23 Optelsom Van Commenée werd uitgedaagd om vooruit te kijken en terug te blikken omdat hij begin juni terugtrad uit het bestuur van NLcoach. Zes jaar was hij bestuurslid. Dat hij in 2014 toetrad noemt hij een logische optelsom. “Je zegt geen nee als je daarvoor gevraagd wordt. Zeker niet als dat gebeurt door Joop Alberda, de man die er zelf zo hard aan getrokken heeft om NLcoach te laten ontstaan. Bovendien voelde ik het als een morele verplichting om iets terug te doen voor de vereniging, voor het vak waar ik zoveel aan te danken heb. Dat is toch logisch.” Hij deed het met veel plezier. Ook al zaten er pittige jaren tussen. NLcoach kende flinke financiële malheur. “We zijn als vereniging een paar keer dicht langs de afgrond gegaan. Met name dankzij de inspanningen van George de Jong en Chris Vriens, en met de nieuwe bestuursleden Paul van Ass en Norbert Groenewegen, kunnen we nu weer ademhalen.” En is het tijd om zonder zorgen afscheid te nemen. Niet dat Van Commenée er per se mee wilde stoppen, maar zijn termijn liep af. “Bovendien is het een goed moment. Het is nu letterlijk tijd voor anderen. De afgelopen tijd is al een groot deel van het oude bestuur afgelost, om dezelfde reden. Ik was nog de enige met binding met het verleden, die soms vanuit historisch besef in een vergadering zei ‘ik zou dat maar niet doen, dat is toen al geprobeerd. Tuurlijk, dergelijke kennis kan waardevol zijn, maar soms ook remmend. Het is juist goed dat er nu, onder voorzitterschap van Paul van Ass, nieuwe mensen zitten, met veel nieuw elan.”
Ontwikkeling Er ligt voor zijn opvolgers nog voldoende werk. “Omdat er altijd behoefte blijft aan betere coaches. Op alle niveaus. Betere coaches betekent betere sport. Dat geldt op amateurniveau, waar een enthousiasmerende jonge vader het spelplezier van zijn zoon en diens vriendjes vergroot. En op topniveau, waar een coach de sporter kan helpen met het vinden van die ene millimeter of duizendste van een tel verbetering. Alle sporters, van elke niveau en in elke sport, zijn geholpen bij betere coaches. Er blijft altijd behoefte aan scholing, aan ontwikkeling.”
“Het gaat om de woorden die je zegt, om de woorden die je niet zegt. Hoe je ze zegt. En wanneer je ze zegt. Maar ook wanneer je zwijgt”
Dat er van dat enorme leger aan coaches en trainers nu slechts enkele duizenden lid zijn van een belangenvereniging als NLcoach, stoort Van Commenée, al is het maar een klein beetje. “Weet je, als je op een bootje zit dat je drijvende moet houden door continu te hozen, als je op koers moet blijven én zorgen dat de zeilen niet scheuren, dan kan je niet ook nog tegelijk gefrustreerd zijn dat je natte voeten hebt. Dan is er geen tijd om van zoiets te balen. Dat wil ik in dit geval ook niet.” “Aan het onderwerp commitment, over consumeren of meebouwen, zou je gerust een heel themanummer van dit blad kunnen wijden. Daar kan je zoveel over zeggen. Al denk ik wel dat we, met de nieuwe plannen, met NLcoach op de goede weg zijn. Met Arko Sports Media wordt nu een platform gecreëerd, een podium dat anno 2020 meer mogelijkheden biedt. Dat is een stap in de juiste richting.” Aan een nieuwe site en database voor NLcoach wordt gewerkt, het blad krijgt een upgrade. En ook aan het aanbod van bijscholingen, lezingen en (de in deze tijd erg populaire) webinars wordt gewerkt.
Samenwerking Vernieuwing, verjonging, Van Commenée ziet het geenszins als een bedreiging. Hij is al jaren de man die pleit voor samenwerking, tussen coaches uit diverse sporten, tussen atletiektrainers onderling. “Het is een abc’tje. Twee weten meer dan één. En tien meer dan negen. Waarom zou je geen gebruik maken van elkaars expertise? Of juist profijt trekken uit het feit dat de ander minder ervaren is. We hebben nu een dozijn coaches bij de Atletiekunie. Een aantal daarvan, waaronder ik, is al ouder, in de zestig. Maar er zijn recent ook wat nieuwe bijgekomen, bij wijze van spreken net van school. Bram Peters is er zo één, die is sinds vorig jaar talentcoach. Hij weet veel van meten, van het wegen van testgegevens. Dat is waardevol. Maar minstens zo waardevol is het dat hij ons steeds vraagt waarom we bepaalde dingen doen zoals we ze doen. Hij jaagt daar de boel mee aan, zorgt dat we al onze zintuigen open moeten zetten, dat we de dingen niet vanzelfsprekend maar blijven doen zoals we ze doen. Als je gelooft dat iedereen wat te melden heeft, gaan de luiken tenminste open.” Hij heeft een hekel aan de copy-paste-coaches, kan genieten van trainers die hun eigen inbreng hebben. En die zich telkens weer proberen te verbeteren, door bij te lezen, door zich bij te scholen. Elk jaar weer kijkt Van Commenée zijn ogen uit op het Nationaal Coach Congres op Papendal. Tijdens die dag, in december, komen zo’n vijfhonderd coaches bijeen. “Vogels van diverse pluimage, ja zo kan je het wel stellen. Jong en oud, ervaren en onervaren. Werkend aan de top, of juist bij de basis. En toch voel je dan altijd een enorm gemeenschappelijk belang en gevoel. Die vibe is die dag vaak letterlijk tastbaar. Het is mooi om te zien dat coaches die elkaar tot die dag nog nooit hebben gezien, die vaak uit heel andere sporten komen, dan ervaringen delen en aan het eind van de dag weer een stuk wijzer huiswaarts keren. Ook zij zijn, misschien wel elke dag, bezig met beter worden.” ■