verhaal 65
De Kerstman voor groot en klein... In het plaatsje Rovaniemieni in Lapland leeft de Kerstman het hele jaar in afzondering. Het Kerstfeest is voor de Kerstman, die in het Fins Joulupukki wordt genoemd, een groot jaarlijks cadeautjesfestijn waar hij zich in alle rust op wil voorbereiden. Het bijzondere is dat de Finse Kerstman volgens de mythe een vrouw heeft met de naam Joulumuori, dat Kerstvrouw betekent. Niemand kent de Kerstvrouw, maar zij is de grote drijvende kracht achter de Kerstman. Zij ontvangt alle post, organiseert de sponsoring voor de cadeautjes, verpakt de cadeautjes mooi en zorgt ervoor dat de Kerstman op tijd lekker te eten krijgt. De Kerstman woont dan ook in het meest idylische plekje hoog in het noorden van Lapland waar hij graag leest over Kerstmis en de nieuwe gadgets die elk jaar weer uitkomen. Hij verdiept zich in de mensen die hem schrijven en leest ook alle bedankbrieven die hij krijgt van kinderen van over de hele wereld. De Kerstman krijgt het er warm van, want nog mooier dan mensen te verwennen met mooie cadeautjes, vindt hij het warme kerstgevoel dat erbij hoort. De mooie kerstliedjes, de kerstversiering, de lichtjes in de straten en de gezellige huizen waar hij stiekem naar binnen kijkt en waar families traditiegetrouw spelletjes spelen of gezellig rondom de tafel zitten. Hij houdt ervan en zou graag een keertje aanschuiven, maar dat kan natuurlijk niet.
Dat is niemand gewend en de Kerstman zou mensen alleen maar verlegen maken. En stiekem is de Kerstman daar best blij om en kan hij doen wat hij het beste doet: cadeautjes uitdelen en mensen gelukkig maken. Op een dag zaten de Kerstman en de Kerstvrouw aan het ontbijt de krant te lezen. “De economie trekt weer aan”, las de Kerstman hardop uit zijn Finlandciele Dagblad. “Ik merk het”, zei de Kerstvrouw, “we krijgen alleen maar aanvragen voor belachelijk dure cadeaus.” “Wat dan, precies”, vroeg de Kerstman nieuwsgierig. De Kerstvrouw haalde haar schouders op. “iPads, horloges, dure tassen, reizen naar Bali en iemand vroeg zelfs een nieuwe auto!” De Kerstman aaide over zijn baard. “De economie gaat beter, dus we kunnen de mensen wel wat meer geven...” De kerstvrouw hief haar kleine handje op. “Belachelijk! Juist als het goed gaat, moeten mensen waarderen wat ze krijgen; geluk kun je niet kopen. Ik heb een plannetje.” De Kerstman hoorde haar plan geduldig aan en ging erover nadenken. Het kerstvrouwtje wilde juist alle mensen die de grootste cadeaus vroegen, de kleinste cadeaus geven en de mensen die heel bescheiden een klein cadeautje vroegen, verrassen met iets moois. De Kerstman vond het een mooi idee en de hele zomer en herfst werkten ze hard om voor iedereen iets passend te vinden. Een week voordat het Kerst werd, pakte de
Kerstman samen met zijn vrouw de arrenslee in met mooie cadeautjes en spande zijn rendieren voor de slee. “Pas je goed op”, vroeg de Kerstvrouw en ze gaf hem een zoen op zijn neus. De Kerstman vertrok en had de drukste dag van het hele jaar. Af en toe bleef hij stiekem staan kijken door de ramen. Hij zag mensen, die een mooier cadeau kregen dan verwacht, een mooie warme rode kleur krijgen van verbazing en degene die een groot cadeau hadden gevraagd, beteuterd naar hun presentje kijken. Daardoor zag hij iets moois ontstaan: de mensen die goed bedeeld waren, troostten de minderbedeelden onmiddellijk en de minderbedeelden schaamden zich eigenlijk een beetje en waren daarom heel blij met hun gezelschap. Want daar ging het kerstgevoel echt om. De warmte, de liefde, de geboorte van het kindeke Jezus en daarmee de hoop en het geloof. Het samenzijn en de gezelligheid, de warmte en de vrede op aarde. Tevreden keek de Kerstman naar binnen en om zich heen. Hij stuurde snel een berichtje naar zijn kerstvrouwtje. In alle huizen is de warmte en liefde ontvangen, ik kom snel naar huis. Het kerstvrouwtje glimlachte. Konden zij ook eindelijk Kerst gaan vieren. Merry Christmas Everyone. Geniet samen met je naasten en wees lief voor elkaar! Liefs, Esther Kreukniet