OBMYCIE
I ODNOWIENIE WSZYSTKIEGO W
CHRYSTUSIE
67
zachęcał siostry do znoszenia z ochotą wszelkiej niewygody, aby naprawić miękkość Ŝycia i zbytki dzisiejszych chrześcijan. Mówił, Ŝe macie starać się o najwyŜsze ubóstwo, aby zadość uczynić za pragnienie bogactw. Upokarzać się i wzgardę z weselem znosić dla wynagrodzenia za pychę. Powtarzał, Ŝe Pan Bóg wybrał was, abyście były ofiarami przebłagania dla naszego narodu. Stałyście się przebłaganiem dla ludu wiejskiego pogrąŜonego w róŜnych wadach i grzechach, szczególnie w pijaństwie. W zakres wynagradzania wchodzi równieŜ, jak uczą dalej Konstytucje, ochocze praktykowanie obowiązkowych i dobrowolnych umartwień (por. K 16). Ustawy zaś dodają w tej materii: „Siostry mogą podejmować dodatkowe umartwienia zewnętrzne, pod warunkiem jednak, by nie szkodziły one zdrowiu, nie przeszkadzały w Ŝyciu wspólnotowym i w wypełnianiu obowiązków” (U 63). W praktykowaniu umartwienia zewnętrznego nigdy nie wolno zapomnieć o chrześcijańskiej cnocie umiaru. W tym wynagradzająco – pokutnym wysiłku chodzi równieŜ o te cnoty, które ukazują, a jednocześnie współtworzą, ciągłą przemianę, będącą nieustannym dąŜeniem do Boga. W franciszkańskim Ŝyciu sióstr utoŜsamia się ono z pielgrzymowaniem i miłością. Głównym elementem nawrócenia i pokuty, który omawia o. Honorat, jest BoŜa miłość. Istota doskonałości zakonnej polega na miłości Boga i bliźniego, dlatego szczególną troską i staraniem siostry ma być zachowanie przykazania BoŜej miłości w swoim Ŝyciu. Św. Paweł wyznaje: „A modlę się o to, aby mi-