Er zijn er vier

Zowat iedereen vindt het goed dat vluchtelingen, eenmaal hier in dit postzegellandje aanbeland, Nederlands leren. Sommigen slagen erin om in korte tijd vrij aardig Nederlands te leren, weliswaar met een accentje, een zogenaamd linguïstisch substraat; maar dat vinden we niet erg, aangezien zelfs een prinselijke heer van weleer er ook na 50 jaar niet in was geslaagd om zich los te worstelen van zijn Duitse accent.

Sommige buitenlanders echter lijken het Nederlands gewoon niet uit hun strot gewrongen te krijgen. Alle posities van huig, mondholte, tanden en lippen lijken voor het Nederlands verkeerd te staan. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ex-premier van België, de Franstalige Elio Di Rupo, die daarmee misschien het vooroordeel bevestigde dat het Nederlands dan toch een keelziekte is. Een politieke medestander van hem beweerde later dat Di Rupo Nederlands had geleerd van een Spanjaard, hetgeen misschien ook niet een ideale vertrekbasis was geweest.

Een netelige kwestie in het Nederlands betreft het stopwoordje ‘er’. Probeer maar eens aan een buitenlander de zin “Er zijn er vier” uit te leggen! Een correcte Nederlandse zin! Maar waarom tweemaal het weinig betekenisvolle ‘er’? Wanneer en waarom gebruiken we dat vermaledijde ‘er’, terwijl het eveneens gangbare “Het zijn er vier” toch ongeveer hetzelfde betekent? En waarom zeggen we “Dat is er eentje van Bravenboer” en laten we ‘er’ hier niet gewoon weg? Buitenlanders leren dat ‘er’ vaak het eerste onderdeel is van de woordcategorie voorzetselbijwoord: erover, ertegen, eraan, ervoor, enz. Maar waarom zeggen we dan eerder “Ik heb er begrip voor” dan het ook correcte “Ik heb ervoor begrip”? Ons Nederlands kenmerkt zich door moeilijk makende woordsplitsingen met steeds weer uitwaaierende betekenisnuances: “Dat wilde er bij mij niet in” kan immers weer iets heel anders betekenen dan “Dat wilde niet bij mij erin ”. Niet te verbazen dat buitenlanders het moeilijke woord ‘er’ proberen te vermijden, zoals de Portugese hoofdpersoon in de roman De Nachtstemmer van Maarten ’t Hart. “Wij gaan tegenaan”, zegt deze dame, in plaats van ‘ertegenaan’. En: “Je kunt donder op zeggen”. Een heldere uitspraak waarmee ze zich desondanks als niet-autochtone dame verraadt.

In veel gevallen is ‘er’ niet meer dan een ritmisch tussenwerpsel; ook niet veel meer dan een keelschraapsel zonder veel betekenis. Eigenlijk heb je er niks aan. Ho, wacht even: hoezo zonder betekenis? Het is toch niet hetzelfde als: Je hebt niks aan???

PETER DE LEEUW: BESCHEIDEN

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal leden, besloten in het voorjaar van 2020 naar Israël te gaan.

Foto: Ina Ploem

Hij is sinds 2013 secretaris van het HEVO-bestuur en vicevoorzitter. Heeft als enige een eigen kamer in De Ontmoeting: het ‘kantoor van Peter’ geheten. Is hij daar niet dan belt iedereen hem gewoon, Peter weet immers alles en weet overal een oplossing voor. Zo nodig pakt hij dan even zijn fiets en is met zijn gebruikelijke 30 kilometer per uur in 2 minuten vanuit de Molenhoek in de Tulpstraat. Naast zijn werk als secretaris doet hij nog heel veel meer. Ook het 2 maal per jaar eigenhandig helpen met de grote schoonmaak van het gebouw. Zit in 4 HEVO-commissies. Pakt verder al het werk op wat op zijn pad komt. En dit alles op de hem eigen bescheiden manier. Hij was niet toevallig in 2018 de eerste HEVOvrijwilliger van het jaar.

