Pks grupa c prezentacja końcowa 040118

Projekt zdarzenia zaskakującego, wywołującego pozytywne wrażenie

Pracownia Projektowania Komunikacji Społecznej ASP Katowice rok akademicki 2017/2018

prowadzący dr Justyna Kucharczyk dr hab. Wiesław Gdowicz

autorzy Monika Skowrońska Katarzyna Sobczak Adam Szczyrba Grzegorz Świaczny Agnieszka Uchyła Marta Węglarska Klaudia Żmuda

Cele projektu Zadanie grupy C polegało na wspólnym zaprojektowaniu zdarzenia, które będzie zaskakujące, wywoła pozytywne wrażenie, oraz będzie wywoływać współdziałanie uczestników.

Zaprojektowane przez grupę zdarzenie miało zostać przeprowadzane w miejscu publicznym, a uczestnikami miały być osoby napotkane w przestrzeni publicznej oraz członkowie grupy C. Zarówno finalna wersja wydarzenia jak i prototypy przejściowe wydarzenia zostały zarejestrowane w formie nagrań video.

cel

proces

efekt

Metoda S.M.A.R.T. S- sprecyzowany Zaprojektowanie zdarzenia zaskakującego, wywołującego pozytywne wrażenie M- mierzalny 5 osób się uśmiechnie 5 osób będzie zaskoczone czas trwanie nie może przekroczyć 30 min A- atrakcyjny zysk nr 1- dobra ocena zysk nr 2- satysfakcja zysk nr 3- doświadczenie i nauka

SMART to metoda formułowania celów, która jest akronimem stworzonym od angielskich słów Specific, Measurable, Achievable, Realistic i Time-bound.

Wyznaczanie celów tą metodą wymaga poświęcenia czasu na przeprowadzenie analizy tego, co chce się osiągnąć, jest to o tyle ważne, że dobrze sformułowany cel daje nam kilka korzyści: -ułatwia zaplanowanie działań niezbędnych do jego osiągnięcia, -umożliwia pomiar postępów oraz określenie, czy cel został osiągnięty, czy też nie, -zwiększa szansę na jego osiągnięcie, -zmniejsza ryzyko podążania w niewłaściwym kierunku.

R- realistyczny 1. Przetestowany 2. Udokumentowany na filmie 3. Narzędzie – kamera 4. Kontakt z obcymi osobami T- terminowy (określony w czasie) 9 listopada

cel

proces

efekt

Oś czasu projektu DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

DEFINIOWANIE PROBLEMU PROJEKTOWEGO

POSZUKIWANIA ROZWIĄZAŃ

OPRACOWYWANIE DZIAŁAJĄCEGO PROTOTYPU WYDARZENIA

EFEKT KOŃCOWY

cel

proces

efekt

Metoda Diamentu

ZDEFINIOWAĆ STRATEGIĘ DLACZEGO PROJEKTUJEMY I JAK

ZNALEŹĆ ROZWIĄZANIE

POMYSŁY

WNIOSKI

WIZJA

ZADANIE

ZROZUMIEĆ

ZDEFINIOWAĆ

REALIZACJA

SZUKANIE

TWORZENIE

SZUKANIE

PROTOTYPOWANIE

WNIOSKI

SZUKANIE

PROTOTYPOWANIE

WNIOSKI

SZUKANIE

PROTOTYPOWANIE

PLANY

cel

proces

efekt

EFEKT

Metoda Kwiatu Lotosu Podczas etapu poszukania rozwiązania wykorzystaliśmy metodę kwiat lotosu. Kwiat lotosu jest prostą i skuteczną metodą pozwalającą na rozbicie bariery schematycznego myślenia. Istotą metody jest myślenie dywergencyjne, które opiera się na poszukiwaniu wielu rozmaitych rozwiązań oraz sposobów radzenia sobie z problemem. Pracę rozpoczyna się od scharakteryzowania problemu, po czym oznaczające go słowo czy hasło/slogan lokuje się na środku. Miejsce to będzie stanowić środek kwiatu lotosu.

