Ήρωες της Επανάστασης του 1821-200 χρόνια μετά

Ήρωες της Επανάστασης του 1821 Οι μαθητές του Ε2 παρουσιάζουν τους ήρωες της Επανάστασης 200 χρόνια μετά

Δόμνα Βισβίζη Η Δόμνα Βισβίζη, ήταν καπετάνισσα και αγωνίστρια της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Αίνο της Ανατολικής Θράκης το 1783 και παντρεύτηκε τον καπετάνιο Αντώνιο Βισβίζη με τον οποίο απέκτησαν πέντε παιδιά. Όταν ξεκίνησε η επανάσταση ο άντρας της εξόπλισε το μπρίκι του «Καλομοίρα» και μπήκε στον αγώνα. Η Δόμνα τον ακολούθησε μαζί με τα παιδιά τους και συμμετείχε σε όλες τις ενέργειές του, την ναυμαχία της Λέσβου, της Σάμου και του Ευρίπου. Στην ναυμαχία του Ευρίπου ο Αντώνης Βισβίζης σκοτώθηκε και η Δόμνα ανέλαβε η ίδια την «Καλομοίρα». Κουβαλούσε με το πλοίο πυρομαχικά και τρόφιμα στους Έλληνες. Όταν τελείωσαν τα χρήματά της και δεν μπορούσε να συντηρήσει άλλο το πλοίο, το πρόσφερε ως πυρπολικό. Έτσι βυθίστηκε η τουρκική φρεγάτα. Όταν παρέδωσε το πλοίο της εγκαταστάθηκε αρχικά στο Ναύπλιο κι έπειτα στην Ερμούπολη όπου συνέχισε τον αγώνα. Όταν πέθανε το 1850 στον Πειραιά κάνεις δεν την θεώρησε ηρωίδα. Στην εικόνα φαίνεται ότι με το ένα της χέρι δείχνει την πατριδα της την Αινο ενω έχει στην αγκαλιά της τον αντρα της που είχε πεθάνει.

Πηγή: Βικιπαίδεια Γιώτα Α.

Γεώργιος Δικαίος ή Παπαφλέσσας Ο Γεώργιος Δικαίος Φλέσσας, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε το 1786 στην

Πολιανή Μεσσηνίας. Φοίτησε στην ονομαστή Σχολή της Δημητσάνας και το 1816 έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Βαλανιδιάς στην Καλαμάτα κι έλαβε το όνομα Γρηγόριος.Στις αρχές του 1818 έφτασε στην Κωνσταντινούπολη όπου μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία με το συνθηματικό όνομα Αρμόδιος. Την ίδια περίοδο έγινε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Από τη στιγμή που έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ο Παπαφλέσσας αφιερώθηκε με ψυχή και σώμα στην υπόθεση του εθνικού ξεσηκωμού. Στις αρχές του 1821 έφτασε στην Πελοπόννησο. Στη μυστική Σύσκεψη της Βοστίτσας, όπως ονομαζόταν τότε το Αίγιο, στην οποία πήραν μέρος εξέχοντα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ο Παπαφλέσσας επέμεινε στην αναγκαιότητα άμεσης έναρξης του Αγώνα. Η σύσκεψη όμως διαλύθηκε άδοξα.

Παπαφλέσσας Η Β΄ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος της Κυνουρίας τον εκλέγει Υπουργό των Εσωτερικών, θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι τον θάνατό του. Ως Υπουργός των εσωτερικών καθορίζει τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα των πολιτών προς το Έθνος. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, παρά το γεγονός ότι ήταν παλιός συνεργάτης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, βρέθηκε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Οι ένοπλες συγκρούσεις του με τους Κολοκοτρωναίους αποτελούν μελανή σελίδα στην όλη δράση του. Παρόλα’ αυτά, μόλις πάτησε το πόδι του ο Ιμπραήμ στο Μοριά το 1825, πρότεινε την αποφυλάκιση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και άλλων αντικυβερνητικών αγωνιστών, αλλά δεν εισακούστηκε. Ταμπουρώθηκε στο Μανιάκι, με την απόφαση να νικήσει ή να πέσει. Στις 20 Μαίου δέχθηκε επίθεση από τις δυνάμεις του εχθρού κι έπεσε ηρωικά μαχόμενος, ύστερα από οκτάωρη σκληρή μάχη. Πηγή: sansimera

Γιώργος Σ.

Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1770 στη Δημητσάνα Αρκαδίας και απεβίωσε στις 30 Μαΐου 1826 στο Ναύπλιο.Ο πατέρας του, Ιωάννης Γκιόζιας, ήταν χρυσοχόος. Η μητέρα του λέγονταν Κανέλα Κουκουζή ή Κουκουζοπούλα.Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Αν και οι γονείς του ήταν φτωχοί αυτός φοίτησε στην αρκετά αναγνωρισμένη Σχολή Δημητσάνας και έπειτα στην Σχολή της Σμύρνη. Λένε ότι ο Κολοκοτρώνης πέρασε από την Δημητσάνα και από το σπίτι του Γερμανού που στεγαζόταν στο Κάστρο της Δημητσάνας και ασπάθηκε την εξώπορτα σε ένδειξη σεβασμού. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είχε γίνει Μητροπολίτης. Αυτό του το αξίωμα τον κάνει ακόμα γνωστό.

Ελευθερία Μ. πηγή wikipedia

Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ

Η υπογραφή του Παλαιών Πατρών Γερμανού Γ

Ελευθερία πηγή:wikipedia

Λάμπρος Τζαβέλας

Ο Λάμπρος Τζαβέλας γεννήθηκε το 1745 και πέθανε το 1795. Ήταν αρχηγός της φάρας των Τζαβελαίων, από το Σούλι του ν. Θεσπρωτίας. Η δράση του μαρτυρείται από το 1789. Σε έγγραφο εκείνης της εποχής, φαίνεται πως ο Τζαβέλας δίνει την υπόσχεση να επιτεθεί στους Τούρκους και τους Τουρκαλβανούς της Στερεάς Ελλάδας. Μετά το τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου το 1792, ο Αλή Πασάς, με σχέδιο την εδραίωση της κυριαρχίας του στην ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και τη Βαλκανική, στράφηκε εναντίον των κλεφτών και των αρματολών. Μακρόχρονες προσπάθειες έκανε δε, μέχρι να καθυποτάξει τους Σουλιώτες. Αποπειράθηκε να το επιτύχει με δόλο. Μετά τον Ιανουάριο του 1792, ζήτησε την βοήθειά τους με την πρόφαση να καθαρίσει το Δέλβινο και το Αργυρόκαστρο από τους ατάκτους. Ο Λάμπρος Τζαβέλας, ο γιος του Φώτος κι άλλοι 70 Σουλιώτες στάλθηκαν.

Λάμπρος Τζαβέλας Μόλις κατέφθασαν, ο Αλί Πασάς τους συνέλαβε κι απείλησε ότι θα εκτελέσει τον Φώτο, εκτός εάν γυρνούσε στο Σούλι κι έπειθε τους κατοίκους να φύγουν. Ο Λάμπρος γυρνώντας στην πατρίδα του, αποφάσισε μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες να μην παραδοθούν. Ο μουσουλμάνος άρχοντας επιτέθηκε στο Σούλι με 10.000 Τούρκους κι Αλβανούς τον Ιούλιο του 1792. Στη μάχη της Κιάφας, οι Τουρκαλβανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφήνοντάς χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Δυστυχώς, όμως, στην μάχη αυτή, τραυματίστηκε κι ο Λάμπρος ο οποίος πέθανε τρία χρόνια αργότερα. Μετά την ήττα του, ο Αλής ζήτησε διαπραγματεύσεις με τους Σουλιώτες. Το αποτέλεσμα ήταν η απελευθέρωση των ομήρων και του Φώτου κι η απομάκρυνση των Τουρκαλβανών από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Ο Αλής έφυγε αλλά οι άτακτοι Αλβανοί σκόρπισαν τον τρόμο και τον θάνατο σε αρκετά χωριά ακόμη, πριν υποχωρήσουν!!! Άννα Μ.

Πηγή:Βικιπαίδεια

Δημήτριος Υψηλάντης Ο Δημήτριος Υψηλάντης (1794 – 5 Αυγούστου 1832) ήταν στρατιωτικός και αγωνιστής της επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, δραγουμάνου του Τουρκικού στόλου και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Αδελφός του ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Στάλθηκε στην Γαλλία για να σπουδάσει σε στρατιωτικές σχολές και στη συνέχεια κατατάχθηκε στην αυτοκρατορική φρουρά του Τσάρου στην Πετρούπολη, φτάνοντας έως τον βαθμό του λοχαγού. Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Πηγή: https://hellenic-college.gr/wp-content/upload s/works/1821/heroes/dimitrios_ipsilantis/index.html

