foto:Š Erik de Jong
januari 2018
advertentie
advertentie
januari 2018
BOOT 2018
38 SYDNEY HOBART RACE
GEEN GENADE
24 68 ANKERPERIKELEN 70
CACHALOT
88
VOLVO OCEAN
50
10
TE VER NOORD
EN VERDER… 6
Bureaublad
58
In de Wind
96
Zilte Spullen
102 Zilte Wereld
SOLO RECORD
78
fotoŠ Jordi Plana Morales/Bark Europa
BUREAUBLAD De bark Europa zeilt geregeld naar het koude zuiden. Op de foto is de driemaster aangekomen in Antarctica. De indrukwekkende foto werd gemaakt door Jordi Plana Morales.Met een klik op de downloadknop maak je het de achtergrond van het scherm van je computer, tablet of telefoon.
TWEEDUIZENDACHTTIEN Bijna 50 jaar geleden zeilde Robin Knox Johnston als eerste solo rond de wereld zonder ergens te stoppen. Met zijn houten spitsgatter Suhaili was de Engelsman 313 dagen onderweg met een gemiddelde snelheid van ruim 3 knoop. Een ongekende prestatie in 1968. Een paar dagen geleden finishte Franรงois Gabart eveneens na een nonstop solo wereldomzeiling. Voor zijn rondje wereld had de Fransman 270 dagen minder nodig. Met een gemiddelde snelheid van 27 knopen kon hij Macif al na 42 dagen weer afmeren.
reflectie
En ook dat is een prestatie die zijn weerga niet kent. In de allereerste plaats van Gabart zelf, maar ook van iedereen die betrokken is bij de voortdurende innovatie die zeilschepen doormaken. Het is een evolutie die verder gaat dan rompvormen, foils of ultramoderne materialen. Gabart had zijn prestatie immers nooit kunnen leveren zonder geavanceerde communicatiesystemen en de mate waarin hij kon beschikken over betrouwbare weersinformatie. Een ontwikkeling waarvan ook de gewone zeiler volop profiteert. En daarvoor hoef je niet op draagvleugels rond de wereld te jakkeren.
Werner Toonk zeilt met zijn solide stalen tweemaster ongeveer dezelfde route als Knox Johnston en Gabart. Niet nonstop, en al helemaal niet om zo snel mogelijk aan te komen, maar omdat hij houdt van de zee en het onderweg zijn. En dat kan ook heel goed met een knoop of zes. Zijn uitdaging is of hij op tijd in Kaapstad zal zijn om daar kerst te vieren. Ruim dertig dagen nadat hij uit Brazilië vertrok. Voor deze Zilt schreef Werner een prachtig verhaal. Gemaakt op volle zee en naar ons verstuurd vanaf ergens in de buurt van de evenaar. Ook tijdens de productie van het artikel was Werner niet aan land. Zonder dat we dat merkten overigens; het overleg verliep snel en efficiënt. Dankzij relatief simpele spullen die gewoon in de watersportwinkel te koop zijn. Wij vonden dat een bijzondere manier om het jaar af te sluiten, en om vooruit te kijken naar 2018. Ook in het komende jaar hopen we weer veel zeilers tegen te komen die met hun bijzondere verhalen anderen kunnen inspireren. En bovenal wensen we alle Ziltlezers veel voorspoed en gezondheid…
‘TE VER’ Expeditie Arctic Mission in kwetsbare IJszee De Engelse onderzoeker/expeditieleider Pen Hadow benaderde Erik de Jong van Bagheera Sailing voor een bijzondere expeditie. Hij wilde zo ver mogelijk de internationale wateren van de Noordelijke IJszee op varen met een klein schip om daar data en monsters te verzamelen. In nauwe samenwerking met de Universiteit van Exeter in Engeland werd in zes weken een wetenschap-
foto: © Connor McDonnell/Arctic Mission
pelijk programma uitgevoerd.
FOTOS ARCTIC MISSION TEKST ERIK DE JONG
De Bagheera is een stalen zeiljacht van 15 meter, dat door Erik de Jong zelf is ontworpen én gebouwd. Erik hield er destijds al rekening mee dat zijn schip ijsbestendig moest zijn. Bij het ontwerp stond het eisenpakket vast: de boot moet goed zeilen, geschikt zijn voor
foto: © Erik de Jong
verre reizen en voldoende ruimte bieden om erop te wonen. Ter compensatie van het zware gewicht is de mast wat langer. ‘Ik steek liever bij windkracht 4 een rif, dan dat ik in 2 Beaufort stil lig’, aldus de schipper. De Bagheera heeft een sloeptuigage met vast kotterstag en een relatief grote genua.
In 2009 emigreerde Erik naar Canada, waar hij aanvankelijk Halifax als uitvalsbasis koos. Later voer hij bovenover naar Sitka in Alaska, zijn huidige thuishaven (je las het in Zilt 117). Vanwege de aard van de jongste expeditie, het grimmige vaargebied en uit veiligheid, besloot Erik om met twee schepen de zeilreis uit te voeren. Dat tweede schip is de Snow Dragon II, een aluminium Koopmans ontwerp. De twee schepen wisten afgelopen zomer op een hoge breedte te komen, tot ruim 80 graden. Dat is eigenlijk tè ver noord‌ Het bevestigt namelijk andere waarnemingen dat de ijskap rond de noordpool zienderogen erodeert.
foto: Š Connor McDonnell/Arctic Mission
[7664] Waar 15 jaar nog permanent massief De Bagheera is robuust ontworpen enterug gebouwd. Het is een stalen ijs lag, varen we nu door een landschap van knikspant die zware omstandigheden, zoals op deze foto, makkelijk met veel open water aankan. De afmetingen zijngebroken 15 x 4.55ijsschotsen x 3.00 ertussen. Dat wij zovast: ver de noordelijk kunnen meter. Bij het ontwerp stond het eisenpakket boot moet goed komen, is van grotere betekenis dan je op zeilen, geschikt zijn voor verre reizen en voldoende ruimte bieden om het eerste gezicht alsmast wij hier erop te wonen. Ter compensatie van het zware verwacht: gewicht is de wat kunnen komen, kunnen langer. ‘Ik steek liever bij windkracht 4 een dan rif, dan dat ikdeinvissersvlo2 Beaufort het ook. Ons doel is sloeptuigage aan te tonen met dat stil lig’, aldus de schipper. ten De Bagheera heeft een dit fragiele ecosysteem nu open ligt voor vast kotterstag en een relatief grote genua. exploitatie en dat er op internationaal politiek niveau Foto: © Bemanning Snow Dragon II een discussie nodig is of deze zee beschermd moet worden of niet…
foto: Š Erik de Jong
Het keerpunt van de tocht waarop we weer naar het zuiden moeten varen, foto: Š Erik de Jong
geeft ook een keerpunt in het weer. Het wordt nog kouder, maar ook zonniger en er staat minder wind. We varen ongeveer 150 mijl door de IJszee met een vers laagje vliesijs erop.
Wetenschappelijke data verzamelen was een van de doelen van de Arctic Mission. Zo trekken we met regelmatige intervallen en met lage snelheid fijnmazige netten naast de boot. Later worden deze monsters in het laboratorium onderzocht op samenstelling en soorten algen, hoeveelheden plastic, enzovoorts. Verder nemen we watermonsters vanuit de diepzee, waarvan het bacterieleven wordt onderzocht. Watertemperaturen en zoutgehalte worden ook op diverse diepten gemeten. Verder vergaren wij gegevens over het weer en de fauna
foto: Š Connor McDonnell/Arctic Mission
en leggen onderwatergeluiden vast.
Een groepsfoto op ons meest noordelijke punt. De Noordpool hebben we gelukkig niet bereikt, maar we hebben ruim 1000 mijl afgelegd in een oceaan waar andere kleine vaartuigen nog nooit zijn geweest. foto: © Connor McDonnell/Arctic Mission
In dat opzicht is de missie geslaagd. Omdat de winter overduidelijk, en vroeger dan normaal, weer begint in te vallen, moeten we omkeren op 80°10'. Ruim driekwart van de afstand die we hebben afgelegd, voerde door water dat open genoeg was voor vissersschepen om hun werk efficiënt te kunnen doen…
illustratie: © Zilt Magazine
NOORDPOOL
80°10N/148°50W
RUSLAND Bering Straat
Nome
Bering Zee
ALASKA CANADA
advertentie
ZEILPROGRAMMA 2018 Instructeur iets voor jou?
Jachtschipper zeilreizen
Lees meer >>
Lees meer >>
Wedstrijdtraing van CAM Race tot IJspegel
Expedities Carieb, Cuba, New York
Lees meer >>
Lees meer >>
advertentie
foto:© Werner Toonk
FOTO’S EN TEKST WERNER TOONK
ZOMAAR EEN NACHT IN DE DOLDRUMS
GEEN GENADE HIER… Werner Toonk vertrok in september met zijn stalen twee-
master Karma naar het zuiden. Hij wil met wisselende opstappers in een half jaar in het Australische Melbourne zijn. Een andere route dan de gebruikelijke via de passaatroute naar het westen. Alles lijkt onder controle. Totdat een bui losbarst…
k zit buiten in de kuip en heb de nachtwacht. Luna, onze windvaan, houdt
strak op koers. Sinds gisteravond
proberen we het met een uitgerolde genua, grootzeil en bezaan. Dat geeft
meer balans. Ik heb het afgelopen half uur nog
niets hoeven doen. De wind is stabiel en tussen de 8 en 10 knopen vooral heel beperkt. Over squalls maak ik me geen zorgen meer; we merken er weinig van. Achterwaarts loop ik het trapje af de kajuit in. Pas helemaal beneden haak ik de lifeline los. Koffie. Het water in de thermoskan is nog warm genoeg, hoop ik. Ik heb geen puf om water te koken. Alleen een filter en de koffiebus is genoeg. Het gaat langzaam.
lijkt wat meer te
bewegen. Binnen voelt het altijd heftiger. Op de navigatielaptop zie ik dat we een strakke lijn achterlaten en we zitten maar een paar mijl van de uitgezette route af. Het instrumentenpaneel op de laptop geeft 13 knopen schijnbare wind aan. Huh, 13? �at betekent dat voor de werkelijke wind? Hij komt schuin van achteren binnen, dus dat zit rond de 17 knopen. �indkracht 4. En nog terwijl ik aan het rekenen ben, staat de meter op 21. Schijnbaar, dus 6 Beaufort in werkelijkheid. Ik vergeet de koffie, haak m’n lifeline weer vast en klim naar buiten om te zien of de meter in de war is of er echt iets aan de hand is. Van het rustige beeld van net is niets meer over. Het waait ineens een stuk harder. Het water naast de boot wordt opgepikt door de wind en er ligt een grijze laag overheen. De kabbelende golfjes van net lijken ineens twee, drie keer zo groot. Achter de roerstand zie ik inderdaad 24 knopen op de instrumenten staan. Veel te veel voor deze zeilvoering.