Następny krok opiera się na dodawaniu płatków, na których należy zapisywać pomysły rozstrzygnięcia nakreślonego problemu. Następnie każdy z pomysłów stanie się nowym środkiem kwiatu i tym razem już propozycję rozwiązań będą oscylowały wokół niego (każdy z tych płatków powinien być następnym kwiatem), w ten sposób tworzymy siatkę pomysłów będących rozwiązaniem problemu.

cel

proces

efekt

Prototypowanie: I wspólna próba - gra “Kim jestem?”

Podczas zajec dnia 5 października odbyło się próbne zdarzenie.

Miało ono miejsce w sali PKS. Zaproszono 4 osoby, studentów Katowickiej ASP. Poproszono je, aby usiadły na ułożonych w kółko krzesłach, oraz zamknęly oczy.

Osoby zapraszające do zabawy przyklejają na ich czołach karteczki z nazwami zwierząt, proszą o otwarcie oczu, oraz tłumaczą zasady “gry”. Uczestnicy kolejno zadają oraz odpowiadaja na pytania. Gra kończy się, gdy pierwszy uczestnik zgadnie jakim jest zwierzęciem.

cel

proces

efekt

Wnioski • Za duża ilość organizatorów dezorientowała uczestników. Należy usunąć wszystkie osoby zbędne, lub nie mające wyraźnej roli w doświadczeniu.

• Brak elementu zaskoczenia w doświadczeniu.

• Uczestnikami są studenci ASP, których prosimy o poświęcenie kilku minut.

W przestrzeni publicznej trudno będzie znaleźć osobę, która poświęci na doświadczenie aż tyle czasu.

• Jeden z uczestników pyta na końcu co dostanie za poprawne wskazanie postaci, którą jest. W doświadczenie brakuje elementu “nagrody”.

cel

proces

efekt

Podział zespołu na 2 grupy Podczas zajęć dokonaliśmy wyboru, aby przetestowac dwie propozycje doświadczeń. Aby zyskać na czasie, podzieliliśmy się na dwie grupy, by każda mogła przetestować jedno z nich. Po przeprowadzonej próbie w przestrzeni publicznej z przechodnniami, postanowiliśmy pozostać przy podziale na dwie grupy, aby każda z grup mogła symultanicznie dokonywać prób i udoskonalać zdarzenie które wybrała.

cel

proces

efekt

Od tej pory każda grupa będzie realizować odrębny pomysł W pracowni PKS drogą eliminacji spośród pozostałych pomysłów (odrzuciliśmy doświadczenie „kim jestem”) dokonaliśmy wyboru dwóch doświadczeń, nad którymi pracowaliśmy podczas zajęć. Praca w dwóch grupach pozwoliła nam rozwijac dwa odrębne pomysly. Jeden opierał się na pytanie o pozytywne rzeczy wywołujące pozotywne emocje. Drugi na komplementowaniu osoby.

Po wstępnych założenich sformułowaliśmy regułki, którymi będziemy się zwracac do obcych osób spotkanych na ulicy podczas prototypowania w terenie.

cel

proces

efekt

GRUPA I

cel

GRUPA II

proces

efekt

Przebieg zdarzenia I

Przebieg zdarzenia I

• Zaczepienie kilku przypadkowych osób na ulicy słowami „Przepraszam, studiuję na ASP, przeprowadzam eksperyment społeczny. Czy mogłaby Pani/Pan powiedzieć jakiś komplement na temat tamtej Pani/Pana w niebieskiej kurtce?”

• Zaczepienie kilku przypadkowych osób na ulicy słowami „Co by Pan/ Pani zrobiła aby to miejsce na którym jesteśmy wywołało uśmiech przechodzących?” dopowiadając “Jesteśmy studentami Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach i przeprowadzamy mały eksperyment, czy mogła

by Pan/Pani udzielić nam odpowiedzi na to pytanie?”

GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY

• Wskazanie osoby podstawionej - uśmiechającej się, ale także osoby przypadkowej - nieświadomej zdarzania, w którym bierze udział.

GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE

• 2. Spisywanie odpowiedzi na kartce.

• Spisywanie komplementów na kartce.

• Przekazanie osobie komplementowanej listy komplementów.

cel

proces

efekt

Wnioski

Wnioski

GRUPA I

• Osoby zaczepiane niechętnie poświęcają swój czas, szczególnie kiedy się spieszą.

• Warunki pogodowe i pora dnia mają wpływ na chęć współpracy.

• Należy ubrać się tak, by nie wzbudzać skojarzeń z żadnymi skrajnymi subkulturami.

• Długi wstęp osoby prowadzącej zniechęca zaczepiane osoby.

• Osoby zaczepiane chętniej rozmawiają, kiedy podchodzi do nich jedna osoba, a nie grupa.

• Informacja, że jesteśmy studentami z ASP uspokaja zaczepiane osoby.

• Osoba komplementująca znajdująca

się po drugiej stronie ulicy nie ma problemu z dobrym widzeniem osoby komplementowanej.

cel

proces

GRUPA II • Osoba komplementująca powinna dobrze

widzieć osobę, o której ma powiedzieć komplement (najlepiej, by widziała jej twarz).

• Osoby pytane nie mają problemu z powiedzeniem komplementu na temat obcej osoby.

• Uśmiechnięta osoba dostaje więcej komplementów na temat ładnego uśmiechu.

• Istnieją „bezpieczne” komplementy, które można powiedzieć o każdym, np. że ktoś jest sympatyczny lub ma ładne ubranie.

• Powiedzenie komuś komplementu w większości przypadków wywołuje uśmiech u osoby, która mówi komplement.

• Otrzymanie komplementów wywołuje uśmiech.

• Osoby zaczepiane niechętnie poświęcają swój czas kiedy się spieszą.

• Warunki pogodowe, pora dnia oraz miejsce (np.

Katowickie Centrum Onkologii) mają wpływ na chęć współpracy.

• Należy ubrać się tak, by nie wzbudzać negatywnych

skojarzeń. Preferowane jasne lub kolorowe, stonowane ubrania.

• Zdecydowanie za długi wstęp osoby zadającej pytanie zniechęca zaczepiane osoby.

• Zdarza się że osoby pytane nie rozumieją pytania i unikają odpowiedzi - nie trafiony komunikat.

• Osoby zaczepiane chętniej rozmawiają, kiedy pod-

chodzi do nich jedna osoba lub grupka, maksymalnie dwuosobowa.

• Informacja, że jesteśmy studentami z ASP i w jakim

celu zadajemy pytania - znacznie uspokaja zaczepiane osoby.

efekt

Korekta zdarzenia

Korekta zdarzenia

GRUPA I

GRUPA II

• Wybieramy z tłumu osoby, które wydają się nigdzie nie

• Zmieniamy komunikat oraz scenariusz.

spieszyć.

• Do komplementowania wybieramy osobę, która

wydaje się, że będzie znajdowała się przez kilka minut w jednym miejscu (np. siedzi na ławce w parku).

• Eksperyment należy przeprowadzić w ciągu dnia.

• Organizatorzy podchodzą do osób pojedynczo.

• Wybieramy osoby, które wydają się nigdzie nie spieszyć np. siedzące na ławce.

• Organizatorzy podchodzą do osób pojedynczo lub w grupkach dwuosobowych.

• Skracamy maksymalnie wypowiadaną treść, tak by była krótka, konkretna i zrozumiała.

• Należy dokładnie przygotować wypowiadaną treść,

• Wypowiadana treść powinna od razu informować

• Wypowiadana treść powinna od razu informować

•

tak by była możliwie najkrótsza, konkretna i zrozumiała.

o naszych zamiarach, by ograniczyć niepokój i obawy, że np. chcemy od kogoś pieniądze.

o naszych dobrych zamiarach.

Zmieniamy lokalizację - unikając takich miejsc jak Katowickie Centrum Onkologii.

• Nie należy używać pytania „Czy mogę zająć minutkę?”