Δημήτριος Υψηλάντης Με την έναρξη της επανάστασης ανέλαβε να αντιπροσωπεύσει τον αδελφό του, Αλέξανδρο Υψηλάντη, ως πληρεξούσιος του Γενικού επιτρόπου Αρχής στην Πελοπόννησο. Στις 20 Ιουνίου του 1821 ανέλαβε την αρχιστρατηγία των επαναστατών και προσπάθησε να οργανώσει τακτικό στρατό. Η προσπάθειά του όμως να περιορίσει την ισχύ των κοτζαμπάσηδων είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη του. Ο λαός όμως απαίτησε την αποκατάσταση του και ύστερα από προσπάθειες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη επανήλθε στην αρχική του θέση. Στις 20 Δεκεμβρίου 1821 άρχισε τις εργασίες της η A' Εθνοσυνέλευση και στις 15 Ιανουαρίου 1822 εκλέχθηκε πρόεδρος του Bουλευτικού. Ο Υψηλάντης εκπροσώπησε κυρίως την πλευρά των δημοκρατικών και ήρθε σε σύγκρουση με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και του Άργους, στην εκστρατεία εναντίον της Αθήνας, στη μάχη των Δερβενακίων, στη μάχη στους Μύλους της Λέρνης και στην μάχη στην Πέτρα της Βοιωτίας.

Μπορείτε να παίξετε ένα διαδραστικό παιχνίδι: https://hellenic-college.gr/wp-content/uploads/works/1821/games/cross-ipsilantisd.htm Μπορείτε να παίξετε το σταυρόλεξο πατώντας πάνω στους αριθμούς.

Δημήτριος Υψηλάντης Με την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια ο Υψηλάντης διορίστηκε στρατάρχης του στρατού και ανέλαβε την οργάνωσή του και τη μετατροπή του σε τακτικό στρατό με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ο Δημήτριος Υψηλάντης θα παντρευόταν την Μαντώ Μαυρογένους όμως ο Ιωάννης Κωλέττης την δυσφήμισε στον Υψηλάντη και ο τελευταίος αθέτησε την υπόσχεση που της είχε δώσει. Απεβίωσε στο Μαριλένα Κ. Ναύπλιο. Η πόλη Υψηλάντη (Ypsilanti) στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ πήρε το όνομά του.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε 3 Απριλίου το 1770 στο Ραμοβούνι. Ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικρατείας. Απέκτησε το προσωνύμιο Γέρος του Μοριά. Πέθανε 16 Φεβρουαρίου το 1843 στην Αθήνα. Μετά το θάνατό του τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον βαθμό του Στρατάρχη. Χριστίνα Κ.

Αθανάσιος Τσακάλωφ ΈΕνας απο τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας (μαζί με τον Εμμανουήλ Ξάνθο και το Νικόλαο Σκουφά). Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ γεννήθηκε το 1788 στα Ιωάννινα. Καταγόταν από οικογένεια αγροτών και εμπόρων, ενώ ο ίδιος εξελίχθηκε σε μικροέμπορο. Νέος ακόμα έφυγε για τη Ρωσία, όπου βρισκόταν ο πατέρας του ως έμπορος γουναρικών. Εκεί ο Αθανάσιος Τσακάλωφ συνέχισε τις σπουδές του και εκεί μάλλον, άλλαξε και το επίθετο του από Τσάκαλος σε Τσακάλωφ. Το 1809 βρισκόταν στο Παρίσι και συμμετείχε στην ίδρυση της πολιτικής-φιλανθρωπικής Εταιρείας «Ελληνόγλωσσον Ξενoδοχείον». Η δράση του αυτή ήταν πολύ σημαντική για τις εξελίξεις στον ελληνικό χώρο, καθώς θα τον οδηγούσε στην ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας η οποία πραγματοποιήθηκε στην Οδησσό το 1814. Ο Τσακάλωφ συμμετείχε και στον ένοπλο αγώνα. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες τραυματίστηκε στη μάχη του Δραγατσανίου. Παρά το ότι συνέβαλε στην προετοιμασία της επανάστασης, δεν αναμείχθηκε στα πολιτικά πράγματα. Μετά την άφιξη του Καποδίστρια σε Ελλάδα το 1829, υπηρέτησε ως υπάλληλος του Γενικού Φροντιστηρίου και πληρεξούσιος της Ηπείρου στη Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους. Όταν δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας, ο Τσακάλωφ απογοητεύτηκε από την έκβαση των γεγονότων και έτσι από το Ναύπλιο φεύγει για Μόσχα. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μόσχα και δεν αναμείχθηκε ξανά με τα πολιτικά. Εκεί, μάλιστα, παντρεύτηκε και έκανε τρία παιδία. Πέθανε το 1851 στη Μόσχα.

Κωστής Π.

