Ans mei site

ANS STUURT Algemeen Nijmeegs Studentenblad / mei 2015

Vooraf Tekst: Redactie P. 2

commentaar Besturen is een kunst die niet iedereen beheerst. Kijk maar naar de chaos op de Universiteit van Amsterdam. Nadat de Maagdenhuis-bezetters aangekondigd hadden dat ze het pand zouden verlaten, wilde het universiteitsbestuur toch even laten zien dat zij de baas was. Ze stuurde een complete ME-colonne en honderd man politie op de ongewapende Maagdenhuisbezetters af. We kunnen alleen maar hopen dat tegen de tijd dat je dit leest, het bestuur eieren voor haar geld heeft gekozen en vrijwillig is opgestapt.

Op de RU nog geen politie te paard. Strijden voor meer democratie is hier toch niet nodig? Het hele democratische gehalte van de universiteit kan de meeste studenten gestolen worden. Dat blijkt ook telkens als studenten hun vertegenwoordigers in de Universitaire Studentenraad mogen kiezen.

De opkomstcijfers zijn om te huilen: als slechts 30 procent van de studenten stemt, sta je als raad niet bepaald sterk in je schoenen. Waarom zou je als student trouwens stemmen als partijen niet eens meer hun best lijken te doen om zich goed te profileren? We weten het nu wel: jullie willen allemaal internationalisering, digitalisering en goedkope koffie. Kom eens met wat nieuws en zet jezelf op de kaart.

Niet dat het in Europa anders is trouwens. De EU kampt met precies dezelfde problemen als de Nijmeegse medezeggenschap: een lage opkomst en te weinig zichtbaarheid. Onze vriend op de voorkant moet hier verandering in gaan brengen en Europa weer de goede kant op sturen.

Ach, zoals altijd staan de beste stuurlui aan wal. Laat anderen zich maar druk maken om het besturen van deze wereld, dan zetten wij een leuke plaat op en gaan genieten van de meizon.

De hoofdredactie

08

18

deze ANS

08 Grijsgedraaid Elpees zijn allang geen vergane glorie meer. In Haarlem staat de grootste platenfabriek van Europa, waar tussen de 30.000 en 40.000 platen per maand worden geproduceerd.

ANS nam een kijkje bij het productieproces.

13 Hé, geil ding Vlaming Yasmine Schillebeeckx en Amelie Mangelschots waren de seksuele intimidatie van vrouwen zat en richtten de website en hashtag Wijoverdrijvenniet op. Hoe denken zij over het huidige feminisme? ANS legde ze vijf stellingen over feminisme voor.

18 Verkiespijn Ze zijn er weer, de studentverkiezingen. In ruil voor een overkill aan folders en bakken gratis koffie wordt er van je verwacht dat je stemt op de studentenpartij van je keuze.

Aangezien deze allemaal de studentbelangen behartigen, is het verschil niet reuze groot. Heeft een meerpartijenstelsel wel zin en waarom zou je stemmen?

22 Timmeren aan Europa Frans Timmermans mag zich bijna een half jaar vice-president van de EU noemen. Zijn taak is niet simpel: Europa moet weer populair worden. Door middel van Facebook probeert hij zo transparant mogelijk te laten zien wat hij doet in zijn werk. ‘Wat doe je op mijn pagina, als het je niet bevalt?’

04 05 07 16 21 25 26 28 30 31 32

21

Ik heb getwijfeld over België Binnenstebuiten Het Laatste Oordeel Middenpagina De Graadmeter Gonzo Enerzijds Anderzijds Stamgasten Colofon Crypto Gevonden Voorwerp

22

Tekst: Redactie/ Illustratie: van Vliet ANS-Online.nl Tekst: Redactie/ Illustratie: BasRens van Woerkum ANS-Online.nl P. 03 P. 3

niet Kikker in je bil Een student die zijn nachten doorbrengt op een bankje in het Huygensgebouw: het artikel op de achterkant van de april-ANS klinkt bijna als een grap en dat was het ook. Gelukkig hebben we tot nu toe nog geen student gevonden die zó in kamernood zit, dat hij op de campus besluit te bivakkeren. Dat niemand op zweterige bètabankjes wil slapen, betekent echter niet dat het kamertekort is opgelost. Hoor je dit, SSHN? Stop met beweren dat het wel zo is a.u.b.

ans Na ruim zes weken het Maagdenhuis te hebben bezet, was het weer raak in Amsterdam. Ontruiming nummer twee kreeg zowaar nog meer mediaaandacht dan de ontruiming van het Bungehuis eind februari. Volgens de bezetters is de strijd voor meer democratie op de Amsterdamse universiteit nog niet gestreden. To be continued.

De Amsterdamse chaos – hoe diepgeworteld de strijd ook moge zijn – blijft voor de Nijmeegse studenten toch een ver-van-hun-bed-show. Hier houden we ons bezig met speciaalbier drinken in de zon bij het Cultuurcafé, trainen voor de Batavierenrace en dansen op festivals zoals Tijdgeest. Ook de RU viert in mei haar verjaardagsfeest groots en geeft de kaarten voor Radboud Rocks – nadat je een jaar hebt moeten betalen – weer gratis weg. Wat mag je in mei nog meer van ANS-Online verwachten?

Kaf en Koren Ben je benieuwd naar de studentenband van het jaar?

In mei komt de bandwedstrijd Kaf en Koren tot een einde. Na een afvalrace van drie voorrondes nemen de vier finalisten het op 27 mei tegen elkaar op in poppodium Doornroosje. ANS portretteert de bands en bezoekt de spetterende finale.

Aalmoes Kennen jullie ze nog, Ton en Gerard? De olijke campuszwervers van weleer mét sportkaart en Twitteraccount die regelmatig wat uren doorbrachten in de UB, deelden vorig jaar in de februari-ANS hun verhaal.

Het feit dat de heren niet langer hun slaapzak bij de TvA-gebouwen uit hoeven te rollen en ze beiden een dak boven hun hoofd hebben, leek ons reden tot een vervolginterview. Ware het niet dat het gebrek aan frisse buitenlucht het duo blijkbaar naar het hoofd is gestegen, want interviewen mag ANS nu alleen tegen betaling. Jammer jongens.

Studentenstem In mei barst de verkiezingsstrijd voor zetels in de Universitaire Studentenraad weer los. In april maakten de partijen asap, AKKUraatd en De Vrije Student op hun eigen tempo de kieslijsten bekend. Wat gaat De Vrije Student doen en moeten de andere twee partijen vrezen voor hun positie in de medezeggenschap? ANS houdt je op de hoogte van het laatste verkiezingsnieuws – voor zover er dit jaar iets nieuws gebeurt. ANS

Op de hoogte blijven van al het studentennieuws?

Check dan www.ans-online.nl, volg ons op Twitter (twitter.com/ANS_Online) of like de ANS-pagina op Facebook (facebook.com/ANSnijmegen).

Met de sneltrein naar België? Tekst: Anne-Marie Segeren en Annemarie Verschragen/ Illustratie: Sascha Wijnhoven P. 4

Ik heb getwijfeld over België Studeren in België is veel goedkoper en daardoor aanlokkelijk voor ons gierige Hollanders. Wat vaak wordt vergeten, is dat België een totaal ander land is. Wie zich niet in de Vlaamse cultuur wil verdiepen, blijft maar beter thuis.

België is het land van frieten, lekker bier en bovenal lage studie- en woonkosten. Waar je voor studeren in Nederland 1951 euro neerlegt, betaal je, ook voor een tweede studie, in België slechts 890 euro. Door het in Nederland ingevoerde leenstelsel wordt een stormloop naar België gevreesd, niet in de laatste plaats door de Vlamingen zelf. Het land is immers om de hoek en men spreekt er dezelfde taal. De student die in het buitenland gaat studeren krijgt echter ook met cultuurverschillen te maken.

Waar je in Nederland na een tijdje de docent bij zijn naam noemt en hem soms zelfs toevoegt op Facebook, is dat in België niet aan te raden. Verzeker jezelf van de goodwill van je ‘titularis’, door zijn volledige titulatuur op te zoeken voordat je een docent mailt in België. En al klinkt ‘op ‘kot gaan’ zo gezellig, dat kan aan het begin vies tegenvallen, vertellen in België studerende Nederlanders aan ANS. Deskundigen, zoals communicatieadviseur en schrijver van het boek Waarom Belgen niet kunnen voetballen en Nederlanders nooit wereldkampioen worden Evert van Wijk, onderschrijven het grote verschil tussen beide landen: ‘De enige overeenkomst tussen Vlaanderen en Nederland is de taal en zelfs daar verschillen we in.’ Belgen zijn terughoudend naar het onbekende, hiërarchischer en hebben een ander onderwijssysteem. Studenten moeten zich niet laten verblinden door de kostenbesparing en massaal de grens over hollen. Wie niet bereid is zich te verdiepen in de Belgische cultuur en het onderwijssysteem, blijft beter thuis.

Hollanderhaat Studeren in België kan een hoop problemen opleveren, te beginnen met het cultuurverschil. Nederlanders in Vlaanderen beginnen al met een achterstand, meent Van Wijk: ‘Vlamingen vinden Nederlanders in de regel niet leuk. Ze vinden dat we een grote bek hebben en arrogant zijn. Nederlanders doen te weinig moeite om zich in de Vlaamse cultuur te verdiepen.’ Geert Hofstede, sociaal psycholoog en autoriteit op het gebied van cultuurverschillen, legt uit dat Belgen, veel meer dan Nederlanders,

onzekerheid willen vermijden: ‘Het vervelende van de Belgische cultuur is dat zij slecht tegen mensen kunnen die anders zijn en meer zekerheid willen.’ Nederlanders willen dit nog wel eens als onzinnig bureaucratisch ervaren. Zo is een doktersbriefje nodig om je ziek te melden voor belangrijke colleges. Van Wijk vult aan: ‘Nederlanders vertrouwen je, Belgen wantrouwen je tot het tegendeel bewezen is.’

Studenten moeten zich bedenken dat ze door deze verschillen problemen kunnen hebben zich aan te passen en dat ze niet altijd met open armen ontvangen zullen worden. Ellen de Zwart, een student die de RU voor de KU Leuven verruilde, beaamt dit: ‘De Belgen houden niet van confrontaties, kritiek of überhaupt opmerkingen maken tegen een ander en zeker niet tegen buitenlanders. Onze directheid wordt door hen bijvoorbeeld heel persoonlijk opgevat.’

Het leven in Vlaanderen kan dan ook als eenzaam worden ervaren, zeker omdat de zuiderburen elk weekend naar huis gaan. Sabine Miedema, student Sociologie in Brussel: ‘Dit moet je niet onderschatten, zelfs mijn meer volwassen vrienden gaan vaak nog elk weekend naar paps en mams.’

