20
www.prestizmagazynlokalny.pl
Architekt
STANISŁAW ZAWADZKI Architekt Stanisław Zawadzki wg. R. Mączyński, Nieznane aspekty biografii architekta Stanisława Zawadzkiego, Rocznik Warszawski 2005
i siedlecki pałac Aleksandry Ogińskiej
Pałac A. Ogińskiej. Elewacja frontowa. Rysunek w Gabinecie Rycin BUW. Fot. BUW
P Piotr Ługowski Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Warszawie. Naukowo związany z Instytutem Sztuki PAN
Po śmierci Michała Fryderyka Czartoryskiego († 13 sierpnia 1775) Siedlce wraz z okolicznymi dobrami przeszły na własność jego córki Aleksandry Ogińskiej. Jednym z pierwszych i ważniejszych przedsięwzięć księżnej była przebudowa istniejącego pałacu w stylu klasycystycznym, gdzie urządziła swoją letnią rezydencję, która stała się jednym z czołowych ośrodków kulturalnych ówczesnej Rzeczypospolitej.
rzejęty przez księżną w 1775 r. zespół pałacowo-parkowy został założony z inicjatywy jej dziadków Kazimierza i Izabeli z Morsztynów Czartoryskich. Pierwotny pałac powstał w latach 1726 - 1730, zapewne według projektu Giuseppe Fontany (ojca sławnego architekta warszawskiego Jakuba Fontany). Nie był to obiekt, który spełniał wymagania księżnej odpowiednie, zarówno do jej stanowiska (była przecież hetmanową litewską) jak i zamiarów. Był dosyć skromny, parterowy i miał zaledwie 12 pokoi z garderobami i alkierzami, a więc nie dawał wystarczającego splendoru. Nie dziwi zatem fakt, że po przejęciu dóbr przystąpiła do całkowitej jego przebudowy. Do wykonania projektu zatrudniła przybyłego w 1775 z Rzymu okrytego pewną sławą architekta Stanisława Zawadzkiego.
Stanisław Zawadzki pochodził z Wielkopolski i urodził się w 1743 roku. Karierę artystyczną rozwinął podczas studiów w Akademii św. Łukasza w Rzymie, gdzie przebywał w latach 17691776. Sukcesem artysty było zdobycie nagrody w konkursie architektonicznym na projekt fasady rzymskiego kościoła S. Maria sopra Minerva w 1771. Natomiast w 1775 r. w wyniku złożenia projektów dwóch nieznanych klasztorów zdobył tytuł pełnoprawnego członka Akademii, co było wówczas ogromnym sukcesem, gdyż był on pierwszym rodzimym polskim architektem, który dostąpił tego stanowiska. Oczywiście fakt ten nie mógł pozostać bez echa i zapewne zanim powrócił do Polski wiadomość ta rozeszła się po kraju. W 1777 roku mamy już dowody jego działalności. Na okres ten datuje się