Arrivaria - Nummer 1

ARRIVARIA

Neem mij mee!

‘ik

hoor op het spoor’

DNArriva p.16

Een schoolbus voor Serrekunda p.12

Het vertrekpunt van…

Jan Pieter Been

Regiodirecteur Arriva Zuid

‘De blik vooruit’. Dat is het thema van deze Arrivaria. In dit nummer lees je hoe Arriva op allerlei manieren vooruit kijkt. Ook in regio Zuid richten we ons dagelijks op de toekomst. We hebben concessie West-Brabant nog maar net gewonnen, of een nieuwe tender voor Oost-Brabant dient zich alweer aan. Ondertussen brengen we onze vestigingen in Breda en Roosendaal naar nieuwe locaties. En met alle veranderingen die hier spelen, hebben we echt meer chauffeurs nodig. Werving is topprioriteit.

Met vooruit gerichte blik maken we ons ook hard voor een duurzame toekomst. Binnen nu en anderhalf jaar verwelkomen we ruim 250 nieuwe elektrische bussen in Oost- en West-Brabant.

Daar kijken we ontzettend naar uit. Als eerste vervoerder gaan we stroom delen met onze buurman de Tilburgse vuilophaaldienst BAT en beginnen we met stroomopslag. Overdag gaan we elektriciteit opslaan om er ’s nachts onze bussen mee te laden. Een prachtig vooruitzicht!

Ik zeg altijd: plannen voorkomen dat zaken je overkomen. Daarom kijk ik ook graag samen met mijn collega’s naar de toekomst, op zoek naar kansen voor het openbaar vervoer. Die zien we zowel in de aanhoudende verstedelijking, als in het verder autoluw worden van steden. Twee ontwikkelingen waarop wij mooi op kunnen voorsorteren.

De wereld verandert continu en Arriva verandert mee. En omdat we daar met alle collega’s in Nederland de schouders onder zetten, zie ik onze toekomst helemaal zitten. De blik vooruit, met alle vertrouwen!

DE passie van

John de Vlam

DE lijn van Marck de Leeuw

Samen zijn wij Arriva Werken met chemische stoffen

Wat gebeurt er in de regio’s van Arriva?

Grote én kleine berichten... in de spotlights.

Het belang van de buurtbus: Dat zie je zo!

In alle regio’s van Arriva rijden buurtbussen. Wel 150 stuks! Ze zijn onmisbaar voor de bereikbaarheid van de dunbevolkte gebieden. Arriva is maar wat blij met de vrijwilligers die de diensten rijden.

De buurtbussen werden onlangs voorzien van een nieuwe boordcomputer, de Albatros 3. Christian Villee, buurtbuscoördinator in regio Zuid: ’De vrijwilligers waren even huiverig, maar zijn nu heel blij met deze vernieuwing. Het is eenvoudiger, stabieler en duidelijker. En OVpay werkt nu ook in deze bussen’. Een andere ontwikkeling die bij de buurtbussen speelt, is elektrificatie. ‘Twee elektrische bussen rijden nu als proef op één lijn in onze regio. De verbetering die dat oplevert, zorgt dat de buurtbussen straks ook hun bijdrage kunnen leveren aan Arriva’s duurzaamheidsambitie.’

Het werk van de vele buurtbusverenigingen en de vrijwilligers, is nu te zien in een film. Deze werd gemaakt met medewerking van de verenigingen in regio Oost en Brabant. De film wordt ook gebruikt voor de werving van nieuwe vrijwilligers. ‘Daar valt of staat het wel mee, met die enthousiaste mensen die willen rijden’.

De Arriva Meedoen Pas, een superfijn reisbewijs

Inwoners van gemeente Het Hogeland met een “kleine portemonnee” reizen inmiddels alweer vier jaar met de Meedoen Pas. De gemeente heeft de samenwerking met Arriva met nog eens vier jaar verlengd. Met een laag inkomen en weinig spaargeld kunnen inwoners bij de gemeente een Meedoen Pas aanvragen. Daarmee reizen ze gratis met het ov in de provincie Groningen.

Steward Fieneke Kladder: ‘We zien minder zwartrijders dan voorheen. Eerder zagen we regelmatig reizigers zonder vervoersbewijs met de reden dat reizen voor hen te duur was. Nu treffen we vaker enthousiaste reizigers die vrolijk hun pas laten zien. Hiervoor kwamen we nog wel eens jonge kinderen tegen die “met toestemming van ouders” zonder kaartje met de trein reden. Ja, en ook dan moeten we optreden. Het raakte mij om die kinderen dan aan te moeten spreken. Nu hebben zij ook een pas en voelen zij zich veel meer op hun gemak en reizen ze “zoals het hoort”.’

Arriva heeft in alle regio’s samenwerkingsverbanden met de verschillende gemeenten op het gebied van de Meedoen Pas.

Het Keukenhofseizoen is los!

De afgelopen maanden is er in regio West weer keihard gewerkt. Vanaf 21 maart stond dan ook iedereen goed voorbereid klaar om bezoekers van Keukenhof weer een optimale reis te bieden.

Dit jaar is een bijzondere editie want Keukenhof bestaat 75 jaar. Tientallen bussen zijn weer omgetoverd tot Keukenhof Express bussen. Van 21 maart t/m 12 mei rijden de bussen af en aan met bezoekers. Deze editie is ook speciaal omdat dit het laatste jaar is dat Arriva vanuit de concessie Zuid Holland Noord richting Keukenhof rijdt.

Met 150 enthousiaste collega’s brachten we vorig jaar maar liefst 290.000 bezoekers naar Keukenhof. En net als eerder bestaat het chauffeursteam ook nu weer uit een groot aantal collega’s uit andere regio’s. Met de hele groep gaan we meer dan 25.000 ritten rijden. Dankzij dit enthousiasme en deze super-inzet zijn we ervan overtuigd dat het een succesvolle operatie wordt.

De Keukenhof Express vertrekt vanaf Leiden Centraal, Schiphol, RAI Amsterdam en Haarlem Centraal om de duizenden bezoekers naar Keukenhof te brengen.

Leeftijd: 41

Woonplaats: Beugen

Functie: Buschauffeur

Regio: Zuid

john de vlam

DE PASSIE VAN

Ik stop er met liefde bijna al mijn vrije tijd in’

Buschauffeur John de Vlam (41) van de vestiging Uden is de collega die iedereen wil hebben. Waarom? Hij neemt regelmatig zijn ijskar mee naar het werk om te trakteren op een zelfgeschepte lekkernij. Ook in de omgeving is hij geliefd: mensen fietsen gerust een stuk voor hem om. ‘Ik sta bekend als John de ijscoman. En daar ben ik trots op.’

Met de ijskar de straat op. Het is John met de paplepel ingegoten. ‘Op mijn tiende ging ik al samen met mijn vader op pad. Naar braderieën, markten en het centrum van Boxmeer. Wat heb ik een mooie herinneringen aan die tijd.’ Toen John’s vader in 2004 met het werk stopte, twijfelde hij dan ook geen seconde om de ijskar over te nemen. ‘Ik vind het geweldig om ijs te scheppen. Het is één groot sociaal gebeuren. De hele dag maak je praatjes, zowel met trouwe klanten als met andere ondernemers. Daarom voelt het echt als een hobby. Eén waar ik met liefde bijna al mijn vrije tijd in stop.’

