Coś się kończy, a coś zaczyna
„Młodość to czas, w którym człowiek odczuwa największą potrzebę akceptacji i wsparcia, kiedy najbardziej pragnie być wysłuchany i kochany” Jan Paweł II
Drodzy czytelnicy. Oddajemy w wasze ręce kolejne wydanie naszej gazetki szkolnej . Zbliżamy się nieuchronnie do końca roku kalendarzowego 2024. Koniec roku to okazja do refleksji na temat tego, co już było, ale także czas na nowe „otwarcie”. Ten rok obfitował w wiele różnych wydarzeń, o których również mogliście przeczytać na łamach naszej gazetki. Za nami uroczyste obchody 75-lecia istnienia naszej szkoły. W tym czasie szkoła zmieniała się, przechodziła różne etapy i zmienia się nadal. Przed nami nowe wyzwania. Z tego miejsca chcę bardzo serdecznie podziękować panu dyrektorowi Stanisławowi Gliwie za wszystkie lata, w których z wielkim oddaniem kierował naszą szkołą. Był on również wielkim orędownikiem naszej gazetki. Od września bieżącego roku szkolnego, obowiązki dyrektora przejęła dotychczasowa pani wicedyrektor mgr Monika Smaza. Życzymy pani dyrektor wielu sukcesów i zadowolenia z uczniów oraz współpracowników. Szkoła żyje dzięki młodym ludziom. Cieszymy się z wszystkich sukcesów naszych uczniów, a także z tego, że dzięki naszej gazetce mogą doskonalić swoje talenty literackie i dziennikarskie. Możecie je poznać już w tym numerze. Życzymy przyjemnej lektury i zapraszamy wszystkie chętne osoby dowspółpracy nad
Spis treści
Paweł Kubaszewski
Renata Sopicka
Kamil Góra
Jarosław Wojtal, Bożena Pająk, Bernadetta Karlak
LAYOUT I SKŁAD:
Dagmara Cieślica
PROJEKT KARTKI Z ŻYCZENIAMI
Jakub Pochała, kl. 2 TP
REKLAMA SZKOŁY
Emilia Grochal, kl. 4 TP
Renata Sopicka, ilustracje str.11: Nicolleta Szalik kl.IV tp. infografika str.10 : Wiktoria Nocula kl. III tp
Włodzimierz Mamoń
Julia Pieróg kl. 2 TP
RENDER 3D NA OKŁADCE:
Norbert Szwed, kl. 5 TP
ŚWIĄTECZNA REKLAMA KIERUNKÓW
Eryk Studnicki, kl. 4 TP
Tekst: Renata Sopicka
PODSUMOWANIE JUBILEUSZY
Każdy jubileusz skłania do refleksji nad mijającym czasem. Staje się okazją do przywoływania najpiękniejszych wspomnień. Pozwala także docenić to, co osiągnęliśmy wspólnie i indywidualnie. Motywuje również do podjęcia aktywności, które pozwolą uczniom poznać lepiej swoją szkołę, jej patrona, a także zintegrować się.
W minionym roku szkolnym nasza społeczność szkolna miała okazję do świętowania aż dwóch jubileuszy: 25-lecia nadania jej imienia św. Jana Pawła II oraz 50-lecia istnienia Technikum.
Już na wstępie roku szkolnego , ówczesny dyrektor szkoły, pan Stanisław Gliwa powołał zespół nauczycieli, którego zadaniem było opracowanie harmonogramu działań i koordynowanie ich realizacji w trakcie całego roku szkolnego. Sukcesem było to, że wszystkie zadania zostały zrealizowane i dodatkowo wzmocnione o te, które pojawiały się spontanicznie, z potrzeby serca, jako dodatkowe urozmaicenie tych już zaplanowanych.
Jakie zatem przedsięwzięcia sprawiły,że jubileuszowy rok był rokiem szczególnym w życiu naszej społeczności szkolnej? Wymienię tylko niektóre:
1. Msza święta i koncert przygotowany przez szkolny zespół muzyczny w kościele parafialnym w Radoczy.
2. Konkurs literacki : „Moja szkoła i jej Patron w poezji i prozie”.
3. Rajd pieszy na Groń św. Jana Pawła II.
4. Akcja sadzenia drzew na terenie przyszkolnym.
5. Uroczyste apele okolicznościowe , połączone z bogatą w treść i formę częścią artystyczną, w których udział wzięli zaproszeni przedstawiciele organów: prowadzącego i nadzorującego szkołę, emerytowani pracownicy , rodzice, uczniowie , przedstawiciele innych szkół powiatowych, przyjaciele oraz absolwenci szkoły .
6. Wystawa stała poświęcona Patronowi i historii szkoły.
7. Lekcje wychowawcze z wykorzystaniem treści naucza-
Msza Święta z okazji 25-lecia nadania Szkole imienia św. Jana Pawła II oraz 50-lecia istnienia Technikum
nia św. Jana Pawła II.
