O
D IS
SI N
N I
N YO
SPEECH OF LOVE – ABSENCE Dans, performance | Congo, Oostenrijk | 2022 Choreografie & regie Elisabeth Tambwe
FESTIVAL THEMA
L’HOMME RARE Dans | Ivoorkust, Frankrijk | 2020 Choreografie Nadia Beugré Een dansperformance over de passie van hartstochtelijke liefde, ons verlangen naar intimiteit en de angst onze geliefde te verliezen. Elisabeth Tambwe confronteert ons dat hartstochtelijk liefde een toestand is waarin je kunt verdwalen, die je niet kunt beheersen maar die je ondergaat. Voor Speech of Love nam zij als artistiek uitgangspunt ‘Fragments d’un discourse amoureux’ van Roland Barthes, een pleidooi voor hartstochtelijke liefde. Barthes verdeelt de liefde in ‘gedachtenfiguren’, teksten zonder onderliggend verhaal, woordloze toestanden waarin de liefde ons brengt. Voor de geliefden is afwezigheid van de ander, de geliefde, alles bepalend. Mensen die controle over hun leven willen, bang zijn te vallen of de ander kwijt te raken zullen gepassioneerde liefde liever vermijden. Elisabeth Tambwe visualiseert in dans, performance en muziek de ongrijpbaarheid, passie en vervoering van liefde en de verscheurdheid die je voelt wanneer je geliefde er niet meer is. A dance performance about the enjoyment of passionate love, our desire for intimacy and the fear of losing our loved one. Elisabeth Tambwe confronts us that passionate love is a situation in which you can get lost, which you cannot control and which you endure. For Speech of Love she took as artistic starting point ‘Fragments d’un discourse amoureux’ by Roland Barthes, a plea for passionate love. For the loved ones, the absence of the other, the beloved, determines everything. People who want to be in control of their life, who are afraid of falling or losing the other, will often avoid passionate love. Tambwe visualizes in dance, performance and music the elusiveness, passion and ecstasy of love.
AMSTERDAM ROTTERDAM UTRECHT
5-16 OKTOBER
AFROVIBES.NL
In L’Homme Rare stelt choreograaf Nadia Beugré gender centraal. Geamuseerd vraagt ze zich af waarom mannen zich ongemakkelijk voelen als zij dansbewegingen maken die als ‘typisch vrouwelijk’ te boek staan. Komt je mannelijkheid in gevaar door te bewegen met je kont, heupen of bekken? Wat vormt ons begrip wat femme of masculine is en hoe beïnvloedt dit onze manier van kijken? In L’Homme Rare brengt Nadia Beugré vijf hooggehakte dansers samen, schaars gekleed, soms naakt, die getraind zijn in sensuele Zuid-Amerikaanse dansstijlen als de Passinho en Carioca funk. Met de dansers creëert Beugré een provocerende choreografie waarin de heupen en het bekken en de obsessie van de dansers met hun gender- en hun lichaam centraal staan. In L’Homme Rare, choreographer Nadia Beugré focuses on gender. Amused, she wonders why men often feel uncomfortable to make dance movements that are seen as ‘typically feminine’. Is your masculinity in jeopardy by swaying your butt, hips or pelvis? Who or what determines our concepts of male and female? In L’Homme Rare, Beugré brings together five high-heeled dancers, scantily clad, sometimes naked, who are trained in sensual South American dances such as Passinho and Carioca funk. Beugré creates a provocative choreography centred on the pelvis and gender.
Amsterdam | Frascati | wo 5 okt 19:30, do 6 okt 19:30 Utrecht | Stadsschouwburg | vr 14 okt 20:30 Rotterdam | Maaspodium | do 6 okt 19:30 Amsterdam | Frascati | vr 7 okt 21:45, za 8 okt 21:45
The delight and pleasure we get from our contact with others. And the division and disruption that can arise between people and cultures. This year’s festival focus is on West Africa. It is the tension between encounter and disruption, the proximity and often fierce history between West Africa and Europe that is the starting point for the programme. Many contemporary African artists work at the interface of this tension that is tangible and sensible. About who we are, think we are and how we look at each other.