Goed bewaard geheim

Dat John gewend is om met een groot voertuig te rijden, komt goed van pas. ‘Mijn ijskar hang ik achter mijn auto en verplaats ik zo door Brabant en omgeving. Ik hoef alleen m’n blauwe parasol op te zetten en ik ben klaar voor de verkoop.’ Johns assortiment bestaat uit zes smaken: hazelnoot, aardbei, chocolade, kersen, karamel en vanille. En in december verkoopt hij er ijstaart bij. ‘Mijn ijs maak ik niet zelf, maar haal ik bij een ijsfabriek in Ottersum. Hun geheime receptuur stamt al uit 1938. Vooral vanille is ontzettend populair.’

Dankbare traktatie

Met een twinkeling in zijn ogen vertelt John hoe het vanille-ijs smaakt. ‘Het is zacht, romig en heeft een bijzondere nasmaak. En nee, dat zeg ik niet omdat ik het zelf verkoop’, lacht hij. Minstens zo enthousiast zijn Johns klanten. ‘Op Instagram en Facebook deel ik altijd waar ik met mijn ijskar sta. Er zijn genoeg mensen die een stuk omfietsen om een ijsje bij mij te halen. Dat vind ik een groot compliment.’ De favoriete verkoopplek van de ijscoboer is Bronlaak, een woonwerkgemeenschap voor mensen met een beperking in Oploo. ‘Al dertig jaar sta ik er op de open dagen, samen met mijn vader. Voor een klein prijsje verkopen we ijs aan bezoekers én trakteren we de bewoners. Op hun blije gezichten kan ik weken teren.’

IJsjes voor Arriva

Op zomerse dagen neemt John zijn ijskar weleens mee naar werk. ‘Iedereen weet inmiddels dat ik in mijn vrije tijd ijs verkoop. Sommige collega’s willen er thuis ook van genieten en bestellen dan een paar bakken bij me.’ Moeite met het combineren van de twee banen heeft John totaal niet. ‘Ik vind het ideaal dat ik al een jaar van tevoren mijn rooster weet.

‘Het geld dat ik met mijn ijs verdien, spaar ik om te reizen.’

Aan de hand daarvan plan ik de evenementen. Komt het niet uit? Dan neem ik gewoon een snipperdag op voor de dagen dat ik met mijn ijskar écht op pad wil. Zo is er altijd wel een mouw aan te passen.’

Van ijsjes naar reisjes

Over de vraag of er overeenkomsten zijn tussen zijn baan als ijscoman en buschauffeur, moet John even denken. ‘Het is allebei heel sociaal werk. Daarnaast kan het zowel in de bus als bij m’n ijskar flink druk zijn. Gelukkig heb ik niet zo snel last van stress. Ik vraag mezelf gewoon af of ik iets aan de situatie kan veranderen. Meestal is het antwoord nee.’ Dat John zo goed met drukte om kan gaan, heeft ook te maken met zijn andere hobby: reizen. ‘Het geld dat ik met mijn ijs verdien, spaar ik om te reizen. Ik ben net terug van een rondreis door Australië. Eigenlijk heb ik dus de ideale hobby.’

Deel 4 van deze podcast-serie gaat over de ridders

Beluister hier

de lijn van

Hij is ridder van het eerste uur. Een geuzennaam van iedereen uit de eerste lichting machinisten van het vroegere Oostnet. In 1998 werd Marck de Leeuw (61), toen 35 jaar, in een recordtempo klaargestoomd om de treinlijn Almelo-Mariënberg te rijden. Van buschauffeur naar machinist in slechts tien weken. ‘Die tijd was afzien, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan.’

Toen in 1997 het spoornet gedecentraliseerd werd en Oostnet de aanbesteding won, hadden ze een uitdaging: de winst was er wel, maar de machinisten nog niet. ‘Aan ons buschauffeurs werd gevraagd of we ook een trein wilden besturen. Mijn broer en ik meldden ons aan en drie maanden later waren we bevoegd machinist. Samen met zestien anderen vormden wij de eerste lichting.’

Afscheid van de busbaan

Of Marck de bus nog wel eens mist? Geen moment. ‘Als buschauffeur dacht ik dat het niet mooier kon worden. Maar de trein heeft echt mijn hart gestolen.’ Een speciaal plekje daarin is weggelegd voor de lijn Almelo-Mariënberg. Ook al rijdt hij er al jaren niet meer. ‘Het is waar mijn carrière begon. Daar kijk ik nostalgisch op terug. Ik zie mezelf nog staan in de bloedhete cabine van die zware dieseltrein. Gelukkig zijn de tijden veranderd, maar het is wel fantastisch om te hebben meegemaakt.’

‘Op deze lijn kan je van elk moment genieten’

Genieten met een hoofdletter G

De Vechtdallijnen met daarlangs boerderijen en kanalen, zijn het mooist in het begin van de lente. ‘Je ziet het landschap elke dag veranderen. De natuur ontwaakt uit de winter, de bomen worden weer groen, de weilanden staan in bloei. Je ziet de zon opkomen of ondergaan en het landschap daarmee goud kleuren. Daar krijg je kippenvel van. Op deze lijnen kan je van elk moment écht genieten.’

Nog steeds een mooi verhaal

Rijd jij de mooiste buslijn of het gaafste treintraject? Of werk je in een fijne vestiging, leuk kantoor of coole store? In deze rubriek heb jij de ruimte om te vertellen over je werkplek.

Na meer dan twee decennia komt er een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de lijn. Op 8 maart onthulde Arriva een gloednieuwe trein. De naam? ‘De ridders van het eerste uur’. Voor Marck een bijzonder moment. ‘Dat ons verhaal na zo’n lange tijd nog steeds aandacht krijgt, vind ik bijna ontroerend. Een prachtige naam en een eervolle vernoeming. Al had ik Marck ook wel mooi gevonden’, grinnikt hij.

Marck de Leeuw

Intro bijeenkomst bij

Arriva – voor een goede start

Als je net bij Arriva begint, krijg je veel informatie. Het is fijn als je dan alles nog eens kunt zien en weet bij wie je terecht kunt met vragen.

Tim: ‘Dit is de tweede bijeenkomst die we houden. Deze collega’s werken straks op verschillende vestigingen. Hier horen ze meer over het regionale MT; wat ze doen en wie het zijn. Ik laat het concessiegebied, de vestigingen, Arriva in Nederland én in Europa zien. Via intranet ga ik daarna alle systemen langs zoals Webcomm, InSite, Scienta en de Arriva Academy.’

Als Leo, medewerker Service & Veiligheid, vertelt, komt de groep los. ‘Fijn om te horen hoe het werkt als deze collega’s de bus controleren’, zegt Marlie, die na een baan in de zorg nu op de bus rijdt. ‘Ik moet de bus laten staan en vooral blijven zitten!’ Lachend gevolgd door: ‘Dat kan ik!’.

