2/2007 - Lekcje biblijne by Wydawnictwo "Znaki Czasu"

LEKCJE BIBLIJNE

2/2007

Kwartalnik do studiowania Pisma Świętego w szkole sobotniej (Ukazuje się od 1908 roku)

Jonathan Oey Kuntaraf Kathleen Kiem Hoa Oey Kuntaraf

iblia

na co dzień

ÑS≥owo twoje jest pochodniπ nogom moimî

CHRZEŚCIJAŃSKI INSTYTUT WYDAWNICZY „ZNAKI CZASU” WARSZAWA 2007

Tytuł oryginału: Adult Sabbath School Bible Study Guide. Standard edition. Thy Word Is a Lamp Unto My Feet: The Bible for Today. April, May, June 2007. Projekt okładki: Daria Gil-Ziędalska (ziedalska@yahoo.com) Tłumacz: Iryna Chupryna. Korektor: Katarzyna Krok. Konsultacja: Władysław Kosowski. Redaktor: Mirosław Chmiel.

ISSN 0239-359X ISBN 978-83-7295-147-2

Zamówienia na publikacje prosimy kierować pod adresem: Dział Handlowy Chrześcijańskiego Instytutu Wydawniczego „Znaki Czasu” ul. Foksal 8/5 00-366 Warszawa tel.: 022-331-98-00 faks: 022-331-98-01 e-mail: zamawiaj@znakiczasu.pl sklep internetowy: www.znakiczasu.pl/sklep

Spis treści Wprowadzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 Lekcja I — 7 kwietnia GŁOS Z NIEBA . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 Lekcja II — 14 kwietnia OSTATNIE SŁOWO . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 Lekcja III — 21 kwietnia WYPEŁNIENIE BIBLIJNYCH PROROCTW . . . . . . . 23 Lekcja IV— 28 kwietnia NA BIBLII MOŻESZ POLEGAĆ . . . . . . . . . . . . . . . . . 31 Lekcja V — 5 maja GDY KRZYCZĄ KAMIENIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39 Lekcja VI — 12 maja BIBLIA I NAUKA . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 Lekcja VII — 19 maja SŁOWO W NASZYM ŻYCIU . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55 Lekcja VIII — 26 maja OBJAWIENIE NADZIEI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63 Lekcja IX — 2 czerwca BIBLIA I ZDROWIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71 Lekcja X — 9 czerwca BIBLIA I SZCZĘŚCIE . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79 Lekcja XI — 16 czerwca MĄDROŚĆ NA CO DZIEŃ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87 Lekcja XII — 23 czerwca WZRASTANIE PRZEZ SŁOWO . . . . . . . . . . . . . . . . . 94 Lekcja XIII — 30 czerwca SŁOWO BOŻE TRWA NA WIEKI . . . . . . . . . . . . . . . 101 Projekty misyjne finansowane z darów 13. soboty . . . . 108 Apele ewangelizacyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109 Pobudki poranne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110

Wierzyć tak jak Jezus NOWOŚĆ! Kim jest dla ciebie Bóg? Czego od nas oczekuje? Jaki jest naprawdę? Bóg powiedział Mojżeszowi, że żaden człowiek nie może Go zobaczyć i pozostać przy życiu, ale Jezus rzekł do Filipa, że ktokolwiek Go widział, widział Ojca. Ponieważ chodził On wśród nas — właściwie stał się jednym z nas — jesteśmy w stanie zrozumieć, kim jest Bóg i jaki On jest. Książka ta przedstawia wizję Chrystusa — wizję, której centrum znajduje się na Golgocie, gdzie Ten, który nie znał grzechu, stał się za nas grzechem. Została napisana, by wyrazić podstawowe zasady wiary, jakich nauczał Jezus, aby nauczyć nas, jak postrzegać i odczuwać Boga. Format B5, 410 stron, wydanie drugie poszerzone, cena 28,00 zł*.

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia: Dział Handlowy ChIW „Znaki Czasu”, ul. Foksal 8/5, 00-366 Warszawa, tel. 022-331-98-00, faks 022-331-98-01, e-mail: zamawiaj@znakiczasu.pl, sklep internetowy: www.znakiczasu.pl/sklep

www.znakiczasu.pl

Wprowadzenie Jako adwentyści dnia siódmego wierzymy, że Bóg objawia się nam w tym upadłym świecie. Czyni to na wiele sposobów, jednak Biblia, zgodnie z naszym przekonaniem, jest tym najpełniejszym wyrażeniem objawienia dostępnym obecnie — ostatecznym i najważniejszym modelem prawdy dla upadłego świata. Biblia zawiera twierdzenia dotyczące jej samej, które wyróżniają ją spośród wszystkich innych ksiąg. Ponadto podaje ona ogromną liczbę dowodów potwierdzających te twierdzenia. Tak więc Biblia sama dowodzi swojej autentyczności — ma wewnętrzne, wbudowane dowody. Biblia to nie tylko niesamowite, imponujące proroctwa; to nie tylko historyczna dokładność, choć świadcząca o rzetelności; to nie tylko objawienie Boga na jej kartach — choć pełne mocy. Chociaż te wszystkie czynniki odgrywają istotną rolę, świadcząc, że Biblia jest Słowem Bożym, to chyba największym dowodem przemawiającym na rzecz tej księgi jest pozytywny wpływ, jaki wywiera ona na ludzi stosujących się do jej nauk. Pomimo wszystkich dowodów zawartych w proroctwach, historii itp., najmocniejszym dowodem jest to, jak w zdumiewający sposób Biblia niesie nadzieję, radość i obietnicę lepszego jutra osobom żyjącym tysiące lat po jej napisaniu. Przez wiele wieków ludzie na całym świecie znajdowali w Biblii odpowiedź na swoje najgłębsze potrzeby. Dlaczego? Bo jest ona największym objawieniem Jedynego, który te potrzeby może zaspokoić — naszego Stwórcy i Odkupiciela, Jezusa Chrystusa. Skoro Biblii przypisywana jest tak doniosła rola, nie należy się dziwić, iż znalazło się niemało takich, którzy kwestionowali jej autentyczność i wiarygodność. Czy naprawdę jest ona Słowem Bożym? Czy Stwórca wszechświata rzeczywiście przemawia z jej kart? Na ile wiarygodne są zawarte w niej zalecenia? Jakie naukowe dowody można znaleźć na poparcie jej twierdzeń? Co mówi archeologia na temat Biblii? Nawet jeśli wierzymy, że księga ta jest natchniona, to czy ma ona jakiekolwiek znaczenie dla nas — ludzi żyjących w XXI wieku? A jeśli tak, to jakie i dlaczego? Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć w naszym studium biblijnym w bieżącym kwartale. Moglibyśmy zatytułować je „Dlaczego wierzę Biblii?”, gdyż autorzy owego studium ukazują, dlaczego ufają Biblii i z jakich powodów przyjęli ją jako duchowy i moralny przewodnik w swoim życiu. Co więcej, w tym kwartale postaramy się wykazać, jak ważna jest Biblia dla nas. Pismo Święte nadal zawiera potężną moc, zmieniającą życie ludzi, moc, która jest dowodem jego przydatności i doniosłego znaczenia.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

* * * Jonathan Kuntaraf, znany także jako Oey Giok Kun, jest Indonezyjczykiem. Pisząc ten kwartalnik, był wicedyrektorem Sekretariatu Szkoły Sobotniej i Ewangelizacji Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Jego żona, dr Kathleen Liwidjaja, jest asystentką w Sekretariacie Zdrowia i Wstrzemięźliwości Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Mają dwoje dorosłych dzieci. Wydawca

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Lekcja I — 7 kwietnia

GŁOS Z NIEBA STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 3,8−9; II Sam. 12,1−7; Iz. 59,2; Jer. 38,14−19; Ezech. 4,1−17; Am. 3,7; II Tym. 3,16; II Piotra 1,20−21; 3,1. TEKST PAMIĘCIOWY: „Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków; ostatnio, u kresu tych dni, prze− mówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył” (Hebr. 1,1−2). MYŚL PRZEWODNIA: Po upadku w grzech Bóg używa wielu sposobów, aby przemawiać do nas.

Ile wart jest człowiek? Z punktu widzenia chemii — całkiem sporo. Jeśli oceniać to według różnych wskaźników wartości, np. zawartości białka, enzymów, RNA i DNA, aminokwasów, biochemicznych składników ludzkiego ciała, wówczas można by wycenić człowieka na miliony dolarów. Jednak nasza prawdziwa wartość może być właściwie zrozumiana tylko w świetle życia i śmierci Jezusa Chrystusa. Jeśli nasza wartość nie zostałaby wysoko oceniona w oczach Pana, wtedy nie byłoby tak wielkiej ceny za nasze zbawienie. W jaki sposób Bóg ukazał nam dobrą nowinę na temat naszej wartości i naszego odkupienia? W lekcji bieżącego tygodnia przyjrzymy się sposobom, którymi Bóg posługiwał się, komunikując się z ludźmi. Bóg wciąż podtrzymuje kontakt z nami — grzesznym i upadłym stworzeniem. Jednak pojawia się kluczowy problem: Czy my będziemy chcieli słuchać tego, co On mówi?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Bóg szuka człowieka

NIEDZIELA — 1 kwietnia

Zanim grzech zapanował na ziemi, Adam i Ewa mieli bliską i bezpośrednią więź z Bogiem. Jednak gdy grzech wkroczył na naszą planetę, ta więź została zerwana. Adam i Ewa już nie mogli komunikować się ze swoim Stwórcą twarzą w twarz, i to nie dlatego, że Bóg się zmienił, lecz ze względu na zmianę ich stosunku wobec Niego. Przeczytaj Iz. 59,2. Jak grzech wpływa na nasze relacje z Bogiem? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Grzech spowodował, że pierwsi ludzie nie byli w stanie wytrzymać obecności Bożej (zob. I Mojż. 3,8). Zaczęli bać się Boga. Grzech oddalił ich od Stwórcy. Ten sam grzech, który stworzył podział między Bogiem a człowiekiem, dzisiaj również powoduje podział wśród narodów, państw, pokoleń, społeczeństw, Kościołów i rodzin. Niestety, jest to smutny fakt, którego doświadczamy w taki lub inny sposób. Przeczytaj I Mojż. 3,9. Co znaczy ten tekst? Dlaczego Bóg, który jest wszech− wiedzący, stawia tego rodzaju pytanie? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jakże śmieszne wydają się wyrażenia, które nieraz obijają nam się o uszy: „Człowiek szuka Boga”. Prawda brzmi całkiem inaczej — to Bóg szuka nas. To On jest inicjatorem, który pragnie bliskości z nami i posługuje się różnorodnymi metodami i sposobami, by móc zapewnić nam zbawienie. Od Genesis do Apokalipsy, od Mojżesza do Jana — cała Biblia objawia Boga poszukującego ludzi; przedstawia Jego pragnienie bycia z nami, pragnienie pokazywania nam, że jest obecny tuż obok nas i że kocha nas pomimo naszych grzechów (zob. Iz. 5,1-5; Mat. 23,37). „Gdzie jesteś?”. Jest to pytanie nie tyle o to, gdzie fizycznie się znajduje− my, ile o to, gdzie jesteśmy duchowo. Gdzie jesteśmy w relacjach z naszym Stwórcą i Zbawicielem, który tak wiele dla nas zrobił? Jeśli dzisiaj Bóg zapy− tałby ciebie: „Gdzie jesteś?”, co odpowiedziałbyś?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA I

Bóg i prorocy

PONIEDZIAŁEK — 2 kwietnia

Przeczytaj Am. 3,7. Co ten fragment mówi nam o znaczeniu proroków dla ludz− kości? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Od pierwszych dni, gdy bliska więź z Bogiem została przerwana, wysyłał On proroków, by porozumiewać się z nami. Na ich działalność składało się wiele zadań: prorocy zapowiadali obydwa przyjścia Jezusa; byli dowodem tego, że Bóg na tyle ceni ludzi, iż wybiera spośród nich takich, którzy stają się Jego reprezentantami; prorocy byli pośrednikami, przez których Bóg ukazywał ludziom swoją miłość i charakter; niejednokrotnie ostrzegali oni ludzi przed zbliżającym się sądem. Prócz tego prorocy przekazywali także plan zbawienia. Również za ich pośrednictwem napisana została Biblia. Przeczytaj II Sam. 12,1−7; Jer. 38,14−19; Ezech. 4,1−17; II Piotra 3,1. W ja− ki sposób prorocy przekazywali Boże poselstwa? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Porównaj II Kron. 20,20 z Łuk. 16,31. Fragmenty te są przykładami dwojakiego traktowania proroków. W jakimś sensie przedstawiają one nas samych. Albo wierzymy w to, co mówi nam Bóg (często przez swoich proroków), albo nie. Nasz stosunek wobec proroków świadczy o tym, jak traktujemy samego Boga. Skąd możemy wiedzieć, czy nasza wiara jest szczera i prawdziwa? Czy to możliwe, że okłamujemy samych siebie, myśląc, że wierzymy, gdy jest odwrotnie — tak jak to było w przypadku wielu przywódców w historii Izraela? Odpowiedź jest prosta. Jezus powtarzał ją wiele razy: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (Jan 14,15). „Dlaczego mówicie do mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię?” (Łuk. 6,46). Jako adwentyści dnia siódmego twierdzimy, że wierzymy proroctwom. Czy rzeczywiście tak jest? Czy to, co robiłeś w ostatnim tygodniu, wykazało twoją wiarę czy też jej brak? W jaki jedynie sposób można poprawnie odpowiedzieć na to pytanie? Jeśli mógłbyś coś naprawić w swoim postępowaniu, co by to było?

GŁOS Z NIEBA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Objawienie przez Jezusa Chrystusa

WTOREK — 3 kwietnia

Choć objawianie się Boga za pośrednictwem Jego proroków było metodą najpopularniejszą, to jednak przyjście Jezusa Chrystusa na ten świat było największym i najpełniejszym objawieniem Boga, jakie kiedykolwiek dano ludziom. W końcu Jezus był Bogiem w ludzkim ciele. Czy moglibyśmy oczekiwać czegoś więcej? Mimo że Chrystus przyszedł w inny sposób, niż się tego spodziewano, to jednak Jego życie i nauki ukazywały wszystkim Bożą wolę. Ludzie żyjący w czasach Jezusa szukali sławy i zaspokojenia swoich materialnych oczekiwań. Szukali władzy i majestatu, zamiast pokory i skromności. Jednakże przyjście Jezusa było wiernym objawieniem prawdziwego charakteru Boga Ojca. Co poniższe teksty mówią o Jezusie jako tym, który w pełni objawił Boga? Mat. 11,27

..............................................................................................................

Jan 1,14.18 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 14,8-11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . II Kor. 4,6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Hebr. 1,1-3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Na podstawie Ewangelii Jana 14,8-12 wiemy, że ci, którzy widzieli Jezusa, widzieli Ojca, ponieważ Jezus jest w Ojcu, a Ojciec w Nim. Słowa, które wypowiedział Jezus, mają większe znaczenie niż zwyczajne ludzkie słowa — są one objawieniem dzieł samego Boga. Dlatego też zapoznając się z Jezusem, zapoznajemy się również z Bogiem. Najlepszym sposobem na poznanie Bożej miłości i dobroci jest osobiste poznanie Jezusa. Jeżeli twierdzisz, że znasz Jezusa, jak odpowiedziałbyś na pytanie: Jaki jest Jezus? Przygotuj się do przedstawienia swojej odpowiedzi w klasie.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA I

Bóg przemawia dzisiaj

ŚRODA — 4 kwietnia

„Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one skła− dają świadectwo o mnie” (Jan 5,39). Ostatnio zastanawialiśmy się nad zagadnieniem Bożej komunikacji dokonującej się poprzez proroków i Jezusa Chrystusa. Jednak Boża komunikacja z ludźmi nie została ograniczona jedynie do czasów, gdy powstawała Biblii. Jakimi sposobami objawia się nam dzisiaj Bóg? II Tym. 1,5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Filip. 4,9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 5,39

..................................................................................................................

Job 12,7-10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ps. 107,1-8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 14,16-18.26 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Powyższe wersety wyraźnie pokazują, że Bóg nigdy nie zamierzał pozostawić nas bez pewności co do naszego życiowego celu. Dzięki Niemu pewne jest to, że możemy poznać prawdę i zrozumieć znaczenie zbawienia. Bóg objawił się przez naturę, naukę, Biblię, Jezusa, Bożą opatrzność w naszym życiu, relacje międzyludzkie oraz Ducha Świętego. On także objawia się w życiu oddanych Mu osób. A jak Bóg ostatnio komunikował się z tobą? Najistotniejsze pytanie brzmi jednak: Czy słuchasz Go uważnie? Łatwo znajdziesz odpowiedź, gdy sam sie− bie zapytasz: Czy postępuję zgodnie z Bożymi zaleceniami, czy też nie? Tu znajduje się sedno omawianego zagadnienia.

GŁOS Z NIEBA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Bóg przemawia przez Biblię

CZWARTEK — 5 kwietnia

Przeczytaj II Tym. 3,16 i II Piotra 1,20−21. Spróbuj własnymi słowami od− dać główną myśl tych dwóch fragmentów. Jakie przesłanie jest w nich zawar− te dla każdego z nas? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Wielokrotnie Pan w szczególny sposób prosił proroków o spisanie Jego poselstwa. Duża część tych zapisów uchowała się do dziś. Zachowane poselstwa znalazły się w Biblii. Na przykład: „Wtedy Mojżesz spisał wszystkie słowa Pana” (II Mojż. 24,4; zob. 34,27; III Mojż. 26,46). Jozue spisał słowa Pańskie w księdze prawa Bożego (zob. Joz. 24,26). Zaś prorokowi Jeremiaszowi Bóg nakazał napisać księgę zawierającą słowa Pana. Wiele lat później mąż Boży, Daniel (zob. Dan. 9,2), w swoich zapisach wspomina o przeczytanym poselstwie Jeremiasza i słowach Bożej obietnicy mówiącej o wyzwoleniu ludu Bożego z 70-letniej niewoli babilońskiej. Wkrótce także Danielowi polecono napisać księgę dla tych, którzy będą żyć w czasach ostatecznych (zob. Dan. 12,4). W taki właśnie sposób Pan objawia się w Piśmie Świętym. Tak jak spisane poselstwo, tak też cała Biblia jest wyrażeniem Bożej woli. Rzeczą ciekawą jest to, że samo słowo Biblia ani razu nie pojawia się w tej niezwykłej księdze. Pochodzi ono od łacińskiego słowa biblia — księgi, wywodzącego się z greckiego słowa biblos, tłumaczonego jako księga. A zatem nazwa Biblia Święta znaczy: święte księgi. Rzeczywiście jest to odpowiednie określenie, gdyż Biblia składa się z wielu ksiąg: trzydziestu dziewięciu w Starym i dwudziestu siedmiu w Nowym Testamencie. Pomimo wielkiego zróżnicowania stylów i form pisarskich Biblia — od pierwszej do ostatniej księgi — mówi o kochającym Bogu, Stworzycielu wszechświata, który wyciąga rękę do swych grzesznych stworzeń. Zagadnienie Bożej miłości jest centralnym tematem Pisma Świętego, szczególnie wyraziście ukazanym przez Chrystusa, który przyszedł na świat, żył jako człowiek i zmarł na Golgocie. Jest to największa prawda całego wszechświata. Dlatego też główne poselstwa Pisma Świętego należy studiować właśnie z perspektywy Golgoty. Jaką rolę odgrywa Biblia w twoich relacjach z Bogiem? Jakich zmian mo− żesz dokonać, aby Pismo Święte mogło mieć jeszcze większy wpływ na twoją więź z Jezusem?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA I

PIĄTEK — 6 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Stworzenie, Kuszenie i upadek i Plan odkupienia, w: Ellen White, Patriarchowie i prorocy, wyd. V, s. 28-50; Wstęp, w: Ellen White, Wielki bój, wyd. XI, s. 9-14. „Jezus spotykał się z ludźmi na ich własnym gruncie jak ktoś dobrze obeznany z ich kłopotami. W Jego bezpośrednim i prostym sposobie przedstawiania prawda stawała się piękna. Jego mowa była czysta, szlachetna i przejrzysta jak płynący strumień. Tym, którzy słuchali monotonnych przemówień rabinów, głos Chrystusa był niby muzyka. Ale choć Jego nauczanie było proste, mówił jak ktoś mający autorytet. Te cechy sprawiały, że nauki Chrystusa tak bardzo odróżniały się od innych. W przemówieniach rabinów znać było wahanie i niepewność, jakby każda rzecz zawarta w Piśmie mogła mieć różnorakie znaczenie. Z każdym dniem słuchaczy ogarniała coraz większa niepewność. Jezus zaś nauczał Pism z nie dającym się podważyć autorytetem. Każdą ze spraw przedstawiał z mocą, tak że słowom Jego nie można było zaprzeczyć” (Ellen White, Życie Jezusa, wyd. XII, s. 175). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Bóg nigdy z nas nie zrezygnował. Jak fakt ten wpływa na nasz stosunek wobec krewnych, przyjaciół czy sąsiadów, którzy nie należą do wspólnoty kościelnej? Jak możemy posiąść nigdy nie poddającego się ducha w wychodzeniu naprzeciw innym ludziom? 2. Omów odpowiedź na pytanie z wtorkowej lekcji. Co wspólnego zawierają wasze odpowiedzi? Jakie są różnice? Czego możecie się nauczyć jeden od drugiego? 3. Co możesz powiedzieć osobie, która twierdzi, że szczerze szuka Boga i Jego woli? Jakimi praktycznymi radami możesz się podzielić, by pomóc tej osobie słuchać głosu Bożego? 4. Podziel się wrażeniami ze swoich spotkań z Bogiem, podczas których przemawiał On do ciebie w sposób pełen mocy. Co się wydarzyło? Skąd miałeś pewność, że to był Bóg? Czy zamierzałeś jakoś zweryfikować swoje doświadczenie, by upewnić się, że rzeczywiście pochodzi ono od Boga? Jak chciałeś to zrobić?

GŁOS Z NIEBA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Samuel Koranteng-Pipim

Trzymając się Słowa Książka dotyczy spornej kwestii — natchnienia i interpretacji Biblii oraz ich wpływu na naszą wiarę i praktykę. Dla tych, którzy zawsze akceptowali Biblię jako natchnione przez Boga, wiarygodne i autorytatywne Słowo, dzieło to dostarczy nowych argumentów potwierdzających ich stanowisko.

Format 165x240, 328 stron, cena 27,00 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

www.znakiczasu.pl

Lekcja II — 14 kwietnia

DZIEŃ ORTV „GŁOS NADZIEI”

OSTATNIE SŁOWO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 4,4−10; 21,42; 22,29; 26,54.56; Gal. 1,11−12; Jak. 2,1−26; II Piotra 1,19−21; 3,16. TEKST PAMIĘCIOWY: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożytecz− ne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości” (II Tym. 3,16). MYŚL PRZEWODNIA: Co nadaje Biblii autorytet?

Nasze życie jest poddane takiej lub innej władzy. Dla nas, chrześcijan, najwyższą władzą jest Bóg, którego wola jest przedstawiona w Piśmie Świętym. Dlatego też Biblia jest dla nas tym ostatnim Słowem. Dlaczego jednak ktokolwiek z nas miałby poddawać się autorytetowi jakiejś księgi? Rzecz w tym, że Biblia nie jest tylko jakąś księgą, ale jest ona Słowem Bożym. Ze względu na swego autora, Boga, Stworzyciela nieba i ziemi, Biblia zyskuje boski autorytet. W końcu któż może się równać z Bożym autorytetem? Nikt. Z tego też powodu Biblia powinna być dla nas pierwszym i ostatnim Słowem. W tym tygodniu przyjrzymy się kwestii autorytetu Słowa Bożego. Co Pismo Święte mówi samo o sobie? Jakie twierdzenia podaje na swój temat i na temat swego pochodzenia? Jaki był stosunek pisarzy biblijnych do innych ksiąg Pisma Świętego? A wreszcie pozwolimy, by On — sam Bóg — miał w naszych rozważaniach ostatnie słowo w sprawie swego spisanego Słowa.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Słowo Pana

NIEDZIELA — 8 kwietnia

Autorzy biblijni podawali niesamowite twierdzenia na temat pisanych przez siebie ksiąg. Oryginalne źródło, z którego pochodziło przesłanie, było opisywane za pomocą następujących fraz: „Oto Pan mówi” (Iz. 1,2), „tak mówi Pan” (Am. 1,3), „słowo Pana, które doszło...” (Mich. 1,1), „takie jest słowo, które mi objawił Pan” (Jer. 38,21). Autorzy Starego Testamentu świadczyli, iż spisywane przez nich poselstwo pochodziło wprost od Boga. Było to słowo Pana, które dotarło m.in. do takich starotestamentowych pisarzy jak: Jeremiasz, Ezechiel, Ozeasz, Amos (zob. Jer. 1,1-2.9; Ezech. 1,3). Przeczytaj II Sam. 23,2; Ezech. 2,2; 11,5.24; Mich. 3,8. Jaki wspólny wątek przewija się przez te teksty? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przeczytaj Łuk. 1,70 i II Piotra 1,19−21. Co mówią pisma nowotestamento− we na temat natchnienia Starego Testamentu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przeczytaj Rzym. 4,3 i Gal. 1,11−12. Jakie były poglądy Pawła na temat Pisma Świętego? Jaki autorytet, według apostoła, stoi za ewangelią, którą głosił? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Pomimo dzielących ich całych wieków, różnic kulturowych i odmiennych okoliczności wszyscy pisarze biblijni głosili to samo. Poselstwo, które przekazywali, nie było ich poselstwem — zostali oni poruszeni mocą Boga, który nakazał im spisać to, co do nich mówił. Czy wiara w autentyczność natchnienia proroków może mieć praktyczny wpływ na nasze codzienne życie? Jeśli tak, to jaki? Na ile twoje życie odzwier− ciedla wiarę w autorytet Pisma Świętego? Czy w ostatnich dwudziestu czterech godzinach zrobiłeś coś, co było wyraźnym zaprzeczeniem nauk biblijnych?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA II

Natchnione przez Boga

PONIEDZIAŁEK — 9 kwietnia

Przeczytaj II Tym. 3,16. Co apostoł mówi o pochodzeniu i autorytecie Pi− sma Świętego? Greckie słowo przetłumaczone jako natchnione w II Tym. 3,16 dosłownie znaczy: wypełnione oddechem Boga. Fakt ten jasno wskazuje, że Pismo Święte ma swój początek w Bogu. To On uzdolnił swoich posłańców, proroków i apostołów do tego, by uchwycili oraz przekazali to, co On im objawił w wiarygodny i autorytatywny sposób. Pamiętając o powyższych uwagach, a zwłaszcza o definicji słowa „na− tchnione”, przeczytaj I Mojż. 2,7 i Ps. 33,6. Czy dostrzegasz w tych tekstach jakieś wspólne elementy? Czy ten fakt może nam coś powiedzieć o autoryte− cie Słowa Bożego? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Ta sama siła twórcza, która powołała świat do istnienia, stoi za powstaniem Pisma Świętego! Pomyśl nad konsekwencjami tej wspaniałej prawdy. Bóg przekazywał swoje Słowo różnorodnymi sposobami. Oprócz objawień w snach i widzeniach, przekazywał swe poselstwo także przez bezpośrednie ukazanie się (zob. II Mojż. 3,2-7), przez aniołów (zob. Dan. 8,15-16) albo przez naocznych świadków (zob. I Jana 1,1-3). Niezależnie od sposobu, jakim posłużył się Bóg w komunikowaniu się z pisarzami Biblii, z pewnością ich zadanie nie ograniczało się do roli maszyny do pisania. Bóg nie używał ich jak przycisków klawiatury, by spisać swoje przesłanie. Każdy z autorów miał swój własny styl pisarski. Różnice te są zauważalne w całej Biblii. Niezwykłe jest jednak to, iż spisywane przesłania nie były ich własnymi. Oni spisywali to, co przekazał im Pan. To było Jego poselstwo, nie ich (zob. II Sam. 23,2; Am. 3,8). Ze względu na swe boskie objawienie Biblia bywa nazywana Pismem Pana (zob. Iz. 34,16), ewangelią Bożą (zob. Rzym. 1,1), wyrocznią Bożą (zob. Rzym. 3,2), dobrym Słowem Bożym (zob. Hebr. 6,5), Słowem Chrystusowym (zob. Kol. 3,16). Porównaj różne style pisarskie, jakie znajdują się w Biblii. Na przykład porównaj styl Pawła ze stylem Jana, styl Izajasza ze stylem Mojżesza albo Jana. Czy któryś z nich przemawia do ciebie w sposób bardziej zrozumiały niż inne? Jeśli tak, to dlaczego? Dlaczego Bóg pozwolił na to, by autorzy biblijni trzy− mali się swojego stylu pisarskiego, gdy spisywali Jego Słowo? OSTATNIE SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Chrystusowe spojrzenie na Pismo Święte

WTOREK — 10 kwietnia

Dzisiaj stykamy się z całym szeregiem poglądów na Pismo Święte, jego autorstwo, wagę, rolę itp. Niestety, wielu chrześcijan nie traktuje Biblii z należytym szacunkiem. Jakiego rodzaju autorytet posiada Biblia? Zastanówmy się nad podejściem do Biblii Tego, który sam jest Autorytetem — Jezusa. Jak On traktował Pismo Święte? Co następujące teksty mówią nam o tym, jak Chrystus oceniał autorytet Sło− wa Bożego? Mat. 4,4−10; 21,42; 22,29; 26,54.56; Mar. 2,25; 12,36; Łuk. 4,21. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Teksty te są jedynie niewielką częścią fragmentów Biblii, pokazujących autorytet i zaufanie, jakim Chrystus ją obdarzał. Jezus wierzył w prawdziwość historii stworzenia (zob. Mar. 10,6), historii Noego i potopu (zob. Mat. 24,37-39), historii Jonasza (zob. Mat. 12,39-41). Chrystus odniósł się także do stworzenia pierwszej pary ludzkiej (zob. Mat. 19,4) oraz zacytował I Mojż. 2,24 w Mat. 19,5, mówiąc o pierwotnym znaczeniu małżeństwa. Przeczytaj Łuk. 24,25−27 i Jan 10,35. Co Jezus mówi w nich na temat swo− jej akceptacji całego Starego Testamentu?

Swą własną misję Jezus potwierdzał słowami z Pisma Świętego. „Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał. A jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże uwierzycie moim słowom?” (Jan 5,46-47). Po swoim zmartwychwstaniu, na drodze do Emaus, Jezus cytował Stary Testament, by wyjaśnić znaczenie swojej służby. „Począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach” (Łuk. 24,27). Przez cały czas pobytu na tej ziemi Jezus czytał Słowo Boże, cytował je, namawiał do jego studiowania, wywyższał i interpretował je. „Jezus jest prawdziwym interpretatorem Pisma Świętego. Jego poselstwo jest kluczem otwierającym właściwe rozumienie pism Starego Testamentu. (…) Sposób, w jaki Chrystus posługiwał się izraelskimi księgami świętymi, jest wzorcem biblijnej interpretacji. Nasza główna zasada opiera się na przekonaniu, że zbawcze działanie Boga w historii Izraela osiągnęło swe wypełnienie w Chrystusie” (Hans LaRondelle, How to Understand the End-Time Prophecies of the Bible, Sarasota 1997, s. 13).