LA DERNIÈRE DANSE DU MONARQUE Dans | Senegal | 2022 Choreografie Babacar Cissé | Germaine Acogny
De verrukking en plezier dat we krijgen uit ons contact met anderen. En de verscheurdheid en ontwrichting die kan ontstaan tussen mensen en culturen. Dit jaar is de festival focus op West Afrika. Het is de spanning tussen ontmoeting en ontwrichting, de nabijheid en vaak heftige geschiedenis tussen West-Afrika en Europa die uitgangspunt is voor het programma. Veel hedendaagse Afrikaanse kunstenaars werken op het breukvlak van deze spanning die tastbaat en voelbaar is. Over wie we zijn, denken te zijn en hoe we naar elkaar kijken.
HOMINIDEOS Dans, performance | Kameroen, Frankrijk | 2022 Choreografie Merlin Nyakam Zes dansers en muzikanten, hun lichamen bedekt met witte klei gaan op reis naar de bakermat van de mens, terug naar de natuur. Een odyssee met avonturen die de muziek van de Sabar uit Senegal en Bikutsi muziek uit Kameroen verenigt, twee belangrijke spirituele bronnen van inspiratie en energie in deze landen. Merlin Nyakam vond de inspiratie voor Hominideos in het gedicht ‘In The Cradle of Humankind’ van Karen Press en de muziek van componist Giancito Scelsi, ‘Vier stukken elk op één toon’. Het resultaat is een krachtige verbinding tussen dans, percussie en zang met op schermen beelden over de chaos van onze wereld. Hominideos is een Groot Verhaal over wie we zijn en wie we zouden willen zijn, over de mens ‘rich in genius but poor in common sense’. Aan het eind is de urgente vraag voor de dansers hoe de wereld er straks zal uitzien en wat er overblijft van onze dromen. Six dancers and musicians, their bodies covered with white clay, go on a journey to the cradle of man, back to nature. An odyssey that unites the music of the Sabar from Senegal with Bikutsi music from Cameroon, traditional sources of inspiration and energy. Merlin Nyakam found inspiration in the poem ‘In The Cradle of Humankind’ by Karen Press and music of composer Giancito Scelsi, ‘Four Pieces Each one on a single note’. The result is a powerful connection between dance, percussion and song. Hominideos is a Great Story about who we are and who we would like to be, about man ‘rich in genius but poor in common sense’.
RUPTURE | RAPTURE
OF ART AND PERFORMANCE FROM AND ABOUT AFRICA
RUPTURE | RAPTURE
La Dernière Danse du Monarque is het derde deel van een dansdrieluik van Babacar Cissé over wolven. Cissé geeft als oude wolf een laatste dans om het verhaal van de Monarchvlinder te vertellen die huis en haard verliet voor een betere toekomst in een ander land. Deze dans van de wolf is een mix van dans, muziek, performance en video waarin intimiteit, herinnering, veroudering en de onverbiddelijkheid van de tijd samenkomen. Het verhaal van vier vlinders. De eerste vlinder, grootvader van de wolf. De tweede vlinder, vader van de wolf die zijn geboorteland Senegal verliet om zijn kinderen een beter leven te geven. De derde vlinder, de wolf zelf die leeft in een witte samenleving waarin een zwarte man vaak vooroordelen oproept. En de vierde vlinder, dochter van de wolf. Zal zij een vredig leven kunnen leiden? In La Dernière Danse du Monarch Babacar Cissé tell the story of the Monarch butterfly who left home and hearth to find a better future in another country. In a mix of dance, music and performance intimacy, memory, aging and the inexorability of time and things that pass come together in the story of four butterflies. The first butterfly is the old grandfather in Senegal. The second butterfly is the father who left his country to give his children a better life. The third butterfly is Cissé himself who lives in a white society where a black man often meets prejudices. The fourth butterfly is his daughter. Will she have a peaceful life?
Amsterdam | Frascati | wo 5 okt 22:00, do 6 okt 22:00 Rotterdam | Maaspodium | vr 7 okt 19:30 Amsterdam | De Balie | vr 14 okt 20:30
afrovibes
@Afrovibes
Wijzigingen in het programma en kaartverkoop voorbehouden. Kijk op afrovibes.nl voor de meest actuele informatie.
