ZENON WINDAK
Zodiakalny Strzelec. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 1976-1981. Dyplom w pracowni miedziorytu u prof. Mieczysława Wejmana oraz z malarstwa u prof. Jana Świderskiego w 1981 roku.
Realizacja Studia autorskiego, Katowice 1992-1993. Doktorat w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie 2001.
Od 2006 realizacja niezależnej autorskiej Galerii Sztuki w Słowikowie. Oprócz stałej prezentacji własnej twórczości realizuje program spotkań artystów, plenerów twórczych, warsztatów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży.
Prace artysty eksponowano na wystawach indywidualnych i kilkudziesięciu zbiorowych, na których nagradzano go kilkakrotnie. • 1983 Salon Zimowy, Radom /nagroda/ • 1986 XIII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin /nagroda/ • 1987 Konkurs im. J. Spychalskiego, Poznań /wyróżnienie honorowe/ • 1988 XIV Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin /nagroda/ • 1992 Praca Roku - Związek Polskich Artystów Plastyków, Katowice /nagroda/ • 1997 „Bielska Jesień” Biuro Wystaw Artystycznych, Bielsko-Biała /wyróżnienie/
Z
Credo Wszystko się kręci wokół początku i końca kompozycji. Tworzenie języka przekazu to suma wszystkich elementów składowych dzieła. Język wizualny jest nadrzędny wobec literatury i publicystyki. Celem działań artystycznych jest nowy kontekst oraz refleksja humanistyczna.
Sukces w sztuce Takie pytanie to ocean! Sztuka jest z życiem nierozerwalnie związana, choć to prawda mniejszości. Sukces we własnym mniemaniu czy w oczach innych. Ja stoję po stronie własnego sumienia. Czym dla mnie jest sukces w sztuce? To bycie w zgodzie ze swoimi pryncypiami, prawdą, która wynika z przeżycia i zobaczenia egzystencji w wielu płaszczyznach. Sukcesem dla artysty jest to, że jego forma-wypowiedź jest naprawdę jego, a nie jest zlepkiem zapożyczeń od innych. W dobie totalnej komunikacji wobec tego co było kilkadziesiąt lat temu, a co będzie w przyszłości/ eksplikowanie tylko swoich osobistych idei wcale nie jest takie oczywiste i proste. Można powiedzieć jeszcze inaczej. Jeżeli artysta ma siłę odrzucić cały ten „bełkot informacyjny” i zaprezentować formę zgodną z jego genami, to już jest to jego sukcesem. Na zapytanie, czy motorem napędowym działania twórczego jest chęć odniesienia sukcesu, po części odpowiedziałem powyżej, że tak nie powinno być, a jak jest... tu refleksja jest bardziej gorzka. Sztuka jest sferą niemierzalną, nieobiektywną i daje pole do popisu nie tylko geniuszom, ale także hochsztaplerom, szczególnie jest to odczuwalne na „globalnym rynku”. Tylko „w miarę” zorientowany odbiorca może pokusić się odróżnić „ziarna od plew”. Poważne podejście do edukacji w tym zakresie mogłoby spowodować, że młody człowiek w przyszłości byłby odbiorcą współczesnej formy wizualnej. A czy sukces jest ważny dla artysty ? ...w każdym przejawie ludzkiej działalności akceptacja jest ważna, a w twórczości chyba najbardziej. Sukces artystyczny to stymulator.
E
N
O
N
WINDAK
WYSTAWY INDYWIDUALNE Działania, projekty • 1980 Galeria „FAMA”, Kraków • 1981 Galeria „Pod Prasą”, Katowice • 1990 Galeria OJiKP, Bratysława • Festiwal Współczesnego Malarstwa Polskiego • Szczecin /wystawa towarzysząca/ • BWA Katowice • Galeria „Gojowy”, Krefeld /Niemcy/ • Victoria, Katowice • Galeria „Kameleon”, BWA, Częstochowa • 1996 BWA Słupsk • 1997 /wystawa malarstwa/ Galeria „Chimera”, Katowice • 2003 Galeria nad Potokiem • 2005 Kamion • 2006-2007 Projekt Słowików • realizacja Galerii autorskiej w budynku po byłej szkole • 2008 Galeria W POLU, Retrospektywa malarstwa, 25 lat twórczości!
