Wissel april 2009

WISSEL

2/2009

In dit nummer: Nieuw Crossparcours Argo Verslag Rotterdam ARGO jeugdpagina Ida Jacobs en BBR Corrie Nusselder ­assisteert Roparun: 24-uurstraining De Route van …

Van de redactie Het hardloopseizoen is nu toch echt begonnen. We zitten midden in de wedstrijden, het weer houdt zich prachtig, de lopers hebben er zin in. Ook fijn voor de redactie van de Wissel, want er is weer het nodige leven in de brouwerij.

Groot nieuws is natuurlijk het nieuwe cross­p arcours, notabene op een steenworp afstand van de baan. De finalecross van de jeugd is er gelopen en Gert-Jan ­Wassink heeft hem officieel geopend. Lees erover in dit nummer. Ook hebben we weer een Route van …

Deze keer het vermelden waard, want de schrijfster had nog geen route. Toen heeft ze op de fiets wind en regen getrotseerd om er een te maken. Een mooie. En goed geschreven.

En nu even in hoofdletters: LOPERS, JULLIE VERSLAGEN ZIJN VAN HARTE WELKOM!

Colofon Redactie Marelle Boxem, René Boxem, Katinka Wetzels, Gerard Smeitink en Theo van Bergen Fotografie Voorpagina: Carlo Stevering Training Roparun: Roel Klein­penning Vormgeving Frans Hesselink Ontwerpbureau Drukwerk Preduxion Doetinchem Redactieadres Wannedreef 25, 7006 LR Doetinchem Tekst bij voorkeur digitaal ­a an­l everen uiterlijk 3 juni 2009, per e‑mail naar: wissel.argo@orange.nl De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen in te ­korten of te herschrijven.

Uw advertentie in clubblad Wissel?

E-mail Henny Metz op sponsoring@argoatletiek.com

Van de voorzitter Beste leden,

“Heb jij al wel eens een wereldrecord gelopen?” vraagt een jongen van een jaar of acht. Het is de eerste keer op deze mooie zondag dat Gert-Jan Wassink even niet weet wat hij moet zeggen.

Tijdens zijn loopclinic hangen vele kinderen, en met hen hun ouders, aan zijn lippen. De clinic is letterlijk en figuurlijk een mooie opwarmer, want de warming-up is het thema van de finaledag van de Wintercrosscompetitie. “Warmingup is heel belangrijk, een computer moet ook eerst opstarten” is de eerste tip die we meekrijgen. Tijdens deze afsluitende dag overheerst het gevoel van een nieuw begin. Vanwege het jaargetijde, de opening van een prachtige, door Arie Reugebrink gerealiseerde, crossbaan, maar vooral een nieuw begin van een geweldige jeugdgroep. “Let goed op je houding, je moet trots zijn op jezelf” blijkt de perfecte samenvatting van deze dag.

De deelnemers aan de Roparun zijn, met alle respect, al wat ouder. Dat kan ook niet anders, want men moet in teamverband 530 kilometer afleggen. Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo’n 65 kilometer lopen, ofwel meer dan anderhalve marathon. Binnen Argo blijkt het geen probleem om acht kanjers te vinden die stuk voor stuk jarenlange loopervaring hebben. Maar de Roparun vraagt niet alleen om loopervaring.

Het is ook een logistiek en organisatorisch spektakel. Willem Wassink heeft het hele parcours al verkend en ging proefdraaien in de Achterhoek. De ongelofelijke rij plaatsnamen die hij uit zijn hoofd opsomt doet mij duizelen. Naast de sportieve inspanning leveren ze een andere inspanning: geld ophalen voor mensen met kanker.

De 5 x 5 op 9 mei is wellicht een mooie onderbreking voor deze kilometer­ vreters. Dit evenement staat, naast de sportieve uitdaging, al jarenlang bekend om de gezelligheid. Nadat Argo goed gekeken had naar een voorbeeld in Duitsland (Weeze), werd in 1990 een parcours uitgezet in de Kruisberg. Een jaar later was onze huidige locatie op de Bezelhorst – op een baan van louter gras – het decor voor de estafetteloop. Zelfgebakken taarten, cakes en koeken zorgden toen en nu nog steeds voor de aanvulling van de verloren calorieën.

Binnen het bestuur is ook aandacht voor de langere termijn, zoals de vorm­ geving van een beleidsplan, maar ook praktische zaken die vroegtijdig moeten worden uitgedacht. Zo wordt in de zomer van 2010 de toplaag van de baan vervangen. De Gemeente Doetinchem is, als eigenaar van de baan, hiervoor verantwoordelijk. Onze huidige baan is 15 jaar oud en met dit onderhoud kunnen we er evenzoveel jaren mee vooruit. Tijdens ons jubileumjaar (in 2011 bestaat Argo 50 jaar) kunnen we dus beschikken over een ‘nieuwe’ baan. De warming-up voor het jubileum kan beginnen.

Let goed op je houding en wees trots op jezelf en op Argo.

Henk Woolschot, voorzitter AV Argo.

Prima vrijwilligersavond

Op vrijdag 27 maart organiseerde Argo weer de jaarlijkse avond om alle vrijwilligers die een steentje bijdragen aan Argo te bedanken.

Bij de ingang werden we met een al dan niet alcoholvrij glaasje champagne ontvangen door de twee gastvrouwen, Dinie en Flora. Na een toast met deze twee dames ontmoetten we in onze mooie kantine ruim vijftig andere vrijwilligers.

Degenen die er niet waren hebben wat gemist, want speciaal voor deze avond kwam Firma Irma optreden.

Dit duo bracht een prachtig en komisch opgezet programma met veel zang en dans, waarbij de zangeres het contact met het publiek zeker niet schuwde. Ik heb Benno Huntink nog nooit verlegen gezien, maar van deze dame had hij niet terug. We kregen een aantal schitterende nummers te horen in het Achterhoeks dialect. Zoals het liedje Ie kump er wel. Een mooie slogan voor lopers tijdens de wedstrijd. Na dit enerverende optreden praatten

Kab DI-DO ADV 180x131 magenta en cyaan

Didam Doetinchem Emmeloord Gouda Kampen Tilburg Urk Voorburg Warnsveld

25-11-2008

11:24

we onder het genot van heerlijke hapjes en een glaasje wijn na.

Organisatie, namens iedereen bedankt voor deze gezellige avond met prima programma!

Theo van Bergen

Pagina 1

Uw financiĂŤle coach

Parallelweg 29, Didam Tel: (0316) 22 15 08 didam@kabaccountants.nl Gildenbroederslaan 4, Doetinchem Tel: (0314) 37 70 00 doetinchem@kabaccountants.nl www.kabaccountants.nl

K A B

-

V E R S T A N D

V A N

Z A K E N

Zomer Als man van middelbare leeftijd heb ik een diepgewortelde angst voor het moment waarop ik niet meer meetel.

Er bestaan gewis culturen waarin oude mannen gerespecteerd worden als nooit tevoren in hun leven, maar daar reken ik onze wegwerpcultuur niet toe. Nu ik daarover nadenk, vind ik dat ietwat onhandig van ons. Vrijwel elke sterveling wil oud worden en wat is er dan mooier dan alsmaar in aanzien stijgen? U wilt niet oud worden, zegt u? Hmm … wellicht deelt u mijn angsten om afgeschreven te worden en zou u elders in de wereld wel stamoudste of iets dergelijks willen worden. Enfin, denkt u er nog maar eens over na.

