τεύχος #13 by αναπνευστήρας μηνιαίος

#13 Ιανουάριος 2014

πολιτικοοικονομικοκοινωνικοπολιτιστικός ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΤΖΑΜΠΑ

Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ... Στα όπλα Ενήλικη εφηβεία Εδώ δεν μετράει το μέγεθος... αλλά η ποιότητα!

Johann Chapoutot:

Ο Αδόλφος θα έβαζε τα γέλια

anapnefstiras.gr

Σημείωμα Σύνταξης

αναπνευστήρας βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Ναι, η αισιοδοξία είναι απαραίτητο στοιχείο της ζωής, αλλά όταν δεν είναι παράγοντας ανάθεσης της ζωής σε μια μοίρα, σε μια τρίτη δύναμη που επιδρά πέρα και πάνω από τις προσωπικές επιλογές, γιατί τότε γίνεται υπεκφυγή. Ο ιδιωτικός λόγος μπορεί και είναι χρήσιμο να είναι αισιόδοξος ως πηγή κουράγιου και δύναμης για τη συνέχιση μιας προσπάθειας. Ο δημόσιος λόγος οφείλει να έχει άλλα χαρακτηριστικά: δεν επιλέγει ανάμεσα στο μισοάδειο ή το μισογεμάτο ποτήρι, αλλά ερευνά τους συγκεκριμένους λόγους που το κατέστησαν έτσι (ρεπορτάζ) και/ή πειραματίζεται εκτιμώντας επί των συνθηκών κάτω απ’ τις οποίες το γεγονός λαμβάνει χώρα (αρθρογραφία). Ο αναπνευστήρας θα μπορούσε να ενταχθεί στο δεύτερο, αν και θα χαρακτηριζόταν ευκολότερα ως ένα έντυπο ιστολόγιο (η κύρια ομοιότητα με ένα blog είναι η ασυνέχεια της ύλης, η πανσπερμία των απόψεων ή μάλλον η έλλειψη δεσμευτικών κανονισμών ενός επαγγελματικού εντύπου, σίγουρα και ο ερασιτεχνισμός της γραφής· η κύρια διαφορά είναι η επωνυμία των συντακτών και η μηνιαία περιοδικότητα). Ο αναπνευστήρας δεν επιθυμεί να είναι ένα αισιόδοξο «κενό γράμμα», ένα μικρό success story με φωτογραφίες από βραβεύσεις και κοπές πίτας, αλλά ούτε κι ένα κατ’ επάγγελμα απαισιόδοξα κυνηγημένο story από παγκόσμιες συνομωσίες θρησκευτικές, φυλετικές ή ταξικές. Ίσως είναι απλώς ένα είδωλο νέων Βοιωτών πάνω στον καθρέφτη. Όμορφο ή άσχημο. Πάντως αμακιγιάριστο. Οι ειλικρινείς ευχές μας για Υγεία και Ευτυχία περνούν μέσα από την ελπίδα μας για συμμετοχή όσων περισσότερων μπορούν στον κοινό βίο. Και μην ξεχνάτε το info@anapnefstiras.gr στο οποίο στέλνετε τα κείμενα, φωτογραφίες, ποιήματά σας ή εκφράζετε το ενδιαφέρον να στηρίξετε το έντυπο δια της διαφημιστικής σας καταχώρισης. Καλή ανάγνωση.

αναπνευστήρας ανεξάρτητο νεανικό περιοδικό της Βοιωτίας

Υπεύθυνος σύνταξης: Γεράσιμος Μπόγρης Υπεύθυνος διαφημίσεων: Χριστίνα Φουτρή, 6947778057 Υπεύθυνος διανομής & συνδρομών: Γεράσιμος Μπόγρης Επιμέλεια φωτογραφιών: Άγγελος Μαρίνης Επιμέλεια: Μαρίζα Βέκιου Εξώφυλλο: Γιάννης Λύγγος Σχεδιασμός εντύπου: Δήμητρα Βόγλη, 6972305707 Εκτύπωση: ΤΥΠΟΦΩΣ, www.typofos.gr Ιδιοκτήτης: Ελισσάβετ Μπόγρη, Θεσπιές Βοιωτίας, 2262066021 Νομικός Υπεύθυνος: Γεράσιμος Μπόγρης

Οι συγγραφείς των κειμένων αλλά και τα συνεντευξιαζόμενα πρόσωπα φέρουν εξ ολοκλήρου τυχόν ευθύνες που δύνανται να προκύψουν απ’ το περιεχόμενο του κειμένου τους ή των απαντήσεών τους που (ενδεικτικά) έχουν να κάνουν με λίβελο, προσβολή ηθών, προσωπικοτήτων, ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, δημόσιων ή ιδιωτικών νομικών προσώπων και οργανισμών και γενικότερα με συκοφαντική δυσφήμιση ή ψευδείς κατηγορίες ή απρεπείς χαρακτηρισμούς, όπως και λογοκλοπή ή άλλης φύσεως παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.

/snorkel.gr

/snorkelgr

/snorkelnews

anapnefstiras.gr

info@anapnefstiras.gr anapnefstiras.gr

Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ... Του Γεράσιμου Μπόγρη, Θεσπιές

Ο Γιώργος Σεφέρης άφησε στην καλλιτεχνική του παρακαταθήκη, μεταξύ άλλων, τη φράση: «όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει». Ποιητική μοιρολατρία; Νεοελληνική κουλτούρα μιας Ελλάδας που τρώει τα παιδιά της, ή μήπως μια ποιοτική αποστασιοποίηση του καλλιτέχνη απ’ τον κοινωνικό του περίγυρο;

Τα παραπάνω ερωτήματα μάλλον αφορούν φιλολογικούς κύκλους και λιγότερο τον πολίτηαναγνώστη. Σημασία για τον τελευταίο έχει να ερμηνεύσει ο ίδιος βάσει των εμπειριών του την παραπάνω φράση. Αυτό επιχειρούμε σε αυτό το κείμενο. Όντας μέλος μιας αστικής πνευματικής αριστοκρατίας, ο Γ. Σεφέρης, ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα. Είδε, γνώρισε και έζησε την ελληνική πραγματικότητα διαπιστώνοντας ωστόσο ότι πουθενά και τίποτα δεν «δουλεύει». Σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας μας είδε παραδειγματική διαφθορά, αναποτελεσματικότητα και αμετροέπεια. Είδε ότι οτιδήποτε γίνεται επιτυχώς ή, όπως λέμε, δουλεύει όπως πρέπει, επιτυγχάνεται απλά γιατί κάποιος έχει αυξημένο… φιλότιμο. 4

anapnefstiras.gr

Ίσως για αυτό στην ελληνική λαϊκή αφήγηση η λέξη «φιλότιμο» έχει εξέχουσα θέση. Γιατί απ’ αυτό εξαρτώνται τα πάντα. Το αν θα δουλέψεις, αν θα παρκάρεις νόμιμα, αν καπνίσεις εκεί που δεν πρέπει, αν τηρήσεις ή ακόμη αν επιβάλλεις Νόμο. Όλα γίνονται όχι επειδή κάποιος απλώς πληρώνεται για αυτό ή γιατί απλώς οφείλει, αλλά γιατί έχει φιλότιμο. Βέβαια, γιατί να δουλέψει ο γιατρός που δεν έχει νοσηλεύτριες και τραυματιοφορείς ενώ έχει τέσσερεις μπλε- ή πρασινο-φρουρούς κηπουρούς; Όταν «αδειάζεται» μέσα από 25 ώρες εφημερία ενώ νεαροί συνάδελφοί του μεταναστεύουν στο εξωτερικό για εργασία; Ακόμη και αυτός, ο ένας, θα δουλέψει από φιλότιμο και μόνο αυτό του δίνει κίνητρο.

Τίποτα, λοιπόν, δεν δουλεύει στην Ελλάδα που ταξίδεψε ο Σεφέρης. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε; Ίσως το μόνο που προστέθηκε με γερές δόσεις είναι ο φόβος που πια κάθεται δίπλαδίπλα με το φιλότιμο για να δίνουν ώθηση και κίνητρο για εργασία. Από την άλλη, ο μικρασιάτης ποιητής, διπλωμάτης στο επάγγελμα, ταξίδεψε πολύ και στο εξωτερικό όπου, μάλιστα, πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του. Εκεί ο Σεφέρης διαπίστωσε ότι σε όλες τις γεωγραφικές συντεταγμένες βρίσκεις συμπτώματα διαφθοράς. Ωστόσο, αναγνώρισε ότι στις περισσότερες δυτικές χώρες δεν τη συναντάς στην ίδια έκταση και ένταση, όπως στην πατρίδα του, γεγονός που επιτρέπει σε κάποιες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής των χωρών αυτών να δουλεύουν σύμφωνα με την κοινή λογική και με έναν αυτονόητο τρόπο. Τα καλλιτεχνικά μάτια του διπλωμάτη έβλεπαν την ελληνικότητα να αυτεξευτελίζεται και να περιορίζεται στην πολιτισμική οντότητα του φραγκοτσολιά, που ακροβατούσε απ’ τον πιθηκισμό (μίμηση) στην κιτς θρησκειοποίηση του αρχαίου πολιτισμού. Μήπως άδικα τα έβλεπε τόσο μαύρα ο Σεφέρης; Μήπως τελικά επιβεβαιώνεται η πρώτη παράγραφος; Γιατί δεν τα είδε έτσι κι ο άλλος φάρος των νεοελληνικών γραμμάτων, ο Οδ. Ελύτης; Αν προσέξουμε ποια ήταν η μούσα του Ελύτη ίσως απαντήσουμε και σε αυτό. Πράγματι, σχεδόν σε όλο του το έργο πηγή έμπνευσης αποτελεί η Ελλάδα. Αλλά ποια Ελλάδα; Των Ελλήνων; Όχι. Η μούσα του Ελύτη είναι η Ελλάδα του ήλιου, της ελιάς, του αμπελιού και της θάλασσας. Όλο του το έργο διαπνέεται από τον θαυμασμό του αιγαιοπελαγίτικου τοπίου, του ηλιάτορα, του

γιασεμιού και άλλων στοιχείων της χερσονήσου του Αίμου και των θαλασσών της. Ο Ελύτης επίσης αντλεί έμπνευση και εκφράζει τον θαυμασμό του για την ελληνική γλώσσα και τη μακραίωνη ιστορία της. Μια κιβωτό που διασώζει την πολιτιστική στάμπα εκατομμυρίων ανθρώπων που τη μίλησαν από την Ανατολή έως τις αμμουδιές του Ομήρου. Σίγουρα, όμως, θα παρατηρήσετε ότι κανένα από τα εξυμνούμενα απ’ τον Ελύτη στοιχεία δεν αφορούν τον ίδιο τον Έλληνα, αλλά την Ελλάδα. Δεν αφορούν την νεοελληνική κοινωνία, αλλά την ελληνική γη και ουρανό. Απομακρύνονται από τον νεοέλληνα. Ίσως επειδή ο Ελύτης ήταν λιγότερο πολιτικοποιημένος απ’ τον Σεφέρη, ίσως γιατί ήθελε να ασχοληθεί με κάτι Ωραίο. Και ό,τι ωραίο σε αυτή τη χώρα, δεν έχει καμία σχέση με τους Έλληνες. Σημείωση: Κάθε γενίκευση είναι εξ ορισμού λανθασμένη, ωστόσο ελπίζεις καμιά φορά να είναι δημιουργική.

anapnefstiras.gr

Στα όπλα Του Άγγελου Μαρίνη, Θήβα osadenftano.blogspot.gr

Χτυπάει το τηλέφωνο για ώρα. -Ορίστε! -Σήκωσε το ρε παππού μια ώρα! Κουφάθηκες για τα καλά εκεί πάνω στο βουνό; -Ήμουν έξω και φτυάριζα το χιόνι. -Πρόσεχε μη φας καμιά τούμπα, γέρος άνθρωπός, και τρέχουμε για κηδείες χειμωνιάτικα στα όρη στα άγρια βουνά.

