Zycie Kolorado September 2014

POLISH NEWSPAPER IN USA - Colorado | Arizona | New Mexico | Utah | California | Alaska

Denver Metro | Boulder | Colorado Springs | Fort Collins | Dillon | Glenwood Springs POLISH NE WSPAPER

IN COLORADO

MIESIĘCZNIK POLONII AMERYKAŃSKIEJ W KOLORADO | 303.396.8880 | www.zycie-kolorado.com WYDANIE 61 | WRZESIEŃ | SEPTEMBER 2014 | BEZPŁATNE - FREE

Piszą dla Was: Świat pod lupą “Głośno wszędzie, gorąco wszędzie – co to będzie?”

- Tomasz Winiarski >> str.4 Nasi młodsi bracia “Doktor delfin” - Aleksandra Piaścik >> str.5 Żyj sportem w Kolorado - Marcin Żmiejko >> str.7 Kalejdoskop Polonijny: Ewa Wilczyński z Utah Bogumił Horchem z Arizony >> str.8 Herbata czy kawa “Niezwykłe wesele Katki i Sławka” - z Aleksandrą Bujalską rozmawia Waldek Tadla >> str.10 Punkt widzenia “Profesor”- Grzegorz Malanowski >> str. 12 Psyche & Logos “Międzyludzkie konflikty” - Agnieszka Baklazec >> str. 13 Filmowe recenzje Piotra “Masterpieces of Polish Cinema” - Piotr Gzowski >> str.14

2

-gi Festiwal Polskiego Jedzenia przy polskiej parafii św.

Józefa to największe polonijne wydarzenie roku. To dzięki inicjatywie naszego proboszcza ks. Marka Cieśli, Polonia coraz szerzej pokazuje swoją kulturę i tradycję w Kolorado.

Społeczność parafialna, Rycerze Kolumba (fantastyczna koordynacja pana Krzysztofa Trytka) i wolontariusze w pocie czoła przygotowywali tradycyjne polskie jedzenie, scenę, miejsce dla gości. Z Arizony przyjechał zespół folklorystyczny “Tatry” wraz z zespołem muzycznym “Halny”. Tańczyli także nasi “Krakowiacy”. Dwudniowy festiwal przyciągnął tłumy Amerykanów i był wielkim sukcesem wszystkich, którzy włożyli w jego organizację i przebieg swoją pracę, pasję i energię. >> str. 16

Polskie sylwetki w Kolorado Krzysztof Zanussi w Denver - K. Hypsher >> str. 15 Witold-K w kącie >> str.20 “Zapiski znad zatoki SF” - Adam Lizakowski >> str.21 Zdrowie wewnętrzne “Więźniowie własnej osobowości” - Marta Oko-Riebau >> str.22 Z życia parafii św. Józefa - ks. Marek Cieśla >> str.24 Rycerze Kolumba - Sebastian Gadzina >> str. 24 Polska Szkoła w Denver - Stanisław Gadzina >> str. 25

Foto: Irena Szczesna-Platacz, Jola Bennett

Psychologia - Charaktery “Jak jeść, by schudnąć” Krzysztof Śliwiński >> str. 28

The Law Office of

Brian Landy, Attorney Bank ruptc y & Wills

Cliff Hypsher

Call for a Free Consultation

3780 S. Broadway, Englewood, CO 80113

(303) 781-2447 w w w. l a n d y- l aw. co m

Call us today for a FREE phone consultation

(A Debt Relief Agency under the Bankruptcy Code)

One-on-One Help Since 1995

SPECIALIZING in

3780 South Broadway, Englewood

Pomogę Ci kupić lub sprzedać nieruchomość.

Serwis za darmo dla kupujących jak również sprzedających jako "short sale".

2011 Denver Five Star Real Estate Agent in 5280 Magazine

Małgorzata Obrzut, Broker Associate

www.margoobrzut.yourkwagent.com emial:margoobrzut@kw.com

11859 Pecos St.#200, Westminster, CO 80234

DUI LAW

303-806-5104 www.dui-advisor.com

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

3

Wspierajcie nasze biznesy: Życie Kolorado - mięsiecznik Polonii Amerykańskiej w stanie Kolorado wydawany przez:

SKLEPY SPOŻYWCZE, PIEKARNIE

MEDIA LITTERA, INC.

www.zycie-kolorado.com tel.: 303.396.8880 5944 S Monaco Way, Ste. #200 Englewood, CO 80111 Waldek Tadla - Redaktor Naczelny waldek.tadla@zycie-kolorado.com Katarzyna Hypsher - Edycja & Skład info@zycie-kolorado.com Marcin Żmiejko - Marketing marketing@zycie-kolorado.com Tomek Winiarski - Korespondent z Polski tomek_winiarski@zycie-kolorado.com W sprawach listów, reklam, itp. prosimy o kontakt na powyższe adresy e-mailowe lub telefon.

PRENUMERATA:

$5 za każde wydanie, z wysyłką pocztową

WSPÓŁPRACA:

Halina Dąbrowska, Barbara Popielak, Tomasz Skotnicki, Ks. Marek Cieśla TChr. Piotr Gibała - Polska Rada Rycerzy Kolumba Polska Szkoła w Denver, Witold-K, Bożena Michalska Ula Bunting, Grzegorz Malanowski Piotr Gzowski, Eliza Sarnacka-Mahoney Tomasz Zola - Utah Bogumił Horchem - Arizona Ania Jordan - Nowy Meksyk Monika Schneider - Alaska Ryszard Urbaniak - Kalifornia Adam Lizakowski - Chicago Szczepan Sadurski - Polska www.Charaktery.pl www.dobrapolskaszkola.com

Od Redakcji Drodzy Czytelnicy, W Polsce dobrze było być uczniem, kiedy 1-go września we wszystkich szkołach pobrzmiewały dźwięki dzwonka, a studenci mieli jeszcze jeden miesiąc wakacji. Takie przedłużenie lata. Pierwszy września to również rocznica wybuchu drugiej wojny światowej – w tym roku już 75-tej.

11-go września mija 13 lat od tragedii World Trade Center, największego ataku na kontynencie amerykańskim dokonanego przez grupę terrorystyczną. W mediach polskich jak i amerykańskich zapewne ukaże się sporo komentarzy i tekstów. U nas w “Życiu Kolorado” jak zwykle artykuły i felietony stałych autorów i informacje o kilku koncertach muzyki poważnej w polskim wykonaniu, na które zapaszamy. Przedstawiamy również zdjęcia z ostatnich imprez polonijnych.

Zapraszamy do przejrzenia naszego nowego numeru. Pozdrawiam i życzę miłej lektury.

- MarcinŻmiejko Marketing Director

• Sawa Meat & Sausage: 303.462.0412, 3206 Wadsworth Blvd, Wheat Ridge • Sawa Meat & Sausage: 303.691.2253, 2318 S. Colorado Blvd, Denver • European Gourmet: 303.425.1808, 6624 Wadsworth Blvd, Arvada • Europa: 303.699.1530, 13728 E. Quincy Ave, Aurora • Chicago Market: 303.868.5662 & 708.302.7225 1477 Carr St Lakewood

TELEWIZJA • PolskyTV: 1-347-767-6755

PRAWNICY • Brian Landy: 303.781.2447, 3780 S. Broadway, Englewood, CO • Cliff Hypsher: 303.806.5104, S. Broadway, Englewood, CO

TŁUMACZENIA , INCOME TAX, NOTARY PUBLIC • Mira Habina Intl: 720.331.2477, 8760 Skylark St. Highlands Ranch • Urszula Bunting: 720.937.3787

AGENCI NIERUCHOMOŚCI • Margo Obrzut: 303.241.5802, 11859 Pecos St. #200, Westminster • Tadla & Tadla Real Estate Group: 720.935.1965, 5944 S Monaco Way, Ste#100, Englewood • Ewa Sosnowska Burg: 303.886.0545 • Joanna Sobczak: 720.404.0272 • Ela Sobczak: 303-875-4024

POŻYCZKI NA NIERUCHOMOŚCI • Agnieszka Gołąbek: 720-935-8686

UBEZPIECZENIA • Kużbiel Insurance: 720.974.1716, 3705 Kipling St. Ste.# 107 Wheat Ridge • Copernicus Financial: Lech Lenkiewicz, 480.862.3145

LEKARZE, PSYCHOTERAPIA • Marta Oko-Riebau MA, 720.588.8656, 950 S. Cherry St., Suite 514, Denver • Amber Counseling, Agnieszka Baklazec, MA, LPC, LAC, CFI 720-323-6284. 2323 S. Troy St. Suite 3-107 Aurora, 496 S. Dayton St. Suite 101 Denver, 1949 Wadsworth Blvd. Lakewood

Nie wszystkie publikowane teksty autorów odzwierciedlają poglądy redakcji ŻK

Zgłoszenia REKLAM przyjmujemy do 20-go dnia każdego miesiąca.

Redakcja Życia Kolorado nie odpowiada za treść reklam i ogłoszeń.

OGŁOSZENIA DROBNE

w gazecie i naszej stronie internetowej: www.zycie-kolorado.com $10 / miesiąc /do 30 słów/ e-mail: info@zycie-kolorado.com

ZDROWIE & SPA

Ogłoszenia drobne NAPRAWIĘ SAMOCHODY - wszystkie marki. Wymiana: paski rozrządu, półośki, hamulce i więcej. Niskie ceny, proszę dzwonić pod nr 303-671-0410 (zostawić wiadomość) lub tel. komórkowy: 303-912-4039

• Nef-RA, Krople Życia. 773.344.4600

USŁUGI RÓŻNE • Best Quality Auto Repair & Body, Gabriel Zieliński, 303.974.7095 803 Wadsworth Blvd Lakewood • AMBER BAND - 720.882.2265, www.theamberband.com

WYNAJMĘ MAŁY DOMEK W LAKEWOOD. $1200 Kontakt: Waldek: 720 935-1965 ZATRUDNIĘ PART TIME: pomoc do mechaniki i blacharki samochodowej.

303.974.7095, cell: 303.668.4213 POSZUKUJĘ LOKATORA DO POKOJU W DOMU w Denver z możliwością używania garażu: Urszula: 720-636-4567 POKÓJ DO WYNAJĘCIA W GOLDEN od zaraz: 720-244-5960

- Bądź na bierząco!

Dołącz do nas na Facebooku:)

4

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

Świat pod lupą

Głośno wszędzie, gorąco wszędzie – co to będzie?

istów komentujących tą sprawę, białe ciężarówki wujka Putina mogły wieźć między innymi granaty i bynajmniej nie mam tu na myśli smacznych owoców tropikalnych.

Marszałek Józef Piłsudski powiedział kiedyś, że bez wolnej Ukrainy nie będzie wolnej Polski. W tych słowach zawiera się zarówno ostrzeżenie jak i wskazówka. Nasza polityka względem Ukrainy i Rosji musi wpisywać się w przesłanie Piłsudskiego.

Tomasz Winiarski arafrazując nieco znane słowa z „Dziadów” Adama Mickiewicza zadaję sobie poważne pytanie - czy do naszych drzwi zapuka wojna? Naszych?

Kogo mam na myśli? Oczywiście chodzi o świat zachodni – NATO i Unię Europejską. Jeżeli wierzyć, że cisza zapowiada burzę, to nie mamy się czego bać – na nadmiar spokoju nie narzekamy. Pytanie czy to powiedzenie jest adekwatne w odniesieniu do świata polityki? Oczywiście, że nie!

Historia pokazuje, że wielkie konflikty wybuchały przeważnie stopniowo, a na wojnę składało się wiele czynników i regionalnych konfliktów. Zatem wojna wydaje się dziś bardziej prawdopodobna niż kiedykolwiek wcześniej po upadku Związku So-wieckiego. Czy jesteśmy zatem przygotowani do otwartego, konwencjonalnego konfliktu? Takiego z linią frontu, czołgami, bombardowaniami, zrujnowanymi miastami, milionami ofiar? Po upadku Układu Warszawskiego, Pakt Północnoatlantycki stracił swojego głównego wroga. W Europie zapanował względny spokój (wyjątek – wojna w Jugosławii). NATO w wydaniu europejskim w pewnym sensie przeszło na wojskową emeryturę. Dlaczego napisałem „w wydaniu europejskim”? Dlatego, że Amerykanie byli bardzo aktywni – wydając kilkaset miliardów dolarów rocznie rozwijali przemysł zbrojeniowy i własną armię, interweniowali w różnych rejonach świata, gdzie dochodziło do konfliktów, czy kryzysów. Obok nich zawsze stali Brytyjczycy. Mówiąc „NATO w wydaniu europejskim” miałem na myśli Europę kontynentalną.

Anglosasi pozostawali czujni i gotowi byli interweniować na czas. Natomiast kontynentalne mocarstwa, choć słowo „mocarstwo” brzmi trochę nazbyt dumnie w odniesieniu do Niemiec, czy Francji, stały się bardzo rozleniwione.

Wydatki na zbrojenia gwałtownie zmalały, chęć do udziału w misjach wojskowych również. Berlin i Paryż cieszyły się błogim spokojem. Rosja wydawała się być krajem niegroźnym, a może Europa nie potrafiła dostrzec prawdziwej twarzy Moskwy? Wydarzenia na kijowskim Majdanie, a właściwie dopiero kryzys na wschodzie Ukrainy, uświadomiły Europie, że Rosja zupełnie się nie zmieniła i dalej jest Imperium Zła, które poważnie zagraża bezpieczeństwu nie tylko na Starym Kontynencie, ale również na świecie. Mimo wszystko, reakcja Berlina, Paryża czy nawet Londynu była dosyć powolna i ostrożna. Sank-

cje przeciwko Moskwie wprowadzili Amerykanie, a Unia Europejska jeszcze długo nie potrafiła pójść w ślady za Waszyngtonem. Na szczęście dzisiaj, po długich negocjacjach Europejczycy w miarę jednomyślnie nałożyli sankcje gospodarcze na Kreml. Rosja została wyrzucona z G8, jej gospodarka znacznie spowolniła, a rubel poleciał na łeb na szyję. Na odwet ze wschodu nie trzeba było długo czekać. Sankcje prawie zawsze odczuwają obie strony konfliktu i tym razem nie było wyjątku.

Tutaj w Polsce „wszyscy jesteśmy żołnierzami” choć na razie naszym zadaniem jest na szczęście jedynie zwiększone spożycie jabłek, na które

Putin wprowadził ostatnio embargo.

Sytuacja za naszą wschodnią granicą z dnia na dzień staje się bardziej napięta.

Z początku media używały zwrotów – „kryzys ukraiński”, teraz mówi się już wprost – wojna. Ktoś niezorientowany w temacie mógłby pomyśleć, że mamy do czynienia z konfliktem wewnętrznym.

Ot co, jakaś grupka rebeliantów postanowiła utworzyć niepodległą Republikę Doniecką. Nic bardziej mylnego! Moskwa nieoficjalnie prowadzi regularną wojnę z rządem w Kijowie.

Kreml wysyła na Ukrainę nie tylko broń i zaawansowany sprzęt wojskowy, ale również własnych agentów i żołnierzy, których zachodni świat określa mianem „zielonych ludzików”. W negocjacjach z Putinem Zachód ma poważny problem.

Ciężko bowiem negocjować pokój kiedy Rosjanie z bezczelnym wręcz uporem zaklinają się, że nie udzielają wsparcia rebeliantom na wschodzie Ukrainy.

Czy ta wojna przybierze jeszcze tragiczniejszy wymiar? Czy swoisty „kocioł wschodni” wybuchnie? Obawiam się, że jest to bardzo realny scenariusz.

Coraz częściej dochodzi do incydentów z udziałem regularnych jednostek armii rosyjskiej i ukraińskiej. Niedawno

Ukraińcy ostrzelali konwój pojazdów Federacji Rosyjskiej, które bez pardonu wjechały na terytorium Ukrainy.

Kreml narusza integralność terytorialną swojego zachodniego sąsiada i musi liczyć się z tym, że sąsiad ten będzie używał armii do obrony swojego terytorium. Rosjanie posuwają się do coraz śmielszych czynów. Dosłownie dwa dni temu, rosyjskie śmigłowce Mi-24 ostrzelały ukraiński posterunek Straży Granicznej w Donbasie. W wyniku tego ataku zginęło czterech wojskowych, a trzech zostało rannych. Mimo takich incydentów oba kraje oficjalnie nie prowadzą wojny, a ich przywódcy – Władimir Putin i Petro Poroszenko podali sobie pod koniec sierpnia ręce przy okazji negocjacji na linii Unia Europejska – Ukraina – Federacja Rosyjska i jej Unia Celna, w której skład wchodzi Białoruś oraz Kazachstan. Do spotkania doszło w Mińsku, stolicy Białorusi. Nie dajmy się jednak oszukać, polityka Kremla nie opiera się na „rozwiązaniach politycznych” ani na „przestrzeganiu prawa międzynarodowego”.

Władze Ukrainy są coraz bardziej wyczerpane trwającym od dawna konfliktem. Obywatele ukraińscy sami dopłacają z własnej kieszeni do ochotniczych oddziałów, które jadą wspomóc swoją armię na wschodzie kraju. Rząd w Kijowie może nie udźwignąć ciężaru ciągłej walki. Dla i tak już słabej gospodarki ukraińskiej, przedłużający się konflikt zbrojny może okazać się gwoździem do trumny. Kijów prosi Zachód o dostawy broni. Unia Europejska, przynajmniej na razie, nie mówi otwarcie o takiej pomocy. Prezydent Stanów Zjednoczonych – Barack Obama nie wykluczył jednak, że w razie potrzeby, Waszyngton weźmie pod uwagę takie rozwiązanie.

Sformułowanie „w razie potrzeby” oznacza sytuację, w której Rosjanie przeprowadziliby inwazję na Ukrainę.

Putin nie odpuszcza również wojny propagandowo – dezinformacyjnej, do której oprócz agentów działających w Internecie, którzy piszą fałszywe komentarze popierające politykę Moskwy, wykorzystuje tym razem „białe ludziki”, a ściślej mówiąc białe ciężarówki, które miały rzekomo dostarczyć pomoc humanitarną do regionów objętych konfliktem. Konwój ten ani nie miał mandatu Czerwonego Krzyża, ani zgody rządu ukraińskiego, by wjechać na jego terytorium. Co wiozły te ciężarówki? Zdaniem moim i większości innych dziennikarzy z zachodu, polityków, oraz specjal-

Rozpatrzmy teraz hipotetyczny scenariusz – Putin oficjalnie przeprowadza inwazję na Ukrainę i zajmuje cały kraj.

Wojska rosyjskie stają przy granicy z Polską. Co teraz? Załóżmy, że nie istnieje NATO, ani żadne sojusze, które gwarantują nam pomoc z zewnątrz. Rosjanie decydują się zaatakować Polskę.

Jak długo bylibyśmy w stanie bronić naszej ojczyzny? Niestety nie mam tutaj dobrych wieści. Analizując przewagę militarną, jaką ma nad nami Kreml, Polska broniłaby się niewiele dłużej niż podczas Kampanii Wrześniowej w roku 1939. Co potem? Okupacja rosyjska, prześladowania Polaków, życie w strachu, bez wolności, bez demokracji – znamy to wszyscy z naszej trudnej historii. Na szczęście jest to scenariusz science-fiction, bo Polska jest dzisiaj w NATO i nasi sojusznicy, w tym Stany Zjednoczone są najlepszą gwarancją naszego bezpieczeństwa. Nie wszyscy jednak tak bardzo jak ja wierzą w to, że Zachód wypełni swoje sojusznicze zobowiązania. W jednym ze swoich ostatnich felietonów, Tomasz Lis – znany polski dziennikarz i publicysta, stwierdził, że Zachód jest względem nas obłudny, a NATO ma podwójne standardy i Polski nie traktuje tak poważnie, jak starszych członków sojuszu. Tomasz Lis stwierdza ironicznie, że NATO utrzymuje bazy w takich państwach, jak Włochy, które są zagrożone atakiem ze strony państw Maghrebu oraz w Niemczech, nad którymi wisi jarzmo inwazji ze strony Danii, czy Holandii. Ten ironiczny komentarz polskiego dziennikarza jest odpowiedzią na decyzję NATO, które oznajmiło, że na terenie Polski nie będzie stałych baz sojuszu. Tomasz Lis zbyt szybko się oburzył i chyba nie dostrzegł prostego faktu. Otóż brak stałych baz w Polsce nie oznacza ich braku w ogóle. W Korei Południowej stacjonuje od kilkudziesięciu lat ponad 30 tysięcy żołnierzy amerykańskich, choć Waszyngton nie ma w tym kraju „baz na stałe”. Armia Stanów Zjednoczonych pozostanie tam tak długo, jak długo Amerykanie i rząd Korei Południowej uznają to za stosowne.

Dokładnie to samo może w razie zagrożenia stać się u nas w Polsce. Bazy NATO pojawią się na czas nieokreślony.

Panika Tomasza Lisa jest zatem zdecydowanie bezpodstawna. Dziennikarz, na łamach tygodnika „Newsweek”, w ironiczny i krytyczny sposób wypowiada się o liczebności wojsk amerykańskich, które Waszyngton w ostatnich miesiącach wysyłał do Polski.

– Obama zdecydował o zorganizowaniu w Polsce już za kilka tygodni polsko-amerykańskich manewrów.

Będzie to demonstracja siły, która na Putinie musi zrobić wrażenie. Ze strony amerykańskiej weźmie w nich udział

>>

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

5

Nasi młodsi bracia dziesięć czołgów (serio – dziesięć!) i kilka transporterów – napisał w swoim felietonie Tomasz Lis. Choć uważam go za bardzo dobrego dziennikarza i tym razem muszę się z nim nie zgodzić. Od początku konfliktu na Ukrainie Waszyngton wysłał nam całkiem sporo swoich jednostek wojskowych. Kilka miesięcy temu do Polski przyleciało około 30 amerykańskich myśliwców F-16 wraz z całym personelem potrzebnym do ich obsługi. Samoloty te cały czas stacjonują na terenie naszego kraju. To nie jedyne wsparcie militarne udzielone Warszawie przez naszych sojuszników zza oceanu. Do Polski Amerykanie wysłali również między innymi żołnierzy ze słynnej 173 Dywizji Powietrzno-Desantowej. Teraz w ich miejscu ma pojawić się równie znana 1 Dywizja Kawalerii, która może poszczycić się między innymi heroicznymi bitwami stoczonymi w Wietnamie. Tomasz Lis ma do Amerykanów pretensje, że przysyłają nam tym razem tylko dziesięć czołgów i zdecydowanie za mało transporterów.