4
WYSTAWY INDYWIDUALNE
• Koneksje 31.05. • Dobasowanie Znaku /B. Mizerski, Z. Windak/ • 2009 Galeria W POLU Plus-Minus /marzec/ • ARTmeeting - Projekt edukacyjny dla młodzieży /maj-czerwiec/ • KONTEKSTY 30.05. • 2010 INFOaxis 14.03.-27.04. Galeria W POLU • TECHNOlyrics 5.06.-10.07. Galeria W POLU • LAMPERIA 12.07.-23.07. Galeria W POLU • KONFIGURACJE 04.09.-19.09. Galeria W POLU • 2012 Kieleckie Centrum Kultury, Galeria Winda /marzec-kwiecień/ • KCK Krypta u Pijarów, Kraków /październik/ • Miejski Ośrodek Kultury, Myślenice /listopad/ • Muzeum Ziemi Wieluńskiej, Wieluń /grudzień/ • 2013 „Kolorowy Paradoks” Biuro Wystaw Artystycznych, Piła /luty-marzec/ • 2014 „Układy i koneksje” Biuro Wystaw Artystycznych, Sieradz /październik/ • 2017 PR Katowice Galeria „Na żywo” /1 – 30 czerwca/
Sztuka nie jest nauką i oby ja miejsce, to nic szczególnego. Ni k najdłużej nią nie starała się być. Wypalenie twórców za ws sz nie jest chyba dobrą drog czenie niezbywalnych wartości artystycznych i human ze miało istyc ą, z awangardą, a kłóci się z blag a szacunek dla poprzedników nie kłóci się z ekspe znych rymentem, ą. Czujnym trzeba być, czy ab y ni tak lubimy ostro grać, to nie e kpimy za mocno. Mamy czas wielkich przewartościowań zapominajmy o hamowaniu. Materialnie jesteśmy z góry i jak już przegraną, duchowo nie. skazani na Mógłby ktoś zauważyć dlac ze zjawiska świetlne jestem wraż go nie mówię o tym, jak posługuję się materią malarską, liw na jakie żyję! Forma, którą ośmielam y, a gdzie bywam pięknoduchem. Odpowiedź jest prosta. się zaprezentować musi mieć se Ja tym nie ns. Zenon Windak
5
WYSTAWY ZBIOROWE • 1983 Salon Zimowy, Radom /nagroda/ • Grupa Sztuki Ekspresyjnej, Katowice • 1986 XIII Festiwal Współczesnego Malarstwa Polskiego, Szczecin /nagroda/ • 1987 Konkurs im. J. Spychalskiego, Poznań /wyróżnienie honorowe/ • Grupa „Od Wtorku”, Szczecin • Grupa „Od Wtorku”, Bielsko-Biała • 1988 XIV Festiwal Współczesnego Malarstwa Polskiego, Szczecin /nagroda/ • Arsenał, Warszawa • Wystawa laureatów festiwalu, Karlowe Wary • 1989 Galeria Instytutu Polskiego „100 Kolorów”, Amsterdam • Młodzi Malarze Polscy, Berlin • „Interart” Targi Sztuki, Poznań • „Krytycy o nas”, Sopot • 1990 Młodzi Malarze z Polski, Vilecroze, Francja • „Interart”, Poznań I • Targi Sztuki, Stuttgart • 1991 „Ars Polona”, Dusseldorf • Galeria „Axis”, Katowice • „Bielska Jesień”, BWA, Bielsko-Biała • Amay-Jehay, Belgia • 1991/92 MOBILIS, Rossens, Szwajcaria • 1992 „Bielska Jesień”, BWA, Bielsko-Biała • 1992/93 realizacja Studia Autorskiego, Katowice • 1993 „Praca Roku” /1992/, ZPAP Katowice /nagroda/ • 1994 Festiwal Kameralistyki „MINIme Art.” • Centrum Sztuki, Bytom • „Bielska Jesień” Bielsko-Biała, Częstochowa • Ostrołęka • Johannbau Dessau, Niemcy • 1995 „Bielska Jesień”, Leszno, Opole • Sztuka Współczesna Górnego Śląska, Praga • 1996 Międzynarodowe Targi Komputerowe, • Hanower /wystawa towarzysząca/ • Wystawa Rysunku, Centrum Sztuki, Bytom • XVI Festiwal Współczesnego Malarstwa Polskiego • „Jury i zaproszeni Goście” /wystawa towarzysząca/ • Szczecin • Galeria „Chimera”, Katowice • 1997 „Bielska Jesień” BWA, Bielsko-Biała /wyróżnienie/ • „Jurajska Jesień" plener malarski • 1998 plener malarski „Kruszyna” • Ogólnopolski Plener Malarski, Nowogard • Studio Modena „W drodze” • Wystawa - aukcja pod patronatem Ludgardy Buzek • 1999 Klub XIII Muz, Szczecin, wystawa poplenerowa • 2000 Międzynarodowy plener artystyczny /fiImy, muzyka, malarstwo/ • Nowogard • Wystawa XVIII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego • Szczecin