Willekeurig vang ik intussen signalen op van mijn verval: na een lange computerzit kan ik nauwelijks nog in beweging komen, collega’s die zich fluisterend op mijn opvolger verheugen, huisgenoten die mijn mening voor kennisgeving aannemen, en al wat mij ten dans vraagt op een sporadische bruiloft is mijn behaarde tante. Zo incasseer ik driekwart van het jaar en neemt de ernst van mijn waarnemingen jaarlijks toe.

Gelukkig hoor ik u vragen, beste lezer, “Driekwart?”. Anders was u verstoken gebleven van mijn laatste beetje levensplezier. Dat bevindt zich steevast in de zomer. Toen ik enkele weken geleden moest constateren dat mijn weegschaal een hoogtepunt en mijn conditie een dieptepunt bereikt had, besloot ik er op los te gaan.

Vrijwel dagelijks trek ik ten strijde, en wat eerst voetje voor voetje genoemd mocht worden, begint meer en meer te lijken op een hinde die de donkere bospaden slechts toucheert. Met de kracht van de zon, nemen dagelijks mijn eigen krachten toe. Ik geniet door de komst van de zomer en mijn plezier bereikt hier en daar nog medemensen ook. Zo verbeeldde ik me gisteren dat twee paardrijdende, uitgelaten meiden giechelend omkeken toen ik hen – uiteraard in een moordend tempo – aan een prachtige bosrand passeerde. Ik tel godzijdank nog mee.

Verbaast u zich niet als u mij binnenkort weer treft in de tot Yab Yum geverfde Argo-kantine. Gedeelde zomer is per slot dubbele zomer.

Bert Woolschot

‘Rotterdam’ door de ogen van Wander Bod Ik zal maar beginnen met mijzelf kort voor te stellen: ik ben vorig voorjaar lid geworden van ARGO en ben gaan trainen bij de langeafstandsgroep van Willem Wassink. In oktober liep ik mijn eerste marathon, in Amsterdam. Ik begon daar goed, op een mooi schema van 3.30 uur en dat ging goed tot de 35 km. Toen kwam ik echt de man met de hamer tegen en eindigde ik in 3.40 uur. Ook een hele mooie tijd voor een eerste marathon, maar ik had al direct nadat ik over de streep kwam de overtuiging dat dit beter moest kunnen. Ik besloot dan ook al vrij snel om te starten in de marathon van Rotterdam in 2009.

Na een korte periode van redelijk rustig trainen begon ik in december weer met de nodige wedstrijden.

In januari liep ik ter voorbereiding de halve van Egmond, de Asselt­ ronde in de Midwintermarathon van ­A peldoorn, en de 30 km in de Achtkastelenloop in Vorden. Deze voorbereidingsperiode kwam ik goed door, en begin april had ik het gevoel dat ik er helemaal klaar voor was. Op zaterdag 4 april vertok ik dan ook samen met mijn vrouw José naar ons hotelletje in ­RotterdamZuid. ’s Middags meteen met de metro naar het beursgebouw om mijn startnummer op te halen en natuurlijk te snuffelen op de hardloopbeurs tussen al die mooie spullen.

De start Toen kwam de dag, zondag 5 april.

Vroeg opstaan om te ontbijten en op tijd vertrekken naar de start. Ik moest mij in het startvak opstellen voor de tijd tussen 3.30 uur en 4.00 uur. Ik wilde nu toch wel rond de 3.30 uur proberen te lopen, en ik was vroeg, dus het lukte me om redelijk voorin het vak starten. Het leek een mooie dag te worden. In het begin was het toch nog wel wat fris, maar toen het drukker in het vak werd steeg ook de temperatuur.

De bewolking werd dunner en de zon kwam er langzaam door. Lee

Towers begon te zingen, maar was onverstaanbaar door de helikopter die boven ons hing. Na zijn goedbedoelde, aanmoedigende lied klonk er een kanonschot en de meute kwam in beweging. Wat een gigantische ervaring is dat als je in zo’n mensenmassa, in een dubbele rij, richting Erasmusbrug gaat. Echt een indrukwekkende hoeveelheid lopers.

De klim Via de Erasmusbrug liepen we een ronde door Rotterdam-Zuid. Ik liep lekker en kon mij goed aan mijn voorgenomen schema van 3.30 uur houden. Op het halve marathonpunt kwam ik door in 1.42.53 uur; dit was zelfs al iets sneller dan mijn schema. Vervolgens kwam de Erasmusbrug opnieuw in zicht. Ik probeerde mijn ritme vast te houden bij de klim naar de brug. Dit lukte

Loper in the picture

Johanna Reugebrink mij goed, maar aan de overkant merkte ik dat ik toch wel even wat herstel nodig had.

Doorgaan Na die tweede keer Erasmusbrug begon de wedstrijd pas echt. De ronde om het Kralingsebos begon geleidelijk steeds zwaarder te worden. Na 35 kilometer ging het toch meer moeite kosten om mijn tempo vast te houden, en vanaf de 37 kilometer moest ik mijn tempo geleidelijk steeds iets verder laten zakken. Maar als je dan in de laatste kilometers zo’n enorme mensenmassa langs de kant ziet staan kun je niet stoppen en blijf je doorgaan, terwijl je lijf schreeuwt om stoppen. Op de finish zette ik mijn klokje stil en kwam ik uit op een tijd van 3.31.10 uur. Toch een fantastische tijd waar ik erg tevreden over was.

Mijn tijd van de vorige marathon met 9 minuten verbeterd.

Goed gevoel Nadat ik over de finish was, blokkeerden mijn benen helemaal en kostte het mij veel moeite om weer naar de plek te wandelen waar ik met mijn vrouw had afgesproken.

Maar na een lekker warm bad en twee uur verder was ik er weer bovenop en overheerste het goede gevoel. De volgende dagen een beetje spierpijn gehad maar dinsdag toch al weer wezen uitlopen. Heerlijk: lekker ontspannen lopen zonder met een schema rekening te hoeven houden.

Super marathon Het is echt een super marathon om te lopen. Ik ben er al een keer als supporter bij geweest en heb toen al wat van de sfeer kunnen proeven, maar als deelnemer overtreft het dat gevoel nog veel meer. Wat een sfeer en wat een mensenmassa bijna langs de hele route. De stad Rotterdam leeft echt voor de marathon.

Wander Bod

Johanna is geboren in Zuid-Holland, en na twee jaar ging het richting Drenthe. Na hier vijf jaar gewoond te hebben was Zutphen het volgende station. Laat Arie, ook geen onbekende binnen de club, hier nou toevallig ook wonen. Je raad het al, ze vonden elkaar.

Maar Arie had werk in Doetinchem en dat werd dus verhuizen.

Ze hebben twee zoons, en deze zijn lid geweest – hoe kan het ook anders – van Argo. Maar aan hardlopen hadden ze een broertje dood.

