Attie de Jong onderhoudt met een zevental clubleden het groen op ons tennispark. De ene week doet deze groengroep dit op dinsdagavond en de andere week op zaterdagmorgen. Cycli van 10 dagen dus. In de periode dat het vroeg donker wordt vervallen de avonden.
Soms gaat een groepslid tussendoor nog naar het park om een klusje te doen. Het cliché vrijheid blijheid dekt de lading aardig. Men komt als men wil. De gezelligheid staat voorop. Attie: "Van mijn voorganger Henk Reimers heb ik geleerd altijd iets lekkers bij de koffie te hebben."
Naast Attie en haar helpers verzorgde Mark Weber op maandagen en donderdagen het groen. Hij is evenwel met deze activiteit gestopt. Voor volgend jaar zijn extra handen dan ook welkom.
Hoe is eind vorig jaar de actie verlopen leden te vragen stekken of overbodige planten uit hun eigen tuin aan de club te doneren? Attie: "Dat is geen succes geworden en laat ik verder zo."
Wat is de toestand van de beplanting? Moeten er nog plekken worden gevuld of is de
groenaanleg klaar? Attie: "De aanplant is zo goed als klaar. Wel ben ik nog bezig met de border aan de korte zijde van baan 1. Daar heb ik enkele keren wilde bloemen gezaaid. Totnogtoe zonder veel resultaat. Als van het laatste zaaigoed volgend voorjaar ook weer weinig opkomt, maak ik die border leeg en zet ik daar vaste planten in. Verder houden de planten op het park zich prima. Dit jaar ben ik maar een plant tegengekomen die we moeten vervangen."
"Bijzondere verzorging vereisen voorlopig nog wel de boompjes op het terras. Die zijn nog niet volgroeid. Elk jaar moeten we ze snoeien en de takken zodanig leiden dat ze samen een scherm tegen de zon vormen."
"Zo goed als al onze uren steken we in het onderhoud. Het in toom houden van het onkruid en het afremmen van de wildgroei van planten. Vooral de eindeloze strijd tegen het onkruid is belangrijk. Dat zijn woekerende planten, die telkens weer terugkomen."
de Jong: “Onkruid in toom houden”
Is het onderhoud van de borders aan de lange achterzijde van de banen niet een beetje zonde van het werk? Niemand ziet er eigenlijk iets van.
Attie: "Je ziet er weinig van, maar je moet die borders wel onderhouden. Anders wordt het er een wildernis. Sowieso moet je daar het onkruid bestrijden. Anders groeit het onder het pad door en komt het onder de banen. Dat zou kwalijk zijn."
"Gelukkig is het onderhoud aan die lange achterzijde minder intensief geworden, doordat we van het plantenbedrijf De Jong veel bodembedekkers geschonken hebben gekregen. Naarmate er meer planten staan resteert er minder ruimte voor onkruid. De borders zijn nu goed gevuld. Alleen achter baan 1 moeten we volgend jaar nog planten zetten."
"Winnen doen we de strijd tegen het onkruid nooit. Maar dankzij de steun van het ploegje van Nico Naaktgeboren houden we het onkruid op het park aardig in bedwang. Nico en aanhang helpen fantastisch door het verwijderen van het onkruid tussen de tegels, langs de randen van de banen en onder de heggen."
Terugkijkend vind ik dat het jaar voorbij is gevlogen. Ik schrijf dit op 20 september, Prinsjesdag. Ons grootse Open Toernooi ligt achter ons. Zelf was ik in die periode met echtgenote Pleunie op de Noordkaap in Noorwegen. Dankzij internet heb ik het toernooi kunnen volgen. Ondanks enige stortbuien verliep alles weer op rolletjes. Chapeau voor allen die zich hiervoor hebben ingezet!
Wanneer ik ons tennis- en padelpark betreed, valt me direct op hoe geweldig alles er bij ligt. Vanaf het toegangshek t/m de padelbaan en vanaf de fietsenstalling t/m de kleedruimtes en de bergingen daarachter.
GROTE, GROTE DANK NAAR ALLEN DIE DIT, HET GEHELE
JAAR DOOR, TELKENS MOGELIJK MAKEN! Denk aan schoonmaak, tuin- baanonderhoud en verzorgen van bar en keuken. Denk ook aan activiteiten als Zorg voor ALLE leden, biljarten, racketochtenden, racketavonden, competities, toernooien, clubkampioenschappen, Club van 50 enz. enz. Misschien vergeet ik iemand. Als bestuurslid probeer ik aan iedereen te denken en meld hun dat ook. Gelukkig spreek ik velen en allen zijn enthousiast. Daar ben ik trots op. Dat moeten we zien vast te houden.
In deze maanden denk ik aan de najaarscompetitie en onze per 1 oktober gefuseerde tennisschool met de naam “Sports Team Tennis”. Rob Mentink bouwt geleidelijk af en wordt pensionado. Verder zijn mijn gedachten al bij de Nieuwjaarsborrel en de ALV . Dit keer een bijzondere vergadering voor mij. Mijn laatste als voorzitter. Na vijf jaar is het goed het stokje over te geven. Pleunie en ik houden van reizen en dat willen we zo lang mogelijk volhouden. Dankbaar ben ik dat ik mocht bijdragen aan de afbouw van Thialf LTC en de opbouw van DLTC-Thialf. Graag betrek ik hierbij onze huidige penningmeester Piet van der Put. Samen hebben wij in deze periode veel mogen bereiken. Ik denk vooral aan de onderhandelingen met de gemeente Dordrecht en de fusie met DLTC. Dank Piet, je bent en blijft een kanjer.
Vragen en warm onthaal
Voor de leden van Thialf LTC was de verandering het grootst. Naar een ander park? Wat staat me daar te wachten? Is het er gezellig? Zijn vijf tennisbanen en één padelbaan voldoende? Vele, vele vragen en onzekerheden. Ook het warme onthaal door de DLTC-bestuurders heeft me goed gedaan. Vanaf de eerste kennismaking tot heden is het subliem gegaan! We vormen een hecht bestuur en de onderlinge waardering is groot. Helaas ontstaat door mijn aftreden de vacature van voorzitter. Geïnteresseerden kunnen zich melden bij het bestuur, waar je je ook kunt melden voor hand- en spandiensten. Als club zijn we ambitieus. We willen veel. Dat kan alleen met de inzet van velen.
Zelf ga ik niet achter de geraniums zitten. Ik wil me inzetten voor anderen. Uiteraard zal ik het nodige blijven doen voor onze en mijn fijne club DLTC-Thialf. Op de Nieuwjaarsborrel van zondag 8 januari a.s. van 16.00 tot 18.00 uur schud ik graag velen van u de hand. Ook zou ik het fijn vinden als u deelneemt aan de ALV op maandag 20 februari a.s. Voor nu een gezond en feestelijk einde van het jaar!
Sybe de Lint, voorzitter tot 20 februari 2023
Uheeft vast en zeker de laatste twee nummers van Spoorslags bewaard. Zo niet, dan helpen we een handje. We schreven over ouderwetse zaken als de ideeënbus, het papieren (club-) blad, het zelf bezorgen in brievenbussen. En dat in een digitaal tijdperk. En toch: u / men / het bestuur / papierlezers willen dóór met Spoorslags. De huidige redactie liet echter weten ermee te stoppen, weliswaar met achterlating van talrijke beweegredenen voor anderen om het stokje over te nemen.
Heeft het geholpen? Ja, is het korte antwoord, want Spoorslags blijft. We kunnen ook een langer antwoord geven: er gaat het een en ander veranderen, nieuwe redactieleden en columnisten, nieuwe rubrieken. Hoe: dat moet de toekomst leren. In concreto: er is een nieuwe kartrekker/hoofdredacteur wiens naam we nog even voor ons houden. We gaan met meer columnisten werken. We trokken al enkele nieuwe redacteuren aan, en de ondertekenenden blijven meewerken, zij het op beperktere basis.
Is het lastig zo’n blad te maken? Is er genoeg om over te schrijven? Nee, respectievelijk ja. De club bruist, er zijn telkens nieuwe activiteiten en initiatieven, ook nieuwe leden. Met brainstormen kom je een eind! Bovendien zijn er de jaarlijkse evenementen zoals de competities, kampioenschappen, het Open Toernooi, en daar rekenen we ook de ALV toe, altijd een lekkere kluif.
Een voorbeeld van zo’n nieuwe - althans voor de fusieclub - activiteit is de Klaverjas- en Jokermiddag. Belinda Noorland was erbij en maakte een verslag dat u elders in de nummer treft. Belinda gaat onze redactie versterken, samen met Mireille van Kleij. Niet toevallig werden zij als aankomend schrijftalent gespot tijdens het Schrijverstoernooi. Belinda die een boek over Cruyff schreef werd tijdens dat toernooi tot winnaar ‘benoemd’: lees ons uitgebreide verslag verderop in dit nummer.
Ook nieuw in dit nummer, en een voorbeeld van ons toekomstig redactiebeleid, een column van onze onvolprezen groundsman Nico.
Kortom: Spoorslags blijft!
De Redactie - hieronder in actie
Tamelijk geruisloos heeft onze club per 1 oktober jl. een nieuwe tennisschool gekregen. Rob Mentink (66) is met zijn trainerschap gestopt en heeft zijn school verkocht aan Bart van der Ploeg (41), eigenaar van Sports Team Tennis. Het was trouwens de bedoeling dat we weinig van de verandering zouden merken. De tennislessen zijn gewoon gecontinueerd. Sandra Visser was en is onze hoofdtrainer. Rob Mentink kunt u op vrijdagen nog tegenkomen. Op die dagen blijft hij voorlopig een tennisgroep begeleiden. Wel hebben de padellers een nieuwe trainer gekregen in de persoon van Ilona van de Wetering.
Bart van der Ploeg startte Sports Team Tennis in 2009 en gaf met zijn school les bij drie verenigingen. Daar zijn nu vijf clubs bijgekomen. Bij twee van de acht verenigingen wordt ook padel gespeeld. Bij twee andere is men ver met de voorbereidingen.
De trainersgroep is gegroeid tot zeven mannen en drie vrouwen. Acht verenigingen en tien trainers. Er zal vergaderd moeten worden. Bart, lachend: "Ja, maar niet te veel. Mijn streven is met alle trainers een keer per maand bij elkaar te komen. Vooral voor de trainers onderling vind ik het van belang dat ze elkaar kennen en hun ervaring delen. Verder verwacht ik dat we elkaar regelmatig zullen bellen. Zelf onderhoud ik de bestuurlijke contacten met de clubs en blijf ik met twee collega's training geven in Barendrecht."
Je krijgt het druk, lijkt me. Bart: "Het zal even wennen zijn. Gelukkig blijft Rob op de achtergrond een half jaar tot een jaar beschikbaar voor raad en ondersteuning om de overgang soepel te laten verlopen en de kwaliteit van de lessen te borgen. Dat helpt ons op koers te blijven. Voor Rob geeft dit bovendien de mogelijkheid om na zijn 44-jarig trainerschap nog een tijdje betrokken te blijven en langzaam af te bouwen."
