Giesbaergske Koleuren Gazette 17 by Wim Schrever

5de jaargang nummero 17 1 januari 2016 Redactie-adres Buizemontstraat 19

Giesbaergske

9500 Geraardsbergen

Giesbaergen

koleuren gazette giesbaergske gazette vordat de koleuren goe zoan vermingen

Onafhankelijk multicultureel gazetje ter verdubbeling van de integratie die niet enkelvoudig kan werken. Giesbaergske Koleuren Gazette is een realisatie en uitgave van Studio Schrever en Uitg. Eigenbegeer

1 Licht op de stad Intussen in de wereld 2 Voorwoord Korte inhoud 3 Wannes Cappelle: ‘Fietsen!’ 4 Babs Mertens: Syriërs in Vlaanderen 6 Taalklas CVO: Inna en Marie-Louise 8 Urbanisatie in groen 10 Kwasa-Kwasa: superdiversiteit aanleren 12 Slim Fietsen: de Fietskilometervreter 14 Walter Aelvoet: fietspraat 15 Midou uit Algerije 17 Luna: gedicht 18 Hart boven Hard: Nieuwjaarswensen 20 Fotocollage Colofon Dalai Lama

Intussen in de wereld

Begin december kwam oprichter van esprit en tnf om bij een kajakongeval. Hij was steenrijk geworden met beide merken die hij al in 1964 en 1971 oprichtte. Maar het geld heeft hem niet gelukkig gemaakt. Tompkins kreeg last van zijn geweten en gooide het over een andere boeg : de natuur in patagonie stal zijn hart en hij investeerde er vele miljoenen in natuurbehoud en beschermde parken, helemaal in de ban van ‘deep ecology ‘ beweging. De vooruitgang en luxe waar hij zo naar had gestreefd waren van dan af taboe: ‘we maken de biodiversiteit en ecosystemen kapot. We storten de afgrond in en niemand zit aan het stuur. Daarom heb ik de mouwen opgestroopt.’ Digitale media)

Het pittoreske zicht op de provinciestad Geraardsbergen is een passend beeld in deze periode van het jaar. Hoewel we er de sneeuw deze keer -voorlopig- moeten bijdromen... Maar geef toe, de aanblik van de stadsvallei gezien vanop de hoogte aan de ‘Gouden Christus’, het heeft iets. Niet in het minst omdat het er zo groen uitziet (onder de sneeuw wel te verstaan). Het kan een mens even laten mijmeren, over hoe het was en hoe het zal worden. De geschiedenis van de Oudenbergstad, daar kunnen we ons wel iets bij voorstellen, gezien die er al geweest is. Maar wat de toekomst ervan wordt, daar hebben we het raden naar: zal de stad van de Muur haar authentieke karakter kunnen behouden? Blijft de stadskern het centrale middelpunt van de gemeente die zestien deeldorpen telt? Of dreigt ook hier een Uplace lookalike de gezellige kernversterking uit te doven? Wat gebeurt er meer dan asfaltgieten wanneer er een grote verbindingsweg naar de stad wordt rechtgetrokken? Deze vragen zijn niet uit de lucht gegrepen. Als een zwaard van Damocles beroeren ze de geesten van Geraardsbergen. Of zijn het schimmen? Maar er zijn ook andere gedachten die in de stad leven. Die van de mogelijke alternatieven. Van de transitie. Toegegeven, het is een duur woord dat je in steden met een duidelijke toekomstvisie zoals Gent of Kortrijk wel eerder zal gehoord hebben. Toch is ook in de stad aan de Dender een onderstroom merkbaar. Mensen die een toekomst zien in meer door minder. Die willen inzetten op duurzaamheid. Op ecologische oplossingen, waarin ook meer

Licht op de stad

I nhou dst a f e l Edit ie Win t e r ‘ 16

plaats is om te leven, dan enkel om te werken. Uiteraard betreft het een kleine groep mensen die daar actief mee bezig zijn. Geraardsbergen is ook kleiner dan de eerder genoemde steden, dus proportioneel stemt dat overeen: een kleinere stad baart kleinere groepen mensen die zich verenigen. Dus dat mag zeker geen rem zijn voor de vooruitstrevende micro-projecten, zoals dat in kranten en tijdschriften genoemd wordt. Het alternatieve betaalsysteem dat werkt met de complementaire munt Lets is er een van. Een ander is het Voedselteam dat inzet op de korte keten en het rechtstreeks contact met de bioboer wil accentueren. Een groep mensen blijft inzetten

op het belang van de fiets als verplaatsingmiddel. En er zijn ook ideeën om coöperatieve energievoorziening op te starten. Misschien kan dat wel de nieuwe invulling zijn van oude industriën aan de rand van de stad? Wie weet? Allemaal goede ideeën En laat ons eerlijk zijn, als er niet eerst de gedachte is, dan is er niets. Een mooie gedachte om het nieuwe jaar mee in te gaan. (WiSch)

V o o r w o o r d Hoe een nieuw werkjaar beter inzetten met een volgende stap in een intussen vierjarig project? Dat dachten wij ook en met enige trots stellen we de zeventiende editie voor van deze vrijwillige en onafhankelijke publicatie die wil blijven inzetten op superdiverstiteit en transitie in de samenleving. Bon, daarmee hebben we weerom herhaald wat we ongeveer elke keer zeggen, dat klopt. Maar we willen met de Gazette mee verder evolueren. Vandaar dat we onze zingevende stukken binnenkort ook via een blog zullen aanbieden, zodat we sneller op de evoluties in de maatschappij kunnen inspelen (zoals zowat alle andere publicisten intussen ook doen, fair enough). De driemaandelijkse krant zal echter ook blijven bestaan, waarin we een bundeling maken van de artikels en interviews op de blog. Zo hoeft u echt niets te missen: we evolueren mee met de nieuwe trend én we behouden ook de eerdere vorm. Iedereen tevreden. En wat meer: we breiden de berichtgeving uit. Zodat we niet enkel nieuws uit het Geraardsbergse brengen maar ook vanuit de grotere steden berichten. Bovendien werken we aan nog meer participatie, wat o.m. resulteerde in de samenwerking met Masereel Fonds (zie cover). Op die manier onderstreept onze redactie haar onafhankelijke, kritische en progressieve intensies. Beste wensen voor 2016!

Wannes Cappelle: ‘Per fiets zie je het helemaal anders’, p. 3 Babs Mertens over hoe Syriers in Vlaanderen het leven aanpakken, p. 4 In de taalklas van CVO Sint-Jozef leren Inna en Marie-Louise Nederlands, p. 6

Kwasa Kwasa: een kijk op diversiteit!

Kwasa-Kwasa maakt werk van de superdiverse samenleving, p. 10 Wij organiseren vormingen, workshops en lezingen voor scholen en organisaties.

De Fietskilometervreter van Fietscampagne ‘We Cycle this City, p. 12 In ‘Fietspraat’ brengt Walter Aelvoet weerom een stukje over fietsen, p. 14 Contacteer ons! Email: info@kwasakwasa.be Website: www.kwasakwasa.be

De nieuwjaarswensen van Hart boven Hard Geraardsbergen, p. 18

Besneeuwde Oudenberg - Foto © Studio Schrever

Wim Schrever, hoofdredacteur.