8. Wycieczki szlakami Jana Pawła II.
9. Prezentacje multimedialne, relacje w szkolnej telewizji , na stronie internetowej i szkolnym Facebooku.
10. Kolejna edycja wojewódzkiego konkursu dla uczniów szkół podstawowych: „ Jan Paweł II-Przyjaciel młodych”.
11. Opracowanie i wykonanie okolicznościowych medali jubileuszowych, wręczanych zaproszonym na uroczystości gościom oraz zasłużonym nauczycielom, zarówno czynnym jak i emerytowanym.
12. Opracowanie plakatów, ulotek i innych materiałów informacyjnych , mających na celu przybliżenie odbiorcom historii szkoły i jej ważnej roli w środowisku lokalnym.
Rok szkolny 2023/2024 był dla naszej społeczności szkolnej z pewnością rokiem wyjątkowym. Przede wszystkim ze względu na rangę obchodzonych jubileuszy, ale także atmosferę i zaangażowanie, zarówno organizatorów jak i uczestników. Jako koordynator działań pragnę podziękować Dyrekcji szkoły, Gronu Pedagogicznemu, Rodzicom, Uczniom, Pracownikom szkoły oraz wszystkim, którzy zechcieli wspólnie z nami cieszyć się w tym szczególnym czasie.
A kolejne lata funkcjonowania szkoły i kolejne jubileusze niech wyznaczą słowa naszego Patrona, św. Jana Pawła : „Musimy pokonać nasz lęk przed przyszłością. Ale nie możemy go do końca pokonać inaczej, jak tylko razem.”
25-lecie nadania Szkole imienia św. Jana Pawła II oraz 50-lecia istnienia Technikum
Dyrektor Stanisław Gliwa oraz Renata Sopicka podczas 25-lecia nadania Szkole imienia św. Jana Pawła II oraz 50-lecia istnienia Technikum
Tekst: Kamil Góra
Za kulisami cyfrowego świata
Działalność Koła Naukowego CKU NEWS
W dzisiejszych czasach młodzież spędza znaczną część swojego życia w wirtualnym świecie, gdzie treści cyfrowe odgrywają kluczową rolę. Jednak stworzenie materiału, który przyciągnie uwagę wśród natłoku informacji, to nie lada wyzwanie. Średni czas koncentracji odbiorcy wynosi zaledwie kilka sekund, co dodatkowo podnosi poprzeczkę dla twórców. Największą trudnością w pracy nad materiałami na platformy takie jak TikTok jest wymyślenie oryginalnego pomysłu, który ma szansę „przebić się” wśród ogromnej liczby treści. Choć większość idei czerpie z wyobraźni uczniów, rezultaty bywają zaskakująco różnorodne. Nie ma jednej złotej recepty na idealny materiał, a każda platforma ma swoje unikalne wymagania. Na przykład, Facebook premiuje treści o innej formie niż dynamiczny i wizualnie angażujący TikTok.
Koło Naukowe CKU NEWS – w skład którego wchodzą uczniowie Technikum Grafiki i Poligrafii Cyfrowej – mierzy się na co dzień z tymi wyzwaniami. Młodzi twórcy mają możliwość zobaczenia na własne oczy, jak trudno jest dotrzeć nawet do swoich rówieśników. Wnioski? Im bardziej angażujące treści, tym większy zasięg. Materiały, które wymagają dłuższego montażu i większe-
go nakładu pracy, zyskują większe uznanie i widoczność, mimo że ich przygotowanie jest znacznie trudniejsze. Nieustannie zmieniające się trendy to kolejne wyzwanie. Dynamiczność i nieprzewidywalność młodzieżowych zainteresowań wymaga od twórców błyskawicznego działania. Pomysły na nowe treści są realizowane sprawnie i z zaangażowaniem, co pozwala na dopasowanie do aktualnych oczekiwań odbiorców.
Jednym z znajważniejszych zadań Koła jest dokumentowanie wydarzeń szkolnych i tych, w których nasi uczniowie biorą aktywny udział. Przygotowanie zdjęć czy filmów z takich okazji wymaga wyjątkowego profesjonalizmu. Z pozyskanych materiałów powstają filmy i galerie, które są następnie prezentowane podczas apeli i innych uroczystości.
Choć ciągle się uczymy, to otwartość na nowe pomysły oraz motywacja do działania pozwalają nam tworzyć treści, które trafiają do szerokiego grona odbiorców. Dzięki pracy Koła Naukowego CKU NEWS materiały tworzone przez naszych uczniów docierają do dziesiątek tysięcy osób, inspirując i budując wizerunek naszej szkoły w świecie cyfrowym.