Heb je nu een van de grootste tennisscholen in de regio? "Dat zou wel eens kunnen." Zou je nog verder willen groeien? "Ik zeg nooit nooit, maar eerst maar eens zorgen dat de huidige organisatie goed op poten staat en stabiel is. Ik wil kwaliteit leveren. Mensen stimuleren om het
beste uit zichzelf te halen. Daar ligt mijn prioriteit, want als dat lukt gaat het goed met de vereniging en dus ook met de tennisschool."
Trainer van het jaar De KNLTB heeft Bart van der Ploeg in 2020 uitgeroepen tot trainer van het jaar en de Tennisvereniging Barendrecht (TVB) tot vereniging van het jaar. Wat houden deze titels in? Bart, met een lach en een knipoog: "Geen idee. De benoemingen kwamen voor mij als een verrassing. De vereniging had zichzelf en mij genomineerd. Daar was ik niet van op de hoogte. Het is wel een serieuze zaak. Veel grote clubs dingen mee. Het ging om de samenwerking tussen club en trainer. 2020 was een Coronajaar. Schoolkinderen zaten toen veel thuis. Daar hebben we een programma voor ontwikkeld met zo goed als gratis proeflessen. Dat was een succes."
Heeft Barendrecht veel jeugd? "Het aantal jeugdleden ligt tussen de 150 en 200. In totaal heeft de club 900 leden." De TVB is de enige tennisclub in Barendrecht, een gemeente met ongeveer 50.000 inwoners.
Bart: "DLTC-Thialf heeft weinig jeugd. Dat is jammer. Kinderen en hun ouders zijn belangrijk voor je vereniging. Ze vullen de leeftijdsopbouw aan. We zullen zeker opnieuw gaan bekijken hoe we jongeren kunnen lokken. Het clubhuis moet voor hen voelen als een warme huiskamer. We moeten gezellige activiteiten bieden en geen prestatiesport. Dat laatste sluit op dit moment niet zo aan bij de cultuur van deze club. Indien de visie van de club op dat punt zou veranderen, gaan we daarin natuurlijk mee." Bart woont in Spijkenisse en speelt zelf eerste klas heren zaterdagcompetitie bij TC Schiebroek. "Bij mij staan ontspanning en plezier voorop. Daarom wil ik niet spelen bij een club waar ik training geef. Ik houd de rollen van tennismaatje en trainer graag uit elkaar. Om een soortgelijke reden train ik liever ook geen club in mijn woonplaats. Dan winkel je toch iets anoniemer. Overigens wil ik met tennissen wel graag winnen en gelukkig kan ik nog goed meekomen."
Henk van Capelleveen
Spoorslags verschijnt twee maal per jaar. Het is dus soms lastig om de actualiteit te verslaan zoals het Tennis en Braderie Event van 25 juni, al een eeuwigheid geleden. Dan maar in het archief opslaan en bewaren ‘for a rainy day’ zoals de Engelsen zeggen. In dit geval zeker van toepassing want het ‘Engelse’ weer gooide helaas enig roet in het eten. In dezelfde geest was ‘never change a winning team’ de leidraad voor het event want in vele opzichten was dit een kopie van de Ladies Fashion Night van een half jaar eerder in onze club, met onder meer dezelfde dames van Ladies Fashion Party, die dit soort events organiseren.
Genoeg dure woorden: er was genoeg moois te zien, met name van onze clubkunstenaars Henk Kok, Elly de Waard en Marrie van Dijk die u op de bijgaande foto’s in actie kunt zien. Verder de nodige snuisterijen, kleding en schoonheidsbevorderende attributen. Daar hadden enkele meegetroonde heren geen aandacht voor. Meest opvallende sympathieke standhouder was wat ons betreft de jonge Dordtenaar Stan van der Weijde die met zijn stichting 4WATOTO veel goed doet in Congo. We drukken hierbij Stan’s visitekaartje af: ga naar zijn website en steun hem van harte!
Sam Wytema
Het DLTC-Thialf Open Dubbels Toernooi - vaste prik begin september - staat als een huis. We hebben een geweldige toernooicommissie, professioneel geleid door Iris in ’t Veld, er zijn meer dan 100 deelnemers die jaarlijks terugkomen, we hebben een prachtig clubhuis, een legertje enthousiaste vrijwilligers en loyale sponsoren (dit jaar Ames Audi, Timo van Driel Tennis Tuning, Grand Cru Wijnen, Optiek van Roosmalen en Plus Valkzicht).
Alles liep op rolletjes, en dat is natuurlijk de verdienste van de toernooicommissie die dit jaar bestond uit vader en dochter Richard en Iris
In ’t Veld, Sally Bolte en Edwin Ruighaver. Een wat kleinere commissie dan vorige jaren maar - zei Iris“de twee heren zijn beiden recente pensionado’s dus die kunnen werken voor twee”.
tennishal in Papendrecht die ons op vrijdagavond voor drie partijen uit de brand hielp. Over hulp gesproken: dan komen we vooral en automatisch uit bij de keukenbrigade.
Iedere avond stond er een ‘special’ op het menu: loempia, sateh, gehaktbal, garnalen en op vrijdagavond (‘Arie van Maanen-avond’) was er natuurlijk biefstuk met friet.
Ons werd verteld dat veel bezoekers van ons toernooi alleen op het eten afkomen!
Mocht de lezer denken dat het Open Toernooi alleen maar over eten, drinken, feest en het weer gaat, er werd ook getennist, en met succes voor meerdere DLTC-Thialfers die winnaar van hun categorie werden.
Eerst maar weer even de cijfers: 221 deelnemers, goed voor 119 dubbels, 165 wedstrijden. 16 speelcategorieën, ongeveer evenveel als in 2021. Opvallend: een toename in de categorieën 3 en 5. leuk voor de toeschouwers en goed voor onze status. Ook mooi: zo’n 50 deelnemende DLTCThialfers en evenveel Dashers van de overkant van de straat. Kruisbestuiving levert gewoonlijk alleen maar winnaars op. Over winnaars gesproken: DLTC-Thialf deed het dit jaar uitzonderlijk goed, waarover straks meer.
Toch werd er ook wel aan kleine oogjes geleden. Dames en heren clubleden en lezers: deze helden zitten een week lang op de club en gaan in het algemeen niet voor middernacht of zelfs later naar huis!
Zondag was deze keer een echte finaledag. Maar liefst 16 finales kreeg het talrijke publiek te zien. Dat had met de vrijdagse regenbuien te maken maar was ook te danken aan strakke planning. Elders op deze pagina ziet u een foto van de wedstrijdtafel met gekleurde plakkertjes: een vondst van Iris. Op deze plaats overigens ook een bedankje naar de
Daar gaan we: Anja Grande en Ingrid Widya wonnen het damesdubbel 8 - 50+, Marc Weber en Berbel van Maanen het gemengd dubbel 8 - 50+, Marrie van Dijk met Annette Bakker damesdubbel 7, Ruud Grande met Marian Wouters het gemengd dubbel 7. Het herendubbel van vader en zoon Johan en Jerry Stuurman - tevens clubsponsor met hun Bike Store!wonnen het herendubbel 8 - 17+, en - na loting - ook de speciale sponsorprijs: een weekendje rondrijden een een elektrische Audi !
Dit verslag kan niet eindigen zonder een meer dan terecht dankwoord aan de toernooicommissie. Zij begonnen in juni met de voorbereidingen, bedachten een leuk thema (“Diep in de zee”) waarmee het clubhuis werd versierd, en wisten de populaire band Hollands Welvaren te contracteren. Er moest af en toe flink geïmproviseerd worden, maar ze mogen terugzien op een hyper-geslaagd toernooi. We zien al uit naar de editie van 2023!
Een wedstrijd met drie gezichten: de zinderende finale herenbubbel 7 - 17+ tussen onze toernooileiders Edwin Ruighaver en Richard In ’t Veld en vader en zoon Kok en Mitchell van Heeren. Spoorslags was erbij, warm gemaakt door Edwin en Richard in een pre-match interview. Daarin deden zij - onder embargo - hun strijdplan uit de doeken. Het verliep anders. Vooral de jongeheer van Heeren tenniste een 17+-tempootje te hoog: 6-0 in de eerste set. De volgende 5 games waren voor de tactisch herboren thuisspelers, de daarop volgende 7 voor de heren van Heeren. Toch was het genieten voor de talrijke toeschouwers waaronder de gehele top van de politieke partij VSP, Richard’s collega’s. Edwin: “Onze start was rampzalig, halverwege kwamen we in onze kracht, het einde was zenuwen. Misschien voelden we dat het als toernooileiders niet netjes is om kampioen te worden”. Toch was het een geslaagd experiment: nooit eerder speelden ze samen. Dat belooft nog wat!
Sam Wytema
De regen kwam met bakken uit de lucht. Op de banen lagen plassen water, maar in het clubgebouw was het zondag 6 november behaaglijk en gezellig. De kaarsjes waren aan. Er werd flink gelachen. Lekkere hapjes gingen rond en de wijn werd nog eens bijgeschonken. De club heeft er een activiteit bij. Klaverjassen of jokeren tijdens de wintermaanden! Nu we klaar zijn met corona is de wintertraditie van Thialf terug van weggeweest.
Er wordt gezegd dat het populaire kaartspel verslavend leuk is. Dat kunnen de twaalf deelnemers beamen. Met wat gevoel voor het spel, het betere blufwerk en een beetje geluk kom je een heel eind. Het is wat dat betreft net tennis. De hoogste kaart in het spel is de klaverboer, de troefkaart. Jas is Oudhollands voor boer, vandaar de naam.
Nog een overeenkomst dus met tennis: de onbegrijpelijke puntentelling. Verzaken kun je hier ook, bijvoorbeeld als je een verkeerde kleur speelt.
Iedereen is welkom. Heb je het klaverjassen nog niet onder de knie? Dan speel je met de jokertafel mee. Wil je niet nat gaan? Dankzij internet kun je makkelijk online oefenen en speel je binnen no time mee.
De volgende kaartmiddag is op zondag 18 december, opnieuw van 14.00 tot circa 18.00 uur, in kerstsfeer. En daarna worden er tot maart 2023 vrijwel maandelijks klaverjasmiddagen georganiseerd. Het inflatiespook heeft de kaartmiddag niet in zijn greep, want voor slechts € 2,50 heb je een middag spelplezier plus wat lekkere hapjes. Fanatieke kaartspelers komen er bij voorkeur niet in, want gezelligheid staat voorop!
Het (padel-)banenbeleid valt onder de verantwoordelijkheden van ons bestuurslid parkbeheer, Jan Akerboom. Op enkele vragen van Spoorslags - in het bijzonder over de ‘kwestie tweede baan’kregen we de volgende antwoorden:
• “Onze padelbaan is populair en landelijk is het ook een hype. Met de WK in Amsterdam kon je zien hoe het spelletje gespeeld moet worden op topniveau. Super spectaculair! Onze padelcommissie heeft een vooruitziende blik en heeft aan het bestuur aangegeven dat een tweede baan toch heel wenselijk zou zijn. We hebben inmiddels deze vraag bij de gemeente neergelegd en hopen binnenkort feedback te krijgen of een tweede baan haaks naast de eerste een optie is.”