Fietsen Wannes Cappelle

‘Mijn jeugd, dat was de fiets’ Als Frontman van het Zesde Metaal brak hij door met ‘Ploegsteert’, een nummer over wielrenner Frank Vadenbroecke. Hij schreef ook mee aan het scenario van Bevergem en speelt er de politieagent ‘Wantje’.

Toen indertijd de Lada van mijn ouders het begeven had, besloten ze geen nieuwe auto te kopen maar nieuwe meubels. We dachten dat we meer thuis zouden blijven, dus moest het daar gezellig zijn. Maar de afstanden werden juist korter in plaats van langer! De zee leek ooit iets ver weg dat je enkel met de auto kon bereiken, nu bleek dat we er na twee uur fietsen ook stonden! Ik kwam erachter dat je met de fiets bijna overal naartoe kon!’

Je hebt ook een auto. Lukt het om die enkel te gebruiken als het echt nodig is? ‘Ik zou graag eens een tournee met de fiets doen, maar voorlopig rijden we met mijn wagen naar onze optredens, anders geraken we ‘s avonds niet meer thuis. Als ik eerst mijn kinderen ergens moet afzetten, zou je denken dat het het handigst is om ze meteen mee te nemen. Niet dus. Het is sneller om ze eerst met de bakfiets weg te brengen, terug te fietsen en dan pas met de auto te vertrekken. Als automobilist kom je vaak niet snel vooruit en raak je gefrustreerd. Ik zie het vaak gebeuren dat mensen dan wat agressiever worden en plots een gevaarlijk manoeuvre doen, omdat hun geduld op is. In de stad kunnen we beter allemaal fietsen. Het is ook veel plezanter. zo heb ik vorige week nog een nieuw park ontdekt. Neem de fiets en je ziet het helemaal anders!’

Wannes Capelle heeft het West-Vlaamse dorpsleven ingeruild voor de Antwerpse stad, maar net als zijn vader brengt hij zijn kinderen (met vriendjes) overal naartoe per bakfiets. Toen was dat raar, nu is het hip, maar plezant is het altijd geweest! Ging je vaak alleen op stap? ‘Mijn jeugd, dat was de fiets. In het derHet kan geen toeval zijn dat de Bende de leerjaar reed ik al op mijn eentje naar van de Roste geen motorbende is, maar de muziekschool, 5 km ver. Omdat ik een fietsen rolstoelbende .... niet met de auto gebracht werd, stond ik heel snel op eigen benen. Als tiener ‘Hahaha! We zochten naar manieren deed ik triatlon. Eens mijn benen lang om die bende onschuldiger te maken. genoeg waren voor de bakfiets, ging ik Bevergem is een ode aan onze jeugd. er patatten mee halen en dat telde als Het dorp was onze wereld. Het moesten dubbele training. Ik heb het altijd absurd dus echt lokale figuren zijn, die daar niet gevonden als mensen met de auto naar weg geraken. Het is natuurlijk humor, de fitness gaan. Of naar spinning class!’ (tekst: Bea Vanelslander, Fietsersbond) want eigenlijk werkt het omgekeerd.

Superdivers samenleven Buren & Culturen

Vrolijk ondanks alles, een keuze Omdat een lokale online-krant een contradictie in terminis heet (de publicatie is wereldwijd leesbaar) en omdat we als redactie met open blik naar de wereld kijken, berichten we ook over verhalen uit de grote steden. Verhalen delen kan beslist helpen om te bouwen aan een meer solidaire wereld: there is no them. There’s only us. We are one.

de eersten bij. In zijn stad Saraqeb begon hij samen met andere jongeren vrijheidsboodschappen op de muren van gebouwen te schilderen. Hij schreef artikelen, rapporteerde schendingen van mensenrechten, haalde met de Witte Helmen mensen van onder het puin van ingestorte gebouwen. (Lees: Vrijwilligers redden levens in Syrië.) Al snel werd hij gezocht door het regime en later ook door djihadisten. En zo verlaat ook Iyas

Ik noem ze lachend een ‘gang’, want de Kadouni-neven Kinan en Iyas gaan recht op hun doel af, met een hart van goud. Een adventsblog vol vreugde. Blijven zitten allemaal, blijven zitten!, klinkt het in alle talen. Een team vrijwilligers rent naar het rubberbootje toe. Het is al de 7de boot die ze vandaag op het eiland Lesbos uit het water trekken. Breed glimlachend tilt Kinan Kadouni (26) het enige schijnbaar vrolijke jongetje op uit de boot. Je bent veilig nu. Jullie zijn er geraakt, fluistert hij het kind toe terwijl hij hem tot boven Syrië. zijn schouders torst. Kinan weet wat het is om vluchteling te zijn. 21 jaar was hij toen hij Syrië verliet, amper 2 maanden voor de revolutie uitbrak. Hij studeerde aan het Instituut voor Elektronische Technologie, maar omdat zijn studies langer duurden dan normaal, kreeg hij een oproepingsbrief voor het leger. Kinan vertelt hoe hij toen al een probleem had met het leger en besloot om naar Europa te vluchten. In januari 2011 kwam hij na een lange odyssee in het asielcentrum van Linkeroever in België terecht. Had ik geweten dat 2 maanden later de revolutie zou losbreken, was ik nooit uit Syrië vertrokken, zucht Kinan. Zijn neef Iyas Kadouni (32) was op dat moment nog wel in het land. Iyas is een activist in hart en nieren. Enkele jaren voordien snoof hij in Londen voor het eerst de smaak van vrijheid op. En die liet hem niet meer los. Toen de revolutie in Syrië losbrak, was hij er als één van

Mijn eerste Syrische vrienden in Antwerpen Iyas en Kinan waren de eerste Syriërs die ik in Antwerpen leerde kennen. Het eten stond al te geuren op tafel toen ik hen op een regenachtige herfstavond met een bevriende kunstenaar bezocht. Samen zouden we een avond in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen over Syrië voorbereiden. Iyas zou getuigen over het geweldloos activisme in hun stad, Saraqeb. Die avond in hartje Antwerpen vond ik die pure Syrische gastvrijheid terug. Gastvrijheid, zonder meer. Het zou de eerste maaltijd worden van vele die ik samen met de Kadouni-gang in Antwerpen deelde. Menselijke contacten zijn zo fundamenteel, zegt Iyas. Het is belangrijk voor Syriërs om niet binnen te blijven, maar mensen te zien en samen te lachen, te eten, te delen of te huilen. Syriërs zouden niet alleen mogen blijven, maar veIyas (links en Kinan blijven de situatie in Syrië hoopvol tegemoet kijken. © BM

len doen het toch omdat ze depressief me niet toen ik hoorde dat Kinan in sep- een glimlach kon toveren op het gezicht zijn en zich verweesd voelen, zo ver van tember naar het Griekse eiland Lesbos van de aangestrande vluchtelingen, hun land. vertrok. In Antwerpen was hij al actief als vrijwilliger bij het Rode Kruis in een asielcentrum. Hoopvol blijven is een keuze Het is een keuze die ik in mijn hart gemaakt heb, zegt Iyas. Soms ben ik triestig of kwaad, maar ik leef altijd met hoop. Voor mensen met een goed hart, komt het goed, altijd. En de keren dat het nieuws uit Syrië mij uit mijn slaap houdt, kan ik bij hen terecht voor wat verlichting en hoop, verduidelijking en inzicht, of gewoon een schaterende lach.