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA II

Apostołowie i Pismo Święte

ŚRODA — 11 kwietnia

Pisarze nowotestamentowi również pokazali całkowitą pewność co do wiarygodności Słowa Bożego. Przeczytaj Jak. 2,1−26. W jaki sposób Jakub ujawnia swoją ufność w au− torytet Starego Testamentu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Tylko w Liście do Rzymian apostoł Paweł cytuje ponad czterdzieści razy wypowiedzi Starego Testamentu, a rozdziały są w większości zbudowane wokół cytatów lub aluzji nawiązujących do Starego Testamentu. Z Księgi Izajasza Paweł cytuje tu przynajmniej dwadzieścia pięć razy. Podobnie czyni Piotr w swoich listach. Wszystkie listy są zakorzenione w pismach Starego Testamentu (zob. Mat. 1,23; 3,3; Hebr. 10,7; I Jana 3,12). Nowotestamentowi pisarze z pełnym przekonaniem zapewniali nas o swoim zaufaniu wobec autorytetu Pisma Świętego. Napominając bogatych w Jak. 1,11, pisarz nowotestamentowy posłużył się słowami z Iz. 40,6 oraz Ps. 103,15. Inny apostoł swoją pewność co do starotestamentowych proroctw wyraża stanowczym stwierdzeniem znajdującym się w II Piotra 1,21. Nawiązał on także do Starego Testamentu (zob. II Mojż. 12,5), gdy w I Piotra 1,19 stwierdził, że jesteśmy odkupieni cenną krwią Chrystusa. Gdy Paweł pisał o ewangelii w Rzym. 1,17, posłużył się jej podstawową zasadą, która została przedstawiona w Hab. 2,4. Opisując grzeszną naturę człowieka w Rzym. 3,10-12, apostoł Paweł odnosi się do Ps. 14,1-3. Gdy zaś przemawiał do Żydów w Rzymie, stwierdził: „Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez proroka Izajasza” (Dz. 28,25). Apostołowie byli całkowicie przekonani, że starotestamentowe pisma święte są Słowem Boga. W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr powiedział: „Musiało się wypełnić Pismo, w którym Duch Święty przepowiedział przez usta Dawida...” (Dz. 1,16). Apostoł Paweł dodał również: „Przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże” (I Tes. 2,13). Jakie elementy twojej kultury przeszkadzają w pełnym zaufaniu Słowu Bo− żemu — tak, jak zostało to przedstawione w lekcji wtorkowej i środowej? Jak możesz rozpoznać te elementy? Co możesz zrobić, aby uchronić samego siebie i innych przed ich wpływem?

OSTATNIE SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Jedność pośród różnorodności

CZWARTEK — 12 kwietnia

Przeczytaj II Piotra 3,16. Do czego Piotr nawiązuje, wspominając „inne pisma”?

Nawiązanie przez Piotra do tekstów napisanych przez Pawła jako Pism jest wewnętrznym dowodem ważności Starego i Nowego Testamentu — obydwa były uznawane za Słowo Boże (zob. I Tes. 2,13). Pomimo wielu różnic między tłem kulturowym i osobowościami pisarzy poszczególnych ksiąg biblijnych widoczna jest niesamowita jedność Starego i Nowego Testamentu. Powstawanie Starego Testamentu trwało ponad tysiąc lat. Około pięciuset lat trwała przerwa, w czasie której nie powstała żadna księga biblijna — przynajmniej do czasu narodzin nowotestamentowego Kościoła. Księgi Nowego Testamentu zaczęto pisać i ukończono w drugiej połowie pierwszego stulecia naszej ery. A zatem powstanie wszystkich ksiąg biblijnych trwało ponad 1500 lat. Przeczytaj III Mojż. 19,18; V Mojż. 6,5; Mat. 22,36−40; Jan 13,35; I Kor. 13,1−13. Jaka tematyka łączy te wszystkie teksty?

Jednym z najmocniejszych dowodów boskiego natchnienia Biblii jest jej nadzwyczajna jedność. Choć jej pisarze pochodzili ze zróżnicowanych kultur i środowisk, to treść całej tej księgi ma jeden nadrzędny cel. Biblię spisywali królowie, premier, pasterze, rybacy, prorocy, kapłani, poborca podatkowy, lekarz oraz wiele innych osób mających najróżniejsze zawody — jednak wszyscy pisali o tym samym Bogu. Niektóre księgi są historyczne, inne zaś — profetyczne. Niektórzy pisarze biblijni tworzyli poezję, inni — prozę. Niektóre księgi są sprawozdaniami misyjnymi, inne zaś listami do zborów lub prywatną korespondencją. Jednak każda z nich mówi o tym samym kochającym i troskliwym Bogu, każda informuje nas o tym samym planie zbawienia, każda odwołuje się do tych samych standardów sprawiedliwości. Każda księga wspomina o oczekiwanej takiej samej wiecznej nagrodzie. To nie jest zwyczajny zbieg okoliczności. Wszystkie przytoczone fakty pokazują, że pisarze biblijni czerpali z jednego Źródła natchnienia. Jaki temat, przewijający się w całej Biblii, jest twoim ulubionym? Jaki temat najbardziej do ciebie przemawia? Przejrzyj kilka ksiąg ze Starego i No− wego Testamentu i wypisz teksty mówiące o tym wspólnym temacie. Przynieś kartkę z wypisanymi tekstami do klasy w sobotę.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA II

PIĄTEK — 13 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdział pt. Słowo Boże, w: Wierzyć tak jak Jezus (opr. zbiorowe), wyd. II poszerzone, s. 14-25; The Inspiration of the Prophetic Writers, w: Ellen White, Selected Messages, t. I, s. 15-23; The Primacy of the Word, w: Selected Messages, t. III, s. 29-33. „Biblia została napisana przez natchnionych mężów, jednak występujący w niej sposób formułowania myśli i wyrażenia, nie są Boże. Pochodzą one od człowieka. Bóg nie jest tu ukazany jako pisarz (…) Pisarze Biblii byli Bożymi pisarzami, lecz nie Jego piórem. Przyjrzyjmy się tym różnym pisarzom. To nie słowa zapisane w Biblii są natchnione, lecz ludzie, którzy je pisali, byli natchnieni. Inspiracja działa nie na ludzkie słowa lub wyrażenia, lecz na samego człowieka, który pod wpływem Ducha Świętego jest przepojony Bożymi myślami. Słowa użyte w tekście są wyrazem myśli danego pisarza. Boska myśl przenika go. Boże myśli i wola są splecione z ludzkimi myślami i wolą. Tym sposobem wypowiedzi ludzi stają się słowem Boga” (Ellen White, Selected Messages, t. I, s. 21). „Biblia wskazuje na Boga jako na swego autora, ale została napisana przez ludzi. Poszczególne jej księgi pokazują indywidualne cechy stylu i osobowości różnych pisarzy biblijnego kanonu” (Ellen White, Wielki bój, wyd. XI, s. 9). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Omów razem ze swoją klasą odpowiedź na ostatnie pytanie z lekcji czwartkowej. 2. Jakie inne źródła autorytetu mogą rywalizować z autorytetem Biblii? Zidentyfikuj te źródła (władza, mass media, nauka, kultura itd.), a następnie porozmawiaj z klasą o tym, jak możecie zachować harmonię pomiędzy tymi źródłami a Biblią, jednocześnie uznając tę ostatnią za nadrzędny i ostateczny autorytet w swoim życiu. 3. Nie ma wątpliwości co do tego, że niektóre kwestie z Pisma Świętego są trudne do zrozumienia. Czy sądzisz, że nie powinno to dziwić, jeżeli rozważy się, o czym jest ta księga i jakie porusza zagadnienia? Co możecie zrobić, aby pomóc sobie nawzajem w zachowaniu wiary w Pismo Święte jako Słowo Boga, pomimo że ciężko jest w nim zrozumieć niektóre zagadnienia?

OSTATNIE SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Jacques B. Doukhan

Wizja przyszłości w starożytnej księdze Dogłębne studium Księgi Daniela. Autor jest z wykształcenia hebraistą, wykładowcą teologii Starego Testamentu. Godna podkreślenia w tej książce jest analiza wielu wyrazów i zwrotów hebrajskich występujących w Księdze Daniela, a także znajomość starożytnej literatury żydowskiej. Format A5, 214 stron, cena 17,00 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu”, ul. Foksal 8/5, 00-366 Warszawa, tel. 022-331-98-00, faks 022-331-98-01, e-mail: zamawiaj@znakiczasu.pl, sklep internetowy: www.znakiczasu.pl/sklep

www.znakiczasu.pl

Lekcja III — 21 kwietnia

WYPEŁNIENIE BIBLIJNYCH PROROCTW STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Iz. 52,13−15; 53,1−12; Dan. 2,1−49; Mat. 24,24; Jan 13,19. TEKST PAMIĘCIOWY: „Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę” (Iz. 46,9−10). MYŚL PRZEWODNIA: Biblijne proroctwa są przekonujące i pomagają nam wierzyć.

Każdego roku ludzie poszukują najlepszych specjalistów finansowych, którzy doradziliby im w sprawie korzystnego ulokowania oszczędności. Fachowcy mogą powiedzieć wszystko o kapitale prócz jednej kwestii, którą wszyscy pragną poznać: Co będzie z tym kapitałem w przyszłości? Bóg jednak zna przyszłość. Udowodnił to niejeden raz za pomocą niesamowitych proroctw zawartych w Biblii. Wiele z nich zostało napisanych w czasie znacznie wyprzedzającym wydarzenia zapowiadane w proroctwie. Wielokrotnie — jak można było się spodziewać — wydarzenia toczyły się dokładnie tak, jak przepowiedział Pan. Wiemy o tym, ponieważ patrząc dzisiaj na historię z perspektywy czasu, zauważamy w Biblii zapowiedzi wydarzeń, które później stały się rzeczywistością. „Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom” (Am. 3,7). Widząc, jak precyzyjne okazały się wypełnione już proroctwa, nabieramy zaufania w Boże przepowiednie dotyczące przyszłości, takie jak zapowiedź największego wydarzenia na całym wszechświecie — powtórnego przyjścia Jezusa. W tym tygodniu przyjrzymy się kilku ważnym proroctwom Pisma Świętego. Czy możemy się czegoś z nich nauczyć? Jakie zasady rządzą proroctwem? Czy proroctwa mogą nam pomóc zaufać Biblii jako Słowu Bożemu? LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Licencja prorocka

NIEDZIELA — 15 kwietnia

Hebrajski czasownik naba znaczy prorokować. W wyraz ten wpisane jest wyobrażenie kogoś, kto, pełen zapału lub natchnienia, wylewa z siebie słowa. Rzeczownik nabi znaczy rzecznik, prorok, ktoś, kto został upoważniony do tego, by mówić do innych (zob. III Mojż. 6,28-30; 7,1). A zatem można wywnioskować, że prorokom dawana była zdolność przepowiadania po to, by mówić o sprawach, których zwykli ludzie nie dostrzegali. Tak więc prorocy nie tylko widzą to, czego inni mogą nie dostrzegać, ale — co więcej — zostali przez Boga powołani do tego, by o tym mówić, niejednokrotnie z wielką mocą. Przeczytaj Mat. 24,24. Jakie ostrzeżenie dotyczące proroków daje nam Jezus? Co sugerują te słowa?

W ostrzeżeniu Jezusa przed fałszywymi prorokami można odczytać założenie, że będą też i prawdziwi. W końcu jeżeli mielibyśmy odrzucić wszystkich proroków — także tych, którzy rzeczywiście mają Boży dar — nie byłoby wtedy potrzeby ostrzegania nas przed fałszywymi prorokami! Przeczytaj Mat. 24,32−33 i Jan 13,19. Jaka zasada dotycząca tego, jak powinny oddziaływać proroctwa, jest tu ukazana?

................................................................................................................................

W wersetach tych Jezus podkreśla, że proroctwo to nie tylko przepowiednia przyszłości. Proroctwo jest nam dane także po to, aby wzmocnić naszą wiarę w Boga i Jego Słowo po wypełnieniu się przepowiedzianych wydarzeń. Im więcej dostrzegamy wypełnionych proroctw, tym mocniej wierzymy, że Biblia pochodzi rzeczywiście od Pana. Są różne rodzaje proroctw. Niektóre zapowiadają przyjście Mesjasza — Pana Jezusa Chrystusa, inne dotyczą przyszłości Izraelitów i innych ludów, jeszcze inne mówią o końcu świata, a nawet o tym, co ma nastąpić po nim. Pomyśl o roli proroctw w twoich osobistych relacjach z Panem. Czego na− uczyłeś się o proroctwach przez ten czas? Jakie ostrzeżenie lub rady dałbyś osobie, która stawia pierwsze kroki w chrześcijaństwie bądź po raz pierwszy zaczyna studiować proroctwa, rozmyślając nad tym niesamowitym darem?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA III

Wczesne proroctwa

PONIEDZIAŁEK — 16 kwietnia

„Zawierzcie Panu, Bogu waszemu, a ostaniecie się! Zawierzcie jego pro− rokom, a poszczęści się wam!” (II Kron. 20,20). Nawet zaczynając od pierwszej księgi Pisma Świętego, Genesis, można dostrzec, że proroctwa zawsze odgrywały niezwykle ważną rolę w historii działań Bożych na rzecz upadłych ludzi. Przeczytaj poniższe wersety. Co przepowiedziano w tych proroctwach oraz jak i kiedy nastąpiło ich wypełnienie? I Mojż. 3,15

............................................................................................................

................................................................................................................................

I Mojż. 6,13

............................................................................................................

................................................................................................................................

I Mojż. 12,1-3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

I Mojż. 15,13-14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

I Mojż. 18,10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Patrząc z perspektywy czasu, łatwo nam dostrzec, jak precyzyjnie te proroctwa się wypełniły. Lecz spróbuj postawić się na miejscu choćby Noego, któremu powiedziano, że woda, która spadnie z nieba, zniszczy ziemię, choć nigdy wcześniej, aż do tamtego czasu, nie padał deszcz. Pomyśl także o Abrahamie i Sarze, którym przepowiedziano, że ona zostanie matką, podczas gdy była już w podeszłym wieku. Z pewnością wielką próbą ich wiary było uwierzenie Bogu, że spełni się to, o czym On powiedział (zob. Hebr. 11,7-11). Wypełnienia jakich Bożych obietnic oczekujesz? Czego, mogącego ci po− móc zawierzyć Bogu, możesz się nauczyć od biblijnych bohaterów, którzy za− ufali Bożym obietnicom?

WYPEŁNIENIE BIBLIJNYCH PROROCTW

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Proroctwo z Dan. 2,1−49

WTOREK — 17 kwietnia

Przypomnij sobie proroctwo opisane w Dan. 2,1−49. Czego ono nas uczy o mocy Bożej, mogącej przepowiadać przyszłość? Historia świata potwierdza wyjątkową precyzję tego niesamowitego proroctwa. Złote królestwo babilońskie rządziło światem od roku 605 do 539 p.n.e. Wpływ Babilonu rozszerzył się tak bardzo, że państwo to stało się dominującą siłą na starożytnym Bliskim Wschodzie. Ruiny tego wielkiego miasta znajdują się na terytorium dzisiejszego Iraku, 112 km od Bagdadu. Biblia nie tylko przepowiedziała upadek Babilonu (zob. Jer. 51,49.53), ale także wyraźnie wskazała, kto miał być przywódcą najazdu na Babilon (zob. Iz. 45,1-4). Około 175 lat po pojawieniu się tego proroctwa Cyrus i jego armia stanęli przy bramach Babilonu. Medowie i Persowie panowali nad światem w latach 539-331 p.n.e. Ale w Dan. 2,39 Bóg powiedział: „A potem [powstanie] trzecie królestwo z miedzi, które opanuje całą ziemią”. W Dan. 8,21 znajduje się wyraźne stwierdzenie, że tym trzecim królestwem była Grecja. W krótkim czasie armia grecka, dowodzona przez Aleksandra Wielkiego, podbiła starożytny świat. Greccy wojownicy mieli zbroje i hełmy z brązu (stopu miedzi z innymi metalami), a w rękach dźwigali brązowe tarcze i miecze. Wyjątkowo stosowny symbol Grecji! Greckie imperium zostało podbite przez żelazny Rzym w roku 168 p.n.e. — to kolejne znaczące wypełnienie słów proroctwa. Ze wszystkich ziemskich mocarstw Rzym panował najdłużej. Przez ponad pięć wieków był on potęgą dominującą — od Wysp Brytyjskich po Zatokę Perską, od Morza Północnego po Saharę, od Atlantyku po Eufrat. Jednak stało się tak, jak przepowiedział Daniel: „Królestwo będzie rozdzielone” (Dan. 2,41). Imperium rzymskie zostało podzielone na niezależne królestwa, z których później powstały narody nowożytnej Europy — narody, gdzie „jeden nie będzie się trzymał drugiego, tak jak żelazo nie może się zmieszać z gliną” (Dan. 2,43). Dzisiaj żyjemy w czasach, których symbolem są stopy posągu z proroctwa Daniela. Kolejne królestwo, jakie zostało zapowiedziane, ma być tym ostatnim — wiecznym królestwem Boga. Daniel nie pomylił się co do żadnego z mocarstw ziemskich. Nierozsądnie byłoby więc nie uwierzyć w jego zapowiedź nadejścia ostatniego królestwa. Zastanów się nad tym niesamowitym proroctwem. Daniel, który żył ponad pięć wieków przed Chrystusem, opisał Europę taką, jaką ona jest dzisiaj! Jak mógłby inaczej tego dokonać, jeśli nie za sprawą Bożej mocy? Czy twoja wia− ra jest chwiejna? Czy miewasz czasem kłopoty z zaufaniem Bogu? Jeszcze raz wróć do tych lub innych proroctw, które już się wypełniły, i poproś Boga, by posłużył się nimi w budowaniu twojej wiary.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA III

Mesjasz w proroctwach

ŚRODA — 18 kwietnia

Ze wszystkich proroctw Starego Testamentu te, które mówią o pierwszym przyjściu Jezusa, są jednymi z najbardziej zdumiewających. W księgach Starego Testamentu występuje około sześćdziesięciu proroctw dotyczących przyjścia Mesjasza. Jedno z nich — niezwykle dramatyczne i poruszające — znajduje się w Księdze Izajasza. Przeczytaj Iz. 52,13−15; 53,1−12. Jak został tu zobrazowany Mesjasz? Czy Jezus spełnia wymogi tej charakterystyki? Ten fragment musiał być jednym z najwyrazistszych przykładów biblijnego proroctwa zapowiadającego przyszłe wydarzenia. Mówi ono o wielu drobiazgach, które nie mogły być sfałszowane lub wcześniej przygotowane po to, by podrobić wypełnienie się proroctwa. Proroctwo to było i nadal jest dowodem wzmacniającym wiarę wielu chrześcijan. Poniżej wypisano kilka starotestamentowych proroctw o Jezusie oraz tek− sty nowotestamentowe potwierdzające ich wypełnienie. Czego one cię uczą w kwestii wiarygodności Słowa Bożego? Proroctwa Starego Testamentu Iz. 7,14 Mich. 5,1 Dan. 9,25 Oz. 11,1

Wypełnienie się proroctw w Nowym Testamencie Mat. 1,23 Łuk. 2,4-7 Łuk. 3,1-23 Mat. 2,14-15

Pasjonujące jest odkrywanie tego, że po swoim zmartwychwstaniu Jezus także odnosił się do proroctw zapowiadających Go i mówił o ich wypełnieniu. W drodze do Emaus powiedział dwóm uczniom: „Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach” (Łuk. 24,26-27). To, co wtedy przedstawił uczniom, mogło dotyczyć Jego narodzin (zob. Iz. 7,14) i służby (zob. Iz. 9,1-2), odrzucenia Go przez ludzi (zob. Iz. 53,3), przebicia Jego rąk i stóp (zob. Ps. 22,17), wyśmiewania i poniżania Go (zob. Ps. 22,7-9), ukrzyżowania Go razem z przestępcami (zob. Iz. 53,12), a także Jego zmartwychwstania (zob. Ps. 16,10). Dzięki temu, czego Jezus dokonał, wypełniając te proroctwa, możesz po prostu przyjąć Jego zasługi i — bez względu na przeszłość — stanąć dziś przed Bogiem jako ten, któremu przebaczono. Jak ta niesamowita prawda, mówiąca o zbawieniu przez wiarę, może zmienić twoje życie? Jak zmieniła je dotąd? Jakie zmiany powinny się jeszcze pojawić? WYPEŁNIENIE BIBLIJNYCH PROROCTW

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Powtórne przyjście

CZWARTEK — 19 kwietnia

Wiele proroctw zapowiadających przeszłe wydarzenia — jak mogliśmy to obserwować przez ten tydzień — wypełniło się dokładnie tak, jak to przepowiedziano, niejednokrotnie w sposób nadzwyczajny. Jednakże Biblia mówi także o wydarzeniach, które dopiero mają nastąpić. Wśród nich najważniejsze jest, oczywiście, drugie przyjście Chrystusa. Skoro wszystkie proroctwa dotyczące pierwszego przyjścia Jezusa wypeł− niły się tak dokładnie, jak fakt ten może świadczyć o pewności co do wypeł− nienia się tych proroctw, które mówią o powtórnym przyjściu Chrystusa?

Zanim Jezus opuścił swoich uczniów, zostawił im obietnicę, że powróci: „Jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli” (Jan 14,3). Piotr, jeden z najbliższych Jezusowi uczniów, napisał: „Oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość” (II Piotra 3,13). Biblia objawia nie tylko charakterystyczne cechy i sposób powtórnego przyjścia Chrystusa, lecz także przedstawia zapowiadające je znaki. Przeczytaj następujące proroctwa mówiące o znakach drugiego przyjścia i postaw x przy przepowiedniach, których wypełnienie już jest widoczne: 1. Fałszywi mesjasze (zob. Mat. 24,4-5). 2. Wojny i wieści o wojnie (zob. Mat. 24,6-7). 3. Głód (zob. Mat. 24,7). 4. Zarazy (zob. Łuk. 21,11). 5. Trzęsienia ziemi (zob. Mat. 24,7). 6. Problemy społeczne (zob. II Tym. 3,1-5). 7. Ludzie żyjący w strachu (zob. Łuk. 21,26). 8. Wzrost wiedzy (zob. Dan. 12,4). 9. Znaki i cuda (zob. Łuk. 21,11). 10. Wzrost sceptycyzmu (zob. II Piotra 3,3-4). 11. Głoszenie ewangelii (zob. Mat. 24,14). Całkiem niezły i dość szczegółowy opis dzisiejszego świata, nieprawdaż? Także i zadziwiający, jeżeli wziąć pod uwagę fakt, że powstał on wiele wieków temu. A zatem mamy kolejny dowód, że możemy ufać Biblii. Jeżeli miałbyś pełne przekonanie, że Jezus powróci jutro, czy myśl ta przerażałaby cię, czy cieszyła? Co twoja odpowiedź mówi ci o tobie samym i twoich relacjach z Bogiem?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA III

PIĄTEK — 20 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdział pt. Sen Nebukadnesara, w: Ellen White, Prorocy i królowie, wyd. III, s. 272-278; The Bible Prophets Wrote for Our Time i Can All Have the Gift of Prophecy?, w: Ellen White, Selected Messages, t. III, s. 338-341. „Jest to głos Chrystusa przemawiającego ustami patriarchów i proroków, poczynając od dni Adama aż do końca czasu. W Starym Testamencie Chrystus jest objawiony tak samo wyraźnie jak w Nowym. Światło, które płynie z proroczej przeszłości, uwydatnia życie Chrystusa i naukę Nowego Testamentu, nadając im wyrazistość i piękno. Cuda uczynione przez Chrystusa są dowodem Jego boskości, ale mocniejszy dowód na to, że jest On Odkupicielem świata, uzyskujemy porównując proroctwa Starego Testamentu z historią zapisaną w Nowym” (Ellen White, Życie Jezusa, wyd. XII, s. 572-573). „Każdy naród, który wszedł na arenę dziejów, miał możność zajęcia należnego sobie miejsca na ziemi, aby przez ten fakt mógł dokonać wyboru i podjąć decyzję, czy zechce spełnić zamierzenia Strażnika i Jedynej Świętości. Przepowiednia prorocza przewidziała powstanie i rozwój największych państw światowych: Babilonii, Medo-Persji, Grecji i Rzymu. Wobec każdego z tych państw, podobnie jak wobec mniejszych narodów, powtórzyła się ta sama historia. Każdy naród przechodził swój okres próbny; każdy zbłądził, zawiódł, chwała jego zgasła, potęga przeminęła” (Ellen White, Prorocy i królowie, wyd. III, s. 295). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Porozmawiajcie w klasie ogólnie na temat lekcji tego tygodnia. Jakie zagadnienia rzuciły wam się w oczy i być może pomogły lepiej zrozumieć rolę proroctw i ich działanie? 2. Jak sądzisz, dlaczego tak wielu ludzi, pomimo przedstawianej im ogromnej liczby objawionych w proroctwach dowodów potwierdzających prawdziwość Pisma Świętego, nadal odrzuca wiarę w nie? Jakie inne czynniki mogą mieć na to wpływ? Co mógłbyś zrobić, by przełamać niektóre z tych barier? 3. Wiedząc, że istnieje tak wiele różnych wykładni proroctw biblijnych, jak wy — jako klasa — możecie pomóc swoim współwyznawcom, szczególnie tym niedawno ochrzczonym, stać się bardziej przekonanymi co do biblijnych proroctw i zasad, na jakich one funkcjonują?

WYPEŁNIENIE BIBLIJNYCH PROROCTW

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Frank Breaden

Szukajcie, a znajdziecie 60 tematów biblijnych oraz płyta CD z ilustracjami.

Format A5, 236 stron, cena 25,00 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja IV — 28 kwietnia

NA BIBLII MOŻESZ POLEGAĆ STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 5,17−18; 24,35; Jan 10,34−35; Rzym. 8,34; I Kor. 15,6.12−19; Gal. 3,22; II Tym. 3,16; Jak. 2,23; I Piotra 1,25. TEKST PAMIĘCIOWY: „Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą” (Jan 17,17). MYŚL PRZEWODNIA: Dlaczego Bóg miałby dać nam swoje Słowo, a nie dać dowodów, że możemy temu Słowu zaufać?

Pewnego razu Mark Twain powiedział, że pogłoski o jego śmierci są bardzo przesadzone. Ktoś mógłby powiedzieć to samo o Biblii. Już nie raz ludzie twierdzili, że pewnego dnia zostanie ona uznana za relikt minionej epoki. Na przykład wiele lat temu amerykański patriota, Thomas Paine, powiedział o jednym ze swoich tekstów: „To zniszczy Biblię. Za sto lat Biblię będzie można zobaczyć jedynie w muzeum lub w zatęchłych kątach antykwariatów”. Nic bardziej mylnego! Niemniej jednak ataki na Słowo Boże nadal nie ustają. Jednakże interesujące jest to, że krytycy przychodzą i odchodzą, a Biblia pozostaje. Poglądy krytykujące Biblię, nawet te, które kiedyś były uznawane za skrajne i rewolucyjne, dawno już zostały zapomniane, a Biblia trwa. O ludziach uważanych za niezwykle wykształconych, którzy podważali autentyczność ksiąg Mojżesza i Izajasza, dziś mało kto pamięta, a Księga Izajasza i księgi Mojżeszowe wciąż są czytane na całym świecie. Przez kilka ostatnich tygodni rozważaliśmy pewne fakty, które mogą wzmocnić naszą pewność co do Pisma Świętego. W tym tygodniu nadal będziemy omawiać zagadnienia dotyczące wiarygodności Biblii. Skoro ludzie żyjący tysiące lat temu nie mieli kserokopiarek i skanerów, to na ile dokładne są księgi, które mamy dzisiaj? Skąd możemy wiedzieć, czy są wierne swoim oryginałom? Dlaczego mamy do nich zaufanie? Spróbujmy znaleźć odpowiedzi na te pytania.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Dowody

NIEDZIELA — 22 kwietnia

Od samego początku szatan nienawidził Biblii. W końcu to ona odsłania cały plan zbawienia — od początku do końca. W niej każdy może znaleźć drogę do życia wiecznego. Nic więc dziwnego, że szatan nienawidzi Biblii. Przez wiele stuleci próbował on zniszczyć Pismo Święte. Gdy w końcu, w wyniku masowego rozpowszechnienia, zniszczenie Biblii stało się niemożliwe, szatan wymyślił nową taktykę. Jeśli nie może już zniszczyć samego Pisma Świętego, to najlepszą rzeczą, jaką może w tej sytuacji zrobić, jest podważenie jego wiarygodności. Stąd pojawienie się czegoś, co nazwano wyższą krytyką, i co okazało się wyjątkowo skuteczne w podważaniu wiary w Biblię jako Słowo Boże. Dla wielu uczonych Pismo Święte jest po prostu kolejnym starożytnym tekstem, żydowską wersją — powiedzmy — egipskiej Księgi umarłych; Biblia pełna jest ciekawostek historycznych, ale z pewnością nie jest natchniona przez Bóstwo. Przeczytaj Mat. 5,17−18; 24,35; Jan 10,34−35; I Piotra 1,25. Co te fragmen− ty mówią ci o niezawodności Słowa Bożego? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jest tu jednak pewien problem. Fragmentami, w których Biblia mówi o sobie samej, próbujemy zweryfikować jej wiarygodność. To coś w rodzaju błędnego koła. Jak możemy opierać się na Biblii, próbując udowodnić jej prawdziwość, gdy to właśnie prawdziwość tej księgi chcemy sprawdzić? To jest jak definiowanie jakiegoś słowa poprzez użycie go w definicji — np.: masło to jest coś maślanego. Z drugiej jednak strony Bóg dał nam mnóstwo powodów, które sprawiają, że ufamy Jego Słowu. Są to zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne dowody, a więc możemy wierzyć w to, co ta księga mówi. Nie musimy w nią wierzyć tylko dlatego, że ona mówi nam, żeby w nią wierzyć. Bóg podaje nam powody, dla których powinniśmy uwierzyć Jego Słowu, choć i tak wszystko sprowadza się do wiary. Jednak najistotniejsze jest to, że możemy ufać Biblii, gdyż Bóg dał nam mnóstwo powodów, by tak postąpić. Przypuśćmy, że ktoś zada ci następujące pytania: „Dlaczego wierzysz Bi− blii? Dlaczego uważasz tę księgę za Słowo Boże? Dlaczego stosujesz się do te− go, co mówi Biblia?”. Jak odpowiedziałbyś na te pytania? Uzasadnij swoją odpowiedź.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IV

Stary Testament

PONIEDZIAŁEK — 23 kwietnia

Przeczytaj Mar. 15,28; Łuk. 4,21; Jan 13,18; 17,12; 19,24; Gal. 3,22; II Tym. 3,16; Jak. 2,23. Co powyższe teksty mówią nam o tym, jak Stary Testa− ment był postrzegany przez pisarzy Nowego Testamentu? Jakie przesłanie dla siebie odnajdujesz w tych tekstach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jak już zauważyliśmy w lekcji z ubiegłego tygodnia, w Biblii są niesamowite proroctwa, które stanowią potężny dowód precyzyjności Pisma Świętego — zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Spełnienie się tych proroctw pokazuje, że Stary i Nowy Testament są wiarygodne — każdy z nich potwierdza prawdziwość tego drugiego. Co więcej, przez wiele lat uczeni popierający wyższą krytykę twierdzili, że Biblii nie można ufać — przecież nie zachowała się ani jedna kompletna kopia hebrajskiego Starego Testamentu datowana wcześniej niż na ok. 900 r. n.e., a więc z pewnością wiele błędów dostało się do tekstu; jakże możemy ufać księgom Starego Testamentu? Na początku 1947 roku świat dowiedział się o czymś, co nazwano „największym odkryciem archeologicznym stulecia”. W jaskiniach w pobliżu Morza Martwego znaleziono starożytne dzbany, które zwierały księgi zwane dziś zwojami znad Morza Martwego Większość z nich datowano na ok. 150 r. p.n.e.-70 r. n.e., co oznacza, że były one ponad tysiąc lat starsze od znanych dotąd tekstów biblijnych. Znalezisko zawierało najwcześniejszą znaną nam kopię całej Księgi Izajasza, a także fragmenty prawie wszystkich ksiąg Starego Testamentu. Znaleziono także zniszczoną kopię I i II Księgi Samuela z dwoma rozdziałami Księgi Habakuka. Gdy porównano zwoje znad Morza Martwego z innymi rękopisami, badacze byli zdumieni dokładnością Biblii, jaką dzisiaj dysponujemy. W większości przypadków występowały tylko nieznaczne różnice w pisowni. Zwoje znad Morza Martwego są niezwykłym zewnętrznym dowodem wiarygodności ksiąg Starego Testamentu. Czy byłoby to sensowne, gdyby Bóg dał nam swoje Słowo, a ono nie było− by wiarygodne? Albo gdyby nie dał nam powodów, by zaufać temu Słowu? Czy nie powinniśmy zaufać Biblii w taki sam sposób, w jaki ufamy Bogu przedsta− wionemu w Biblii?