Snel de genua inrollen. Met mijn platte hand sla ik twee keer op het openstaande luik van de achterhut, ik zou weleens een extra handje nodig kunnen hebben. “Ja?” Ik kijk geconcentreerd naar de windmeter, wachtend op een moment om de schoot los te gooien en reageer niet. “Ja-ha?” Ik hoor gerommel aan het luik. “Moet ik helpen?” “Het waait ineens 20 knopen! Ik ga de genua kleiner maken”, roep ik zonder om te draaien. “En snel, want er staat veel te veel wind.” Even valt de windmeter terug naar 14. Ik gooi de schoot los en trek aan het dunne, groene oneindige lijntje van het rolsysteem tot er zo’n twee meter doek is ingerold. Ik beleg de lijn om de kikker en het dikke elastiek aan de reling houdt de lijn op spanning. Dat is nodig bij dit systeem, want anders rolt het zeil weer uit. “Dat ging makkelijk!” zeg ik tegen �il, terwijl ik een nieuwe hap lucht neem. “Maar we moeten meer doen.” “Misschien moeten we reven?” vraagt �il. 30 knopen. Vlaag 35. �aar stopt het? Dit is ook te veel voor een ingerolde genua, zo lopen we uit het roer. Ik focus me op de hoek die de windmeter laat zien en probeer zo direct mogelijk te sturen. De wind moet schuin van achteren binnenkomen, dan valt het wel mee. Dan kan �il naar boven komen. Schuin van achteren, maar de windmeter draait alle kanten op en ik krijg
niet stabiel. Staat de windvaan
nu tegen te sturen of lopen we nu al uit het roer?
�il is zijn zwemvest aan het aantrekken. Nog even. Vlaag 40. �erkelijke wind. Geen genade hier.
is niet te
houden. “Ik heb de boot niet onder controle, �il!” roep ik over de wind heen. “Geen controle.” “Misschien moeten we reven?” herhaalt �il. Rustig blijven. “Genua is al kleiner. Dat is gelukt. Geen controle nu.” Natuurlijk moeten we reven, maar ik kan nu het roer niet loslaten. ‘Vessel not under command!’, spookt door mijn hoofd, net als we de kapitein van een tanker hoorden zeggen in Biskaje. ‘Please keep free birth of one nautical mile.’ “Pas op voor de gijp!” Maar ik ben al te laat. Met een knal gaan het grootzeil en de bezaan naar de andere kant. Nu staat de windvaan tegen te sturen en is er helemaal geen houden aan. Door de hoek die we gemaakt hebben staat onze vislijn ineens snaarstrak op de windvaan en kunnen we die niet verstellen. “Geen controle! Snel de vislijn naar binnen!” roep ik tegen �il, die ondertussen in zijn zwembroek door z’n luik naar buiten is geklommen. �ind stabiel van achteren houden, dan is het wel te doen. 36 knopen staat er op de meter. Dat is echt te veel. Door de kajuitdeurtjes zie ik licht in de voorpunt. “Gaat het?” roept opstapper Thijs. Ik hoop dat ‘ie komt helpen.
“De bezaan. �e doen eerst de bezaan!” roep ik naar �il. Voor de wind, aan de wind, oploeven? Het ding moet naar beneden, want dit gaat niet meer. “Schoot los!” De kleine giek schiet nog verder naar buiten en het zeil klappert oorverdovend. “Laat het val maar gaan!” Aan het geklapper hoor ik dat de spanning eraf is. Mijn ogen zijn gefocust op de windmeter. Een ander oriëntatiepunt heb ik op dit moment niet. Het is gitzwart om me heen en zelfs de horizon lijkt hier niet te bestaan. Het bezaanzeil vangt ook in deze positie nog te veel wind om naar beneden te vallen. �il trekt het zeil langzaam, maar gestaag naar beneden. En daar is Thijs. Onaangelijnd en zonder zwemvest. Opletten! De bezaan is omlaag. “Opbinden, snel.” “Ik heb een touwtje nodig!” roept �il, die werkelijk alles aan boord met touwtjes vastzet. Pas dan besef ik dat het de eerste keer is dat ik met deze nieuwe opstappers de bezaan weghaal. �e zijn al een week onderweg, maar dit zeil heeft de hele tijd gestaan. “De neerhouder, de lijn die eraan zit. Die is om op te binden!” roep ik terug. �il haalt de lijn van de giek en ik moet Thijs tegenhouden om niet naar het achterdek te gaan. “Laat mij dat doen, jij bent niet aangelijnd. Hier, neem het roer!” Ik beweeg me al naar het gangboord aan de hoge kant.
“Ruime wind houden, Thijs. Alleen ruime wind houden.” Op mijn knieën kruip ik naar het achterdek. “Schoot aan!” schreeuw ik. En zodra er spanning op de lijn zit, sla ik twee armen om de giek om het zeil vast te binden en mezelf vast te houden. �il geeft me de opbindlijn en binnen een minuut zit het zeil vast op de giek en staan we met zijn drieën in de kuip. Doorweekt van de regen. Zonder bezaan gaat het sturen beter. Maar het blijft te veel. 35 knopen. Met een ongereefd grootzeil. �erkelijke wind. Meer dan Biskaje. �e moeten meer doen. “�e moeten de genua inrollen!” roept Thijs. “Dat gaan we doen!” schreeuw ik terug, zonder stemverheffing is communiceren kansloos in dit gefluit. “Pas op. Als we de genua gaan inrollen, kan ‘ie eerst helemaal uitrollen!” Sinds dit voorjaar het oneindige touwtje op de rolgenua is vervangen door een dunnere, gebeurt dat af en toe. Zodra de spanning van de lijn af is, draait het hele zeil naar buiten. Met licht weer is dat niet zo’n punt, maar met deze wind wil je absoluut geen volle genua. En op zo’n moment gebeurt natuurlijk wat je het meest vreest. Nog voordat we aan de groene lijn kunnen trekken, is het zeil al helemaal uitgerold en staat het te klapperen. Geen pretje met 35 knopen wind. Het grote zeil schreeuwt om ingehaald te worden. Ik zet de elektronische stuurautomaat aan en laat het roer los. Zonder spanning op de genua moet dat kunnen. Hoop ik. Ik trek uit alle macht, maar de groene lijn werkt niet mee. Thijs trekt mee, maar ieder stukje
dat we binnenhalen rolt net zo hard weer uit. “De lier! �e proberen de lier!” Ik sla de groene lijn om de achterste lier en draai met de handel. Maar ook dit is kansloos. Als er geen spanning op beide kanten van de oneindige lijn zit, dan lukt het niet. De hele boot schudt onder de kracht van het geklapper. Golven zijn ondertussen opgebouwd en rollen onder
door. Het
zeil moet naar binnen anders zijn we het kwijt. Het móet naar binnen! “�e proberen het nog een keer!” Als het erop aankomt. Als er gevochten wordt, op het scherpst van het mes. Raar hoe dat werkt. Het is alsof de muziek aangaat. Een tekst die ik normaal niet kan reproduceren zingt spontaan in mijn hoofd. Ik heb geloof in mijn hoofd. En m’n handen. Straks kom ik boven. Thijs zet zich schrap en pakt met twee handen de lijn. Hij hangt boven de voorste lier, bijna met z’n borst op het dek. Alle spieren in zijn bovenlijf zijn strak gespannen. Het blokjes shirt hangt er los omheen en wordt bijna meegenomen door de wind. Ik wil ook kracht zetten, maar dat kan alleen als we het in dezelfde lijn doen. “�e moeten het samen doen Thijs! Nog een keer!” Nu in dezelfde lijn. Alsof het een wedstrijd touwtrekken is. Thijs vooraan en ik als laatste man. �ij tegen de wind. Onze onzichtbare tegenstander heeft oneindig veel meer energie en hoeft ons alleen maar af te matten om te winnen. �ij moeten hem over de streep trekken en het touw binnenhalen. Opgeven is geen optie. �e hangen als barbaren aan de lijn.
�e schreeuwen, kreunen en persen alle kracht die we in ons hebben eruit. “Het lukt niet!” “Het moet!” Onmenselijk. “Hij gaat!” roept �il die aan lij bij de genua schoot zit. “Hij gaat een stukje nu!” Oef. “Eén, twee!” Het komt onze kant op! Nu vasthouden zodat ‘ie niet meer uitrolt. Drie rondjes van de schoot om het voorstag. En nu naar het voordek. Om te voorkomen dat het zeil spontaan uitrolt, moet ik op de boegspriet een borglijntje vastzetten. Dat doe ik normaal alleen in de haven, maar met deze wind wil je niet dat ‘ie spontaan openrolt. Met m’n lifeline strakgetrokken in m’n rechterhand, loop ik op blote voeten over het natte dek. Ik ren bijna, zonder echt te springen. Om bij het eind van de boegspriet te komen, moet ik een extra lifeline hebben, maar die ben ik vergeten. Terug naar de kuip is geen optie meer. Af dus die lifeline en goed vasthouden aan de preekstoel. Ik zit op m’n hurken op de teakhouten delen van de boegspriet. �e gaan op en neer boven de waterlijn. En neer betekent met deze golven dat we de waterlijn raken. Het lijntje zelf zit met een klik snel vast. Goed vasthouden, weer aanlijnen en terug. Nu nog een rif in het grootzeil. Ik zit me mentaal voor te bereiden in de kuip en even de stappen te doorlopen die ik zo bij de mast moet doen. “�e leggen er een dubbel rif in.” “Of zullen we de motor starten en het zeil helemaal weghalen?” vraagt �il?
