Deze lokale afdeling van De Zonnebloem telt vrijwilligers en vierde in 2021 het 40-jarig jubileum.

“IK BEN EEN MENSENMENS”

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reisnooit een advertentie te zetten, want de huidige commissie, op verzoek van een aantal gastvrouwen -/heren vertellen over hun werk in leden, besloten in het voorjaar van 2020 hun vrienden- en kennissenkring en dat leidt vaak naar Israël te gaan. tot nieuwe sollicitanten. Doordat we er voldoende hebben kunnen we nu ook op drukke tijden 3 in plaats van 2 gastvrouwen/heren inroosteren. Bijvoorbeeld op de zondagmiddagen als er muziek is of een lezing, daar komen veel mensen op af. Op de dinsdagmorgen is het ook vaak zo druk dat we een bezetting van 3 man inzetten indien nodig.”

Nieuwe gastvrouwen en -heren moeten natuurlijk wel worden ingewerkt. Hoe gaat dat in zijn werk?

“Alle nieuwelingen krijgen een informatieboekje, waarin alle werkzaamheden en afspraken staan beschreven. Ans Aarts houdt dat boekje actueel. Daarnaast ligt er achter de bar een beheermap, waarin precies staat hoe het koffiezetapparaat, de afwasmachine, de kassa en de audioapparatuur werken. Die map is pas nodig als een apparaat kuren heeft, want nieuwe gastvrouwen en -heren pikken al voldoende kennis op over de bediening van de apparaten als ze een paar keer hebben meegelopen met een ervaren kracht. Sommigen lopen 3 keer mee voordat ze zeggen “laat mij maar los”, anderen hebben aan één keer al genoeg.”

Is er overleg met de gastvrouwen/heren?

“Regelmatig loop ik bij De Ontmoeting binnen om te vragen aan de gastheren en -vrouwen of alles goed gaat. Als er problemen zijn probeer ik die op te lossen. Sowieso is het voor de gastvrouwen en -heren fijn om even te kunnen vertellen over hoe hun dienst verloopt. De meer structurele problemen koppel ik terug naar Peter de Leeuw. Met hem

heb ik elke 2 à 3 weken overleg over de gang van zaken, en soms ook tussendoor, want Peter is hier ook vaak.”

Je komt echt elke dag in De Ontmoeting?

“Niet elke dag, als er niets bijzonders te verwachten is sla ik weleens over. Daartegenover zijn er ook dagen waarop ik er 2 keer ben. En ook als ik gebeld word en ik ben thuis kom ik altijd, ik woon op 2 minuten lopen van de Tulpstraat. “

Word je vaak gebeld?

“Ja. Er gebeurt natuurlijk van alles in een gebouw waar wekelijks zo’n 800 - 900 mensen komen. Een van de grappigste voorvallen waarvoor ik nodig bleek was dat er een muis was gesignaleerd die door de gang van De Ontmoeting wandelde. Toen ben ik naar de Boerenbond gegaan, heb zo’n houten muizenval gekocht, en die met een stukje kaas erin strategisch opgesteld. De volgende dag was hij gevangen. Waar ik heel vaak voor werd gebeld was als er een bierfust leeg was. Dat gebeurt meestal ’s middags, dan zijn er de biljarters en die drinken graag een biertje. Maar tegenwoordig is er bij al onze 11 biljartclubs wel iemand die weet hoe je een fust verwisselt, daar hoef ik zelden meer voor te komen.”

Hoe komt het toch dat er tegenwoordig zo’n goede sfeer is in De Ontmoeting?

“De sfeer is inderdaad heel goed, dat valt iedereen op. En echt: alles staat en valt met een goede sfeer. Dat komt toch vooral door de huidige gastvrouwen en -heren. Ze stralen uit dat ze plezier hebben in hun werk. Maar ook een belangrijke rol speelt dat de voorheen grijze muren vorig jaar van andere kleuren zijn voorzien, en dat er nu veel vriendelijker meubilair staat. De Ontmoeting ziet er daardoor van binnen niet meer uit als een kantoor. Nu de buitenkant nog.”

Hoe vind je het om “Vrijwilliger van het jaar 2021” te zijn?

“Ik vind het natuurlijk leuk. Aan de andere kant zie ik dat er zoveel andere vrijwilligers zijn die veel tijd steken in HEVO, maar dan op de achtergrond. Bij de verkiezing werkte het erg in mijn voordeel dat ik zo zichtbaar ben. Ik had het de andere 2 genomineerden, Ben Krijbolder en Marijke van Pinxteren, ook graag gegund.”

Na fascinerende reizen naar Rusland in de afgelopen maanden, heeft de HEVO-reiscommissie, op verzoek van een aantal leden, besloten in het voorjaar van 2020 naar Israël te gaan.

Lidy Verdegaal

Cees Franssen (Amsterdam, 1950) groeide op in Vught. Na de mulo ging hij werken bij C&A Nederland. Volgde daar diverse interne opleidingen. Verhuisde voor zijn werk naar achtereenvolgens Heerlen, Haarlem, Alkmaar en Koedijk. In 1988 keerde hij terug naar het goede zuiden en ging in Rosmalen wonen. Van daaruit reisde hij naar weer volgende standplaatsen: Eindhoven, Den Bosch, Tilburg, Utrecht en Nieuwegein. Ging in 2012 met pensioen. Hij is sinds ruim 4 jaar coördinator beheer bij HEVO. Is getrouwd met Marijke. Zij hebben 2 kinderen: een dochter en een zoon, en 5 kleinkinderen: 2 meisjes en 3 jongens.