• “Niet alleen onze leden vinden de padelbaan leuk, ook duiven en andere vogels nemen graag een kijkje. Helaas zien zij de ruiten dan niet goed en vliegen er soms tegenaan. (Dus geen Eddy Treytelbal). We zullen nog meer stickers op de ruiten moeten plakken om dit soort ongelukken te voorkomen.”
• “De padelbaan heeft niet zijn beoogde net gekregen. De leverancier heeft zijn belofte niet waargemaakt en we overwegen nu een andere creatieve oplossing.”
Het is onderhand al geen nieuws meer: padel is de snelst groeiende sport in Nederland. Waarschijnlijk ook in de wereld, en zeker ook bij DLTC-Thialf. Meer en meer zien we fanate tennissers transformeren tot fanate padellers die deze pok poksport spannender, gemakkelijker of gevarieerder vinden.
In ons vorige nummer sprak Spoorslags al met de twee notoire kartrekkers Frank van de Ruit en Marc ter Haar, voor deze editie togen we ter gelegenheid van de aangekondigde competitie-feestavond (vrijdag 14 oktober) naar de baan. Een van de drie thuisspelende teams was het team van Sietske In ’t Veld. Ze speelden met 4 dames tegen 4 heren, althans studenten, uit Rotterdam. Vreemd maar zo is het nu een-
maal, voorlopig ten minste, zei Sietske. De padelcompetitie moet nog een beetje rijpen. We wilden dit alles tot het einde meemaken maar ook Spoorslags heeft zijn beperkingen dus we konden niet blijven tot om 00:30 uur de padellichten uitgingen. In het clubhuis brandden ze gelukkig nog, zie ons verslag over de najaarscompetitie.
We komen hier op een heikel punt: de tweede baan. Marc en Frank maakten ons al deelgenoot van hun zorgen, ook Sietske en haar teamgenoten hopen op een doorbraak. We begrepen dat deze kwestie de aandacht van het bestuur heeft, zie ook het kadertje hierboven.
Het is maar een ballonnetje, maar misschien komt de oplossing wel uit de Verenigde Sta-
ten. Daar is de snelst groeiende sport pickleball, ook weer een andere racketvariant op een klein baantje. Gespeeld met een soort fors tafeltennisbatje, met een geperforeerd balletje, en een laag net. Je schijnt weinig te hoeven lopen, het is dan ook vooral populair bij ouderen. Daar zijn er bij onze club genoeg van. Maar het grootste voordeel: de baan is maar 13 bij 6 meter, er passen er vier van in een tennisbaan, en er is geen (glazen) wand. Ideetje? De eerste pickleballbanen (mooi scrabblewoord) zijn in Nederland al uit de grond gestampt.
Sietske, Frank, Marc, Stefan, Danielle en nog vele anderen: we komen hun namen tegen in de bijgaande competitieverslagen. Padel leeft!
Sam WytemaWeer alle wedstrijddagen vol met mannelijke tegenstanders en een enkele verdwaalde vrouw in de genderneutrale padelcompetitie van de KNLTB.
De eerste twee wedstrijddagen van de najaarscompetitie kregen we krullen van de regen. Mo 'El Kanon' heeft vriend en vijand verbaasd met d'r kanonservice door het midden. Rollend over de grond heeft Naat gewoon een rally gewonnen! Wat een talent! Helaas raakte Daan geblesseerd aan d'r pols, maar had ze ondanks de pijn toch een verpletterende service met een winstpartij als uitkomst en heeft ze de rest van de competitie voor morele steun gezorgd.
Siets was de eerste twee keer nog op pad met de camper, maar gelukkig heeft onze vaste invaller Sabine ons uit de brand kunnen helpen. Dank je wel Sab!
Onze laatste competitiedag is er eentje geweest waar wij (en onze tegenstanders van Padelclub7) het nog vaak over zullen hebben. Nog één puntje nodig om niet te degraderen.
In speciaal padel-tenue het team van Sietske. V.l.n.r. Monique, Nathalie, Sietske, Wendy en Danielle
Spannend! Na een zwaarbevochten eerste wedstrijd verliezen we deze in een 3e set tiebreak. Jammer.
Gelukkig pakken we daarna de tweede wedstrijd in twee sets en kan de fles wijn open. We blijven erin! Het wordt uiteindelijk 1-3, maar die ene punt hebben we toch mooi binnen. En dan hebben we nog iets te vieren! Hieperdepiep! Onze chef koek en zopie is jarig! Wendy!
Om 00:00 stappen we net van de baan af de kantine in, gaat de muziek aan en zingen we met z’n allen "Lang zal ze leven!" Onze tegenstanders doen gezellig mee! We hebben een lekker ontspannend pretpakketje voor d’r samengesteld wat we uitvoerig met onze tegenstanders besproken hebben onder het genot van wat hapjes en drankjes. En dan is het bijna 01:30 uur. “De Toreador" staat aan als achtergrondmuziek en worden wij (en de buren van DLTCThialf) opeens ruw gestoord. Het alarm! Niet normaal wat
een herrie! Snel naar buiten met de tegenstanders om daar ons drankje maar verder te drinken. We hebben de surveillancemeneer vrolijk onthaald en daarna met een piep in de oren (die we nog steeds horen) opgeruimd en onze spullen gepakt.
Misschien is een tweede padelbaan niet eens zo’n gek idee. Zijn we hopelijk wat eerder klaar en hebben de buren ook geen hinder van een alarm midden in de nacht
Op naar de voorjaarscompetitie april 2023! We hebben er weer zin in!
Danielle, Monique, Nathalie, Wendy en Sietske
Na een zwaarbevochten promotie van de vierde naar de derde klasse tijdens de zomercompetitie waren we onaangenaam verrast dat we bij de najaarscompetitie toch ineens weer in de vijfde klasse ingedeeld stonden. Uiteraard werd wedstrijdleider Edwin ff op het matje geroepen maar helaas... die kon er ook niets meer aan veranderen.
Door de vele aanmeldingen en onze matige individuele ranking waren we veroordeeld tot de vijfde klasse... en het werd nog erger: nog niet eens als DLTC-Thialf 1 maar als DLTC-Thialf 2... (de dames hadden blijkbaar nog steeds een hogere ranking). Gelukkig werd er niet bij de pakken neergezeten en werd het doel des te duidelijker: promoveren met die handel ! Dit bleek uiteindelijk makkelijker gezegd dan gedaan want door blessures en vakanties stonden we tegen het “altijd lastige Ridderkerk” gelijk voor een zware klus om met twee invallers deze klus te klaren. Na een zwaarbevochten 2-2 konden we er wel vrede mee hebben maar wisten we gelijk dat we nergens meer punten mochten laten liggen . De tweede wedstrijd tegen CC ging dan ook met 4-0 in straight sets en ook tegen Tios was het erop en erover. De wedstrijd tegen Sliedrecht zou de belangrijkste worden en gelukkig konden we in volle oorlogssterkte aantreden. Met een prachtige 3-1 overwinning gevolgd door een 4-0 overwinning op Rotterdam was het wachten op wat Ridderkerk tegen Sliedrecht zou gaan doen. Met ook een 3-1 overwinning waarbij ze wel meerdere tiebreaks nodig hadden was het duidelijk dat we toch weer kampioen waren en we volgend jaar als DLTCThialf 1 ook in het najaar weer een klasse hoger zullen gaan spelen! Ook de individuele ranking kruipt omlaag en het eerste vijfje met padel in de geschiedenis van DLTCThialf is een feit!
Supertrots op het team van kanjers van jong naar oud Peppijn, George, Anne, Julius, Matthijs , Marco , Arnoud , Stefan en Frank.
Vanaf 11 november spelen we de vrijdagavond wintercompetitie en moeten we aan de bak in de derde klasse ! Let’s do it !
•••
• Het afhangsysteem in de hal wordt nagenoeg niet gebruikt. Zo goed als iedereen reserveert zijn baan online.
• De website van onze club wordt redelijk goed bezocht. Over een maand gemeten bezochten gemiddeld 15 leden en 25 nieuwe bezoekers dagelijks de site. Deze aantallen variëren over het jaar heen.
• Voor de tennis laddercompetitie hebben zich te weinig belangstellenden aangemeld. Daardoor is deze niet op gang gekomen. De padel ladder is wel goed verlopen. Daar was voldoende animo voor. Er zal een nieuwe poging worden gedaan de tennis ladder leven in te blazen. Deze competities zijn interessant om leden buiten de eigen vaste groep te ontmoeten en dragen hierdoor bij aan verdere integratie van de ledengroepen.
• Het bestuur roept een ieder op met ideeën te komen voor het organiseren van activiteiten binnen de vereniging. Suggesties kunnen worden gedaan via het secretariaat (secretariaat@DLTC-Thialf.nl).
Op 20 augustus 1672 werden de Dordtse helden Johan en Cornelis de Witt in den Haag gelyncht door het woedend gepeupel. Deze lieden waren opgehitst via een onophoudelijke stroom ‘pamfletten’ vol verzinsels, valse beschuldigingen en wat we nu ‘fake news’ zouden noemen. Die pamfletten werden geschreven door schrijvers die nu bekend staan als trollen, twitteraars en influencers.
Precies 350 jaar later op 20 augustus 2022 hadden 29 vaderlandse schrijvers hun jaarlijkse tennisuitje naar Dordrecht: het Siebe Huizinga Schrijvers Tennistoernooi op de banen van DLTC-Thialf. Geen wanklank gehoord. Of was het nog mooier geweest als ze postuum excuses hadden gemaakt voor wat hun vroege voorgangers destijds hadden aangericht? Geintje natuurlijk. De schrijvers waren als altijd welkom op ons park en zullen doorgaan tot ze erbij neervallen, zo kon je horen. Dat gezegd hebbend: het aantal geblesseerden neemt hand over hand toe. Zo viel al bij het inspelen de eerste zweepslag te noteren (Niek Waterbolk), ze zijn uiteraard allemaal ongetraind. De vaste gasten zeggen netjes tevoren af vanwege malheur aan hun achillespees (Jan Donkers), schoudergewricht (Mensje van Keulen) of hart (Jolijn Teevel: “ik zeg met pijn in het hart af”). Anderen hadden het na twee setjes wel gezien. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Er werd ouderwets gestreden, gevloekt, gezucht en gerommeld voor de winst. Hoewel: welke winst eigenlijk? Organisator Tjerk van Duinen legde het tijdens de met drank overgoten nazit uit: “Sport is het meten van oneerlijkheid” (Tim Krabbé in De Veertiende Etappe, 2015), en daarom (?) zijn de winnaars niet degenen met de meeste punten of het product van een algoritme zoals bij ons Krukkentoernooi. Nee, bij dit toernooi wordt de kampioen ‘benoemd’. Uitvinder van dit ontransparante proces was natuurlijk onze eigen Siebe Huizinga die dit dik 25 jaar geleden op hilarische wijze in praktijk bracht. Zijn verre opvolgers Tjerk van Duinen en Yolanda de Rijke zijn de huidige bekonkelaars. Naar hun mening verdiende dit jaar Diederik Gerlach de trofee: een plastiek, voorstellend een boek met een tennisbal.
