Peach Magazine #6

PEACH

l i f e ,

s t y l e

&

f a s h i o n

#6

innerv inne inn e rv i iew e w angel iq ue h outka mp / travel b a li / art s u s a n b i j l / m u s i c el l e b a n d i t a

WWW.PROTEST.EU

31 CLOUDY DAYS TO GET TO THE BEACH

TO GET THERE

rsquare@sky net.be - olivier.element@telenet.be

amy ii dress - luxy belt

live . learn . grow – elementeden.eu

Beeld: Nikita

e d i t o love

i t

or

h at e

it

Zou snowboarder Christophe Reynders discussies hebben over de suavebroek met zijn vriendin Lynn Vanderhallen, die hier model staat voor Nikita?

Zodra het warm genoeg is voor teenslippertjes mag mijn lievelingsbroek ook weer naar buiten.

Een katoenen broek met verlaagd kruis, beter bekend als suave- of harembroek. In de zomer leef ik in dat ding, want hij zit goddelijk, hoort tot mijn vaste beach tenue en staat bij alles. Vind ik. En vinden al mijn met modegevoel gezegende vriendinnen. De gemiddelde man denkt daar heel anders over.

"MC Hammer pants", "strontbroek" en "pamper pants" zijn een paar benamingen die me zo te binnenschieten. Blijkbaar vindt het mannelijk publiek het maar niets dat ze drie keer moeten kijken voordat ze je billen kunnen ontwaren (of ze schrikken zich kapot omdat je benen zo kort lijken, daar ben ik nog niet uit). "Ik heb nog nooit zoiets asexy gezien als deze tent. Wat is er mis met een strakke jeans? Of een leuk rokje? Ik begrijp vrouwen niet. Willen jullie er expres f*ugly uitzien?" zei een vriendje

me laatst. BAM, daar mocht ik het mee doen. De kampen zijn overduidelijk verdeeld en een middenweg valt niet te vinden. Love it or hate it, waarbij meisjes steevast gaan voor optie één en de mannen voor optie twee. Noem het ’’t t Uggs- of boyfriendjeanseffect, die veroorzaken eenzelfde allergische reactie.

Aan de ene kant wil ik er schijt aan hebben (dat mag als je een strontbroek aanhebt), aan de andere kant word ik echt niet blij van pamper pants. Ieder meisje wil graag lief en leuk en mooi gevonden worden, maar tegen welke prijs?

Mijn lievelingsbroek wegdoen? Ik voel de tranen nu al opwellen.

Gelukkig komt mijn ultieme style crush Alexa Chung in de Britse Vogue met wijze woorden: "I dress for girls to like me, not boys." Iemand die meerdere malen tot überfaüberfashionista werd uitgeroepen door tijdschriften als Vogue, Elle en Glamour, neem ik maar al te graag

.5

als voorbeeld. En ook Elle Bandita, die door Leontine de Reede werd g geïnterviewd eïnterviewd eï nterviewd voor Harde Noot, houdt niet van conformeren naar het mannelijk schoonheidsideaal: "Ik snap nog steeds niet waar dat gedoe om dat okselhaar vandaan komt.

Dat groeit daar gewoon hoor. Bij iedereen." Ok Oké, é, okselhaar gaat ook mij te ver, maar je begrijpt waar ik naartoe wil. Ik verwacht niet dat jongens het nut van de playsuits op pagina 16 inzien ("dat is toch onhandig als je naar het toilet moet?" Touch Touché é, maar daar hebben we het nu niet over), maar ik hoop dat ze snappen dat we niet iedere dag van de week in een minirok en stiletto's kunnen rondtrippelen. Let's agree to disagree en de discussie over fashionable vs. afzichtelijk laten voor wat het is. Als peace offering bied ik de skinny jeans, die ik plechtig beloof af te wisselen met mijn zomerlieveling. Deal?

Martine Veldhoen

girls

met

•

i n h o u d 03 04 06 80

edito inhoud pitjes colofon & shoplist

• 20 22 34 44 64 70 72 76

s t y l e

f a s h i o n

t r a v e l

gespot: Bali grenzeloos: fietsend naar China

• 40 66 68

&

hot stuff shopaholics fashionshoot: Thelma & Louise

• 28 60

l i f e

hunkeren: David Doom innerview: Angelique Houtkamp picture this: BXLomo column: man over vrouwen gezintuigd: Gloria de man: Flip Kowlier getest: burlesque spinsels: vluchtige tijden

• 14 46 50

i n f o

a r t

&

m u s i c

artefact: Susan Bijl harde noot: Elle Bandita nootjes: music from the heart

Cover C over ov er

Sofie door Ulrike Biets

.6

music Elle Bandita

innerview Angelique Houtkamp

fashion Thelma & Louise

“WIJ TATOEEERDERS ZIJN TROTS”

“OH, COME ON! PSYCHO “IK HEB ALTIJD AL KILLERS, OR BEARS OR SCHIJT GEHAD AAN ALLES” SNAKES?”

¨

p.22

p.50

p.66

travel Fietsend naar China

life & style Burlesque

art Susan Bijl

“WIL JE JE LEVEN OMGOOIEN, DAN KAN DAT”

“VUILE BEWEGINGEN ZIJN DIK OKE”

“IK BEN DE TAS UIT FRUSTRATIE GAAN MAKEN”

p.72

p.60

p.40

.7

new s

p i t j e s

urbanears

op

je

o'neill

hoofd

superkini

Amandine Sanchez, O'Neill teamrider en professioneel surfster, hielp mee aan de ontwikkeling van de Superkini. In grote golven surft ze niet meer zonder en raadt ze iedere sportieve zeemeermin deze bikini aan. Dit innovatieve ontwerp heeft de fantastische eigenschap aan je lijf te kleven. De Nanofront-stof is gemaakt van een superzachte nanovezel die heerlijk aanvoelt op je huid en dankzij de nanoschubben nauwelijks slipt of beweegt. Verkrijgbaar in drie effen kleuren peddel je deze zomer stijlvol de branding door. Tepelincidenten zijn voorgoed voltooid verleden tijd! www.oneilleurope.com

Urbanears maakt je dagelijkse muziekervaring compleet. Deze stijlvolle headphones staan voor functionele kwaliteit en zuivere akoestiek in combinatie met een uniek design. Je kunt kiezen uit vier modellen. Plattan zijn de grote headphones, Tanto is het lekker oldschool eighties walkmanmodel, Medis zijn de kleinere earphones en de gloednieuwe Bagis zijn de mini earphones. De immense keuze uit het rijke kleurenpalet maakt het er niet makkelijk op, maar dankzij een zacht prijsje bestel je er misschien wel ineens een paar extra. www.urbanears.com

kitesurf

clinics,

ladies

only!

Deze zomer kan je naar hartelust je kite skills bijschaven tijdens de Brunotti Kitechix-weekenden in Nederlands Zeeland, enkel voor meisjes! Wou jij altijd al leren kitesurfen? Of wil je je kitesurf skills verbeteren? Doe dan mee met deze "mail&win"-actie en win een Kitechix-weekend voor twee personen. Dit weekend vindt plaats op 2 en 3 juli in Kamperland, Zeeland (Nederland). Stuur als de wind een mailtje naar martine@4castmedia.be en wie weet vliegen jij en een vriendin begin juli samen de lucht in!

.8

angelique billabong

houtkamp

x

Ze woont en werkt in Amsterdam, is dol op de jaren dertig en noemt zichzelf "Tattoo Mademoiselle". Sinds kort is Angelique Houtkamp ook ontwerpster, en nog wel meteen voor Billabong. Het Australische surflabel plukte haar uit haar Amsterdamse tattooshop om voor hen drie shirts, een bikini en een boardshort te ontwerpen. Haar stijl? Very vintage, met pin-ups (weliswaar van het soort dat je vriendin kan zijn), harlekijnprints en half dierlijke, half vrouwelijke wezens. Lees meer over Angelique in haar Innerview op pagina 22. www.billabong.com

m a n g a t PEACH-redactrice Nele Reymen debuteerde in 2009 met Kit met peren, volgens sommige media "de meest gewaagde vrouwenroman van Vlaanderen". Nu is Nele terug met haar tweede roman Mangat - over Lex, die zoals haar naam doet vermoeden evengoed een man met obesitas kon zijn, met haar van op zijn tenen over zijn bilnaad tot in zijn nek. Of een blonde, langharige labrador. Maar niets is minder waar, ze is bloedmooi en verveelt zich steendood.

Op zoek naar actie toetst Lex op haar telefoon willekeurige nummers in en laat ze mannelijke couch surfers logeren. Bij hen wil ze bewijzen dat ze niet het zoveelste mooie meisje is dat doet wat van haar verwacht wordt. Mooie meisjes spreken namelijk met twee woorden, kruisen hun benen, laten geen haren achter in de douche en vegen van voor naar achter. Behalve Lex. Finger lickin' good!

roxy

days

bij

twins

bredene

Zondag 17 juli en zondag 14 augustus vormen de Bredense duinen weer het decor van de ROXY Days, boordevol zon, zee en surf. Er wordt nog volop aan het programma gewerkt, maar surfinitiaties, fashion workshops, genieten van een zomerse cocktail, je kleurtje bijwerken en nog zoveel meer zal zeker op de planning staan. Het aantal plaatsen is beperkt, dus snel inschrijven is de boodschap! Meer info op www.roxylife.nl en www.twinsclub.be

.9

Woord: Marjolein Timmerman Beeld: Drug Money Art

pi t

d r u g

m o n e y

k unst, mod e, surfen en

Tin Ojeda, geboren in Argentinië Argentinië, Argentini ë, en Lisa Spellman, uit New York, vormen samen het artistiek surfende koppel achter Drug Money Art. Dit label stuurt volledig handgemaakte en zelfgedrukte T-shirts de wijde wereld in.

D/M, ontstond twee jaar geleden, en is alles waar ze zelf van houden: kunst, mode, zeefdrukken, surfen, lifestyle en 8mm-films. Fans van het eerste uur zijn Anthony Kiedis van de Red Hot Chili Peppers en Kassia Meador, éé één n van ‘‘s s werelds beste longboardsters.

Dat volstaat als referentie. De creatieve processen voltrekken zich hoofdzakelijk in Montauk New York, een heel populair gehucht in East Hampton, waar ze naar hartelust leven, surfen en werken. Inspiratie vinden ze in jazzmuziek, (lees: Herbie Hancock), grafitti, films van Jim Jarmusch, longboarden uit de jaren vijftig en de kloppende impulsen uit de modewereld.

a r t

zee f d ru k k e n, 8mm -f ilm s

Als ze niet aan het werk zijn, vind je hen steevast in de line-up, gaan ze met vrienden een hapje eten of tref je hen sporadisch aan in het donkerste hoekje van de bioscoop.

Het is moeilijk te voorspellen hoe een gemiddelde dag eruitziet, maar prioriteit nummer éé één n is het checken van de surfcondities en natuurlijk te water gaan bij mooi afrollende golven. Daarna wordt er meestal een paar uur gewerkt in het atelier of trekken ze New York City in om contacten te onderhouden met de winkels waar D/M te vinden is. En als het even meezit, pikken ze gretig een avondsessie bij ondergaande zon mee. Op dagen dat er geen golf te bespeuren is, verzetten ze tonnen werk, wat helaas een noodzakelijk kwaad blijkt te zijn, wil je een creatieve zaak draaiende houden.

Gelukkig voelt het voor deze twee tortelduiven niet aan als werk, maar is het eerder een levenswijze.

.10

Naast de T-shirtcollectie, brengen ze regelmatig volledig met de hand geprintte boeken uit die slechts in zeer beperkte oplage te koop zijn.

Om af en toe hun eigen grenzen te verleggen, werken ze vaak samen met bevriende kunstenaars.

Momenteel is D/M nog niet in onze Lage Landen te verkrijgen, maar internet doet het goed en is gelukkig voor iedereen beschikbaar.

Voor meer informatie en inspiratie, check zeker www.drugmoneyart.com www.drugmoneyart.com..

Wij zijn alvast helemaal verkocht voor hun losse, eerlijke stijl en verwachten binnenkort een overzees FedEx-pakketje.

Woord: Fleur Bourgeois Beeld: Hoopla

pi t

h o o p l a gir ls

Het is een spijtige zaak, maar voorlopig blijft de skatewereld er eentje die voornamelijk gedomineerd wordt door mannen.

Toch zijn er twee meiden die aan die heerschappij een einde willen maken: de Amerikaanse skatesters Mimi Knoop en Cara-Beth Burnside die een paar jaar geleden Hoopla uit de grond stampten.

Ze liepen al langer met het idee rond om hun eigen skateboard Company op te richten, maar de doorbraak kwam er pas nadat ze gecontacteerd werden door Skate One (eigenaar van Bones en Powell Peralta). Mimi Knoop: "Ze benaderden Cara-Beth en mij om te polsen of we wilden meewerken aan een project om de vrouwelijke kant van skateboarding wat extra in de verf te zetten. Na een paar brainstormsessies kwamen we bij de naam Hoopla uit. "Hoopla" betekent niet echt iets, maar staat wel symbool voor plezier en creativiteit, met een wild kantje.

Daarom vonden we de naam Hoopla ideaal; een klein beetje chaos en veel fun"

s k a t e b o a r d s on ly

ska tecom pany

Cara-Beth en Mimi Knoop hebben samen een indrukwekkende verzameling X-Gamesmedailles en schreven tientallen internationale vert skatewedstrijden op hun naam.

Beide dames zijn iconen in het wereldje. Dat ze elkaar vroeg of laat beter zouden leren kennen, was dus haast niet uit te sluiten.

Mimi Knoop: "We hebben veel gemeenschappelijk, met natuurlijk op de eerste plaats onze gedeelde passie voor skaten. Doorheen de jaren werkten we samen aan vele projecten. We hebben totaal andere sterktes en zwaktes en net dat zorgt ervoor dat we een goed team vormen."

Hoopla is meer dan enkel een skateboardmerk, er gaat een hele filosofie achter schuil.

Niet verwonderlijk als je ziet dat de twee founding mothers beiden behoorlijk geë ge ëngageerd geëngageerd zijn. Ze zijn spilfiguren van The Alliance, een spreekbuis die de rechten van vrouwelijke skaters verdedigt. Hoopla zet zich ook actief in voor de bestrijding van borstkanker. "We startten gewoon met het opbouwen van een merk

.12

waar we in geloofden en volledig achterstonden. Ik hoop dat dit enkel de eerste stap zal zijn om meisjes nog meer te steunen in de sport, van amateurs tot profs.

