Оқыды парызы менен сүннетін, Еске алып көп жылады үммәттәрін. Мінбеге шыгып отыр Расул Алла, Айтады сахабага насихатын. — Тыңдаңыз насихатты, аскабтарым, Жасымнан жолдас болган шерлі жарым. Хазіретсіз қоймаңдар сүннетімді, Қаза кылмай ораза мен намаздарын. Тілеңіз жақсы жайды ол дүниеден, Жидырды тәмам жанды Мәдинадан, Өлім деген Қүдайдың бір парызы, Көшетін уакыт болды бүл дүниеден. Қоштасты "Қош аман калыцыз, деп, Көзіңді ғарыптарға салыңыз деп, Акыретке барганда қарыз кылмай, Бар болса менде ақың алыңыз" деп.
РАСУЛ ҒАЛӘЙҺІССАЛАМНЫҚ АҚЫРҒЫ ӨСИЕТІ Ауруы мендеп, ажалы таяп қалганын сезген пайгамбар үйіне жакын түрган мешітке апаруды өтінді. Мешптің ішіндегі мінбер орындыгына отырып алып, бар ынта-ыкыласымен дүга окыды да, одан көп жиналып қалган халқына сөз арнады: "Егер қайсыбіріннің арыңа жүктелген нәрсе болса, айтыңдар, мен Қүдайдан кешірім өтінемін",— деді. Сол кезде бір мүсылман араб алға шыгып, өзінін екіжүзді, алдамшы, лайыксыз шәкірт екенін мойындап, айта бастады. Омар оган жекіп, тайып түруга бүйырып еді, пайгамбар керісінше бүл дүниеде қызарган о дүниеде қайгырудан артық екенін айтып, апгі шәкіртінің күнәсін кешіруді, кеудесіне сенім мен ақиқат үялатуды сүранып, Қүдай тагалага жалбарынды. Халыққа кайта тіл катып: — Егер араларыңда менің қолым тиіп кеткен адамдар болса, міне менің аркам, үрыңдар,— деді. — Егер мен біреулеріңді балағаттасам, қазір оның да есесін кайтарыңдар. Егер мен біреуден бірденені әділетсіз алған болсам, дәл казір айтып, акысын алсын. 103