Dierverzorger: van jongensdroom tot droombaan

Dierverzorger: wie wilde dat vroeger niet worden? Roan de Boer in ieder geval wel! Ondanks dat dit zijn jongensdroom was, koos hij op de middelbare school voor een andere richting: sport, met als doel het onderwijs in te gaan. Gelukkig voor Apenheul besloot hij uiteindelijk toch anders. Inmiddels werkt deze gepassioneerde dierverzorger alweer bijna tien jaar in ons park.

”Nadat ik was geslaagd voor mijn middelbare school zou ik eigenlijk starten met de opleiding tot sportdocent. Toch besloot ik alsnog mijn jongensdroom achterna te gaan. In plaats van te beginnen op het HBO, startte ik de MBO-opleiding Dierverzorging in Barneveld! Het voelde gelijk goed; de juiste keuze.”

Tijdens zijn studie liep Roan stage bij verschillende dierentuinen. Na zijn studie kon hij aan de slag als weekendmedewerker in een dierentuin. En toen hij even later een vacature bij Apenheul zag, solliciteerde hij direct. ”De natuurlijke wijze waarop we apen houden en de losloopgebieden zijn zo uniek. En omdat we bijna alleen maar primaten hebben, zijn we echt expert op dat gebied. Hierdoor kun je veel kennis opdoen. Die verdieping vind ik leuk”, onderbouwt Roan de keuze voor deze baan. Hij werkt met de bonobo’s, de halfapen in het Madagaskargebied en de wolapen.

Fysieke én mentale uitdaging

Het is dus niet alleen het fysieke werk, maar ook de mentale uitdaging wat zijn werk als dierverzorger zo leuk maakt. Zo is het belangrijk dat je weet hoe de sociale groepen in elkaar zitten. Bijvoorbeeld bij ringstaartmaki’s, die in tegenstelling tot andere soorten halfapen in wat grotere groepen leven. Ken je de onderlinge familiebanden binnen een groep? Dan kan dat helpen in je werk als dierverzorger omdat je de rangorde beter begrijpt. Dat is bijvoorbeeld handig bij introducties van nieuwe dieren. Maar ook in het dagelijkse werk is zulk inzicht makkelijk, vertelt Roan: ”De bonobo’s houden we in twee groepen die van samenstelling wisselen. Dit past bij het natuurlijke gedrag van de dieren. Soms resulteert dit in een ‘makkelijke’ groep en soms in een wat lastigere. Hoe zorg je er dan voor dat beide groepen op tijd naar buiten gaan en ook weer netjes naar binnen komen? Hierbij helpt het als je kennis van de groepssamenstelling en individuen hebt, zodat je ze hierin beter kunt begeleiden.

Al zegt dat nog niet altijd alles; je kunt nog zo’n mooi plan hebben, maar uiteindelijk blijven het dieren. Je kunt niet alles voorspellen.”

Kennis delen met bezoekers

Ondanks dat hij geen sportdocent is geworden, houdt Roan zich toch bezig met het overdragen van kennis. Op bezoekers, in dit geval. ”Wanneer je in een losloopgebied toezicht houdt, hoort contact met bezoekers daar natuurlijk ook bij. Geregeld word ik aangesproken door bezoekers die een vraag hebben. Ik vind kennisoverdracht niet alleen belangrijk, maar ik vind het ook leuk om mijn kennis te delen. Daar maak ik graag tijd voor.”

Losloopgebieden: Roans favoriet!

Niet alleen de bezoekers, ook Roan zelf geniet na bijna tien jaar nog steeds van ons park. ”In de losloopgebieden, buiten in het bos tussen de apen, dat vind ik het allermooist. Elk gebied is mooi op zijn eigen manier. Je ziet de seizoenen wisselen; in de herfst kleurt alles oranje en zijn de apen druk met eikels zoeken, in het voorjaar eten ze de jonge knopjes en eerste blaadjes.”

Wereldwijde natuurbescherming

Hij hoopt dan ook dat de bezoekers stilstaan bij hoe mooi het hier is, zien hoe de apen onderdeel zijn van de natuur in ons park en zich afvragen hoe de apen in hun oorspronkelijke leefgebied leven. Want dat het op veel plekken op de wereld niet goed gaat met de natuur, gaat Roan aan het hart. ”Die boodschap probeer ik ook altijd te verwerken in mijn voederpresentaties en individuele gesprekken met bezoekers. Wij moeten ons realiseren hoe het eraan toe gaat in de wereld. Denk aan Madagaskar, de tropen van Afrika, Zuid-Amerika en Indonesië. We kunnen nu niet opeens alles oplossen, maar het begint met besef. Je loopt hier in het prachtige bos, je ziet de apen en ontdekt hoeveel apen en mensen op elkaar lijken; ook wíj zijn onderdeel van de natuur. Als mensen zich dat realiseren, zijn ze hopelijk ook gemotiveerd hun steentje bij te dragen aan het beschermen van de natuur.”

Help de natuur

Wil je bijdragen aan de natuur maar weet je niet hoe? Je kunt helpen de apen in het wild te beschermen met een (eenmalige) donatie aan het Apenheul Natuurbehoudfonds. Of kijk wat je zelf kunt doen, dicht bij huis. Bijvoorbeeld in je tuin! Haal er wat tegels uit, maak een insectenmuur, verwijder exotische planten en laat inheemse soorten hun gang gaan, zaai een bijenmengsel, zorg voor een egelpoortje in de schutting en ruim rommelhoekjes niet op. Je staat versteld welke insecten, vogels en andere dieren allemaal dankbaar in je tuin verschijnen! Zo helpt iedereen op zijn eigen manier.