Ik had ook naar mijn familie kunnen gaan, vertelt Kinan. Ze wonen nog steeds in Syrië en ik heb hen bijna 5 jaar niet meer gezien. Maar omdat ik zelf vluchteling ben, begrijp ik heel goed wat andere vluchtelingen doormaken. Ik wil er voor hen zijn. Het is zo belangrijk dat ze zich welkom voelen en dat er iemand naar hen glimlacht als ze aanmeren na zo’n helse boottocht. Het waren 3 lange weken in Lesbos voor Kinan, maar telkens wanneer hij

vond hij de kracht om verder te doen. Bij zijn terugkeer in Gent vertelt hij hoe elk gezicht weer voor zijn ogen komt, hoe elk verhaal door zijn gedachten gaat. En Iyas? Die werkt ondertussen als kok in een restaurant in Gent en engageert zich zoals altijd voor Syrië. In hun nederige stekjes ontmoette ik de afgelopen jaren heel wat fijne mensen. Syriërs en Belgen die hun weg naar dit vrolijke duo vonden. Vrolijk, ondanks alles. Een keuze. Bron: Kerknet, www.kerknet.be Auteur: Babs Mertens

Babs Mertens werkt bij Jesuit Refugee Service en zet zich al vele jaren ook vrijwillig in voor Syrische vluchtelingen en voor de dialoog tussen moslims en christenen.

Wanneer de 2 in januari van dit jaar naar Gent verhuizen, zie ik hen door de afstand wat minder, maar hun deur blijft wagenwijd openstaan. Het verbaasde

Integratie Multi-taal

‘We zijn hetzelfde, alleen de kleur is anders’ Marie-Louise Mahazeu Djemening is Belgische en komt uit Kameroen. Ze is 32 jaar en studeert heel intensief Nederlands in het CVO van Sint-Jozef Geraardsbergen zodat ze kan verder studeren voor een hogeschool opleiding. Ze droomt van een job als verpleegster.

Mijn manier hoe ik in het leven sta... Het leven is gemakkelijk, maar wordt door mensen moeilijk gemaakt. Als iedereen het leven op een positieve manier nam dan zou het leven beter zijn. Ik probeer me sterk te houden tegen problemen zoals racisme, discriminatie, pesterijen en conflicten. Ik probeer altijd te onthouden De taalklas van Marie-Lousie en Inna - Foto © Studio Schrever

dat ook als iemand racist is, haatdragend of kwetsend wil zijn, er altijd een moment kan zijn dat we elkaar nodig hebben. Ik zie de andere als mezelf en ik probeer het goede in de andere te zien. Iedereen is één. We zijn hetzelfde, alleen de kleur is anders. Ons bloed is rood. Waarom maken we verschil tussen mensen. Wat jijzelf slecht vindt, is misschien het beste voor iemand anders. Ik kom uit Kameroen. Bij ons is de familieband heel belangrijk. Het contact is gemakkelijk. Mensen zijn open en volgens onze traditie is het verplicht ‘goeiedag’ aan iedereen te zeggen. De (menselijke) warmte die we in ons land ervaren is niet hetzelfde hier. Ook mensen van onze afkomst worden ook hier afstandelijker. Ik begrijp niet waarom! Misschien hebben we niet zoveel tijd voor elkaar. Mijn kerstwens is dat we meer tijd maken voor elkaar want we leven maar één keer. (tekst: Marie-Louise Mahazeu Djemening)

Marie-Lousie - Foto © Studio Schrever

Taalklas Komen eten

‘Nederlandse les is de inspiratiebron!’ Inna Aksenova is geboren in Voronezj. Ze is Russische en is van opleiding vertaler-tolk. Ze woont sinds een tweetal jaar in Geraardsbergen met haar dochtertje en echtgenoot. Inna is een gedreven studente en schrijft graag. Taal is belangrijk voor haar.

Enkele weken geleden studeerden we met onze lerares Nele over een heel leuk thema, nl: ‘Mijn eigen zaak’. Onze leerkracht verdeelde onze klas in drie groepjes en gaf een zeer interessante opdracht:nl. een bedrijf uitvinden en het project voorbereiden en voorleggen aan de hele klas. Onze leerkracht die in de rol van kredietgever was, moest uiteindelijk één project kiezen. Onze groep stelde een exclusieve slagerij voor waarin onze klanten Braziliaanse en Russische specialiteiten konden kopen. We boden ook kortingskaarten en elke vrijdag een proefavond aan. Bovendien was het mogelijk om online bestellingen te doen. We noemden onze slagerij ‘Vantino&Marinna’. Dit verwijst naar onze initialen, nl. Vanessa, Celestino, Margarita en Inna. Andere groepen stelden een shoppingcentrum en een speelgoedwinkel voor. Hoewel onze slagerij klantgericht was, twijfelde onze leerkracht om ons project te kiezen. We overtuigden haar met ons aanbod: ‘Als je ons project kiest, gaan we onze lekkernijen en specialiteiten voor jou klaarmaken!’. We kregen ons krediet. Deze uitdaging was heel fijn voor de klas. Onze leerkracht besefte niet dat we serieus waren en iets voor haar in petto hadden...

schillende andere ingrediënten gemixt wordt: spek, maïs, ajuin, stukjes gebakken ei en banaan. Vinaigrette is een eenvoudige maar zeer lekkere en gezonde salade bestaande uit tomaten, ajuinen, paprika, azijn en olijfolie. Ik maakte kleine brochettes van kalkoenfilet klaar. Het geheim van mijn lekkere kalkoen zit in de Russische marinade, bestaande uit stukjes paprika, ajuinen, tomatenpuree, droge oregano, tijm, komijmpoeder en olijfolie. Margarita maakte traditionele Russische bietensalade op een bedje van haring klaar. Deze salade is heel populair in Rusland tijdens de Nieuwjaarsfeesten. Zij bestaat uit zoute haring, hardgekookte eieren, mayonaise en gekookte groenten: zoals, aardappelen, wortelen en rode biet. Soms voegen Russische vrouwen nog een verse ajuin of groene appel toe. Dit is een salade die in laagjes wordt klaargemaakt. Alle producten worden geraspt, behalve de haring, die wordt in kleine blokjes gesneden. De eerste laag bestaat uit haring. Deze wordt bedekt met meerdere lagen groenten en eieren. Tussen de verschillende lagen gaat de mayonaise. In Rusland wordt deze dikke laag van groenten en eieren vergeleken met ‘bont’. Daarom noemen Russen deze salade: ‘Haring onder de bontjas!’.