Πηγή: offline post

Γεώργιος Κουντουριώτης Ο Γεώργιος Κουντουριώτης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1782 από τον Ανδρέα Αναγνώστη Κουντουριώτη και τη Μαρία Κοκκίνη· ήταν αδελφός του Λάζαρου Κουντουριώτη. Το 1824 εκλέχτηκε πρόεδρος του Νομοτελεστικού στο Μεσολόγγι. Επί Καποδίστρια διετέλεσε μέλος του Πανελλήνιου, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε γερουσιαστής, σύμβουλος Επικρατείας και υπουργός Ναυτικών. Έλαβε μέρος στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση και στην Εθνοσυνέλευση του 1843. Το 1848 διορίστηκε στη θέση του πρωθυπουργού. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1858.

Ελισάβετ Β.

Μαντώ Μαυρογένους Η Μαντώ Μαυρογένους ήταν μια από τις μεγαλύτερες ηρωίδες της Ελλάδας, κόρη του Νικόλαου Μαυρογένους μεγαλέμπορου εγκατεστημένου στην Τεργέστη. Γεννήθηκε το 1796 στο χωριό Μαρμαρά της Πάρου. Η μητέρα της ήταν Μυκονιάτισσα, κόρη του Αντώνη Χατζή Μπάτη. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, η Μαντώ Μαυρογένους δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη Μύκονο. Μετά από δική της προτροπή, οι κάτοικοι του νησιού, ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων. Η Μαυρογένους εξόπλισε πλοία από δικά της χρήματα και ηγήθηκε του αγώνα κατά των πειρατών που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά. Κάτοχος της γαλλικής γλώσσας, συνέταξε συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες της Γαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον πληθυσμό της Ελλάδας. Επίσης εκτός από τη Γαλλική, μιλούσε άπταιστα την Ιταλική, αλλά και την Τουρκική. Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 παίρνει μέρος στις συσκέψεις που γίνονται για συμμετοχή στον Ιερόν Αγώνα και αποφασίζει να πάει στην Μύκονο. Εξοπλίζει με δικές της οικονομίες δύο πλοία και τα στέλνει να πάρουν μέρος στον Αγώνα, μαζί με άλλα δύο μυκονιάτικα πλοία που εξόπλισαν Μυκονιάτες. Τον Ιούνιο του 1821 άλλα τέσσερα μυκονιάτικα πλοία εξοπλίζονται, με προτροπή της Μαντώς, που είναι η ψυχή της Επανάστασης στην Μύκονο.

Μαντώ Μαυρογένους Στις 22 Οκτωβρίου 1822, με τα παλικάρια που είχε γυμνάσει, απέκρουσε και συνέτριψε την δύναμη διακοσίων Τούρκων που έκαναν απόβαση στην Μύκονο. Η Μαντώ, αψηφώντας το θάνατο, αναδείχθηκε άξιος οπλαρχηγός του Ιερού Αγώνα. Προς τιμήν της στο παρελθόν είχε κοπεί νόμισμα δύο δραχμών με τη μορφή της. Σήμερα, για να τιμηθεί η συνεισφορά της, ένα άγαλμά της έχει στηθεί στο παλιό λιμάνι, στη μέση της πλατείας Μαντώς, που οι ξένοι την ονομάζουν Πλατεία των Ταξί. Πηγή κειμένου και εικόνων www.mykonostour.gr/mykonos_people/manto_bio.html.

Κωνσταντίνος Κανάρης Ο Κωνσταντίνος Κανάρης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 κατορθώνοντας μέσω της πυρπόλησης της Τουρκικής Ναυαρχίδας να προκαλέσει τον θαυμασμό ολόκληρης της Ευρώπης για τη μικρή κουκίδα πάνω στο χάρτη με το όνομα Ελλάδα που αντιμαχόταν τον τουρκικό ζυγό. Το θάρρος και η τόλμη που τον ξεχώριζε έμειναν ιδιαίτερα γνωστά από το μεγάλο του ανδραγάθημα να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα του πασά Καρά Αλή στη Χίο, τον Ιούνιο του 1822, ως αντίποινα για τη σφαγή στο νησί. Μαζί με τον Πιπίνο, ο Κανάρης είχε ως στόχο να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα ενώ ο Πιπίνος την αντιναυαρχίδα των Τούρκων. Η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία και 2000 Οθωμανοί βρήκαν τραγικό θάνατο εκείνη τη νύχτα, ενώ η αντιναυαρχίδα τους υπέστη σημαντικές ζημιές. Η φήμη του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα και ξένοι λογοτέχνες και συγγραφείς ανέδειξαν την ηρωική του στάση ανάμεσα στους οποίους και ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Λόρδος Βύρωνας αλλά και ο ιστορικός Τόμας Γκόρντον. Το μοναδικό θάρρος και η ξεχωριστή εθνική συνείδηση του Κωνσταντίνου Κανάρη αποτέλεσε το κυριότερο γνώρισμα του που έμεινε αναλλοίωτο μέσα στους αιώνες. Ακόμα και αν οι νεότεροι δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν την πολιτική του σταδιοδρομία σίγουρα θυμούνται την ανδρεία του Μπουρλοτιέρη όπως όλοι τον γνωρίζουν της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Βασιλεία Μ.