MANUSJE VAN ALLES

Na fascinerende reizen naar Rusland in de Peter, je hebt de meest omvangrijke portefeuille afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisvan alle bestuursleden, met daarin niet alleen commissie, op verzoek van een aantal de gewone taken van een secretaris, maar ook leden, besloten in het voorjaar van 2020 onder meer beheerszaken. naar Israël te gaan. Het beheer van De Ontmoeting is er bij gekomen toen Harry Wijn vertrok in maart 2017. Eerst het hele pakket, alles moest immers doordraaien. Maar in september 2017 kwam Cees Franssen. Die doet het dagelijkse beheer en de contacten met de gastvrouwen. Dat doet hij heel goed, maar Cees heeft niets met computerwerk, daarom blijf ik onder meer de roosters van de barbezetting samenstellen. En vanaf 2019 doet Ben Krijbolder de zalenplanning, dat scheelt ook veel tijd.

Het moet haast wel zo zijn dat je eigenlijk altijd voor HEVO aan het werk bent.

Nee hoor. Ik probeer mijn werk voor HEVO te concentreren op een paar dagen per week, want ik heb nog andere bezigheden. Ik ben secretaris van het Stadsgewest Den Bosch, dat was ik al tijdens mijn ambtelijke loopbaan. Daar stop ik binnenkort mee. Verder ben ik secretaris van HartVeilig Den Bosch, een stichting die ik zelf 3 jaar geleden heb opgericht. Daar ben ik veel mee bezig. Ik doe graag iets nuttigs. Ik houd van hard werken en gelukkig heb ik veel energie. Als je veel te doen hebt, presteer je ook veel. Maar als ik een paar keer per jaar een tijdje in ‘onze’ vakantiewoning in ZeeuwsVlaanderen ben, waar wij als familie al vanaf 1954 komen, dan mis ik het werk echt niet.

Je doet het allemaal na 8 jaar nog steeds met plezier?

Ja zeker. Ik zie hoe belangrijk HEVO is voor mensen, hoeveel betrokkenheid en enthousiasme er is. Hoe vrijwilligers zich met hart en ziel inzetten voor HEVO en daarmee tot op hoge leeftijd doorgaan. Ik vind het fijn om daar het mijne aan bij te kunnen dragen.

Wie heeft jou binnengehaald bij HEVO?

Ad Kuijpers is de aanstichter. Wij zaten tot 2004 een tijd samen in het directieteam van de gemeente Den Bosch. Hij wist dat ik vrijwilligerswerk belangrijk vind, dat heb ik van huis uit meegekregen. Toen Ad in 2013 na 9 jaar stopte als secretaris van HEVO ging ik bijna met pensioen. Ik heb me door hem laten overhalen.

Als je terugkijkt, wat waren dan je beste jaren bij HEVO?

Toch wel de afgelopen 2 à 3 jaar. De onderlinge verhoudingen binnen het bestuur zijn heel goed, het is echt een team. Er zijn de laatste tijd veel leuke dingen tot stand gebracht en vernieuwingen doorgevoerd, het imago van HEVO is zeker verbeterd. Dat vind ik heel belangrijk, HEVO moet ook aantrekkelijk zijn voor jongere senioren, anders hebben we geen toekomst.

Een belangrijke vernieuwing was natuurlijk het vertrek uit KBO-Brabant per 1 januari 2020. Hoe kijk je daar op terug?

Na fascinerende reizen naar Rusland in de Al vanaf 2013, toen ik net in het bestuur zat, was er afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisbij HEVO het inzicht dat KBO-Brabant vastgebakken commissie, op verzoek van een aantal zat in een verouderde structuur en niet met de leden, besloten in het voorjaar van 2020 tijd meeging. Maar het was een heel proces om naar Israël te gaan. de consequentie daaruit te trekken. Het was voor mij een uitdaging om de besluitvorming hierover op een professionele manier te laten verlopen. Hoe de politiek dat doet, had ik in mijn werk bij de gemeente van dichtbij gezien. We hebben als bestuur dus zoveel mogelijk leden erbij betrokken, iedereen volop tijd en ruimte gegeven voor tegengeluiden, en daar goed naar geluisterd. Het is een goed democratisch proces geweest. Achteraf merk ik wel dat het toch niet gelukt is om alle leden bij het proces te betrekken, het is me dit jaar al een paar keer overkomen dat ik met een lid sprak die verbaasd zei: is HEVO dan weg bij KBO?

Maar soms ben jij in het bestuur zelf ook tegen vernieuwing!