NA BIBLII MOŻESZ POLEGAĆ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Nowy Testament

WTOREK — 24 kwietnia

Przeczytaj Obj. 22,18−19. Co wersety te mówią nam o tym, jak poważnie Bóg traktuje słowa Pisma Świętego? „Będę szczera (...). Gdy po raz pierwszy dowiedziałam się, że oryginały Nowego Testamentu nie zachowały się, miałam do niego bardzo sceptyczne podejście. Myślałam: »Jeżeli wszystko, czym dysponujemy, to kopie kopii spisanych także z kopii, to skąd mogę mieć pewność, że pisma Nowego Testamentu, którymi się posługujemy dzisiaj, choć trochę są podobne do tego, co napisano w oryginale?«” (Lee Strobel, The Case for Christ, Grand Rapids 1998, s. 58-59). Dobre pytanie. Każdy z nas powinien sam sobie na nie odpowiedzieć. Czy Bóg nie zostawiłby nam wiarygodnego źródła, z którego moglibyśmy poznać Jego wolę? Co więcej, czy nie dałby nam powodów, by zaufać źródłom, jakiekolwiek by one były? Wczorajsza lekcja pokazała nam, że odkrycie zwojów znad Morza Martwego jest istotnym czynnikiem, który pozwala nam przekonać się co do precyzji i wiarygodności Starego Testamentu. Czy potrafimy przytoczyć podobny dowód dla Nowego Testamentu? Jednym z najbardziej zadziwiających faktów dotyczących Nowego Testamentu — faktów, które są jednocześnie niesamowitym dowodem wiarygodności tej części Biblii — jest to, że istnieje znacznie więcej kopii rękopisów ksiąg nowotestamentowych niż jakichkolwiek innych antycznych tekstów. Pan zostawił nas z bogactwem rękopisów stanowiących dowód potwierdzający dokładność Nowego Testamentu, jakim posługujemy się dzisiaj. Według badaczy Normana Geislera oraz Williama Nixa, „nie tylko zachowało się więcej rękopisów ksiąg Nowego Testamentu niż jakichkolwiek innych ksiąg antycznych, ale też zachowały się w znacznie czystszej formie niż jakiekolwiek inne księgi — formie sięgającej 99,5% dokładności” (Lee Strobel, tamże, s. 65). Oprócz tego dysponujemy mnóstwem zewnętrznych dowodów, takich jak cytaty i urywki wczesnych kopii ksiąg Nowego Testamentu, które znajdują się w komentarzach, kazaniach i listach ojców Kościoła. Autorzy wczesnochrześcijańscy, którzy pisali w latach 90-160 n.e., wykazują zadziwiającą znajomość treści większości ksiąg Nowego Testamentu. Tym zewnętrznym dowodem, zwanym lekcjonarzami (lekcjonarz — księga lekcji), są czytane lekcje, którymi posługiwano się podczas publicznych nabożeństw. Do połowy XX wieku znaleziono ponad 1800 takich lekcji. Ponieważ odzwierciedlają one tak dokładnie treść Nowego Testamentu, jakim posługujemy się dzisiaj, te rękopisy Kościoła wczesnochrześcijańskiego także dają nam wiele powodów, by uwierzyć w wiarygodność ksiąg Nowego Testamentu, przekazywanych przez wieki z pokolenia na pokolenie. Czy twoja wiara w Biblię jako Słowo Boże jest nieugięta? Zastanów się także nad tym pytaniem: „Jeśli nie mogę wierzyć Biblii, to komu lub czemu mogę uwierzyć?”. Co mi pozostaje?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IV

Wewnętrzne dowody — cz. I

ŚRODA — 25 kwietnia

Jakie jeszcze dowody mogą nam pomóc w zaufaniu Biblii jako Słowu Bożemu, oprócz tych, które już zostały przedstawione w kilku ostatnich lekcjach? Zastanów się nad historią Jezusa, opisaną w Nowym Testamencie. Ze wszyst− kiego, czego doświadczył, czy spotkało Go coś nadzwyczajnego (coś, co zda− rza się bardzo rzadko), mającego olbrzymie znaczenie dla wiary wszystkich chrześcijan? (Zob. Rzym. 8,34; I Kor. 15,12−19).

Apostoł Paweł w I Kor. 15,1-58 podkreśla, jak ważne jest zmartwychwstanie Jezusa dla naszej wiary. Innymi słowy, gdyby nawet Chrystus zmarł za nasze grzechy, gdyby stał się ofiarą za nas, to wszystko byłoby daremne, jeśliby nie zmartwychwstał. To pokazuje, jak niezwykle ważne jest owo wydarzenie dla naszej wiary. Czym innym było dla Żyda bycie ukrzyżowanym przez Rzymian, co było, niestety, częstym zjawiskiem, a czymś całkiem innym było dla tego Żyda powstanie z martwych. I właśnie o tym doświadczeniu Jezusa pisali nowotestamentowi autorzy. Przeczytaj Mat. 27,51−66; 28,1−20; Mar. 16,9−14; Łuk. 24,35−53; Jan 20,19−31. Jaka wspólna kwestia łączy te wszystkie sprawozdania?

Chociaż są różnice w ewangelicznych sprawozdaniach (w tym przypadku jedni pisarze wspominają o rzeczach, o których nie piszą inni), to łączy je wszystkie to, iż poświadczają one, że Jezus Chrystus powstał z grobu. Niektórzy jednak nie przyjmują, że ktoś — ktokolwiek — mógłby zmartwychwstać po trzech dniach. Twierdzą, że jest to szaleństwo lub wytwór chorej wyobraźni kogoś, kto ma halucynacje! Taki zarzut miałby pewne podstawy, gdyby tylko jedna osoba twierdziła, że Jezus zmartwychwstał. Lecz w tym przypadku jest ich aż cztery! Można twierdzić, że wszyscy czterej pisarze ewangelii oszaleli, ale żeby wszyscy czterej oszaleli w taki sam sposób? To wcale nie brzmi jak sensowna teoria. Przeczytaj po raz drugi I Kor. 15,12−19. Dlaczego zmartwychwstanie Jezu− sa zajmuje centralne miejsce w naszej wierze? Zastanów się, czy Bóg prosiłby nas, byśmy uwierzyli w coś takiego, nie dając wystarczająco wiele dowodów, abyśmy mogli w to uwierzyć? Wyjaśnij swoją odpowiedź.

NA BIBLII MOŻESZ POLEGAĆ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Wewnętrzne dowody — cz. II

CZWARTEK — 26 kwietnia

Wczoraj przekonaliśmy się, że nie ma sensu teoria, iż uczniowie potwierdzający zmartwychwstanie Jezusa byli szaleńcami. Zdając sobie sprawę z bezsensowności takich twierdzeń, niektórzy zaczęli głosić, że uczniowie zmówili się i wymyślili sobie historię o zmartwychwstaniu Jezusa. Skąd wiemy o życiu i losie pierwszych naśladowców Jezusa? Dlaczego teoria konspiracyjna również nie ma sensu? Zob. Łuk. 21,16−17; Jan 16,2.

Jaki mieliby powód, by wymyślić taką historię? Zdobycie władzy? Prestiżu? Pieniędzy? Bez przesady! Odepchnięci przez swoich najbliższych, odrzuceni przez przywódców religijnych i bezlitośnie prześladowani niemal przez wszystkich uczniowie nigdy nie zyskaliby ani władzy, ani wpływów, ani pieniędzy, upierając się przy historii zmartwychwstania. Stało się wręcz przeciwnie! Stracili wszystko, co świat miał im do zaoferowania, ponieważ trwali w wierze w zmartwychwstanie Jezusa. Niektórzy twierdzą, że choć uczniowie wymyślili tę historię w nadziei zdobycia osobistych korzyści, to jednak ich plany nie powiodły się. Ponieważ już się zaangażowali w tę sprawę, nie mieli innego wyboru, jak tylko nadal się tego trzymać. Jest jednak pewien problem — ewangelie zostały napisane dopiero wiele lat po zmartwychwstaniu. Jeżeli uczniowie spodziewaliby się, że spisując wymyśloną historię zmartwychwstania Jezusa, zdobędą władzę lub bogactwo, szybko by się rozczarowali. Dlaczego więc dziesiątki lat później, długo po tym, jak mieli mnóstwo czasu, by zaniechać swoich bezsensownych wysiłków, mimo wszystkich osobistych strat nadal kurczowo się trzymali swoich twierdzeń? Przeczytaj I Kor. 15,6. O czym, co jest jeszcze większym argumentem po− twierdzającym prawdziwość zmartwychwstania, mówi Paweł?

Paweł stwierdził, że Jezus po zmartwychwstaniu ukazał się ponad pięciuset osobom, „z których większość dotychczas żyje”. Krótko mówiąc, Paweł był tak pewny zmartwychwstania Jezusa, że zaproponował nic innego, jak właśnie rozmowę i zapytanie tych, spośród pięciuset osób, którzy jeszcze żyli, o to, co widzieli. Oczywiście, jednym z powodów, dla których Paweł był pewien świadectwa tych osób, było to, iż on sam widział wskrzeszonego Jezusa (zob. Dz. 9,1-8). Przeanalizuj swoje życie i znajdź powody, dla których wierzysz w Jezusa. Co możesz zrobić, by wzmocnić swoją wiarę? Z drugiej strony, co osłabia twoją wiarę?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IV

PIĄTEK — 27 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: The Languages, Manuscripts, and Canon of the Old Testament, w: The SDA Bible Commentary, t. I, s. 25-45. „Bóg ma wiernych świadków, którym powierzył prawdę, i którzy przechowują Słowo Boże. Manuskrypty hebrajskich i greckich pism przetrwały wieki dzięki Bożym cudom” (Ellen White, Letter 32, 1899). Prócz zwojów znad Morza Martwego istnieją jeszcze dwa inne starożytne świadectwa potwierdzające precyzyjność kopistów Starego Testamentu. Jednym z nich jest greckie tłumaczenie pism Starego Testamentu zwane Septuagintą, drugim zaś — tekst, który był przechowywany przez Samarytan żyjących dzisiaj w Nablusie w Palestynie. Nic więc dziwnego, że R. Laird Harris, badacz Starego Testamentu, stwierdził: „Możemy być pewni, że kopiści pracowali nad Starym Testamentem z olbrzymią ostrożnością i precyzją, nawet w 225 r. p.n.e. W tamtym okresie istniały dwa lub trzy teksty, z których sporządzano kopie. Różnice między nimi były tak nieznaczne, że możemy wnioskować, iż pierwsi kopiści wiernie i dokładnie przekazywali starotestamentowe teksty. Rzeczywiście bardzo pochopny byłby sceptycyzm zaprzeczający temu, że dysponujemy Starym Testamentem w formie niezwykle bliskiej tej, jaką posługiwał się Ezdrasz, nauczając prawa tych, którzy wrócili z niewoli babilońskiej” (R. Laird Harris, Can I Trust My Bible?, Chicago 1963, s. 124). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Znany rosyjski pisarz, Lew Tołstoj, stworzył wspaniałą powieść zatytułowaną Anna Karenina. Czy możesz sobie wyobrazić, że Tołstoj był gotowy zmierzyć się z prześladowaniami, odrzuceniem, uwięzieniem, a może i groźbą śmierci, tylko dlatego, że utrzymywał, iż cała ta historia jest prawdziwa, jednocześnie doskonale wiedząc, że sam to wszystko wymyślił? Jak ta analogia pomaga zrozumieć, że historia o zmartwychwstaniu Jezusa nie została zmyślona przez uczniów? 2. Bez względu na to, jak wiele dowodów potwierdzających prawdziwość swego Słowa dał Bóg, zawsze pozostają otwarte drzwi dla wątpliwości; zawsze znajdą się pytania, na które nie ma odpowiedzi. Co jako klasa możecie zrobić, by pomóc osobom, które zmagają się z wątpliwościami dotyczącymi wiarygodności Słowa Bożego? 3. Omów razem z klasą odpowiedź na ostatnie pytanie z lekcji na niedzielę. Czego możecie się nauczyć od siebie nawzajem?

NA BIBLII MOŻESZ POLEGAĆ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Siegfried Horn

Z archeologią przez kraje biblijne Autor, archeolog, w sposób popularnonaukowy ukazuje piękno starożytnego świata i jego związki z Biblią, której jest świetnym znawcą, jako że był także kierownikiem katedry Pisma Świętego na wydziale teologii Andrews University w Stanach Zjednoczonych. Książka ta jest doskonałą lekturą dla miłośników Biblii i historii starożytnej.

Format B5, 222 strony, cena 25,00 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja V — 5 maja

DZIEŃ MISJI KOBIET

GDY KRZYCZĄ KAMIENIE STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Iz. 20,1; Nah. 3,2−7; Łuk. 19,40; Hebr. 11,24−27; Jan 20,24−31. TEKST PAMIĘCIOWY: „Przez wiarę Mojżesz, kiedy dorósł, nie zgodził się, by go zwano synem córki faraona, i wolał raczej znosić uciski wespół z ludem Bożym, aniżeli zażywać przemijającej rozkoszy grzechu” (Hebr. 11,24−25). MYŚL PRZEWODNIA: Archeologia odgrywała kluczową rolę w potwierdze− niu wiarygodności Starego Testamentu.

Na początku XIX stulecia Pismo Święte było atakowane z różnych stron. Najcięższym z ataków był — niestety — atak badaczy biblijnych, którzy twierdzili, że nie możemy ufać Biblii i jej historycznym sprawozdaniom. Zaproponowano różnego rodzaju teorie, które miały wyjaśnić pochodzenie Biblii. I chociaż każda z nich była inna, miały jednak jeden wspólny punkt: wszystkie podważały biblijne sprawozdania historyczne. Zadziwiające, że akurat wtedy, gdy te ataki osiągnęły punkt kulminacyjny, archeolodzy zaczęli dokonywać zaskakujących odkryć, które — krok po kroku — wyjaśniały wszystkie podnoszone wątpliwości. „W świetle dotychczasowych odkryć — napisał znany biblista — można się spodziewać, że w przyszłości znaleziska archeologiczne potwierdzą biblijne sprawozdania” (Edwin Yamauchi, The Stone and the Scriptures, Londyn 1973, s. 168). W tym tygodniu przyjrzymy się pokrótce niektórym odkryciom archeologicznym i zastanowimy się, jak wyjaśniły one wysuwane wobec Biblii wątpliwości.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Wiara i archeologia

NIEDZIELA 29 kwietnia

„Odpowiadając, rzekł: Powiadam wam, że jeśli ci będą milczeć, kamienie krzyczeć będą” (Łuk. 19,40). Choć Jezus prawdopodobnie nie mówił tu o archeologii, to mógł mieć również i to na myśli. Przez lata różne odkrycia archeologiczne, takie jak kamień z Rosetty czy inskrypcja i relief na skale we wsi Behistun, miały wielki wpływ na potwierdzenie biblijnego przekazu. Nie bierz jednak tego tylko za nasze słowa. Przeczytaj kilka cytatów z dzieł archeologów. Dr W.F. Albright, prawdopodobnie jeden z najpopularniejszych archeologów XX wieku, powiedział: „Nie ma żadnych wątpliwości, że archeologia potwierdziła rzetelną historyczność starotestamentowej relacji” (Archaelogy and the Religion of Israel, Baltimore 1942, s. 176). Millar Burrows z Uniwersytetu Yale powiedział: „Generalnie prace archeologiczne bez wątpienia wzmocniły przekonanie o wiarygodności przekazu biblijnego. Niejeden archeolog poczuł większy szacunek do Biblii za sprawą wykopalisk w Palestynie” (What Mean These Stones?, New Haven 1941, s. 1). Według K.A. Kitchena, „pod względem ogólnej wiarygodności (...) Stary Testament wypada wyśmienicie, jeśli do tych pism i ich autorów podchodzi się uczciwie i obiektywnie” (On the Reliability of the Old Testament, Grand Rapids 2003, s. 500). Choć miło poczytać takie cytaty, jednak nie należy opierać wiary na archeologii, gdyż — jak i inne nauki — jest ona jedynie ludzkim dociekaniem prawdy. W nauce ludzie muszą interpretować dowody, dlatego zawsze powstają subiektywne opinie. Co by było, gdyby dowiedziano się, że niektórzy naukowcy interpretują biblijne sprawozdania jako sprzeczne ze sobą? Czy zniszczyłoby to naszą wiarę? Chociaż dobrze jest, gdy interpretacje archeologów pasują do tego, w co wierzymy, to jednak nasza wiara nie może opierać się na skałach i inskrypcjach, lecz na obietnicach Boga objawionego w Jezusie Chrystusie. Przeczytaj Jan 20,24−31. Jaka zasada, która ma zastosowanie w naszym osobistym doświadczeniu wiary w Jezusa, jest ukazana w tych wersetach? Czego o tym, czym jest wiara, możesz się nauczyć z tego sprawozdania, szcze− gólnie z w. 29.?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA V

Potwierdzenie wybranych proroctw

PONIEDZIAŁEK — 30 kwietnia

Jak wiemy, Pismo Święte zawiera wiele proroctw, z których większość już się wypełniła. Z naszej perspektywy pasjonujące jest spoglądanie wstecz i stwierdzanie, że archeologia pokazuje, iż proroctwa te wypełniły się dokładnie w taki sposób, jak zapowiadała Biblia. Na przykład: Niniwa była stolicą Asyrii u szczytu jej chwały i potęgi. Miasto to było jednym z centrów starożytnego świata. Ze swoich ośrodków administracyjnych zarządzający sprawowali władzę w całym olbrzymim imperium — od Persji na wschodzie aż do zielonych wybrzeży Morza Śródziemnego na zachodzie, od granic Etiopii na południu do Morza Czarnego na północy. Jednak, według Biblii, imperium miało nie przetrwać. Co miało stać się z wielką Niniwą, według proroka Nahuma? Zob. Nah. 3,2−7.

W 612 r. p.n.e. miasto zostało zniszczone przez połączone siły Medów i Babilończyków. Pałace Niniwy spalono, jej świątynie — zdewastowano, a mocne fortyfikacje — zniszczono. Przeczytaj Iz. 13,19−22. Jaki miał być los kolejnego wielkiego królestwa, Babilonu?

Po latach odkrycia archeologiczne potwierdziły, że Babilon rzeczywiście był niegdyś wspaniałym miastem, które miało: (1) główny mur miejski o długości ok. 18 km i szerokości ok. 26 m; (2) liczne bramy, w tym Bramę Isztar wykonaną z emaliowanych cegieł, przedstawiającą 575 smoków i byków oraz 120 lwów; (3) olśniewająco zdobiony pałac Nebukadnesara z dziedzińcem do ucztowania i salą tronową o szerokości ponad 17 m i ponad 51 m długości. Jakkolwiek niezwykła była chwała tego starożytnego miasta — co potwierdza archeologia — dziś pozostały z niego jedynie ruiny. Babilon w ruinach? Niniwa zburzona? W tamtych czasach to brzmiało tak, jak dziś brzmiałyby czyjeś twierdzenia, że Stany Zjednoczone czeka zagłada. Jaka wynika stąd lekcja dla nas na temat przemijalności ziemskich rzeczy i spraw? Jakie powinny być nasze życiowe priorytety?

GDY KRZYCZĄ KAMIENIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Kolejne potwierdzenia

WTOREK — 1 maja

Przejrzyj następujące teksty: I Mojż. 15,20; II Mojż. 3,8; Joz. 1,4; I Król. 10,29 oraz II Kron. 1,17. Jaki naród pojawia się w każdym z nich? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Spośród wielu wzmianek o innych nacjach, zaledwie kilka razy Biblia mówi o Chetytach (Hetytach). Przez wiele lat był to argument przeciwników Biblii twierdzących, że Pismo Święte z historycznego punktu widzenia nie jest wiarygodne. Dlaczego? Ponieważ w żadnym innym starożytnym źródle nie wspominano o Chetytach. Stąd niektórzy te braki w innych źródłach interpretowali na niekorzyść Biblii. Dlatego też Chetytów uznawano za mityczny lud lub — w najlepszym wypadku — za mało znaczące plemię zamieszkujące kilka miejscowości. Jednakże dzięki licznym odkryciom archeologicznym dziś wiemy, że Chetyci kiedyś panowali na wielkim obszarze Azji Mniejszej, od Morza Śródziemnego aż do rzeki Eufrat, a ich potęga była niewiele mniejsza od potęgi Asyrii czy Egiptu. Dopiero ok. 1200 r. p.n.e., gdy wielkie imperium upadło, Chetyci odeszli do przeszłości, a przetrwały jedynie niewielkie miasta-państwa Chetytów. Znów kamienie krzyczały, poświadczając wiarygodność Biblii. Inne sprawozdania biblijne, także dziś potwierdzone naukowo, dotyczą stosunków między Izraelem i Moabem. W jaki sposób Słowo Boże opisuje te relacje? Zob. II Król. 3,4−27. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W małej miejscowości Dibon na wschód od Morza Martwego znaleziono stelę, na której moabski król Mesza pozostawił pewną inskrypcje. Zapisy te mówią o pewnych wydarzeniach, tak jak zostało to przedstawione w Biblii. Obecnie stela Meszy znajduje się w muzeum w Luwrze. Jest uważana za niezwykle cenny eksponat, gdyż użyte pismo niewiele się różni od wczesnego alfabetu hebrajskiego. Napisy wykonano ok. 850 r. p.n.e. Przypuśćmy, że stela Meszy nigdy nie została odnaleziona. Nietrudno wy− obrazić sobie krytyków mówiących: „Jeszcze jeden dowód na nieprawdziwość Biblii”. Tak jak mówili w kwestii biblijnych opisów Chetytów. Jaki wniosek możemy stąd wyciągnąć dotyczący tego, na czym powinna, a na czym nie po− winna opierać się nasza wiara?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA V

Ebla i inne odkrycia

ŚRODA — 2 maja

Nie mniej ważnym odkryciem było znalezienie tabliczek w latach 70. XX wieku w syryjskim mieście Ebla (Tell Mardikh) Była to cała biblioteka glinianych tabliczek — ok. 15 tys. sztuk — których powstawanie datowano od 2300 r. p.n.e. Tabliczki z miasta Ebla teraz „są uważne za bardziej znaczące dowody objaśniające starożytną historię oraz wczesne tło historyczne Biblii niż jakiekolwiek inne odkrycie archeologiczne” (Thomson Chain Reference Bible, s. 1653-1654). Przeczytaj Iz. 20,1. Jaki król został wspomniany w tym wierszu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przez wiele lat twierdzono, że nie było takiego króla, a więc Biblia nie jest wiarygodna. Jednak w latach 40. XIX wieku archeolodzy odkryli pałac ze statuą i inskrypcją mówiącą o Sargonie, królu Asyrii. Wykopaliska po raz kolejny potwierdziły prawdziwość Biblii. Jaki los spotkał Sancheryba, króla Asyrii, który objął tron po Sargonie? Zob. II Król. 19,36−37. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Interesujące jest, że odkryte asyryjskie zapisy sprawozdają, iż w dwudziestym dniu miesiąca tebet Sancheryb, król Asyrii, został zamordowany przez swoich zbuntowanych synów. Odkrycie Kodeksu Hammurabiego w latach 1901-1902 w Suzie oraz wykopaliska w Nuzi udowodniły, że niektóre z praktyk biblijnych patriarchów — danie przez Sarę swojej niewolnicy Abrahamowi (zob. I Mojż. 16,1-3), sprzedawanie praw pierworodnego za jedzenie (zob. I Mojż. 25,33), dawanie służek córce wychodzącej za mąż (zob. I Mojż. 29,24.29) — były powszechnym zjawiskiem w starożytnym świecie. Czy to archeologia, czy nauka, czy historia — cokolwiek — zawsze miło jest wiedzieć, że te dziedziny potwierdzają to, w co wierzymy, tak więc powin− niśmy być wdzięczni za te dowody. Jednakże jakie ważne przesłanie, o którym zawsze powinniśmy pamiętać, zawarte jest w Hebr. 11,1? GDY KRZYCZĄ KAMIENIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Kolejne spostrzeżenia

CZWARTEK — 3 maja

Przeczytaj Hebr. 11,24−27. Czego, według tych tekstów, wyrzekł się Moj− żesz dla Boga?

Cóż to mogły być za skarby, których Mojżesz się wyrzekł? W 1922 Howard Carter odkrył grobowiec Tutenchamona, który żył w XIV wieku p.n.e. Odkrycie to pozwala lepiej zrozumieć tekst mówiący o Mojżeszu oraz egipskich skarbach. W muzeum w Kairze wystawiono ponad 1700 przedmiotów znalezionych w grobowcu Tutenchamona. Wśród nich znajduje się maska króla ze szczerego złota, złota łódź śmierci, 143 bezcenne klejnoty oraz wiele innych kosztownych ozdób. Ten jeden grobowiec jest wartym wiele milionów dolarów skarbem, olśniewającym zmysły. Jednak jest to tylko jeden grobowiec jednego faraona. Według Biblii, Mojżesz zostawił te drogocenne skarby, „trzymał się bowiem tego, który jest niewidzialny, jak gdyby go widział” (Hebr. 11,27). Siegfried Horn powiedział, że odkrycie grobowca Tutenchamona odparło zarzuty niektórych krytyków Biblii, którzy twierdzili, że „wzmianka o żelazie w Księdze Jozuego i Księdze Sędziów jest mocnym dowodem na późne powstanie tych ksiąg, gdyż uczono, że nie posługiwano się żelazem do XII w. p.n.e. Żelazne przedmioty znalezione w królewskim grobowcu Tutenchamona dowodzą, że krytycy mylili się, i że żelazo były używane znacznie wcześniej” (The Spade Confirms the Book, Waszyngton 1975, s. 121). Odkrycie to jest kolejnym dowodem historycznej dokładności Pisma Świętego. Przeczytaj I Sam. 15,2−3. Co Bóg kazał Izraelitom zrobić?

Większość uważa tego typu teksty za niepokojące. Przez wiele lat archeologia stopniowo rozjaśniała pewne zagadnienia, pomagając nam w głębszym zrozumieniu, o co tu chodziło. Niektórzy archeolodzy stwierdzili, że praktyki religijne Kananejczyków były niezmiernie brutalne oraz okrutne i stały się przyczyną wielu aktów przemocy i upodlenia. Jeśli jest to prawdą, to może wyjaśniać, dlaczego Bóg posłużył się Izraelitami, by wykonać wyrok na Kananejczykach. Tymczasem I Mojż. 15,16 odsłania zasadę pomocną w zrozumieniu tego, co się wtedy działo. Dlaczego ważne jest, abyśmy wierzyli Panu oraz ufali w Jego dobroć, mimo tak trudnych do zrozumienia tekstów jak I Sam. 15,2−3? Przypomnij sobie kil− ka przykładów Bożej miłości, litości oraz przebaczenia. Poproś Boga, by dał ci wiarę i ufność pomimo spraw trudnych do zrozumienia.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA V

PIĄTEK — 4 maja DO DALSZEGO STUDIUM: Archeology and the Recovery of Ancient History, w: The SDA Bible Commentary, t. I, s. 99-132. „Przejawiany wielokrotnie sceptycyzm wobec starożytnych tekstów okazywano również wobec ksiąg Biblii. Wielu ludzi twierdziło, że biblijne przekazy o starożytnej historii, opowieści o patriarchach, prorokach, sędziach i królach w większości przypadków są czymś w rodzaju antycznych legend o bohaterach, takich jak herosi z greckich lub rzymskich mitów. Najpopularniejsi historycy i teologowie XIX stulecia byli jednocześnie najbardziej zagorzałymi krytykami prawdziwości biblijnych sprawozdań oraz niedowiarkami co do jej wiarygodności. To podejście diametralnie zmieniło się na początku XX wieku. Obecnie Stary Testament, jego opowieści i nauki, cieszy się znacznie większym respektem niż było to kilkadziesiąt lat temu. W tej zmianie bardziej niż cokolwiek innego pomogły wyniki odkryć na Bliskim Wschodzie. W świetle dokładniejszej wiedzy, pogłębionej dzięki badaniom archeologicznym nad starożytnymi cywilizacjami, Stary Testament ostał się nie tylko jako historycznie wiarygodny, lecz także jako unikalny pod względem zasięgu, mocy i doniosłości ideałów w porównaniu z najwybitniejszymi tekstami kultury starożytnego świata” (The SDA Bible Commentary, t. I, s. 100). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Omówcie w klasie zagadnienie wiary w Boga. Czym jest wiara? Skąd się ona bierze? Co sprawia, że ludzie ją tracą? Jaką rolę w naszej wierze odgrywa archeologia? Jednocześnie dlaczego nie powinniśmy zbyt wiele wagi przykładać do tej lub innych dyscyplin nauki? Co możemy zrobić, aby wzmocnić czyjąś wiarę? 2. Przypuśćmy, że nigdy nie znaleziono dowodów na istnienie Chetytów. Brak takich dowodów krytycy nadal by wykorzystywali, aby atakować Biblię, choć Chetyci rzeczywiście istnieli. Innymi słowy, to że nie odnaleziono jeszcze dowodu na coś, nie oznacza, że coś jest nieprawdą. Jaki wniosek dotyczący tego, na czym powinna, a na czym nie powinna opierać się nasza wiara, możesz stąd wyciągnąć?

