Ταξιδιωτικός οδηγός δημοτικής ενότητας Στρυμόνα
του Δήμου Εμμανουήλ Παππά
Γυμνάσιο Νέου Σκοπού 2015-16
Πρόλογος Στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Σταδιοδρομίας “Σχεδίαση- δημιουργία τουριστικού οδηγού Δήμου Εμμανουήλ ΠαππάΣύμπραξη δύο σχολείων, Νέου Σκοπού-Αγίου Πνεύματος”, που υλοποιήθηκε φέτος στο σχολείο μας, μαθητές και μαθήτριες από όλες τις τάξεις, με την καθοδήγηση των καθηγητών, Νικάκη Αθανασίου, γυμναστή, και Καραμπαΐρη Αικατερίνης, φιλολόγου, συγκέντρωσαν πληροφορίες και φωτογραφίες, προκειμένου να συντάξουν έναν τουριστικό οδηγό για την περιοχή των χωριών τους, της δημοτικής ενότητας Στρυμόνα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά. Μέσα από την προσπάθεια αυτή, τους δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούν με τον τόπο τους, να γνωρίσουν την ιστορία, τον πολιτισμό, τις φυσικές ομορφιές του και να τον αγαπήσουν. Οι πληροφορίες τους είναι παρμένες από το διαδίκτυο, από βιβλία σχετικά με τα χωριά τους, από πληροφορίες των παππούδων και των γονιών τους.
Πρόγραμμα Αγωγής Σταδιοδρομίας 2015-2016 Τουριστικός οδηγός δημοτικής ενότητας Στρυμόνα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά Υπεύθυνοι καθηγητές Νικάκης Αθανάσιος Καραμπαΐρη Αικατερίνη Ομάδα Μαθητών Αλεξιάδου Μαγδαληνή Αναγνωστοπούλου Αθανασία Αχτσή Κωνσταντίνα Βακιρτζή Ηλιάνα Βελίδου Αντωνία Γερμανίδου Μαρίνα Γεωργόπουλος Κων/νος Ελμαλικλής Δημήτριος Καραμιχάλη Ζωή Καραμπουγιούκης Νεραντζής Καρυοφύλλη Αθανασία
Κιγινδή Σοφία Κοτόπουλος Αλέξανδρος Μακρίδης Δημήτριος Μάρκου Μαρία Μπαλτζίδης Χρήστος Μπεχτσή Δέσποινα Μπεχτσής Γιώργος Μπεχτσής Χρυσοβαλάντης Τσώνη Σταυρούλα Τυχάλα Ανατολή Τυχάλας Δήμος
Χάρτες Σερρών- Δήμου Εμμανουήλ Παππά
Νέος Σκοπός Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του Δήμου Εμμανουήλ Παππά, του νομού Σερρών. Έχει πληθυσμό 2.000 κατοίκους. Βρίσκεται νοτιοανατολικά των Σερρών σε απόσταση 10 χλμ. Ο οικισμός δημιουργήθηκε από πρόσφυγες του Σκοπού της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη σημερινή θέση του Νέου Σκοπού μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, το 1922.
Συγκεκριμένα το Σεπτέμβριο του 1923 οι πρόσφυγες από το Σκοπό κατέληξαν στην πεδιάδα των Σερρών και έκτισαν το Νέο Σκοπό σ' ένα λόφο, την “Τουμπίτσα”, που ανήκε στην οικογένεια Νάσιουτζικ και στην ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου Σερρών. Ήταν μια περιοχή ελώδης, γεμάτη στάσιμα νερά, καλαμιές και άγρια ζώα. Με πολύ κόπο, με θυσίες, με θανάτους από ελονοσία κατάφεραν να ημερώσουν τον τόπο, να τον καλλιεργήσουν, να τον κάνουν εύφορο. Με την εργατικότητά τους, τη δημιουργικότητα, την επινοητικότητα, την αρετή, την ανδρεία, την πίστη, χαρακτηριστικά που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους, με την οικονομική βοήθεια των ομογενών της Αμερικής, αλλά και με την υποχρεωτική προσωπική και εθελοντική εργασία άρχισαν την ανοικοδόμηση των δημόσιων κτιρίων και των ιδιωτικών κατοικιών και κατάφεραν να κάνουν το Νέο Σκοπό καμάρι του νομού, με ρυμοτομία πόλης, όμορφα σπίτια και κέντρο πολιτιστικό.
Ιστορία
Οι κάτοικοι του Νέου Σκοπού κατάγονται από το Σκοπό (Üsküp) της Ανατολικής Θράκης, κοντά στις Σαράντα Εκκλησιές, που είναι κτισμένος πάνω σε λόφους με καλή ρυμοτομία και ωραία σπίτια. Οι κάτοικοι ήταν περίπου 8000 Έλληνες, κάποιοι Βούλγαροι και λίγοι Τούρκοι. Λέγεται ότι κτίστηκε πριν την άλωση της Κων/πολης, σε θέση που είχαν ορίσει σκοπούς για να επιτηρούν την ασφαλή διέλευση των οδοιπόρων της περιοχής. Κατά διαστήματα πέρασαν στην κυριαρχία των Βουλγάρων και των Τούρκων. Το Σεπτέμβριο του 1915 διώχτηκαν από τους Τούρκους και πήραν το δρόμο της προσφυγιάς στους κάμπους της Θράκης. Όταν στις 29 Οκτωβρίου υπογράφηκε ανακωχή μεταξύ Συμμάχων και Τουρκίας, επέστρεψαν στο χωριό, ανασυγκροτήθηκαν και άρχισαν πάλι να προοδεύουν. Όμως με τη συνθήκη των Μουδανιών (Σεπτέμβριος του 1922) αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν για δεύτερη φορά την πατρίδα τους και να καταφύγουν στη μάνα Ελλάδα.
Αξιοθέατα Αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας κώμης των Ολδηνών: Βρέθηκε νοτιοδυτικά του Νέου Σκοπού σε ένα χαμηλό λόφο που ήταν γεμάτος από κομμάτια αγγείων, κεραμιδιών, επιτύμβιων στηλών.
Λαογραφικό Μουσείο: Βρίσκεται στην περιοχή του Προφήτη Ηλία. Στεγάζεται σε ένα ολοκαίνουριο κτίριο, ιδιαίτερα εντυπωσιακό, που το χτίσιµό του ολοκληρώθηκε το Νοέµβριο του 2008, και εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο του 2009, από τον τότε υπουργό Πολιτισµού, κ. Αντώνη Σαµαρά. Τα εκθέµατά του, όλα προσφορές των κατοίκων, στεγάζονται σε δύο µεγάλες αίθουσες. Στην πρώτη αίθουσα εκτίθενται αντικείµενα που σχετίζονται µε τις αγροτικές εργασίες των κατοίκων ( όργωµα, σπορά, θέρισµα χωραφιών, τρύγο), αλλά και εργαλεία που έχουν να κάνουν µε το επάγγελµα του κεραµοποιού, του τσαγκάρη, του καροποιού, που σήµερα έχουν εξαφανιστεί. Στη δεύτερη αίθουσα εκτίθενται αντικείµενα που έχουν σχέση µε τις δουλειές του σπιτιού, όπως µαγειρικά σκεύη, σκούπες, αλλά και την ένδυση, όπως παπούτσια, τοπικές ενδυµασίες, κεντήµατα, υφαντά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακός ο αργαλειός, η αναπαράσταση ενός καθιστικού δωµατίου, αλλά και τα απλά και αυτοσχέδια παιδικά παιχνίδια.