Tijdens de start bij Arriva worden chauffeurs begeleid door mentoren. ‘Maar deze ochtend is een goede aanvulling voor collega’s die, net als ikzelf, net beginnen,’ zegt Marlie. Tim sluit af: ‘Dus we blijven dit doen om nieuwe collega’s een goede start te geven’.

Open toegang in het Noorden

De Autoriteit Consument & Markt (ACM) gaf Arriva groen licht op een aanvraag voor het rijden van stop- en sneltreinen op de trajecten Groningen-Zwolle en Leeuwarden-Zwolle vanaf 2025. We maken hiermee gebruik van Europese wetgeving die partijen toestaat in open toegang ofwel open access treinen te rijden. 2025 is het snel. Daarom is een projectteam nu van start.

Open toegang of open access

Dat betekent dat Arriva zonder concessie vervoer kan bieden als daarvoor ruimte in de markt én op het spoor is. Dit doen we voor eigen risico én kosten. Net als eerder voor de nachttreinen van Maastricht en Groningen naar Schiphol.

Leeg canvas

Projectmanager Yvonne Dubben: ‘Het is werken vanuit een leeg canvas; zonder opdrachtgever en zonder programma van eisen. Dat betekent ruimte, maar ook dat we alles zelf moeten bedenken, beslissen en uitvoeren. Wat worden de ticketprijzen? Welke punctualiteitsnormen gebruiken we? Veel vragen wachten op antwoord. Gelukkig werken er experts bij Arriva. Elke twee weken zet het projectteam weer een stap vooruit tot we in 2025 met een mooi nieuw product het spoor op gaan.’

Groeien en leren bij Arriva

Techniek en de wereld van wielen trok altijd meer mannen, dan vrouwen. Maar de verandering is ingezet in Venlo: BBL student Romy is eerstejaars en wordt begeleid door monteur Twan. Ze is razend enthousiast en leergierig.

Ze staan samen onder de bus. Twan kijkt goed wat Romy doet en stuurt soms bij. ‘Mijn dochters zijn ongeveer even oud (Romy is 18) en dat maakt dat ik me goed in haar wereld kan verplaatsen.’ Romy: ‘Ik werkte eerder fulltime in een donutshop. Dat wilde ik niet m’n leven lang doen. Maar wat dan? Via via hoorde ik dat de werkplaats in Venlo monteurs in opleiding zocht en ging op gesprek. Ik vond het meteen heel tof en alle collega’s zijn zo leuk.’

‘Ze hebben me ook goed geholpen toen ik erachter kwam dat 40 uur voor mij te veel was. Het was alleen werken, leren, slapen. Ze stelden 32 uur voor en dat is fijn!

Op dinsdag ben ik op school, op woensdag bezig met huiswerk of klusjes omdat ik net op mezelf woon. En die andere drie dagen leert Twan mij alles in de werkplaats.’

Shannon Man (25)

Machinist regio Noord

Als machinist bij Arriva in Groningen geniet Shannon van de vrijheid en verantwoordelijkheid die deze rol met zich meebrengt. Haar reis begon bij NS, maar haar hart ligt inmiddels al een half jaar bij het spoor in het Noorden. ‘Het is hier veel gezelliger.’

Geen rechtstreekse verbinding

Via een flinke omweg kwam Shannon in de spoorwereld terecht. Die omweg is verrassend, want ze komt uit een ov-familie. ‘Mijn vader was steward, buschauffeur én metrobestuurder. M’n broer is – net als ik – machinist. En zijn vriendin ook!’, lacht Shannon. Toch moest er een kappersopleiding en een kantoorbaan aan voorafgaan, voordat ze doorhad dat ook háár passie bij treinen lag. ‘De verhalen van mijn broer waren fantastisch. Ik overtuigde mijn ouders dat ik ook machinist kon worden en na mijn eerste stageweek wist ik: ik hoor op het spoor.’

Licht in de duisternis

Aanbrengpremie:Nieuwecollega?

€1000KijkopScienta.

soms verklede, dronken lui op de perrons’, grinnikt ze. Maar laatst verraste de charme van het daglicht haar. ‘Ik moest een dagdienst draaien en herkende de omgeving bijna niet. Het was prachtig. De glinsterende dauw op de weilanden is adembenemend. Ik houd nog steeds van uitslapen en de late dienst blijft mijn favoriet, maar zo’n uitzicht maakt een dagdienst veel verdraaglijker.’

‘Na mijn eerste stage wist ik: ik hoor op het spoor’

Shannon is een avondmens en heeft daarom lichte voorkeur voor ritten in het donker. ‘De avond brengt rust op de rails en

Op het juiste spoor Hoewel Shannon bij die andere treinvervoerder vaker verschillende ritten reed, voelt ze zich bij Arriva als een vis in het water. ‘Je kent hier je collega’s. En zo niet, dan maak je een praatje. Dat maakt het zoveel gezelliger’, legt ze uit. Die variatie in routes en lijnen mist ze geen moment. ‘In het donker zie je toch niets en voor uitdaging zorg ik zelf. Ik zet de trein altijd zo nauwkeurig mogelijk neer, probeer vertragingen eruit te rijden en streef ernaar storingen eerst zelf te fixen. En als ik hulp nodig heb, komt er zo’n gezellige collega bij. Wat wil je nog meer?’

EEN AVONTUUR MET IMPACT

een schoolbus voor Serrekunda

Bij Arriva zijn we betrokken, doen we het juiste en maken we het verschil. Zo hebben we bijvoorbeeld samenwerkingen met partners die zich inzetten voor de maatschappij. Die steunen we. En het mooie is… (veel van) jullie doen dit ook!

De mooie dingen waarvoor jullie je persoonlijk inzetten, zijn hartverwarmend en teveel om hier op te noemen. Maar tijdens de ArrivaTop100 werden we nieuwsgierig gemaakt door Marco Peperkamp (chauffeur Uden) over een indrukwekkend avontuur dat hij met bevriende chauffeurs ging ondernemen. Ze zijn inmiddels allemaal weer thuis. We spreken mede-avonturier Rudi Boeren, medewerker Service en Veiligheid in Breda, die ook deel uitmaakte van de club.

Hoe het avontuur naar Gambia begon ‘Eigenlijk heel simpel’, aldus Rudi. ‘Er werd een bus afgeschreven bij het partybedrijf waarvoor wij wel eens rijden. Het idee kwam om daar een goed doel mee te dienen. En dat werd na even zoeken ook gevonden: de bus kon in Gambia als schoolbus een mooie functie vervullen. En ons leek het leuk om die bus er zelf naar toe te brengen, 6.000 km verderop.

Zo zagen we met eigen ogen dat de bus goed terecht kwam’, vertelt Rudi.