Er zijn verschillende bestuursleden die, als ze met een plan komen, het stante pede willen uitvoeren. Maar al onze vrijwilligers zijn senioren, daar moet je rekening mee houden. Neem bijvoorbeeld het plan voor het invoeren van pinbetalingen aan de bar, vorig jaar. Ik weet dat dit voor een groot deel van onze 40 gastvrouwen/ heren een verandertraject is waarvoor zij tijd nodig hebben. Dus ik trap dan op de rem en ga het eerst rustig als mogelijkheid ter sprake brengen in de Beheercommissie. Dat is mijn stijl. Dan duurt het langer, maar het pinapparaat staat er nu wel en is geaccepteerd.

Is het waar wat er gezegd wordt, dat je de afgelopen 8 jaar nog nooit met iemand bij HEVO ruzie hebt gehad?

Is waar. Ik probeer er eerst achter te komen wat iemands beweegredenen zijn, ik begin met luisteren. Ik ben ook wel eens boos op iemand, maar ik zorg dat er geen onwerkbare situatie ontstaat. Ik laat de mensen in hun waarde, iedereen is immers betrokken en zet zich in.

Ik zag een foto van jou met een shirt aan van de Samenloop voor Hoop in 2019.

Ja, heb ik aan meegedaan. Eigenlijk ben ik niet Na fascinerende reizen naar Rusland in de echt een wandelaar, maar ik wilde dit doel graag afgelopen maanden, heeft de HEVO-reissteunen. Bewegen vind ik trouwens belangrijk. commissie, op verzoek van een aantal Ik ga 2 keer per week naar fitness. Ik heb me leden, besloten in het voorjaar van 2020 ook ingespannen om het Beweegpunt ‘t Ven van naar Israël te gaan. de grond te krijgen. Sinds augustus 2018 staan er verschillende toestellen in het gras naast het Kindcentrum ‘t Ven, waar iedereen die maar wil buiten kan trainen. Op maandag om 11.00 uur en woensdag om 10.00 uur onder begeleiding van een stagiaire van Fontys. Ik vind dat er nog veel te weinig mensen aan meedoen.

Je vertelde zojuist dat je de Stichting HartVeilig Den Bosch hebt opgericht. Wat is dat voor een stichting?

Die stichting streeft naar een hartveilige gemeente. Met AED’s en burgerhulpverleners. Daarom hebben we de AED ook bij De Ontmoeting buiten opgehangen. Zelf heb ik ook de cursus reanimeren gevolgd.

Hoe werkt dat nou eigenlijk in de praktijk met zo’n AED?

Dat wordt een te lang verhaal. Ik neem bij deze op me om er binnenkort een artikel over te schrijven voor HEVO-Magazine.

Volgend jaar moet je statutair stoppen als secretaris omdat je maximale termijn van 9 jaar er op zit. Hoe gaat het bestuur dat oplossen?

We zijn al een paar van mijn taken aan het verdelen die niet typische secretaris-taken zijn, anders wordt het straks misschien moeilijk om een opvolger te vinden. Bijvoorbeeld heeft Tonny van Raaij zich al ontfermd over de communicatie en het nieuwe bestuurslid Hans van de Griendt krijgt de coördinatie van de vrijwilligers in zijn portefeuille. Verder kan ik als ik uit het bestuur ben samen met Cees Franssen het beheer van De Ontmoeting blijven doen. Die nieuwe secretaris kan het dus straks wel met een paar uurtjes per week af, althans als hij een beetje doorwerkt!

Lidy Verdegaal

Peter de Leeuw (Tilburg 1949) is bestuurskundig jurist. Studeerde rechten in Tilburg. Vanaf 1975 werkte hij 4 jaar bij de gemeente Eindhoven als beleidsmedewerker cultuur. Ging voor een gelijksoortige functie over naar ’s-Hertogenbosch. Werd in 1990 hoofd bestuursondersteuning. Na zijn pensioen (2013) bleef hij secretaris van het Stadsgewest ’s-Hertogenbosch. Daar stopt hij op 1 februari mee. Was bestuurslid van Omroep Brabant, Kunstbalie en NKS. Begon na zijn pensioen als secretaris bij HEVO. Is ook secretaris van HartVeilig Den Bosch. Is 42 jaar getrouwd met Margriet, heeft 2 kinderen en 5 kleinkinderen.