Nagrywanie tutorialu przez Brańkę Karolinę i Oliwię Kasiarz, fot. Szkolne Koło Fotograficzne ZS CKU
Uczeń Łukasz Pieczarka w roli reportera, fot. archiwum ZSCKU im. św. Jana Pawła II w Radoczy
Wywiad z amerykańską wolontariuszką o sytuacji na Ukrainie
Minęły już dwa lata, odkąd nasza szkoła miała zaszczyt gościć amerykańską wolontariuszkę Whitney Carvens, która pomogła nam w rozprowadzaniu zebranych przyborów szkolnych w ramach akcji pomocy uchodźcom wojennym po rozpoczęciu agresji Rosji na Ukrainę. Zebrane wtedy dary, dzięki ogromnemu zaangażowaniu naszych uczniów, nauczycieli, a także naszych przyjaciół ze szkół zagranicznych, trafiły do ukraińskich rodzin, z hotelu Podhalanin gdzie pozostawały pod opieką Domowego Kościoła dla Miasta Krakowa.
Pani Carvens dwa lata temu opowiedziała nam w bardzo ciekawy sposób o swoich doświadczeniach z pracy wolontariackiej na Ukrainie i w Polsce, a także o wcześniejszej działalności w innych krajach. W październiku bieżącego roku wolontariuszka, będąc w drodze do USA, gdzie udała się na kilkutygodniowy urlop, zgodziła się udzielić wywiadu dla naszej gazety.
Jarosław Wojtal: Co robisz teraz na Ukrainie?
Whitney Carvens: Obecnie służę jako misjonarka w zachodniej Ukrainie. Pomagam głównie sierotom i uczniom z domów dziecka, które są nazywane sierotami społecznymi. Mają rodziców, ale ci nie opiekują się nimi. W weekendy zabieramy tych uczniów do naszych domów, zapewniamy im posiłki i opiekę. Uczymy ich również o Chrystusie i staramy się dać im życie, którego ich rodzice nie mogli im zapewnić. Nie jestem jedynie misjonarką, ale także swego rodzaju przedstawicielką Stanów Zjednoczonych dla całej misji na Ukrainie. Obecnie planuję podróż do USA, aby znaleźć sponsorów i ludzi wspierających te działania. Krótko mówiąc, jestem osobą, która łączy USA i Ukrainę w zakresie pomocy misjonarskiej.
Czy są tam również sieroty wojenne?
Tak, wojna pogorszyła sytuację. Jednak te dzieci nie mają problemów związanych z rodzicami alkoholikami i podobnymi trudnościami, co czyni ich sytuację łatwiejszą do opanowania.
Czy Ukraińcy wciąż potrzebują pomocy i jak postrzegają aktualnie pomoc z Polski?
Tak, Ukraińcy wciąż bardzo potrzebują pomocy. Mimo że w mediach może się wydawać, że sytuacja się uspokaja, realia są zupełnie inne. Wiele osób, które pozostały na Ukrainie, to starsi, samotne matki czy osoby z niepełnosprawnościami – ludzie, którzy nie są w stanie sami sobie poradzić. Dlatego pomoc międzynarodowa, w tym z Polski, jest dla nich wciąż niezwykle istotna.
Ukraińcy są ogromnie wdzięczni Polakom za pomoc okazaną w 2022 roku. Doceniają schronienie, żywność i wsparcie, jakie otrzymali, ale jednocześnie zauważają, że Polacy stają się coraz bardziej zmęczeni tą sytuacją. Jest to dla nich zrozumiałe, jednak nie ukrywają, że niektórzy zaczynają czuć się opuszczeni, zwłaszcza przez kraje Europy Zachodniej. Mimo to Ukraińcy nie zamierzają się poddawać. Są zdeterminowani, by walczyć o swoją wolność, wiedząc, że ta wojna to ich jedyna szansa na niezależność i lepsze życie. Każda forma wsparcia z zewnątrz daje im siłę i nadzieję na wytrwanie w tych trudnych czasach.
Jakie, twoim zdaniem, są nadzieje na przyszłość Ukrainy?
Ukraińcy wciąż wierzą w zwycięstwo i lepsze jutro, chociaż ich nadzieja jest mieszanką determinacji i realizmu. Mimo trudności wielu ludzi wciąż modli się o zmianę i wierzy, że ich kraj przetrwa tę ciężką próbę. Dla nich wolność i niezależność są warte każdego poświęcenia. Wierzę, że przyszłość Ukrainy zależy nie tylko od nich samych, ale także od wsparcia międzynarodowego. Jeśli świat nie przestanie okazywać solidarności, Ukraina ma szansę odbudować się jako silny, niezależny naród.
Grupa wolontariuszek z Zachodniej Ukrainy. W. Carvens siedząca w środku.
