IZARREN HAUTSA.ANAITASUNAIKASTOLAKO IPUIN BILDUMA 5B.2016-2017

Izarren hautsa egun batean bilakatu zen bizigai, Hauts hartatikan uste gabean noizpait ginaden gu ernai Eta horrela bizitzen gerasortuz ta sortuz gure aukera Atsedenik hartu gabe lana eginez goaz Aurrera Kate horretan danok batera gogorki loturik gaude.

2016-2017 ANAITASUNA IKASTOLA

Baziren behin bi mutil, bat Aimar deitzen zen eta bestea Mikel. Biei gustatzen zitzaizkien gauza berdinak eta unibertsoa zein beraien gai gustukoena.

Aimarrek ile horia eta begi berdeak zituen. Oso azkarra zen eta 30 urte zituen. Espazioan lan egiten zuen eta bakarrik bizi zen, ez zegoen ezkonduta. Mikelek ile beltza eta begi urdinak zituen. Ez zen Aimar bezain azkarra eta 28 urte zituen. Espazioan lan egiten zuen ere eta hau ere bakarrik bizi zen.

Aimarri misio bat onartu zioten, Jupiterra joan eta bertan ikurrina jarri.

Aimarrek birritan pentsatu gabe bertara joatea erabaki zuen.

Bertaratzeko erabili zuen ontzia “Asa� deitzen zen. Aimar joan zen espaziora baina horretarako zulo batetik eta Marten berehala agertu ziren. Heldu zirenean, gaizki lurreratu eta ontzia apurtu egin zen eta berak mina hartu zuen. Aimar saiatu zen ontzia konpontzen, eta lortu zuen baina estralurtar batzuk agertu eta ez zioten handik ateratzen uzten. Aimarrek gauza bat pentsatu zuen, tontakeriak eginez estralurtarrak distraitzea.

Horrela lortu zuen beraietaz libratzea .Korrika batean ontzian sartu eta saiatu zen Lurrera iristea baina bidean asteroide batekin talka egin eta hil egin zen.

AIMAR JUARISTI DE CABO

Bazen behin 1932. urtean ilargian gertatu zen istorio bat. Zeuden Ramon,Pedro eta Maitane. Ramon estralurtar bat zen, oso-oso abenturazalea eta 18 urte zituen. Pedro, beste estralurtar bat zen, oso alaia eta oso altua 20 urte zituena.Maitane estralurtar bat zen, bera oso formala eta oso alaia zen eta 13 urte zituen.

Lur planetara etorri nahi zuten eta Pedrok esan zuen: - Joango al gara lurra bisitatzera?

Maitanek eta Ramonek esan zuten: -Oso ideia ona! Goazen!!!!

Ontziarekin abiatu ziren baina topo egin zuten Marterekin , eta esan zuen Ramonek: - Goazen planeta hau bisitatzera!

Eta esan zuen Maitanek: - Pedrok nahi badu bale, nik bai nahi dut joan ikustera.

Ondoren erantzun zuen Pedrok: - Bale joango gara ikustera!

Joan ziren ikustera eta estralurtar txarrak zeuden eta kendu zieten bere ontzia eta orduan esan zuten denok: - eeeeezzzzzz!!! ekarri gure ontzia oraintxe bertan!!!!!

Eta joan ziren ontziarekin.

Aurkitu zituzten estralurtar batzuk onak zirenak,eta beste ontzi bat eman zieten eta esan zuten: -eskerrik asko!!!

Eta joan ziren lurra bisitatzera.

AIMAR SANTIAGO

Futbola unibertsoan Unibertsoa oso bakarrik

sentitu eta

oso aspertuta zegoen. Pentsatzen eta pentsatzen hasi zen eta ondoren ideia bat etorri zitzaion burura ,planetek nola mugitzen ziren aztertuko zituen.

Hau egiten hasi zen baina berehala konturatu zen oso aspergarria zela eta geroago beste ideia bat bururatu zitzaion. Berak ezin zuela futbolean jokatu baina ikusi bai, orduan esan zuen: -planetak! nahi al duzue futbol partida bat jolastu?

Ilargia baloia izango da,Jupiter zelaia, Eguzkiak argia emango digu eta ni epailea izango naiz.

Gaur egun, larunbatetan, futbol partida bat jolasten dute, txikiak handien kontra. Baina hori bai, baloia aldatu behar izaten duten gutxika,

ilargia zorabiatu egiten

delako.

Orain unibertsoa ez dago bakarrik, ez triste, ezta bazterturik ere. Orain denak batera daude, pozik , eta inoiz ez dira aspertzen .

Aiur â˜şrmaetxea

Egun batean 2006ko urtarrilak 3an “Fantasia� herriko erdigunean Ane izeneko neskatila bat, 13 urtekoa, bizi zen. Ile beltza eta kizkurra zuen, begi ertainak eta urdinak zituen, oso ona zen eskubaloira jolasten, baina bere jolas gustukoena saski baloia zen. Ane oso alaia zen, eta oso sentimentala ere. Xabier bere lagun onena zen eta 14 urte zituen. Ile beltza zuen, begi handiak eta marroiak zituen, eta betaurrekoak erabiltzen zituen. Xabierri futbola gustatzen zitzaion. Mutikoa, oso maitekorra eta alaia zen.

Anek bere urtebetetzea ospatuko zuen Fantasia izeneko herri honetan eta Xabierri gonbidatu zion.

Xabier eta Ane saskibaloira jolasten zeuden, eta bat-batean kanasta sartu zuenean desagertu egin zen Xabier.

Eta Anek esan zuen: -Eta Xabier non dago?

Korriketan Anek esan zion bere amari eta aitari: -Ama, aita, Xabier desagertu egin da!

Urtebetetzea ospatzen zegoela, pastelean zeuden kandelak piztu eta desio bat eskatu zuen, eta handik minutu batzuetara herensuge bat agertu zen. Hirurak batera herensugearekin joan ziren Marte planetara Xabierren bila.

Marte planetan estralurtar asko zeuden, eta Xabier bertan aurkitu zuten bere dragoi magikoarekin jolasean. Ordu batzuk pasata berriro Lur planetara abiatu ziren.

Azkenik Xabier eta Anek festa oso polit bat ospatu zuten, eta oso ondo portatu ziren.

Hala bazan ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila Ermuko plazan.

ANDONI RUIZ GOMEZ

Behin batean 2012ko ekainak 20ean, Erik eta Maialen Ermuko parke batean zeuden jolasten eta baloia errekara jausi zen. Etxera joan eta amak esan zien hurrengo egunean hondartzara joango zirela,ondoren erosiko zutela baloi berri bat.

Hurrengo egunean hondartzara joan ziren. Eta baloia ikusi zuten baina baloiaren azpian zulo beltza zegoen eta Erik ez zen konturatu eta barrura eraman zion, espaziora. Bat-batean eraman zion berriro hondartzara eta amari kontatu zizkion hainbat gauza, espazioan egon zen bi egunak kontatzen egon zen.