Onderwijs Niet alleen het cultuurverschil kan problematisch zijn voor de onwetende student, ook het onderwijssysteem zou je kunnen tegenwerken. Volgens Hofstede is het tweede grote verschil de machtafstand: België is veel hiërarchischer ingesteld. Van Wijk legt dit als volgt uit: ‘In Nederland moet je de positie die je hebt verdienen, maar in België heb je die gewoon.’ Dit verschil is duidelijk terug te zien in de onderwijsvorm. Bij de Vlaamse universiteiten bestaat het curriculum voornamelijk uit hoorcolleges waarin studenten passief luisteren naar hun docent en niet in discussie gaan. Als een docent iets zegt, is dat zo. Ook je professor bij de voornaam noemen, is ronduit onbeschoft.

Karel Joos, studieadviseur van de KU Leuven, legt een ander mogelijk vervelend verschil uit: ‘In Nederland ligt

Column Manu Compen P. 5

Binnenstebuiten Het leven van een bèta gaat niet altijd over rozen.

Natuurkundestudent Manu trekt over het hobbelige pad van het Huygensgebouw naar de rest van de wereld.

Hieronder zijn verslag.

Een bèta is berekenend, nauwkeurig en soms een beetje afwachtend. En als je het niet al bent, dan word je het wel in zekere mate als je een paar jaar studeert.

Je wordt in die tijd immers structureel afgericht; complexe problemen hebben tijd nodig om door te dringen en dienen met engelengeduld benaderd te worden.

Met een soortgelijke voorzichtigheid vrouwen versieren klinkt als een slecht idee. En dat is het ook.

de focus op de persoon, in België op het kennen van de leerstof.’ De toetsing van deze kennis is vaak mondeling en feitengericht. Dit puur stampen van de inhoud van de syllabi is waar Nederlanders moeite mee hebben. Dit wordt versterkt doordat de examens slechts twee keer per jaar plaatsvinden, waardoor er veel afhangt van twee korte periodes. Joos wijst erop dat Nederlandse studenten wel kunnen wennen aan de hiërarchie, maar dat zij vaak moeite hebben met het stampen. Zeker mensen die nog geen studie in Nederland afrondden, hebben in Leuven lagere slagingspercentages. Bij hen die wel al een bachelordiploma haalden, ligt dit percentage ongeveer gelijk. Mensen die niet van feiten stampen houden en slecht hun stof bijhouden, kunnen dan ook beter niet naar België gaan.

Het studeren in België heeft veel verschillen met Nederland en vergt dus aanpassing. Ondanks dit zijn zowel Van Wijk, Hofstede en de studenten positief over wonen en studeren in België. Simone Maas, Nederlandse student Journalistiek in Brussel, denkt zelfs dat we van elkaar kunnen leren: ‘Belgen kunnen in onze ogen schijnheilig lijken omdat ze niet to-the-point zijn, wij worden als te direct gezien. Misschien moeten wij wat beleefder worden en de Belgen wat assertiever.’

De Nederlandse student die niet tegen de muur wil lopen, moet zich bewust zijn van de cultuurverschillen en zal bereid moeten zijn zich aan te passen. Zeker de verlegen student kan wel eens wat moeite hebben met aansluiting vinden. Wie verblind door aanlokkelijke collegegeldkortingen de grens oversteekt en de Nederlandse gewoontes behoudt, komt van een koude kermis thuis. ANS

We hadden elkaar nu een aantal keer gezien. Moeiteloos praatten we urenlang achtereen over alles wat er maar in ons op kwam. Natuurlijk en zonder filter.

Verder dan dat gingen we niet. Voorzichtigheid was immers geboden. Welke malloot stort zich in zo’n sociaal complexe situatie zonder eerst alle verborgen variabelen bloot te leggen? Zonder eerst zeker te weten of er geen stukken informatie gemist worden die de oplossing zouden kunnen veranderen? Het zijn diezelfde malloten die in liefde op het eerste gezicht geloven.

Alsof zo een dramatisch ingewikkelde vergelijking in een oogopslag op te lossen is.

Mijn pragmatische aanpak met haar leek succesvol.

Niemand werd gekwetst en de oplossing kon na al die tijd nog in alle hoeken en gaten gevonden worden. Ik was blij dat het allemaal niet te vlug ging. Dagen van overweging trokken geleidelijk voorbij.

Totdat ik het op een ochtend zeker wist; de oplossing was vermenigvuldiging. Ik kon niet wachten mijn eureka-moment te delen met haar, mijn co-onderzoeker.

Niet wetende dat zij haar oplossing allang oneindig ver van mij had gevonden. Want in de tijd dat er hormonen hadden moeten gieren en eierstokken moeten klapperen, zat ik rekenend aan mijn stoppelige kin te plukken.

Misschien moet ik de volgende keer mijn rekenmachine in mijn tas laten, het berekenen en plannen van gevoelens achterwege laten. Om heel even te proeven of het probleem verdwijnt als de oplossing niet gezocht wordt.

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 6

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro voor studenten en 10 euro voor externen. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar: stichtingmultimedia@gmail.com Gitaarles. Ook vooropleiding conservatorium.

1e graads gitaardocent. Studenten 50% korting. 06 2919 7554

Tekst: Bas van Woerkum/ Foto:woon, Simone Both feest...

Laatstemet Oordeel Leef, werk, ANS P.P.77

het laat ste oor deel

Studie: Psychologie College: Persoon 1, 7 april, 10.45-12.30, CC1 Docent: A.M. Sluiter-Oerlemans Uitstraling: Terughoudend type Publiek: Psychologen zonder spanningsbogen Inhoud: Babyfilmpjes en quizvragen Eindcijfer: 6,5

Duffe opsommingen of ultiem entertainment?

Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. Spannende muziek dreunt door de speakers in de volle zaal van CC1. Beginnend docent Anouk Sluiter-Oerlemans zit ruim op tijd klaar op haar bureaustoel, maar pas 10 minuten na aanvangstijd staat ze op. ‘Test, test. Horen jullie mij?’, klinkt het timide door de vastklikmicrofoon, die ze liever in haar hand houdt. Paniekerig probeert ze de computer aan de praat te krijgen. ‘De afgelopen collegereeks heeft bewezen dat techniek en ik niet samen gaan. Deze keer hebben we geluid, maar geen beeld.’ Een wijsneus vindt het nodig om een sarcastische ‘vet jammer’ de zaal in te slingeren. Twee technici later werkt ook het beeld mee en met een kwartier vertraging kan het college beginnen.

Het thema ‘De ontwikkeling van moraliteit’ verschijnt op de PowerPoint. ‘Ik hoop dat jullie allemaal lekker zijn bijgekomen tijdens het paasweekend of misschien zelfs een beetje hebben bijgelezen’, grapt de docent voor ze aan de stof begint. Ongemakkelijk gelach volgt uit de zaal en gaat zelfs over in gejoel. Nadat Sluiter-Oerlemans met weinig overtuiging om stilte heeft gevraagd, begint ze haar verhaal. ‘Het idee is dat baby’s al een idee hebben van goed en kwaad’, klinkt het droog. De stadiumtheorie van Kohlberg, een theorie die de morele ontwikkeling van kinderen in fases beschrijft, wordt ook niet spannender verteld dan het is. De vele video’s zijn daarom een welkome afwisseling. Bij een filmpje van een onderzoek over de voorkeur van baby’s voor een boze dan wel blije teddybeer, smelt het overgrote vrouwelijke deel van het publiek. Het minste of geringste is echter voldoende aanleiding voor de studenten om het paasweekend te bespreken en wederom moet SluiterOerlemans om stilte vragen.

Na de pauze gaat Sluiter-Oerlemans snel door de stof heen zonder uit te wijken. Ze doceert duidelijk en legt de theorieën goed uit, maar het college is voorspelbaar en de docent leeft, op enkele momenten na, niet echt op. Terwijl ze kleine stappen op en neer zet, vertelt ze over het ethische ‘trolleyprobleem’, een gedachte-experiment waarbij je het leven van vijf mensen kunt redden ten koste van één ander. Dan zet ze een geheime troef in, wellicht om te voorkomen dat de studenten met een toch al zichtbaar korte spanningsboog hun aandacht verliezen. ‘Wat zouden jullie doen?’, roept de docent en ze voegt een interactieve quiz toe. Met een smartphone kunnen studenten stemmen of ze het leven van de vijf mensen zouden redden door de ander te ‘vermoorden’. Dit is een goede zet van de docent, want het maakt de studenten zichtbaar enthousiast. Zonder pieken of dalen komt het einde van het college in zicht. De studenten pakken vast in terwijl ze wijselijk hun kaken op elkaar houden tijdens de laatste woorden van de docent.

Het Laatste Oordeel der Studenten ‘Voor een beginnende docent doet ze het niet slecht’, zegt een student. Het college wordt door de meesten dan ook interessant gevonden en de studenten vinden dat Sluiter-Oerlemans de stof duidelijk overbrengt. Ze wordt in het algemeen getypeerd als ‘sympathiek’ en ‘georganiseerd’. Anderen merken echter op dat ze soms met wat meer overtuiging mag spreken en dat vooral het spreektempo iets lager kan. ‘Het mag allemaal wat levendiger worden verteld’, luidt het advies. Toch kan Sluiter-Oerlemans met een gerust hart colleges blijven geven. Een van haar studenten denkt namelijk ‘dat ze het in zich heeft om een goede docent te worden’. ANS

Tekst: Auke van Veen en Bas van Woerkum/ Foto’s: Guusje van den Ouweland Doordraaien in de platenfabriek P. 9

Grijsgedraaid In Haarlem staat de grootste platenfabriek van Europa met klanten uit de hele wereld. Deze wordt weer volop gebruikt om de explosief groeiende vraag naar vinyl bij te kunnen houden. Hoe draaien de zaken in de platenfabriek?

Op een afgelegen industrieterrein in een buitengebied van Haarlem bevindt zich Europa’s grootste vinylperserij.

Wie een kleurrijk hippiegebouw met daarop in grote letters ‘Record Industry’ verwacht, hopend op een impressie van de jaren zeventig, wordt teleurgesteld. Het gebouw is net zo grijs als elk ander complex in de straat en ook werknemers met een jointje in hun hand zal je er niet aantreffen.

De elpee beleeft een heuse opleving. De analoge klanken zouden beter zijn dan het digitale geluid en de ervaring levendiger. De vraag naar elpees is in de afgelopen twee decennia enorm gestegen en de productie in Haarlem is als gevolg daarvan toegenomen van 2 naar 8 miljoen platen per jaar. 60 procent daarvan bestaat uit heruitgaven van klassiekers en 40 procent is nieuw materiaal. Bijna alle bekende Nederlandse artiesten komen tegenwoordig naar Haarlem om hun muziek op vinyl te laten persen.

Onder andere Blaudzun, Go Back To The Zoo en Tim Knol zijn vaste gasten.

De platenperserij gaat door waar muziekfabrikant Sony het zeventien jaar geleden heeft opgegeven. De elpeemarkt zou ten onder gaan. Record Industry nam het bedrijf over en werkt nog steeds met dezelfde machinale fossielen, die allemaal stammen uit de hoogtijdagen van

Record Industry werkt nog steeds met machinale fossielen uit de jaren zeventig en tachtig. de langspeelplaat – de jaren zeventig en tachtig. Bedrijven die de nodige persen, snijmachines en nikkelbaden maken, bestaan namelijk niet meer. Toch werken

de machines als een tierelier en worden in de fabriek maandelijks bijna 40 duizend elpees geperst, verpakt en verscheept over de hele wereld. Welke productieprocessen moeten worden doorlopen, voordat je uiteindelijk je plaatje thuis kunt afspelen? ANS neemt een kijkje in de Haarlemse fabriek.