Tekst: Bożena Pająk
Wolontariat
W naszej placówce od lat prężnie działa szkolny wolontariat prowadzony przez panią mgr Dagmarę Baca przy współpracy pani mgr Bożeny Pająk. Działalność naszego wolontariatu polega na angażowaniu uczniów w różnorodne działania, mające na celu pomoc innym. Akcje wolontariatu pomagają uczniom rozwijać empatię, odpowiedzialność i chęć niesienia pomocy tym najbardziej potrzebującym . Nasi Wolontariusze biorą udział w akcjach charytatywnych, zbiórkach darów, organizowaniu wydarzeń szkolnych oraz wsparciu lokalnych instytucji, takich jak domy opieki, schroniska dla zwierząt. W tym roku szkolnym zorganizowaliśmy zbiórkę darów dla powodzian i zapaliliśmy znicze na cmentarzu cholerycznym i cmentarzu parafialnym w Radoczy. Przed nami kolejne , ważne przedsięwzięcia takie jak zbiorka karmy dla zwierząt, adopcja na odległość czy charytatywny kiermasz ciast .
Wolontariat szkolny ZS CKU w Radoczy nie tylko wspiera potrzebujących, ale także buduje w uczniach postawy prospołeczne, promuje aktywność obywatelską oraz wzmacnia ich poczucie przynależności i wartości w społeczności.
Tekst: Bernadetta Karlak
Nowości w bibliotece szkolnej
Dotarły już NOWOŚCI zakupione w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa. Biblioteczne półki zapełniły się książkami, po które warto sięgnąć. Są wśród nich powieści przygodowe, science-fiction, fantasy, historyczne, kryminalne, społeczno-obyczajowe, biograficzne czy książki young adult. Każdy znajdzie coś dla siebie, a szczegółowy wykaz znajdziecie w katalogu biblioteki pod adresem: https://m014376.molnet.mol.pl/collection/276341
W ramach programu wymieniono także część mebli, dzięki czemu biblioteka stała się piękniejsza i „zachęca” do odwiedzin. Zapraszamy do „nowej-starej” biblioteki!
Pamięć o zmarłych i zapalenie zniczy
Zwierzęta a święta
Święta Bożego Narodzenia to święta rodzinne, z radosną atmosferą , kojarzone z choinką i tym, co pod nią się znajduje, czyli prezentami. Zdarza się,że rodzic chce podarować dziecku to, co najlepsze, spełnić jego marzenie o puszystym czworonogu, niestety nie zawsze zdając sobie sprawę z konsekwencji ,jakie się z tym wiążą. Szczególnie wtedy, kiedy po kilku miesiącach puchata kuleczka wyrasta na charakterne i szczekające stworzenie.
Dzieci dostają małe zwierzątka z myślą, że nauczą się odpowiedzialności i opieki nad innymi, ale sprawawygląda często zupełnie inaczej. Zazwyczaj dzieciaki po krótkim czasie nudzą się nowym prezentem, który schodzi na drugi plan. Zwierzak zostaje zaniedbywany, wiązany na łańcuchu a nierzadko nawet wyrzucany. Dlatego należy pamiętać, aby taki „ prezent” przemyśleć. Cała rodzina musi dojrzeć do decyzji o obecności czworonoga w domu. Może najpierw warto spróbować wybrać się kilka razy do schronisk dla zwierząt, które organizują dni otwarte, przyjrzeć się , wziąć zwierzaka na spacer, żeby w konsekwencji stwierdzić, czy jest się gotowym podjąć trud opieki. Oczywiście ten trud jest zawsze wynagradzany bezgra niczną miłością ze strony futrzaka i fakt ten nie podlega dyskusji. W czasie zabaw sylwestrowych należy pamiętać o komforcie psychicznym WSZYSTKICH zwierząt, które znajdują się pod naszą opieką. Odsetek zagubionych w tym czasei psów i kotów wzrasta niewyobrażalnie. Wystrzeliwane w niebo widowiskowe sztuczne ognie i petardy nie mogą cieszyć jednych, a doprowadzać do traumy drugich. Dlatego zabezpiecz my na ten czas swoje zwierzęta. Wy jeżdżając na świąteczny wypoczynek (także latem, w wakacje czy na tzw.dłu gie weekendy), kiedy nie możemy zabrać zwierzaka ze sobą , zapewnijmy mu na ten czas opiekę. Nie skazuj my na poniewierkę, wyrzucając go do lasu, na drogi, wywożąc w nieznane.
Pamiętajmy ,że zwierzę też czuje! To od nas- ludzi zależy los naszych braci najmniej szych , którzy bez naszej pomocy często nie są w stanie przetrwać. Dlatego , abyśmy byli rze czywiście „ homo sapiens” ogarniajmy naszych podopiecznych troskliwą i odpowiedzialną opieką. I to nie tylko w czasie zimy, ale zawsze.