30 urte geroago, Erik eta Maialenek espaziora nahi zuten bidaiatu.

Espaziora joan ziren izarrak ikustera baina bidaian ez zeukaten gasolinarik baina gogoratu zen erregai gehiago zeukala eta atera zuen. Bota zuen eta ilargira ailegatu ziren.

2 aste ondoren bueltatu ziren eta bere amari kontatu zion guztia eta bere aitari ere. Azkenik baloia berreskuratu zuten.

Handik egun batzuetara etxeko atean gizon bizardun bat azaldu zen.

Honek baloiagatik galdetu zuen eta ea museo batean jartzeko aukerarik zegoen galdetu zien. Orduan Erik-ek galdetu zuen: - baina non dago museo hori?

- Madrilen--esan zion.

Handik aurrera beraien baloia Madrilgo astronomia museoan jarri zuten, eta Erik eta bere familia osoa, erabat harro zeuden. Azkenean baloia oso famatu bilakatu zen mundu osoan.

ANER LOPEZ PINZOLAS

Bazen behin 3016.urtean, esne bidean, Imanol deitutako Lurreko detektibe inter galaktiko bat. Ile beltza eta begi marroiak zituen eta bere luparekin joaten zen toki guztietara. bere altuera 1,89mkoa zen eta 43 zituen.

Juan azal berdeko Saturnoko estralurtarra zen, ez zuen ia ilerik eta oso baxua zen, gutxi gora behera 1,05 metro neurtzen zituen soilik. Lau beso eta hiru hanka zituen.

Juanen ama ez zen oso altua ere, hiru beso eta lau hanka zituen, baina bera Jupiterrekoa zen. Paulek gutxi gora behera Imanolen altuera berbera zuen, Saturnokoa zen baina Imanolen itsura handia zuen.

Egun batean Imanol bere bulegoan zegoen, eta norbaitek atea jo zuen -Sartu — Imanolek. Jupiterreko neska bat sartu eta esan zuen: -Nire semea desagertu egin da- Imanolek mahaitik hankak kenduz.

-Hori egia ahal da? nola deitzen da zure semea?

-Juan deitzen da.

-Zer planetan desagertu egin da?

-Saturnon. Bera Saturnon zegoen.

-Hori noiz?

-Atzo gauean, Martzial parkean.

-Ondo. Goazen!

Saturnora iritsi zirenean, Martzial parkean Juanen mugikorra zegoen eta han zegoen mutiko batek galdetu zuen: -Imanol, lagundu ahal dizut?

-Lehenengo, nola deitzen zara?

-Ni Paul deitzen naiz, badakik pixka bat kasuari buruz ni han nengoen eta.

-Ondo ba!

Egun batean lan kontuengatik Paulen etxera joan ziren.

-komunera noa — Paulek -ondo da. Esan zuen Imanolek. Baina bat batean Imanolek oihu batzuk entzun zituen eta zer gertatzen zen begiratzera joan zen. Juan bertan zegoen. Bere eskua hartuz, atera iritsi ziren. Orduan Paul-ek hankan tiro bat eman zion baina zoritxarrez hanka egin zuen.

Bi aste geroago Saturnoko ospitaletik ateratzean, Paulek atea zabaldu eta hankan tiro bat eman zion.

Eskuburdinak jarri eta kartzelara joan zen.

Ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila Ermuko plazan.

ARITZ NARBAIZA ARRONDO

Bazen behin Blazikowzki izeneko gizon bat altua, begiurdinak eta ile motza zituen, oso jatorra zen ere.

Blazikowzki komandantea kaletik zebilela NASA-k deitu zion bi aste pasata tximino batekin Martera joan behar zela esanez. Esan ziotenez tximinoa oso iletsua eta barregarria zen.

Bi aste horietan komandantea entrenatzen zebilela tximino bat agertu zen eta esan zioten tximino horrekin Martera joan behar zela. Orduan komandanteak esan zuen: -tximino honek tentela dirudi!

Orduan tximinoarekin entrenatu zen. Azkenengo egunean pasio bat ematera joan ziren biak. Kaletik zihoazela tximinoa hitz egiten hasi eta esan zuen: -Parkera joan nahi dut!

Momentu horretan komandanteak esan zuen: -Goazen parkera bai!

Parkean, oso ondo pasatu zuten baina etxera joateko ordua zen.

Hurrengo egunean 1810eko apirilak 4ean Espaziora joateko ordua iritsi zen. Espazio-ontzian sartzen dira eta 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1,0 aurrera!!!

Bikotea espaziora abiatu zen eta hamar ordu pasa ondoren Martera heldu ziren.

Martera ailegatu zirenean, lehenengo, arropa bereziak jantzi zituzten, ikerketa poltsak hartu eta guztia ikertzen hasi ziren.

Han zaborra aurkitu zuten ere animali txiki-txiki batzuk ere.

Dena aztertu eta gero, Marteko beste puntan, Estralurtarrak aurkitu zituzten. Hauek, berdeak eta itsusiak ziren. Baina komandantea eta tximinoa ikusi zituztenean harrapatu egin zieten eta pistola arraro batzuekin geldiarazi zituzten.

Efektua pasatu zitzaienean konturatu ziren harrapatuta zeudela. Kartzela antzeko batean sartuta zeuden.

Komandantea Marteko erregearekin hitz egiten saiatu zen, baina erregeak ezetz esan zuen. Tximinoak komunera joan nahi zuela esan zuen eta komunera joan zen, momentu hau aprobetxatuz, komandanteari salbatu zion.

Animalia, estralurtarrekin hitz egiten hasi zen eta dena konpondu zuten.Orduan, tximinoak erabaki zuen Marten bizitzera geratuko zela. Komandantea aldiz, etxera itzuli zen.

ASIER OCARIZ VITAL

Bazen behin mutiko bat Oier deitzen zena.Oier kaletik zihoan,eta bat batean Oierrek mutil bat ikusi zuen,teleskopio batekin zeruari begira,eta pentsatu zuen: -Ba nik ere teleskopio batekin gauza berriak aurkituko ditut!

Orduan Oier dendara joan zen eta dendariak esan zion ez zitzaiola bat ere geratzen eta Oier negarrez hasi zen. Bere amari esan zion eta amak lagundu zion beste bat aurkitzen eta teleskopio automatiko bat egitea bururatu zitzaion.

Hurrengo egunean bere amamaren etxera joan zen eta ordenagailu bat erosi zion. Orduak pasatzen zituen teleskopioen informazioa begiratzen, oraindik ez zeukan bat ere argi nondik hasi behar zen teleskopio hura egiteko.

Egun bat geroago, eskolatik ateratzean, etxe ondoko parkera joan zen jolastera. Bat batean, interneten askotan ikusi zuen gizon bat ikusi zuen banku batean eserita, ezin zuen sinetsi bere begiek ikusten zutena.

Orduan beragana hurbildu eta galdetu zion: - Nik zuri interneten ikusi zaitut.