-Φάε τη γλώσσα σου, βρε γρουσούζη! -Εμ, τι να πω, κάνεις τον παλικαρά τώρα στα στερνά σου! Πέθανε και η γιαγιά που κάπως σε μάζευε. -Ποια στερνά μου, βρε σπόρε; Ούτε καν 88! -Τελοσπάντων. Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις! Για άλλο σε πήρα! -Για λέγε. -Μου την έφερες παππού. Από μικρό σε θυμάμαι, κάθε φορά που νευρίαζες, όταν σε έπνιγε το δίκιο, να φωνάζεις «το δίκαννο». Να λες για το πόσους Γερμανούς είχες γεμίσει μολύβι στη μαύρη κατοχή. Όταν έλεγες μολύβι φανταζόμουν σφαίρες, αίματα, σε φανταζόμουν ήρωα! Κράτησα μέσα στο μυαλό μου να μου λες πως αν αγριέψουν πολύ τα πράγματα να ανοίξω το κλειδωμένο ντουλάπι που είχες κρυμμένο το δίκαννο. 6

anapnefstiras.gr

-Και το άνοιξες; -Ναι. Χθες. Στο διπλανό διαμέρισμα μένουν δυο άνεργοι γονείς με το παιδί τους, από καιρό είχαν κομμένο το ρεύμα, ζεσταινόντουσαν με μια παλιοσόμπα, τρώγανε ό,τι τους έδινε η γειτονιά. Ο άνδρας είχε ένα μαγαζάκι εδώ και χρόνια αλλά πριν λίγους μήνες του έβαλε λουκέτο. Είχε όμως χρωστούμενες εισφορές, κοντά στα δύο χιλιάρικα, στο ασφαλιστικό του ταμείο. Έτσι, χθες, το δημόσιο έστειλε το «συνεργείο» του και προχώρησε σε κατάσχεση του σπιτιού. Κλάματα, φωνές, ξύλο, χαμός, βία χωρίς έλεος. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Πού θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι αναρωτήθηκα; Πού θα κοιμηθούν το βράδυ; Και άντε πως τη βόλεψαν σε κάνα γνωστό για λίγες μέρες. Μετά; Αδιέξοδο. Αγρίεψαν τα πράγματα παππού και θυμήθηκα τα λόγια σου, έτρεξα να αρπάξω

το δίκαννο από το ντουλάπι. Ανοίγω! Τι να δω; Βιβλία γεμάτο, ένα σημείωμα και ένα μολύβι ξυσμένο και από τις δύο άκρες. Δεν μπορεί λέω, κάποιος θα έκλεψε το όπλο, μέχρι που διάβασα το σημείωμα και κατάλαβα ποιο ήταν το δίκαννό σου. Το μολύβι σου με τις δύο μύτες, τις δύο κάννες. -Στην έφερα ρε αμούστακο. Τι έγινε τελικά με την κατάσχεση; -Προχώρησε κανονικά, δυστυχώς. -Κουράγιο. Έχεις πολλά να δεις ακόμα σε αυτόν τον παράξενο πόλεμο. Μου διαβάζεις πάλι το σημείωμα που είχα στο ντουλάπι; Αυτό σου αφήνω για κληρονομιά, γιατί αν σου άφηνα κανένα σπίτι ή χωράφι θα με σιχτίριζες με τα χαράτσια που θα πλήρωνες. Διάβασε το λοιπόν! Δυνατά για να σε ακούω! -Λοιπόν. Γράφεις: «Εγγονέ, δεν ξέρω τι σε έκανε να ανοίξεις το ντουλάπι, αλλά σίγουρα θα είναι κάτι σοβαρό. Ξέρω όμως πως αλλιώς σε είχα παραπλανήσει να με φανταστείς. Με είχες στο μυαλό σαν ήρωα της κατοχής που σκότωνε Γερμανούς. Ποτέ μου όμως δεν αφαίρεσα ζωή, δεν κουβάλησα ποτέ αληθινό όπλο, αν και το ήθελα πολύ. Σίγουρα θα είχες προσέξει ένα κουσούρι που είχα στο δεξί μου χέρι. Ποτέ δεν μίλαγα για αυτό το ενθύμιο πολέμου. Το απέκτησα στον πρώτο βαρύ κατοχικό χειμώνα του 1941. Ήμουν 15 ετών και από την πείνα το στομάχι μου έπαιζε επτάχορδο μπουζούκι, δεν άντεξα και σάλταρα σε ένα φορτηγό των ναζί να βουτήξω ό,τι βρω για να φάω. Και πάνω που είχα αρπάξει ένα καρβέλι ψωμί, με βλέπει ένας ψηλολέλεκας γερμαναράς μου παίρνει το ψωμί, γραπώνει το ασθενικό μου χεράκι και με μια λαβή το κατεβάζει απότομα στο μηρό του και μου το κάνει θρύψαλα. Έκλαιγα για μέρες από τον πόνο, μου το κόλλησε κουτσά στραβά ένας φοιτητής της ιατρικής αλλά το κουσούρι έμεινε. Και όταν υψώθηκε η αντίσταση των Ελλήνων, όταν πήρανε όλοι τα όπλα εγώ δεν μπορούσα. Έτσι έγινα γραφιάς, δούλεψα στα πνευματικά χαρακώματα, διάβαζα μέρα νύχτα, έγραφα και μοίραζα προκηρύξεις, άρθρα, ποιήματα, διηγήματα. Έτσι γέμισα με μολύβι τους εχθρούς μας, γεμίζοντας κουράγιο με τα λόγια μου τους αγωνιστές μας. Αισθανόμουν πως και εγώ τους όπλιζα το χέρι για το δίκαιο αγώνα μας ενάντια στον κατακτητή. Έσπρωχνα και εγώ τον καιρό για την Ελευθερία!

Ίσως να νομίζεις πως τα λόγια, τα γραπτά δεν έχουν σημασία σήμερα, αλλά κάνεις λάθος. Σήμερα, που ο πόλεμος έχει άλλη μορφή, οι σωστές κουβέντες είναι το πιο αξιόμαχο όπλο ενάντια στον αόρατο εχθρό. Πρώτα πρώτα για να ονοματίσεις τον αόρατο εχθρό. Φαγώθηκα να σπουδάσεις, για να είσαι μπροστάρης στον αγώνα της γενιάς σου. Διάβασε, προετοιμάσου και μετά μίλα και γράψε στη γλώσσα της αλήθειας. Το μολύβι σου να πυρώνεται πρώτα σε κάθε μαγκάλι φτωχικού σπιτιού, οι λέξεις σου να γλιστράνε αβίαστα στο χαρτί όπως τα δάκρυα των ανθρώπων που χάνουν τις δουλείες τους, τα σπίτια τους, την πατρίδα τους, την προοπτική τους για μια καλύτερη ζωή. Πολέμα! Φτιάξε διηγήματα που να σκάνε σαν βόμβες στις καρδιές των αδιάφορων ανθρώπων, στείλε τις σωστές πληροφορίες σαν να ήταν βλήματα του πυροβολικού, σε κάθε απομακρυσμένο χωριό και μίλα! Μίλα ξεκάθαρα και κοφτερά, η γλώσσα σου σαν ξιφολόγχη να ξεσκίζει την αδικία και τη θλίψη! Πολέμα! Μη σκεφτείς ποτέ πως είναι σκληρή εποχή και είναι ανώφελο να σκέφτεσαι, να γράφεις, να μιλάς με ευαίσθητους όρους. Όχι. Ίσα ίσα. Σε τούτη τη σκοτεινή εποχή να παρηγορείς τους ανθρώπους και να τους δίνεις ελπίδα, όπως σε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι και του λέμε πως κάποια στιγμή θα ξημερώσει και θα δει το υπέροχο γαλανό χρώμα του ουρανού. Πότε να σταματήσεις; Μέχρι να νικήσεις. Μέχρι να νικήσουμε όλοι! Η δικιά μας κόκκινη γραμμή είναι η ευημερία των όλων. Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο. Καλή δύναμη!» anapnefstiras.gr

Global News ΗΠΑ: Η σειρά Homeland που σημειώνει επιτυχία τηλεθέασης σε ΗΠΑ και Ελλάδα εκπέμπει ένα πρωτότυπο προπαγανδιστικό μήνυμα παράλληλα με το κλασσικό “τρομοκράτης διπλό συνεπάγεται ισλαμιστής”. Το πρωτότυπο είναι ότι παρουσιάζει τις ΗΠΑ υπεύθυνες για σφαγή αμάχων και μάλιστα παιδιών! Όχι όμως οι ΗΠΑ γενικά αλλά συγκεκριμένα: Ο αντιπρόεδρος και υποψήφιος Πρόεδρος τους είναι αυτοί που έδωσαν εντολή για κάτι τόσο απεχθές και επειδή αυτό δεν είναι ανεκτό από την αμερικάνικη κοινωνία, πρέπει να καταδικαστούν. Γενικό συμπέρασμα: Οι ΗΠΑ καλώς χτυπούν ισλαμιστές καθότι τρομοκράτες και στις λίγες (!) περιπτώσεις που χτυπούν άμαχους, αυτό το κάνουν επίορκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες…

Τυνησία: Το Twitter στηρίζει τη Δημοκρατία στην Τυνησία. Προφανώς το Bloomberg δεν αναφέρεται στην αμερικάνικη εταιρία κοινωνικής δικτύωσης αλλά στο πώς η Al Bawsala (πυξίδα) το χρησιμοποιεί. Η Al Bawsala είναι μια ΜΚΟ που αποτελείται από νεαρά άτομα εξοικειωμένα με την τεχνολογία που παρακολουθούν την κοινοβουλευτική δραστηριότητα της χώρας τους σε καθημερινή βάση. Χαρακτηριστικές στιγμές των εργασιών τους είναι η ανάρτηση στο twitter του πυρήνα των ομιλιών των βουλευτών σε δύο γλώσσες την ώρα που αυτές εκφωνούνται, αλλά και η ανάλυση των αποτελεσμάτων των εκάστοτε ψηφοφοριών σε επίπεδο βουλευτή, με στατιστικούς πίνακες και γραφήματα φτιαγμένα στο δευτερόλεπτο. Έτσι, ο έλεγχος των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων γίνεται πολύ εύκολος, τόσο από τους πολίτες όσο κι από τα διεθνή ΜΜΕ.

ΗΠΑ: Ότι είναι δύσκολο να ασκήσεις πολιτική είναι γνωστό. Το επιβεβαιώνει και η περίπτωση του Obamacare, του προγράμματος κοινωνικής ασφάλισης που εισήγαγε ο Ομπάμα στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους Los Angeles Times, οι Little Sisters of the Poor, ένα ίδρυμα φανατικών καθολικών που μεριμνά για άπορους ηλικιωμένους, εναντιώνονται στην υποχρέωση που προβλέπει για αυτούς το Obamacare να χορηγούν δωρεάν αντισυλληπτικά μέσα στους εργαζόμενους του ιδρύματος, καθώς αντίκειται στη θρησκευτική τους πίστη. Ακόμη και η δωρεάν χορήγησή τους μέσω παρένθετης (ασφαλιστικής) εταιρίας έχει απορριφθεί καθώς ισοδυναμεί, κατά τη γνώμη τους, με συνενοχή στο έγκλημα.