We willen iets bieden aan jonge meisjes die into skateboarding zijn en we willen hen vooral veel enthousiasme meegeven. Hoopla moet de nieuwe standaard worden in onze industrie, zodat de markt voor meisjes kan groeien, en we op een dag op onze eigen benen kunnen staan."

De eerste steen voor die groei is alvast gelegd. Een van de voortrekkers van het nieuwe label is de Belgische skatetrots Evelien Bouilliart. "Evelien kills it! Ze is rechttoe rechtaan en werkt hard.

Meisjes zoals haar steunen we graag." In de toekomst willen CB en Mimi meer met street skatesters zoals Evelien gaan samenwerken.

Niet dat er bij hen een onderscheid wordt gemaakt tussen street, vert ramp of bowl. "Skateboarding is skateboarding! We doen het allemaal voor de liefde voor het skaten!"

1) IZZY Cinnamon Tank Fairy Jeans 2) ANDREA Cave Shirt Wild One Jeans 3) GABBY Acerila Jacket Jasponyx Tee Wild One Jeans

www.nikitaclothing.com

For info www.stairss.be

Woord: Emilie Lachaert Woord: Beeld:: Laura Van Bouchout Beeld

pi t

j o b s h o p p e n lau ra

test

Laura Van Bouchout gelooft in droomjobs. Ze is er al zes jaar en vijf contracten naar op zoek. Met het vooruitzicht op haar dertigste verjaardag vond ze het hoog tijd om bij de zoektocht, naar een hogere versnelling te schakelen.

De uitdaging? Dertig droomjobs testen in éé één n jaar. Je leest alle belevenissen op haar blog www.jobshopper.be "Mijn project en blog begon vanuit een gefrustreerd gevoel. Ik legde het gewone parcours af. Ik wist na mijn middelbare school niet goed wat ik wilde studeren en koos daarom iets waarvan ik dacht dat het bij mij paste. Na mijn studies Sociale en Culturele Agogiek hoopte ik vooral dat ik snel een job zou vinden. Ik was blij dat ze me werk gaven. Ik rolde zo van de ene in de andere job zonder er echt bij stil te staan. Een paar jaar geleden dacht ik: "Is dit het nu?" Ik was al enkele keren van job veranderd, maar ik had nooit het gevoel dat ik é cht bezield of gepassioneerd écht was door mijn job. Ik haalde geen energie uit mijn werk. Ik geloof nochtans wel dat dit mogelijk is."

3 0

dr oomjo bs

in

Laura ging loopbaanbegeleiding volgen om zo een beter beeld te krijgen van wat ze precies wilde doen. Al snel bleek dat ze niet in de juiste sector bezig was.

Maar haar interesses waren zo uiteenlopend, van dierenverzorger en muziekprogrammator tot fotograaf of journalist, dat het niet meteen duidelijk werd welke sector dan wé w él iets voor haar was. wél Een kant-en-klare oplossing was niet voorhanden. Daarom nam ze het heft in eigen handen.

Laura: "Eerst zeurde ik er een paar maanden over tegen mijn vrienden en toen dacht ik misschien moet ik gewoon zelf experimenteren. Ik geloof erg in learning-by-doing.

Ik stelde mezelf een deadline om dertig droomjobs te proberen, in het jaar waarin ik dertig word."

Intussen heeft Laura een tiental jobs achter de kiezen, van creatief directeur bij een reclamebureau tot fotograaf. En voorlopig springt vooral de job van recensent van bed & breakfasts er voor haar uit: "Het was de ideale mix van reizen, zelf creatief zijn omdat je schrijft en foto's neemt, en toch een

.14

een

j aar

duidelijke structuur hebben, omdat je werkt met deadlines. Ik vond het ook leuk om achteraf een tastbaar resultaat in handen te hebben. De journalistiek spreekt me aan."

Welke droomjobs er nog op Laura's verlanglijstje staan? Ze loopt binnenkort in het kielzog van de directrice van Amnesty International. Ze gaat werken bij Studio Hergebruik in Rotterdam en ze zal helpen bij de organisatie van het wereldkampioenschap "honden trimmen". Laura nam ook contact op met een freelancereisjournalist, Sander Groen, om mee te gaan op reportage.

"De meeste mensen vinden het fijn als ik hen contacteer met mijn project. Het is een compliment als iemand vindt dat je dé dé droomjob hebt. Mijn enige teleurstelling tot nu toe is de Antwerpse zoo. Ik wou al altijd graag iets met dieren doen, en mailde hen dus met de vraag of ik een tijdje in de zoo zou kunnen meewerken, maar ik kreeg nooit antwoord."

ROXY.COM P H O T O : Hillary Walch

Dooren Illustraties: Anna Van Lachaert Samenstelling: Emilie

.03 .01 .02

.04

.05

.07

.06

m w.fiorelli.co 59 euro, ww kfunk.com 1. Fiorelli, ro, www.skun eu 65 k, om un f.c 2. Skunkf ro, www.sp eld, 12,95 eu ll.com ei 3. Springfi on w. ww , euro risland.com 4. O'Neill, 85 , 17,50 euro, www.rive land .nl fe li 5. River Is xy abbana.com euro, www.ro , www.dolceg 6. Roxy, 110 a, 187 euro an bb Ga & 7. Dolce

.02

.03 .01

.04

.05

h-ella.com ro, www.edit la.com Ella, 178 eu www.edith-el 1. Edith & , ro eu 8 17 Ella, om 2. Edith & ro, www.spf.c eu ,95 36 d, el s.be 3. Springfi www.verita 16,95 euro, fashion.com 4. Veritas, euro, www.we ,95 59 n, me 5. WE Wo

.01 .03

.02

.04

.06

.05

.07

ti.com om .brunot ro, www ww.brunotti.c oloud.com eu 9 ,9 w t: 39 www.c ro, , t-shir 59,99 eu one: 40 euro, ti t: .opi.com osmetics.com ot or w n cc 1. Bru ndy sh ro, ww headph www.ma 13,95 eu otti, ca Happy ellak: 8 euro, 2. Brun , Sponge Bob g 2 a : n er s d uals.com ow ail ud P N it lo k .r ig w Co ee B w 3. ! Ch ir ro, w om Big Ha s, Surf, Baby verse.c 17,90 eu .oneill.com 4. OPI, or 30: www.con ww Cosmetic rè me fact 5 euro, èm euro, w ,9 5 ec 64 ,9 5. MAC n : n 39 r als, zo o bag: All Sta 6. Ritu , canvas hob Taylor ll Chuck 7. O'Nei se All Star, er 8. Conv

.08

Woord: Marjolein Timmerman Beeld: Jan Bijl

hu nker en

d a v i d

d o o m

Polonaise is dé dé overwinningsdans bij uitstek na een twintigtal pretcilinders met de vrienden van plezier. David Doom, een rasechte Brugse headbanger, weet waarover hij spreekt. Elk jaar bezoekt hij dan ook getrouw het schlagerfestival in de Ethias Arena in Hasselt. Eé Eén, E én, twee, drie, hammertime! Maar het liefst poedert hij de winter door op zoek naar highs en lows, waarbij logischerwijs na vijftien jaar boarden, Oostenrijk zijn thuis-weg-van-huis geworden is.

Gezegend met de looks van de herboren messias tovert hij de ene Shadowplayfilms-productie na de andere, vlotjes uit zijn hoed. Oefening baart kunst, zo ook seks voor het huwelijk. Onenightstands laat hij liever over aan Otto-Jan Ham die dat voortreffelijk blijkt te doen. Een open relatie is voor deze jonge sneeuwgod als op vakantie gaan; heel leuk, tot de wind opzet en de boot zinkt. Vakantie over. Hij valt vooral op straat en niet in de sneeuw, liefst met zijn gezicht eerst. Hij houdt van worst, mosselen à volonté volont é, goudkuipje met peper en fubar*, maar niet volonté, zo heel erg van Duitsland. Ook trouwen staat op zijn todolijstje, al is het maar om zijn uitverkorene, op Estranged van Guns N’ N’ Roses, heel dicht tegen zijn gillet te trekken. Kortom, servetten zwaaien all the way! Verder doet deze New Kid eigenlijk heel gewoon, wat al zot genoeg is en als kers op de taart heeft deze bebaarde mosselman ook nog een heel klein Maaskantje. Jonge! *(fucked up beyond all recognition) .22

Woord: Leontine de Reede Beeld: Fotofloor.com

i nnervie w

a n g e l i q u e

h o u t k a m p

INKT EN ZEEMANSROMANTIEK

.24

Op het moment van het interview werd er nog druk geklust, maar de Tattoo Parlour van Angelique Houtkamp (41) opende op 1 april haar deuren. Het is een walhalla vol kunst waar je getatoeë getatoeëerd getatoe ëerd kunt worden door de internationaal befaamde kunstenares zelf.

Aan de muren hangt werk dat inmiddels overal ter wereld is uitgebracht in zowel boek- als schilderijvorm, op lichaamsdelen van talloze tattoofreaks, maar ook op een exclusieve kledinglijn van Billabong. Kokette pinups, huilende zeemansmeisjes en mysterieuze showgirls komen hier tot leven.

In niks lijkt haar zaak in Amsterdam op een ouderwets, gruizig ‘tattoo hole’ ’.. "Je bedoelt er zo één één met van die tegeltjes aan de muren zodat het op een slachthuis lijkt", vult Angelique aan. Zelf lijkt ze overigens ook niet op de ruwe bonken die, voor het tijdperk van de coole, eigenzinnige tatoeërende tatoeërende dames, tatoeë zo gewoon leken in de scene. Met een dampende kop koffie voor zich, steekt zij een sigaret aan en vervolgt lachend: "Ik mag hopen van niet. Die tijd is geweest.

Om te beginnen; waar komt jouw liefde voor tatoeages vandaan?

Die fascinatie heb ik al lang. De vriend van mijn tante was een beetje een bikertype. Hij had een stoere motor en één één tatoeage.

Een behoorlijk flinke, van een slang rond een dolk. Ik vond dat iets magisch hebben. Het was een geweldige tatoeage die ik nu nog steeds supercool zou vinden. Omdat hij wist en zag dat ik het heel tof vond, zei hij altijd: “Je “Je moet het nooit doen hoor want ik heb er altijd spijt van gehad.

“JE MOET OOK NIET ALLES GOED WILLEN KUNNEN TOCH?” Wanneer liet jij, ondanks zijn wijze raad, jouw eerste tatoeage zetten?

Ik was achttien en ging voor een Egyptische scarabee op mijn schouder. Daarna ging ik al redelijk snel altijd opnieuw een nieuwe halen. Ze werden ook groter.

In het begin deed ik het nog rustig aan, met één één à twee stuks per jaar, maar toen ik zelf ging tatoeëren tatoeë tatoe ëren ging het ineens een stuk sneller.

Is het echt verslavend, zoals sommige mensen zeggen?

Dat weet ik niet, maar als je ermee bezig bent en je continu in zo’n zo’n zo’ shop zit met al je collega’s, collega’s, wordt collega’ het een stuk laagdrempeliger. Als het een keer een middagje rustig was, tatoeëerden tatoeëerden we elkaar. tatoeë

.25

Oefende je ook op al je vrienden, op feestjes en zo?

Ha ha. Nee hoor. Niet al mijn vrienden staan vol met mijn werk.

En die feestjes houden wij ook niet meer zo veel.

Waar ligt jouw grens?

Er zijn plekken die ik minder mooi vind, maar dat is puur een kwestie van smaak. Ik houd niet zo van tatoeages in het decolleté, decolleté, maar bij decolleté sommige vrouwen kan dat soms wel weer gaaf zijn.

“Kijk, “Kijk, hij heeft er eentje onder zijn oog.” oog.” Angelique wijst naar een vriend die bezig is met een schuurmachine en zegt plagend: “Dat “Dat ziet er ook ordinair uit hè? hè? hè Ha ha.” ha.”

Weiger je wel eens klanten?

Als mensen dronken of stoned zijn, tatoeëer tatoeë tatoe ëer ik ze niet. Ik vind dat iedereen bij zinnen moet zijn bij het maken van zo’n zo’n beslissing. zo’ Bovendien ga je van alcohol meer en sneller bloeden waardoor alle inkt er weer uit loopt. Ook heb ik het redelijk snel door als iemand er nog niet klaar voor is. Dan wil ik het ook niet doen. Het lijkt me heel vervelend als iemand er achteraf spijt van krijgt.

Wat vond jouw omgeving er eigenlijk van dat je ineens onder de tatoeages zat?

Mijn ouders vonden het helemaal niks. Nee, die vonden het echt niet tof. Ouders zijn, denk ik, bang dat je geen leuk vriendje en geen goede baan meer kunt krijgen. In het begin vertelde ik het hen wel als ik weer een nieuwe tatoeage had. Dan kreeg ik steeds weer een preek. Maar ik deed wat ik wilde en op een gegeven moment, zo bij de twaalfde tatoeage, zei ik maar niks meer. Nu ze zien wat er uit die passie is voortgekomen vinden ze het gelukkig wel heel erg leuk. Misschien komt dat ook wel omdat het nu op sociaal vlak meer geaccepteerd is.

Waarmee heeft die acceptatie te maken?

Er wordt er niet meer zo negatief naar gekeken als vijftien jaar geleden. Toen werd er gelijk gedacht dat iemand met een plaatje wel in een verkeerd milieu moest zitten. Voor de jaren vijftig werd het nog redelijk geaccepteerd, zo’n maar daarna werd het echt zo’ zo ’n bikers- en criminelending. In die kringen lieten heel veel tatoeëren mensen zich tatoeë tatoe ëren en daarmee ontstond die negatieve associatie.

Nu ligt dat anders. Dat komt volgens mij ook doordat beroemde artiesten plaatjes hebben. Fans van bijvoorbeeld Robbie Williams "goh, denken dan ineens van " goh, da’s da’ da ’s toch best leuk". leuk". Ik denk dat leuk" een heel groot percentage van de mensen tegenwoordig wel een tatoeage heeft, al is het maar iets kleins op een verborgen plekje.

Tatoeages laten zetten is één één ding, maar wanneer besloot jij dat jij tatoeëren? zelf wilde gaan tatoeë tatoe ëren?