Πηγή κειμένου: hellenic-college.gr & Πηγή εικόνας: kaliterilamia.gr

Αθανάσιος Διάκος Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές οπλαρχηγός του πρώτου έτους της Ελληνικής επανάστασης του 1821 ο οποίος έδρασε στη Στερεά Ελλάδα.Σύμφωνα με μια εκδοχή, το κανονικό του όνομα είναι Αθανάσιος Γραμματικός ή για κατ`άλλους Αθανάσιος Μασσαβέτας. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός.Τον Απρίλιο του 1821 σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το ως ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 23 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του με τον Ομέρ Βρυώνη Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία δολοφονήθηκε με ανασκολοπισμό από τους Τούρκους στις 24 Απριλίου 1821 Ζαφείρης Τ. ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Νικόλαος Σκουφάς Ο Νικόλαος Κουμπάρος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Κομπότι της Άρτας το 1779. Το «Σκουφάς» ήταν παρατσούκλι, επειδή ασχολήθηκε με την κατασκευή σκούφων. Το 1813 μετανάστευσε στη Ρωσία, όπου ανέπτυξε στενή φιλία με τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τον Εμμανουήλ Ξάνθο, με τους οποίους ίδρυσε την Φιλική Εταιρεία στην Οδησσό στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 έχοντας σκοπό την απελευθέρωση της πατρίδας. Στην αρχή αντιμετώπισαν τη δυσπιστία και την άρνηση πολλών. Ο Σκουφάς θεώρησε ότι ήταν προτιμότερο να μεταφερθεί η έδρα της στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο μεγάλος αριθμός των Ελλήνων αποτελούσαν ευνοϊκό παράγοντα για την προετοιμασία του Αγώνα. Έτσι βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και η δράση του Σκουφά υπήρξε καθοριστική για την πορεία της οργάνωσης. Ο Σκουφάς υποστήριζε ότι η Πελοπόννησος ήταν η καταλληλότερη περιοχή για την έναρξη του Αγώνα, κι έτσι, ετοίμαζε ταξίδι στη Μάνη για την προετοιμασία της Επανάστασης. Όμως, δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, καθώς, ύστερα από σύντομη ασθένεια, άφησε την τελευταία του πνοή στην Κωνσταντινούπολη, στις 31 Ιουλίου 1818. Ο θάνατός του υπήρξε βαρύ πλήγμα για τη Φιλική Εταιρεία, για την επιτυχία της οποίας ο Νικόλαος Σκουφάς είχε αφιερώσει όλες του τις δυνάμεις. Το έργο του εκτιμήθηκε από τους σύγχρονους του και από τους μεταγενέστερους ιστορικούς του Αγώνα. Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr

Παναγιώτης Π.

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα είχε καταγωγή από την 'Υδρα. Γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της Σκεύω επισκέφτηκε τον σύζυγό της, Σταυριανό Πινότση, τον οποίο είχαν φυλακίσει οι Οθωμανοί για τη συμμετοχή του στα Ορλωφικά(1769-1770). Την βάφτισε και της έδωσε το όνομά της εκεί ο φυλακισμένος πολέμαρχος της Μάνης, Παναγιώτης Μούρτζινος. Μετά τον θάνατο του Πινότση στη φυλακή, μητέρα και κόρη επέστρεψαν στην 'Υδρα. Μετακόμισαν στις Σπέτσες 4 χρόνια αργότερα, όταν η μητέρα της παντρεύτηκε τον Δημήτριο Λαζάρου Ορλώφ. Η Μπουμπουλίνα απέκτησε οκτώ ετεροθαλή αδέλφια. Παντρεύτηκε δύο φορές, στην ηλικία των 17 με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και στην ηλικία των 30 ετών με τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη και πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δυο σκοτώθηκαν από Αλγερινούς πειρατές. Της άφησαν, ωστόσο, μια τεράστια περιουσία, την οποία ξόδεψε εξ ολοκλήρου για να αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για την Ελληνική Επανάσταση.Πέθανε 22 Μαΐου 1825 στις Σπέτσες

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.Το αρχοντικό της οικογένειας Μπούμπουλη στις Σπέτσες μετατράπηκε το 1991 από τον ιδιοκτήτη και απόγονο της ηρωίδος, Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη σε μουσείο, το Μουσείο Μπουμπουλίνας, το οποίο έχουν επισκεφθεί εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες. Σε αυτό μπορεί κανείς να δει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα, διακρίσεις που της είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις και πολλά άλλα.

