2. DUCHOWOŚĆ UKRYCIA W ŻYCIU KONSEKROWANYM
91
ciągłe upokorzenia, lekceważenia i wzgardę (...)”204, co częstokroć będzie wynikiem niezrozumienia ze strony otoczenia. Jednak to doświadczenie jest dla sióstr wielką pomocą na drodze wzrastania we wierze i w dojrzałości chrześcijańskiej, która „(...) nie jest dostępna dla oka i kocha się nadto w zapomnieniu i ukryciu”205. Tak więc duch ukrycia w ujęciu bł. Honorata, polegający na nieustannym składaniu z siebie całkowitej ofiary Bogu, zakłada wewnętrzną i zewnętrzną zgodę na przyjęcie krzyża swej codzienności i ochoczy udział w Męce Chrystusa. W ten sposób włączamy się w zbawcze dzieło Chrystusa, które dokonuje się w Kościele206. 4. Milczenie i samotność Szczególnym wyrazem duchowości ukrycia w nauczaniu bł. Honorata jest milczenie i samotność. Życie Świętej Rodziny w Nazarecie było dla Koźmińskiego zasadniczym fundamentem ducha ukrycia życia zakonnego. Nazaret dla kapucyna z Białej Podlaskiej to lekcja milczenia. W tym samym duchu wypowiedział się Paweł VI podczas swojej pielgrzymki do Ziemi Świętej. 5 stycznia 1964 roku mówił papież w Nazarecie: „O, jak bardzo pragnęlibyśmy powrócić na nowo do lat dziecinnych i poddać się tej pokornej, a wzniosłej szkole nazaretańskiej! Jakbyśmy chcieli pod okiem Maryi uczyć się na nowo prawdziwej wiedzy o życiu i najwyższej mądrości praw Bożych! (...) Zanim jednak stąd odejdziemy, musimy pośpiesznie i jak gdyby ukradkiem przyswoić sobie kilka pouczeń Nazaretu. Najpierw lekcja milczenia. Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha. Jakże jest nam ona konieczna w naszym współczesnym życiu, pełnym niepokoju i napięcia, 204
Tamże, s. 8. H. K o ź m i ń s k i, Święty Franciszek Seraficki: jego życie, wielkie dzieła, duch, dary, pisma i nauki i ich odbicie w naśladowcach jego, t. 2, Warszawa 1902, s. 117. 206 Por. G. M a t l a k, Duchowość Zgromadzenia Synów Matki Bożej Bolesnej, s. 200-201. 205