Toen ik negentien was. Maar het lukte toen niet om een leerplek te vinden. Dat kwam veel later, pas toen ik inmiddels dertig was. Je had in die tijd maar twee shops in Amsterdam en als het je bij die twee niet lukte een plekje te vinden, tja, dan hield het op. Met de jaren kwamen er steeds meer shops bij, en omdat Amsterdam heel internationaal is, leerde ik wel veel mensen van over de hele wereld kennen die hier in de tattooshops werkten. Toch leerde ik niets bij en gaf het op een gegeven moment een beetje op.

Ik dacht niet dat het nog zou lukken, totdat er toch ineens een 'ingangetje' kwam. Toen ben ik als een gek gaan tekenen. Omdat ik de mentaliteit in die wachttijd steeds beter had leren begrijpen, was het wel fijn om te weten waar ik aan begon.

“ZEEMANNEN LIETEN ZE ZETTEN VOOR EEN VRIENDINNETJE OF ALS EEN ALGEMEEN BEELD VAN DE VROUW OMDAT ZE ZO LANG ALLEEN MAAR MET KERELS OP ZO’N BOOT ZATEN” de tatoeages mee uit Azië Azië en gaven daar zelf een bepaalde interpretatie en symboliek aan. Zij lieten bijvoorbeeld afbeeldingen van Neptunus zetten als zij over de evenaar waren gevaren, of uit bijgeloof lieten ze een varkentje op de ene voet en een haan op de andere voet zetten zodat ze niet zouden verdrinken. Varen op zee was natuurlijk een heel heftig beroep: je was lang van huis weg en kwam misschien ook wel nooit

Waarom koos jij voor deze stijl?

Ik had vrij snel door dat dit de stijl was die ik heel graag wilde doen. Het wordt oldschool, zeemansstijl of westers traditioneel genoemd omdat de tattoo art in het Westen met dit soort plaatjes begon.

Oorspronkelijk namen de zeemannen

meer terug. Er kon veel misgaan.

De romantiek die daar omheen hangt vind ik heel tof.

Jouw werk wordt vooral gedomineerd door pin-ups. Hebben die ook een betekenis?

Ja, zeemannen lieten ze zetten voor een vriendinnetje of als een algemeen beeld van de vrouw omdat ze zo lang alleen maar met kerels op zo’ zo ’n boot zaten. Het zo’n was in die tijd bijna zoiets als een garagekalender met van die blote meiden erop, maar dan op hun arm. Ik vind pin-upmeisjes zo leuk omdat je er een beetje een verkleedfeestje van kunt maken.

Je kunt bij pin-ups allerlei accessoires verzinnen en dan wordt het weer iets anders; een indianenmeisje of een showgirl. Je kunt er eindeloos mee varië vari ëren. Ik variëren. tekende ook wel eens een zeeman, maar mannetjes zijn wat beperkter.

Als je daar te veel franje bij doet, is het al snel niet meer zo stoer, terwijl zij dat wel een beetje moeten zijn.

Ben je ook geï ge ïnteresseerd in geïnteresseerd andere stijlen?

Ik wil alleen andere dingen doen als ik daar echt goed in ben. Wij tatoeë tatoe ëerders zijn trots en willen tatoeëerders onze naam niet naar de kloten helpen. Je moet je echt verdiepen of specialiseren in een stijl.

Als ik bijvoorbeeld realistische portretten zou willen maken, zou ik er heel veel tijd in moeten steken om dat te leren. Ik zou dat vast ook binnen de twee jaar onder de knie krijgen, maar ik wil dat niet. Ik stuur mensen dan liever door naar tatoeë tatoe ëerders die daar tatoeëerders wel in gespecialiseerd zijn. Je moet ook niet alles goed willen kunnen toch? Je moet er een paar dingen uitkiezen die jij heel erg tof vindt om te doen, dan blijft het des te leuker.

Veel tattooshops hangen vol met soortgelijk werk. Hoe blijf jij origineel?

Meestal verzamel ik allerlei ideeë idee ën in mijn hoofd en op papier, ideeën en dan kan ik ineens een paar weken achter elkaar zitten te tekenen. Ik ben expres opgehouden met het kijken naar werk van

.26

.27

andere tatoeë tatoeëerders, tatoe ëerders, want in die scene wordt er heel erg in cirkeltjes gedraaid. Je wordt heel erg door elkaar beï be ïnvloed als je te beïnvloed veel naar elkaars werk kijkt. Als iemand een hele toffe zandloper maakt, zie je de rest ook een heel jaar lang niets anders doen. Dat zag je niet lang geleden ineens ook met uilen. Ik vind het juist tof om naar andere kunst te kijken, zoals fotografie- en illustratiekunst uit de jaren twintig en dertig, maar ook de covers van oude pulpboekjes. Inspiratie kun je eigenlijk overal in vinden.

Zag je door de jaren heen veel verschuivingen in trends?

Best wel. Toen ik net begon met tatoeëren tatoeë tatoe ëren zette ik vooral heel veel dolfijntjes en tribals. Nu vragen mensen daar niet meer om.

Vroeger had je toch een bepaalde stijl of misschien twee stijlen die de boventoon voerden, maar nu kun je in principe alles laten zetten; van hele grafische dingen tot realistische portretten. Ik zit in een andere positie omdat ik bekend ben geworden met het werk dat ik maak, dus daar vragen mensen mij ook specifiek naar.

Jouw eerste expositie was in Australië Australi ë. Hoe kwam je daar Australië. terecht?

Bij de galerij in Australië Australië waar ik nu bij zit, werkte ooit een meisje dat helemaal weg was van mijn werk. Ik schilderde toen veel en maakte prints om mee te nemen naar tattooconventies en dat heeft ze ergens, waarschijnlijk online, gezien. Zo is het beetje bij beetje begonnen. De uitgever van mijn boeken woont daar ook, dus ik reis bijna iedere twee jaar op en neer.

“IK VIND PINUPMEISJES ZO LEUK OMDAT JE ER EEN BEETJE EEN VERKLEEDFEESTJE VAN KUNT MAKEN” Ben je niet bang voor Ed Hardyachtige taferelen waarbij je werk geëxploiteerd ineens overal geë ge ëxploiteerd wordt?

Grappig want ik besloot net na Billabong het weer even rustig aan te doen met die licenties totdat ik een telefoontje kreeg van Gibson, de gitaarbouwer uit Amerika. Ik zat tien jaar lang in bandjes en ik speelde altijd op Gibson-gitaren, dus dat kon ik niet laten schieten.

Ik ga twee gitaren beschilderen en die worden dan in gelimiteerde oplage verkocht, echt supertof. Als er iets leuks op mijn pad komt, doe ik het, maar als ik er niets mee heb, begin ik er ook echt niet aan.

Zo ben ik laatst gevraagd door een tassenmerk, wat ik niet zag zitten.

Ik vond die tassen echt zo 'niksig'.

Ik zou trouwens wel heel graag iets met een servies willen maken.

Je hebt nu ook een eigen productlijn bij Billabong. Heb jij iets met surfen?

Het leek mij leuk om te doen omdat ik skateboarden wel heel erg tof en nostalgisch vind. Niet dat Billabong echt skate is, maar ik legde die link desondanks wel.

Misschien komt dat omdat je in Nederland niet zo makkelijk kunt surfen. Er zitten een bikini, een boardshort en hemdjes in de collectie.

Even terug naar die gitaren en die bandjes. Is dat nooit iets geworden?

Nee. Ik vond het allemaal heel erg leuk, maar ik had er achteraf gezien niet echt talent voor, ha ha. Ik ben begonnen in een meidenbandje waarmee ik death metal speelde en daarna zat ik nog in wat andere rock- en sixtiesbandjes. Ik heb altijd van lekker stevige muziek gehouden. Het duurde nog best wel lang voordat ik besefte dat ik er beter mee kon ophouden omdat ik het zo te gek vond. Ik kon wel spelen, maar ik wilde ook zelf muziek kunnen maken en dat zat er gewoon niet in. Toen tatoeëren ik ging tatoeë tatoe ëren betekende dat definitief het einde van de muziek.

Als je echt goed wilt leren tekenen, kruipt daar heel veel tijd in.

Desondanks doe je, ook zonder die muzikale ambities, nog veel verschillende dingen. Je ontwerpt, tatoeëert. schildert, tatoeë tatoe ëert. Wat doe je het allerliefste?

Dat is een lastige keuze. Ik vind het allemaal leuk. De laatste vier maanden werkte ik bijvoorbeeld aan een lijntekeningenboekje en tijdens zo’n zo’ zo ’n proces raakt het andere werk dan weer even op de achtergrond.

Ik heb nu wel weer heel veel zin om te gaan schilderen. Om het overzichtelijk te houden bekijk ik per half jaar wat ik ga doen.

Deze zomer sta ik op een grote groepsexpo in Zü Z ürich en aan het Zürich einde van dit jaar is er weer een expositie in Melbourne. Daarnaast exposeer ik met regelmaat in een galerij in Londen. Omdat ik veel van dit soort reizen in de planning heb staan, kan ik niet meer continu tatoeë tatoe ëren. Mijn tatoeëren. wachtlijst zit voor dit jaar vol en ik neem bewust nog geen nieuwe opdrachten aan voor 2011. Als er dingen tussenkomen en ik mensen moet teleurstellen, vind ik dat niet tof. www.salonserpent.com

.28

Woord: Delphine Vanhooren Beeld: Jan Bijl

Net voor de eerste sessie van de dag in Canggu.

.30

ge s pot

bk u taa b ela c h i Delphine Vanhooren reist zo'n beetje over de hele wereld op zoek naar de beste golven. Aan PEACH verklapt ze haar favoriete spots op Bali, waar ze vorig jaar met het Protest Girls team en fotograaf Jan Bijl op trip was.

k u t a

b e a c h

Kuta was ooit, voordat het in de jaren zestig werd ontdekt door het toerisme, een rustig vissersdorpje.

Sindsdien veranderden tienduizenden reizigers, surfers en toeristen Kuta in een gigantisch ''yupyuppendorp'' in westerse stijl. In de pendorp kleine straatjes van Kuta vind je een verbazingwekkende hoeveelheid cafés, goedkope restaurants, café caf és, bars, winkels, discotheken, enzovoort...

Het kan er druk, luid en hectisch zijn. Als je wilt profiteren van het eeuwigdurende nachtleven en een lekker koud Bintang-biertje, ben je echter wel aan het juiste adres.

De badplaats staat bekend om zijn schitterende, veelkleurige zonsondergangen en brede, grijze zandstrand van zes kilometer lang dat ideaal is voor de beginnende surfer. Overal op het strand kan je surfplanken tegen een lage prijs huren. Je vindt er verschillende rechtse en linkse golven die het best te surfen zijn van mid tijtot hoogwater. Vermijd het surfen met laag water want dan wordt de

.31

golf meestal een close-out. Het is een beach break die wel heel erg druk kan worden maar je kan de drukte vermijden door een andere peak te kiezen. De gevorderde surfer die dicht bij Kuta wil surfen gaat best naar Kuta Reef. Deze spot ligt dieper in zee en is enkel met een bootje bereikbaar. Het is een lange, snelle en holle linkse reef break die perfect kan breken. Je surft er het best van mid tij- tot hoogwater.

Jammer genoeg zijn er ook nadelen aan deze spot, zoals de chaos van het Kutaverkeer, souvenirverkopers, stapels rommel en twijfelachtige kwaliteit van het water. Maar laat dit je niet tegenhouden om er even halt te houden! c a n g g u Ten noorden van Kuta ligt de rustige spot Canggu. Dit stukje kust is een goede plek met leuke beach breaks, een riviermonding, point break en weinig drukte. Canggu is een geweldige plek om te ontspan-

Canggu

Wachtend op de swell in Nyang Nyang

Op het Surf and Beach Camp in Canggu. nen na een paar hectische dagen in Kuta. De prachtig geï geïrrigeerde ge ïrrigeerde rijstvelden, die vrijwel tot aan het strand liggen, vormen de mooiste achtergrond die je je maar kunt voorstellen.

Zowel de beginnende als gevorderde surfer komt hier aan zijn trekken. Er zijn een paar zacht rollende golven die ideaal zijn voor beginners en enkele holle, snelle en lange golven voor de meer gevorderde surfer. Je vindt er rechtse en linkse golven waarvan de linkse over het algemeen een langere golf is. De bodem bestaat uit rif en zand.

In de lokale warung (eethuis) kan je lekker eten en genieten van het uitzicht op de surfspot.

een van deze peaks surfen. Wees voorzichtig met het ondiepe rif dat vooral uit scherp koraal bestaat.

Er is een goede reden waarom Uluwatu een wereldberoemde linkse golf is geworden: hij is snel, hol, lang en het uitzicht is er prachtig. Deze spot is vooral bestemd voor de ervaren surfer.

Om deze fantastische spot te bereiken, moet je afdalen langs de kliffen en uitpeddelen langs de beroemde Uluwatu-grot. Let wel op voor de sterke stroming bij het terugkeren naar het strand! In de verschillende warungs langs de steile kliffen, kan je genieten van een lekkere milkshake, banana pancake of nasi goreng.

Bezoek ook eens de spectaculaire tempel van Uluwatu, het is de moeite waard. De tempel ligt hoog op de kliffen en biedt een fantastisch uitzicht op de rotskust en de omringende oceaan. Je ziet er veel apen die er schattig uitzien maar die heel brutaal kunnen zijn.

Alles wat los zit pikken ze mee: sjaals, zonnebrillen, camera’s, camera’s, portefeuilles…niets camera’ portefeuilles…niets is veilig voor deze portefeuilles… snelle dieven.

u l u w a t u Uluwatu is een van de meest bekende en consistente spots van Bali. Daarom is het er ook altijd druk. De plek biedt verschillende golven zoals Temples, The Peak, Race-track, The Bombie en Outside corner. Afhankelijk van de getijden en de swell kan je altijd wel op

.32

Bottom turn in Canggu

b a l i Land: Indonesië Land: Indonesië Oppervlakte:: 5.633 km2 Oppervlakte Bevolking:: 3.300.300 Bevolking Hoofdstad:: Denpasar Hoofdstad Talen:: Indonesisch, Balinees, Talen Engels en verschillende plaatselijke dialecten Munteenheid:: Indonesische Munteenheid roepia Godsdienst:: 95% Hindoeï Godsdienst Hindoe Hindoeïsme ïsme Lekkere gerechten: gerechten: mie goreng, nasi goreng, nasi campur en saté. saté sat é.

Transport:: Transport huur een scooter. Het is een snel en goedkoop vervoersmiddel. Zorg dat je in het bezit bent van een internationaal rijbewijs.

