectare. Toen heeft hij het verkocht en de site overgelaten aan de natuur en de natuurelementen. Het is een van de grootste private kunstsites in Europa.

In een natuurgebied van 12 hectaren staan kunst en industriële relieken broederlijk naast elkaar te verweren en te vervallen. Het werk van kunstenaars die met levende materialen werken (planten, dieren, geuren) sluit hier naadloos op aan. In de oude loodsen worden moderne en hedendaagse kunst geëxposeerd.

Laat het werk van Dré Peeters een aanleiding zijn om deze wondere site te ontdekken.

MEER INFO VERBEKEKE FOUNDATION Westakker 1 9190 Stekene https://verbekefoundation.com

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Een Kandopunt in Zurenborg

Sinds eind november is Zurenborg een Kandopunt rijker.

Kando is een organisatie van en voor mensen met een beperking. Maar wat doen zij net en waarvoor kan je bij hen precies terecht? Gazet van Zurenborg ging een kijkje nemen in hun gloednieuwe bureau aan de Plantin en Moretuslei.

(Lotte DAENS)

29

WAAROM NODIG? Je kan je ook de vraag stellen of het echt nodig is om activiteiten te organiseren speciaal voor mensen met een beperking. Onlangs was er weer een nieuw seizoen van Down the Road te zien op televisie en dat brengt elk jaar een hele discussie op gang. De groep is niet divers, maar alle deelnemers aan het programma hebben het downsyndroom. Heel wat critici menen dan ook dat hierdoor de nadruk automatisch op de handicap komt te liggen. Bovendien bevestigt het de perceptie dat zij beter deelnemen aan activiteiten met mensen met eenzelfde beperking. Het zou dus niet zorgen voor inclusie, maar net het tegenovergestelde bereiken.

Lieve Redant in het nieuwe kantoor van Kando.

Foto: Lotte DAENS

Het is de vrijdag voor de kerstvakantie als we langsgaan bij het nieuwe Kandopunt. Terwijl heel wat mensen zich al aan het voorbereiden zijn op Kerstmis, neemt Lieve Redant van Kando graag de tijd om ons rond te leiden. Bij aankomst is de deurbel op aangepaste hoogte het eerste wat opvalt. Kando is de nieuwe naam voor de voormalige Katholieke Vereniging Gehandicapten (KVG). Enerzijds geven zij advies en informatie aan mensen met een beperking en hun omgeving. Anderzijds organiseren ze activiteiten met als doel ontmoeting en versterking.

De vereniging is actief over heel Vlaanderen en bestaat uit talloze afdelingen die lokaal activiteiten organiseren. Verder zijn er 6 Kandopunten, verdeeld over evenveel regio’s. Op dinsdag 21 november werd het nieuwe Kandopunt voor de regio Antwerpen-Mechelen feestelijk ingehuldigd aan Plantin en Moretuslei 128. Daarnaast is er nog een hoofdkantoor dat zich ook in het Antwerpse bevindt, op de Arthur Goemaerelei.

VOOR WIE? Kando omschrijft zich als een organisatie van en voor iedereen met een handicap. Ze hebben katholieke roots, maar de recente naamsverandering had onder meer het doel om aan te tonen dat iedereen welkom is. De organisatie werkt met een lidmaatschap en heeft meer dan 150.000 leden. Als individu betaal je €29 om een jaar lid te zijn, voor een gezin is dat €43,50.

Je kan ook deelnemen aan activiteiten zonder lid te zijn, maar dan betaalt je wat meer dan de leden.

De werking binnen het Kandopunt is tweeledig.

De medewerkers van sociaal advies helpen de leden wegwijs te maken in het zorglandschap en bieden waar nodig rechtshulp. Daarnaast zijn er ook medewerkers die zich ontfermen over vrijetijdsbestedingen. Zij ondersteunen daarenboven de lokale afdelingen en clubs, die draaien dankzij vrijwilligers.

De activiteiten zijn er in de eerste plaats voor mensen met een beperking en hun omgeving, maar iedereen is welkom. Lieve merkt dan ook dat er eveneens veel oudere mensen hun weg vinden naar de activiteiten. Van zwemles in de Wezenberg tot een rolstoelvriendelijke fuif. Het aanbod van Kando is gevarieerd en verschilt van regio tot regio. “Per werking zijn er andere

vrijwilligers. Vaak zijn dit ouders. Zij geven er een beetje hun eigen invulling aan, vaak gebaseerd op hun eigen ervaringen”, legt Lieve uit. Daarnaast is er onder meer een specifieke werking voor mensen met een autismespectrumstoornis.