• Spisywanie komplementów na osobnych karteczkach przez osoby komplementujące.

cel

proces

efekt

GRUPA I

GRUPA II

•

• • :•

cel

proces

efekt

Przebieg II próby zdarzenia

Przebieg II próby zdarzenia

• Zwrot organizatora do osoby komplementującej: „Przepraszam, dzień dobry. Jestem studentem Akademii Sztuk Pięknych.

Przeprowadzam eksperyment społeczny, czy mógłby mi Pan pomóc w wykonaniu zadania? Zbieramy komplementy dla tamtej Pani w koszulce w paski (wskazuje). Proszę, czy mógłby Pan powiedzieć jakiś komplement właśnie o tej Pani?”

• Zwrot organizatora do osoby pytanej: “Przepraszam, studiujemy na ASP, przeprowadzamy eksperyment społeczny. Kiedy Pani/Pan się uśmiecha?

GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY (2)

• Czy komunikat jest zrozumiały?

Tak, jednak jego wypowiadanie zajmuje dużo czasu.

GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE (2)

Komunikat był skuteczny i zrozumiały?

Komunikat nie został zrozumiany, oraz nie wywołał uśmiechu. Odpow• iedź została zapisana na kartce.

• Zwrot organizatora do osoby komplementowanej (podczas wręczenia karteczek z komplementami): „Dzień dobry, jesteśmy studentami Akademii Sztuk Pięknych i mamy takie zadanie, że zbieramy komplementy dla losowej osoby. I tak się składa, że Pani jest naszym obiektem badać. A oto karteczki z zebranymi od przechodniów komplementami o Pani.”

• Komunikat był skuteczny i zrozumiały?

Komunikat został zrozumiany, jednak nie wywołał uśmiechu.

cel

proces

efekt

Wnioski

Wnioski

• Postawa organizatorów powinna być bardziej na luzie.

• Konieczność zmiany komunikatu, ponieważ nie został on zrozumiany.

• Nie da się powtarzać dokładnie jednej regułki wszystkim osobom - inaczej mówi się do osób młodych, inaczej do starszych.

• Zastanawiamy się co zrobić aby osoba odpowiadająca się uśmiechnęła, więc postanawiamy podarować upominek w zamian za odpowiedź na pytanie.

GRUPA I

• Organizator jest pozytywnie odbierany, kiedy się uśmiecha.

cel

proces

GRUPA II

efekt

Korekta zdarzenia

Korekta zdarzenia

GRUPA I

GRUPA II

• Zwrot organizatora do osoby komplementującej: „Dzień dobry. Zbieram komplementy dla Pani w niebieskiej kurtce, czy mogłaby Pani powiedzieć jakiś komplement na jej temat?”

• Zwrot organizatora do osoby pytanej: „Przepraszam, studiujemy na ASP, przeprowadzamy eksperyment społeczny.

Co sprawia że Pan/Pani się uśmiecha”

• Zwrot organizatora do osoby komplementowanej: „Dzień dobry, jesteśmy studentami Akademii Sztuk Pięknych. Wykonujemy zadanie polegające na zbieraniu komplementów. Zebraliśmy dla Pani 10 komplementów od przechodniów. Proszę, miłego dnia. Do widzenia”.

• Gest organizatora: W zamian za odpowiedź którą zapisujemy na kartce dajemy upominek naklejkę (np. z komplementem po śląsku).

cel

proces

efekt

GRUPA I

cel

GRUPA II

proces

efekt

Przebieg zdarzenia

Przebieg zdarzenia III

• Osoby zbierające komplementy obierają za „cel” komplementowania tę samą osobę, która spędzi dłuższy czas w jednym miejscu (np. siedzi na ławce/czeka na pociąg/rozdaje ulotki).

• Organizatorzy zadają pytania przypadkowym osobom które spędzają dłuższy czas w jednym miejscu (np. siedzą na ławce czekając na pociąg/ stoją w kolejce po bilety).

• Komplementy zbierane są od przypadkowych osób.

• Osoby zaczepiane są przygotowanym sformułowaniem.