Accomodatie: Accomodatie: surf&beachcamp gelegen in Seminyak, Balangan of Canggu. www.surfandbeachcamps.com Goedkoop slapen in Kuta: Kuta: Dwipa, Bene Yasa…

Yasa…

.33

Tempels:: Tempels Pura Tanah Lot, Pura Luhur Uluwatu, Pura Tirta Empul.

Beste surfseizoen: surfseizoen: Droog seizoen (april – september): de breaks van de westkust breken het best. (zie bovenvermelde spots) Regenseizoen (oktober - maart) : surf aan de oostkant van het eiland.

“IN DE VERSCHILLENDE WARUNGS LANGS DE STEILE KLIFFEN, KAN JE GENIETEN VAN EEN LEKKERE MILKSHAKE, BANANA PANCAKE OF NASI GORENG.”” B a l a n g a n Balangan beach ligt op het schiereiland ten zuiden van Bali en is een echt paradijs. Het witte strand, omzoomd met palmbomen en prachtige rotsformaties, maakt het plaatje compleet. Hier geniet je van de stilte en kom je tot rust. Het lijkt wel een andere wereld.

Op het strand, geliefd bij vele surfers, vind je opnieuw een reeks warungs die goedkope en smakelijke Indonesische gerechten serveren.

Ook kan je er op het strand goedkoop overnachten, op een weliswaar meer primitieve manier. Maar het is een luxe om vanuit je kamer direct op het witte zandstrand te belanden.

Aan de noordelijke kant van het strand is er een kleine tempel, de Pura Dalem Balangan, en bovenop de kliffen kan je genieten van een prachtig panorama en perfecte zonsondergang.

Aan de voet van de klif breekt een epische linker point break, die lange, holle en snelle golven creë cre ëert. Op een gemiddelde dag zijn creëert. er twee peaks: The Peak helemaal links en eentje in het midden van het strand. Je kan er het beste surfen met mid tij. Bij laagwater is het een steile drop die meestal volgt met een barrel. Ook dan moet je opletten voor het ondiepe rif dat vooral bestaat uit koraal en scherpe rotsen. Rifboots zijn hier dan ook meer dan welkom. Bij opkomend tij is het een leuke golf met minder steile drops. Balangan, een van de langste, linkse golven van Bali die breekt over het rif op een sprookjesachtig wit zandstrand, is geschikt voor de gemiddelde en vergevorderde surfer.

.34

Biljarten in de achterbuurten van Kuta.

.35

Woord: Fleur Bourgeois Beeld: MBphotography

gezi ntuigd

g l o r i a Er borrelt iets in de Belgische hiphop. Gloria Boateng, een jonge Gentse, timmert aan de weg naar succes. Ze verzorgde het voorprogramma van Macy Gray, kreeg een zoveelste nominatie in een urban categorie, en pakte met de electropunkers van Waxdolls uit met een beukende single. Het zijn maar enkele van de recente, straffe stoten van de leading lady van de Vlaamse hiphop. Haar zintuigen staan in ieder geval ook op scherp.

“INDIEN IK ZOU MOETEN KIEZEN TUSSEN DOOF OF BLIND ZIJN, DAN KIES IK SOWIESO VOOR HET LAATSTE”

h o r e n "Muziek " Muziek is mijn leven. Het spreekt dus voor zich dat horen essentieel is voor mij. Indien ik zou moeten kiezen tussen doof of blind zijn, dan kies ik sowieso voor het laatste. Moest ik niet kunnen horen dan zou ik doodongelukkig zijn. Ik hoef maar het geluid van de harde bassen van dubstep of drum-'n-bass te horen om helemaal van de wereld te zijn: enkel ik en de muziek blijven dan over. Iets heel specifiek, waardoor ik tot rust kom, is het geluid van pagina's die omslaan terwijl iemand een boek zit te lezen. Aan de andere kant blijven smakkers beter ver uit mijn buurt."

z i e n "Ik kan enorm genieten van oude beelden. Ik vind het fascinerend om te zien hoe de mensen vroeger leefden. Als ik op een podium sta, geniet ik ook. Mensen in het publiek die uit de bol gaan, moedigen mij aan om hard te blijven werken aan mijn carriè carrière. carri ère.

Vorig jaar had ik mijn eerste optreden in Afrika, Burkina Faso en daar gingen mijn ogen wijd open.

Daar zag ik hoe hard het is voor die mensen om gewoon al te overleven. Dat ze toch van 's morgens vroeg tot 's avonds laat blijven lachen, ontroerde me echt diep, waardoor ik supergemotiveerd raakte om zelf iets van mijn leven te maken."

v o e l e n "Wat ik het liefst van al aanraak is mijn kersenpitkussentje of zand waar de zon de hele dag op scheen.

Ik ben van nature een heel gevoelig persoon. Door de toetsen van een keypad in te drukken, word ik rustig en kan ik veel van mijn gevoelens kwijt. Ik hecht vooral veel belang aan de emotie om je op

.36

je gemak te voelen bij andere mensen. Mensen die zich beter voelen dan een ander, daar wil ik echt niks mee te maken hebben. Het is oké ok é om fier te zijn op wat je doet en wie je bent, maar toon dat dan met de juiste attitude zonder neer te kijken op anderen."

p r o e v e n "Het avondeten is iets waar ik gedurende de hele dag naar uitkijk. Eten is voor mij genieten van het leven en een moment van rust.

Het is dan ook onverdraaglijk als mensen mij niet rustig laten eten.

Groenten mogen van mij trouwens bij de boer blijven, geef mij maar een stevige portie vlees. Daarnaast ben ik altijd te vinden voor een frisse pint of een stevige whisky.

Hoe zo'n avond dan afloopt, is voor jullie een vraag en voor mij een flinke kater de dag erna."

r u i k e n "Zonder parfum voel ik me niet goed in mijn vel. Ik wandel door het leven met een zweem van Black XS van Paco Rabanne. Dan voel ik me fris, sexy, stoer en zwoel tegelijk. Ik hou ook van de geur van een nieuwe auto. Dan probeer ik zo lang mogelijk die geur op te snuiven. Iets wat ik ook probeer met een alcoholstift, een frisse zomermorgen en versgewassen haar. Wat ik liever niet onder mijn neusgaten krijg, is mannenzweet en tabak.

Ook mensen die naar seks ruiken mogen van mij zo de douche in."

Woord en Beeld: Ina Dubois & Toon Van Der Gucht

Lagunas de Chacahua, Mexico « Bird On Boob »

p i c t u re B X L O M O t h i s

.38

Guatemala City, Guatemala «Window Shopper »

Het begint allemaal met een witte, plastieken Fisheye camera die Ina's zus weggeeft. Na wat heen-en-weergekibbel over wie de rechtmatige eigenaar is, wordt het al snel duidelijk dat Ina Dubois (24) en haar vriend Toon Van Der Gucht (28) betoverd zijn door deze fascinerende camera. Al snel koopt Toon een Diana Deluxepakket, wordt Ina verleid door de Supersampler en staat elke verjaardag of belangrijke gebeurtenis in het teken van Lomo-cadeau's. Lomomateriaal ziet er nu eenmaal zo verdomd verleidelijk en retro uit.

Lagunas de Chacahua, Mexico « Coco Surf »

“LOMO-MATERIAAL ZIET ER NU EENMAAL ZO VERDOMD VERLEIDELIJK EN RETRO UIT” .39

Hoewel er in het begin wat twijfels zijn over het plastieken materiaal van de toestelletjes en het gebruik van filmrolletjes, zijn ze na het zien van de eerste resultaten overtuigd om meer tijd en geld in dit creatieve tijdverdrijf te investeren. Ze besluiten eind 2009 een blog op te richten om foto's die ze op internet ontdekten, in de spotlights te zetten. BxLomo is geboren.

Enkel eigen foto's tentoonstellen terwijl er zoveel onerkend Lomotalent is, vinden ze wat gek. Het concept wordt dus: Every Day > One Lomo > From Who? > From You! SHOOT - SEND - SMILE. Je hoeft geen professional te zijn of een ervaren rot; het belangrijkste is om je te amuseren tijdens het shooten, om dan met de onverwachte resultaten hard te lachen. Al snel krijgen ze foto's toegestuurd van over heel de wereld. Het doel om mensen te inspireren en te motiveren om meer buiten te lijntjes te gaan kleuren met lomo-foto's werkt ook heel aanstekelijk bij henzelf.

Las Peñitas, Nicaragua « Morning Walk » Chicken Bus, Guatemala City, Guatemala. « Dale! Dale! »

Puerto Escondido, Mexico « On The Double »

.40

Mexico City, Mexico « Helium Delirium »

Poneloya, Nicaragua « At The Funfair »

p i c t u r e B X

L

O

t h i s

Lagunas de Chacahua, Mexico « Lighthouse View »

Leon, Nicaragua « Social Street Networking » .41

M

O

Leon, Nicaragua « Street Wear »

Er wordt een pagina officiële aangemaakt op de officië offici ële Lomography website, een Lomo Home. Na enkele maanden deelnemen aan verschillende wedstrijden worden enkele van hun foto's tentoongesteld in Keulen, Lissabon en zelfs New York (een 360°-foto 360°-foto 360° wint de eerste prijs van de "Love&Sprockets"wedstrijd in New York).

Leon, Nicaragua « Holy Diana »

p i c t u r e B

X

L

O

M

O

t h i s

Leon, Nicaragua « //Shading// »

Leon, Nicaragua « Mona Sells Jewels »

.42

Leon, Nicaragua « Piñata Time »

“ZES MAANDEN REIZEN DOOR MEXICO, GUATEMALA, EL SALVADOR, NICARAGUA, COSTA RICA, PANAMA, COLOMBIA EN MISSCHIEN NOG ECUADOR IS HET PLAN”

Ze trekken in september 2010 naar de Photokina-beurs in Keulen om de Lomographystand te bezoeken. Na wat brainstormen over nieuwe concepten en gepraat met de baas krijgen ze 100 rolletjes mee om hun nieuwe projecten te verwezenlijken.

De beslissing om een grote reis te maken en op exotische plekken foto's te trekken is snel gemaakt.

Zes maanden reizen door Mexico, Guatemala, El Salvador, Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia en misschien nog Ecuador is het plan. Met deze reis in het achterhoofd wordt een nieuwe website gemaakt, www.bxlomo.be, en wordt Lomo of the Day omgezet in Lomo of the Week om het publiceertempo op reis te kunnen aanhouden. Het principe blijft hetzelfde.

Ze zitten, begin 2011, al in Mexico City om tegen juli in Colombia met zakken vol opgetrokken rolletjes te stranden. Tijdens de reis is het een hele uitdaging om fotowinkels te vinden die de Lomo's niet enkel kunnen ontwikkelen maar ook nog kunnen digitaliseren. Een deel van de rolletjes wordt ontwikkeld, maar de vele 360°-Lomo's, 360° 360 °-Lomo's, getrokken met een Spinner, zullen tot de terugkeer in eigen land moeten wachten...

Er gaan geruchten de ronde dat in 2012 het moederbedrijf van Lomography eindelijk een officiële officië offici ële Lomo-winkel zal openen in Brussel. Wees er maar zeker van dat BxLomo op de eerste rij zal staan om het open te mogen houden. www.bxlomo.be

Woord: Martine Veldhoen Beeld: Jan Bijl

a rtefa ct S U S A N

B I J L

Wat begon uit frustratie na het zakken voor haar eindexamen leidde tot wereldwijde bekendheid en een enorme fanbase in Azië Azi Azië. ë. The New Shopping Bag van Susan Bijl (35) is niet meer uit het straatbeeld weg te denken, and there is more where that came from.

.44

Een nylon tas in twee verschillende kleuren. Een eenvoudiger ontwerp bestaat bijna niet. Hoe verklaar je het succes?

The New Shopping Bag is een alternatief voor de plastic tas: zo heb ik het bedacht en zo is het ook een succes geworden, met name in Japan. Het zit 'm in de kleur en functionaliteit - dat ie ook werkt als tas- anders zou je er snel op uitgekeken zijn.

Doordat hij zo prettig is in gebruik ben je eraan verknocht. Hij kan mee naar het strand maar ook naar de supermarkt. Een tijd geleden trouwden vrienden van ons en alle gasten mochten een nachtje blijven slapen.

Iedereen arriveerde met zo'n tasje vol met slaapspullen, het leek wel een grote commercial voor Susan Bijl.

Dat zag er ontzettend grappig uit.

Ik ben 'm gaan maken toen ik net van de academie kwam, uit frustratie omdat ik mijn eindexamen niet had gehaald. Ik deed met Vincent (van Duin - vriend, vader van hun twee kinderen en zakenpartner - red.) audiovisuele vormgeving, we zaten bij elkaar in de klas. Het paste eigenlijk niet bij me, dat audiovisuele, vandaar dat het ook niet gelukt is met dat eindexamen.

Mijn idee was een half jaartje niksdoen en dan dat eindexamen afronden.

Op dat moment kreeg Vincent een eigen werkruimte, waar ik bij ben gaan zitten. Ik wilde leuke dingen maken en inspiratie opdoen, weer een beetje zin krijgen in ontwerpen.

Na de eerste exemplaren kreeg ik al gauw andere opdrachten... Ik ben uiteindelijk nooit meer teruggegaan naar school.

Hoe kom je van naaien in de werkruimte van je vriend tot een wereldwijde fanbase?

Het eerste jaar zat ik zelf achter de naaimachine, ik maakte ze voor vrienden en vrienden van vrienden. Toen ik er 200 had gemaakt besefte ik: "Wat ik nu doe slaat eigenlijk nergens op." Ik zat een paar dagen per week aan die tassen op bestelling te werken en ik verkocht ze - het was toen nog de guldentijd - voor 25 gulden (12 euro -red.) Het kostte me al vijftien of misschien wel zeventien gulden aan materiaal, dus ik hield er omgerekend per uur niets aan over. Ik deed vier uur over een tasje. Ik zag al snel dat het op deze manier geen toekomst had, maar ik vond het ook zonde om te stoppen, want dan verdwijnt je ontwerp in het niets.

“DE MENSEN LIJKEN NET VOOR DIE GEKKE KLEURENCOMBINATIE TE KIEZEN”

Ik zocht uit of ze in kleine oplage geproduceerd kon worden. Het bleek in Nederland niet haalbaar, dan moest de tas bijna 80 euro gaan kosten. Mijn schoonbroer, die op dat moment in de confectie zat, kwam met het idee om ze in China tussen de seizoenen door te laten produceren. De kleinste productie bleek 13.000 tassen te zijn, dat was iets heel anders dan 100 natuurlijk. Ik moest 3.000 stuks verkopen om in ieder geval mijn investering eruit te hebben. Ik dacht, als ik er zonder moeite 200 kwijtraak, dan kan ik er met een beetje moeite ook wel 3.000 verkopen. En anders ga ik wel op de markt staan met die dingen.