Pragnę przypomnieć, że te jednostki pancerne zostały do nas wysłane nie w celu obrony naszego kraju, a jedynie na wspólne ćwiczenia. W Polsce w październiku mają odbywać się manewry wojsk NATO pod kryptonimem „Czarny Orzeł”. Z tej okazji przyjadą do nas czołgi M1 Abrams wchodzące w skład 1 Dywizja Kawalerii USA, która na co dzień stacjonuje w Ford Hood w Teksasie. Pułkownik Steven Warren – rzecznik Pentagonu zapowiedział, że wraz ze 150 żołnierzami i czołgami do Polski trafią transportery opancerzone, wozy bojowe piechoty oraz cały dodatkowy sprzęt wsparcia, który jest niezbędny do działania jednostki kawalerii. W ćwiczeniach weźmie udział również tysiąc żołnierzy brytyjskich.

Jak stwierdził minister obrony Wielkiej Brytanii - Michael Fallon, będzie to największe zaangażowanie brytyjskie w Europie Wschodniej od 2008 roku.

Gorąco jest niestety nie tylko na Starym Kontynencie. Trwają walki w Strefie Gazy, gdzie terroryści z Hamasu ostrzeliwują rakietami terytorium Izraela. Dzięki zdecydowanym akcjom Sił Obronnych Izraela, ten konflikt nie powinien wymknąć się spod kontroli. Niestety, zupełnie poza kontrolą jest poważny kryzys w Iraku i Syrii, gdzie terroryści z Państwa Islamskiego przejmują kolejne terytoria, mordując i grabiąc niewinnych ludzi.

NATO musi zatem bić się na dwóch frontach, co nigdy nie jest łatwym zadaniem.

W Europie toczymy bój z Putinem, na razie politycznie, na Bliskim Wschodzie jest to normalna regularna walka zbrojna. Stany Zjednoczone od jakiegoś czasu bombardują pozycje islamskich ekstremistów, choć nie można wykluczyć poważniejszego zaangażowania się Waszyngtonu w ten konflikt.

Co przyniesie jutro? „Na wschodzie bez zmian” i nie ważne czy mamy tu na myśli Bliski Wschód, czy wschodnią flankę NATO – jest bez zmian i tyle. e-mail:

tomek_winiarski@zycie-kolorado.com

Doktor delfin

salta w przód. Gdy mu się znudziły stawał na ogonie, rozkładał płetwy piersiowe i czekał na gromkie brawa.

Był zręczny, zwinny, wytrzymały, sprytny, wszędobylski, z ciekawością badał wszystko co lądowało w basenie.

Wykazywał szczególne zdolności do wynajdywania smakołyków. Potrafił w oka mgnieniu wsadzić dziób do wiade-

przez te morskie ssaki powoduje poprawne rozchodzenie się impulsów elektrycznych w mózgu, zwłaszcza u dzieci cierpiących na autyzm oraz porażenie mózgowe. Podczas pływania z delfinami następuje również zwiększenie produkcji limfocytów T, niezbędnych do utrzymania prawidłowego poziomu odporności organizmu.

Butlonosy są niezwykle towarzyskie. Uwielbiają zabawy, chętnie i szybko uczą się różnych sztuczek.

Ciągną ludzi na nartach wodnych i łódkach, grają w koszykówkę oraz otwierają dziobem siatki z rybami.

Lubią być głaskane i poklepywane.

Urządzają niezwykłe pokazy akrobatyczne. Wykonują salta, śruby, „chodzą” na ogonie, przeskakują przez obręcze i gonią jeden drugiego. Chwytają przedmioty zawieszone nawet 6 m nad wodą.

Potrafią rozweselić każde dziecko.

Te niezwykłe zdolności butlonosów wykorzystał do terapii maluchów cierpiących na choroby fizyczne i psychiczne prof. David Natanson, amerykański psycholog.

Efekt terapii okazał się rewelacyjny, zwłaszcza u dzieci cierpiących na autyzm. Maluchy, które nie potrafiły wypowiedzieć ani jednego słowa, po zabawach z delfinami normalnie mówią, czytają i reagują na otoczenie. Obecnie w delfinariach rehabilitowani są pacjenci cierpiący na ok. 80 chorób, zwłaszcza psychicznych, neurologicznych i onkologicznych.

Fizjoterapeuci nie dokonują żadnych cudów. Sparaliżowane dzieci nie zaczną nagle skakać i grać w piłkę nożną, ale widać u nich już po kilku seansach zmiany na lepsze. Nawiązują kontakt z rodzicami, zaczynają mówić, a to już duże osiągnięcie. Wkładają w terapię mnóstwo czasu, wysiłku i robią postępy. Dzieci te większość życia spędzają w szpitalach, tam nie ma czasu na zabawy. Delfinoterapia pokazuje, że można leczyć w inny, przyjemny i równie skuteczny sposób.

Aleksandra Piaścik ając trzy lata Maciek Nita z Janowa Lubelskiego przestał recytować wierszyki, śpiewać piosenki, mówić a potem spać. Odpoczywał tylko dwie-trzy godziny na dobę. Po wielu badaniach okazało się, że cierpi na autyzm. Dla rodziców to był szok.

- Syn fizycznie rozwijał się prawidłowo, ale porozumieć się z nim było bardzo trudno. Bał się wielu rzeczy np. chodzenia po schodach, nie potrafił sam się ubrać, za to godzinami obracał w palcach niewielkie przedmioty – mówi Zbigniew Nita, ojciec Maćka.

Tradycyjne metody leczenia nie pomagały więc Maciek trafił do delfinarium w Muzeum Morskim w Kłajpedzie na Litwie. Tam rozpoczęto pilotażowy program rehabilitacji dwójki dzieci autystycznych z delfinami.

W basenie pływało pięć butlonosów: Nana, Gloria, Łota, Nita i Argos. Maciej zamiast spokojnie zapoznawać się z delfinami i z daleka popatrzeć jak baraszkują wskoczył do wody. Natychmiast zjawiła się Gloria. Po krótkim patrzeniu sobie w oczy znajomość została zawarta. Maciek głaskał delfina, chlapał go wodą, próbował mu włożyć rękę do pyska. Nie chciał wychodzić z basenu. Pobyt w Kłajpedzie rodzice Maćka oceniają jako przełom w życiu syna. Uspokoił się, sam zaczął chodzić po schodach, uśmiechać się, a w supermarkecie pcha sklepowy wózek.

Delfiny są doskonałymi terapeutami, nikomu nie zrobią krzywdy. Słyną z inteligencji, delikatności, cierpliwości i wyrozumiałości. Rozumieją że osoba, która nie umie poruszać kończynami jest niepełnosprawna więc obchodzą się z nią delikatnie i wykonują powolniejsze ruchy. Jest to wyższy poziom myślenia świadczący o obecności intelektu i uczuć. Delfiny potrafią odczuć nastrój człowieka. Wielokrotnie zauważono, że nawet dzikie delfiny zachowywały się inaczej w kontakcie ze zdrowym człowiekiem a niepełnosprawnym. Do ludzi upośledzonych płynęły ostrożnie i spokojnie. Do zdrowej osoby podpływały z impetem, często próbując ją przestraszyć.

- Gdy po raz pierwszy butlonos podpłynął do moje córki cierpiącej na autyzm myślałam, że umrę o nią ze strachu. Był ogromny. Jednak Ewelina się go nie bała. Od razu chwyciła zwierzaka za płetwę i dała całusa.– mówi Małgorzata Szklosz z Katowic, matka 9-letniej Eweliny, rehabilitowanej w Ośrodku Delfinoterapii Ukraińskiej Akademii Nauk w Kozaczej Buchcie koło Sewastopola.

Przydzielony Ewelinie delfin uwielbiał wykonywać karkołomne skoki, a zwłaszcza podwójne, a nawet potrójne

rka z rybami i porwać kilka sztuk.

Nieustannie domagał się pieszczot. Był niezwykle chętny do pracy.

- Córka była zachwycona tymi zabawami. Płakała, gdy miała wyjść z basenu.

Kilka dni po przyjeździe do domu zauważyłam, że bardziej reaguje na otocznie. Uśmiecha się, bawi lalkami i układa klocki. Kupiłam jej bajkę z rysunkami delfinów. Prawie w ogóle się z nią nie rozstaje. Nawet zasypia trzymając ją w ręku.

To nie cud Delfinoterapia polega na zabawach dzieci z delfinami, w czasie których ultradźwięki emitowane przez te ssaki przenikają przez ludzkie ciało. Delfiny ciekawi u człowieka wszystko co odbiega od normy np. protezy czy nowotwory i tam właśnie wysyłają swoje ultradźwięki regenerujące zniszczone komórki oraz tkanki. W czasie zabaw z delfinami zwiększa się u człowieka wydzielanie endorfin, czyli hormonów, które m.in. zmniejszają uczucie bólu, głodu i poprawiają nastrój.

To właśnie dlatego w obecności delfina nawet trudne i bolesne ćwiczenia dzieci wykonują szybciej i łatwiej oraz robią większe postępy w terapii.

Częstotliwość dźwięków wydawanych

Delfinoterapia w Polsce Obecnie na świecie działają cztery takie profesjonalne ośrodki. Kolejny powstaje w Polsce czyli Górnośląskie Centrum Delfinoterapii. Organizuje go grupa fizjoterapeutów, zootechników i lekarzy.

- Podpisaliśmy wstępną umowę o kupnie delfinów, mamy biznes plan, cash flow, schemat koncepcyjno-funkcjonalny delfinarium hotelu i restauracji zrobiony przez architektów oraz całą kadrę medyczną przeszkoloną do pracy z delfinami. Aby dostać kredyt z banku musimy mieć tzw. wkład własny.

Nasz jest za mały. Dlatego sprzedajemy przez Internet różne przedmioty (allegro.pl nick: delfinoterapia, ebay.pl nick: delfinoterapia) oraz poszukujemy inwestorów m.in. do budowy hotelu i restauracji. W zamian za wniesienie kapitału oferujemy udziały w spółce.

Więcej informacji jest na www.delfinoterapia.cuprum.pl – mówi Aleksandra Piaścik z Katowic, jedna z organizatorek ośrodka.

Dowiedz się więcej: www.delfino-terapia.cuprum.pl

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

6

Rocznice

Pamiętajmy: 1 września 1939 Wojna wybuchła 1 września 1939 po ataku III Rzeszy Niemieckiej w porozumieniu z ZSRR. Pierwszy etap wojny, nazywany wojną obronną Polski lub tradycyjnie w piśmiennictwie kampanią wrześniową, rozpoczął o godzinie 4:40 nalot na Wieluń, przeprowadzony przez eskadrę 4 Floty Powietrznej feldmarszałka Wolframa von Richthofena, a zaraz po nim ostrzał Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte przez pancernik Schleswig-Holstein i agresja wzdłuż całej granicy niemiecko-polskiej zgodnie z dyrektywami „Fall Weiss”.

W chwili wybuchu wojny Polska miała zawarty układ sojuszniczy z Francją z 1921 roku, układ sojuszniczy z Wielką Brytanią z 25 sierpnia 1939 roku oraz sojusz z Rumunią (obowiązujący jednak tylko w przypadku ataku ze strony ZSRR). Niemcy były powiązane paktem antykominternowskim z Japonią i Włochami, tzw. paktem stalowym z Włochami oraz układem z ZSRR (pakt Ribbentrop-Mołotow) z 23 sierpnia 1939 roku, który de facto dzielił Europę Środkową na strefy wpływów obu państw i dawał Niemcom wolną rękę w wojnie z Polską. Formalnie wojna nabrała charakteru

światowego z chwilą wypowiedzenia jej Niemcom przez Wielką Brytanię i Francję 3 września 1939. Wraz z Wielką Brytanią do wojny przystąpiły Indie i główne państwa Wspólnoty Brytyjskiej (dominia brytyjskie): Australia i Nowa Zelandia (3 września), ZPA (6 września) i Kanada (10 września).

Oficjalnie po stronie Niemiec do wojny nie przyłączyły się na tym etapie jednak ani Włochy, ani Japonia. Neutralność zachowały Węgry i Rumunia. Do niemieckiego ataku na Polskę przyłączyła się natomiast Słowacja (siłami armii „Bernolák”, które wkroczyły do Polski kilka godzin po Niemcach), która była wówczas protektoratem Niemiec.

17 września bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę również Armia Czerwona. Atak ten złamał polsko-sowiecki pakt o nieagresji z 1932 roku, który miał obowiązywać do 1945 roku, jednak nie wywołał ze strony rządu polskiego wypowiedzenia wojny. ZSRR w nocie przedstawionej w nocy 17 września 1939 – już w chwili rozpoczęcia agresji – ambasadorowi RP w Moskwie Wacławowi Grzybowskiemu stwierdził jednostronnie zaprzestanie istnie-

nia państwa polskiego. Ambasador odmówił przyjęcia noty, polscy dyplomaci wyjechali z terytorium ZSRR dopiero po interwencji dziekana korpusu dyplomatycznego, ambasadora Rzeszy von Schulenburga.

Armia Czerwona toczyła walki z Korpusem Ochrony Pogranicza na całej linii granicznej.

Ciężkie walki oddziały Wojska Polskiego i ochotnicy stoczyli w obronie Grodna.

Naczelny Wódz Edward Rydz-Śmigły wydał dyrektywę: Sowiety wkroczyły. Nakazuję ogólne wycofanie na Rumunię i Węgry najkrótszymi drogami. Z bolszewikami nie walczyć, chyba w razie natarcia z ich strony lub próby rozbrojenia oddziałów. Zadanie Warszawy i miast, które miały się bronić przed Niemcami – bez zmian. Miasta do których podejdą bolszewicy, powinny z nimi pertraktować w sprawie wyjścia garnizonów do Węgier lub Rumunii.

Brak publicznego formalnego ogłoszenia przez Prezydenta i rząd RP faktu istnienia stanu wojny pomiędzy ZSRR a Polską i brak jednoznacznego rozkazu Naczelnego Wodza stawiania oporu najeźdźcy doprowadził do dezorientacji dowódców i żołnierzy, a w konsekwencji do wzięcia do niewoli ok. 250 tysięcy żołnierzy i oficerów, w większości nie stawiających oporu.

Na wieść o agresji ZSRR rząd polski ewakuował się w nocy 17 września na terytorium sojuszniczej Rumunii. Wbrew porozumieniu polsko-rumuńskiemu o swobodnym prawie przejazdu (fr. droit de passage), pod naciskiem niemiecko-sowieckim i przy

porozumieniu Rumunów z rządem francuskim, rząd polski został bez uprzedzenia internowany. 30 września prezydent Ignacy Mościcki, korzystając z prerogatyw konstytucji o możliwości wyznaczenia następcy w czasie wojny, wydał dekret o przekazaniu władzy Władysławowi Raczkiewiczowi, co zapoczątkowało działalność Rządu RP na uchodźstwie.

Kampania wrześniowa dobiegła końca, wojska niemieckie i sowieckie zajęły terytorium Polski i zdławiły zorganizowany opór regularnych wojsk polskich na terenie kraju (6 października zakończyła się ostatnia batalia kampanii – bitwa pod Kockiem). III Rzesza i ZSRR rozpoczęły okupację terytorium Rzeczypospolitej i likwidację polskiej państwowości według traktatu z 28 września.

Mieszkańcy obu okupowanych części państwa polskiego poddani zostali represjom przez okupantów. Jeszcze we wrześniu 1939 rozpoczęły działalność podporządkowane Rządowi RP na uchodźstwie struktury państwa podziemnego. Ciągłość państwowa Rzeczypospolitej Polskiej na arenie międzynarodowej wbrew deklaracjom agresorów i okupantów została zachowana. W okupowanym kraju odtworzono konspiracyjną administrację i podziemne Wojsko Polskie.

źródło: Wikipedia

Krzysztof Kamil Baczyński “Niebo złote ci otworzę...”

Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt.

Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, wyprowadzę w rzeczy cienie, które prężą się jak kot, futrem iskrząc zwiną wszystko w barwy burz, w serduszka listków, w deszczów siwy splot.

I powietrza drżące strugi jak z anielskiej strzechy dym zmienię ci w aleje długie, w brzóz przejrzystych śpiewny płyn, aż zagrają jak wiolonczel żal - różowe światła pnącze, pszczelich skrzydeł hymn.

Jeno wyjmij mi z tych oczu szkło bolesne - obraz dni, które czaszki białe toczy przez płonące łąki krwi.

Jeno odmień czas kaleki, zakryj groby płaszczem rzeki, zetrzyj z włosów pył bitewny, tych lat gniewnych czarny pył.

14 września 1939. Warszawa. Kazimiera Mika pochyla się nad siostrą zabitą w czasie ostrzału z broni maszynowej.

Zdjęcie pochodzi z filmu, który wykonał Julien Bryan, amerykański reporter.

Julien Bryan

(ur. 1899 w Titusville w stanie Pensylwania, zm. 20 października 1974) - amerykański dokumentalista i fotografik.Najbardziej znany jest z dokumentowania na taśmie filmowej życia w Polsce, Związku Radzieckim i III Rzeszy pomiędzy 1935 a 1939 rokiem.

Julien Bryan do Warszawy dotarł 7 września 1939 roku z zamiarem dokumentowania życia miasta w okresie wojny. Od prezydenta Stefana Starzyńskiego otrzymał samochód, tłumacza i ochronę, by mógł bez przeszkód filmować miasto i pokazać światu dokument ukazujący niemieckie metody prowadzenia wojny totalnej i bombardowanie miasta przez Luftwaffe.

Jest uważany za jedynego zagranicznego dziennikarza będącego w tym czasie w Warszawie.

Przez Polskie Radio zaapelował wówczas do amerykańskiego prezydenta Franklina Roosevelta o pomoc dla warszawskich cywili, którzy znaleźli się na celu niemieckich bombowców.

Julien Bryan wykonał pierwsze w historii kolorowe fotografie II wojny światowej w Polsce za

pomocą filmu Kodachrome popularnego w USA od 1935 roku. Większość polskich prac Juliena Bryana stanowią jednak fotografie czarno-białe oraz pomalowane fotografie czarno-białe.

Bryan przedstawił na kolorowych zdjęciach między innymi polskich żołnierzy, cywilów a także architekturę warszawskiego Starego Miasta. 21 września 1939 roku wyjechał z płonącej Warszawy, zabierając ze sobą bogaty materiał dokumentujący życie ludności cywilnej i bestialstwo żołnierzy niemieckich. Taśmy filmowe zostały następnie wykorzystane do montażu filmu “Oblężenie” (“Siege”), obrazującego bohaterską postawę warszawiaków.

Film był wyświetlany w amerykańskich kinach wiosną 1940 roku. Uzyskał nominację Amerykańskiej Akademii Filmowej do Oscara w 1941 roku w kategorii najlepszego krótkometrażowego filmu dokumentalnego. Bryan stwierdził: Gdyby Spartanie odżyli, to przed wami, Polacy, pochyliliby czoła.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

7

Wiadomości sportowe

Żyj sportem w Kolorado Marcin Żmiejko port w kraju i zagranicą dał nam sporo emocji w sierpniu.

Polscy sportsmeni pokazali się z naprawdę świetnej strony. Kolarstwo wyrasta nam po latach posuchy na narodowy sport, lekkoatleci nawiązują do sukcesów Ireny Szewińskiej i Zdzisława Krzyszkowiaka. Za kilka tygodni eliminacje do Euro 2016 rozpoczną piłkarze, a w Denver już niedługo wybuchnie pomarańczowa mania futbolowa.

DWANAŚCIE MEDALI

Mistrzostwa Europy w lekkiej atletyce

niebywały. Życzymy sukcesów w kolejnych imprezach.

MAJKA NIEPOSKROMIONY

Rafał Majka przebojem wkroczył na polską scenę sportową. Pokazał się z jak najlepszej strony w Tour de France po czym przyjechał do Polski i wygrał Tour de Pologne – jako pierwszy Polak od 2003-go roku, kiedy na najwyższym stopniu podium stanął Cezary Zamana.

Majka w kilka dni po polskim tryumfie wsiadł do samolotu i przyjechał do...

Kolorado, gdzie ścigał się w Pro Challange (wyścig trwa kiedy piszę te słowa).

zgłoszony do rozgrywek. Reguły UEFA są jasne, zawodnik ma być zgłoszony do rozgrywek i jako zgłoszony musi odcierpieć trzy mecze kary. Walkower 3:0 dla Celticu i Legia wylatuje z Ligi Mistrzów. Nie pomogły odwołania i osobista interwencja prezesa Bońka u byłego kolegi z boiska – Platiniego.

Legia z Champions League wypada i przechodzi do Europa League. Szkoda, ale za głupotę trzeba ponosić konsekwencje.

DENVER BRONCOS #2

Amerykanie uwielbiają rankingi. Kto ile przebiegł, w jakim czasie, ile zarabia ile zjadł itp itd. Ostatnio przeprowadzono ranking na najlepszych fanów w lidze NFL. Na pierwszym miejscu znależli sie miłośnicy Green Bay Packers a tuż za nimi fani Denver Broncos. Z pewnością nie ulega wątpliwości, żę mieszkamy w mieście futbolowym, gdzie Broncos o kilka długości wyprzedzają pozostałe drużyny z naszego miasta. Analizy fanów dokonał bardzo poważny magazyn Forbes a zaraz za Denver uplasowali się kibice New Orleans Saints.

Białorusinkę Wiktorię Azarenkę (WTA 11), Rosjankę Jekaterinę Makarową (WTA 19) i wreszcie w finale starszą z sióstr Williams (WTA 26). Czkamy na US Open i trzymamy kciuki. „CYGAN” WYSZEDŁ Z WIĘZIENIA

Rzeszowski bokser Dawid “Cygan” Kostecki przed południem opuścił więzienie. Zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności jaką otrzymał za współkierowanie grupą przestępczą, która zarabiała na pracy prostytutek.

Kostecki wyszedł dziś z Zakładu Karnego w Łupkowie w Bieszczadach. W tym półotwartym więzieniu kończył odbywanie kary. “Cygan” Kostecki zatrzymany został w czerwcu 2012 roku w Warszawie - tuż przed walką, którą miał stoczyć w Łodzi z legendą boksu Royem Jonesem Jr.W czasie pobytu w więzieniu występował o przerwanie kary - ale sąd odrzucał jego prośby. Zaważyły o tym m.in. nieprzychylne opinie o pięściarzu przygotowane przez zakład karny. Problemy bokserów z wymiarem sprawiedliwości o nic nowego.

