16STANDARDSMA4KU68TAS37(2552)Added Accounting Standard.pdf

70 การวัดมูลค่า ประมาณการที่ดีที่สุด (ย่อหน้าที่ 36-44) 1. กิจการต้องรับรู้ประมาณการหนี้สินด้วยประมาณการที่ดีที่สุด ประมาณการที่ดีที่สุด คือ จานวน ที่สมเหตุสมผลที่กิจการจะจ่ายเพื่อชาระภาระผูกพันหรือโอนภาระผูกพันให้กับบุคคลที่สาม ณ วันสิ้นรอบระยะเวลารายงาน โดยทั่วไปมักจะเกิ ดการประมาณการสูงเกินไป แต่ถือเป็น ประมาณการที่ดีที่สุดได้ โดยดูที่ความสมเหตุสมผล 2. กิจการประมาณรายจ่ายจากดุลยพินิจของฝ่ายบริหารและกิจการประกอบกัน 3. เนื่องจากมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับจานวนที่จะรับรู้เป็นประมาณการหนี้ สิ้น กิจการจึงต้องใช้ หลายวิธีในการประมาณการ เพื่อให้เกิดความเหมาะสมมากที่สุด 4. กิจการยังคงต้องพิจารณาถึงรายจ่ายที่เป็นไปได้อื่นๆ หากพบว่ารายจ่ายที่เป็นไปได้อื่นๆเกือบ ทุกจานวนมีระดับสูงกว่าหรือต่ากว่าจานวนรายจ่ายที่น่าจะเกิดขึ้นที่สุด ประมาณการที่ดีที่สุด ของหนี้สินจะเป็นจานวนที่สูงกว่าหรือต่ากว่าดังกล่าว 5. กิจการต้องวัดมูลค่าประมาณการหนี้สินก่อนหักภาษีเงินได้ เพราะผลกระทบทางภาษีและการ เปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะต้องปฏิบัติตามมาตรฐานการบัญชี ฉบับที่ 12 เรื่อง ภาษีเงินได้ 6. ในการประมาณการหนี้สินกิจการต้องพิจารณาถึงความเสี่ยงและความไม่แน่นอนที่อาจเกิดขึ้น 7. การปรับปรุงความเสี่ยงอาจทาให้จานวนของหนี้สิ้ นที่ถูกวัดมูลค่าสูงขึ้น ดังนั้น กิจการต้องใช้ ดุลยพินิจอย่างระมัดระวังเมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่แน่นอน เพื่อที่จะไม่ทาให้รายได้หรือ สินทรัพย์แสดงด้วยจานวนที่สูงเกิน ไป และทาให้ค่าใช้จ่ายและหนี้สินแสดงด้วยจานวนที่ต่า เกินไปอย่างไรก็ตาม ความไม่แน่นอนไม่ใช่เหตุผลที่จะนามาสนับสนุนเพื่อประมาณจานวน ประมาณการหนี้สินให้สูงเกินควรหรือเพื่อรับรู้หนี้สินด้วยจานวนที่สูงเกินจริง มูลค่าปัจจุบัน (ย่อหน้าที่ 45-47) ตามทฤษฎีแล้วหนี้สินควรจะวัดด้วยมูลค่าปัจจุบัน (Present Value) ของเงินสดที่จะจ่ายชาระ ในอนาคต หรือแสดงในราคาที่หักเงินสด (Discount Amount) หรือค่าเทียบเท่าเงินสดที่ จะจ่ายใน อนาคต แต่ในทางปฏิบัติหนี้สินหมุนเวียนมักจะบันทึกบัญชีและแสดงในงบแสดงฐานะการเงินด้วย