Team Gambia

Een goed idee is één. Stap twee was het verzamelen van een goed team om het tot werkelijkheid te maken. ‘Het werd een ploeg van zeven. Zes mannen en Els als enige dame. Ieder met een eigen expertise, rol en flinke dosis zin om er iets van te maken. ’Voorafgaand aan de reis

zetten de mensen met organisatietalent zich in voor het bepalen van de route en het zoeken naar middelen. Daarnaast was er technisch inzicht en handigheid nodig want tijdelijk werd de bus omgebouwd tot een soort camper om de reis te kunnen maken. We kregen bedden, een keukentje en zelfs de airfryer ging mee. Tijdens de reis was ik bezig met de reisdocumenten en de financiën. Daarnaast heb ik een deel van de route gereden’.

Team Gambia bestond uit 4 collega’s van Arriva, nl.

Els Verhoeven (Waalwijk), Marco Peperkamp (Uden), Rudi Boeren (Breda) en Hans Jagers (ex materieelbeheerder Zuid). Daarnaast waren er nog drie mensen mee die werken voor leveranciers gelieerd aan Arriva.

‘Het is echt niet zo simpel als het pijltje volgen in Google Maps’

’Zo’n 14 meter lange bus vraagt wel wat. Schitterend was onze route door het lage Atlasgebergte in Marokko. We maakten kennis met corrupt Senegal. Mauretanië was zichtbaar straatarm en de mensen in Gambia ontvingen ons uiteindelijk allervriendelijkst. Wat wij allemaal zagen en hebben meegemaakt, fantastisch!’

We stonden er niet bij stil

‘Niet figuurlijk en letterlijk eigenlijk ook niet. We waren druk met dit project. Pas toen we aankwamen kregen we iets van besef van wat dit allemaal betekend heeft. We waren vol emotie bij aankomst. En dan... weer aan de slag. We bouwden de bus weer om tot schoolbus. Dat was tenslotte het doel. Maar ook alle tijdelijke materialen die wij voor de reis gebruikten, vonden een plek. Ze moeten daar met zo weinig leven. De MDF platen van onze bedden werden bureaus en van het hout maakten ze bankjes. Ook ons koffiezetapparaat en zelfs de airfryer worden daar nu gebruikt.’

Gaat het verhaal nog door?

‘Onze Nederlandse contactpersoon daar zei het al: ”Het pakt je als een virus”. En dat is echt zo. Het laat ons niet los. Wij richten ons nu op het ernaartoe krijgen van andere materialen waar behoefte aan is zoals schoolspullen, whiteboardmarkers en plafond-ventilatoren. Dat is na zo’n groot avontuur iets beter behapbaar. En ze hebben gelukkig ook niet zo snel een nieuwe bus nodig. Door de bus op niet schooldagen in te zetten voor toeristenvervoer, komt het met het onderhoud van de bus goed en hebben ze er lang plezier van. En wij ook.’ lacht Rudi.

Vanaf linksboven;

Guido Bosman (Breng Nijmegen), Floris Muller (Bluekens Volvo), Els Verhoeven, Rudi Boeren, Hans Jagers.

Liggend vanaf linksonder: Don van Doorn (VDL) en Marco Peperkamp

IN DE KANTINE...

… van Zutphen is het een gezellige bedoeling rond een uur of één op deze donderdagmiddag. Stewards, machinisten en buschauffeurs genieten hier allemaal samen even van “hun bakkie” thee of koffie aan de gloednieuwe houten kantinetafel. Louis, Gerrit, René, Ben en Jasper werken allemaal al minimaal 10 jaar bij Arriva. Sterker nog, vier van hen denken al serieus na over hun pensioen.

Ben: ‘Mijn pensioendatum is al gekozen. Volgend jaar in januari gaan m’n tweelingbroer (ook machinist bij Arriva) en ik er allebei mee stoppen. We emigreren naar Tsjechië. Het is mooi geweest na 45 jaar werken. En nee, we gaan niet op onze lauweren rusten, want dan gaat het jeuken waar het normaal gesproken niet jeukt’, lacht Ben.

De combifunctie

Jasper is degene die in dit gezelschap nog wat werkende jaren voor de boeg heeft. Hij denkt nog lang niet na over

zijn pensioen. Hij is net drie weken zelfstandig machinist en rijdt de trein van Winterswijk naar Zutphen en Apeldoorn. ‘Tien jaar lang heb ik op de bus gezeten. Ik wilde graag eens iets anders en ben vorig jaar gestart in de machinistenklas. Ik heb nu dus een combifunctie. En dat bevalt me tot nu toe hartstikke goed. Ondanks dat je elke dag hetzelfde traject rijdt, ziet het er steeds weer anders uit.’

Weer terug

Machinist René is sinds kort bij Arriva aan het werk. Hij is overgekomen vanuit

Keolis, voorheen de vervoerder op het traject Zutphen-Hengelo-Oldenzaal.

‘Eigenlijk is het een soort weerzien van “oude” collega’s. Met veel van hen heb ik tot 2012 samengewerkt voor Syntus, dat was voordat Arriva in de Achterhoek reed. En ik vind het mooi om weer “terug” te zijn.’

Benieuwd

Louis is vandaag in functie als steward op de trein. Hij heeft een combifunctie en zit het grootste deel van z’n tijd op de bus. ‘Ik “moet” nog 3 jaar, maar ben

er wel achter dat ik het chauffeurswerk en het bijbehorende mentorschap het allerleukste vind. Voor de toekomst ben ik trouwens heel benieuwd naar de uitslag van de aanbesteding Achterhoek Rivierenland die net is gestart. Ik hoop natuurlijk dat we winnen!’

Iets anders

Buschauffeur Gerrit maakt zich momenteel niet zo druk over zijn werk. ‘Over drie weken ga ik in 21 dagen tijd 640 kilometer lopen voor het Prinses Beatrix Spierfonds van Colditz naar Ramsen in

Zwitserland. Ja, ik denk dat ik wel moe ben na die tijd’, grijnst Gerrit.

Bij Arriva hebben we bijna 60 verschillende vestigingen/technische diensten en ruim 85 pauzelocaties/ kantoren. Genoeg plekken om elkaar te ontmoeten. In Zutphen aan het Stationsplein ontmoeten collega’s trein en bus, én indirecte collega’s, elkaar vanuit concessies Achterhoek Rivierenland, Twente ZHO en Vechtdallijnen.

Iedereen kent wel “een setje” bij Arriva. Mensen die bij Arriva werken en met elkaar verbonden zijn. Met DNA of op een andere manier. In de komende edities van de Arrivaria zoeken wij deze mensen op. We spreken (getrouwde) stellen, broers, zussen, (schoon) vaders, (schoon)moeders en kinderen. Hoe is het om DNArriva te delen?

Echtgenoten Barbara en Robert (regio West)

Ze werken al 33 jaar in het ov en ook al lang bij Arriva in Alphen aan den Rijn: Barbara Valk (55) en Robert Valk (59). Ze hebben niet alleen een band met elkaar omdat ze getrouwd zijn, maar hebben ook een band met collega’s en reizigers. ‘Ik ken sommige reizigers al sinds ze met ons in de bus meegingen naar school. En ik heb nu collega’s die ik eerder als reiziger in de bus had’, zegt Barbara. ‘Soms “checken we thuis ook in” wat betekent dat we maximaal een kwartiertje over werk praten en dan gaan we over op ons privéleven.’ Ze genieten van het contact met mensen in hun werk en beiden kiezen ze voor afwisseling. Zo is Barbara ook steward BOA OV en Robert mentor. Barbara en Robert waarderen dat Arriva altijd heeft meegedacht: ‘Wij weten dat het best wat organisatie vraagt om aan onze wensen te voldoen. Als wij op vakantie gaan of een bruiloft hebben, dan willen we natuurlijk allebei tegelijk vrij hebben. En dat is nog áltijd gelukt!’