anapnefstiras.gr

Πένα αλλοδαπών Πλερέζες έχουν κατεβάσει οι γερμανοί ολιγάρχες καθώς έπαιξαν έξω στις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη της οικονομίας του Δ’ Ράιχ. Μόνο 0,4% κατέληξε να είναι η αύξηση του ΑΕΠ της Γερμανίας σε σχέση με το 2012, με τον πρόεδρο της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας να δηλώνει «είναι ολοφάνερο ότι η γερμανική οικονομία υπέφερε από τη συνεχιζόμενη ύφεση σε ορισμένες άλλες χώρες. Η ισχυρή εσωτερική ζήτηση καταφέρνει να ρεφάρει μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της πίεσης». Όπως καταλαβαίνετε, για να βγουν τα νούμερα του 2014 θα υποφέρουν κι άλλο αυτές οι… άλλες χώρες. Σύμφωνα με την The Telegraph, ο Νικ Γκρίφιν, αρχηγός των βρετανών εθνικιστών, τις προηγούμενες μέρες κήρυξε εαυτόν σε χρεοκοπία. Ωστόσο δήλωσε ότι η χρεοκοπία της δικηγορικής εταιρίας που διοικούσε δεν επιδρά στην πολιτική του καριέρα, ούτε στη συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Την ίδια ώρα το ακροδεξιό διαδίκτυο κατακλίστηκε από αναρτήσεις που εκφράζουν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι πια αξιόπιστος για τη διαχείριση του κομματικού ταμείου και των εισφορών των μελών. Θυμίζουμε ότι ο εν λόγω εθνικιστής τάχθηκε στο πλευρό των συλληφθέντων της Χρυσής Αυγής, αν και διευκρίνισε ότι δεν είναι Ναζί. Το δημόσιο χρέος που έφτιαξε η κλεπτοκρατία των τραπεζών θα κληθούν να αποπληρώσουν με ένα επιπλέον τρόπο οι πολίτες της χώρας μας. Σύμφωνα με τον Economist, οι ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα μας διαβαίνουν μια κόλαση για να πραγματοποιηθούν και η πολιτική βούληση δεν είναι ισχυρή ώστε να αλλάξει το νομικό καθεστώς (κάτι που θα πάρει χρόνια να ολοκληρωθεί). Ωστόσο, όπως αναφέρει το βρετανικό περιοδικό, εκεί που ποντάρουν είναι στην υποθήκευση των εσόδων από δημόσια περιουσία, όπως την είσπραξη εισιτηρίων ή ενοικίων, με σκοπό την εξασφάλιση δανεισμού. Παράλληλα, πληροφορούμαστε ότι είχε προταθεί η μεταφορά των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας σε εταιρία Συμμετοχών με έδρα χώρα του εξωτερικού (π.χ. Λουξεμβούργο) ώστε να προσπεραστούν οι νομικοί περιορισμοί… Ο ιός που προκάλεσε την παγκόσμια οικονομική κρίση, εισέρχεται ξανά ως… αντίδοτο. Σύμφωνα πάλι με τον βρετανικό Economist, τα χρηματοοικονομικά προϊόντα που προκάλεσαν το 2008 την έκρηξη στον χρηματοπιστωτικό κλάδο και έθεσαν τα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, σημειώνουν εξαιρετική άνθηση τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, ο τζίρος που αφορά σε προϊόντα τα οποία είναι αποτέλεσμα τιτλοποίησης άλλων τραπεζικών προϊόντων (όπως τα ABS, MBS, CDO, CLO και άλλα τέτοια όμορφα παιχνίδια της καθόλου πραγματικής οικονομίας) παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη αύξηση για τρίτο (παρακαλώ) οικονομικό έτος. Ωστόσο, εισήχθησαν κάποιοι περιορισμοί όπως η απαγόρευση της επανατιτλοποίησης ενός ήδη τιτλοποιημένου προϊόντος… Κατά τα άλλα φταίει ο αγρότης…

anapnefstiras.gr

This key!

Του Γιώργου Ξενικουδάκη, Θήβα (dikeroc@yahoo.com)

The National Trouble Will Find Me Τη δύναμη των ψιθύρων δεν πρέπει να την υποτιμά κανείς. Πολλές φορές η διακριτικότητα μιας ψιθυριστής λέξης μπορεί να αντηχεί πιο εκκωφαντικά στην ψυχή μας και από τις δυνατότερες τυμπανοκρουσίες.

Η ηχητική μοναξιά που περιλαμβάνει τους ψιθύρους δεν τους απογυμνώνει αλλά αντίθετα τους υπογραμμίζει κάνοντάς τους σημαντικούς και το νόημα που μεταφέρουν απόλυτο. Στο έκτο άλμπουμ των ανεξάρτητων rock τραγουδοποιών “The National” όλα τα όργανα φαίνονται να ψιθυρίζουν τις μελωδίες τους κάνοντας μια διαρκή άσκηση μετριοπάθειας. Η αίσθηση που αποκομίζει ο ακροατής δεν είναι αυτή του οπαδού που υποκλίνεται στο μεγαλεπήβολο έργο ενός rock star, αλλά του ευαίσθητου ανθρώπου που ακούει τον φίλο του 10

anapnefstiras.gr

δίπλα να προσπαθεί να καταπραΰνει την ψυχή του τραγουδώντας του. Δεν πρέπει όμως να σας δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το album στερείται δημιουργικής ευγλωττίας και πλούτου ιδεών. Οι “The National” είναι έμπειροι τραγουδοποιοί, γνώστες της τέχνης τους. Μπορεί με τη μελοποίηση του “The Rains of Castamere” στη θρυλική πλέον τηλεοπτική σειρά “Game of Thrones” να έφτασαν σε αυτιά απλωμένα σε όλη την υφήλιο, έχουν όμως ήδη κατακτήσει υψηλές θέσεις στο Billboard και σε άλλα ανεξάρτητα και μη charts.

Στις μελιστάλαχτες στιγμές των “I Should Live in Salt”, “Demons” και “Don’t Swallow the Cap” η τρυφερή ερμηνεία του Matt Berninger, άξιου συνεχιστή των Bryan Ferry και Leonard Cohen, χρωματίζει ιδανικά την post-punk αισθητική της ενορχήστρωσης φέρνοντας στο μυαλό τους Cure στις φωτεινές τους στιγμές αλλά και τους Roxy Music. Το εκπληκτικό “Fireproof” είναι τόσο εύθραυστο που θαρρείς πως θα σπάσει στα ακουστικά σου. Το video clip “Sea of Love” είναι το τραγούδι που θα έγραφαν οι U2 αν δεν ήταν τόσο φλώροι. Το “Heavenfaced” θέλεις να το τραγουδήσεις ο ίδιος στο κορίτσι των ονείρων σου. Το “This is the Last Time” «φωνάζει» Tindersticks και το “Slipped” Nick Cave. Από το new wave ταξίδι στα 80’s του “Graceless” πέφτεις αναπόφευκτα στην ανάγκη του έρωτα με το “I Need my Girl”. Στο φινάλε συναντάς το πνεύμα των μεγάλων Radiohead στο “Hard to find” να δείχνει τον δρόμο προς μια ουσιαστική μινιμαλιστική μπαλάντα. Το “Trouble Will Find Me” παρά τον φαινομενικά απαισιόδοξο τίτλο του, επιστρατεύοντας έγχορδα, πνευστά, πλήκτρα και τη θέρμη των στίχων και των ερμηνειών, μπορεί να κάνει τον σκληρό χειμώνα του 2014 πιο ανθρώπινο και να προσφέρει το μοναδικό είδος δωρεάν θέρμανσης μέσω της ζεστασιάς της ψυχής μας. The National Trouble Will Find Me 2013, 4AD

anapnefstiras.gr

1o Επεισόδιο: Παρέα περπατούσα μόνος Του Δημήτρη Βρεττού, Θήβα

Μετά την αναγνωστική επιτυχία του πρώτου διηγήματος-κολάζ και το ενδιαφέρον που δείξατε, σας καλούμε ξανά να συμμετάσχετε στη συγγραφή μιας σπονδυλωτής ιστορίας (10 επεισόδια). Χωρίς περιορισμούς και δεσμεύσεις!

Στην κόκκινη κλωστή δίνει τον πρώτο κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει ο Δημήτρης Βρεττός. Εκδηλώστε ενδιαφέρον για να γράψετε τη συνέχεια στο info@anapnefstiras.gr.

Περπατούσε τον δρόμο προς το σπίτι του. Κόντευε να ξημερώσει, μεθυσμένος έτσι όπως ήταν κλοτσούσε μια μικρή πέτρα κοντά στα 10 λεπτά. Κάθε τόσο η πέτρα κάπου χανόταν και κάθε τόσο έβρισκε μια άλλη να κλωτσάει. Τα μαντρωμένα σκυλιά τον προϋπαντούσαν σε κάθε γειτονιά με άγρια γαβγίσματα θυμίζοντάς του πως είναι ανεπιθύμητος εκεί. Συνέχιζε όμως να κλωτσάει πέτρες, σαν να τις είχε για χνάρια που θα τον οδηγούσαν σπίτι. Τα χέρια του τα είχε στις τσέπες του παλτού που φορούσε. Το κρύο δεν τον πείραζε, περισσότερο τον πείραζε που όλοι οι δρόμοι του έμοιαζαν ίδιοι. Δεξιά κι αριστερά του αυτοκίνητα 12

anapnefstiras.gr

παρκαρισμένα με μαεστρία, το ένα κοντά στο άλλο, σε απόσταση λίγων εκατοστών και σε κάθε ένα έβλεπε μια διαφορετική ιστορία. Την ίδια κοπέλα να περπατάει σιμά του. Να βαδίζει στο ίδιο βήμα με εκείνον. να γέρνει στον ώμο του, να αγκαλιάζει το μπράτσο του. Σε κάθε άλλο παράθυρο την έβλεπε να φεύγει και πάλι μαζί ξανά να περπατούν χέρι χέρι. Οι πέτρες έμοιαζαν να έχουν τελειώσει απ’ τον δρόμο, τα βήματά του γίνονταν πιο βαριά και η κοπέλα στα παράθυρα των αυτοκινήτων πάντα δίπλα του. Τα φώτα έσβησαν. Οι πρώτοι πρωινοί έφευγαν για δουλειά. Χωρίς πέτρες πια για χνάρια είχε χαθεί για τα καλά. Κοίταξε

ψηλά και είδε το φεγγάρι, αχνοφαινόταν, καθώς ο ουρανός άλλαζε χρώμα. «Εάν το φεγγάρι καθρεπτίζει το φως του ηλίου, τότε κάπου εκεί πάνω θα είναι κι εκείνη που βάδιζε μαζί μου» σκέφτηκε. Ο ήχος μιας αγριεμένης κόρνας διέκοψε τη πλάνη του. «Πρόσεχε που πας ρε μαλάκα!» ούρλιαξε ο οδηγός πίσω απ’ το μισοκατεβασμένο παράθυρό του. Τον κοίταξε καλά, με μισάνοιχτα απ’ το κρασί μάτια. Κοίταξε και την είδε να του χαμογελά από το λίγο τζάμι που είχε μείνει κάτω από το χέρι του αγριεμένου οδηγού. «Άμα είμαι μαλάκας εδώ, μαλάκας θα είμαι και στο φεγγάρι» του απάντησε και συνέχισε το δρόμο του. Άλλα ονόματα, ίδιοι δρόμοι, όπως ίδια και η αποθυμιά στην καρδιά του. Σταμάτησε να κοιτά τα παράθυρα των αυτοκινήτων κι αγκομαχούσε να φτάσει μέχρι κάπου που να θυμίζει σπίτι. Απασχολούσε τα χέρια του με μια ξηλωμένη απ’ τη φόδρα του παλτού του κλωστή, κάρφωνε τη ματιά του ευθεία ώστε να βλέπει τον δρόμο και το μυαλό του προσπαθούσε να θυμηθεί που έπρεπε να στρίψει ώστε να φτάσει στον προορισμό του. Το κεφάλι του βάρυνε, τα γόνατά του λύγισαν κι ο μουσκεμένος δρόμος διέκοψε την πτώση του. Έβαλε τα χέρια χάμω κι έδωσε να σηκωθεί. Πιάστηκε απ’ το χερούλι ενός αυτοκινήτου κι ακούμπησε στην πόρτα. Σήκωσε το κεφάλι και είδε στο τζάμι πάλι εκείνη. Τον κοίταζε αγριεμένη. Την πλησίασε. Το βλέμμα της του τρυπούσε το μυαλό. Έγειρε κοντά της. Τα μάτια της μεγάλωναν όλο και περισσότερο, ώσπου στο τέλος έγιναν ένα. Σαν κύκλωπες έμοιαζαν

και οι δύο, ο ένας στα μάτια του άλλου. Και το φιλί τους άγριο. Σα μάλωμα ήταν. Χωρίς λογική, χωρίς φόβο, δυο ζευγάρια χείλη μπλέκονταν, δαγκώνονταν, έσφιγγαν και πάλι απ’ την αρχή. Τα χνώτα του θόλωσαν το τζάμι. Έγειρε την πλάτη του στην πόρτα ξανά. Έβγαλε απ’ το παλτό του την κίτρινη κασετίνα με τα τσιγάρα, σφήνωσε ένα στα χείλη του και το άναψε. Έβγαλε και το κινητό του, κάλεσε τον ίδιο αριθμό που καλούσε κάθε φορά που έπιανε πάτο. Μια νυσταγμένη φωνή απάντησε απ’ την άλλη μεριά. Ξεροκατάπιε τη ντροπή του και ψέλλισε: «Γεια… Είμαι ο Αντρέας…»

anapnefstiras.gr

Ενήλικη εφηβεία Του Λάμπρου Π. Καλογεράκη, Θήβα

Αγαπητοί αναγνώστες καλή χρονιά σε όλους. Λίγες μέρες πριν έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα εφηβικό περιοδικό που έδινε συμβουλές σχετικά με την εμφάνιση. Πραγματικά με εντυπωσίασε η απλότητα των όσων ανέφερε και για αυτό θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, τα όσα μου ανασήκωσαν το τριχωτό της κεφαλής. Παραθέτω το απόσπασμα:

Διακοπές τέλος! Όλοι επέστρεψαν στη ρουτίνα τους, ο Αϊ-Βασίλης στο Βόρειο Πόλο και εσείς στη δική σας μαθητική καθημερινότητα. Σχολείο, διάβασμα, υποχρεώσεις και ένα σωρό άλλα πράγματα σού χαλούν τη μέρα και τη διάθεση. Αλλά μην πτοείσαι. Αν θες και εσύ να νιώσεις όμορφα, αποτελώντας το επίκεντρο της παρέας, ορίστε μερικά απλά βήματα για να το πετύχεις! Λοιπόν έχουμε και λέμε:

anapnefstiras.gr

Κορίτσια… Βασικό και πάνω απ’ όλα είναι η εμφάνισή σας. Για αυτό φροντίστε από τις πρώτες πρωινές ώρες να κάνετε ένα έντονο πουδράρισμα και πάστωμα της κεφαλής για εντυπωσιακή άφιξη στο ναό της γνώσης. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε απαθανατίσουν με μια φωτογραφία που θα ανέβει στο προφίλ σου. Θα ήταν καταστροφή να γυαλίζεις, δε νομίζεις;

Όσον αφορά το ενδυματολογικό, αυστηρά απαγορεύονται τα ρούχα από συνοικιακά μαγαζιά, κινέζικα και γενικά μη επώνυμα. Όσοι φορούν τέτοια καλό θα ήταν να τους αποφεύγετε. Τέλος, μην παραλείψετε κατά τη βραδινή σας έξοδο τη χρήση ψηλοτάκουνης γόβαςξυλοπόδαρου και απαστράπτοντος νυχιού που κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως φλας αν είστε συνοδηγός. Κοσμήματα της μαμάς ή μεγαλύτερης, άνω των 30 αδελφής, κρίνονται απαραίτητα. Αγόρια… Μη νομίζετε και εσείς ότι μπορείτε να ξεφύγετε από τους κανόνες. Για να έχετε την απαιτούμενη αναγνώριση επιδιώξτε μοδάτα κουρέματα που θα σας κάνουν όλους να μοιάζετε σαν αδέλφια, συνδυαζόμενα με την αντίστοιχη ομοιομορφία ρούχων και υποδημάτων. Επίσης, αποφύγετε κάθε είδους άθλημα που προκαλεί ιδρώτα, αντιαισθητικές δυσάρεστες οσμές και γενικώς καταστρέφει τα ρούχα. Άλλωστε μπορείτε να διασκεδάσετε το ίδιο εύκολα μέσω του υπολογιστή σας και να νιώσετε πιο περιζήτητοι από ποτέ. Μην ξεχνάτε όμως και οι δυο σας πως η χρήση έξυπνου κινητού επιβάλλεται αυστηρά. Είναι το απόλυτο εργαλείο που σε βοηθά να ανεβάζεις γρήγορα φωτό, γυμνάζοντας ταυτόχρονα τον αντίχειρα, καθώς γίνεται μια υπέροχη προέκταση του χεριού σου που θα σε συντροφεύει για μια ζωή! Αυτά από εμένα. Ραντεβού στο επόμενο τεύχος και μη ξεχνάτε να ζείτε τη ζωή σας με στιλ! Ποια η δική μου συμβουλή; Μη γίνεστε κακέκτυπα των μεγάλων. Τρέξτε, λερωθείτε, χαμογελάστε, ονειρευτείτε όσο είστε παιδιά! Η ζωή είναι όμορφη και χρειάζεται τη δική σας παιδικότητα για να γίνει ομορφότερη!

anapnefstiras.gr

Επί τόπου Η στήλη «επί τόπου» θα φιλοξενεί μικρές συνεντεύξεις πολιτών της Βοιωτίας, παρουσιάσεις της δραστηριότητας μουσικών συγκροτημάτων της περιοχής μας αλλά και συμπολιτών μας που ξεχώρισαν σε κάποιον τομέα. Αν θέλετε να γίνετε συνεργάτης της στήλης, τον δρόμο τον ξέρετε: info@anapnefstiras.gr!

Δέσποινα, 31 ετών, Λιβαδειά Της Ελένης Πούλου, Λιβαδειά 1. Διαβάζεις βιβλία; Αν όχι, για ποιον λόγο; Αν ναι, πόσο χρόνο αφιερώνεις στο διάβασμα; Συνηθίζω να διαβάζω σε περιόδους που είμαι χαλαρή π.χ. σε ταξίδια, σε διακοπές. Μου αρέσει να μεταφέρομαι στον κόσμο κάποιου άλλου. 2. Τι είναι Δημοκρατία για σένα; Ελευθερία, αγάπη, ισότητα. 3. Νοιώθεις ελεύθερη; Όχι, λόγω αρνητικών συναισθημάτων και γενικότερης απαισιοδοξίας. 4. Πώς θα ένοιωθες αν εγώ σε προπηλάκιζα χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις με 16

anapnefstiras.gr

οποιοδήποτε τρόπο; Τι θα έκανες αν ένα πρωί σε συλλάμβαναν επειδή εγώ ισχυρίστηκα ότι ακούς jazz; Θα ένοιωθα στεναχωρημένη και απογοητευμένη για σένα. Τώρα σε περίπτωση που με συλλαμβάνανε… δεν ξέρω. Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε μια τέτοια θέση. Λογικά θα ένοιωθα εγκλωβισμένη, απογοητευμένη και εγκαταλελειμμένη… τι θα μπορούσα να κάνω; 5. Ποια θέματα αποτελούν αντικείμενα συζήτησης με την παρέα σου όταν πίνετε καφέ; Τι εκτιμάς ότι κυριαρχεί στις συζητήσεις μιας νεανικής παρέας αν ξαφνικά «στήναμε αυτί»; Στις κουβέντες μας κατά κύριο λόγο μιλάμε για την καθημερινότητά μας, για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας και τι θα μπορούσε να μας διασφαλίσει ένα

καλύτερο μέλλον. Θεωρώ ότι τα ίδια θέματα θα απασχολούν και τις υπόλοιπες παρέες. Εκτός από τις «κλασσικές» συζητήσεις, θα τους απασχολούν ζητήματα σχετικά με το αβέβαιο και απαισιόδοξο μέλλον. 6. Θεωρείς ότι εφαρμόζονται οι αρχές της Δημοκρατίας σήμερα; Τι θα διατηρούσες; Τι θα άλλαζες; Όχι, δεν εφαρμόζονται οι αρχές της Δημοκρατίας. Το πολίτευμα μας λειτουργεί για την υπεράσπιση του καπιταλιστικού συστήματος. Δυστυχώς, εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία της κοινωνίας μας όσο καλό και αν είναι το νομικό πλαίσιο της δημοκρατίας, η κατάσταση θα παραμείνει η ίδια, εάν όχι χειρότερη. 7. Αν ήσουν στο πιο ψηλό σημείο της περιοχής σου και αγνάντευες κρατώντας τον αναπνευστήρα, τι θα ήθελες να φωνάξεις στην πόλη σου; Να σε ακούσουν όλοι αλλά να μην ξέρει κανείς ότι το είπες εσύ. Ξυπνήστε!!! Τα πράγματα δεν αλλάζουν από μόνα τους!!! +1. Τι ονειρεύεσαι; (όχι όταν κοιμάσαι! χα! χα!) Προσωπική ηρεμία και ευτυχία, αλληλεγγύη, αγάπη και… ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ

Black Days - www.blackdays.gr Της Μαρίζας Βέκιου, Θήβα Οι Black Days δημιουργήθηκαν στη Θήβα τον Ιανουάριο του 2011, από τον Βαγγέλη Κατσαμπέκη και τον Παναγιώτη Πούλιο (Poetic). Η ανάγκη τους να φωνάξουν, να μιλήσουν και να εκφράσουν όσα τους θυμώνουν και όσα τους κάνουν να ελπίζουν είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πρώτου τους άλμπουμ που έχει τίτλο «Τα άνθη της οργής». Ο Βαγγέλης παίζει κυρίως κιθάρα (ηλεκτρική, ακουστική) και ηλεκτρικό μπάσο, αλλά συμμετέχει και στους στίχους και στα φωνητικά. Ο Πάνος (Poetic) γράφει το μεγαλύτερο μέρος των στίχων και παρουσιάζει τα κομμάτια. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που συναντιούνται οι δυο τους το 1997 είχαν δημιουργήσει

τους Παράξενους Ταξιδιώτες και είχαν πραγματοποιήσει κάποιες live εμφανίσεις. Στη συνέχεια οι μουσικοί τους δρόμοι χωρίστηκαν, με τον Βαγγέλη να έχει τη δική του heavy metal μπάντα με την οποία πραγματοποίησε κάποια live μέχρι το 2006. Από την άλλη, ο Πάνος συνέχισε μέχρι το 2007 να κάνει live και να δημιουργεί τραγούδια με τους Παράξενους Ταξιδιώτες και εν συνεχεία με τους Oscura Vista, υπό την σκέπη της 8ctagon και της freestyle productions. Τελικά ήταν γραφτό οι δρόμοι τους να συναντηθούν ξανά στα «άνθη της οργής». Δισκογραφία: Τα άνθη της οργής (2012). Το CD «τα άνθη της οργής» περιέχει 10 κομμάτια σε στίχους-μουσική-παρουσίαση των Black Days. Σε αυτή την πρώτη τους δουλειά προσπάθησαν να ενώσουν τα διαφορετικά τους μουσικά ακούσματα με αποτέλεσμα κιθαριστικά θέματα με ροκ αισθητική, funk περάσματα και λυρικά ξεσπάσματα να συνθέτουν το μουσικό τοπίο του δίσκου και να δίνουν χώρο στα μπάσα να συμπληρώσουν με τις μελωδίες τους τις κιθάρες και τα beat να δίνουν το δυναμικό χαρακτήρα ολόκληρου του δίσκου. Τα «άνθη της οργής» είναι η αίσθηση που κουβαλάνε οι Black Days από τις μέρες που ζούμε και τις κοινωνικές εκρήξεις που βιώνουμε, την οποία αίσθηση παρουσιάζουν μέσα από τους στίχους τους στα δέκα κομμάτια του άλμπουμ, μέσω του rap κατά κύριο λόγο αλλά και των μελωδικών φωνητικών σημείων. Live: Οι Black Days έχουν κάνει Live εμφανίσεις σε Θήβα, Ρέθυμνο, Αθήνα, Λιβαδειά. Έχουν συμμετάσχει σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, live σε κοινωνικούς χώρους, μαγαζιά και γενικά εκεί όπου η φωνή τους μπορεί να ακουστεί. Μας είπαν: «Στην αδικία των καιρών μας, στην ένταση της ταξικής πάλης και κόντρα στα ξεπερασμένα προτάγματα της κατανάλωσης, του βολέματος και του ατομικισμού απαντάμε με δύναμη λόγου, σκέψης και αισθητικής. Η ζωή μας είναι κρεμασμένη σε σκοινιά. Όμως αυτή τη φορά εμείς είμαστε αυτοί που θα πουν την τελευταία κουβέντα. Όπου υπάρχει χώρος για σκέψεις, όπου τα αυτιά και τα μάτια είναι ανοιχτά, θα είμαστε εκεί και θα δηλώνουμε ενεργά, μέσω της παρουσίας μας, ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε και τίποτα να φοβηθούμε. Μόνο να κερδίσουμε έχουμε και αυτό είναι η αλήθεια μας.» anapnefstiras.gr

Εδώ δεν μετράει το μέγεθος... αλλά η ποιότητα! Του π. Ιωάννη Οικονομίδη, Οινόφυτα

Ένα σημαντικό ερώτημα έθεσε ο Γεράσιμος Μπόγρης κλείνοντας το κείμενό του στο προηγούμενο τεύχος. «Στην ερώτηση “περισσότερο ή λιγότερο κράτος;” τι θα απαντούσατε;».