6
WYSTAWY ZBIOROWE
• „O rysunku” Filharmonia Częstochowska Inauguracja roku akademickiego • Galeria „Inny Świat”, Tarnowskie Góry • 2001 GMOK Zawiercie /luty-marzec/ • BGSW Słupsk /maj-czerwiec/ • 2002 „Gaude Mater” Ośrodek Promocji i Kultury • Centrum Sztuki „Solvay”, Kraków • III Dolnośląski Plener Sztuk Wizualnych, Świeradów-Zdrój • 2003 Wystawa poplenerowa, Ośrodek Kultury i Sztuki, Wrocław • 2003 Biuro Wystaw Artystycznych Kielce, „Malarstwo czy rysunek” • „Lato z Muzami” Nowogard - Festiwal Filmu, Muzyki i Malarstwa • Świeradów-Zdrój, Plener Malarski, wystawa poplenerowa • XXV-lecie Plastyki WSP w Częstochowie, BWA • 2004 Ogólnopolski Plener Malarski Świeradów-Zdrój, wystawa poplenerowa • 2005 Międzynarodowy Plener Malarski, Pałac Rybokarty, • Wystawa poplenerowa, Dom Kultury, Gryfice • Plener międzynarodowy „Jurajska Jesień”, Hucisko, Orle Gniazdo • 2007 Ogólnopolski Plener Artystyczny, Pałac Rybokarty /wrzesień/ • 2008 Lato z Muzami Festiwal Filmu Muzyki i Malarstwa, Nowogard • Świeradów-Zdrój, plener, wystawa • Plener Sztuk Różnych, Tyrawa Solna • Wystawa Jubileuszowa - 30 lat Akademii im. Jana Długosza, Częstochowa • 2009 30 lat Instytutu Plastyki AJD GSW, Opole • 30 lat Instytutu Plastyki AJD, Dom Środowisk Twórczych, Kielce • ASOCJACE 17-27. 07., J. Czerniawski, W. Mazanka, Cz. Tumielewicz, J. Walasek • Z. Windak - plener malarski Galeria W POLU • 2010 ASOCJACJE 16.07-25.07, Galeria W POLU, Wojciech Ćwiertniewicz, Stanisław Koba, Jacek Sroka, Zenon Windak • Plener artystyczny, Świeradów-Zdrój, PARK HOTEL /8.08-15.08./ • Drago Juljus Prelog /komisarz wystawy/, Galeria W POLU • 2011 Ogólnopolski Plener Malarski, Świeradów-Zdrój • Asocjacje Włodzimierz Kulej, Marian Panek, Zenon Windak - Galeria W POLU • 2012-13 Festiwal Sztuki Wysokiej „Stalowe Anioły", Bytom /maj/ • Międzynarodowy Plener Artystyczny, Pokrzywna /lipiec/ • Ogólnopolski Plener Malarski, Świeradów-Zdrój /sierpień/ • 7 Międzynarodowe Biennale Miniatury, Częstochowa • I Międzynarodowy Konkurs Artystyczny „Pejzaż Współczesny”, Częstochowa • Wystawa pracowników Wydziału Sztuki, Filharmonia Częstochowska • 2013 międzynarodowe warsztaty, Myślenice /lipiec/ • Plener Reality Art, Olszewo koło Olecka /sierpień/ • plener malarski, Klasztor oo. Bernardynów, Alwernia /wrzesień/ • Wystawa pracowników Wydziału Sztuki, Filharmonia Częstochowska /grudzień/ • 2014 Asocjacje: B. Będkowska, A. Budny, W. Mazanka, J. Walasek, Z. Windak, Galeria W POLU /wrzesień/ • Międzynarodowy Salon Sztuki, BWA Ostrowiec Świętokrzyski /październik/ • Klasztor Bernardynów, Alwernia /10-15 listopada/ • Wystawa pracowników Wydziału Sztuki, Filharmonia Częstochowska /grudzień/ • 2015 Wystawa poplenerowa /międzynarodowa/ w Klasztorze oo. Bernardynów w Alwerni /26 marca/
7
3
Krakรณw 1977-1981 r.