Αγγελίνα Α.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Αλέξανδρος Υψηλάντης Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας με καταγωγή από την Τραπεζούντα, η οποία εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1655. Ο Υψηλάντης αναδιοργάνωσε πολύ προσεκτικά και υπεύθυνα τη Φιλική Εταιρία εντός και εκτός των Ελληνικών συνόρων. Ο αδερφός του Νικόλαος Υψηλάντης οργάνωσε τον εθελοντικό στρατό για την Ελληνική Επανάσταση και παρουσίασαν την πρώτη Ελληνική σημαία η οποία είχε 3 χρώματα το άσπρο, το μαύρο και το κόκκινο. Ο ίδιος έκρινε ότι η Επανάσταση θα άρχιζε από την Πελοπόννησο γιατί οι περιστάσεις ήταν οι πλέον βολικές.Εξέδωσε την Επαναστατική προκήρυξη και ύψωσε την σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Στις 26 Φεβρουαρίου του 1821 στον ναό των τριών ιεραρχών έγινε δοξολογία και ο Μητροπολίτης Βενιαμίν κατά το βυζαντινό τυπικό και εφόσον ευλόγησε μια πρόχειρη σημαία που είχε πάνω της το Σταυρό παρέδωσε το ξίφος στον Αλέξανδρο Υψηλάντη.Εθελοντές κατέφθασαν από όλη την Ευρώπη για να καταταχθούν στο στρατιωτικό σώμα που δημιούργησε καθώς επίσης συγκρότησε τον Ιερό Λόχο που αποτελούνταν από 500 σπουδαστές.

Έλενα Τ. πηγη κειμένου https://hellenic-college.gr/wpcontent/uploads/works/1821/heroes/alexandros_ipsilantis/index.html

Οδυσσέας Ανδρούτσος Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1790 και βαπτίστηκε από τον φίλο του πατέρα του Λάμπρου Κατσώνη.Πήρε το όνομά του από τον θρυλικό ήρωα της Ιθάκης. Έμεινε μικρός ορφανός και γι αυτό αναγκάστηκε από μικρός να καταταγεί στο ναυτικό. Ο Αλή πασάς τον πήρε στην υπηρεσία του. Εκεί ο ήρωας γνώρισε τους μεγαλύτερους οπλαρχηγούς της δυτικής Ελλάδας και της Ηπείρου. Εφόσον έμαθε την τέχνη των όπλων και την διπλωματική πανουργία του Αλή διορίστηκε από αυτόν αρχηγός των αρματολών της Ανατολικής και Στερεάς Ελλάδος. Το 1818 έγινε μέλος της φιλικής εταιρείας και ένωσε όλους τους υπαρχηγούς κάτω από την σημαία του σκλαβωμένου έθνους. Στις αρχές του 1821 συγκάλεσε στην Λευκάδα συμβούλιο των οπλαρχηγών της Στερεάς και της Πελοποννήσου για να συνεννοηθούν για τον μεγάλο ξεσηκωμο.Τον Μάιο του 1821 με άφταστη γενναιότητα εμπόδισε τον Ομέρ Βρυώνη να εισβάλλει στην Πελοπόννησο.Για τις υπηρεσίες του ανακηρύχθηκε αντιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας.

Άρης Τ.

Ιωάννης Φαρμάκης Ο Ιωάννης Φαρμάκης ήταν αρματολός καταγόμενος από τη Δυτική Μακεδονία. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας το 1818 και ορίστηκε απόστολος στη Μακεδονία και τη Θράκη. Μαζί με το Γεωργάκη Ολύμπιο πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και μετά την αποτυχία της κατέφυγε στην Μονή Σέκου. Παραδόθηκε στους Τούρκους και μετά από πολλά βασανιστήρια σκοτώθηκε.

Ελένη Β.