Alvorens we uitkomen bij de winnende dame, eerst een zijweggetje. Wie of wat is een schrijver. De Dikke van Dale: iemand die er zijn werk van maakt of de gave heeft boeken te schrijven. Dan vallen talrijke
deelnemers van het SHSTT af. En waarschijnlijk daarom moet iedere (mannelijke, oei!) winnaar voor het volgende jaar een boekje schrijven: een cahier. Deze cahiers worden ieder jaar tentoongesteld op de grote boekentafel, ons afgedekte biljart, zie de bijgaande foto. Voor de goede orde: dichters zijn ook schrijvers. Om aan het SHSTT te mogen deelnemen zijn echter ook columnisten, journalisten en stukjesschrijvers welkom. Wij van Spoorslags zijn dus ook welkom, vandaar dit stukje, maar buiten mededinging.
De DLTC-Thialficatie van het SHSTT
De winnende dame dus: onze eigen Belinda Noorland, die volgens Tjerk van Duinen een ‘foutloos parcours’ had gelopen, genoeg om tot kampioen ‘benoemd’ te worden. De schrijver van dit stukje moest echter tegenover Belinda zelf erkennen dat hij niet wist welk boek Belinda had geschreven. Foei!? Als Ajax-supporter had hij toch moeten weten dat zij in 2007 het kinderboek “Cruyffie” had geschreven. Geen nood, het was een goede aanleiding Belinda te vragen volgend jaar tot de Redactie van Spoorslags toe te treden. Ze doet het: u gaat in de toekomst meer van haar schrijftalent merken.
Ook traditie is de gastcolumn die een van de deelnemers desgevraagd voor ons blad zal schrijven. Deze keer viel de keus op Paul Roos wiens bijdrage u hiernaast treft. Paul is de zoveelste loot van de Propria Cures-stam, net als bij voorbeeld Guus Luiters, de patriarch van het Schrijverstoernooi.
Paul vertelde dat Propria Cures ook een tennistoernooi voor oud-redacteuren heeft, maar dat is lang zo leuk niet als ‘ons’ toernooi dus hij had al meerdere oud-PC-ers meegenomen.
Zo zien we naast de DLTC-Thialficatie van het SHSTTvorig jaar won Marieke van Leeuwen, en ook voorzitter Sybe de Lint werd toen tot schrijver verheven - ook een Propria Curificatie van ons bijzondere toernooi. Toch een prestatie van dit 132 jaar oude, ooit dwarse, vuurrode, in rechtse studentenkringen beruchte studentenblaadje dat tegen alle heilige huisje aanschopte. Wie had dat ooit gedacht!
Sam WytemaAl enkele jaren is Tjerk van Duinen de ceremoniemeester van het Siebe Huizinga Schrijvers Tennis Toernooi. Met Yolanda de Rijke (en tot vorig jaar Iris van Steijn) vormt hij de organisatie, en heeft hij het ‘recht’ de winnaars te benoemen (zie het bijgaande artikel). Leden van de bloedgroepDLTC kennen Tjerk nog goed, hij was tot 2015 lid, en 6 jaar lang barcommissaris in het bestuur.
Toch is hij het toernooi trouwgebleven : “Het is een ontzettend leuke groep schrijvers met wie ik het hele jaar door contact houd. De meesten zijn ook nog erg geestig, het zorgt voor een fantastische sfeer, het is heerlijk om te organiseren. Ik ga er gewoon mee door, ook de ‘kletspraat’ aan het eind”.
Tjerk (63) woont al enkele jaren in Nieuwerkerk a/d IJssel. Hij tennist niet meer vanwege een evenwichtsstoornis als laat gevolg van gordelroos. Hij heeft een eigen bedrijf, VDCC (Van Duinen Content en Communicatie) dat vooral bouwgerelateerde vaktijdschriften, -artikelen, boeken, foto’s en video’s produceert. Ook een van zijn producties: het Cahier, dat elk jaar door een van de aan het SHSTT deelnemende schrijvers wordt geschreven. Inmiddels is dit na vele jaren een indrukwekkende verzameling tennisgeschriften geworden.
Sam Wytema
Mijn eerste deelname aan het Siebe Huizinga Schrijverstennistoernooi in Dordrecht was zo’n 15 jaar geleden. Ik was redacteur bij Propria Cures, toen ik hoorde dat schrijvende tennissers (of, in ieder geval, schrijvers met een tennisracket) jaarlijks bij elkaar kwamen in Dordrecht. Het klonk als een mysterieuze bijeenkomst, waarover het beste niet in het openbaar gesproken werd. Over de omstandigheden waarin ik het hoorde, en van wie, kan ik dan ook geen mededelingen doen. Ik ontving een datum en een locatie en ik mocht zelfgeschreven boeken meenemen, als ik die had. Ik herinner me weinig meer van de eerste editie, behalve dat Janneke van der Horst meedeed en dat zij met enige opwinding vertelde over de aanblik van een gezette schrijfster op leeftijd, die zonder handdoek of andere vorm van lichaamsbedekking de douche uit kwam lopen toen zij in de kleedkamer iets uit haar rugzak wilde pakken. En ook de toespraak van Siebe Huizinga, die tussen de voorbijdenderende treinen, de afmeldingen en excuusbrieven van de afwezige schrijvers declameerde, alsof hij aan het voordragen was op de Nacht van de Poëzie en de microfoon was uitgevallen. Een laatste vage herinnering was de weg naar huis. Iedere dag die eindigt in een verlaten treincoupé met een sixpack en een zingende Hans Ree en Guus Luijters is lastig te vergeten.
En zo begon een traditie: naast de vier Grand Slamtoernooien werd het Siebe Huizinga Schrijverstennistoernooi een ankerpunt op de tenniskalender. Een toernooi waar reizen, literaire optredens, prijsuitreikingen en medische ingrepen zoveel mogelijk omheen worden gepland. Met als voornaamste verschil met alle andere toernooien dat de beste tennisser vrijwel nooit de winnaar is en de winnaar oprecht verbaasd kan zijn dat hij gewonnen heeft. En dat het dus eigenlijk niet om de winnaar gaat.
Want het gaat in Dordrecht om heel veel, maar niet om de winnaar. Waar het wel om gaat, is voor iedere deelnemer verschillend. De meer competitief ingestelde deelnemers schouwen hun tegenstanders om te bepalen wie er het afgelopen jaar het minst achteruit (of in enkele gevallen zelfs vooruit) is gegaan. De meer literaire deelnemers houden de boekentafel in de gaten om te zien welke boeken het afgelopen jaar zijn verschenen en welke boeken als ramsj worden aangeboden. En de rest beschouwt het toernooi een sportieve familiereünie voor mensen die geen familie zijn en die zelf ook niet precies meer weten hoe en waarom ze er zijn beland, maar alleen dat ze er zijn en dat ze er ook volgend jaar weer willen zijn.
En zoals ik op ooit om duistere redenen werd uitgenodigd voor het toernooi, zo voelde het dit jaar alsof een onzichtbare hand mij opdroeg om te zorgen voor nieuwe deelnemers. Het Propria Cures tennistoernooi fungeerde als kweekvijver voor tennissende schrijvers. Ik nodigde twee nietsvermoedende redacteuren uit, Melle Maré en Tessa Sparreboom. Net zoals ik vijftien jaar geleden, hadden ze geen idee waar ze aan begonnen. Ze vroegen naar de loting – die was er niet. Ze wilden weten hoe laat hun eerste wedstrijd begon – die tijd stond niet vast.
Ze zeiden dat ze zich verheugden op een dagje samen dubbelen – ze wisten niet dat de indeling wisselde per wedstrijd. Maar wat er wel gebeurde, daar kan ik dus niet veel over zeggen. Alleen dat ze nu al hebben toegezegd dat ze er volgend jaar weer bij zullen zijn.
Paul Roos
Het loopt nog steeds niet echt storm bij de clubkampioenschappen. Ondanks de eeuwige roem middels een plekje op de kampioensbeker, ondanks de gunstige timing, en ondanks de garantie van een mooi plekje in Spoorslags blijft het aantal deelnemers aan de magere kant.
Wil je volgend jaar ook met je beker in Spoorslags? Doe dan mee! Hierbij de parade der kampioenen (de kampioenen herendubbel 8+, Henk en Rolf Reimers, ontbreken). De foto’s werden gemaakt door Ellen Akkerman.
Een nadere kennismaking met Edwin Ruighaver (60), ons bestuurslid Tennis Technische Zaken (dat is de officiële titel): het ligt voor de hand daarvoor de natuurlijke habitat van deze wedstrijdsecretaris te kiezen, oftewel ons tennispark, de plek waar Edwin met grote regelmaat te vinden is. Maar we kozen de Nieuwe Haven in de Dordtse binnenstad waar hij een mooi monumentenpand bewoont met zijn partner Lisette.
Dat is heel wat anders dan zijn geboorteplaats Boesingheliede, een gehucht pal naast de 5e baan van Schiphol. In Nieuw Vennep, niet ver daarvandaan, leerde hij tennissen, 14 jaar oud, hij had nog een Dunlop Maxply, hét icoon van tennis-nostalgici. “We woonden op 3 meter van de locale tennisclub, de ballen vlogen door onze tuin. Dan kon je maar beter meteen lid worden”.
Daar zul je die merkwaardige (excusez-lemot) dubbelhandige forehand niet geleerd hebben, suggereert Spoorslags. Edwin slaat alles dubbelhandig, het valt op. “Dat doe ik om meer controle op de richting te krijgen, dat is anders mijn grootste probleem”, zegt Edwin. Het heeft desalniettemin geresulteerd in een KNLTB-rating van 7.0, beslist niet gek. Zijn punten slaat hij bij elkaar tijdens de competitie, ons eigen Open Toernooi en in een enkel toernooi buiten de deur, meestal met Ing Hay Oei.
Competitie speelt Edwin in het zaterdag 3e klas 17+ team van Ruud Grande. Elders in dit nummer vindt u een verslag van hun competitie-avonturen, door Edwin zelf geschreven. We vragen Edwin naar de stormachtige ontwikkeling van het competitietennis in onze club. “Dat heeft meerdere redenen: de fusie natuurlijk, maar er zijn ook veel nieuwe competitievormen en -dagen bijgekomen, allemaal bedoeld om het toegankelijker te maken. En ook padel doet nu mee met twee teams. Bovendien zijn er nu veel meer KNLTB-competities, voor de padellers zelfs vier keer per jaar”. Edwin noemt ook wat we generieke groei kunnen noemen: meer teams, meer
deelnemers, dus meer enthousiasme. Hij ziet tot zijn tevredenheid ook meer ‘bloedgroepintegratie’: langzamerhand zien we meer ex-Thialfers en exDLTCers bij elkaar in een team. Volgens Edwin gaat dit proces vanzelf.
