PRODUCT
NIET ZO GUNSTIGE UITZONDERINGEN Net zoals in een aantal andere ketens, zien we ook in het rijstbeleid een aantal uitzonderingen opduiken voor de minst ontwikkelde landen (MOL-landen). Zij krijgen een tariefvrije toegang tot de Europese markt. Als gevolg hiervan wordt het voor grote bedrijven interessant om te investeren in grote plantages in die landen. Heel vaak gaan dergelijke operaties gepaard met grootschalige landroof en een verlies aan voedselbronnen voor de lokale gemeenschappen.
Om buitenlandse goederen naar de EU te exporteren, moet de uitvoerder een heffing betalen aan de grens. Door deze heffing gaat de prijs voor buitenlandse goederen op de Europese markt artificieel omhoog. Ook zo voor rijst. Wat een bijkomend concurrentieel nadeel vormt voor de rijstboeren uit het Zuiden. Maar ook gevolgen heeft voor de Europese consument, die meer betaalt voor deze rijst. Bovendien worden er verschillende tarieven gehanteerd, afhankelijk van de graad van verwerking van de rijst. Een mechanisme, tariefescalatie genoemd, dat we ook al zagen in de koffie- en theeketen. Zo is het een pak goedkoper om bruine, ongepelde rijst te exporteren dan witte rijst. Rijstboeren in het Zuiden worden ontmoedigd om zelf 10
FAIR
De EU ontmoedigt rijstboeren in het Zuiden om zelf bruine rijst tot witte rijst te verwerken. de bruine rijst tot witte rijst te gaan verwerken en de meerwaarde van de verwerking blijft in het Noorden. Als de tarieven niet zouden meestijgen met de graad van verwerking, zou de uitbouw van een rijstverwerkingscapaciteit in rijstproducerende landen aangemoedigd worden. Maar dat zou voor de Europese rijstverwerkers nadelig uitkomen.