Od Rysów po Matterhorn: Górska Pasja Nauczyciela
Wywiad z Włodzimierzem Mamoniem
Rozmowa z nauczycielem naszej szkoły panem Włodzimierzem Mamoniem, zdobywcą Wielkiej Korony Tatr, drugiego co do wysokości w Europie szczytu – Dufourspitze oraz najpiękniejszego i najtrudniejszego szczytu Alp – Matterhorn.
Dzień dobry. Jak zaczęła się pana przygoda z górami?
Włodzimierz Mamoń: Dzień dobry. Pozornie mogłoby wydawać się, że pasja rodzi się w nas bardzo szybko i jak tylko jesteśmy gotowi fizycznie, to zaczynamy ją rozwijać. W moim przypadku było nieco inaczej, gdyż ekscytacja górami zaczęła się dość późno i nawet zdobycie najwyższego szczytu Polski - Rysów w 2018 r. nie zwiastowała dłuższej przygody z górami, gdyż kolejne wyjście w Tatry, nastąpiło dopiero po roku i były to też Rysy. Po tej wyprawie znów na kolejny rok nastąpiła cisza. Przełomem stał się rok 2020, kiedy to o pomoc w zdobyciu najwyższej góry Polski poprosił mnie kuzyn. Od tamtej pory wyjścia były już regularne, a wraz ze zdobywaniem kolejnego szczytu fascynacja górami narastała.
Można powiedzieć, że przygodę zaczął pan na szczycie, który dla niektórych jest miejscem zwieńczenie górskich wędrówek.
Tak, takie w pełni „świadome i dobrowolne” wyjście w góry to właśnie były Rysy ale już wcześniej, pracując jako wychowawca kolonijny, miałem okazję przemierzać tatrzańskie szlaki, no ale wtedy byłem bardziej w pracy niż w górach, a urok Tatr na tamten czas jeszcze mnie nie uwiódł.
Jaki obrał sobie pan plan na tą górską pasję? Można powiedzieć, że działałem bez planu, a pomysły na kolejne szczyty często rodziły się przypadkiem, a czasem nawet dopiero w drodze do Zakopanego. Gdyby prześledzić moje wyprawy na mapie Tatr, to trudno by szukać jakiegoś logicznego uzasadnienia tej kolejności. Na pewno na tamten czas nie kierowałem się zasadą stopniowania trudności, gdyż po zdobyciu Rysów postanowiłem zrobić najdłuższy i najtrudniejszy graniowy szlak w Tatrach Orlą Perć. Oczywiście nikogo nie namawiam, a wręcz odradzam takiego sposobu rozpoczynania przygody z górami ale jak na tamten czas i z mojego punktu widzenia był to plan idealny ;-). Później, to już było zdobywanie szczytów powyżej 2000 m n.p.m. przeplatane miejscami, w których jeszcze nie byłem i tak udało się przemierzyć całe Tatry po polskiej i częściowo po słowackiej stronie, łącznie około 80 wypraw.
Mówią, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, czy w pana przypadku też tak jest jeśli chodzi o wyzwania górskie?
Dokładnie tak jest. Po przejściu większości szlaków turystycznych zacząłem zdobywać szczyty, na które prowadzą jedynie drogi taternickie, czyli takie, które nie są oznakowane, a zdobywanie ich wymaga użycia specja-
,,(...) Pomimo tego, że od dłuższego czasu myślałem już o obranym na przyszłość celu wspinaczkowym, to sądziłem, że jest on nieosiągalny w tym sezonie, a ja jeszcze nie jestem gotowy na takie wyzwanie. Jednak pewnego dnia zostałem zaproszony do dołączenia do bardzo doświadczonego zespołu (...)”
listycznego sprzętu wspinaczkowego i umiejętności korzystania z map i aplikacji dotyczących topografii terenu. Umiejętności te nabyłem podczas górskich wędrówek, a także uczestnicząc w kursie wspinaczkowym. Jeśli mówimy o apetycie na góry, to takim deserem było zdobycie Wielkiej Korony Tatr, czyli 14 wybitnych szczytów, w tym najwyższego szczytu Tatr – Gerlacha o wysokości 2655 m n.p.m.