Vandaar dat het speerwerpen en 100 meter sprint werd. Maar toen ze als familie wilden deelnemen aan de 5 x 5 moesten ze eraan geloven en was het afzien voor de boys.

Johanna heeft het tot de halve marathon gebracht en dat was voor haar afzien. Want ze was te laat in beweging gekomen en nog wel dankzij – daar hebben we hem weer – Arie. Die had haar spontaan voor een training bij Janneke opgegeven en dus moest ze wel. Eerst nog bij het Rietveldlyceum en nu op de donderdagmorgen, nog altijd, bij Janneke. Ze heeft in verschillende commissies gezeten, en maakt ook

nog vier keer in de week schoon in het clubhuis. Een kleinkind gaat dan mee; als oppasoma moet je iets. Een nieuwe sporter is alweer geboren, want de kleine vraagt altijd of ze een rondje op de baan mag lopen.

Maar Johanna heeft meer kwaliteiten. Ze heeft in en om het huis veel zelfgemaakte beeldhouwwerken staan. Deze hobby beoefent ze nu zo’n zeven jaar en de fijne kneepjes leert ze van Astrid van Damme.

Maar zo is er meer wat ze leuk vindt, onder andere vakantie vieren.

Met de kinderen altijd k(r)amperen in Nederland en Denemarken.

Nadat de jongens uit huis waren, zijn er veel warme Griekse eilanden bezocht.

Autorijden mag ze graag doen, het liefst in een leuke auto. Ze hebben een Mini, helemaal kaal gemaakt door Arie. Nadat ze in april op vakantie zijn geweest knapt Arie hem op en dan kan Johanna rondscheuren door de Achterhoek.

Nieuw crossparcours voor Argo

Baancoördinator Arie Reugebrink dacht het tien jaar geleden al. “Zo’n mooi stukje grond, vlakbij de atletiekbaan, dat heb je nergens.” Maar helaas, het was vervuild, tegenwoordig is het natuurgebied, en de gemeente Doetinchem zei ‘nee’.

En bleef nee zeggen. Tot Arie, Jan Manenschijn en Manfred Vels de koppen bij elkaar staken.

Zoals iedereen weet is Manfred trainer van de jeugd. Hij signaleerde dat er steeds meer kinderen willen hardlopen. Leuke ontwikkeling, niks mis mee, maar je wilt met het spul wel eens van de baan af. Dat doen de recreantengroepen tenslotte ook regelmatig, in de Kruisbergse bossen. Maar die liggen op een kleine drie kilometer van de baan. En dan is de training nog niet eens begonnen. Beetje ver voor de mini’s. Dus: “Mogen we voor hen dan dat stukje grond hebben, gemeente?” Natuurlijk duurde dat ook weer even, maar uiteindelijk ging Doetinchem overstag. De belangrijkste hobbel was genomen.

Crossklaar maken Maar nu moest het parcours nog ‘crossklaar’ gemaakt worden. Arie: “We hebben toen in de groepen rondgevraagd wie er wel wilde helpen en al gauw hadden we een aantal trainers, leden en ouders van jeugd die de handen wel uit de mouwen wilde steken. We waren ook erg blij met het aanbod van Mario van Zuilen om met zijn graafmachientje te komen. Twee zaterdagen in maart zijn we in de weer geweest om bomen en blad weg te halen. Niet te veel, want we wilden het zo natuurlijk mogelijk laten. En verder hebben we erg veel zwerfvuil verzameld. Een container van 1000 liter vol, om precies te zijn. Maar nu hebben we dan ook een pracht van een crossparcours. Ook supermooi voor heuveltraining.”

Op naar 5 april Natuurlijk moet zo’n mooi parcours ook een naam krijgen en liefst officieel geopend worden, vond Manfred Vels. En wiens naam kan het beter dragen dan dat van Gert-Jan ­Wassink, onze clubcoryfee. Geluk-

kig was Gert-Jan erg vereerd; hij wilde graag komen om het parcours te openen en een clinic te geven.

Op zondag 5 april zou het allemaal gaan gebeuren. Niet toevallig, die datum, want de finalecross (zie jeugd­p agina) werd ook op die dag gelopen. Op het nieuwe parcours, natuurlijk.

De clinic Zondagochtend 5 april was het flink druk op onze atletiekbaan. Zo’n 75 kinderen en ouders dribbelden achter Gert-Jan Wassink aan voor de clinic Hoe doe ik een goede war-

ming-up. Na wat loszwaaien was het tijd voor de loopscholing. Gert-Jan deed de oefeningen voor en legde daarbij uit waar ze goed voor waren.

Enthousiast deden de jeugd en hun ouders dit vervolgens na. Gert-Jan vond het geweldig om jong en oud bij elkaar te krijgen en samen te trainen. “Volgens mij had iedereen het naar z’n zin en daar gaat het om. Ik vind het belangrijk de jeugd enthousiast te maken voor het hardlopen.

Techniek is daarbij erg belangrijk, maar vaak wordt daar te weinig op gefocust. Door deze clinic kan ik iets van mijn kennis overbrengen. Ik hoop dat de jonge talenten dit meenemen in de wedstrijd.” Ook gaf hij nog een groepsopdracht. Gert-Jan: “Atletiek is weliswaar een individuele sport, maar je leert van elkaar.

Door gezamenlijke opdrachten leert de jeugd elkaar te corrigeren op de juiste manier. Hopelijk draagt deze oefening een beetje bij aan het besef dat je samen sterk kunt worden.”

Gert-Jan Wassink crossparcours Toen de clinic was afgelopen verzamelden alle kinderen en ouders zich rondom de Achterhoekse atleet om gezamenlijk af te tellen voor de officiële opening van het Gert-Jan Wassink crossparcours. Jan Manenschijn overhandigde de schaar, waarna Gert-Jan het lint door mocht knippen. Na de woorden “Welkom op het Gert-Jan Wassinkparcours!” klonk het startschot en ging de Argo finalecross van start.

Met rode hoofden kwamen de lopers voldaan over de finish van het zware parcours dat pittige

heuveltjes afwisselt met stukjes mul zand. Gert-Jan: “Een super crossparcours om goed op te kunnen trainen, en mooi om een wedstrijd op te lopen. Ik hoop dat Argo hierdoor een paar goede toekomstige crossers erbij gaat krijgen. Zo zetten we Argo op de kaart.”

Het is de bedoeling dat er op het parcours een aantal routes komen.

Arie: “Ja, tweeëneenhalf rondje is bijna een kilometer. We gaan drie routes van verschillende lengte uitzetten. De markering gebeurt door middel van kleuren, dat gaan we in juni regelen. Eerder kan niet, want het is een stukje natuurgebied en op dit moment broeden er vogels als de groene specht en de buizerd.”

Kortkortkortkortkortkortkortkort Argo-Agenda

Nieuwe huurovereenkomst met gemeente Doetinchem

9 mei 3 0 mei 2 juni 15 juni

Op de bestuursvergadering van 6 april jl. is de nieuwe huurovereenkomst met de gemeente Doetinchem getekend. Dit betekent dat alles binnen de hekken van het atletiekpark nu van AV ARGO is met uitzondering van de grond en de atletiekbaan.