• Zaczepienie osób przygotowanym sformułowaniem.

• Odpowiedzi zapisywane są na kartce a upominki w formie naklejki z komplementem po śląsku zostają wręczone osobom pytanym w zamian za udzielenie odpowiedzi.

GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY (2) GRUPA I - KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY

• Organizator prosi o zapisanie komplementu na karteczce.

GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE (2) GRUPA II - UPOMINEK Z KOMPLEMENTEM

• Osoby prowadzące zbierają się w wyznaczonym wcześniej miejscu i przekazują wszystkie karteczki z komplementami jednej osobie.

• Wyznaczony organizator podchodzi do osoby komplementowanej i wypowiada przygotowane sformułowanie.

cel

proces

efekt

Wnioski

Wnioski

• Osoby pytane nie oczekują upominku za pomoc. Nagrodą dla nich jest sam fakt zrobienia czegoś dla kogoś, aby poprawić komuś humor.

• Osoby nadal nie rozumieją komunikatu, ciężko im znaleźć odpowiedź na pytanie.

• Samodzielne zapisywanie komplementów przez pytanego zajmuje za dużo czasu (np. osoby wypowiadają kilka komplementów, a zapisują tylko jeden).

• Brak związku pomiędzy pytaniem a formą upominku - naklejką z komplementem po śląsku.

GRUPA I

• Dobrze, jeśli osoba komplementowana jest charakterystyczna (np. rzucający się w oczy element ubioru) • Można modyfikować przygotowaną formułę zależnie od np. wieku osoby, do której się mówi.

• Prośba o pomoc rzadko spotyka się z odmową.

• Gestykulacja nie pomaga w rozmowie.

• Wszystkie osoby komplementujące uśmiechają się.

• Wszystkie osoby komplementowane w momencie otrzymania karteczek z komplementami są zaskoczone, uśmiechają się, czasami wydają się być zawstydzone.

GRUPA II

• Można modyfikować przygotowaną formułę zależnie od np. wieku osoby, do której się mówi.

• Czasem, kiedy zaczepiona osoba odmawia można „wziąć ją na litość” i prosić o pomoc w ankiecie. Ludziom trudno jest odmawiać pomocy.

• Przyjęcie odpowiedniej, dostosowanej do rozmówcy pozycji - stojącej lub siedzącej, znacznie pomaga w rozmowie.

• Wszystkie osoby dostające naklejkę, na początku zastanawiają się co to jest a później uśmiechają się.

• Zdecydowana i bezpośrednia postawa organizatora podczas rozmowy powoduje, że mniej osób odmawia.

Wydarzenie wywołuje pozytywne emocje także w organizatorach.

• Zdecydowana i bezpośrednia postawa organizatora podczas rozmowy powoduje, że mniej osób odmawia.

• Wydarzenie wywołuje pozytywne emocje także w organizatorach.

cel

proces

efekt

Korekta zdarzenia

Korekta zdarzenia

GRUPA I

GRUPA II

• Nie prosimy osoby komplementującej o zapisywanie komplementu, to powinien robić organizator.

• Zmiana komunikatu i scenariusza.

• Nie wręczamy cukierków osobom zaczepianym w podziękowaniu za pomoc, chcemy by mogły zrobić to bezinteresownie.

cel

proces

• Zmiana formy upominku.

efekt

GRUPA II

GRUPA I

cel

proces

efekt

Nowy scenariusz

GRUPA I

GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE GRUPA II - SPRAWDZANIE REAKCJI NA WYBRANE PYTANIE (2) GRUPA II - UPOMINEK Z KOMPLEMENTEM GRUPA II - ŁAŃCUSZEK KOMPLEMENTÓW “Łańcuszek komplementów”: • Organizatorzy zadają pytania przypadkowym osobom które spędzają dłuższy czas w jednym miejscu - siedzą na ławce czekając na pociąg.