Η πλατεία του Νέου Σκοπού: Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η όμορφη πλατεία με το δημοτικό κατάστημα, το δημοτικό σχολείο, την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, το ηρώο για τους πεσόντες υπέρ πατρίδος, το μνημείο το αφιερωμένο στους κτήτορες του χωριού, τις καφετερίες, τα μπαράκια και τα ταβερνάκια, όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τον καφέ του ή το ποτό του, κάτω από τα πλατάνια και τις φλαμουριές.
Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου: Θεμελιώθηκε το 1932, κατά το πρότυπο του ναού στην Ανατολική Θράκη. Όλοι οι κάτοικοι εργάστηκαν εθελοντικά και πρόσφεραν απλόχερα χρήματα, καθώς και οι ομογενείς από την Αμερική, για την ανέγερση του ναού.
Τα εξωκλήσια Του Προφήτη Ηλία
Του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
Της Αγίας Κυριακής
Της Αγίας Τριάδας
Εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της χρονιάς Πολιτιστικές εκδηλώσεις του Αυγούστου στο πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που διαρκούν περίπου μια εβδομάδα και περιλαμβάνουν συναυλίες λαϊκής και σύγχρονης μουσικής, παρουσίαση θεατρικού έργου από τη θεατρική ομάδα του συλλόγου με ηθοποιούς κατοίκους του χωριού, εμφανίσεις χορευτικών συγκροτημάτων, ομιλίες, εκθέσεις, αγώνες δρόμου, ποδηλατοδρομίες, διανομή φασολάδας μετά τη θεία λειτουργία στην εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου κ.ά.
Το κουρμπάνι κατά το πανηγύρι του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου. Εθελόντριες κι εθελοντές μαγειρεύουν σε μεγάλα καζάνια κρέας μοσχαρίσιο με ρύζι, προσφορά των κατοίκων, το μοιράζουν στους πανηγυριστές και όλοι μαζί τρώνε κάτω από τα πλατάνια στο εξωκλήσι.
Τα Θεοφάνια μετά τη θεία λειτουργία, ο ιερέας ρίχνει το σταυρό στο ποτάμι του Άι-Γιάννη και τα παλληκάρια βουτούν στα κρύα νερά του ποταμού πιάνουν το σταυρό και τον περιφέρουν στο χωριό ψάλλοντας το “Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε”.
Την Κυριακή του Πάσχα οι κάτοικοι του χωριού κάνουν το γύρο του χωριού με αναμμένες λαμπάδες, ενώ τα παιδιά προσφέρουν στις νονές τους τους παραδοσιακούς κουραμπιέδες του Σκοπού.
Την 1η Κυριακή του Οκτωβρίου είναι ημέρα μνήμης και τιμής για τα 18 παλληκάρια που τα σκότωσαν οι Βούλγαροι στην αυλή του Δημοτικού σχολείου στις 3 Οκτωβρίου του 1941.
Οι σύλλογοι Σύλλογος Νέου Σκοπού ''Ορφέας'' Ο σύλλογος “Ορφέας” ιδρύθηκε το 1966 και αποτελεί συνέχεια του Συλλόγου “Ορφεύς” του Σκοπού Ανατολικής Θράκης. Εμπνευστής και ιδρυτής του συλλόγου ήταν ο Νικόλαος Κωνσταντόπουλος, 7 φορές βουλευτής και υπουργός. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται ο σύλλογος ''Ορφέας'' είναι ένα διώροφο οικοδόμημα που φέρει στην προμετωπίδα του τον τίτλο “Αναγνωστήριο-Βιβλιοθήκη ΟΡΦΕΥΣ Νέου Σκοπού”. Έγινε με προσφορές των ομογενών της Αμερικής, με τη βοήθεια των συγχωριανών και με πρωτεργάτη τον Ν. Κωνσταντόπουλο. Η Θεμελίωση του έγινε την άνοιξη 1964 και τα εγκαίνια στις 29 Μαΐου του 1966. Την Άνοιξη του 1981 με δωρεά του Κ. Ταλιαδούρη, υπουργού Βορείου Ελλάδος από το Σκοπό της Ανατολικής Θράκης, και δαπάνη της κοινότητας, προστέθηκε και δεύτερος όροφος.
Με την πρωτοβουλία του δασκάλου, Ζ. Σοφίτση, και προσωπική εργασία οικοδόμων και μελών του συλλόγου, τοποθετήθηκε κεραμοσκεπή το Φεβρουάριο του 1995. Την περίοδο 1995-98 ο πρόεδρος Β. Κετσετζής και το κοινοτικό συμβούλιο, συνέβαλαν στον εξωραϊσμό και εξοπλισμό του «ΟΡΦΕΑ», με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα. Με τα 800 τ.μ. υψωμένα στην πλατεία του Ν. Σκοπού, αποτελεί στολίδι και καύχημά του, και είναι ακόμη και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα του Ν. Σερρών που διαθέτει αίθουσα εκδηλώσεων, θεάτρου, εκθέσεων, αίθουσα εκμάθησης χορού, βιβλιοθήκης και ΚΑΠΗ.
Τα τμήματα του συλλόγου Ορφέα είναι: Βιβλιοθήκη: λειτουργεί ως αναγνωστήριο και δανειστική βιβλιοθήκη και αριθμεί πάνω από 2.500 τόμους και 400 τόμους αρχείου ιστορίαςλαογραφίας. Τμήμα της βιβλιοθήκης αποτελούν και οι Βιβλιοφάγοι με ποικίλες δράσεις φιλαγνωσίας για παιδιά του Δημοτικού.
Χορευτικά: υπάρχουν τμήματα παραδοσιακού χορού (παιδικά, εφηβικά και μεγάλα) από το 1982, με εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Ο αριθμός των χορευτών είναι πάνω από 150. Παράλληλα η ιματιοθήκη του συλλόγου διαθέτει περισσότερες από 150 φορεσιές, ανδρικές, γυναικείες και παιδικές, κυρίως θρακιώτικες αλλά και από άλλες περιοχές.
Μπάσκετ: Το τμήμα ιδρύθηκε το 1990 με ομάδα ανδρών και παίδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα. Έχει ακαδημία μπάσκετ για παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Στίβος: Ξεκίνησε τη δράση του το 1984 με συμμετοχές των αθλητών σε διασυλλογικούς και πανελλήνιους αγώνες. Θεατρικό: με πολλές παραστάσεις και διακρίσεις. Χορωδία: το τμήμα δημιούργησε και διευθύνει ο κ. Πασχαλίδης Αναστάσιος.