GDY KRZYCZĄ KAMIENIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Dr Clyde Webster

Czy koniecznie ewolucja? Książka napisana w bardzo przystępny sposób. Prezentuje podstawową wiedzę o ewolucji i jej słabych stronach. Dostarcza alternatywnego wyjaśnienia istnienia skamielin. Jej autorem jest chemik i geolog. Obficie ilustrowana i zaopatrzona w obszerny dodatek poświęcony radiometrycznym metodom pomiaru wieku ziemi.

Format 155x220, 128 stron, cena 20,00 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja VI — 12 maja

BIBLIA I NAUKA STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 1,1; 2,1−2; 7,11−24; V Mojż. 4,32; Ps. 100,3; 139,14; Iz. 42,5; 45,18; Jer. 33,22; Jan 1,1−3; Hebr. 1,2. TEKST PAMIĘCIOWY: „Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością” (Przyp. 1,7). MYŚL PRZEWODNIA: Nauka, często postrzegana jako sprzeczna z Biblią, może wzmacniać naszą wiarę w Słowo Boże.

Na samym początku rewolucji naukowej (XVII wiek) nauka była traktowana jako sposób na zrozumienie Boga. Wszyscy ówcześni wielcy uczeni (Kartezjusz, Kepler, Galileusz, Kopernik, Newton) wierzyli, że ich praca odsłaniała własnoręczne dzieło Stwórcy. Mówiąc o swoich osiągnięciach, Kepler napisał: „Kradnę złote naczynia Egipcjanom, aby zrobić z nich kielich mojemu Bogu (…) kości zostały rzucone i piszę książkę. Czy będzie ona przeczytana przez współczesnych ludzi, czy przez tych z przyszłości — to nie ma znaczenia. Niech czeka na swego czytelnika nawet sto lat, jeśli Bóg czekał przez sześć tysięcy lat na kogoś, kto zapragnął Go poznać”. Jednakże z czasem nauka zaczęła odchodzić od idei Boga i zamiast tego przyjęła czysto materialistyczny i ateistyczny sposób widzenia rzeczywistości. To z kolei doprowadziło do napięć pomiędzy wiarą a nauką, o których często dzisiaj słyszymy. Choć zapewne przyznajemy, że nauka może rzucać wierze wiele wyzwań, to jednak w tym tygodniu przyjrzymy się tym jej zagadnieniom, które dały nam kolejne powody, by zaufać Biblii.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Zasada antropiczna

NIEDZIELA — 6 maja

Przeczytaj I Mojż. 1,1; 2,1−2; V Mojż. 4,32; Ps. 100,3; Iz. 42,5; 45,18; Jan 1,1−3; Kol. 1,16; Hebr. 1,2; Obj. 10,6; 14,7. Co łączy te wszystkie fragmenty? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przez wiele lat nauka funkcjonowała w oparciu o założenie, iż wszelkie istnienie, w tym także życie ludzkie, jest wyłącznie wynikiem przypadku. Zgodnie z tym założeniem, jesteśmy skomplikowanym zbiegiem okoliczności i niczym więcej. Obecnie jednak świat nauki wydaje się zmierzać w innym kierunku. Ukuto nawet nowe określenie zasada antropiczna (od greckiego słowa anthropos — człowiek). Zasada ta odnosi się do wyraźnego świadectwa nauki, iż wiele czynników we wszechświecie jest tak precyzyjnie ustalonych, iż choćby nieznaczna ich zmiana spowodowałaby zmianę środowiska w stopniu wykluczającym dalszą egzystencję człowieka. Wygląda to tak, jakby wszechświat był zaprojektowany specjalnie z myślą o istnieniu ludzkości! Jakie czynniki obejmuje owa zasada antropiczna? Na początek, gdyby tempo rozszerzania się wszechświata po jego stworzeniu było wolniejsze o jedną stumilionową część, wszechświat zapadłby się samoczynnie. Z drugiej strony, gdyby tempo to było o jedną stumilionową szybsze, wówczas zbyt szybkie rozszerzanie się wszechświata uniemożliwiłoby uformowanie się gwiazd i planet. Jedne z oddziaływań w przyrodzie noszą nazwę oddziaływań mocnych. Gdyby były one nieco słabsze, wówczas we wszechświecie istniałby jedynie wodór ulegający przemianie w hel. Środowisko umożliwiające egzystencję człowieka nie miałoby nawet szansy się ukształtować. Jest wiele innych przykładów, wystarczająco przekonujących, by skłonić nawet sławnego Stephena Hawkinga (któremu daleko do biblijnego kreacjonizmu) do wyznania: „Nieprawdopodobieństwo powstania w wyniku wielkiego wybuchu wszechświata takiego jak nasz jest ogromne. (...) Myślę, że ma to czysto religijne implikacje” (cyt. w: Ian Barbour, When Science Meets Religion, Nowy Jork 2000, s. 58). Amerykański poeta Walt Whitman napisał kiedyś: „Najmniejszy staw w mojej dłoni wystawia na pośmiewisko najbardziej przemyślne maszyny”. Jakie inne zjawiska w przyrodzie wystawiają na pośmiewisko twory techniki? Jak złożo− ność i inteligentny projekt widoczne w przyrodzie świadczą o Stwórcy? Przy− gotuj się, by omówić przykłady w klasie.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VI

Astronomia

PONIEDZIAŁEK — 7 maja

Czy kiedykolwiek zdarzyło ci się stać w nocy pod gołym niebem i patrzeć na gwiazdy? Ilu gwiazd byłeś w stanie się doliczyć? Kiedyś twierdzono, że jest bardzo dużo gwiazd, ale nie tak znowu wiele, żeby nie dało się ich policzyć, gdy ogląda się je gołym okiem, a tak oglądali je pisarze biblijni. Przeczytaj Jer. 33,22. Ile jest gwiazd według tego wersetu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Wiele wieków temu Ptolemeusz doliczył się 1056 gwiazd; Tycho de Brahe naliczył ich 777; Kepler — 1005. Zanim wynaleziono teleskop w XVII wieku, ludzie wierzyli, że liczba gwiazd wynosi jedynie 5119. Oczywiście teleskop diametralnie zmienił tę opinię. Dzisiaj, głównie dzięki kosmicznemu teleskopowi Hubble’a, liczba gwiazd zdaje być niemożliwa do zliczenia. Oszacowano, że tylko w naszej galaktyce są setki miliardów gwiazd. Astronomowie ocenili, że we wszechświecie jest ich ok. 1022. Kto wie, czy nie okaże się, że jest ich jeszcze więcej? Przeczytaj Ksiegę Joba 22,12. Co Elifaz powiedział o gwiazdach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W starożytności wielu ludzi wierzyło, że gwiazdy znajdują się w różnych odległościach od Ziemi — od kilku do, co najwyżej, kilkuset kilometrów. Przez ostatnie stulecia nauka wykazała, jak daleko naprawdę one są. Słońce oddalone jest od Ziemi o prawie 150 mln km — to nasza najbliższa gwiazda; dotarcie zaś do innych, nawet gdybyśmy podróżowali z prędkością światła (300 tys. km/s), zajęłoby nam setki, tysiące, a nawet miliony lat! I choć Elifaz prawdopodobnie nie myślał o astronomii, to wypowiedział słowa, które nauka całkowicie potwierdziła. Choć dobrze jest, gdy nauka potwierdza nasze poglądy biblijne, to dlacze− go powinniśmy być bardzo ostrożni i nie przykładać zbyt dużej wagi do nauki, gdy chodzi o sprawy wiary? Dlaczego ważne jest, by pamiętać, że nauka wciąż jest tylko ludzkim poszukiwaniem prawdy? Zob. Jer. 17,9; I Kor. 1,21; 3,19.

BIBLIA I NAUKA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Cudownie stworzony

WTOREK — 8 maja

Poniższy cytat, choć może nieco przesadzony, mówi nam coś o złożoności ludzkiego mózgu: „W ludzkim mózgu znajdują się biliony neuronów; liczba możliwych między nimi połączeń jest większa niż liczba atomów we wszechświecie” (Ian Barbour, When Science Meets Religion, Nowy Jork 2000, s. 62). Pamiętając o tym cytacie, przeczytaj Ps. 139,14. Jak nauka potwierdza prawdziwość tych słów?

Jak powiedzieliśmy w niedzielnej części lekcji, nauka w coraz większym stopniu odchodzi od twierdzenia, iż istnienie ludzkości jest dziełem przypadku. Nic w tym dziwnego. Z biegiem lat, w miarę stopniowego rozwoju nauki, gdy coraz lepiej poznajemy cudowność stworzenia, dowody inteligentnego zaprojektowania wszechświata są coraz liczniejsze i mocniejsze. Są tak silne, iż ostatnio jeden z najaktywniejszych przeciwników poglądu o inteligentnym projekcie (i Stwórcy stojącym za nim) dowodził, że wszechświat jedynie wydaje się zaprojektowany choć, oczywiście, nie jest; mówiąc prościej, wszechświat tylko wygląda tak, jakby był zaprojektowany. Francis Crick, przypuszczalnie jeden z najsławniejszych biologów XX wieku i zdeklarowany ateista, doszedł do wniosku, że zjawisko życia jest zbyt złożone, by mogło powstawać i rozwijać się w ciągu miliardów lat po wystygnięciu Ziemi, aby następnie dać impuls powstaniu ogromnej rozmaitości form żywych. Crick przypuszczał zatem, że życie musiało zostać zainicjowane gdzieś indziej i zostało przyniesione tutaj, przypuszczalnie przez przybyszy z kosmosu, którzy pragnęli zbadać Ziemię (zob. I Kor. 3,19; Ps. 14,1). Inne ciekawe spostrzeżenie zostało dokonane przez biochemika Michaela Behe. Karol Darwin oparł swoją teorię ewolucji między innymi na poglądzie, iż zmiany następowały na przestrzeni długiego czasu w wyniku serii nieznacznych, stopniowych modyfikacji. Darwin stwierdził, że gdyby udało się wykazać, że jakiś złożony organ nie przeszedł takiej drogi rozwoju, wówczas cała teoria zostałaby obalona. Behe, nie będąc biblijnym kreacjonistą, wykazał, że różne aspekty działania ludzkiego organizmu — począwszy od rzęsek wyściełających błony śluzowe, poprzez oko czy mechanizm krzepnięcia krwi — nie mogłyby powstać według zasadniczego schematu ewolucyjnego. Według Michaela Behe, funkcje te nie mogły się kształtować na przestrzeni pewnego czasu, gdyż każda z nich musiałaby być w pełni wykształcona od samego początku. Gdyby od początku brakowało choćby jednego elementu, wówczas dany organ czy proces nie mógłby istnieć. Ten argument jest mocnym wyzwaniem dla ewolucyjnego modelu pochodzenia życia. Pozostaje zatem pytanie: Skoro to wszystko nie powstało przypadkiem, w wyniku ewolucji, to jak powstało (zob. Jan 1,1-4; Dz. 17,28)?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VI

Radosne serce, przygnębiony duch

ŚRODA — 9 maja

Przeczytaj Przyp. 17,22. Jakie proste, a zarazem głębokie przesłanie znaj− duje się w tym tekście? W jaki sposób osobiście doświadczyłeś prawdziwości tej zasady? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Czy rzeczywiście radosne serce działa tak dobrze, jak lekarstwo? Przez lata naukowcy coraz więcej się dowiadywali o nierozerwalnej zależności między umysłem a ciałem. To, co wpływa na jedno, wpływa także i na drugie. Badania wykazały, że — na przykład — coś tak prostego, jak szczery śmiech, ćwiczy płuca, stymuluje krążenie oraz zwiększa zużycie tlenu. Śmiech również stymuluje współczulny układ nerwowy, który zwiększa uwalnianie endorfin, naturalnych ludzkich narkotyków, które koją i rozluźniają mózg, a nawet mogą zwiększyć aktywność komórek układu odpornościowego. Jednakże druga część wersetu wskazuje, że przygnębienie może mieć negatywny wpływ na organizm. „W ostatnich latach zwiększyła się liczba dowodów, że psychologia może wpływać na biologię. Badania wykazały na przykład, że osoby cierpiące na depresję znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka chorób serca oraz innych rodzajów chorób. Inne badania pokazują natomiast, że gojenie ran trwa znacznie dłużej u kobiet, które opiekują się osobami cierpiącymi na chorobę Alzheimera, niż u innych kobiet, które nie doświadczają podobnego poziomu stresu. Z kolei osoby, które przeżywają długotrwały stres, są bardziej podatne na przeziębienia i grypę oraz mają ostrzejsze dolegliwości w trakcie choroby” (Erica Goode, Power of Positive Thinking May Have a Health Benefit, Study Says, w: New York Times, 2 IX 2003). Można dodać, że ostatnie badania na Uniwersytecie Wisconsin wykazały, że „aktywacja obszarów mózgu związanych z negatywnymi emocjami zdaje się osłabiać reakcję systemu odpornościowego organizmu na wirus grypy” (tamże). Jakie przesłanie dla nas jest zawarte w Filip. 4,6−8? Choć zwykliśmy roz− patrywać te słowa w kontekście duchowym, to jakiego rodzaju korzyści fi− zyczne wspomina w tych słowach Paweł? Jakich zmian w zakresie tego, co czytasz, oglądasz i słuchasz, powinieneś dokonać, aby pozwolić na pełniejszą realizację obietnicy zawartej w tych tekstach?

BIBLIA I NAUKA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Nauka i potop

CZWARTEK — 10 maja

Przeczytaj I Mojż. 7,11−24. Co miał zniszczyć na tej ziemi potop? Jeśli hebrajskie wyrażenie przetłumaczone jako wielka otchłań (zob. I Mojż. 7,11) odnosi się do oceanu (oceanów), może to być wskazówką, że pierwszego dnia potopu — gdy deszcz zaczął padać — dno oceanu mogło ulec spękaniu, gdy „wytrysnęły źródła” (I Mojż. 7,11). Tak katastroficzne wydarzenie o zasięgu globalnym, jakim był potop, powinno było pozostawić po sobie wyraźne ślady. Nauka wskazuje, że tak właśnie jest. W warstwach skalnych na powierzchni całej ziemi występują skamieliny, które choć nie stanowią dowodu istnienia potopu, to jednak są zbieżne z tym wydarzeniem. Te skamieliny pozwalają określić cechy skał, w których występują. Ogromne połacie piaskowca pokrytego łupkiem i wapieniem w „kambryjskich” skałach, grube warstwy osadowego wapienia na pewnych poziomach skalnych, jak również złoża węgla i ropy naftowej znajdujące się na tych poziomach — wszystkie te złoża są zbieżne z potopem. Ponadto zniszczenie życia na ziemi podczas potopu było zjawiskiem o szerokim zasięgu, według I Mojż. 7,21-22. We współczesnym świecie obumierające rośliny i zwierzęta z reguły nie ulegają utrwaleniu w postaci skamielin, a raczej rozkładają się i uczestniczą w kolejnych cyklach funkcjonowania ekosystemu, dostarczając składników odżywczych niezbędnych dla nowych organizmów. Jednak pod ziemią znajdują się olbrzymie nagromadzenia skamieniałości, co dowodzi wielkiej różnorodności i ilości roślin, i zwierząt, niespotykanej współcześnie, a więc potwierdza historię potopu. Innym dowodem jest gwałtowne i masowe odkładanie się skał osadowych, piasków i mułów. Na całej ziemi występują warstwy skalne, które odkładały się tak szybko, iż pomiędzy nimi nie ma nawet śladów erozji. Choć geolodzy często argumentują, że warstwy te musiały się kształtować w ciągu milionów lat, to jednak nic nie wskazuje, by tak właśnie miało być. Te warstwy skalne nie odpowiadają jednak na wszystkie pytania związane z czasem, tak więc metody datowania i określanie prawidłowej kolejności skamielin w warstwach skalnych są co najmniej wątpliwe, przynajmniej na dzień dzisiejszy. Mimo że Bóg dał wiele dowodów wzmacniających naszą wiarę, zawsze pozostaje miejsce na wątpliwości. Co możesz zrobić, aby wzmacniać wiarę, a nie wątpliwości? Co praktycznego możesz robić na co dzień, aby wzmacniać się w tym, w co wierzysz?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VI

PIĄTEK — 11 maja DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Leczenie umysłu i W kontakcie z przyrodą, w: Ellen White, Śladami Wielkiego Lekarza, wyd. V, s. 169-187; Genesis and Geology, w: The SDA Bible Commentary, t. I, s. 70-97. „Ten, kto poznał Boga i Jego Słowo przez osobiste doświadczenie, ma ugruntowaną wiarę w boskie pochodzenie Pisma Świętego. Jest przekonany, że Słowo Boże jest prawdą, i że prawda nigdy sama sobie nie przeczy. Nie sprawdza Biblii ludzkimi teoriami naukowymi; teorie te poddaje próbie nieomylnych kryteriów. Wie, że w prawdziwej wiedzy nie może być żadnych sprzeczności z nauką Słowa Bożego, ponieważ obydwie mają tego samego Autora, a ich właściwe zrozumienie wykaże, że są ze sobą zgodne. Wszystko to, co w tak zwanym naukowym dyskursie zaprzecza świadectwu Bożego Słowa, jest jedynie ludzkim domysłem” (Ellen White, The Ministry of Healing, s. 462). „Bóg jest fundamentem wszystkiego. Każda prawdziwa nauka jest zgodna z Jego dziełami. Wszelkie prawdziwe wykształcenie prowadzi do posłuszeństwa Jego rządom. Nauka odkrywa przed nami nowe cuda. Osiąga wyżyny i bada nowe głębiny, jej odkrycia nie są jednak niezgodne z boskim objawieniem. Brak wiedzy sprawia, że niektórzy podtrzymują fałszywe poglądy na temat Boga, powołując się na naukę, ale księga przyrody i spisane Słowo uzupełniają się i wyjaśniają nawzajem. W ten sposób prowadzą nas do uwielbienia Stwórcy i świadomej ufności w Jego Słowo” (Ellen White, Patriarchowie i prorocy, wyd. V, s. 84). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Porozmawiajcie w klasie o swoich odpowiedziach na ostatnie pytanie z lekcji na nadzielę. Czego możesz się nauczyć z odpowiedzi innych? 2. Co można zrobić, aby pomóc osobie, która, zdezorientowana przez naukowe argumenty, ma problemy z zaufaniem Biblii? 3. Jeśli chcesz, podziel się swoim osobistym doświadczeniem dotyczącym silnego związku umysłu z ciałem i zdrowiem. Czy nauczyłeś się czegoś, co mogłoby pomóc też innym? Jaką rolę może odgrywać modlitwa, studiowanie Biblii, wydawanie świadectwa o Bogu oraz służenie innym w podtrzymywaniu własnego zdrowia umysłowego, a nawet fizycznego?

BIBLIA I NAUKA

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

DOUG BATCHELOR

UJRZEĆ KRÓLA Książka dla wszystkich, a zwłaszcza dla młodzieży! Dla większości naszych czytelników Doug Batchelor znany jest jako autor autobiograficznej książki pt. „Najbogatszy jaskiniowiec”. Widzowie programów telewizyjnych Three Angels Broadcasting Network (3ABN) oraz słuchacze licznych stacji radiowych podziwiają go jako wspaniałego kaznodzieję. Cząstkę jego daru kaznodziejskiego można poznać, czytając tę niewielką książeczkę — „Ujrzeć Króla. Siedem kroków do zabawienia”. Ważki dla chrześcijanina temat jest w niej zilustrowany ciekawymi przykładami, często zabarwionymi specyficznym poczuciem humoru. Autor tak oto powiada o swej publikacji: „Książka ta oparta jest na historii nawrócenia, oczyszczenia i powołania proroka Izajasza, opisanej w pierwszych ośmiu wersetach szóstego rozdziału Księgi Izajasza. Nie została ona wybrana, by poddać ją dokładnej egzegezie. Posłużyła tylko jako podstawa, dzięki której mogę wyraźnie przedstawić koncepcję zbawienia poprzez własne doświadczenia i spostrzeżenia, i znane mi opowieści”. . Format 14,5 x 20 cm, 95 stron, Cena

12 zł*

W pakiecie z książką „Najbogatszy jaskiniowiec” — cena tylko

20 zł*.

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja VII — 19 maja

DZIEŃ ChIW „ZNAKI CZASU”

SŁOWO W NASZYM ŻYCIU STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Ps. 19,8−11; 119,105; Rzym. 10,17; II Kor. 5,17; Ef. 4,24; II Tym. 3,16−17; Hebr. 4,12; I Piotra 2,24. TEKST PAMIĘCIOWY: „Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca” (Hebr. 4,12). MYŚL PRZEWODNIA: Biblia powinna zmieniać nasze życie.

Sam Tannyhill został skazany na śmierć za morderstwo. Podczas pobytu w więzieniu odwiedziło go dwóch adwentystów dnia siódmego, którzy dali mu Biblię. Sam, zagniewany, rzucił nią w ścianę. Jednak pewnej nocy, przepełniony strachem, winą oraz rozgoryczeniem, potrzebował czegoś, co by zmieniło bieg jego myśli. Sięgnął po Biblię. Nie rozumiejąc z początku tego, co przeczytał, rozdarł księgę. Jednak wkrótce ponownie zaczął czytać, a im więcej czytał, tym lepiej poznawał biblijnego Chrystusa. Czytając samotnie tę księgę w celi, Sam odnalazł Jezusa, swojego Zbawiciela. Właśnie tam, w więzieniu, jego życie diametralnie się zmieniło. Gorycz i gniew, dręczące go przez całe życie, odeszły. Sam uklęknął i szlochając, zaczął się modlić: „Panie, jeśli przyjmiesz mnie, jestem Twój. Tej nocy przychodzę do Ciebie. Pragnę Twojego przebaczenia, pokoju, siły. Panie, zmień mnie”. Bóg tak zrobił i Sam, pełen pokoju i pewności zbawienia, poszedł na śmierć. Co takiego jest w Biblii, że potrafi ona zmienić nawet najgorszych wśród nas? Może nie wszystkie historie są tak dramatyczne, jednak miliony podobnych historii mogą poświadczyć niesamowity wpływ tej księgi na zmianę życia ludzi wokół nas.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Biblia jako narzędzie zmiany

NIEDZIELA — 13 maja

Przeczytaj II Kor. 5,17. Czy doświadczyłeś obietnicy znajdującej się w tym tekście?

Biblia przedstawia dość ponury obraz ludzkiej natury (zob. Iz. 59,2-4; Jer. 13,23; Rzym. 3,10-12). I chociaż ten obraz był często atakowany przez krytyków Biblii, to jednak nawet pobieżny przegląd historii ludzkości potwierdza słuszność tego twierdzenia. Co gorsza, szczere chęci zmierzające do poprawienia naszego losu zwykle zawodzą. Wiele ze znanych ideologii ostatnich wieków, poświęconych idei zmiany ludzkości na lepsze, przyniosło jedynie zmiany na gorsze. Jednak istnieje nadzieja, nadzieja dla każdego człowieka, nadzieja dla wszystkich, którzy chcą się zmienić. Pismo Święte wskazuje na Jezusa Chrystusa, naszego Stwórcę i Zbawiciela, i w Nim obdarza nas wspaniałymi obietnicami, które odmieniają życie. Przez studiowanie Biblii grzesznik może zapoznać się z Jezusem, który jest Prawdą, który ma moc twórczą, zbawczą oraz uzdrawiającą, by nas zmienić. Przeczytaj Ps. 19,8; Jan 17,17; Rzym. 6,4; Ef. 4,24; Hebr. 4,12; I Piotra 2,24. Jakie obietnice dla nas znajdują się w tych fragmentach?

Nie ma wątpliwości: Słowo Boże może odmienić nasze życie. Pismo Święte rzuca na nas strumień światła, oddalając od nas duchową ciemność i objawiając światu prawdę o miłującym i potężnym Bogu, który pragnie przemiany życia każdego, kto przychodzi do Niego z wiarą. Miliony ludzi mogą zaświadczyć o mocy Słowa Bożego i opowiedzieć o tym, co ono zmieniło w ich życiu. Wszyscy ci, którzy w wierze i posłuszeństwie poddają się Bogu objawionemu w Biblii, sami będą mogli doświadczyć, jak wielka zmiana może nastąpić nawet w życiu największych grzeszników. Wybierz jedną z dziedzin twojego życia, w której nastąpiły zmiany dzięki czytaniu Biblii. Co to za sfera życia? Jakie zmiany już nastąpiły, a jakich jesz− cze oczekujesz?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VII

Wykonawcy Słowa

PONIEDZIAŁEK — 14 maja

Któż z nas nie powtarzał kiedyś słów Pawła: „Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rzym. 7,24)? Na szczęście, już w następnym wierszu apostoł Paweł zamieszcza odpowiedź: sam Jezus Chrystus nas wybawi. Jezus jest źródłem naszego zbawienia. „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Ef. 2,8-9). A zatem, jeśli wiara jest darem Bożym, to jak możemy ją otrzymać? Przeczytaj Rzym. 10,17. Jaką rolę pełni Biblia w procesie obdarzania nas wiarą?

Im częściej czytamy Biblię, tym bardziej poznajemy Jezusa i tym więcej powinniśmy mieć wiary. Im więcej słuchamy Słowa Bożego, tym bardziej będzie wzrastała nasza wiara w Pana i tym bardziej będziemy doświadczać mocy Bożej zmieniającej nasze życie. Jednak wielu było takich, którzy czytali Biblię i nie przyniosło to żadnego skutku. Niektórzy uczeni i faryzeusze w czasach Jezusa byli dobrze zorientowani w Pismach, jednak czy uczyniły one coś dobrego w ich życiu? Przeczytaj Ewangelię Jana 5,39−40. Jaka ważna zasada duchowa została zawarta w tych wersetach? Zob. Jak. 1,22.

Wiedza, nawet dotycząca biblijnych prawd, nie zmienia nas automatycznie na lepsze. Do studiowania Słowa Bożego niezbędny jest duch gotowy do uczenia się oraz serce otwarte na prowadzenie Ducha Świętego. Nie potrzebujemy więcej informacji, nie potrzebujemy nawet więcej informacji na temat Biblii; zamiast tego potrzebna jest chęć bycia posłusznym naukom Biblii. To nie ci będą błogosławieni, którzy jedynie słuchają Słowa Bożego, lecz ci, którzy są jego wykonawcami (zob. Mat. 7,24-29). Musimy podchodzić do Pisma Świętego z pragnieniem wdrożenia go w nasze życie, a nasze życie musimy dostosować do jego nauk. Jeżeli będziemy czytać Biblię z pokorą i pragnieniem pełnienia Jego woli, Bóg obdarzy nas zmieniającą życie wiarą, która przeniknie wszystko, co będziemy czynić. Czy podchodzisz do Pisma Świętego z pokornym i otwartym sercem, czy może kieruje tobą duch krytyki, brak ufności oraz opór? Dzisiaj otwórz Słowo Boże z pełnym modlitwy sercem, prosząc Pana o objawienie Jego woli wobec ciebie i obdarzenie cię wiarą oraz siłą, by za tą wolą podążać? Jest to jedyny sposób na odmienienie twego życia na lepsze. SŁOWO W NASZYM ŻYCIU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Zasady życia

WTOREK — 15 maja

Przeczytaj Ps. 19,8−11; 119,105; II Tym. 3,16−17. Jakie obietnice, doty− czące tego, jak Biblia kieruje naszym życiem, są tutaj zawarte? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Codziennie stajemy przed trudnymi decyzjami dotyczącymi tego, jak żyć. Skąd możemy wiedzieć, jak dokonywać właściwych wyborów, skoro istnieje tak wiele różnych teorii moralnych? Jeden z etyków rozwinął teorię moralną propagującą eutanazję starych ludzi, którzy stali się obciążeniem dla społeczeństwa, a jednocześnie występował przeciwko ubojowi zwierząt w celach spożywczych! Jednakże Bóg zostawił nam swoje Słowo jako przewodnik wskazujący, jak żyć. Czy to w formie życiorysów bohaterów biblijnych, czy życia i nauki Jezusa, czy też konkretnych biblijnych zaleceń — Pismo Święte przedstawia nam zasady, którymi powinniśmy się kierować w naszym postępowaniu. Przeczytaj I Mojż. 39,7−14, Jan 8,3−11 oraz Filip. 2,3−4. Jak można zasto− sować dzisiaj w różnych sytuacjach życiowych zasady znajdujące się w tych tekstach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Chociaż Biblia nie jest instrukcją postępowania w każdej sytuacji znanej ludzkości, to jednak podsuwa nam cudowne zasady, które możemy zastosować w naszym codziennym życiu. Kierując się tymi zasadami, a także uświęconym zdrowym rozsądkiem, prowadzeni przez Ducha Świętego, możemy nauczyć się chodzenia w Duchu i wrażliwości na prowadzenie Boże. Uczenie się z przykładu biblijnych bohaterów oraz postępowanie zgodne ze wskazówkami zawartymi w Biblii zmieni nasze życie. Musimy widzieć w Biblii coś więcej niż tylko zbiór historycznych czy nawet duchowych wydarzeń. Należy traktować ją jako wyraz woli Boga, który pragnie jak najlepiej dla ludzi. Tak więc Biblia może wykształcić naszą etykę oraz objawić nam, czego Bóg od nas oczekuje. Bóg w swoim Słowie pokazał nam, jak żyć. Jeżeli będziemy podążać za Jego boskim przewodnikiem do szczęścia, nasze życie zostanie odmienione przez Jego boską moc.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VII

Co mówi Słowo Boże?

ŚRODA — 16 maja

Wczoraj przyglądaliśmy się kilku tekstom biblijnym, które prezentowały zasady mówiące o tym, jak Bóg chciałby, abyśmy żyli. Dzisiaj zastanowimy się nad sytuacjami, w jakich mogą znaleźć się ludzie, i postawimy sobie pytanie: Czy i jaką pomoc oferuje Biblia w takich sytuacjach? Jakimi tekstami biblijnymi można się posłużyć, by podpowiedzieć jakieś rady w następujących scenariuszach? 1. Twój kolega i współpracownik, będąc w bardzo trudnej sytuacji, krad− nie pieniądze z firmy, gdzie razem pracujecie. Co powinieneś zrobić? Zignoro− wać to? Donieść na niego? Co podpowiada Słowo Boże?

