1. Dezämber

Mäxu chunt als Erschte um d Kurve z schiesse. «Gwun­ ne!», chychet är u cha no grad zueluege, wie dr Sonny u d Bonny fasch glychzytig über d Ziellinie schlittere. «I bi Zwöit!», rüeft dr Sonny. «Nei, i!», protestiert d Bonny lut. «Dir syt grad genau zäme cho», schlichtet Mäxu, «chömet, mir mache no ne Rundi.» Uf «Achtung, fertig, los» düüse alli drü wider los, so dass ds Höi uf alli Syte stübt. Mäxu gwinnt o dises Mal wider, är isch eifach dr flinkscht vo dere Müüslischar. Aber nid nume das, är isch o gwüssermasse dr Bsundrigscht. Är het nämlech es pächschwarzes, sydigs Fääli u hingerem lingge Ohr e luschtige, wysse Fläck. U das isch doch ender ussergwöhnlech fürnes chlyses Rennmüüsli, wien är eis isch. Für gwöhnlech sy sett­ egi Müüsli grau oder brüündschelig, wi dr Sonny, wo es wulchehällgraus Fääli het. D Bonny, am Mäxu syni Schwöschter, isch ender so guldigbeige. Ömu denn we d Sunne drufschynt, de gsehts bsunders schön us, de glänzt ihres Peuzli richtig guldig. Aber d Bonny isch nid zfride dermit.

Si fingt di Farb viu z längwylig. Viu, viu lieber hätt­ si o sones ussergwöhnlech schwarzes Fääli wi ihre Brüetsch, dr schnäll Mäxu. Aber das würdsi natür­ lech nie im Läbe zuegä, süsch meinti dä no, är sig dr Schönscht. Die drü Müüsli­Gschwüschterte sy bir nüünjähri­ ge Nadine daheime. Si wohne imene ganz e grosse Chefig. Am Bode ligt e toui Schicht Höi u graschpleti Holzrinde. När heisi e Chlätterturm ir Mitti, es lusch­ tigs Hüsli us Ton mit richtige Fäischterli zum use­ glüüssle u de no zwo Kokosnusshälftine, wome sech gäbig cha ga verstecke oder es Namittagsnückli cha ga nä. D Nadine het ihrer drü Müüsli gärn u luegt guet zuene. Jede Tag überchömesi früsches Was­ ser, allergattig Chörndli, Öpfuschinti oder es Salat­ blatt u meischtens no zwöi, drü roseroti Himbeeri­ drops. Ja, würklech wahr. Himbeeridrops. Di sy so fein wie Täfeli, gseh us wienes rosarots Tröpfli, drum heissesi Drops. Si sy äbe äxtra nume für Rennmüüsli, u dr Sonny chönnt läbe vo däm Züg. Mi gsehts sym Büüchli scho chly a. Dr Mäxu het se eigetlech o gärn,

aber si chläbe so a syne spitzige Müüslizähn. U das regt ne de albe uf. Är gnaget eigetlech fasch lieber a däm feine, riesig länge Stängel, wo gspickt isch mit feinschte Säämli u Chörndli. «Wenn chunt ächt d Nadine ändlech ume hei?», müedet dr Sonny hüt scho öppe zum drühun­ dertschte Mal. «Du weisch doch, dass si i de Ferie isch», schnafflet d Bonny zrügg, «si isch de ume da, wesi ume da isch, kapiert?» Das Gjammer vo ihrem Brüetsch geitere afe langsam uf d Närve. Dr Sonny het Längizyti. Längizyti nachem Strychele vor Nadine, aber ganz bsungers nach de Himbeeri­drops. D Frou Stirnimaa vo näbedranne chunt ja scho jede Morge cho ds Wasser wächsle u ds Fueter bringe. Aber vo dene Himbeeridrops schyntsi äuä nüüt z wüsse. O Mäxu het Längizyti nach dr Nadine. Ihm isches längwylig. Niemer, wo mit eim spilt. U di Wettrenne mitem Sonny u Bonny sy o nume halb so interes­ sant, we geng dr glych gwinnt. Mäxu wett es Aben­ tür erläbe, sones richtigs ufregends Abentür. Är höcklet uf em Chlättergrüscht u putzt mit syne Pföt­ li dr Schnouz, woner sech das überleit u am Gchifu vo syne Gschwüschterte zuelost. «Es Abentür, aber wohär nä u nid stähle, i däm hundsgwöhnleche vier­eggige Chefig?», süüfzet Mäxu gedankeverlore

u luegt a d Dili. Hä, was isch de da los? Da isch ja gar e ke Dili meh. Ömu nid die wo süsch. Viu, viu wyter obe lüüchtet wysse Verputz. Herrjeeminee!!! Mäxu nimmt e Flug vo sym Hochsitz obe ache. «He, Sonny, lue mal ueche!» «Was ...?» «Was was? Sonny, was gsehsch?» «Nüüt.» «Äbe nüüt. Merksches de nid? D Stirnifrou het ver­ gässe, dr Dechel vo üsem Chefig zueztue!» Trium­ pfierend luegt Mäxu i d Rundi. Ratlosi Gsichter. «Ja u itze?», fragt Bonny. «Isch doch klar, we ke Dechel druffe isch, isch üse Chefig nid zue. We üse Chefig nid zue isch, ischs ke Chefig meh, wüllme nämlech use cha. U weme dusse isch, fat ds grosse Abentür a, kapiert?», erklärt Mäxu ufgregt syne stuunende Gschwüschterte. «So so, ds grosse Abentür!» D Bonny schüttlet dr Chopf. «U wie stellsch dr das vor? Wie wosch überhoupt us däm Chefig usecho? D Wänd sy viu z höch u ds Glas viu z glatt, für dass du chönntisch uechechlättere. Du hesch absolut ke Chance, hie usezcho.»