Φωτογραφία: με πλούσιο αρχειακό υλικό από φωτογραφίες από τον Παλιό Σκοπό και από την καθημερινή ζωή των κατοίκων του Νέου Σκοπού. Φιλόπτωχος αδελφότης κυριών και δεσποινίδων “Η Ανθούσα” . Δημιουργήθηκε το 1952 και έχει πλούσιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο.
Σύλλογος Γυναικών
Ιδρύθηκε το 1986 και συμμετέχει στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου βρισκόμενος στο πλευρό της γυναίκας και προσπαθώντας να δώσει λύση στα διάφορα προβλήματα της οικογένειας.
Ποδοσφαιρικός σύλλογος “Δόξα Νέου Σκοπού”
Ιδρύθηκε το 1952 και συνεχίζει τη δράση του συμμετέχοντας σε πρωταθλήματα Ερασιτεχνικής κατηγορίας.
Αγροτικός συνεταιρισμός Νέου Σκοπού
Δημιουργήθηκε με σκοπό την οικονομική βελτίωση και ανάπτυξη του τόπου. Λειτουργεί σούπερ μάρκετ τροφίμων, κάνει εμπόριο γεωργικών φαρμάκων και πραγματοποιεί επιμορφωτικές ομιλίες που αποσκοπούν στην επιμόρφωση των αγροτών για τις νέες καλλιέργειες και τη σωστή χρήση των φυτοφαρμάκων.
Δημόσια κτίρια -Υπηρεσίες Το Δημαρχείο: Σήμερα λειτουργούν οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου.
Ήταν η παλιά Κοινότητα του Νέου Σκοπού, στην οποία στεγάστηκε το Δημαρχείο για τις ανάγκες του τέως Δήμου Στρυμόνα.
Ο Αστυνομικός Σταθμός: Κτίστηκε με προσωπική εργασία και με οικονομική βοήθεια των κατοίκων το 1959. Σήμερα λειτουργεί ως ξενώνας.
Το Βαλιούλειο Αγροτικό Ιατρείο: Τα έξοδα της ανέγερσής του ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο Σκοπηνός ταξίαρχος, Ελευθέριος Βαλιούλης.
Το σύγχρονο κτίριο του Παιδικού Σταθμού: λειτουργεί από το 1997
Το νηπιαγωγείο: λειτουργεί από το 1996 Το Δημοτικό σχολείο: Χτίστηκε το 1924. Στην αυλή του εκτέλεσαν οι Βούλγαροι 18 παλικάρια στις
Το Γυμνάσιο και το Λύκειο: λειτουργούν από το 1977 & το 1985 αντίστοιχα
Το κλειστό Γυμναστήριο: υπάρχει στην αυλή του Γυμνασίου από το 2001, με υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις για την άθληση των μαθητών και των αθλητών του δήμου.
Κέντρο θεραπευτικής ιππασίας Σερρών (ΚΕ.Θ.Ι.Σ.)
Είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 2005, στο Νέο Σκοπό Σερρών. Ο τότε δήμος Στρυμόνα παραχώρησε 12 στρέμματα γης για την ανάπτυξη του Κέντρου. Σιγά-σιγά με τις χορηγίες ατόμων και επιχειρήσεων της περιοχής έγιναν έργα υποδομής, όπως ειδικός στίβος, στάβλος για άλογα, μια αποθήκη εξοπλισμού των αλόγων και ζωοτροφών, ένα μικρό σπιτάκι για τη διαμονή των συνοδών των παιδιών, ενώ διαρκεί η συνεδρία, ένας χώρος που φιλοξενεί διάφορα κατοικίδια, με τα οποία μαθαίνουν να ασχολούνται τα παιδιά, κυρίως τα αυτιστικά. Το Κέντρο εφαρμόζει ποικίλα θεραπευτικά προγράμματα για άτομα με αναπηρία. Παρέχει προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας σε παιδιά και ενήλικες με εγκεφαλική παράλυση, σκλήρυνση κατά πλάκας, παθήσεις του νευρικού κεντρικού συστήματος, αυτισμό, νοητική υστέρηση, κ.ά. Στο ΚΕ.Θ.Ι.Σ. μπορούν να εκπαιδευτούν στην ιππασία και άτομα χωρίς κάποιο πρόβλημα, πράγμα που αποσκοπεί και στην ενσωμάτωση των ΑΜΕΑ. Στο ίδιο πλαίσιο, οργανώνονται προγράμματα που προωθούν το σεβασμό προς το περιβάλλον, τη φιλοζωία, και γενικά τον πολιτισμό.
Η θεραπευτική ομάδα προσφέρει εθελοντική εργασία και στελεχώνεται από τις εξής ειδικότητες ιπποθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή με ειδίκευση στην ιπποθεραπεία, γυμναστές με ειδίκευση στον αυτισμό και στα ΑΜΕΑ, ψυχολόγο. Ο μοναδικός επί μισθώ είναι ο σταβλίτης που έχει και τη γενική φροντίδα του ΚΕ.Θ.Ι.Σ. Τελευταία πραγματοποιούνται πολλά σεμινάρια, προγράμματα Erasmus σχετικά με την θεραπευτική ιππασία.
Το σφαγείο του Νέου Σκοπού
Χτίστηκε και άρχισε να λειτουργεί το 1971 σε οικόπεδο που παραχώρησε η κοινότητα. Για την εποχή του ήταν σύγχρονο και αρκετά μεγάλο. Σφαγιάζονταν όλα των ειδών τα ζώα σε μεγάλες ποσότητες και είχε εμπόρους που τροφοδοτούσαν την Αθήνα. Η κοινότητα νοίκιαζε το σφαγείο σε έναν ιδιώτη ο οποίος το εκμεταλλευόταν και έδινε μέρος των εσόδων στην κοινότητα. Δούλευαν πολύ εκδοροσφαγείς από τον Σκοπό και τα γύρω χωρία. Την δεκαετία του 90 λόγω των μέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκλεισαν πολλά σφαγεία στην Ελλάδα και όσα παρέμεναν ανακαινίστηκαν από την αρχή. Το σφαγείο του Ν. Σκοπού ήταν ένα από τα 3 που έμειναν στον νομό Σερρών. Έκλεισε το 1996 για να ανακαινιστεί και ξανάνοιξε τον Μάιο του 1998, οπότε δημιουργήθηκε η δημοτική επιχείρηση, η οποία είχε την απόλυτη εκμετάλλευση του σφαγείου. Την άνοιξη του 2012 έκλεισε για 6 μήνες για μια νέα ανακαίνιση. Σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει κωδικό S131, το οποίο σημαίνει ότι τα ζώα τα οποία σφάζονται σε αυτό το σφαγείο μπορούν να πουληθούν σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Το σφαγείο σφάζει όλων των ειδών ζώα (μοσχάρια, χοιρινά, αιγοπρόβατα) και εξυπηρετεί την τοπική αγορά του νομού και των γύρω νομών, καθώς και την αγορά Αθηνάς. Σήμερα ο αριθμός των εργαζομένων ανέρχεται στα 20 άτομα . Διαθέτει σύγχρονα μηχανήματα για τη σφαγή και την εκδορά των ζώων, εργαστήριο για τις απαραίτητες εξετάσεις, καθώς και 3 μεγάλα ψυγεία για τη σωστή συντήρηση των σφάγιων.