Dat vrijwilligers een belangrijke rol spelen in de vereniging is meteen duidelijk. Ook als je rondloopt in het lokaal. Alles ziet er nieuw, fris en nog een beetje onbewoond uit. Maar als je beter kijkt, is de decoratie aan de muren met veel zorg uitgekozen. Elke foto of ieder kunstwerk heeft wel een verhaal. Iets wat meteen in het oog springt, zijn twee grote panelen die de ‘hall of fame’ en de ‘hall of shame’ vormen.

De ‘hall of fame’ zet de vrijwilligers in de bloemetjes. De ‘hall of shame’ kaart problemen aan die de werking en de leden ondervinden. En voorbeelden zijn er jammer genoeg voldoende.

INCLUSIEVERE SAMENLEVING Kando kan dan wel een organisatie zijn die werkt aan het inclusiever maken van de samenleving en het wegnemen van drempels, ook zijzelf botsen regelmatig op drempels. Dat begint al voor je het gebouw betreedt. Voor de deur zijn 2 parkeerplaatsen voor mensen met een beperking voorzien. Alleen wordt daar in de praktijk weinig rekening mee gehouden. Dat komt onder meer doordat er werken zijn aan het gebouw. Verder is er een oprijplaat voorzien voor rolstoelgebruikers, maar deze kan niet permanent blijven liggen, omdat het de voetgangers anders hindert. Rolstoelgebruikers dienen dus eerst aan te bellen zodat iemand de plaat kan uitleggen.

Ook wat het bereik betreft, is er nog ruimte voor verbetering, vertelt Lieve: “het lidmaatschap van €29 is voor mensen in armoede een extra drempel. Ook anderstaligen vinden nog moeilijk hun weg naar Kando, wat jammer is in een diverse stad als Antwerpen”.

Buiten de organisatie om zijn er nog veel meer problemen waar leden op stoten. Vooral openbaar vervoer is een probleem dat doorheen het gesprek veelvuldig aan bod komt. Niet iedereen geraakt altijd op de activiteiten, al proberen ze vanuit Kando wel alternatieven aan te bieden. Zo zijn er vrijwilligers die in de mate van het mogelijke deelnemers gaan oppikken bij hen thuis.

Openingsfeest.

Foto: Lotte DAENS

Waarom vindt Kando het dan belangrijk om deze activiteiten toch te organiseren en zetten ze niet meer in op het inclusiever maken van bestaande activiteiten? Lieve begrijpt de kritiek op programma’s als Down the Road, maar wil ook graag benadrukken dat er wel degelijk een meerwaarde is om activiteiten te organiseren voor mensen met een beperking en hun omgeving. “Lotgenoten vinden hier contact en steun bij elkaar. Zij begrijpen elkaar en kunnen soms ook van elkaar leren. Ook voor ouders is dit een moment om hun ervaringen te delen met andere ouders. De activiteiten zijn bovendien erg lokaal, waardoor de vrijwilligers de deelnemers vaak al kennen en hun noden kennen zonder dat ze die steeds moeten uitleggen”. En niet te vergeten, de activiteiten staan wel degelijk open voor iedereen.

Kando blijft ook een belangenorganisatie die zich inzet voor een inclusievere maatschappij en problemen aankaart. Lieve sluit graag af met 2 kleine tips waarmee iedereen kan bijdragen. “Parkeer niet op een parkeerplaats die voorzien is voor mensen met een beperking. En staar geen mensen aan, maar spreek ze aan. Een beperking staat niet meteen gelijk aan een verstandelijke beperking.

We zien nogal te vaak dat mensen een begeleider aanspreken als ze een vraag hebben, maar spreek gewoon de persoon zelf aan. Dat maakt al een heel verschil”.

MEER INFO: Kando Antwerpen Plantin en Moretuslei 128 03 235 85 57 antwerpen@kando.be www.kando.be

30

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De Warmste Week onder de Bruggen

De VRT had deze keer Brugge uitgekozen als hoofdkwartier voor De Warmste Week. Maar, zo vroegen ze zich af in De Draak - Het Roze Huis, waarom zou je op het Zand in de regen gaan staan wanneer je onder de bruggen van de Draakplaats ook een fijn benefietfeestje kunt organiseren? Dus kwam er met medewer-

king van het district een podium en werden er aan verschillende standjes fijne jenevers, nog fijnere streekbieren en allerlei lekkere hapjes aan de man gebracht. Gedurende drie avonden waren er liveoptredens van allerlei bandjes en als uitsmijter, noblesse oblige, een wervelende travestieshow. (Luc PANDELAERS)

Foto's: Luc PANDELAERS

Mail ons uw nieuws door

Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz. aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is.