De productie in Haarlem is toegenomen van 2 naar 8 miljoen platen per jaar.

Snijtaferelen ‘We hebben geen geheimen, je mag alles weten’, begint Anouk Rijnders, Sales Manager bij Record Industry, terwijl ze een klein kamertje in de fabriek binnenloopt.

Daar zit een man achter een meter breed, met knoppen bedekt paneel. In een vervaagd groen, robuust apparaat naast hem glijdt een dikke, diamanten naald over een plaat gemaakt van acetaat. De snijman zet het digitale signaal van een technonummer magnetisch om in horizontale en verticale trillingen, die diepe groeven in de plaat maken. Acetaat is een materiaal geschikt voor genres als dance, drum ’n bass en techno, omdat de vaak stevige, dreunende basklanken diepere sneden veroorzaken. Het hardere koper wordt gebruikt voor klassieke muziek en rustige pop- en rocknummers.

Voor elke zijde moet één mal worden gesneden.

Vader en moeder in bad Grenzend aan het kleine kamertje bevindt zich de reparatieruimte, waar enkele posters van dames in lingerie de muur bekleden. Nog een deur verder kom je in een grote ruimte. Onmiddellijk valt hier een rij kleine baden

Doordraaien in de platenfabriek P. 10 Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 10

op, gevuld met groene of blauwe vloeistof. ‘Hier vindt het chemische gedeelte van het productieproces plaats, een techniek genaamd elektrolyse’, informeert Rijnders. Op de acetaten plaat wordt een zilveren laag aangebracht, die dient als hechtingsmateriaal. Vervolgens wordt de plaat ondergedompeld in het blauw- of groengekleurde bad met kleine balletjes van nikkel. Door de vloeistof in het bad lossen de balletjes op en hechten zich aan de zilveren laag.

Rijnders: ‘Hierdoor ontstaat een eerste kopie, een negatief van de originele plaat die wij “de vader” noemen.’ Het origineel en de vader worden van elkaar losgemaakt. Bij de laatste wordt vervolgens onder een speciale machine gecontroleerd of het midden werkelijk in het midden zit, zodat de nummers goed worden afgespeeld.

Tientallen persen draaien hier zestien uur per dag om stukjes plastic te veranderen in muziekschijven.

Dan gaat de vader, op dezelfde manier als het origineel, in het bad. Dat resulteert in een positief: de moeder. Wanneer de moeder heeft gebaad, ontstaat weer een negatief, de

matrijs. De vader wordt als back-up gebruikt en de matrijs dient als mal voor het persen van de platen. ‘Een plaat wordt geperst, niet gedrukt’, benadrukt Rijnders. Twee matrijzen zijn nodig voor één plaat. ‘Een matrijs gaat ongeveer achttot twaalfhonderd persen mee. Dan is deze versleten en gaan we terug naar de moeder’, deelt ze mee.

Plaatjes persen ‘We zijn nu in de ruimte waar daadwerkelijk de platen worden geperst’, schreeuwt Rijnders om de kakofonie van top-40 hits gecombineerd met oorverdovend lawaai van de machines te overtreffen. De radio in deze ruimte werkt op de grens van zijn kunnen om de werknemers te voorzien van een vrolijk stemmend deuntje, maar prettig is anders.

Tientallen persen draaien hier zestien uur per dag om stukjes plastic te veranderen in muziekschijven. De matrijzen worden op een drukpers geplaatst. Daartussen wordt een bloedheet brokje vinyl gelegd, in elke mogelijke kleur. ‘De pers drukt de plaat onder hoge druk in de juiste vorm’, legt Rijnders uit. Dan komt er meteen een etiket in het midden en de elpee wordt direct in de beschermende hoes geplaatst. In feite kun je de plaat op dat moment al mee naar huis nemen om op je platenspeler te leggen.

Het persen is ten opzichte van vroeger niet veranderd. Een streven om de plaat geluidstechnisch te verbeteren, is er niet. ‘We proberen dit proces wel steeds milieuvriende-

ANS-Online.nl P. 11 Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 11

lijker te maken, zo is het lood al verwijderd uit het vinyl’, nuanceert Rijnders.

Verpakken, controleren en wegwezen In de verpakkingsruimte zijn geen mensen te bekennen, op een man met lang wit haar die geniet van zijn boterham en zijn krantje na. ‘De werknemers hier hebben nu pauze, normaal is het niet zo leeg’, laat Rijnders weten.

‘We hebben bestellingen vanuit de hele wereld’, gaat ze verder, ‘van grote productiemaatschappijen zoals Sony en Warner, maar ook van kleinere bandjes.’ Lachend vervolgt ze: ‘Met kleine bestellingen uit Japan gaat het vaak moeizaam, omdat alle communicatie via Google Translate gaat.’

Het ontwerp van de elpeecover wordt aangeleverd en bij Record Industry op karton gedrukt. Wanneer het aantal benodigde platen is geperst, worden deze in de buitenhoezen gestopt. Gedurende het hele proces wordt de kwaliteit gecontroleerd. Daarvoor beluistert een man in een klein hokje elke unieke plaat van begin tot eind. Over de vraag of dit een droombaantje is of niet, valt te twisten.

Nichemarkt Vinyl is, ondanks de toegenomen populariteit, goed voor slechts vier procent van de fysieke muziekverkoop. ‘Elpees blijven een nichemarkt, het is echt iets voor de liefhebber’, laat Rijnders weten. ‘Veel mensen vinden het geluid prettiger.

Dat komt doordat het analoge geluid van een elpee dichter bij het menselijke gehoor ligt.’ Volgens Vincent Meelberg, universitair docent Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit, heeft de voorkeur voor vinyl nog een andere verklaring: ‘Objectief gezien is het geluid slechter dan dat van een cd, het verschil tussen hard en zacht is kleiner en het geluid is daardoor grover en met minder details. Die imperfectie zorgt ervoor dat de subjectieve geluidservaring warmer is.’

‘Het geluid van een elpee is slechter dan dat van een cd.’

Het teruggrijpen naar de langspeelplaat is volgens Meelberg niet alleen te danken aan het geluid, maar ook aan de hele ervaring eromheen: ‘Mensen moesten eerst wennen aan streamingsdiensten en cd’s. Toen dat punt eenmaal was bereikt, misten ze toch iets in de ervaring en grepen ze terug naar oude media. Platen luisteren is een ritueel waar je met je vrienden voor gaat zitten, waarbij je de hoes doorgeeft en samen muziek leert kennen.’

De vraag naar elpees blijft voortzetten. Rijnders denkt dat vinyl een vaste plek zal krijgen naast digitale muziek. ‘Wat ons betreft, zijn platen allang geen hype meer.’

ANS

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Foto’s: Simone Both P. 12

Universitaire Studentenraad Dag van het studentbestuur Een jaarlijks terugkerend evenement waarbij de USR betrokken is, is de dag van het studentbestuur. Op deze dag worden niet alleen studentbestuurders in het zonnetje gezet maar is het ook een moment om de aandacht te vestigen op het belang van studentbestuurders en een platform te bieden aan geïnteresseerden in een bestuursfunctie. Dit jaar zal tijdens het ochtendprogramma een cabaretstuk worden opgevoerd dat voor iedereen toegankelijk is. Aansluitend zal er een lunch zijn in Huize Heyendael voor alle huidige studentbestuurders.

Gevolgen leenstelsel De Universitaire Studentenraad (USR) heeft een brief geschreven aan het college van bestuur waarin de raad haar verwachtte gevolgen van het leenstelsel uiteenzet. De USR hoopt zo op een kritische maar constructieve manier bij te kunnen dragen dat de een universiteit een plek blijft waar studenten de ruimte hebben om zichzelf echt te ontwikkelen.

Een van de meest ingrijpende gevolgen die het studievoorschot zal hebben, is de invloed op de mogelijkheden die de student heeft om zich te ontplooien tijdens zijn of haar studieloopbaan.

Buitenland verblijf, stages en nevenactiviteiten dreigen alle te lijden onder de grotere kosten die deze keuzes met zich meebrengen. De mogelijke terugloop van het aantal actieve studenten zal grote impact hebben op het studentenleven zoals dat zich afspeelt op de campus.

Vanwege het feit dat uitloop zeer grote financiële gevolgen heeft, roept de USR verder op om rendement verhogende maatregelen zoals de B-in-4/5 en M-in-2 regelingen per collegejaar 2015/2016 af te schaffen. Zo zou een student ervoor kunnen kiezen om in deeltijd te gaan werken om minder te hoeven lenen.

De USR pleit ook voor het afschaffen van de aanwezigheidsplicht waar mogelijk. Het verplicht stellen van onderwijsonderdelen komen de vrijheid van studenten om hun studie te combineren met werk of andere activiteiten niet ten goede en dien waar mogelijk afgeschaft te worden.

101e GV Het College van Bestuur heeft in de 101e gezamenlijke vergadering toegezegd geen uitzondering bij het Ministerie van OCW aan te zullen vragen op het instemmingsrecht op de hoofdlijnen van de begroting.

Wat de precieze hoofdlijnen gaan worden, wordt door een afvaardiging van de USR en OR nog samen met het College bepaald.

Naast het toekennen van het instemmingsrecht staat na maanden van discussie vast hoe de judiciaregeling volgend collegejaar gaat worden. De afgesproken regeling heeft naast cum laude ook summa cum laude en er mag door studenten een maximum van 10 procent van het aantal ECTS eenmalig herkanst worden. Examencommissies kunnen enkel in het voordeel van de student van deze richtlijn afwijken. Daarnaast is er een overgangsregeling opgenomen waardoor alleen toekomstige bachelor- en masterstudenten onder de nieuwe regeling zullen vallen.

Website: www.numedezeggenschap.nl, Twitter: @NUMedezeggensch, Facebook: www.facebook.com/NUmedezeggenschap, E-mail: usr@student.ru.nl.

(Advertentie)

(Advertentie)

Hé, geil ding

Amelie Mangelschots en Yasmine Schillebeeckx, medeoprichters van de website en hashtag Wijoverdrijvenniet, zetten veel vrouwen aan tot het delen van er varingen van seksuele intimidatie. ‘Als ik zeg dat het aanvoelt als een aanslag op mijn lijf, wanneer een man ongevraagd mijn billen vastpakt, overdrijf ik niet.’

Interview Amelie en Yasmine Tekst: Eveline Knapen en Anne van Veen/ Foto: Anne van Veen P. 14

‘Tijdens het uitgaan zijn er ontelbare keren dat mannen ongevraagd tegen me aan beginnen te dansen, om vervolgens een tirade af te steken over mijn arrogantie als ik hen beleefd zeg dat ik geen interesse heb. Het zijn mannen als deze die je als vrouw het gevoel geven dat je lichaam aan hen toebehoort.