Το ερώτημα απασχολεί κάθε πολίτη σήμερα γιατί συνδέεται άμεσα με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Κυριαρχεί η άποψη πως αιτία της κρίσης είναι το σπάταλο, παχύσαρκο και διεφθαρμένο νεοελληνικό κράτος. Κυριαρχεί και η ανησυχία πως η ιδιωτικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών θα αποκλείσει την πρόσβαση πολλών από εμάς που δεν φροντίσαμε ή δεν έτυχε να έχουμε πολλά λεφτά! Αυτά είναι αλήθεια αλλά όχι όλη η αλήθεια! Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα κάνοντας την εξής υπόθεση εργασίας: αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και σε κάθε κοινωνία, είναι άμεσες συνέπειες της συνισταμένης των δυνάμεων που εφαρμόζουν τα συστατικά της στοιχεία, δηλαδή οι άνθρωποι που τη συνθέτουν. Ο καθένας από εμάς ασκεί (ή δεν ασκεί) μια δύναμη προς την κατεύθυνση που επιλέγει. Δύναμη μικρή ή μεγάλη, ανάλογα με την κοινωνική και οικονομική τάξη στην οποία ανήκει. Η σύνθεση όλων αυτών 18

anapnefstiras.gr

των δυνάμεων καθορίζει πλήρως το τελικό αποτέλεσμα, το επίπεδο και την ποιότητα του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Θεωρώ πως έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι η μορφή εξουσίας ή οι ιδεολογίες στις οποίες αυτή στηρίζεται είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά όχι ο σημαντικότερος που θα επηρεάσει την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Ζήσαμε και ζούμε περιπτώσεις εξουσιών που αν και στηρίζονται σε διαμετρικά αντίθετες ιδεολογίες κατέληξαν στο ίδιο αποτέλεσμα: να καταδυναστεύουν είτε τους άμεσα εξουσιαζόμενους, είτε και άλλους λαούς. Αυτό που φαίνεται να επηρεάζει καθοριστικά είναι η ποιότητα των ανθρώπων που κατέχουν την εξουσία. Φυσικά κάθε είδος εξουσίας θέλει να είναι βιώσιμο και αειφόρο! Έτσι κατά κάποιον τρόπο φροντίζει να αναπαράγεται. Είναι λοιπόν προς το συμφέρον μιας κοινωνίας να έχει μορφή εξουσίας τέτοια που να στηρίζεται σε ιδεολογία και φιλοσοφία εμπνεόμενη από

ανώτερα ιδανικά και αξίες διότι έτσι είναι πιο εύκολη η κίνηση προς την πρόοδο και την ευημερία όλων. Γι’ αυτό συμφέρει περισσότερο η Δημοκρατία, μιας και εξασφαλίζει στον μεγαλύτερο βαθμό πως ο κάθε πολίτης μπορεί να ασκεί την ίδια δύναμη με τους άλλους, άρα μπορεί αποτελεσματικά να προστατεύει τον εαυτό του από επιβουλές κάθε είδους. Σήμερα αυτό εκλείπει παντελώς και οι περισσότεροι είμαστε πραγματικά ανυπεράσπιστοι απέναντι στην αλαζονεία και την αυθαιρεσία της κοινοβουλευτικής φαυλοκρατίας. Αυτή τη Δημοκρατία γέννησαν οι πρόγονοί μας και έλαμψε για πολύ λίγο. Σήμερα ανεχόμαστε μια δημοκρατία που πολύ απέχει από την αρχική. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια «κοινοβουλευτική» ολιγαρχία η οποία είτε αποτελεί κομμάτι του σύγχρονου ισχυρού οικονομικού-επιχειρηματικού κατεστημένου, είτε δουλεύει αποκλειστικά γι’ αυτό! Η ποιότητα των αρχόντων στους οποίους έχουμε εκχωρήσει το δικαίωμά μας να μετέχουμε «κρίσεως και αρχής» είναι, πλέον φανερά και πέρα από κάθε αμφιβολία, η χειρότερη δυνατή. Σαν συνέπεια το κράτος μας σήμερα δουλεύει για κάποιους λίγους ισχυρούς ιδιώτες που κερδοσκοπούν από την ενέργεια, τα σκουπίδια, τα δημόσια έργα, τις αμυντικές δαπάνες, την υγεία και άλλα. Τι σημασία έχει λοιπόν αν έχουμε περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Περισσότερους ή λιγότερους ιδιώτες; Αυτό που έχει σημασία είναι η ποιότητα των ιδιωτών και των αρχόντων αφού τελικά αυτή διαμορφώνει το αποτέλεσμα! Μένει να ορίσουμε την καλή ποιότητα. Δεν θα κουραστούμε ιδιαίτερα. Αν η «ευδαιμονία» είναι ο σκοπός του ανθρώπου και του πολιτισμού του τότε αφού «εὐδαιμονία ἐστὶ ψυχῆς ἐνέργειά

τις κατ’ ἀρετὴν τελείαν » συμπεραίνουμε ότι άνθρωπος με καλή ποιότητα είναι αυτός που κινείται προς την αρετή. Αν διαβάσουμε τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη δύσκολα θα απλώσουμε το ξερό μας να ξαναψηφίσουμε κάποιον απ’ αυτούς τους φαύλους που μας εξουσιάζουν και μας υπονομεύουν τόσα χρόνια. Αντ’ αυτού θα τρέχουμε στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια για να συμμετέχουμε ενεργά στη λήψη αποφάσεων για τις υποθέσεις που μας αφορούν. Η κίνηση του καθενός από εμάς προς την αρετή θα γεννήσει την πραγματική Δημοκρατία. Αυτή στην οποία κυβερνάει ο απρόσωπος Δήμος και όχι κάποιος εκπρόσωπος επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κίνηση του καθενός από εμάς προς την αρετή θα δώσει τη λύση. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε! Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο κράτος, αλλά πολίτες ποιότητας!

anapnefstiras.gr

Με πυξίδα την αγάπη Θεραπευτική Κοινότητα ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ - Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα Βοιωτίας

Διαδρομή στην κοινωνία: «Είναι δυνατό ν’ αγαπάει κανείς όλους, όλους τους ανθρώπους, όλους τους πλησίον του; Έκανα συχνά αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου: φυσικά και όχι, μάλλον είναι αφύσικο. Όταν αγαπάς αφηρημένα την ανθρωπότητα, αγαπάς σχεδόν μόνο τον εαυτό σου!» Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Χριστούγεννα, μια μεγάλη γιορτή για όλους. Ακόμα και αυτοί που με πάθος υποστηρίζουν ότι δεν τους αρέσουν οι γιορτές, μέσα τους κρύβουν μια λαχτάρα γι’ αυτές. Λαμπάκια, δώρα, οικογενειακά γεύματα, γλυκά και ευχές! Κυρίαρχο θέμα η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και το ενδιαφέρον για τους φτωχούς, τους άστεγους και τους κατατρεγμένους… Όλο αυτό το παραλήρημα αγάπης εκφράζεται με εράνους υπέρ των φτωχών, δωρεάν γιορτινά γεύματα, δωρεές ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης. Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία και τη χρησιμότητα των αγαθών καθώς και την καλή διάθεση όλων αυτών που τα προσφέρουν. Ποια είναι όμως η ουσία όλων αυτών των φιλάνθρωπων κινήσεων; Στην πραγματικότητα αυτοί που προσφέρουν, αισθάνονται ότι κάνουν το καθήκον τους δίνοντας κάτι από το περίσσευμά τους, αλλά 20

anapnefstiras.gr

αυτοί που λαμβάνουν την κατά τα άλλα καλοπροαίρετη προσφορά, μετά από λίγο μένουν ξανά στη μοναξιά τους. Όλη αυτή η προσπάθεια λοιπόν θα είχε διάρκεια αν δίναμε το μήνυμα ότι δεν αγνοούμε αυτούς που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και τους προσφέρουμε εφόδια ώστε να επανενταχθούν στην κοινωνία μας χωρίς δεκανίκια. Η αγάπη δεν είναι στιγμές, είναι ζωή, είναι καρδιοχτύπι· διαρκώς· πάντα. Πόσες καρδιές έχουν χτυπήσει για την αγάπη ενός θεού, ενός ανθρώπου, μιας ιδέας, μιας πίστης, μιας πατρίδας; Όλοι όσοι πάλεψαν και παλεύουν στο όνομα της αγάπης είναι άνθρωποι που έχουν και αυτοί την ανάγκη να αγαπηθούν, από ένα μωρό στην αγκαλιά της μάνας, μέχρι τον τελευταίο, άστεγο και μοναχικό οδοιπόρο της ζωής. Αγάπη είναι η επιθυμία να δώσεις κάτι και όχι να το κρατήσεις. Η δύναμή της δεν

είναι εγωιστική και αφηρημένη! Είναι τροφή κι ανάσα! Διαμορφώνει ιδεολογία, δημιουργεί επαναστάσεις! Σε όλους λοιπόν τους μοναχικούς αφιερώνουμε τις παρακάτω σκέψεις: «Μου λέει το σπίτι μου: - Μη μ’ εγκαταλείπεις γιατί εδώ κατοικεί το παρελθόν σου. κι ο δρόμος μού λέει: - Έλα κι ακολούθησέ με γιατί είμαι το μέλλον σου. κι εγώ λέω και στους δύο: - Στο σπίτι και στον δρόμο δεν έχω παρελθόν, ούτε μέλλον. Κι αν μείνω εδώ υπάρχει μια φυγή στη στάση μου κι αν φύγω υπάρχει μια στάση στη φυγή μου. Μονάχα η αγάπη αλλάζει τα πάντα.»

Κίνητρο η αγάπη. Αυτό αισθάνθηκα και γι’ αυτό συνεχίζω τον αγώνα μου. Τη μεγαλύτερη αξία από όλες, την πιο σημαντική. Το κυριότερο από όλα, κάνοντας σωστές επιλογές και ξεκινώντας να αγαπάω τους άλλους. Όχι με την αφηρημένη έννοια «αγαπάω όλο τον κόσμο» αυτή τη φορά, αλλά ξεκινώντας από τους ανθρώπους που έχω κοντά μου. Προσφέροντας έμπρακτα την αγάπη μου σε αυτούς. Προσφέροντας θα αγαπήσω τον εαυτό μου και θα με αγαπήσουν κι άλλοι. Η διαδρομή δύσκολη μα όχι δύσβατη, ασφαλής κι όχι επικίνδυνη, ζεστή και καθόλου παγωμένη και ποτέ ξανά μοναχική. Η επιλογή πια, μία: ΝΑ ΖΗΣΩ!

Διαδρομή προσωπική

Πρόταση της κοινότητας για την καλύτερη διαδρομή

Από παιδί ονειρευόμουν έναν όμορφο κόσμο. Αγαπούσα την οικογένειά μου και τους το έδειχνα με κάθε ευκαιρία. Μερικές φορές δημιουργούσα μόνη μου τις ευκαιρίες. Αγαπούσα τον ήλιο που με καλημέριζε κάθε πρωί και το φεγγάρι που με καληνύχτιζε κάθε βράδυ. Αγαπούσα τους φίλους μου και τα νέα που μου έφερναν κάθε φορά. Αγαπούσα τα ζώα που φρόντιζα, τα δέντρα που πότιζα, τα ποτάμια και τις θάλασσες που κολυμπούσα, τον ουρανό που δεν έφτανα! Αγαπούσα τη ζωή!

«Μ’ αγαπάς γιατί έχω το ίδιο αίμα μ’ εσένα. Μ’ αγαπάς γιατί κατάγομαι από την ίδια χώρα. Μ’ αγαπάς γιατί έχω αυτά που δεν έχεις καταφέρει εσύ ν’ αποκτήσεις. Μ’ αγαπάς επειδή δεν είμαι εσύ. Ανώριμα μου λες “Σ αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι.” Δεν θα ήτανε καλύτερα να μου έλεγες “Σε χρειάζομαι γιατί σε αγαπώ.” Έχεις καταφέρει να αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου και όχι τον εαυτό σου, δεν σε πιστεύω»

Μεγαλώνοντας η αγάπη μου για τη ζωή μετατράπηκε σε ανάγκη να αγαπηθώ. Η ανάγκη αυτή πήρε λάθος δρόμο αφού με κυρίευσε τόσο που έγινε πάθος. Πάθος ν’ αγαπηθώ! Χάθηκα τόσο στη διαδρομή, που όσο μεγάλωνε το πάθος μου, γινόμουν περισσότερο εγωίστρια κι έτσι κλείστηκα τόσο στο εγώ μου… ώσπου έμεινα μόνη.