Daar voel ik niets voor. Als je kunt zeilen, altijd zeilen. Met deze golven staat motoren gelijk aan vragen om ellende. Te weinig olie, te veel gerommel in de dieseltank. Bovendien begin je met zo’n motortje niets tegen deze golven en hebben we juist druk in het zeil nodig om stabiel te liggen. Zeilen weghalen kan altijd nog, maar dan moet er zoveel wind staan dat je kunt surfen op de mast. “Een dubbel rif gaan we doen!” De toon waarop ik het zeg laat weinig ruimte voor iets anders. Ik baal er zelf van dat het er zo uit komt, maar het is actietijd. En het moet snel, anders gaat de boel stuk. Val ontspannen, oog op haak aan loefzijde, val weer straktrekken. Achterlijk doorhalen en vastzetten. “Schoot aan!” Opbindtouwtjes vast, neerhouder aan. “Schoot vieren!” en met een nieuwe “Schoot aan” is het klaar. surft met een dubbel gereefd grootzeil. De koers is comfortabel, we varen de goede kant op en we doen 5 knopen. Het water komt alleen nog met bakken uit de lucht en is koud. M’n waterdichte korte broek is daar natuurlijk niet tegen bestand en ik heb er weer een natte boxershort bij. �el zoet water deze keer. Thijs houdt het roer, en ik ga binnen de schade inspecteren. De navigatielaptop heeft flink wat water over zich heen gekregen. Door het luik, en door de ventilatiepaddenstoel op de opbouw. Daar moeten we scherper op zijn, want die moet nog mee tot en met Melbourne. Het rode lampje van de Iridium Go! brandt, wat aangeeft dat er geen netwerkdekking is. Goed om te weten.
Kunnen we daarop vertrouwen als er een keer echt paniek is? De luiken zitten verder allemaal goed dicht en los van wat boeken die op de grond zijn gevallen, lijkt er niets gebeurd. Na drie kwartier neemt de wind af naar normale proporties. �il zoekt zijn bed op en Thijs en ik blijven alert. Voor het eerst sinds Biskaje heb ik weer mijn zeiljack aan. Niet tegen de regen, maar tegen de kou. Als het eenmaal licht is neemt �il de wacht weer over en val ik uitgeput op de kajuitbank in slaap. Als ik ’s middags onze track analyseer, dan zie ik dat
in
minder dan vier minuten van 5 naar 9,9 knopen snelheid ging. Ruim boven de rompsnelheid van deze stalen 40 voeter. Dat was het moment dat de wind ons overviel en in dezelfde tijd met 30 knopen toenam. Van 10 naar 40 knopen. Alle zeilen hebben wel een tik gehad. Bij de genua ligt de naad van het onderlijk open. Die kan ik zelf wel stikken zodra we aan wal zijn. Bij het nieuwe, op maat gemaakte grootzeil is het onderlijk uit de giek gekomen. De lijn die erin gestikt is, lijkt gewoon te dun. De bezaan heeft de grootste schade. De achterste RVS-leuver van het onderlijk is uit de giek gescheurd. Het vergt aluminium laswerk om herhaling te voorkomen. Voor nu zit het provisorisch met een touwtje vast, maar dit moet beter opgelost worden. Het is nog maar een dag of tien naar Recife, maar nog een paar maanden varen naar Melbourne….
foto:© Werner Toonk
advertentie
advertentie
video
Boot Düsseldorf
MEEST
COMPLEET Van alle watersporttentoonstellingen is
Boot Düsseldorf zonder twijfel de meest complete in aanbod. Je ziet daar de meeste schepen en spullen. Bereid je wel voor, want het is een immens grote beurs. Bezoek de Boot daarom met een plan. Wie doelgericht wil rondlopen, kan beter vooraf een keuze uit de hallen maken. Zeilers zetten koers naar Hal 15, met open
foto: © Messe Duesseldorf foto:© Messe Düsseldorf/Tillmann
boten en cats, en Hal 16 en 17 met kieljachten. Voor uitrusting, motoren, elektronica, zeilen, tuigage en toebehoren bezoek je Hal 10, 11 en 12. In Hal 13 en 14 vind je charters, scholen en dergelijke. In Hal 6 staan de superjachten. Op de beurs staan veel Nederlandse werven en leveranciers. Op de volgende pagina’s vind je een greep uit de tentoongestelde kieljachten…
Zaterdag 20 t/m zondag 28 januari Open van 10.00 t/m 18.00 uur
Messe Düsseldorf, Stockumer Kirchstraße 61, D-40474 Düsseldorf
Trein: met de ICE. www.nsinternational.nl Auto: het adres voor het navigatiesysteem is D-40474 Düsseldorf, Am Staad. Vanaf de parkeerterreinen rijden pendelbussen.
Toegangskaart online: €18,00 Aan de kassa: €24,00 INFO?
www.boot.de
Interactieve plattegrond
BOOT DUSSELDORF FOLDER DOWNLOAD
Dehler 34 Dehler viert het 30 jarig jubileum van hun bekendste model met een opvolger: de nieuwe Dehler 34, getekend door Judel & Vrolijk, heeft de vertrouwde kenmerken van een sportieve boot met een comfortabel interieur. 16/C18 Bavaria ziet toekomst in grotere jachten en komt met een nieuw vlaggenschip, de Bavaria C65. Een elegant en modern ontwerp met een forse tuigage en natuurlijk een enorme binnenruimte. 15/D41
Bavaria C65 FOLDER DOWNLOAD
Saona 47
Mocht je deze catamaran op de Hiswa te Water gemist hebben, krijg je nu een tweede kans dit ruimtewonder te bezoeken. De Saona 47 van Fountaine Pajot zit vol met nieuwe ideeĂŤn. 15/A42
BLIKVANGERS Met drie rompen lig je rustig op een woeilige ankerplaats en is er ruimte voor maar liefst vier ruime tweepersoons hutten plus twee kooien voor de bemanning. De trimaran Neel 51 lijkt veel groter dan 51 voet. 15/B37 De Focus 750 Performance is trailerbaar en kan zonder kraan te water worden gelaten. Ook de mast zet je er zelf makkelijk op. Met de kiel omhoog is de diepgang maar 50 centimeter, dus kom je bijna overal. 15/G57
FOLDER DOWNLOAD
Neel 51 FOLDER DOWNLOAD
Focus 750
Nieuw uit Friesland: de Pointer 22 van Jachtwerf Heeg. Deze allround boot is trailerbaar en heeft een ruime kuip en een kajuit met 4 slaapplaatsen. Bedoeld voor ultiem zeilplezier voor de hele familie. 15/E58 FOLDER DOWNLOAD
Pointer 22
BOOT DUSSELDORF FOLDER DOWNLOAD
Saffier Se37 De allernieuwste van Saffier, vers van de werf. De Saffier Se 37 Lounge is een dagzeiler waarop je ook prima kan overnachten. Bijzonder zijn de net achter de opbouw geplaatste stuurwielen en de lijnenvrije kuip. 15/B24 FOLDER DOWNLOAD
C-Yacht 1250 i FOLDER DOWNLOAD
Jeanneau SO 440
Toerzeilers op zoek naar een vertrouwde middenkuiper van Nederlandse bodem kunnen terecht bij C-Yacht. De werf showt de C-Yacht 12.50i. Op de stand liggen ook de tekeningen van de in ontwikkeling zijnde 42 en 47 voeters. 16/A37 De Jeanneau Sun Odyssey 440 heeft het al geschopt tot nominatie voor Europees Jacht van het Jaar 2018. Vernieuwend zijn de gangboorden die ter hoogte van de kuip lager liggen dan langs de kajuitopbouw. 16/B18
BLIKVANGERS Het importeurschap van Italia Yachts ging onlangs van Bach Yachting naar Roompot Marina Yacht Services. Deze nieuwe dealer laat de Italia 9.98 Club zien, de sportieve boot die we beschreven in Zilt 116. 16/A03 De ClubSwan 50 komt van de tekentafel van Juan Kouyoumdjian, en daarmee maakt Nautor Swan duidelijk dat het om snelheid draait. Fijne keus als je eenheidsklasse wilt zeilen op hoog niveau. 16/A58
FOLDER DOWNLOAD
Italia 9.98 Club FOLDER DOWNLOAD
ClubSwan 50
De Grand Soleil 34 Performance is een waardige opvolger van de in de jaren 80 zeer populaire 34 voeter. De sportieve racer is geoptimaliseerd voor varen in ORC en IRC klasses, maar er kan ook lekker mee getoerd worden. 16/C21 FOLDER DOWNLOAD
Grand Soleil 34
BOOT DUSSELDORF FOLDER DOWNLOAD
Domani S28 Over het testmodel van de Domani S28 schreven we uitgebreid in Zilt 138. Na een seizoen zeilen zou de definitieve versie van deze sportieve dagzeiler bepaald worden. Die versie is gelukkig net op tijd af voor de beurs. 15/B60 FOLDER DOWNLOAD
Amel 50 FOLDER DOWNLOAD
J/112E
De Franse werf Amel kreeg veel vragen om een kleiner model te maken, en dat werd de nieuwe Amel 50. Met 15 meter nog steeds een forse boot, die vooral zeilers zal aanspreken die lange tochten op zee in de planning hebben. 16/B58 Onlangs werd bekend dat Messink Yachting de nieuwe importeur is voor J-boats in de Benelux. Zij komen met de J/112E naar DĂźsseldorf, de middenmaat van de serie sportieve cruisers naar ontwerp van Johnstone. 15/B21
BLIKVANGERS Robertson and Caine is Zuid Afrika’s grootste botenbouwer. De door Simonis Voogd getekende Leopard 45 catamaran valt op door het zonnedak, dat ook aan de voorkant van de opbouw doorloopt. 15/G21 Als je een grote ligplaats aan de Middellandse Zee op te vullen hebt, is de Solaris 68 het bekijken waard. Pure luxe met een strakke Italiaanse styling en een forse tuigage maken dit een imposante boot. 16/A18
FOLDER DOWNLOAD
Leopard 45 FOLDER DOWNLOAD
Solaris 68
Puur zeilplezier, daar draait het om bij X-Yachts. Het nieuwste model, de X4⁹, is 15 meter lang en straalt klasse en kwaliteit uit. In het achterschip is plaats gevonden voor een bijboot-garage. 16/D21 FOLDER DOWNLOAD