We beslisten voor de volgende Nederlandse les een proefpauze voor te bereiden. Vanessa en Celestino maakten traditionele Braziliaanse salades klaar: (tekst: Inna Aksen‘Farofa’ met zelfgemaakte vinaigrette. ova) Farofa is een ongewone salade omdat zij droog is. Zij bestaat uit licht in de Inna Aksenova - Foto © Studio Schrever pan gebakken maïsmeel dat met ver7

Ontwikkeling Urbanisatie

“Duurzame wijk is groen, autoluw, energiezuinig en speels” Samen met Jean-françois Van den Abeele heeft Els Huigens het bureau Fris in het Landschap. Het is een bureau voor landschapsarchitectuur en stedenbouw met een duurzame missie. Met de ontwikkeling van de Clementwijk in Sint-Niklaas, waar de publieke ruimte (park, speel- en leefstraatjes, de dwarspleinen, ..) reeds is aangelegd en de woningen momenteel in aanbouw, hebben ze ism Grontmij, de planning uitgetekend van één van dé exemplarische duurzame wijken in ons land. Els Huigens van Fris in het Landschap. Foto: Floris Van Cauwelaert

“Je moet luisteren naar het landschap”, drukt Els Huigens het poëtisch uit. Je dient dus de landschappelijke kwaliteiten te volgen. De hele waterhuishouding moet bij voorbeeld mee gaan bepalen hoe je met een bepaald terrein omgaat. “Duurzaamheid leidt een planner van het stedenbouwkundig niveau tot de kleinste details”, weet Els Huigens. “Je moet plannen voor de toekomstige generaties, dat vergt een integrale aanpak over verschillende disciplines heen.” De krakers van Vauban Wie duurzame wijken zegt, komt al gauw uit bij Vauban het autovrije, duurzame district van Freiburg in Duitsland waar 5.000 mensen leven en werken. Opvallend bij de ontstaansgeschiedenis van deze voorloper onder de duurzame wijken is dat het krakers en hippies die het terrein hadden ingenomen

en zij de stad Freiburg, die het oud militair domein wilde ontwikkelen, hebben gedwongen een nieuw soort duurzaam project op te zetten. Dat werd dan het huidige stadsdisctrict Vauban. In dat conflict tussen bewoners en stad schuilt meteen de kiem van wat volgens Els Huigens één van de essentiële uitgangspunten is bij de ontwikkeling van een duurzame wijk: participatie. Alle belanghebbenden moeten zo’n duurzaam wijkproject ook dragen en dus is participatie en dialoog een essentieel onderdeel. Zo organiseerden de stad Sint Niklaas ism Fris in het Landschap en Grontmij op het toekomstige terrein van de Clementwijk , naast enkele infomomenten, een publieksdag met wandeling doorheen het uitbreidingsgebied om in dialoog te treden met de geïnteresseerde burgers. Dat werd een groot succes want er kwamen niet minder dan 700 mensen opdagen. “Je moet luisteren naar de verhalen van de bewoners, naar hun gevoeligheden en zo eventueel aan de weet komen of er conflictstof is. Je werkt ook best met een moderator”, stelt ze. Niet alleen participatie is zo’n essentieel uitgangspunt volgens Els Huigens: een geïntegreerd projectproces, inplanting en functies, Integrale planning, duurzame mobiliteit, zuinig ruimtegebruik en compact bouwen, groenblauwe structuur als basiskader en stadslandbouw zijn dat evengoed. Op enkele van die aspecten gaan we nog dieper in.

Clementwijk Sint-Niklaas. Foto: Grontmij

tot aan je voordeur komt, auto’s slechts ‘te gast’ zijn en de publieke ruimte tevens speel-, leef- en ontmoetingsplek wordt.. In het vernieuwd ontwikkelingsplan hield Fris in het Landschap veel meer rekening met het landschap: behoud van de bestaande grachten en de bolakkers als woonvelden. Er werden 2 hoofdontsluitingen voorzien en drie woonlobben zonder kriskras verbindingen voor de auto’s en één baan dwars doorheen de Clementwijk werd voorzien voor het Openbaar Vervoer. Wat meteen opvalt is hoe de hele wijk bijna één groot speelgebied voor kinderen is geworden met veel groen, speelnatuur, stukjes parklandschap, fietsen wandelpaden. Econoom en fietsfanaat Geert Noels stelde ooit dat de lakmoesproef voor een veilig fietspad is of je er jonge kinderen zelfstandig kan laten fietsen. In diezelfde lijn kan je ook de duurzame wijk bekijken: kunnen kinderen er vrij ravotten? Geen slecht inrichtingsprincipe maar je moet er plaats Clementwijk “Er was bij aanvang reeds een master- voor maken. plan, maar we vonden het niet duurzaam genoeg”, vertelt Els Huigens. “We hebben het masterplan wat bijgestuurd Compact bouwen = ruimte voor groen om een echte duurzame wijk te ontwik- Plaats maken voor het groen, betekent kelen.” Maar hoe bouw je een duurzame zuinig omspringen met de ruimte voor wijk? Trouwens, wat is een duurzame andere zaken zoals wonen. “Je moet compacter bouwen”, aldus Els Huiwijk eigenlijk? Volgens Fris in het Landschap is een gens. “Geen villa’s meer maar apparteduurzame wijk er één waar kinderen op menten, parkwoningen of rijwoningen straat en in het groen kunnen spelen, met gedeelde functies zijn daarvoor waar je winkels, een school, kinderdag- aangewezen. Een meevaller voor ons verblijf op loopafstand hebt, de natuur project in de Clementwijk was dat uit 8

een marktonderzoek bleek dat mensen wel in hogere gebouwen, appartementen of in een rijwoning wilden wonen als het hele duurzame aspect zou worden doorgetrokken tot in de verdere afwerking.” De eerste bewoners zullen hun intrek nemen in de Clementwijk eind 2016. Fris in het Landschap begon er in 2008 al aan te werken. “Het is een proces waarbij alle stadsdiensten werden betrokken voor een integrale aanpak. Het is ook een publiek-private samenwerking met een private partner die eerst moeizaam maar dan heel bewust en overtuigd meeging in het duurzaam verhaal.” Lobbenstad Sint-Niklaas De ontwikkeling van de Clementwijk heeft Sint-Niklaas in ieder geval mee op nieuwe denksporen gezet voor de stad in haar geheel. “De planoloog van de stad Sint Niklaas, Bart Van Lokeren, de verschillende stedelijke diensten hebben samen met Fris in het Landschap en Erik Rombout (extern deskundige) het idee van de Lobbenstad geïntroduceerd in Sint-Niklaas en we hebben samen gekeken naar de haalbaarheid”, aldus Els Huigens. “Een lobbenstad bestaat uit compact bebouwde stadslobben met daartussen een netwerk van groenblauwe vingers tot in de stadskern”, luidt de definitie geïnspireerd op het werk van de Nederlands stadsplanner Sybrand Tjallingii. Kopenhagen heeft zo’n vingerplan met knooppunten van dense activiteitencentra voor wo-

nen, werken en andere voorzieningen langs open blauwe en groene vingersdie leiden naar het centrum en zorgen voor natuurlijke ventilatie van de stad. “De stadslobben, met vernieuwende woontypologieën, zijn best minstens 600 meter breed en hebben een lengte van 2500m”, weet Els Huigens. Daarmee stappen we van thema “duurzame wijk” naar de thema’s “duurzame stad” en “duurzame regio”. Hoe behouden we die natuurlijke koeling met biodiversiteit in grote aaneengesloten groenstructuren? Het is een uitdaging die zich acuut stelt in Vlaanderen. Bodemafdichting Volgens een bekende prognose van Lien Poelmans (KUL) leidt het huidige bouwtempo naar onhoudbare situaties: “In 1976 was 7,2% van de Vlaamse oppervlakte bebouwd. Eind jaren tachtig nam dat toe tot 12% en begin 2000 zaten we al aan 18%. Als de bebouwing tegen het huidige tempo doorgaat, dan zal in 2050 maar liefst 41,5% van Vlaanderen bebouwd zijn”. Daarom ook zit Huigens zelf met gemengde gevoelens tegenover de Clementwijk. “We kunnen ons niet langer veroorloven om landschap aan te snijden voor nieuwe woonontwikkelingen”, stelt Els Huigens. “Echter voor veel gemeenten is deze uitbreidingsstop onbespreekbaar. Die mentaliteitswijziging is dus nog geen feit. Een probleem is dat het gewestplan dateert van de jaren 1970, intussen bijna 50 jaar geleden.