Czy był pan w jakichś innych górach niż Tatry? Podczas tegorocznych wakacji udało mi się wyjechać w Alpy, a konkretnie do miejscowości Zermatt w Szwajcarii. Pomimo tego, że od dłuższego czasu myślałem już o obranym na przyszłość celu wspinaczkowym, to sądziłem, że jest on nieosiągalny w tym sezonie, a ja jeszcze nie jestem gotowy na takie wyzwanie. Jednak pewnego dnia zostałem zaproszony do dołączenia do bardzo doświadczonego zespołu i wtedy uwierzyłem we własne siły i umiejętności oraz w to, że cel uda się zrealizować już w tym sezonie. Tym celem był Matterhorn,
majestatyczna i najtrudniejsza do zdobycia drogą klasyczną góra Alp. Powiem szczerze, że bardziej przerażała mnie logistyka związana z wyprawą niż sama góra, ale powoli udało się ogarnąć niezbędny sprzęt, jedzenie, bilety i noclegi. Cała wyprawa trwała 7 dni i oprócz Matterhorna, który wznosi się na wysokość 4478 m n.p.m. udało się zrealizować dodatkowy cel jakim było wejście na najwyższy szczyt Szwajcarii, a zarazem drugi co do wysokości szczyt Europy – Dufourspitze 4634 m n.p.m. To była piękna i intensywna wyprawa, bo rzadko udaje się zdobyć dwa tak wysokie szczyty położone w znacznej odległości od siebie, ale sprzyjająca pogoda, dobre przygotowanie, a przede wszystkim zgrany zespół przyczyniły się do takiego sukcesu.
Może pan zdradzić swoje górskie plany na przyszłość?
Bardzo lubię chodzić po Tatrach zimą, więc już nie mogę doczekać się opadów śniegu, a jeśli chodzi o jakieś większe wyzwania, to w sezonie letnim planuję wyprawę
Fot.: Włodzimierz Mamoń
,,(...)
na najwyższy szczyt Europy – Mont Blanc. Choć jeszcze niedawno patrzyłem na tą górę z perspektywy czegoś nieosiągalnego teraz zakładam, że cel jest na wyciągnięcie ręki, gdyż „Blank” pomimo tego, że jest najwyższy w Europie, to z pewnością dużo prostszy technicznie niż Matterhorn i Dufourspitze.
Mógłby pan udzielić jakichś porad osobom rozpoczynającym turystykę górską?
Przede wszystkim należy mierzyć siły na zamiary i tak planować wycieczki żeby nie zastała nas noc albo być do tego przygotowanym. Góry są nieprzewidywalne, a szczególnie pogoda w wysokich partiach, więc przed wyjściem należy śledzić prognozy pogodowe. W myśl przysłowia „lepiej nosić niż się prosić” trzeba zawsze mieć w plecaku jakieś ciepłe ubrania, nawet w lecie. W sieci jest mnóstwo dobrych artykułów i filmów dotyczących bezpieczeństwa w górach, więc nie będę się rozgadywać, ale zachęcam do lektury.
Co najbardziej urzekło pana w górach?
Kiedyś nieco inaczej patrzyłem na góry, wydawały mi się piękniejsze kiedy stałem u ich stóp, myśląc sobie, że przecież tam nie da się wejść. Były wtedy takie tajemnicze i nieosiągalne. Teraz kiedy patrzę na góry już z ich szczytów czasami tęsknię za tym uczuciem ale zacząłem dostrzegać inne walory turystyki górskiej. Odpowiadając już bezpośrednio na pytanie - najpiękniejsze co może być w górach to ludzie. Nie przeszkadzają mi tłumy przy Morskim Oku, czy na Kasprowym Wierchu. Uwielbiam chodzić w towarzystwie, spotykać ludzi na szlaku i nawiązywać z nimi relacje. Owszem, zdarza mi się, że chodzę sam albo w terenie gdzie nie ma żywej duszy i wtedy w 100% można obcować z przyrodą ale mnie jakoś to nie kręci. Na koniec chciałbym zacytować Waltera Bonatti, włoskiego wspinacza i autora książek o tematyce górskiej, którego słowa bardzo mi się spodobały i niosą wyraźneprzesłanie: ,,Góry są środkiem, celem jest człowiek. Nie chodzi o to, aby wejść na szczyt, robi się to, aby stać się kimś lepszym.”
W. Mamoń podczas prejekcji o górach dla uczniów w szkole, fot.: archiwum ZSCKU im. św. Jana Pawła II w Radoczy
Na szczycie Matterhorna fot.: archiwum Włodzimierz Mamonia
Webinarium „The Future in Now” i konkurs „FuturePack”
Uczniowie klasy IV Technikum Logistyki wzięli udział w webinarium „The Future is Now”, który odbył się w ramach Dnia Otwartego Grupy Maspex. Interaktywna lekcja na temat zrównoważonego rozwoju nie tylko poszerzyła wiedzę uczniów o wyzwaniach, przed którymi stoi współczesny świat, ale także ukazała, jak kluczowe jest łączenie korzyści środowiskowych, społecznych i ekonomicznych w podejmowanych działaniach.
Równocześnie zaproszono uczniów do udziału w konkursie FuturePack. Zadaniem uczestników było stworzenie kreatywnych rozwiązań w zakresie zrównoważonych opakowań, zgodnych z zasadami 4R – reduce, reuse, refuse oraz recycle. To była doskonała okazja, aby zaprezentować innowacyjne pomysły, które mogą wpłynąć na przyszłość naszego środowiska, a także powalczyć o atrakcyjne nagrody, takie jak laptop, tablet czy smartwatch od firmy Apple.