X4⁹
BOOT DUSSELDORF FOLDER DOWNLOAD
Hanse 348 De nieuwe Hanse 348 heeft alle kenmerken van de grotere Hanse’s, inclusief de grote dakramen die voor veel licht onderdeks zorgen en het ‘easy sailing concept’, waardoor de boot makkelijk alleen te varen is. 15/A43 FOLDER DOWNLOAD
Beneteau Oceanis 51.1 FOLDER DOWNLOAD
Far East 19
Beneteau presenteert het eerste model van de nieuwe Oceanis-lijn. De Beneteau Oceanis 51.1 heeft een nieuwe tulpvormige rompvorm, wat voor nog meer ruimte onderdeks moet zorgen. 16/B42 Far East komt met een splinternieuw model naar Boot, de FarEast 19. Deze sportieve zeiler is volgens de importeur ook zeer geschikt voor gebruik door zeilscholen en de prijs is van een bereikbaar niveau. 15/E40
BLIKVANGERS Voor de liefhebbers van Scandinavische degelijkheid komt Najad met een nieuw model. De Najad 395 AC heeft een achterkuip met dubbel stuurwiel. De beugel over de kuip is een optie. 16/C38 De werf werkt keihard om de nieuwe Wauquiez 42 Pilot Saloon op tijd af te hebben voor de bootshow. Dit model is de kleinste uit de serie, en ook hier lijkt het integreren van het dekhuis goed gelukt. 16/A57
FOLDER DOWNLOAD
Najad 395 FOLDER DOWNLOAD
Wauquiez 42PS
Dufour toont bijna zijn complete range. De Dufour Grand Large 412 is een voorbeeld uit de GL serie, waar comfort net zo belangrijk is als lekker zeilen. De 41 voeter lijkt evenveel ruimte te hebben als een meter langere boot. 16/B37 FOLDER DOWNLOAD
Dufour 412 Grand Large
BOOT DUSSELDORF FOLDER DOWNLOAD
Elan GT5 De Gran Turismo lijn van Elan staat voor luxe en comfort. Uit deze serie voeren we de Elan GT5 op de Adriatische Zee. (zie Zilt 135) Om deze boot te bekijken hoef je nu veel minder ver te rijden dan Slovenie. 16/D41 FOLDER DOWNLOAD
Hallberg Rassy 340 FOLDER DOWNLOAD
Contest 42CS
Hallberg Rassy blijft de kleinere modellen evenveel aandacht geven als de joekels. De HR340 is een primeur in DĂźsseldorf. Een dubbele stuurstand en opklapbaar zwemplatform horen tot de mogelijkheden. 15/A54 Nederlandse kwaliteit kan in Duitsland altijd op veel belangstelling rekenen. Contest toont naast de 57CS het kleinste model, de Contest 42CS. De werf komt graag tegemoet aan speciale wensen van de klant. 16/C54
BLIKVANGERS De mallen van de Winner 8 en 9 zijn van Enkhuizen naar Duitsland verhuisd en daar zijn deze modelen weer in productie genomen door Nordic Yachting. De eerste Winner 9 uit Duitsland heeft ramen in de romp gekregen. 16/D72
Winner 9
De Aira 22 is een nieuwe open zeilboot, met moderne lijnen, goede zeileigenschappen en veel comfort. Bouwer Jos Snijders Blok staat met twee versies van dit Simonis-Voogd ontwerp op de beurs. 15/D50 Aira Dat de Azuree 41 een bijzondere boot is constateerde we al bij de vaarimpressie voor Zilt 140. In DĂźsseldorf heb je nu de kans deze fijn zeilende 41 voeter met Turkse wortels zelf te bekijken. 16/D57 D58 FOLDER DOWNLOAD
Azuree 41
foto:©Matt Knighton / Abu Dhabi Ocean Racing / Volvo Ocean Race
Voordekkers in de Volvo Ocean Race
VITALE ROL Voorzeilen aanslaan. Dat lijkt in eerste instantie de ogenschijnlijk simpele taak van de voordekker. Het is veelomvattender dan dat, zeker in de Volvo Ocean Race. De voordekker is – behalve een superfitte atleet – een strateeg die voortdurend vooruitdenkt, anticipeert en overlegt. Zijn domein is een smalle, natte, gladde, dansende werkvloer. Ervaringsdeskundige Gerd Jan Poortman vertelt er meer over.
D
rie Volvo Ocean Races heeft Gerd Jan achter de rug. Deze editie vaart hij niet mee, maar is nu ambassadeur
finishplaats
voor
Scheveningen.
de “Een
voordekker moet ten eerste de technische kennis hebben van het zetten en strijken van zeilen. Hij moet weten wat hij doet. En ten tweede: hij moet een zeilwissel goed kunnen plannen en managen. Dat betekent: overleg voeren met de rest van de bemanning over wat er moet gebeuren en hoe dat in zijn werk gaat. De trimmers moeten bijvoorbeeld weten of de schoten binnen of buiten de reling worden gevoerd. De voordekker moet blindelings weten welk val hij nodig heeft, en welke daarna. Een zeilwissel moet zo verlopen dat de boot niet of nauwelijks snelheid verliest.”
INZICHT Het komt dus niet alleen aan op kracht. Volgens Gerd Jan is een goede voordekker iemand die vooruitdenkt, inzicht heeft, inspeelt op veranderende omstandigheden en op tijd zeilwissels voorbereidt. Tegelijkertijd is hij als een coach voortdurend in contact met de anderen aan boord. “Op de Brunel had ik voortdurend overleg met de navigator en de watchcaptain. Dat was echt een samenspel. De navigator bepaalt de strategie en zet de koers uit, aan de hand van de binnenkomende weerberichten. Het kan bijvoorbeeld lonen om lager te gaan varen, zodat de Code Zero kan worden gezet en je 3 knoop sneller vaart. Ondanks de extra mijlen die je dan zeilt, betekent dat toch winst. Als voordekker moet je klaar zijn voordat die call voor een zeilwissel komt.”
CROSSOVER-SHEET Cruciaal in het overleg: de crossover-sheet. Dat is een matrix met windsnelheid en windhoeken van 0 tot 180 graden, waarin zichtbaar wordt in welk gebied een zeil het meest effectief presteert. Daaruit wordt duidelijk onder welke omstandigheden welke zeilvoering optimaal is. Al ben je er dan nog niet. Gerd Jan: “Je hebt onderweg natuurlijk met veel meer factoren te maken, zoals golven en zeecondities. In windstiltes kan het gebeuren dat op zeeniveau geen wind is, maar bovenin de mast toch 10 knoop wind. Je hebt ook te maken met ‘winddikte’. In de Zuidelijk Oceaan – de etappe die de boten nu varen – zit er veel vocht in de lucht en is de luchtdichtheid hoger. 30 knopen wind geeft daar veel meer druk dan op hogere breedten.
foto’s:© Stefan Coppers/Team Brunel/Volvo Ocean Race
Dat alles moet je goed kunnen inschatten.”
DENKFOUT Gerd Jan weet uit ervaring hoe het gruwelijk kan misgaan op het voordek. “We waren met de ABN Amro ’s nachts uit het roer gelopen en hadden zoveel water aan dek gekregen dat de scepters krom waren. Ik wilde de schade op het voordek inspecteren en besloot dat kruipend te doen, omdat ik dacht dat dat veiliger was. Een denkfout, want ik vormde zo een groter oppervlak dan wanneer ik had gestaan. Ik werd gepakt door een golf en tegen een van de steekzwaarden aangesmeten. Gevolg: een wervelfactuur, een gebroken stuitbeen en oogletsel…”
VOORBEREIDEN Hij vervolgt: “Eigenlijk wil je maar zo kort mogelijk op dat voordek werken. Daarom bereid je een zeilwissel achterop tot in detail voor met je maten. Zodra het kan, ren je met een man of drie naar voren om de wissel uit te voordek nog moet gaan nadenken wat er moet gebeuren.” Over het communiceren vanaf het voordek zegt hij : “Als je het plan goed voorbereidt, hoef je weinig te communiceren tijdens de wissel. Verder maak ik vooral gebruik van handgebaren. En in het donker gebruik ik daarvoor een lampje.”
foto:©Ian Roman/Volvo Ocean Race
voeren. Je moet altijd voorkomen dat je op dat
foto:© Matt Knighton/VOR foto:© James Blake/VOR
foto:© Amery Ross/VOR foto:©Ian Roman/VOR
HAVENRACES Het werk van de voordekker mag dan op volle zee veeleisend zijn, tijdens de havenraces komt daar nog de extra dimensie van de wedstrijdbaan bij. Gerd Jan: “Het is een voordeel dat ik zelf veel wedstrijden gezeild heb en de regels ken. Daardoor kan ik de wedstrijd ‘lezen’ en situaties goed inschatten.” In de harde wereld van de topsport krijgen schipper en navigator de meeste aandacht. Het relaas van Gerd Jan maakt duidelijk dat de voordekkers een veel vitalere rol spelen aan boord dan menigeen denkt.
foto:© Amery Ross/Team Alvamedic/Volvo Ocean Race
INDEWIND De bekende multihullontwerper Ian Farrier is overleden. De in Nieuw-Zeeland geboren Farrier raakte al op jonge leeftijd onder de indruk van de vaareigenschappen van meerrompers. In het begin van de jaren zeventig ontwikkelde hij als eerste een systeem waarbij de rompen van een trimaran konden worden ingeklapt. Met als groot voordeel dat zo'n boot gemakkelijker kon worden getransporteerd en minder ruimte in de haven innam. Tien jaar later begon Farrier de Corsair werf waarvan vooral de F-27 tri een groot succes werd. In 2000 verliet Farrier Corsair om als Farrier Marine verder te gaan. En ook daar bleef Farrier verrassen met innovatieve ontwerpen. Nog maar kort geleden toonde hij een draagvleugelversie van de F22. Ian Farrier is 70 jaar oud geworden.
De Corsair F31UV Brainwave. Een van de Farrier ontwerpen in Nederland. fotoŠ Robert de Vries.