2. Panna zachodzi w ciążę. Ona oraz jej chłopak są całkowicie niezdolni do zaopiekowania się dzieckiem, nawet gdyby się pobrali, czego ona bardzo pragnie. On namawia ją na aborcję. Co podpowiada Słowo Boże?

3. Żebrak stoi na chodniku z wyciągniętą ręką, prosząc o pieniądze. Co na ten temat mówi Biblia?

4. Osoba, z którą rozmawiałeś o Bogu, zaprasza cię na wspólny obiad. Sta− wia na stole przed tobą danie z wieprzowiny. Co mówi o tym Słowo Boże?

5. Matka w podeszłym już wieku znajduje się w stanie śpiączki. Jej życie jest podtrzymywane przez sprzęt medyczny i bardzo kosztowne zabiegi, które całkowicie wyczerpują finansowo rodzinę. Czy jej życie powinno być podtrzy− mywane tak długo, jak tylko to możliwe, czy też należy wyciągnąć wtyczkę z kontaktu? Co mówi o tym Słowo Boże?

Czy było ci łatwo znaleźć odpowiedź na powyższe pytania? Czy w opisa− nych dylematach Biblia dostarcza gotowych już i bezpośrednich odpowiedzi, czy też nie? Gdyby Biblia nie była twoim przewodnikiem, czym różniłyby się twoje odpowiedzi? Przygotuj się, by w sobotę podzielić się swoimi odpowie− dziami z klasą.

SŁOWO W NASZYM ŻYCIU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Ożywienie i odnowa

CZWARTEK — 17 maja

Jak dotąd zastanawialiśmy się nad mocą Słowa Bożego w naszym osobistym życiu. Jednak co możemy powiedzieć o nas jako o Kościele? Jak powinno przejawiać się działanie Słowa Bożego wśród nas jako grupy ludzi? Przeczytaj II Król. 22,8−20; 23,1−25. O czym jest mowa w tym fragmencie? Jaką rolę w rozwoju wydarzeń odegrało Słowo Boże? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W Judei nastąpiła wielka reformacja oparta na Słowie Bożym. Było to doświadczenie zbiorowe — coś, co dotyczyło całego narodu. „Jozjasz od swych młodzieńczych lat podejmował wysiłki, chcąc zająć stanowisko właściwe królowi uznającemu zasady świętego prawa Bożego. I teraz, gdy biegły w Piśmie Szafan odczytywał mu księgę prawa, król odkrył w niej skarbnicę wiedzy, potęgę nadzwyczaj pomocną w dziele przeprowadzania tak bardzo upragnionej reformy kraju. Postanowił kroczyć w świetle tych rad i uczynić wszystko, co w jego mocy, aby zaznajomić z nimi lud i przywieść go, jeśli to będzie możliwe, do okazania szacunku i miłości wobec prawa niebios” (Ellen White, Prorocy i królowie, wyd. III, s. 223-224). Innym przykładem może być król Jehoszafat, który wysłał uczonych w Piśmie, aby uczyli prawa Bożego. „I ci nauczali w Judzie, mieli zaś z sobą Księgę Zakonu Pańskiego; obchodzili oni wszystkie miasta judzkie i nauczali lud” (II Kron. 17,9). Chociaż Biblia nie mówi dokładnie, którą lub którymi z ksiąg się wówczas posłużono, to jednak najważniejsze jest, że Słowo Boże, Pismo Święte, stało się podstawą ożywienia i odnowy. Jehoszafat osobiście przeprowadził reformę sądowniczą tak, aby przepisy były zgodne z wartościami moralnymi zawartymi w Biblii. Studiując II Kron. 19,4-11, możemy dostrzec reformę systemu sądowniczego Jehoszafata: „Baczcie, co czynicie” (II Kron. 19,6); „pilnujcie się przy tym, co czynicie”; „nie ma niesprawiedliwości, stronniczości ni przekupstwa” (II Kron. 19,7); „postępujcie (…) w prawdzie i w szczerości” (II Kron. 19,9); „ostrzegajcie ich, aby nie obciążali się winą przed Panem” (II Kron. 19,10); „bądźcie dzielni w działaniu” (II Kron. 19,11). Wszystkie zalecone przez Jehoszafata zasady znajdują się w Słowie Bożym. Jakże łatwo może nastąpić odstępstwo od Słowa Bożego w całym Koście− le! Co możemy zrobić, aby uchronić nasz Kościół od popełniania takich sa− mych błędów, jakie popełniał starożytny Izrael?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VII

PIĄTEK — 18 maja DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Jehoszafat i Hiskiasz, w: Prorocy i królowie, wyd. III, s. 107-114.184-188; Revival and Reformation, w: Selected Messages, t. I, s. 119-152. „Gdy serce znajdzie się w harmonii ze Słowem, wytryśnie w tobie nowe życie i nowe światło rozjaśni każdy wers i stanie się głosem Boga przemawiającym do twojej duszy” (Ellen White, Fundamentals of Christian Education, s. 183). „Jedynie w Biblii znajduje się bezpieczna zasada działania. Jest to wykładnik woli Bożej, wyraz boskiej mądrości. Otwiera ona człowiekowi zrozumienie wielkich problemów życia. Wszyscy, którzy baczą na jej wskazania, zyskują nieomylnego przewodnika, który powstrzyma ich od marnowania życia na bezcelowe wysiłki” (Ellen White, Działalność apostołów, wyd. III, s. 309). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Znając wagę studiowania Biblii w celu doprowadzenia do zmian w naszym życiu oraz propagowania ożywienia i odnowy wśród Bożego ludu, zastanów się, jak możemy odnowić nasz stosunek do studiowania Biblii? W jaki sposób możemy osiągnąć ożywienie i odnowę w naszym osobistym życiu oraz w życiu Kościoła jako zbiorowości? 2. Razem z klasą zastanówcie się nad pytaniami z lekcji na wtorek i środę. Czy twoje odpowiedzi były podobne do odpowiedzi innych osób? Czym się różniły? Czego możemy się nauczyć z odpowiedzi innych? 3. Czy odczuwasz potrzebę, aby Słowo Boże miało większy wpływ na nasze życie nie tylko indywidualne, ale również życie całego Kościoła? Razem z klasą zorganizujcie w tygodniu studium Biblii oraz zaproście na nie jak najwięcej osób. 4. Niech każdy z waszej klasy podzieli się świadectwem mocy Słowa Bożego i powie, czego ono dokonało w jego życiu. 5. Jak możesz pomóc komuś, kto pragnie, by Biblia odmieniła jego życie, podczas gdy wygląda na to, że nic się na razie u tej osoby nie zmienia? Co możesz poradzić takiej osobie?

SŁOWO W NASZYM ŻYCIU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Jon Paulien

DZIEŃ, KTÓRY ZMIENIŁ ŚWIAT George Sleigh na 91. piętrze World Trade Center wyjrzał przez okno właśnie w chwili, kiedy nadlatujący Boeing 767 uderzył w budynek tuż nad nim. Wyczołgując się spod sterty przedmiotów, którymi został przywalony, dojrzał belki stropu oddzielającego go od 92. piętra. Nie wiedział wtedy, że jego betonowy sufit był jednocześnie podłogą gigantycznego grobu dla ponad 1300 osób. Nikt powyżej nie przeżył. Na 91. piętrze przeżyli wszyscy. Dlaczego? Jon Paulien, który wychował się w Nowym Jorku, a także wiele podróżował po Bliskim Wschodzie, opowiada przerażające historie ofiar i tych, którzy przetrwali 11 września 2001 roku. Wyjaśnia motywy i cele islamskich terrorystów. Próbuje dociec, czy Koran i Biblia zawierają nasiona nienawiści. Szukając korzeni konfliktu, sięga do przeszłości, do wojen krzyżowych. Wreszcie próbuje odpowiedzieć na często zadawane pytanie: Czy świat byłby bezpieczniejszy bez religii? Zmagając się z problemem zła, autor opowiada o tym, jak na nowo odkrył Boga, który bardziej jest zainteresowany pozyskiwaniem przyjaciół niż wytykaniem wad; Boga, który uzdolnił go do pokonania negatywnych mechanizmów obronnych i skutecznego dążenia do osobistej autentyczności, życia zgodnego z przekonaniami; Boga, który dał mu siłę do zwycięstwa w dżihadzie — wewnętrznej, osobistej walce przeciwko siłom zła. Dzień 11 września zmienił świat, ale nie w takim stopniu, jak pewien piątek w Jerozolimie. Poznasz, jak tamten dzień na zawsze zmienił znaczenie niezasłużonego cierpienia, dając nam siłę do osiągnięcia autentyczności i rozwijania głębokich więzi z ludźmi. Dr Jon Paulien jest wykładowcą egzegezy Nowego Testamentu w Andrews University Theological Seminary. Jest autorem dziesięciu książek i ponad stu artykułów w prasie naukowej.

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja VIII — 26 maja

DZIEŃ RODZINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

OBJAWIENIE NADZIEI STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Ps. 34,7; 91,4; Rzym. 3,26; I Kor. 15,51−58; Kol. 1,14; 2,13; I Tes. 4,13−18; I Piotra 3,18; I Jana 1,9; 2,12. TEKST PAMIĘCIOWY: „Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla nasze− go pouczenia napisano, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli” (Rzym. 15,4). MYŚL PRZEWODNIA: Biblia objawia nam świat pełen nadziei i obietnic.

Podczas II wojny światowej pewni piloci zostali zestrzeleni i przez 21 dni pływali małym pontonem ratowniczym po wodach Oceanu Spokojnego. Nie mieli ani wody, ani jedzenia. Gdy byli już wyczerpani z powodu pragnienia, zaczęło padać. Piloci więc łapali wodę deszczową i pili ją. Gdy ich głód stał się nie do zniesienia, mewy usiadły na ich pontonie. Rozbitkowie więc złapali ptaki i zjedli je. Gdy w końcu zostali uratowani, przesłuchano ich — każdego osobno. Każdego zapytano o to samo: „Komu zawdzięczacie swoje przetrwanie?”. Wszyscy mężczyźni odpowiedzieli niemal identycznie, że mieli ze sobą w pontonie Nowy Testament, który czytano codziennie. To właśnie ta księga dała im nadzieję, by wytrwać nawet wtedy, gdy sytuacja wyglądała beznadziejnie. W Biblii słowo nadzieja nie występuje w swoim potocznym znaczeniu — jako życzenie, którego spełnienia oczekujemy, nie mając wielkich podstaw, by przypuszczać, że ono się spełni. W słowie nadzieja przedstawiona jest prawda o miłującym i wszechpotężnym Bogu, który troszczy się o nas, który nas zaopatruje i który daje nam obietnicę nowego życia w nowym świecie. W tym tygodniu przyjrzymy się objawieniu nadziei, jakie dane jest nam w Słowie Bożym.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Pociecha z Pisma Świętego

NIEDZIELA — 20 maja

„Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia napisa− no, abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli” (Rzym. 15,4). W powyższym wersecie Paweł mówi o pociesze z Pism, która prowadzi do nadziei. Co szczególnego znalazłeś w Biblii, co daje ci nadzieję? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Biblia podsumowuje kondycję ludzkości, stwierdzając, że wszyscy jesteśmy grzesznikami (zob. Rzym. 3,10), a zapłatą za grzech jest śmierć (zob. Rzym. 6,23). Walka o zbawienie ludzkości wyrażona została w słowach Pawła: „Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rzym. 7,24). Odpowiedź na pytanie Pawła jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu (zob. Rzym. 6,23). Ze względu na wielką miłość do nas pragnieniem Chrystusa było przyjść na ten świat, żyć jako człowiek oraz umrzeć śmiercią, którą my powinniśmy umrzeć. Biblia wskazuje na nadzieję zbawienia, jaką możemy mieć w Jezusie dzięki Jego ofierze za nas. Jaka nadzieja jest wyrażona w poniższych wersetach? 1. Rzym. 3,26; I Piotra 3,18. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

2. Jan 16,13; II Tym. 3,16. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

3. Łuk. 18,29-30; I Jana 5,13. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Na krzyżu Jezus — Ten, przez którego wszystko zostało stworzone (zob. Kol. 1,16) — poniósł na sobie karę za nasze grzechy. Jezus umarł zamiast nas i cierpiał zamiast nas — wszystko to zrobił dla nas. Czy Chrystus przeszedłby tak wiele dla nas, jeżeli nie dałoby to nam w końcu czegoś naprawdę bezcen− nego? Co będzie na końcu i jaką nadzieję nam to daje?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VIII

Nadzieja przebaczenia

PONIEDZIAŁEK — 21 maja

Pewna kobieta została zamordowana w niezwykle brutalny sposób. Psychologowie policyjni, po zbadaniu całej sprawy, opracowali plan ujęcia zabójcy. Na grobie zamordowanej umieścili ukryty mikrofon i kamerę. A potem czekali. Pewnej nocy nad grób przyszedł mężczyzna, padł na kolana i błagał kobietę o przebaczenie. Policja zarejestrowała to wszystko na taśmie. Co przywiodło tego człowieka do jego ofiary? Jest tylko jedna odpowiedź: poczucie winy. Jako upadłe istoty, grzesznicy, wszyscy postępujemy źle. Nawet ludzie, którzy nie wierzą Biblii, którzy nie rozumieją pojęcia grzechu tak, jak my je rozumiemy, mają poczucie dobra oraz zła i często czują się winni z powodu złego postępowania. Dla niektórych ludzi poczucie winy jest przytłaczające. Jest to jedna z najsilniejszych emocji kierująca wszystkim, co robią. Takie poczucie winy wielu doprowadziło do rozpaczy — i to nie tylko tych, którzy czują się winni, ale także tych, którzy cierpią z powodu czyjegoś zachwiania równowagi umysłowej, spowodowanego poczuciem winy. Jednak jest nadzieja objawiona w Piśmie Świętym, gdyż to właśnie w Biblii opisane jest życie Jezusa i Jego śmierć za nas. Co teksty z Dz. 26,18; Ef. 1,7; 4,32; Kol. 1,14; 2,13 oraz I Jana 1,9; 2,12 mówią nam o przebaczeniu oferowanym każdemu w Jezusie? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Niewątpliwie w Biblii jest bardzo wyraźnie powiedziane, że w Jezusie mamy przebaczenie. Opisując zakres tego przebaczenia, Pismo Święte przedstawia Boga jako tego, który odsunął nasze grzechy od nas tak daleko, jak daleko jest wschód od zachodu (zob. Ps. 103,12); który zatapia nasze winy w głębinach morskich (zob. Mich. 7,19) albo rzuca je poza siebie (zob. Iz. 38,17); który zmazuje lub gładzi nasze występki na zawsze (zob. Ps. 51,3.9; Iz. 43,25; 44,22) i który nigdy o nich nie wspomina (zob. Jer. 31,34). To właśnie za grzechy całego świata zmarł Chrystus — zmarł jako ofiara pokutna, skuteczna przez wiarę (zob. Rzym. 3,25). Nie jest ważne, kim jesteś i co zrobiłeś — Bóg może ci wybaczyć, jeśli powołasz się na Jego obietnicę przebaczenia. Czy wciąż walczysz z poczuciem winy? Jeśli tak, spróbuj jeszcze raz powró− cić do tekstów, które zostały przedstawione w dzisiejszej lekcji. Czytaj je i módl się — otwórz swe serce przed Bogiem, prosząc Go o zapewnienie, że te obietni− ce dotyczą także ciebie, niezależnie od tego, co zrobiłeś w przeszłości. OBJAWIENIE NADZIEI

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Nadzieja na zwycięstwo nad grzechem

WTOREK — 22 maja

Przeczytaj Przyp. 24,16 oraz I Kor. 15,57. Jaką nadzieję znajdujesz w tych wersetach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Mimo że możemy upaść, jest nadzieja — nadzieja, że zdołamy podnieść się znowu, a potem podniesiemy się jeszcze raz, jeżeli będzie taka potrzeba; jest nadzieja na to, że nie będziemy odrzuceni przez Boga. I chociaż możemy zgrzeszyć, Jezus będzie nas bronił jako nasz Pośrednik (zob. Hebr. 7,25; I Jana 2,1). Co więcej, Biblia mówi, że dzięki mocy Jezusa możemy mieć zwycięstwo nad grzechem. Wiara w Boże obietnice przebaczenia to jedna sprawa. Ale istnieje jeszcze wiele innych obietnic. A co z Jego obietnicami zwycięstwa nad grzechem? Czy nie są one tak samo realne jak inne obietnice? Czy nie są tak samo ważne? W tym wszystkim najważniejsze jest, aby te obietnice stały się naszą osobistą własnością i abyśmy doświadczali ich realności w naszej wędrówce z Jezusem. Być może niektórzy współwierzący z twojego zboru zmagają się ze swoimi słabościami. Poniższe kroki, zredagowane w oparciu o Pismo Święte, mogą doprowadzić do zwycięstwa: 1. Rozpoznaj swoje słabości i przyznaj, że nie jesteś w stanie pokonać ich własnymi siłami (zob. Jan 15,5). 2. Uwierz w Boże obietnice zwycięstwa. Niech staną się one twoimi obietnicami (zob. Filip. 4,13). 3. Uwierz, że Bóg dał ci zwycięstwo nad tymi słabościami i podziękuj Mu za nie (zob. I Kor. 10,13). 4. Uwierz w obietnicę śmierci swojego „ja” w Chrystusie (zob. Rzym. 6,11). 5. Podejmij konkretne i praktyczne kroki, aby unikać rzeczy, które skłaniają cię do grzechu (zob. Rzym. 13,14). 6. Niech w twoim życiu pojawi się modlitwa i uwielbienie dla Pana, który daje ci siłę, by zwyciężać nad słabościami (zob. I Kor. 15,57). Przeczytałeś biblijne obietnice przebaczenia, ale czy teraz walczysz, aby zdobyć dzięki nim zwycięstwo? A może przeżywasz porażkę, pomimo wszyst− kich obietnic zwycięstwa, które znajdują się w Biblii? Jakich zmian powinie− neś dokonać, aby zastosować wyżej podane kroki w twoich osobistych rela− cjach z Jezusem?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VIII

Zabezpieczenie i ochrona

ŚRODA — 23 maja

„Byłem młody i zestarzałem się, a nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, ani potomków jego żebrzących chleba” (Ps. 37,25). Przeczytaj Mat. 6,25−34. Jaką nadzieję oferuje nam Jezus w tych słowach? Co mówi do każdego z nas? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jako Stwórca całego wszechświata Pan wypełnił ziemię wspaniałymi darami. Jednakże niszczący grzech zebrał swoje żniwo, powodując utratę wielu wspaniałych darów, tak iż nie każdy miał do nich dostęp. Nawet wśród wzrastającego bogactwa czy skrajnej nędzy mamy obietnicę, że Pan zaspokoi nasze potrzeby. Jednocześnie Bóg daje nam także nadzieję na ochronę. Nie jesteśmy podporządkowani czemuś, co nazwano tyranią przypadku, oznaczającą, że naszym życiem kierują ślepe i bezmyślne siły, które nie zakładają żadnego celu swojego działania. Chociaż zdarzają się także złe rzeczy, to jednak ci, którzy kochają Boga, mają wspaniałe obietnice, które mogą dać nam nadzieję pomimo przykrych zdarzeń. Przeczytaj Ps. 46,2−4; 34,7; 91,4; 125,2 oraz Mat. 28,20. Jaką nadzieję odnajdujesz w tych tekstach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Pan dał nam niesamowite obietnice dotyczące Jego pełnej miłości opieki oraz ochrony. W Biblii możemy znaleźć wiele przykładów wspaniałej, a nawet pełnej cudów opieki Boga nad Jego ludem. Jednakże możemy znaleźć także przykłady wiernych Bogu ludzi, którzy cierpieli, a nawet umierali (zob. Mat. 14,10; Dz. 7,59; Hebr. 11,35-39). Czy Boża obietnica zawiodła w podanych przykładach? Czy może zamiast tego powinniśmy — ze względu na te obietnice — mieć pewność, że gdy źle się dzieje, my możemy ufać, że Pan nadal trzyma wszystko pod kontrolą i możemy mieć nadzieję na przyszłość pomimo prób i cierpień? Czy doświadczyłeś działania tych obietnic w swoim życiu? Czy z własnych trudności i przykrych doświadczeń nauczyłeś się czegoś, co mogłoby pomóc komuś, kto przechodzi trudny okres w swoim życiu? OBJAWIENIE NADZIEI

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Nadzieja na wieczne życie

CZWARTEK — 24 maja

Niezależnie od tego, kim jesteśmy, jak jesteśmy bogaci, jak silni i wpływowi, jak piękni i jak sławni, wszyscy stykamy się ze śmiercią. Medycyna, dieta czy wysiłek fizyczny mogą jedynie opóźnić to, co jest nieuniknione. Bez względu na nasze pochodzenie, wykształcenie, rasę, wyznanie czy kolor skóry, śmierć i tak dosięgnie każdego z nas. Życie tutaj zawsze będzie staniem na przegranej pozycji. To trudna rzecz, jeśli się nad nią głębiej zastanowić: przejście przez życie (pokonywanie prób, przeżywanie tragedii, przezwyciężanie chorób, borykanie się z rozczarowaniami), a to wszystko tylko po to, by stanąć oko w oko z czymś, czego boimy się najbardziej, ze śmiercią, która jest jedynym pewnym końcem tych wszystkich doświadczeń. Na szczęście Biblia pokazuje nam to, czego natura, nauka, historia czy filozofia nie są w stanie pokazać: że ostatnie słowo nie należy do śmierci. Wręcz przeciwnie, dzięki Jezusowi życie — wieczne życie — jest nagrodą dla tych, którzy przyjmują Chrystusa jako swojego Pana i Zbawcę. Przeczytaj I Kor. 15,51−58 oraz I Tes. 4,13−18. Napisz własnymi słowami, jaka obietnica i nadzieja znajduje się dla nas w tych wersetach. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Żyjąc na tym świecie, który sam w sobie nie znajduje odpowiedzi na zagadnienie istnienia śmierci, dobrze jest wiedzieć, że taka odpowiedź istnieje i znajduje się w Jezusie. Dobrze jest wiedzieć, że końcem nie jest śmierć — straszliwa noc, która nigdy nie zakończy się porankiem. Grób nie jest więzieniem, z którego nie ma ratunku. Jezus Chrystus wszedł do grobu i wyszedł stamtąd zwycięsko. Dzięki Jego zwycięstwu nad śmiercią my również będziemy mogli odnieść takie zwycięstwo. Oto jak niesamowitą moc miało dzieło Chrystusa i jak znaczące jest ono też dla nas. Nawet śmierć nie jest w stanie zwyciężyć tego, czego dokonał Jezus. To właśnie jest nadzieja, którą znajdujemy w Biblii, gdzie opisana jest historia Jezusa oraz tego, co dla nas zrobił i co jeszcze zrobi. W Biblii znajdujemy odpowiedź na najtrudniejsze pytania życia, a takim pytaniem jest pytanie o śmierć. Co więcej, w Biblii znajdujemy nadzieję, że śmierć nie musi być naszym ostatnim przystankiem. Wyobraź sobie, jakie byłoby życie, gdybyś wierzył, że wszystko kończy się wraz ze śmiercią. Na ile inne byłoby twoje życie od tego, jakie jest teraz? Jak zmieniłoby się twoje postępowanie? Jakie mógłbyś znaleźć powody, by nadal żyć, gdybyś wiedział, że wszystko i tak skończy się nicością? Jak nadzieja na wieczne istnienie powinna wpływać na twoje obecne życie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA VIII

PIĄTEK — 25 maja DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Wybawienie ludu Bożego i Koniec walki, w: Ellen White, Wielki bój, wyd. XI, s. 439-449.456-466. „W Słowie Bożym zawarte są obietnice łaski, z których ci, którzy cierpią — czy to cieleśnie, czy duchowo — mogą czerpać ukojenie, nadzieję i zachętę” (Ellen White, Counsels on Health, s. 213). „Powinniśmy bardziej doceniać znaczenie słów: »W jego cieniu pragnę odpocząć« (P.n.P. 2,3). Słowa te nie malują przed naszymi oczami obrazu męczącej pogoni, lecz spokojnego odpoczynku. Istnieje wielu zdeklarowanych chrześcijan, którzy jednak są pełni gniewu i przygnębienia, wielu, którzy są tak zapracowani, że nie potrafią znaleźć czasu, by spokojnie odpocząć w obietnicach Boga, którzy postępują tak, jakby nie mogli sobie pozwolić na spokój i ciszę. Do tych wszystkich Chrystus kieruje zaproszenie: »Pójdźcie do mnie (…), a Ja wam dam ukojenie« (Mat. 11,28)” (tamże, s. 251). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Dlaczego, pomimo wszystkich biblijnych obietnic, nadal jest tak wielu cierpiących ludzi? Dlaczego Bóg zezwala, aby to wszystko się działo? Jak możemy posłużyć się Biblią, by dać ukojenie i nadzieję tym, którzy cierpią? 2. Przedyskutujcie w klasie zagadnienie roli Kościoła oraz sposobu, w jaki Pan się nim posługuje, by dać ludziom nadzieję znajdującą się w Bożych obietnicach. Jak Pan może posłużyć się twoim zborem, by urzeczywistnić niektóre z obietnic w życiu tych, którzy wyznają je w imieniu Jezusa? 3. Dlaczego pomimo wielu tak wyraźnych i jednoznacznych obietnic mówiących o zwycięstwie nad grzechem, pokonanie pokus stanowi wielki problem dla zborowników? Porozmawiajcie w klasie o krokach, jakie można podjąć, by wzajemnie się wspierać w dążeniu do zwycięstwa, które może wydawać się nieosiągalne. 4. Poproś, aby osoby z waszej klasy podzieliły się tekstem biblijnym, który daje im nadzieję, a także by powiedziały, dlaczego ten tekst tak wiele dla nich znaczy.

OBJAWIENIE NADZIEI

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Aileen Ludington i Hans Diehl

ZADBAJ O SWOJE ZDROWIE Książka ta traktuje o niesamowitej mocy organizmu do samoleczenia dzięki odpowiedniemu podejściu do istotnych czynników stylu życia. Autorzy opowiadają prawdziwe historie, które ilustrują, w jaki sposób można zapobiegać większości powszechnie występujących chorób oraz leczyć je przy pomocy zmian w stylu życia, jakie niemal każdy może poczynić. Format 14,5 x 20 cm, 168 stron, cena 20 zł Teraz cena promocyjna

18 zł*! * Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja IX — 2 czerwca

BIBLIA I ZDROWIE STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 4,23; Łuk. 4,16−21; Rzym. 6,4.9−11; Filip. 4,4−9; Kol. 1,20−21; 3,8−10. TEKST PAMIĘCIOWY: „Ja, Pan, twój lekarz” (II Mojż. 15,26). MYŚL PRZEWODNIA: Słowo Boże podaje wystarczające powody, aby dbać o swoje zdrowie.

Biblia podkreśla wartość naszego fizycznego ciała. Zostało ono stworzone przez Boga. A zatem wierzący powinien dążyć do zrozumienia oraz zastosowania w praktyce tego, co poprawia stan zdrowia. Troska o zdrowie fizyczne jest sprawą moralności, dowodem lojalności oraz odpowiedzialną służbą dla Boga. W rzeczywistości stan czyjegoś zdrowia w dużym stopniu wpływa na to, czy ta osoba będzie w stanie podjąć się efektywnej służby dla Pana lub dla kogoś, komu powinna pomóc, gdyż właśnie ta pomoc jest elementem jej powołania. Choć podstawowe cele i wartości zdrowia, postrzegane z perspektywy biblijnej, zostały przekazane za pośrednictwem Słowa Bożego, to jednak środków służących osiąganiu tych celów dostarcza głównie medycyna naukowa, niejednokrotnie potwierdzająca wiele z biblijnych zasad zdrowia. Wszyscy chrześcijanie są zobowiązani do tego, by zrobić wszystko, co w ich mocy, aby zadbać o swoje zdrowie. Wzmacniające zdrowie nawyki, w tym ćwiczenia, odpowiednia dieta, systematyczny odpoczynek, praktyczna i satysfakcjonująca praca, unikanie niszczących używek czy zachowań, dbanie o czystość, podtrzymywanie przyjaznych relacji z innymi oraz pomaganie bliźnim, a także głęboka wiara w Boga przyczyniają się do tego, że osiągamy możliwie najlepszy pożytek z życia danego nam przez Stwórcę. Nasze ciała są świętym darem od Pana. Na nas spoczywa odpowiedzialność troszczenia się o nie najlepiej, jak potrafimy. Przyjrzyjmy się w tej lekcji temu, co Biblia mówi na temat zdrowia.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Być zdrowym

NIEDZIELA — 27 maja

„Umiłowany! Modlę się o to, aby ci się we wszystkim dobrze powodziło i abyś był zdrów tak, jak dobrze się ma dusza twoja” (III Jana 1,2). Zdarza nam się myśleć, że Biblia dotyka jedynie duchowej sfery naszego życia, jednak tak nie jest. Pismo Święte pokazuje, że Bóg troszczy się także o fizyczną stronę naszego istnienia oraz to, że sfera duchowa jest powiązana ze sferą fizyczną. Biblia podaje wystarczające powody, dla których warto troszczyć się o swoje zdrowie. Przejrzyj następujące teksty i wynotuj z nich myśli wzywające nas do tro− ski o własne zdrowie. Rzym. 12,1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rzym. 14,7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Kor. 3,16-17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ,

I Kor. 6,19-20 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ef. 5,29 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . III Jana 1,2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Pismo Święte wyraźnie mówi, że Bogu zależy na naszym zdrowiu — naszym dobrym samopoczuciu fizycznym. To ma swój sens. Który kochający rodzic nie dba o zdrowie — i umysłowe, i fizyczne — swojego dziecka? O ileż bardziej Bóg troszczy się o nasze zdrowie! Często powtarzamy za poetą: Szlachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jak smakujesz, aż się zepsujesz. Jeśli jesteś zdrowy, to czy uważasz to za oczywi− stość? Porozmawiaj z kimś, kto ma problemy zdrowotne. Może dzięki temu lepiej zrozumiesz, dlaczego nasze zdrowie powinno być troskliwie chronione.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IX

Zdrowie i powrót do zdrowia

PONIEDZIAŁEK — 28 maja

Na początku Bóg, nasz Stwórca, stworzył nas zdrowymi — bez chorób i niedomagań. Plan zbawienia jest boskim sposobem na przywrócenie nas do tego utraconego stanu. Bóg pragnie odnowić w nas to, co kiedyś posiadaliśmy. Przeczytaj Rzym. 6,4.9−11; I Kor. 15,51−57; II Kor. 5,18−20; Kol. 1,20−21; 3,8−10; I Jana 3,2. Jakie przesłanie zawarte jest w tych tekstach? Jaką na− dzieję one nam oferują? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Zagadnienie uzdrowienia i odnowy często pojawia się w Biblii. Boża obietnica odnowienia Izraela widoczna jest w języku przepełnionym terminami związanymi z uzdrawianiem i leczeniem (zob. Jer. 30,12-17; 33,6; Ezech. 47,12; Mal. 3,20). Podobnie jest w Nowym Testamencie, gdzie jedno z podstawowych pojawiających się w nim słów soteria znaczy uzdrowienie, ale można przetłumaczyć je jako zbawienie. A zatem zbawienie może oznaczać nie tylko uwolnienie od grzechu i jego konsekwencji, ale także odnowę, uzdrowienie całego człowieka. Wszystkie nauki biblijne opierają się na założeniu, że to, co zostało utracone, gdy pojawił się grzech, będzie odnowione, gdy Ten, który to wszystko stworzył, stanie się Odnowicielem swojego stworzenia. Po wyleczeniu naszych ran i zabraniu naszych wykroczeń na Golgotę, pojawia się On w Objawieniu Jana jako Christus Victor — Chrystus Zwycięzca, triumfujący nad szatanem i siłami zła (zob. Obj. 20,14; 21,8). Ci, którzy kochają Boga i wiernie Mu służą, zostaną przywróceni do doskonałego stanu, jaki kiedyś istniał, a wszystko, co złe i podłe, będzie zniszczone i nigdy więcej się nie pojawi. Zarówno w proroctwach Starego, jak i Nowego Testamentu odnowiona ziemia jest zapowiedziana jako miejsce bez chorób, bólu i śmierci (zob. Iz. 33,24; Obj. 21,4). Apostoł Paweł radował się zmartwychwstaniem Chrystusa, gdyż jest ono dowodem Jego zwycięstwa nad wszystkimi siłami zła. Jego zwycięstwo stało się naszym zwycięstwem (zob. I Tes. 4,14-17). Jako adwentyści otrzymaliśmy cenne światło dotyczące zdrowia i związa− nych z nim zasad podanych po to, aby pokazać nam styl życia, który uchroni nas przed chorobami. Czy traktujesz poważnie te zasady i stosujesz się do nich? Czy jesteś z nimi dobrze zapoznany? Dlaczego masz czekać ze stosowaniem tych zasad, aż zachorujesz?