Dat jij als vrouw alleen op de aarde gezet bent om er mooi uit te zien. Dat je bloedeigen lichaam altijd onderworpen zal zijn aan de mening en de blikken van mannen. Van onbekende mannen.’

Vlaming Yasmine Schillebeeckx (24) beschrijft in haar ingezonden column Mijn naam is niet ‘Hey Sexy’, voor het Belgische dagblad De Morgen, haar reactie op seksuele intimidatie. ‘Ik ben altijd al bezig geweest met ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Toen ik op een ochtend naar mijn werk liep, werd ik nagefloten door bouwvakkers. Dat was de druppel. Ik besefte me dat ik dit soort ervaringen moest delen.’

De column zorgde voor reacties en gedeelde ervaringen van mannen en vrouwen in heel België. ‘Ik las hier en daar wat brieven van Juffrouwen Truttenbol die zich erover beklaagden dat ze wel eens nagefloten worden. Hoe erg is dat, zeg?’, schrijft de bekende journalist Marc Didden als reactie op de uitgesproken mening van de feminist.

Schillebeeckx besloot na de stroom van reacties op haar column dat een artikel niet genoeg was. Ook Amelie Mangelschots (27) was bereid actie te ondernemen. Samen met drie andere vrouwen, die ze leerden kennen in een Facebookgroep voor gender- en vrouwenrechten, besloten ze om de hashtag en bijbehorende website Wijoverdrijvenniet op te richten. De naam voor het initiatief ontstond doordat een van de vrouwen het statement ‘Wij overdrijven niet’ las bij een reactie van een van de lezers op haar blog. Op de site kunnen mannen en vrouwen hun verhaal kwijt over seksuele intimidatie. Daarnaast vertellen de oprichters dat ze mensen aansporen hun ervaringen te delen en een weerwoord willen bieden: ‘Het is wij tegen zij, dat is niet vrouwen tegen mannen. Dat is gewone mensen tegen aanranders.’

Nare reacties ‘Vuile feminist’, ‘arrogant en vol van zichzelf’ en ‘gezeur over een luxeprobleem’ zijn voorbeelden van reacties op Wijoverdrijvenniet. Schillebeeckx had niet verwacht dat de gedeelde ervaringen van seksuele intimidatie zoveel stof zouden doen opwaaien: ‘Ik dacht vooral aan alle vrouwen die wij konden troosten met het delen van onze ervaringen.

Ik was echter vergeten dat er ook veel mannen zijn, die onze mening gezeur vinden. De reacties van het andere geslacht doen mij niet zoveel, want ik kan begrijpen dat ze handelen uit onwetendheid. Nare berichten van vrouwen raken mij veel meer, omdat ik moeilijk kan geloven dat zij nooit seksueel geïntimideerd zijn. Het overgrote deel van de reacties is echter positief en veel vrouwen voelen zich nu ook geroepen om hun ervaringen te delen.’

Dat feministische uitingen tegenwoordig niet altijd worden gewaardeerd, wordt nogmaals benadrukt door de negatieve reacties op Wijoverdrijvenniet. Schillebeeckx en Mangelschots uiten zichzelf, ondanks deze afkeuring, als overtuigd feminist. Hoe denken zij over de kritiek op de strijd voor

gendergelijkheid? ANS legt ze vijf stellingen voor over de huidige vorm van het feminisme.

1. Feminisme is een vies woord.

Schillebeeckx: ‘Mensen die geloven dat mannen en vrouwen gelijk behandeld moeten worden en ontkennen feminist te zijn, vind ik vreemd. Dit is letterlijk wat het woord betekent.

Het is zo frustrerend dat je je als feminist altijd moet nuanceren. De strijd voor gelijke rechten staat niet per definitie gelijk aan mannenhaat, okselhaar en een make-uploos bestaan.

Ik vind dat we dit stigma moeten doorbreken.’

Waar komt deze verkeerde associatie dan vandaan?

Mangelschots: ‘Je hebt altijd radicale feministen die prostitutie, porno en alles wat daarmee te maken heeft, onderdrukking vinden. Hetzelfde geldt voor make-up en ontharingsmiddelen trouwens, want als je dat gebruikt zou je echt een slachtoffer van de maatschappij zijn. Ik vind juist dat vrouwen daarin wel een bewuste keuze kunnen maken. Je kunt feministen niet allemaal over een kam scheren. Juist de radicalen komen in de media en daardoor ontstaat een verkeerde associatie.

2. De feministische revolutie is voorbij.

Mangelschots: ‘Feminisme is juist weer aan het opkomen.

Vrouwen uit de Facebook-groep van feministen, die zelf de feministische golf in de jaren zestig hebben meegemaakt, zagen de stand van zaken wat betreft gelijkheid achteruit gaan vanaf de jaren zeventig’ Schillebeeckx: ‘Het feminisme is nu steeds meer in de media en ook populaire vrouwen, zoals Emma Watson, komen op

ANS-Online.nl Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 15 P. 15

toch aan het bekijken was. Vervolgens stapte hij ongevraagd naar binnen. Ik wist totaal niet wat ik moest doen. Zover ik kan zeggen, is de situatie in Nederland dus niet anders. Wel heb ik het idee dat er in Nederland meer mannen begaan zijn met het probleem van seksuele intimidatie.’

4. Een traditionele verhouding tussen mannen en vrouwen is onvermijdelijk.

Mangelschots: ‘Tussen mannen en vrouwen moet sowieso geen verschil zijn. We moeten van die stereotype bullshit af, zoals de vooroordelen dat mannen niet emotioneel mogen zijn en dat vrouwen zich kwetsbaar opstellen.’

Schillebeeckx: ‘Verdeling op basis van geslacht is fout. We moeten juist selecteren op het criterium “wie kan wat”. Ik wil niet dat een man wordt gekozen bij een sollicitatie, omdat de vrouw wellicht over vijf jaar zwanger is.’

Hoe zie je deze selectie op basis van geslacht terug?

Schillebeeckx: ‘Toen ik werk zocht, heb ik artikelen gelezen om me voor te bereiden op mijn eerste sollicitatiegesprek.

Volgens die artikelen moesten vrouwen zich zo mannelijk mogelijk kleden om macht uit te stralen. Ik heb dat uiteindelijk met opzet niet gedaan. Het is zo vermoeiend dat wij vrouwen ons altijd moeten bewijzen. Geef ons gewoon een kans om onszelf te laten zien.’

voor gelijke rechten. Problemen waar feministen zich mee bezighouden, zoals seksuele intimidatie, zijn echter niet in enkele jaren opgelost.’

Mangelschots: ‘We moeten vooral niet stoppen met praten over dit onderwerp. We hebben eeuwen van ongelijkheid achter de rug en dat kan niet ineens worden rechtgetrokken.’

3. Vrouwen hebben seksuele intimidatie aan zichzelf te danken.

Mangelschots: ‘Omdat ze te onzeker zouden zijn? Ik vind de meest onzekere persoon in de situatie de man zelf. Waar haal je de behoefte anders vandaan om iemand te kleineren? Aan jongens wordt van jongs af aan geleerd dat zij vrouwen moeten veroveren. Hierdoor houd je seksuele intimidatie in stand.’

Schillebeeckx: ‘Ik kreeg veel reacties op mijn column en er werd vaak gereageerd dat ik assertiever moet zijn. Ik ben assertief en heb een grote mond, maar bij intimidatie weet je gewoon niet wat je moet doen.’

Is de mate van seksuele intimidatie in België erger dan in Nederland?

Mangelschots: ‘Toevallig heb ik zelf een jaar Psychologie aan de Radboud Universiteit gestudeerd. Ook in Nijmegen heb ik vormen van seksuele intimidatie meegemaakt. Toen ik op Vossenveld woonde, heb ik bijvoorbeeld meegemaakt dat een jongen zo erg aandrong om bij mij te slapen, dat ik hem uiteindelijk aanbood om gebruik te maken van mijn extra matras. Ik had destijds nog niet genoeg ruggengraat om nee te zeggen. Ik ging vervolgens douchen en liet hem merken dat hij daarbij niet gewenst was. Vanuit de cabine zag ik dat hij mij

5. Seksuele intimidatie op straat moet worden verboden.

Schillebeeckx: ‘Ik denk niet dat reguleren de oplossing is.

Het belangrijkste is dat er een andere mindset ontstaat. Dit begint bij het afleren van stereotypes bij jongens en meisjes op vroege leeftijd. Wetgeving reflecteert ook niet hoe mensen denken en de verandering daarin is nu wel het belangrijkste.’

Hoe kun je die mindset dan veranderen?

Mangelschots: ‘Al op de basisschool moet aandacht worden gegeven aan verhouding tussen jongens en meisjes. Jongens, die meisjes proberen te kussen, moeten bijvoorbeeld niet worden toegejuicht. Zo zou op de lerarenopleiding de voorlichting over seksuele intimidatie een vast onderdeel moeten worden.

Waar ligt de grens tussen flirten en seksuele intimidatie?

Mangelschots: ‘Je gaat de grens over als je mij opeist, zonder dat ik daar iets over te zeggen heb. Wanneer je mensen de weg naar het station vraagt, roep je dat toch ook niet vanaf de andere kant van de weg? Je hoort eerst te peilen of mensen gediend zijn van je complimentjes.’

Mogen mannen dan nog wel hoffelijk zijn?

Schillebeeckx: ‘Als mannen het verschil niet meer weten tussen een respectvol compliment of vanaf de andere kant van de straat ‘Hé geil ding’ roepen, dan klopt er iets niet.’

Mangelschots: ‘Hoffelijkheid wordt geassocieerd met vrouwen die kwetsbaar zijn. De man zou voor het andere geslacht moeten zorgen en continu zijn beleefdheid aan moeten bieden. Ik heb er geen probleem mee als de man de deur voor me openhoudt, zolang hij het goed vindt dat ik dat ook voor hem doe.’ ANS

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

Elza Zijlstra Heeft een passie voor het gebruik van aangespoeld plastic in combinatie met vintage tijdschriften en is deze maand met haar expositie Trashworlds by TrashWorks te zien in Het Eerste Uur in Nijmegen.

Meer weten over de expo en een interview met Elza lezen? Kijk op ANS-Online.nl

I

Ans deze maand P. 17

Stemmen op de RU: zinvol of gezanik? Tekst: Tom Plaum en Tijs Sikma/ Illustratie: Rens van Vliet P. 18

Verkiespijn Deze maand word je doodgegooid met flyers en pamfletten. De studentenverkiezingen staan namelijk weer voor de deur. In hoeverre verschillen de partijen van elkaar en heeft een meerpartijenstelsel in de USR überhaupt zin?

Van 18 tot en met 21 mei is het weer tijd voor de studentenverkiezingen. Met een opkomst van 33,8 procent in 2014 lijkt het de studenten nauwelijks te boeien wie hen vertegenwoordigt in de Universitaire Studentenraad (USR) en met het universiteitsbestuur om tafel mag. Sinds de Maagdenhuisbezetting is democratisering van de universiteiten wel een veelbesproken onderwerp. Bovendien meldde De Vrije Student zich onlangs aan het medezeggenschapsfront met de reden dat bestaande partijen asap en AKKUraatd de belangen van de studenten niet goed vertegenwoordigen. Reden genoeg om het nut van de stembusgang eens kritisch onder de loep te nemen.

