06
Uitgave van vzw Dag v/d Zorg “Voor een ASO-student biedt verpleegkunde zoveel mogelijkheden... Als ik kon herbeginnen, ik deed precies hetzelfde.”
Heel wat mogelijkheden voor ASO-studenten die verpleegkunde kiezen
“Met verpleegkunde kun je alle kanten uit” ASO-studenten twijfelen soms of een zorgopleiding wel iets voor hen is. Totaal ten onrechte, zo blijkt. Verpleegkundigen en andere zorgmedewerkers met een ASO-achtergrond zijn immers erg gegeerd als leidinggevenden of in gespecialiseerde functies. En ook in het wetenschappelijk onderzoek is nog flink wat werk aan de winkel. Wij gingen praten met vier ASO-studenten die bewust voor verpleegkunde kozen en daar nog geen seconde spijt van hebben gehad. “Toegegeven, in mijn omgeving vond men het eerst wat vreemd dat ik na de Latijnse voor verpleegkunde koos”, vertelt Koen Van den Heede. “Maar ik was vastbesloten. Zorg bieden leek mij het mooiste wat je kon doen. Na mijn masteropleiding heb ik een jaar in een ziekenhuis in Londen gewerkt. Terug in België kon ik aan de slag in het UZ Leuven. Op een dag kreeg ik de kans om mee te werken aan een onderzoeksproject van het Centrum voor Ziekenhuis- en Verplegingswetenschap. En zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik heb ondertussen een doctoraat gemaakt over de relatie tussen het aantal verpleegkundigen en de kwaliteit van zorg. Ik blijf de patiënt centraal stellen, ook in mijn wetenschappelijk werk. Vandaag werk ik in het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg in een multidisciplinair team van deskundigen. Een fantastische job! Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze voor verpleegkunde. De basisopleiding biedt zoveel mogelijkheden: je kunt zorg verlenen, een staf- of een managementfunctie ambiëren of wetenschappelijk werk doen. Je zit nooit in een keurslijf als je kiest voor verpleegkunde.”
Kritische geesten Opleidingscoördinator Patricia Claessens van de Arteveldeschool in Gent is het daar volmondig mee eens: “Ook ik koos voor verpleegkunde omdat ik zorg wou verlenen. Maar tijdens mijn bacheloropleiding werd ik geprikkeld door de theoretische kennis en inzichten over de kwaliteit van zorgverlening. Het heeft me aangezet om een master te volgen. Na mijn studies heb ik in een psychiatrisch ziekenhuis gewerkt, maar vrij snel ben ik betrokken bij een onderzoeksproject en uiteindelijk heb ik een doctoraat
gemaakt over palliatieve zorg. Ik heb ook een periode in een woonzorgcentrum gewerkt als verantwoordelijke voor de paramedische zorg. Vandaag bepaal ik als opleidingscoördinator, samen met het team, de inhoud in de opleiding verpleegkunde en kan ik ook onderzoek doen. Mijn loopbaan bewijst dat je met verpleegkunde veel kanten uit kunt. Kritische geesten op de werkvloer zijn een grote meerwaarde en er is altijd nood aan sterke leidinggevenden. De beroepssatisfactie is bovendien enorm groot. Je kunt veel van je energie kwijt in dit vak en je krijgt er ook ontzettend veel voor terug.” Ook Svin Deneckere van het Centrum voor Ziekenhuis- en Verplegingswetenschap koos na het ASO voor verpleegkunde. “Al heb ik getwijfeld tussen kinesitherapie en verpleegkunde”, vertelt hij. “Maar uiteindelijk hebben de ruime jobmogelijkheden me overtuigd. In die periode liep er een campagne die voor mannen de nadruk legde op de spoedgevallendienst, intensieve zorgen en andere adrenalinejobs. Dat sprak mij sterk aan. Ik heb op verschillende diensten gewerkt tijdens mijn stages, zowel in ziekenhuizen als in woonzorgcentra. Heel boeiend allemaal. Ik heb zelfs een Erasmusproject kunnen doen in Spanje. Vanuit die ervaringen is mijn wetenschappelijke interesse gegroeid. Vooral de relatie tussen het verpleegkundig handelen en de kwaliteit en patiëntveiligheid boeien mij sterk. Na mijn master heb ik een doctoraat gemaakt over het optimaliseren van het teamwork in ziekenhuizen. Vandaag vormen artsen, verpleegkundigen, kinesitherapeuten en andere deskundigen samen één team in de zorg voor de patiënt. Goede zorg is vandaag immers een teamgebeuren. Elk heeft vanuit zijn expertise zijn plaats in het team. Zo zie je maar: de zorg is een mooie sector met ook intellectueel heel wat uitdagingen.”