Oier orduan konturatu zen teleskopioa asmatu zuen pertsonarekin hizketan zegoela. Galileo Galilei zen!Oier Erabat urduri zegoen. Hainbat ordutan elkarrekin hitz egiten egon ziren.

Hurrengo egunean Galileo Galileiren etxera joan zen eta bere teleskopio automatikoa lagundu zion egiten eta arrakastaz bukatu zuten.

Azkenean Oier oso famatua bilakatu zen mundu guztian.

ENEKO VAZQUEZ

DESTINI ETA IBAI 2064 urtean, Marte planetan estralurtar bakar bat bizi zen, Destini deitzen zena. Destini oso berezia zen, fisikoki, oso altua eta argala, ile gabeko buru haundia, begi handi handiak eta sudur motza eta txikia zeukan, oso alaia zen, lagunak edukitzea gustatzen zitzaion, haiekin futbolean jolasteko, eta irakurtzea ere asko gustatzen zitzaion.

Urte berdinean, Lur planetako herri txiki batean lurtar bat bizi zen, Ibai deitzen zena. Ibai.ek 10 urte zituen, oso mutiko bakartia zen, eta ez zituen lagunik. Asko gustatzen zitzaion futbola, baina ezin zuen inorekin jolastu.

Ibai oso altua zen, ile motza, begi txikiak, eta sudur luzea.

Destinik ez zeukan lagunik bere planetan eta bere ametsa Lurrera joatea zen baina ez zekien nola. Egun batean bere etxerako bidean ontzi espazial bat aurkitu zuen. Badirudi, ontzi hori lurreko bi astronautek utzi zutela, Marte aztertzen zuten bitartean.

Destinik, Lurrera joateko gogo asko zituen, eta naiz eta gidatzen ez jakin, ontzira sartu zen.

-Bueno,gidatuko dut nere modura –esan zuen Destinik.

Ontzi espazialak, galaxian 10.000 buelta eman zituen. Lehenengo, Jupiterrera heldu zen, baina han ez zuen inor aurkitu, gero Saturnora heldu zen, eta han ere ez zegoen inor, gero Neputon ere, ez zuen inor aurkitu, eta azkenean Lurrera heldu zen bi urte geroago.

Lurrera heldu zenean, oso pozik zegoen. Eta mundua ikertzera joan zen, lagunak ahalik eta azkarren bilatzeko. Ibiltzen eta ibilitzen egon zen hiru egun eta gau, inor bilatu gabe. Triste jartzen ari zen Destini. Laugarren egunean, zientzialari bat aurkitu zuen. Oso harrituta gelditu zen, bere bizitza osoan ikusten zuen lehenengo lurtarra. Zientzalaria ere harrituta zegoen, berak ikusten zuen lehenengo estralurtarra!

Zientzalariak Destini harrapatu eta bere laborategira eraman zuen berarekin esperimentuak egiteko. Horretarako Destini kapsula handi baten atxilotuta sartu zuen. Zientzalariak argazkiak atara eta herriko egunkariari bidali zuen. Hurrengo egunean, egunkariaren titularretan agertzen zen Destiniren argazkia horrelako esaldiarekin: "ESTRALURTARRAK LURRA KONKISTATZERA DATOZ" Ibai oso harrituta gelditu zen egunkaria irakurri zuenean eta oso haserre Destini atxilotu zutelako.

Ibaik, Destini estralurtarraren laguna izan nahi zuen. Orduan, gau hortan, laborategira hurbildu zen, eta argiak itzalita zeundenean, laborategira sartu, eta harri handi batekin kapsula apurtzea lortu zuen.

Destini eta Ibai laborategitik irten eta mendi baten eskutatu ziren.

-Eskerrik asko-esan zion Destinik Ibairi.

-Ez da zergaitik- dio Ibaiek - Futbolera jolastea dakizu?- esan zion Destinik Ibairi.

- Bai!!! eta asko gustazen zait! hemen daukat baloi bat

Destini eta Ibai futbolera jolasten hasi ziren eta hortik aurrera lagunak izan ziren.

Eta ala bazan edo ez bazan zahar dadila Marte erdian eta atera dadila Ermuko plazan.

IBAI SAGARDUY

Egun batean txakur bat eta bi neska deitzen zen eta bi neskak Nahia eta Sara ziren.

Txakurrak unibertsotik bidaiatzea nahi zuen eta orduan gauetan beti izarrak ikusten zituen balkoitik eta beti imajinatzen zuen bera Marten zegoela salto handiak egiten.

Egun batean Sara ohetik jaiki zen eta Bat ikusi zuen balkoitik begira - Bat, zer ari zara balkoian zeruari begira bat?

- batek ez zuen erantzun eta etxe barrura sartu zen. Orduan Batek- sukaldeko ontzia buruan Sartu eta Sara harriturik geratu zen.

-astronauta izan nahi duzu!!!!-eta nahigabe Sara Nahiari esnatu zion. Nahia beraiek zeuden lekura hurbildu zen.

-Aizue ze iskanbila da hau! Ezin dut lorik egin!-erabat haserre.

-Batek astronauta izan nahi du – esan zuen Sarak.

- Benetan?!!!-Nahia harriturik.

Urte asko pasatu ziren geroztik. Sara, Nahia eta Bat NASAra joan ziren, bertan espazio-ontzia hartu eta unibertsora abiatu ziren. Sarari ez zitzaion gustatzen hango janaria baina Nahiari eta Bateri ordea bai .Egunak joan egunak etorri, hiru lagunak Marte planetara joan ziren. Planeta gorrian egin zuten egunak egin zituzten. Izugarrizko hotza egiten zuen egun batean, susmo txarra hartu zioten krater bati oso sakona eta iluna zelako. Hurrengo egunean kraterra aztertzeari ekin zioten. Arnesa jarri eta pixkanaka-pixkanaka jaisten hasi ziren linterna batekin. Sara lehenengo zihoan eta , guztia metalekoa zela konturatu zen. Bertan estralurtarren koadro asko zeuden eta azkenean estralurtar familia batekin topo egin zuten. Ama sukaldean zegoen, aita eta semea egongelan eta alaba bere

logelan liburu bat irakurtzen. Denak aho zabalik zeuden. Orduan alaba ikaratu egin zen eta garrasika hasi zen.

-Ama, aita gizakiak!

Orduan beraien etxeko ateak itxi egin ziren eta Sara Nahia eta Bat harrapatuta geratu ziren. Aitak galdetu zien: -zer egiten duzue nire etxean?-Barkatu baina krater honetan jausi gara eta ezin gara hemendik atera.

-orain hementxe gelditu beharko zarete gure esklabo.

- zergatik?

- Gizakiek ez dakitelako gu existitzen garenik eta bakean bizitzen jarraitu nahi dugu.

-Mesedez ez dugu ezer kontatuko- Sara ikaraturik.

Orduan ez zitzaien beste aukerarik geratu eta estralurtarren etxean geratu behar izan ziren.

Asteak pasatu zirenean Sara Nahia eta Bat etxetik ihes egitea lortu zuten. Ikararen ikaraz, Lurrera bueltatu ziren ez zioten ezan inori estralurtarrak existitzen direnik. Bat oso zaharra zen eta zoritxarrez hil egin zen.