‘Het enige verschil tussen de partijen is dat asap geen kantoor heeft.’

Spoedcursus medezeggenschap De USR bestaat uit acht leden die gekozen worden tijdens de universitaire verkiezingen en zes leden die worden benoemd vanuit koepelorganisaties zoals de NSSR, de koepel van de studentensportverenigingen.

Naast adviesrecht heeft de USR instemmingsrecht bij specifieke onderwerpen die zijn bepaald door het College van Bestuur (CvB). Op deze onderwerpen stemt de USR samen met de Ondernemingsraad in de Universitaire Gezamenlijke Vergadering (GV). Pas nadat de leden van de USR intern overeenstemming hebben bereikt, stemmen ze allemaal hetzelfde in de GV. Deze interne vergadering is echter niet openbaar, waardoor je als kiezer in de praktijk niet kunt zien of asap en AKKUraatd daadwerkelijk verschillende punten innemen.

Hetzelfde liedje Qua inhoud geven zowel Roel Gremmen, fractievoorzitter van asap, als Bas Romeijn, fractielid van AKKUraatd, toe dat er weinig verschil is tussen de partijen. AKKUraatd pleit voor een student-assesor in het CvB en asap is voor een gekozen rector. Daar houdt het wel bij op. Wie-

teke Kremer, vertegenwoordiger van de internationale koepelorganisatie in de USR, vat het bondig samen: ‘Ik moet nu toch de grap maken: het enige verschil tussen de partijen is dat asap geen kantoor heeft.’ Romeijn verklaart: ‘Studenten zijn een vrij homogene populatie, dus heel veel dingen die ze willen, zullen altijd hetzelfde zijn. Het verschil zit in de uitvoering.’ Volgens Gremmen is AKKUraatd vanwege de vakbondsachtergrond meer activistisch en is zijn partij pragmatischer. asap is in 2011 opgericht als reactie op AKKUraatd, omdat deze te slecht zou communiceren met de kiezer. Volgens Gremmen is dat nog steeds zo: ‘Het verkiezingsprogramma van AKKUraatd is een ingewikkeld boekwerk vergeleken met onze tienpuntenlijst.’ Een ander voorbeeld van deze nadruk op transparantie bij asap is volgens Gremmen asap’s initiatief van het live tweeten bij de Gezamenlijke Vergadering. Romeijn benadrukt juist dat asap qua punten de laatste jaren heel erg naar AKKUraatd is toegetrokken.

‘Wij zetten ons al dertien jaar in voor duurzaamheid en toegankelijkheid van het onderwijs. asap begint dat wel meer te doen, maar nog niet in dezelfde mate als wij.’

Dit jaar doet er een nieuwe partij mee aan de verkiezingen: De Vrije Student.

Volgens Romeijn kan AKKUraatd dankzij de samenwerking met studentenvakbond AKKU makkelijker dan asap aan de benodigde kennis komen. Ook het kortere bestaan van asap werkt volgens hem nadelig. Gremmen ontkent dit: ‘Wij kunnen net zo goed de voorzitter van de vorige USR-en en de ambtelijk secretarissen van de studentenraad bereiken. We hebben echt geen kennisachterstand.’

Blaffende honden…

Dit jaar doet er een nieuwe partij mee aan de studentenverkiezingen: De Vrije Student, een partij opgericht vanuit de JOVD, de jongerenpartij van de VVD. Caspar

ANS-Online.nl P. 19

Safarlou, lijsttrekker van De Vrije Student, grapt dat asap en AKKUraatd beter kunnen fuseren, omdat ze nauwelijks van elkaar verschillen. Safarlou vindt vooral dat beide partijen de belangen van ondernemende en excellente studenten te weinig vertegenwoordigen.

Volgens Safarlou zijn de bestaande partijen te meegaand met het CvB: ‘asap en AKKUraatd polderen al jaren te veel. Wij willen wel samenwerken, maar zullen het conflict niet schuwen.’ Pepijn Oomen, ambtelijk secretaris van de USR, denkt echter dat de eensgezindheid binnen de studentenraad erg belangrijk is: ‘In tegenstelling tot de Ondernemingsraad, die uit verschillende fracties bestaat die verschillende meningen hebben over bepaalde onderwerpen, heeft de USR altijd een blok gevormd. De studenten hebben daardoor vergeleken met het personeel meer macht in de GV.’ Zowel AKKUraatd als asap vragen zich af of De Vrije Student voor de USR van toegevoegde waarde is. Volgens Romeijn verschilt deze nieuwe partij wel meer van zijn partij dan asap nu doet: ‘De Vrije Student vindt dat al het onderwijsgeld naar onderwijs moet gaan en niet naar duurzaamheid en academische ontwikkeling.’

Gremmen benadrukt dat de USR al lang bezig is met de meeste speerpunten die De Vrije Student noemt.

Bovendien is hij kritisch over de manier waarop de nieuwe partij zich wil onderscheiden. ‘Uiteindelijk is het bij gratie van het CvB dat je als USR mag meebeslissen. Je kunt wel bij alle onderwerpen gaan bijten, maar uiteindelijk moet je toch tot consensus komen. Het lijkt me daarnaast niet leuk om te weten dat er in de USR

een partij zit, die wordt gefinancierd door een politieke partij.’ Safarlou spreekt dit tegen: ’De Vrije Student wordt slechts ondersteund door de JOVD door infrastructuur en training. Wij zijn met de invulling van onze visie compleet onafhankelijk.’

‘In 1999 en 2000 was er maar één partij in de USR en die voerde bijna niets meer uit.’

Op de persoon spelen Ondanks het verschil in structuur komen de partijen dus voornamelijk met dezelfde inhoudelijke punten. Welk nut heeft een meerpartijenstelsel in de USR dan nog? Oomen denkt dat een stelsel met meer dan een partij vooral voordelen heeft: ‘Je hebt meerdere partijen nodig, omdat die elkaar kunnen controleren, anders wordt een partij zelfgenoegzaam. In 1999 en in 2000 was er maar een partij in de USR, SIAM. Je zag dat leden van deze partij bijna niks meer uitvoerden, omdat ze wisten dat ze toch wel gekozen zouden worden. Op aandringen van SIAM zelf is daarom toen AKKUraatd opgericht.’

Kremer denkt dat partijpunten nauwelijks een rol spelen bij de studentenverkiezingen. ‘Succes bij de verkiezingen is vooral afhankelijk van prominente personen op de

Stemmen op de RU: zinvol of gezanik?

P. 20

lijst. Als de voorzitter van bijvoorbeeld de studievereniging van Rechten achter je staat, dan heb je een grote achterban, omdat de hele rechtenfaculteit naar die voorzitter luistert.’ Oomen bevestigt dit: ‘Vooral op de plekken vijf tot en met vijftien hebben ze door de jaren heen altijd lijstduwers neergezet. Een jaar had AKKUraatd dertig leden op de lijst staan. Dit heeft tot een wijziging geleid in 2004, waarna de lijst werd beperkt tot vijftien plekken. Tussen de partijen zitten wel kleine verschillen, maar ik denk dat de studenten zich daar niet door laten leiden. Ze denken meer: “Die ken ik daar van, dus daar stem ik op”.’ Gremmen nuanceert dit: ‘Je hebt vertrouwen in iemand die je kent. Een persoon die je kent behartigt jouw belangen eerder. Bovendien merk je bij campagnevoeren dat studenten je punten wel onthouden en er ook vragen over stellen.’

Waarom zou je stemmen?

Volgens Gremmen heeft het zeker nut om te stemmen. ‘Als 90 procent van de studenten stemt, kan de USR zeggen dat het bijna alle studenten vertegenwoordigt en kan het College veel minder makkelijk nee zeggen tegen haar voorstellen. Wij krijgen dit jaar ook instemmingsrecht op de begroting. Deze verkiezingen zijn daarom ook de belangrijkste verkiezingen sinds jaren.’ Oomen denkt daarentegen dat de opkomstpercentages maar deels indruk maken op het CvB. Van meer

belang is volgens hem de huidige houding van de studentenraad. ‘Ik zie dat het Bestuur door de proactieve mentaliteit van de USR wordt gestimuleerd om dingen in het voordeel van studenten te veranderen. De Studentenraad is de afgelopen jaren effectiever geworden, juist dankzij de concurrentie tussen de fracties. Dat komt de student alleen maar ten goede.’

‘Deze universitaire verkiezingen zijn de belangrijkste sinds jaren.’

Omdat alle drie de partijen de belangen van de student behartigen, hebben ze in hun programma’s meer overeenkomsten dan verschillen. Wel heeft elke partij een eigen benadering, waarop ze de student willen vertegenwoordigen.

Te grote onenigheid tussen de partijen zorgt voor een minder sterke positie van de USR tegenover het CvB, maar een zekere competitie tussen hen zorgt ervoor dat ze elkaar scherp houden. Dat we op meerdere partijen kunnen stemmen is dus geen overbodige luxe. Denk hier maar aan, de volgende keer dat je weer een flyer van een overenthousiast partijpersoon in je handen krijgt geduwd. ANS

Tekst: Noor de Kort en Anne van Veen/ Foto’s: Redactie/ Illustraties: Joost Dekkers De Graadmeter P. 21

De graadmeter

In het studentenleven zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS elke maand de opties.

Deze keer: Moois voor mams

Wat: Ontbijt op bed Gemak: Brak broodjes smeren Prijs: Op moeders kosten Je moeder: Slaperig verrast

Vergeet bij deze genoegdoening voor jaren luiers verschonen en billen afvegen vooral niet de wekker te zetten. Het is jammer als je moeder al beneden is, wanneer jij haar broodjes staat te smeren. Met een beetje geluk zijn de ingrediënten voor het ontbijt al in huis en betaal je niks. Om het helemaal af te maken, wandel je door dag en dauw op je sloffen door de tuin voor een bloemetje. Een perfect eitje koken met een slaperige kop is moeilijk, maar wanneer je moeder met een gelukzalig gezicht onder de dekens vandaan komt, zijn deze inspanningen zo vergeten. Praktische moeders maak je waarschijnlijk blijer met een gedekte tafel. Bij een ontbijt op bed moet je moeder op haar verwendag toch nog met een stofzuiger in de weer.

Wat: Mok met foto en tekst Gemak: Duurt lang Prijs: 11 euro Je moeder: In de wolken

Wat: Wasmiddel Gemak: Koffer vol met kleren Prijs: 5,19 euro Je moeder: Heeft er schoon genoeg van

Veel ouders kampen met het lege-nest-syndroom.

Een mok met een nostalgische foto van jou en je moeder kan de oplossing zijn. Zo ben je iedere ochtend in haar gedachten als ze een kop koffie drinkt.