Swego czasu za kratami siedzieli Mike

LITTLE DRY CREEK PARK 16 sierpnia b.r. Zakończenie sezonu piłkarskiego w Denver, czyli mecz Młodzi na Starych. Starzy dobrze się trzymali i pokonali „Młodziaków” 6:3

przyniosły 12 medali, które zdobyli polscy sportowcy. Lepiej było tylko w latach 60-tych, kiedy na bieżniach Europy zwyciężali Szewińska, Kłobukowska i Krzyszkowiak. Do panteonu polskich medalistów dołączyło wiele nowych nazwisk. Po raz pierwszy polak zdobył medal w maratonie. Nasi medaliści z Zurychu to: Anita Włodarczyk – złoty medal w pchnięciu kulą, Paweł Kszczot – złoty medal w biegu na 800m, Krystian Zalewski – srebro na 3000m z przeszkodami, Paweł Fajdek – srebro w rzucie młotem, Paweł Wojciechowski – srebrny medal w skoku o tyczce, Jared Shegumo – srebro w maratonie, Artur Kucharski – srebro w biegu na 800m, Omełko/Kozłowski/Krawczyk/ Krzewina – brąz w sztafecie 4x400m, Tomasz Majewski – brąz, pchnięcie kulą, Robert Urbanek – brąz, rzut dyskiem, Joanna Fiodorow – brąz, rzut młotem, Joanna Jóżwik – brąz, bieg na 800m. Każdy medalista wywalczył swoje trofeum w pięknym stylu, sukces

Zdecydowanie największa gwiazda polskiego sportu w okresie letnim 2014.

LEGIA NAWET JAK WYGRYWA, TO PRZEGRYWA

Kiedy już myślimy, że nastąpił przełom i polska piłka ma szansę na wyjście z dołka – do akcji wchodzą ludzie przy zielonym stoliku. Po pięknym dwumeczu Legia Warszawa pokonała Celtic Galsgow (4:1 w Warszawie i 2:0 w Szkocji), taki wynik po latach porażek z drużynami z Litwy i Cypru to jest wynik ponad polskie warunki. Celtic Galsgow obecnie przeżywa spadek w sportowej hierarchii ale sama nazwa i nakłady finansowe na ten klub robią wrażenie.

Oba zwycięstwa Legii niestety nie dały warszawiakom awansu. W rewanżowym meczu na kilka ostatnich minut wpuszczono Bartosza Bereszyńskiego, który miał3 mecze kary za czerwoną kartkę z ubiegłego sezonu. Zawodnik odcierpiał trzy mecze kary, ale jako zawodnik nie

PŁYWACY POKAZALI KLASĘ

Sukcesów polskim lekkoatletom pozazdrościli pływacy i w odbywających się w Berlinie Mistrzostwach Europy w pływaniu już na początku imprezy zdobyliśmy 2 złote medale. Konrad Czerniak i Radosław Kawęcki wywalczyli złote medale. Czerniak zwyciężył na 100 metrów “delfinem”, Kawęcki był najlepszy w rywalizacji na 200 metrów stylem grzbietowym. Brawo.

PRZYPOMNIAŁA SIĘ RADWAŃSKA

Agnieszka Radwańska wygrała turniej w Montrealu, pokonując w finale 6:4, 6:2 Venus Williams. Dla Polki to 14. wygrany turniej WTA w karierze, ale pierwszy od września 2013 r. Radwańska (WTA 5) w Montrealu pokonała kolejno: Czeszkę Barbarę Zahlavovą-Strycovą (WTA 37), Niemkę Sabine Lisicki (WTA 29),

Tyson oraz Artur Szpilka. Kostecki, który występował w wadze półciężkiej, zapowiadał powrót na ring. Ma kontrakt z grupą promotorską Knockout Promotion.

HOKEJOWA DRUŻYNA Z DENVER ZAWIESZA DZIAŁALNOŚĆ

Grająca w niższej lidze Central Hockey League ekipa Denver Cutthroats zawiesiła działalność. Cutthrats to zaplecze grającej w NHL drużyny Colorado Avalanche, korzystającej z zawodników będących głębokimi rezerwami Avs. Zespól grający zwykle w Denver Coliseum nie przystąpi do rozgrywek sezonu 2014-2015 z powodów finansowych. Brak płynności finansowej i kłopoty ze znalezieniem inwestora to brzmi jak cytat z polskiej ligi piłkarskiej, niestety bez pieniędzy nie ma profesjonalnego sportu nawet w USA.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

8

Kalejdoskop Polonijny

Półkolonie językowo-artystyczne 2014 w Utah z Utah: Ewa Wilczyński

akacje dobiegły końca.

Powróćmy na chwilę do wydarzenia które miało miejsce między 4 a 13 sierpnia w Sandy, Utah.

obejmował miedzy innymi wiedzę z języka polskiego, historii, geografii, zajęcia plastyczne, muzyczno-ruchowe, teatralne, jogę oraz gry i zabawy sportowe na świeżym powietrzu.

Tak jak w ubiegłym roku miałam przyjemność kierować i prowadzić “Półkolonie językowo-artystyczne” w Sandy. W tym roku uczestniczyło w nich 20-ro dzieci w wieku od 3 do 13 lat. Półkolonie organizowane były przez polonijną organizację Razem w Utah i odbyły się przy wsparciu finansowym Konsulatu Generalnego RP w Los Angeles.

Zajęcia plastyczne odbywały się w tym samym czasie dla wszystkich uczestników, ale dostosowane były do możliwości wiekowych. W ten sposób starsza grupa mogła zapoznać się z techniką malowania na papierze czerpanym wykonanym przez nas samych, a młodsze dzieci ćwiczyły malowanie na talerzach papierowych. Innego dnia zbieraliśmy na pieszej wycieczce szyszki, kamienie, patyki, liście, igły i kwiaty. Tymi skarbami natury malowaliśmy na dużych arkuszach tekturowych obrazy w małych grupach. Rozety w polskich kościołach gotyckich to temat do

W czasie 8 dni od godziny 9:00 do 17:00 dzieci aktywnie uczestniczyły we wszystkich zaplanowanych zajęciach, a była ich niemała liczba. Program

innej techniki plastycznej. Nasze rozety robiliśmy z papierowych pasków. Inną pracą z papieru były wycinanki kurpiowskie. Łączyliśmy też zajęcia muzyczno-ruchowe z plastycznymi w starszej grupie gdzie na jednych z nich powstały postacie w ruchu z folii aluminiowej, które służyły nam za modele do improwizacji ruchowych. Te i inne prace artystyczne przerosły moje oczekiwania - zawsze piękne, kreatywne, niepowtarzalne. Dla starszych uczestników pani Ilona Lis przygotowała i poprowadziła prace ręczne, szycie na maszynie z wybranych kawałków materiału kosmetyczek i piórników. Pani Edyta Goetsch prowadziła zajęcia z grupą młodszych dzieci, gdzie podopieczni poznawali między innymi kolory, kształty i zjawiska pogodowe. Pani Karina Kalota uczyła wszystkich chętnych techniki origami.

Młodsze dzieci miały też swoje zajęcia muzyczno-ruchowe. Na nich uczyły się dziecięcych wyliczanek, zabaw ze śpiewem i grały na instrumentach perkusyjnych. Podsumowując zajęcia muzyczno-ruchowe w starszej grupie wiekowej należy wspomnieć że wszyscy nauczyli się i wykonali na zakończenie obozu polski taniec “Trojak” oraz dwie kompozycje na instrumenty orffowskie “Rozmowa kukułki z dzięciołem” Jerzego Smoczyńskiego i napisaną przeze mnie instrumentację dobrze nam znanego wiersza o ślimaku. Głównym punktem końcowego programu i zajęć teatralnych było wykonanie przez wszystkie dzieci przedstawienia teatralnego wiersza “Rzepka” Juliana Tuwima. Na końcowym przyjęciu dzieci, rodzice i goście mogli kosztować kruche ciasteczka zrobione przez dzieci wcześniej rano i inne smakołyki dostarczone przez rodziców.

półkolonii z zapałem malowali kolorową kredą na betonie oraz skakali w “Klasy” znane z naszego dzieciństwa. Nie minął nas Tour de Pologne odbywający się w tym czasie w Polsce, gdzie zawodników na rowerach zastąpiły kapsle. Wiele innych konkursów i zawodów na powietrzu wypełniało do końca nasz codzienny program. W wolnych chwilach w czasie deszczu budowaliśmy z drewnianych klocków, układaliśmy puzzle i oglądaliśmy i czytaliśmy polskie bajki.

Nie jestem w stanie wymienić wszystkich atrakcji półkolonii.

W ciągu dnia dużo bawiliśmy się i tańczyliśmy przy polskich piosenkach takich jak “Kółko graniaste”, “Mam chusteczkę”, “Kaczka dziwaczka”, “Siedmio-kroczek”,”Mało nas”.

Dołączyły do tego zabawy z innych krajów takie jak “Król Ambo Hato” czy “Wooge booge”. Wszyscy uczestnicy

Mam nadzieję że i w przyszłym roku będziemy mogli ponownie bawić się i poznawać Polskę. Serdecznie zapraszam do obejrzenia zdjęć z półkolonii na stronie internetowej Razem w Utah:

Zamość i Fountain Hills, AZ - miasta partnerskie z Arizony: Bogumił Horchem dniu 4 września o godz. 18:00 w budynku siedziby miasta Fountain Hills przy ulicy 16705 East Ave. of the Fountains, Fountain Hills AZ. odbędzie się uroczyste przekazanie flagi Zamościa przez byłą burmistrz i dyrektor of SISTER CITY panią Sharon Morgan obecnej pani burmistrz miasta Fountain Hills Lindzie Kavanagh, jak również wręczenie polskiej flagi przez Konsula Honorowego Bogumiła Horchem - Pani burmistrz Lindzie Kavanagh.

Flagi te będą umieszczone na stałe w Sali obrad miasta Fountain Hills.

Serdecznie dziękuję paniom Edycie Goetsch, Ilonie Lis i Karinie Kalota za prowadzenie wyżej wymienionych zajęć oraz nauczycielom wspomagającym, panom Krystianowi i Radkowi Żelaznym którzy zasilili naszą kadrę przylatując z Kolorado. W tym momencie nie mogę pominąć specjalnego podziękowania za wsparcie, przygotowywanie posiłków (lunchu) oraz organizację “Dnia wodnego” panu Krzysztofowi Szewczukowi.

Jego pomoc była ogromna, cały czas czuwał nad naszym bezpieczeństwem i dbał o to aby nam nic nie zabrakło.

Na koniec, ale równie gorąco i serdecznie dziękuję Konsulatowi Generalnemu RP w Los Angeles za dofinansowanie naszych półkolonii, właścicielom pensjonatu za udostępnienie go na 10 dni, Zarządowi Razem w Utah za wsparcie, a przede wszystkim rodzicom za zaufanie i oddanie pod nasze skrzydła swoich pociech.

Dla nas prowadzących największym podziękowaniem był uśmiech dzieci i ich codzienne, pełne energii uczestnictwo w półkoloniach.

www.razemutah.com

W dniu 28 czerwca 2014r. została podpisana umowa miast partnerskich „Sister City” w Zamościu w ratuszu pomiędzy miastami Zamość i Fountain Hills.

Podpisy złożyli Prezydent miasta Zamość Marcin Zamoyski i burmistrz miasta Fountain Hills, Linda Kavanagh. Na tym uroczystym spotkaniu zostały również wymienione flagi miast i państw.

Tablica „Zamość” będzie umieszczona obok tablic miast partnerskich przy wjeżdzie do Fountain Hills na Fauntain Hills Blv. Inne miasta partnerskie w Fountain Hills to:, KASTERLEE (Belgia), DIERDORF (Niemcy), ATACO ( El Salvador).

Uroczystości te są związane z podpisaniem umowy o miastach partnerskich „SISTER CITY” Miast Zamościa i Fountain Hills.

Po ceremoniach wręczenia flag odbędzie się poczęstunek, przygotowany przez P. Matej-Horchem, żonę Konsula. Napis ZAMOŚĆ został już wykonany i ufundowany przez p. Matej-Horchem.

Zapraszamy wszystkich na tę uroczystość 4 września, 2014r. godz. 18:00.

Bogumił Horchem Konsul Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Arizonie

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

10

Herbata czy kawa?

Niezwykłe wesele Katki i Sławka z Aleksandrą Bujalską rozmawia Waldek Tadla moim rodzinnym Wrocławiu, 22 czerwca 2014 roku odbył się ortodoksyjny ślub żydowski Katki i Sławka. Zgromadził on na dziedzińcu Synagogi pod Białym Bocianem licznych gości, przybyłych w odpowiedzi na otwarte zaproszenie państwa młodych, którzy w ten sposób chcieli nie tylko zaświadczyć o swojej miłości, ale także dać możliwość poznania swojej kultury, której nieznajomość jest często prostą ścieżką do antysemityzmu. Główni bohaterowie weselnej imprezy to Pani Młoda, Katka Reszke – badaczka kultury i tożsamości żydowskiej, fotografka, montażystka, autorka filmów i książek oraz Pan Młody, Sławomir Grünberg - wybitny polski filmowiec, dokumentalista, operator filmów nominowanych do Oscara (“Legacy” i “Sister Rose’s Passion”) oraz ponad 45 telewizyjnych produkcji dokumentalnych, zrealizowanych w ciągu trzech dekad w USA; laureat prestiżowej nagrody Emmy za film “School Prayer”. Goście - to wszyscy dobrzy i tolerancyjni ludzie tego świata, którzy w odpowiedzi na otwarte zaproszenie, postanowili wziąć udział w tej wzniosłej symbolicznie imprezie. *** Waldek Tadla: Na początek proszę powiedzieć kilka słów o sobie.

Aleksandra Bujalska: Studiuję filologię klasyczną i kulturę śródziemnomorską a dokładnie jestem na specjalizacji arabskiej na Uniwersytecie Wrocławskim.

Dwa lata temu ukończyłam także Studium Kultury i Języków Żydowskich, które działało przy wrocławskiej po-

lonistyce. Tak jak widać, już po moich studenckich zainteresowaniach staram się poznawać różne kultury nawet te, które są ze sobą skłócone.

WT: Ślub żydowski we Wrocławiu to chyba nie częste wydarzenie?

AB: Dokładnie. Dla mnie osobiście, a także - jak przypuszczam - dla znacznej liczby Wrocławian, była to pierwsza takiego rodzaju uroczystość, w której każdy z nas mógł wziąć udział.

stanowimy jedno. Wszyscy tworzymy społeczność i to od naszej postawy zależy jej kształt i zasady na jakich funkcjonuje. Ten ślub pokazał, że trzeba być otwartym na drugiego człowieka, wyjść poza siebie i własne przekonania, aby zmieniać świat. Warto mieć w sobie chęć podzielenia się swoim szczęściem, pokazania, że miłość buduje, umacnia, jest prawdziwa i nic nie jest w stanie jej zastąpić. Czasami wystarczy tylko obrócić głowę, spojrzeć na innych ludzi, na to co robią, żeby zobaczyć dobro.

WT: Jak Wrocławianie odbierają kulturę i tradycję żydowską?

Zdjęcia: CHIDISZ/Facebook/ Ślub pod Białym Bocianem

Spełniliśmy marzenie, że weźmiemy tradycyjny żydowski ślub. Chcieliśmy dać prezent społeczności żydowskiej w Polsce i Polakom, którzy zechcieli ten prezent przyjąć. Trzeba się sobie wzajemnie przyglądać i poznawać się. Antysemityzm w tej części Europy ma źródła w nieznajomości Żydów. Owszem, żyliśmy obok siebie, ale nie znając się. Stąd wywodzą się te wszystkie opowieści o krwi dzieci przerabianych na macę i inne krzywdzące historie -

Katka Reszke, Sławomir Grünberg

Nie chodzi tu tylko o to, że był to ślub żydowski. Niezwykły jest fakt, że mogli na niego przyjść wszyscy, niezależnie od swojego wyznania, przekonań, a nawet relacji łączących z nowożeńcami.

Większość gości, którzy świętowali razem z Katką i Sławkiem była im kompletnie obca, co nie przeszkadzało ani jednym ani drugim w radosnym przeżywaniu tej podniosłej chwili, a przecież ślub to z reguły wydarzenie skierowane głównie do członków rodzinny i jej znajomych, a nie osób których nigdy

wcześniej nie widzieliśmy. To naprawdę niezwykłe wydarzenie dla Wrocławian.

Coś takiego zdarza się niezwykle rzadko.

WT: Jaka jest więc symbolika stojąca za otwartym zaproszeniem skierowanym do wszystkich nacji i wyznań?

AB: Przede wszystkim jest to symbol zmian, które zachodzą nie tylko w przestrzeni miasta, ale również w relacjach między ludźmi. Wszyscy

AB: Chciałabym zacząć od tego, iż Dolny Śląsk jest obszarem, gdzie po wojnie przybywało bardzo wielu Żydów. Nie tylko Wrocław, ale także Dzierżoniów, Legnica, Bielawa były ośrodkami, gdzie prężnie toczyło się życie żydowskie. Myślę więc, że dla tej grupy Wrocławian, taka uroczystość jest wspaniałą okazją do ponownego zanurzenia się w tej kulturze. Wiele z tych osób pamięta wizyty w teatrze, gdzie kiedyś występowała Ida Kamińska, spółdzielnię „Plecionka” zajmującą się produkcja lalek i wiele innych miejsc.

Dzięki takiemu doświadczeniu odbiór kultury żydowskiej jest zupełnie inny i daleki od tego, co może budzić powszechne i niestety pejoratywne skojarzenia. Dla tej grupy mieszkańców kultura i tradycje żydowskie są okazją powrotu do świata, który odszedł bezpowrotnie.

Niejednokrotnie jest to powrót niezwykle emocjonalny, co było widać podczas ślubu. Część przybyłych osób to pasjonaci, którzy takie okazje wykorzystują do bliższego poznania obcej religii, konfrontacji zasłyszanych informacji z realnym obrazem współczesnych Żydów, co sprzyja obalaniu stereotypów. Miejmy zatem nadzieję, że podobnych imprez będzie w całej Polsce coraz więcej.

WT: Jakie są wrażenia z samej imprezy?

AB: Oczywiście jak najbardziej pozytywne. Tak jak już wspomniałam wcześniej pierwszy raz miałam okazję uczestniczyć w takim wydarzeniu.

Na ślub przyszłam nie znając Katki i

Sławka, nie mniej jednak zabawa była udana niczym na weselu u dobrych znajomych. Wspaniała atmosfera trwała do nocy. Ludzie tańczyli w rytm klezmerskiej muzyki wykonywanej przez sześć zespołów z Polski i zagranicy.

Wzruszającym momentem było również składanie życzeń parze młodej, którzy według żydowskiej tradycji zanim staną pod chupą (baldachimem) nie mogą się zobaczyć. Szczególnym elementem

>>

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

11

c.d. jest błogosławieństwo panny młodej, z którego skorzystało wiele osób, głównie dzieci na których główkach Katka kładła swoje ręce, wymawiając słowa modlitwy. Kluczowym elementem jest oczywiście ceremonia zaślubin, którą poprowadził naczelny Rabin Wrocławia i Dolnego Śląska Tyson Herberger oraz naczelny Rabin Polski Michael Schudrich. Na początku pan młody wprowadza swoją wybrankę pod chupę, która następnie okrąża go siedem razy, budując tym samym mur ochraniający ich małżeństwo. Kolejnymi elementami są: wymiana obrączek, stłuczenie kieliszka, symbolizującego zburzenie Świątyni Jerozolimskiej oraz wymówienie siedmiu błogosławieństw. Po zakończeniu zaślubin nowożeńcy udają się do sypiali, aby skonsumować swoje małżeństwo, a następnie wracają na wesele.

WT: Jak zatem smakowało weselne jedzenie i czy na drugi dzień nie miała Pani przysłowiowego... kaca?

AB: Alkoholu i jedzenia nie brakowało, ale wszystko z umiarem.

Dania były przepyszne i zostały przygotowane przez wspaniałe panie z koszernej stołówki, działającej przy gminie we Wrocławiu. Goście mogli delektować się różnego rodzaju sałatkami, własnoręcznie wypiekanymi chałkami, py-sznym koszernym winem, a dla wielbicieli mocniejszych trunków nie zabrakło również żubrówki. Każdy mógł najeść się do sytości i spróbować specjałów kuchni żydowskiej. Jako miłośniczkę słodkości najbardziej ucieszył mnie szeroki wybór domowych ciast, szczególnie mojego ulubionego - marchewkowego.

WT: Czy w Polsce jest antysemityzm?

Czy ludzie są tolerancyjni dla innych kultur?

AB: Nie można ukrywać, że antysemityzm jest zjawiskiem nieobcym Polakom, bo w wielu miejscach naocznie spotkamy się z jego przejawami – krzywdzące

napisy na murach, niestosowne żarty, czy dewastacja mienia żydowskiego, to tylko nieliczne przykłady. Nie mniej jednak trzeba także zauważyć zachodzące zmiany. Młodzi ludzie są otwarci na poznawanie nowych kultur, często odchodzą od stereotypowego myślenia, sami wyjeżdżają do krajów, gdzie są mniejszością, dlatego zmieniają swoje podejście. Ze starszym pokoleniem jest gorzej. W dużej mierze opierają się na zasłyszanych informacjach, których często nie weryfikują. Wrocław bardzo silnie przeciwdziała wszelkim zachowaniom, które uderzają w mniejszości religijne, narodowe i etniczne. Organizowane są spotkania, warsztaty, dni otwarte w różnych świątyniach, ale i tak wszystko leży w naszych rękach, to my sami musimy wykonać pierwszy krok w kierunku zmian.

WT: Czy zaprosiłaby Pani cały świat na swoje wesele?

AB: Kiedyś myślałam o bardzo kameralnej uroczystości, ograniczonej wyłącznie do członków najbliższej rodziny i znajomych. Ale dlaczego nie zaprosić każdego, nawet kogoś obcego? Może dzięki temu ludzie staną się bardziej tolerancyjni i otwarci na siebie. Większość współczesnych ślubów przypomina wyreżyserowane przedstawienie, na którym każdy element jest dokładnie przemyślany, a lista gości uprzednio wyselekcjonowana. Przecież i tak za kilkanaście lat jedynie garstka osób będzie pamiętała wymyśle potrawy, które zostały podane na weselny stół. Warto więc, postawić na człowieka, nawet obcego, bo jego szczere życzenia i uścisk dłoni mogą okazać się najlepszym prezentem ślubnym, który przetrwa dłużej niż pieniądze, czy różnego rodzaju przedmioty „niezbędne” na nowej drodze życia.

WT: Serdecznie dziękuję Pani za rozmowę. MAZEL TOV MŁODEJ PARZE I CAŁEMU ŚWIATU!!!

