Εισαγωγή Το σύγχρονο περιβάλλον χαρακτηρίζεται από ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές, εντυπωσιακές διαφοροποιήσεις στις μεθόδους επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών και συνεχή αύξηση της σημαντικότητας της επιχειρησιακής γνώσης. Δεδομένης της κατάστασης αυτής και του γεγονότος ότι ο ρυθμός των αλλαγών είναι συνεχής και αύξων γίνεται επιτακτική η ανάγκη για ανάπτυξη προηγμένων Πληροφοριακών Συστημάτων, τα οποία να αλλάζουν δραστικά τις παραδοσιακές επιχειρησιακές μεθόδους και στρατηγικές, εξαλείφοντας γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς. Η ευελιξία, η καινοτομία και η ταχύτητα αποτελούν θεμελιακούς παράγοντες προκειμένου να αξιοποιηθούν οι νέες ευκαιρίες που αναδύονται μέσα από το παγκόσμιο εμπόριο. Έχοντας ως στόχο, όπως προαναφέρθηκε, να μειωθεί η ταχύτητα των διαφόρων εργασιών και λειτουργιών ενός οργανισμού, υιοθετούνται καινούριες τεχνολογίες και Πληροφοριακά Συστήματα, τα οποία βασίζονται στην ιδέα του πολυπρογραμματισμού. Ένα σύστημα πολυπρογραμματισμού μοιράζει το χώρο της μνήμης του και διανέμει το χρόνο της CPU σε περισσότερες από μία διεργασίες. Για να γίνει η έννοια του πολυπρογραμματισμού πιο κατανοητή, αναφέρουμε το παράδειγμα ενός επεξεργαστή που βασίζεται σε πολυπρογραμματιστικό σύστημα, συγκρίνοντας το με ένα σύστημα πολλών επεξεργαστών. Στην πρώτη περίπτωση οι διεργασίες εναλλάσσονται ώστε να δίνουν την εικόνα της ταυτόχρονης εκτέλεσης, ενώ στην περίπτωση της λειτουργίας συστήματος πολλών επεξεργαστών, είναι δυνατή ακόμα και η επικάλυψη των διεργασιών. Ο πολυπρογραμματισμός εφαρμόζει τη συνεξέλιξη των διεργασιών, την ταυτόχρονη, δηλαδή, εξέλιξή τους, διευκολύνοντας με τον τρόπο αυτό την επικοινωνία και το συγχρονισμό μεταξύ τους και την καλύτερη διαχείριση των πόρων του υπολογιστικού συστήματος. Παράλληλα, προωθεί τη διεργασιακή επικοινωνία, το μηχανισμό, δηλαδή, που επιτρέπει στις διεργασίες να επικοινωνούν και να συγχρονίζουν τις ενέργειές τους. Η παραπάνω λειτουργία παρέχει ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα στους χρήστες του υπολογιστικού συστήματος, μειώνοντας σημαντικά το χρόνο επεξεργασίας των δεδομένων, εξαγωγής αποτελεσμάτων και ικανοποίησης των διαφόρων αιτημάτων τους. Η διεργασιακή επικοινωνία μπορεί να επιτευχθεί είτε με τη συνεργασία, είτε με τον ανταγωνισμό. Η συνεργασία προϋποθέτει την ύπαρξη μηχανισμού ελέγχου των διαμοιραζόμενων δεδομένων και την ανταλλαγή σημάτων συγχρονισμού, ενώ ο ανταγωνισμός απαιτεί προσεκτική εκχώρηση και προστασία των πόρων. Εξαιτίας του γεγονότος ότι τόσο η συνεργασία όσο και ο ανταγωνισμός των διεργασιών απαιτούν την κατάλληλη υποστήριξη του Λειτουργικού Συστήματος, θα πρέπει κατά τη σχεδίασή τους να λαμβάνονται υπόψη όλες οι παραπάνω απαιτούμενες και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες προδιαγραφές.
Ενότητα 11.1 Πολυπρογραμματιστικά Συστήματα Για να κατανοηθεί ο ρόλος και η σημαντικότητα του τύπου του Λειτουργικού Συστήματος που εφαρμόζεται, θα πρέπει να αναφερθεί το γεγονός ότι το Λειτουργικό Σύστημα είναι αυτό που καθορίζει ένα πλαίσιο για τους χρήστες και τα προγράμματα τους, ώστε να συνυπάρχουν, να συνεργάζονται και να λειτουργούν ταυτόχρονα και αποδοτικά. Το κατάλληλο
220