@afrovibes_festival
ALLE INFO EN TICKETS afrovibes.nl
Amsterdam | Frascati | vr 7 okt 19:30, za 8 okt 20:00
PINA Dans, performance | Zuid-Afrika | 2022 Choreografie & regie Kwanele Finch Thusi Met Pina bouwt Kwanele Finch Thusi aan een nieuwe mythologie van Zwarte en queer lichamen en identiteiten. Hiermee opent hij/zij nieuwe kaders om de beeldvorming die Zwarte mannelijkheid vooral ziet als sterk, krachtig en masculien terug te dringen, door de kwetsbaarheid en zachtheid van het Zwarte mannelijk lichaam te laten zien. Pina is gebaseerd op verhalen van oude en jonge Zwarte mannen en de kracht van expressie, beweging en dans bij het vertellen van hun verhalen. Thusi laat in zijn solo en duet de kwetsbaarheid en zachtheid van het Zwarte mannelijke lichaam zien. Voor Thusi is zijn eigen zwarte queer-identiteit uitgangspunt voor al zijn werk, in de kleding die hij draagt, de manier waarop hij zich opmaakt en in de training van zijn lichaam met sport. Zijn PINA is een ‘CRY, A SCREAM’, een queer antwoord op het gecanoniseerde van de Zwarte man. With Pina, Kwanele Finch Thusi is creating a new mythology of Black and queer bodies and identities. He/she opens new frameworks to reduce the image that sees Black masculinity primarily as strong, powerful and masculine, by showing the vulnerability and softness of the Black male body. Pina is based on the stories of old and young Black men and the power of expression, movement and dance in telling their stories. For Thusi, his own black queer identity is starting point for all his work, in the clothes he wears, the makeup he uses and in the training of his body with sports. His PINA is a CRY, A SCREAM, a queer response to the historical image of the Black man.
Afrovibes Foundation brings the 19th edition of the Afrovibes Festival. This year with performances by contemporary and idiosyncratic artists from Senegal, Ivory Coast, Cameroon, Guinea, Congo, Kenya, South Africa, The Netherlands and the African diaspora in Europa. With dance, theatre, music, visual arts and fashion. Afrovibes Foundation brengt de 19e editie van het Afrovibes Festival. Voorstellingen van actuele en eigenzinnige makers uit Senegal, Ivoorkust, Kameroen, Guinee, Congo, Kenia, Zuid-Afrika, Nederland en de Afrikaanse diaspora in Europa. Met dans, theater, muziek, beeldende kunst en mode.
Utrecht Stadsschouwburg | Theater Kikker Amsterdam Frascati | De Balie | CC Amstel | Podium Mozaiek | Bijlmer Parktheater
KGANYA Dans | Zuid-Afrika | 2020 Choreografie Lulu Mlangeni ‘I Know Why the Caged Bird Sings’, Lulu Mlangeni’s flight of freedom Voor Kganya (Licht) vond Lulu Mlangeni haar inspiratie in het comingof-age verhaal I Know Why the Caged Bird Sings van Maya Angelou. ‘De gekooide vogel schreeuwt om vrijheid’ schreef Angelou. In Kganya roept Mlangeni luidkeels ‘Kganya’! Maar zij verwerpt de naïviteit van een traditioneel coming-of-age verhaal. De drie dansende vogels in de choreografie van Mlangeni worden geboren met een alwetende blik. Ze zijn gekleed in felle primaire kleuren en laten zich opstellen in strakke rijen. Tot ze in opstand komen, hun opstelling verlaten, hun kostuums uittrekken en naar het licht dansen en hun vrijheid zoeken. Kganya van Lulu Mlangeni gaat over liefde en verraad, mededogen en vergeving, hoop en waarheid. Met kleur, kostuums en licht neemt Mlangeni ons mee naar een dans van vervoering en kijkgenot. For Kganya (Light), Lulu Mlangeni found her inspiration in Maya Angelou’s coming-of-age story I Know Why the Caged Bird Sings. ‘The caged bird cries out for freedom’ Angelou wrote. In Kganya, Lulu Mlangeni loudly shouts ‘Kganya’! But she rejects the naivety of a traditional coming-of-age story. Her three dancing birds are born with an omniscient gaze. Dressed in bright primary colours and lined up in rows. Until they revolt, take off their costumes and dance to the light. Kganya of Lulu Mhlangeni is about love and betrayal, compassion and forgiveness, hope and truth.
Rotterdam | Maaspodium | za 8 okt 19:30 Amsterdam | Frascati | zo 9 okt 20:30
Amsterdam | Podium Mozaiek | do 6 okt 21:00 Amsterdam | Frascati | vr 7 okt 21:45 Utrecht | Theater Kikker | do 13 okt 20:00 Rotterdam | Theater Zuidplein | zo 16 okt 20:00
PROGRAMMA
Rotterdam Maaspodium | Kunsthal | Theater Zuidplein