Dyżur konsularny w Denver Konsulat Generalny RP w Los Angeles uprzejmie informuje, że w dniu: • 22 października 2014 r. (środa), w godzinach 9.00-17.00 • 23 października 2014 r. (czwartek), w godzinach 9.00-17.00 pod adresem: 3121 West Alameda Avenue Denver, CO 80219 (Polski Klub) odbędzie się dyżur konsularny związany z przyjęciem wniosków o wydanie polskiego paszportu od obywateli polskich.

OBOWIĄZUJĄ ZAPISY Aby zapisać się na złożenie wniosku paszportowego należy podać: • Numer ewidencyjny PESEL • Imię i nazwisko • Datę i miejsce urodzenia • Sugerowaną godzinę wizyty E-mail: losangeles.kg.paszporty@msz.gov.pl Na dyżurze konsularnym przyjmowane są wyłącznie wnioski paszportowe, pozostałe wnioski prawne i obywatelskie można złożyć w Konsulacie drogą pocztową.

Opłaty przyjmowane będą wyłącznie w formie: MONEY ORDER lub CASHIER’S CHECK wystawionym dla „CONSULATE GENERAL OF POLAND”.

Prosimy o zapoznanie się z informacją paszportową umieszczoną na stronie internetowej: www.losangeles.msz.gov.pl

Specjały z Polski, Węgier, Bułgarii, Ukrainy, Rumunii, Rosji, Włoch, Niemiec, Francji.... zapraszamy:

Pon - Sobota: 10.00 - 20.00 Niedziela: 10.00 - 18.00

(303) 699-1530

R E K L A M A Parker Rd

Quincy Ave EUROPA

Szeroki wybór m. innymi polskich produktów: sery, wędliny, pierogi, przetwory, codziennie świeżo pieczony chleb z Niemiec, słodycze i wiele innych...

13728 E. Quincy Ave, Aurora, CO 80015

www.europaworlddeli.com

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

12

Punkt widzenia

Profesor Grzegorz Malanowski

Rożkowego czołgu. Usiadł tam na przodzie, za karabinem maszynowym, z nadzieją napisania fajnego reportażu.

Nad głową miał armatę, drugi karabin maszynowy i buty dowódcy. Z tyłu ryczący Meteor. Przejażdżka zapowiadała się hałaśliwie.

anie poruczniku Pruszyński, co pan tu robi, podwieźć pana? Stojący na skraju zakurzonej normandzkiej drogi żołnierz z wyhaftowanym na ramieniu munduru napisem “POLAND” podniósł głowę. Z wieży przejeżdżającego obok czołgu spoglądała na niego znajoma, uśmiechnięta twarz. To podporucznik Rożek, z którym obaj zdobywali oficerskie szlify w 1940 roku we Francji!

Ich drogi rozeszły się wtedy: Ksawery Pruszyński, pisarz i reporter, pozostał wierny swemu powołaniu i podobnie jak Melchior Wańkowicz resztę podróży przez wojnę odbył jako korespondent wojenny. Mijający go właśnie młody czołgista Edward Rożek, wojownik niezłomny, chciał walczyć. Więc znalazł drogę z zajętej przez Niemców Francji do odtwarzającej się w Szkocji polskiej 10 Brygady Kawalerii Pancernej generała Stanisława Maczka, przekształconej później w 1 Dywizję Pancerną.

Pruszyński też nieźle oberwał gdy rąbnęli ich w czasie bitwy pod Falaise i po opuszczeniu szpitala do czołgów już nie wrócił. Ale napisał swój reportaż, a raczej dwa reportaże. Pierwszemu, nie ukończonemu, dał tytuł „Czarna Brygada”, drugiemu „Wspomnienia Normandzkie”. Bohaterem obu był nie kto inny jak Edward Rożek.

Cały bohaterski epos Rożka zaczyna się wcześniej, jeszcze w Polsce, gdzie walcząc w 1939 w plutonie pancernym został pierwszy raz ranny. No, a potem przyszło przekroczenie granicy polskorumuńskiej wraz z tym co pozostało z 10 Brygady Pancernej płk. Maczka, internowanie w węgierskim obozie jenieckim, ucieczka z niego, zlikwidowanie zbyt dociekliwego oficera SS, wreszcie dotarcie do wspomnianej szkoły oficerskiej we Francji. Ewakuowany po upadku Francji dociera do Szkocji aby przyłączyć się do Brygady Pancernej odbudowywanej przez jego dawnego dowódcę, generała Maczka. I z nią ruszył do Normandii wziąć odwet za 1939.

Po D-Day, w czerwcu 1944 do Normandii wraz z 10 Pułkiem Strzelców Konnych wjechał porucznik Rożek na stalowym koniu zwanym Cromwell.

A był to dobry brytyjski czołg, ten Cromwell. Lżejszy, zwrotniejszy i o stopę niższy z profilu niż amerykański Sherman, o dwie stopy niższy niż niemiecka Pantera. No to gdy jechał przez normandzkie łany niezebranej jeszcze pszenicy, to mu tylko wieżę było widać.

I to jak jechał! Jego dwunastu-cylindrowy silnik Rolls Royce Meteor uczynił go najszybszym wówczas czołgiem.

Ale lekki Cromwell był bezbronny przy spotkaniu z Panterą. Jego wieża wyglądała jak pudełko, zobaczcie sami na fotografii. Pancerz nie był nigdzie pochylony tracąc zdolność częściowego odchylenia wektora siły uderzającego przeciwpancernego pocisku. Krótka lufa jego 75 mm działa ograniczała szybkość wylotową, co zmniejszało szanse penetracji pochylonego pancerza ciężkich czołgów nieprzyjaciela.

Uznano więc słusznie, że to świetny scout tank, czołg rozpoznawczy, i wyposażono 10PSK dywizji pancernej Maczka w te właśnie czołgi. Porucznik Rożek został dowódcą jednego z nich.

Miał jechać zawsze na czele, przed innymi, będąc ich aniołem stróżem.

W nieoczekiwanym spotkaniu pisarz zobaczył szansę na uczestnictwo w akcji co pozwoliłoby na jej opis jako „widzianej przez naocznego świadka”.

Poprosił więc Rożka o prawo dołączenia do jego załogi. Spotkał się jednak z grzeczną odmową “z braku miejsc w czołgu”. Ale Pruszyński, autor książki o Brygadzie Podhalańskiej walczącej w Norwegii, był dzięki niej w polskich sferach wojskowych popularny. Ile to można załatwić przez dobre znajomości! Udało mu się więc mimo wszystko dostać przydział do

nieznisz-czony jeszcze most nad rzeką.

Niekiedy się nie udawało. Dwukrotnie był trafiony, z dwóch płonących czołgów wypełzł ranny by ratować kolegów.

Ale przy granicy belgijsko-niemieckiej Rożek prowadząc kolejny czołg wjeżdża na minę. Eksplozja omal pozbawiła go wzroku. Po wielu miesiącach i kilku operacjach, wyszedł z brytyjskiego szpitala z odzyskanym wzrokiem i gębą upstrzoną zielonymi cętkami po wbitym pod skórę materiale wybuchowym. Wojna się dla porucznika Rożka skończyła.

Wyniósł z niej trzy Krzyże Walecznych i cztery Odznaki za Rany.

„...nie zamierzam was zmusić do nienawidzenia komunizmu; ja jedynie chcę, żebyście kochali wolność” - Profesor Edward Rożek do swoich studentów na Uniwersytecie Kolorado.

Czołg 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka.

Takim Cromwellem dowodził porucznik Rożek

No i była hałaśliwa, bardziej niż się tego reporter spodziewał. 24 letni porucznik Rożek w swoim czołgu rozpoznawczym pchał się bowiem ochotniczo w nieprawdopodobne sytuacje, objeżdżając zasadzki przez polne wykroty i wysokie zboże aby zaskoczyć wroga i rozwalić od tyłu niemieckie działka ppanc, jedno za drugim. Aby porozbijać kolumny wrażych ciężarówek, wziąć jeńców i ich mapy. Zabezpieczyć

Gdy wojna się skończyła, Edward Rożek postanowił nie wracać do ojczyzny zajętej przez komunistów. Znał komunizm w działaniu, jego ojciec zmarł w 1942 w sowieckim lagrze, on sam słyszał koszmarne relacje kolegów, którzy te lagry przeżyli. Słusznie utożsamiał więc komunizm z faszyzmem, nazizmem, totalitaryzmem każdego pokroju.

Postanowił więc walczyć z nimi na froncie ideologicznym. Do tej walki musiał się sam przygotować: nową szkołą oficerską stał się dla tego żołnierza uniwersytet Harvard, do którego zostaje przyjęty w 1948 roku.

Student Edward Rożek nie miał na tą edukację pieniędzy, bowiem przybył do USA mając jedynie 50 dolarów. Zarobił więc na studia na Harvardzie pracując na stacji benzynowej, u samochodowego dealera i w farmie mlecznej. Tytuł doktora filozofii uzyskuje w 1956 i w tymże roku zostaje profesorem nauk politycznych na Uniwersytecie Kolorado w Boulder. Jest doradcą politycznym w komitecie wyborczym Ronalda Reagana, ale gdy później Reagan zaproponuje mu pozycję w swojej administracji, Rożek odmówi: „musiałbym zrezygnować z uczenia młodzieży, nie chcę tego. Wojen się nie uniknie przez mnożenie tanków czy rakiet, ale można im zapobiec przez edukację”.

W swojej książce „Allied Wartime Diplomacy. A Pattern in Poland” otwiera oczy czytelników na prawdziwe oblicze sowieckiego komunizmu. Starał się

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

docierać do umysłów swoich studentów w różny sposób. Zapraszał na Uniwersytet Kolorado wielu słynnych ludzi polityki, sztuki i nauki począwszy od laureata Nagrody Nobla Czesława Miłosza, a skończywszy na Edwardzie Tellerze, współtwórcy bomby atomowej w Manhattan Project i ojcu bomby wodorowej.

Czynił to, aby dali świadectwo prawdzie wygłaszając prelekcje na Uniwersytecie przy zawsze przepełnionym audytorium.

Nie cierpiał faryzeuszostwa lokalnych lewicowców pozujących na liberałów.

Nazwał to „totalitarnym liberalizmem”.

Powiedział kiedyś do studentów: „Jeśli spotkacie prawdziwego liberała, uściśnijcie mu dłoń.”

W 1988 na zaproszenie Profesora Rożka przybył do Boulder Prezydent Rządu Emigracyjnego RP Kazimierz Sabbat. Wieczorne spotkanie z nim miało miejsce w ówczesnym hotelu Harvest House. W rok później, w 1989 prezydent Sabbat na wiadomość o mianowaniu przez polski sejm W. Jaruzelskiego prezydentem, zmarł tegoż dnia w Londynie na atak serca (nie dziwię się). Jego następcą został Ryszard Kaczorowski.

Także i jego Dr. Rożek zaprosił w 1989 do Kolorado, bowiem Profesor był niezmordowanym bojownikiem o Sprawę Polską.

Powracającemu na Uniwersytet Profesorowi studenci urządzili stojącą owację. Daily Camera na ósmej stronie drobnym druczkiem poinformowała czytelników o uniewinnieniu Edwarda Rożka. Żadnych przeprosin za moralną krzywdę...

Gdy w roku 1990 Lech Wałęsa zastąpił wreszcie Jaruzelskiego na prezydenckim stolcu, Edward Rożek po 50 latach poleciał po raz pierwszy do Polski.

Został zaproszony do uczestnictwa w uroczystości przekazania przez emigracyjnego Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego insygniów władzy prezydenckiej pierwszemu demokratycznie wybranemu Prezydentowi RP, Lechowi Wałęsie. Na Okęciu po wyjściu z samolotu witano Profesora na czerwonym dywanie.

W 1999, po 43 latach pracy na Uniwersytecie Kolorado, Profesor Rożek przeszedł na emeryturę w czasie której nie zaniechał aktywnej działalności politycznej. Przerwała ją śmierć. Odszedł od nas w lutym 2009, miał zaledwie 90 lat.

Spoczął w swoim ukochanym Boulder.

W marcu tegoż roku Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Edwarda Rożka Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Znajomość z Profesorem przyniosła mi uczucie upragnionego wyjścia z politycznej i intelektualnej próżni wywołanej przez emigrację do innej kultury, do innego środowiska. Za to będę Mu zawsze wdzięczny.

Był człowiekiem uroczym towarzysko, lecz niełatwym w stosunkach służbowych. Bezkompromisowy wobec akademickich biurokratów, arbitralny i szalenie wymagający wobec studentów, przez których został jednak uznany za jednego z najlepszych profesorów Uniwersytetu. Wszystko to wywoływało nienawiść dominującej w Kolorado „liberalnej” części akademii i furię wściekłych, chamskich na niego ataków.

Gdy przechodził rekonwalescencję po podejrzanym wypadku samochodowym, którego był ofiarą, jego biuro na Uniwersytecie zostało zamknięte zaś Profesor został na podstawie donosu osoby „życzliwej” oskarżony o... „sprzeniewierzenie funduszów publicznych” przez używanie uniwersyteckiego telefonu do długodystansowych rozmów prywatnych. Radość uczelnianych liberałów była ukoronowana publicznym wyprowadzeniem Profesora w kajdankach (!) przez uniwersyteckiego policjanta oraz triumfalnym, ogromnym wstępniakiem naszej Trybuny Ludu, Boulderowej „Daily Camera”, w którym obok fotografii profesora umieszczono zjadliwy opis jego niechybnie popełnionych przestępstw. W tych trudnych dniach najsilniejsze oparcie znalazł w swojej sekretarce a później żonie, nadzwyczajnej Pani Elizabeth.

Miałem honor poznać Profesora osobiście. Zatelefonował do mnie nieoczekiwanie pod koniec 1981, niedługo po moim przybyciu z Polski, i zaprosił do domu na kolację. „Nie powinien pan żyć w politycznym vacuum”, powiedział. „Chciałbym poznać pana opinię o ostatnich wydarzeniach w Polsce”. I tę wizytą zaczęła się nasza długoletnia znajomość, w czasie której m.in. wygłosiłem kilka prelekcji dla Jego studentów. W czasie pierwszego wykładu serce biło mi mocno: nigdy dotąd nie miałem możliwości publicznego, szczerego wyrażenia swoich poglądów. Gdy na pytanie jednego ze studentów „czy ruchy wolnościowe w Polsce mają dzisiaj szanse powodzenia?” odpowiedziałem „Jeszcze nie.

Próbowano tego kilka razy, także w Czechosłowacji i na Węgrzech. Najpierw musi osłabnąć Rosja Sowiecka”, Profesor się żachnął: „Nie podzielam pesymizmu mojego przedmówcy”.

Kilka tygodni później Jaruzelski wprowadził w Polsce stan wojenny.

Próba skompromitowania Profesora nie powiodła się. Po wielu miesiącach uwolniono Go ze wszystkich zarzutów, z wyjątkiem jakiejś rozmowy telefonicznej za $2.40, za którą Profesor nie mógł przedstawić rachunku.

Po śmierci Profesora jeden z jego byłych studentów napisał: „He has been, and will be, greatly missed. He was real to the core. We are losing his like every day, and our campuses are poorer for it.” Bardzo smutne stwierdzenie...

Znajomość z Profesorem przyniosła mi uczucie upragnionego wyjścia z politycznej i intelektualnej próżni wywołanej przez emigrację do innej kultury, do innego środowiska. Za to będę Mu zawsze wdzięczny.

© Grzegorz Malanowski 2014

13

Międzyludzkie konflikty Agnieszka Baklazec to z nas je lubi? Niektórzy, jak słyszą słowo konflikt, to chcą uciec gdzie pieprz rośnie, a inni stają w pełnej gotowości, aby zmierzyć się z przeciwnikiem. Jest to bardzo ciekawe zjawisko, bo przecież konflikty nie polegają tylko na kłótniach różnego rodzaju, ale na najprostszej niezgodności zdań. Jak często bywa tak, że mamy inne zdanie od innych?

Patrząc na ludzi wokół, częstotliwość różnicy zdań i towarzyszących im niekiedy wybuchów emocji jest ogromna. Wbrew pozorom, nie jest to aż takie złe, bo pozwala na poszerzanie naszej wiedzy o świecie i poglądach innych. Podkreślę tutaj, że nie zawsze konflikty oznaczają kłótnie i ciche dni zamieniające się nawet w miesiące.

Ale, ale, w sumie zaczęliśmy od tego, że konflikty zdarzają się w rodzinie, a przecież jej się nie wybiera. Możemy mieć konflikty z rodzicami, teściami, małżonkami, dziećmi, itd. Możliwości jest wiele więc potencjał jest ogromny… Ktoś mógłby powiedzieć, że rodziców się nie wybiera, ale teściów już tak, małżonków również. Odpowiem na to krótko. Oczywiście, nie wybiera się rodziców; małżonków i teściów - owszem tak, jednak zawsze można tworzyć granice i limity, które pomogą nam w lepszych relacjach i znacznie ograniczą konflikty.

No dobrze, ale jak to zrobić? Jak stawiać granice osobom, które nie rozumieją czym one w ogóle są i tak

naprawdę nie rozumieją sensu takiego działania? Jak na przykład wytłumaczyć teściom, rodzicom, czy całemu światu, że to MY wiemy jak wychowywać nasze dzieci. Jak rozmawiać z szefem, żeby dobrze wypaść i się nie narazić. Wreszcie: jak dogadzać naszemu partnerowi ,żeby dobrze nam się razem żyło?

Czasami można po prostu nic nie mówić i siedzieć cicho, ale… Tak pomyślmy, ile osób jest w stanie przemilczeć takie sytuacje, które sprawiają, że wszystko w człowieku wrze? Raczej niewiele, chyba, że konflikt “dopadnie” delikwenta wyjątkowo łagodnego z natury.

Klientom w mojej praktyce zawsze doradzam, aby najpierw zastanowili się, co jest warte przemilczenia i przymrużenia oka, a o co jednak trzeba walczyć. Jeśli już posiądą tę wiedzę, wówczas trzeba podejść do konfliktu ze spokojem i empatią dla siebie i innych, pamiętając, że każda ze stron w konflikcie chce osiągnąć swój cel. A więc na zakończenie umówmy się tak. Proszę, przemyślcie sobie, jakie konflikty są dla Was najtrudniejsze, a ja ze swojej strony obiecuję, że ze względu na wagę i powszechność problemu, temat konfliktów rodzinnych w przyszłym miesiącu będzie kontynuowany. Może razem uda nam się kilka z nich rozwiązać?

Agnieszka Baklazec, MA, LPC, LAC, CFI, jest licencjonowanym psychoterapeutą

w Kolorado. Przyjmuje klientów w Denver, Aurorze, i Lakewood.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

14

Filmowe recenzje Piotra - tym razem po angielsku:)

Masterpieces of Polish Cinema Piotr Gzowski t is a Wednesday evening, a bit after 6 pm. There are at least a dozen of us huddled around two tables that have been drawn together. The e chairs around the table form an oblong fence of eager faces vying for the attention of a stately older gentleman whose reputation as a filmmaker has made him an icon of international cinema. There is some discussion about film, but the conversation turns primarily to the various aspects of the definition of culture and taste. The lady to my right asks a question.

“What do you define as taste?” The gentleman pauses briefly. He strokes the wine glass on the table in front of him.

“Interesting” he says. “Most people think that taste is a matter of breeding.

Others may consider it genetic, but I think not. It’s something that must be learned.”

The lady is curious, she leans forward.

“How so?”

“Well, if you are person who is brought up your entire life eating at McDonald’s. And that is all that you know, and it is something that you have accepted as tasting good, whether it is good or not really makes no difference. But, do you have taste? For instance, if you are used to that kind of food. How can you appreciate food that is actually good?

How do you even gauge what is good?

How can you even define taste? Those who have been brought up at McDonald’s have no base for comparison. On the other hand, if you have been exposed to things, whether it’s food, or dress, you most probably would consider a person who eats nothing but McDonald’s as having no taste. Taste has to be learned.”

The theme moves on to other matters – politics, culture, and art, especially film – it all centered on how one grows up what one knows, what one considers taste.

how films are made, but why.” Denver was fortunate enough to be one of those lucky cities that hosted the collection.

For the past 15 years, I have been a strong advocate of Polish cinema.

The history of Poland has always been expressed through its art. Sadly, for some reason we Americans have either chosen to ignore Polish art, or quite simply, if one can carry the analogy further, been raised on a menu of McDonald’s all of our lives.

15 years ago I began to attend the Denver International Film Festival, and there began my love affair with Polish film.

Art is an expression of the collective subconscious. At times it is shocking, funny, overpowering and seductive.

Art dares to express those thoughts that generally are not expressed but should be. The artist is the medium, the old prophet Isiah, speaking to the multitudes with his poetry to awaken to reality, to see the promise of pos-

within the nation there was strict scrutiny over the media, especially film. Each film was closely examined by a censor.

Much was stricken. What amazes me, when I watch Polish films, is actually how much is clearly implied without actually being said. The messages conveyed in all Polish films seem blatantly to address and confront contemporary issues, and one wonders how the filmmakers ever got away with it.

were the best, she stared at me oddly.

Her enthusiasm turned more towards Japanese cinema. However, when I mentioned the subtlety of themes and expression found in Polish films, she replied “Yes, of course” as if it were the norm. Zanussi’s comments around the table at the Sie Center, reminded me of that conversation in Krakow. Perhaps it’s true we Americans missing something when it comes to taste.

The films of this particular period are quite intense. This does not mean that one squirms in one’s seat watching them, although at times it happens.

These films however do have a magnetic quality that can either attract or repel. It is impossible to remain passive watching them. This quality even extends into the early 90s. After the fall of Communism, Polish films cinema took on the guise of the popular market. In the early years of the millennium, the films covered controversial themes- rime, the formation of professional gangsters, the tragic plight of young teenagers in a society undergoing metamorphosis, and memories of things past that still left festering wounds. And yet, every film is framed with a mastery of subtlety unlike the film of any other country.

Therefore, when I go to see a Polish film I always invite my purely American friends to come along. At first there is some resistance “What? Polish film?

Poland makes films? Are they any good?” Not one of them has ever been disappointed. There have been times that I and my friends have hated the film we saw. But, at least we hated it for all the right reasons. Our dislike was never based on how the film was made, but why it was made, what was said, and some things that are said in Polish films can be quite ugly. Nevertheless, the conversation after a film has never been dull, and the curiosity about Polish culture that it evokes has always been reassuring.

For an American, it would be easy not to be attracted to Polish films. They do, after all require some thought and commitment. Unfortunately, we modern Americans have been raised on the belief that McDonald’s was nutritious.

Thought and commitment is not something we really relish. Perhaps, it is because it requires too much thinking and accountability. We probably just don’t know any better.

sibility.