BIBLIA I ZDROWIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Jezus — Wielki Uzdrowiciel

WTOREK — 29 maja

Często mówi się o Jezusie jako o Wielkim Lekarzu. I nic dziwnego. W przybliżeniu ok. 20% tekstu wszystkich ewangelii jest o tym, jak On przywraca ludzi do zdrowia. Cztery ewangelie podają ok. 35 konkretnych przypadków uzdrowienia. Jakie miejsce zajmowało uzdrawianie w służbie Jezusa na ziemi? Zob. Mat. 4,23; Łuk. 6,7−19; 9,11.

Poprzez cudowne uzdrowienia Jezus malował w umysłach ludzi niezwykły obraz Zbawiciela. Jednak On zrobił znacznie więcej. Nas, istoty ludzkie, grzech niszczy duchowo, emocjonalnie oraz fizycznie. Cały plan zbawienia skupia się na tym, aby przywrócić nam to, co kiedyś straciliśmy. Na początku nie było ani chorób, ani śmierci. Na końcu również ich nie będzie (zob. Obj. 21,4). Przywracając ludziom zdrowie, Jezus pokazywał światu Bożą moc zdolną odnawiać i przywracać to, co zostało utracone z powodu grzechu. Jednakże uzdrowienia nie były Jego ostatecznym celem. To wszystko miało wskazywać na coś większego — na zbawienie w Jezusie. Przeczytaj Łuk. 4,16−21. Co te wersety mówią nam o służbie Jezusa oraz jej celu?

Głównym zadaniem Jezusa było ogłoszenie światu, że Bóg przyjmuje swoje grzeszne i cierpiące stworzenia w akcie łaski i miłości. Jego uczynki były dowodem ostatecznego wyzwolenia ze świata grzechu. Przyszedł, aby ratować, aby szukać i zbawić, aby przebaczać, aby ogłosić dzień Bożego miłosierdzia, aby przywrócić życie wieczne i stać się Odnowicielem tego, co zostało utracone. Jednakże przede wszystkim był On Zbawicielem, a uzdrowienia fizyczne były potwierdzeniem Jego autorytetu. Czy to w zdrowiu, czy w słabości, mamy w Biblii wspaniałe obietnice uzdro− wienia i odnowienia, które są uzdrowieniem całkowitym i odnowieniem cał− kowitym. Trwaj w tym jako naszej największej nadziei. Módl się o większą wiarę, by zawierzyć tym obietnicom. Jeśli znasz kogoś, kto walczy z chorobą, wskaż mu tę nadzieję.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IX

Umiar we wszystkim

ŚRODA — 30 maja

Przeczytaj Filip. 4,4−9. Jakie praktyczne zasady, które mogą mieć pozy− tywny wpływ na twoje fizyczne samopoczucie, znajdujesz w tym fragmencie? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przeczytaj I Kor. 9,25; Gal. 5,23 oraz Tyt. 1,8; 2,2. Jakie praktyczne zale− cenia, które mogą mieć kluczowe znaczenie dla naszego fizycznego zdrowia, są przedstawione w tych wersetach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Greckie słowo występujące w tych tekstach, a przetłumaczone jako wstrzemięźliwy, pochodzi od słowa często pojawiającego się w kontekście treningu sportowego. Słowo to dotyczyło sportowca, który, przygotowując się do udziału w biegu, powstrzymywał się od tego, co mogłoby zaszkodzić jego ciału. O ileż bardziej ta zasada powinna obowiązywać nas, chrześcijan, w duchowym biegu, w którym bierzemy udział (zob. I Kor. 9,24-27; Hebr. 12,1)! Wszyscy wiemy o problemach zdrowotnych, które mogą pojawić się na skutek picia alkoholu, używania narkotyków itp. Często słabe zdrowie spowodowane jest także nadużywaniem tych darów, które Bóg dał nam, byśmy się nimi cieszyli. Jednak rozkoszowanie się ciałem, według Biblii, nie jest czymś grzesznym. Bóg stworzył nas, abyśmy się cieszyli dobrymi rzeczami, chociaż we właściwej sferze i z umiarem, jak to zostało zalecone w Piśmie Świętym. „Prawdziwa wstrzemięźliwość uczy nas obchodzenia się bez wszystkiego, co szkodliwe, oraz rozsądnego używania tego, co zdrowe. Niewielu jest ta− kich, którzy tak jak powinni, zdają sobie sprawę z faktu, jak bardzo ich nawy− ki dietetyczne wpływają na ich zdrowie, charakter, użyteczność w tym świe− cie oraz wieczne przeznaczenie. Apetyt zawsze powinien być kontrolowany przez moralne oraz intelektualne władze” (Ellen White, Child Guidance, s. 398). Jakże wielkie znaczenie mają słowa Ellen White! Sprawdź sam siebie, czy jesteś umiarkowany i wstrzemięźliwy, nawet w tym, co dobre. Jakich zmian możesz potrzebować?

BIBLIA I ZDROWIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Zdrowe relacje

CZWARTEK — 31 maja

Biblia raz po raz mówi o potrzebie miłowania jeden drugiego. Jezus powiedział, że jest to największe ze wszystkich przykazań (zob. Mat. 22,37-40). Gdy apostoł Paweł mówi o chrześcijańskich cnotach, takich jak wiara, nadzieja i miłość, stwierdza, że największa jest miłość (zob. I Kor. 13,13). Nic więc dziwnego, że Jezus mówił, iż znakiem rozpoznawczym Jego naśladowców będzie wzajemne miłowanie się (zob. Jan 13,35). Jak następujące teksty charakteryzują chrześcijańską miłość? I Kor. 13,4-7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Jana 4,7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Jana 4,18 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Mnóstwo badań pokazuje, jak rodzinna miłość — bliskie i pełne ciepła relacje między rodzicami a dziećmi — może powstrzymywać pojawianie się agresji i zła w młodych ludziach; zła, które może przynieść przerażające konsekwencje w wieku dojrzałym. Jako lud Boży powinniśmy wspierać się wzajemnie (zob. I Tes. 3,2), wzajemnie sobie służyć (zob. Gal. 5,13), wzajemnie się znosić (zob. Ef. 4,2), być uprzejmymi i serdecznymi dla siebie nawzajem (zob. Ef. 4,32; Rzym. 15,14), wzajemnie się pocieszać (zob. I Tes. 4,18), okazywać sobie nawzajem braterstwo i miłosierdzie (zob. I Piotra 3,8), być gościnni jedni dla drugich (zob. I Piotra 4,9) oraz modlić się za siebie nawzajem (zob. Jak. 5,16). Te zalecenia, tak jasno wyrażone w Piśmie Świętym, pomogą nam utrzymywać więź ze sobą nawzajem jako Bożym ludem oraz wzmocnią relacje rodzinne, które chronią naszą młodzież od niebezpiecznych zachowań. Poprzez tworzenie bliskich więzi, czyli dawanie i otrzymywanie miłości, opieki i troski, możemy mieć niezwykle pozytywny moralny, duchowy i fizyczny wpływ na siebie nawzajem. Słowo Boże ma całkowitą rację, pokazując nam, jak ważne są dobre relacje nie tylko dla duchowego zdrowia, lecz także i fizycznego. Przyjrzyj się swoim najważniejszym relacjom. Z twojej strony, co motywuje te relacje: wyrachowanie czy oddanie, chciwość czy miłość, dążenie do oso− bistych korzyści czy chęć bycia błogosławieństwem? Zastanów się nad do− brem, jakie wyświadczyłeś innym. Czy zasady wyjaśnione w dzisiejszej lekcji dały ci jakąś motywację w relacjach z innymi?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA IX

PIĄTEK — 1 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Stosowanie środków leczniczych i Dieta i zdrowie, w: Ellen White, Śladami Wielkiego Lekarza, wyd. V, s. 164-168.210-219; The Health Reform, w: Ellen White, Selected Messages, t. III, s. 271-296. „Więź między umysłem a ciałem jest bardzo duża. Gdy jedno jest osłabione, drugie także to odczuwa. Stan umysłu oddziałuje na zdrowie w znacznie większym stopniu, niż wielu sądzi. Wiele chorób, na które cierpią ludzie, jest skutkiem umysłowego załamania. Żal, niepokój, niezadowolenie, wyrzuty sumienia, poczucie winy, nieufność — wszystko to może powodować załamanie sił życiowych oraz przygotowywać miejsce dla zniszczenia i śmierci (...). Odwaga, nadzieja, wiara, współczucie i miłość sprzyjają zdrowiu oraz przedłużają życie. Zadowolony umysł i radosny duch są zdrowiem dla ciała i siłą dla duszy” (Ellen White, Counsels on Health, s. 344). „Wielu z tych, którzy przychodzili do Chrystusa po ratunek, samych było winnych swym cierpieniom, a jednak Chrystus nie odmawiał im pomocy. Uzdrawiał ich nie tylko z fizycznego kalectwa, ale przekonywał o grzechu i czynił zdrowymi moralnie” (Ellen White, Śladami Wielkiego Lekarza, wyd. V, s. 44). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Służba uzdrawiania była dla Jezusa znaczną częścią działań prowadzących ludzi do zbawienia. Jak twój zbór może ulepszyć wykorzystanie światła, które otrzymaliśmy na temat zdrowia i uzdrawiania, w swej misyjnej działalności? 2. Razem z klasą rozważcie, co mówi Biblia w takich kwestiach jak: dieta, alkohol, odpoczynek itp. Jakie zasady zdrowotne, dotyczące tych zagadnień, znajdujesz w Biblii? Co wiesz na temat naukowego stanowiska wobec tych zasad? Jakie korzyści osobiste odniosły osoby w waszej klasie dzięki stosowaniu się do tego, co Biblia mówi na wspomniane tematy? 3. Razem z klasą znajdźcie czas na odwiedzenie osób, które są chore lub cierpiące. Podzielcie się z nimi biblijnymi obietnicami. Jednocześnie w jaki sposób możecie praktycznie świadczyć im o Bogu oraz pomóc ulżyć ich cierpieniom?

BIBLIA I ZDROWIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

CUDOWNE RĘCE. Dr Ben Carson jest jednym z najlepszych neurochirurgów w Książka dla osób świecie. W książce „Cudowne ręce” opowiada o swojej niewiarygodnej karierze, zainteresowanych Pismem która dowodzi, że można osiągnąć rzecz pozornie nieosiągalną. Str. 237.

H.M.S. Richards

CO MÓWIŁ

Świętym, pragnących poznać Jezusa NAJBOGATSZY JASKINIOWIEC. Marilyn Tooker. nauki Jako syn milionera Doug Batchelor miał wszystko, prócz szczęścia. Zażywał narkotyki i miał skłonChrystusa w kwestiach ności samobójcze. Przekonany o bezcelowości istnienia, Doug postanowił tak fundamentalnych bawić się życiem, a potem odejść z fasonem. Poszukując przygód, zamieszdla chrześcijanina, jak kał w górskiej jaskini. Radość życia, której szukał, wymykała się mu aż do wiara, zbawienie, dnia, kiedy zaczął czytać Biblię znalezioną w jaskini. To, co wydarzyło się szczęście i życie wieczne. potem, można uznać za prawdziwy cud. Str. 160. Te i inne frapujące tematy zostały znakomicie zilustrowane autentycznymi przykładami z życia współczesnych chrześcijan. Autor to wybitny znawca Pisma Świętego, teolog, a jednocześnie żarliwy chrześcijanin stosujący nauki Jezusa w codziennym życiu. Pisząc o prawdach odwiecznych i ponadczasowych, niejednokrotnie zaskakuje czytelników ciekawymi spostrzeżeniami i nieprzeciętnymi wnioskami. ● Format A5

JEZUS

● 347 stron ● Cena 25 zł

Teraz cena promocyjna

20 zł*

* Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja X — 9 czerwca

BIBLIA I SZCZĘŚCIE STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Łuk. 21,36; Jan 8,32; I Kor. 10,13; Filip. 2,3; Kol. 3,13; I Piotra 3,15; 4,12−14; I Jana 1,4. TEKST PAMIĘCIOWY: „Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (Jan 10,10). MYŚL PRZEWODNIA: W Słowie Bożym możemy znaleźć sposób na osiągnię− cie najbardziej nieuchwytnego celu: szczęścia.

Każdy chce być szczęśliwy, lecz niewielu wie, jak to osiągnąć. Świat oferuje cały szereg przynęt obiecujących szczęście, które w końcu zawsze okazują się płytkie, ulotne i puste. Czy możemy znaleźć szczęście na tym świecie? Możemy, ale tylko wtedy, gdy udamy się do Źródła wszelkiego szczęścia — do Boga. Ból, cierpienie oraz nieszczęście są wynikiem naszego oddalenia od Pana i tylko w pewnym stopniu — na tyle, na ile zbliżymy się do Niego — możemy odnaleźć szczęście, którego wszyscy tak bardzo pragniemy, a którego ten świat nie jest w stanie nam dać. W tym tygodniu przyjrzymy się kilku biblijnym zasadom dotyczącym szczęścia. Skoncentrujemy się również, przynajmniej w kilku lekcjach, na rodzinie, gdyż to właśnie w niej w większości przypadków bierze swój początek poczucie szczęścia lub nieszczęścia. Biblia proponuje nam wspaniałe zasady, które, jeśli będziemy je stosować, będą mogły uchronić nasze rodziny od tak wielu złych rzeczy, nie licząc przykrych zdarzeń i cierpień, które są nieodłącznym składnikiem naszego życia. Niezależnie od przeszłości i niezależnie od popełnionych błędów, jakie sprawiły nam ból lub jakimi my sprawiliśmy ból innym, Bóg w swoim Słowie oferuje nam obietnice, które mogą przynieść nam uzdrowienie i szczęście. „Wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną” (Iz. 35,10).

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Życie w obfitości

NIEDZIELA — 3 czerwca

„Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przysze− dłem, aby miały życie i obfitowały” (Jan 10,10). O czym tutaj Jezus nam mówi? Jak rozumiesz wyrażenie mieć życie i obfitować? Jak myślisz, co obejmują te słowa? Czego zaś nie obejmują? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Fundamentem naszej wiary oraz chrześcijańskiej nadziei jest obietnica życia wiecznego (zob. I Jana 2,25). Bez tego wszystko, co Jezus dla nas zrobił, wszystko, co nadal dla nas robi, jest marnością (zob. I Kor. 15,16-19). Jednak nie wszystkie obietnice, jakie dał nam Bóg, dotyczą innego świata, nie wszystkie odnoszą się do życia w niebie i na nowej ziemi, na której nie będzie grzechu, cierpienia i śmierci. Słowo Boże obiecuje nam wiele rzeczy tu i teraz, rzeczy, które mogą być nam bardzo pomocne w zrozumieniu tego, co Jezus miał na myśli, mówiąc o posiadaniu życia i obfitowaniu. Przeczytaj Jan 8,32; I Kor. 10,13; Ef. 2,8; I Piotra 3,15 oraz I Jana 1,4. Jakie obietnice możesz tu odnaleźć? Co one nam oferują w tym życiu — tu i teraz? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Bóg nas kocha i z tego też powodu chce, abyśmy byli szczęśliwi. On chce dla nas jak najlepiej. Przez swoje Słowo Bóg objawił nam samego siebie oraz pokazał, co chciałby dla nas zrobić, jeśli tylko Mu na to pozwolimy. Jakże często jesteśmy przeszkodą na drodze do swego własnego szczęścia! Jakie rzeczy, które sam robisz, przeszkadzają ci obfitować — w pełni ra− dować się życiem oferowanym przez Jezusa? Gdy już przyznasz się, co to są za rzeczy, pomyśl, jak możesz się ich pozbyć?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA X

Radujcie się przed Panem

PONIEDZIAŁEK — 4 czerwca

Bóg stworzył ziemię na mieszkanie dla świętych i szczęśliwych istot. Oczywiście to szczęście zostało zniszczone przez grzech (zob. I Mojż. 3,16-18) i dopóki nie zostanie on ostatecznie wyeliminowany, dopóty nie będziemy mogli cieszyć się pełnią szczęścia, jaką mogą odczuwać tylko bezgrzeszne istoty w bezgrzesznym świecie. Jednakże nawet ten grzeszny świat Bóg wyposażył w pewne źródła, dzięki którym w jakimś stopniu możemy osiągnąć szczęście, zadowolenie i radość w tym życiu. Co Bóg obiecał Izraelitom, oczywiście pod warunkiem, iż będą Mu po− słuszni? III Mojż. 23,40; V Mojż. 12,7.12−18; 16,11. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Coraz to nowsze badania pokazują, że w zakresie osiągania różnych wskaźników określających szczęście, ci, którzy wierzą w Boga, wypadają znacznie lepiej niż ci, którzy nie wierzą. Pomyśl o tym, co objawia nam Słowo Boże. Jako chrześcijanie mamy kochającego, troskliwego Boga, który kocha nas tak bardzo, że Jego Syn zszedł do nas na ziemię, przyjął ludzkie ciało (zob. Rzym. 8,3) i w tym ciele zmarł za nasze grzechy (zob. Rzym. 5,8), a dzięki Jego śmierci my mamy obietnicę życia wiecznego w nowym świecie (zob. Obj. 21,1). Mamy nadzieję, że to życie nie jest wszystkim, że jest coś więcej. Od Chrystusa otrzymaliśmy wiele obietnic mówiących, że On będzie z nami (zob. Mat. 28,20), będzie nas prowadził (zob. Jan 16,13), pomagał nam (zob. Hebr. 4,16), nigdy nas zostawi ani nie zapomni o nas (zob. Hebr. 13,5). Nic dziwnego, że możemy czuć się szczęśliwsi niż ci, którzy nic nie wiedzą o tych obietnicach. Przeczytaj II Mojż. 20,1−12; Przyp. 3,5; Łuk. 21,36; Filip. 2,3; Kol. 3,13; I Piotra 4,1−2; II Jana 1,5 i wypisz znajdujące się w tych tekstach zasady. Co każda z nich dodałaby do naszego szczęścia tutaj, gdybyśmy byli jej posłusz− ni? Zadaj sobie pytanie: Czy rzeczywiście szczerze trzymam się zasad znajdu− jących się w tych tekstach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

BIBLIA I SZCZĘŚCIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Fundament rodzinny — cz. I

WTOREK — 5 czerwca

Biblia mówi, że świat został stworzony Słowem Boga i że stworzył On rodzaj ludzki na swoje podobieństwo (zob. I Mojż. 1,26-27). To On zaprojektował mężczyznę i kobietę, On pobłogosławił pierwsze małżeństwo i uczynił związek małżeński podstawą rodziny. I, jak wszyscy wiemy, silna i stabilna rodzina jest konieczna do szczęśliwego życia. Jak powiada psalmista, „jeśli Pan domu nie zbuduje, próżno trudzą się ci, którzy go budują” (Ps. 127,1). W rodzinie możemy doświadczyć miłości oraz szczęścia. To właśnie z tego powodu Słowo Boże jasno stwierdza: „Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza” (Mat. 19,6). Pan pragnie, aby Jego dzieci zrozumiały, że wstępując w związek małżeński, zawierają umowę, zobowiązując się, iż będą sobie wzajemnie wierni tak długo, jak długo będą żyli. Pismo Święte wyjaśnia także, w jaki sposób można zadbać o wzmocnienie tych więzi: wybierając partnera wierzącego (zob. II Kor. 6,14-16), będąc całkowicie lojalnymi wobec siebie (zob. Hebr. 13,4), okazując sobie nawzajem miłość i wdzięczność (zob. P.n.P. 7,1-9). Rodzina podążająca za Słowem Bożym będzie doświadczała radości Jego obecności, jeśli będzie przestrzegała Jego przykazań. Jakie podstawy silnej rodziny można znaleźć w następujących tekstach? V Mojż. 6,5-7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Przyp. 31,30

...........................................................................................................

................................................................................................................................

Gal. 3,28-29

...........................................................................................................

................................................................................................................................

Ef. 5,25 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Jak możesz zastosować powyższe zasady i wzmocnić swoje relacje rodzin− ne? Co jeszcze możesz zrobić, aby pomóc zaleczyć rany w tych relacjach ro− dzinnych, które się popsuły?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA X

Fundament rodzinny — cz. II

ŚRODA — 6 czerwca

Rodzina jest podstawą wszystkiego, co ludzkie. Zniszczenie bądź osłabienie tego fundamentu powoduje rozpad wszystkiego. Jakże ważne jest, abyśmy my, jako chrześcijanie, zrobili wszystko, by chronić świętość naszych domów (słowo „dom” obejmuje tu wszystko — od życia w samotności po bycie częścią wielkiej rodziny). Przypomnij sobie dziesięcioro przykazań. Ile z nich i w jaki sposób bezpo− średnio nawiązuje do spraw rodzinnych? Czy to możliwe, że rodziny staną się silniejsze oraz bezpieczniejsze, jeśli te wszystkie przykazania będą przestrze− gane? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Podstawowym aspektem życia rodzinnego jest odpowiedzialność. Biblia mówi, że każdy członek rodziny — czy to mąż, czy żona, czy dziecko — musi ponosić odpowiedzialność za decyzje, jakie podejmuje (zob. II Kor. 5,10). Jeśli zatem każdy zna i akceptuje swój zakres obowiązków, zgodny z nauką Pisma Świętego, rodzinne więzi będą znacznie silniejsze. Biblia podaje wskazówki co do obowiązków każdego z nas. Pismo Święte sprawozdaje, że Abraham nakazał „synom swoim i domowi swemu po sobie strzec drogi Pana” (I Mojż. 18,19). Rodzicom Słowo Boże radzi: „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości” (Przyp. 22,6). Biblia napomina rodziców, aby unikali traktowania swoich dzieci w sposób, który wywołuje w nich rozgoryczenie (zob. Kol. 3,21). Do dzieci Słowo Boże mówi: „Czcij ojca swego i matkę swoją, aby długo trwały twoje dni w ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie” (II Mojż. 20,12). „Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna” (Ef. 6,1). Do mężów Pismo mówi: „Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie” (Ef. 5,25). Do żon zaś powiada: „Żony, bądźcie uległe mężom swoim jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem” (Ef. 5,22-23). Jakie są twoje obowiązki względem rodziny? Czy potrafisz im sprostać? Czy robisz może coś, co mogłoby zniszczyć szczęście i spokój twojej rodziny? Jaka sfera twoich rodzinnych relacji wymaga naprawy?

BIBLIA I SZCZĘŚCIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

„Nie jak świat daje”

CZWARTEK — 7 czerwca

Jak już mówiliśmy wielokrotnie, Bóg kocha nas i pragnie, abyśmy byli szczęśliwi. Jednocześnie musimy pamiętać, że żyjemy w świecie grzechu, śmierci i cierpienia, w świecie znajdującym się w samym centrum bitwy między dobrem a złem. I, jak w każdej bitwie, także tu są ofiary. W rzeczywistości każdy z nas odniósł w tej walce jakieś rany. I chociaż mamy w Biblii tak wiele obietnic, które dają ukojenie i nadzieję, wszyscy jesteśmy skazani na cierpienie w tym świecie. Pomyśl o życiu Abrahama, Dawida, Jezusa i Pawła. Czy scharakteryzował− byś te osoby jako szczęśliwe? Uzasadnij swoją odpowiedź. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jedną z najważniejszych rzeczy, nad którą warto się zastanowić, jest sposób, w jaki rozumiemy szczęście. Sam Jezus dał nam wskazówkę, mówiąc: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (Jan 14,27). Innymi słowy, powinniśmy sobie uświadomić, że koncepcja pokoju czy nawet szczęścia obowiązująca w tym świecie nie jest taka sama, jak biblijna. Szczęście tego świata może się opierać na ulotnych i przemijających rzeczach — rzeczach, które we właściwym czasie i miejscu mogą być dobre. Jednak prędzej czy później te wszystkie rzeczy znikną, a opieranie na nich swojej nadziei i szczęścia przypomina budowanie domu na piasku. Dla chrześcijanina szczęście musi być oparte na czymś głębszym niż ulotne i niepewne radości tego życia. To, że możemy z takich rzeczy czerpać radość i jakąś przyjemność, jest ważne, jednak podstawa naszej nadziei musi być tam, „gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkupują i nie kradną” (Mat. 6,20). Przeczytaj Łuk. 10,20; Jan 14,27; Filip. 3,7−11; 4,6−13 oraz I Piotra 4,12−14. Jakie zasady znajdujące się w tych wersetach mogą pomóc nam lepiej zrozu− mieć, co oznacza bycie szczęśliwym w tym życiu, nawet wśród nieuniknione− go cierpienia i smutku? Czytając te fragmenty, zastanów się, czy stosujesz te zasady w swoim życiu. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA X

PIĄTEK — 8 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. Czynniki, które decydują o powodzeniu lub klęsce i Sprzed ołtarza ślubnego, w: Ellen White, Chrześcijański dom, wyd. II, s. 48-81. „To poczucie winy musi zostać złożone u stóp krzyża na Golgocie. Uczucie grzeszności zatruło źródła życia i prawdziwe szczęście. Jezus mówi teraz: »Złóż to wszystko na mnie. Ja wezmę twój grzech i dam ci pokój. Nie trać szacunku dla siebie samego, bo kupiłem cię za cenę mojej własnej krwi. Jesteś mój. Twoją słabą wolę wzmocnię, a wyrzuty sumienia spowodowane grzechem — usunę«. Odwróć swoje serce, drżące teraz z niepewności, i oprzyj je mocno na nadziei położonej przed tobą. Bóg akceptuje twoje złamane i skruszone serce. On oferuje ci przebaczenie za darmo. Proponuje ci, że przyjmie cię do swojej rodziny. Jego łaska pomoże ci w słabości. Drogi Jezus będzie cię prowadził krok po kroku, jeśli tylko wesprzesz się na Nim i pozwolisz Mu się poprowadzić” (Ellen White, This Day With God, s. 63). „Dzieci Boże mogą radować się każdą rzeczą i w każdym czasie. Gdy nadchodzą kłopoty i trudności, wierząc w mądre Boże prowadzenie, możesz się radować. Nie musisz czekać na przypływ uczucia radości, lecz wiarą możesz uchwycić się mocno obietnic i wznieść hymn dziękczynienia Bogu. Gdy szatan kusi cię, niech z twoich ust nie wyjdzie słowo zwątpienia lub ciemności” (Ellen White, The Adventist Review and Sabbath Herald, 11 II 1890). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Z klasą porozmawiajcie ogólnie o szczęściu. Jaka jest twoja definicja szczęścia? Czy należy się spodziewać, że będziemy cały czas szczęśliwi? Czy jeśli czujemy się nieszczęśliwi, oznacza to, że coś jest nie tak w naszej relacji z Bogiem? Czy szczęście może być chwytem używanym przez szatana, by nas zwieść? Z drugiej strony, jak Bóg może posłużyć się nieszczęściem, by dotrzeć do ludzi? 2. Co powiedziałbyś chrześcijaninowi, który przyznaje, że nie czuje się szczęśliwy? Jaką radę dałbyś tej osobie? 3. Razem z klasą rozważcie udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy można radować się w Panu nawet wtedy, gdy cierpimy ze względu na wiarę w Chrystusa?

BIBLIA I SZCZĘŚCIE

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Matthieu Lelie`vre

Jan Wesley

Format 14,5 x 20 cm, 484 strony, cena 30 zł*. * Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia:

www.znakiczasu.pl

Lekcja XI — 16 czerwca

DZIEŃ MISJI GLOBALNEJ

MĄDROŚĆ NA CO DZIEŃ STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Ps. 19,8−15; 119,98−105; Przyp. 3,13−16; 30,8−9; Mat. 13,22; 16,26; Rzym. 12,17−18; 13,1−4. TEKST PAMIĘCIOWY: „Ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, któ− re cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chry− stusa” (II Tym. 3,15). MYŚL PRZEWODNIA: Pismo Święte dostarcza nam wiele mądrości przy− datnej w naszym codziennym życiu.