Vader en zoon Rob en Joop (regio Zuid)

Werken allebei als buschauffeur in Uden. Een paar keer per maand hebben ze samen dienst op zaterdag. ‘Het is mooi om mijn vader dan tegen te komen’ zegt Rob (33): ‘rijdend in onze grote bussen. Ik ga er helemaal van glunderen.’ Rob ruilde zijn stressvolle baan in de ICT in voor een plek achter het machtige stuur. Hij geniet van het contact met de passagiers en de vrijheid. ‘Het voelt voor mij sinds mijn carrièreswitch alsof ik ben gestopt met werken.’ Vader Joop (63) nam deel aan één van de proefrijdagen in Brabant. Nu werkt Joop als salesmanager bij een autobedrijf, maar ook als buschauffeur. Hij is zo enthousiast dat hij van plan is om na zijn pensioen twee dagen per week te blijven rijden voor Arriva. De Wilbers’ zijn het perfecte voorbeeld dat het nooit te laat is voor een carrièreswitch naar een beroep waar je gelukkig van wordt.

Rob en Joop

Robert en Barbara

Schoonvader Henri en schoonzoon Bart (regio Limburg)

De één is chauffeur en de ander machinist en allebei hebben ze standplaats Heerlen. Henri Brouwer (62) werkte eerst in de bouwsector, maar begon via een uitzendbureau als chauffeur bij Arriva. Eerst in Maastricht en nu in Heerlen. ‘Ik geniet van het werk als chauffeur en van de gezelligheid met de collega’s. Het is als een warm bad.’ Schoonzoon Bart Verhoeff (31) kwam uit de beveiligingssector, maar had altijd al iets met treinen. Die passie én een extra zetje van zijn schoonvader, trokken hem over de streep. Hij volgde de opleiding tot machinist, haalde zijn diploma en rijdt nu elke dag op de trein. Allebei werken ze in het openbaar vervoer en daar krijgt hun omgeving wel wat van mee. ‘Het is niet het eerste waar we het over hebben in het weekend of op een verjaardag, maar we maken veel mee op het werk en dat zorgt wel voor mooie anekdotes, aldus Bart. Bart en Henri hopen de (klein)kinderen ook te inspireren. Henri: ‘Barts’ zoon, mijn kleinzoon, is nu 3 jaar oud. Misschien wat jong, maar je kan niet vroeg genoeg beginnen’, grapt Henri. Tijdens de afgelopen raildagen zat de kleine Rivin dus al bij opa op de bus.

Vader Lieuwe en zoon Werner (Hoofdkantoor Heerenveen)

Al sinds de jaren tachtig werkt vader Lieuwe Bijlsma (64) in het openbaar vervoer. Zoon Werner (39) volgde hem bijna 40 jaar later. Lieuwe is Verkeersleider Bus bij ASL en Werner is sinds 2019 adviseur QHSE. Je komt ze tegen op de eerste verdieping van het hoofdkantoor in Heerenveen. ‘Dan hebben we het over werk. Maar als we thuis zijn, voeren overige gemeenschappelijke interesses de boventoon’, aldus Werner. Zoals vissen. Ze genieten allebei enorm van het vissen op zee: ‘Er staat nog een visuitje naar Denemarken op de planning’, zegt Lieuwe.

Lieuwe werkt ook nog twee dagen per week als vrachtwagenchauffeur wat hij een fijne afwisseling vindt naast zijn kantoorbaan. Ook Werner doet iets extra’s. Samen met een aantal mensen heeft hij een stichting opgericht die organisaties helpt bij ISO-certificering en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dit doen ze in ruil voor een donatie om de natuur te beschermen. Allebei zijn ze tevreden met hun werk bij Arriva. Werner: ‘Ik heb bij een aantal andere mooie bedrijven gewerkt, maar Arriva is mijn beste en leukste werkgever tot nu toe. We voelen ons hier allebei gewaardeerd en hebben veel professionele en leuke collega’s. Dat maakt dat ik elke dag weer zin heb om te werken’, sluit Lieuwe af.

Werner en Lieuwe

Henri en Bart

Veilig werken

met chemische stoffen

Dacht jij na het lezen van deze titel “huh? Werken met chemische stoffen? Bij Arriva? Ik niet hoor!” Je kunt je vergissen. In elke bus en trein, op kantoren en in de keukenkastjes, kom je wel iets tegen.

Het project chemische stoffen zorgt voor meer kennis en bewustzijn. Dankzij een nieuwe richtlijn en ondersteunend systeem kunnen we blijven verbeteren als het gaat om veilig werken, met aandacht voor het milieu.

Gerda Abbring – Manager QHSE (Hoofdkantoor)

Weten wat je doet

‘Sinds kort ben ik projectmanager voor het project chemische stoffen Het project raakt iedereen in het hele werkproces van Arriva. In 2023 startte het vanuit de afdeling Asset Management. Als eerste werd de richtlijn ‘Opslag, beheer en werken met chemische stoffen’ opgesteld. Dankzij deze richtlijn en het naleven ervan, voldoen we aan geldende wet- en regelgeving. Maar veel belangrijker is dat we hiermee zorgen voor een veilige werkomgeving voor iedereen en we eventuele schade aan het milieu zoveel mogelijk voorkomen. Passend bij deze ontwikkeling zijn we aan de slag gegaan met het systeem Toxic. Hiermee maken we de kennis over chemische stoffen in ons bedrijf voor iedereen toegankelijk. We weten wie met welke chemische stoffen werkt. Daarbij hoort natuurlijk ook het ter beschikking stellen van de juiste persoonlijke beschermingsmiddelen. En het instrueren van medewerkers over hoe er veilig en op de juiste wijze mee te werken.’

Elma Smeets – Administratief medewerker werkplaats Venlo (Asset Management) Het systeem actualiseert zelf

‘Ik ben één van de beheerders van systeem Toxic. Het systeem is in de basis al gevuld met informatie over chemische stoffen. Wij vullen het systeem verder aan met de stoffen waarvan we weten dat die ook op een vestiging of werkplaats worden gebruikt. We zijn nog bezig, maar ik zit nu al op meer dan 400 verschillende chemische stoffen. We koppelen iedere stof aan de specifieke locatie waar die gebruikt wordt. Daarna leggen we vast welke personen/functies daar met die bepaalde stof werken. De privacyregels zijn daarbij belangrijk. Maar we kunnen zo wel terughalen op welk moment, waar en door wie, een chemische stof werd gebruikt. Dat koppelen is nog een hele klus! Maar voor het goede doel: de veiligheid en gezondheid van mijn collega’s. Tof is dat het systeem zelf alle kennis over chemische stoffen actualiseert. Stel er komt een nieuwe eis voor het gebruik van een middel, dan wordt dat verwerkt en geeft het systeem een signaal aan iedereen die het moet weten.’