Een tweede vaststelling is dat grondspeculatie leidt tot een blokkering. Want als je de bestemming wijzigt van wat op dit ogenblik bouwgrond is, riskeer je mensen op te zadelen met een aanzienlijk financieel verlies. Daar mag je de ogen niet voor sluiten. We moeten zoeken naar oplossingen om dit probleem aan te pakken en tegelijk het uitbreiden van de gebouwde omgeving tegenhouden.” Stadslandbouw als scharnier in parken voor de toekomst Plan Heizijdse Velden Turnhout, met daarin geïntegreerd community supported agriculture. bron: Fris in het Landschap Het is misschien de reden waarom stadslandbouw door Els Huigens wordt meegenomen als uitgangspunt bij duurzame wijken. Stadslandbouw raakt aan verschillende uitdagingen tegelijk. Het gaat om korte keten, maar ook om de urbanisatie wereldwijd en honger in steden. Wie denkt dat dithier niet het geval is: Europa telt een duizelingwekkende 30 miljoen ondervoedde inwoners. Tegen 2030 woont bovendien 60% van de wereldbevolking in steden. Tegelijk in dense regio’s zoals Vlaanderen levert stadslandbouw een inrichtingsprincipe voor duurzame planning, maar één die een denksprong vergt waar groen en stedelijk gebied niet in een Cartesiaans dualistisch systeem worden begrepen, maar holistisch en ondeelbaar verbonden. Dit artikel verscheen eerder op duwobo.be Bron: www.zeronaut.be Auteur: Floris Van Cuawelaert

“Levendige Straat” in Vauban, Freiburg. Bron: Fris in het Landschap 9

Samen leven Intercultureel

Sta open voor andere culturen Bijna een op de vijf Vlamingen heeft een migratieachtergrond en een derde van de kinderen in het kleuteronderwijs heeft het Nederlands niet als moedertaal. Diversiteit is realiteit, maar ook iets wat velen verwart of zelfs beangstigt. ‘Veel mensen durven de stap niet zetten naar de ander’, zegt Agnes Van Camp van Kwasa Kwasa. ‘Wij geven hen een duwtje in de rug.’ Een kleine ontmoeting maakt een wereld van verschil. Dat merkt Agnes Van Camp dagelijks. ‘Gewoon een praatje over het weer met iemand van een andere cultuur kan mensen een heel nieuwe visie geven op diversiteit: tijdens zo’n klein gesprek ontdekken ze plots dat de ander helemaal niet zo anders is als ze altijd gedacht hebben en als de media doen geloven.’ Met haar vrijwilligersvereniging Kwasa Kwasa probeert

Van Camp de openheid naar elkaar te vergroten. Ze geeft vormingen en trainingen aan bedrijven, organisaties en verenigingen die de drempel voor interculturele ontmoeting willen verlagen. ‘De meeste mensen kunnen daarbij wel een duwtje in de rug gebruiken’, zegt Van Camp. Meer dan de helft van de Vlamingen zegt nooit contact te hebben met iemand van een andere origine en bijna de helft wil liever niet dat iemand

met een migratieachtergrond naast hem komt wonen. Het zijn cijfers die telkens weer doen schrikken, terwijl we de uitwassen ervan goed genoeg kennen: zowel op de arbeidsmarkt als in de huisvesting is er sprake van zware discriminatie. En omgekeerd bestaan er heel wat antigevoelens bij mensen met een migratieachtergrond, die in extreme gevallen uitmonden in radicalisering. ‘Op dit moment wordt diversiteit erg geproblematiseerd maar eigenlijk is het de normaalste zaak van de wereld. Als je naar het ruimere plaatje kijkt zie je dat onze situatie hier eigenlijk helemaal niet zo uniek is: etnisch-culturele diversiteit is er altijd al geweest en bestaat ook nu overal ter wereld. En het hoeft niet problematisch te zijn. Zolang we openstaan voor elkaar.’ Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe kunnen we in deze woelige tijden onze openheid vergroten? Daarop heeft Kwasa Kwasa een heel concreet antwoord: ze trekken naar bedrijven, organisaties en verenigingen met ‘landenkoffers’. In zo’n koffer zitten allerlei voorwerpen van een bepaald land (Turkije, Marokko, Indië ...) Aan de hand van die voorwerpen laten de vrijwilligers een klein stukje van de wereld opengaan. ‘Wij willen superdiversiteit normaliseren door ze voor een stuk te verklaren, maar vooral in perspectief te plaatsen: je kan onze samenleving in Vlaanderen niet los zien van de internationale context en de situatie in het thuisland.’ Het eerste contact Na de introductie volgt de ontmoeting: ze gaan de straat op en bezoeken een moskee, gaan langs bij een Turkse ondernemer, een Marokkaanse vrouwenvereniging. De meeste mensen die bij de vereniging terechtkomen hebben geen ervaring met intercultureel contact. Hoe groot de diversiteit in Vlaanderen ook mag zijn, er zijn nog heel wat dorpen en zelfs stadswijken die nog erg monocultureel zijn. Eerste indrukken zijn belangrijk. ‘Zo’n ontmoeting heeft meestal een enorme impact omdat het beeld dat mensen via de media meekrijgen helemaal onderuit wordt gehaald’, 10

aldus Van Camp. ‘Dikwijls is men verrast om te zien hoezeer de ander op hen lijkt. Vaak krijgen die mensen dan te horen: “jij bent een goede, maar de rest...”

Pas als de ontmoetingen frequenter worden beginnen ze te zien hoezeer de ander ook gewoon “wij” is. Het is in die kleine ontmoetingen dat een “nieuwe wij” - zoals de wereldberoemde islamoloog Tariq Ramadan het noemt - kan groeien’, zegt Van Camp. ‘Een “wij” die niet gekoppeld is aan nationaliteit of geloof maar aan de ambitie om de samenleving te veranderen.’ Koloniaal denken doorbreken De ‘nieuwe wij’, dat is waar Van Camp met Kwasa Kwasa voor gaat. Door ontmoeting te creëren maar ook door het perspectief te veranderen. ‘We zijn in Europa nog doordrongen van het koloniaal denken. Veel mensen gaan bewust of onbewust uit van een suprematie van Europa tegenover de rest van de wereld.’ En dat perspectief speelt niet alleen op internationaal vlak maar heeft ook een impact op onze samenleving in Vlaanderen. Migranten of mensen met een migratieachtergrond worden beschouwd als mensen die van “ons” nog veel te leren hebben. Dat uitgangspunt veranderen is volgens Van Camp een veel moeilijkere opdracht dan ontmoeting creëren, omdat het zo latent aanwezig is. ‘De meeste mensen vinden van zichzelf niet dat ze racistisch zijn, tot het over een thema gaat dat gevoelig ligt: Zwarte Piet of de hoofddoek. Dan blijkt pas dat die “openheid” er enkel is voor zover de ander bereid is om zijn anders zijn op te geven en zich

aan te passen. Dan willen we toch weer laten voelen wie de baas is.’ De kunst van samenleven bestaat erin om dat machtsdenken te doorbreken en openheid te bewaren, ook als je niet akkoord bent met wat iemand doet of zegt. ‘Solidariteit vormt de kern van onze visie. Eigenheid en gelijkwaardigheid zijn voor ons fundamentele pilaren van de volledige aanvaarding van diversiteit.’

