Leerpunt, Centrum voor Basiseducatie, Open School, Basiseducatie, … worden
30 jaar expertise
13 Centra voor Basiseducatie
1 sterke naam die ons verbindt
Ligo is Esperanto. Het betekent verbinden. En dat is precies wat wij doen.
We leggen verbinding tussen cursist en maatschappij, met partnerorganisaties en binnen onze eigen organisatie. Helemaal Ligo dus!
Ligo is dé leerpartner in basiscompetenties, voor alle laaggeletterde volwassenen die het nodig hebben. Samen met partnerorganisaties ondersteunen we onze cursisten bij het vergroten van hun kansen in de samenleving.
Ligo staat voor Leren · Verbinden · Versterken
Leren Verbinden Versterken
• Leren 1 op 7 volwassenen in Vlaanderen en Brussel heeft moeite met lezen, schrijven, rekenen of digitale toepassingen. Geletterd zijn is belangrijk om zelfstandig te functioneren en te participeren in de samenleving. Ligo biedt ondersteuning op maat.
• Verbinden We doen dit bij voorkeur samen met partners. Via hen bereiken we laaggeletterde volwassenen in de omgeving waarin zij dagelijks functioneren: de werk- of opleidingsvloer, de school van hun kind, de buurt, …
• Versterken Ligo versterkt deze mensen in de rollen die zij opnemen in hun leven: als werknemer, als ouder, als consument , ... Zo kunnen zij hun kansen in de sterk veranderende, gedigitaliseerde samenleving vergroten en volwaardig blijven participeren. Als netwerk van 13 Centra voor Basiseducatie werken we nauw samen. Dat maakt Ligo als organisatie sterker. Hierdoor kunnen we onze cursisten en onze partners nog beter ondersteunen.
Mehdi (31 jaar) In Iran was ik bus- en vrachtwagenchauffeur. Dat wil ik hier ook graag doen. Maar het is moeilijk om een job te zoeken als je nog niet goed Nederlands kent. Ik heb problemen met lezen. Niet alleen in het Nederlands, ook in mijn taal, het Farsi. Kleine stukjes lees ik, andere dingen liever niet. Ik volg nu drie maanden les bij Ligo. Ik spreek Nederlands in de les, op het werk en in de winkel, of om afspraken te maken.
“
In Iran was ik buschauffeur. Dat wil ik hier ook doen. Mijn droom? Een muziekwinkel openen.”
Ik kan vlot werken met een smartphone: Whatsapp, YouTube, Google Maps … Maar ik ben leergierig. Ik wil ook beter leren werken met een computer. En beter rekenen. Ik ben in Iran naar school geweest van 7 tot 14 jaar. Ik kan rekenen, maar ‘gedeeld door’ is lastig. Het is 20 jaar geleden. Ik ben veel vergeten. Muziek is heel belangrijk voor mij. Ik speel saxofoon en nog drie andere instrumenten. Mijn droom is een muziekwinkel te openen. En ik wil piano leren spelen. De noten heb ik van papa geleerd, maar de muziek zit in mijn hoofd.
Evelyne (35 jaar) Ik heb 3 kinderen: een zoon van 12 en een tweeling van 4. Toen mijn oudste naar school ging, had ik het moeilijk om hem te helpen met zijn huiswerk. Ik schaamde mij daarvoor. Als de tweeling naar het eerste leerjaar gaat, wil ik hen kunnen helpen met school.
Ik stapte naar VDAB omdat ik wilde bijleren. Zij vertelden me over Ligo. Mijn eerste ervaring was positief: ik schaafde rekenen en taal bij. Ze begeleiden je goed en herhalen alles vaak. Daarna heb ik ook andere cursussen gedaan, zoals ‘leren solliciteren’ en ‘zakelijk schrijven’. Via Ligo kon ik als vrijwilliger in een rusthuis gaan werken. Ik maakte de ‘huisboekjes’ met spelletjes en een kalender. Tijdens corona deed ik gesprekjes met de mensen, ik hielp bij het eten en ik ontving het bezoek. Ik deed dat heel graag, maar jammer genoeg is dit nu voorbij. Ik heb namelijk een nieuwe job als zorgkundige! En het gaat als vanzelf.
“
Door Ligo en vrijwilligerswerk sta ik sterker in mijn schoenen.”
Ik geloof meer in mezelf. Op het werk durf ik medische dossiers typen op de computer. Ik kan mijn kinderen helpen. Of als ik aan het koken ben en iets moet afwegen? Geen probleem. Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid.