The center of all this attention is Krzysztof Zanussi. The place is the Henderson Café at the Sie Film Center on Colfax Avenue in Denver, and the event is Masterpieces of Polish Cinema, an eight day event under the auspices of the The Film Foundation founded by director Martin Scorsese.

Krzysztof Zanussi is here to introduce three of his films. This mini film festival one of those rare opportunities to meet with him.

In 2011 Scorsese travelled to the Film Center of Lodz as the guest of Andrzej Wajda. This year, Scorsese organized a 30 city tour of the U.S. and introduced what was in his opinion 21 of the most influential films in cinema made between the years 1957-1987. His motivation for this tour was to demonstrate to American audiences “not just

Polish Cinema, especially period of the mid-fifties to the late eighties has that quality. This was period of strong political and cultural control in Poland which led to an upheaval of historical proportions. During the Communist years

At short side story – Last year when I was in Krakow in one of those after hour clubs, I was engaged in a conversation with pretty young thing from Krakow who was a great fan of films. When I mentioned that I thought Polish films

Therefore, it is a delight when an event like Masterpieces of Polish Cinema occurs. It makes that art form accessible to the American public, and at this event was comforting to see that the majority of the audience were non-Poles in the audience, more than half of it was American. The endorsement of a man like Martin Scorsese was a great boon.

Nevertheless, this audience who had little or no knowledge of Poland, who most probably attended more out of curiosity, had the opportunity see a culture expressed in completely new ways. In fact, they grasped all the subtleties expressed in the films.

Furthermore, it was actually heartwarming to see them approach the Poles after the films and engage in conversations about Polish history and culture, and art. For me this experience totally validated my strong affection for Polish cinema.

But as always dear reader, these few thoughts and impressions tossed out on the page are only my opinion. You should always judge for yourself. However, next time an opportunity like this presents itself, by all means, take advantage of it. And, if you are gifted with the Polish language, invite one of your American friends along. Like the prophet Isaiah, you may just have the opportunity to awaken someone to a whole new realm of possibilities.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

15

Polskie sylwetki w Kolorado

Krzysztof Zanussi w Denver tekst i zdjęcia: K. Hyspher sierpniu na zaproszenie Denver Film Society odwiedził Denver Krzysztof Zanussi, wybitny polski reżyser filmowy, teatralny, scenarzysta, producent, eseista i filozof.

W 1959 roku ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1962 roku filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W roku 1966 ukończył studia reżyserskie w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Działał w amatorskim ruchu filmowym. W latach 1971-1983 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a w latach 1975-1977 przewodniczącym Rady Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Od 1980 roku jest kierownikiem artystycznym zespołu i dyrektorem Studia Filmowego “Tor”.

W 1990 roku został wybrany na Prezydenta Federacji Europejskiej Realizatorów Audiowizualnych. Konsultant Komisji Pontyfikalnej do spraw Kultury w Watykanie. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej a od roku 2011 członkiem zarządu Akademii.

Reżyser przyleciał do Denver na zaproszenie Denver Film Society na otwarcie festiwalu sygnowanego przez reż. Martina Scorsese - Masterpieces of Polish Cinema. Marin Scorsese w lutym b.r. zainicjował pokazy 21 wybitnych polskich filmów z okresu 2 poł. zeszłego stulecia w kinach studyjnych w ponad 30 miastach USA i Kanady. Jest to spore ale i zasłużone wyróżnienie dla polskiego kina. Wszystkie filmy, liczące sobie często kilkadziesiąt lat zostały w Polsce cyfrowo zrekonstruowane.

Spotkanie z tak wybitnym artystą jakim jest Krzysztof Zanussi to dla fanów kina rzadka, ale niezwykle przyjemna okazja.

Pan Zanussi prosto z lotniska, z którego został przywieziony przez swego wieloletniego przyjaciela, artysty Witolda Kaczanowskiego, przybył na spotkanie z widzami po projekcji swego filmu “Barwy ochronne” do Sie Film Center w Denver. Publiczność miała okazję spotkać się z nim na drugi dzień w tym samym kinie. Spotkanie z Krzysztofem Zanussim to rzadka okazja dla wielbicieli wielkiego ekranu. Reżyser emanował serdecznością, z niewymuszoną chęcią odpowiadał na pytania widzów i

Witold-K (z synem Witem) - wieloletni przyjaciel Krzysztofa Zanussiego.

opowiadał wiele anegdot związanych z okolicznościami powstawania swoich filmów. W Sie Film Center pokazał ich dwa: “Barwy ochronne” (1977) i “Iluminacja” (1972). Kino Zanussiego pomimo, że jest mocno zakorzenione w czasie kiedy powstało, nie starzeje się.

Reżyser pokazuje naturę ludzką, która Masterpieces of Polish Cinema - 8 dni prezentacji polskich filmów w Sie Film Center zgromadziły sporo publiczności zarówno polonijnej, jak i amerykańskiej.

mimo okoliczności zewnętrznych; historycznych, czy społecznych zawsze poddawana jest skomplikowanym próbom i zależnościom. Pan Zanussi zapowiedział swój najnowszy film pt. “Obce ciało”, który może uda nam się zobaczyć podczas tegorocznego Starz Film Festival tej jesieni, o czym nie omieszkamy Państwa poinformować.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

Fotogaleria

2-gi Festiwal Polskiego Jedzenia przy kosciele św. Józefa w Denver 23-24 sierpnia 2014

16

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

17

Fotogaleria

FOTO: Foto: Irena Szczesna-Platacz, Jola Bennett, Życie Kolorado

R E K L A M A

Ewa Sosnowska Burg

Professionalism will move you

DOMY• MIESZKANIA • PARCELE MOTELE • HOTELE • BIZNESY

303-886-0545

• Domy odebrane przez bank • Dostęp do wszystkich domów na sprzedaż (niezależnie od agencji) • Wieloletnie doświadczenie w sprzedaży i kupnie nieruchomości • Pomoc w załatwieniu pożyczki

www.ewarealty.com

Denver Metro & Colorado

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

18

Profesjonalne porady

Ekonomiczne fakty, statystyki, ciekawostki Waldek Tadla FAKTY, Statystyki - USA, wrzesień 2014 Dzisiaj postanowiłem zaprosić Państwa na wycieczkę po 50 stanach Ameryki północnej jaką w ostatnich miesiącach zafundował nam portal ekonomiczny MSN Money. Na początek uchylę rąbka tajemnicy – podróż ta sprawi nam przyjemność i utwierdzi w przekonaniu, że nie powinniśmy mieć powodów do narzekań bo ogólnie... mamy się dobrze.

MSN Money opracowało raport z wynikami ekonomicznych osiągnięć poszczególnych stanów w ostatnich dwóch latach, gdzie głównymi priorytetami były: stopa bezrobocia, ilość miejsc pracy w sektorze poza rolniczym, produkt krajowy brutto, przeciętne wynagrodzenie, ilość ludzi w wieku produkcyjnym (18-64 lata), wartość wyprodukowanego eksportu, ceny domów i sprzedaż samochodów. Na bazie tych informacji sporządzono ranking 50 stanów i sklasyfikowano je w zestawieniu od najgorszej do najlepszej, ekonomicznej gospodarki w kraju. A oto wyniki: Nr 50: Alaska. Jeden z niewielu stanów, który między czerwcem 2013 i czerwcem 2014 r. faktycznie utraciły miejsca pracy. Płace spadły o 0,41 procent od 2012 do 2013 roku. PKB zmniejszył się o 2,5 procent w 2013 roku, są to najgorsze wyniki w porównaniu do pozostałych stanów.

Nr 49: Vermont. Odnotował 1,1 procentowy spadek płac między 2012 i 2013. PKB wzrósł o 1,9 procent w 2013 roku. Stopa bezrobocia spadła z 4,4 procent w czerwcu 2012 roku do 3,5 procent w czerwcu 2013 roku. Ceny mieszkań spadły o 2,7 proc pomiędzy 1Q 2013 i 1Q 2014, jest to zdecyR E K L A M A

dowanie największy spadek wartości nieruchomości jaki w tym czasie odnotowano w całym kraju.

Nr 48: Nowy Meksyk. 1,2-procentowy wzrost płac od 2012 do 2013 roku.

PKB wzrósł o 1,5 procent w 2013 roku.

Sprzedaż samochodów wzrosła o 1,8 procent od 2012 do 2013 roku.

Nr 47: Maine. Indeks cen mieszkań spadł o 1,2 proc, sprzedaż samochodów wzrosła o 7,7 proc. Eksport w latach 2012 i 2013 spadł o 13,1 procent. Płace spadły o 0,3 proc.

Nr 46: Rhode Island. Płace spadły o 0,7 procent, indeks cen mieszkań spadł o 1,2 proc. Wskaźnik bezrobocia spadła o 1,6 proc.

Nr 45: Alabama. Płace wzrosły o 0,78 procent od 2012 do 2013 roku. Bezrobocie wzrosło o 0,3 procent w ciągu ostatniego roku!

Nr 44: West Virginia. Między 2012

i 2013 odnotowano spadek 0,7 procent populacji w wieku produkcyjnym. Dodatkowo, eksport spadł o 25,4 procent – co jest najgorszym wynikiem spośród 50 stanów. Jednakże odnotowano wzrost PKB o 5,1 proc, który był 3 najwyższym w kraju.

Nr 43: Wirginia. Spadek 3,3 procent w sprzedaży samochodów, który był najniższy w porównaniu z innymi stanami. Płace wzrosły o 0,92 procent, a liczba ludności w wieku produkcyjnym wzrosła o 0,52 proc.

Nr 42: Missouri. 0,3 procentowy spadek bezrobocia. PKB wzrósł o 0,8 procent, a płace wzrosły o 0,6 proc.

Nr 41: Iowa. 1,8-procentowy wzrost sprzedaży samochodów i wzrost o 1,4 procent w indeksie cen mieszkań. Dodatkowo, PKB wzrósł o 2,9 proc.

Nr 40: New Hampshire. Eksport wzrósł o 18,2 procent - najwyższy z wszystkich 50 stanów. PKB wzrósł o 0,9 proc. Stopa bezrobocia zmniejszyła się o 0,8 proc.

Nr 39: Wisconsin. Zatrudnieniu w

sektorze pozarolniczym w Wisconsin wzrosło o 1,6 proc. PKB wzrósł o 1,7 proc. Jednak płace spadły o 0,46 proc.

Nr 38: Missisipi. Ilość ludności w wieku produkcyjnym zmniejszyła się o 0,11 procent, płace spadły o 0,14 proc.

Jednak eksport wzrósł o 3,5 procent, a PKB wzrósł o 1,6 proc.

Nr 37: Arkansas. PKB wzrósł o 2,4 procent, a stopa bezrobocia spadła o 1,4

proc. Jednak płace spadły o 0,36 procent, a eksport spadł o 7,4 proc.

Nr 36: New Jersey. Stopa bezrobocia spadła o 1,8 procent, płace wzrosły o 0,08 proc. Zatrudnienie w sektorze pozarolniczym wzrosło o 0,18 proc. Część spowolnienia gospodarki w New Jersey można przypisać trwającej konsolidacji przemysłu farmaceutycznego, który jest głównym motorem napędowym ekonomii tego stanu. Drugą przyczyną blokującą rozwój są najwyższe w kraju podatki od nieruchomości.

Nr 35: Connecticut. Płace wzrosły o 1,1 procent w ciągu ostatniego roku, eksport wzrósł o prawie 2 proc. Indeks cen mieszkań spadł o 1,8 proc. PKB wzrosło o 0,9 proc.

Nr 34: Illinois. Od czerwca 2013 do czerwca 2014 roku Bezrobocie spadło o 2,1 procent, płace wzrosły o 0,7 proc.

Zatrudnienia w sektorze pozarolniczym wzrosło o 0,35 proc. PKB wzrósł o 0,9 proc. Według raportu JP Morgan Chase, “oczekiwane ożywienie gospodarcze przewidywane jest na lata 2014 i 2015”, a gospodarka Illinois rośnie ponownie zgodnie z trendem krajowym.”

Nr 33: Nebraska. PKB wzrósł o 3 proc. Przybyło ludności w wieku produkcyjnym o 0,43 proc. Ponadto, stopa bezrobocia spadła o 0,5 proc.

Nr 32: Maryland. Płace wzrosły o 1,4 procent! Jest to najwyższy wzrost w kraju. Eksport spadł o 1,4 proc. Stopa bezrobocia spadła o 0,9 proc.

Nr 31: Pensylwania. Stopa bezrobocia spadła w Pensylwanii o 1,9 proc. Eksport wzrósł o 4,4 proc. PKB wzrósł o 0,7 proc.

Nr 30: Kentucky. Eksport wzrósł o 12,95 procent w ciągu ostatniego roku. Płace wzrosły o 0,6 proc. Stopa bezrobocia spadła o 1 proc.

Nr 29: Louisiana. Stopa bezrobocia spadła o 1,4 procent, podczas gdy płace spadły o 0,18 proc. PKB wzrósł o 1,3 proc.

Eksport spadł o 0,71 proc.

Nr 28: Kansas. Stopa bezrobocia spadła o 0,7 proc. Eksport wzrósł o 5 proc. PKB wzrósł o 1,9 proc.

Nr 27: Dakota Południowa. PKB wzrosło o 3,1 procent, stopa bezrobocia spadła o 0,1 proc. Indeks cen mieszkań wzrósł o 2,5 proc.

Nr 26: Wyoming. PKB wzrosło o 7,6 procent - drugi najwyższy wzrost z wszystkich stanów. Bezrobocia spadło o

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

19

Polacy w Kolorado 0,6 proc. Płace wzrosły o 0,57 proc.

Nr 25: Ohio. Bezrobocie gwałtownie spada w ciągu ostatniego roku, z 7,4 procent w czerwcu 2013 do 5,5 procent w czerwcu 2014. Spadek cen mieszkań 0,1 proc pomiędzy 1Q 2013 i 2Q 2014.

Nr 24: Hawaje. Wzrost sprzedaży samochodów o 11,7 proc. W porównaniu z 1Q 2013 do 2Q 2014 ceny mieszkań rosną o 7,5 procent. Eksport spadł o 19,5 proc.

Nr 23: New York. 4,8-procentowy wzrost eksportu od 2012 do 2013 roku.

Przeciętne wynagrodzenie realne wzrosło o 0,7 procent. W 2013 roku PKB w Nowym Jorku wzrosło zaledwie o 0,7 procent Nr 22: Montana. Wzrost PKB o 3,0 procent w 2013 roku. Stopa bezrobocia spadła z 5,7 procent w czerwcu 2012 roku do 4,5 procent w czerwcu 2013 roku. Ceny nieruchomości rosną o 3,6 proc pomiędzy 1Q 2013 i 1Q 2014.

Nr 21: Indiana. Stopa bezrobocia spada z 7,6 procent w czerwcu 2013 do 5,9 procent w czerwcu 2014. W tym samym okresie powstało 65.100 nowych miejsc pracy, wzrost o 2,2 proc.

Nr 20: Oklahoma. Imponujący wzrost PKB o 4,2 procent w 2013 roku. Eksport wzrósł o 3,7 procent. od czerwca 2013 i czerwca 2014 r powstało 33.900 nowych miejsc pracy - wzrost o 2,1 proc.

Nr 19: Minnesota. Wzrost PKB o 2,8 procent . Ceny mieszkań rosną o 3,8 procent. 0,6 procentowy spadek stopy bezrobocia. W 2014 wynosił on 4,5 procenta.

Nr 18: Tennessee. Stopa bezrobocia spadła z 8,4 procent w czerwcu 2013 do 6,6 procent w czerwcu 2014. Stworzono 53.600 nowych miejsc pracy, wzrost o 2,0 proc. Wzrost płac o 1,2 procent jest to jeden z najlepszych w kraju.

Nr 17: Idaho. PKB rósł w tempie 4,1 procent w 2013 roku. Stopa bezrobocia spadła z 6,3 procent do 4,7 procent od czerwca 2013 do czerwca 2014. Wzrost sprzedaży samochodów o 14,9 jest drugim najlepszym wynikiem w kraju.

Nr 16: Michigan. Wzrost sprzedaży samochodów o 10,1 procent. Spadek bezrobocia z 8,9 do 7,5 procent. Spadek ilości ludzi w wieku produkcyjnym o 0,1 procent.

Nr 15: Karolina Północna. Spadek stopy bezrobocia z 8,3 procent w czerwcu 2013 do 6,4 procent w czerwcu 2014. Ilość ludzi w wieku produkcyjnym wzrosła o 0,4 procent. Powstało 74,800 nowych miejsc pracy.

Nr 14: Delaware. Powstało 11,700 nowych miejsc pracy. Odnotowano 3 procentowy wzrost eksportu. Sprzedaż samochodów wzrosła o 9,6 procent.

Nr 13: North Dakota. Trwający boom naftowy prowadzi Dakotę Północną do niezwykle wysokiego tempa wzrostu 9,7 procent PKB w 2013 roku.

Nr 12: Georgia. 68.700 nowych miejsc pracy, wzrost cen domów o 5 procent i 8,5 procentowy wzrost sprzedaży samochodów w latach 2012-2013 Nr 11: Oregon. Wzrost o 8,1 procent cen mieszkań. 45400 nowych miejsc pracy. PKB wzrosło o 2,7 procent.

Nr 10: Massachusetts. Spadek bezrobocia w ciągu ostatniego roku, z 7,1 procent w czerwcu 2013 roku do 5,5 procent w czerwcu 2014. Wzrost eksportu o 3,2 procent między 2012 i 2013.

Wzrost o 0,5 procent populacji w wieku produkcyjnym.

Nr 9: Nevada. Ceny mieszkań wzrosły o prawie 20 procent! .Stopa bezrobocia spadła o 2,3 procent z 10,0 procent w

czerwcu 2013 do 7,7 procent w czerwcu 2014 roku. Nevada dodała 46.200 nowych miejsc prac.

Nr 8: South Carolina. Największy spadek stopy bezrobocia w kraju, z 7,8 procent w czerwcu 2013 r do 5,3 procent w czerwcu 2014 . Powstanie 42500 nowych miejsc pracy. Sprzedaż samochodów wzrosła o 9,7 procent.

Nr 7: Washington. Wzrost 6,3 procent eksportu. Wzrost cen nieruchomości o 5,3 procent. Wzrost kupna samochodów o 8,7 procent.

Nr 6: Floryda. Ceny domów wzrosły o 8,9 procent. Powstało 237,500 nowych miejsc pracy. Ilość ludzi w wieku produkcyjnym zwiększyła się o 0,7 procent.

Nr 5: Utah. Silny wzrost miejsc pracy – 45000. PKB wzrósł o 3,8 procent w 2013 roku, związany. Liczba ludności w wieku produkcyjnym wzrosła o 1,5 procent .

Nr 4: Arizona. 18,8 procentowy wzrost sprzedaży samochodów, największy w kraju. Wzrost cen nieruchomości o 13,4 procent. Wzrost PKB o 1,1 procent Nr 3: Teksas. Wzrost o 3,3 procent w sektorze zatrudnienia, przyrost ludzi w wieku produkcyjnym o 1,3 procent, wzrost eksportu o 4,1 procent.

Nr 2: Kalifornia. Ceny domów wzrosły o 15 procent. Płace wzrosły o 0,9 procent, sprzedaż nowych samochodów wzrosła o 9,5 procent.

Nr 1: Kolorado Kolorado jest w pierwszej dziesiątce stanów w pięciu kategoriach rankingu , w pozostałych trzech znajduje się w pierwszej piętnastce . Tak jak w przypadku wielu innych czołowych gospodarek, ekonomia stanu Kolorado jest silnie zróżnicowana, a zwłaszcza może się poszczycić dużą ilością federalnych inwestycji. Oto niektóre z wskaźników, decydujących o naszym sukcesie.

Wzrost o 1,2 procent populacji w wieku produkcyjnym ( 2012 do 2013 roku.)

Wzrost o 2,8 procent zatrudnienia.

Dodane 66300 nowych miejsc pracy w okresie między czerwcem 2013 i czerwcem 2014 r. PKB wzrósł o 3,8 procent.

Podsumowując, gospodarka Kolorado dynamicznie się rozwija i przejawia niezmiernie pozytywne widoki na przyszłość.

Ciekawostki Ekonomicznym sukcesom stanu Kolorado nie można absolutnie zaprzeczyć.

Doświadczamy ich wszyscy na co dzień.

Trudno jednak jest pogodzić się z faktem, że „pełna ropy”, zdrowa gospodarczo potęga jaką jest Alaska zajmuje w klasyfikacji ostatnią pozycję, natomiast „zrujnowany bankrut” jakim jest Kalifornia klasyfikuje się na drugim miejscu.

Nie robi to wiele sensu i z lekka zalatuje polityczną propagandą. Wszak do wyborów jest jeszcze daleko?

Tymczasem wszystkim nam mieszkającym w Kolorado z całego serca gratuluje świetnego wyboru, a dla tych którzy tu jeszcze nie mieszkają na pocieszenie przytoczę znaną frazę: „Nie ważne jest gdzie, ważne jest z kim...”

NASI w USA Pro Cycling Challenge 2014 Konsul Honorowy RP w Kolorado - Tomasz Skotnicki przywitał na lotnisku w Denver Rafała Majkę - polskiego kolaża szosowego.

Rafał 24 lipca, jako pierwszy polski kolarz w historii, zapewnił sobie wygraną w klasyfikacji górskiej Tour de France 2014.

Jednocześnie jest to pierwsze zwycięstwo polskiego kolarza w jakiejkolwiek klasyfikacji Tour de France w historii. 7 sierpnia 2014 roku wygrał 5. etap Tour de Pologne z Zakopanego do Štrbskiego Plesa na Słowacji. Następnego dnia powtórzył to osiągnięcie wygrywając etap z Termy Bukowiny do Bukowiny Tatrzańskiej i został liderem wyścigu. 9 sierpnia 2014 został zwycięzcą całego wyścigu. W Polsce Rafał jest ostatnio narodowym bohaterem.

Przyleciał do Kolorado na wyścig w Górach Skalistych, który odbył się między 18 a 23 sierpnia. Finałowe wyniki USA Pro Cycling Challenge 2014 są dla naszych polskich zawodników rewelacyjne: Rafał Majka na 4 pozycji i B. Huzarski na 7!

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

20

Felieton

Witold-K (w kącie) odzinne dorosłych rozmowy z czasów mojego dzieciństwa zapadły mi w pamięci bardziej, niż te z okresu wczesnego dojrzewania. Te późniejsze nie przykuwały uwagi, a nawet odwrotnie, zniechęcały do słuchania kuchennych niesnasek, plotek i historii przeróżnych perypetii, które są codzienną intelektualną strawą bliskich, dalszych i dalekich kuzynów i kuzynek.