Van Argo zijn nu clubhuis en wedstrijd­s ecretariaat, maar ook alle materialen die er staan zoals springkussens, de nieuwe kappen

5 x 5, 13.00 uur Roparun Deadline kopij Wissel 3 Bestuursvergadering, 20.00 uur 2 7 juni Stedenwedstrijd ­p upillen 1 juli Start Tour de Argo 4 juli Familiedag 6 juli Wissel 3 verschijnt 2 7 juli Start zomerstop (3 weken) 2 aug Deadline Wissel 4 2 sept Wissel 4 verschijnt 7 sept Bestuursvergadering, 20.00 uur 12 sept Start verkoop Grote Clubactie 2 okt Deadline kopij Wissel 5 3 okt Clubkampioenschappen jeugd

Baancoördinator op vakantie Onze baancoördinator Arie ­Reugenbrink gaat eind deze maand een aantal weken op reis. Wie hem in die periode gaat vervangen wordt zo snel mogelijk bekend­ gemaakt op het publicatiebord in baan 9.

daarover heen, en de netten met hun geraamtes voor kogel- en speerwerpen enz, enz.

In 2010 renovatie atletiekbaan Als alles volgens plan verloopt, wordt in de tweede helft van mei 2010 gestart met een totale renovatie van onze baan. Hij is daardoor een paar maanden uit de running, maar: in ons jubileumjaar 2011 heeft Argo een gloednieuwe baan!

ARGO JEUGD Atletiekclinic voor winnaars lotenverkoop Op woensdag 18 maart deden Luuk en Mayke Nusselder, Sabrine en Seline Vels en Merle Odolphy mee aan een atletiekclinic op Papendal. Deze vijf kanjers waren er op uitnodiging van De Grote Clubactie omdat ze de meeste loten hadden verkocht. Onze atleten vertellen over deze bijzondere dag.

Merle Merle: “We werden door Robert Lathouwers (beroemde 800 meterloper) twee uur lang getraind. Eerst kregen we allemaal een t-shirt, daar stond op “Ik ben de beste”. Eerst deden we een spelletje als warming-up en gingen we een rondje rennen. Daarna gingen we knieheffen, hakken-billen, huppelen enzovoort. Hierna hadden we pauze en had iedereen tijd voor wat drinken en ………. handtekeningen en foto’s natuurlijk!Toen de pauze voorbij was moesten we in de opdrukstand zitten en proberen elkaar met de handen om te duwen. Daarna gingen we verspringen.”

Mayke en Luuk Mayke en Luuk: “We vonden het ook vet dat we dat t-shirt kregen. We kregen les van Robert. Eerst gingen we een rondje inlopen met oefeningen, daarna een soort loopscholing.

Toen hebben we ook nog een spelletje gedaan met hoedjes overbrengen. En we hebben gesprint.

We moesten op onze rug liggen met onze ogen dicht. En als hij “ja” zei moesten we zo snel mogelijk opstaan en naar het eindpunt sprinten. Ook verspringen en estaffette was heel erg leuk. We hopen dat we dit nog vaker gaan doen, het was supergezellig.”

Beroemdheden De trainingen waren bijzonder leuk om te zien en er werden heel veel verschillende oefeningen gedaan.

Luuk was de sterkste bij het armpje wegtrekken en mocht het in de finale opnemen tegen Robert Lathouwers. Het was heel spannend, maar uiteindelijk liet Luuk hem winnen. Tussendoor kwam de ene na de andere beroemdheid trainen op de mooie baan. Eerst Gregory Sedoc, de Europees kampioen hordenlopen op de 60 meter indoor. Ook zagen we enkele voetballers van Vitesse, en Melissa Boekelman was er, de Nederlands kampioen kogelstoten. Toen ging de aandacht van alle vaders uit naar Jolanda Keizer. Zij won onlangs een zilveren medaille bij de meerkamp bij de Europese kampioenschappen indoor. We gingen uiteraard op handtekeningenen fotojacht.

Sabrine en Seline Sabrine en Seline: “We vonden de lessen van Robert ook heel leuk.

Vooral de oefeningen waarbij we op onze rug moesten liggen en wegsprinten, en het armpje wegtrekken.

We hebben twee keer gewonnen bij de estafette aan het eind. We hadden een snelle groep met Sabrine, Mayke, Merle en Seline. We vonden het helemaal stoer dat Gregory Sedoc er aan het trainen was en dat hij met ons op de foto ging en ons zelfs een handtekening gaf.”

Staartje Als laatste kregen ze een oorkonde en gingen ze met z’n allen op de foto. Deze fantastische dag had trouwens nog een leuk staartje voor Seline; zij mocht de sprintoefeningen van Robert Lathouwers tijdens haar eigen training bij Argo laten zien. En trainers Corrie en Manfred kregen op deze middag weer wat nieuwe ideeën.

Marije en de finalewedstrijd

Hallo alemaal Ik heb zondag 12 februari mee gedaan aan de finale wedstrijd van de 1k runaway in het omnisport in Apeldoorn.

Ik heb een redelijk resultaat aan overgehouden met een tijd van 3.42.43 en de 11de van de 17 meisjes.

Het was erg groot van binnen en buiten.

De tribune’s waren zeker 20 meter hoog bij de hoogste stoelen Mijn mede argonaut Fin heeft er ook geen gras over laten groeien,en heeft dus ook top gepressteert.

De wielrenbaan loopt mee met de hardloopbaan,het was net een cross baan maar dan net effe anders.

En ik heb dit ervaren als een mooi hardloop evenemt.

Groetjes Marije van Aken

DGUEJ OGRA Even kletsen met ... Bryan Hissink de landing steeds meer last van zijn knie, daarom is hij zich, toen hij A2pupil werd, gaan toeleggen op alleen de korte afstand. En met succes; hij werd Nederlands kampioen op de korte afstand indoor en behaalde tweede plaatsen met het estafetteteam. Nu hij bij de junioren zit heeft hij ook eerste plaatsen behaald op de 60 en 80 meter en met het estafetteteam bij de D2 junioren.

Wie is je grote voorbeeld?

Usen Bold, een eersteklas sprint­ kanon. Ik hoop dat ik ooit zo snel word als deze gigant.

Bryan is 14 jaar en de sprintkoning van Argo. Hij begon in 2003 bij de club als B-pupil bij Jolande en Theo.

Tijdens de stedenwedstrijden in die begintijd kon hij zich meten met de sprinters van de andere verenigingen, en al snel was hij die de baas op de korte afstand. Behalve sprinten kon Bryan trouwens ook goed verspringen. Helaas kreeg hij tijdens

Eind cros wintercompetitie Iedereen moest om 9:30 aanwezig zijn bij av argo.Om 9:40 begon Gert Jan Wassink met zijn clinic.

Iedereen moest een rondje in lopen.

Daarna begon Gert Jan met een paar oefeningen.Nadat we oefeningen hadden gedaan deden we een loopscholing,die uit vier verschillende onderdelen bestond.Na de loopscholing werd het Gert Jan Wassink cross parcours geopend.Om 10:45 gingen de pupillen van start.

Met hoge snelheid stormde ze af op het parcours, ze legde de afstand van 1000m in hoog tempo af ..Toen gingen de broertjes en vriendjes van start,ook zij liepen het parcours snel,voor dat je het wist waren ook zij klaar. De ouders hadden nu drie

Wat eet je voor een wedstrijd?