Nathalie van Achterberg –Manager QHSE (Regio Zuid)

Het lijkt niet spannend

‘Als manager QHSE in de regio loop ik geregeld met een teammanager een zogenoemde HES (Health-EnvironmentSafety) ronde. We bekijken de opslag van de chemische stoffen en controleren de bodem beschermende voorzieningen. Het kwam wel eens voor dat we dan een chemische stof zagen die we nog niet kenden. Die bleef buiten ons zicht omdat een medewerker of leverancier die zelf bestelde. Of het label was niet meer te lezen. En ook ontbrak er wel eens een (actueel) veiligheidsinformatieblad of de werkplekinstructiekaart. Dat zijn allemaal risico’s. Met behulp van Toxic regelen we die risico’s beter. Want ook al lijken het niet meteen heel spannende middelen die we op onze vestigingen gebruiken, als je er als chauffeur, explomedewerker, materieelbeheerder of HSU-medewerker (schoonmaak) dagelijks mee werkt, kan het wel een risico zijn. En een voor ons gewoon lijkende stof als diesel, kan de bodem flink verontreinigen. Veilig en milieubewust werken is daarom belangrijk.’

De Richtlijn Opslag, beheer en werken met chemische stoffen vind je op Scienta. Klik hier

Eén voor allen

‘Ik werk bij de afdeling Inkoop en heb zelf nauwelijks chemische stoffen in handen. En toch is mijn werk er onlosmakelijk mee verbonden. Dat komt omdat ik me bezighoud met de centrale inkoop van die stoffen. Vanuit de interne klant – een Arriva werkplaats of vestiging – hoor ik wat ze nodig hebben en waarom. Het gaat vaak om diesel, HVO, AdBlue, en koel- en ruitenwisservloeistof. We kopen die in via centraal gecontracteerde leveranciers. Met hen overleg ik welke stof voor ons het beste is en we maken (prijs) afspraken. In deze fase vragen we ons ook af of een duurzamere of veiligere stof te vinden is. Het is uiteraard belangrijk dat iedereen bij Arriva via deze gekozen leveranciers en contracten werkt. Zo weten we wat we overal gebruiken. Nu ik er trouwens over nadenk, ik werk wel met een chemische stof: het afwasmiddel om mijn mok schoon te maken. Ook daarin zitten toevoegingen in waardoor er veiligheidsiconen op de verpakking staan. Én hiervoor geldt wat ook voor de “spannendere” stoffen nodig is: koop centraal in en ga niet naar de plaatselijke winkel. Voor het afwasmiddel hebben we onlangs met de leverancier afgesproken dat we bij Arriva alleen nog maar een duurzame variant gebruiken.’

Davy van Zachten –Explo-medewerker vestiging Uden (regio Zuid)

Vast onderdeel van mijn dag

‘In mijn werkdag zijn chemische stoffen een vast onderdeel. Als explomedewerker zorg ik er bij de opstart van de bussen voor dat ze goed de weg op gaan. Ik kom om 4.45 uur aan en maak dan eerst een ronde langs alle bussen en bekijk de busnummers: staat alles goed? Daarna controleer ik de vloeistoffen in de reservoirs van de bus. Ruitenwisservloeistof, koelvloeistof. Ja, chemische stoffen! En is er niet genoeg dan vul ik bij. We maken ook zelf een

middel om de ruiten ijsvrij te maken en houden. Dan moet je helemaal weten wat én ook hóe je het veilig aanpakt. Het hele explo-team dat in Zuid werkt heeft die ervaring. We hebben onlangs ook allemaal een speciale training gevolgd. En als het nodig is, dan zoeken we de informatie op. Nu op de veiligheidsinformatiebladen die bij de stoffen hangen en straks ook in Toxic. Als we bij een verandering van werkwijze of eis een melding uit dat systeem krijgen, is dat helemaal top. Want voor het werken met deze stoffen moet je steeds je verstand gebruiken en zorgen dat je op de hoogte bent. ’

Leo Kuipers- Inkoper (Asset Management afdeling Inkoop)

Christa Engwerda (30)

Buschauffeur regio Zuid

Haar rijbewijs halen, daar moest Christa een aantal jaar geleden niets van weten. Inmiddels is ze helemaal “om” en bestaat er bijna niets leukers dan rijden. Ze is zelfs Arriva’s BB: Bekende Buschauffeur. ‘Ik hoop dat ik vrouwen inspireer om voor dit mooie beroep te kiezen.’ Aanbrengpremie:Nieuwecollega?€1000

Liefde vanaf de eerste les

Van nul interesse in auto’s naar úren achter het stuur. Het is een flinke ommezwaai. ‘Ik was opstandig. Iedereen haalde zijn autorijbewijs, maar ik vond een motor veel stoerder. Na een tijdje zag ik in dat een auto in veel gevallen toch praktischer is. Zeker in noodgevallen’, vertelt Christa. ‘Bij m’n eerste rijles was ik meteen om. Ik vond het heerlijk om op de weg te zitten.’ Al snel kwam ze op het idee om nog een stapje verder te gaan en om buschauffeur te worden. ‘In de horeca leerde ik dat ik graag met mensen werk. Waarom zou ik dat niet combineren met rijden?’

Hoog, warm en droog

zonsondergang of een kleurrijke optocht, tot mensen die over een ijsbaan zwieren of ruziënd over straat gaan. Je maakt het hele leven mee en vergeet soms bijna dat je aan het werk bent.’ Het liefst rijdt de enthousiaste buschauffeur door smalle straatjes. ‘Je daar zonder moeite doorheen manoeuvreren, dat geeft echt een kick. Zeker als je er auto’s al ziet klungelen.’

‘Vrouwelijke buschauffeurs

zijn jammer genoeg schaars’

Wat Christa het leukste aan haar baan vindt? ‘Het vrijheidsgevoel. Je zit lekker hoog, warm en droog, maar krijgt wel alles mee wat er buiten gebeurt. Van een prachtige

Meer vrouwen op de bus

Toen Christa gevraagd werd voor een campagnevideo van Arriva, zei ze meteen ja. ‘Vrouwelijke buschauffeurs zijn jammer genoeg schaars. Misschien komt dat door het negatieve beeld dat vrouwen minder goede bestuurders zijn en ze het daarom niet aandurven. Hopelijk kan ik vrouwen inspireren om wél voor deze mooie baan te kiezen.’ De video met Christa in de hoofdrol is gelukkig niet onopgemerkt gebleven. ‘Ik hoor regelmatig dat mensen me online hebben gezien. En veel belangrijker, meer vrouwen hebben zich aangemeld voor de opleiding tot buschauffeur. Missie geslaagd, dus!’

8.