Ik was net bevallen van onze oudste zoon Spijker en moest de tassen gaan verkopen. Op dat moment had ik wel een internetshopje opgezet, maar verder nog geen winkel benaderd. Dat vond ik ontzettend eng, om met je eigen product langs winkels te gaan. Ik durfde niet eens naar binnen! Toen is Vincent bijgesprongen. We hadden allebei het idee om deze ene productie te verkopen en daarna wel weer verder te zien. Uiteindelijk werden het meerdere producties en iedere keer dachten we, dit zal wel de laatste zijn. Maar de vraag bleef. Zo zijn we in de tassen terechtgekomen (lachend).’ (lachend). ’ Hoe werd je "Big in Japan"?

Toen wij de tas in 2004 in Japan gingen verkopen werd de gratis plastic tas in de supermarkt afgeschaft, daar zijn wij echt op meegelift. De Japanners gingen massaal voor de ecotassentrend en onze tas was daar éé één n van de eersten van.

We hebben een Japanse distributeur die ook de Japanse website beheert, en sommige kleuren die daarop staan hebben wij hier niet.

Af en toe halen we een paar van de

Japanse kleuren hierheen en daar duikt iedereen dan weer bovenop. We zetten grote aantallen weg in Tokyo en omstreken; we hebben er in 2006 een Deshima Award mee gewonnen, een handelsprijs voor kleine Nederlandse ondernemingen die zich op de Japanse markt begeven, en in 2007 een Good Design Award.

Heb je veel last van namaak?

We hebben wel eens producten voorbij zien komen waarvan je denkt: "Ik begrijp wel waar de inspiratie vandaan komt." Dan zie je bijvoorbeeld bij American Apparel allemaal gekleurde vlakken en een schuine streep in de winkel hangen. Wij hebben natuurlijk geen patent op een schuine streep of felle kleuren, het is ook helemaal

.46

niet erg en je kunt het niet tegenhouden. (Susan laat een klein agendaatje zien met een schuin vlak in felle kleuren) Kijk, zo'n agendaatje is ook een compliment, het geeft aan dat je werk gezien wordt.

Hoe ziet de toekomst van Susan Bijl eruit?

De collectie wordt uitgebreid met een leren lijn waarvoor ik samenwerkte met ontwerpster Maria Jobse. Het is de meer volwassen lijn van Susan Bijl die onder de naam Susan Bijl Maria Jobse verkocht gaat worden. Er zijn producten die overlappen - ik heb in de Susan Bijl-lijn eerder leer gebruikt maar dit is echt een andere doelgroep. Denk in de richting van het Zweedse merk Acne. In deze lijn zit meer snelheid en diversiteit, hier kun je als ontwerper je ei in kwijt.

Daarnaast wordt de Susan Bijl-lijn uitgebreid met een of twee producten die bij de bestaande tassen passen. Laatst kwamen we een iPod-case tegen met 'onze' schuine streep, we vonden het heel jammer dat we die niet zelf verzonnen hadden (lacht).

Verder werken we op dit moment aan een collectie waar alleen de best lopende kleuren in zitten, een soort Best of. Dat zijn niet de meest spectaculaire kleuren maar wel subtiel; veel nude, peach en skins in combinatie met een felle streep.

We trekken ons weinig aan van wat 'de mode' doet. De combinaties wrikken bij opzet altijd een beetje.

Het zit 'm juist in die gekke, onverwachte kleurcombinaties waar mensen warm voor lopen. www.susanbijl.nl

santa cruz

santa cruz

santa cruz

Woord: Pascal Vugts

e e n ma n over v r ou w e n

p a s c a l

v u g t s

Pascal Vugts is redacteur van mannenmagazine FHM, gastpresentator bij het TMFprogramma Gamekings, grootgebracht met een dieet van skateboarden, snowboarden en hardrock (hij bespeelt talloze instrumenten waaronder bas in Rise a Thousand en tokkelt Justin Timberlake op zijn akoestische gitaar in het kampvuurproject Süpergay), S üpergay), weet alles over hasj en welk bier je erbij moet drinken. Hij is thans vrijgezel, al vraagt hij zich hardop af waarom. Soms doet hij dat op plekken waar je dat het minst verwacht.

Soms worstel je met beleefdheidskwesties waarbij je schippert tussen eerlijkheid of een belediging.

Ik noem ze de Vind-je-me-dikvragen. Verbale valkuilen waar je als man mee leert omgaan. Al is het niet altijd even gemakkelijk. Zo stap ik op een grijze, waterkoude dinsdagochtend de trein in. Het is tegen halfnegen, de ochtendspits is zwanger van drukte en de trein is vol genoeg om de ramen te laten beslaan. Ik heb een haatliefdeverhouding met de trein: bijna dagelijks is er wel een reden om te gaan zeiken, en toch neem ik hem elke dag opnieuw. De rit naar de stad waar ik werk duurt vijftig minuten en is 's ochtends perfect om wakker te worden, een krantje te lezen en te ontbijten. Tranquilo muziek op de doppen zorgt ervoor dat ik het loze geklep van medereizigers niet hoef aan te horen.

Big-up voor je eigen wereld.

Om zeker te zijn van een stoel ben ik snel gaan zitten in een 'viertje' op het balkon; twee banken tegenover elkaar, te klein om met een zwik tassen te zitten, maar nog net groot genoeg om niet de hele reis knietje te vrijen met een chagrijnige kantoorlul. De rit kent éé één n tussenstation voordat ik mijn bestemming bereik. Terwijl

daar een hoop mensen uit- en instappen (dáá (d áág, g, kantoorlul!) valt er (dáág, plots een schaduw over me heen. Pal naast me komt een vrouw zitten. Ze is, zacht uitgedrukt, nogal groot.

Ofwel, een soort Jabba de Hutt waar ik me een fragiele chihuahua bij voel. Mijn ochtendmodus slaat binnen een seconde om van een vredige sluimerstand naar een panische doodstrijd, als ik besef dat ik letterlijk klem zit tussen een gigantisch kloppende vleesberg aan

““ZOU ZOU HIJ OOK GELEERD HEBBEN OM TE ANTWOORDEN MET "ALLEEN IN DIE BROEK, LIEVERD?”” mijn linkerkant en het beslagen raam aan de rechter. Lillend vlees, uitzwenkend buikvet en armen als roomblanke Iberische hammen drukken me in mijn stoel. Daarboven een hoofd van monsterlijke proporties dat zwijgend een peperkoek naar

.48

binnen werkt. Ik laat mensen graag in hun waarde, maar die waarde kan ook overdrijven, zeg maar.

Mijn armen zijn in een spastische X-vorm gevouwen en mijn ellebogen drukken pijnlijk tegen mijn ribben. Ik zit zó zó onmogelijk gevouwen dat het idee om fatsoenlijk mijn krantje te lezen een heilloze onderneming is. Houdini zou er geld uit slaan, maar ik voel de bloedtoevoer naar mijn benen stokken. Ik neem een slok drinkyoghurt, die precies in mijn schoen valt.

Terwijl de onmacht langzaam toeneemt probeer ik voorzichtig naar voren te schuiven, mijn ene bil na de andere. Het zijn kleine centimeters voor een mens, maar een wereld van verschil voor ondergetekende.

Hijgend weet ik verse lucht te bereiken. Dan schiet de vraag der vragen door mijn hoofd. Zou die mevrouw thuis ook aan haar man vragen of hij haar dik vindt? Zou hij ook geleerd hebben om te antwoorden met "Alleen in die broek, lieverd?" Ik weet het niet, maar besluit terstond nooit dikke meisjes te daten. Waardoor zich meteen een nieuw dilemma aandient: is dat een beledigende gedachte? Ai, vrouwen... Zelfs in mijn hoofd zorgen ze voor breinbrekers. Op het puntje van mijn zetel zit ik peinzend de rest van de rit uit.

s h o p a h o l i c s Beeld: Mike Steegmans / Styling: Marieke De Pauw Beeld: Modellen: Modellen: Ines, Lis, Charlotte, Emilie & Eva

INES Trench - Sessun - 195 € Trui - Red Collar Project - 80 € Broek - Carhartt - 85 € Schoenen - Victoria - 30 € Tas - Object - 119,95 € Zonnebril - Komono - 40 €

LIS Gilet - Ichi - 44.95 € Top - Dr Denim - 50 € Rok - Dr Denim - 50 € Schoenen - Pointer - 129 € Zonnebril - Komono - 40 € Oorbellen - Genaaid - 6 €

CHARLOTTE Jasje - Supremebeing - 85 € Kleedje - Sweet Chic - 49,95 € Schoenen - Victoria - 35 € Tas - Friis & Co - 47,5 € Zonnebril - Komono - 40 € Uurwerk - Komono - 45 € Hoofdtelefoon - Wesc - 65 €

EMILIE Jumpsuit - Sessun - 190 € Tas - Skunkfunk - 60 € Sandaaltjes - Rules By Mary - 95 € Ketting - Sanne - 10 € Zonnebril - Komono - 40 €

EVA Kleedje - Minimum - 70 € Jasje - Carhartt - 99 € Kettingen - Sanne - 19,95 EUR en 14 € Oorbellen - Genaaid - 6 € Hoedje - Selected - 12,95 €

Kunnen jij en drie van je vriendinnen ook tips van onze styliste gebruiken en zijn jullie niet te verlegen om te poseren voor onze fotograaf? Mail je motivatie en enkele foto's naar info@peachmag.be en wie weet sta je samen met je friends in het komende winterissue.

Good luck! *

De Gentse binnenstad is sinds jaar en dag gezegend met twee legendarische urban/ street shops waar hip & trendyness heersen. In de Hoogpoort is Cream de place to be, van classics tot de allernieuwste hypes, bij Cream vind je dit allemaal onder één één dak. De iets meer zuidelijk gelegen Limits geeft je een geografisch alternatief voor Cream. Beide shops combineren topmerken als Carhartt, Paul Frank, WESC, Edwin en many more in combinatie met een ultracoole vibe en uiterst vriendelijk personeel. Kortom: A nice shop to shop!

CREAM Hoogpoort 9 9000 Gent t. 09/224 00 85 www.cream.be info&cream.be

LIMITS Sint-Pietersnieuwstraat 38 9000 Gent t. 09/233 11 93 www.cream.be info&cream.be

OH, COME ON! PSYCHO KILLERS, OR BEARS OR SNAKES?

Fotograaf:: Ulrike Biets Fotograaf Visagiste: Charline Vanderweeë Vanderwee ën Visagiste: Vanderweeën Styliste:: Marieke De Pauw Styliste Modellen: Modellen: Sofie De Pauw & Els Vidts

e l s Jasje - Lee - 11- € Kleedje - Carin Wester @ Urban Outfitters - 189 € Riem - New Look - 6 € Kousen - H&M - 4.95 € Amband + ketting - Swatch - 80 € Ketting - Mynamenecklace - 33 €

s o f i e Jasje - Eleven Paris - 107.5 € Marcel - Roxy - 39 € Zonnebril - Urban Outifitters - 21 € Horloge - Swatch - 38 €

e l s Diadeem - Huis - 7 € T-shirt - Element - 40 € Shortje - Roxy - 55 € Schoenen - Vans - 55 € Uurwerk - Swatch - 38 €

e l s Jasje - Lee - 11 € Kleedje - Carin Wester @ Urban Outfitters - 189 € Riem - New Look - 6 € Kousen - H&M - 4,95 € Botten - Steve Madden - 149,99 € Amband + ketting - Swatch - 80 € Ketting - Mynamenecklace - 33 € Ring - Swatch - 27,5 €

s o f i e Jasje - Eleven Paris - 107,5 € Marcel - Roxy - 39 € Shortje - Insight - 79,95 € Ketting - Black Balloon - 25 € Ketting - Urban Outfitters - 32 € Schoenen - Urban Outfitters - 15 € Zonnebril - Urban Outifitters - 21 € Handtas met franjes - Esprit - 39,95 € Horloge - Swatch - 38 €

s o f i e Vestje - Object @ Cream - 39,95 € Bikini - Insight - 59 € Rok - Motel @ Cream - 79,95 € Riem - H&M - 16,95 € Sandalen - Sacha - 52,95 € Tas - Roxy - 49 € Sjaal - Supertrash - 92 € Zonnebril - O’Neill - 70 € Horloge - Swatch - 78 €

e l s Top - Insight - 39 € Short - Levis @urban Outfitters - 40 € Riem - Springfield - 12,95 € Uurwerk - Swatch - 38 € Ketting - Urban Outfitters - 34 € Slippers - Roxy - 45 € Tas - Kipling - 169,9 € Sjaal - Urban Outfitters - 32 € Zonnebril - Ray Ban - 95 €

s o f i e Vestje - Object @ Cream - 39,95 € Bikini - Insight - 59 € Rok - Motel @ Cream - 79,95 € Riem - H&M - 16,95 € Zonnebril - O’Neill - 70 €

s o f i e Blouse - River Island - 37 € Top - Lee - 35 € Short - O’Neill - 39,95 € Klompjes - Scholl - 99,95 €

e l s Jurk - Evil Twin - 134 € Jasje - Edith & Ella - 110 € Schoenen - River Island - nb Riem - New Look - 6 €

s o f i e Hemd - H&M - 19,95 € Bh- Supertrash - 81 € Schoenen - Zara - 79,95 €

Woord: Lore D'hont Beeld: Heidi Renwa & Steven Geirnaert

g renzelo os

h e i d i r e n w a & s t e v e n g e i r n a e r t

“FIETSEND NAAR CHINA”

.62

Mensen die hun zotte plannen uitvoeren, die kunnen we bij PEACH appreciëren. zeker apprecië appreci ëren. We fietsen met onze blije bakkes langs bij Heidi Renwa en Steven Geirnaert. Ze fietsten vorig jaar zomaar even 20.500 km bij elkaar. Dat wild idee levert hen ook nog eens het boek Foto Vé Vélo V élo op.

Van augustus 2009 tot augustus 2010 namen Heidi en Steven een jaar loopbaanonderbreking om met de fiets door Azië Azië te trekken.