Het bestellen van de mok blijkt geen kattenpis. Het toevoegen van symbolen lijkt in eerste instantie geen probleem, maar bij de uiteindelijke versie zijn deze niet zichtbaar. Na vele creatieve uitspattingen is het dus vijf dagen duimendraaien tot het testpanel het eindresultaat mag aanschouwen. Niet alles is zoals gehoopt en de sul achter de kassa weigert korting te geven. Gelukkig is je moeder tot tranen geroerd door dit persoonlijke cadeau. De vele knuffels en zoenen zorgen ervoor dat je frustratie over de slechte service en je lege portemonnee als sneeuw voor de zon verdwijnt.

Grote wasjes, kleine wasjes, moeders draaien ze allemaal. Wel zo aardig om haar hiervoor op Moederdag te bedanken. Wat is dan een toepasselijker cadeau dan een feestelijk verpakte fles wasmiddel.

Robijn klein & krachtig is zo meegepakt terwijl je kratjes bier en zakken chips inslaat. Veel inspanning blijft je dus bespaard. Leuk is echter anders. Op het moment dat jij met een uitpuilende koffer op de stoep staat en haar de lullige fles overhandigt, kun je beter direct naar Nijmegen vluchten. Ze probeert haar teleurstellingen zoveel mogelijk te verbergen, maar eigenlijk heeft ze schoon genoeg van jouw stinkende sokken. Denk in de bus terug alvast maar na over een goedmaker, zodat je het volgende weekend weer met een schone lei kunt beginnen. ANS Meer cadeau-ideeën voor moederdag zien? Kijk op http://bit.ly/moois-voormams

Timmeren aan Europa Politicus Frans Timmermans staat een zware uitdaging te wachten als eurocommissaris bij de EU: Europa populair maken. Hij schuwt hierbij het gebruik van Facebook niet. ‘Door dagelijks te laten zien wat ik deed als minister is dat ambt voor heel veel Nederlanders meer gaan leven.’

Tekst: Marit Willemsen/ Foto: Alix van Lanen Interview Frans Timmermans P. 23

‘Ik moet nog even wat tekenen’, roept Frans Timmermans vanaf het bureau in zijn indrukwekkend grote kantoor met uitzicht over Brussel. Sinds zijn aanstelling als eerste vicevoorzitter en eurocommissaris bij de Europese Commissie van de Europese Unie (EU) mag Timmermans dit al bijna een half jaar zijn werkplaats noemen. Zijn pad naar dit ambt begon als Tweede Kamerlid namens de Partij van de Arbeid. Daarna werd hij achtereenvolgens staatssecretaris van Europese Zaken en minister van Buitenlandse Zaken in kabinet-Rutte II. Als minister ging Timmermans viral toen hij een emotionele speech gaf bij de Verenigde Naties (VN) na de MH17-ramp, maar hij zorgt ook voor bekendheid op internet door zijn keurig bijgehouden Facebook-pagina. Een bericht over een ontmoeting met een Hoge Commissaris van de VN wordt gewoon gevolgd door een verhaal over ‘zijn’ voetbalclub Roda JC. Wanneer Timmermans over zijn eerste studie Franse Letterkunde in Nijmegen begint, komt het gesprek al snel op voetbal. ‘Ik heb als student in Nijmegen veel plezier gehad bij voetbalclub de Trekvogels’, mijmert de politicus.

Timmermans’ grote liefde voor voetbal vertaalt zich zelfs in het politieke spel. ‘Gesprekken die niet makkelijk zijn om te voeren, worden een stuk makkelijker als je eerst het ijs breekt en voetbal is de ultieme mondiale ijsbreker’, aldus de eurocommissaris. ‘Mijn ijsbreker met Hillary Clinton was trouwens muziek’, vertelt hij enthousiast. ‘Dat ik over Bruce Springsteen begon, vond ze echt geweldig.’

‘Mijn ijsbreker met Hillary Clinton was muziek.’

Deze inventiviteit kan Timmermans maar beter niet veranderen. Als eerste vice-voorzitter staat hem namelijk een zware taak te wachten. De EU moet haar reputatie uit het slijk trekken en Timmermans moet hier voor gaan zorgen, onder andere door betere regelgeving te bewerkstelligen. Terwijl een stagiaire uitgebreid foto’s maakt voor zijn Facebook-pagina, wijdt de politicus uit over zijn ambities in zijn huidige functie, de kritiek op zijn beleid en het belang van transparantie als politicus.

Wat is uw grote ambitie in Brussel?

‘Ik wil de relatie tussen de EU en de Europese burger herstellen en verbeteren, een onderdeel daarvan is betere regelgeving. Met name het midden- en kleinbedrijf hebben te maken met overbodige, overtollige of te moeilijke regels.’

Het zal een helse taak worden om het EU-imago op te poetsen.

‘Alle overheidsinstituties hebben een geloofwaardigheidsuitdaging. Dat geldt voor EU-instituties wat meer omdat we verder van de burger afstaan.’

Wat is de reden voor dat geloofwaardigheidsprobleem volgens u?

‘Een aantal beloftes waar mensen op rekenden, heeft de EU niet waargemaakt. Men vraagt zich af: “Waar zijn die banen die de EU had beloofd, waar is die groei?” Je kunt je dan niet verschuilen achter de crisis. In de politiek kun je beter minder beloven en meer waarmaken dan andersom. Helaas is dit laatste vaak het geval.’

Bestaat de kans dat het project EU mislukt?

‘In een aantal van de lidstaten vinden radicale politieke groeperingen steeds meer steun. Die groeperingen, links of rechts, hebben één ding gemeen: ze hebben allemaal een hekel aan Europa. Het risico bestaat dat het Europese project op de stortplaats van de geschiedenis wordt gegooid als zij in genoeg lidstaten de overmacht krijgen, dat zou ik ontzettend jammer vinden.’

Misschien wel de moeilijkste taak die Timmermans te wachten staat, is de wildgroei aan Europese regels snoeien. ‘Het is traditie bij de EU om problemen op te lossen met regels. Ik kijk eerst of het probleem ook nationaal kan worden opgelost en of wetgeving wel de enige oplossing is. Die laatste vraag wordt bijna nooit gesteld’, aldus de politicus.

Waar Timmermans als minister van Buitenlandse Zaken grote populariteit bij de burger genoot, schieten zijn nieuwe maatregelen nog wel eens in het verkeerde keelgat. ‘Schrapt Brussel eens de regels, zijn het milieu én de economie de klos’, zo kopte een artikel op journalistiek platform De Correspondent. Zo werd het reeds opgestelde ‘afvalpakket’ met regels over recycling en voedselverspilling door de Commissie in de prullenbak gegooid. Dit leidde tot veel weerstand bij het Europees Parlement en zelfs tot een unanieme tegenstem bij de Raad van Ministers. De commissie zette echter door, schrapte het beleid en komt eind 2015 met een nieuw voorstel.

Wat is uw reactie op de kritiek dat vooral goede milieuwetgeving zou worden weggegooid?

Van dit verhaal klopt geen zak. Les één in de valse politieke communicatie: een karikatuur schetsen van de tegenstander om deze vervolgens te vuur en te zwaard te bestrijden.

Bedrijven die hebben geïnvesteerd in een bepaalde vorm van wetgeving zijn er altijd. Als die wetgeving dan niet doorgaat of wordt ingetrokken omdat er een nieuwe wet komt, vrezen ze voor hun belang, maar dat zeggen ze niet. Ze beweren: “Ik wil dat dit doorgaat want anders loopt het milieu schade op.” Dat klinkt natuurlijk leuker. Ze gaan een bepaald beeld oproepen en of dat beeld klopt, doet niet ter zake. Europarlementariërs zoals Bas Eijkhout van GroenLinks gaan enorm tekeer bij mijn veranderingen, maar zij komen er dan ook weer op terug.

Iedereen die iets wil veranderen, loopt tegen weerstand aan.’

In een speech zei u ooit: ‘Europa staat voor een manier van leven die overal ter wereld erkend en herkend kan worden als Europees. Democratie, mensenrechten, vrijheid van godsdienst, individualisme, het zijn waarden die voor het eerst in Europa opdoken.’ Ziet u werkelijk zoveel eenheid binnen Europa?

‘Het is maar vanuit welk perspectief je het bekijkt. Als je vanuit

Interview Frans Timmermans P. 24

Nederland naar Europa kijkt zie je vooral verschillen. Als je ook maar even buiten Europa komt, in de VS bijvoorbeeld, dan zie je juist de overeenkomsten. We willen een aantal dingen collectief regelen, zoals veiligheid, gezondheidszorg en onderwijs. Die combinatie van waarden wordt in andere delen van de wereld nageaapt, maar is Europees. Wij zijn het echter zo vanzelfsprekend gaan vinden, dat we het niet meer zien.’

Toch schort het soms nog aan mensenrechten binnen Europa. Neem bijvoorbeeld de discriminatie van Roma in verschillende lidstaten Een plan waarin lidstaten elkaar controleren op rechtstaat en democratie, net als nu op economische groei, werd door u afgeschoten.

‘Ik heb helemaal niets tegengehouden. Eén Europarlementariër had een plannetje, mevrouw Sophie in ’t Veld van D66. Dat is het. Door haar is aan mij gevraagd om commentaar op dit plan te geven, en dat heb ik gedaan.

Je kunt de economie en mensenrechten niet met elkaar vergelijken. Bij economische zaken kun je percentages noemen, wat je begrotingstekort en wat je staatschuld mag zijn. Dit kun je bij mensenrechten niet doen.’

‘Vanaf het moment dat ik werd gekozen in de Tweede Kamer, heb ik niet meer aan carrièreplanning gedaan.’

Moeten de mensenrechten in Europa niet onder de loep worden genomen?

‘Natuurlijk. Daar ligt een enorme taak, maar om dan een soort mechanisme in te stellen heeft geen zin. Mensenrechtenverbetering kan alleen door politieke wil, daar schort het nog aan bij sommige lidstaten. De Commissie heeft bovendien instrumenten om het recht af te dwingen, daar heb ik het plannetje van mevrouw In ’t Veld niet voor nodig.’

U staat erom bekend enorm ambitieus te zijn. In een interview met het NRC zei u toen u minister van Buitenlandse Zaken was: nu heb ik voor het eerst het gevoel niets meer te willen. En nu zit u hier.

‘Dat zal ik nooit gezegd hebben.’

Heeft u dan nooit dat gevoel gehad?

‘Vanaf het moment dat ik werd gekozen in de Tweede Kamer heb ik niet meer aan carrièreplanning gedaan. Ik had nooit gedacht minister te worden, dat overviel me echt.

Wat ik wel grappig vind is dat met name mensen die mij totaal niet kennen, een soort masterplan veronderstellen waardoor ik nu hier zou zitten. Dat is een mythe. Volgens mij kún je je hier niet eens naartoe werken. Als je dat probeert

te doen, word je doodongelukkig.’

Het is moeilijk voor te stellen dat u zonder planning hier terecht bent gekomen.

‘Niet te veel plannen werkt enorm bevrijdend. Dat kun je je niet voorstellen als je nog student bent.’

Wat was uw ambitie als student?

