Filip Blažek
feature dlig { # Discretionary Ligatures sub B e l l o by B_e_l_l_o; sub t h e by t_h_e; sub o f by o_f; sub d e by d_e; } dlig;
Ligatury umowne (discretionary ligatures) mogą ułatwić użytkownikowi stosowanie symboli trudnych do odnalezienia na klawiaturze i wyszukiwanych na palecie glifów (glyphs palette). Projektanci fontów zwykle używają kombinacji łatwo dostępnych znaków takich, jak dywizy (hyphens) i nawiasy (brackets). Przykład poniżej pokazuje jak tworzyć symbol ©, stosując sekwencję znaków: (c) lub strzałkę przy pomocy: -›. Tego rodzaju rozwiązanie możemy uznać za przyjazne dla użytkownika, ale nie jest ono do końca właściwe dla zachowania oryginalnego tekstu, ponieważ zmienia wartości Unicodu (inaczej niż ligatury i litery ozdobne, znak copyright posiada własny indeks w Unicode). feature dlig { # Discretionary Ligatures
sub parenleft c parenright by copyright;
sub hyphen greater by arrowright;
} dlig;
Zestawy stylów (stylistic sets) Wielu projektantów fontów tworzy kilka alternatywnych form dla niektórych glifów. Aby zapobiec całkowitemu zagubieniu użytkownika, projektant fonta może zdefiniować do 20 różnych kombinacji znaków w zestawy stylów od ss01 do ss20, które relatywnie łatwo da się aktywować w InDesign (funkcja nie obsługuje ustawień stylistycznych w innych aplikacjach graficznych). Można włączyć jeden styl (set) lub połączyć kilka jednocześnie. Jeżeli dysponuje się ograniczoną liczbą glifów alternatywnych, styl może być stworzony po to, by aktywować wyłącznie jeden znak i jego warianty akcentowane (np. grupę znaków podobnych do ‹v› i ‹w›). Użytkownicy decydują wówczas samodzielnie, które litery alfabetu pragną zastąpić, włączając wybrany zestaw stylistyczny (set) (np. ss09). W przykładzie poniżej, ss09 zastępuje ‹g› jego formą alternatywną.
75