VOKA UPDATE

Update

Betere bescherming voor kmo’s: verstrenging van de maximale contractuele betalingstermijn

Op 1 februari 2022 trad de nieuwe wet inzake betalingstermijnen tussen ondernemingen in werking. Ondernemingen kunnen onderling geen betalingstermijn meer overeenkomen die langer dan 60 kalenderdagen duurt.

De wet van 2 augustus 2002 betreffende de betalingsachterstand bij handelstransacties voorzag in een betalingstermijn van 30 dagen bij transacties tussen grote ondernemingen en kmo’s. Indien er in een overeenkomst met een kmo geen datum of termijn voor betaling werd bepaald, dan gold de wettelijke betalingstermijn en moest elke betaling gebeuren binnen een termijn van 30 kalenderdagen. Dat is op vandaag nog steeds het geval.

Waarin de oorspronkelijke wet niet voorzag, was een maximale betalingstermijn. Partijen konden afwijken van de betalingstermijn van 30 dagen, met als gevolg dat kmo’s gebukt gingen onder de sterke positie van grote ondernemingen, die voor zichzelf gunstigere betalingstermijnen afdwongen.

In 2020 kwam de wetgever voor de eerste keer tussen en werd in de relatie tussen een grote onderneming en een kmo een maximale betalingstermijn opgelegd van 60 dagen. Met de wetswijziging werd getracht om het concurrentievermogen van kmo’s te versterken.

Maar de wijziging bleek niet waterdicht te zijn. Grote spelers gingen creatief om met de wetswijziging en lasten een controleen verificatietermijn van de geleverde goederen en/of diensten in, bovenop de betalingstermijn. Hoewel de controle- en verificatietermijn maximaal 30 dagen mag bedragen vanaf de ontvangst van de goederen en/of diensten, werd de termijn wel gevoegd bij de betalingstermijn. Dat bracht de maximale betalingstermijn in feite nog steeds op 90 kalenderdagen.

Geen achterpoortje meer De cumulatie van de verificatietermijn en de betalingstermijn wordt door de nieuwe wetswijziging verboden. De procedure voor aanvaarding of controle van de goederen of diensten mag geen achterpoortje meer zijn om de betalingstermijn te rekken. Voortaan maakt de controle- en verificatietermijn dus integraal deel uit van de betalingstermijn, waardoor de maximale contractuele betalingstermijn 60 dagen blijft. Elk beding dat daarmee strijdig is, wordt voor niet-geschreven gehouden.

Naast de verfijning van de regels inzake de maximale contractuele betalingstermijn, bevat de wetswijziging ook een verbod om contractuele afspraken te maken over de ontvangstdatum van de factuur. De betalingstermijn gaat in vanaf ontvangst van de factuur en kan dus niet kunstmatig worden verlengd door met de ontvangstdatum te spelen. Dat achterpoortje wordt alvast gesloten.

Daarnaast bepaalt de wet dat de schuldenaar uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen en/of diensten alle informatie moet meedelen aan de schuldeiser, zodat die de factuur kan opmaken binnen de wettelijk voorziene termijn.