Homerus Peck

Mijn oud-leraar Latijn en Oudgrieks, Homerus (!) Peck genaamd, leerde ons 10 uur in de week de teksten vertalen van de ‘Shakespeares’ uit de Oudheid: de Ilias van Homerus en de Aeneis van Vergilius. Hij deed zijn best, maar in diezelfde tijd hadden we wellicht beter 3 vreemde talen extra kunnen leren: Spaans, Russisch of Nieuwgrieks.

Peck was een onderwijsman van de oude stempel, die je met zijn 2 klassieke talen behoorlijk in de tang had. Aan het begin van het schooljaar liet hij in niet mis te verstane bewoordingen doorschemeren dat het met hem ‘kwaad kersen eten was’, maar dat viel achteraf wel mee. Sommige klasgenoten dachten de eentonigheid van de les te kunnen doorbreken door pagina’s uit moppenboekjes uit te scheuren, om ze als pseudowetenschappelijke ‘inlegvellen’ bij de klassieke boekwerken binnen te smokkelen. Pech, als Peck je daarop betrapte… Om hem toch een beetje tegengas te laten voelen, gingen enkele van mijn ‘heldhaftige’ klasgenoten naar het Franstalige stadje Pecq aan de Schelde en stuurden een pikant-ondeugende ansichtkaart vanuit Pecq naar Peck. Dat waren nog eens jongens met lef!?

In de derde klas las Peck met ons enkele verhalen uit de Metamorfosen van Ovidius, een dichter die ons zijn mythen schonk en daarmee een fascinatie uitoefende op talrijke moderne auteurs. Het zijn verhalen die bol staan van verkrachtingen, bloedschande en moord-en-doodslag. Voor al die gruwel hadden wij 15-jarigen geen oog, want wij zaten te broeden op de juiste vertaling. En bovendien: het waren toch goden die al deze wandaden bedreven?

De kernplaats van Latijn in de Europese schoolcurricula staat momenteel zeer ter discussie. Überhaupt zitten vakken waarvan het economisch nut niet bij voorbaat vaststaat in het verdomhoekje. De kinderen van nu kunnen zich in dit digitale en technologische tijdperk bij Latijn ook weinig voorstellen. Voor de tijdgenoten is nu de hamvraag: wat hebben Latijn en Oudgrieks de toekomstige samenleving nog te bieden?

Toch mag je in deze discussie het kind niet met het badwater weggooien. Elk vak heeft tenslotte zijn eigen specifieke pedagogische waarde en teksten uit de oudheid confronteren je met een fundamenteel andere wereld, hetgeen de blik verruimt. Kortom: er is toch heel wat waar ik Homerus Peck dankbaar voor mag zijn.