10.Drielandenlijn

1.WunderlineGroningen

4.Nedersaksenlijn Groningen-Emmen (-Enschede)

6.WinterswijkZutphen(Apeldoorn)

5. Doetinchem - Arnhem

9.ElektrificatieMaaslijn

2. VeendamStadskaanaal

3. BadCoevorden Bentheim

RE13 Eindhoven - Venlo-Düsseldorf - Münster

7. BRT Den Bosch - Meierij

Morgen wordt het beter dan vandaag

Dit zong Gerard Cox in 1973. Maar of dit werkelijk zo is? Wat je vandaag bedenkt kan de toekomst maken. Maar wordt het eerst maar met iedereen eens over dat toekomstbeeld. Dat is verre van gemakkelijk in een wereld die meningen soms boven feiten waardeert. Toch doen we ons best. Dit is terug te zien in de ontwikkelagenda van het vastgestelde “Toekomstbeeld Openbaar Vervoer 2040”.

Wat staat er in het Toekomstbeeld Openbaar Vervoer 2040

Het ov biedt oplossingsmogelijkheden voor maatschappelijk relevante thema’s zoals zorg voor het klimaat en bereikbaarheid. De groeiende bevolking en de onmogelijkheid om Nederland nog verder vol te leggen met snelwegen, wijzen in die richting. Daar is iedereen het wel over eens. Zo werd ook het Toekomstbeeld voor 2040 vastgesteld. Maar Nederland, Europees gezien één van de landen met de grootste autodichtheid, maakt politiek gezien geen eenduidige keuze. Ook de auto krijgt de aandacht. Het dilemma is dan: waar gaat het geld heen? Het goede nieuws blijft echter dat we het wel over “morgen” hebben. Kijk maar mee (van Noord naar Zuid) op de ontwikkelagenda die geldt voor de gebieden waar Arriva actief is.

De ‘Top 10’ van projecten

1. Wunderline Groningen – Leer (in uitvoering)

Als de nieuwe Friesenbrücke (brug) klaar is (2025) kan de RegioExpres van Groningen naar Leer gaan rijden. Tussen Groningen en Winschoten wordt het een sneltrein met in Leer een korte overstap voor de treinen richting Bremen. Voor die sneltrein is geïnvesteerd in een snelheidsverhoging op het traject tussen Hoogezand en Zuidbroek en bij Scheemda.

2. Doortrekken van de spoorlijn vanuit Veendam naar Stadskanaal (in uitvoering)

De spoorlijn naar Stadskanaal wordt nieuw leven ingeblazen. Het is de bedoeling dat naast de stoptrein Groningen-Veendam (2x/u) ook een sneltrein gaat rijden naar Stadskanaal. De reis wordt daardoor zo’n halfuur korter van met de bus. En Veendam krijgt 4x per uur een treinverbinding. Start is voorzien in 2028.

3. Reizigersvervoer tussen Coevorden –Bad Bentheim (in uitvoering) Omdat het baanvak Neuenhaus-Coevorden geschikt wordt gemaakt voor personenvervoer komt er een nieuwe grensoverschrijdende verbinding. Vanuit oostelijk Drenthe kun je dan sneller naar Bad Bentheim (waar de IC naar Berlijn vertrekt).

4. De Nedersaksenlijn: Groningen – Emmen(- Twente) (planfase) Na de spoorlijn Veendam-Stadskanaal (nr. 2 op deze lijst) blijft er nog 30 km over om Stadskanaal met Emmen te verbinden. De verbinding Groningen – Stadskanaal – Emmen noemen we de Nedersaksenlijn. Deze lijn ontsluit de Groninger Veenkoloniën en zorgt voor een reistijd tussen Emmen-Groningen van minder dan een uur. Het uiteindelijke doel is de lijn door te trekken, via bestaande lijnen, naar Enschede. Dat laatste is nog toekomstmuziek.

5. RegioExpres van Doetinchem naar Arnhem (in uitvoering)

Deze verbinding wordt gerealiseerd. Naast de kwartierdienst DoetinchemArnhem gaat er dan ook eens per uur een sneltrein rijden. Tussen Doetinchem de Huet en Didam wordt daarom het spoor verdubbeld. Deze RegioExpres, zal vanaf 2027 de reistijd verkorten met bijna een kwartier. Met een goede aansluiting in Arnhem loopt de reistijdwinst richting de Randstad op tot ruim 20 minuten.

6. Doorkoppeling Winterswijk – Zutphen naar Apeldoorn op werkdagen (wacht op financiering)

Na het succes van deze doorkoppeling in de avond en de weekenden, is het plan opgevat om dit ook op werkdagen te realiseren. Daarvoor is het nodig dat de treinen op Voorst-Empe elkaar kunnen kruisen én moet de baanvaksnelheid worden verhoogd. Als het zover is kan er ook een volledige halfuurdienst rijden. Een definitief besluit is nog niet genomen.

7. BRT busnet in de Meierij –’s-Hertogenbosch (pilotproject) Bus Rapid Transit (BRT) staat voor een hoogwaardig busnetwerk. De bussen rijden vaker én met een hogere snelheid.

Rijkswaterstaat is de Provincie Brabant nauw bij dit project betrokken. Realisatie verwachten we in 2027.

8. Internationale trein (RE13) Eindhoven – Venlo- Düsseldorf – Münster (in voorbereiding)

Samen met de Duitse vervoerder Start (onderdeel van DB Regio) rijdt Arriva vanaf 2027 de Internationale RegioExpres (RE13). In 2023 wonnen we de aanbesteding en de voorbereidingen zijn in volle gang. Dit past allemaal in het streven van de EU om het grensoverschrijdend spoorvervoer te verbeteren.

9. Elektrificatie Maaslijn tussen Nijmegen en Roermond (in uitvoering)

Al bij de start van onze concessie in Limburg (2016) was bekend dat de Maaslijn geëlektrificeerd (en deels verdubbeld) zou worden. De voorbereiding kende wat tegenvallers waardoor de noodzaak steeds weer ter discussie werd gesteld. Maar vanwege het grote aantal reizigers en de terechte wens van Limburg om twee volwaardige verbindingen met de rest van Nederland te hebben, gaat het project door. Naar verwachting rijdt eind 2027 de eerste elektrische trein op

‘Ik houd het sterke geloof dat het morgen beter wordt.’

Het plan is de lijnen Oss – Eindhoven, ’s-Hertogenbosch – Eindhoven en ’s-Hertogenbosch – Veghel – Uden en een verbinding naar Veldhoven de Run in één Meierij-netwerk op te nemen. Om dat te kunnen doen moeten de vluchtstroken van de A50 eerst ingericht worden voor busgebruik. Daarvoor heeft Rijkswaterstaat geld gereserveerd. Daarnaast is het plan om 25 knelpunten in de lijnen aan te pakken. Naast Arriva en

de Maaslijn. Het plan is om die treinen dan ook vanuit Roermond door te laten rijden naar Sittard.

10. Start van de Drielandentrein (alles gericht op start 9 juni 2024)

De treinen die geschikt zijn voor het rijden in drie verschillende landen waren er al in 2018. Nu zijn ze ook toegelaten voor België, voorzien van ETCS (onderdeel van EU veiligheidssysteem ERTMS).

De opleiding van de machinisten en treinbegeleiders van de NMBS is gestart. Zij rijden het stuk tussen Maastricht en Luik. De laatste uitvoeringszaken worden voorbereid. De Drielandentrein Aken –Maastricht – Luik (RE18) gaat op 9 juni 2024 van start.