Suzanne van der Veeken stak drie keer de oceaan over als opstapper. Ze beschrijft in een kloek Engelstalig boek hoe je dat aanpakt. De titel luidt: Ocean Nomad: the Complete Atlantic Sailing Crew guide – Catch a Ride & Contribute to a Healthier Ocean. Ze geeft praktische adviezen over hoe je de juiste boot en schipper vindt, over de voorbereiding en wat je moet inpakken, uitzoeken en regelen. Ook heeft ze oog voor de milieuproblematiek en legt daarbij vooral de nadruk op wat we kunnen doen. Het boek is uitgegeven door BigBusinessPublishers. Prijs: € 30. www.oceannomad.co
De 52-jarige Fransman Yves Le Blevec vertrok eind november uit la Trinitésur-Mer voor een recordpoging ‘the wrong way round’: van oost naar west rond de wereld, tegen de heersende winden in. Hij zeilde met een 100 voets trimaran met nieuw tuig. Op 15 december ging het mis: vlak nadat hij Kaap Hoorn had gerond, kapseisde zijn tri Actual, in stormachtige omstandigheden. Le Blevec is door een helicopter van de Chileense kustwacht van boord gehaald. Of ook de boot gered kan worden is nog niet duidelijk. Het record blijft dus nog even op 122 dagen staan. www.teamactual.eu
foto:Š James Blake/Volvo Ocean Race
INDEWIND
In de derde etappe, van Kaapstad naar Melbourne, heeft de boot van Team Akzo schade opgelopen. In 35 tot 40 knopen wind en ruwe zee gijpte de 65-voeter en daarbij kwam een deel van de mastrails los. Ook braken een paar zeillatten. Voordekker Brad Farrand werd de mast in gehesen om de schade te inspecteren. De bemanning wist het grootzeil te strijken en reparaties uit te voeren. Ook Team Brunel kwam niet ongeschonden uit deze etappe door de Zuidelijke Oceaan. De Britse zeilster Annie Lush liep een rugblessure op. Ze stond met Peter Burling aan de achterste grinder toen beiden door een breker werden meegesleurd. Lush belandde tegen de hekreling; Burling kwam met de schrik vrij.
advertentie
INDEWIND In 1968 startte de legendarische Golden Globe Challenge. De eerste solorace rond de wereld. Robin Knox Johnston won met zijn Suhaili, in 313 dagen. Op zondag 1 juli 2018 start de jubileum-editie 50 jaar na dato vanuit Les Sables d’Olonne. Het startschot wordt gegeven vanaf de gerestaureerde Suhaili door Knox Johnston himself. Aan de race doet onze landgenoot Mark Slats mee met een Rustler 36. De deelnemers moeten in authentieke jachten zeilen, met dito apparatuur. De Golden Globe werd ook bekend door de fraude en uiteindelijke verdwijning van deelnemer Donald Crowhurst. Hierover is een nieuwe film gemaakt, The Mercy getiteld, met Rachel Weisz en Colin Firth in de hoofdrollen. Binnenkort meer hierover in Zilt. Bekijk de trailer.
www.goldengloberace.com
Een app die vlak voor de start van olympische zeil- en surfwedstrijden in 2020 in Japan voor de Nederlandse deelnemers de meest gunstige koers en route berekent. Voor dit idee heeft het Sailing Innovation Centre (SIC) in Scheveningen de Nationale Sportinnovator Prijs 2017 gekregen. Het SIC gaat samen met de TU Delft, ingenieursbureau FlowMotion, Svasek en het Watersportverbond de app nu realiseren. www.sailinginnovationcentre.nl
Peter en Monique Baerts zijn met hun kinderen Sjoerd (18) en Femmie (13) onderweg. Ze begonnen met hun Island Packet 485 De Liefde eind november aan de oversteek naar Suriname. Vanwege gezondheidsproblemen maakten ze een tussenstop op de Kaapverdische Eilanden, in Praia op Santiago. Daar werden zij ’s nachts op de ankerplaats het slachtoffer van een gewapende overval. Twee indringers mishandelden Paul en Monique, roofden geld en waardevolle spullen, om vervolgens naar de kant zwemmen. De Liefde-bemanning ging ankerop om naar Mindelo te varen. Volgens Peter zijn er op de Kaapverden de afgelopen weken meerdere incidenten geweest; ook in Mindelo zijn inbraken gemeld. Begin december begon De Liefde opnieuw aan de oversteek naar Suriname. https://sydeliefde.blogspot.nl/
Tot en met 1 juli 2018 is in Het Scheepvaartmuseum in Amsterdam de tentoonstelling 'Gamechangers maritieme innovaties' te zien. Een tentoonstelling over aansprekende innovaties uit de Nederlandse maritieme geschiedenis. Gedurende de looptijd van de tentoonstelling organiseert Het Scheepvaartmuseum tevens maandelijks terugkerende themaweekenden. www.scheepvaartmuseum.nl
ADVERTENTIE
WEERKAARTEN
ROUTERING ROUTEPLANNING SOFTWARE
GRIBFILES
en nog veel meer over het weer…
METEO CURSUSSEN door HENK HUIZINGA
ADVERTENTIE
BOMARINE
Zwaan Sails
innovative sailing solutions
● Jachtzeilen ● Canvas werk ● Sprayhoods ● Reparaties
variabele spoed is altijd goed! AUTOPROP
download de brochure
LELYSTAD 0320 - 231437
Handboek voor toer- en wedstrijdzeilers door Henk Huizinga BESTEL HIER
INDEWIND 1
Zeilgekke Australiërs gaan op tweede kerstdag niet naar de meubelboulevard, maar kiezen massaal zee in de Rolex Sydney-Hobart. Een klassieker van 628 mijl, sinds 1945, georganiseerd door de Cruising Yacht Club Australia en de Royal Yacht Club Tasmania. Deze 73e editie telt een startveld van 107 jachten, met deelnemers uit 30 landen. Voor de fanaten telt alleen line honours. Daarvoor worden speciale ontwerpen gebouwd, zoals de maxi’s Wild Oats, Perpetual Loyal en Comanche. Niet alle racers zijn 100 voet plus; of de foto zien we een Elliot 44, de Veloce.
foto: © Daniel Forster/Rolex
www.rolexsydneyhobart.com
INDEWIND Brons en een schat aan ervaring. Daarmee foto: Š Jesus Renedo/SE/WS
keerde de Nederlandse jeugdselectie terug van de Jeugdwereldkampioenschappen in China, medio december. De negen
Nederlandse
talenten
zijn:
Bjarne
Bouwer/Eliott Savelon (Nacra 15), Lars Postma/Pim Schep (29er), Ismene Usman/Svea Karsenbarg: (29er), Annabelle Westerhof (Laser Radial), Stijn Paardekooper (Laser Radial) en Sil Hoekstra, die brons veroverde in de RS:X. www.watersporters.nl
Het is altijd prettig om geestverwanten te treffen. Zeker als die eenzelfde boot hebben. Daarom zie je steevast verenigingen van eigenaren ontstaan. Zo werd op 20 april 2005 de Nederlandse Hanseclub opgericht. Doel: het beleggen van bijeenkomsten, het organiseren van zeilevenementen en versterken van contacten tussen de leden. Ook in 2018 is er weer een volle activiteitenkalender, met als hoogtepunten een tweedaags evenement op het Markermeer begin juni en een evenement op 31 augustus/2 september. Dat wordt voor het eerst in Zuid-Nederland gehouden. Nieuwe leden zijn van harte welkom. www.hanseclub.nl
foto: © Kolibri Werf
Bij de Kolibri werf in Stompwijk stond de afgelopen weken een bijzonder ‘vaartuig’ op stapel: de replica van de door Simon Stevin ontworpen zeilwagen uit 1601. De replica wordt gemaakt om in 2018 het 200-jarig bestaan van Scheveningen en het Wereldkampioenschap Zeezeilen luister bij te zetten. “Je moet omschakelen in het werk en denken als een Middeleeuwer”, zegt jachtbouwer Pim van den Brink, “ik heb houtverbindingen gemaakt en die vastgezet met eikenhouten pennen, die op hun beurt weer met een wig zijn gefixeerd.” De bij Kolibri gebouwde eikenhouten basis meet ongeveer 6 x 2,50 meter en wordt bij een MBO in Den Haag door scholieren afgebouwd. www.kolibri-jachtbouw.nl - www.offshoresailingworlds2018.com
foto Š Bemanning Heavy Metal
FOTO’S EN TEKST YVONNE GEURTS
HOLLANDSE ZUINIGHEID
ANGSTIGE MOMENTEN OP SPAANSE ANKERPLEK
Yvonne en Koen zijn met hun Heavy Metal, een stalen Van de Stadt Zeehond, onderweg. Een wereldomzeiling is het doel. Eenmaal aan het reizen is het budget niet onbeperkt en moeten zij steeds financiële keuzes maken. En soms leiden die tot onaangename verrassingen…
N
a een dag ontspannen voor de wind cruisen en een slapeloze nacht door onaangename golven en deining, komen we aan in La Caleta de Velez, Zuid-Spanje. De ankerplek blijkt weinig beschut en deint en deint. De Heavy Metal wiebelt, rolt en schommelt. Na een uurtje
rusteloos rusten bekijken we de opties om hier weg te komen. De komende twee dagen ziet de wind er niet gunstig uit. Dan morgenochtend maar naar de naastgelegen jachthaven. Koen vindt het niet nodig, maar ik ben het gehobbel zat. Het havengeld bedraagt 'slechts' 32 euro per nacht. We hebben al sinds Sicilië niet meer in een jachthaven gelegen en hebben nog Italiaanse prijzen in ons hoofd van zo'n 70 euro.
BLIJVEN LIGGEN In de nacht die volgt is er geen wind en de deining valt mee. Weer stukken fitter zitten we vrolijk aan het ontbijt. Het is windstil, de zee is vlak en bijna rimpelloos, een lange deining zorgt voor rust aan boord. Vandaag pakken we de bus naar de grotten in Nerja. Maar eerst de jachthaven in. Of toch niet? "Als het zo blijft is het allemaal goed te doen, hè?", zeg ik tegen Koen. Hij beaamt dat en kijkt nog eens naar de windvoorspelling voor vanmiddag. "Ik denk dat het hier langs de kust wel zal meevallen met die harde wind, die is vooral midden op zee. Bovendien gaat de wind rond 17.00 uur weer liggen." "Oké, maar de golven zullen wel stukken hoger worden”, zeg ik, “de westenwind van ruim 25 knopen, die vanuit de Straat van Gibraltar de Middellandse Zee op wordt geblazen, kan voor veel opbouw zorgen.” We liggen hier echter in een soort kom die enigszins beschut is tegen westelijke stroming, dus het kan ook meevallen. "Zullen we dan toch maar blijven liggen?", vraagt Koen. En dan neemt het Zeeuws meisje het van dit Brabants meisje over. Mijn Hollandse zuinigheid, onze budgettering voor het komende jaar, de satijnen zee en blauwe lucht én het feit dat het een uitdaging is om zo lang mogelijk niet in een haven te overnachten maakt dat ik overstag ga. We blijven liggen...
foto Š Bemanning Heavy Metal
ZICHT OP ZEE En dus roeien we na het ontbijt in onze bijboot Veertje naar het strand en pakken de bus naar Nerja. De grotten bevatten complete balzalen met honderden stalagmieten en stalagtieten. Sommige meer dan 30 meter hoog. Kunstwerken van de natuur, een kunstschat van moeder aarde. Nog enigszins in vervoering komen we weer buiten, waar we wachten op de bus voor de terugreis en een blik op de zee werpen. Veel schuimkoppen en een zilte mist beperken het zicht enigszins. Eenmaal in de bus, rijdend over de kustweg, gunt een doorkijkje ons zo nu en dan zicht op strand en zee. Verdomd hoge golven met overslaande koppen slaan kapot op het strand. We kijken elkaar aan. "We zijn nog niet in La Caleta...", zegt Koen om mij gerust te stellen. Bij elk zicht op de zee wordt de steen in mijn maag zwaarder.