Παραδοσιακά φαγητά και γλυκά: Η κουζίνα των Σκοπηνών είναι μια κουζίνα ιδιαίτερα περίτεχνη και γευστική. Αξίζει να αναφερθούν ο καβουρμάς, τα λουκάνικα, η μπαμπούρα, το χοιρινό με λάχανο τουρσί, οι γιοφκάδες, οι τραχανάδες, οι κολοκυθόπιτες, οι δίπλες, το ορτό σαραγλί, οι μοναδικοί κουραμπιέδες με τα σχέδια- κομψοτεχνήματα.
Το Βαλτοτόπι Βρίσκεται νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών και απέχει 15 χιλιόμετρα από αυτήν. Ανήκει στον Δήμο Εμμανουήλ Παπά με πληθυσμό 1145 κατοίκους.
Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου, ενώ υπάρχει και το παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίνας, στις γιορτές των οποίων ο πολιτιστικός σύλλογος διοργανώνει το "κουρμπάνι" (ζώο που ψήνεται και στη συνέχεια μοιράζεται στους κατοίκους του χωριού), αλλά και εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς.
Στο χωριό υπάρχουν το δημοτικό σχολείο, ο πολιτιστικός σύλλογος με πλούσια δράση, το γήπεδο, ένα φαρμακείο, δυο πανμάρκετ, μια καφετέρια, μια ταβέρνα, ένας φούρνος με ποικίλα εδέσματα, ένα κρεοπωλείο, ένα εργαστήριο ζυμαρικών και ένα παραγωγής ούζου.
Ιστορία Μέχρι το 1913 περίπου λεγόταν “Μπελίκ Μαχαλάς” και ήταν τούρκικο χωριό. Ως το 1922 ήταν βάλτος και τα σπίτια ήταν χτισμένα στα υψώματα, αφού εκεί που το έδαφος ήταν κατηφορικό, υπήρχε νερό. Το 1922 μάζεψαν το νερό στον ποταμό Στρυμόνα που είναι περίπου δυο χιλιόμετρα από το χωριό. Το 1922 επίσης έγινε αναδασμός, μοίρασμα δηλαδή των χωραφιών, γιατί μέχρι τότε ο καθένας έπαιρνε όποιο κομμάτι γης ήθελε με αποτέλεσμα να γίνονται παρεξηγήσεις. Το σημερινό όνομα του χωριού, όπως φαίνεται, έχει να κάνει με το ότι υπήρξε βάλτος και οι άνθρωποι μετακινούνταν με βάρκες.
Πολιτιστικός Σύλλογος Βαλτοτοπίου- εκδηλώσεις Ο Σύλλογος του χωριού μας, ιδρύθηκε το 1979 και αποτελείται από τρία χορευτικά τμήματα: το παιδικό, το εφηβικό και των ενηλίκων-τμήμα παραστάσεων. Τα μέλη του είναι περίπου εβδομήντα. Κάθε χρόνο ο σύλλογος κρατά πιστά τις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα του χωριού. Ξεκινά τη νέα χρονιά με την κοπή της καθιερωμένης βασιλόπιτας για το καλό του νέου χρόνου και για ευλογία, ευτυχία και υγεία όλων των μελών και χορευτών. Την Καθαρά Δευτέρα ετοιμάζει την παραδοσιακή φασολάδα. Από νωρίς το πρωί τα καζάνια μπαίνουν στη φωτιά, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται και όλα τα σαρακοστιανά εδέσματα, όπως ελιές, ταραμάς, λαγάνα, τουρσιά, χαλβάς και άφθονο κρασί για όλους τους κατοίκους του χωριού αλλά και για τους επισκέπτες που έρχονται τη γύρω περιοχή. Ο κόσμος γλεντά και χορεύει με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής. Του Αγίου Γεωργίου πανηγυρίζει ο ιερός ναός του χωριού. Γίνεται η περιφορά της εικόνας του και ακολουθεί εκδήλωση με παραδοσιακούς χορούς από το σύλλογο και από άλλους συλλόγους του νομού.
Στις 17 Ιουλίου στη γιορτή της Αγίας-Μαρίνας πανηγυρίζει το ομώνυμο παρεκκλήσι του χωριού. Την παραμονή, στον εσπερινό γίνεται η περιφορά της εικόνας της Αγίας και μετά ακολουθούν οι πανηγυρικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις με ζωντανή μουσική για να χορέψουν όλοι οι χορευτές του συλλόγου τους παραδοσιακούς χορούς, καθώς επίσης και οι καλεσμένοι σύλλογοι άλλων νομών και του εξωτερικού. Ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι με χορό, φαγητό και ποτό μέχρι αργά το βράδυ.
Επιχειρήσεις Δύο σημαντικές επιχειρήσεις λειτουργούν στο χωριό. Οι Αφοί Αλεξανδράκη ΑΕ δημιουργήθηκε το 1995 και δραστηριοποιείται με την εισαγωγή και εξαγωγή αγροτικών προϊόντων, με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών της και την προμήθειά τους με τα καλύτερα υλικά της ελληνικής και ξένης αγοράς, όπως καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι, σογιάλευρο, βρώμη, βαμβακόπιτα, ηλιόπιτα, πίτουρα.
Οι Αφοί Πέτρου: ασχολείται με προϊόντα και ζωοτροφές, πάντα στις καλύτερες τιμές και στην καλύτερη εξυπηρέτηση. Προμηθεύει όλη σχεδόν Ελλάδα.