Dus: wordt het morgen beter?

Ondanks de tegenstroom van de autolobby stel ik vast dat er op het gebied van openbaar vervoer in onze regio’s veel in ontwikkeling is. Soms duurt de besluitvorming wel wat lang en is de weg naar realisatie moeizaam.

Terug naar het liedje van Gerard. Hij eindigt daarin als een man van 80 die steeds in een nieuwe morgen is blijven geloven. Ik hoop ook ooit 80 te zijn en te kunnen zien dat veel van de top 10 gerealiseerd is. Ja ik denk dat het kan en houd ook het sterke geloof dat het morgen beter wordt.

Frank van Setten

Frank van Setten is de lopende encyclopedie op het gebied van ov. Dat bewijst dit artikel maar weer eens. Wij “boekten” Frank ook voor de volgende uitgave met weer een enthousiast verhaal!

Werkplaats Meppel werkt knetterhard voor heel Arriva

In de eerste maanden van dit jaar kijkt René van der Vlag, teammanager Asset Management, met zijn monteurs terug op een druk 2023. ‘Wij zijn in deze werkplaats voor heel Arriva aan de slag. In een jaar met ontvlechting en implementatie, een groot project als OVpay en ombouw van systemen, verveelden we ons geen seconde.’

Voor OVpay zagen wij zo’n 550 bussen voorbijkomen

‘En voor de regio’s Fryslân en Limburg kwamen daar nog ongeveer 1600 Thalesvalidators bij.

Vergeet ook de buurtbussen niet. Daarvan reden er zo’n 80 over de drempel de werkplaats in en kregen Albatros 3.’

Implementeren en ontvlechten heeft zijn effect

‘Instromend nieuw materieel en voertuigen voor de ombouw. We zien ze allemaal. In 2023 bouwden we in meer dan 160 bussen appratuur in. Voor 1100 bussen bouwden we apparaten om. We maakten 950 kasten en lades. Dat betekent naast de “gewone” materiaalstroom dat we nog zo’n 5000 hardwarecomponenten verwerkten in ons testcentrum en magazijn. Ook voor dit jaar en verder staat er weer heel wat op de planning. ‘We werken altijd aan veel projecten tegelijk. Dat doen we graag en goed. Soms moeten regio’s daarom bij een ad hoc vraag even geduld hebben.’

64 nieuwe generatie VDL Citea’s op komst

In Brabant breidt Arriva haar vloot uit. Met 64 nieuwe elektrische bussen. De voorbereidingen in Tilburg en Uden zijn al bijna klaar. En de bussen worden nu “om de hoek” gemaakt. ‘Vol verwachting klopt ons hart’, zegt projectleider Thijs Spaargaren.

‘We waren laatst met het ov-team van de Provincie Noord-Brabant bij VDL in Valkenswaard. Het is nog even wachten tot de bussen helemaal af zijn. We zagen ze nu zonder Bravo-stickers en met bescherming maar kregen wel een mooi beeld van het bouwproces.’

VDL levert aan Arriva in Tilburg straks 40 nieuwe VDL Citea’s, type LF-122 en 4 gelede bussen, type LF-181. ‘Daarmee wordt de hele stadsdienst van Tilburg in één keer duurzaam’. Twintig voertuigen, type Citea LE-135, gaan naar Uden. Die gaan rijden tussen Uden-VeghelEindhoven en Uden-Veghel-Den Bosch (HOV lijnen). De bussen voor Tilburg krijgen zowel links- als rechtsvoor een laadaansluiting. Die van Uden krijgen ook een laadaansluiting aan de achterkant. Dit draagt bij aan de flexibiliteit van het laden.

Verkeersleiding trein regio oost zet stapje hogerop

De ASL trein in regio oost is onlangs verhuisd en ging daarbij een stapje hogerop. De verkeersleiders zitten sinds kort op de tweede verdieping van de Arriva-vestiging aan het Stationsplein in Zutphen.

Vanwege de uitbreiding van het aantal treintrajecten met de Twentse treinlijn Zutphen-Hengelo-Oldenzaal, waren er meer werkplekken nodig. De voormalige ASL ruimte op de 1e verdieping was daarvoor wat aan de krappe kant, vandaar de keus om naar een grotere ruimte te gaan.

Pascal Aalberts (Manager Operations Support) is blij met deze verandering. ‘Hiermee zijn we prima voorbereid op de komende jaren. De 14 verkeersleiders moeten nog even wennen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ze zich snel thuis voelen. Aan het uitzicht dat kan het in ieder geval niet liggen’, zegt Pascal.

De ASL in regio oost monitort het treinverkeer op de trajecten ArnhemTiel, Arnhem-Doetinchem-Winterswijk, Zutphen-Apeldoorn, ZutphenWinterswijk, de Vechtdallijnen en Zutphen-Hengelo-Oldenzaal.

Puzzel mee

Puzzel mee en maak kans op een bioscoopbon t.w.v. 25 eUro

De prijswinnaars van uitgave 3 zijn:

- Bas Jaquet | Machinist in Opleiding

Almelo- Mariënberg (Regio Oost)

- Eduard Aelmans | Chauffeur kleine bus Maastricht (Regio Limburg)

- Boukje Weening | Chauffeur Doetinchem (Regio Oost)

Om net als hen kans te maken op een bioscoopbon zoek je onderstaande woorden in de woordzoeker.

sudoku

De overgebleven letters vormen de oplossing. Stuur die oplossing vanaf jouw Arriva mailadres naar communicatie@arriva.nl.

woordzoeker

BETER

BLOEI

DOEL

HORIZON

IDEE

INZICHT

KRACHT

LATER

MORGEN

ONTWIKKELING

OPZET

PROGNOSE

STAPPEN

antwoord

STRAKS

STREVEN

VERBETEREN

VERMOEDEN

VERTE

VOORNEMEN

VOORPRET

VOORSPELLING

VORMING

WENS

WIL

ZIN

Arriva bereikt de mijlpaal van 25 miljoen check in & check outs met de betaalpas.

Colofon

Redactie:

Arjen Visscher, Cidaq van Leiden, Michaël Hertzberger, Simone van Oosten, Peter Jeucken, Bart Mestrom, Stefan Claessens, Liesbeth Oelen, Harm Geels

Met medewerking van: Schrijf-Schrijf

Eindredactie:

Tamara Vannuys, Corporate Communicatie

Vormgeving:

Eelke de Boer, Corporate Communicatie

Fotografie:

Arriva Nederland,

Stefan Verkerk, The Playful Photographer; Mind of Visuals; Rutger Raymakers

Hiltsje de Boer, hiltsjefotografie

Drukwerk:

Grafische Groep Van der Eems

Puzzel: © DePuzzelmaker.nl

Met dank aan alle medewerkers die hebben bijgedragen aan deze uitgave.

De Arrivaria wordt met zorg samengesteld en op duurzame wijze gedrukt.

Je leest de uitgave digitaal op www.arriva.nl/Arrivaria

April 2024