Την αγάπη χρειάζεται να τη δείχνουμε με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Χρειάζεται να τη νιώσουμε, να την παρατηρήσουμε, να την αισθανθούμε! Χρειάζεται να την ακούμε σα μελωδία στα αυτιά μας! Υπάρχει ένα μυστικό για τη μελωδία: είναι απαραίτητο να μάθουμε να παίζουμε τις νότες! Ας πούμε λοιπόν ότι είναι αξίες που τις συνοδεύουν, συνυπάρχουν μαζί. Όπως λοιπόν οι νότες λέγονται DO-RE-MI-FASOL-LA-SI έτσι και οι αξίες έχουν ονομασία: Σεβασμός- Αλληλοβοήθεια- ΕντιμότηταΝοιάξιμο- Φροντίδα- Ευθύνη-Καθαρές Σχέσεις. Δίχως τις αξίες που συντροφεύουν την αγάπη, δεν θα μπορέσουμε να την αισθανθούμε, να την νιώσουμε. Ας βρούμε λοιπόν το θάρρος να τραγουδήσουμε τη μελωδία της…

Τόσο μόνη, που σιχαινόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό. Μοναδική μου φίλη η σκιά μου, που κι αυτή χωρίς το φως του ήλιου ή έστω των φαναριών των αυτοκινήτων στους δρόμους που περιπλανιόμουν, μ’ εγκατέλειπε. Η πορεία αυτή μεγάλη. Δύσβατη, επικίνδυνη, παγωμένη. Οι επιλογές δύο. Φυλακή ή θάνατος. Τον θάνατο τον πλησίασα αρκετά, μα από τύχη του ξέφυγα. Φυλακή, να ‘μαι! Είπαμε… Στάθηκα τυχερή μία φορά. Ευτυχώς, μία επιλογή, μία ευκαιρία! Θεραπεία, να ‘μαι!

Και για αρχή: Ξεκινήστε να λέτε καλημέρα με χαμόγελο και να είστε σίγουροι ότι θα έχετε ανταπόκριση! anapnefstiras.gr

Athens Legal Της Μαρίας Α. Νίκα, Θήβα

«Άρχεται η συνεδρίασης, υπ’ αριθμόν 1» ξεστόμισε κάπως νωχελικά στις 9 π.μ. ακριβώς η Πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών . Φαινόταν κάπως κουρασμένη, «λες να μην κοιμήθηκε καλά χτες;», στράφηκε κάποιος στον διπλανό του. «Μα πώς να κοιμηθεί, αποκρίθηκε κάποιος άλλος, αφού χτες ήταν το τελευταίο επεισόδιο του Boston Legal»!

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε γύρω μου ένα πηγαδάκι για τις εντυπώσεις που δημιούργησε το τελευταίο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράςφαινόμενο που έχει καθηλώσει εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο. Πρόκειται για μια σειρά από την οποία παρέλασαν οι μεγαλύτεροι αστέρες της αμερικανικής τηλεόρασης υποδυόμενοι καταξιωμένους δικηγόρους και δικαστικούς λειτουργούς που μάχονται να εξιχνιάσουν βιασμούς, ανθρωποκτονίες, αυτοχειρίες, ληστείες, οικονομικά εγκλήματα. «Το φοβερό της σειράς δεν είναι ότι ασχολείται μόνο με τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το δικανικό σύστημα στην Αμερική», ξεστόμισε με νοσταλγικό ύφος κάποιος από το πηγαδάκι. «Γιατί εδώ δεν λειτουργούμε έτσι;», 22

anapnefstiras.gr

ανταπάντησε κάποιος ειρωνικά και γρήγορα όλοι ξέσπασαν σε γέλια. Είχαν περάσει ήδη 3 ώρες, το Προεδρείο είχε κάνει την καθιερωμένη διακοπή, το πινάκιο είχε φτάσει στο 20 και εγώ είχα το 25 σε σύνολο 65 υποθέσεων. Αναρωτιόμουν αν θα προλάβει να εκδικαστεί η υπόθεσή μου, καθώς έριχνα κλεφτές ματιές στις σημειώσεις μου. Είχα άγχος αν και ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη. Αποφάσισα να κοιτάξω γύρω μου για να αποσυμπιεστώ. Κάποιοι συνάδελφοί μου μιλούσαν στο τηλέφωνο (κάτι το οποίο έκαναν φυσικά και κατά την διάρκεια της συνεδρίασης), άλλοι έστελναν μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ το πηγαδάκι εξακολουθούσε να σχολιάζει τα τεκταινόμενα στο τελευταίο

επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς-φαινόμενο. Βγήκα έξω για να πάρω λίγο αέρα. Όταν γύρισα στην αίθουσα το Προεδρείο επέστρεφε στη θέση του. Η ώρα ήταν 13:00 και το πινάκιο ήταν στο 16. Ο κατηγορούμενος ήταν απών λόγω ασθενείας, ο συνήγορός του προσκόμισε έγγραφη ιατρική βεβαίωση και έτσι δόθηκε αναβολή. Μετά από λίγα λεπτά το πινάκιο είχε φτάσει αισίως στο 22. Όταν μετά από μισή ώρα ακούστηκε ο αριθμός 23 και δόθηκε αναβολή λόγω κωλύμματος του συνηγόρου του κατηγορουμένου, αναθάρρησα. Σηκώθηκα και πλησίασα την έδρα. Το άγχος μου είχε εξαφανιστεί, ήμουν γεμάτη αυτοπεποίθηση και πλέον περίμενα καρτερικά να ακουστεί το όνομα του κατηγορουμένου της δικής μου υπόθεσης. Ώσπου ξαφνικά ο αστυνομικός της αίθουσας πλησίασε στην έδρα και κάτι ψιθύρισε στην Πρόεδρο. Εκείνη κούνησε το κεφάλι, σηκώθηκε και δήλωσε: «Αγαπητοί συνήγοροι, κυρίες και κύριοι, παρακαλώ πολύ όπως αποχωρίσετε από την αίθουσα, καθώς λάβαμε ανώνυμο τηλεφώνημα για βόμβα στην Ευελπίδων. Περάστε αύριο από το γραφείο της Γραμματείας για να πληροφορηθείτε τις νέες ημερομηνίες των υποθέσεων που δεν πρόλαβαν σήμερα να εκδικαστούν λόγω ανωτέρας βίας». Δεν μπορούσα να πιστέψω την κακοτυχία μου! Ήταν η τρίτη αναβολή της συγκεκριμένης υπόθεσης σε χρονικό διάστημα δύο ετών. Όταν επέστρεψα σπίτι, άνοιξα την τηλέοραση και έπεσα πάνω στην γνωστή σειρά. Κάθησα από περιέργεια να την παρακολουθήσω. Η ηρωίδα του επεισοδίου αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα

παρόμοιο με το δικό μου. Μόνο που εκείνη μετά την αναβολή της υπόθεσής της επισκέφτηκε τον ίδιο τον δικαστή στο γραφείο του ο οποίος της υποσχέθηκε ότι η υπόθεσή της θα εκδικαζόταν την επόμενη κιόλας μέρα, όπως και έγινε! Αποφάσισα να μην αφήσω τα πράγματα στη μοίρα τους. Θα πήγαινα αύριο στην Γραμματεία και θα ζητούσα την ημερομηνία που βόλευε εμένα και τον εντολέα μου για την εκδίκαση της υπόθεσης. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά την επόμενη μέρα αναγνώρισα 2 συναδέλφους από το χτεσινό πηγαδάκι να μουρμουρίζουν ευχαριστημένοι. Καθώς πλησίασα στην πόρτα της Γραμματείας είδα το γραφείο της Προέδρου. Προσπέρασα την ανακοίνωση με τις νέες δικασίμους, χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, ζήτησα να λάβω δικάσιμο σε ένα μήνα, καθώς, όπως αποδείκνυαν και τα προσκομισθέντα έγγραφα, η υπόθεση ήταν κατεπείγουσα για τον εντολέα μου. Εκείνη τότε, με κοίταξε με συμπάθεια και μου απάντησε: «Κυρία Συνήγορε, λυπάμαι πολύ αλλά αργήσατε. Οι πιο σύντομες ημερομηνίες ήταν 2 και δόθηκαν πριν από λίγα λεπτά σε συναδέλφους σας. Ξέρετε, ακόμα και στην Δικαιοσύνη κάποιες φορές τα πράγματα είναι σαν την φόρμουλα 1. Ο ταχύτερος και ο πιο τυχερός κερδίζει!» Καθώς επέστρεφα αργά το βράδυ σπίτι μου, αναρωτιόμουν τι θα έκανε στην θέση μου η συνάδελφος από την σειρά-φαινόμενο. Ανοίγοντας την τηλέοραση έπεσα πάλι σε άλλο ένα επεισόδιό της. Το άλλαξα. Σε ένα άλλο κανάλι μεταδιδόταν αγώνας της φόρμουλα 1 σε επανάληψη. «Εδώ δεν είναι Boston αλλά Athens Legal» μουρμούρισα, καθώς σημείωνα στο ημερολόγιό μου, την 22α Νοεμβρίου του 2014 ως την νέα δικάσιμο της υπόθεσής μου.

anapnefstiras.gr

Συνέντευξη: Johann Chapoutot Του Γεράσιμου Μπόγρη, Θεσπιές - μετάφραση: Μαρίζα Βέκιου, Θήβα

Ο Αδόλφος θα έβαζε τα γέλια.

Μέρος της ελληνικής κοινωνίας απαντά στην «κακή» Δημοκρατία με καθόλου Δημοκρατία. Ως απάντηση στους «κακούς» πολιτικούς δεν δίνει κάποιους «καλούς» πολιτικούς, αλλά καθόλου πολιτικούς. Ίσως και ποινικούς. Αν και η ιστορία έχει αποδείξει ότι εάν δεν διοικούν πολιτικοί, τότε διοικούν είτε παπάδες (Μεσαίωνας), είτε στρατιωτικοί (δικτατορίες), κάποιοι επιμένουν να επιλέγουν ανιστόρητα. Ο νέος χρόνος ξεκινά με τη συνέντευξη του Johann Chapoutot, αναπληρωτή καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ II. Ο γαλλικής καταγωγής ακαδημαϊκός έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Paris II και Paris I, στην Ecole Polytechnique και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Βιβλία και δημοσιεύσεις του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και θεωρείται ένας από τους πιο μεθοδικούς ιστορικούς της ναζιστικής περιόδου, περιλαμβανομένης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης αλλά και γενικότερα της σύγχρονης γερμανικής ιστορίας. Αφορμή για τη συνέντευξη αυτή αποτέλεσε το βιβλίο του «Εθνικοσοσιαλισμός και Αρχαιότητα» (εκδόσεις Πόλις), στο οποίο ο Chapoutot 24

anapnefstiras.gr

παρουσιάζει εκτενώς τον ρόλο που κατείχε η αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία στη ναζιστική ιδεολογία. Ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς, ο Χίμλερ και ένας συρφετός θεωρητικών των Ναζί παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου μέσα από εκατοντάδες παραπομπές και πηγές. Θα εκπλαγείτε διαβάζοντας πώς δικαιολογούσαν οι Ναζί την ιδεολογία τους, που ήθελε τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό να είναι γερμανικός, τον Χριστιανισμό να αποτελεί καταστροφική για την ανθρωπότητα ιδεοληψία σημιτικής καταγωγής, τη Δημοκρατία ως σύμπτωμα σήψης και φυλετικού εκφυλισμού και, τέλος, τον Μέγα Αλέξανδρο καταστροφέα της βιολογικής καθαρότητας των Ελλήνων. Μέσα από τη γνώση του πυρήνα της ναζιστικής ιδεολογίας θα διακρίνετε ομοιότητες και διαφορές με ιδέες, απόψεις ή ακόμη και πολιτικές επιλογές που αναδύονται εσχάτως στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη. Σας προκαλούμε σε αυτή την πραγματικά απαιτητική εργασία. Η συνέντευξη αυτή ελπίζουμε να σας ιντριγκάρει αρκετά και να αποτελέσει μια αφορμή για τη δική σας αναζήτηση.