Edwin is ook ‘chef-toernooien’. Daar zijn er meerdere van, van druk tot mager bezet. “De leden stemmen toch met hun voeten”, zegt hij. Er zijn traditioneel populaire toernooitjes zoals de maandag racketochtend en het Snerttoernooi, bij andere blijft het moeizaam. Het clubkampioenschap komt nog steeds niet echt van de grond, bij Thialf was dit ook een onbekend fenomeen. De racket-ochtenden en -avonden zijn vooral bedoeld voor nieuwe leden en degenen die wedstrijden willen leren spelen.
Dat was het tennis, we zijn ook bij Edwin op bezoek om hem beter te leren kennen. Van beroep is hij farmaceut, “zeg maar apotheker maar dan zonder apotheek”. Na zijn studie in Utrecht en Leiden trad hij in dienst bij de Amerikaanse farma-reus Eli Lilly, bekend van Prozac en Cialis, het kleinere broertje van Viagra. Hij is er nooit meer weggegaan, 33 jaar lang waarvan 13 jaar in Engeland, onder meer Bagshot dat hij ooit zijn favoriete (tennis)shot noemde. Edwin draaide geen pillen maar was verantwoordelijk voor de (Europese) registra-
tie van nieuwe geneesmiddelen, tegenwoordig vooral op het gebied van diabetes. Edwin ging onlangs met pensioen.
Met rugbymaatjes naar het WK Edwin’s partner is Lisette Hofman, gynaecoloog in het ASZ. Lisette tennist zelf niet maar bezorgt zichzelf wel een klein DLTC-Thialfkleurtje als zangeres van Henk Kok’s DLTCThialf Combo. Dit combo gaat volgend jaar debuteren, de eerste stappen zijn gezet. Overigens treffen we daar ook weer Ing Hay Oei: hij is de gitarist.
We eindigen het gesprek natuurlijk met Edwin’s kijk op de fusie van DLTC en Thialf, twee jaar geleden. “Een groot succes, zonder enige twijfel. Er heerst harmonie. Gistermiddag was ik voor gemeente-overleg op de club: er waren geen tennissers maar wel 15 biljarters die het grootste plezier hadden. Het maakte indruk op de gemeentemensen, die vol lof zijn over de manier waarop de fusie tot stand is gekomen, en het blijvende succes ervan”.
Zoals gezegd: Edwin is net met pensioen. Vrijheid blijheid?: “Ik ben een oud-rugbyer, in Engeland bij Hammersmith &Fulham RC, en daarvoor in Leiden. Volgend najaar is het wereldkampioenschap in Frankrijk. Daar gaan we met 60-70 man naar toe. Wat een vooruitzicht!”
Sam WytemaVan tijd tot tijd is het een dolle boel op de club. Spoorslags is daar meestal bij, al wachten voor de piepkleine redactie soms andere verplichtingen zoals tv kijken, op de kleinkinderen passen, of een etentje bij de buren. Volgend jaar meer redacteuren! Maar normaliter geven we acte de présence: bij de jurkjes van de Ladies Night, de biljartshow, de brommende nozems en bij de polonaise (zie elders in dit nummer).
Een competitie-avond stond nog niet in ons programma maar op 14 oktober was het zover. We waren te gast bij maar liefst drie thuisspelende competitieteams. En één team zou na afloop van hun wedstrijd bij Dash de weg oversteken naar opwindender oorden, hetgeen ze tot laat in de avond geheel waarmaakten.
Hoe gezellig competitietennis kan zijn bleek als we in de buurt kwamen van wat we voor het gemak team-Ilse noemen. Ilse (Hendriks) is binnen DLTC-Thialf medeverantwoordelijk voor de pr en dat merk je direct. Spoorslags werd overdonderd door het mateloze optimisme van dit team. Dat had, begrijpen, we maar weinig met tennis te maken maar wel met de gezelligheid die hen in de genen zit.
Tennis lijkt bijzaak. (Let op:wij schrijven ‘lijkt”, voorzichtig blijven!) We tellen 9 teamleden, van wie alleen Barry niet aanwezig was. Als je gezellig bent mag je erbij komen, zo straalt het vrolijke 9-tal uit. En zo is het ook gegaan: niet een vriendenclub die samen is gaan tennissen, maar andersom: tennissers van diverse pluimage, ook nieuwe leden, die een vriendenclub zijn geworden! In dit uitroepteken schuilt een boodschap: er zit verrassend veel leven in onze club. En hier houdt het niet op: Ilse en haar team spelen ook voorjaarscompetitie, ze gaan met elkaar uit eten of wijnproeven, en ze bespelen (samen met anderen) elke woensdagavond twee banen. Graag liet Spoorslags zich voor hun karretje spannen: deze winter gaan ze allemaal bbq-en bij Marco en Ellen. Afspraak is afspraak: hierbij zwart op wit.
Wordt er dan ook nog getennist? Volgens Ilse is het een beetje zoeken. Vorig jaar te laag ingedeeld en gepromoveerd, dit jaar net andersom. Spoorslags zag het zelf ook even aan: op het oog ziet het tennis er prima uit, en we genoten van de prachtige service van Willeke. Maar ach, wat deed het er eigenlijk toe. Gefeest wordt er toch wel.
Ja, we zijn kampioen geworden!
Bij de voorjaarscompetitie werden we nog derde en nu dus eerste. Speciaal voor Spoorslags hebben we er een kleine evaluatie op losgelaten en dit zijn onze twee belangrijkste kritieke succesfactoren. Op nummer 1 staan de talloze teambuildingsessies die we hebben georganiseerd. Na iedere tennisles stelden we elkaar de vraag: ‘‘drinken we nog even wat?’ Als het weer zo’n mooie zwoele zomeravond was, (gelukkig waren dat er veel), begon onze teamsessie. Natuurlijk met een lekker wit wijntje erbij. De tweede kritische succesfactor is onze coach Vladimir! Altijd enthousiast, positief en betrokken. We gaan deze winter dus lekker door met de lessen en kijken uit naar de volgende voorjaarscompetitie. Onze ambitie: een klasse hoger spelen! We zullen de teamsessies gaan missen. Misschien verplaatsen we die gewoon naar binnen, na de tennisles, en wordt het een glühweintje.
Op de foto v.l.n.r. Erna Schuurmans-Lodders, Belinda Noorland, Esther Stroober, Barbora Vijgeboom, Mischa Strating-Veth, Nicoline Anderson
Ons team, bestaande uit 5 dames en 1 heer, heeft de najaarscompetitie (2e klasse 8&9) succesvol afgesloten! We hebben 4 avonden gespeeld, waarvan we er 3 gewonnen hebben. Dat maakte dat we net boven Dash’35 (met oud Thialf-spelers) eindigden en we als kampioen zijn geëindigd.
De wedstrijden waren soms spannend of juist gemakkelijk. De afsluiting met elkaar altijd gezellig! Het was ook erg leuk om tegen oud Thialf-spelers te tennissen!
Kortom: het was een leuke en sportieve competitie! Op naar de volgende!
Op de foto v.l.n.r.: Henriëtte, Kitty. Adriënne en Wendy. Yvonne en Matthijs ontbreken hier.
Ook hier weer een stukje van ons super gezellige damesteam. Ook dit keer deden we mee met de najaarscompetitie. Het was echt najaar. Goh wat was het vele malen slecht weer. 1x hebben we het op een akkoordje gegooid omdat het heel de avond bleef regenen. En ja met 8 vrouwen wordt het best lastig plannen als er nog een andere wedstrijd ingehaald moet worden.
Dit jaar was het nieuw om na de competitie een feestavond te organiseren. Nou de beentjes gingen in ons team van de vloer. We hebben tot diep in de nacht gedanst.
De foto's zijn gemaakt op een competitieavond en een heerlijke woensdagmorgen waar we ook iedere week met elkaar een balletje slaan. We hebben een top team. Maar ook met het andere damesteam hebben we goed contact, zij doen ook mee op de woensdagmorgen. Over een poosje zelfs met elkaar ontbijten voordat we op woensdagmorgen weer de baan op gaan.
Dus al met al topmeiden die houden van tennis maar zeker ook van gezelligheid...
Groetjes Erica, Yvonne, Gerda, Swaan, Pien en Bianca (schreef dit stukje)
De KNLTB najaarscompetitie 2022 begon hoopvol. De indeling was prima, we speelden dicht bij huis. Deze periode geen gedoe met covid. Een extra teamlid er bij, dus wij waren er klaar voor deze najaarscompetitie.
Dat liep was toch een beetje anders. Blessures, ziekte en uitval bij de tegenstander zorgde er voor dat onze eerste wedstrijd in september al direct naar oktober werd verplaatst. Op zich niet zo erg, maar in het najaar ben je toch een beetje voorzichtig met verschuiven. Oktober geeft tenslotte meer regenkans dan september. Maar wat was najaar 2022 een goede periode om te spelen. Heerlijke zomerse avonden in het donker op de baan een balletje slaan. We moesten inkomen met de wedstrijden; de eerste keer geen wedstrijd gewonnen, de tweede keer gelijk spel, een wedstrijd winnen en ja, dan blijft er nog een variatie over, alle wedstrijden winnen. Dat hebben we ook nog gedaan met de laatste wedstrijd. Dat heet op gang komen! Alle ingrediënten voor een leuke competitie waren aanwezig. Een gezellig team, leuke tegenstanders (al is het ene team leuker dan het andere) en aanmoediging van onze eigen geblesseerde teamleden. Ook blessures hebben zo hun voordelen. Deze teamleden hebben het al over “volgend jaar in de voorjaarscompetitie” speel ik weer mee hoor. En daar tekenen we allemaal voor. We hebben er nu al zin in.
Na twee opeenvolgende kampioenschappen lijkt het er op dat het HD zaterdag team dit najaar 1 of 2 teams voor zich zal moeten dulden in de einduitslag. Onze tegenstanders zijn bijna allemaal van andere clubs dan die we in het recente verleden troffen, dus het is niet zo gek dat we een keer een meerdere tegenkomen. Maar liefst niet te vaak. Andere oorzaken zijn mogelijk ook de captainwijziging (van Ruud naar Edwin) en de 0% beschikbaarheid van een bepaalde vaste speler (en oud-voorzitter) die anders zeker goed was voor een 20% inzetbaarheid. Het is slechts gissen naar de ware toedracht.
Toch zouden wij ook enkele positieve ontwikkelingen willen benoemen. Ons oorspronkelijk DLTC team heeft zich versterkt met een tweede speler van Thialf huize. Wij denken daarmee in dat opzicht het best geïntegreerde competitieteam te zijn. Is daar ook een prijs voor? Verder is onze topografische kennis weer vergroot. Eerder brachten onze uitwedstrijden ons al naar plaatsen als Rucphen, Steenbergen en Halsteren. Als je al weet waar ze liggen is het onwaarschijnlijk dat je ze eens bezoekt. Dit najaar deden we o.a. (voor de meeste van ons voor de eerste keer) Moordrecht aan. En daar hebben we een deel van het team vereeuwigd. Zo blijven we onze horizon verbreden.