Połączone siły logistyków i grafików w osobach Julii Dziedzic i Eryka Studnickiego, którzy stworzyli projekt opakowania, dało im II miejsce w konkursie oraz nagrodę w postaci nowoczesnego IPada Air. Gratulujemy!
Pierwsze miejsce za plakat rekalmowy w „II Przeglądzie Młodzieżowej Reklamy Społecznej PEMRSA”
3 grudnia uczeń naszej szkoły, Eryk Studnicki, uczestniczył w otwarciu wystawy pokonkursowej „II Przeglądu Młodzieżowej Reklamy Społecznej PEMRSA”. Była to druga odsłona tego wydarzenia, którego finał odbył się w kwietniu 2024 r. Konkurs został zorganizowany przez Technikum nr 15 im. Marii Skłodowskiej-Curie we Wrocławiu. Wystawa pokonkursowa miała miejsce w Galerii Grafiki Uniwersytetu SWPS we Wrocławiu, współorganizatora konkursu. Patronat medialny nad wydarzeniem objęło Akademickie Radio Luz.
W ramach wydarzenia, które odbyło się w Przejściu Dialogu na ul. Świdnickiej we Wrocławiu, uczestnicy mogli wziąć udział w warsztatach, wykładach i prelekcjach, a także obejrzeć prace najlepszych młodych twórców z ubiegłorocznej edycji konkursu.
Przypominamy, że Eryk Studnicki w zeszłorocznej edycji zajął I miejsce w kategorii plakat reklamowy –gratulujemy jeszcze raz i życzymy dalszych sukcesów
Julia Dziedzic i Eryk Studnicki
Uczniowie grafiki w finale X edycji konkursu RegioSkills Małopolska 2024/2025
Michał i Julia – uczniowie klasy 5 Technikum Grafiki i Poligrafii Cyfrowej Grafika Radocza wzięli udział w X edycji konkursu RegioSkills Małopolska 2024/2025.
Etap pierwszy polegał na rozwiązaniu testu wiedzy z zakresu poligrafii, typografii czy grafiki komputerowej. Zespół zdobył tam maksymalną liczbę punktów i zakwalifikował się do etapu II. Druga drużyna z naszej szkoły uzyskała 9 punktów na 10 możliwych, co niestety nie dało awansu do kolejnej części.
Etap finałowy odbył się w Zespole Szkół nr 1 im. S. Staszica w Olkuszu, 19. listopada. Zgromadziło się tam pięć najlepszych drużyn, by zmierzyć się z zadaniem w konkurencji „Projekt etykiety na produkt regionalny”. Na podstawie przedstawionych wytycznych zawodnicy musieli stworzyć projekt etykiety na żur, wydrukować go, by następnie wyciąć i nakleić na butelkę. Gratulujemy uczestnikom zdobycia nowego doświadczenia oraz bardzo dobrego wyniku na poziomie województwa!
Uczeń Eryk Studnicki na tle swojego plakatu w Przejściu Dialogu na ul. Świdnickiej we Wrocławiu
Julia Baran i Michał Michelis podczas finału RegioSkills Małopolska 2024/2025
Mistrzowie Powiatu Wadowickiego w badmintonie
Dnia 5 listopada w Kalwarii Zebrzydowskiej odbył się powiatowy etap drużynowego turnieju chłopców w badmintonie – Licealiada.
Naszą szkołę reprezentowali uczniowie: Dominik Paletko, Eryk Jurecki oraz Jan Jurka, którzy wywalczyli tytuł Mistrza Powiatu Wadowickiego. Turniej rozegrany był systemem „każdy z każdym” i stał na bardzo wysokim poziomie. Nasi zawodnicy wygrali wszystkie pojedynki i na zawodach wojewódzkich będą reprezentować nasz powiat.
Gratulujemy i życzymy powodzenia w dalszych rozgrywkach.
Uczniowie naszej szkoły wicemistrzami Małopolskich Jesiennych Biegów Przełajowych Zrzeszenia LZS i Szkół Rolniczych
Drużyna w składzie: Kacper Balon, Dagmara Chmura, Gabriel Frączek, Kevin Gabłowski, Eryk Jurecki, Bartłomiej Kolasa, Kacper Książek, Karol Kwiatkowski, Bartosz Legień, Kornelia Lewińska, Kasper Lewiński, Wiktoria Nocula, Mykola Shevchenko, Łukasz Spytkowski, Marcelina Szypuła, Kamil Targosz, Natalia Żmuda wywalczyła drużynowo wicemistrzostwo Małopolski.
