– stopniem rozwoju wewnątrzkrystalicznej niejednorodności, – konstrukcją i sztywnością połączenia spawanego. Ze względu na miejsce powstania, pęknięcia gorące dzielimy na: – pęknięcia krystalizacyjne w spoinie (rys. 2.1), – pęknięcia segregacyjne w strefie wpływu ciepła i w spoinie w pobliżu linii wtopienia (rys. 2.2).
a)
b)
Rys. 2.1. Pęknięcie krystalizacyjne w spoinie: a) stali niestopowej, b) stali austenitycznej
Rys. 2.2. Makrostruktura spoiny wykonanej łukiem krytym pod topnikiem z widocznym pęknięciem segregacyjnym rozwijającym się w pobliżu linii wtopienia (w strefie wpływu ciepła i w spoinie)
2.1.1. Pęknięcia krystalizacyjne w spoinie Charakterystyczną cechą pęknięć gorących krystalizacyjnych jest ich usytuowanie w osi spoiny. W procesie spawania krystalizujący metal spoiny znajduje się pod wpływem naprężeń rozciągających. Naprężenia te powstają w wyniku nieswobodnego skurczu spoiny i stygnięcia nierównomiernie nagrzanego materiału spawanego. Pod wpływem tych naprężeń metal spoiny odkształca się, a przy niedostatecznej zdolności do odkształceń – pęka. Podczas krystalizacji stopy przechodzą przez stadium stało-ciekłego stanu w zakresie temperatury likwidus–solidus. 24