Te późniejsze rozmowy nie interesowały mnie, były nieważne. Koledzy czekali za rogiem i gwizdali na mnie, a ja tymczasem musiałem przy kolacji wysłuchiwać, po raz wtóry tego samego opowiadania.

- Dokąd ci tak spieszno Dudusiu? Ciocia Zosia jest u nas tylko 3 dni i oczekuje od ciebie twoich, o szkole opowiadań.

Chce wiedzieć jak sobie radzisz? Ucieszyła się, że jesteś taki zainteresowany zoologia.

Za szpitalem była tzw. Ferma i tam od paru dni dopuszczali byka do krów. Krowy stały w ogonku, trzymane za mordy przewiązane grubym sznurem. Żadna nie protestowała i nikt ich nie pytał: czy chcesz mieć dziecko? Byk najpierw wąchał, wzdychał głośno i prychał i całą mordę miał zaślinioną. Biała piana spadała mu z pyska na ziemię i było jej.. tak dużo!

Każdej krowie była przeznaczona sekunda, może dwie, a toto było strasznie cienkie i bardzo długie. Zupełnie nie pasowało do potężnego byka.

Raczej do żyrafy.

niepoznaki, ale musiałem uważać, gdyż ojciec zwykł mawiać: - Jak będziesz śpiewał przy stole, twoja żona będzie miała źle wychowanego męża.

Obezwładniająca wielkość i wspaniałość Wielkiego Kanionu pozwala na jakiś czas zapomnieć o troskach powszedniego dnia.

Mój syn zobaczył ten kanion pierwszy raz.

Foto: archiwum Wita Kaczanowskiego

Piecze nad tym wszystkim sprawował pan Janowski, szpitalny inżynier agronom, ojciec mojego kolegi Witka i ...Aliny Janowskiej, która później została aktorką.

Rysowałem w moim kajecie od zoologii różne wersje tego samego. Z wyobraźni odtwarzałem żółwie, węże, jaszczurki i jaskółki jak robiły to w locie. Nietoperze robiły to na wisząco. Gorzej było z jeżami, ale najgorzej z Panią od zoologii. Na ostatniej stronie był rysunek Pani z gorylem. Chciano wezwać ojca, ale nie miał czasu. Pojechał do partyzantów w Góry Świętokrzyskie. Podobno było tam wielu rannych po spotkaniu z Niemcami.

Te wcześniejsze rozmowy pamiętam lepiej, może dlatego, że dorośli nie życzyli sobie abym słyszał cokolwiek. Kiedy z nagła obniżali głos, przechodząc do szeptu, przestawałem ruszać żuchwami, pochylałem głowę nad talerzem i stroiłem uszy, jak wujek Michał Zenowicz swój fortepian i udawałem, że tocząca się rozmowa mnie nic a nic nie obchodzi. Czasem nawet potrafiłem zanucić sobie coś dla

Mając zaledwie sześć, siedem lat wtajemniczony bylem w różne historie z czasów młodości mojego ojca. Oczywiście polityczno-społeczne przygody z tamtych czasów omijałem, uwodziły mnie natomiast te, które dotyczyły osobistych sekretów. Miały magnetyczną silę przyciągania uwagi. Przypuszczenia, podejrzenia, pomawiania, rozbierania i zarzuty podniecały wyobraźnię. Im więcej niosły niedyskrecji, tym bardziej zaciekawiały.

- Mówią, że widziano cię jak obejmowałeś czule tę blondynę. Tę gadułę, która nie ma nic ciekawego do powiedzenia - zniżyła głos Maria, żona mojego ojca i dodała już głośno: - Okropnie się ubiera, dziewiętnastowiecznie!

Pochylam nos nad talerzem, jem coraz wolniej, a uszy mi rosną jak u mojego szarego królika.

- Dudek, kończ już jedzenie i idź do swojego pokoju odrabiać lekcje na jutro.

Przepisz cały alfabet od nowa, twoje litery są koślawe. Dodawanie i odejmowanie też u ciebie kuleje - rozkazuje Maria.

Weźmy pod uwagę, że moja macocha, nazywana przeze mnie “mamą”, była dobrze wykształcona, skończyła historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i studiowała filozofię. Była uczennicą Prof. Władysława Tatarkiewicza. Miała dużą klasę i dużą dozę wstrzemięźliwości w okazywaniu swoich emocji i nie sposób było odgadnąć jaki był jej stan emocjonalnego zaangażowania. Jej niepohamowana niechęć do blondyny zaskoczyła mnie. Mama miała na ogół dystans, dystans do wszystkiego. Jej niemieckie korzenie nie zrodziły przytulnych gałęzi. Być może dlatego właśnie jej wynurzenia i uwagi na temat jakiejś nieznanej mi pani, zamieniły moją głowę w aparat podsłuchowy.

- Co to znaczy „mówią”? Kto to mówi, Marysiu - pyta ojciec. Ale Maria milczała.

Zanim zasnąłem wyobrażałem sobie ojca trzymającego w ramionach Ritę Hayworth, której czarno biała fotografia na pożółkłym papierze z gazety, w kostiumie kąpielowym, wisiała obok dwóch aniołków nad moim tapczanem, przylepiona do ściany kawałkiem plastra, który zaoszczędziłem po skaleczeniu palca. Byłem dumny z ojca zdobywcy i widziałem go w hełmie świecącym na złoto, takim jakie noszą bogowie w Grecji i mężczyźni z Ochotniczej Straży Pożarnej w Tworkach. Też będę kiedyś strażakiem, wierzyłem, że Majola mój kask zauważy i może coś pokaże; coś takiego co ja nie mam, a ona ma, a ja jej pokażę co ja mam, a ona nie ma.

W bibliotece ojca była gruba i ciężka historia sztuki pełna reprodukcji i tam widziałem rzeźbę „ grupa Laokoona”. Nic z tego nie rozumiałem, uważałem natomiast, że ten największy mężczyzna, w środku, najwspanialszy i silny jak byk to mój tato. Widziałem wielokrotnie jak kobiety przymilały się do niego, kokietowały, uwodziły. Tata to był ktoś.

Stały do niego w ogonku.

Upal okropny, nie ma u mnie w studio klimatyzacji i nie sposób zainstalować.

Z drugiej strony nie mamy tu pod górami tak wiele upalnych dni i w Kolorado jestem około 6-7 miesięcy w roku.

Reszta czasu przeznaczona jest na Europę, w tym na Polskę, dokąd lecę z przyjemnością i której rozkwit mnie cieszy. Ludzie psioczą, a ja mam skale porównawczą sięgającą roku 1939.

Poszedłem sobie do Starbucksa na nienajlepszą kawę i tam miałem kończyć to moje pisanie. Znajomi jednak przysiadają się i oczywiście rozmowa schodzi na politykę. Tyle się dzieje. Ja twierdzę, że Obama chce zmienić Stany Zjednoczone demograficznie, zdekomponować proporcje społeczne na niekorzyść kultury anglo-saskiej. Jest to dla mnie oczywiste i coraz grubszymi nićmi szyje kaftany bezpieczeństwa dla tych, którzy stoją na przeszkodzie jego zabiegom. Nie chroni naszych południowych granic. Odwrotnie, wpuszczając tysiące

dzieci z południa, depcze prawo. To się dla niego na pewno źle skończy, ale w międzyczasie narobi wiele szkody. Pod koniec ośmioletniej kadencji, tracąc kompletnie autorytet, będzie walił na odwach politycznych przeciwników i podejmował decyzje jak dyktator. Mam nadzieje, że większość obywateli tego wspaniałego kraju stanie przeciwko jego polityce. Na zawsze zostanie uznany za najgorszego prezydenta jaki ten kraj miał.

Zamiast zastosować właściwe lekarstwa na narodowe choroby, przybierające formy epidemii społecznych, wygłasza retoryczne przemowy atakując politycznych przeciwników i oskarża ich o zło, za które sam jest odpowiedzialny.

Podejrzewam, że jego znajomość historii, szczególnie ostatnich 150 lat jest zamknięta w nawiasie marksistowskiego punktu widzenia, lewicowej ideologii.

Myślę, że jego upadający międzynarodowo autorytet, pociągnie za sobą w dół i zniszczy w dużym stopniu pozycję partii demokratycznej. Lada dzień demokraci zbuntują się przeciwko niemu. Nie będę się dziwił jeżeli niektórzy przejdą do szeregów partii republikańskiej.

Jeżeli chodzi o jego politykę zagraniczną, nawet nie ma co dyskutować. Na naszych oczach postępuje świadome osłabianie i niszczenie Stanów Zjednoczonych, co zauważył cały świat. To wszystko było do przewidzenia sześć lat temu... Ale masy były, są i zawsze będą reprezentować ignorancję. Masy są odpowiedzialne za rzezie 20 wieku. Goebbels nie musiał fałszować wyborów, 97 procent Niemców głosowało na narodowy socjalizm Hitlera. Masy poparły Lenina i Stalina, Mao, Hồ Chí Minha, itd. Masy wybrały Baracka Husseina Obamę na prezydenta, a jego brak decyzji w sprawach geopolityki może pociągnąć za sobą przyszłe rzezie. Chyba że ten sam naród odbierze mu władzę.

Ale czy to jest możliwe? Wróg się czai pod drzwiami, ale ktoś kto dostał Nobla Pokoju nie może przecież atakować. Pod koniec rozmowy ja zostałem nazwany konserwatystą i ‘right winger’ przez młodą demokratkę i wielbicielkę Obamy. Nie przedstawiła żadnych kontrargumentów. Jeszcze trochę, a zostałbym ‘enemy of the people’ i skazany na rozstrzelanie.

Lato przemija i patrzę do tylu z uczuciem radosnym. Razem z moim synem Witem spędziliśmy parę dni w Arizonie, napełniając nasze istnienie uczuciem piękna, jakie niesie za sobą kontakt z Naturą. Obezwładniająca wielkość i wspaniałość Wielkiego Kanionu pozwala na jakiś czas zapomnieć o troskach powszedniego dnia. Mój syn zobaczył ten kanion pierwszy raz. Trudno mi było powstrzymać go od ryzykownych skoków i wspinaczek.

Kiedy mamy 17 lat sprawdzamy stale skalę naszej własnej odwagi, nie raz narażając się na niebezpieczeństwo.

Oczywiście naszym rodzicom serca podchodzą do gardła, czego młodym nie wytłumaczysz... aż sami spłodzą potomstwo. Czy mogłem Witowi zabronić ryzykownych wyczynów? Robiłem przecież to samo. © Witold Kaczanowski 2014

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

21

Polskie sukcesy na świecie - sztuka

Fotografia Marcina Ryczka doby miało ponad 3 miliony odsłon oraz opatrzone zostało wieloma pozytywnymi komentarzami. Zyskało też bardzo ciepłe opinie od wielu bardzo znanych osób ze świata kultury. O historii powstania zdjęcia reportaże nakręciła telewizja polska (TVN) oraz telewizja niemiecka (MDR). Wpływowy amerykański portal The Huffington Post, uznał moją fotografię, za jedną z 5 najlepszych fotografii świata w 2013 r.

Marcin jako jedyny fotograf z Polski nagrodzony w międzynarodowym konkursie fotograficznym „Chelsea International Fine Art Competition” teraz reprezentuje polską fotografię na prestiżowej wystawie w Nowym Jorku w Agora Gallery (wystawa trwa od 22 sierpnia do 11 września b.r.).

Marcin Ryczek urodził się w 1982 roku i mieszka w Krakowie. Zajmuje się fotoreportażem. Zrobiona w jego mieście - zapewne nad Wisłą nieopodal Wawelu - fotografia „A Man Feeding Swans in the Snow” (Człowiek karmiący łabędzie) została nagrodzona w prestiżowym konkursie fotografii prasowej Grand Press Photo. Zdjęcie było opublikowane w gazetach i serwisach niemal na całym świecie (w Anglii - The Guardian, The Telegraph, w Niemczech -Der Spiegel, w Izraelu - Yedioth Ahronoth, we Włoszech -La Repubblica, w Danii -Politiken, w Szwajcarii - 20 Minuten, w USA -National Gegraphic ) oraz w najbardziej popularnych portalach internetowych na wszystkich kontynentach. Na amerykańskiej stronie Reddit, tylko w ciągu jednej

Fotografie Marcina są przeważnie czarnobiałe i mają bardzo prostą, architektoniczną kompozycję. O zdjęciu “Człowiek karmiący łabędzie” powiedział, że natura stworzyła sytuację, kiedy biały śnieg i ciemna woda są równo oddzielone linią, co przypomina symbol Yin-Yang. Ciemna sylwetka mężczyzny na jasnym tle i obok białe łabędzie na ciemnym polu wzajemnie się wyważają.

Poza mocnym, formalnie i graficznym potraktowaniu tej fotografii czuje się w niej dużą dozę uniwersalnej symboliki, gdzie człowiek współistnieje z naturą, co ma ponadkulturowy wydźwięk. Doprawdy to piękna fotografia, którą można wielorako interpretować i kontemplować.

Gratulacje dla Marcina!

KH

Powyżej fotografia pt. “Secret window”. | Poniżej: słynne zdjęcie Marcina Ryczka było pokazane na licznych wystawach m.in. w USA, Chinach, Rosji, Norwegii, Szwecji.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

22

Zdrowie wewnętrzne

Więźniowie własnej osobowości cz.2 Marta Oko-Riebau zy kiedykolwiek zazdrościłaś cierpliwości koleżance, której nigdy nie puszczają nerwy?

Czy marzyłeś by być tak bezpośredni i otwarty jak twoja partnerka, która, ilekroć wychodzicie na przyjęcie, zawiera z łatwością nowe znajomości? Czy czasami chciałbyś być trochę bardziej spontaniczny, abyś mógł tak samo korzystać z życia jak ten kolega z pracy, który właśnie rzucił swoją ciepłą posadkę aby rok podróżować z plecakiem w Ameryce Południowej? A może wręcz przeciwnie: pragniesz być znacznie mniej spontaniczna i bardziej zorganizowana, jak twoja siostra która ma świetną karierę, dom, męża i dwoje dzieci? W tym artykule kontynuuję rozważania na temat osobowości, o której pisałam również w sierpniu. Tym razem spojrzymy na osobowość z perspektywy konkretnych cech osobowości, które w dużym stopniu wpływają na to kim jesteśmy.

Jak wspomniałam w poprzednim artykule, zrozumienie i zaakceptowanie własnej osobowości jest ważnym krokiem w kierunku pozytywnej zmiany.

Nasze osobowości mają ogromny wpływ na nasze życie, i wbrew oczekiwaniom nie możemy ich całkowicie odrzucić bądź zmienić. Ale możemy nauczyć się lepiej rozumieć własną osobowość i jej elementy, które nam się nie podobają i które uniemożliwiają nam osiąganie naszych celów. Tylko przy pełnym zrozumieniu własnych wrodzonych predyspozycji będziemy w stanie nauczyć się je kontrolować i pracować z nimi.

Wielka Piątka Osobowości Jedną z najbardziej popularnych w psychologii teorii osobowości jest teoria cech spopularyzowana przez psychologów Costę i McCrae. Teoria ta skupia się na pięciu głównych cechach osobowości, stąd jej popularna nazwa “Wielka Piątka”. Owe cechy osobowości to: • Otwartość “Jest zaprawdę faktem, że liberałowie posiadają znacznie wyższy poziom cechy osobowości zwanej ‘otwartością na doświadczenie’. Ludzie, którzy mają wysoki poziom otwartości na doświadczenie pożądają nowości, rozmaitości, różnorodności, nowych pomysłów, podroży. Ludzie o niskim poziomie otwartości lubią rzeczy, które są znajome, bezpieczne i przewidywalne.”Jonathan Haidt Ludzie o wysokiej otwartością na doświadczenie są ciekawi świata, twórczy, posiadają bujną wyobraźnię i demonstrują intelektualną ciekawość i wrażliwość estetyczną. Są niekonwencjonalni i często podważają autorytety. Są oni niezależnymi myślicielami. Ludzie, którzy posiadają niski poziom otwartości są konwencjonalni w swoich zachowaniach i poglądach. Cenią oni tradycyjne wartości, mają pragmatyczne podejście do rzeczywistości i preferują społecznie akceptowane zachowania.

• Sumienność “Nazywano mnie wieloma przezwiskami, jak perfekcjonistka, trudna i obsesyjna.

Myślę, że potrzeba obsesji, potrzeba przywiązywania uwagi do detali aby być dobrym artystą.” – Barbra Streisand Ludzie o wysokiej sumienności posiadają silną wolę, są zmotywowani do działania i wytrwali w pracy nad swoimi celami. Są skrupulatni, odpowiedzialni, punktualni i rozsądni. Zwykle cechują ich wysokie osiągnięcia akademickie i zawodowe.

Wysoka sumienność może być również związana z perfekcjonizmem i pracoholizmem. Ludzie z niską sumiennością nie są zmotywowani i posiadają hedonistyczne nastawienie do życia. Brakuje im celów, są spontaniczni i często pozostają bezczynni.

• Ekstrawersja “Jestem dosyć głośna i wojownicza. Jestem wielka osobowością. Wchodzę do pokoju, wielka i wysoka i głośna.” - Adele Osoby o wysokiej ekstrawersji są przyjacielskie, pogodne, rozmowne i szczere.

Lubią imprezy, poszukują stymulacji i zwykle dominują w sytuacjach towarzyskich. Osoby te są również bardzo aktywne i pełne wigoru, optymistyczne i pozytywnie nastawione do życia.

“Jestem osobą nieco samotną - samotną osobowością. Lubię być sam. Nie mam wielu przyjaciół czy związków z ludźmi.”

- Anthony Hopkins Przeciwieństwem opisanych powyżej ekstrawertyków są introwertycy. Ludzie, którzy są introwertywni są zdystansowani w sytuacjach towarzyskich, brakuje im optymizmu i preferują spędzanie czasu w samotności.

• Ugodowość “Jest coś w pokorze co dziwnie unosi serce” - Św. Augustyn Ludzie o wysokiej ugodowości są życzliwi i chętnie pomagają innym. Ufają, że inni również mają podobne usposobienie.

Są oni szczerzy, altruistyczni, pokorni, cisi i łagodni. Ludzie, którym brakuje ugodowości mogą być określeni jako egocentryczni, sceptyczni co do intencji innych i podejrzliwi. Częściej rywalizują niż współpracują, bywają agresywni i zdystansowani w związkach z innymi.

• Neurotyzm “Mam skłonności do rozpaczy. Wszyscy rodzimy się z określoną osobowością. Ja gdy się przestraszę to nie chcę opuścić domu.” - Marian Keyes Ludzie o wysokim poziomie neurotyzmu często doświadczają nieracjonalnych lęków, strachu i zmartwień. Mają oni problemy z kontrolowaniem impulsów i stresu. Często odczuwają wrogość i złość w stosunku do innych i łatwo rezygnują z celów gdy pojawiają się wyzwania.

Bywają nieśmiali w towarzystwie innych i posiadają niskie poczucie wartości.

Przeciwieństwem neurotyzmu jest emocjonalna stabilność, która charakteryzuje osoby zrównoważone, wyluzowane, zrelaksowane i posiadające zdolność radzenia sobie ze stresem bez poczucia podenerwowania czy lęku.

Czy jesteś w stanie zidentyfikować swoje cechy osobowości?

“Dobra” Osobowość, “Zła” Osobowość Myślę, że większość z nas chciałaby być umiarkowanie ekstrawertywna, asertywna i otwarta, korzystnie sumienna i emocjonalnie stabilna. Być może trudno jest to przyznać, ale w przypadku większości z nas nasza kombinacja cech osobowości nie jest nawet zbliżona do tej optymalnej mieszanki…

Istnieją pewne cechy osobowości, które większość ludzi uznaje za pożądane - takie jak ekstrawersja czy otwartość, i cechy zwykle uznawane za “negatywne”, takie jak neurotyzm. Pewne cechy są kulturowo wywyższane bądź stygmatyzowane.

Na przykład, ekstrawersja jest ceniona w cywilizacji zachodniej (zwłaszcza w Stanach!) i jest uznawana za cechę osobowości osoby odnoszącej sukces. Z drugiej strony cecha ścisłe związana z życzliwością i altruizmem - ugodowość, może być tutaj uznawana za cechę uroczą, ale niezbyt pożądana, gdyż nie pomaga ona, a wręcz może przeszkadzać, w odniesieniu sukcesu. Stanowczo nie jest to cecha lidera.

Susan Cain, Amerykańska pisarka pisze z kolei o kolejnej niepożądanej w Stanach cesze osobowości - introwertyzmie: “Wszystkie cechy osobowości mają swoje dobre i złe strony. Ale przez długi czas spostrzegaliśmy introwersję tylko poprzez pryzmat jej negatywnej strony a ekstrawersję głownie poprzez jej pozytywną stronę.”

Zgadzam się z poglądem, że wszystkie cechy osobowości posiadają dobre i złe strony. Warto również pamiętać, że cechy osobowości nie są wartościami kategorycznymi, gdzie albo należysz do jakiejś kategorii albo nie. Przeciwnie, stanowią one spektrum na którym znajdujemy się wszyscy: każdy z nas w innym punkcie owego spektrum. Jeśli poziom danej cechy jest wyjątkowo wysoki bądź niski, może stać się to problemem dla posiadacza owej ekstremalnej cechy charakteru, ale w większości przypadków wystarczy zrozumieć swoje predyspozycje aby móc z nimi pracować.

Zachęcam aby nie postrzegać własnej osobowości w sposób wartościujący. Zamiast tego sugeruję uczciwe spojrzenie na własną osobowość i oswojenie się z nią - zaakceptowanie jej. Jeśli próbujesz zmusić siebie do bycia kimś kim nie jesteś, to z pewnością nie pomoże ci to osiągnąć szczęścia. Oczywiście nie twierdzę tu, że nie powinno się próbować zmieniać swoich zachowań na bardziej pozytywne. Nie traktuj swojej osobowości jako wymówki i przeszkody w stawaniu się lepszym! Ale próbując zmienić się na lepsze, staraj się być dla siebie życzliwy i wyrozumiały i nie potępiaj siebie za to, że nie jesteś taki jakim inni chcą byś był.

Ostatecznie, musisz zdać sobie sprawę, że ty i twoja osobowość to jedna drużyna.

Jeśli grasz przeciwko swojej drużynie, nie masz szans na wygraną. Wygrać możesz tylko gdy pracujecie razem.