Bert, Edwin, Ing Hay, Jan A., Jan W., Peter, Ruud, WimKees
Onze competitie is niet heel goed gegaan, wij zijn op de 4e plek van de 5 teams geëindigd. De tegenstanders waren helaas beter dan wij. Gelukkig hebben we de laatste zondag de volledige 4 punten binnengehaald, mede dankzij Anja Grande, die deze competitie twee keer is ingevallen.
Als invaller heeft Charlotte ter Haar wel in de auto gezeten, maar niet gespeeld, omdat we toen een telefoontje kregen dat de wedstrijden toch niet doorgingen in verband met regen. De inhaalwedstrijden hebben we vervolgens zonder invaller kunnen spelen.
Maar los van de competitie hebben we, vanaf de voorjaarscompetitie 2022, een interne wedstrijd gestart tussen de vaste teamleden, Yolanda, Mireille, Yvonne en Nancy. De strijd gaat om de meeste winstpunten of minste verliespunten in de gespeelde sets, met als wisseltrofee, de gouden teckel.
De gelukkige winnaar is Nancy. Zij mag de gouden teckel tot en met de voorjaarscompetitie op de schoorsteenmantel zetten.
Wat doet een non-playing captain van een bejaard herendubbelteam op een zonnige dag in september? Misschien wel de laatste zonnige dag van de zomer. Of, als de megalomane non-playing captain van de Sovjetunie zich niet langer kan beheersen, de laatste zonnige zomerdag voor deze wereld; maar dat terzijde, zijn spelletjes zijn van een andere orde.
Onze npc was niet als npc geboren. Eigenlijk had hij altijd al pc willen zijn en eindelijk leek dat te zijn gelukt. Hij had die zomer een voortreffelijk team bereid gevonden om samen de kolen uit het vuur te slepen in hete tennisgevechten die hen te wachten zouden staan. In de nieuwgevormde herendubbel 50+ competitie op de donderdagochtend. Wat hem betreft had het ook een 60+ of 70+ competitie mogen zijn; leeftijd is maar een getal tenslotte.
Toen had het noodlot toegeslagen in de vorm van een chirurg. Twee weken voor de start van de competitie had deze zeer bekwame arts hem verlost van een obstakel in zijn darmkanaal. Na afloop had die hem vriendelijk, maar streng toegesproken: "Ik heb goed nieuws voor u en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat de tumor geheel weg is, u zult volledig herstellen. Het slechte nieuws is dat u de komende 2 maanden zich moet onthouden van fysieke inspanningen en zeker geen tenniswedstrijden mag spelen, ook niet op uw eenvoudige niveau."
Daar stond hij dus, werkeloos langs de kant, waar de partijen zich afspeelden. Een thuiswedstrijd op het schitterende nieuwe park van Thialf, excuus, ik bedoel DLTC-Thialf. In de hoop dat er niet nog veel meer fusies volgen, want de naam wordt op den duur wel erg lang. "Waar tennist u? Oh, bij DLTC-Thialf-Dash-FC Dordrecht."
Wat is de functie van een npc langs de zijlijn? Hij bemoedigt, vuurt aan en maakt een studie van de sterke en minder sterke punten die hij waarneemt, en waar de mannen mogelijk nog eens hun voordeel mee kunnen doen.
De wedstrijden op deze donderdag, viermaal een herendubbel, verliepen wonderlijk volgens een gelijk patroon. Tot viermaal toe waren de dubbels zeer aan elkaar gewaagd en tot viermaal toe kwam men tot een gelijke stand na twee sets: 1-1. Er zou een supertiebreak volgen, dat was van tevoren afgesproken. Bij iedere partij was het de npc opgevallen dat zijn mannen zich zeer knap weerden met een solide vastheid met weinig onnodige fouten. Hij was aangenaam onder de indruk van hun hoge niveau. Tot zijn spijt moest hij constateren, dat de tegenstrevers juist ook uitblonken in vastheid.
Het leek erop dat zij zelfs nog minder 'unforced errors' begingen. Met andere woorden, om de partijen te winnen zouden de zijnen risico's moeten nemen. Prachtige lange rally's spelen, die je dan meestal toch net verliest, dat is niet voldoende. Dus er werden risico's genomen, met schitterende en ook nog scorende aanvalsballen tot gevolg.
De ervaren lezer/tennisspeler vermoedt nu al hoe het verhaal afliep. Inderdaad, tot viermaal toe werd er nipt verloren in de supertiebreak. De npc vroeg zich af welke lessen er geleerd moesten worden. Vermijden van supertiebreaks? Of juist trainen in dit onderdeel, zoals voetballers speciaal de penalty's oefenen? Hoe zouden betere spelers, de wereldtoppers zoiets aanpakken?
Hij werd op zijn wenken bediend. Een dag later, vrijdagavond 23 september 2022 was op tv de laatste officiële wedstrijd te zien van Roger Federer. Hij vierde zijn betreurde afscheid met een dubbelspel, samen met zijn tennisvriend en collega Nadal. Beiden waren zij maanden, zelfs jarenlang aanvoerder geweest van de wereldranglijst. Zij speelden namens het team Europa tegen het team van de 'rest van de wereld' in het kader van de jaarlijkse Laver cup. Tegen twee veel jongere, sterke Amerikanen, die geen ontzag hadden voor hun oude idolen; in elk geval niet tijdens deze wedstrijd. Het werd een mooi gevecht op hoog niveau. De eerste set werd gewonnen door Federer en Nadal, de tweede set eindigde in een tiebreak. Die werd net gewonnen door de Amerikanen en toen volgde de supertiebreak. Leerzaam, benieuwd hoe die oud-nummer één's dat aanpakken. Wel, eigenlijk net als zijn eigen teamleden: gedurfd, aanvallend spel met prachtige slagenwisselingen, maar met een gelijk resultaat: ze verloren.
Welke les moest hij hier nu weer uit trekken, dat een supertiebreak altijd verloren gaat, al ben je nog zo goed? Die nacht werd hij met een schok wakker, hij wist het antwoord: zorgen dat je geen tiebreak of supertiebreak hoeft te spelen; kies tegenstanders van een lager niveau! En als dat niet lukt, doe dan net als Federer, wees blij dat je zo'n machtige partij hebt mogen spelen, met een fijne kameraad aan je zijde, en eindig met een lach en een traan en onthoud vooral de mooie momenten.
Iedere tennisspeler speelt ooit een keer zijn laatste wedstrijd en wat overblijft zijn slechts herinneringen. Wees zuinig op deze schat en begin vandaag al met het verzamelen en koesteren van alles wat goed gegaan is in je leven, binnen en buiten de tennisvelden.
Paul Wisman
Een Spoorslags zonder stukje over Bar en Keuken is als bier zonder schuim. We gaan dan altijd te rade bij Audrey Wulff en Loes van der Put die nog altijd de zaak draaiende houden.
Nog voor we de eerste vraag kunnen stellen horen we dat de bar prima draait, uitroepteken. “En de penningmeester is ook tevreden” zegt Loes, die het kan weten. “En dat zegt genoeg”
We horen een lofzang op hoe de bardiensten zijn verlopen in dit - na corona - eerste volledige jaar. Leden jonger dan 75 jaar wordt aan het begin van het seizoen gevraagd zichzelf in te roosteren voor twee bardiensten, en onlangs weer voor de winter. “Daar hebben we verder niets aan hoeven te doen”, zegt Audrey. “Het rooster liep al snel vol, we hebben niemand ‘gedwongen’ hoeven in te delen”. De dames geven enkele redenen voor deze soepele gang van zaken: er zijn genoeg leden, het geautomatiseerde systeem werkt goed, en - bovenal - er is duidelijkheid.
Zijn er veel ‘no shows’ of afzeggingen, willen we nog weten, want die kun je gewoonlijk missen als kiespijn. “Voorzover we weten is dat werkelijk minimaal. De afzeggingen, meestal om goede redenen zoals ziekte, kunnen we goed opvangen, een enkele keer via betaalde overnames”. Het helpt dat de bardiensten 2 weken, 1 week en daags tevoren nog worden herinnerd door ‘het systeem’.
Een hallelujah-verhaal dus met heel wat hoogtepunten zoals het Open Toernooi en de zogeheten speciale avonden. Dan gaat ook de keuken wijd open voor de ‘bakdienst’. We begrijpen allemaal wat dat betekent. Na de vette hap schiet het goed schoonmaken er nog wel eens bij in, is het enige puntje van kritiek.
Volgens de dames is er nog wel ruimte voor meer kleinere eenmalige activiteiten die leden
onder eigen beheer kunnen organiseren. Dan gaat ook de ‘kleine keuken’ open, een term die voorbehouden is aan het creëren van de kleine hapjes die u ziet op de bijgaande foto.
Moet er nog wat veranderen of verbeteren, vragen we tenslotte. Het antwoord kan niet duidelijker: “niet nodig!”
Sam WytemaOp woensdagmiddagen brengt Kees van Tienderen geïnteresseerden de fijne kneepjes van de biljartsport bij. Voor het eerst bevindt zich onder de leerlingen een vrouw. Jannie van der Loos heeft zich onbekommerd bij deze mannenwereld aangesloten.
En ze is niet zomaar een leerlinge. Een serie van vijf caramboles is al geen bijzonderheid meer.
We zien hier Jan Akerboom (links) en Edwin Ruighaver, opvallend en toch super-correct gekleed (op de licht getinte schoenen van Edwin na) op een willekeurige zaterdagochtend op baan 4. Beiden bestuurslid van DLTC-Thialf, beiden teamlid van het succesvolle zaterdag herenteam, beiden echtgenoot van een gynaecoloog, en waarschijnlijk nog veel meer.
We weten dat ze allebei een officieel clubshirt bezitten maar dit tenue slaat toch alles: straks samen in tennistenue voor de buis naar het voetballen in Qatar kijken?
Kent u onze Zorgvooralleleden commissie? Hoogstwaarschijnlijk niet. Corrie Penraad en Anja Grande, die samen deze commissie vormen, moeten zich de naam ook even herinneren, die zo uit een roman van Willem Elsschot zou kunnen komen. Het takenpakket lijkt overzichtelijk. Aandacht schenken aan lief en leed binnen onze club.
Corrie heeft de meeste ervaring. Ze bezoekt al langer dan een decennium clubleden, die bijzondere aandacht verdienen. Anja stuurde tijdens haar secretarisschap kaarten en bloemen naar zieken. Een groot verschil in benadering tussen de twee oude clubs. Een verschil dat nu nog doorwerkt in de cijfers. Corrie bezoekt dit jaar twaalf clubleden van wie er nog drie op de rol staan, zoals ze zegt. Anja is twee keer op visite geweest. En het is natuurlijk niet zo dat oud-Thialfers vaker wat mankeren.