Α: Όπως αναφέρεται στο βιβλίο σας, ο Χίτλερ και μέσα απ’ αυτόν ο εθνικοσοσιαλισμός δεν στόχευε στη Ζωή αλλά σε έναν εκκωφαντικό Θάνατο. Υπό τον φόβο της περατότητας της ανθρώπινης ύπαρξης ο Χίτλερ αναζητούσε την αιωνιότητα μέσα από έναν μύθο, ανάλογο του Λεωνίδα της Σπάρτης. Έναν μύθο που θα κείτεται στα συντρίμμια της Νυρεμβέργης μέχρι κάποιος άλλος Άριος να πιστέψει σε αυτόν και να τον ανασύρει για την αναπόφευκτη «πάλη των φυλών». Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει την επανεμφάνιση ενός ακροδεξιού κύματος, αν όχι ενός αποκλειστικά εθνικοσοσιαλιστικού. Δεδομένων των παραπάνω, η προπαγάνδα του Γκέμπελς και του Μουσολίνι είναι ακόμη και σήμερα αποδοτική; J.Ch.: Δεν πιστεύω πως η σύγχρονη ευρωπαϊκή ακροδεξιά έχει πολλά κοινά με τον ναζισμό. Στην Γαλλία για παράδειγμα, το Εθνικό Μέτωπο καλλιεργεί τη νοσταλγία για την εποχή του Βισύ1 , αλλά όχι για τον ναζισμό. Αυτοί που επιδεικνύουν τη νοσταλγία τους για τον ναζισμό, δείχνουν απλώς ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα και ούτε γνωρίζουν. Βλέπουμε για παράδειγμα τους Έλληνες «νέο-ναζί», οι οποίοι θα προκαλούσαν γέλια στον Χίτλερ. Μια ελίτ της ακροδεξιάς διανόησης που έχει τις ρίζες της στον άριο ρατσισμό των τελών του 19ου αιώνα, επικαλείται ακόμα αντιλήψεις των Ναζί σχετικά με την γερμανοποίηση της αρχαιότητας. Στη Γαλλία υπάρχει η περίπτωση μιας ομάδας που δημιουργήθηκε στα τέλη του 1970, της G.R.E.C.E. (Ομάδα έρευνας και μελέτης του ευρωπαϊκού πολιτισμού), της οποίας το ακρώνυμο σημαίνει Ελλάδα στα γαλλικά. Αυτές οι μεμονωμένες περιπτώσεις έχουν ένα σχεδόν μηδενικό κοινό. Α: Η ναζιστική Γερμανία, σύμφωνα με τις οδηγίες του Χίτλερ, προσπάθησε να ξαναγράψει την ιστορία προσαρτώντας την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία, θέλοντας να δώσει ένα διαφορετικό από το βαρβαρικό παρελθόν για τους γερμανούς πολίτες. Αυτό το δρομολόγησε με απίστευτη

ευρύτητα και αποτελεσματική προπαγάνδα. Σήμερα με όλα τα τεχνολογικά μέσα που υπάρχουν, όπως το διαδίκτυο, πόσο εύκολο είναι να έχει αποτέλεσμα μια τόσο ανεδαφική προπαγάνδα; J.Ch.: Είναι βέβαιο πως τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, όπως λέγονται (αν και από πολλές απόψεις μάλλον θα έπρεπε να τα λέγαμε αντικοινωνικής), πολλαπλασιάζουν τα μέσα που έχουν οι εξτρεμιστές για να ακουστούν. Αλλά αυτό ισχύει το ίδιο αποδοτικά, ευτυχώς, και για τους αντιφασίστες. Κατά την γνώμη μου: από αυτή την άποψη έχουμε ισοπαλία. Α: Η ακροδεξιά πτέρυγα αποτελείται από ένα φάσμα που περιλαμβάνει μοναρχικούς, χουντικούς, φασίστες ή Ναζί και άλλες αντιδημοκρατικές φράξιες. Εξαιτίας του μικρού μεγέθους της κάθε φράξιας, πολλές φορές τα μέλη εκφράζουν τις πεποιθήσεις έναντι των ελευθεριών μέσα από πιο συλλογικές οντότητες, οι οποίες πάντα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Έχει, λοιπόν, παρατηρηθεί ότι ακόμη και όταν μια τέτοια οντότητα έχει πασιφανές ναζιστικό υπόβαθρο, προσπαθεί να το αποκρύψει. Ωστόσο, όπως αναφέρετε, η ναζιστική ιδεολογία βρίθει κιτς υπερβολών ανδρισμού, μιλιταρισμού και πομπώδους ρητορικής. Αναρωτιόμαστε εάν αυτή η προαναφερθείσα προσπάθεια απόκρυψης των ναζιστικών αναφορών ταιριάζει με τον πυρήνα αυτής της ιδεολογίας ή αποτελεί απλώς έναν δούρειο ίππο ώστε να επιτευχθεί κάποιος άλλος απώτερος σκοπός; J.Ch.: Νομίζω ότι σας απάντησα σχετικά στην πρώτη σας ερώτηση. Και αναφέρομαι συγκεκριμένα στο σημείο ότι οι Έλληνες νεοναζί θα προκαλούσαν γέλια στον Χίτλερ… Α: Ο εθνικισμός της Γερμανίας στερήθηκε μια αυτοκρατορία, όπως πέτυχαν άλλες μεγάλες χώρες της Ευρώπης, μένοντας έξω απ’ το παιχνίδι της αποικιοκρατίας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που η εν λόγω χώρα οδήγησε στον Α’ ΠΠ και στον Β’ ΠΠ που, ως γνωστόν, απέτυχαν

1 Γαλλία του Βισύ αναφέρεται στη φιλογερμανική κυβέρνηση που σχηματίστηκε από τον Γάλλο στρατάρχη και

ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου Φιλίπ Πεταίν στο ελεύθερο τμήμα της Γαλλίας, νοτίως του Λίγηρα, μετά την εισβολή της Γερμανίας και τη συνθηκολόγησή της κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία και διατηρήθηκε από τον Ιούλιο του 1940 μέχρι τον Αύγουστο του 1944. Έλαβε το όνομά της από την πόλη Βισύ, στην οποία μετέφερε την έδρα της. (πηγή: wikipedia)

anapnefstiras.gr

κι οι δύο. Πολλοί τείνουν να πιστέψουν ότι η Γερμανία εξαπολύει τον τρίτο πόλεμό της ενάντια στην Ευρώπη, τον Πρώτο Παγκόσμιο Οικονομικό Πόλεμο. Συμμερίζεστε μια τέτοια άποψη; J.Ch.: Καθόλου! Αφενός το να μειώνεις τα σχέδια του Χίτλερ σε μια διαρκή προσπάθεια οικονομικής φύσεως -η οποία είχε ήδη ξεκινήσει υπό την καθοδήγηση του Δεύτερου Ράιχ- είναι λάθος. Ακόμα περισσότερο λανθασμένη είναι μια σύγκριση ανάμεσα στον Χίτλερ και τη Μέρκελ! Αυτό που κάνει η Γερμανική κυβέρνηση σήμερα είναι μια σαφής και απλή εφαρμογή πολιτικών λιτότητας που βασίζονται σε λιγότερα έξοδα και όσο το δυνατόν μικρότερο πληθωρισμό. Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έκαναν οι Ναζί, οι οποίοι ξόδευαν πολλά και αποζημιώνονταν με την κατεχόμενη Ευρώπη. Η πολιτική της Μέρκελ έχει περισσότερο σχέση με τα δόγματα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας παρά με το Τρίτο Ράιχ. Έχει επίσης να κάνει με το τραύμα του υπερπληθωρισμού των ετών 1922-1923, όταν η γερμανική κοινωνία συγκλονίστηκε από ένα φαινόμενο που κάθε γερμανική κυβέρνηση από το 1949 και έπειτα προσπάθησε να αποτρέψει: τον πληθωρισμό. Α: Μετά τις πρόσφατες οικονομικές εξελίξεις η Ελλάδα τράβηξε τη διεθνή προσοχή, όχι για κάτι θετικό και δημιουργικό, αλλά για τα δημόσια οικονομικά της, ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας προπαγάνδας που ισοπεδωτικά τους παρουσιάζει ως τεμπέληδες, διεφθαρμένους και, κυρίως, ως τους υπαίτιους για όλα τα δεινά που ζει ο κάθε εργαζόμενος πολίτης (Γερμανός, Γάλλος και άλλοι, ακόμη και ο Αμερικάνος).

anapnefstiras.gr

Δεδομένης της δημοσκοπικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτός ο διασυρμός των Μνημονίων και της διεθνούς επιτήρησης θυμίζει την ταπείνωση της Γερμανίας τον Νοέμβριο του 1918 και, εν τέλει, τον Ιούλιο του ’19 με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, που εν πολλοίς οδήγησε στην άνοδο των Ναζί. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; Βρίσκετε στοιχεία Βαϊμάρης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη; J.Ch.: Πάντα οι συγκρίσεις είναι δύσκολες, αλλά η συγκεκριμένη είναι δικαιολογημένη: αυτά που οι Έλληνες υπέστησαν και που ακόμη τους ζητούν να υποστούν, είναι φριχτά. Πόσο μάλλον όταν το ΔΝΤ τελικά αναγνωρίζει ότι είναι αντιπαραγωγικά. Ας πληρώσουν, λοιπόν, η Εκκλησία και οι εφοπλιστές φόρους και ταυτόχρονα ας κάνουν τη δουλειά τους και οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες. Οι συνεχείς επαναλαμβανόμενες ταπεινώσεις αυτής της χώρας (καθώς και της Πορτογαλίας, για παράδειγμα) από τη λεγόμενη τρόικα είναι στα σίγουρα ένας λόγος για τον οποίο οι ακροδεξιές δυνάμεις βρίσκουν πρόσφορο έδαφος επιτυχίας. Η δύναμη του μηνύματός τους είναι σχεδόν ανίκητη: «όλοι λένε πως είστε κατώτεροι, εμείς αντίθετα υποστηρίζουμε πως εκ γενετής και εξ’ αίματος είστε ανώτεροι». Ωστόσο, κι οι ίδιοι οι Ναζί θα είχαν εκπλαγεί βλέποντας τους Έλληνες νεοναζιστές να μάχονται υπέρ ρατσιστικών αντιλήψεων! Για τους θεωρητικούς του ρατσισμού της ναζιστικής Γερμανίας, η Ελλάδα υπήρξε, πριν μερικές χιλιετίες, μια γερμανική αποικιακή ζώνη που όμως τελικά καταστράφηκε βιολογικά λόγω του «εξανατολισμού» της.

Όταν το 1941 το τρίτο Ράιχ προσάρτησε την Ελλάδα, οι γερμανοί δημοσιογράφοι έγραφαν πόσο απογοητευμένοι και ντροπιασμένοι ένιωθαν από τη χαμηλή φυλετική ποιότητα των Ελλήνων. Η βία της Κατοχής καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις φυλετικές και ρατσιστικές απόψεις.

έγινε από την Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή γύρω στα 1930: «o φασισμός», γενικός όρος για όλα τα αντιδραστικά δικτατορικά κινήματα, είναι το ύστατο καταφύγιο μιας αστικής τάξης που βρίσκεται σε απόγνωση για να σώσει την κυριαρχία της και να διατηρήσει τα ποσοστά κέρδους που είχε πριν από την κρίση.

Α: Για τους Ναζί, ο κομμουνισμός είναι δούρειος ίππος των Εβραίων συνωμοτών. Από την άλλη, για τους κομμουνιστές ο φασισμός είναι μια εφεδρεία του καπιταλισμού που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που η αστική δημοκρατία αποτυγχάνει. Πώς αντιλαμβάνεστε τις δύο αυτές αντιλήψεις; Είναι έγκυρες; Κι αν όχι, τότε ποια θεωρείτε ότι έχει μεγαλύτερη βάση και γιατί;

Οι ιστορικοί έδειξαν ότι αυτό το σχέδιο ήταν απλοϊκό και καθοδηγούμενο από την ιδεολογία. Αφενός ο φασισμός και ο ναζισμός δεν συνοψίζονται κάτω από τον ίδιο γενικό τίτλο και αφετέρου γνωρίζουμε, εδώ και πολύ καιρό, ότι ο ναζισμός δεν ήταν μόνο μια συνειδητή συνομωσία της ελίτ να διατηρήσει την κυριαρχία της.