Het is uw krant, het is uw nieuws.

Mail dus naar redactie@gazetvanzurenborg.be uw nieuwsfeiten.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

do 15 feb HAVOC 20 uur dans Haider Al Timimi | Antigone Explosieve energie met hiphop van topniveau

zo 10 mrt MuurtjeMuurtje 14, 16 uur familiedag 2,5+ Nat Gras Binnen wordt buiten en omgekeerd

za 17 feb Get Up Stand Up 20 uur comedy ‘Nuff Said comedy Wie wordt de nieuwe queen/king/x of comedy?

wo 20 mrt Songs for no one 20 uur theater Nastaran Razawi Khorasani Over toekomstdromen en de kwetsbaarheid van vrijheid

di 20 feb Date night out *première* 14.30, 20 uur matinee & avond Ben Segers & Nele Bauwens Allicht het meest romantische concert van het jaar concert van het jaar. di 27 feb ALABAMA 20 uur theater/film BERLIN | Fien Leysen Over de zoektocht naar the American dream 1 & 2 mrt (v) *première* 20 uur theater De Nwe Tijd Wat zou je anders in je leven hebben willen doen? za 9 mrt Lalaei 20 uur muziektheater WALPURGIS & Zwerm Over krachtige vrouwen die zich niet tot zwijgen laten brengen

di 19 mrt Waar waren we?

14.30 uur matinee Mathieu & Guillaume Engels Eerlijke songs over persoonlijke verhalen vr 22 mrt Dans Double Bill - Armonia & Moving Meditations 20 uur dans Viola Chiarini | cie Mad(e) In Waack & Briana Ashley Stuart Twee choreografen die dans inzetten als een vorm van heling zo 24 mrt Bok 15 uur familiedag 7+ Batmat Wie niet sterk is, moet slim zijn 27 & 28 mrt LOOS 20 uur theater Leue Over adoptie, biologische verwantschap en emotionele verbinding

31

za 30 mrt The Balancing Act *Belgische première* 20 uur dans Ward/waRD dans Een zoektocht naar evenwicht in lichaam en geest ma 1 apr Paasiftar 19 uur feest Club c o r s o Een samensmelting van Ramadan & Pasen do 18 apr Letters 2 Dance 20 uur dans Femke Gyselinck Dans als briefwisseling tussen beweging en muziek vr 19 apr Kwestie van smaak 20 uur comedy Lukas Lelie Hilarische oneliners en rake observaties do 25 apr devicky - wax the pain away *première* 20 uur theater Ruth Bruyneel Electro-performance over vrouwelijke verbeeldingskracht

32

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Dit voorjaar in De Roma!

In De Roma staan er tal van interessante artiesten uit binnen- én buitenland op het podium. Dat is dit voorjaar niet anders. We lichten er graag al enkele namen uit die naar Borgerhout afzakken.

Het volledig programma, alle info en tickets via www.deroma.be.

SOPHIE ELLIS-BEXTOR MAANDAG 4 MAART – 20:00

“Sophie Ellis-Bextor is een glorieuze flipperkast die nooit pauzeert, een hoorn des overvloeds van chaos, schoonheid en glitter”, zo omschrijft songschrijver en multi-instrumentalist Ed Harcourt de Britse zangeres, singer-songwriter en model met wie hij onlangs haar zevende studioalbum opnam. Sophie Ellis-Bextor staat bekend voor haar weergaloze pophits en dancefloor fillers, waaronder de onsterfelijke klassiekers Murder On The Dancefloor en Not Giving Up On Love. Feestje!

KAIZERS ORCHESTRA ZATERDAG 9 MAART – 20:00

AZIZA BRAHIM VRIJDAG 8 MAART – 20:00

De muziek die Aziza Brahim maakt is een uitdrukking van zowel het verdriet als de hoop van de Saharawi, een nomadenvolk uit de Westelijke Sahara, aan de grens van Marokko en Algerije. Van alle mensen die ze kent uit de kampen in de woestijn, maar ook van alle mensen die elders een leven weten op te bouwen: elke song schrijft ze op het hartritme van de Saharawi.