Zoveel mogelijkheden Cathy Lodewijckx was al vroeg voor de zorg gewonnen. “Toen ik 12 was, woonde ik een
kundig directeur alsook de professor-pneumoloog waar ik mee samenwerkte, mij aan om een doctoraatbeurs aan te vragen, en in september jl. heb ik met succes mijn doctoraat verdedigd. Mijn volgende uitdaging wacht begin april. Ik heb ervoor gekozen om als hoofdverpleegkundige in een woonzorgcentrum te gaan werken. Voor een ASO-student biedt verpleegkunde zoveel mogelijkheden... Als ik kon herbeginnen, ik deed precies hetzelfde.” ASO-studenten denken nog vaak dat verpleegkunde alleen ‘de was en de plas’ is, maar niets is minder waar. Zowel in de klinische praktijk aan het bed van de patiënt als in het beleid zijn kritische en analytische geesten meer dan welkom om de kwaliteit van de patiëntenzorg continu te verhogen.
“Ik mag Sandra en haar collega’s alles vragen” “Na een operatie vorig jaar in augustus waren er wat verwikkelingen. Gelukkig kon ik een beroep doen op de verpleegkundigen van het Wit-Gele Kruis. De eerste maanden kwamen Sandra en haar collega’s twee keer per dag langs om mijn wonde te verzorgen, nu nog één keer per dag. Binnenkort mag ik gelukkig weer aan het werk. De verpleegkundigen van het Wit-Gele Kruis zullen dan elke dag ’s avonds nog eens langskomen, tussen 20 en 21 uur. Ze doen het met plezier, zeggen ze. En ik geloof hen. Want ik mag hen alles vragen en als ik me zorgen maak, dan stellen ze mij gerust. Het is als je zelf in nood zit, dat je beseft hoe hard we de verpleegkundigen nodig hebben!” Nadine Cuyvers uit Gierle
Te bezoeken op Dag van de Zorg Wit-Gele Kruis van Antwerpen, Rijkevorsel - Wit-Gele Kruis Oost-Vlaanderen, Dendermonde - Wit-Gele Kruis West-Vlaanderen, Brugge
Gilles De Coster, presentator De Kruitfabriek
Elke dag weer staan jullie met veel enthousiasme, respect en geduld klaar om iemand te helpen of te verzorgen. Welgemeend bedankt voor alle uitleg, voor het geduld en begrip en alle goede zorgen. Jullie doen dat zeer goed! Isabelle Vermarcke, patiënt Sint-Andriesziekenhuis Tielt
voordracht van het Rode Kruis bij. Later volgde ik een cursus en werd ik ambulancier. Een studie verpleegkunde was bijna vanzelfsprekend. Eens mijn diploma op zak, kon ik aan het werk in het UZ Leuven. Na een jaar al kreeg ik de kans om de specialisatie-opleiding longziekten te volgen. Toen ik wou solliciteren als dagzaalverpleegkundige longtransplantatie, bleek ik hiervoor een masterdiploma nodig te hebben. Met de steun van het ziekenhuis heb ik die masteropleiding gevolgd, terwijl ik deeltijds als nachtverpleegkundige bleef werken. Met mijn masterdiploma kreeg ik weer nieuwe kansen. Ik werd verpleegkundig specialist COPD (chronisch obstructief longlijden) en kon onderzoek doen, lezingen geven en multidisciplinair samenwerken om de zorg op een hoger niveau te brengen. Vervolgens moedigde mijn verpleeg-
“Bewondering voor de mensen die mijn oma met zorg omringen” “Mijn ene oma is nog goed bij de pinken. Alleen wil haar lichaam niet meer zo mee. Mijn andere oma woont sinds een jaar of twee in een serviceflat. Zij is fysiek nog in orde, maar het hoofd laat haar in de steek. Ze vergeet veel, wat de omgang moeilijk maakt.
Foto ‘vier’
Het mentale en het fysieke die uiteengroeien, dat is voor mij ‘de oneerlijkheid van het ouder worden’. Als jonge gast van 32 sta ik daar niet
zo vaak bij stil, maar als ik dat wel doe, is dat confronterend. Gelukkig is mijn oma in haar serviceflat goed omringd. Er wordt voor haar gekookt, ze krijgt hulp bij het wassen en het onderhoud van haar appartement. Ik heb bewondering voor de mensen die dat doen. Met hun hulp kan mijn oma, zolang haar lichaam het toelaat, een stuk van haar zelfstandigheid behouden.”