Indywidualnie: – w kategorii dziewczęta młodsze: 1 miejsce Natalia Żmuda, – w kategorii dziewczęta starsze: 1 miejsce Kornelia Lewińska, 3 miejsce Marcelina Szypuła, – w kategorii chłopcy młodsi: 2 miejsce Kacper Książek, – w kategorii chłopcy starsi: 3 miejsce Bartosz Legień.
Wielkie gratulacje za wspaniały pokaz możliwości dla całej drużyny!
Drużyna sportowa z ZSCKU im. św. Jana Pawła 2 w Radoczy
Zabierz książkę na święta
Przed nami dłuższa przerwa świąteczna. Warto więc skorzystać z dni wolnych i nadrobić czytelnicze zaległości. Biblioteka szkolna zachęca wszystkich uczniów i nauczycieli do wzięcia udziału w akcji „Zabierz książkę na święta”. Ferie z książką mogą być inspirującą przygodą. Wszak czytanie dla przyjemności, to dopiero frajda! A jest w czym wybierać! Polecamy polską i zagraniczną literaturę współczesną, a także coś „lżejszego”: dobry kryminał, fantasty i wiele, wiele innych…
Aby wybrać swoją książkę na święta wykonaj trzy kroki:
1. Przyjdź do biblioteki szkolnej i podejdź do regałów z NOWOŚCIAMI
2. Wybierz książkę, która Cię zainteresuje i ją wypożycz
3. Zabierz swoją książkę do domu i ciesz się ciekawą lekturą przez święta.
Nie wiesz co wypożyczyć? Zapytaj polonistę, nauczyciela-bibliotekarza, koleżankę lub kolegę. Zapraszamy indywidualnie oraz całymi klasami.
Zachęcamy również do wzięcia udziału w konkursie „Świąteczne zaczytanie”.
Zrób zdjęcie nawiązujące do tematu konkursu lub napisz recenzję książki przeczytanej w tym czasie.
Zdjęcia i recenzje można przesyłać na adres mailowy biblioteki: bernadetta.karlak@radocza.edu.pl do 10 stycznia 2025. Za najlepsze prace przewidziane są nagrody-niespodzianki .
Świąteczny cud
Był śnieżny grudniowy poranek, dzień przed Wigilią. Ludzie w domach ubierali choinki, piekli pierniki i szykowali potrawy wigilijne, lecz w pewnym miasteczku mieszkała rodzina, która nie obchodziła Świąt Bożego Narodzenia. Właśnie w tej rodzinie doszło teraz do małej kłótni, gdyż najstarsze z ich dzieci chciało wprowadzić święta i tradycje z nimi związane. Rodzice nie widzieli w tym żadnego sensu, gdyż nie byli wierzący. Widząc jednak w oczach syna determinację, zaczęli rozważać ten pomysł. Gdy chłopak wyszedł z domu trzaskając drzwiami, podjęli ostateczną decyzję, że następnym razem jak, poprosi to się zgodzą.
W tym samym czasie chłopak plątając się po ulicach spoglądał przez okna, obserwując jak ludzie szykują się do Świąt. Nagle drzwi frontowe jednego z domów się otworzyły i wyszedł z nich jeden z jego znajomych. Był trochę zaskoczony widokiem smutnego kumpla i zapytał co się stało. Chłopak przyznał, że jego największym marzeniem jest spędzenie świąt jak każdy inny w tym czasie.To wyznanie go poruszyło i postanowił zaprosić rodzinę kolegi na wspólne obchodzenie Wigilii. Chłopak wracając do domu był szczęśliwy, że będzie obchodził święta po raz pierwszy w swoim życiu. Po powrocie do domu poinformował rodziców o zaproszeniu. Nie do końca byli oni zadowoleni z tego pomysłu, ale zgodzili się by zobaczyć tę całą “Magię Świąt” o której wszyscy mówią o tej porze roku.
Następnego dnia ich rodzina licząca pięć osób zapukała do drzwi sąsiadów, którzy ciepło i gościnnie ich przyjęli. Gdy wszyscy goście się zjawili jeden z gospodarzy odczytał Ewangelię, a później każdy łamał się opłatkiem i składano sobie życzenia. Następnie zasiedli do stołu i zaczęli spożywać kolację wigilijną. Nagle stało się coś, czego się nikt nie spodziewał. Wszystkie światła zgasły i z sufitu zaczęło wydobywać się światło. Duch Świąt Bożego Narodzenia objawił się w ich towarzystwie, a w pomieszczeniu pojawił się sypiący śnieg pokrywając wszystko białym puchem. To był pierwszy przełam niewierzącej rodziny by w końcu zacząć wierzyć.
Tekst: Julia Pieróg, kl. 2 Technikum Grafiki i Poligrafii Cyfrowej
Ilustracje: Nicolleta Szalik, kl. 4 Technikum Grafiki i Poligrafii Cyfrowej