Kwasa Kwasa: een kijk op diversiteit!

Kwasa Kwasa bestaat uit een dynamisch team van de meest uiteenlopende medewerkers, allen met een interesse in diversiteit, sensibilisering, multiculturaliteit en het Zuiden. Opgericht in 2002 uit de noodzaak om structurele hulp te bieden op een kleinschalige manier, heeft Kwasa Kwasa al een hele weg afgelegd. Het is voor Kwasa Kwasa steeds even belangrijk geweest om een degelijke werking in zowel het Noorden (gefocused op sensibilisering rond diversiteit) als in het Zuiden (met de focus op kleinschalige socio-economische en landbouwprojecten) uit te bouwen. Het opzetten, uitvoeren en/of ondersteunen van projecten in Malawi is geenszins de enige of belangrijkste bestaansreden van de vzw. Even belangrijk is het sensibiliseringswerk in Belgie, waar met man en macht ingezet wordt op het nor-

Wij organiseren vormingen, workshops en lezingen voor scholen en organisaties.

maliseren van diversiteit bij een zo groot mogelijk publiek. Vrijwilligers vormen een -misschien wel het belangrijkste- steunpunt voor de werking van deze vzw. Kwasa Kwasa krijgt van geen enkele overheid (Vlaams noch federaal) werkingssubsidies. Bron: Psychologies Tekst Tina De Gendt

Kwasa Kwasa werkt aan interculturaliteit

Contacteer ons! Email: info@kwasakwasa.be Website: www.kwasakwasa.be 11

Slim Fietsen Met de eigen Fietscampagne ‘We Cycle this City’ wil ook Giesbaergske Koleuren Gazette blijven inzetten op de fiets als dagelijks verplaatsingmiddel. Veel van de huidige milieuproblemen kunnen makkelijk opgelost worden als meer mensen vaker de fiets gebruiken om zich te verplaatsen. Om die reden bedacht bedenker, hoofdredacteur en tevens manusjevan-alles van de Giesbaergske Koleuren Gazette, WIm Schrever, een plan uit om fietsen te stimuleren: de Fietskilometervreter. Een gesprek.

de fiets als verplaatsingsmiddel. Het is een feit dat Vlaanderen eigenlijk een langgerekt stedelijk gebied is, dat best fietsbaar is.’ U fietst ons gesprek meteen wielend binnen! Maar waar haalde u dan de mosterd om het zo voor de fiets te willen opnemen? ‘Om te beginnen kon ik als geboren stadskind al ervaren hoe makkelijk het leven is in de stad: je kan makkelijk overal heen, hebt winkels binnen handbereik en altijd wel contact met mensen. Heel anders was dat bij vriendjes ‘op den buiten’: het was daar wel groener en ze hadden grotere tuinen, maar voor de rest vond ik dat het daar vaak ontbrak aan sociale omgang. En dat er ‘Van bij het begin hebben we met de altijd met de auto moest gereden worFietscampagne ‘We Cycle this City’ den om ergens te raken. een positieve beeld willen geven van Ik hoorde die buitenmensen ook altijd

klagen over hoe moeilijk het autorijden was. Een parkeerplaats vinden, dat vonden ze al helemaal de hel. ‘Neem dan de fiets’, dacht ik toen al.’ Gebruikt u dan nooit een auto? Tuurlijk wel. Soms kan je echt niet anders. Als je 20 zakken cement moet gaan ophalen of een bejaarde grootmoeder op bezoek wil bijvoorbeeld. Maar dat gebeurt toch niet elke dag, toch?! (knipoogt) Wel dan, dan hoef je toch ook niet elke dag in die stalen kooi te zitten?!’ Slim leven ‘Met het nieuwste project , ‘Slim Fietsen: de Fietskilometervreter’ dat we opstartten vanuit de Fietscampagne willen we het concept van Air Miles copiëren naar de kilometers die je aflegt per fiets. Via een app zal je die fietskilometers kunnen omzetten naar punten die je kan inruilen voor goedkopere of gratis treintickets en huisvuilzakken. Het project is nog in de opstartfase, maar gezien de reacties denk ik wel dat het plan aanspreekt. We contacteerden al enkele mogelijke partners en de reacties waren in ieder gavel heel positief.’ Vreest u dan niet dat sportfietsers het systeem zullen misbruiken? ‘Dat is natuurlijk mogelijk maar als zij dat doen kan dat de bekendmaking van het project alleen maar versnellen.’ Wanneer zou het project kunnen van start gaan? ‘De komende maanden wordt hard gewerkt aan de realisatie ervan. We hopen na de zomer 2016 een eerste testfase te kunnen starten. De Facebook-pagina ‘Slim Fietsen: de Fietskilometervreter’ houdt de geïnteresseerden intussen op de hoogte’. Alvast iets om naar uit te kijken! Succes! (T; Hamzata Sow)

Op zowat alle (social) media vinden we vaker leuke beelden van fietsers: dat is beslist een duidelijk teken dat de fiets een trendsetter is. 12

Airmiles is het meest rendabele complementaire muntsysteem wereldwijd. Als dat systeem zou kunnen gekopieerd worden op fietskilometers zodat woon/werk/school fietskilometers via een app kunnen opgenomen worden in een tabel (zoals die reeds bestaat bij bike to work bv), dan kunnen de opgespaarde punten gebruikt kunnen worden voor:

inwerkt op het andere (en de treinen dus ook buiten de spits een groter gebruik kunnen genieten). En anderzijds voor vermindering op huisvuilzakken, waardoor het ook en vooral voor minderbedeelden een meerwaarde kan creëren en op die manier tegelijk inspeelt op armoedebestrijding én huisvuilophaling.