Ze hielden een blog bij met hun dagboek en tips. zo’n ““Het Het idee begon zo’ zo ’n anderhalf jaar voor ons vertrek te broeien.

De voorbereiding bestond vooral uit veel dromen, een beetje lezen, op blogs rondsnuffelen, bij een ideeën aantal trekkers ideeë idee ën ronselen, visums aanvragen en praktische

zaken regelen zoals het huis verhuren. Steven plande de route foto’s aan de hand van foto’ foto ’s van aantrekkelijke plaatsen,” plaatsen,” brandt Heidi los, ““we we stippelden de trip niet gedetailleerd uit, bedachten enkel welke landen we wilden zien.

Eigenlijk wilden we gewoon in het juiste seizoen in het juiste land arriveren. We zouden de trein naar de grens tussen Hongarije en Roemenië Roemeni ë nemen, en van daaruit naar Turkije, Iran, Pakistan, India en Nepal fietsen. Via India en Pakistan keerden we terug, om in China te eindigen. Als we tijdig

.63

ons visum ontvingen en tijd over hadden, dan bleven we langer plakken. We lieten de planning ook afhangen van wat de mensen daar vertelden en van de landsgrenzen die al dan niet open waren.” waren.”

Engelse les ““We We waren niet aan ons proefstuk toe. Een paar jaar geleden trokken we 3,5 maand met de fiets door de Balkanlanden. We planden ook altijd een fietstrip van twee à drie weken en volgden zo de route Hamburg-Kopenhagen, of reisden naar Zwitserland, Zuid-Frankrijk en het Baskenland. Wij waren altijd met de fiets onderweg. Als het niet echt anders kon, door politie of om saaie of overbevolkte stukken te vermijden, namen we het openbaar vervoer. We zetten zo vaak mogelijk onze tent op, bezochten niets, reisden zonder gids of Lonely Planet en kwamen enkel in de steden wanneer we bijvoorbeeld eten nodig hadden. Dat zorgde er wel voor dat we weinig mensen ontmoetten. Als we die tegenkwamen, waren die altijd ongelofelijk vriendelijk en gastvrij, zeker in de moslimlanden. Vooral Iran was een uitschieter. Je moest maar tien minuutjes in een dorp rondstruinen of er kwam iemand naar je toe die je bij hem thuis uitnodigde. We verbleven vaak bij mensen thuis, al sliepen we soms ook liever in onze tent. Toen we aan de gesloten grens tussen Pakistan en China vastzaten, mochten we een week bij een hele, lieve familie logeren. We zijn niet op onze mond gevallen en leerden 50 tot 100 woorden in elke taal om onze plan te kunnen trekken.

Tot China verliep dat goed. Daar dook het taalprobleem op: in elke nieuwe streek, spreken de weinige mensen die we ontmoetten, een andere taal. Engels spreken lukte net, maar zelfs de English teachers verstonden ons vaak niet. Wie Engelse les wil geven, kan daar trouwens direct zonder diploma en zonder visum aan de slag.

"Die episode valt ook op in het boek: veel dingen worden gewoon beschreven en gaan niet uit van dialogen zoals vaak in de andere landen het geval is.” is.”

vertelt Heidi, ““zo zo besef je echt dat er meer is dan het leven waarvan je denkt dat je het moet leiden. Wil je je leven omgooien, dan kan dat.

Tijdens het fietsen, genoten we van de rust in ons hoofd en voelden we echt dat we leefden. Het enige waar we ons over moesten bekommeren was eten en slapen. Zo kostte de reis, voor twee personen, maar 9.000 euro.

In België België is het leven luxueus maar saai. Wat we het meeste misten waren de terrasjes (Heidi), een zetel en vers brood met beleg (Steven) en vrienden (beiden).” (beiden).”

"Wil je je leven omgooien, dan kan dat"

Heidi: ““Het Het zwaarste stuk van onze rit was Turkije. Qua hoogteverschillen kan dat daar wel tellen. Een glooiend landschap is echt een killerterrein om te fietsen. Qua fysiek hadden we er

““We We ontmoetten ook mensen die bevestigden dat we niet de enigen zo’n waren die zo’ zo ’n trip op touw zetten,

.64

ons eigenlijk niet zo zwaar op voorbereid, we letten vooral op dat we niet te snel een letsel opliepen.

Onze conditie verbeterde er absoluut op. Na een maand stonden we al bijna scherp. Steven viel zelfs 12 kg af.” af.”

Een extra uitdaging op de trektocht, was trouwens dat Heidi vegetarisch eet. Doen alsof ze allergisch was voor vlees, bleek de gemakkelijkste uitweg. Maar ze kookten zoveel mogelijk zelf. De linzen kwamen wel hun oren uit.

Steven: ““Sommigen Sommigen verklaarden ons gek omdat we naar ‘‘gevaarlijke’ gevaarlijke’’ gevaarlijke landen trokken, maar eigenlijk voelden we ons nooit bedreigd.

Eén E én keer voelde ik me niet op mijn gemak tijdens een geval van verkeersagressie in Pakistan,

“ JE MOEST MAAR TIEN MINUUTJES IN EEN DORP RONDSTRUINEN OF ER KWAM IEMAND NAAR JE TOE DIE JE BIJ HEM THUIS UITNODIGDE.”

maar dat kan evengoed in Gent gebeuren. Wat wel een raar gevoel gaf, was die bomaanslag op de dag dat wij in Islamabad waren. In de gebieden die gevaarlijk aanvoelden, was het vooral de politie, opgejut door de overheid, die de paranoia creëerde. creë cre ëerde. Ze controleerden alles overdreven en maakten ons elk uur wakker, maar kopieerden dan wel de verkeerde pagina van ons visum omdat ze het niet konden lezen. Ze ‘‘beschermen’ beschermen’’ je door met geweren beschermen achter je te rijden of je op een bus te duwen. Ze kregen natuurlijk hun orders van bovenhand en het doorbrak ook hun sleur. De bevolking viel in die gebieden trouwens altijd goed mee. We zaten zelfs met taliban-aanhangers op de bus die heel behulpzaam bleken.

Eén E én keer werd ik ‘‘s s nachts gestoken

en voelde daarna een ongelooflijke pijn opkomen. De volgende morgen kroop er een klein schorpioentje uit mijn slaapzak, maar daarna had ik er geen last meer van. ” Zin doen krijgen in fietsen Vélo Het idee voor Foto Vé V élo kreeg Steven op een nacht waarin hij de slaap maar niet kon vatten. De volgende dag ging hij linea recta in Kathmandu naar de winkel om foto’s een netbook te kopen. De foto’ foto ’s stuurde hij op dvd naar België Belgi België. ë.

Eenmaal thuis ging Steven als een razende aan de slag met zijn boekproject. ““De De opzet van het boek is vooral om de sfeer van onze reis weer te geven en mensen zin te doen krijgen om te fietsen,” fietsen,” legt Steven uit. Het boek is

.65

geen chronologisch reisverslag, reisgids of dagboek, maar een boek met beelden en impressies.

Het wordt aangekondigd als bol staande van de emoties: extreem geluk, bodemloze frustratie en verrassende ervaringen. Steven: ““Het Het resultaat mag er zeker zijn, maar het is wel zwaar geweest om het op zes maanden tijd af te werken. Het boek kwam half februari uit. Ik deed alles zelf: foto’s, teksten, foto’ foto ’s, lay-out en in eigen beheer uitgeven. Gelukkig hielpen een aantal vrienden me bij het nakijken en kiezen van de foto’s. foto’ foto ’s. Op alle vlakken was het een nieuwe wereld die openging. Foto Vélo V élo is het beste wat ik kan, maar verwacht geen literatuur.” literatuur.” Om de zware kosten van de publicatie te recupereren, legde Steven lezingen

“ DE VOLGENDE MORGEN KROOP ER EEN KLEIN SCHORPIOENTJE UIT MIJN SLAAPZAK”

en tentoonstellingen vast in de Centrale en het MIAT. ““De De eerste lezingen vroeg ik zelf aan, nu krijg ik veel spontane aanvragen. Ik kreeg al veel positieve commentaar op het boek, wat fantastisch is, zeker als die komt van mensen die je niet kent. Van je ma verwacht je natuurlijk dat ze zegt dat je boek geslaagd is.” is.”

Een nieuwe fietstrip ligt niet meteen in het verschiet, want Heidi is zeven maanden zwanger. ““Dat Dat betekent niet dat we onze reisplannen opbergen, we zouden binnen twee, drie jaar door Noord-Amerika en Canada willen fietsen,” fietsen,” besluit Heidi. oostblog.wordpress.com www.foto-velo.be

.66

Woord: Leontine de Reede Beeld: Katerina Plevkova Andre Mesker & Menno Bouma

ha rde

no ot

e l l e b a n d i t a h e e f t s c h i j t a a n a l l e s

Met haar vierentwintig en een halve lente oud, kan Ryanne van Dorst al terugkijken op een half leven in de muziekbusiness. Via kraakpanden, meidenbands en een veelbesproken solo-act vond ze haar weg naar de draaitafels, haar eigen band, de grote podia en festivals, en het side project Anne Frank Zappa. De artiest Elle Bandita - vaak vergeleken met Peaches - is zowel bejubeld als volledig afgebrand. You either love her or hate her.

Ze staat in de keuken en ze geeft eerlijk toe dat ze ons was vergeten.

"Ik dacht dat ik lekker een avondje vrij had," klinkt het met een droog Rotterdams accent, ““dus dus ik dacht, laat ik eens gaan koken. Ik bel je zo terug goed?” goed?” En terwijl Ryanne een uur later tevreden zit uit te buiken, steken wij, via de telefoon, van wal.

“ TOEN IK VOOR HET EERST SLAYER HOORDE, WAS HET HEK VAN DE DAM”” Waar begon jouw allesoverheersende liefde voor muziek?

Dat was toen ik tien of elf was, gabber was de shit. Ik ging elke dag naar een platenzaak in Maas-

.68

sluis om naar plaatjes te luisteren. De eigenaar heeft me muzikaal opgevoed. Ik heb veel aan hem te danken want hij liet me ook dingen op de pof meenemen. Toen ik opnieuw een keer vroeg of hij wat hards voor me had, kwam hij aanzetten met Slayer. Toen was het hek van de dam.

Toen ging je, met andere woorden, herrie maken?

Ja, haha. In mijn allereerste bandje drumde ik nog. Het was een ding met vriendinnetjes, maar niets serieus. We zongen liedjes over Satan en hebben zelfs éé één n optreden gedaan. Daarna kwam Coco Haely.

En Bad Candy…

Candy…

Hmm. Ik had geen geld, geen huis en geen werk. Weggelopen van huis, woonde ik in een kraakpand, maar dat werd in de fik gestoken door nazi’ nazi ’s. Ik had geen keuze en moest nazi’s. terug naar de zolder van mijn ouders. Ik was 16 of 17 jaar oud en zat de hele dag te gamen en te blowen. Toen kwam mijn moeder met

“ DIE WOEDE EN DIE FRUSTRATIE MOEST ER GEWOON UIT”

een krantenartikel over de audities voor Bad Candy. Ze vond dat ik maar eens wat moest gaan doen.

Bad Candy was best sneu, een tekentafelband met bij elkaar gezochte meisjes, maar ik heb wel veel gezien. Zo zaten we bijvoorbeeld in Engeland en in Zweden voor opnames. Toen ik ruzie kreeg met de manager was het voor iedereen beter dat ik eruit stapte. Daarna kwam ik bij The Riplets terecht en ging ook solo.

Veel artiesten willen sympathie oproepen voor hun persoon, maar jij werd een antiheld. Je had, met je ongeschoren oksels en shockerende shows, schijt aan alles. Waar haalde je het lef vandaan?

Ik heb altijd al schijt gehad aan alles, maar op het podium wordt dat nog eens uitvergroot. Toen ik solo ging, kwam ik net uit dat brave meidenbandje. Ik had woede en frustratie in mij. Dat moest er gewoon uit. Tegenwoordig shockeer of beledig ik minder doelbewust mensen. Ik heb dat niet meer zo. Ik snap trouwens nog altijd niet waar dat gedoe om dat okselhaar vandaan komt. Dat groeit daar gewoon hoor.

Bij iedereen.

Na je solocarriè solocarri ère had je een band solocarrière met mannelijke muzikanten. Was je klaar met die meisjes?

Ja, ik was er wel even klaar mee.

Ik vond ook dat ik mezelf afremde.

Aan de andere kant is het misschien wel toevallig dat ik, toen ik op zoek ging naar muzikanten, bij allemaal gasten uitkwam. Er zijn gewoon meer goede mannelijke muzikanten. Mannen kunnen zich weken opsluiten met een instrument. Vrouwen hebben dat toch minder.

(Ryanne: Sorry hoor, ik moet even naar de wc. Ik neem de telefoon mee. Zit je nou te luisteren naar mijn gekletter? Haha! Waar waren we ook alweer?)

Je band. Heb je plannen voor een nieuwe plaat?

Weet je, ik maak al tien jaar nonstop muziek. Het is allemaal een beetje een zootje. Nederland is klein, dus ik speelde overal. Behalve op Pinkpop, maar dat is toch een graffestival. De focus ligt heel even ergens anders. Nu draai ik wat op feestjes.

.69

En je speelt in de band Anne Frank Zappa.

Dat is een side project. Het is een project van een vriend van me en het is geboren uit zo’ zo’n zo ’n euhlaten-we-samen-even-wat-leuksdoen-gevoel of zo. Het is niet heel serieus hoor, maar we gaan wel wat showtjes doen. Dan zien we wel weer verder. Het is leuk want ik doe gewoon mee en hoef de kar niet zelf te trekken.

In hoeverre kun je het je in deze tijd nog permitteren om eigenwijs te zijn?

Daar zorg ik voor. Als ik het volgens andermans regeltjes moet doen, voel ik mij niet goed. Ik wil niet dwangmatig hitjes gaan zitten schrijven, maar de herrie blijven maken waar ik van hou. Weet je, ik heb me erbij neergelegd dat ik nooit geld ga verdienen met muziek.

Als ik concessies moet gaan doen, wordt het een echte baan en dan is de lol eraf, niet? www.myspace.com/ellebandita

Woord: Marjolein Timmerman

nootjes

m u s i c

f r o m

t h e

YEASAYER

JAMES BLAKE

Live at Ancienne Belgique op een mooie lentemorgen afspelen, zal na deze zware winter ongetwijfeld deugd doen. De band kwam vorig jaar op 28 oktober, een knaller van formaat in de AB in Brussel afleveren. Voor zij die er niet bij waren is een spontane aanval van jaloezie of zelfhaat volledig te rechtvaardigen. Het geluid is loepzuiver en brengt de perfecte synthese van het repertoire van deze jonge, New Yorkse artrockband.