Gaur egun Sara eta Nahia gauero balkoira ateratzen dira eta zerura begira egoten dira denbora luzaroan.

HALA BAZAN EZ BAZAN ZAR DADILA KALABAZAN ETA ATERA DADILA ERMUKO PLAZAN

IHINTZA ARRIAGA AMORROSTA

ALEX, ANDER ETA ANDERREN TXAKURRA Baziren behin bi mutiko Ander eta Alex deitzen zirenak. Anderrek txakur bat zeukan . Ander eta Alexek 22 urte zituzten, orduan pentsatu zuten espaziora joatea , beraz joan ziren Madrilgo NASAra txakurrarekin .

Madrilgo NASAra heldu zirenean 10 proba egin zituzten . Txakurrak ere egin zituen probak , geroago Ander, Alex eta Anderren txakurrari esan zioten proba guztiak ondo egin zituztela . Orduan Anderrek erabaki zuen bere txakurrari Tigre izena jartzea. Alex, Ander eta Tigreri bi profesional aurkeztu zizkieten . Profesionalak Josu eta Rober deitzen ziren, 30 urteko gizonak ziren baina arazo bat zegoen , Josuk errusieraz hitz egiten zuen eta Rober-ek ingelesez .Orduan Alex joan zen galdetzera ea ontzi barruan itzultzaile bat zegoen eta esan zioten Alexi bai zegoela .

Egunak pasa eta egunak etorri, espaziora joateko eguna ailegatu zen.

Denak oso beldurtuta zeuden, orduan ontzian igo ziren eta ontzia ti-ta batean aireratu zen . Txandaka pilotatzen zuten, lehenengo Alexek eta gero Ander-ek . 21 egun espaziora ailegatzeko egon ziren. Ailegatu zirenean Tigre zorabiatuta zegoen eta Martera abiatu ziren. Marten, Ander eta Alex jaitsi ziren ontzitik eta Tigre, Josu eta Rober-ekin geratu zen ontzian . Bi lagunak bi estralurtar ikusi zituzten , estralurtarrak lehengusuak ziren eta Arturo eta Ali deitzen diren. Estralurtarren lagunak egin ziren. Ondoren ontzira bueltatu ziren eta espaziora aztertzera joan ziren.

Aztertzen arin ziren bitartean, beste planeta bat aurkitu zuten eta orduan konturatu ziren Tigre galdu egin zela.

- Tigre galdu da – esan zuen Alexek harrituta. Orduan Ander negarrez hasi zen, minutu geroago bere laguna kontsolatzen hasi zen. Ondoren denok pentsatzen ari ziren eta orduan Josuk esan zuen ideia bat zeukala. Ideia

zen Martera berriro joatea eta Ali eta Arturori galdetzea. Martera abiatu ziren berriro eta hor bertan zegoen , Tigre, Ali eta Arturorekin .

Azkenik,denak bueltatu ziren Madrilera eta denok batera ondo bizi izan ziren. Erregeak onartu zuen estralurtarrak beraiekin bizi ahal zirela."Novel"saria irabazi zuten eta garaiko zientzialari famatuenak izan ziren,gainera, beraiei buruzko eleberri bat idatzi zuen Ermuko neska batek.

Eta ala bazan edo ez bazan sar dadila eta atera dadila Ermuko plazan.

IRAIA CARRASCO RODRIGUEZ

Antzinatik unibertsoa leku misteriotsua izan da gizakiarentzat.

1960. urtean, Donostia deitutako hiri batean, Itsaso eta Nahia deitutako bi biki jaio ziren, eta txikitatik espazioa eta unibertsoarengatik interesatuta zeuden. Egia esan Itsasoren lehenengo hitza unibertsoa izan zen eta Nahiarena espazioa.

• Uu…uuni… unibertsoa!! – Esan zuen Itsasok.

• Eee…ess… espazioa !! – Esan zuen Nahiak.

Nahiak begi handiak eta marroiak zituen, benetan politak! Ilea luzea zuen erdi marroia erdi horia, belarriak txikiak zituen, sudurra txikia, eta aho handia zuen. Barrutik alaia eta bihotz onekoa zen beti, laguntzeko prest.

Itsaso begi handiak, ile motza eta horia, belarri handiak, sudur handia eta aho txikia zituen . Barrutik oso maitagarria zen.

Egun batean Itsaso eta Nahia etxeko ondoko parkera joan ziren jolastera, korrika eta saltoka ari ziren.

• Ja, ja, ja... ezetz harrapatu! – Esan zuen Nahiak.

• Ja, ja, ja... ikusiko duzu – Esan zuen Itsasok.

Gero zabuetara joan ziren.

-Ni nago altuago! – Esan zuen Itsasok.

- Kontuz ibili -Esan zuen amak.

Eta bat-batean....

-AAAAAA – Oihukatu zuen Itsasok.

Hori entzuterakoan ama eta aita zer gertatzen zen ikustera joan ziren korriketan. Itsaso negarrez zegoen, bizkarra apurtu zuen. korriketan ospitalera joan ziren. Egun orretik aurrera Itsaso gurpildun aulkian ibili behar izan zen.

16 urte betetakoan Itsaso eta Nahiak teleskopioa asmatu zuten elkarrekin, tresna izugarria zen. Teleskopioarekin oso urrun zeuden gauzak ia zure ondoan ikusi ahal zenituen. Baina hori ez zen nahikoa Nahia eta Itsasorentzat, beraiek espaziora joan nahi zuten. Baina, Itsason bere egoeran ezingo zuen.

Beraien urtebetetzea heltzean Itsaso eta Nahiari espaziora joateko bidaia oparitu zioten, baina Itsasok ezin izan zuen espaziora joan .

Beraz, akordio batetara iritsi ziren: Nahia espaziora joango zen eta Itsaso Lurrean geldituko zen Nahiari behatzen eta beste gauza batzuk aztertzen.

Horrela egin zuten, egun batzuk eta gero Nahia espaziora joan zen eta Itsasok bere etxeko balkoian jarri zuen teleskopioa.

Egunak joan eta egunak etorri, Nahia ilargian saltoka eta gauzak aztertzen zegoen bitartean Itsaso egunero ordu erdi Nahia nola zegoen begiratzen zuen eta unibertsoko hainbat gauza aztertzen zituen. Ondoren, egun horretan zer ikusi zuten kontatzen ziren bata besteari telefono berezi batzuen bidez.

- Kaixo, ni gaur ilargian saltoka eta gauzak aztertzen egon nahiz eta zu? esan zuen Nahiak.

- Ni beti bezala, zu zer zauden egiten begiratzen eta mila izar ikusten egon nahiz – Esan zuen Itsasok aspertuta.

Nahiak egunero kontatzen zizkion gauza oso interesgarriak, eta berak beti berdina ikusten zuen.