Meestal brinta met melk en suiker.

Hoe ziet je trainingsprogramma er uit?

Ik train minstens drie keer per week, vooral de start en run van de sprint, en ik doe aan fitness voor mijn schouders en benen.

Wat zijn je persoonlijke records?

11.6 seconden op de 100 meter bij de Gelderse selectie, en 11.3 secon-

wedstrijden gezien dus werd het tijd dat zij ook gingen lopen.Zij liepen goed voor minder getrainde mensen en waren snel binnen zodat de prijs uitreiking en de loting kon beginnen.Na een spannende loting waar al veel prijsjes werden verloot werd de spanning extra verhoogt voordat de bekers werden weg geven voor de winnaars van de wintercross competitie.Nadat alle bekers waren weg geven was het tijd om weer naar huis te gaan.Wij hebben er een mooi cross parcours bij ,gemaakt door de trainers ,ouders en enkele pupillen.

De wedstrijd was erg mooi en ook was het gaaf dat Gert Jan Wassink er was.

Ik hoop dat het volgend jaar weer zo gaaf wordt David van Bergen

den op de 100 meter bij de nationale jeugdselectie.

Wat is je volgende doel?

Goed presteren op de Fysec games in Portugal. Ik ga daarheen met Sten Schaper, Saskia van bergen, Sophie Snelder en Sophie Gerritsen. Zij vertegenwoordigen het Rietveld Lyceum bij die wedstrijden.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik wil mijn studie aan het Metzo college afmeken en daarna verder in de autotechniek. En ook wil ik me ontwikkelen in de 100 en 200 meter.

Heb je nog andere hobbies?

Ja, computergames om tot rust te komen.

Welke tips heb je voor onze aanstormende jeugd?

• goed rusten voor de wedstrijden • goed luisteren naar aanwijzingen van de trainers • goed eten voor en na de wedstrijden • studie gaat voor de sport • bij blessures niet te snel weer beginnen.

De route van …

Maike den Houting Leuk hoor, in de Wissel: “De route van...” Maar ik kan nooit meedoen. Ik heb namelijk geen route. Ook geen rondje, geen slingerende lussen of een weg van A naar B. Ik heb gewoon niks. Elke woensdagochtend ga ik lopen met de groep van Flora, achter de meute aan, met het verstand op nul. Na vijf kwartier sta je zonder verdwaald te zijn plotseling weer bij baan 9 je schoenen te borstelen.

Waar we zijn geweest? Meestal in de Kruisbergse Bossen. Maar waar precies? Geen flauw idee.

Ik begon bij Argo halverwege 2004.

Fanatiek was ik hoor, die eerste jaren. Veel wedstrijdjes meedoen in de buurt, meestal 5-10 km en zelfs een keer een halve marathon.

Maar sinds twee jaar zit de klad er behoorlijk in vanwege de drukte thuis en op het werk en vanwege de nieuwe hobby saxofoon spelen.

Een eigen rondje loop je natuurlijk elke week, want zoiets moet je goed onderhouden. Je weet van je eigen rondje altijd hoe ver het is naar de volgende afslag. Bij elke splitsing besef je hoe laat je daar eigenlijk had willen zijn en hoeveel minuten je boven of onder je eigen streeftijd zit. Alles langs de route wordt bekend en zie je gestaag veranderen. Op een eigen rondje kun je niet verdwalen. Fantastisch allemaal!

Eigenlijk onbegrijpelijk dat ik er nog geen heb. Dus snel op de fiets om er eentje te ontdekken. En hier is ‘ie dan: het Kervelrondje. Vlak terrein, voornamelijk verharde wegen, nauwelijks afslagen en toch een afwisselende en prachtige omgeving. Het is een route van Keijenborg naar landgoed Het Kervel en terug. De start is bij bakkerij Sloot, Hengelosestraat 15 en de lengte is zo’n 10 km.

Routebeschrijving: Met de rug naar de bakker rechtsaf de straat en het dorp uit. Buiten het dorp gelijk de 1ste weg rechts (Wolsinkweg). Eindeloos rechtdoor bij alle kruisingen. Het wordt Zaarbelinkdijk en later Berendschotstraat. Pas op het kruispunt met de Elderinkweg linksaf. Opnieuw bij alle kruisingen rechtdoor. Elderinkweg wordt Bruinderinkweg. Na een poos kom je bij een kruispunt met rechtdoor een smalle doodlopende weg. Hier linksaf de Kervelseweg op. Deze wordt na korte tijd onverhard. Bij de T-splitsing rechtsaf de verharde weg op. Je loopt nu recht op Het Kervel af. Links aanhouden de onverharde weg op. Blijf wel even stilstaan om de geschiedenis van Het Kervel op het bord daar te lezen. Bij de T-splitsing linksaf de Krommedijk op. Vanaf daar is het opnieuw almaar rechtdoor over alle kruispunten en kom je via Bekveld weer in Keijenborg uit waar je de Kerkstraat volgt. Wanneer je op de kruising bij de Kerk een paar stappen rechtsaf zou gaan, heb je een café en een supermarkt gevonden.

Aan het eind van de Kerkstraat, net voordat je Keijenborg weer dreigt te verlaten, ga je rechtsaf richting Hummelo (ANWB-bord) de Hengelosestraat op waar je aan de rechterkant Bakkerij Sloot weer terug zult vinden. Lekker met een broodje op het bankje?

Jongens, ik heb een eigen rondje om stinkend jaloers op te worden!!

Corrie Nusselder assisteert Corrie Nusselder volgde samen met acht andere Argo-leden de opleiding tot assistent-trainer. Hoe is dat zo gekomen?

Corrie: “Ik ben al jaaaaaren bij Argo.

Ik deed aan triatlons, en om een beetje sneller te worden met lopen ben ik lid geworden. Sinds 1993 loop ik alleen nog. Op dinsdagavond bij Hans Legebeke, een supergezellig recreantenteam. Daarnaast nog twee keer heerlijk in de bossen.”

“Er werd al jaren tegen me gezegd dat de trainersopleiding wat voor mij was. Maar ik heb nooit toegehapt omdat de kinderen nog klein waren.

Toen Mayke en Luuk bij Argo kwamen, vroegen de jeugdtrainers of ik mee wilde helpen en daar ben ik vorig jaar mei mee begonnen. Ik zou er ook een cursus voor volgen, dus

dat werd die voor assistent-trainer, in oktober.”

“Het waren acht avonden waarvoor je heel veel moest lezen en voorbereiden. We hebben er ontzettend veel geleerd, heel veel gelachen en spierpijn overgehouden aan al die loopscholingen, haha. Ook moest je twee trainingen voorbereiden en lesgeven in een groep. Dat deed ik bij de jeugdgroep, op zaterdagmorgen bij Stefan. Superleuk om te doen, de kinderen waren ook heel enthousiast. Sinds november ben ik op zaterdagmorgen om negen uur bij de loopgroep voor kinderen.

Verder ben ik donderdagavond bij de junioren D van de partij voor de warming-up en het loopgedeelte.