Haar teksten zijn poëtische uitdrukkingen van de alledaagse strijd die haar volk levert, in de eerste plaats voor erkenning en rechtvaardigheid.

Kaizers Orchestra is terug en hoe!

Na een pauze van bijna tien jaar zijn de verwachtingen hooggespannen om de Noorse sensatie eindelijk terug op het podium te zien. Na enkele legendarische optredens – onder meer in het Metropolitan Museum of Art in New York - verwierf de band in de jaren tweeduizend wereldwijd een cultstatus om u tegen te zeggen. Dat de Noren tien jaar na hun laatste noot nog niets aan populariteit hebben ingeboet, bewees de aankondiging van hun Scandinavische tour: die was in minder dan 15 minuten volledig uitverkocht.

Op verzoek van het Ensor Strijkkwartet schreef Dimitri Verhulst in 2009 zeven korte verhalen op de zeven laatste zinnen van Christus aan het kruis en op de kwartetten Die Sieben Letzten Worte van Joseph Haydn. Het Ensor Strijkkwartet wil deze prachtige muziek loskoppelen van het religieuze gegeven en deze 'Zeven laatste woorden' benaderen vanuit de dagelijkse realiteit. Dimitri Verhulst schreef zeven verhalen met die woorden als leidraad, dit project resulteerde in een theatervoorstelling én een juweel van een lees- en luisterboek met de titel Haydn. Anno 2024 is het tijd voor een reprise. In een zoektocht naar een stem die qua timbre het beste past bij de klank van het Ensor Strijkkwartet en de muziek van Haydn, maar die vooral de bijzondere verhalen op een gepaste wijze het publiek kan laten bereiken, kwam het gezelschap uit bij Koen Degraeve om de plaats van Dimitri Verhulst in te nemen. Hoe goed de Vlaamse topacteur samenspeelt met een orkest, bewees hij reeds in De Roma met de voorstellling Orfeus door Flat Earth Society.

THE BOOTLEG SIXTIES ZONDAG 24 MAART – 15:00

DONNY BENÉT ZATERDAG 16 MAART – 20:00

Meer dan tien jaar nadat de wereld voor het eerst collectief voor zijn charmes viel, is Donny Benét klaar voor een nieuwe hoofdstuk in zijn carrière . Zijn nieuwe album, het zesde ondertussen, heet Infinite Desires en we kunnen met zekerheid zeggen dat het zijn meest complete muzikale statement tot nu toe is. De liedjes op dit album zijn speels en krachtig. Gepassioneerd en zelfverzekerd.

Hij heeft het over romantiek, maar ook over respect. Hij heeft het over intimiteit en bevrediging maar ook over toestemming. En hij brengt het allemaal tot leven met dezelfde energie en muzikaliteit die zijn publiek over de hele wereld al jaren in vervoering brengt.

The Bootleg Sixties zijn terug! Met hun spectaculaire show speelden ze De Roma al verschillende keren plat.

In maart brengen ze opnieuw een ultiem muzikaal eerbetoon aan de Golden Sixties met een vernieuwde en nog straffere show. Twee uren lang nemen The Bootleg Sixties het publiek van De Roma mee terug in de tijd met de allerbeste muziek uit de jaren zestig. The Beatles, The Rolling Stones, The Who, The Kinks, The Doors, The Monkees, Bob Dylan, Simon & Garfunkel, Elvis Presley, The Animals en the Moody Blues ... ze passeren stuk voor stuk de revue.

NAFT WOENSDAG 27 MAART – 20:00

ENSOR STRIJKKWARTET & KOEN DEGRAEVE ZONDAG 17 MAART – 15:00

NAFT is een uniek instrumentaal tech housefenomeen uit België. 4 blazers en 2 drummers brengen een beukende muur van techno- en housebeats waarin de grens tussen akoestische en elektronische elementen vervaagt. In dialoog met digitale en analoge elektronica schept de band een sonisch universum met blazer-synths en hybride drums. Blazers experimenteren met effectpedalen en een

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

33

Dit voorjaar in De Roma! unieke combinatie van akoestische en elektronische drums blendt in een licht ontvlambaar goedje dat doet daveren, dansen, raven.

Na het succesvolle debuutalbum Big Enough en de daaropvolgende tournee dook Mooneye eind 2022 de studio in voor een opvolger. Daarvoor wilde frontman Michiel Libberecht terugkeren naar de essentie van de band: intimiteit vanuit een akoestische basis. Inspiratie haalde hij bij de American way of songwriting, met elementen uit de folk en country, en invloeden als Kevin Morby, de akoestische Beck en soundtracks van Morricone en Luppi.