Orduan, Itsasok berarentzako arropa berezia asmatu zuen, baina bere arropa egiten zegoen bitartean ez zion Nahiari begiratu eta ez zen konturatu Nahia arriskuan zegoela. Arropa bukatzean eta espaziora juteko momentuan, teleskopiotik begiratu zuen, baina ez zuen Nahia aurkitu, leku batera eta bestera begiratu zuen baina ez zuen aurkitu. Orduan, Itsaso espazio-ontzira igo eta espaziora joan zen Nahiaren bila. Lehenengo ilargira joan zen. Buelta batzuk eman zituen baina ez zuen Nahia aurkitu, gero inguruko planeta guztiak aztertu zituen. Azkenean planeta txiki batera heldu zen. Ontzitik jaitsi eta planeta hura aztertzen hasi zen.

Azkenean Nahia aurkitu zuen, Nahia gaixorik zegoen, denbora gehiegi egon zen ontzitik kanpo. Itsaso besoetan hartu zuen Nahiak eta bere ontzira eraman zuen. Bertan janaria eman zion eta Nahia gutxika gutxika sendatu egin zen. Ondoren planetari izena jarri zioten, Merkurio hain zuzen ere. Etxerako bidean beste planeta bat aurkitu zuten, honi Neptuno deitu zioten.

Azkenean etxera heldu ziren.

- Azkenean hemen - esan zuen Nahiak.

- Baaaaiiii azkenean hemen -errepikatu zuen amak. Egun horretatik aurrera beraien etxean bizi izan ziren lasai-lasai.

Eta ala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila Donostiako plazan.

LEIRE DE LA PEĂ‘A PALACIOS

Bazen behin Gau-argi izeneko talde txikitxo bat,astronauta taldea.

Jakin-minarekin zeuden ea espazioan bukaerarik zegoen, eta 2216ko abenduaren 3an bilera bat egitea erabaki zen .Bilera honetan unibertsora bidaia bat egitea erabaki zen .

Laura, neska ikertzailea zen, denera zegoena. Baxua, ezpain gorriak, sudur zapala, begi urdinak, esku txikiak eta ile beltz motza zuen.

Gidafina mutil azkarra zen baina era berean despistatua, ez zen gauza askotaz enteratzen. Ile luzea zuen, begi txiki beltzak, aho handia eta masail gorriak zituen.

Egunean bertan pentsatu eta, espaziora abiatu ziren . Bat-batean, galaxia batera hurbildu eta zurrunbilo batean sartzen direla sumatu zuten. Laurak orduan: -Honek itxura eskasa du! - erabat beldurturik.

Eta zurrunbiloaren eraginez gaixotu egin ziren. Ez zekiten zer egin baina oso makal zeuden. Bat-batean konturatu ziren ordenagailu bat zeukatela laguntzeko prest.

Ordenagailua nahiko astuna zen baina aldi berean atsegina, laguntzaile bikaina, eta jakintsua. Bere GPS- arekin etxe bat aurkitzea lortu zuten eta bertara joan ziren laguntza eske. Zorte handiz Izaki bat aurkitu zuten. Izakia han bizi zen, behin espazioa bisitatzera joan zen eta pila bat gustatu zitzaionez unibertsoan gelditu zen bizitzen.

Belar arraro batzuekin sendatzen lagundu zieten, baina arazo batekin aurkitu ziren, beraien familiek ez zeukaten Gau-argiren arrastorik eta oso arduratuta zeuden. Gauargi taldekoek horretaz enteratzean ,bizkor batean mezu bat bidali zuten ondo zeudela esanez.

Bidaia jarraitu behar zuten eta unibertsoan barrena abiatu ziren, baina bat-batean espazioaren bukaera garden baten kontra talka egin zuten.

-Arazo handi-handi bat dago! – esan zuen taldeko kide batek. Ordenagailua apurtu egin zen eta ez zekiten zer egin. Azkenean horma ikertzea pentsatu zuten. Oso interesgarria zen eta argazki kamera berezi batekin argazkiak ateratzen hasi ziren.

Pareta hura gustura ikertzen zeudelarik, konturatu ziren oso berandu zela eta penaz etxeratu ziren ondorio garbirik atera gabe.

Herrira heltzean oso ondo hartu zituzten. Pila bat elkarrizketa eta galdera egin zizkieten. Oso pozik zeuden baina aldi berean oso nekatuta ere. Etxera heldu eta jarraian ohera sartu ziren. Guztiek bidaiarekin lotutako amets politak izan zituzten.

Libe Areitioaurtena Txurruka

CELDA ETA TOBIREN HISTORIOA.

Istorio hau 1987 Urriak 3-an gertatu zen .

Baziren behin bi txakur, Celda eta Tobi . Celdak urte 1 zeukan , berari pilotarekin jolastea gustatzen zitzaion , bera barrutik txakur oso argia zen , eta kanpotik dalmata bat zen , oso polita , baina oso desordenatua zen . Bere jabeak oso ondo portatzen ziren berarekin . Tobik urte 1 zeukan ere , berari frisbiarekin jolastea gustatzen zitzaion , bera barrutik oso tontoa zen eta kanpotik dalmata bat zen ,oso polita , baina oso desordenatua zen.Bere jabeak oso ondo portatzen ziren .

Ondoren NASARA joan ziren txango bat egitera . Paseoa eman zuen bere jabearekin . Celda eta Tobi ontzi batean sartu ziren eta jolasten hasi ziren . Tobik botoi bati eman zion eta ontzia zarata egiten hasi zen eta eta Celda eta Tobi espaziora abiatu ziren .

Bi txakurrak oso triste zeuden eta gero botoi denei eman zieten eta ez zen ezer gertatu . Celda eta Tobi oso triste zeuden eta 2 ordutan Ilargian lur hartu zuten eta ez zekiten nola jaitsi.

Azkenean lortu zuten baina ezin izan ziren denbora gehiegi bertan geratu. Azkenik berriro ere ontzian sartu ziren .

Celda eta Tobi etxera abiatu zirenean oso pozik zeuden eta besarkada handi bat eman zioten beren jabeari eta ondo bizi izan ziren.

MAIALEN CORRALES MORENO

2020eko Urriak 5ean istorio hau gertatu zen Kalifornian. Mikel izeneko 10 urteko mutil bat bizi zen. Mikel, altua zen eta ile marroia eta aho handia zuen. Mikel oso jatorra zen eta kirol asko egiten zuen, gehien bat atletismoa gustatzen zitzaion. Bere anaia Ibai deitzen zen. Ibaik ere 10 urte zituen. Mikel baino baxuagoa zen, ile beltza, azal marroia eta aho txikia zuen. Jatorra eta alaia zen ere eta futbola asko gustatzen zitzaion.

Egun hartan Ibairen urtebetetzea zen. Mikelen oparia Ilargira bidai bat egitea izan zen eta asko gustatu zitzaion Ibairi. Kalifornia guztitik bilatu zuten MR.Volteon eta Ibaik galdetu zion Mikeli: -Non egongo da MR.Volteon?

Eta Mikelek erantzun zion: -Agian liburutegian egongo da.