studia ASP 8
1
2
4
5
Rysunek węglem 100×70 cm 1. Mężczyzna na krześle 2. Edyta 3. U Świderskiego 4. Dzidzia 5. Kobieta z kokiem
9
1
2
3
4 Grafika 1. Szaman, Aquaforte/aquatinte, 50×70 cm 2. Walasek, drzeworyt, 30×40 cm 3. W kapeluszu, litografia, 30×50 cm 4. Trzy Słonie, sucha igła, 50×40 cm 5. Głowa, sucha igła, 40×30 cm 6. Szaman 2, aquaforte/aquatinte, 70×50 cm 7. Axis mundi, aquaforte/aquatinte, 70×40 cm
10
5
7
6
11
12
1980-2000 r.
Zenona Windaka spojrzenie w ponowoczesność „Obiekty powstałe na zasadzie improwizacji odznaczają się, o paradoksie, największą czytelnością, realnością, klarownością działania plastycznego.” Zenon Windak Improwizacja to działanie spontaniczne, specyficzny akt twórczy, realizowanie spójnego stylistycznie dzieła, w którym pozornie brak miejsca na kalkulację, chłodne przewidywanie, w którym liczy się głównie emocja, podświadomość i oryginalność, niepowtarzalność, jedyność samego aktu kreacji. Improwizacja to także radość tworzenia, prowokująca intuicyjny odbiór dzieła, fascynującego świeżością i potrzebą doświadczenia przygody. To także możliwość wniknięcia w nadrealne, podświadome światy, skonstruowane na bazie przypadku, z inspiracji groteskowym, niekiedy zabawnym doświadczeniem, jakim bywa spojrzenie z innej, nowej perspektywy na to co oczywiste, zaakceptowane, uznane. Improwizacja w malarstwie odkrywa nowe znaczenia i sensy, nie niesie w sobie przypadkowości, nie prowadzi ku nieposkromionej ekspresji lub do nieokiełznanego chaosu. Dzieło sztuki nie powstaje bowiem w jednorazowym akcie iluminacji, olśnienia, ale bez spontaniczności, bez emocji malarstwo staje się efektem chłodnej kalkulacji, a obraz wyrozumowanym konstruktem, zimną, obcą, nieprzyjazną strukturą. Inspiracją dla prac Zenona Windaka okazuje się improwizacja i światło, zerwanie z myśleniem konwencjonalnym, z formalizmem i stereotypami. Widz ulega tu przewrotnej, prowokacyjnej grze, której reguły wyznacza wejście w świat wyobrażeń artysty, pozornie oswojony i znany, tak jak pozornie bliska wydaje się rzeczywistość temu, komu przyszło w niej żyć. I tak surrealny „Pejzaż słowikowski” zadziwia na pierwszy rzut oka zastygłymi w martwym, ostrym świetle, zawieszonymi między dwiema smugami pastelowej, przechodzącej w błękity zieleni – ułożonymi warstwowo formami, imitującymi geometryczne, rozmigotane ślady ingerencji człowieka w dotknięte piętnem niezgłębionej Rewia pomysłów, recenzja Jerzego Jurczyka tajemnicy – harmonijne trwanie przyrody. Ta pozornie jakże uporządkowana, uładzona przestrzeń, pokazana FPMW Szczecin 1986 r. z wielkiego oddalenia, z kosmicznej niemal perspektywy uświadamia nam brak owej sztucznej granicy, jaką uwielbia krytyka, dramaturgicznego spięcia, opozycji między kulturą, naturą i cywilizacją. W pracach Zenona Windaka wszystko dzieje się symultanicznie, staje się w obecności i „na oczach widza”, migocze płasko kładzionymi po formie plamami intensywnego koloru, skrzy się refleksami światła cyberprzestrzeni. To era ponowoczesna, w której nie liczą się uczucia, wartości i normy, w której człowiek doświadcza przejmującej