‘Ik had zoveel plannen en ambities. Toen ik na mijn studie in Nijmegen Europese rechten ging studeren in Frankrijk, wilde ik graag of de diplomatie in of bij Europese instellingen werken. Daarvoor wilde ik echter schrijver worden.

Totdat ik voor politicus Max van der Stoel ging werken in 1997, heb ik nooit het idee gehad dat ik de politiek in zou gaan.’

Kunnen we nog een boek van u verwachten?

‘Ja, ik wil graag nog eens een boek schrijven als ik de tijd heb. Ik houd ontzettend van schrijven. Nu schrijf ik op Facebook af en toe eens wat kortere verhaaltjes over dingen die ik beleef of die me opvallen. Je ziet dat mensen dat waarderen. Al heb je natuurlijk mensen die het verschrikkelijk vinden.’

Critici vinden dat het inderdaad allemaal wel wat minder mag.

‘Niemand hoeft het toch te volgen? Als het je niet bevalt dat ik op Facebook zit, wat doe je dan op mijn pagina?

Het is mijn bedoeling zo transparant mogelijk te laten zien wat ik doe. Dat heeft bij Buitenlandse Zaken heel goed gewerkt en gaf de hele organisatie een impuls. Met name op het punt van transparantie voor een breder publiek was het daar heel anders toen ik aantrad en daar ben ik best een beetje trots op.’

Gaat u dat in Brussel ook teweeg brengen?

‘Hier zal dat wat moeilijker gaan door de cultuur- en taalverschillen, maar ook hier mag er meer transparantie zijn. Doordat de Commissie altijd zoveel kritiek krijgt en de makkelijkste kop van jut is in Europa, voelt men zich hier al snel in de egeltjesstelling gejaagd. Dat is natuurlijk niet goed als je wilt communiceren. Door dagelijks te laten zien wat ik deed als minister is dat ambt voor heel veel Nederlanders meer gaan leven. Facebook is voor mij geen propagandabord, ik laat mensen zo veel mogelijk hun eigen oordeel vormen. Als je het een beetje netjes doet, vind ik het niet erg als je het totaal met me oneens bent. Alleen dat gescheld is vervelend. GeenStijl-trolletjes vinden dat blijkbaar leuk. Ik heb periodes gehad dat ik er echt last van kreeg, dan moest ik weer een paar mensen van Facebook gooien.’

En dan denkt u?

‘Ik houd gewoon vol. En wie volgt er nou nog GeenStijl? Dat is toch een beetje passé.’ ANS

Column Lotte Coenen P. 25

Gonzo ‘Objectiviteit is een mythe’, aldus de grondlegger van de Gonzojournalistiek. Een ieder die een verhaal schrijft neemt bagage aan kennis en ervaringen met zich mee. Lotte Coenen laat de objectiviteit varen en beschrijft het alledaagse leven op haar manier.

De eerste zonnestralen wringen zich door de gleuf waar mijn twee gordijnen elkaar net niet raken. Ik open mijn ogen en rol moeizaam naar de andere kant van mijn bed.

Ik geef mijn mobiele telefoon de opdracht de dag nog even uit te stellen. Niet veel later hoor ik in de verte voor de zoveelste keer hetzelfde alarm gaan. Met grote tegenzin kruip ik uit mijn bed.

Ik tuur al minutenlang naar mijn computerscherm waar het theoretisch kader van mijn bacherlorscriptie open staat. Ondertussen erger ik me aan de jongen die schuin tegenover me zit. Giechelend zit hij achter zijn computer.

Ik zit nog geen uur in de bibliotheek en ik ben mezelf aan het opvreten. ‘Waar doe ik dit in godsnaam voor?’, vraag ik mezelf af. Het voelt alsof ik met tegenzin een marathon aan het lopen ben.

In een onbedachtzaam moment glijdt de cursor van mijn muis langzaam naar de startknop van het internet. Ik open Facebook en scroll door de tijdlijn waar nutteloze statusupdates worden weergeven. Hebben die mensen nou echt niets beters te doen? Deze hypocriete gedachte wordt verstoord door iemand die een hand op mijn schouder legt.

‘Ga je mee pauze houden?’, fluistert mijn studiegenoot.

Eigenlijk kan ik de tijd goed gebruiken, maar tegen beter weten in besluit ik mee te gaan. ‘Is goed, heel eventjes’, zeg ik.

Twee koppen thee en bijna anderhalf uur later kruip ik weer achter het witte scherm. Ik spreek met mezelf af dat het nu echt tijd is om van start te gaan. Driftig speur ik naar artikelen over democratie, consulaties en de Europese Commissie. Woord voor woord begint mijn theoretisch kader vorm te krijgen. De finishlijn is nog lang niet in zicht, maar ik doe een verwoede poging om zover mogelijk te komen.

De zomerse lentezon die door het glas prikt, verwarmt de zijkant van mijn linkerarm. Ik stoor me niet langer meer aan die stomme giechelende jongens en de nutteloze Facebookupdates. Ik ben vastberaden om die marathon te voltooien. Nog zesenzeventig dagen te gaan.

Enerzijds Anderzijds Tekst: Evy van der Aa/ Illustraties: Anders Hoendervanger P. 26

enerzijds In september kondigde de Stichting Studentenhuisvesting Nijmegen (SSHN) aan dat het kamertekort is opgelost. Studenten krijgen steeds sneller een kamer en steeds meer woonruimtes komen leeg te staan. Toch wordt er door studenten zelf veel geklaagd over de moeite die het kost een geschikte en betaalbare kamer te vinden. Uit de Algemene Studentenenquête 2014, die in april door het universiteitsbestuur is besproken, blijkt dat bijna de helft van de Nijmeegse studenten ontevreden is over zijn huidige kamer en dat 10 procent van de RU-studenten die nog thuis woont wel op kamers wil, maar geen woonruimte kan vinden. Zoeken studenten op de verkeerde plek en zijn ze te veeleisend of is er nog steeds sprake van een kamertekort?

Kees Stunnenberg, directeur van Stichting Studentenhuisvesting Nijmegen ‘Het kamertekort in Nijmegen is opgelost. De SSHN kampt de laatste tijd namelijk steeds vaker met leegstand. Zo zien we ons tijdelijke complex Griftdijk in Lent langzaam leeglopen. Deze locatie was bedoeld om de piek in het aantal uitwonende studenten op te vangen. Door de bouw van nieuwe complexen hebben we besloten om een deel van dit complex in de zomer vervroegd te sluiten.

‘De groep eerstejaarsstudenten met reisurgentie – een reistijd langer dan twee uur – krijgt ook steeds sneller een kamer. Voor de nieuwe studenten hebben we verschillende complexen gereserveerd, zoals Hoogeveldt en Vossenveld. Dit collegejaar was de wachtlijst voor eerstejaars met reisurgentie al voor december afgewerkt. Dat duurde een aantal jaren terug veel langer, dan werd dit punt pas rond maart bereikt. Rond

september en januari zal er altijd een piek blijven in de vraag naar kamers. Daar kunnen we echter niet op bouwen, want de kans is groot dat een deel van de kamers dan de rest van het jaar leegstaat.

‘Het lage aantal reacties dat we krijgen op kamers in het tweede semester is voor ons een duidelijk signaal dat de woningmarkt ontspannen is. Soms reageert een week lang niemand op een kamer, waardoor we deze meerdere keren aanbieden. Dat is de afgelopen tien jaar niet voorgekomen. Hoewel het kamertekort is opgelost, blijft de kwaliteitsvraag over. Studenten wachten soms lang op zelfstandige wooneenheden, met een eigen keuken en badkamer. Doordat er de laatste tijd veel zelfstandige kamers zijn bijgekomen, maken studenten met een kortere wachttijd kans op deze ruimtes. Het is lang geleden dat je met zo’n relatief korte wachttijd in een van die zelfstandige wooneenheden kon.’

anderzijds

ANS-Online.nl P. 27

De stelling van deze maand:

Het kamertekort in Nijmegen is opgelost

Nina den Elzen, secretaris van Stichting Huurteams Nijmegen ‘Het kamertekort in Nijmegen is niet opgelost. Uit de Landelijke Monitor Studentenhuisvesting van Kences bleek vorig jaar dat er in Nijmegen nog een kamertekort was van 2700 kamers. Max Derks, de toenmalige directeur van de SSHN, sprak dit tegen. Hij merkte op dat maar 3 procent van de Nijmeegse studenten de enquête had ingevuld en de uitslag slechts een indicatie zou zijn.

Volgens Huurteams Nijmegen zou dit getal dus weleens veel hoger kunnen liggen dan 2700. Deze schatting kan namelijk ook te laag liggen. Daarnaast gaven ongeveer 3500 studenten in diezelfde monitor aan dat ze liever ergens anders willen wonen, waar ze eigen voorzieningen hebben. Het gebrek aan kwalitatief goede woonruimtes duidt ook op een kamertekort.

‘In Nijmegen huurt ongeveer 70 procent van de studenten bij een particuliere verhuurder en zij vragen nog steeds

buitengewoon hoge huurprijzen en stoppen nadelige bepalingen in huurovereenkomsten. Wanneer er geen kamertekort zou zijn, zou dit niet kunnen. Als student ga je dan op zoek naar een andere verhuurder waar je met betere voorwaarden een kamer kunt krijgen. Bij Huurteams Nijmegen zien we veel mensen die erachter komen dat ze al een tijdje 150 euro in de maand teveel betalen voor hun woonruimte. Ditzelfde geldt voor de herenhuizen die worden omgebouwd tot studentenkamers. Door de grote vraag naar deze kamers eisen verhuurders een bedrag dat hoger ligt dan wettelijk zou mogen met de beschikbare voorzieningen en grootte van de ruimte.

‘Daarnaast blijft de studentenpopulatie de komende zes jaar groeien en probeert de RU internationale studenten naar Nijmegen te halen. Ook deze mensen moeten een kamer hebben. De buitenlandse groep woont vaak in SSHN-complexen, waardoor hier minder woonruimte overblijft voor Nederlandse studenten.’ ANS

Stamgasten Tekst: Hanan Noij en Annemarie Verschragen/ Foto’s: Mike Ruth/ Illustratie: Josse Blase P. 28

Stamgasten

Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt iedere maand de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze maand: Het Nijmeegs Studenten Golf Genootschap in café Sint Anneke Het is zaterdagavond, een hoop jongemannen en -vrouwen in strakke pakken, stropdassen en nette jurkjes heeft zich verzameld achterin café Sint Anneke. Bier en hapjes worden aan de lopende band rondgebracht, terwijl de golfers van het Nijmeegs Golf Genootschap hun swings bespreken. Het elitaire imago spat er vanaf. ‘Jullie hebben de beste dag uitgekozen om alle vooroordelen te bevestigen, want normaal kleden we ons casual’, lacht Alex (24), vierdejaarsstudent Economie. Het genootschap komt hier gewoonlijk eens in de maand op woensdag bijeen, maar vandaag vindt de afterborrel van hun eigen toernooi NSSG Open plaats. ‘Onze borrels zijn meestal heel beschaafd’, zegt vierdejaars geneeskundestudent Rutger (21). Volgens IJsbrand (23), derdejaarsstudent Economie, vinden de meeste gekke dingen plaats op de golfbaan: ‘Je hebt daar hele groepen bejaarden rondlopen die niet doorhebben dat we niet meer in de jaren vijftig leven. Dan vraagt zo’n oudje: “Jongeman, bent u wel lid van de federatie?”’ Het genootschap probeert van zijn elitaire imago af te komen door laagdrempelig te blijven. ‘Je hebt leden die in de landelijke klasse spelen, maar ook malloten zoals wij die bier drinken en een balletje slaan’, zegt IJsbrand. Hij voegt toe: ‘Golf is trouwens de enige sport waarbij je legaal bier kunt drinken zonder dat het je prestatie beïnvloedt.’ Derdejaarsstudent Pedagogische wetenschappen Manouk (21) haakt aan: ‘Vandaag dronken we breezers.’ ‘Maak daar maar kruidenbitters van, dat past beter bij ons imago’, grapt Alex.