Orduan biak liburutegira joan ziren. Heldu zirenean liburutegira, MR.Volteonekin aurkitu ziren. Orduan galdetu zioten MR.Volteoni: - Egingo zeniguke espazio-ontzi bat mesedez?

Eta MR.Volteonek erantzun zien: -Noski baietz bikote.

Espazio-ontzia amaitu zuenean, biek joan ziren erregaiz betetzera depositua. Orduan Mikel eta Ibai espazio-ontziaren barruan sartu ziren eta Ilargirantz abiatu ziren.

Ilargira heltzean erregairik gabe gelditu zirela konturatu ziren eta Mikelek galdetu zion Ibairi: -Nola gelditu gara erregairik gabe?

Ibaik erantzun zion: -Ez dakit, agian martetarrak izango ziren?

Mikelek erantzun zion: -Ez esan txorakeriarik!

Momentu hartan gauza arraroak ikusi zituzten urrunetik, orduan Ibaik esan zuen: -Ja! Orduan zer da hori?

Mikelek Ibairi barkamena eskatu zion eta Ibaik barkatu zion. Bat batean, Martetarrak korriketan hurbildu ziren bi anaiengana eta Mikel eta Ibai espetxeratu zituzten. Martetarrak azal berdea zuten, hiru begi, lau belarri, bi aho eta oso baxuak ziren. Oso maltzurrak eta lehiakorrak ziren. Berehala haien erregearengana eraman zituzten Mikel eta Ibai. Orduan erregeak esan zuen: -Etxera itzultzeko martetarren lehiaketa irabazi beharko duzue, baina kondizio batekin, itzultzen bazarete zuen planetara, han ezingo duzue esan gu existitzen garenik.

Mikel eta Ibaik onartu egin zuten erregeak esandakoa eta erregeak esan zien hurrengo egunean hasiko zela martetarren lehiaketa.

Hurrengo egunean erregeak lehiaketari hasiera eman zion, Mikel eta Ibaik kirol ezberdinak egin behar izan zituzten, Ibaik futbola, eskubaloia, saskibaloia eta padela egin zituen eta Mikelek atletismoa, gimnasia erritmikoa, eskupilota eta tranpolinetik salto egin zuen. Martetarrak era guztietako tranpak egin zituzten, oso tranpatiak baitziren. Ibaik futbolean irabazi zuen justu-justu, 5-4, eskubaloian 24-20 irabazi, saskibaloian 71-60 irabazi eta padelean 50-25 irabazi. Mikel atletismoan lehena izan zen 50 punturekin, gimnasia erritmikoan 100 puntu lortu zituen, eskupilotan 20-18 irabazi eta azkenik tranpolinetik salto egitean, 180 puntu eskuratu zituen. Azken puntuei itxaroten zeudela erregeak esan zuen: -Bihar esango dizkizuet azken puntuak.

Hurrengo egunean estadiora joan ziren eta erregeak esan zuen.

-Gizakiak irabazi dute 500-127. Etxera bueltatu ahal zarete baina gogoratu ezin duzuela ezer esan guri buruz Lur planetan.

Orduan erregeak espazio-ontzi bat laga zieten Mikel eta Ibairi eta noski ez zutela ezer esan.

MIKEL BOUZO BUJĂ N

MARTEKO TORNEOA Baziren behin bi ume “Pitu� izeneko futbol talde batean zeudenak, bat Marcos zen eta bestea Julen deitzen zen.

Marcosek 9 urte zituen, oso lotsatia zen, baxua eta begi marroiak zituen, eta atezain bezala jokatzen zuen.

Julenek 11 urte zituen oso ausarta zen, begi urdinak zituen,eta taldeko kapitaina zen,aurrelari puntan jolasten zuen. “Pitu� Bizkaiko talde hoberena zen eta Martetik futbol txapelketa batean parte hartzeko gonbidapen bat jaso zuten .Umeak oso pozik jarri ziren,batez ere Marcos eta Julen.

Martera joateko dirua behar zuten, orduan Julenek eta Marcosek Lurrean futbol torneo bat egitea pentsatu zuten eta diru gehiago irabazteko partiduan pastelak saldu zituzten.

Marterako bidean, gasolinarik gabe geratu ziren.Lurrarekin komunikatu ziren eta kohete bat bidali zuten. Kohetea berehala heldu zen eta bi mutikoak izugarri poztu ziren hau ikusterakoan.

Gasolina hartu, beraien ontzian bota eta bidaia jarraitu zuten.

Bidaia erabat entretenigarria izan zen, hainbat astro ikusi zituztelako eta denak ikaragarriak zirelako.

Azkenean futbol zelai galaktikora heldu ziren eta partida guztiak irabazi zituzten. Txapelketako txapeldunak izan ziren.

MIKEL NAVARRO

GALDUTA ILARGIAN behin 2 neska Maria eta Laura izenekoak.

Baziren Mariak 10 urte zituen, altua, ile motza marroi kolorekoa ,argala, alaia eta begi marroiak zituen. Laurak, aldiz, 15 urte zituen. Baxua, begi urdinak, ile beltza eta alaia zen.

Maria eta Lauraren ametsa ilargira joatea zen, baina beraien gurasoek ez zieten lagatzen joaten.

Handik urte batzuetara, gurasoak konbentzitu eta guztiak elkarrekin ilargira joatea erabaki zuten. Mariak galdetu zuen: - Zer eraman behar dugu maletan ilargira joateko ?Orduan amak erantzun zuen: - Arropa berezia, janaria latetan, eta ‌ ezer gehiago!

Ostiral goizean 7:00 esnatu ziren eta Laurak esan zuen: - Aita, ama, Maria esnatu behar dugu eta goazen ilargira.

Dena prestatu ondoren, espazio-ontzia hartu eta ilargirantz abiatu ziren. Heldu zirenean, pertsona arraro bat ikusi zuten.

-Nire izena Laura da eta zurea?

-Nire izena Aimar da. Esan suen astronautak. Jarraian beste lau astronauta agertu ziren.

-Nola deitzen zarete? Hauek, Oskar, Maite, Ane eta Paul deitzen zirela erantzun zuten. Orduan denak elkartu eta ilargia aztertzen hasi ziren. Astronautek, beraien ilargia zela esan zuten, eta orduan Maria eta Laura erabat haserretu ziren.

Azkenean akordio batera heldu ziren. Ilargi hura, denena izango zen eta denak batera bizi izan ziren bertan zoriontsu.

ETA HALA BAZAN EDO EZ BAZAN, SAR DADILA KALABAZAN ETA ATERA DADILA ERMUKO PLAZAN. NAIARA ACEDO

Jon, ile marroia eta motza zuen mutikoa zen, begi urdinak zituen, baxua eta azkarra zen, eta gainera seme bakarra.

Jonek 10 urte egingo zituen, eta bere familia oso aberatsa zenez, espaziora bidaia bat oparituko zioten eta kohete batean joango ziren familia osoa.