Marta Oko-Riebau, MA jest terapeutką

pracującą z klientami w Denver. Marta specjalizuje się w pracy z parami i klientami indywidualnymi zmagającymi się z problemami w związkach, oraz z osobami zmagającymi się ze stresem (również związanym z imigracją), depresją, zaburzeniami lękowymi, brakiem asertywności i kłopotami z doświadczaniem i wyrażaniem emocji.

ZAPRASZAMY: wt.-pt. 10.00-18.00 sobota: 9.00-17.00 niedz. i pon. - nieczynne

OFERUJEMY: Szeroki wyrób wędlin z najlepszego miejsca w Chicago: “Mikolajczyk-Andy’s Deli” Świeże pieczywo, słodycze oraz inne rozmaitości europejskie Specjalności kuchni polskiej: pierogi, flaki oraz bigos Karty okolicznościowe, prasa, kosmetyki, lekarstwa i karty telefoniczne Tace z wędlin, serów na różne okazje

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

24

Polski Kościół w Denver

Z życia Parafii świętego Józefa ks. Marek Cieśla TChr akacje skończone, wracamy do szkoły, na studia, do pracy. Mam nadzieję, że wypoczęci i pełni zapału. Nasze dzieci i młodzież wraca także do katechezy przy parafii świętego Józefa. Rozpoczynamy w niedzielę 7 września przy Grocie Matki Bożej. Po wspólnej modlitwie Wszyscy pójdą do klas na pierwsze zajęcia. To będzie także dzień zapisów na katechezę.

Chcę serdecznie podziękować naszym woluntariuszom przekazującym dzieciom i młodzieży wiarę i nasze tradycje.

Te słowa podziękowania kieruję dzisiaj na ręce Danusi Kużbiel, „szefowej katechezy” i jej pomocników: Pauliny Bober, Anny Janik, Magdy Taylor, Jadwigi Mucha, Zofii Dębskiej, Zofii Steczko, Wioletty Maj, Kasi Wasiak, Szymona Łobockiego, Kingi Zabron, Teresy Gadzina, księdza Adama Słominskiego.

W roku 2014-2015 Katecheza prowadzona będzie w każdą niedzielę od 9:30 do 10:15 w następujących grupach: - przedszkolna (4-5 lat) - pierwszy rok przygotowania do Komunii św. (6-7) - drugi rok przygotowania do Komunii św. (8-10 lat) - grupa po-komunijna ( 11- 12) - druga grupa po-komunijna (12 – 13) - pierwszy rok przygotowania do Bierzmowania - drugi rok przygotowania do Bierzmowania - młodzież po Bierzmowaniu Mówiąc o młodzieży chciałbym przypomnieć, że kolejny Światowy Dzień Młodzieży odbędzie się w Krakowie w 2016 roku. Nasza Wspólnota Polonijna przy parafii już rozpoczyna przygotowania duchowe do pielgrzym-

ki na to spotkanie z Papieżem. Więcej informacji u ks. Adama oraz na stronie: www.krakow2016.com W najbliższym czasie w Parafii: •

3 września - 19:00 - Msza święta polska i Roczne Wypominki za naszych Zmarłych • 4 września – 11:00 – 13:00 – spotkanie Seniorów.

• 5 września - Pierwszy Piątek Miesiąca: 18:00 – wystawienie Najświętszego Sakramentu, Spowiedź święta i nabożeństwo 19:00 – Msza św.

19:45 – Organowy Koncert Patriotyczny – Dr. Bogusław Raba

Zapraszamy na koncert polskiej muzyki okresu romantyzmu. Koncert poprzedzi krótka prelekcja na temat Ignacego Jana Paderewskiego jako kompozytora. Podczas koncertu zabrzmią dzieła największych polskich twórców epoki romantyzmu - epoki walk o wolność i niepodległość Narodu. Arcydzieła te łączą często szczególną wartość artystyczną z poczuciem misji patriotycznej, stąd przesiąknięte są tematami o charakterze narodowym i religijnym.

Podczas koncertu zabrzmią po raz pierwszy (prawykonanie) na organach transkrypcje utworów Chopina, Paderewskiego, Karłowicza i Szymanowskiego w autorskim opracowaniu wykonawcy.

Wyjątkowy program koncertu obejmuje panteon arcydzieł polskiej muzyki doby romantyzmu.

Artysta wykonuje koncert bezpłatnie, w poczuciu idei propagowania i wzmacniania polskiej tradycji muzycznej. Dobrowolna ofiara, którą można złożyć pod koniec koncertu ma jedynie wesprzeć koszty związane z przylotem artysty.

Dr Bogusław Raba jest koncertującym

organistą oraz adiunktem muzykologii na Uniwersytecie Wrocławskim.

Wcześniej pracował w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, którą ukończy z wyróżnieniem w dwóch specjalnościach.

Odbył prywatne studia improwizacji organowej w Amsterdamie oraz kursy mistrzowskie improwizacji i wykonawstwa organowej muzyki francuskiej. Wiele lat pełnił funkcję organisty m.in. w katedrze w Legnicy, Bazylice św. Elżbiety oraz Kościele Uniwersyteckim we Wrocławiu.

Jego rozprawa doktorska, poświęcona twórczości I.J. Paderewskiego wydawana jest obecnie w Stanach Zjednoczonych w języku angielskim. Jest laureatem szeregu stypendiów, m.in. Fundacji Nauki Polskiej, Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, niemieckich stypendiów KAAD i DAAD. Jest autorem dwóch książek, kilkudziesięciu artykułów naukowych. Nagrał dwie płyty CD z muzyką organową. Prowadzi aktywną

Rycerze Kolumba

Sebastian Gadzina ostatnim miesiącu większość naszego czasu skierowana była w stronę przygotowania Festiwalu Polskiego Jedzenia przy parafii Św.

Józefa w Denver. Mimo, że organizacja spoczywała na barkach całej parafii, to my jako Rycerze i również parafianie ze swoim siłami wkroczyliśmy w akcję pomocy. Kierowaliśmy ruchem samo-

działalność koncertową i naukową w wielu krajach Europy (Polska, Niemcy, Norwegia, Wielka Brytania) oraz w Stanach Zjednoczonych.

•

• •

6 września – Po Mszy świętej wieczornej – poświęcenie zamontowanych na budynku szkolnym tablicy Rzemieślników oraz tablicy Polskiej Rady Rycerzy Kolumba.

7 września – rozpoczęcie Roku Katechetycznego i Szkolnego 13/14 września – Na wszystkich Mszach św. reprezentująca International Mission Fundation, Joanna Przybyła będzie mówiła o Misjach w Afryce.

Już dzisiaj zapraszamy na pierwszy weekend października. Wtedy w parafii naszej będzie kopia Obrazu Czarnej Madonny wędrująca po świecie pod nazwą „Od Oceanu do Oceanu”. Obrończyni życia Matka Boska Częstochowska, nasza Pani i Królowa będzie w parafii.

Szczegółowy program będzie w biuletynie parafialnym.

chodowym, aby sprawnie można było znaleźć parking, pomagaliśmy w czasie trwania festiwalu i po jego zakończeniu aby wszystko posprzątać. Dziękuję wszystkim Braciom Rycerzom, którzy przyłączyli się do pomocy. Przy zapachach polskiego jedzenia, polskiej muzyce i innych atrakcjach bawiliśmy się wszyscy wspaniale.

16 sierpnia mieliśmy w tym roku drugą Papieską Pielgrzymkę Rowerową do Cherry Creek do miejsca gdzie Nasz Ojciec św. Jan Paweł II spotkał się z młodzieżą. Część naszej grupy Rycerskiej wzięła udział w tym wydarzeniu, pomagając przy organizowaniu ruchu i z atmosferą modlitwy i spokoju wszyscy szczęśliwie dotarliśmy do celu.

Zachęcam aby dołączać się do nas, aby wspólnymi siłami służyć pomocą ludziom i służyć Panu Bogu. Zapraszamy wszystkich mężczyzn którzy ukończyli 18 lat.

Więcej informacji można otrzymać od każdego z Braci.

Sebastian Gadzina Wielki Rycerz Polska Rada Rycerze Kolumba

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

25

Polska Szkoła w Denver

Witaj Polska Szkoło!

Stanisław Gadzina

Uczniowie Polskiej Szkoły a także członkowie dziecięcego zespołu pieśni i tańca”Krakowiacy” podczas 2-go Festiwalu Polskiego Jedzenia przy parafii św. Józefa w Denver z dyr. Stanisławem Gadziną.

akacyjny odpoczynek już za nami. Drodzy Uczniowie: rozpoczęliście już rok szkolny w amerykańskich szkołach, a naukę języka polskiego zaczynamy 7 września 2014 o godz. 11:45 przy Parafii Św. Józefa w Denver (517 E. 46th Ave).

Rejestrację do szkoły prowadziliśmy na Festiwalu Polskiego Jedzenia (23 i 24 sierpień), dziękuję tym którzy już to zrobili, aby usprawnić nam sprawy organizacyjne. Wielkie podziękowanie ślę grupce naszych uczniów, którzy wystąpili z programem na festiwalu.

Ten rok jest rokiem rozpoczynającym „20 lecie – Polskiej Szkoły”, to dzięki

Wam Rodzicom istnieje ta szkoła. To Wy chcecie nauczyć swoje dzieci języka ojczystego, kultury i tradycji polskich.

W czasie wakacji pracowaliśmy nad dalszym upiększeniem naszej szkoły, abyśmy wszyscy razem czuli się rodzinnie.

Prowadzimy 10-cio letni program nauczania od przedszkola (dzieci kończące 4 latka do końca kalendarzowego roku) po 8 klasę.

Dalszą rejestrację będziemy jeszcze kontynuować w dniu rozpoczęcia szkoły.

Do zobaczenia.

Dyrektor Szkoły, Stanisław Gadzina

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

26

Kalejdoskop Polonijny

Coroczne spotkanie w Camp St. Malo Barbara Popielak sierpniu 1993 roku Ojciec Święty Jan Paweł II przybył do Kolorado na VIII Światowy Dzień Młodzieży w Denver. Przed spotkaniem z młodzieżą, wypoczywał w Camp Saint Malo w Allenspark u podnóża Gór Skalistych.

Nocował w ośrodku, wędrował wzdłuż strumienia, zachwycał się widokiem gór, modlił się w zabytkowym kamiennym kościółku pod wezwaniem Św.

Katarzyny.

Dla upamiętnienia tego wydarzenia, Towarzystwo Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II zorganizowało doroczną pielgrzymkę do Camp Saint Malo. W tym roku Mszę odprawił wikary polskiej parafii św. Józefa, ks. Adam Słomiński TCh, muzykę zapewnili p. Anna Janik i p.Piotr Szyba. Pogoda dopisała i panie z Fundacji przygotowały podwieczorek nad brzegiem jeziorka.

R E K L A M A

2 sierpnia 2014 roku odbył się ślub Bożeny Michalskiej (autorki naszych tekstów) i Krzysztofa

Przyjmijcie gorące życzenia, aby Wasza miłość była coraz piękniejsza, głębsza i by sprawiła, że Wasze życie nabierze szczególnego znaczenia i blasku.

W listopadzie 2011 spłonął główny budynek ośrodka a w zeszłym roku powódź zniszczyła dużą część zagospodarowanego terenu, w tym Szlak Jana Pawła II. Ośrodek zamknięto. Kościół ocalał i w dalszym ciągu przyciąga wiernych i turystów. Ważą się losy ośrodka. Módlmy się, żeby Duch Święty pomógł osobom odpowiedzialnym za jego istnienie, podjąć mądre decyzje.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

27

Pamiętnik Adama Lizakowskiego

Zapiski znad Zatoki San Francisco Adam Lizakowski, odcinek 43 2 lutego 1984

Minął pierwszy miesiąc Nowego Roku, który zaczął się dla mnie tak pomyślnie, bo śniadaniem z Susan w łóżku w przepięknej miejscowości Carmel. Słowem, nie wszystko co piękne, pięknie się kończy, jak mówi przysłowie.

Pomijając problem z nieszczęśliwą miłością do Susan, którą jak mi się wydaje, sam sobie wymyśliłem, finansowo stoję coraz lepiej dzięki Juanowi, który nawet od czasu do czasu zostawia dla mnie piwo w lodówce. Polubiliśmy się, ale niestety mój boss nie planuje dla mnie w najbliższej przyszłości żadnej pracy. Szczerość jego zmartwiła mnie, bo nastawiłem się na pracę przynajmniej raz na dwa tygodnie – a tu masz babo placek, nie ma pracy! Dobrze, że mi to otwarcie powiedział, bo już miałem zamiar kupić sobie nowy telewizor Sony za 220 dolarów, taki z przełączeniami na odległość kanałami. A tak pieniądze będę trzymał w domu w skarpetce. Nie mogę przecież otworzyć sobie konta bankowego, bo musiałbym o tym powiadomić panie z biura od zasiłku, które mogłyby dojść do wniosku, że mam teraz jakieś stałe źródło dochodów i automatycznie gotowe byłyby wstrzymać mi miesięczną “krwawicę”, w wysokości legendarnych już 248 dolarów…

5 lutego 1984

Zdecydowałem się na wydanie małego, skromnego tomiku własnych wierszy w języku polskim i angielskim. Wybrałem ich dziesięć, które według mnie będą stosunkowo łatwe do przetłumaczenia na angielski. Pieniądze, które były moją “solą w oku” i nie wiedziałem co mam z nimi zrobić, długo już nie poleżą.

Zresztą pieniądz leżący w miejscu, a nie w ruchu, traci na wartości.

Krótkich pięć wierszy dałem do przetłumaczenia Ani K., urodziwej krakowiance, byłej studentce uniwersytetu Jagiellońskiego, a obecnie Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Drugie pięć powierzyłem Romanowi Lewczykowi, studentowi uniwersytetu w San Francisco. Oboje bardzo mili i sympatyczni, przyjęli wiersze ode mnie z lekkim zdziwieniem, ale zobowiązali się przetłumaczyć je do końca lutego. Mam też kilka własnych wierszy napisanych po angielsku, w ramach tak zwanych szkolnych prac domowych. W sumie mam około 30 wierszy po polsku, napisanych w San Francisco, które będę musiał przetasować i coś wybrać do tomiku.

Na początku marca planuję zrobić skład książki i pod koniec miesiąca wydrukować ją. Na razie jeszcze nie wiem jak ją zatytułować, może któryś z wierszy posłuży za hasło dla całej książki?

Zdaję sobie sprawę, że najważniejszy

jest tytuł i okładka. Przecież to pierwsza rzecz, na którą patrzy czytelnik. Mając bardzo ograniczone fundusze nie mogę sobie pozwolić na kolorową okładkę lub grafikę czy promocję książki. Zresztą nie może być żadnej promocji, chyba że w biuletynie kościelnym lub w piśmie pana Sucheckiego. Jest też biuletyn miesięcznik pani Wandy. Najlepszym jednak rozwiązaniem byłoby zorganizowanie spotkania autorskiego w Domu Polskim. Zrobienie jakiś ulotek, czy nawet większego plakatu, byłoby bardzo pomocne, ale w tej dziedzinie nie mam żadnego doświadczenia, nie mówiąc już o sprzymierzeńcach typu malarze, graficy.

Czuję, że sam wpędziłem się w kozi róg. Aby zrealizować swoje marzenie musiałbym mieć co najmniej 500 dolarów więcej. Dla mnie jest to ogromna suma. Myślałem nawet aby zwrócić się do Staszka z prośbą o małą pożyczkę, ale wycofałem się z tego pomysłu kiedy usłyszałem, że Staszek ma zupełnie inny pogląd na tę sprawę. On na moim miejscu kupiłby samochód i rozglądałby się za jakąś pracą, a nie “wygłupiał się” z poezją, która na pewno nie przysporzy mi przyjaciół, ani żadnych korzyści tylko wrogów i ludzie będą śmiać się ze mnie. Staszka i jego żonę bardzo cenię, dlatego nie będę robił z tego afery, tym bardziej, że powiedział to komuś, kto nie jest mi aż tak bardzo przychylny i mógł coś tam przekręcić lub dodać od siebie.

Na wszelki jednak wypadek dam sobie spokój z Padłami.

Jeszcze jednym z progów do pokonania jest zapłata tłumaczom. O pieniądzach nie może być żadnej mowy. Jeśli zechcą dam im na przykład po trzy tomiki za ich pracę. Zresztą gdyby chcieli ode mnie jakieś pieniądze zaraz na początku by mi o tym powiedzieli. Nakład tomiku też nie może być większy niż 250 – 300 kopii. Książka nie może liczyć więcej niż 48 stron i robiona będzie metodą kserograficzną, a może offsetową, w zależności od tego jaką cenę mi zaoferują. W sumie muszę być większym ekonomistą niż poetą. Napisać wiersz to bajka, ale wydać go to już sztuka godna geniusza. Zrobić promocję tomiku - na to trzeba być już Herkulesem. A znaleźć krytyków, recenzentów, zainteresować czytelników – to granica, za którą są tylko marzenia ściętej poetyckiej głowy.

Zastanawiam się, czy nie wystarczyłoby mi tylko 50 tomików! Przecież zupy z nich nie ugotuję, przyjaciół mam kilku, o wysłaniu go do Polski nie myślę. Po więc co płacić za 200 egzemplarzy skoro nie widzę szansy ich rozprowadzenia?

Przed dylematem tym na pewno nie ja pierwszy stanąłem i nie ostatni. Wydaje mi się, że zbyt mocno ściskam grosz, a chytry dwa razy traci.

9 lutego 1984

Byłem w mieście w poszukiwaniu tanich drukarni, zwykłych drukarni, a nie żadnych tam domów wydawniczych. Przy okazji połaziłem także po księgarniach w celu podpatrzenia, jak poeci składają swoje tomiki i jak są one zrobione technicznie. Chciałem popatrzeć na książki stojące na półkach, poobserwować ludzi, w szczególności w działach z poezją, jakie jest zainteresowanie. Jeśli wkrótce mam być jednym z nich – autorem tomiku (jak to dumnie brzmi), to przynajmniej niech się kurzu książkowego nałykam zanim już będę “stał” na półce. Wymyśliłem sobie, że zaraz po wydaniu tomiku, sam go rozniosę po księgarniach. Porozmawiam z księgarzami – i “a nuż widelec” z czasem – może uda mi się coś niecoś sprzedać, żeby chociaż zwróciło mi się za druk książki.

Bardzo lubię śródmieście San Francisco a w szczególności Union Square, z palmami, mini-ogrodem kwiatów, przy którym znajdują się najelegantsze sklepy z ubraniami i kosmetykami w całym mieście. Lubię popatrzeć na ludzi dobrze ubranych, chodzących wolnym krokiem po piętrach sklepów, ludzi którym nigdzie się nie spieszy, (na pierwszy rzut oka tak to wygląda) a nawet jeśli się im gdzieś spieszy, spieszą się powoli. Lubię popatrzeć na ładne, uśmiechnięte twarze kobiet, które za małą buteleczkę perfum gotowe są zapłacić 80 dolarów. Nie wiedziałbym zupełnie jak się zachować gdyby jedna z takich eleganckich pań zwróciła się do mnie z propozycją wspólnego wypicia kawy. Nie wiedziałbym o czym z takimi ludźmi rozmawiać, skoro stać ich wydać na jedną sukienkę więcej pieniędzy niż ja otrzymuję na życie przez sześć miesięcy od stanowych

opiekunów. Takich eleganckich kobiet w sklepie Macy’s jest bardzo dużo. Wszystkie takie zadbane, szykowne, pachnące perfumami. Sprawiają wrażenie osób, które całe życie nic innego nie robią, tylko siedzą przed lustrem. Gdyby Susan spędziła przed lustrem jedną dziesiątą tego czasu, który one spędzają, byłaby, bez dwóch zdań, od nich piękniejsza dziesięć razy. Najpiękniejsza w całym San Francisco – a może i na świecie!

Piękne kobiety o długich nogach, tygrysim krokiem, podchodzą do windy lub ruchomych schodów, zakładają ciemne okulary, aby zwykli przechodnie nie oglądali ich twarzy, gdy są już na ulicy. Ich twarze zarezerwowane są dla mężów, może kochanków lub chłopaków, może luster. Piękne kobiety – ile trzeba zarabiać, aby utrzymać przy sobie taką kobietę, która używa perfum za sto dolarów, kupuje sukienkę za tysiąc, mieszka w apartamencie z widokiem na ocean, jeździ samochodem za pięćdziesiąt tysięcy dolarów?

Rozpisałem się o tych pięknych kobietach o ich pięknych twarzach, jakbym się na tym znał, albo coś więcej o nich wiedział niż zwykły zjadacz chleba z Pieszyc. Niestety, aby być pięknym w tym kraju trzeba też być i bogatym, bardzo bogatym. Aby znaleźć się w towarzystwie tych ludzi trzeba coś zrobić. Na pewno mój tomik, wydany najtańszym sposobem na najtańszym na świecie papierze, nie będzie “tą rzeczą”, która zwróci na mnie uwagę tych pań.

Obawiam się, że one w ogóle nie czytają i jak większość Amerykanów, których zdążyłem poznać, nie mają nawet półki na książki. Natomiast grube, kolorowe magazyny z pięknymi twarzami leżą na szklanych stołach w ich gościnnych pokojach. Zapomniałem dodać, że w rozmowach z księgarzami dowiedziałem się, że księgarnie pobierają opłatę w wysokości 40 procent wartości sprzedanej książki z półki. Czyli jeśli mój tomik będzie kosztował 4 dolary, za druk każdego z nich zapłacę 1.50 dolara, księgarnia zabierze 1.60. Razem będzie 3.10 centów czyli na każdym sprzedanym tomiku zarobię 90 centów.

Nawet jeśli sprzedam cały nakład to i tak do niego dopłacę. I jak tu być poetą?... >> 29

R E K L A M A

MH - INTERNATIONAL

Mira Habina

działa od 1980 roku, Lic.# 01825

Notariusz Publiczny Tłumacz Przysięgły Rozliczanie podatków (Income Tax) 8760 Skylark Street Highlands Ranch, CO 80126

mirahabina@aol.com

720-331-2477

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

28

Psychologia dla Ciebie - “Charaktery” - zdrowie

Jak jeść, by schudnąć

Jeść świadomie

Odkodowywanie mechanizmów, jakim ulegamy, daje szansę na sukces w walce z nadwagą i otyłością. Na co warto zwrócić uwagę?

Krzysztof Śliwiński emy, aby żyć, nie żyjemy, aby jeść” – te słowa Sokratesa od wieków są przypominane i powtarzane, ale dla wielu z nas nie są niczym więcej, jak zgrabną myślą, sloganem, bon motem. Wyniki europejskich i światowych badań nad otyłością i nadwagą pokazują, że... żyjemy, aby jeść. Jemy za dużo, tyjemy, źle czujemy się z nadwagą i otyłością, katujemy się dietami, chudniemy, ale potem znów tyjemy, i to z nawiązką.