RONDSPOKEN IN GOLVEN Eindelijk bereikt de bus La Caleta. Als we door een straatje de strekdam zien waar de Heavy Metal vlakbij zou moeten liggen, slaat de schrik ons beiden om het hart. Geen mast te zien... Wel strandgasten die naar zee staan te wijzen. Als we de hoek om komen zien we de Heavy Metal rondspoken in de golven. Pfff, ankerplaats een beetje verkeerd ingeschat. Onze dame wordt hoog opgetild, duikt dan weer met de neus diep in zee. Soms wordt ze op haar zij geduwd en belemmeren de hoge golven ons het zicht op de romp. De ankerketting staat strak. Klap na klap wordt door Dr. Snuggles, zoals we onze snubber noemen, opgevangen. Ons huis, ons hele hebben en houden is overgeleverd aan de grillen van de zee en de wind en aan ons enige houvast: het anker. Wij staan verschrikt en beteuterd op het strand naast ons Veertje. Naar de Heavy Metal roeien is geen optie. De strandwacht komt voorbij lopen. Koen vraagt hem of het mogelijk is om naar de boot te zwemmen. "No way!", er
foto Š Bemanning Heavy Metal
kan en mag niet worden gezwommen.
Met hangende schouders gaan we op de rand van ons Veertje zitten. Staren naar onze boot, zo dichtbij en toch zo ver weg. Ik maak me nog niet eens zoveel zorgen over het geschud en gegooi van de boot. Dat overleeft ze wel. Maar de klappen op de ankerketting, verzwaard met ankergewicht, zijn enorm. Houdt ons anker het? Wat als de ankerketting het begeeft?
REDDINGSPLAN Koen bedenkt een reddingsplan. "Als de wind en golven iets gaan liggen zwem ik naar de HM. Ik bind het luchtkussen dat onder het bankje van de bijboot zit vast aan mijn middel als drijver. Aan boord gekomen bind ik alle drijvende lijnen aan elkaar (we schatten in zo'n 200 meter aan boord te hebben), met aan het eind de reddingsboei. Daarmee laat ik me dan weer terugdrijven naar het strand en kom ik jou ophalen." Ik vind het een meesterlijk bedacht plan, behoudens het 'ik zwem naar de HM'. Ik verwacht namelijk niet dat de rollende, overslaande golven snel minder zullen worden. We wachten en staren en wachten en doen ons best optimistisch te blijven, wat aardig lukt. Met een flauwe glimlach concluderen we dat de beslissing van vanochtend toch echt een hele verkeerde was...
‘IK GA!’ Na drie lange uren, terwijl de meeste badgasten en de strandwacht het strand hebben verlaten, vindt Koen het welletjes. "Ik ga!" Hij duikt de golven in en zwemt krachtig maar beheerst om niet direct uitgeput te raken en zijn krachten te verdelen. Na 50 meter draait hij om en zwemt terug. "Sleutel vergeten!" Oké, nieuwe poging. Ik sta gespannen op het strand te kijken. Iedere voorbijganger spreekt me vriendelijk in het Spaans aan en lacht me bemoedigend toe.
Ik zie hoe Koen de Heavy Metal bereikt en aan boord weet te klimmen. Hij haalt lijnen uit de bakskist. Uiteindelijk gooit hij alles overboord, doet zijn flippers aan, pakt de reddingsboei en komt terug zwemmen om mij te redden. Een vlotte, jonge Duitse moeder heeft samen met haar zoontje de grootste lol in de rollende golven. Het stemt mij ook een beetje vrolijk. Koen is met de golven mee snel weer op het strand. Ik doe de rugzak om en we dragen de bijboot naar de branding. Eén, twee, hup, Veertje over de branding tillen en roeien. Één, twee, hup, Veertje vol met water en alles zeiknat. We zijn precies ín een schuimende golf terecht gekomen! Gelukkig zit onze telefoon in een afsluitbaar plastic zakje in de rugzak en is onze fotocamera waterdicht.
WEER AAN BOORD De Duitse moeder schiet te hulp. Bootje omkiepen en tweede kans. Ik ga in de bijboot zitten en Koen en de Duitse vrouw duwen mij over de eerste golf. En dan zet ik het op een roeien. Ik roei als een dolle, zo hard dat Koen mij zwemmend niet kan bijhouden. Slow down. Koen kan zich vastgrijpen en duwt al zwemmend, terwijl ik blijf roeien. Na een paar minuten kunnen we de drijflijn oppakken en trekken we ons naar de Heavy Metal. We klimmen op de heftig rollende en tollende boot, binden Veertje goed vast, halen al onze spullen en de lijnen aan boord. Het is inmiddels donker, maar bloedheet, de wind lijkt een föhn. Beduusd en vermoeid zitten we in de kuip. We hebben al die tijd niets gegeten. Koken is nu geen optie en echte honger is er niet, want de spanning zit nog steeds in onze lijven. Chips en wafelkoeken dan maar. Hiervan snaaiend kijken we elkaar aan: en nu? De haven in durven we niet goed met deze harde wind, blijven liggen is ook geen goed idee. Varen dan maar? De wind is nu nog west, maar draait rond 1.00 uur vannacht naar oost. Dat is gunstig. Goed, varen wordt het…
foto Š Bemanning Heavy Metal
Een dag later kijken we in de jachthaven van Marbella met uitgerust lijf en frisse geest terug op een spannend etmaal. Ook dit hoort bij ons zwervende leven. Het is lang niet altijd vakantie. Het is een belevenis, soms puur genieten, soms hard werken, vaak goed bezig, soms onjuiste beslissingen. We evalueren en leren. En gaan weer verder...
foto:©Jean-Marie Liot/ALEA/MACIF
42 16 40 35
ALLEEN ROND DE WERELD IN
dagen
uur
minuten sec
In niet meer tijd dan waar gewone zeilstervelingen slechts een paar weken extra vakantie voor moeten opnemen, zeilde Francois Gabart rond de wereld. Na 42 dagen en een beetje meerde de Fransman zijn enorme trimaran weer af in Brest, dezelfde haven als waaruit hij begin november vertrok. En daarmee verpulverde hij het pas een jaar oude record van zijn landgenoot Thomas Coville. Een reconstructie van een van de meest opmerkelijke zeezeilprestaties ooit‌
W
ie de dagelijkse beelden op de Macif website heeft gevolgd, kon gemakkelijk denken dat François Gabart bezig was aan een trainingstochtje vanuit zijn thuishaven Brest. Niets was echter minder waar. De jonge Fransman mag dan soms wat flegmatiek overkomen, in
werkelijkheid zijn weinigen zo gedreven, perfectionistisch en goed voorbereid als hij. Zo was het in het Figaro-circuit, de kraamkamer van alle Franse oceaanzeilers, zo was het op de Open 60 waarmee hij de Vendee Globe won en zo was het nu op de 30 meter lange trimaran waarmee hij als snelste rond de wereld zeilde. Een record dat zijn landgenoot Thomas Coville, na talloze vruchteloze pogingen, pas vorig jaar stelde op een vlijmscherpe 49 dagen.
VROEG VERTROKKEN Gabart vertrekt opvallend vroeg in het seizoen dat daar voor staat. Waar de meeste recordpogingen bestaan uit eindeloos wachten op het juiste weervenster, besluit hij al op 4 november te vertrekken met een allesbehalve optimaal weerscenario voor de boeg. Als in de buurt van de evenaar blijkt dat het niets wordt, zo redeneerde hij, is het nog altijd vroeg genoeg in het seizoen om terug te kunnen keren voor een tweede poging. Na een paar snelle eerste dagen waarbij het log nauwelijks onder de 30 knopen komt, lijkt het rond de evenaar inderdaad mis te gaan. De trimaran is door variabele wind niet alleen ongebruikelijk ver naar het westen gedwongen, het heeft er ook voor gezorgd achterstand van 140 mijl. ‘Gewoon doorgaan’ adviseert weer- en routeringsexpert Jean Yves Bernot echter. De man die Gabart adviseert vanaf de wal, krijgt snel gelijk. Na slechts een dag op het zuidelijk halfrond wordt de achterstand omgebogen in een voorsprong. Gabart en zijn team zien dat als een bevestiging dat de boot, Macif is de eerste langeafstands multihull met draagvleugels, zelfs onder minder optimale omstandigheden sneller is dan Coville's Sodebo.
foto’s:©Vincent Curutchet /ALEA
dat zijn aanvankelijk voorsprong op het schema van Coville is omgezet in een
foto:©Jean-Marie Liot/ALEA/MACIF
de week die volgt zijn de bewijzen voor die I naanname niet moeilijk te vinden. Minder dan 12 dagen na vertrek zeilt Macif met twee dagen voorsprong de Indische Oceaan binnen. Onderweg is terloops ook het etmaal record voor solozeilers gesneuveld. In 24 uur legt Gabart 851 mijl af met een onwaarschijnlijk gemiddelde van 25,46 knoop. De Indische Oceaan doet er echter alles aan om zijn slechte reputatie waar te maken. Een constante stoet van zware depressies dwingt Gabart om een flinke slag naar het zuiden en weer terug te maken. Het gevolg van die extra mijlen blijft niet uit. Als bij Kaap Leeuwin de tussenbalans wordt opgemaakt, is anderhalve dag van de voorsprong verloren gegaan. En onderweg naar de breedte van NieuwZeeland wordt het er niet beter op wanneer Macif nog eens acht uur verliest op zijn virtuele tegenstander.
OVER DE STILLE OCEAAN IN EEN WEEK Eenmaal in de Stille Oceaan keren de kansen. De condities zijn gunstig genoeg om Macif dagen achtereen op zijn vleugels te houden. Snelheden van 35 knopen zijn eerder regel dan uitzondering met als resultaat dat de voorsprong bij Kaap Hoorn weer een comfortabele 2 dagen en 8 uur bedraagt. Voor de afstand tussen Australie en de zuidpunt van Zuid-Amerika heeft Gabart niet meer dan zeveneneenhalve dag nodig gehad.