Η Μεσοκώμη. Η Μεσοκώμη είναι το μικρότερο χωριό του δήμου με μόλις 108 μόνιμους κατοίκους, 17 χιλιόμετρα Ν.Α της πόλης των Σερρών. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν Θρακιώτες από το Ορτακτσί της Ανατολικής Θράκης, κοντά στην Ανδριανούπολη. Εγκαταστάθηκαν το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αρχικά ονομαζόταν Κάκαρα και ανήκε στην κοινότητα της Πεντάπολης. Μετονομάστηκε σε Μεσοκώμη το 1926, ενώ επίσημα αναγνωρίστηκε ως κοινότητα το 1949 μέχρι το 1998, οπότε καταργήθηκε με την εφαρμογή του σχεδίου “Καποδίστριας” και εντάχθηκε στο δήμο Στρυμόνα. Οι πρώτοι κάτοικοι έφτιαξαν καλύβες από καλάμια που έκοβαν από το βάλτο. Στη δεκαετία του 1960-1970 είχε περισσότερους κατοίκους, περίπου 180 με 200. Το δημοτικό σχολείο έχει κλείσει, ενώ το κοινοτικό κατάστημα λειτουργεί μια φορά την εβδομάδα. Η εκκλησία της είναι του Αγίου Γεωργίου. Ήταν πολύ παλιά και οι κάτοικοι του χωριού συγκέντρωσαν χρήματα και την ξανά έχτισαν το 1980. Λειτουργούν δύο κτηνοτροφικές μονάδες . Η μία είναι του Τζαμπάζη και η δεύτερη είναι η φάρμα Γκοδόση με γαλακτοκομικά προϊόντα.
Μονόβρυση Ιστορία Η Μονόβρυση βρίσκεται 8 χλμ νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών, βόρεια ενός οικισμού που υπήρχε πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών και ανήκε στον Σαλή Αγά, ο οποίος εκμεταλλευόταν τα χωράφια της περιοχής. Αυτός και οι υπόλοιποι Τούρκοι εγκατέλειψαν αργότερα τα μέρη αυτά. Οι κάτοικοι της Μονόβρυσης είναι απόγονοι προσφύγων που ήρθαν από την Μικρά Ασία το 1922. Το χωριό ήταν ελληνικό και αριθμούσε περίπου 3.500 κατοίκους. Το καθεστώς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τους είχε προτείνει να επιλέξουν μεταξύ της Ελληνικής γλώσσας και της Ορθόδοξης Θρησκείας και να κρατήσουν ένα από τα δύο. Αυτοί επέλεξαν τη θρησκεία τους. Ο συνοικισμός από Σαλ Αγά ονομάστηκε Μονόβρυση. Ως κοινότητα Μονόβρυσης αναγνωρίστηκε επισήμως το 1946. Σήμερα το χωριό έχει 600 περίπου κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με την παραγωγή κηπευτικών και ανθοκομικών προϊόντων,αλλά και την κτηνοτροφία.
Ανθοκομική Έκθεση Στα μέσα της Άνοιξης και πιο συγκεκριμένα στις αρχές Μαΐου διοργανώνεται η Ανθοκομική Έκθεση της Μονόβρυσης, γεγονός που αποτελεί σημείο αναφοράς τόσο για την Τοπική Κοινότητα, όσο και για την περιοχή του Δήμου Εμμανουήλ Παππά. Η διοργάνωση της εκθέσεως ήταν μία ιδέα που ξεκίνησε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού, στην πορεία εξελίχθηκε και υιοθετήθηκε από τον τοπικό Δήμο και σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επαγγελματικά και πολιτιστικά δρώμενα για την ευρύτερη περιοχή. Οι παραγωγοί της Μονόβρυσης εκθέτουν τα λουλούδια τους και οι επισκέπτες κατακλύζουν τις εγκαταστάσεις του γηπέδου -που γίνεται η έκθεση- για να τα δουν και να τα αγοράσουν προκειμένου να στολίσουν τους κήπους, τα μπαλκόνια και τη ζωή τους. Μικροί και μεγάλοι επισκέπτονται κάθε χρόνο στην έκθεση για να αγγίξουν τη φύση που αναγεννιέται, να χαρούν τα χρώματα και τα αρώματα των ανθισμένων φυτών και να αλλάξουν τη διάθεσή τους μέσα σε ένα όμορφο περιβάλλον που καλωσορίζει την Άνοιξη. Είναι ένα γεγονός που διαρκεί μία εβδομάδα και έχει ξεπεράσει τα όρια του Νομού Σερρών με επισκέπτες από την ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Ελλάδας. Παράλληλα με την έκθεση διοργανώνονται Πολιτιστικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή συλλόγων από διάφορα χωριά της περιοχής.
Πολιτιστικός Σύλλογος Έχει δυο χορευτικά τμήματα παραδοσιακών χορών, μικρών και μεγάλων. Πολλές φορές ταξιδεύουν σε άλλα μέρη του νομού για να παρουσιάσουν τους χορούς τους.
Ιερός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Η εκκλησία είναι σχετικά καινούρια και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί το κτίσμα . Μέσα υπάρχουν υπεροχές τοιχογραφίες και εικόνες της Παναγίας και του Χριστού. Γιορτάζεται τον Δεκαπενταύγουστο και εκείνη την ημέρα γίνεται πανήγυρη .
Δημόσια Κτίρια- Το νηπιαγωγείο Από τα δημόσια κτίρια αξίζει να αναφερθεί το νηπιαγωγείο της Μονόβρυσης που εγκαινιάστηκε το 2001 υπό προεδρίας του Στρατού Κιγινδή. Μέχρι τότε δεν υπήρχε νηπιαγωγείο. Είναι διθέσιο. Ο χώρος είναι πολύ όμορφος. Ο εξωτερικός χώρος καλύπτεται από γρασίδι όπου μπορούν να παίζουν τα μικρά παιδιά. Υπάρχει ένα κιόσκι και πολλά είδη παιχνιδιών. Ο εσωτερικός χώρος διαθέτει αίθουσα διδασκαλίας για τα μικρά παιδιά, αλλά και χώρο δραστηριοτήτων, όπως κουκλοθέατρο, μανάβικο κ.α.
Πεθελινός Είναι ένα μικρό χωριό σε απόσταση 22 χιλιομέτρων στα νότιανοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών και και μόλις 2,5 χλμ. από τον ποταμό Στρυμόνα. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Εμμανουήλ Παππά και έχει 474 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και λιγότερο με την κτηνοτροφία.
Η ιστορία του Τα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν στην περιοχή μαρτυρούν ότι ο οικισμός ιδρύθηκε κατά τους κλασικούς χρόνους και συνέχισε να υφίσταται στην ελληνιστική, τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή. Ο σημερινός οικισμός ιδρύθηκε στις αρχές της τουρκοκρατίας. Το 18ο και 19ο αιώνα ο Πεθελινός (το Πισιλινό) που ανήκε διοικητικά στην επαρχία Ζίχνης, εκκλησιαστικά υπαγόταν αρχικά στην επαρχία Καβάλας και κατόπιν στην Μητρόπολη Ξάνθης. Τα έτη 1875-76 σε απογραφή του Μητροπολίτη Καλλίνικου Β΄ Ευτυχίδη φαίνεται να έχει 172 κατοίκους. Συμμετείχε στο Μακεδονικό Αγώνα και έδωσε στην πατρίδα τον Μακεδονομάχο Θεόδωρο Καραθεοδώρου.
