68
CZERPIĄC
ZE
ŹRÓDŁA
łość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu” (Flp 1, 9). Poznanie, o jakie modli się Apostoł narodów, dotyczy całego misterium zbawienia, które jest wielkodusznym i bezinteresownym darem Boga. Jego zbawcza miłość przejawia się w tym, Ŝe nie my umiłowaliśmy Boga, ale Ŝe On sam nas umiłował (por. 1 J 4, 10). Najpierw jest miłość, inicjatywa Boga. Pod tym względem róŜnimy się od większości religii i wielu koncepcji filozoficznych. Kościół w swoim nauczaniu nie zaczyna od mówienia nam, co powinniśmy zrobić, Ŝeby się zbawić, ale mówi o tym, co Bóg uczynił, by nas zbawić. Stawia dar przed obowiązkiem, łaskę przed zasługą, zbawienie przed nawróceniem. Proces nawrócenia utrudniają i sprzeciwiają się mu dawne przyzwyczajenia i niechęć do podejmowania nieustannego wysiłku, do jakiego wzywa konieczność wprowadzenia istotnych zmian do naszego Ŝycia duchowego. WaŜne jest, aby siostra, podejmując duchowy proces nawrócenia, nie ulegała pesymizmowi, który moŜe wkraść się w jej Ŝycie. Z nim bowiem wiąŜe się najczęściej niebezpieczeństwo powrotu do dawnych przywiązań, co prowadzi do obojętności, o której wspomina i przed którą przestrzega o Honorat. Stan obojętności moŜe powstać w siostrze z powodu roztargnienia, próŜności lub odrzucenia pomocy BoŜej. Ostatni z powodów prowadzi do „omdlenia” wewnętrznego polegającego na tym, Ŝe siostra zgadza się na wszystko, co proponuje jej otoczenie, bez utrzymywania kontaktu z Bogiem. On natomiast, spragniony miłości sióstr, choć nic Mu ona nie dodaje, nie zniechęca się niedoskonałościami