Vooral voor minderbedeelden betekenen openbaar vervoer en Enerzijds gratis of goedkopere huisvuilzakken een te grote kost, treintickets die kunnen gebruikt waardoor ze beide systemen niet worden buiten de spitsuren (zo- of nauwelijks gebruiken, en ze als met Airmiles) waardoor het eens te meer uitgesloten worden ene duurzaam transport actief van actieve deelname aan de 13

samenleving. Op die manier kan het project naast het stimuleren van bewust en duurzaam transport ook solidair zijn met mensen die het minder breed hebben. Schrijf snel in op de Facebookpagina ‘Slim Fietsen: de Fietskilometervreter’, nodig al je vrienden uit en blijf op de hoogte van het project. ‘Slim Fietsen: de Fietskilometervreter’ is een project van Fietscampagne, m.m.v. Fietsersbond. www.fietscampagne.be

Fietspraat Walter Aelvoet

Per fiets de seizoenen door In ‘Fietspraat’ brengt Walter Aelvoet, voorzitter van de Fietsersbond Geraardsbergen-Lierde, een stukje met zijn ervaringen als fervent fietser in het dagdagelijkse leven. De elektrische fiets is zeker een oplossing. Het Vlaams Instituut voor Mobilitiet organiseerde een pilootproject om te weten te komen of die een volwaardig alternatief vormen voor woon-werkverkeer en dienstverplaatsingen. Zo’n 72 werknemers uit verschillende bedrijven namen hieraan deel. Het gebruik van de elektrische fietsen werd opgevolgd via GPS-loggers die op elke fiets gemonteerd waren. Zo werden gegevens rond afstand, traject, snelheid, en duur van de rit verzameld. Hieruit kwamen de volgende vaststellingen: de elektrische fietsen worden goed gebruikt en niet enkel voor woon-werkverplaatsingen: 78% van deelnemers doet meer dan 2 ritten per dag, met een gemiddelde van 2 à 3 ritten per dag. De gefietste afstanden zijn ook vrij lang: gemiddeld bedraagt de dagelijkse afstand per gebruiker 16 km. De elektrische fiets is ook snel met een gemiddelde snelheid van 21km/u. Het is dus een ideaal instrument voor woon-werkverplaatsingen over een afstand tot 20 k m e n

een goede manier om het aandeel van de wagen in woon-werkverplaatsingen te verminderen. Net zoals bij gewone fietsen werd tijdens de winter de elektrische tweewieler minder gebruikt. Vooral neerslag en gladheid maken het elektrisch fietsen minder aantrekkelijk. De meerderheid van de deelnemers (80%) reed voordien met de wagen. En als u dacht dat elektrische fietsen meer iets zijn voor wat oudere fietsers, dan slaat u de bal mis. Het imago van de elektrische fiets als “iets voor ouderen” klopt niet: twee derde van de testpersonen is jonger dan 45 jaar. Je moet dan misschien wat minder hard trappen in vergelijking met een ‘gewone’ fiets, maar toch voelt een derde van de testpersonen zich fitter. Mocht je nog twijfelen over de aanschaf van een tweede wagen in je gezin, dan is de rekening snel gemaakt. Voor de prijs van één auto koop je al gemakkelijk vijf elektrische fietsen van topkwaliteit, en dan spreken we nog niet over de jaarlijkse kosten van verzekering, v o e rtuigb e las-

ting en brandstof van de auto. Elektrisch of niet, ook voor langere afstanden blijft de fiets het alternatief. De fietstocht die Climate Express organiseerde om op zondag 29 november in Parijs te betogen was een uitgelezen gelegenheid om dit te illustreren. Vanuit Geraardsbergen vertrokken vier klimaatridders naar Mons (de grote groep startte in Halle), de regen en felle tegenwind maakten het knap lastig, maar als je samen vecht, houdt niets je nog tegen. De volgende dagen verliepen weersgewijs heel wat beter, de tocht was wel gekruid met enkele pittige hellingen, echter meerijden in van een peloton van meer dan driehonderd fietsers geeft een wauw-gevoel van jewelste. Een heel verscheiden samenstelling in de groep, maar samen voor één doel : tonen dat we niet te stoppen zijn in onze bezorgdheid om het klimaat. In een sportzaal met driehonderd mensen slapen is niet evident, het geluid dat de warmelucht blazers produceerden was evenwel van dien aard dat je niemand hoorde snurken. Zo heeft elk nadeel ook zijn voordeel, toch? Niets dan lof overigens voor de jonge ploeg die dit evenement organiseerde, van catering tot overnachting was alles prima in orde. Kwam daar nog bij dat heel het programma overhoop werd gehaald door het verbod om in Parijs te betogen. Maar weeral, dit kon ons niet tegenhouden om Parijs fietsend te veroveren. De terugreis naar Brussel met bus en vrachtwagen voor de fietsen verliep even vlekkeloos als de rest. Een korte rit naar Brussel Noord en met de trein naar Geraardsbergen, want de helden waren na 380 km te moe om ’s avonds nog naar huis te fietsen, na zo’n avontuur. (WalAe)

Integratie Multi-taal

‘Nederlandse les is de inspiratiebron!’ Leghouini Mohamed is 34 jaar en alle familie samen komt zitkomt uit Algerije. ten. We eten, we drinken, we lachen. Ik vind dit een heel Ik ben van Algerije en ben hier in Bel- fijne periode. Maar waarom gië sinds een drietal jaar. In Algerije is kunnen we hier in België alde sociale relatie belangrijk. De familie leen tijdens deze periode helpt elkaar en ik was altijd bij mijn vrien- samen zijn? Ik weet het niet, den en gezin. Wanneer ik klaar was met maar ja, dat is België. mijn werk, dronk ik samen met vrienden nog een koffie, of gingen we naar zee om enkele uurtjes te rusten. Nu ik hier in België ben, ervaar ik dit als een ander (tekst: Leghouini Mohamed) land. Een andere taal, andere tradities. Wat met familie? Dat is een beetje raar voor me. Het is een mentaliteit van ‘ieder voor zich’. Deze mentaliteit kan ik niet goed begrijpen. Dat is vervreemdend voor me. Foto: De kerstperiode is een periode wanneer Leghouini ‘Midou’ Mohammed)

Gazetteproat Het is beslist een verrrijking, om wat armer door het leven te gaan. (Prof. Drs. K. Weetet)

Jobim brasserie maandag donderdag vrijdag zaterdag zondag

De menukaart is voornamelijk BelgischeFrans, maar er zijn toch een aantal Braziliaanse accenten toegevoegd. Zo is er bijvoorbeeld de overheerlijk “Braziliaanse Steak”, bestaande uit een steak aangevuld met enkele Braziliaanse specialiteiten zoals farofa. Om van te smullen....

11.30u. - 14u en 18u. - 22u. 11.30u. - 14u en 18u. - 22u. 11.30u. - 14u en 18u. - 22u. 18u. - 22u. 11.30u. - 14u en 18u. - 22u.

Gesloten op dinsdag en woensdag Olha que coisa mais linda Mais cheia de graça É ela menina Que vem e que passa Num doce balanço, a caminho do mar Moça do corpo dourado Do sol de Ipanema O seu balançado é mais que um poema É a coisa mais linda que eu já vi passar

Jobim Brasserie Plaats 62 1547 Bever 054/50 11 50 www.jobim.be

Majoor Van lierdelaan 50, 9500 Geraardsbergen Domenico ‘Mimmo’ Michienze

Oud & Nieuw Liang Xiaohong

‘Hopen op een mooie toekomst’ Liang Xiaohong overschouwt wat ze ziet, denkt en voelt en tracht dit via poëzie onder woorden te brengen. Hier in Geraardsbergen spreekt iedereen haar aan met de naam ‘Luna’. Luna is al meer dan 11 jaar in België en is een actieve, geëngageerde dame die we vaak met de fiets in onze straten zien.

