Zanafilla | Dëshmi Personale
Le të jetë jeta ime një letër e shkruar nga Perëndia Kur shikoj jetën time qysh nga dita që u linda e deri më sot, e shoh se sa të mrekullueshme janë planet e Perëndisë për fëmijët e Tij. Unë jam fëmija i dytë në familjen time, e lindur në një familje që ishte shumë e fokusuar në karrierë. Të dy prindërit e mi ishin profesorë dhe qëllimi i tyre gjithmonë ishte që t’i mësonin fëmijët e tyre se si të mësojnë dhe të jenë të suksesshëm në karrierën e tyre. Si fëmijë unë gjithmonë kam qenë ajo e turpshmja, nuk kam komunikuar shumë me të tjerët, por prindërit e mi gjithmonë kanë pasur shumë pritje nga unë. Në traditën shqiptare, të kesh një djalë do të thotë që ti do të bësh gjithçka për të, e kjo i përfshinë edhe motrat e djalit, të cilat sakrifikojnë vazhdimisht vetën e tyre për të. Unë kam një vëlla më të madh dhe për prindërit e mi ai ishte gjithmonë prioriteti i tyre kryesor, pastaj fëmija i dytë isha unë dhe kam një motër që është dy vjet më e vogël se unë qe gjithmonë ka qenë më e llastuara (edhe kjo është njëfarëlloj tradite, që nëse je fëmija më i vogël do të kesh poashtu më shumë përparësi). Në familjen time, Perëndia kurrë nuk ka qenë pjesë e bisedave apo edukimit tonë, prindërit e mi na kishin mësuar që Perëndia nuk ekzistonte në të vërtet, që Ai ishte vetëm pjesë e përrallave dhe që ishte shpresë për