Jak już było wspominane, Biblia dotyka mnóstwa tematów o wielkim znaczeniu dla całego wszechświata, takich jak wielki bój między dobrem a złem, upadek Lucyfera, śmierć Jezusa jako ofiary za wszystkie grzechy świata; ale jest ona także księgą praktycznej mądrości. W niej dano nam wskazówki dotyczące codziennego życia. Chociaż Pismo Święte może być mało szczegółowe, to Pan przez swoje Słowo daje nam wspaniałe zasady, które — jeśli będą stosowane i naśladowane — zmienią znacząco nasz sposób życia, gdyż będą wpływały na dokonywane przez nas wybory. Niezwykle ważne jest, że, gdy stajemy wobec wyboru — czy to dotyczącego relacji rodzinnych, czy relacji społecznych, czy pracy lub pieniędzy, czy odpowiedzialności za innych — mamy boski przewodnik. Bóg, który wie, kiedy na ziemię spada wróbel (zob. Mat. 10,29), troszczy się o nas i oczywiście pragnie naszego dobra. A zatem możemy być pewni, że jeśli otworzymy się na Jego prowadzenie, jeżeli będziemy studiować Jego Słowo z czcią, pokorą i wiarą, On nas poprowadzi. W tym tygodniu bliżej przyjrzymy się mądrości, jaką Bóg dzieli się z nami poprzez swoje Słowo. LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Źródło mądrości

NIEDZIELA — 10 czerwca

Wszyscy każdego dnia stajemy przed wyborami i decyzjami, które należy podjąć. I jak wszyscy wiemy, złe wybory są dokonywane każdego dnia. Często egoizm jest sednem takich wyborów, ponieważ jako upadli ludzie jesteśmy przede wszystkim istotami egoistycznymi. Jakże często nasze złe decyzje przynoszą ból i cierpienie nam samym i innym! Przypomnij sobie jakieś złe wybory, jakich dokonałeś, oraz ich straszne konsekwencje. Nie rób tego po to, by się tym zadręczać (jest przebaczenie i uzdrowienie w śmierci Jezusa na krzyżu!), ale jedynie po to, by zrozumieć, że złe decyzje mogą być kosztowne. Dobrą nowiną jest to, że Bóg dał nam swoje Słowo jako światło i przewodnik dla nas — grzesznych i samolubnych istot (zob. Ps. 119,105). W Biblii możemy znaleźć zasady, które mogą dać nam mądrość potrzebną do podejmowania właściwych decyzji, szczególnie w kwestiach moralnych. Przeczytaj Ps. 19,8−15; 119,98−105; Przyp. 3,13−16; Jan 17,17. Które z za− sad oraz obietnic znajdujących się w podanych tekstach mogą pomóc nam w podejmowaniu właściwych decyzji? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jedną rzeczą jest czytanie o biblijnych zasadach, a całkiem czym innym jest podążanie za nimi. Psalmista stwierdził: „Wielka jest nagroda dla tych, którzy ich strzegą” (Ps. 19,12). Mądrość znajdująca się w Biblii jest bezużyteczna, jeśli się jej nie zastosuje. Jest wielu takich ludzi, którzy, znając biblijne pryncypia, postępują dokładnie odwrotnie. Jako chrześcijanie musimy nie tylko wiedzieć, co Biblia mówi, ale musimy także stosować to, co ona mówi. Jedynie wtedy będziemy mogli naprawdę posiąść mądrość, do której mamy dostęp przez Boże Słowo. Człowiek mądry to nie jest ktoś, kto ma po prostu wiedzę, czy też ktoś, kto potrafi recytować cytat za cytatem. Człowiek mądry to ktoś, kto postępuje zgodnie z prawdami danymi nam w Piśmie Świętym. W obliczu jakich ważnych wyborów stoisz? Czy sięgasz do Biblii po radę, zanim podejmujesz decyzję? Zastanów się nad konsekwencjami swoich wy− borów. Na jakiej obietnicy biblijnej możesz się oprzeć, poszukując właściwe− go rozwiązania swojego dylematu?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XI

Mądrość społeczna

PONIEDZIAŁEK — 11 czerwca

Jako ludzie mamy swoje prywatne życie, które prowadzimy w swoim domu za zamkniętymi drzwiami. Jednocześnie jesteśmy istotami społecznymi, żyjącymi we wspólnocie z innymi ludźmi, którzy nie dzielą z nami naszej prywatności i intymności. Faktycznie jesteśmy nie tylko osobami prywatnymi, lecz także publicznymi — obywatelami. Także w tej sferze możemy znaleźć mądrość w Bożym Słowie, mówiącą, jak inteligentnie i dobrze żyć w naszych zróżnicowanych środowiskach. We wcześniejszych lekcjach zastanawialiśmy się, jak posłuszeństwo wo− bec dziesięciorga przykazań może wpłynąć na nasze relacje rodzinne. Jesz− cze raz przeczytaj przykazania (zob. II Mojż. 20,1−17) i pomyśl, czy ich wypeł− nianie może przyczynić się do poprawienia twoich relacji w społeczeństwie. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Szacuje się, że przez minione stulecia ludzkość uchwaliła ponad trzydzieści dwa miliony różnych praw — wszystkie w celu uregulowania stosunków międzyludzkich. Niejednokrotnie te prawa były zmieniane po to, by można je było zaktualizować. Inaczej jest z dziesięciorgiem przykazań — zawarte w nich zasady są niezmienne i wieczne; są to zasady, które mogą prowadzić nas w życiu prywatnym oraz publicznym. Biblia daje nam mądrość dotyczącą także jak najlepszego życia w społeczeństwie. Pismo Święte podsuwa nam kolejne zasady, które — jeśli będziemy się ich trzymać — mogą uczynić z nas lepszych obywateli i świadków Pana w publicznej sferze życia. Jakie mądre rady odnajdujesz w Jer. 29,7; Rzym. 12,17−18; 13,1−4 oraz I Piotra 2,13−14.17, które mogą pomóc ci w lepszym funkcjonowaniu w społe− czeństwie? Jakie inne jeszcze teksty przychodzą ci na myśl? Czytając te tek− sty, zadaj sobie pytanie: W jaki sposób mogę możliwie najlepiej zastosować te słowa w społeczeństwie, w którym żyję? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

MĄDROŚĆ NA CO DZIEŃ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Mądrość w miejscu pracy

WTOREK — 12 czerwca

Pismo Święte potwierdza potrzebę pracowania. Adam i Ewa, tuż po stworzeniu, zostali przez Boga umieszczeni w ogrodzie Eden, aby go uprawiali i strzegli (zob. I Mojż. 2,15). Nawet po skażeniu spowodowanym grzechem (zob. I Mojż. 3,17-19) praca została zaplanowana jako błogosławieństwo dla człowieka (zob. Kazn. 3,22). Co więcej, Biblia mówi, że jeśli ktoś nie chce pracować, niechaj też nie je (zob. II Tes. 3,10). Gdy Jezus rozpoczął publiczną działalność, miał około trzydziestu lat (zob. Łuk. 3,23), a — jak sprawozdaje Biblia — ludzie już znali Go jako cieślę (zob. Mar. 6,3). Wiemy, że posłuszeństwo wobec woli Bożej jest związane z posłuszeństwem wobec Jego spisanego Słowa. Gdy jesteśmy posłuszni wobec Jego Słowa, wówczas jesteśmy także posłuszni wobec Jego woli. Jednak tam, gdzie Biblia wyraża Jego wolę w sposób ogólny, Jego wola wobec nas jest szczegółowa i konkretna. Chociaż Pan przedstawia ogólne zasady mówiące o tym, jak żyć, jednak my możemy pozwolić się prowadzić tym zasadom także w sferach bardziej szczegółowych, takich jak nasza praca. Skoro Biblia mówi o potrzebie wykonywania pracy przez człowieka, pracy, która będzie głównym zajęciem ludzi, nic dziwnego, że daje także mądrość związaną z pracą. Jakie zasady przedstawione w poniższych tekstach mogą być zastosowa− ne w naszej pracy? Kazn. 9,10

..............................................................................................................

Mat. 25,14-30 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Gal. 6,4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Kol. 3,23-24

...........................................................................................................

Biblia przedstawia określone zachowania i cechy dobrego pracownika, a wśród nich: właściwe wykorzystywanie czasu (zob. Mat. 25,14-28), pilność (zob. Przyp. 12,24), prawość oraz szacunek dla autorytetu (zob. Ef. 6,5-6). Jednak najważniejsze jest, byśmy byli uczciwi we wszystkim, co robimy — czy to jako pracownicy, czy to jako pracodawcy (zob. Przyp. 11,1). Z czym musisz zmagać się najbardziej w swojej pracy, starając się podą− żać za biblijnymi zasadami? Co jest przyczyną twoich trudności? Jakie prak− tyczne kroki możesz podjąć, aby dokładniej stosować się do biblijnych zasad związanych z pracą?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XI

Biblia i bogactwo

ŚRODA — 13 czerwca

„Nie nawiedź mnie ubóstwem ani nie obdarz bogactwem, daj mi spożywać chleb według mojej potrzeby, abym, będąc syty, nie zaparł się ciebie i nie rzekł: Któż jest Pan? Albo, abym z nędzy nie zaczął kraść i nie znieważył imie− nia mojego Boga” (Przyp. 30,8−9). Przeczytaj jeszcze raz powyższy tekst. Jaka mądra myśl jest w nim zawarta, która mogłaby pomóc nam w rozważaniach nad kwestią pieniędzy i majątku? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Wiele razy czytaliśmy w Biblii o niebezpieczeństwach, jakie dla duchowej sfery życia naśladowców Chrystusa niesie ze sobą bogactwo. Bóg przewidział nadchodzące odstępstwo starożytnego Izraela i rzekł: „Będzie jadł i naje się do syta, i utyje” (V Mojż. 31,20; zob. V Mojż. 32,15). Stwierdził też, że wtedy Izraelici odwrócą się od Niego i będą służyć innym bogom. Jednocześnie Biblia mówi także o opieszałości i lenistwie, które mogą prowadzić do ubóstwa, a w konsekwencji — do grzechu i zniszczenia. Obu pułapek należy unikać. Przeczytaj Mat. 13,22; 16,26; 19,24 oraz I Tym. 6,10. Co te fragmenty mówią o potencjalnym zagrożeniu, jakie niesie ze sobą bogactwo? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Pieniądze potrafią robić dziwne rzeczy z ludźmi. W przeciwieństwie do jedzenia, wody czy odpoczynku, których zwykle nam wystarcza, wydaje się, że pieniędzy nigdy nie mamy dość. Bywa czasem, że im bogatszy staje się człowiek, tym bardziej jest chciwy. Jednak Pismo Święte podsuwa zasady, które mogą nam pomóc lepiej zrozumieć, jaki powinniśmy mieć stosunek do pieniędzy oraz gromadzenia majątku. Gdy marzymy o pieniądzach, ważne jest, abyśmy pamiętali, że jedynym trwałym skarbem jest „skarb w niebie” (Mar. 10,21). Jak myślisz, co oznacza w Biblii wyrażenie skarb w niebie? Jaki jest ten skarb w niebie i jak można go zdobyć? Czy skupienie się na nim może nas uchronić przed pułapką gromadzenia zbyt wielu bogactw tu na ziemi?

MĄDROŚĆ NA CO DZIEŃ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Mądre zarządzanie

CZWARTEK — 14 czerwca

W tym świecie, w formie, w jakiej on teraz istnieje, zawsze będzie miejsce dla takich czy innych szefów, przywódców. Niestety, często zdarza się, że po osiągnięciu wysokiego stanowiska ludzie zaczynają je wykorzystywać jako okazję do tego, by sobie dogadzać, i nie zastanawiają się nad innymi ludźmi, którym mieli przewodzić. Biblia podaje przykład bezinteresownego i zwycięskiego przywódcy, jakim był Mojżesz, a także przykład przywódcy niebezpiecznego i niemoralnego, jakim był król Herod. Przeczytaj Mat. 20,25−27. Jaka ważna zasada związana z przywództwem wynika z tego fragmentu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przeczytaj Mat. 20,28. W jaki sposób Jezus praktykował tę zasadę przy− wództwa? Co z Jego przykładu możesz zastosować w swoim życiu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Według Roberta Greenleafa, usługujący przywódca w pierwszej kolejności usługuje. „Zaczyna się od naturalnego poczucia, że chcesz służyć, przede wszystkim służyć. Potem świadomy wybór przynosi aspiracje do przywództwa. Różnica widoczna jest w trosce, jaką okazuje usługujący — w pierwszej kolejności upewnia się, że podstawowe potrzeby innych ludzi zostały zaspokojone. Najlepszym sprawdzianem jest odpowiedź na pytania: Czy ci, którym przewodzi ten lider, rozwijają się jako osoby? Gdy on im usługuje, czy stają się zdrowsi, mądrzejsi, swobodniejsi, bardziej samodzielni, otwarci na to, by także rozpocząć taką służbę?” (The Power of Servant Leadership, San Francisco 1998, s. 4). Gdyby wszyscy przywódcy w ciągu ostatnich dwóch tysięcy lat brali przykład z przywództwa Chrystusa, historia mogłaby się potoczyć w całkiem innym kierunku! Oczywiście liderów, którzy chcą służyć, a nie kierować, jest znacznie mniej. Jednak jako chrześcijanie powinniśmy być na czele tych, którzy dają przykład, jak to może funkcjonować. Czy jesteś w tej chwili w jakimś sensie przywódcą? Jeśli tak, to na ile odzwierciedlasz zasadę przywództwa ukazaną w dzisiejszej lekcji? W jakim stopniu motywuje cię egoizm i pragnienie władzy, a w jakim pragnienie służe− nia i niesienia pomocy?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XI

PIĄTEK — 15 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdziały pt. How Shall We Search the Scriptures?, Dig Deeper i Practical Instruction in Labor, w: Ellen White, Testimonies to Ministers, s. 105-111.119.309-318. „Biblia zawiera wszystkie potrzebne zasady, które człowiek musi przyjąć, aby sprostać wymogom życia doczesnego i wiecznego. Wszyscy mogą je zrozumieć” (Ellen White, Wychowanie, s. 87). „Ci, którzy studiują Pismo Święte, szukają Bożej rady, a także polegają na Chrystusie, zawsze będą zdolni do mądrego postępowania — w każdej chwili i w każdych okolicznościach. Dobre zasady będą widoczne w ich życiu” (Ellen White, Testomonies for the Church, t. V, s. 43). „Biblia przedstawia prawdę z prostotą oraz doskonałą zgodnością z potrzebami i pragnieniami ludzkiego serca, w sposób, który zdumiewa i oczarowuje najbardziej rozwinięte umysły, a który jednocześnie pozwala pokornym i niewykształconym odnaleźć drogę do zbawienia. Jednak te prosto przekazane prawdy odkrywają tematy tak wzniosłe, tak dalekosiężne i tak nieosiągalne dla ludzkiego pojmowania, że przyjmujemy je tylko dlatego, że dał je Bóg” (tamże, s. 700). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Jak wierność w oddawaniu dziesięcin i darów może pomóc nam uchronić się przed niebezpieczeństwem chciwości? 2. Na ile poważnie podchodzimy do Słowa Bożego w poszukiwaniu mądrości w naszych życiowych decyzjach? W klasie porozmawiajcie o tym, jak możemy — w praktyczny sposób — tak postępować. Rozpatrzcie kilka przykładów, takich jak: „Czy powinienem wstąpić w związek małżeński z tą osobą? Czy podjąć tę pracę? Czy mam się przeprowadzić?”. Jak możesz znaleźć odpowiedź w Biblii na te konkretne pytania? 3. Omówcie zagadnienie przywództwa, a także to, czy łatwo liderowi stać się samolubnym i zacząć używać swej władzy w egoistycznych celach, zamiast w celach altruistycznych. Jakie były doświadczenia w tej sferze osób z twojej klasy? Czego się nauczyłeś, co mogłoby pomóc też innym?

MĄDROŚĆ NA CO DZIEŃ

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Lekcja XII — 23 czerwca

WZRASTANIE PRZEZ SŁOWO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 22,37−38; Gal. 2,20; 5,14; Ef. 4,14−15; Hebr. 4,2; 5,12−14. TEKST PAMIĘCIOWY: „Abyśmy już nie byli dziećmi (…) lecz abyśmy (…) wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa” (Ef. 4,14−15). MYŚL PRZEWODNIA: Biblia odgrywa decydującą rolę w naszym ducho− wym wzroście.

Biblia w sposób wyraźny mówi o tym, że nasze chodzenie z Chrystusem nie kończy się w dniu naszego nawrócenia. Wręcz przeciwnie, gdy ludzie całkowicie oddają się Jezusowi, wtedy dopiero zaczynają żyć zupełnie na nowo, rozpoczynają nową egzystencję (zob. Rzym. 6,4). Nie chodzi o to, że nowo nawrócony chrześcijanin musi sobie zapracować na zbawienie, jak to jest w wielu religiach; jest dokładnie odwrotnie — ponieważ on lub ona mają już zbawienie, już są doskonali w oczach Boga i zostali przez Niego zaakceptowani, zaczynają jako chrześcijanie prowadzić życie odzwierciedlające to zbawienie. Oczywiście, jesteśmy zbawieni przez wiarę, lecz jakiego rodzaju wiarę? Wiarę, która wyraża się w życiu i objawia poświęcenie się Jezusowi Chrystusowi. Najważniejszą sprawą w naszym nowym życiu w Chrystusie jest duchowy wzrost. Jako chrześcijanie nie powinniśmy pozostawać w miejscu. Ciągle musimy przeżywać zmiany, aby coraz lepiej odbijać obraz Jezusa. Dla całego procesu wzrostu olbrzymie znaczenie ma Słowo Boże, które pokazuje nam, jak i dlaczego musimy wzrastać „w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa” (II Piotra 3,18). W tym tygodniu zastanowimy się, co to znaczy wzrastać w Chrystusie, oraz przyjrzymy się znaczeniu Słowa Bożego w tym wzroście.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Potrzeba wzrostu

NIEDZIELA — 17 czerwca

Gdy Nikodem przyszedł w nocy zobaczyć się z Jezusem i zapytał Go, jak można zdobyć życie wieczne, Jezus natychmiast odpowiedział mu, że trzeba narodzić się na nowo (zob. Jan 3,3.5). Ten warunek pokazuje, że życie chrześcijanina zaczyna się od duchowego niemowlęctwa. Jeżeli początek chrześcijańskiego życia jest przedstawiony jako nowonarodzenie, a nawrócona osoba jest uważana za niemowlę w Chrystusie, dla każdego chrześcijanina ważne jest odżywianie się oraz możliwość rozwoju aż do osiągnięcia duchowej dojrzałości. Piotr apelował do wierzących, aby wzrastali „raczej w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa” (II Piotra 3,18). Jeszcze wcześniej, zanim posłużył się ilustracją nowonarodzenia (zob. I Piotra 1,23), Piotr ponaglał osoby, do których pisał, aby zapragnęły „duchowego mleka” (I Piotra 2,2), dzięki któremu będą mogły wzrastać. Przeczytaj Hebr. 5,12−14. Co apostoł Paweł mówi w tym fragmencie o du− chowym wzroście? Jak definiuje duchową niedojrzałość i kontrastuje ją z du− chową dojrzałością? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W II Kor. 7,1 Paweł pokazuje, iż zaakceptowanie Jezusa nie jest końcem naszego duchowego rozwoju, lecz dopiero jego początkiem. Potrzebujemy rozwoju. Uświęcenie oznacza „dokańczanie” rozwoju. W Ef. 4,1 Paweł napomina naśladowców Chrystusa, aby prowadzili życie godne swojego powołania. Słowo Boże wyraźnie stwierdza, że chociaż jesteśmy zbawieni przez wiarę, choć nasze przyjęcie przez Boga oparte jest na sprawiedliwości Jezusa, która jest nam udzielana jedynie z łaski przez wiarę, chrześcijańskie życie jest ciągłym duchowym oraz moralnym rozwojem. Powinniśmy się zmieniać i to na lepsze; powinniśmy coraz bardziej odzwierciedlać charakter Boga (zob. I Piotra 1,14-16). Przypomnij sobie swoje chrześcijańskie życie bez względu na to, jak dłu− go ono trwa. W jakich sferach dostrzegasz znaczny duchowy wzrost lub dojrza− łość? Które sfery twojego chrześcijaństwa wyglądają znacznie słabiej? Dla− czego, szukając postępu w swoim chrześcijańskim życiu, musisz opierać na− dzieję na zbawienie nie na sobie, lecz tylko na Jezusie oraz na zasługach Jego sprawiedliwości?

WZRASTANIE PRZEZ SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Wzrastając w wierze

PONIEDZIAŁEK — 18 czerwca

W 3. i 4. rozdziale Listu do Hebrajczyków apostoł Paweł mówi o Izraelitach, którzy po wyjściu z Egiptu błąkali się po pustyni przez czterdzieści lat. Jednak najbardziej fascynujące jest to, co apostoł powiedział o nich w Hebr. 4,2. Przeczytaj Hebr. 4,2. Co było problemem Izraelitów? Jakiego niezbędnego duchowego elementu im brakowało?

To, co sprawia, że odpowiedź na powyższe pytanie jest tak przykra, to fakt, iż to pokolenie otrzymało tak wiele dowodów Bożego prowadzenia. Cofnijmy się do historii wyjścia z Egiptu i do tego, co działo się na pustyni. Bóg czynił jeden cud za drugim, zaczynając od rozdzielenia Morza Czerwonego do codziennego zaopatrywania ich w mannę. I nadal brakowało im wiary! Jaką naukę na temat wiary, tego, co znaczy mieć wiarę, możemy wycią− gnąć z przykładu Izraelitów? Zob. Hebr. 3,12.

Tak często ludzie twierdzą, że gdyby tylko mieli więcej znaków, więcej dowodów, wtedy ich wiara w Boga na pewno wzrosłaby. Jednak to nie działa w ten sposób. Wiara, bądź jej brak, nie jest sprawą intelektu czy też znaków i cudów. Jest to sprawa serca. Możemy wzrastać w Chrystusie tylko w takim stopniu, w jakim nasze serce i dusza będą poddane Panu; możemy wzrastać w wierze tylko poprzez ćwiczenie jej; możemy wzrastać w wierze tylko w takim stopniu, w jakim, studiując Słowo Boże, otwieramy serce, by uczyć się od Boga. Bóg jest źródłem wiary i swoją ufność musimy oprzeć na Nim. Wiara wzmacnia się i wzrasta przez studiowanie Słowa (zob. Rzym. 10,17), ale my musimy znaleźć czas i siły, by je studiować. Im więcej poznajemy Słowo Boże z sercem i umysłem poddanym Panu, tym więcej będziemy wiedzieć o naszym kochającym Bogu. A im więcej będziemy wiedzieć, tym bardziej będziemy Go kochać i ufać Mu. Im więcej będziemy Mu ufać, tym chętniej będziemy robić to, o co On nas poprosi. Studiowanie Słowa Bożego jest niezbędne, jeśli chcemy wzrostu naszej wiary. Wiele lat temu pewien uczony porzucił chrześcijaństwo. Później powie− dział komuś: „Gdybym pilnował czytania Biblii, studiowania jej oraz stosowa− nia w swoim życiu, prawdopodobnie nie straciłbym wiary”. Jak cenna jest dla ciebie twoja wiara? Poznasz odpowiedź, gdy zadasz sobie proste pytanie: Czy starannie strzeżesz swej wiary i pilnujesz odżywiania jej?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XII

Wzrastając w miłości

WTOREK — 19 czerwca

Pismo Święte mówi, abyśmy kochali Boga z całego serca, duszy i umysłu, a także kochali naszych bliźnich jak siebie samych. Powinniśmy także kochać naszych wrogów oraz współwierzących. Są to Boże przykazania, których nie zawsze łatwo się przestrzega, ponieważ z natury jesteśmy samolubnymi grzesznikami, którzy kochają siebie ponad wszystko i wszystkich. Jeżeli już kogoś kochasz, zwykle jest to osoba, która także i ciebie kocha. Jednak Biblia mówi, że to nie wystarczy (zob. Mat. 5,44). Rzeczywiście, kochanie tych, którzy ciebie nie kochają, ale też — co więcej — kochanie swoich wrogów wymaga dojrzałości w Chrystusie. Przeczytaj I Kor. 13,8. Na co Paweł zwraca uwagę? Dlaczego jest to spra− wa ważna? Co Paweł mówi nam o znaczeniu i sile miłości? Zob. także Mat. 22,37−38; Gal. 5,14; I Jana 3,14; 4,7−8.16. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Słowo miłość pada tak często, że łatwo zapomnieć, jakie naprawdę ma znaczenie. Przykłady biblijne pokazują, że jest ona raczej czymś, co się robi, niż emocją, którą się czuje. Pismo Święte mówi o miłości jako postawie i działaniach (zob. I Kor. 13,1-13). Wiemy, że to miłość będzie motywowała to, co robimy. Biblia pokazuje przykład tego, czym jest prawdziwa miłość: „Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje” (I Jana 3,16). Aby kochać tak mocno, musimy zapomnieć o naszych prawach, korzyściach i ranach — taką miłość możemy osiągnąć jedynie przez moc Boga, jedynie przez wzrastanie w Nim i w Jego łasce. Jak często myliłeś się co do teologii, doktryny, co do motywacji innych ludzi? A skoro miłość nigdy nie ustaje, to oznacza, że jakiekolwiek popełnilibyśmy błędy, jeśli kochamy innych, nigdy nie znajdziemy się na złej drodze. Możemy popełnić milion błędów, ale miłość nigdy nie będzie jednym z nich, gdyż to od Boga mamy przykazanie, aby kochać swoich wrogów. Aż trudno sobie wyobrazić, jakie byłoby nasze świadectwo, gdyby każdy, kto wyznaje Chrystusa, kochał tak, jak On kochał. Zastanów się nad swoim postępowaniem wobec osób, z którymi masz czę− sty kontakt. Czy to, co dla nich zrobiłeś, świadczy o tym, że kochasz tych ludzi? Co twoje postępowanie mówi o potrzebie uczenia się od Boga kocha− nia tak, jak On nas kocha?

WZRASTANIE PRZEZ SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

Wrastając w Chrystusie

ŚRODA — 20 czerwca

Przeczytaj Ef. 4,14−15. W jaki sposób Paweł opisuje wzrost w Chrystusie?

Biorąc pod uwagę fakt, iż Biblia jest dla nas ostatecznym autorytetem we wszystkim, to aby móc wrastać w Chrystusie, niezwykle ważne jest, by studiować Słowo Boże. Jedynie znajomość Słowa i jego nauk może nas uchronić przed oszustwem ludzkim. Jednak samo czytanie Biblii nie wystarczy. Potrzebne jest jeszcze posłuszeństwo wobec niej. Musimy stosować jej nauki, w przeciwnym razie nie przyniesie ona żadnych zmian w naszym życiu. Poprzez posłuszeństwo i usiłowanie, by upodobnić się do Niego w słowach, postępowaniu, a nawet w myśleniu, będziemy wzrastali w Chrystusie. Paweł pisał do Rzymian, że zostaliśmy powołani, aby stać się podobnymi do Chrystusa (zob. Rzym. 8,28-29), a to powinno objąć każdą sferę naszego „ja”, szczególnie myśli (zob. II Kor. 10,5), gdyż jeśli nasze myśli będą właściwe, nasze słowa, postępowanie oraz nastawienie również takie będą. Zachowując czystość naszych serc, zachowamy też czystość naszych słów i czynów. Przeczytaj Gal. 2,20. Jaki najważniejszy element dotyczący naszego wzro− stu w Chrystusie jest ukazany w tym fragmencie?

Nigdy nie będziemy wzrastać w Chrystusie i nigdy nie osiągniemy chrześcijańskiej dojrzałości, jeżeli nie poddamy Mu samych siebie. Paweł mówił o tym, że jego „ja” zostało ukrzyżowane, aby to Jezus, nie on, Paweł, mógł żyć w nim. Nie możemy dłużej podążać za zachciankami i pożądliwościami ciała, ale powinniśmy iść za Bożymi przykazaniami. Nasze decyzje nie mogą dłużej opierać się na tym, co my sądzimy i myślimy, ale powinny opierać się na Chrystusie, gdyż On jest teraz Panem naszego życia i to, co robimy, powinno objawiać Jego panowanie w nas. Takie poddanie się jest powoli rozwijającym się codziennym procesem, czymś, co musi być częścią naszego chodzenia z Chrystusem. Z chwilą, gdy zaczynamy sami kierować swoim życiem, u drzwi czyha grzech, który prowadzi do śmierci. Jakie są twoje doświadczenia z poddaniem się Chrystusowi? Co się wyda− rzyło? Jak się czujesz? Jakie są tego wyniki? Czego się nauczyłeś, czym mógł− byś podzielić się z tymi, którzy pragną przeżyć podobne doświadczenie? Po− dziel się swoją odpowiedzią z klasą.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XII

Wzrastając w Duchu

CZWARTEK — 21 czerwca

Jezus oznajmił Nikodemowi, że „jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (Jan 3,5). Narodzenie z wody symbolizuje chrzest, a narodzenie z Ducha — nawrócenie, czyli wejście Ducha Świętego do naszego serca w momencie naszego duchowego narodzenia. Tak jak niemowlę musi rosnąć, tak też nowo ochrzczony wierzący musi wzrastać w Duchu. „Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę” (Jan 16,13). To oznacza, że Duch Święty odgrywa niezwykle ważną rolę w prowadzeniu każdego chrześcijanina do wszelkiej prawdy poprzez przypominanie nam nauk, o których mówi Pismo Święte, gdyż to właśnie Słowo Boże jest prawdą (zob. Jan 17,17). Duch Święty ma również za zadanie przekonywać nas o naszym faktycznym stanie duchowym (zob. Jan 16,8). Jeżeli rozwijamy się w chrześcijańskim życiu, musimy również rozwijać się w Duchu. Wzrastanie w Duchu oznacza stawanie się coraz bardziej wrażliwymi na Jego prowadzenie. Wiemy, że to On przemawia do nas, ponieważ znamy Jego Słowo, a Duch będzie nas prowadził do Pisma Świętego. Jak możemy wzrastać w Duchu? Przeczytaj niżej wymienione teksty. Jakie zasady potrzebne w duchowym wzroście są w nich wymienione? Mat. 5,6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Gal. 3,11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Gal. 5,16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . II Tym. 3,15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Piotra 3,11

...........................................................................................................