Reis naar China Ik doe mijn ogen dicht. ik ruik de geur van de bloemen. ik ruik de geur van de bomen. ik ruik de geur van de lucht. o dat is geur van mijn kindertijd. Ik lig in mijn vaderlandChina. Hier wonen mijn familie en vrienden. Het is moeilijk afscheid te nemen van mijn vaderland. Maar ik mis mijn tweedelandBelgie ook. Want daar wonen mijn zoontje en jullie. Ik moet terug naar mijn zoontje. Ik moet terug naar jullie .

Nieuwjaar Het oude jaar loopt ten einde Het nieuwe jaar staat voor de deur Even teruggekeken Ondanks veel pijnlijke momenten Ondanks veel moeilijkheden Ondanks vele mislukkingen Ondanks zoveel verlies Maar wij zijn hier Yes ! Alles is geweest Wij zijn allemaal winnaars Wij zetten onze zorgen opzij Wij stoppen met ons te haasten Laten wij wachten op de bel van nieuwjaar Laten wij bidden voor toekomst

Liang xiaohong (Luna)

Liang Xiaohong (Luna)

Liang Xiaohong 17

Burgerbeweging Hart boven Hard

Nieuwjaarswensen voor Geraardsbergen Op maandag 28 december j.l. overhandigden de leden van Hart boven Hard Geraardsbergen deze nieuwjaarswensen aan het lokale beleid. De lokale afdeling van de nationale burgerbeweging wil ermee aangeven welke richting ze uit willen met Geraardsbergen. We bundelen ze nog even voor u samen.

Laten we lokale tewerkstelling en de creatie van kwaliteitsvolle jobs stimuleren, met de overheid als goede voorbeeld. Laten we inzetten op de troeven van onze streek: (aangepaste) landbouw, duurzaam toerisme, natuur- en stiltebeleving, ...

Diversiteit is realiteit Laten we samen werken aan de erkenning van de diversiteit tussen mensen als een kracht voor ontwikkeling van ieGeraardsbergen samen mooi, groen, dereen. Laten we sterk reageren tegen rechtvaardig en toekomstgericht uit- respectloze of ongelijke behandeling bouwen! van mensen op basis van afkomst, inkomen, religie, geslacht, seksuele geaardheid of andere reden en inzetten Samen rijk op respectvolle ontmoeting en open Laten we blijven investeren in sport, cul- dialoog. tuur, onderwijs en zorg. Laten we drempels wegwerken en streven naar toegankelijkheid voor ie- Wees wereldwijs dereen. Laten we samen werken aan Geraardsbergen is geen eiland. Laten we inzetten op eerlijke en duurzame handel voor een menswaardig leven voor iedereen, hier en elders. Laten we gastvrij zijn voor mensen op de vlucht voor conflicten, overal in de wereld. Eerlijke belastingen Laten we allen, naar eigen vermogen, bijdragen aan onze gemeenschap, de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Wij vragen correcte inning van ontmoetingsplaatsen, volkstuinen, pu- belastingen en boetes en een verantblieke boomgaarden, ... woorde besteding van de inkomsten, Wij vragen een toegankelijkere onder- transparant voor iedereen. steuning voor lokale initiatieven en verenigingen. Laten we toekomstgerichte vernieuwing en creativiteit stimuleren. Stop armoede Laten we samen werk maken van volwaardige armoedebestrijding. Iedereen Sterk jong en oud heeft het recht op een waardig inkomen Laten we samen werken aan een sa- en gezonde huisvesting. Naast dringenmenleving waaraan iedereen, van jong de hulp is er nood aan begeleiding op tot oud, ten volle kan deelnemen en zich maat. overal kan verplaatsen. Laten we de Een sociale kruidenier is ĂŠĂŠn van de mogelijkheden versterken voor kinder- middelen om te werken aan ontmoeopvang, aantrekkelijk groen en speel- ting en ondersteuning. Wij vragen tegeruimte, ouderenzorg, jeugdwerk. moetkomingen automatisch toe te kenWerkbaar werk nen aan wie er recht op heeft. 18

Leefbare buurt Laten we samen werken aan leefbare buurten, in de stad en op het platteland. Verkeersarme stads- en dorpskernen, een uitnodigende openbare ruimte en lokale gemeenschaps- en ontmoetingsruimten bevorderen de gemeenschapsvorming. Laten we de bestaande open ruimte en groen opwaarderen, uitbreiden en zo toegankelijk mogelijk maken. Meer groen, via groene gevels en daken, volkstuinen, openbare boomgaarden, schooltuinen en natuurgebieden... zorgt voor een gezonde en rustgevende leefomgeving.

Eco is logisch Laten we openbaar vervoer en milieuvriendelijke mobiliteit voorrang geven via aangepaste infrastructuur (trage wegen, busstroken, afgescheiden fietsen wandelpaden, verkeersvrije centra). Laten we de openbare en private natuur zonder gifstoffen beheren. Laten we inzetten op kwaliteit en hernieuwbaarheid via deeleconomie, zoals ondermeer complementaire munten, repaircafĂŠs, auto- en fietsdelen. Laten we duurzame voeding op de voorgrond plaatsen door zo veel mogelijk te opteren voor lokale productie en consumptie, wat ook de lokale economie ten goede komt. Laten we volop inzetten op aanwezige en duurzame energiebronnen (water, wind, zon, afval...).

Doe de democratie Laten we samen werken aan een echte lokale democratie. Ook na de verkiezingen moet besturen gebeuren mĂŠt de bevolking. Transparante werking van bestuur, commissies en adviesorganen

met toegankelijke verslaggeving bevordert de betrokkenheid. Ook een kritisch en actief middenveld speelt een belangrijke rol om mensen te informeren en te betrekken. Iedereen is gelijk voor de wet. Zo bouwen bestuur, middenveld en burgers samen aan een warme gemeenschap waar het goed leven is voor iedereen. == Er is wel een alternatief! == Hart boven Hard Geraardsbergen 1 januari 2016

Sfeerbeeld samenkomst HbH - Foto ÂŠ Karl Derdelinckx 19

Colofon

Hoofdredactie: Wim Schrever Eindredactie: Wim Schrever Redactie: Wim Schrever Nele De Winde Boniface Agboka Thierno Hamzata Sow Amir Jafari Jessy Wyffels Fotograﬁe & Vormgeving: © Studio Schrever All rights reserved

Tekst: Wim Schrever Nele De Winde Inna Aksenova Marie-Louise Djemening Rob Meijer Van Putten Jolien Meijer Van Putten Petra Hubbeling Walter Aelvoet Bertjan Oosterbeek Productie: Studio Schrever Uitgeverij: Uitg. Eigenbegeer Redactie-adres: Buizemontstraat 19 9500 Geraardsbergen

U kan de werking van de vrijwillige, onafhankelijke en interculturele Giesbaergske Koleuren Gazette ondersteunen via een vrijwillige bijdrage: alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer BE25 7370 1096 4982 van Uitg. Eigenbegeer, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen, met vermelding ‘bijdrage Gazette’.

Oost-Vlaanderen Solidaire Provincie

“Karma means action and action motivated by compassion is good. To complain that what happens to you is just the result of your karma is lazy. Instead, confidently recalling the advice that, “You are your own master,” you can change what happens by taking action.”

H. H. Dalai Lama 20

Verantw. uitgever: Wim Schrever, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen

Giesbaergen multiculturèl