Το 1920 ανήκε στο Γάζωρο και είχε 146 κατοίκους. Το 1875 είχε σχολείο με 5 μαθητές και το 1905 με 14 μαθητές και ένα δάσκαλο. Το 1916 κάηκε το σχολείο και ξαναχτίστηκε το 1919. Το 1928 λόγω της εγκατάστασης του εργοταξίου ΜΟΝΚΣ- ΓΙΟΥΛΕΝ για την αποξήρανση της λίμνης του Αχινού ο αριθμός των μαθητών ανέβηκε στους 180-200. Το 1933 στα Ν.Α. του χωριού ήρθαν και εγκαταστάθηκαν 19 οικογένειες από την Μικρά Ασία. Το 1933 οι κάτοικοι ήταν Μακεδόνες, Μικρασιάτες, Θρακιώτες, Πόντιοι και Σαρακατσάνοι.
Η Λίμνη Πεθελινού
Η λίμνη Πεθελινού, εναπομείναν τμήμα της παλαιάς λίμνης Αχινού, ή «Κερκινίτιν» όπως την αναφέρει ο Αρριανός, είναι αποτέλεσμα της αποξήρανσης των λιμναζόντων νερών του ποταμού Στρυμόνα και δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 30 μετά τη διευθέτηση της σημερινής του κοίτης από την εταιρεία Jhon Monks and Ulen Company, της οποίας εργοτάξιο και σανατόριο- νοσοκομείο αποτελούσε ο παρακείμενος χώρος του δασυλλίου. Ο υδάτινος αυτός όγκος χρησιμοποιήθηκε μέχρι σήμερα για τις αρδευτικές ανάγκες του κάμπου, αλλά γρήγορα έγινε ένας σημαντικός πλούσιος υδροβιότοπος. Σήμερα αποτελεί τόπο αναπαραγωγής πολλών ειδών ψαριών και κατοικίας υδρόβιων πουλιών. Η παρουσία αυτού του βιότοπου σταθμού στη χρήση του από τα υδρόβια πτηνά κατά τη μετανάστευσή τους από και προς την Αφρική τον κάνει ιδιαίτερα σημαντικό μετά τις δραματικές κλιματικές αλλαγές, όπως
η διαδικασία της ερημοποίησης του πλανήτη. Η εμφάνιση κύκνων και η ύπαρξη του σπανίου υδρόβιου θηλαστικού της βίδρας κάνει την αξία του ως οικοσύστημα ακόμη μεγαλύτερη. Εκτός από αυτά, οι δύο παραπάνω χώροι έχουν και μεγάλη συναισθηματική και ψυχαγωγική αξία για τις παλαιότερες και όχι μόνο γενεές. Όλοι θυμούνται τα πρώτα τους «μπάνια», τα ψαρέματα και τις πρωτομαγιές στα πεύκα.
Οι Σύλλογοι Ο Πολιτιστικός Σύλλογος: Ιδρύθηκε στις 4 Μαρτίου του 1944, από κατοίκους του χωριού. Από τότε έως σήμερα,δραστηριοποιείται πραγματοποιώντας διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όπως το Πανηγύρι στις 20 Ιουλίου, με αφορμή την εορτή του Ιερού Ναού Προφήτη Ηλία. Από τον Οκτώβρη του 1994 έως και σήμερα πραγματοποιούνται μαθήματα εκμάθησης παραδοσιακών χορών.
Ο Ναυταθλητικός- Περιβαντολογικός Σύλλογος Πεθελινού «Κερκινίτις»: Ιδρύθηκε το 2007 Δύο είναι οι κύριοι στόχοι ίδρυσης του: α. Η ανάπτυξη και καλλιέργεια του ναυτικού αθλητισμού (ατομικής και ομαδικής κωπηλασίας, Κανόε, Καγιάκ) και η συστηματική καλλιέργεια και ανάπτυξη των δυνατοτήτων των αθλητών για την συμμετοχή τους σε αθλητικούς αγώνες Και β. η προστασία του φυσικού Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η προστασία των υδρολογικών και δασικών συστημάτων της περιοχής μας, όπως ενδεικτικά: της λίμνης Πεθελινού, των περιοχών με την ονομασία ΄΄Πεύκα΄΄, ΄΄Προφήτης Ηλίας΄΄ και του ποταμού
Στρυμόνα, από την ρύπανση, από τυχόν φυσικές καταστροφές, από τεχνικές παρεμβάσεις ή ανθρώπινες επιβλαβείς ενέργειες. Η ανάδειξη, η αξιοποίηση και η προβολή τοποθεσιών της περιοχής. Συχνά διοργανώνονται αγώνες κωπηλασίας στη λίμνη Πεθελινού, με τη συμμετοχή αθλητών από συλλόγους της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού.
Εκκλησίες Κοντά στην πλατεία του χωριού υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, και το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, χτισμένο σε γειτονικό λόφο. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου καταστράφηκε από τους Βούλγαρους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναχτίστηκε στο ίδιο μέρος το 1920.
Τοπικές Επιχειρήσεις Το κρασί Κερκινίτις: Ο Απόστολος Γούλας είναι ο εμπνευστής και δημιουργός του κρασιού ‘’ΚΕΡΚΙΝΙΤΙΣ’’. Οι αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας του κτήματος βρίσκονται στον Πεθελινό, όπου καλλιεργούνται γνωστές ελληνικές και γαλλικές ποικιλίες αμπέλου.Το ξεκίνημα έγινε με ένα μικρό οικογενειακό αμπελώνα το 1994, με μεράκι, αγάπη και πάθος για τη δημιουργία ποιοτικών κρασιών. Από το 1998, που έγινε η πρώτη πειραματική οινοποίηση συνεχίζουν με τον ίδιο ενθουσιασμό και επιμονή μέχρι και σήμερα.
Νεοχώρι Ιστορία Συστάθηκε το 1926, ενώ μέχρι τότε ήταν μέρος της κοινότητας Σουμπάσκιοϊ (Νέου Σουλίου). Περιλάμβανε αρχικά και τους οικισμούς Ζάμπα (μετέπειτα Κρίνος) και Σαλή Αγά (μετέπειτα Μονόβρυση). Σαν τοποθεσία τη βρίσκουμε από πολύ παλιά με την ονομασία “το τσιφλίκι του Νεοχωρίου”. Το 1930 αποσπάστηκε από την κοινότητα ο οικισμός Κρίνος και το 1946 η Μονόβρυση. Στη συνέχεια ήταν κοινότητα της Επαρχίας Σερρών του νομού Σερρών. Λειτούργησε μέχρι το 1998, οπότε καταργήθηκε με την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας και εντάχθηκε στο δήμο Στρυμόνα. Σήμερα ανήκει στο δήμο Εμμανουήλ Παππά της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Ο πληθυσμός του Νεοχωρίου αποτελείται από εντόπιους και θρακιώτες. Οι πρώτοι εντόπιοι ήταν εγκαταστημένοι κοντά στο τσιφλίκι του Κων/νου Τεγουτζίκ, περίπου δέκα οικογένειες και εργάζονταν σαν εργάτες στα χωράφια του τσιφλικιού. Οι Θρακιώτες κατάγονται από το Μέγα Ζαλούφι της Ανδριανούπολης και από το Σελτζίκιοϊ της Ραιδεστού της Ανατολικής Θράκης. Ο οικισμός βρίσκεται περίπου 6 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών. Έχει υψόμετρο από τη θάλασσα περίπου 30-40 μέτρα και ήταν μετόχι της Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους από το 1367. Στη θέση αυτή βρισκόταν το τσιφλίκι του Νεοχωρίου και κατοικούσαν πριν από το 1922 μερικές οικογένειες Χριστιανών που δούλευαν στα τσιφλίκια. Είναι ωραίο χωριό κτισμένο πάνω σε λόφο, δίπλα από το ποταμάκι του Αγίου Ιωάννου. Στην τοπική διάλεκτο το έλεγαν Νιχώρι.