Dat The Hype Machine, Yeasayer op nummer éé één n zette in zijn Zeitgeist 2010 van beste bands, vinden we dan ook volledig terecht. Ze rocken hard, hebben een inventieve, hedendaagse sound en kaatsballen perfect van caleidoscopische electro terug naar de eighties om door te stuiteren naar uitdagende avant-gardepop. Ambling Alp, O.N.E., Wait For The Summer en Sunrise zijn allemaal fantastisch gebracht, en als kers op de taart bepaal je zelf hoeveel je voor deze download betaalt. Wij kussen alvast de kerstman!

Zo vaak vallen we nu ook weer niet van onze stoel, maar bij deze plaat vielen we plat achterover.

Limit To Your Love deed ons op onze grondvesten daveren en we wilden meer, veel meer. Dat hebben we ook gekregen op de debuutplaat tweeëntwintigjarige van deze tweeë twee ëntwintigjarige Londenaar. Of het een mainstream luisteraar kan blijven boeien, weten we niet met zekerheid te zeggen, maar een eendagsvlieg kan en mag Blake niet worden. Hij schept een bloedeigen universum dat doet denken aan de wereld van Aphex Twin, Bon Iver, Chet Baker en Burial. Zo puur, zo uitgesproken, zo vernieuwend en zo ongelofelijk goed, deze plaat is een zalfje voor de ziel. De kolkende klankenrivier neemt je mee naar donkere krochten en diepe dalen, langs melodieuze synthesizers en halfstep beats.

Met zijn prachtige soulstem en een heel lage bassline die door merg en been gaat, kijken we dagdromend uit naar zijn tweede plaat. Maar in de tussentijd smeren we hem met heel dagcrème. veel liefde, als een dure dagcrè dagcr ème.

Live at Ancienne Belgique

James Blake

h e a r t

GIL SCOTT-HERON & JAMIE XX We're New Here

http://yeasayer.net/xmas/

.70

"Jonge god doet oude baas", zo kan deze samenwerking tussen genieën twee genieë genie ën uit een compleet verschillende generatie het best omschreven worden. Jamie XX, het kloppende hart van The XX, knipt en plakt de krakende stem van de illustere soulheld tot sobere nummers waarop de elektronica domineert en de bassen de hoofdrol spelen. Het is een heftige botsing geworden tussen jong en oud, tussen techniek en oerdegelijk vakmanschap. Dertien jaar hebben we moeten wachten om opnieuw iets van deze legende te mogen horen.

Maar het wachten werd rijkelijk beloond. Jamie schreef zijn jeugdheld lange brieven waarin hij zijn meesterplan uiteen zette; namelijk een splinternieuwe plaat rond samples van Scott-Heron's legendarische stem ineen boxen.

Scott-Heron stemde toe en ziehier het goedgesmaakte resultaat.

New York Is Killing Me, I'll Take Care of U en I'm New Here zijn de grootste parels aan de ketting van breakbeats, dubstep en elektronica.

Postdubstep is het nieuwe goud!

“ONE GOOD THING ABOUT MUSIC, WHEN IT HITS YOU, YOU FEEL NO PAIN�

-Bob Marley-

DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG

BAG RAIDERS

ELBOW

Het Australische deejay duo Chris Stracey en Jack Glass gooit zijn naamloze debuutplaat vrolijk en met veel schwung over de toonbank. Dit blijkt de perfecte snackhouse voor korte ritjes te zijn, het klink heerlijk onbezorgd, aanstekelijk en makkelijk in de oren. Ze zijn vooral bekend om hun losse singles, remixen en live shows. Maar nu is hij er; de blije nu-disco, elektropopplaat die je wellicht bij een H&M-bezoekje, friemelend aan dat jurkje, zal te horen krijgen. Voor wie er nog aan twijfelde: mannen zijn apen. En die gedachtegang hebben zij volledig door. Hun derde single Sunlight is een fijn klinkend dansdeuntje dat het goed doet op een zonovergoten dag in de wagen. In de begeleidende videoclip doet een meisje het met een chimpansee waarmee de cirkel dus rond is. Niet al te lange files richting zon, zee en strand kan je deze zomer alvast overleven met Bag Raiders loeihard door je boxen.

Ready, Set, Sunshine!

Toen de cultband Elbow vorig jaar de Mercury Prize won, kreeg de band een staande ovatie van de andere genomineerden omdat die ook vonden dat het gezelschap na toch bijna tien jaar, de roem en glorie, dubbel en dik verdiende.

Met de vijfde cd onderstreept Elbow opnieuw de behoefte naar vernieuwing, het kwintet blijft gelukkig koppig zijn eigen weg gaan. Zo slagen ze er perfect in om een groots, glorieus geluid op te bouwen zonder al te veel aan de intieme sfeer van de nummers te moeten sleutelen. Bitterzoete herinneringen aan vroeger, vormen het terugkerende thema.

Looking back is for the birds zingt Guy Garvey vol overgave en wij kunnen alleen maar meezingen en wegzinken in wat ooit was. Na het ijzingwekkende Dear Friends past alleen nog maar de stilte.

Haal je oren open, verwarm je ziel, smelt weg bij zoveel orkestrale schoonheid, geniet met volle teugen van vervlogen tijden en kijk heel even achterom.

Bag Raiders

Build a Rocket Boys!

De Lachende Derde

Kleine jongens worden groot. Ook De Jeugd Van Tegenwoordig wordt al een dagje ouder, zo houden ze van internetbankieren en zijn ze in vergelijking met vroegere tijden zo volwassen en zo beleefd.

En als je dat niet gelooft, maken ze je wel iets anders wijs! Ze komen nog steeds hard, doen tegenwoordig aan "bitch-hengelen", gaan in het weekend huilend naar de club en zijn helemaal niet vies van een vettige portie elektrotechniek.

Meer dan ooit ligt de nadruk op de teksten, die van steeds betere kwaliteit lijken te worden. Ook leuk zijn de spitsvondigheden die je pas na een paar keer beluisteren ontdekt. Het nieuwe album is verrassend veelzijdiger dan zijn twee voorgangers en klinkt behoorlijk vernieuwend. Horen we daar een saxofoon? Bas Bron vervoegt nu officieel het vrolijke drietal, maar vergis je niet, als pittig kwartet zitten ze nog steeds lekker aan je moeder of je zus. Oh ja, en ze houden nu ook van vrijdag want dan eten ze vis. Kusje op je wang en sorry van dat haakje!

.71

Woord: Leontine de Reede

de

f l i p

man

k o w l i e r

Multitalent Flip Kowlier, is singer-songwriter, maar hij is ook on stage te zien als rapper bij de hiphopgroep 't Hof van Commerce en als bassist in de groep My Velma. Je kunt niet alleen naar Flip luisteren en kijken, maar ook zijn boeken lezen want hij schreef twee kinderboeken: Conflicten over etensresten en Over kabouters. Genoeg inspiratie, maar wie is de echte man achter dit showbeest?

mijlpalen

De eerste keer dat ik op Pukkelpop mocht optreden, betekende dat heel veel voor mij. Als jonge kerel, en festivalbezoeker, droomde ik daar van. Op mijn twaalfde wilde ik al liedjes maken. Mijn broer had een synthesizer en daar mocht ik soms op spelen. Ik zat op een katholieke school en met de centen die ik tijdens een bepaald katholiek feest bij mijn familie inde, kocht ik een eigen keyboard. Het katholieke geloof heeft mij dus gemaakt tot wie ik ben (lacht).

gênante momenten

Ik hoor regelmatig dat ik nogal hard snurk, maar de echt gê gênante g ênante dingen zijn gelijk zo gê gênant g ênant dat ik ze niet durf of wil vertellen.

Hoewel, ik kan er ook zo snel niet opkomen eigenlijk.

eigenaardige gewoonte Ik drink heel veel. En dat snurken dus.

beste gewoonte

Ik ben vrij optimistisch en ik denk ook heel graag dat ik genereus ben.

irritaties

Eigenlijk twee dingen. Ik kan mij storen aan de media. Als de geschreven pers dan weer schrijft dat een Amerikaanse vader zijn twee kindjes vermoordde, vind ik dat irrelevant nieuws. Nieuws moet iets betekenen. Ik hoef het echt

niet te weten als een tiener het vuur opende op zijn school. Mijn tweede grote frustratie is het verkeer. Ik houd van hoffelijkheid, maar als ik dan zie dat, als je van twee rijstroken naar éé één n moet invoegen en mensen het asociaal vinden dat iemand tot het einde van de strook doorrijdt, wat eerder logisch is, dan word ik echt gek.

dag- of nachtmens

Tot een jaar of vijf, zes geleden was ik duidelijk een nachtmens, maar nu lig ik soms al om halftien 's avonds in bed. Om halfzeven in de ochtend staat mijn zoon alweer op. Ik vind dat wel prettig; je hebt veel aan je dag. Als ik tour is alles natuurlijk heel anders.

Dan blijft er niets over van dat zojuist beschreven ritme.

ligt wakker van...

Van problemen lig ik nooit wakker, wel van plannen. Van muziek die ik wil maken en ideeë ideeën idee ën die in mij opkomen. En dat gebeurt nogal eens.

tieneridool

Flea en, Les Claypool, respectievelijk de bassisten van Red Hot Chili Peppers en Primus.

Zij waren mijn grote helden toen ik zelf bas begon te spelen. Ik vind ze nog steeds fantastisch.

dag uit het leven van: Ochtend: Ik breng mijn zoon naar Ochtend: school en lees mijn e-mails tijdens het ontbijt.

Middag:: Naar de studio om liedjes Middag te schrijven, beats te maken, ideeë idee ën ideeën uit te werken en telefoontjes te plegen. Daarna haal ik mijn zoon weer van school Avond: Ik begin aan het avondeten.

Avond: Ja, ik kook meestal omdat ik als eerste thuiskom. Ik vind het leuk en eet ook heel graag. Ik kan heel lekkere stoofvlees en balletjes in tomatensaus maken. Mijn boodschappen doe ik online. Echt fantastisch is dat. Eigenlijk ben ik vrij huiselijk.

profiel

todolijst

Ik heb een min of meer concreet plan voor het komende anderhalf jaar met mijn band. Ik weet waar ik wil staan en wat ik wil doen binnen die tijd. Verder zou ik graag eens met de auto door de States cruisen, maar wellicht is dat zo omdat ik er net vandaan kom en dat idee ineens in mij opkwam.

.72

Naam:: Flip Kowlier, Naam geboren als Filip Cauwelier.

Geboren:: Izegem Geboren Leeftijd:: 35 Leeftijd Website:: www.flipkowlier.be Website

.73

Woord: Nele Reymen Woord: Beeld:: Wouter Struyf Beeld

g e t e s t

b u r l e s q u e

Burlesque is booming business, en in Vlaanderen trekken Jill en Dorith de kar. Tijdens workshops leren ze je alles over teasen en onthullen ze met rode lippenstift, gehuld in retro-outfits, sexy lingerie en stickers op hun tepels, the art of being a showgirl. Het ene al wat later op de dag dan het andere.

GEIL WHITE TRASH In een retrozaaltje waar je je kleren zo zou uittrekken, gewoon omdat het er zou passen, word ik door twee fraaie showtime-lingeriesetjes verwelkomd. Niet direct iets wat ik op een zaterdagnamiddag zou dragen, maar de tits en ass in het setje komen er wonderwel mee weg.

Want zonder homoseksueel te willen klinken: ook al hebben die dames niet veel aan, je wilt het hen zien uittrekken. En ze mogen er zo lang over doen als ze willen, zolang we maar mogen kijken. Als burlesqueduo Rebelles zijn mijn leermeesteressen dan ook lang niet meer toe aan hun eerste paar jarretelles.

Nog voor ik kan bedenken hoe mijn

w o r k s h o p

eigen vlees er zou uitzien in zo'n setje loop ik van de ene kant van het zaaltje naar de andere kant, terwijl ik op bevel en bij wijze van character building verschillende typetjes uitbeeld. "Supermodel!" roept Dorith, terwijl ik met een minimum aan Kate Mossgehalte door het zaaltje aanmodder. Hetzelfde als er "diva!", "white trash" en "geil white trash!" weergalmt, terwijl ik alleen maar "Britney!" kan denken. "Een deel van het spelletje," zegt Dorith, "om aan te tonen dat het allemaal maar een toneeltje is, en dat we onszelf kunnen relativeren."

VUILE BEWEGINGEN "Vuile bewegingen zijn dik oké" ok oké", é",, zegt Dorith, terwijl ze haar heupen ongegeneerd van links naar rechts en van achter voor duwt, waarbij de franjes aan haar slipje haar achterwerk geamuseerd naar alle kanten volgen. The Grind heet deze beweging, die vroeger te suggestief was en nu simpelweg vergeleken wordt met het malen van boontjes in een koffiemolen. Maar dan met je

.74

kont. In navolging daarvan zwaaien ook de franjes aan haar bh ons bijna in de ogen. En je hebt niet alleen billen en borsten van doen; schouders, armen, handen en vingers, echt alles is belangrijk. Net zoals hoe je ermee omgaat.

"Je moet je publiek zo ver krijgen dat zij willen aanraken wat jij aanraakt", hoor ik van Jill. Meer nog, als ik met mijn hand over mijn dij streel, moet het publiek die hand willen zijn. Wat later sta ik alleen op de scè sc ène mijn ledematen scène subtiel los te schudden en doe ik met mijn hand van I touch myself, terwijl ik alleen maar kan hopen dat mijn billen niet blijven natrillen en minstens éé één n iemand van de aanwezigen mijn hand zou willen zijn.

HESPENROL Dan is het tijd om de handschoenen aan te trekken, om ze vervolgens uit te leren trekken. Een volgorde die onmisbaar blijkt. "Eerst moet je uitgebreid laten zien wat je hebt, dan pas mag je het uittrekken." De mogelijkheden om een hand en een

halve arm uit een handschoen te krijgen, blijken ontelbaar. Ofwel doe je het met je tanden, ofwel klem je de handschoen onder je pump of achter je kont en laat je je arm er zo uitglijden. De dames maken van het uittrekken van handschoenen een soort geile kunst, ik daarentegen heb het al moeilijk om die handschoenen aan te krijgen. Wanneer we wat later per twee op een sexy riedeltje mogen tonen wat we leerden, liggen mijn handschoenen al op de grond, terwijl het andere deel van mijn duo haar in zwart blinkende handschoenen gehulde bovenste ledematen nog verleidelijk door de lucht laat bewegen. Ik kijk toe en wil die handschoenen zijn.