Kohetean sartu zirenean gizon bat zegoen eta berak erakutsi zien kohetea eta esan zien: -Ni izango naiz zuen gidaria, nire izena Karlos da.

Karlosek kohetea erakutsi zien Joni eta Jonen gurasoei.

Espaziora bidean, leihotik planeta asko ikusi zituen Jonek: Jupiter,Marte,Artizarra, gure planeta: Lurra ‌ Ilargira heldu zirenean,Karlos ingurua ikertzera irten zen astronauta trajearekin, Jon ere begiratzera irten zen eta Karlos galdu egin zen, baina Jonek segituan aurkitu zuen.

Kohetera sartu zirenean,Jonek pentsatu zuen Saturnora joatea.

Jon,Karlos eta Jonen familia, Saturnora heldu zirenean denak irten ziren ikertzera. Jon eraztunetatik bueltaka zebilen, eraztunak bueltaka zeudelako, Jonen familia eta Karlos, Jonen bila irten ziren baina, harrapatuta geratuta ziren bueltaka eraztunetatik eta ezin ziren atera, ez zekiten zer egin.

-Zer egingo dugu?-esan zuen Karlosek arduratuta.

Jonek esan zion: -Egon lasai, plan bat pentsatu behar dugu hemendik irteteko.

Pixka bat geroago ‌ Jonen amak esan zuen: -Eskutik obatu eta kanpora salto egitea proposatzen dut.

Denak eskutik obatu ziren eta saiatu egin ziren.

Jonek proposatu zuen: -Eta zergatik ez dugu eraztunen mugimenduaren kontra egiten?

Eta horrela lortu zuten Saturnoren eraztunetatik irtetea.

Kohetean sartu ziren eta Lurrera bueltatu ziren ‌ Jonek sorpresa handi bat hartu zuen ez zekielako bere lehengusuak festa handi bat antolatu ziola.

Egilea: Nerea Mugarza

Bazen behin neska bat Merkurion bizi zena. Neska, Agurtzane deitzen zen. Agurtzane neska altua zen eta oso alaia, begi berdeak zituen eta ile horia. Agurtzanek maskota bat zuen, Puf izenekoa.Animaliekin jolasten zebilenean, beraren taula hegalaria zuhaitz batean katigatu zen. Agurtzane magia egiten ikasten zegoen eta beraren taula zuhaitzetik atera zuen. Ondoren etxera joan zen eta bere aita aurkitu zuen. Bere aita Jon deitzen zen, Jon ere oso alaia eta altua zen, bere begiak marroiak ziren eta ilea berdin, marroia. Agurtzane bere aitarekin plataforma batzuetara joan ziren. Bere aitak magia erakusten zion. Han beste truku bat erakutsi zion. Hitz arraroak esan behar ziren, oso arraroak, janaria altxatu behar zuen eta beraren maskota, Pufek guztia jan zuen. Aitak barre egin zuen eta Agurtzanek berdin.

Etxean zeudela, mezu bat heldu zitzaien eta ondorengoa jartzen zuen: Aitak esan zuen: - Oso ondo, prestatu maletak, bihar irtengo garela -“ Erregea naiz, eta Agurtzane behar dut izarrak

berreskuratzeko�. Bi egun ematen

dizkizuet pentsatzeko, ez badu nahi mezu bat bidali. Erregeak Irakurri zuen aitak eta ondoren Agurtzanek esan zuen: -Aita, nik badakit zer egin, nik izarrak berreskuratuko ditut eta joango gara Uranora.

Hurrengo egunean ‌ Heldu ziren Uranora, han erregea aurkitu zuten poz-pozik. Erregeak Felipe zuen izena. Felipe, mutil ona zela ematen zuen, baina... ez zen Agurtzanek espero zuen bezalakoa, begi marroiak zituen eta ile marroia eta berdea zuen. Erregeak Agurtzane eta Joneri, Agurtzaneren gela erakutsi zien. Oso polita zen eta gainera, leiho handihandiak zituen. Agurtzanek bere aitari besarkada handi bat eman zion. Eta esan zion: - Aita oso ondo pasatuko dut ez zaitez nitaz arduratu, ondo egongo naiz eta .

Eta aitak beste besarkada bat eman zion. Agurtzanek beraren taulan eraman zuen eta nola ez, Pufi ere. Bat batean, neskatxa batzuk gelako atea jo zuten, Agurtzanek ez zekien atea zabaltzen eta orduan, hasi ziren esaten zer egin: - Lehenengo eskuineko goiko puntua ukitu, ondoren erdikoa, azkenik ezkerreko beheko puntua.

Agurtzanek beraiek esan zutena egin zuen, eta atea zabaldu zen. Neskak bakarrik joan ziren, festa bat zegoela esatera, afari bat. Agurtzanek, joan zirenean, ez zekien zer jantzi, eta orduan beraren motxila zabaldu zuen eta aitak sartutako soineko polit-polit bat aurkitu zuen. Frogatu zuenean jantzia handia zela konturatu zen eta orduan handia zeukala esan zuenean, bat batean soinekoa txikitu egin zen. Ordua begiratu zuen eta oso berandu zela konturatu zen eta korriketan pasilloetatik joan zen. Heldu zenean, erregea izenak esaten zegoen: -Orain, James mutikoa, orain Kati izeneko neska bizkorrena, orain Laxi izeneko neska bere arrebarekin, Laia.

Orduan konturatu zenean, erregeak esan zuen: - Eta orain ‌ Agurtzane!!!!

Orduan Agurtzane pasillotik ibiltzen joan zen erregearengana. Pasillotik irten zenean, Agurtzane mutiko baten ondoan jarri zen, James izenekoa. James mutiko altua zen, alaia zirudien eta begi berdeak eta ile marroia zituen. Agurtzane Jamesekin hitz egiten hasi zen. Bat batean Uranoko neskarik azkarrena agertu zen haien artean, Kati izeneko neska. Kati altua zen eta beti irabazi nahi zuen, begi marroiak eta ile horia zuen.

Jamesek Kati ezagutzen zuen eta orduan Agurtzaneri aurkeztu zion. Ondoren afarian, Laxi eta Laia aurkitu zituzten. Laxi eta Laia arrebak ziren, Laxi altua zen, ile arrosa zuen eta begi urdinak zituen, beraren arreba Laia ere altua zen ile urdina eta begi arrosak zituzten. Dantza hasi zenean, James, Kati, Laxi eta Laia dantzatzera irten ziren.