Πηγή: wikipedia

Γεώργιος Καραϊσκάκης Γιος της Ζωής Ντιμισκή και αγνώστου πατρός, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης έμελλε να αποτελέσει μια από τις κεντρικότερες φιγούρες της Επανάστασης του 1821. Μεγάλωσε με θετούς γονείς, καθώς η μητέρα του τον εγκατέλειψε από ντροπή, κλείστηκε σε μοναστήρι και έπειτα πέθανε όταν ο ίδιος ήταν μόλις οκτώ ετών. Ήταν μάλιστα γνωστός και ως ο “γιος της καλογριάς”. Έγινε κλεφτόπουλο από πολύ νεαρή ηλικία και ήταν ήδη καπετάνιος στην αρχή της επανάστασης. Ωστόσο, κατά την πρώτη αυτή περίοδο αντιμετώπισε τη δυσπιστία των άλλων αρχηγών, καθώς είχε περάσει ένα διάστημα ζώντας στην αυλή του Αλή Πασά και πολεμώντας για εκείνον. Μάλιστα λέγεται πως όταν ο Αλή Πασάς τον ρώτησε τι θα ήθελε να του προσφέρει, εκείνος αποκρίθηκε: «Αν με γνωρίζεις άξιο για αφέντη, κάνε με αφέντη, αν για δούλο, κάνε με δούλο, αν για τίποτα ρίξε με στη λίμνη».

Γεώργιος Καραϊσκάκης Ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τη φιγούρα του Καραϊσκάκη πιο συμπαθή, ήταν η αθυροστομία του. Κάποια στιγμή παραδέχτηκε και είπε: “Δεν το αρνούμαι. Όταν θέλω γίνομαι άγγελος. Και όταν θέλω γίνομαι διάβολος. Από τώρα έχω σκοπό να γίνω άγγελος”. Πρόκειται για μια υπόσχεση που τήρησε, μέσα από τη γενναιότητα αλλά και τη στρατηγική οξυδέρκεια που επέδειξε στις μάχες που οργάνωσε ως επικεφαλής. Χάρη σε εκείνον, μέσα σε τέσσερις μήνες απελευθερώθηκε σχεδόν ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα. Άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής στις 23 Απριλίου 1827 σε μία μάχη στο Φάληρο Αττικής. Σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη, τα τελευταία λόγια του καθώς άφηνε την τελευταία του πνοή ήταν η ευχή του οι Έλληνες «να είναι μονιασμένοι και να βαστήξουν την πατρίδα».

Πηγή κειμένου:https://www.sansimera.gr/biographies/1259

Κωνσταντίνος Ι.

Ανδρέας Μιαούλης Ο Ανδρέας Βώκος, γνωστός με το ψευδώνυμο Ανδρέας Μιαούλης (Ύδρα, 20/5/1769 – Πειραιάς, 11/6/ 1835) ήταν Έλληνας καραβοκύρης, πολιτικός και ναύαρχος που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και στην μετέπειτα πολιτική ζωή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία αποκτώντας σημαντική περιουσία. Κατά την επανάσταση του 1821 ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού στόλου συμμετέχοντας με επιτυχία σε πλήθος ναυμαχιών. Υπό την διοίκησή του ο ελληνικός στόλος συμμετείχε νικηφόρα στις ναυμαχίες των Πατρών, των Σπετσών, της Σάμου, του Γέροντα, της Μεθώνης και του κάβο Μπαμπά. Ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η συμβολή του στον εφοδιασμό του Μεσολογγίου κατά την πολιορκία του. Το 1827 υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχηγία του στόλου. Με την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια ανέλαβε, για 2η φορά, την αρχηγία του στόλου συνεισφέροντας σημαντικά στην πάταξη της πειρατείας στο Αιγαίο. Όμως, ήρθε σε ρήξη με τον Καποδίστρια, παραιτήθηκε από τη θέση του γερουσιαστή και προσχώρησε στην αντιπολίτευση.

Ανδρέας Μιαούλης Τον Ιούλιο του 1831 επικεφαλής μικρού στρατιωτικού σώματος αποβιβάστηκε στον Πόρο καταλαμβάνοντας μέρος του μικρού ελληνικού στόλου και ανατινάζοντας, την 1η Αυγούστου 1831, και ύστερα από σύγκρουση με ρωσικές δυνάμεις, τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα». Για την αμφιλεγόμενη αυτή πράξη του έχει επικριθεί από συγχρόνους τους αλλά και από την ιστοριογραφία. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επιλέχθηκε από τη Βαυαρική αυλή ως ένας από τους τρεις Έλληνες που θα παρέδιδαν το στέμμα και το σχετικό ψήφισμα στον νεαρό τότε Όθωνα μαζί με τους Δημήτριο Πλαπούτα και Κωνσταντίνο Μπότσαρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανέλαβε διάφορα αξιώματα στην οθωνική κυβέρνηση (αρχηγός του ναυτικού διευθυντηρίου, γενικός επιθεωρητής του στόλου, σύμβουλος της επικρατείας). Απεβίωσε στον Πειραιά, και ενταφιάστηκε στη σημερινή Ακτή Μιαούλη. Υπήρξε ο γενάρχης των Μιαούληδων, πολυάριθμα μέλη της οποίας διετέλεσαν αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και πολιτικοί με σημαντικότερο τον γιο του, Αθανάσιο Μιαούλη, που διετέλεσε πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους. Η προσφορά του τιμάται κάθε χρόνο στα Μιαούλεια, φεστιβάλ το οποίο είναι αφιερωμένο στη στρατιωτική δράση του Ανδρέα Μιαούλη κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων (1821-1827). Πηγή: Βικιπαίδεια

Δάφνη Κ.