Η κοινότητα του χωριού σήμερα Σήμερα στην πλατεία του χωριού βρίσκεται το κοινοτικό κατάστημα το οποίο είναι κτίσμα του 1964 και ανατολικά αυτού δεσπόζει ο περικαλλής Ναός του Αγίου Νεκταρίου. Οι κάτοικοι, 1300 περίπου στον αριθμό, ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το εμπόριο, τις τέχνες. Επίσης υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και αρκετοί εργάτες. Τον κύριο όγκο γεωργικής παραγωγής τον αποτελούν οι καλλιέργειες βαμβακιού, τεύτλων, αραβοσίτου, σίτου και βιομηχανικής ντομάτας.
Οι εκκλησίες και τα εξωκλήσια Ο ναός του Αγίου Νεκταρίου Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ο ναός του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος κτίστηκε το 1970 με πολύ κόπο, ιδρώτα, αλλά και αγάπη από τους κατοίκους του χωριού. Εγκαινιάστηκε το 1972 και μέχρι τώρα παραμένει ο ενοριακός Ναός του χωριού. Ανοικοδομήθηκε με τις ενέργειές του Αρχιμανδρίτη, Γρηγόριου Γεωργουδάκη και με τη βοήθεια όλων των κατοίκων του χωριού σε οικόπεδο, που μέχρι τότε υπήρχε ένας οικίσκος για τον εκάστοτε ιερέα.
Ο Ναός Αγίου Γεωργίου
Θεοφάνια -Αγιασμός των υδάτων
Οι σύλλογοι Ο πολιτιστικός μας σύλλογος διαθέτει χορευτικά τμήματα, στα οποία μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν διάφορους παραδοσιακούς χορούς. Επίσης πραγματοποιεί ποικίλες εκδηλώσεις καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου. Στεγάζεται στο πνευματικό κέντρο, ένα καινούριο κτίριο, στο οποίο υπάρχει αίθουσα υπολογιστών όπου ο καθένας μπορεί να πάει και να περάσει ευχάριστα την ώρα του με το καλύτερο προσωπικό που είναι πρόθυμο να τον βοηθήσει σε οποιοδήποτε πρόβλημα του. Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και ένα μικρό λαογραφικό μουσείο με εκθέματα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων του Νεοχωρίου στα παλιότερα χρόνια.
Ποδοσφαιρικός σύλλογος “Αστέρας Νεοχωρίου”
Από το 1952 υπάρχει ποδοσφαιρική ομάδα με συνεχή αγωνιστική παρουσία στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Οι νέοι του χωριού μας αθλούνται στις εγκαταστάσεις του γηπέδου.
Το διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου
Το παλιό διδακτήριο του δημοτικού Σχολείου Νεοχωρίου κτίστηκε το 1924 σε ευρύχωρο οικόπεδο 4.435 τ.μ με δυο αίθουσες διδασκαλίας και γραφείο.
Το Νέο Διδακτήριο είναι σύγχρονο και διαθέτει τους εξής χώρους: 1)Στο Α΄ όροφο: α) Έξι μεγάλες ευάερες και ευήλιες αίθουσες διδασκαλίας, β)αίθουσα εποπτικών οργάνων, γ)αίθουσα συσσιτίου για το ολοήμερο. 2) Στο ισόγειο διαθέτει: δυο γραφεία, του διευθυντή και του εκπαιδευτικού προσωπικού, β)δυο αίθουσες μαθημάτων τεχνικών και φυσικής, γ) μεγάλο διαμορφωμένο κατάλληλα με ειδική σκηνή χώρο για σχολικές εορτές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, δ)κυλικείο, ε)διάφορες αποθήκες, στ) Αποδυτήρια αρρένων και θηλέων, τουαλέτες του διδακτικού προσωπικού, των μαθητών και μαθητριών και για άτομα με ειδικές ανάγκες. 3) Στο υπόγειο του διδακτηρίου υπάρχουν: α)δυο αίθουσες Η|Υ και μουσικής, β) μεγάλος χώρος για κλειστό γυμναστήριο, όταν οι καιρικές συνθήκες το επιβάλλουν. Το διδακτήριο διαθέτει ειδικές ράμπες και ασανσέρ για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Στο μεγάλο οικόπεδο των 4.435 τ.μ του Σχολείου υπάρχουν α)Γήπεδο ποδοσφαίρου με χορτοτάπητα, β)Γήπεδα βόλεϊ και μπάσκετ γ)Κήπο κατάλληλο για πνευματική και σωματική ξεκούραση στα διαλείμματα των μαθητών.
Μνημείο πεσόντων υπέρ πατρίδος στην πλατεία του χωριού
Παραλίμνιο Αποτελεί Δημοτική Κοινότητα του Καλλικρατικού Δήμου Εμμανουήλ Παππά και ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 720 κατοίκους.
Ιστορία Το Παραλίμνιο είναι γνωστό στη βυζαντινή εποχή ως χωριό του "Βερνάρους". Επί της τουρκοκρατίας λεγόταν Βερνάρ, ονομασία που προέρχεται από τις λέξεις βερ=δώσμου και ναρ=ρόδι. Επίσης στο Παραλίμνιο, "ευρισκόμενο περί την Παραλιμνίαν εις το χωρίον Βερνάρους", μνημονεύεται Μονύδριο της Αγίας Βαρβάρας σε έγγραφο του 1304 ως ευκτήριος οικος, κτήμα της Μονής Προδρόμου του Μενοικίου όρους. Στη συνέχεια και μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνος το Μονύδριο φέρεται ως μετόχι της ιδίας μονής και φαίνεται να έχει προσόδους από καλλιεργήσιμες εκτάσεις και από αλιευτικά σκάφη. Λίγο βορειότερα (περίπου 500 μ.) από το σημερινό Παραλίμνιο και πλάι στην όχθη της αποξεραμένης σήμερα αρχαίας λίμνης Κερκινίτιδας (κατοπινής Αχινού) έχει διαπιστωθεί, με βάση τα όστρακα αγγείων, η θέση αρχαίας κώμης, η οποία ανήκε στην Οδομαντική και επιβίωσε - με άλλη ονομασία - ως τη βυζαντινή εποχή.