samotności w świecie wypełnionym absurdalnymi przedmiotami, których wirtualna obecność zastępuje kontakt z drugim człowiekiem, sens istnienia. W kompozycji zatytułowanej „Mumia” postać człowieka zredukowana zostaje do upiornego torsu, do otulonej nasyconą czerwienią, statycznej, monumentalnej bryły, mumii skazanej na pomnik. Gdzieś w dole, w mikroskali, zatomizowane, oderwane od przypisanych im znaczeń i sensów wiodą swój niepojęty, niezależny byt – przedmioty, niebudzące żadnych skojarzeń z tym co realne, znajome. Podobny nastrój odnaleźć można w kompozycji „Bliźniacy”, gdzie postać ludzka została sprowadzona do zunifikowanej, geometrycznej bryły, do formy dziwacznego golema, mutanta, obrosłego skrawkami materii, odrastającej i odbudowującej po wielekroć siebie samą, materii obdarzonej atrybutem ruchu i światła. Człowiek uwikłany w ponowoczesność wydaje się być pozbawiony osobowości, rozczłonkowany, rozbity, zatomizowany. Współczesny człowiek kolekcjonuje przedmioty i wrażenia, nieprzydatne, wielobarwne byty, tworzy zmienne, nietrwałe konstrukcje, w których z determinacją, w poczuciu własnej nietrwałości i paradoksalności swych gestów – pozostawia wyraziste i równocześnie absurdalne ślady, dążąc zarówno do kreacji jak i do autodestrukcji, samozniszczenia. W tej sytuacji jedyną prawdę o człowieku okazuje śmierć i być może właśnie dlatego w pracach Zenona Windaka powraca motyw fascynującego ludzkość od wieków – średniowiecznego Danse Macabre. To właśnie owo „oko w oko” ze śmiercią obnaża, odkrywa, demaskuje umowność konsumpcyjnego, poddanego procesom globalizacji świata, w którym (jak zastrzega Zygmunt Bauman, analizując status człowieka ponowoczesnego) dominują powidoki idei i prawd, iluzje realności i nawet czas ulega zafałszowaniu, dając szansę na doświadczanie wirtualnych, ułudnych przestrzeni. Tak więc ponowoczesna tożsamość wydaje się wielce niepewna – pewna jest tylko śmierć i ona to przywraca nam zapomniany język człowieczeństwa. W tryptykach autorstwa Windaka dominuje uroczysta czerń, wydłużone, pokazane horyzontalnie postacie w bieli wydają się płaskie, efemeryczne, niemal bezcielesne. Śmierć czyni je archetypem człowieka, częścią hieroglificznego zapisu, nieczytelnym znakiem, symbolem minionego bytu, nieznanej cywilizacji, kultury. One to pozostaną zapisem w podziemnych korytarzach, w malowanych warstwach, odsłaniającej swe wnętrze ziemi, one także powrócą wizerunkami wojowników, Krytycy o nas, BWA Sopot, październik-listopad 1989 r. Tekst L. Karwowskiego, historyka i krytyka sztuki, obecnie Dyrektora Muzeum Narodowego w Szczecinie zatrzymanych w jakimś pierwotnym, magicznym tańcu. One to wreszcie przypomną nam o umowności naszego świata, kruchości naszego bytu, który przeżyją symbole. M. Dorna Tekst do wystawy w BWA w Pile, Kolorowy Paradoks, 2013 r.
W Chimerze, fragment recenzji prof. Gutowskiego 25-27.04.1997 r.
13
Totem, olej, 85×60 cm, 1987 r.
14
Bull, tempera, 1987 r.
15
MuMia, olej, 2×1,35 m, 1987 r.
16
Bliźniacy, olej, 130×97 cm, 1988 r.
17
Wyróżniony, olej, 130×97 cm, 1988 r.
18
Computer Men, olej, 2Ă—1,4 m, 1988 r.
