motoclassics De motorwereld is in de loop der jaren enorm veranderd. De komst van de elektronica en de milieuwetten maken de motortechniek ingewikkelder en zorgen voor meer uniformiteit. Velen denken dan ook met weemoed terug aan de tijd dat motoren enorm verschillend waren en dat je er nog zelf aan kon sleutelen. De tijd van de Nortons, de Aermacchi’s de MV Agusta’s, de BSA’s, de Honda’s CJ’s, de Seeley G50 of de Yamaha RD 350. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Het vervult menigeen direct met nostalgische gedachten aan vervlogen tijden. En voor velen is dat een reden om weer zo’n oldtimer op de kop te tikken, eraan te sleutelen en er regelmatig ritten mee te rijden. Er is een hele scene omheen ontstaan, met clubs en evenementen. Waaronder de Bikers Classics, die jaarlijks in juli door DG Sport op het Belgische circuit van Spa Francorchamps wordt gehouden. Een evenement dat is uitgegroeid tot een waar spektakel dat drie dagen duurt. Bijna 700 oldtimerliefhebbers komen daar naartoe om hun klassieker op het prachtige circuit in de Ardennen de sporen te geven. En er komen duizenden toeschouwers op af. Die genieten van de prachtig gerestaureerde oldtimers en van het soms oorverdovende geluid, dat onder het blikken dak van de tribunes weergalmt.
Start GP500 Marcel Ankoné
Grand Prix Natuurlijk zijn de meeste motorliefhebbers ook motorsportliefhebbers. Wie herinnnert zich niet de prachtige TT-overwinning van Wil Hartog, de “Witte Reus”, in 1977? Of de TT-overwinning van “Jumping” Jack Middelburg in 1980? Voor velen prachtige tijden, die zij graag nog eens zouden herleven. En dat kon op de Bikers Classics. Niet met de in 1984 verongelukte Jumping Jack natuurlijk. Maar zijn Yamaha TZ 500 Bakker was er wel en werd bemand door viervoudig Nederlands kampioen en ex GP-rijder Mile Pajic. De aan kanker overleden publiekslieveling Barry Sheene ontbrak vanzelfsprekend, maar zijn zoon Freddy Sheene was er wel. “Het is leuk om in de huid van mijn vader te kruipen en te voelen wat hij beleefde”, aldus Freddy, die met Barry’s Suzuki XR 45 in de GP500-klasse reed. Ook een van Nederlands GP-helden, Marcel Anconé, reed mee. En uiteraard was “onze” Wil Hartog van de partij op een Suzuki RG500 Mk5, uiteraard gekleed in een witte raceoverall. En hij wilde nog best een beetje gas geven: “Het maakt toch iets speciaals in me los, al is het heel lang geleden,” vertelt Wil aan MotoDrive. “De oude motoren, de herinneringen en de entourage maken het hier heel speciaal. Het is ook leuk om je oude vrienden en kennisen terug te zien en het is een leuke sfeer. Het komt eigenlijk best overeen met hoe het vroeger was. Toen had je geen hospitality-units en motorhomes, maar caravans en tentjes. Dat zie je hier ook weer. Verder doe ik nu wat rustiger aan. Je moet niet denken dat je nog kunt racen als je 65 bent...”
Wil Hartog
Giacomo Agostini
1 en 3 Dat niet iedereen die filosofie aanhing werd steeds weer duidelijk toen de GP-machines het legendarische GP-circuit opgingen. Met name de heren Gardner en Sarron, voorzien van nummers 1 en 3, leken te vergeten dat het “demonstratierondjes” waren. Wayne Gardner, de 53-jarige Australiër die in 1987 wereldkampioen werd, trakteerde het publiek op iets dat op een heuse race leek en stoof elke keer op de Yamaha YZR500 van Christian Sarron door de Bus-Stop, in een poging Christian zelf uit te remmen. De vier jaar oudere wereldkampioen uit 1984 bleek het echter niet verleerd te zijn en gaf hem goed partij. Heel goed, zo bleek op de laatste startgrid, waar Gardner de 71-jarige racelegende Giacomo Agostini uitdaagde. “I’ll race ya!” Agostini, die het prachtige geluid van zijn viertakt MV Agusta 3 zo luid over start-finish had laten brullen dat de ruiten het bijna begaven, gaf niet toe. “Race him”, zei hij op Sarron wijzend. “Nah, he’s too fast”, aldus Gardner. Dat laatste ging ook op voor Moto2-coureur Scott Redding, die op Schwantz Suzuki RGV 500 uit 1994 acte de présence gaf. Ook hij amuseerde zich duidelijk op de oude tweetakt...
Gardner en Sarron in gevecht om de titel
Freddy Sheene
7071