MR. PAUL & THE LOWRIDERS VRIJDAG 29 MAART – 20:00

eindelijk in De Roma. In een trio met bassist Jorge Roeder en drummer Dave King.

ZAP MAMA DONDERDAG 25 APRIL – 20:00

JULIAN LAGE TRIO ZONDAG 14 APRL – 20:00 stelt ze haar album Phoenix voor. Met bijzonder veel trots en goesting, want met haar meest recente langspeler sleept ze maar liefst drie nominaties voor de Grammy Awards van 2024 in de wacht.

Mr. Paul & The Lowriders is het nieuwe project van Monsieur Pol, Nonkel Paul of Lange Polle van Triggerfinger. Wie kent er Paul Van Bruystegem niet? De voorbije maanden was hij druk aan de slag met muziek onder eigen naam.

Dat resultaat van bluesy psychedelica en psychedelische poprock werd verzameld op een nieuw album dat afgelopen september uitkwam. Verwacht onversneden muziek in zijn puurste vorm zoals we van hem gewoon zijn.

LAKECIA BENJAMIN ZATERDAG 30 MAART – 20:00 Lakecia Benjamin maakt al langer naam en faam in de New Yorkse jazzscene, nu is de multigetalenteerde saxfonist helemaal klaar om de wereld te veroveren. Live in De Roma

MOONEYE VRIJDAG 5 APRIL – 20:00

Julian Lage wordt geprezen als een van de meest talenvolle jazzgitaristen van zijn generatie, vaak wordt hij vergeleken met grootheden Pat Metheny en John Scofield. "Een van de meest talentvolle jazzvirtuozen, bezeten van een onverstoorbare technische vaardigheid en een grenzeloze nieuwsgierigheid", klinkt in The New York Times. Met de Speak to Me Tour staat Julian Lage dit voorjaar

Zap Mama blikt in 2024 terug op haar rijkgevulde carrière met de release van haar eerste 'Best Of'-album. Naar aanleiding van deze release geeft de band van Marie Daulne twee unieke optredens, waarvan het eerste op 25 april in De Roma. Een dubbele primeur, want Zap Mama stond nooit eerder in de prachtige concertzaal in Borgerhout.

CINEMA ROMA Wist je dat je in De Roma ook naar de film kan? Voor slechts 5 euro vertonen we de beste kwaliteitsfilms. Nestel je in onze gezellige stoeltjes op het balkon voor een heerlijke filmavond. Je drankje mag je gewoon meenemen in de zaal. De actuele filmprogrammatie vind je terug op www.deroma.be/film

34

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

gekaapt

Mijn warmste week

De leerlingen van het ZESDE LEERJAAR van LEEFSCHOOL DE DAGERAAD schreven dit artikel.

In de volgende rubrieken hebben ze het over De Warmste Week. Ze schreven over het centrale thema ‘opgroeien zonder zorgen’ en hoe we solidariteit hierin kunnen betrekken. Ook hebben ze het over enkele organisaties die op dit vlak actief zijn en formuleerden ze hun

wensen voor deze organisaties. In een filosofisch gesprek dachten ze wat dieper en langer na over bepaalde stellingen. Ten slotte bekeken ze enkele inspirerende quotes over het centrale thema.

Opgroeien met zorgen is niet altijd even makkelijk De warmste week is de solidariteitsactie van de VRT. Deze wordt jaarlijks georganiseerd in de week voor kerst van 18 tot 24 december. Elk jaar is er ook een thema. Dit jaar is het “opgroeien zonder zorgen".

Solidariteit betekent dat mensen elkaar helpen vanuit een gevoel dat ze bij elkaar horen, zonder dat hier een onmiddellijke tegenprestatie tegenover staat.

De titel van dit artikel is “Mijn warmste week”. Waarom kozen we niet voor “de warmste week” of “jouw warmste week”? Eenvoudig, omdat het over ons gaat: wij moeten kunnen opgroeien zonder zorgen. Zorgen hebben immers een grote impact op ons ‘volwassen worden’. Wanneer kinderen zich - bijvoorbeeld op

school - zorgen maken over geld of piekeren over het al dan niet warm eten krijgen ‘s avonds dan heeft dat een nadelig effect op hun studies. Het is ook hartverscheurend als een kind zich niet veilig voelt thuis of te kampen krijgt met (cyber)pesten.