Natuurlijk omdat onze kinderen er bij zitten, maar ook omdat het zo

Praktijk Oefentherapie Cesar

Ida Jacobs • Orthopedische klachten: rug, nek/schouder, heupen, knieën, voeten enz.

• Neurologische klachten: hernia, whiplash, c.v.a. enz.

• Zwangerschaps klachten: urineverlies, bekkenpijn enz.

• Sensomotoriek: grove en fijnemotoriek, schrijfproblematiek enz.

• Sportspecifieke klachten: 100% vergoed advies en begeleiding. en­ door ziektekost

ver zekeraar In het medischcentrum van Dichteren, Willy Brandtplein 16B Direct toegankelijk, zonder ver wijzing art s 7007 LB Doetinchem

Bel voor een afspraak: (0314) 36 02 23 www.cesarjacobs.nl

gezellig is, en je ze spelenderwijs heel veel kunt leren. Ook een recreantengroep lijkt me leuk. Dat zal ik de komende woensdagochtenden wel ervaren, want dan neem ik vijf trainingen van Flora over.”

Denkt ze al aan een opleiding tot trainer? “Het lijkt me wel heel leuk.

Maar ja, de tijd! Dat is het grootste probleem. Had ik het maar jaren geleden gedaan, dan was het een stuk eenvoudiger geweest. Maar: zeg nooit nooit.”

HUP Een raar woord eigenlijk. Hup. Haa Uuu Péé. Hup. Je hoort het wel vaker. Hup, 1 2 3, hup, 1 2 3. Hard­ lopend langs mensen die meestal niet hardlopen. Vaak juist heel weinig aan het doen zijn. Zittend op een terras of op een bankje naast de weg. Hup, 1 2 3, hup.

Groep onder de loep

De basisgroep

Van Dale zegt: ‘Aansporing, bekende aanmoedigingskreet bij internationale voetbalwedstrijden’.

Aansporing … Ja, daar kunnen wij lopers wel wat mee. Het is namelijk altijd heel prettig om te horen.

Komt ‘hup’ van huppelen misschien? Huppelen: ‘zich met sprongetjes voortbewegen’. Als lammeren in de wei. Nou dat is soms het geval met hardlopers. Kijk maar eens tijdens de warming-up naar de rare bokkensprongen die mensen dan doen. Dat lijkt vaak genoeg op huppelen. Echter, ik denk niet dat iemand ‘hup 1 2 3’ roept en verwacht dat er verder gehuppeld word.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ook niet harder ga lopen als iemand ‘hup 1 2 3’ roept. Eigenlijk denk ik dan dat die persoon van hardlopen totaal geen kaas heeft gegeten.

En dat die opmerking voortkomt uit een armoede aan woorden om iemand aan te moedigen. Zo van: ik moet iets zeggen, dus laat ik maar ‘hup’ roepen.

Aanmoedigen, daar zit ‘em de kneep. Kunnen we nog wel aanmoedigen? Echt aanmoedigen?

Ik ben daar wel benieuwd naar.

Eigenlijk wil ik jullie, lezers, vragen eens die ene aanmoediging die jou altijd helpt – zogezegd erdoorheen sleept – naar de redactie te ­s turen.

Dus: het woord, met kort het verhaal waarom het voor jou zo’n goede aanmoediging is.

In de volgende Wissel komt dan een bloemlezing. Of, als er echt een armoede is, niet. De uitdaging ligt er. Nu ben jij aan zet. Dus schud uit de mouwen die woorden!

Hup, 1, 2, 3!

Grit

Er zijn wel vaker begingroepen bij Argo geweest, maar dat was vaak een beetje ad hoc, op eigen initiatief. Een jaar of tien geleden begon het wat vastere vormen aan te nemen en nu draaien Bas en Hans de basisgroep al voor het vierde jaar. Hij is zelfs onderdeel van het beleid.

Bas: “We constateerden dat de instroom van beginners in de recrantengroepen niet soepel was.

Dan kwam er een enthousiaste loper die na tien minuten total loss was. Of na drie weken met een shinsplint op moest geven. Als volslagen beginner kun je fysiek simpelweg niet meteen aanhaken. Dan verlies je dus al snel je enthousiasme.

Daarom hebben we nu de basisgroep.

De cursus bestaat primair uit twaalf trainingen. Die beginnen altijd met een stukje theorie over looptechniek, voeding, kleding, kortom: alles wat belangrijk is bij het lopen. Dan begint de looptraining, met eerst een warming-up en daarna is er extra aandacht voor looptechniek en houding. In de eerste weken volgen dan veel zogenaamde minutenloopjes op de baan. Ze moeten natuurlijk ook voor zichzelf gaan lopen en krijgen daar een loopschema voor.”

Splitsen Na drie, vier weken wordt duidelijk wie al meer kan en wie nog niet.

“Dat is vaak het moment waarop we de groep tijdens de kern gaan

splitsen. Tussen de echte beginners zie je al grote verschillen, maar er is ook een groep die andere sporten doet of al hardloopt. Zij gaan voor de techniek, de afwisseling en de achtergronden. Zo van ‘nu wordt het echt tijd om het anders, beter te gaan doen’. Ook nu weer zijn er zeker vier of vijf die heel goed zouden meekomen in het prestatie/­ wedstrijdcircuit. Maar bij beide groepen is het enthousiasme even groot. De basisgroep is er trouwens ook voor lopers die geblesseerd zijn geweest of er om andere redenen lang uit zijn geweest. Een aantal leden heeft op die manier zijn draai weer gevonden.”

Oud-voetballers Een bijzondere groep beginners zijn volgens Bas de oud-voetballers.

“Vooral de middenvelders. Manfred Vels bijvoorbeeld is topscorer bij VIOD en dat is een hele snelle loper.

Of neem Dennis Weijers, ook een voetballer. Die kwam op dinsdagavond met zijn moeder mee naar de training van de recreanten om te kijken of het wat voor hem zou zijn.

Nou, je weet wat er van gekomen is.” En laat topscorer nummer twee van VIOD, Frank Janssen, nou op dit moment heel verdienstelijk lopen in de basisgroep. Menig voetballer kan dus naast of na het voetbal een hele leuke hardloopcarrière hebben. Ik zou zeggen: neem je voetbalvrienden mee, they’ve got talent.”

Doorstromen Aan het eind van die twaalf weken kunnen de deelnemers zeker een klein half uur achter elkaar hard­ lopen en wordt de cursus afgesloten met een officiële Fittest. Wie wil kan ook nog aan een Coopertest meedoen. “Dan zijn lopers in principe klaar om door te stromen naar een recreantengroep. Toch constateren we dat sommige mensen moeite hebben met aanhaken. De snelheid waarmee iemand vooruitgang boekt valt soms tegen. Daarom gaan we voor de lopers die nog wat extra’s nodig hebben een tijdje door, met een speciaal programma. Ondertussen zijn ze dan al wel lid.”

Voldoening Op dit moment start de basisgroep twee keer per jaar; de huidige groep is in februari begonnen, en in september start er weer een. Bas: “Het hangt nu nog af van de tijd die Hans en ik ervoor hebben. Als zich collega-trainers melden kunnen we nog meer lopers laten instromen. Ik vind het in ieder geval een harstikke leuke groep om te trainen, vooral om de lol die mensen erin hebben.