‘Over dat imago gesproken, op onze doorsnee borrels drinken we standaard prosecco, dit was ooit goedkoper op woensdagen.’ Ondanks de chique gewoontes is het groepje vrij studentikoos. ‘We slippen ook wel eens met een golfbuggy over het grindpad, we blijven toch studenten’, vertelt Manouk. Het bierdrinktempo van vanavond bewijst dit wel. De barman speelt vanavond voor caddie om iedereen van bier en bitterballen te voorzien en rent zich rot. De ballen vallen goed in de smaak. ANS

ANS-Online.nl P. 29

kroegpraat Net buiten het centrum, aan de Sint Annastraat, ligt café Sint Anneke.

Het is eventjes lopen vanaf de binnenstad, maar voor de golfers is de locatie juist een voordeel omdat leden daardoor echt voor de borrel komen. Naast

het genootschap zitten er vanavond ook een aantal lichtelijk bekakte vijftigers van een biertje te genieten. Deze avond word je zonder stropdas dus aangestaard, maar door de combinatie van drukte en muziek is het toch gezellig.

De heren hadden beter naar de dame in het gezelschap kunnen luisteren. In 1906 ging het onderdeel niet door omdat zich maar één deelnemer had aangemeld. Ondanks scepsis over het elitaire karakter, zal het in 2016 weer te zien zijn op de Spelen.

Noem binnen één minuut 5 soorten golf.

Alex: ‘Boerengolf, vloedgolf.’

Manouk: ‘Golf van Biskaje, lichtgolf.’

Alex: ‘Ebolagolf, haha, of is dat te vroeg?’

IJsbrand: ‘Economiegolf, radiogolf, geluidsgolf.’

De golfers tikken het eerste punt gemakkelijk binnen.

Hole-in-one.

Welke bekende persoon zei: ‘Golf is a sport for white men dressed like black pimps’?

Manouk: ‘Tiger Woods? Ik zie het hem wel doen.’

IJsbrand: ‘Haha ja, over zwarte pimps gesproken.’

Een inkoppertje voor de studenten, die het overigens niet met de quote eens zijn. Ook het tweede biertje is binnen.

De pubquiz Waarom werd golf tussen 1457 en 1502 verboden in Schotland?

IJsbrand: ‘Golf is van oudsher Schots. In 1457 onderdrukte Engeland het Schotse nationalisme, dus dat zal dan de reden wel zijn.’

Manouk: ‘Daar sluit ik me volledig bij aan.’

IJsbrand: ‘Kilts waren trouwens ook verboden. Dat was een teken van deelname aan een clan.’

Goed geprobeerd, maar helaas. Koning Jacobus II vond dat golfen ten koste ging van de boogschiettraining en verbood het daarom uit verdedigingsoverwegingen. In 1502 wilde koning Jacobus IV zelf golfen en stond hij de sport weer toe.

Waarom is golf als onderdeel van de Olympische Zomerspelen geschrapt?

Rutger: ‘Is het ooit wel op de Spelen geweest?’

Manouk: ‘Waarschijnlijk waren er te weinig spelers of landen die deelnamen.’

IJsbrand: ‘Dat heeft ze nog nooit tegengehouden.

Engeland won ooit met cricket van de Engelse ambassade in Frankrijk.’

Rutger: ‘Of er waren geen golfbanen?’

Alex: ‘Laten we daar maar voor gaan.’

Wat wordt met de term sister-in-law bedoeld?

Alex: ‘Geen idee.’

IJsbrand: ‘Een vrouwelijke caddie?’

Manouk: ‘Een slag zonder punten?’

IJsbrand: ‘Of de bal op de volgende baan terecht laten komen?’

Fout, deze term slaat op een geluksslag en wordt uitgelegd als: you are up there, but you know you shouldn’t.

Bij het horen van het goede antwoord roepen de golfers in koor: ‘Nee joh, dat is een oboe, krijgen we nu een halve punt?’ Jammer, maar helaas jongens.

De Afrekening

Dat we met het bierdrinkende deel van het genootschap te maken hebben, wordt duidelijk bij de quiz. Ze hebben het leuk geprobeerd, maar punten putten lukt niet helemaal: de groep slaat slechts twee keer raak. Hun stamkroeg helpt ze gelukkig nog aan een extra biertje.

De eindstand: drie biertjes.

Colofon P. 30

29e jaargang Hoofdredactie Evy van der Aa en Marit Willemsen Redactie Daan van Acht, Tijs Sikma, Anne van Veen, Saskia Verheijden, Annemarie Verschragen, Bas van Woerkum Medewerkers Eveline Knapen, Noor de Kort, Hanan Noij, Tom Plaum, Auke van der Veen, Anne-Marie Segeren Illustraties Josse Blase, Joost Dekkers, Anders Hoendervanger, Sanne Reckman, Rens van Vliet, Sascha Wijnhoven, Bas van Woerkum Foto’s Simone Both, Alix van Lanen, Guusje van den Ouweland, Mike Ruth, Anne van Veen Voorpagina Alix van Lanen Columnisten Lotte Coenen en Manu Compen Eindredactie Wouter Exterkate, Pieter Hengst, Aniek Hikspoors, Anders Hoendervanger, Kiki Kolman, Ronald Peeters, Dennis van der Pligt, Silke Spierings, Mickey Steijaert, Felix Wagner Crypto Cecile Vermaas Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Marit Willemsen Dagelijks bestuur Cecile Vermaas (voorzitter), Jules Hameleers (secretaris), Michiel van Lokven (penningmeester) Druk MediaCenter Rotterdam Uitgave, abonnementen en advertentie-acquisitie Stichting MultiMedia: stichtingmultimedia@gmail.com Redactieadres Heyendaalseweg 141 6525 AJ Nijmegen Tel 06-36428931 Mail redactie@ans-online.nl

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

CRYPTO

Ans deze maand Crypto P.P.31 31

tsjilp erop los, trek je mooiste verenkleed aan en doe de vogeltjesdans, want deze crypto is bepaald geen eitje.

2

1

3 46

5

6

7 8

9 10

11 12

13

14 16

15 17

18

Verticaal: 1. vuur gaat naar binnen (8) 2. druiven in de thee (5) 3. het puntje is gefixeerd (6) 5. gapend vliegen (5) 6. ronde dikzak (6) 7. Gooi verleidend in de maat van Tourette’s syndroom (9) 11. achter de huid is de snelheid (6) 13. Cuijk piept (6) 14. De neus is zijn kalium verloren (5) 17. altijd duits kwetteren (4).

Horizontaal: 1. guldens tonen (7) 4. schrik, antineef (4) 8. zeg eens: goede afkomst reserveren (7) 9. waarlijk sociaal (6) 10. geen franse heilige (4) 12. wij, 500 romeinen (4) 15. vliegende piano (7) 16. een propedeuse doet pijn (4) 18. siddervis is plat op afstand (11).Â

ANTWOORDEN VAN DE april-CRYPTO horizontaal: 1. afwas, 4. gootsteen, 5. rotzooi, 6. plafond, 9. gieter, 11. kliko, 13. maaien, 14. bezem, 16. bloempot, 17. hout, 18. hark.

Verticaal: 2. fornuis, 3. stofzuiger, 4. gisten, 7. bestek, 8. deurbel, 10. compost, 12. aanrecht, 15. emmer.

De winnaar van de vorige crypto is Emmie Peters. Deze maand geeft ANS een bon t.w.v. 25 euro te besteden bij het Bourgondisch restaurant Qke-leQ weg. Dit knusse restaurant tegenover het Valkhofmuseum biedt voor ieder wat wils. Wil je kans maken op deze prijs? Mail dan voor 20 mei je oplossingen naar redactie@ans-online.nl

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

Tekst: Tijs Sikma Foto: Mike Ruth

Wie: Joanne (26), bachelorstudent Theologie Voorwerp: Zakbijbel Wat is dit voor geinig boekje?

‘Toen mijn vader op komst was, dacht mijn opa veel na over het geloof. Op zee bij de rots van Gibraltar heeft hij zich laten dopen en heeft hij de geloofsbelijdenis afgelegd. Op het schip kreeg hij deze Bijbel van een aalmoezenier. Mijn vader heeft hem van mijn opa gekregen en deze schonk hem weer aan mij toen hij merkte dat ik veel met het geloof bezig was. Net als mijn vader wil ik dominee worden.

Ik gebruik de Bijbel nu bij mijn studie Theologie en zal hem zeker aan mijn kinderen doorgeven.’

Dus jij gelooft in het bestaan van een oude man op een wolk?

‘Voor mij is God niet iemand die boven de wereld staat, maar een kracht. Voor mij is Hij de bron van het leven en de liefde: de energie die mensen bij elkaar brengt en waardoor mensen voor elkaar willen zorgen. Mijn vader zegt altijd: “God is een verlegenheidswoordje: daar waar je verlegen bent om woorden, daar gebruik je God.” God is juist het ongrijpbare en onbegrijpelijke.’

Je ziet er niet uit als iemand die dominee wil worden.

‘Vrienden noemen mij ook wel een kroegtheoloog. Ik interpreteer de tien geboden op mijn eigen manier. Ik vind bijvoorbeeld dat je als student best van het leven mag genieten. Zondagmorgen naar de kerk gaan, is voor mij niet ideaal omdat ik zaterdag vaak ga stappen. Als je alleen maar de regels volgt en niet geniet, doe je het geschenk van het leven geen eer aan. Het is alleen verkeerd als je bijvoorbeeld drank, seks of drugs tot afgodsbeelden maakt.’

Wat voor dominee wil je zijn?

‘Ik zou bijna een agnostische dominee willen zijn. Ik wil over de vraag van het bestaan van God heen stappen en kijken “hoe vinden we elkaar?” De kerken lopen leeg, maar mensen zijn wel met spiritualiteit bezig. We worden steeds individualistischer en dat vind ik jammer. Een kerk is een plek waar je elkaar kunt vinden. Het leven is al ingewikkeld genoeg en het is fijn als je eeuwenoude wijsheid, maakt niet uit van welke religie, kunt zien en als inspiratie kunt gebruiken. Ga met mij of met elkaar eten en drinken en praat over zingeving. Ga verder dan alleen maar het leuke en het lekkere.’ ANS