J.Ch.: Οι Ναζί έχουν μια φυλετική θεώρηση του κομμουνισμού, όπως άλλωστε κάθε πολιτιστικού ή πολιτικού φαινομένου. Στα μάτια των Ναζί, ο κομμουνισμός είναι μια παγκόσμια, εξισωτική ιδεολογία που μόνο από τους Εβραίους θα μπορούσε να έχει εφευρεθεί, καθώς αυτοί υπηρετούν κάθε θεωρία ισότητας προκειμένου να καταστρέψουν τις φυλετικές αυτοκρατορίες που έχουν ιδρυθεί πάνω στην ανισότητα. Από αυτή την οπτική, ο κομμουνισμός είναι για τον σύγχρονο κόσμο ότι ήταν ο χριστιανισμός για τον αρχαίο: ο χριστιανισμός, μήνυμα παγκοσμιοποίησης και ισότητας, κατέστρεψε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία όπως ο μπολσεβικισμός ετοιμάζεται να κάνει στο Ράιχ αν αυτό δεν αντιδράσει κατάλληλα. Η κομμουνιστική αντίληψη του ναζισμού είναι αντιθέτως πολιτική και πολιτιστική και όχι βιολογική και φυσική. Η εν λόγω θεώρηση

Α: Στην Γαλλία πραγματοποιούνται μαθητικές κινητοποιήσεις για την απέλαση δύο αλλοδαπών μαθητών. Την ίδια ώρα, υπάρχει μια σαφής άνοδος του κόμματος της Λεπέν και της ξενοφοβίας. Τελικά σε ποια πραγματικότητα πατούν τα πόδια της γαλλικής δημοκρατίας; J.Ch.: Οι αξίες της ελευθερίας και της αδερφοσύνης έχουν μακρά μαθητεία στη Γαλλία. Έχουν διακηρυχθεί εδώ και πάνω από δυο αιώνες και ήδη από τη δεκαετία του 1880 διδάχτηκαν συστηματικά από το σχολείο της Δημοκρατίας μας. Υπήρξαν σίγουρα και αποτυχίες, όπως στο Βισύ, αλλά συνολικά μπορούμε να πούμε πως η γαλλική κοινωνία, παρά τις τρέχουσες εντάσεις λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι μια από τις πιο ανοιχτές κοινωνίες του κόσμου: στη Γαλλία τα ποσοστά γάμων ανάμεσα σε Γάλλους και ξένους, ανάμεσα σε λευκούς και μη λευκούς, είναι από τα πιο υψηλά στον κόσμο. Η βάση της Γαλλικής Δημοκρατίας είναι σταθερή.

anapnefstiras.gr

Ανατομία της Δεξιάς Του Ναπολέοντα, Λιβαδειά

Αν και η πολιτική γεωγραφία, που συμβατικά αντιπροσωπεύεται από τους όρους «Δεξιά» και «Αριστερά», θεωρείται ξεπερασμένη, το σχήμα αυτό ασκεί ακόμη γοητεία και κυριαρχεί στις συζητήσεις της καφετέριας. Τι εννοεί κάποιος όταν αναφέρεται στη λέξη «δεξιός»;

Αναμφίβολα, οι λέξεις παίρνουν άλλη σημασία ανάλογα με το στόμα που τις εκστομίζει. Λόγου χάρη, αλλιώς εννοεί την «ηθική» ο Πλεύρης, αλλιώς ο π. Γεώργιος Πυρουνάκης. Ωστόσο, υπάρχει κοινός τόπος; Σίγουρα, ο όρος «δεξιός» χαρακτηρίζει ανθρώπους που επιλέγουν μια συντηρητική στάση ζωής ενώ απεχθάνονται τις (έντονες) αλλαγές και την επαφή με το διαφορετικό. Επίσης, αποδέχονται ανθρώπους ως αυθεντίες, αρκούνται σε διαβεβαιώσεις (πολιτικής ή θρησκευτικής) σωτηρίας, ενώ υιοθετούν από τα πρώτα τους τη στερνή 28

anapnefstiras.gr

γνώση: «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ», αρά γιατί να προσπαθούμε; O Δεξιός προσπάθησε να πετύχει τη συνύπαρξη ενός ανοικτού (φιλελεύθερου) οικονομικού συστήματος και ενός κλειστού κοινωνικού συστήματος. Σε κοινωνικό επίπεδο, είναι άνθρωπος που θα κάνει φιλανθρωπίες στέλνοντας SMS σε τηλεμαραθώνιο, στέλνοντας ρούχα στην Εκκλησία τα Χριστούγεννα αλλά εξαιρετικά δύσκολα θα έκανε bazaar αλληλεγγύης τον Φλεβάρη ή τον

Ιούνιο μοιράζοντάς τα με τα χέρια του. Σίγουρα θα «έκοβε πίτα» με φιλανθρωπικό σκοπό προσκαλώντας δήμαρχο, παπά και κάποιον απ’ την Περιφέρεια για να χαιρετίσουν την εκδήλωση. Πέραν από την περιγραφή του «μέσου» Δεξιού, υπάρχει και ο ακροδεξιός που θεωρεί την κοινωνική ομάδα που ανήκει ως «ανώτερη» και τις υπόλοιπες είτε κατώτερες (βλ. Πακιστάν, Νιγηρία κα), είτε απλώς κομπλεξικές καθώς «μας μισούν γιατί είμαστε απόγονοι του Πλάτωνα, βλέπε Κίσινγκερ» και «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εκείνοι έτρωγαν βελανίδια». Επίσης, συνηθίζεται να μπλέκει τον Σταυρό της Αγάπης και της Ειρήνης με το όπλο, τον πόλεμο και το μίσος, ενώ παράλληλα θεωρούν ότι το Ισλάμ είναι μια σιωνιστική συνομωσία για την εκδίκηση των Σημίτων δια της αλληλοεξοντώσεως των αλλοθρήσκων. Η κατηγορία αυτή νιώθει έντονα την ανάγκη της καθοδήγησης. Δηλαδή, αναθέτει άβουλα, ως στρατιώτης, τον καθορισμό της ζωής του σε αρχηγούς, κόμματα και φιγούρες που υπόσχονται σωτηρία.

ανέλιξης και αλληλοσφαγοβοήθειας. Κυκλώματα ρουσφετιού και αναπαραγωγής του νεοραγιάδικου πελατειακού κράτους. Προφανώς, εξανίστανται κάθε φορά που ακούν για συμπτώματα διαφθοράς και ζητούν την καταδίκη τους αλλά συνεχίζουν δουλικά να αναπαράγουν στην εξουσία τους ενορχηστρωτές της διαπλοκής. Στην ανάγκη, θα σκύψουν το κεφάλι στον πάσα ένα κομματάρχη για να κάνουν τη δουλίτσα τους, καθώς «εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο»; Το τρίτο μέρος των συμβατικά αποκαλούμενων «δεξιών» είναι οι νεοφιλελεύθεροι. Αποτελούν ένα μορφωμένο –με όρους εξειδίκευσης– πλήθος νέων κυρίως ανθρώπων που έχουν σιχαθεί το δημόσιο-μπουρδέλο, το οποίο συνδέουν αφενός με τον διεφθαρμένο δικομματισμό και αφετέρου με την Αριστερά. Ωστόσο, υποδιαιρούνται σε μισάνθρωπους (βλ. Τζήμερος) και στους θιασώτες μιας πραγματικής δυτικής φιλελεύθερης αστικοδημοκρατικής καπιταλιστικής κοινωνίας (βλ. Μιχαλόπουλος).

Το τελευταίο κομμάτι, στο σημερινό ελληνικό παράδειγμα, εξαντλείται έντονα σε ακροδεξιά κόμματα π.χ. το ΛΑΟΣ ή σε νεοναζιστικά (που προπαγανδίζουν εξαιρετικά αποτελεσματικά για το αντίθετο), όπως π.χ. η Χρυσή Αυγή, ενώ ένα μέρος τους συναντάται στη ΝΔ και βρίσκει έκφραση μέσα από την ομάδα Σαμαρά (Λαζαρίδης, Μπαλτάκος, Φαήλος κα).

Μια περαιτέρω υποδιαίρεση των τελευταίων είναι ο διαχωρισμός σε εκείνους που αποδέχονται την κλεπτοκρατία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ως αυτονόητη δράση των ισχυρών και εκείνους που αν και βλέπουν το κέρδος ως πρωτεύοντα παράγοντα κινητοποίησης, ωστόσο θέτουν ελάχιστα κοινωνικά όρια για τις μεθόδους επίτευξής του.

Ένα σημαντικό μέρος των υπολοίπων «δεξιών» αποτελείται και από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται αριστεροί. Είναι άνθρωποι που εντάσσονται σε ομάδες

Συνεπώς, με τη συμβατική χρήση των όρων της πολιτικής γεωγραφίας συνάγεται το συμπέρασμα ότι είτε 9 στους 10 Έλληνες είναι Δεξιοί, είτε ότι η χρήση αυτή δεν έχει πια νόημα.

anapnefstiras.gr

Το τραγούδι Εγώ σκάλιζα τις μέρες Έβαφα τα σύννεφα στον ουρανό Ρύθμιζα τις θερμοκρασίες της πραγματικότητας Και έστρωνα κόκκινα ευφάνταστα χαλιά να περπατήσεις Κόλλαγα τις πολυκατοικίες Τη μία δίπλα στην άλλη Με μεγάλη προσοχή Και άφηνα χώρο για τα μικρά δρομάκια Με κίτρινες λάμπες μου άρεσε να τα φωτίζω Δέντρα φύτρωναν μέσα από την ψυχή της ασφάλτου Έφεραν καρπούς και άνθη Άγνωστους στην πόλη που μετοικίσαμε Και χάριζαν εθιστικές μυρωδιές στους απαίδευτους Έβαζα τις σκέψεις άτακτα να στέκονται στα πρεβάζια Δίπλα από γλάστρες δυόσμου και υάκινθου Οι κουρτίνες στα παράθυρα πότε ελαφριές και αέρινες πότε βαριές και αγκυλωμένες Για χάρη της ποικιλίας των συναισθημάτων Έφτασε η ώρα, βράδιασε Και αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες Τώρα εσύ πρέπει να τραγουδήσεις Κοίτα τι όμορφα τα έφτιαξα όλα Πουλιά να πετούν μέσα από το στόμα σου Έπειτα γαντζώνονται στους ώμους μας

Και να σβήσουν επικά Να κλείνεις τα μάτια Να τραγουδάς Να γέρνεις αργά το κεφάλι πίσω Τα χέρια σου να χαιρετούν το ικρίωμα Να τραγουδάς Σιωπή παντού, γαλήνιο έρεβος Να τραγουδάς Για αυτό το λιτό γύρισμα του κεφαλιού Θάνατος και έρωτας αγκαλιά Να τραγουδάς Το χαμόγελο όλων των γυναικών στα κλειστά σου μάτια Να τραγουδάς Τα δάχτυλα όλων των ανδρών, χαϊδεύουν το πρόσωπό σου Να τραγουδάς Μέλι και γάλα τρέχει ανάμεσα από τα δόντια σου Κυλάει στον λαιμό Πλημμυρίζει τον κόρφο σου Κατατρέχει το στήθος σου Να τραγουδάς Μυστικά να τραγουδάς πολλά μυστικά. Δήμος Μήλιος, Θήβα

Θύμισέ μου Κάποιες νύχτες σαν και αυτές -είναι αλήθειαυπήρξαν για εμάς, για αυτήν τη στιγμή, παίξανε θέατρο στον ήλιο να μην ξημερώσει ποτέ. Βάλανε τους ήχους οι νύχτες, τα βήματα περαστικών, τον ήχο της βροχής και μιας βαριάς ανάσας. Ακόμα και τον πόνο ενός παλιού τρένου -αυτόν τον ήχοπου έχει τόσα στην πλάτη του μα στο πέρασμα του χρόνου 30

anapnefstiras.gr

φθείρεται. Του ψιθύρισε για κάθε λάθος για κάθε πάθος για κάθε τέλος της ζωής του. Μα αυτός επέμενε -εκεί στεκόταν“όπως οι νύχτες γεννιούνται για όσους βλέπουν έτσι και εγώ ένα ξημέρωμα γεννήθηκα για εσένα”

Μάνος Μαλέσης, Θήβα

Του Θανάση Τσιμπερδώνη, Αθήνα

anapnefstiras.gr