Het is het enthousiasme, de glimlach die je terugkrijgt. Dat ze na een paar weken zeggen: ‘Ik kan al vijf

minuten achter elkaar lopen, had ik nooit gedacht!’ Het is dankbaar werk en het geeft veel voldoening.”

En wat vinden de lopers er zelf van? Na de training willen Sanne ­Vredegoor, Remco Berentsen, Frank Janssen, Nienke Hubers en Jolienke Weinans die vraag met plezier beantwoorden.

Jolienke: “Het was Nienkes idee om bij Argo te gaan lopen. Ik liep al met een vriendin, maar er zat geen groei in, vandaar.” Nienke had zo haar eigen redenen. “Ik ga samen met Frank en zijn vrienden een rondreis door Australië maken.

Toen ik Floortje Dessing tijdens haar reisprogramma in Australië zag hardlopen, dacht ik: ‘Dat wil ik ook!’ Onze vakantie is in juli, na de basisgroep, dus dat komt goed uit.”

Frank is de voetballer waar Bas het over heeft, een topscorer dus. Maar zelf blijft hij bescheiden. “Ik heb op redelijk niveau gevoetbald, maar ik wilde meer activiteiten. Ik liep al wel twee avonden in de week, maar zelf doe je toch maar wat. Hier krijg je looptechniek en tips.” Remco voetbalt ook en is ‘overgehaald’, zoals hij zelf zegt.

En hoe is het ze bevallen?

Jolienke: “Als ik eerlijk ben denk ik voor de training vaak: ‘Pffff’. Maar als ik even bezig ben vind ik het leuk. Ik hou van de afwisseling in de trainingen; dan weer eens interval, dan op kracht. En je kunt elke dag trainen als je dat wilt.” Nienke heeft altijd veel zin om te gaan. “Ik vind het heerlijk om buiten te zijn, zelfs in de regen, maar ik heb moeite met alleen lopen. Dan word je niet uitgedaagd. En ook mentaal is het moeilijker: dat lange eind!” Frank: “Ik vind de afwisseling ook leuk, en de groep. We zijn erg gedreven.

Ikzelf ben nogal een individualist.”

Remco: “Ik ben een teamsporter, vind het vooral leuk om dit samen met anderen te doen.” Sanne: “Het is fijn dat er op je techniek wordt gelet. Wel zou ik iets meer afstanden willen lopen. Maar het niveau is goed, voelt goed. Jolienke: “Hans en Bas zijn ook heel enthousiast. En ze zijn allebei anders. Ik heb mentaal bijvoobeeld nog wel eens iets meer nodig. Hans roept dan: “Kom op!” En dan gaat het weer.”

24-uurstraining voor de Roparun Zoals iedereen weet wordt in het Pinksterweekend de Roparun gelopen. Om die tot een goed einde te brengen is een goede training erg belangrijk. De leden van Loopgroep de Achterhoek zijn daar dan ook al volop mee bezig. De Roparun is een wedstrijd in estafettevorm, en er wordt 48 uur non-stop gelopen. Dus ook die estafette en dat nachtje overslaan zal geoefend moeten worden.

Een aantal weken geleden liepen we al een wedstrijd in Maasdam over 60 kilometer. Het zou dus moeten kunnen. Maar ja, voor deze training had Willem een parcours uitgezet over 286 kilometer!

Negen uur zaterdagmorgen: verzamelen bij Willem. De touringcar is er al. Eten, drinken, slaapzakken, matjes, fietsen: van alles gaat erin.

Er moeten zelfs stoelen uit gehaald worden. De lopers, fietsers, chauffeurs en masseurs verzamelen zich, en klokslag tien uur gaan we op weg. De route gaat globaal langs Braamt, Winterswijk, Zutphen, Apeldoorn, Wolfheze, Arnhem, Velp, Ellecom, Doesburg, Zevenaar, Elten, Rees, Anholt, Gendringen, Etten, Doetinchem, Wehl, Kilder, Braamt.

Een rondje Gelderland, zou je kunnen zeggen.

We lopen in twee groepen van elk vier lopers: drie fietsers, een chauffeur en een masseur. Elke loper wisselt om de twee kilometer. Elke groep om de 60 kilometer. Dat is een heel gepuzzel, want ook de fietsers wisselen nog.

Het eerste deel van de route gaat snel. Relatief snel, want gemiddeld wordt er 12 kilometer per uur gelopen. Dit is de snelheid die het team opgegeven heeft bij de organisatie van de Roparun, en aan de hand daarvan berekent de organisatie een starttijd. Alle deelnemende teams starten dus op andere tijden, maar finishen tweede Pinksterdag (bijna) gelijktijdig op de Coolsingel.

Ook weer een heel gepuzzel dus.

In Apeldoorn bezoeken we een Roparunhuis. Dit huis, waar kanker­ patiënten en hun familie kunnen verblijven, is gesponsord uit de opbrengst van eerdere Roparuns.

Al tijdens de korte rondleiding (we moeten nog ver, dus we kunnen niet te veel tijd verliezen) maken het huis en de mensen een blijvende, diepe indruk op ons.

We vervolgen onze weg over de donkere Veluwe. We zien wilde zwijnen, reeën en ander wild. Weer in de bebouwde kom van Wolfheze sluit René als extra fietser aan. Het is inmiddels middernacht. Nog tien uur te gaan. De groep lopers en fietsers wisselt (zo komen mensen toch nog aan een beetje rust/slaap toe).

Bij Zevenaar begint het te miezeren.

De fietsers worden gestaag natter.

Bij Elten hangt een dichte mist van fijne druppels. Het is spookachtig stil, alleen het geluid van de hardloopschoenen op het natte wegdek klinken ritmisch.

Even na vijven horen we de eerste vogels kwetteren. De zon komt op, voorlopig gaat die nog schuil achter de wolken. Het is zondagochtend.

De eerste mensen, al vroeg op pad, zien ons lopen en kijken verbaasd:

“Wat zijn dat nu voor idioten, zo vroeg op weg?” Wij denken van hen hetzelfde.

De finish komt in zicht. De lopers weten dat het de laatste loodjes zijn.

Toch schroeven zij het tempo op. De stal is in zicht, ze zijn niet meer te houden. In Braamt wacht een bonte groep. Alle mensen die hun steentje hebben bijgedragen leggen de laatste meters gezamenlijk af. Even voor tien uur lopen/fietsen we de oprit bij Willem op. We hebben het gehaald! De ‘generale’ hebben we er goed afgebracht. Een fijn gevoel!

Ook een dubbel gevoel, want straks moeten we twee keer zo ver!

De Roparun is veel meer dan een avontuurlijke en sportieve uitdaging. We gaan zoveel mogelijk geld inzamelen voor de Stichting Roparun die onvermoeid werkt aan de kwaliteitsverbetering van het leven van mensen met kanker.

Dus als we bij jullie aanbellen: geef.

Laat ons niet voor niets lopen!

Loopgroep de Achterhoek

Simpel Picardië .... die prachtige landstreek met zijn glooiende heuvels in Noord-Frankrijk. Wil ik daar doorheen rennen? Natuurlijk.

