advertorial —
stadsdeel – een citadel, noemen Huisman en de architecten het. Zoals een citadel heeft ook het Maankwartier een binnen en een buiten, gescheiden door stedelijke wanden. Aan de zuidelijke centrumzijde begrenzen rijzige gebouwen het Maankwartier, aan de noordzijde staat een forse gekromde wand. De relatief gesloten buitenzijde van deze contour is de drager van de feitelijke bebouwing aan de binnenzijde. Het interieur van de citadel biedt beschutte pleinen en doorgangen met winkeltjes, cafés en woningen. Net als in een historische stad kunnen de hoogteverschillen in de wijk (ook) zonder gebruikmaking van liften en roltrappen worden overbrugd. Een intieme sfeer wordt voorts bereikt met het gevarieerde gevelbeeld, dat een organisch gegroeide wijk
De nieuwe berg moest wit worden, als het weerkaatste licht van de maan suggereert. Door de plaatsing van gevelopeningen niet op basis van de constructie of verkaveling te bepalen, versterken de kunstenaar en architecten dit beeld. Loggia’s, gaanderijen en riante trappartijen roepen mediterrane sferen op, net als de bogen en poorten. De bogen dienen ook om bovenliggende massa’s te laten ‘landen’.
De vormgeving refereert tevens aan industriële gebouwen en “de schrale ingenieurskunst van de mijnarchitectuur”. Dat is bijvoorbeeld herkenbaar in de overkapping van het busstation – een Eiffel-achtig stalen vakwerk en tegelijkertijd een pergola – of de uitwerking van de kozijnen. Voor ramen en deuren is een zo smal als mogelijk profielsysteem gekozen, dat bovendien voor dit project is aangepast.
Profielen met een neusje
Hoofdzakelijk is hier het Reynaers SL38systeem toegepast, dat veel bij renovatie van industrieel erfgoed wordt gebruikt. De SL38-profielen hebben een ‘neusje’, legt Hans van der Looij van Reynaers uit: de architectenweb — 27