Na de bovenste ledematen volgen de onderste, strak verpakt in stay-

up nylons. "Koop die niet in een small", hoor ik nog ergens, terwijl ik door mijn rok voel dat mijn been enkele centimeters onder mijn billen geplet wordt door de plakrand van die nylons. Het doet me denken aan een hespenrol, dus om die nylons voor een publiek uit te trekken pas ik. Iedereen is sexy op zijn manier, in alle maten en gewichten, en dat geloof ik best, maar met winterwitte benen die door tijdsnood bezaaid zijn met stoppeltjes, en een rood afgetekende rand onder mijn kont vertonen, durf ik die stelling toch in twijfel te trekken. Ik laat de kunst over aan de kunstenaars, en kijk hoe de andere meisjes "sokken uittrekken", verheffen tot een hitsig truckje.

Nadat er met de nylons gezwaaid wordt - zware kant naar beneden, anders ziet het er belachelijk uit - vliegen ze door de lucht. Na de landing wordt er meegedeeld dat een burlesque-danseres nooit haar eigen rommel moet opruimen, daarvoor zijn er stage kittens die, letterlijk, alles achter je gat oprapen.

.75

“JE SUIS BLANCHE, LA REVANCHE. ET A LA FIN, JE TOUCHE”

GIMMICK Met een fragment uit de fim Gypsy komen we aan bij de laatste les: you gotta have a gimmick, want iedere burlesque starlet heeft minstens één éé n ding dat haar typeert. We krijgen vijf minuten en moeten een typetje voor onszelf bedenken, met naam, attitude en uitstraling, om het daarna in de groep te gooien. Om te tonen hoe het moet kruipt Jill

helemaal in haar rol en komt ze met handguns ten tonele: "Je suis Blanche, la revanche. Et à la fin, je touche." Daarna bergt ze haar imaginaire geweren weg in haar slipje en wandelt ze verder. Sommigen doen daarop een verdienstelijke poging, maar ik kom niet verder dan "My name is Nelly, and I can be smelly."

Een catchphrase die ik wijselijk voor mezelf houd.

burlesque?

In de 16e eeuw was het al een vorm van politieke satire, maar vanaf de jaren 30 kreeg het echt vorm, waarbij alles draaide om het teasen. De meisjes van plezier dragen extravagante en sexy outfits en verleiden hun publiek met sexy, stijlvolle en vaak komische acts.

workshop?

STARLET Wanneer ik 's avonds thuiskom heb ik nog steeds die stay-up nylons aan. In de privacy van mijn eigen slaapkamer slaag ik erin heel even de starlet in mij boven te halen. Mijn rok glijdt over mijn benen naar beneden, mijn heupen maken geoorloofde, vieze bewegingen en mijn benen komen vakkundig uit die nylons.

Wanneer ik de nylons als handschoen wil gebruiken, begint het er echter belachelijk uit te zien en stop ik. Ik heb bijgeleerd, zoveel is zeker. En de aftekening van die stay-ups neemt mijn vriend er graag bij.

Basis burlesque moves, basis striptease moves, character building, woordje uitleg over de geschiedenis van burlesque, stage tricks en een snelcursus pin-up make-up.

meebrengen?

Een paar pumps, stay-up nylons of nylons met jarretelles, lange handschoenen en een sexy outfit. Boa’ Boa ’s, sigaretBoa’s, tenhouders en andere props mogen ook mee. En een fles water, dat ook.

Meer info? www.rebelles.be

.76

Woord: Ellen De Craemer Beeld: Ina Dubois

s pi n s e l

v l u c h t i g e

Alles gaat kapot. Correctie: alles gaat sneller en sneller kapot. Dat heeft mijn populair tv-kanaal, waarop om het kwartier een stevige portie, commercië commerciële commerci ële misbaksels de revue passeren, onomstotelijk bewezen. Aan de hand van de levensduur van de gloeilampen kon hij aantonen dat alles geproduceerd wordt met als eerste doel zo snel mogelijk de pijp uit te gaan. Repareren en soigneren is uit de mode. Ondergetekende beaamt dat, zij is inderdaad geen held in het zachtaardig en dus duurzaam behandelen van enig object. Iets wat lang, lang geleden blijkbaar wel gebeurde. Onze hightech mobieltjes zijn hipper dan hip… hip… En enorm fragiel ook: geeft niets, stukgaan is allang een blijde gebeurtenis. Een vrolijk excuus om uiteindelijk toch die grote flatscreen aan te schaffen.

Daarvoor werken we toch? Lach maar niet. Net als nylonkousen waar maar geen ladder in komt, zijn ook te veel oudjes een ramp voor Koning Economie. Inperken die handel!

Sinds de ontdekking van DNA is het al niet meer zo zeker dat we zelf geen object zijn. En je weet wat met objecten gebeurt… gebeurt… Niet enkel objecten zijn ondraaglijk

t i j d e n

vluchtig in hun bestaan. In zoverre we er ons zelfs nog van onderscheiden, worden we het zelf ook meer en meer. Het huwelijk is naar de verdoemenis, zelfs ook het niet-huwelijk. Onder ‘ vaste ‘vaste relatie’ relatie ’ krijgt ‘ vast’ vast ’ een steeds ‘vast’ kortere levensduur. Kinderen zijn pasmunt. Ergens las ik dat

“NET ALS NYLONKOUSEN WAAR MAAR GEEN LADDER IN KOMT, ZIJN OOK TE VEEL OUDJES EEN RAMP VOOR KONING ECONOMIE”

internet ons ‘ ondieper’ ondieper ’ maakt. ‘ondieper’ Door de onafgebroken stroom aan informatie kunnen onze hersenen misschien wel veel informatie bekijken, maar kunnen we ons niet meer aan éé één n stuk door op

één taak concentreren, en steeds één minder dingen onthouden. Blijf je langer dan vijf jaar bij dezelfde werkgever, dan wordt er stilaan achter je rug geroddeld als over een grote loser. Expertise of ervaring zijn te duur en worden algauw vervangen door het heilige multitasken: Wie het minst van het meeste kan, is gewonnen.

Duizenden reclames bestoken elke dag je brein. Vijfhonderd vrienden op Facebook vertellen je elke dag over hun leven. Alle informatie is beschikbaar, alle ‘ vóó óórs rs’ ’ hebben ‘vóórs’ ook hun ‘ tegens’ tegens ’ en omgekeerd. Is ‘tegens’ zonnecrè zonnecr ème nu goed of slecht? De zonnecrème ratrace slaat op hol.

Ik heb er even genoeg van. Al die vluchtigheid. Die vergankelijkheid.

De onrust van alles wat niet kan blijven en nooit zeker is. Het is hoog tijd voor de zomer. Een beetje in de zon liggen, enkele vrienden om je heen, en verder niets nodig hebben. Slechts aan éé één n iets per dag denken. Zoals vroeger, toen alles nog honderden jaren leek te duren. En na een tijdje zit ik dan waarschijnlijk weer lang genoeg stil om naar wat verse indrukken, wat meer actie, iets nieuws te hunkeren. Naar wat vluchtigheid.

Ten slotte, ook ik ben kind van mijn tijd.

Brunotti.com

pluk hier je

PEACH

België

Nederland

Aalst Chill Out . Freedom . Motown Antwerpen American Apparel . Avenue . Brooklyn . Fish & Chips . Friis and Company . Harry Beaver . Karin Nuñez de Fleurquin . Lockwood One Love Boardshop . O'Neill Store . Revista . Superdry Swatch Store . Urban Outfitters . Vans Store Blankenberge Breeze . Fleswound Skateshop Brasschaat DuckDive Brugge 911 Skateshop . Animal Store . Brooklyn . Chill' Out . Coeba Rustyhouse Brussel Alfonce Dendermonde Fame Genk Toasted Gent Animal Store . Brooklyn . Chill'Out . Cream . Curves Limits . Stadium Coupure . Stadium Zuid . Tasty World . Topsporthal Gent . West- Site Hasselt Poopoo Style . Switch .

Skate & Urban Wear Heist op den berg All Areas Houthalen Bosthon Sport Knokke Chill'Out . Jann-Ric Koksijde Chill' Out Komen Ice Mountain Kortrijk Brooklyn . Chill'Out . Sea & Ski . Zimba . Kamikaze Leuven Lowdown . Twits Lochristi Edge Skateshop Lokeren S-Zone Lummen Anywear Mechelen 808 sneakershop . Pacific Boardshop Merksplas Sportcity Mol Skimmer Mortsel Real Deal . Sea'zons Nieuwpoort Chill' Out Oostakker Groove Factory Oostduinkerke Mira . ODK Skateshop Oostende Chill' Out . Ostend Surf . Steve's Skate Shop . Zimbashop Oudenaarde S.T.A.R.S Peer Fishbone Skateshop . Sportshop Snowvalley Roeselaere Skatestore FiveO . Brooklyn . Chill'Out . Zimba Sint- Truiden Fishbone Tessenderlo Slope Waregem Brooklyn . Chill'out Zonhoven Melosport

Alkmaar Rollin' Amsterdam Independent Outlet . Reprezent Rodolfo's . Shortcut & Hardwear . Skatepark Amsterdam .

Subliminal . The Hanazuki . The Old Man . Toms Skateshop Arnhem Brainwash . Frisco Delft 015 Boards & Lifestyle Den Bosch Downtown Den Haag Ski Hut Deventer Burnside Dordrecht Backside 540 Eindhoven 100% skateshop . Area 51 Goes The Tube Groningen Stigmatic Haarlem Revert . Revert Ladies Harderwijk Global Heerlen Holywood Skateshop Hellevoetsluis Natural High Hoogeveen Herqua Landgraaf Duijvestein Wintersport Leiden Juhroen Middelburg The Tube Nijmegen Skateshop 24-7 Noordwijk Boreas . Surfers Outlet . Lines . Surfco Roosenaal Freestyle Rotterdam Funkie House . RSI . Sevenply . Tabootrader Scheveningen Hardcore Skatestore . Yordy's Surfshop . Hart Beach . Sublime-Surfshop Tilburg Kingdom Utrecht Cellblock Boardshop . Square Streetwear . Supervet Vlissingen X-Ray Willemstad Van Bellen Zierikzee Uncle[s] Zoetermeer Duijvestein Wintersport . Zwolle Sparky

.80

c o l o f o n PEACH # 06 / SUMMER 2011 a proud production of 4castmedia Blekersdijk 18 . 9000 Gent T: +32 (0) 9 329 73 96 W: www.peachmag.be E: info@peachmag.be

hoofdredactie: Martine Veldhoen (martine@4castmedia.be)

eindredactie: Sophie Siersack

redactie: Fleur Bourgeois, Lore D’hont, Leontine de Reede, Emilie Lachaert, Nele Reymen, Marjolein Timmerman, Julie Vallé

met

medewerking

van:

vormgeving: Joris Willems

Ellen De Craemer, Pascal Vugts, Anna van Dooren, Ine Dubois, Toon Van Der Gucht, Heidi Renwa

advertenties& management: Sven Fransen

fotografie:

(hello@joriswillems.be)

(sven@4castmedia.be)

Jan Bijl, Mike Steegmans, René Withofs, Wouter Struyf, Ulrike Biets, Katerina Plevkova, André Mesker, Menno Bouma, MBphotography, Laura Van Bouchout

styling: Marieke De Pauw PEACH, voor en door girls met pit.

Zin om input te leveren en dit magazine naar een hoger niveau te tillen? Talk to us! info@peachmag. info@peachmag.be

s h o p l i j s t Anon: +32 3 711 02 14 ASH: +32 2 479 70 54 Atelier 11: +32 3 248 11 64 Barts: +32 3 66 82 88 Billabong: +32 800 15 017 Bjorn Borg: +32 257 77 38 Burton: +32 37 11 02 14

By Soto: +32 37 71 48 68 Caroline Biss: +32 52 41 26 11 Chapter 42: +32 478 22 14 67 Converse: www.converse.nl Dakine: +32 92 16 80 40 DDS: +32 9 282 30 55 Desigual: +32 32 39 59 04 EDC by Esprit: +32 32 33 60 20 Electric: +32 15 415 502 Element: +32 474 84 18 87 Etam: +32 23 49 72 11 Fly53: + 44 1905 745 Filippa K: +32 475 276 770 Friis & Company: +32 20 471 19 95 Gravis: +32 43 0800 287 866 13 Girls from omsk: +32 26 11 86 88 Huit: +33 1496 950 50 Insight: +32 3 460 36 08 Kid Vanilla: eva@kid-vanilla.com

Kiehl’s: +32 32 13 99 94 Korres: +30 226 205 4500 Kustom: +32 800 15 017 Levis: www.levis.com Liu Jo: +32 03 203 00 10 Lush : www.lush.nl Milk & Roses: +31 020 4077 544 Nike: +32 2 4 74 57 40 Nikita: + 31 35 6031084 Nitro: +32 32 96 61 36 Nixon: +32 93 85 30 83 Noire Black Label: +32 497 49 28 16 Oakley: +32 800 10 464 O’Neill: +32 92 16 80 40 Oxbow: +32 10 24 85 92 Paul Frank: +31 20 423 2580 Peak Performance: +32 37 80 98 68 Pepe Jeans: +32 411 14 14 Protest: +32 344 80 385 Reebok: +32 477 19 70 Replay: +32 36 44 74 23 Rip Curl: +32 92 30 66 05 Roxy: +32 93 25 08 00 Sacha: +31 13 5952121 Special Blend: +32 37 11 02 14 Spy: +32 34 480385

.81

Stüssy: +32 34 60 36 08 Supreme Being: +32 93 24 46 16 Sussies: +32 26 13 76 12 Swatch: +32 25 20 14 73 The Body Shop: www.thebodyshop.com Twice as nice: +31 10 413 13 20 Urban Outfitters: +32 32 01 59 10 Vans: +31 33 45111 02 Volcom: +32 15 415 502 Von Zipper: 0800 15 017

EVERY PAIR TELLS THEIR OWN TALE.

THIS IS OURS: SK8-HI Navy

WHAT’S YOURS? www.vans.com/classicstales

© 2011 Vans, Inc.

www.mistral.com

info verkoopadressen kleding en schoenen info@mistral-europe.com