19
Weekend, olej, 116×180 cm, 1989 r.
20
Private area, akryl, olej, 1,5×3,0 m, 1990 r.
21
Female, olej, 2Ă—1,35 m, 1990 r.
22
Komediantka, olej, 55Ă—30 cm, 1991 r.
23
Taniec wokół kozła olej, 100×73 cm, 1990 r.
Plus-minus, olej, 1,5×3 m, 1990 r.
24
Białoksiężnik, olej 60×45 cm, 1991 r.
Dwóch Satyrów, olej, 32,5×40 cm, 1991 r.
Grupa sześciu, olej, 60×45 cm, 1992 r.
Na łące, olej, 60×45 cm, 1991 r.
Gra losowa, olej, 60×45 cm, 1991 r.
W owalu, olej, 60×45 cm, 1991 r.
25
Strach na wrรณble, olej, 55ร 30 cm, 1991 r.
26
Trzecie oko, olej, 1Ă—1 m, 1992 r.
27
Na plaĹźy, olej, 1Ă—1 m, 1992 r.
28
Kropla, akryl, 29,5×26,5 cm, 1999 r.
29
Obserwator, olej, 2×3 m, 1994 r.
30
Wokół Osi, acryl, 2×3 m, 1994 r.
31
Malarstwo ZENONA WINDAKA przysparza sporo kłopotów. Przede wszystkim tym krytykom, którzy radzi byliby odczytywać tę sztukę na płaszczyźnie rozwiązań li tylko formalnych. A jest to przestrzeń , dzisiaj zwłaszcza, wielce wygodna i coraz bardziej bezkarna, bo załamanie klasycznego paradygmatu i związanych z nim kryteriów coraz częściej uniemożliwia jakąkolwiek wiarygodną ocenę. Słowo przeciw słowu. Teoria kontra teorii. Emocje „zimne" emocje „gorące". A ponad tym wszystkim zdekonstruowana aksjologia kryjąca często wcale nieartystyczne interesy i motywacje. Wielowymiarowe estetycznie, bardzo bogate asocjacyjnie realizacje Windaka zdają się zapraszać do czytania jego obrazów według „klasycznie postmodernistycznej" maniery. Czyli koniec sztywnych kodów, koniec systemów znaczeń, zero zobowiązań gatunkowych etc. Dialektyczne podważanie formy buduje tu (gombrowiczowskim buchbachem) natychmiastową anty-formę, a stąd już blisko do szperania w dziele według bardzo dowolnych zasad. Rozdokazywani znawcy mogą zatem wszystko uzasadnić (i wszystko obalić), bo nie istnieje już punkt odniesienia „alfa", punkt porządkujący chaos. Wtłoczony wraz ze swoimi obrazami w taki rejon Windak zaczyna jednak szybko psuć zabawę i dobre samopoczucie egzegetów. W jego autokomentarzach i wypowiedziach pojawiają się takie frazy jak „umysł podświadomy wybiera dla nas optymalne rozwiązania, które są zgodne z naszą całościową konstrukcją" /podkr. moje/, „umysł świadomy zazwyczaj źle wybiera", „sztuka to nie estetyka", albo: „nadzieja jest w człowieku, jego edukacji, jego wiedzy". Dosyć to odległe od ulubionego przez ponowoczesność dyskordianizmu. W ogóle ów tumult i zgiełk koncepcji zaśmiecających umysły zdaje się Windaka potężnie irytować. Jego busola, jego kierunkowskaz to nade wszystko wymieniona już podświadomość. Intuicja. Instynkt niepotrzebujący przelotnych rytuałów intelektu. Bo są zabójcze dla tak wysoko przezeń cenionej emocjonalności. W ogóle twórca ten wydaje mi się raz kimś w rodzaju współczesnego artysty - szamana, kogoś kto sięga poza słowo (literackie), poza kolor, poza rejestrowany przez oko kontur (kto improwizuje, ale po dokonaniu bardzo ostrej selekcji form owej improwizacji), a raz barbarzyńskim dzieckiem bez trwogi wywracającym wzorce . Ale - po tych siłą rzeczy niesłychanie werbalnych i teoretycznych koniec końców rozważaniach - trzeba tu mocno podkreślić kolosalną oryginalność artysty. W dzisiejszych czasach być oryginalnym? To już przecież niemożliwe! Złudzenie, fikcja i symulakry! Wszystko można przecież zdekonstruować i ukazać jako kolejny wariant niekończącej się intertekstualnej gry. A przecież jakoś dziwnie łatwo potrafimy zauważyć (odczuć, wysłyszeć) ten tajemny rytm na obrazach Windaka. Coś, co nie zostało ani wymyślone, ani wywiedzione z jakiejś teorii czy apriorycznej koncepcji, ale „wybuchło" wielopłaszczyznowo i wieloznacznie nowym sensem. Nową konfiguracją. Zaskakującą obocznością brył, plam i konturu. Oto trans! Poddanie sie transowi! Ale z pełnym krytycyzmem zarówno wobec roszczeń wszechwiedzącego rozumu jak i frenezji magicznych uniesień. Maciej Szczawiński, czerwiec 2017
32
2001-2017 r. 33
r. enerze, 2009
Warsztaty w pl
Koszarawa, Pilsk
o, 2009 r. r. Luty, 2009
Z młodzieżą, 2009
Konteksty, 20
r.