Η ύπαρξή της επιβεβαιώνεται επιπλέον κι από την ανεύρεση ελληνιστικής επιγραφής, στην οποία αναγράφεται «κόλπος Κιμα». Θεωρείται πολύ πιθανό ότι η κώμη ήταν ομώνυμη με τον κόλπο, όπως συχνά συνέβαινε στην αρχαία πρακτική ονοματοθεσιών. Το αρχαίο αυτό τοπωνύμιο («Κιμα») σχετίζεται πιθανώς με τα πελασγικά τοπωνύμια «Κιμάρα» της Κρήτης και «Κύμη» της Εύβοιας, τα οποία σήμαιναν «κόλπο» ή «λιμάνι». Πλάι στο χωριό έχει εντοπιστεί η θέση αρχαίου οικισμού.
Επιχειρήσεις Το εργοστάσιο Βιοντίζελ “ΦΥΤΟΕΝΕΡΓΕΙΑ” Ιδρύθηκε το 2006 και είναι το μεγαλύτερο στην Κεντρική Μακεδονία. Τα προϊόντα της ΦΥΤΟΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΕ είναι απoτελέσματα ενεργειακών καλλιεργειών. Κύριο Προϊόν είναι το ΒΙΟΝΤΙΖΕΛ. Παράγονται από ενεργειακούς σπόρους, ελαιοκράμβης, σόγιας και ηλίανθου και από τα παράγωγά τους τα οποία δοκιμάζονται εκτενώς στο εργαστήριο και στην πράξη. Έτσι τυποποιείται από την εταιρεία μας βιοντίζελ σύμφωνα με το ευρωπαϊκό στάνταρ με αποδέκτη τα ΕΛΠΕ και την Motor oil. Επίσης η Φυτοενέργεια ΑΕ εμπορεύεται μπρούτα και ραφιναρισμένα σπορέλαια.
Σύλλογοι Η ποδοσφαιρική ομάδα «Απόλλων». Δημιουργήθηκε το 1971 από τη συγχώνευση του Διγενή και του Ηρακλή Παραλιμνίου. Τώρα αγωνίζεται στο Α΄ τοπικό με πολύ καλές επιδόσεις.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ιδρύθηκε πριν από πολλές δεκαετίες και κάθε χρόνο διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις τους θερινούς μήνες. Η μεγαλύτερη πολιτιστική εκδήλωση που διοργανώθηκε στο Παραλίμνιο τα τελευταία χρόνια ήταν το 3ο αντάμωμα Αρβανιτών Ζαλουφιωτών της Ανατολικής Θράκης στις 19 Ιουλίου του 2014.
Ιερός Ναός Γενεθλίων της Θεοτόκου
Το Ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας
Ψυχικό
Ιστορία Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρος του νομού Σερρών, πάνω σε ένα λόφο με υψόμετρο 35 μέτρα, κοντά στο ποταμό Στρυμόνα και απέχει μόλις 12 χιλιόμετρα από την πόλη των Σερρών. Στη θέση του σημερινού Ψυχικού υπήρχε, όπως μαρτυρεί η επιφανειακή κεραμική, αρχαίος οικισμός που παρουσιάζει συνεχή ζωή από την εποχή του Χαλκού ως τα βυζαντινά χρόνια. Ονομαζόταν “Βερτζιανί” που σήμαινε “δώσε την ψυχή σου”. Κατοικούνταν από λίγους ντόπιους κατοίκους και λίγους Τούρκους που έφυγαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Από την ερμηνεία του ονόματος προήλθε το όνομα του νέου χωριού, Ψυχικό, που το αποτέλεσαν οι νέοι κάτοικοι πρόσφυγες από το χωριό Αγινάτοι της Μικράς Ασίας.
Η καθημερινή ζωή των κατοίκων Συνήθως, οι άντρες ξυπνάν νωρίς το πρωί για να πάνε στα χωράφια τους όπου τους περιμένουν εργασίες, όπως όργωμα, σκάλισμα, πότισμα. Από την άλλη πλευρά, οι περισσότερες γυναίκες μένουν στο σπίτι για να μαγειρέψουν και να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Παρ΄όλα αυτά πολλές γυναίκες εργάζονται για να βοηθήσουν οικονομικά την οικογένεια. Επιπλέον, τα παιδιά πάνε νωρίς το πρωί στο σχολείο .
Οι ασχολίες των κατοίκων Οι εργασίες με τις οποίες ασχολούνται οι κάτοικοι είναι κυρίως η γεωργία, η κτηνοτροφία, ιδιωτικές επιχειρήσεις και το δημόσιο.
Τα τοπικά προϊόντα Στο Ψυχικό Σερρών μπορεί κανείς να βρει πολλά αγαθά, όπως να αγοράσει φρέσκο αγελαδινό γάλα από μια μικρή επιχείρηση που βρίσκεται λίγα μέτρα έξω από το χωριό, καθώς και πεντανόστιμες πατάτες, ντομάτες, κρεμμύδια, φρεσκότατα αυγά και τραχανά από το σύλλογο του χωριού
. Τα αξιοθέατα
Οι εκκλησίες- πολιτιστικές εκδηλώσεις
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που έχει χτιστεί το 1956, βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου, στις 8 Μαΐου, διοργανώνονται εκδηλώσεις από τον πολιτιστικό σύλλογο. Γίνεται πανηγύρι στην πλατεία του χωριού με ζωντανή μουσική. Μαζεύονται οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και των διπλανών χωριών να
γιορτάσουν τον Άγιο και να διασκεδάσουν με μουσική και άφθονο παραδοσιακό χορό.
Το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής Το γήπεδο Ποδοσφαίρου Βρίσκεται 300 μέτρα μακριά από την πλατεία του χωριού. Κάθε χρόνο διοργανώνονται αγώνες ποδοσφαίρου από την τοπική ομάδα, τον Κεραυνό Ψυχικού. Σ΄αυτό το χώρο μπορεί κανείς να απολαύσει μοναδικό ποδόσφαιρο και να περάσει την ώρα του ευχάριστα.
Η τοπική κουζίνα Η τοπική κουζίνα του χωριού μου περιλαμβάνει πεντανόστιμες λιχουδιές που μπορεί κανείς να τις δοκιμάσει στις τοπικές ταβέρνες, όπως είναι “οι Αριστογεύσεις”, το “Τζάκι” κ.α
Η νυχτερινή ζωή Η νυχτερινή ζωή είναι πολύ έντονη, καθώς στο χωριό υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που επισκέπτονται τα τοπικά café-bar, όπως il dueto café-bar, antithesi café-bar κ.α.
Ταξιδιωτικός οδηγός δημοτικής ενότητας Στρυμόνα
του Δήμου Εμμανουήλ Παππά
Γυμνάσιο Νέου Σκοπού 2015-16