SOLO ROND DE WERELD RECORD
Met dank aan VPLP Design voor het aan Zilt ter beschikking stellen van deze illustratie. VPLP is de ontwerper van Macif en 4 andere recordmultihulls in dit overzicht. www.vplp.fr
Deze illustratie laat niet alleen zien hoe bijzonder de prestatie van Francois Gabart is, maar ook hoe spectaculair het solo rond-de wereld-record zich in slechts drie decennia ontwikkelde. De posities in de kaart laten zien waar de vorige recordhouders waren na dezelfde 42 dagen die Gabart nodig had om
illustratie © VPLP / tekeningen boten © François Chevallier
de finish te bereiken. Vorig jaar was Thomas Coville toen net weer de evenaar gepasseerd. Zijn voorganger Francis Joyon had na dezelfde tijd op zee Kaap Hoorn net achter zich gelaten. Terwijl Olivier de Kersauson 28 jaar geleden pas halverwege de Indische Oceaan was, en nog 83 dagen te gaan had…
terug in de Atlantische Oceaan is het E enmaal nog te vroeg om de champagne al koud te zetten. Ook Gabard weet immers dat menig recordpoging sneuvelde op de verradelijke terugweg naar de evenaar. Maar net als op de heenweg is de Zuid Atlantic hem weer gunstig gezind. Minder dan zeven dagen na het passeren van Kaap Hoorn zeilt hij over de evenaar. Vrijwel zonder snelheidsverlies passeert Macif de doldrums, op weg naar het laatste grote obstakel; het Azoren hoog. Maar Gabart is niet meer te stoppen. Geholpen door een gunstige passaatwind bereikt hij al binnen enkele dagen het punt waar hij definitief rechtsaf kan slaan voor het laatste rechte eind naar de finischlijn tussen Brest en Start Point. Even lijkt het erop dat het venijn toch echt in de staart zit, maar de voorsprong is dan al zo groot dat een windarme uitloper van het hoog al lang geen roet meer in het eten kan gooien.
In de vroege uren van zondag 17 december zeilt François Gabart over dezelfde lijn als waarover hij 42 dagen, 16 uur en 40 minuten eerder is gestart. Het log van Macif heeft in die zes weken 27859.7 mijl geteld met een gemiddelde snelheid van 27.2 mijl. Coville's record is met bijna zesenhalve dag scherper gesteld.
foto:ŠYvan Zedda/ALEA/MACIF
GEMIDDELD 27,2 KNOOP
foto © Michiel Scholtes
ELF JAAR RESTAUREREN… GAFFELKOTTER VAN ONDERGANG GERED Aan de Engelse oostkust vind je nog van die karakteristieke locaties waar de maritieme historie tastbaar is. Van die verrukkelijke rondsnuffelplekken. Michiel Scholtes stuitte in Woodbridge op een bijzonder restauratieproject…
FOTO’S EN TEKST MICHIEL SCHOLTES
W
oodbridge, een stadje aan de Deben, 8 mijl van de beruchte monding bij Felixstowe Ferry, heeft de lome sfeer van een plek die mag rusten na een bewogen geschiedenis. Ooit bouwden scheepswerven hier grote houten zeegaande
schepen en bij laagwater lag de modder voor de kade vol kustvaarders die kar voor kar werden volgestort met akkerbouwproducten van de streek. Of met meel, gemalen door de watermolen die er nu, na bijna te zijn vergaan, als museum iets meegeeft van de bedrijvigheid van toen. Het waterbekken dat bij hoogwater door een keersluisje volstroomde en de energie leverde voor de watermolen, is nu een bescheiden jachthaven: Tide Mill Marina, de enige jachthaven aan de Deben waarin je bij laagwater achter een drempel blijft drijven.
‘LITTLE SHIP OF DUNKIRK’ Aan het bekken staan jachten op de kant. De meeste voor onderhoud, sommige om te sterven. Eén echter, verscholen in een tent, lacht je toe met fris roomwit schilderwerk, glanzend gelakte accenten en brandschoon verzinkt beslag: de Cachalot. Je zou er zo aan voorbijlopen, er staan aan de Eastcoast zoveel houten scheepjes in een tent. Pas als je twee keer kijkt, zie je dat hier iets bijzonders is gebeurd. Want de rompvorm is volstrekt archaïsch: volle kop, kimmen als van een drachtige walvis, ondiepe S-spant met kiel van boeg tot achterteit moet geweldig zijn, ze is vast gebouwd voor gebruik in de mondingen en op de banken voor deze kust. Nieuwbouw? Zeker niet, op het achterschot van de kajuit prijkt een koperen plaatje: Dunkirk 1940. Dit is een ‘Little Ship of Dunkirk’, een van de 800 veelal particuliere schepen waarmee in 1940 onder vijandelijk vuur Britse soldaten van de Franse stranden werden geëvacueerd.
foto © Michiel Scholtes
steven en een breed elliptisch overhangend hek. De aanvangsstabili-
‘STEVE, KOM JE NAAR BUITEN? WE MOGEN OP DE FOTO!’
VERLIEFD Vanuit de romp klinkt gehamer. In de schaduw van de tent staat een camper. Daaruit stapt een kleine vrouw met kastanjebruine krullen en vriendelijk, open gezicht. Ze stelt zich voor als Beverly Yates, ze blijkt de echtgenote van Steve, de bron van het geklop in Cachalot. Haar verhaal maakt meteen duidelijk dat dit meer is dan een ‘gewone’ restauratie. “Dit is het elfde jaar van ons project, maar binnenkort gaat ze te water.” Elf jaar? Hoe houd je dat vol? Hoe overleeft een huwelijk zoveel toewijding? Ze schiet in de lach, vraagt of ik even tijd heb. “In een vorig leven was Steven leraar kunstgeschiedenis en ik werkte met kinderen met leerproblemen. Maar er kriebelde iets, er moest meer zijn dan arbeid verrichten in dienstverband tussen 9 en 6. Toen werd Steve verliefd op een boot, Cachalot. Zijn dochter had het in de gaten, die zei: ‘Ga jij mee met Dad als hij weer gaat kijken en voorkom dat hij iets overhaast doet’. Maar het was al te laat. Hij kocht de boot met een ander stel, Chris en Glyn. Ik hield van Steve en dus sloot ook ik het scheepje in mijn hart. We wisten niets van zeilen, we haalden een RYA-instructeur aan boord en haalden ons Day-skipper brevet, hier op de Deben, een eis van de verzekering die niet wilde dat we met zo’n machtig gaffeltuig gingen varen.” SPONZIGE SPANTEN “Na een seizoen zeilen lekte Cachalot wel heel erg. We besloten al het de werf: ‘Sorry, she has sunk.’ De volgende dag al stond ze op de kant. We schraapten de romp kaal en een bevriende scheepstimmerman velde het oordeel: heel veel onkundige reparaties, rot in het lijfhout van hek tot want, veel spanten sponzig, het hele achterschip totaal verrot. Wat doe je dan, in brand steken of herbouwen? Chris en Glyn haakten af en ik snap dat. Steven en ik besloten heel anders te gaan leven.
foto © Bemanning Cachelot
breeuwwerk te vervangen. Een paar dagen voor ze de kant op zou gaan, belde
‘IN BRAND STEKEN OF HERBOUWEN?’
We zetten een eigen bedrijf op in web-toepassingen en verzorgden vormgeving online en in druk. In onze vrije tijd zouden we Cachalot restaureren.” “Dan ben je aan de beurt. Je breekt iets weg en daarachter gaapt een nieuwe ramp. Je pakt iets aan en je ontdekt dat het alleen goed komt als je twee, drie andere zaken ook aanpakt. We moesten eerst leren hoe honderd jaar geleden bepaalde verbanden in houten schepen werden getimmerd. Kennis opdoen, twee, drie keer opnieuw beginnen, tot het goed was. Jarenlang kwam er meer werk bij dan we konden afronden. Ons moreel kende ups en downs. Ik heb hier vaak tussen de rotte planken gezeten en me zo verdrietig gevoeld. Pas de laatste jaren wonnen we op de to-do-lijsten.” UITHOUDINGSVERMOGEN Beverly loopt naar Cachalot en streelt de boeg. “Eigenlijk ben ik nu heel verbaasd dat ik het heb volgehouden. Dat komt ook door Steve. Hij is zo toegewijd en heeft zoveel rust en uithoudingsvermogen. En het komt doordat we er altijd een leven naast hebben geleefd, het project mocht ons niet beheersen, wij wel het project. Ik kon van een man blijven houden die meer was dan een fanatieke klusser met een droom. Ons leven is altijd leuk en vol gebleven. Bovendien hebben we veel steun gekregen van de Old Gaffers Association, ook van de ren, er is over de Noordzee zoveel geestdrift en inspiratie heen en weer gegaan en het heeft ons mooie vriendschappen gebracht. Nu kunnen we eindelijk echt gaan zeilen met de mooiste gaffelkotter aan de Eastcoast.” Ze klopt lachend op de romp. “Steve, kom je naar buiten? We mogen op de foto!”