Nadwaga wpędza nas w choroby i rujnuje nam życie.

Dlaczego zjadamy za dużo? Nasze zmysły odbierają bardzo wiele informacji, zatem wnioskowanie i podejmowanie decyzji odbywa się często bezwiednie, automatycznie. Z tego powodu zachowania, których nie kontrolujemy świadomie, mogą z czasem przerodzić się w nawyki. Te z kolei o wiele trudniej zmienić. Nieświadome mechanizmy dotyczą także jedzenia – nie zdajemy sobie sprawy z tego, że zjadamy więcej niż potrzebujemy.

Jeśli potrafimy wyeliminować bodźce odpowiedzialne za to, że przejadamy się w sposób nieświadomy, to możemy osiągnąć sukces w kontrolowaniu wagi.

Dieta bez katorgi

Rozpoczynając dietę, zakładamy, że jeśli nie stracimy całej nadwagi, to odchudzanie się nie ma sensu. Takie bezkompromisowe podejście powoduje, że podejmujemy wiele karkołomnych wyrzeczeń, których efektem ma być szybka utrata wagi. Zapominamy o tym, że nie przytyliśmy w tak szybkim tempie, w jakim chcemy schudnąć – najczęściej to efekt nieświadomego spożywania dodatkowych kalorii każdego dnia. Skoro można jeść więcej, nie zdając sobie z tego sprawy, to także można jeść mniej, nie będąc tego świadomym!

Badania prof. Briana Wansinka z Cornell University pokazują, że ludzie nie zauważają faktu, że jedzą posiłek mający 100–200 kalorii mniej niż zwykle. To codzienne mniejsze spożycie da w ciągu roku wagę niższą o 5 do 10 kilogramów. Możemy świadomie oszukiwać siebie w celu zaspokojenia apetytu mniejszą ilością pokarmu i systematycznie tracić na wadze. Obserwacje i eksperymenty przeprowadzone w laboratorium Wansinka pokazują,

jak ważną rolę w kontrolowaniu wagi odgrywa nieświadomość. Często w ocenie naszej wagi bazujemy nie tyle na danych obiektywnych, co na innych sygnałach, np. uważamy, że schudliśmy, bo znów mieścimy się w ulubione spodnie, bo pasek możemy zapiąć już na inną dziurkę, bo koledzy w pracy prawią nam

eksperymentu nie sygnalizował, że się najadł. Wniosek? Wiele osób ocenia wzrokowo, czy zjadło już tyle, żeby skończyć i uznać, że zaspokoiło apetyt.

Pusty talerz ozna-cza dla nich koniec posiłku bez względu na ilość pokarmu, która się na nim znajdowała. Informacja z żołądka na temat sytości dociera do naszego mózgu dopiero po 20 minutach. Osoby, które jedzą szybko, nie mają szans ocenić na podstawie sygnałów fizjologicznych, czy nadal są głodne, czy już nie. Dokonują oceny, kierując się wyłącznie wielkością posiłku.

Iluzje szacowania

Mózg próbuje reinterpretować odbieraną rzeczywistość na swój, nie zawsze wolny od błędów, sposób.

Oszukują nas zmysły, ulegamy błędom szacowania. Im większe rzeczy, trudniej Kolor obrusa w kuchni i talerzy, jest namtymocenić ich wysokość szklanek, miejsce, poprawną wielkość – dotyczy to w takim sagdzie chowasz przekąski... mym stopniu budynku, pojazdu czy porcji – to wszystko ma znaczenie jedzenia. W laboratoi może spowodować, że zjesz rium Wansinka stwierdzono na przykład, mniej. Jak „oszukać” umysł, że ogromne dania, by schudnąć bez wysiłku? mające 1780 kalorii, oceniano na 1000 kalorii. Błędnie szacowały zarówno osoby z prawidłową wagą, jak komplementy. To utrudnia radzenie so- i osoby z nadwagą. W innym badaniu bie z nadwagą czy otyłością. Mechaniz- eksperymentatorzy prosili uczestnimy nieświadomego samooszukiwania są ków o prawidłowej wadze ciała o potężne i dlatego tak łatwo im ulec. Jakie odgadnięcie, ile kalorii zjedli. Zaniżali pułapki na nas czyhają i jak je ominąć? oni rzeczywistą wartość kaloryczną Jeden z eksperymentów przeprowa- posiłku o ok. 20 procent. Jemy objętość, dzonych w laboratorium Cornell Uni- a nie kalorie. Jeśli – jak to pokazał zespół versity wykazał, jak wiele potrafimy Wansinka – damy widzom w kinie duże zjeść, gdy nie kontrolujemy dokładek. pojemniki popcornu, to zawsze zjedzą Uczestnikom eksperymentu serwowano więcej niż ci, którzy jedzą ze średnich zupę pomidorową w specjalnych tale- pojemników. Nie ma znaczenia jakość rzach, które za pomocą rurek były filmu i smak popcornu. Znaczenie ma wciąż uzupełniane. Z talerzy bez dna wyłącznie wielkość opakowania. Obeczjedli oni przeciętnie 525 ml zupy. nie porcje jedzenia są coraz większe – a Rekordzista – ponad litr! Grupa kon- jeśli dostajemy więcej, to i więcej zjtrolna, której nalano pomidorówkę do adamy, dostarczając organizmowi coraz normalnych tale-rzy, zjadła średnio 310 więcej kalorii. ml. Co ciekawe, żaden uczestnik tego

1. Przede wszystkim na wewnętrzne sygnały tego, że się najedliśmy. Pusty talerz nie jest najlepszym wskaźnikiem.

Trzeba jeść powoli, by dać żołądkowi czas na zasygnalizowanie mózgowi: „jestem syty”.

2. Jeśli chodzimy do barów i stołówek typu „jesz, ile chcesz”, to warto najpierw zrobić przegląd wszystkiego, co jest dostępne, a następnie podjąć decyzję, co chcemy zjeść. Jeśli nałożymy sobie od razu całą porcję na talerz, to przeciętnie będzie to o 14 proc. mniej niż wtedy, kiedy skorzystamy z dokładki. Jeśli na stole zostają resztki po tym, co zostało zjedzone (np. obgryzione skrzydełka, puste opakowania), to zjemy mniej – zaczynamy zauważać ilość.

3. Nie odmawiajmy sobie przysmaków, lecz raczej dawkujmy je z umiarem.

Jedna kostka czekolady nie zaszkodzi.

Lepiej dać sobie małą przyjemność, niż w rozpaczy rzucać się na całą tabliczkę.

4. Zmieńmy talerze na mniejsze – mniejsza porcja jedzenia będzie wyglądać całkiem potężnie i nie sprawi, że poczujemy się przejedzeni. Warto też zadbać o mniejsze łyżki i pucharki na desery.

5. Kolor talerza ma wpływ na wielkość nakładanej porcji – mocne, kontrastowe barwy sprawiają, że nakładamy sobie o około 20 proc. mniej, a intensywny kolor obrusa ogranicza porcje o około 10 procent.

6. Soki i gazowane napoje należy pić z wysokich i smukłych szklanek – ze szklanki niskiej i pękatej wypijamy bowiem średnio 25–30 proc. więcej napoju.

7. Uważajmy na etykiety, ponieważ mogą one uśpić naszą czujność – produktów oznaczonych jako „light” zjadamy znacznie więcej. W ten sposób kompensujemy sobie rezygnację z pełnotłuszczowego pokarmu.

8. Należy zrezygnować z jedzenia przed telewizorem, komputerem, podczas jazdy samochodem, pracy, rozmowy przez telefon. Jeść należy w miejscu do tego przeznaczonym. Im liczniejsze towarzystwo przy stole, tym więcej zjemy – przy jednym współbiesiadniku zjemy o 35 proc. więcej, gdy towarzyszy będzie co najmniej siedmiu, to zjemy aż o 96 proc. więcej.

9. Główne posiłki próbujmy jeść ręką

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

29

c.d.

10. Jeśli korzystamy z większych opakowań, to zjadamy średnio 20–25 proc. więcej. Duże opakowania kuszą nas w sklepach okazją zaoszczędzenia, ale ta oszczędność jest złudna. Co ciekawe, zasada związana z takim zwiększonym zużyciem dotyczy praktycznie wszystkiego, co możemy kupić w większych opakowaniach: proszku do prania, płynu do zmywania, ciastek, czekolady. Duże opakowanie przesuwa nieświadomie normę w stronę większego zużycia i spożycia.

11. Im większy wybór potraw, produktów, tym więcej zjemy. Badania wskazują, że jeśli mamy w lodówce np. trzy smaki jogurtu, to zjemy go o 23 proc. więcej, niż gdybyśmy mieli jogurt w jednym smaku. Związane jest to z naszymi podwyższonymi oczekiwaniami smakowymi – bezwiednie zwiększamy wtedy ilość zjedzonego pokarmu, jaką uznajemy za normę.

12. Jeśli w zdobycie jedzenia musimy włożyć wysiłek, to większa jest szansa na to, że go sobie potem odmówimy.

Dotyczy to zwłaszcza przekąsek i smakołyków, które warto pochować w zakamarkach szafek, umieścić w nieprzezroczystych pojemnikach, daleko od miejsca, gdzie spędzamy wolny

Szkolne wagi i stołówki Ponad 18 proc. polskich dzieci w wieku 11–12 lat ma nadwagę, a 3,4 proc. dzieci w tym wieku zmaga się z otyłością – wynika z badań przeprowadzonych przez Instytut Matki i Dziecka w ramach projektu Health Behaviour School-aged Children (HBSC).

Jak sprawić, by uczniowie jedli warzywa, zamawiali sałatki, rezygnowali ze słodkich deserów? Z badań Wansinka, które dotyczą także dobrego planowania i projektowania miejsc zbiorowego żywienia, wynika, że jeśli w stołówce warzywa zostaną wyeksponowane na początku ciągu, to ich spożycie zwiększy się o 10–15 proc.; jeśli zmienimy nazwę „kukurydza” na „kremowa kukurydza”, to jej spożycie wzrośnie o blisko 30 proc.; jeśli personel zapyta każde dziecko, czy chce sałatkę, to uczniowie wezmą jej trzy razy więcej niż wtedy, gdy nikt ich o to nie pyta; jeśli owoce będą wyłożone w misach zamiast w stalowych pojemnikach, to konsumenci wezmą ich dwa razy więcej.

czas. Jeśli lubimy podjadać orzechy, to najlepiej kupić je w skorupkach – zjemy ich mniej, gdy będziemy musieli je obierać.

13. Warto odmawiać sobie takiej ilości jedzenia, której wartość energetyczna będzie miała zaledwie 100–200 kalorii, niż serwować dietę głodową ograniczającą spożycie do 1200 kalorii na dzień. Mechanizmy kompensacji sprawią, że później organizm zechce wyrównać sobie braki.

<< 27

Zapiski znad Zatoki SF Adam Lizakowski 12 lutego 1984

Dzisiaj wieczorem niespodziewanie zadzwoniła żona Ricka z życzeniami noworocznymi. Przepraszała, że tak długo się nie odzywała, ale była wraz z nim w Los Angeles u znajomych, i to chyba przez kilka tygodni, jeśli dobrze zrozumiałem. Trochę tam wypoczywali, a także szukali kupców na filmy, które zostały nakręcone jesienią ubiegłego roku. Słuchałem z wielką uwagą, ponieważ po części sprawa dotyczyła i mnie, jako że brałem udział w niektórych filmach. Ucieszyłem się, że udało im się coś tam sprzedać. Czy dużo wzięli – nie wiem, nie pytałem. Z tonacji jej głosu mogłem raczej wyczuć, że nie za bardzo na filmach zarobili. Ale według mnie to i tak cud, że ktoś w ogóle zapłacił za nie.

To, że potrafią z nich utrzymać rodzinę i to na przyzwoitym poziomie – uważam za duąe osiągnięcie. Oczywiście, tego jej nie powiedziałem. Zazdroszczę Rickowi, że znalazł sposób na życie. Robi to co lubi i jeszcze z tego potrafi wyżyć!

Pogratulowałem jej z całego serca.

Natomiast zdenerwowałem się, gdy powiedziała mi, że rozmawiała z Nadią, która z detalami zrelacjonowała jej

KRZYSZTOF ŚLIWIŃSKI jest psychologiem, psychometrą, trenerem i popularyzatorem psychologii.

Współpracuje z Pracownią Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Prowadzi warsztaty rozwoju osobistego.

Artykuł ukazał się w magazynie „Charaktery” 8/2014 (www.charaktery.eu).

Czytaj „Charaktery” na czytniku, tablecie, smartfonie i komputerze.

przebieg naszego wspólnego Sylwestra łącznie z kąpielą nago, piciem szampana i paleniem marihuany nad brzegiem oceanu. Pomyślałem sobie, że jeśli wie, że jestem z Susan, przejdzie jej ochota na wydzwanianie do mnie i zapraszanie na lunch. Ale gdzie tam! Nawet nie zdążyłem odpowiedzieć tak czy nie, a ona już wyznaczyła spotkanie na najbliższy piątek i to w dodatku u mnie w domu! “Będzie mi po drodze” – powiedziała. “Na weekend robię duże zakupy to do ciebie wpadnę, poza tym, gdybym cię nie odwiedziła będąc w okolicy, mógłbyś się na mnie obrazić.

Nie widzieliśmy się przecież od tak dawna”.

Nawet nie zdążyłem jej powiedzieć, że w mojej okolicy nie ma żadnych dużych sklepów i wcale bym się na nią nie obraził gdyby nie zdecydowała się mnie odwiedzić, ale zdążyła już odłożyć słuchawkę. Po chwili uzmysłowiłem sobie, jak to dobrze, że nie zdążyłem jej tego powiedzieć. C.d.n.

“Zapiski znad Zatoki San Francisco” można zakupić bezpośrednio u autora: chicagopolishpoetry@gmail.com

inną niż dominująca. Badania pokazały, że sprzyja to ograniczeniu zjedzonej porcji o kilkanaście procent.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

30

Rozerwij się

Krzyżówka Życia Kolorado

Yo papa, yo mama czyli Internet, cyrk i lama w sieci wyszperał Marcin Żmiejko

UGODZONY ZA GAZY Pewna para, mieszkająca w miejscowości Immokalee na Florydzie wdała się w sprzeczkę po tym jak 53-letni Willie Butler wypuścił „wiatry” w kierunku 37-letniej konkubiny Debory Ann Burns. Wybuchła awantura w wyniku której partnerka tak niefortunnie rzuciła nożem w ukochanego, że ten ostry przedmiot wbił się w brzuch twórcy „wiatrów”. Pani Burns wybiegła z domu, po czym wróciła uzbrojona w kij, którym okładała leżącego na podłodze partnera. Policjanci, którzy pojawili się na miejscu walki oświadczyli, że pani Burns była w stanie skrajnego upojenia alkoholowego i nie byłą świadoma tego co zrobiła a wręcz wyparła się pobicia swego partnera. Oczywiści została aresztowana i przebywa w lokalnym areszcie. Morał – gdzie jeden pije a drugi wiatry sieje – nic dobrego się nie dzieje.

całych grup społecznych - mówił wówczas “San Francisco Weekly” radny David Campos. Jego koledzy z rady zapowiadali, że Wałęsa straci “swoją” ulicę. Ostatecznie stało się to dopiero wczoraj. Portal Mercury News donosi, że radni San Francisco jednogłośnie zdecydowali o zmianie nazwy ulicy noszącej imię Lecha Wałęsy.

Pomysłodawcy stwierdzili, że choć “nie podważają w żaden sposób osiągnięć Lecha Wałęsy”, to jego ostatnie wypowiedzi nie są spójne z “duchem ekskluzywności” San Francisco i dlatego nie zasługuje on na ulicę w tym mieście. Nowy patron - twórca Gejowskich Igrzysk Olimpijskich. Dawna ulica Wałęsy nazywa się teraz “Dr. Tom Waddell Place”. Waddell, który zmarł w 1987 roku na AIDS, był gejowskim aktywistą i twórcą Gejowskich Igrzysk Olimpijskich, przemianowanych później na Gay Games.

Stworzone w 1980 roku Igrzyska miały wedle ich twórcy “doprowadzić do zjednania globalnej wspólnoty w przyjaźni, podnieść świadomość i ocenę własnej wartości, a także osiągnąć postać synergii kulturowej i intelektualnej”.

KOLEKCJONER Pewien pielęgniarz w Chorwacji został przyłąpany na kradzieży męskich narządów płciowych z kostnicy szpitala w którym pracował. 52-letni mieszkaniec miejscowości Slavonski Brod konsekwentnie wycinał zmarłym członki po czym trzymał je w domu w pojemnikach z formaliną. Delikwenta aresztowano i obecnie będzie musiał zmierzyć się z zarzutem posiadania ludzkich szczątków, za co w Chorwacji grozi do dwóch lat więzienia.

erowi. Wyzwanie jest szczególne – Mayweather musi przeczytać publicznie stronę książki Charlie Potter. 50 cent i Mayweather nie darzą się sympatią, a wyzwanie rapera ma na celu poniżyć nie radzącego sobie z czytaniem mistrza boksu.

ALS – ICE BUCKET CHALLANGE

SAN FRANCISCO BEZ WAŁĘSY Radni San Francisco zdecydowali o zmianie nazwy ulicy noszącej imię Lecha Wałęsy. Jej nowym patronem będzie Tom Waddell - aktywista LGBT i twórca Gejowskich Igrzysk Olimpijskich. Słowa Lecha Wałęsa, który prawie półtora roku temu sugerował, że osoby homoseksualne powinny w Sejmie “siedzieć za murem” odbiły się szerokim echem nie tylko w Polsce. Już wówczas protestowano przeciwko nim także w San Francisco, w którym Wałęsa ma ulicę swojego imienia. - To, co Wałęsa powiedział, jest po prostu skandaliczne. To rozczarowujące, że laureat pokojowego Nobla wygłasza tego typu uwagi pełne nienawiści wobec

Kto posiada konto na portalach społecznościowych z pewnością wie o co chodzi.

ALS – organizacja społeczna walcząca z chorobą Lou Gherigha, która atakuje ludzki system nerwowy zapoczątkowała ice bucket challange. Wyzwanie lodowatego wiadra, które polega na wylaniu na głowę wiadra lodowato zimniej wody i nominacji kolejnych osób do zrobienia tego samego.

Wszystko oczywiście jest uwiecznione na filmie i opublikowane na Facebooku, Instagramie czy Tweeterze. Wszystko ma cel charytatywny, a udział w akcji wzięli George Buch, Mark Zuckenberg, Bill Gates czy nasz Łukasz Piszczek. Nastąpiło kilka odstępstw od wylewania na głowę wiadra zimnej wody. Charlie Cheen na przykład wrzucił do wiadra 10,000 dolarów które przeznaczył na fundację ALS i nominował do tego samego swoich kolegów aktorów.

Z kolei raper 50 cent ofiarował $750,000 na jakikolwiek charytatywny cel i rzucił wyzwanie bokserowi – Floydowi Mayweath-

RANDKA NAGO Producenci telewizyjni przechodzą samych siebie. Do kanonu programów z gatunku reality show dołączył program Date Naked, nadawany przez muzyczny kanał VH1. Bohaterowie programu idą na randkę w ciemno w kompletnym negliżu. VH1 jest stacją dostępną w normalnym paki-

ecie telewizji kablowej przez co nie może pokazywać rozebranych pań i panów. Bez pokazywania nagusów program jednak nie miałby szans na powodzenie. Stacja robi to co większość niekodowanych nadawców i po prosu „zamazała” intymne części uczestników. Grający w tej produkcji bohaterowie są nadzy ale mają swoje „klejnoty” ukryte za „chmurką”. Program ma powodzenie różne, ale zagościł w internetowych raportach po tym jak jedna z uczestniczek – Jessie Nizewitz postanowiła zasądzić producentów i zażądała 10-ciu milionów dolarów za to, że w jednej ze scen, podczas której walczyła w stylu zapaśniczym z inną koleżanką z planu, nieszczęsna chmurka przesunęła się i widzowie niechcący zobaczyli coś czego nie powinni – najintymniejszą część kobiecej anatomii.

Oczywiście wybuchł skandal, program oglądali rodzice, babcia i ...potencjalny narzeczony uczestniczki. Czego się jednak nie robi dla pieniędzy.

ŻYCIE Kolorado | www.zycie-kolorado.com | Wrzesień | September 2014

31

Krakowiacy

Atlanta 2014 Dorota Badiere o już czwarty raz z rzędu jak zostaliśmy zaproszeni na Festiwal Pierogów przez organizacje polonijne oraz polską parafię St. Marguerite d’Youville w stanie Georgia. Jak zwykle przyjęto nas bardzo serdecznie. Pomimo gorącej i wilgotnej pogody, zatańczyliśmy według planu poloneza, krakowiaka, kujawiaka, oberka oraz tańce łowickie, śląskie i lubelskie. Uczestnicy festiwalu bardzo chętnie przyłączyli się do poloneza, który już tradycyjnie rozpoczął nasz występ. Wielu z lokalnych tancerzy tańczyło już poloneza z nami wcześniej i ci tym bardziej chętnie przyłączyli się do nas w tym tańcu. Zatańczyliśmy też z wszystkimi prosty, popularny taniec śląski Grozik.

Wszyscy się przy tym świetnie bawili.

Był to krótki, ale intensywny i pełen niesamowitych wrażeń weekend. Tym wyjazdem pożegnaliśmy się z wakacjami, teraz przed nami kolejny pracowity rok w zespole.

Foto: Włodek Bednarski

W naszych 3 lokalizacjach polecamy szeroki wybór własnych wyrobów mięsnych i garmażeryjnych, jak równieższeroki asortyment polskich produktów spożywczych po najniższych cenach w Kolorado.

ZAPRASZAMY DO NASZYCH SKLEPÓW:

2318 S. Colorado Blvd, Denver tel: 303.691.2253

U NAS TAKŻE: SZEROKI WYBÓR

PIEROGÓW

Poniedziałek i Niedziela: zamknięte Wt.- Pt: 9.00 - 18.00 Sobota: 9.30 - 16.30

3206 Wadsworth Blvd, Wheat Ridge tel: 303.462.0412 Pon.: 10.00 - 18.00 Wt.- Pt: 9.00 - 18.00 Sobota: 9.30 - 16.30 Niedziela: zamknięte

3960 Niagara St. Denver tel: 720.941.6201

OFERUJEMY: CATERING I WYSYŁKI PACZEK DO POLSKI PACZKI MORSKIE: .99centów za FUNT + $15 shipping & handling

www.sawasausage.com

email: info@sawasausage.com