Ronny (60 jaar) Ik heb mijn school niet afgemaakt. Ik snapte niet meteen alles in de lagere school. En als ik te veel vragen stelde, negeerden ze me. Vertellen, dat kon ik goed! Als ik maar niet moest schrijven. Ook rekenen ging te vlug. Op mijn veertiende ben ik gaan werken. Deed ik iets mis, dan zei de baas: “Kunt ge niet rekenen of lezen!?” Dat doet pijn. Ik had voorzitter kunnen worden van de voetbal of ploegbaas in de haven, maar ik durfde niet. Je moet dan formulieren en loonfiches invullen en daar voelde ik me te dom voor.
“
Ik moest eens een verslag van een vergadering schrijven. Ik goot er expres koffie over en mijn vrouw schreef het thuis over. Niemand die merkte dat ik niet goed kon schrijven.”
Ik heb altijd mijn plan getrokken. Maar op mijn 49 ging ik terug naar school, want ik wou het rapport van mijn dochter kunnen lezen. Ik twijfelde, ik was bang. Ik deed een testje en maakte wel 40 fouten, maar de lerares van Ligo zei: “Goed gedaan!” Ik dacht dat ze me uitlachte! Maar vanaf de eerste les voelde het goed. En na de derde les hoopte ik dat ik aan het bord mocht. Ik kon woorden als cake en chocolade schrijven. Ik was fier als een gieter. Soms grijpt de angst me nog naar de keel. Een nieuwe automaat of een brief van de verzekering bijvoorbeeld, kleine letters, moeilijke woorden. Of de digitalisering! Parkeren? QR-code nodig. Een kaartje voor de bus? “Even een appje downloaden!” Zelfs geletterde mensen kunnen dat niet altijd! Maar ik ben bij de gelukkigen die het geleerd hebben.
Tirhas (29 jaar) Ik kom uit Eritrea. Vier jaar geleden kwam ik met mijn zoontje naar België. Mijn man wachtte ons op bij de luchthaven. Hij was al 2 jaar hier. Wat was ik blij om hem weer te zien! We hebben gefeest en gedanst. Die eerste dag in België was echt een hele leuke dag. Daarna kwam een moeilijke tijd. Naast mijn familie kende ik niemand. Ik had nog geen vrienden. Na een jaar ging ik hier naar school bij Ligo. Eindelijk kon ik Nederlands leren praten, lezen en schrijven. Ik wil het goed kunnen om mijn kinderen te helpen met hun huiswerk. En ik moet Nederlands praten bij mijn werk als huishoudhulp.
“
Ik wil goed Nederlands kunnen om mijn kinderen te helpen met hun huiswerk.”
Het is heel moeilijk als de mensen me niet verstaan. Ook in de winkel. In mijn vrije tijd ga ik graag winkelen, of praten met mijn vriendin. Of winkelen én praten. Da’s pas leuk! Vroeger hielp ik mama altijd na school. Ik werkte als verkoopster en als naaister. Mama leerde me naaien. Als het kan, wil ik hier een kleine supermarkt of een kledingwinkeltje openen.
Ezatullah (21 jaar) Vier jaar geleden vertrok ik uit Afghanistan. Via een vriend kwam ik in Leuven terecht. Ik kon niet wachten om naar school te gaan. Ik heb me meteen ingeschreven bij Ligo. Als je Nederlands spreekt, wordt alles makkelijker: een afspraak maken of een probleem oplossen. Ik trek mijn plan in de winkel of bij de bakker. Ik kan een treinticket kopen. Vroeger wist ik niet wat ik moest doen aan de automaat, maar nu wel.
Ik gebruik Whatsapp. Mijn smartphone gebruik ik om een adres te zoeken of de weg ergens naartoe. Nu kan ik ook een mail sturen. Ik kijk online naar Nederlandstalige films en naar het nieuws. Dat is goed om Nederlands te oefenen! Spreken is nog moeilijk. Vooral de mensen op straat begrijp ik soms niet. Lezen lukt, ook al begrijp ik niet alles. Maar ik trek mijn plan. Ik wil de opleiding centrale verwarming-sanitair volgen. Daarom wil ik ook eerst nog wiskunde leren en nog beter met de computer kunnen werken. Ik ben al aan het oefenen voor mijn theoretisch rijbewijs. Na de opleiding ga ik werk zoeken.
“
Vroeger wist ik niet wat ik moest doen aan de ticketautomaat, maar nu wel.”
Zie jij kansen om laaggeletterde volwassenen sterker te maken, samen met Ligo?
Laat het ons weten. Er is altijd een Centrum voor Basiseducatie in je buurt
www.ligo.be
V.U.: Joke Drijkoningen, Ravensteingalerij 4 bus 5, 1000 Brussel 0478.458.141 - RPR Brussel, afdeling Brussel • Foto’s: © Lies Engelen
Leren Verbinden Versterken www.ligo.be