foto © Bemanning Cachelot
Nederlandse tak. Het project is zoveel groter geworden dan timme-
‘DE MOOISTE GAFFELKOTTER AAN DE EASTCOAST…’
LICHTE MEMBRAANZEILEN VAN HAGOORT Licht van gewicht, vormvast en een lange levensduur. Dat zijn de kenmerken van de nieuwe Twaron Filmless membraanzeilen die Hagoort Sails heeft ontwikkeld, in samenwerking met de Italiaanse doekleverancier Powerplast. De kern van het zeil bestaat uit kevlarvezels (Twaron) die alle krachten opvangen. Aan weerszijden van die kern zijn polyester beschermlagen aangebracht (taffeta’s in vaktaal). Een mylar filmlaag en lijmlagen kunnen worden weggelaten. De nieuwe constructie is daardoor 25% lichter dan klassiek opgebouwde membraanzeilen. Volgens Martin Baas van Hagoort blijken in praktijk de testzeilen een lange levensduur en grote vormvastheid te hebben. De zeilen zijn het resultaat van jaren onderzoek en ontwikkeling. Hagoort maakt de zeilen in eigen huis. Hagoort staat samen met Rake Rigging op Boot Düsseldorf: stand 11-G49. www.hagoortsails.nl
ELEKTRISCHE LIERHENDEL Elektrische lierhendels vullen het gat tussen spierkracht en een volledig elektrische lier. Met een toennemend aantal ‘grijze’ zeilers is dat ongetwijfeld een groeimarkt. De Franse Ewincher is een nieuwe hendel met draaiondersteuning die opvalt door zijn vormgeving en slimme techniek. Volgens de producent heb je aan een batterijlading voldoende voor een volle dag intensief zeilen. De Ewincher weegt ruim 2 kilo en is waterdicht. Prijs: € 2600,00. www.ewincher.com/en/
ZILTESPULLEN DE VOS WINT 2e PRIJS Zeilvaart-expert Ron de Vos heeft de tweede prijs gewonnen in een Franse ontwerpwedstrijd. De opdracht luidde: ontwerp een zeilend vrachtschip met een waterlijnlengte van ongeveer 35 meter en een bruto tonnage onder de 500 ton. De Vos stuurde een ontwerp in van de Windroos, een moderne schoenerbrik, waarvan de voormast als dynarig is getuigd. Onder de verzamelnaam Windschip heeft De Vos eerder een reeks zeilende vrachtschepen getekend, die kunnen bijdragen aan ‘groene’ vrachtvaart. Daarvan heeft hij dossiers samengesteld op de site. www.windschip.nl
SLIM HORLOGE De Quatix 5 Sapphire is met recht een ‘smartwatch’. Het horloge is te koppelen met Garmin kaartplotters en andere apparaten om de stuurautomaat op afstand te bedienen, waypoints op afstand te markeren en gegevens te streamen zoals snelheid, diepte en wind. Een virtuele startlijn en een aftelmechanisme zijn voor de wedstrijdzeiler handig. Een koersassistent geeft de positieve of negatieve afwijking van de bootkoers aan, waarna je deze met een druk op de knop gemakkelijk kunt bijstellen. Het horloge biedt nog meer functies. Prijs vanaf € 849,00. www.garmin.com
HANDIGE VERFSITE Wie zijn verf-vaardigheden wil bijspijkeren, kan eens kijken op de site van De IJssel Coatings. Het werken met tweecomponenten producten vraagt aandacht voor de voorbehandeling, het mengen van de componenten en het gereedschap. Op de site staan korte instructiefilmpjes. Praktisch is de ‘oppervlakte calculator’ waarmee je het te schilderen bootoppervlak berekent. En met de ‘Systeemwijzer’ kun je in drie stappen de meest geschikte combinatie van producten kiezen voor de bescherming van elk onderdeel van je boot. www.de-ijssel-coatings.nl
VERZONKEN LUIKEN Een luik hoeft geen obstakel zijn. De FGH luiken van Vetus zijn zo geconstrueerd, dat ze mooi verzonken in het dek zitten. Ze zijn uitgevoerd in geanodiseerd aluminium. Het 12 mm ‘glas’ van acryl is beloopbaar en heeft een chique uitstraling. De FGH lijn is uitgebreid met nieuwe modellen en bevat zowel vierkante als rechthoekige luiken. Vanaf: € 314,00. www.vetus.com
ZILTESPULLEN
FLO1: FOILEN VOOR IEDEREEN Een paar jaar geleden stond Jurian Rademaker in de Innovatiestand op de Hiswa. Met een prototype van een draagvleugel open boot. Doel: foilen bereikbaar maken voor een groter zeilpubliek. Het prototype is door-ontwikkeld en inmiddels heeft het bedrijf Aeronamics de Flo1 op de markt gebracht, een platte open eenpersoonsboot (skiff model) met aan beide kanten een gekromd zwaard, als draagvleugels. De Flo1 meet 4,25 x 1,80 (2,30 met uitgeschoven foil) x 0,95 m. Zeiloppervlak: 10 m2. Prijs vanaf: 17.242,50 euro. Te zien op Boot Düsseldorf, stand 14-D62. www.aeronamics.com
DINGHYGO De DinghyGo is een bijboot én een zeilboot ineen. Voorzien van deelbaar tuig, midzwaard en roer. De grote tubes zorgen stabiliteit en comfort. Tevens geschikt om te motoren. Verkrijgbaar in 275 en 225 cm lengte. Te zien op de stand van Aquacrafts op Boot Düsseldorf: 15-G38. www.dinghygo.nl
MOBIEL KANTOOR PANTAENIUS Naar
schatting
230
jachten die verzekerd zijn bij
Pantaenius
uit foto Š Pantaenius
Hamburg zijn getroffen door de orkaan Irma. Pantaenius heeft slagvaardig
gehandeld:
binnen twee dagen na de orkaan was een team van de Marine Claim Service ingevlogen. Dat heeft ter plaatse een toercatamaran gecharterd als mobiel kantoor. Vanaf die drijvende uitvalsbasis zoeken de teamleden naar schepen die bij Pantaenius verzekerd zijn, brengen de staat en schade in kaart en leggen de locatie vast met behulp van GPS. Waar mogelijk maken ze afspraken over berging en reparatie of ze verklaren een schip total loss. Ze proberen zaken zo vlot mogelijk af te handelen, wat een uitdaging is door de immense omvang van de ramp. www.pantaenius.de/nl
SCHOON MET NEONAUTIC Clouds International heeft de NeoNautic professionele reinigings- en beschermingsproducten toegevoegd aan het assortiment. Die doen wat ze moeten doen: grondig reinigen en langdurig beschermen. De waterlijn is bijvoorbeeld schoon te maken met de biologisch afbreekbare Vaaraanslagverwijderaar (niet voor aluminium). Een fles van 500 ml, goed voor 5,5 m2, kost 11,99 euro. www.clouds.nl
ZILTESPULLEN
VERHUURMOGELIJKHEID VOOR DUFOUR-EIGENAREN Importeur Dufour Nederland gaat samenwerken met Yacht-Match en biedt kopers van een Dufour de mogelijkheid het jacht onder te brengen in een charterprogramma. Dan wordt het schip verhuurd in de tijd dat de eigenaar er zelf geen gebruik van maakt. Dat levert geld op en de eigenaar kan zelfs kostenneutraal varen. Het wordt een volledig op maat gemaakt programma, want Yacht-Match overlegt met de koper wat diens wensen zijn en gaat op basis daarvan op zoek naar drie best passende programma’s uit het wereldwijde aanbod van aangesloten charteroperators.
Yacht-Match
beschikt over een netwerk van ruim 30 zorgvuldig geselecteerde charterbedrijven in een veertigtal bestemmingen. Ook heeft YachtMatch alle juridische, fiscale en financiële expertise om tot een solide programma te komen. Robin de Snoo van Dufour Nederland en Dirk Agter van Yacht-Match vertellen er graag meer over. www.dufour-zeiljachten.nl – www.yacht-match.se
fotoŠ Bem anning Rampetamper
LUF ISLAND Ten noorden van Papua Nieuw-Guinea liggen de Hermit eilanden, en Luf eiland is daar een onderdeel van. Als de Rampetamper van Frits en Lynda daar ankert, loopt de hele bevolking uit.
ZILTEWERELD
Frits Groeneveld en Lynda Williams (foto) zijn
foto’s: © Bemanning Rampetamper
de eigenaren van een boot met een verhaal. In 1978 vertrokken Frans en Ineke Weehuizen met de Rampetamper voor een reis om de wereld. Ze schreven erover in de Waterkampioen en de Libelle. De Rampetamper, een Telstar 35 trimaran, werd een bekende boot. Na een paar jaar bereikten Frans en Ineke en hun twee jonge kinderen Nieuw-Zeeland, waar zij zich vestigden.
CONTACT Frits Groeneveld vertelt over hoe hij daar met de twee zeilers in contact kwam: “In 1990 ben ik naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd. Mijn schoonzuster vertelde dat ze een tante had die daar woonde. Een zeilster die Ineke Weehuizen heette. Ik kon me de verhalen over hun tocht naar nog goed herinneren. Als zeiler verslond ik de Waterkampioen vooral voor dat soort verhalen. Na een paar weken kwam ik in contact met Frans en Ineke. Ik ontmoette ze in een marina waar de Rampetamper op de kant stond voor onderhoud. Frans zette me al gauw aan het werk. Het schuren van de antifouling was geen fijne klus. Er ontstond een vriendschap en we maakten samen vele zeiltochten.
ZILTEWERELD Luf Island
Rampetamper
www.ziltewereld.nl Zeven jaar geleden, na het overlijden van Frans, hebben wij de Rampetamper overgenomen. Ondertussen was ik getrouwd met een Nieuw-Zeelandse, Lynda Williams. Ze kon niet zwemmen en had nog nooit gezeild.”
ONVERGETELIJK Lynda: “In het begin vond ik het eng. Maar dat veranderde snel. Nu moet Frits mij er af en toe aan herinneren wie de kapitein is! Omdat ik het zeilen ook geweldig vind, besloten we om de Rampetamper weer zeewaardig te maken om uiteindelijk het ruime sop te kiezen. We gingen aan boord wonen en werkten een paar jaar hard aan de boot. In Juni 2016 vertrokken we. We zeilden naar Fiji, van daar naar Vanuatu, naar de Solomon Eilanden en naar Papua Nieuw-Guinea. Nu zijn we in Indonesië. Het is een fantastische reis en een onvergetelijke ervaring.”
ALLE TIJD Frits over het vervolg van de reis: ”Vanuit hier koersen we eerst naar Oost-Timor. Waarschijnlijk gaan we daarna weer terug naar Indonesië, er is daar nog zoveel te zien en we hebben alle tijd. We willen nog lang door blijven zeilen. Aan de boot zal het niet liggen, 47 jaar nadat de Rampetamper is gebouwd is ze nog steeds een stoere zeeboot die ons overal kan brengen…”
f facebook.com/RAMPETAMPER
colofon
Zilt Magazine is een uitgave van Zilt Media Producties in Amstelveen
REDACTIE redactie@ziltmagazine.nl
ADVERTEREN Paul Pekelharing adverteren@ziltmagazine.nl 06 54983666
AUTEURSRECHT De inhoud van Zilt Magazine mag op geen enkele wijze worden overgenomen zonder
bemanning
schriftelijke toestemming van de uitgever.
Zilt Magazine wordt gemaakt door: Ruud Kattenberg Sjors van der Woerd Laurens van Zijp Michiel Scholtes Henk Huizinga Sonja Muller en talloze opstappers‌
abonneer je gratis