I Jana 1,9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . W Łuk. 11,13 Jezus wyraźnie mówi o dostępności Ducha Świętego czekającego na tych, którzy Go pragną. Bóg nigdy do niczego nas nie zmusza. On nam pokazał, kim jest oraz co dla nas zrobił. Jednak my sami w swoich sercach musimy dokonywać codziennych wyborów związanych z wiarą, posłuszeństwem, poddaniem, wyznaniem win. Te decyzje albo umożliwią nam wzrost w łasce i w Duchu, albo doprowadzą nas do wiecznej ruiny. Czy jest coś w twoim życiu — coś, co czytasz, oglądasz albo lubisz robić — co może cię znieczulać na wpływ Ducha Świętego? Co to mogą być za rzeczy? Dlaczego nie pozwolić Duchowi Świętemu, by teraz — w tej chwili — przekonał cię, co powinieneś zrobić z tymi sprawami? W końcu im dłużej będziesz zwle− kać, tym trudniejsze będzie choćby wzięcie pod uwagę Jego głosu. WZRASTANIE PRZEZ SŁOWO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

PIĄTEK — 22 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdział pt. Wzrost, w: Ellen White, Droga do Chrystusa, wyd. XV, s. 68-77. „Twórca tego duchowego życia jest niewidzialny, a sposób, w jaki życie to się rozwija, nie może być wytłumaczony przy pomocy ludzkiej filozofii. Działalność Ducha pozostaje jednak zawsze w harmonii z zapisanym Słowem. Dotyczy to tak świata cielesnego, jak i duchowego. Życie cielesne chronione jest — chwila za chwilą — przez moc Bożą. Nie jest ono jednak podtrzymywane przy pomocy bezpośredniego cudu, lecz przy użyciu błogosławieństw, które są w zasięgu ręki. Nasze życie duchowe podtrzymywane jest przez środki, które przygotowuje Opatrzność. Póki naśladowca Chrystusa nie dojdzie »do męskiej doskonałości« i nie dorośnie »do wymiarów pełni Chrystusowej« (Ef. 4,13), musi spożywać chleb życia i pić wodę zbawienia. Musi czuwać, modlić się i pracować, zważając we wszystkich rzeczach na wskazania Boże zawarte w Jego Słowie” (Ellen White, Działalność apostołów, wyd. III, s. 173). „Praca nad kształtowaniem umysłu i zachowań może być prowadzona aż do stanu doskonałości. Jeśli ci, którzy wyznają prawdę, teraz nie wykorzystają swojego przywileju oraz możliwości, aby osiągnąć pełną dojrzałość mężczyzny lub kobiety w Jezusie Chrystusie, nie przyniosą chwały dla sprawy prawdy i dla Chrystusa” (Ellen White, Testimonies for the Church, t. IV, s. 358-359). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Jakie praktyczne kroki możesz podjąć, by pomóc innym współwierzącym, którzy pragną wzrostu w Jezusie, ale czują się sfrustrowani z powodu braku jakiegokolwiek postępu? Jaką nadzieję oraz radę możesz im zaoferować? 2. Razem z klasą wróć do ostatniego pytania z lekcji na środę. Czego możesz się nauczyć z doświadczeń innych osób w kwestii poddania się Bogu? 3. Jakie znasz największe przeszkody w duchowym wzroście, które napotykamy na swojej drodze z Jezusem? Jakie charakterystyczne czynniki w twojej kulturze negatywnie wpływają na duchowy wzrost? W jaki sposób bronisz się przed wpływem tych czynników?

100

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XII

Lekcja XIII — 30 czerwca

DARY 13. SOBOTY

SŁOWO BOŻE TRWA NA WIEKI STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mich. 6,8; Jan 3,14−17; 10,10; Rzym. 4,21; Ef. 2,8; Filip. 4,7; II Piotra 3,9. TEKST PAMIĘCIOWY: „Wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała jego jak kwiat trawy. Uschła trawa, i kwiat opadł, ale Słowo Pana trwa na wieki” (I Piotra 1,24−25). MYŚL PRZEWODNIA: Biblia ma znaczenie także dzisiaj, także dla nas.

Do dziś zachowało się wiele tekstów starożytnych, poczynając od egipskiej Księgi umarłych poprzez ugarycką Legendę o Kerecie, pisma Arystotelesa, Epikteta i Juliusza Cezara. Jednak żaden z tych tekstów nie miał takiego wpływu, mocy i autorytetu, jaki miała Biblia i jaki dzisiaj nadal ma. Tak, Słowo Boże nadal trwa, nawet w świecie promów kosmicznych, telewizji o wysokiej rozdzielczości, telefonów komórkowych i laptopów. Dzieje się tak, gdyż, pomimo olbrzymiego postępu w nauce, technologii, kulturze i sztuce, wciąż jesteśmy istotami zmagającymi się z tymi samymi sprawami, z którymi ludzie zmagali się od samego początku — sprawami związanymi z życiem, śmiercią, szczęściem, zdrowiem, moralnością i rodziną. Przez wieki zagadnienia te nie zmieniły się, podobnie jak nie zmieniły się biblijne odpowiedzi na pytania związane z tymi zagadnieniami. W tym tygodniu — ostatnim tygodniu tego kwartału — zastanowimy się nad tym, dlaczego Słowo Boże nadal trwa i jest aktualne.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

101

Słowo Boże dzisiaj

NIEDZIELA — 24 czerwca

Dla wielu ludzi Biblia nie ma dzisiaj żadnego znaczenia. Powody, którymi się kierują, choć zróżnicowane, można sprowadzić do kilku zarzutów: 1. Księga ta jest bardzo stara. 2. Księga ta została napisana przez stosunkowo nieliczny naród, Żydów. 3. Dzisiejszy świat różni się tak bardzo od rzeczywistości, w której była pisana ta księga, że niemożliwe jest, by nadal była ona aktualna. Co odpowiedziałbyś na te zarzuty?

Powyższe argumenty sprowadzają się do jednej kwestii: założenia, na którym się opierają. Jeśli ktoś wierzy, że Biblia jest jedynie dziełem człowieka, księgą stworzoną przez ludzi wyrażających swe własne kulturowe poglądy, to takie zarzuty są uzasadnione. Jako chrześcijanie odrzucamy takie założenie. Wierzymy, że Biblia jest Słowem Bożym, wierzymy, że Bóg — Stwórca — przemawia do nas przez Biblię. Wierzymy, że poprzez tę księgę Bóg objawił swoją wolę dla całej ludzkości. Fakt, że została ona napisana wiele lat temu, że została napisana przez stosunkowo nieliczny naród, że świat, w którym powstała, był całkowicie inny od dzisiejszego — wszystko to nie ma żadnego znaczenia, jeśli wierzymy, że to Bóg przemawia do nas przez Biblię. Poniżej podano kilka tekstów, które odnoszą się do zagadnień znajdują− cych się w Biblii. Czytając te przykłady, postaw sobie pytania: 1. Jakich kwe− stii dotyczy podany tekst? 2. Czy te zagadnienia są aktualne także dzisiaj dla nas? Mich. 6,8

................................................................................................................

Jan 10,10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 17,3

..................................................................................................................

Dz. 17,31 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Filip. 4,7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Zastanów się nad każdym z zagadnień wyszczególnionych w wyżej podanych tekstach. Gdybyśmy nie mieli Biblii, jaką odpowiedź mielibyśmy na pytania zwią− zane z tymi zagadnieniami? Pomyśl, jak wyglądałoby twoje życie, gdybyś został bez rad, bez nadziei oraz obietnic danych nam w Biblii. Co możesz zrobić, aby to wszystko, co oferuje ci Biblia, uczynić bardziej realnym w swoim życiu?

102

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XIII

Boży wieczny plan

PONIEDZIAŁEK — 25 czerwca

„Plan Pana trwa na wieki, zamysły serca jego z pokolenia w pokolenie” (Ps. 33,11). Jaka ważna zasada zawarta w tym tekście pomaga nam lepiej zrozumieć znaczenie Słowa Bożego dzisiaj? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jakie są zamysły serca Bożego? Zob. Jan 3,14−17; I Tym. 2,4; II Piotra 3,9. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Biblia nadal jest aktualna, gdyż Bóg objawił w niej swoje plany. Plan zbawienia możemy poznać przez Słowo Boże, a zbawienie to jest dostępne dla każdego człowieka z każdego pokolenia. „Wiele zamysłów jest w sercu człowieka, lecz dzieje się wola Pana” (Przyp. 19,21). Bóg jest Bogiem wiecznym (zob. V Mojż. 33,27), który ma wieczne królestwo (zob. Dan. 2,44). Wyrażona w Piśmie Świętym Jego wola wobec nas nie zmieniła się przez te wszystkie wieki, gdyż On nigdy się nie zmienia: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki” (Hebr. 13,8). „Jako płaszcz je zwiniesz, jako odzienie, i przemienione zostaną; ale tyś zawsze ten sam i nie skończą się lata twoje” (Hebr. 1,12). Z pewnością zmieniają się czasy, zmieniają się kultury, zmieniają się postawy i zmieniają się ludzie. Zmiany są częścią życia — widzimy je wszędzie dookoła nas. Jednak Bóg oraz Jego plany wobec nas pozostają bez zmian. Z tego też powodu nie ma znaczenia fakt, że Biblia została napisana wiele stuleci temu w innej kulturze. To, co ma znaczenie, to Boża miłość do nas i Jego pragnienie zbawienia nas, które nie zmieniły się. Taki zatem jest sekret Biblii — jest ona aktualna dzisiaj, ponieważ objawiony na jej kartach Bóg nadal jest nam potrzebny. Zastanów się nad wszystkimi zmianami, które zachodzą — zarówno w two− im osobistym życiu, jak i w świecie dookoła. Pomyśl, jak wiele chwiejności i niestałości jest wszędzie. W kontekście tego wszystkiego, co dla ciebie ozna− cza fakt, że Boża miłość do nas i Jego plan zbawienia nas nigdy się nie zmie− nią? Jaką nadzieję oraz pewność możesz czerpać z tej ważnej prawdy?

SŁOWO BOŻE TRWA NA WIEKI

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

103

Wieczny krzyż

WTOREK — 26 czerwca

Prawdopodobnie najważniejszy powód nieustającego znaczenia i aktualności Biblii także dzisiaj to fakt, iż jest ona wybranym sposobem objawienia nam najważniejszej prawdy, z jaką kiedykolwiek możemy się zetknąć: z Jezusem umierającym na krzyżu i powstającym z grobu. Dopóki jesteśmy uczeni tej wielkiej prawdy, jakie znaczenie ma to, ile lat ma Biblia albo kto czy w jakich okolicznościach ją napisał? Ważne jest, że w niej Bóg objawił nam wielką prawdę o zbawieniu przez Jezusa, prawdę, która będzie trwała wiecznie — nawet po przeminięciu starej ziemi i powstaniu nowej. Tak więc dopóki Biblia będzie nam objawiała Chrystusa i Jego ukrzyżowanie, dopóty nie skończy się jej aktualność dla naszego upadłego świata. Przeczytaj poniższe teksty. Jakie przesłanie dla nas zawierają? Czytając je, zadaj sobie pytanie: Gdyby nie było Biblii, gdzie jeszcze mógłbym poznać prawdy w niej ukazane? Iz. 65,17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Mat. 24,30

..............................................................................................................

I Kor. 6,3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . II Kor. 5,21 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Ef. 2,8

.....................................................................................................................

I Tes. 4,16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Tym. 1,15

.............................................................................................................

Tyt. 1,2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Hebr. 2,14

..............................................................................................................

Obj. 20,14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Obj. 21,4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Opierając się na powyższych tekstach, napisz scenariusz przedstawionych w nich wydarzeń. Spójrz, co zostało nam objawione w Piśmie Świętym. Są to kierowane do nas obietnice. Dlaczego powinno to mieć wielkie znaczenie dla każdego z nas? Podziel się swoją odpowiedzią z resztą klasy.

104

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XIII

Niezawodne obietnice

ŚRODA — 27 czerwca

„Błogosławiony niech będzie Pan, który dał wytchnienie swojemu ludowi izraelskiemu, tak jak to obiecał; ziściła się każda obietnica z wszystkich jego dobrych obietnic, jakie dał przez Mojżesza, sługę swego” (I Król. 8,56). Słowo Boże trwa wiecznie, ponieważ Jego obietnice nigdy nie zawodzą. W odróżnieniu od obietnic ludzkich, które często są łamane, Bóg zawsze dotrzymuje swego słowa. Przeczytaj Rzym. 4,21. Jaką nadzieje dla nas niesie ten tekst? Jak do− świadczyłeś prawdziwości tych słów?

Przeczytaj Jan 16,33. Jaka szczególna obietnica dla każdego z nas znaj− duje się w tym fragmencie? Jak doświadczyłeś realności tej obietnicy w swo− im życiu?

Przeczytaj Mat. 28,20. Jak doświadczyłeś prawdziwości tych słów w swo− im życiu?

Bóg obiecał nam także życie wieczne (zob. Jan 3,15), odpowiedź na modlitwy (zob. Mat. 7,7), nieograniczone błogosławieństwa (zob. Mar. 9,23), zwycięstwo nad przeszkodami (zob. Łuk. 17,6), duchową pełnię (Jan 6,35), zbawienie (zob. Rzym. 1,16), pomoc w czasie prób (zob. Hebr. 2,18), a także zwycięstwo (zob. Jak. 4,7). „W tych obietnicach udziela nam Chrystus swej łaski i mocy. Są one owymi liśćmi, które »służą do uzdrawiania narodów« (Obj. 22,2). Przyjęte i przyswojone dają wytrwałość charakteru, przywracają życie i podtrzymują je. Nic innego nie ma takiej mocy uzdrawiającej. Nic innego nie może udzielić odwagi i wiary, które obdarzają siłami witalnymi cały organizm” (Ellen White, Śladami Wielkiego Lekarza, wyd. V, s. 75-76). Spełnienia jakich obietnic jeszcze oczekujesz? Jak możesz uporczywie trwać przy Panu w nadziei i zaufaniu, oczekując spełnienia się obietnic?

SŁOWO BOŻE TRWA NA WIEKI

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

105

Biblia nadal trwa…

CZWARTEK — 28 czerwca

Przez cały okres historii ludzie przepowiadali nieuniknioną dezaktualizację Biblii, która wkrótce miała odejść w zapomnienie i stać się niczym więcej, jak tylko interesującą pozostałością historyczną minionej epoki itd. Jakże błędne okazały się te zapowiedzi! Przeczytaj Mat. 24,35. Jak, w pewnym sensie, Jezus w tych słowach wiele wieków temu przepowiedział, że Biblia przetrwa nawet do ostatnich dni? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Oprócz wszystkich prób zniszczenia Biblii przemocą, wróg dusz posłużył się w tym celu także nauką, filozofią i wyższą krytyką, aby wyeliminować wpływ Pisma Świętego. A jednak dzisiaj miliony wierzą, że Biblia jest Słowem Bożym, i głoszą jej obietnice oraz żyją według jej przykazań. Czy powinno to być dla nas zaskoczeniem? Skądże! W końcu powiedziano: „Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo Boga naszego trwa na wieki” (Iz. 40,8). Zjednoczone Towarzystwa Biblijne podają, że „na początku dziewiętnastego stulecia Pismo Święte było dostępne jedynie w 68 językach. Dzisiaj Pismo Święte jest dostępne w co najmniej 2303 językach, a w całości zostało przetłumaczone co najmniej na 405 języków, zaś sam Nowy Testament na około 1034 języki. Dodatkowo urywki Biblii są dostępne w ok. 864 językach” (www.biblesociety.org). Przeczytaj I Piotra 1,24−25. Zauważ, że te słowa napisano ok. 2000 lat temu. Jakie przesłanie niosą one dzisiaj dla nas? Jak te słowa mogą pomóc nam w zaufaniu Biblii, jej obietnicom oraz ostrzeżeniom? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Biblia trwa, teraz i na wieki. Jednak najważniejsze jest pytanie: Co ona zmieniła w twoim życiu? Słowo Boże może być na naszych półkach, na na− szych biurkach, a nawet w naszych umysłach, jednak dopóki nie znajdzie się w naszych sercach, to jaki będzie z niego pożytek? Zastanów się nad swoim życiem. Co ono mówi o twoim stosunku do wiecznego Słowa Bożego?

106

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

LEKCJA XIII

PIĄTEK — 29 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: Rozdział pt. Biblia środkiem ochrony, w: Ellen White, Wielki bój, wyd. XI, s. 411-417. „Bóg chce mieć na ziemi lud, który jedynie Biblię uznaje za podstawę wszelkich nauk i reform. Ani opinie uczonych, ani twierdzenia nauki, ani artykuły wiary lub uchwały soborów, których jest tak wiele, jak wiele jest Kościołów, i które przeczą sobie wzajemnie, ani też głos większości — wszystko to razem wzięte nie może być argumentem za lub przeciw jakiejkolwiek zasadzie wiary. Zanim przyjmiemy jakieś poselstwo lub naukę, powinniśmy zażądać najpierw wyraźnego dowodu: »Tak mówi Pan«” (Ellen White, Wielki bój, wyd. XI, s. 412). „Krzyż Chrystusa po wszystkie wieki będzie przedmiotem badań i pieśni zbawionych. W Chrystusie uwielbionym widzieć będą Chrystusa ukrzyżowanego. Nigdy nie zapomną, że Ten, który swą mocą stworzył i podtrzymuje niezliczone światy — Ten umiłowany przez Boga, Majestat Nieba, Ten, któremu kłaniają się cherubowie i serafini — uniżył się, aby podnieść upadłą ludzkość; że wziął na siebie hańbę grzechu oraz zniósł także tę chwilę, gdy Ojciec w niebie odwrócił od Niego swoją twarz, aż w końcu żal i ból z powodu grzesznego świata złamały Jego serce i położyły kres Jego życiu na krzyżu Golgoty. Fakt, że Stwórca wszystkich światów, Sędzia wszystkich istnień, porzucił swą wspaniałość i z miłości do ludzi tak bardzo się uniżył, będzie stale wzbudzać zdziwienie i uwielbienie całego wszechświata” (tamże, s. 449). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Wróćcie z klasą do ostatniego pytania w lekcji wtorkowej. Czego możecie nauczyć się ze swoich odpowiedzi? 2. Które sfery życia waszego zboru potrzebują z większym zdecydowaniem zastosowania biblijnych zasad? Jako klasa jak możecie pomóc zborowi ustalić jego słabe strony oraz osiągnąć w tych kwestiach poprawę? 3. Porozmawiajcie o biblijnych obietnicach, które jeszcze się nie wypełniły lub sprawiają wrażenie, że nie mogą się wypełnić — przynajmniej nie tak, jak oczekiwalibyśmy. Na przykład: ktoś modlił się o chorego przyjaciela, współmałżonka lub dziecko, jednak uzdrowienie nie nastąpiło. W jaki sposób w świetle Słowa Bożego i zawartych w nim obietnic możemy pomóc innym w zmaganiach z takimi problemami?

ZŁÓŻ DARY NA POTRZEBY WYDZIAŁU TRANSEUROPEJSKIEGO

Projekty misyjne finansowane z darÛw 13. soboty:

WYDZIAŁ TRANSEUROPEJSKI KOŚCIOŁA ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO

1. KoúciÛ≥ w Amsterdamie w Holandii dla wyznawcÛw pochodzπcych z Ghany. 2. Szko≥a zawodowa i oúrodek studencki w Nile Union Academy w Kairze w Egipcie. 3. Akademiki w po≥udniowym Sudanie dla studentÛw Eyiera Adventist Vocational Academy.

Nazwa jednostki organizacyjnej Koúcio≥a Diecezja Islandzka Misja Grecka Pole Izraelskie Unia Adriatycka Unia Ba≥tycka Unia Bliskowschodnia Unia Brytyjska Unia DuÒska Unia FiÒska Unia Holenderska Unia Norweska Unia PakistaÒska Unia Polska Unia Po≥udniowo-Wschodnioeuropejska Unia Szwedzka Unia WÍgierska Razem (30.6.2005)

Liczba zborÛw

Liczba ochrz. wyzn.

Liczba ludnoúci

6 8 15 99 84 67 231 47 73 50 70 111 120 209

563 460 803 3.973 6.548 14.514 24.907 2.649 5.215 4.539 4.700 9.744 5.727 8.290

295.000 11.100.000 7.105.000 9.606.000 7.060.000 228.397.000 64.420.000 5.525.000 5.246.000 16.296.000 4.620.000 162.420.000 38.163.000 16.601.000

42 116

2.751 4.615

9.029.000 10.086.000

1.348

99.998

595.969.000

APELE EWANGELIZACYJNE 7 kwietnia — II Kor. 3,2-3. Ludzie listy piszą... Kim posłużył się Bóg w napisaniu listu, którym jesteś ty? Kto go czyta i czego się z niego dowiaduje? A jakie listy piszesz ty? Jaka jest ich zawartość i do kogo są adresowane? 14 kwietnia — Obj. 1,10-11.19. Jan otrzymał trudne zadanie: To, co słyszałeś i widziałeś, zapisz i wyślij... O, gdyby w czasach Jana znany był mikrofon, kamera, CD, DVD itp. sposoby zapisu, być może otrzymalibyśmy bardziej wyraźny i w nieco innej formie podany przekaz. Wykorzystujmy dzisiejsze audiowizualne możliwości opowiadania ewangelii. Módlmy się w intencji ORTV „Głos Nadziei” oraz upowszechniajmy jego materiały misyjne. 21 kwietnia — II Mojż. 32,30-32. Mojżesz, chociaż nienawidził grzechu (zob. II Mojż. 32,1920), to bardzo miłował grzeszników. Był prawdziwym wodzem słabego i upadającego, ale Bożego ludu. Jaki masz stosunek do otaczających cię ludzi, którzy grzeszą i upadają? Czy potrafisz prosić Pana o swoje zbawienie, zapominając o nich? 28 kwietnia — Jan 17,17-20. Poświęcenie Chrystusa i Jego uczniów oddanych dla sprawy zwiastowania ewangelii oraz ich wierna służba i zjednoczenie w miłości — to szansa dla mieszkańców tej ziemi. Chrystus modlił się, by tak się stało. Jeśli chcesz mieć w tym swój udział, to także ty możesz z Nim ratować ludzi od zguby! 5 maja — Mich. 6,4. Misja kobiet. Jak w czasie wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu, Bogu potrzebni byli Mojżesz i Aaron, a także Miriam, tak też w obecnym czasie pragnie On, by mężczyźni i kobiety miłujący Jego i zagubionych ludzi, stanęli na czele wędrowców do niebieskiego Kanaanu. 12 maja — II Kor. 2,14-16. Miesiąc maj to jeden z najpiękniejszych miesięcy w roku. Świeżość traw i krzewów oraz słońce i woń kwiatów sprawiają, że ludziom na nowo chce się żyć i cieszyć życiem. Jaką wonią jesteś dla swojego otoczenia? Czy twoi znajomi zachwycają się aromatem chrześcijańskiej wiosny życia, jaki wydzielasz wokoło siebie? 19 maja — Obj. 22,10-12. Zbliżamy się do zakończenia wielkiego boju o zbawienie całej ludzkości, w tym też pojedynczego grzesznika. Jeszcze trwa czas łaski, lecz wkrótce nikt nie będzie mógł zmienić swego grzesznego stanu. Upowszechniajmy Pismo Święte, książki i inne publikacje naszego wydawnictwa, wyjaśniające zbawienne przesłanie Boga do człowieka. 26 maja — Iz. 8,16-18. Dzisiaj, podobnie jak w czasach Izajasza, Bóg pragnie, by wierne Mu rodziny były wobec innych domów znakami Jego miłości i wielkości, a także kustoszami oraz ambasadorami Jego prawdy. Największym świadectwem i chlubą na rzecz prawdy Bożej jest szczerze nawrócony chrześcijański dom. 2 czerwca — Filip. 1,27-29. Życie godne ewangelii Chrystusowej. Jakie to życie? Z naszych ust czasami płynie potok pięknych słów, które... Człowiek jednak tęskni za czymś autentycznym, co nie jest liche i tanie, o co nieraz trzeba walczyć i o co warto nawet cierpieć. 9 czerwca — Ezech. 3,17-18. Wielki to przywilej być blisko Boga i należeć do Jego ludu! Ta bliskość uwrażliwia cię na nędzę grzechu, w jakiej wokoło żyje wielu ludzi. Możemy im pomóc. Bóg nam o tym przypomina, gdyż nasze życie często też nie jest wolne od win. A nieraz i to, że inni grzeszą, też i nas obciąża. 16 czerwca — II Mojż. 4,10-13. Oto dwie przeciwstawne opinie. Twierdzę, że znam siebie dobrze i wiem, na co mnie stać, a do czego się nie nadaję. Bóg też wie! Więc kto ma rację? Bóg potrzebuje ciebie oraz te wszystkie uzdolnienia i dary, w które cię wyposażył. Nawet jeśli je zaniedbałeś albo wykorzystujesz w innych celach. W Misji Globalnej odżyją na nowo! 23 czerwca — Dz. 8,3-8. Czy naprawdę dopiero trudności i problemy będą musiały odwrócić naszą uwagę od siebie i skierować nas do ludzi w miastach i na wioskach? Pomyśl, jak mógłbyś spędzić okres najbliższego urlopu i wakacje, by z własnej woli zanieść ludziom radosną nowinę o Jezusie? Czy wiesz, ile radości możesz znaleźć w tej służbie? 30 czerwca — Dz. 8,14-15. Na nowych terenach (na nowych polach misyjnych) wciąż istnieją nowe wyzwania i potrzeby. Potrzeba ludzi, szkół, wydawnictw, środków materialnych i pieniędzy. Dzisiaj, w ostatni sabat kwartału, mamy kolejną sposobność wsparcia działalności misyjnej naszego Kościoła, który na całym świecie wzywa ludzi do Boga, a zarazem zwiastuje rychły i chwalebny powrót Pana Jezusa. W.K.

POBUDKI PORANNE KWIECIEŃ 1. N Jer. 31,3 2. P Ezech. 36,26 3. W Iz. 57,20-21 4. Ś Job 22,22 5. C Rzym. 5,19 6. P Rzym. 5,20 7. S Ps. 40,17

Łaska pociąga nas do Boga ...przemienia serce ...przynosi pokój i wyciszenie ...wywyższa prawo Boże ...daje moc do posłuszeństwa ...pokonuje moc zła ...wywyższa Pana (19.18/19.19*)

8. N 9. P 10. W 11. Ś 12. C 13. P 14. S

Łuk. 12,1 II Kor. 5,17 Ef. 4,27 Mat. 14,31 Hebr. 13,9 Obj. 12,11 Jan 1,16

...wykorzenia egoizm i obłudę ...wykorzenia złe nawyki ...rodzi nienawiść do szatana ...usuwa niepokój i zwątpienie ...jednoczy Kościół ...czyni nas zwycięzcami ...kształtuje szlachetny charakter (19.30/19.32)

15. N 16. P 17. W 18. Ś 19. C 20. P 21. S

Filip. 4,13 Jak. 1,12 Przyp. 24,3 Ps. 55,23 Filip. 4,19 Jak. 4,6 Jan 4,14

...wzmacnia i dodaje odwagi ...wzmacnia w czasie próby ...dla rodziny ...podtrzymuje dźwigającego ciężar ...w codziennych potrzebach ...podnosi największych grzeszników ...daje życie duszy (19.42/19.44)

22. N 23. P 24. W 25. Ś 26. C 27. P 28. S

III Mojż. 19,2 I Piotra 3,3-4 II Kor. 1,3-4 Iz. 28,16 Mat. 5,13 Iz. 60,1 I Kor. 3,9

...czyni nas świętymi ...zdobi chrześcijanina ...niesie pocieszenie ...umacnia nasz fundament ...jako konserwująca moc ...jest światłością ...czyni nas współpracownikami Bożymi (19.54/19.56)

29. N Mat. 4,19 30. P Zach. 4,7 BG

...czyni nas rybakami ludzi ...kończy dzieło

__________________ * GODZINA ROZPOCZĘCIA I ZAKOŃCZENIA DNIA PAŃSKIEGO.

110

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

POBUDKI PORANNE MAJ 1. W 2. Ś 3. C 4. P 5. S

II Tym. 1,9 Iz. 55,3 I Mojż. 3,15 I Mojż. 9,8-11 I Mojż. 17,7

Przymierze łaski przed stworzeniem Wieczne przymierze Przymierze łaski w Edenie Przymierze zawarte z Noem Przymierze odnowione z Abrahamem (20.06/20.07)

6. N 7. P 8. W 9. Ś 10. C 11. P 12. S

II Mojż. 19,5 II Mojż. 19,8 Hebr. 8,6 Jer. 31,33-34 Dz. 5,31 Neh. 9,17 Gal. 3,26

Warunki przymierza Obietnice ludzi Lepsze obietnice Wpisane w serce Dar skruchy Dar przebaczenia Przymierze przyjęte przez wiarę (20.17/20.19)

13. N 14. P 15. W 16. Ś 17. C 18. P 19. S

Kazn. 12,13 II Mojż. 24,7 Rzym. 6,4 Rzym. 6,15 Mat. 22,37.39 I Piotra 2,9 I Tes. 4,7

Prawo Boże standardem przymierza Zobowiązanie posłuszeństwa Rola chrztu Przymierze nie zastępuje prawa Przymierze obejmuje miłość do Boga i człowieka Przymierze obejmuje kształtowanie szlachetnego charakteru Wymóg czystości (20.28/20.30)

20. N 21. P 22. W 23. Ś 24. C 25. P 26. S

I Jana 2,6 V Mojż. 26,16 V Mojż. 26,17-18 Łuk. 6,38 I Kor. 11,26 Ef. 1,7 Hebr. 9,24

Ku podobieństwu do Chrystusa Całym sercem Wzajemny układ Błogosławieństwa przymierza Przymierze ratyfikowane przez krew Chrystusa Pojednanie w Chrystusie Chrystus Pośrednik (20.38/20.40)

27. N 28. P 29. W 30. Ś 31. C

Hebr. 13,20-21 II Mojż. 31,16-17 Ps. 105,8 Jer. 50,5 I Mojż. 9,12-13

Krew przymierza łaski Przymierze i sabat Wieczne Boże zobowiązanie Wieczne i niezmienne Symbol przymierza

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007

111

POBUDKI PORANNE CZERWIEC 1. P Filip. 2,6-8 2. S Hebr. 2,14 3. N 4. P 5. W 6. Ś 7. C 8. P 9. S

Zstąpienie z tronu niebios Niezrównane uniżenie (20.47/20.48)

Jan 14,30 Iz. 63,3 Hebr. 4,15 Hebr. 2,18 Hebr. 5,7 Łuk. 6,12 Mat. 26,39

Nieporównywalne pokusy Niewysłowiona samotność w dziele zbawienia Przetrzymał też najcięższą próbę Pomocny w cierpieniu Usilna modlitwa Całonocna modlitwa Męka w Getsemane (20.54/20.55)

10. N 11. P 12. W 13. Ś 14. C 15. P 16. S

Łuk. 22,53 Mat. 27,46 Iz. 53,5 I Piotra 1,18-19 I Kor. 6,19-20 Ef. 5,2 Iz. 13,12

Pora ciemności Opuszczony przez Ojca Dziwne lekarstwo na grzechy świata Jakże wielka cena! Drogo kupieni Ofiara miłości Wartość człowieka (20.59/20.59)

17. N 18. P 19. W 20. Ś 21. C 22. P 23. S

I Jana 4,10 I Tym. 2,5-6 II Kor. 9,15 Rzym. 5,18 I Kor. 1,4 Rzym. 5,17 Ps. 106,4

Niezmierzona ofiara Ojca Jedyny okup Niewysłowiony dar Boży Tak cenne, a jednak za darmo Nabywana bez pieniędzy Łaska Boża wystarczająca dla wszystkich Niezasłużona przychylność (21.01/21.01)

24. N 25. P 26. W 27. Ś 28. C 29. P 30. S

Rzym. 3,25 Hab. 3,18 Obj. 5,12 I Tym. 3,16 Ef. 3,8 I Jana 3,1 Jan 10,30

Chrystus naszą sprawiedliwością Jasna strona religii Godzien jest Baranek... Największa tajemnica Nieprzebrane bogactwa Patrzcie, jaka miłość! Jedno także w cierpieniu? (21.01/21.01)

112

LEKCJE BIBLIJNE 2/2007