Door ons hierin te verdiepen beseffen we hoe moeilijk het is om op te groeien met zorgen en hoeveel nadelen dat wel kan hebben. De talrijke acties die op poten zijn gezet om geld in te zamelen, bevestigen alleen maar hoe belangrijk dit is. We hopen dat de organisaties met dit geld extra kunnen inzetten op het creëren van een veilige plek voor alle kinderen en jongeren zodat iedereen kan opgroeien zonder zorgen.

De laatste, maar niet de minste De bedoeling van het kamp organisatie die we in de kijker met overnachting is om terug zetten, is Speling VZW. Zij werken te keren naar de natuur in jezelf. voor jongeren die in de knoei (VZW Speling) zitten met zichzelf. De kinderen Wij wensen Speling VZW dat nog mogen dan slapen in een woon- veel jongeren terug de natuur in wagen op een zorgboerderij en zichzelf mogen vinden.

Wensen om van te dromen hebben de dagelijkse opdracht te zorgen voor zichzelf, de Wij hopen dat onze wensen ook We bekeken de website van en om met hun dromen iets dieren en de natuur. Door deze werkelijk voor deze kinderen, de Warmste Week en vonden te doen. (De Warmste week) uitdaging aan te gaan, leren jongeren en gezinnen waarer projecten van verschillende Hieronder leest u een concreet ze zichzelf weer beter kennen. gemaakt kunnen worden. organisaties. Er waren drie voorbeeld. projecten die er voor ons uit- Alex is een jongen van 17 jaar sprongen. Daarom zetten we en leeft in een onveilige thuisdeze even in de kijker en geven situatie. Zijn droom is om alleen te kunnen wonen. Alex kan met de we hen een wens mee.

Wenskaravaan aan de slag om De eerste organisatie is Xplo vzw. zijn droom waar te maken.

Zij organiseerden de ‘Wenskara- Wij wensen Xplo vzw met de Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we vaan’. De Wenskaravaan daagt Wenskaravaan dat ze heel veel toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen kinderen, jongeren en gezinnen kinderen en jongeren opnieuw lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar onderuit om groot te durven dromen kunnen doen dromen.

De glimlach van een kind…

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Kato Goossens, directice van de school De Brug

De tweede organisatie die er voor ons uitsprong is Stichting Pelicano. Zij zorgen voor ‘Project 100 Kampen’. Hierbij willen ze 100 kinderen het kamp van hun leven geven. Het gaat hier over kinderen en jongeren in (extreme) armoede. Het is soms

moeilijk om je onbekommerd te amuseren. Stichting Pelicano zorgt ervoor dat dat mogelijk is voor hen. (Stichting Pelicano).

Wij wensen Stichting Pelicano dat heel veel kinderen en jongeren zich opnieuw onbezorgd kunnen amuseren.

tussen ook al covid-21…

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie.

Eenelkaar. warm We zitten in de klas, naast U engesprek ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omWij hebben in de klas een van belang om dit soort gesprek slachtig hoesten, je hand voor jeDit mond even over bukken,opgroeien nu fluister filosofisch gesprek gevoerd. te houden, houden isjeeen gesprek waar je je eigen zonder zorgen.

Hieronder leest u het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamtemening geeft over een zelf hoe dat in zijn werk ging en wat loos en met een grote glimlach het antwoord geven. erbij waren. gekozen stelling.

Je kan er dan onze ervaringen uren over discussiëren.

Daarbij isblijft Weachter gingen onze klas in een Dat die glimlach deels verborgen mijnmet mondmasker, vind ik het belangrijk dat je openstaat grote kring zitten zodat iederplotsde veel minder erg! voor meningen van anderen. een elkaar goed kon zien. Op Iedereen mag dan ook inpikken op iemand anders zijn mening, doorvragen of nieuwe ideeën op tafel leggen. Bij heel moeilijke stellingen is het lastig om een antwoord te vinden. Het gesprek helpt om er een klare kijk op te krijgen. Daarom vonden we het

die manier konden we contact leggen met elkaar. Toen begon onze juf stellingen voor te lezen zoals: “Iedereen verdient het om zonder zorgen op te groeien.” en “Ouders zijn altijd verantwoordelijk voor de zorgen van hun kinderen.”

gekaapt

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

Daar moesten we onze mening over geven.

Het was spannend omdat we onze vinger niet mochten opsteken als we iets wilden zeggen, maar gewoon moesten spreken wanneer we dat wilden. Sommige kinderen vonden het eng om plots te beginnen spreken. Het was niet voor iedereen even makkelijk om zomaar je mening te delen.