Anja: "Jullie deelden bij Thialf al veel buiten de club om. Dat waren we bij DLTC niet gewend." Corrie: "Ik schat dat ik zo'n 40 jaar geleden lid van Thialf ben geworden. Ouders onderling hebben met elkaars kinderen de boxen gedeeld. Dat heeft sterke banden gegeven." Hoe komen Corrie en Anja aan hun informatie over ziektes en feestelijke gebeurtenissen van leden? Anja: "Dat loopt via via en het gaat vaak om mensen, die ik ken." Corrie: "De meeste informatie krijg ik van de voorzitter. Maar omdat ik dit werk al zo lang doe, weten mensen mij ook te vinden. Natuurlijk vallen er zo nu en dan mensen tussen wal en schip, doordat we onbekend zijn met hun situatie."
Corrie bezoekt nog altijd de exThialfers en Anja zorgt voor de oudDLTC'ers.
Corrie: "Dat vonden wij praktisch, omdat we de
verschillende groepen kennen. Ik stap niet zo gauw af op voor mij onbekenden. Het lijkt me bovendien voor de mensen leuker iemand op bezoek te krijgen, die ze kennen. Ik kan met mijn visites lang zoet zijn. Soms blijf ik rustig drie uur hangen. Het komt voor dat ze me vragen mee te eten."
Niet wegkijken
Vinden jullie het moeilijk iemand te bezoeken, die ernstig ziek is? Corrie: "Dat vind ik vooraf wel eens lastig, maar als je eenmaal binnen bent is dat snel over. Mensen zijn doorgaans nuchter en positief over hun ziektes. Dat stelt me al gauw op mijn gemak." Anja: "Je moet niet wegkijken als iemand ziek is. Dat is niet altijd makkelijk, maar het is wel de manier om echt contact te hebben."
Wanneer besluit je iemand te bezoeken en wat neem je mee? Het gaat neem ik aan niet om Coronapatiënten of om 50-jarigen. Anja: "Voor mij heeft het er mee te maken of ik iemand ken en het bijzondere van de situatie in zie. Wat leeftijden betreft moet je gezien het groeiende aantal oudjes de lat behoorlijk hoog leggen." Met een lach: "Denk aan een 100-jarige, die nog competitie speelt."
Corrie: "Wat we meenemen varieert. Vaak zijn het bloemen, een fruitmand of een delicatesse. Ik probeer rekening te houden met degene naar wie ik toe ga. Bijvoorbeeld door ook iets bij me te hebben voor de partner, die voor de ander mantelzorger is.”
Terug naar de onbekendheid van de commissie. Corrie en Anja zouden gebaat zijn bij het ontvangen van meer signalen uit de club over bijzondere omstandigheden van leden. Corrie: "Zeker. We zijn afhankelijk van tips. Die zijn meer dan welkom. Het klinkt ongeloofwaardig, maar het komt voor dat vaste tennismaten van elkaar onbedoeld niet weten wat er aan de hand is."
van CapelleveenAls Rob Perk (76) mij op een maandagmorgen in zijn huis ontvangt, is hij nog maar kort terug van de racketochtend. Al vele jaren neemt hij daaraan enthousiast deel. "Het is dé manier elkaar te leren kennen", vindt hij. "Vanmorgen speelden we op vier banen. Regelmatig gebruiken we alle banen. Het merendeel van de spelers is oud-Thialfer. Begrijpelijk, omdat zij aan die ochtend gewend waren. Zoetjesaan zie ik meer exDLTC'ers komen. Hun gezichten ken ik nu wel. Nou de namen nog."
Rob tennist deze dagen zover zijn conditie het toelaat. Eind vorig jaar kreeg hij heftige pijn in een been. De oorzaak bleek een tumor in zijn buik, die tegen rugwervels drukte. Lymfeklierkanker was de diagnose. Hij heeft een zwaar behandeltraject achter de rug met chemo- en immuuntherapie. Opereren en bestralen boden geen mogelijkheid.
Rob kreeg namens de club ziekenbezoek van Corrie Penraad. Hoe vond je dat? "Geweldig. Ik weet dat Corrie er verschrikkelijk tegenop ziet bij iemand op bezoek te gaan met kanker. Zo van, wat zal ik aantreffen? Ze kwam hier binnen en het was meteen ouwejongens-krentenbrood. We kennen elkaar al zo lang.
Bij Corrie hoef je ook niet bang te zijn dat er een stilte valt. Ze is heel onderhoudend en goedlachs."
"Vanuit mijn tennisgroepen krijg ik ook veel steun. Vanmorgen nog was iedereen weer heel lief. Er wordt intens meegeleefd. Ook als ik een bekende ergens tegenkom, ontstaat er gelijk een praatje. Ik ben met die belangstelling heel blij."
"De sfeer op de club vind ik ook prima. Ik kan het met iedereen goed vinden. Ook met de voormalige DLTC-spelers. Vooraf waren we bij
Thialf een beetje huiverig voor het eliteclubje, dat DLTC zou zijn. Daar heb ik dus niets van gemerkt", aldus Rob.
Hij maakt hier wel de volgende kanttekening bij. "Ik zie dat de 'DLTC'ers' over het algemeen na het spelen snel vertrekken. Daardoor missen we de kans elkaar beter te leren kennen. Naar mijn gevoel speelt hierbij een rol dat in die groep te weinig mensen zich hebben laten autoriseren, waardoor je toegang hebt tot het clubhuis en de bar kunt gebruiken. Dat kan iedereen aanvragen. Je moet toch met je tennisgroep binnen kunnen zitten en wat met elkaar kunnen drinken. Meer mensen moeten dus die autorisatie aanvragen."
Zoetjesaan zie ik meer ex-DLTC'ers komen. Meer mensen moeten autorisatie aanvragen.
Dan komen we in het gesprek nog even terug op Corrie. Rob: "Ze heeft haar voelsprieten altijd uit. Corrie houdt de bijzonderheden in de club scherp in de gaten. Dat doet ze ongemerkt en met betrokkenheid. Zo kon ze mij onlangs vertellen dat ik een paar dagen daarvoor voor het eerst weer wat had getennist." Rob zou overigens zelf ook een goeie zijn voor de commissie Zorgvooralleleden. Op zijn beurt informeert hij Corrie over de hem bekende bijzonderheden van leden en bezocht hij haar, toen zij niet kon lopen door een kwetsuur aan een been.
Henk van CapelleveenHoe je leven in korte tijd volledig overhoop kan worden gehaald, heeft Nico Duinisveld (79) moeten ervaren. Toen hij zich begin dit jaar liet onderzoeken, constateerde men een dreigend aneurysma van de buikslagader. Een risicovolle operatie was het gevolg. Nico had geen geluk. Als complicatie van de zware operatie raakte een stolsel in de bloedbaan. Afsluiting van een beenslagader was het gevolg. Terwijl Nico nog in coma werd gehouden, heeft men moeten besluiten een voet af te zetten. Een afschuwelijke gang van zaken.
Tijdens zijn langdurig verblijf in de revalidatiekliniek kreeg hij tot zijn genoegen namens de club bezoek van Anja Grande. Eind oktober heeft Nico de kliniek verlaten om zijn weg te vinden in een nieuwe toekomst. In weerwil van alle ingrijpende aanpassingen is hij van plan zijn leven zoveel mogelijk weer op te pakken. Daar hoort ook DLTC-Thialf nog bij. "Ik word theelid of rustend lid en ben zeker van plan zo nu en dan mijn gezicht te laten zien. Dus allemaal, tot ziens op de club!"
Henk van Capelleveen
Onze vereniging heeft een 'Club van 50'. Leden die de vereniging jaarlijks steunen met 50 euro per lid of per koppel. Met het geld worden buitengewone uitgaven gedekt, zoals dit jaar de aanschaf van een nieuwe televisie in de kantine.
Het bijzondere clubje, dat bij de fusie is meegekomen met Thialf LTC, telt een twintigtal leden onder wie inmiddels zeven oud-DLTC'ers. Daar horen Jacqueline de Heer-Willemsens met haar partner Wim ook bij. Jacqueline: "Het idee iets extra's 's voor de vereniging te kunnen doen sprak ons aan."
In oktober is de 'Club van 50' te gast geweest bij de Natuur- en Vogelwacht Biesbosch. Jacqueline: "Dat uitje was een aangename verrassing voor ons. De organisatie zit in een grote boerderij in de buurt van de Viersprong. Na een inleiding over het werk van de stichting hebben we met een gids een wandeling gemaakt door beschermde natuurgebieden. Onderweg kregen we uitleg over het landschap, de planten en de dieren. Dan zie je dingen, waar je anders aan voorbij gaat, zoals sporen van herten en bevers. Ik wist ook niet dat de omgeving daar de Dordtse Biesbosch heet. Bij die naam dacht ik altijd aan de Merwelanden, maar dat blijkt fout. Dat is de Sliedrechtse Biesbosch."
Twaalf vaste camera's De Natuur- en Vogelwacht Biesbosch is gehuisvest bij staatsboswachterij 'De Elzen' aan de Noorderelsweg 4a. Meer dan 100 vrijwilligers leveren hun bijdrage aan de bescherming van de natuur. Dat doen ze o.m. door het aanplanten en onderhouden van bomen en bosschages, die karakteristiek zijn voor het landschap of belangrijk zijn voor planten en
dieren, en door het geven van voorlichting.
"Die wandeling was prachtig, zeker ook met het zonnetje erbij, maar daarna was het ook interessant", vervolgt Jacqueline.
"Terug in de boerderij kregen we video-opnames te zien, die met vaste camera's op twaalf plekken in het natuurgebied zijn gemaakt. Dan zie je dieren, die zich 's nachts onbespied wanen, rustig voor de camera paraderen. Ontzettend leuk."
"Je verbaast je over de veelheid van dieren, die in de Biesbosch voorkomen. Van alles komt voorbij. Reeën, vosjes, bevers, dassen, boommarters, wezels, bunzings, ratten en zelfs een wasbeer. Die camera's worden regelmatig uitgelezen en het is dan elke keer weer een verrassing welke dieren in beeld zijn gekomen."
Je zou de 'Club van 50' kunnen zien als een vriendenvereniging. Vrienden kun je nooit te veel hebben. Als de club groeit, wordt de financiële armslag groter. De club van 50-leden bepalen elk jaar samen waaraan ze hun geld besteden. Dat kunnen ook doelen zijn met een meer ideëel karakter. Voor de opbrengst van dit jaar is nog geen bestemming gevonden. Waarschijnlijk zal deze worden doorgeschoven naar volgend jaar. Aanmelden voor de club kan via het secretariaat.
Henk van Capelleveen
Hallo, ik ben Nico Naaktgeboren, jullie groundsman.
De verhuizing heeft voor veel werk gezorgd. Gelukkig is die drukte inmiddels zo goed als achter de rug. Achterin het park maken we nog een afdak om de terrasmeubelen gedurende de winter op te slaan.
Een van mijn laatste klussen afgelopen zomer was het maken van een roosterbak in het terras voor de toegang naar de kantine. Die heb ik samen aangelegd met Rinus van Kleef, 89 jaar oud! Aan hem kan ik met mijn 74 jaar een voorbeeld nemen. Petje af voor Rinus!