Agurtzane ondoren irten zen beraren abesti gogokoena jarri zutelako. Dantzan zeudenean, abesti batean, abesti motel bat jarri zuten baina Agurtzanek beraren erritmoa hartu zuen eta berak nahi zuen dantza, dantzatu zuen, eta James Kati, Laxi eta Laiak Agurtzaneri jarraitu zioten. Hurrengo egunean, lehenengo froga egin zien erregeak Agurtzane, James, Kati, Laxi eta Laiari. Lehenengoan Agurtzane eta James

beraien artean borrokatu behar ziren eta Agurtzanek irabazi zion. Ondoren lasterketa bat egin zien Agurtzane eta Katiri beraien tauletan, Laxi eta Laia beraien atzean zihoazen. Lasterketa hasi zenean, Agurtzane irabazten zihoan, eta orduan Katik beraren indar guztiekin korriketan joan zen taularekin. Toki batera heldu zirenean, Katik eta Laiak korriketan egin ahal zuten froga Laiaren botereekin baina Agurtzanek eta Laxik ezin zuten beraiek ez zituztelako botere horiek. Beste toki batera heltzean, Agurtzane eta Laxi korriketan egin ahal zuten baina Kati eta Laiak ez, orduan Agurtzanek eta Laxik lagundu zieten eta azkenean guztiok batera jarri ziren eta Laxi eta Laiaren botereen bidez helmugara heldu ziren. Baina Kati lehenago. Hurrengo froga, animali bat hartzea zen, animali handi-handi bat. Saturnora heldu zirenean, Agurtzanek eraman zuen haien bila, musikaren bidez bere taularekin perkusioa egiten hasi zen, ondoren Katik berdin egin zuen eta bere ahoaren aurrean jarri ziren. James, Laia eta Laxik sarea jarri zuten animaliaren inguruan. Musika amaitu zutenean egiten, animalia joaten saiatu zen baina sarearekin ezin zen joan. Agurtzaneri pena handia ematen zion eta orduan, joaten utzi zuen. Erreinura bueltatu zirenean, erregeari hori esan zioten eta erregeak bronka handi bat bota zion Agurtzaneri. Erregeak Agurtzaneri esan zion : - Agurtzane, barkatu, baia talde hau utzi behar duzu.

Agurtzane negarrez joan zen bere logelara eta Kati erregearen gelan sartu zen eta esan zion: Hau ez zait justua iruditzen, ezin diozu hori Agurtzaneri esan, berriro sartu behar duzu taldean.

Eta orduan, James Laxi eta Laia ere erregearen gelan zeuden. Erregeak ezetz esan zuen, animali hori gidatzeko behar zutela.

Agurtzane bere gelan zegoen zer egin pentsatzen eta azkenean ideia bat etorri zitzaion burura, animaliaren bila joatea eta bera bakarrik animalia ekartzea. Bueltatu zenean, erregearen gelan sartu zen. Esan zion: - Errege jauna barkatu egin dudanagatik, mesedez sartu nahi dut berriro taldean.

Oparitxo bat ekartzen dizut, begiratu zure atzean. Eta leihotik kanpo zegoen animalia.

Erregeak Agurtzane taldean berriro sartu zuen.

Hurrengo egunean, Agurtzane, James, Kati, Laxi eta Laia prest zeuden izarrak berreskuratzeko. Espazio-ontzian sartu zirenean, guztiak prest bazeuden galdetu zuen eta baietz esan zuten, orduan aireratu ziren. Bidean, animaliak beraiei babesten zien eta orduan asteroideak pasatu ahal zituzten, kometak ‌ Eta azkenean heldu zirenean harri horretara, espazio-ontziko hegal bat harriarekin urratu zenean, lurrera joan behar izan zuten.

Toki batera heldu zirenean, Jamesek botoi bateri jo zion eta jausi ziren. Hor behean, izar guztiak aurkitu zituzten, erregeak beraren makina piztu zuen, baina guztia txarto irten zitzaion. Agurtzanek, musika ezagun bat entzun zuen Merkuriotik, bera bizi zen planetatik eta bat baten hegan egiten hasi zen. Agurtzane bueltak eta bueltak ematen zituen airean eta azkenean arropaz aldatu zen magiaren bidez eta bere planetarekin eskuan, beste planeta guztiak berreskuratu zituen.

Agurtzaneren logelan, etxean, Agurtzane gitarra jotzen hasi zen eta bere amak abesten zion abesti bat abestu zien.

OLATZ ESPESO CID

Bazen behin, 1994ko otsailaren 8an, Laika eta Ikerrek, Saturnora bidaiatzeko asmoa zuten berak egindako espazio-ontzi batean. Laika “Labrador� arrazako txakur eme bat zen. Bere jabea, Iker, ile horia eta begi urdinak zituen. Nahiko altua eta argala zen. Mutil alaia, ausarta eta abenturazalea ere bazen, horrez gain espazioari buruz asko zekien.

Saturnora heltzerakoan, eraztun bat desagertu zitzaiola konturatu zen.

- Oso kezkatuta nago, lagunak. Eraztun bat desagertu zait!

- Nola? Hori konpondu behar dugu. Laika eta biok ikertzen hasiko gara- erantzun zion Ikerrek.

Espazio-ontzia hartu eta Uranora joan ziren. Bertara heldu zirenean, planeta honi galdetu zioten: - Urano, zuk ez duzu izango Saturnoren eraztunik, ezta?

- Ez, nik nireak ditut eta nahikoa- erantzun zien Uranok.

-Agian Neptunok lapurtu du eraztuna. Baina nik ez dakit ezer ere ez....

Iker eta Laika hara abiatu ziren. Bidean meteoritoen zaparradak harrapatu zituen eta arrisku handian jarri ziren. Baina azkenean Neptunora heldu ziren.

- Kaixo Neptuno! Zuk lapurtu duzu Saturnoren eraztuna?

- Nik? Nik ez dut ezer lapurtu. Nik ez dut behar beste eraztunik. Badakit zeinek! Nik esango nuke Jupiter izan dela- esan zien Neptunok.

Berriro espazio-ontzia hartuz, Jupiterrera heldu ziren.

- Egunon Jupiter, Saturno oso kezkatuta dago eraztun bat lapurtu diotelako. Zu izan ahal zara?

- Ni? Ni ez naiz izan!

- Jupiter...- esan zion Ikerrek.

- Ongi da, aitortu behar dut ni izan naizela. Eraztun bat nahi nuen, beste planeta batzuk bezala.

- Baina zuk ez duzu eraztunik behar, satelite asko dituzu: Io, Europa, Ganimedes, Kalisto...

- Egia da. Beste planetek ez dituzte zuk bestelako sateliterik – gogoratu zion Laikak.

-Arrazoia duzue, eraztuna Saturnori bueltatuko diot.

Azkenean Jupiterrek barkamena eskatuz eraztuna bueltatu zion.

- Barkatu Saturno laguna. Inbidia nuelako lapurtu nizun eraztuna. Badakit gaizki egin nuela. Norberak duenarekin ados egon behar du.

- Arrazoia duzu Jupiter. Barkatuta zaude- erantzun zion Saturnok.

- Oso ondo planeta lagunok! Zuen artean konpondu zarete eta hori ospatzeko, zergatik ez dugu festa bat antolatzen? – esan zien Laikak.

Saturnok bere eraztunak oso ondo apaindu zituen eta beste planetak goinbidatuz izugarrizko festa antolatu zuten.

Festa bukatzean eta misterioa argitu ondoren, Iker eta Laika bere planetara itzuli ziren.

UXUE YU BALLESTEROS MONTERO