We hebben ook zelf een stelling bedacht: “Iedereen verdient het om zonder zorgen naar school te gaan.” Daarmee bedoelen we dat kinderen het verdienen om met een leeg hoofd naar school te gaan om zich

volledig te kunnen focussen op hun schoolwerk en hun ontwikkeling. Na lang filosoferen vonden we nog steeds geen eenduidig antwoord op de stelling. Wel was het zeer leerrijk en uitdagend om na te denken over dit soort stellingen. Hopelijk zetten deze stellingen u ook aan tot nadenken.

Na het filosofisch gesprek bekeken we enkele quotes over opgroeien zonder zorgen. Een quote is een inspirerende zin die door iemand gezegd is. Elk kind dacht individueel even na over de betekenis van

35

hun quote. Daarna bespraken we dit met de hele groep. We merkten dat we ook zelf een paar kernachtige quotes bedachten in ons filosofisch gesprek.

De mooiste quote die één van onze medeleerlingen uit haar mouw schudde, luidt: “Je kan kiezen hoe je ermee omgaat, maar zorgen blijven zorgen.”

Wij hopen dat deze quote voor jullie evenveel betekent als voor ons en dat je even de tijd neemt om erover na te denken.

Zorgen blijven zorgen, maar je kan kiezen hoe je ermee omgaat Wij hebben aan het einde van ons filosofisch gesprek kennisgemaakt met verschillende quotes rond opgroeien zonder zorgen. We hebben ons er nog wat verder in verdiept. Maar hoe kwamen we aan al die quotes? Hierbij hebben we Chat GPT en ons gezond verstand gebruikt. We typten de vraag: "Geef mij 40 quotes over opgroeien zonder grenzen.” Na minder dan een minuut was

Chat GPT klaar. Toen was het aan ons. We selecteerden enkele quotes, alleen de beste bleven over.

Hieronder leest u de drie quotes die onze selectie haalden. We hebben bij elke quote een gepaste foto getrokken en we leggen onze interpretatie van deze quotes uit.

“ Kinderen zouden geen last moeten dragen die hun rug buigt, ze verdienen vleugels om te vliegen.” - onbekend.

“ De glimlach van een kind is het mooiste schilderij van het leven.”

- onbekend

Kinderen zouden de kans moeten krijgen om zich geen grote zorgen te hoeven maken zoals: geldzorgen, mishandeling… Daarom wensen wij alle kinderen vleugels om weg te vliegen van al hun zorgen.

Het is belangrijk dat kinderen lachen en blij zijn. We hopen dat alle kinderen zo kunnen genieten van hun kindertijd.

De glimlach van een kind…

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Bronvermelding:

Kato Goossens, directice van De Warmste week. De Wenskaravaan XPLO VZW. Geraadpleegd op 9 januari De 2024, Brug de school van https://dewarmsteweek.be/ Stichting Pelicano.

Vlam mee tijdens De Warmste Week 2023.

Geraadpleegd op 9 januari 2024, van https://www.pelicano.be/ VZW Speling. (z.d.). De Streekboerderij.

Geraadpleegd op 9 januari 2024, van https://www.vzwspeling.be/

Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar onder“tussen Kinderen verdienen een jeugd zonder zorgen, waar hun grootste ook al covid-21… verantwoordelijkheid het ontdekken van geluk is.” - onbekend Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie.

We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omslachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamteloos en met een grote glimlach het antwoord geven.

Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik plots veel minder erg!

Kinderen moeten zich kunnen focussen op de leuke en mooie dingen in het leven, en niet op hun zorgen. Hopelijk lukt dat bij iedereen. We vonden het heel fijn om ons te verdiepen in quotes over opgroeien zonder zorgen. We zijn veel te weten gekomen over dit thema en weten nu wat quotes zijn en dat ze je emotioneel kunnen raken. Ze hebben ons in ieder geval al geraakt, hopelijk ging er bij jullie ook een vlammetje branden.

36

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

IN AFWACHTING VAN HET SPOORPARK

STAD VERHUURT TRAMLOODS De tramloods op de Draakplaats staat te huur. In afwachting van de aanleg van het Spoorpark zoekt Vespa, de vastgoedpoot van de stad, een concessionaris. Iemand, of beter een organisatie of onderneming, die zes jaar lang de loods gebruikt voor haar activiteiten. Wie belangstelling heeft, moet aan een flinke reeks voorwaarden voldoen.