Langzamerhand heb ik meer tijd gekregen voor het baanonderhoud. Twee keer per week kun je mij met mijn Ferrari over de banen zien racen. Een rode grasmaaier, maar dan zonder het maaigedeelte. Van Tennisbouw, het bedrijf dat bij ons eenmaal per jaar het groot onderhoud van de banen doet, kreeg ik een compliment voor mijn wekelijkse verzorging. Dat hoor ik natuurlijk graag.
Zelf ben ik ook sportief. Als keeper vierde klas KNVB gevoetbald. Als tennisser competitie gespeeld en vele toernooien. Samen met mijn vrouw ben ik al een tijd actief als fietser. Elk jaar maken we wel twee fietsvakanties. Het liefst in Oostenrijk en Duitsland. In eigen land hebben we de Elfstedentocht gereden. 370 km lang en net als de schaatsers hebben we in elk plaatsje een stempel gehaald.
Ik heb het naar mijn zin als groundsman. Dat werk hoop ik nog enige tijd te kunnen doen Ik voel me thuis bij DLTC-Thialf. Volgens mij is de fusie een succes. We hebben een gezonde vereniging, die iedereen alle ruimte biedt zijn of haar sport uit te oefenen. Voor mij hoort daar ook biljarten bij.
Tot slot een verzoek. Neem geen glazen mee naar de baan. Die blijven dikwijls achter. Dat kan gevaarlijk zijn. Neem van huis een plastic flesje of een bidon water mee.
De groeten van NicoThialf heeft bij de fusie een ongevaarlijke verstekeling meegenomen en tamelijk onopgemerkt neergezet aan de rand van het terras voor het clubgebouw. Van een afstandje gezien nam ik aan dat het hier ging om een schaatsenrijdster. Thialf nietwaar? Anderen bleken de verschijning Malle Babbe te hebben genoemd. Naar de bekende popsong uit de jaren zeventig.
Maar wat wordt er nou echt uitgebeeld? Hoewel een racket ontbreekt, gaat het volgens insiders om een tennisspeelster. De naam Malle Babbe lijkt echter niet slecht gekozen, gezien het royale decolleté. "Malle Babbe kom hier."(-) "Lekker dier van plezier", zo zongen Rob de Nijs en Boudewijn de Groot.
Het beeldje is gemaakt door John Brandon (1951 - 2007), beeldende kunstenaar en lid van Thialf. Op Wikipedia wordt hij als volgt herinnerd. "Het bekendste werk staat in de Nederlandse plaats Overloon. Op 29 mei 1996 onthulde minister Borst in het oorlogsmuseum een monument voor de Nederlandse dwangarbeiders in de Tweede Wereldoorlog. Het monument bestaat uit vijf bronzen beelden van mannen zonder armen, symbool voor onmacht en afhankelijkheid."
Henk van Capelleveen
De KNLTB hanteert richtlijnen voor een goed baangebruik. Voor banen met verlichting gaat de bond uit van maximaal 90 leden per baan. Kijkend naar het aantal actieve leden van ruim 500 lijkt de banendruk bij onze club aan de hoge kant. Secretaris Henri Ketelaar heeft een overzicht gemaakt van de bezetting van de tennisbanen en van de padelbaan. De wintermaanden december, januari en februari heeft hij buiten beschouwing gelaten. Over de resterende negen maanden is hij uitgegaan van de reserveringen en heeft hij rekening gehouden met urenverlies door tennisles en competitie.
De bezetting van de tennisbanen ziet er als volgt uit:
Procentuele baanbezetting overdag27%
Procentuele baanbezetting 's avonds24% Procentuele baanbezetting algemeen26%
Ook de bezetting van de padelbaan is bekeken. Voor deze baan is echter geen uitsplitsing naar de weekdagen beschikbaar: Procentuele baanbezetting overdag 18% Procentuele baanbezetting 's avonds32% Procentuele baanbezetting algemeen:24%
Henri plaatst bij zijn berekeningen de kanttekening dat de percentages de werkelijkheid benaderen. Er kan geen rekening worden gehouden met uitval door bijvoorbeeld slecht weer en vakanties. Duidelijk is dat de banendruk over het geheel genomen meevalt. Wel zijn er in de week enkele piekmomenten.
Henk van Capelleveen
Mooi ingepast tussen de stenen ligt sinds deze zomer voor de openslaande terrasdeuren een verzonken dubbel rooster. Met dank aan de makers. Nu allemaal er een gewoonte van maken de zolen te schrapen voordat we van de baan de kantine in lopen. Zo houden we het baangruis zoveel mogelijk buiten.
De hoge ENERGIEPRIJZEN nopen ook onze club om alert te zijn op deze kostenpost. Onze zonnepanelen zijn natuurlijk al een aardige oplossing. Toch moet het gasverbruik van de verwarming en van de douches in de gaten worden gehouden. Douche daarom niet te lang, zo verzoekt het bestuur. Verder helpt de slimme thermostaat de kosten te beperken door alleen te verwarmen als het nodig is.
Rechts achterop het tennispark, naast de padelbaan, hebben Marc Weber (rechts), Nico Naaktgeboren (midden) en Rinus van Kleef (links) in oktober een opslagruimte voor het terrasmeubilair gebouwd.
Om de kosten te drukken zijn in de achterwand van het hok oude reclameplaten verwerkt. De zijde aan de kant van de padelbaan is open gelaten. Hout is momenteel bijzonder duur. Voor Rinus van Kleef (89) heeft het bouwwerk een bijzonder tintje. "Dit is mijn laatste klus op de club. Het is mooi geweest."
Onze sponsor 'Grandcruwijnen' presenteert zich met veel informatie en een uitgebreide website op internet. Te lezen valt dat het bedrijf een assortiment heeft van meer dan 2500 verschillende wijnen en bovendien kan men er terecht voor delicatessen, zoals pasta's, risotto, hammen, worsten, kazen, sauzen en olijfolie. Een goede wijn hoeft niet duur te zijn, zo wordt gesteld. U koopt al een fles vanaf vijf euro.
Liefhebber en kenner van wijnen Rolf Ketelaar (56) is er tezamen met zijn vrouw in 2010 vanuit zijn woonhuis mee begonnen. Aanvankelijk naast zijn baan als bedrijfskundige bij het internationaal adviesbureau Accenture. De zaken liepen na verloop van tijd dusdanig goed dat hij afscheid kon nemen van zijn baan in de consultancy. Zes jaar geleden startte Rolf aan de Rijksstraatweg zijn industriële winkel, zoals hij het zelf noemt. Behalve hij en zijn vrouw Corina zijn er nog tien parttimers actief in het bedrijf. Het merendeel familieleden.
Rolf Ketelaar is tennisser in ruste. Een tiental jaar geleden is hij gaan duurlopen. Marathons en langer. Inmiddels is hij atletiektrainer bij Fortius (de fusieclub van Hercules en Parthenon). Rolf is rustend lid van onze vereniging en valt zo nu en dan nog in bij een competitieteam.
Via internet en op locatie Het wijnbedrijf is onstuimig gegroeid. Het forse winkelpand of Wine Warehouse zoals Rolf dit noemt is gevuld met een uitstallingvan de producten en de voorraden. Dicht in de buurt is nog extra opslagruimte gehuurd. Klanten komen tot uit België toe.
De missie van het bedrijf is goede en bekende wijnen aan te bieden tegen een scherpe prijs De verklaring hiervan is dat een groot gedeelte van het assortiment rechtstreeks wordt geïmporteerd. Er zitten geen schakels tussen van importeurs en distributeurs.
De verkoop verloopt hoofdzakelijk via internet, maar de laatste jaren is er een zeer sterke groei in het Wine Warehouse.
Rolf: "70% van onze handel gaat direct naar consumenten, 30% naar winkels en horeca. Van de 70% consumenten komt 70-80% van de orders online binnen. 20-30% bezoekt onze locatie. Dat laatste percentage neemt toe. Dat komt ook door de korting, die we standaard geven aan mensen die hun wijn komen ophalen."
De laatste maanden van het jaar wordt er hard gewerkt om voldoende voorraad te hebben voor de feestdagen. Druivenoogsten en verpakkingsmateriaal kunnen producenten parten spelen. Tekorten aan kurken of flessen geven momenteel meer dan eens kopzorgen. Er zijn momenteel al vele gevallen dat de wijn al klaar is maar deze niet gebotteld kan worden omdat bijvoorbeeld de flessen of de kurken niet te leveren zijn (Ter info: Oekraïne is een grote leverancier van glas).
De vaste klanten moeten hun favoriete wijnen kunnen bestellen. Waar ook vandaan. Ook uit ons land. Zo wordt er wijn uit Limburg, Zeeland en Dordrecht verkocht.
Dat kunnen orders zijn van meer dan duizend euro, maar ook van kleine bedragen voor enkele flessen. Rolf: "Iedere klant is bij ons welkom. Doordat alles per fles kan worden besteld zie je dat mensen wijnen willen proberen. Wij trachten te helpen bij de keuze van een wijn. Dat kan via de website, waarop al onze wijnen zijn te vinden met bijzonderheden als herkomst, druivensoort, smaak en prijsklasse. Dat kan ook persoonlijk aan de balie, die vijf dagen per week open is."
Wilt u op de hoogte blijven van aanbiedingen of bent u een wijnliefhebber dan is het handig u in te schrijven op de Grandcruwijnen nieuwsbrief. De nieuwsbrieven geven achtergrondinformatie bij een wijn, zoals soort druif, het wijnhuis en de regio.
Inschrijven kan op www:grandcruwijnen.nl. Grandcruwijnen is gevestigd aan de Rijksstraatweg 24 en elke werkdag geopend van 10-17.00 uur.
Henk van CapelleveenAl bij het begin van de avond was duidelijk dat-ie zou komen want de stemming zat er direct in: de polonaise! Er was zon, er zouden stortbuien komen, een vol wedstrijdprogramma, Arie van Maanen zou biefstukken bakken. En de komst van populaire smartlappenband Hollands Welvaren was tevoren aangekondigd. Welkom op vrijdagavond - feestavond. En een dolle boel werd het. Spoorslags was erbij, gelukkig maar. De foto’s op deze pagina spreken boekdelen.
We mochten meekijken bij Arie en zijn koksmaat Gerard van Emmerloot: 50 biefstukken en balen friet. We kregen een gratis toetje van Loes van der Put. Mannen hangend aan de bar. Een rijtje dames had zich een vaste plaats verworven aan wat normaliter ons biljart is. Vrolijke gezichten overal. Toen moest de regen nog komen. Jammer? Welnee, het volk stroomde binnen, het werd almaar gezelliger. Hollands Welvaren zette de microfoons wijd open voor verzoeknummers, pop songs en smartlappen. Polonaise!
Foto 1. De familie Van Maanen (met vriendin) aan de biefstuk; Foto 2. Dames aan ons multi-inzetbare biljart; Foto 3. De bar draait op volle toeren; Foto 4. Arie en Gerard voor de lekkere trek; Foto 5. Met bakken uit de hemel…; Foto 6. Sponsor Timo van Driel komt alvast de prijzen brengen; Foto 7. Deelnemer Martin Verheij op tennisvliezen; Foto 8. Daar is-ie dan: de polonaise; Foto 9. De heren van Hollands Welvaren knallen erin