Μάρκος Μπότσαρης Ο Μάρκος Μπότσαρης (Σούλι Θεσπρωτίας, 1790 Καρπενήσι Ευρυτανίας, 9 Αυγούστου 1823) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και καπετάνιος των Σουλιωτών. Ύστερα από την πτώση του Σουλίου, πήγε στην Κέρκυρα μαζί με άλλους Σουλιώτες όπου κατατάχθηκε ως υπαξιωματικός στο σώμα των Ηπειρωτών και Σουλιωτών που συγκρότησαν οι Γάλλοι. Το 1814 ανταμώθηκε από τον Καραϊσκάκη, ο οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρία. Για τις συνολικές του υπηρεσίες και τη μεγάλη συνεισφορά του στον αγώνα, μετά θάνατον έλαβε τιμητικά τον στρατιωτικό βαθμό του Στρατηγού. Έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία του και τη σημαντική συμβολή του στον Αγώνα για την ανεξαρτησία των Ελλήνων και δίκαια θεωρείται μεγάλος εθνικός ήρωας. Δήμος Δ.

Πηγή εικόνας: https://el.wikipedia.org/wiki/Μά ρκος_Μπότσαρης

Πηγές κειμένου: 1. https://hellenic-college.gr/wp-content/uploads/works/1821/heroes/markos_botsaris/index.html 2. https://el.wikipedia.org/wiki/Μάρκος_Μπότσαρης

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Γεννήθηκε το 1797, στο Κροκύλειο της Φωκίδας. Ο πατέρας του είχε φονευθεί, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε συμπλοκή με τους Τούρκους όταν ο Μακρυγιάννης ήταν ενός έτους. Οι λόγοι της δολοφονίας συνδέονται με περιστατικά του κλεφταρματολικού βίου της οικογένειάς του. Σε ηλικία 4 ετών, μετά από επιδρομή των Τούρκων, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα μαζί με την μητέρα και τα αδέρφια του και να εγκατασταθεί στη Λειβαδιά. Το 1811, η οικογένειά του τον έστειλε πίσω στη Φωκίδα στην υπηρεσία του συγγενή Παναγιώτη Λιδωρίκη, ο οποίος εκτελούσε χρέη χωροφύλακας στη Δεσφίνα. Αργότερα, εστάλη στον αδερφό του Παναγιώτη, Θανάση Λιδωρίκη, στην Άρτα. Εκεί άρχισε, από το 1817, να ασχολείται με το εμπόριο: ο Θανάσης Λιδωρίκης του είχε αναθέσει τη διαχείριση δικών του υποθέσεων και σιγά σιγά ο Μακρυγιάννης ανέπτυξε δική του εμπορική δραστηριότητα. Μέχρι το 1819 είχε αποκτήσει σημαντική κινητή και ακίνητη περιουσία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1810 ανήκει στους οικονομικά ευκατάστατους μικροεμπορευματίες και δανειστές της Άρτας.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Το 1820, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και είχε την ιδιότητα του κληρικού-οικονόμου. Τον Σεπτέμβριο του 1820 συλλαμβάνεται μαζί με τον Λιδωρίκη από τον βοεβόδα της Ναυπάκτου Μπαμπά πασά. Σύντομα όμως απελευθερώνεται λόγω γνωριμιών. Από την Άρτα έφυγε το Μάρτιο του 1821 και με ενδιάμεσο σταθμό το Μεσολόγγι έφτασε στην Πάτρα με σκοπό να πραγματοποιήσει εμπορικό ταξίδι αλλά κυρίως να πληροφορηθεί την όλη κατάσταση στην περιοχή για λογαριασμό των Φιλικών της Άρτας. Στην Πάτρα έγινε αντιληπτός από τις τουρκικές αρχές και κινώντας υποψίες, βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στο ρωσικό προξενείο και μετά από ανθρωποκυνηγητό διαφεύγει με μια φελούκα. Επιστρέφοντας όμως στην Άρτα συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Τελικά απελευθερώθηκε, με τη βοήθεια του Ισμαήλ μπέη από την Κόνιτσα. Γιάννης Μ.

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ

Πηγή κειμένου: Βικιπαίδεια Εικόνες