09 r.
9 r.
Iren i Plus-minus, 200
34
Świeykowscy,
2009 r.
Herbatka ,
2009 r.
10 r.
Przy lamperii, 20
Galeria ze swoim
stróżem, czerwiec
2009 r.
W pracowni, kw
iecień 2017 r.
Goście w
Autor i obraz,
2010 r.
16 r.
Galerii, 20
35
Slowikow space, acryl, 2×3 m, 2008 r.
36
37
TL 1,mod, 2010 r.
Tl 2, mod, 2010 r.
38
Technolyrics, Galeria w Polu, 2010 r.
Homo, mixt., 2×0,6 m, 2011 r.
39
40
Komixt, acryl, 2011 r.
41
Light's, pł., 20×45 cm, 01.2012 r.
Light's 2, pł., 20×45 cm, 01.2012 r.
42
Aglo-agro, akryl, 2×2 m, 2012 r.
43
Set, acryl, 81×60 cm, 2012 r.
44
Set, acryl, 81×60 cm, 2012 r.
45
Koeg, 20×20 cm, 10.2013 r.
Blueor, acryl, 20×20 cm, 10.2013 r.
46
Kompo, acryl-wood, 40×60cm, 12.2014 r.
47
Kompozycja, 40×50 cm, 05.2013 r.
48
49
Alwernia, 09.2013 r.
50
Kompozycja-elsewhere, acryl, 2×2 m, 2014 r.
51
Slospace, pł., 1×6 m, 2014 r.
52
53
Convert, 01.2016 r.
Na trawie, acryl, 2×2 m, 2014 r.
54
3 brown, pł., 10×30 cm, 11.2016 r.
Z psem, pł., 10×20 cm, 11.2016 r.
Pro, acryl, 10×20 cm, 11.2016 r.
Dwie, pł., 10×20 cm, 11.2016 r.
55
Tolerancja, 21.06.2010 r.
Starszaki z Jaworzna, maj 2009 r.
Czesko-polskie warsztaty, 22.05.2010 r.
56
Fundacja Pracownicza w Łaziskach Górnych
Copyright © by Zenon Windak, 2017 Redakcja:
Zenon Windak
Zdjęcia i teksty:
archiwum autora
Projekt graficzny i skład: Ewa Karwik Remi-B, Bielsko-Biała, ul. Strażacka 35, tel. 33 499 00 30 www.remib.eu Korekta:
Krzysztof Boiński Remi-B, Bielsko-Biała, ul. Strażacka 35, tel. 33 499 00 30 www.remib.eu
Druk i oprawa:
Filharmonia Druku, Drukarnia Viper Sp. z o.o. 42-202 Częstochowa, ul. Rejtana 25/35, tel.: +48 34 34 44 425, e-mail: biuro@filharmoniadruku.pl www.filharmoniadruku.pl
Wydawca:
Fundacja Pracownicza PRO-EKO 43-170 Łaziska Górne, ul. Wyzwolenia 30, tel. 32 324 35 00 www.fundacjaproeko.org
KRS:
0000064561
Nakład:
1000 egz.
ISBN:
978-83-950038-0-6