• Osoby zaczepiane są sformułowaniem “Przepraszam, studiuję na ASP, przeprowadzam eksperyment społeczny. Jaki komplement by Pan/Pani powiedział/powiedziała żeby poprawić komuś humor”? Dodatkowo prosimy o zapisanie tego na kartce.

• Organizator w nagrodę daje zapisany na kartce komplement od poprzedniej nieznanej osoby która ją wyznaczyła. Następnie prosi o wskazanie kolejnej osoby do eksperymentu tak aby otrzymała od niej komplement itd.

cel

proces

efekt

Wnioski

GRUPA I

GRUPA II

• Osoby rozumieją komunikat.

• Związek pomiędzy pytaniem a formą upominku jest zrozumiały i klarowny.

• Można modyfikować przygotowaną formułę zależnie od np. wieku osoby, do której się mówi.

• Prośba o wskazanie kolejnej osoby do eksperymentu jest problematyczny łańcuszek komplementów zostaje przerwany jeśli osoba wskazana nie chce brać w tym udziału.

• Przyjęcie odpowiedniej, dostosowanej do rozmówcy pozycji - stojącej lub siedzącej, znacznie pomaga w rozmowie.

• Wszystkie osoby dostające komplement uśmiechają się.

• Zdecydowana i bezpośrednia postawa organizatora podczas rozmowy powoduje, że mniej osób odmawia.

• Wydarzenie wywołuje pozytywne emocje także w organizatorach.

Korekta zdarzenia • Eliminacja prośby o wskazanie następnej osoby do eksperymentu. Następną osobę wybieramy sami.

cel

proces

efekt

Zamiana Ostatnią próbę obu zdarzeń przeprowadziliśmy zamieniając się grupami.

Tym sposobem eksperyment “Komplement” przeprowadziła grupa 2, która projektowała zdarzenie “Podaj dalej”, a eksperyment “Podaj dalej” przeprowadziła grupa 1, która projektowała zdarzenia “Komplement”.

Celem zamiany było sprawdzenie skuteczności projektu zdarzenia przez osoby, które nie są ich autorami, przez co ich podejście jest bardziej swobodne i zdystansowane, a także nie są one przywiązane do żadnego z elementów zdarzenia i nie bazują na wcześniejszych doświadczeniach.

Przed rozpoczęciem zdarzenia przekazaliśmy sobie nawzajem instrukcje, jak przeprowadzić eksperyment według dotychczas opracowanego scenariusza, z zaznaczeniem, że możliwe jest wprowadzanie dowolnych zmian w scenariuszu prowadzonego zdarzenia przez każdą z grup.

cel

proces

efekt

Podaj dalej

Komplement

GRUPA I

GRUPA II

( weryfikacja zdarzenia: ŁAŃCUSZEK KOMPLEMENTÓW )

( weryfikacja zdarzenia: KOMPLEMENTY DLA WYBRANEJ OSOBY )

• Skrócenie do minimum formuły proponowanej przez poprzednią grupę.

• Doświadczenie jest przeprowadzane bez zarzutu i wywołuje pozytywny efekt w uczestnikach i organizatorach.

• Zaczepianie osób bezpośrednio słowami: „Co by Pan/Pani powiedział komuś, żeby poprawić mu humor.

• Zapisywanie odpowiedzi na kartkach • Wręczanie osobie kartki „Na tej kartce jest napisane, co inna osoba powiedziałaby Panu/Pani by poprawić Panu/Panie humor.”

Wnioski • Większość osób uśmiechała się dostając karteczkę lub udzielając odpowiedzi.

cel

proces

efekt

Podsumowanie

Po 5 spotkaniach na zajęciach PKS zaprojektowaliśmy 2 zdarzenia, które spełniają założenia początkowe.

Oba zdarzenia odbywają się w przestrzeni publicznej z udziałem obcych nieznajomych ludzi.

W obydwu doświadczeniach udział biorą organizatorzy, którzy wchodzą w interakcę z przechodniami.

Obydwa zdarzenia Wywołują pozytywnewrażenia i odbiór ze strony osób w nim uczesticzących.

W obydwu jest również element, który jest zaskakujący.

cel

proces

efekt