Vlaanderen ... de uitlopers van de Ardennen met de pittige kuitenbijters. Wil ik de heroïek van de grote Ronde in mijn benen voelen?

Jazeker.

Loop ik daarom van Parijs naar ­Rotterdam? Lijkt me schitterend.

Maar dan is daar ook nog ­W illempie ... Hij is mijn beste vriend.

Wim werkt in de zorg, maar dan het lastige type zorg. Als er crisis is, roepen ze Wim. Hij komt binnen

en zegt: “Staat er iemand op het punt het raam uit te springen? Nee? ­Zullen we dan eerst even samen een kopje koffie drinken?”

veel gesport, Limburger en toch altijd matig gedronken.

De kanker had hem beslopen en onverhoeds gegrepen.

En als dan de cliënt tegen de begeleiders roept: “De enige reden dat ik geen gekke dingen doe, is, omdat ik het zo rot voor jullie vind” en de begeleiders vervolgens door elkaar tetteren: “Dat is toch eigenlijk de omgekeerde wereld”, zegt Wim: “Goh, mooi hè, dat iemand dat voor ons over heeft.”

Want hij heeft een motto: laten we het simpel houden en laten we het positief zien.

Wat kon ie doen? Simpel: geduld hebben, afzien, je best blijven doen.

Hij ging tot het uiterste en hij is er weer.

En toen had ie het ineens, aan zijn keel, kanker. Nooit gerookt, altijd

Wat kan ik doen?

Simpel: lopen, met Willempie in mijn kop.

En: mijn best doen, in alles, tot het uiterste.

Dus: gaan. Van Parijs naar ­Rotterdam.

Ben

F H

Frans Hesselink Ontwerpbureau bno www.franshesselink.nl

O U voelt wel wat voor kostenverlaging?

U denkt dat uw processen efficiënter kunnen?

U voelt niet voor hoge kosten?

Bel dan voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Veel kleine en grote bedrijven uit uiteenlopende branches gingen u voor!

MULTIMATE ZEVENAAR

MULTIMATE DOESBURG

Edisonstraat 28 6902 PK Zevenaar 0316-343403

Verhuellweg 1b 6984 AA Doesburg 0313-478558

Een baken in uw logistiek proces

Frits de Wind – Heuvelwijk 5 – 7047 CC Braamt – 06-52055160 www.fdwla.com

Ida Jacobs en BBR

ARGO

Sponsorcommissie Henny Metz (0544) 37 51 31 Baancoördinator Arie Reugebrink (0314) 34 11 47 Coördinator schoolsportdagen Ben en Berna Lebbink (0314) 62 28 58

Website: www.avargo.nl E-mailadres: wissel.argo@orange.nl Clubgebouw: Baan 9, Sportpark ‘de Bezelhorst’ Bezelhorstweg 87, Doetinchem Tel. (0314) 36 59 59 Postadres: Postbus 93, 7000 AB Doetinchem Ledenadministratie: Mirjam Manenschijn (0314) 33 48 29 mirjam.manenschijn@telfort.nl Bestuur Voorzitter Henk Woolschot (0314) 62 45 73 Penningmeester Edwin Robat (0314) 33 31 61 Secretariaat Kees Post (0314) 33 27 22 Contactpersonen commissies WOC Ton Jansen (0315) 32 48 52 Materiaalcommissie André Jorissen (0314) 36 51 85 Onderhoudscommissie Gerrit Hofstra (0314) 33 42 63 Jeugdcommissie Karin Pasterkamp (0314) 78 56 81

Trainers

Technisch trainers pupillen Theo van Bergen (0314) 32 73 07 Manfred Vels (0314) 34 64 58 Jolande Frederiks (0314) 36 44 87

Technisch trainers senioren/junioren Jan Manenschijn (0314) 33 48 29

Looptrainers Hans Legebeke (0314) 34 62 33 Carla van Zantvoort 06 13209928 René Boxem (0314) 32 42 31 Flora Jonkman (0314) 35 49 05 Henk Lubberdink (0314) 34 42 39 Janneke Metzemaekers (0314) 66 40 07 Stefan Scanu (0544) 37 92 59 Gerard Schepers (0315) 32 51 14 Bas Waterham (0314) 33 39 03 Willem Wassink (0314) 65 25 78 Niels Weijers (0314) 34 41 56 Anton Zaalmink (0314) 341840 Looptrainers sportief wandelen Wendelien Eding (0314) 32 73 71 Janneke Metzemaekers (0314) 66 40 07

• 30 april Koninginneloop ­A alten 1-2-5 km • 30 april Huissense Stratenloop Huissen 0,6-1,2-1,8-5-10 km • 9 mei 5 x 5 estafette Argo • 17 mei Eiberrun Eibergen 0,8-1,6-8,1-16,1 km • 17 mei Marikenloop Nijmegen 5-10 km • 30 mei Gerard Tebroke Memorialloop Aalten 1,7-5-10 km • 3 juni Bedriegertjesloop Rozendaal 6-11 km • 5 juni Veluwezoomloop Dieren 0,4-0,8-1,2-5-10-15 km • 7 juni Dr. Brenninkmeijerloop Lichtenvoorde 2-5-10 km • 14 juni Keppelrun Hoog Keppel 1-5-10 km • 18 juni Intratuinloop Bredevoort 1-2-5-10 km • 14 juli Walfortloop Aalten 1-2-6 km

Loopkalender 2009

hardlopen meer dan beenspieren aan het werk zijn.” Waarom doet ze het na de training? “Dat is handiger want ik combineer het met de cooling-down. Bovendien is het vrijwillig. Wie er geen zin in heeft of op tijd weg moet, hoeft niet mee te doen.” Ida doet het graag. “Ik geef in het dagelijks leven dezelfde trainingen. En ook ik voel me beter na de BBR-training. Je lijf voelt simpelweg prettiger, losser aan. Bovendien ben ik nogal blessuregevoelig en dat helpt daar weer bij. Bovendien kan ik dit beter dan hardlopen, haha.” Denkt ze dat de groep het leuk vindt? Er wordt wat afgekreund tijdens de oefeningen. “Jawel hoor, hoe harder ze schreeuwen hoe leuker ze het vinden. Ze voelen gewoon dat het hun lijf goed doet. Bovendien: het is vrijwillig hè.”

Namen & nummers

Elke zaterdagochtend geeft Ida Jacobs aan de lopers BBR-training.

“Nee geen BBB (Buik Billen Benen).

Die R is van romp.” Een jaar of drie geleden kwam in een gesprek met Bas buikspiertraining ter sprake.

Ida vindt dat belangrijk. “Hardlopen is een eenzijdige sport, want je traint vooral je benen. Het is van belang dat je ook aan de andere spieren werkt. Neem bijvoorbeeld rechtop lopen. Dat is belangrijk voor je veerkracht en ademhaling.

Maar als je rugspieren dat maar twee minuten volhouden schiet dat natuurlijk niet op. En denk eens aan je arminzet bij het lopen, of met kracht een heuvel op rennen, dan heb je je arm- en rompspieren nodig. Ik ben bij drie trainingen van de basisgroep, juist om ze nu al te laten zien en voelen dat er met