(Guy POPPE) De loods, waar vroeger de trams binnenreden voor de nacht, staat al jaren zo goed als leeg. De Lijn heeft hem niet meer nodig en verkocht hem een dikke drie jaar geleden aan de stad. Aangezien de werken voor het Spoorpark volgens de planning ten vroegste in het najaar van 2025 van start gaan, tenminste als de stad de onderhandelingen met Infrabel tegen die tijd afgerond heeft, is het een goede zaak dat er in de tussenperiode wat gebeurt met het gebouw. Jarenlange leegstand zou onherstelbare schade aan kunnen brengen.

Erfgoed Het is een imposante ruimte, zowat 3600 m². Enkele jaren geleden kon je ze tijdens een open monumentendag bezoeken. De metalen gebinten, de rolhefbruggen, de overblijfselen van het verleden, toen bij de bouw van de stalling in 1890 zowel de “Antwerpse Maatschappij der Tramways-Omnibussen” als de “Société anonyme des omnibus d’Anvers” een halte hadden aan de Draakplaats, net als later de “Tramwegen van Antwerpen en Omgeving”, je beseft dat dit bouwkundig erfgoed is. Van de paardentram tot de pcc’s, alle trams van de voorbije pakweg 135 jaar hebben deze loods aangedaan. Het belendende kantoorgebouw van 200m² is in de concessie inbegrepen.

De tramloods op de Draakplaats.

Foto: Luc PANDELAERS

Cultuur… of iets anders Zo’n goed gelegen plek, je kunt je voorstellen dat er daarvoor interesse is. Horeca, startups, een atelier, een buurtinitiatief, theater, dans, het kan op het eerste gezicht allemaal. “Voor de wijk zou iets met en voor cultuur fijn zijn”, liet de hoofdredacteur zich meteen ontvallen. Zeker weten, maar net de culturele sector bulkt niet van de centen en het kost je hoe dan ook een smak geld om de voormalige stelplaats te huren.

inkomen van een kwart miljoen euro. Daarmee houdt het niet op, want de loods is niet in goede staat. Reken maar op extra investeringen. Het gebouw is waarschijnlijk niet waterdicht en niet helemaal winddicht. Er is geen airconditioning en daglicht komt alleen door het dak naar binnen, er zijn geen ramen. Bezin voor je begint, neem best vooraf contact met Monumentenzorg, en met de stad mocht je voor de geplande activiteit een vergunning nodig hebben.

buurtgerichte initiatieven. Een ontmoetingsplaats, waar creatievelingen hun gang kunnen gaan, die liefst van al met hun ideeën vooruitlopen op het toekomstige Spoorpark.

Logisch want de tramloods vormt als het ware de toegangspoort tot het park, dat via de Omheining van de Statie van Borgerhout en het voormalige Ooststation Zurenborg verbindt met Borgerhout aan de overkant van de Plantin en Moretuslei.

Wie er de concessie in de wacht sleept, moet bovendien rekening houden met de buurt, het lawaai beperken en geen andere overlast veroorzaken. Leveringen moeten doordacht gebeuren, zodat er niet al te veel bijkomend zwaar vervoer door de wijk hoeft te rijden. Er komen wonen kan in geen geval.

Harde voorwaarden De financiële lat ligt hoog. Je betaalt minstens 41.400 euro per jaar voor een concessie die over zes jaar loopt.

Wie er een bod doet, moet dus zicht hebben op een

Handelszaken, zoals winkels, kùnnen maar ze mogen niet de belangrijkste bezigheid zijn of het grootste deel van de ruimte in beslag nemen. Vespa verkiest een programma met

Deadline Op 25 januari is er een netwerkmoment geweest voor wie er kandidaat-huurder is.

Ze hebben er die donderdagmiddag hun project voor kunnen stellen als ze dat wilden. Maar de cruciale datum is Goede Vrijdag. Uiterlijk op die 29e maart moet het bod binnen zijn, vergezeld van een uitgewerkt projectvoorstel. Vespa beslist op basis daarvan en houdt ook rekening met de financiële draagkracht van de initiatiefnemer en zijn ervaring. Brengen de paasklokken uit Rome het nieuws mee in welke mand de stad haar eieren gelegd heeft? Het is krap maar met wat geluk brengt Gazet van Zurenborg het resultaat in het aprilnummer Op de website www.agvespa.be vindt elke belangstellende alle bijzonderheden.