Het zit in de genen Ondernemerschap als familietrekje
“Onze harmonieuze verstandhouding heeft ons al ver gebracht”
Een vijftiental jaar geleden vond de eerste generatiewissel plaats bij machineverhuurder Huurland. Sindsdien groeide het familiebedrijf verder uit onder de vleugels van het triumviraat Isabelle, Sofie en Pascal Ameloot. “We hebben hard gewerkt om onze strategische lijnen uit te zetten en ons klaar te stomen voor het aanstormend jong geweld.” TEKST LAURENS FAGARD – FOTO NATHALIE DOLMANS
M
et de jassen goed dichtgeritst nemen we plaats op de bovenste verdieping van de ruwbouw op de bedrijfssite De Prijkels in Nazareth. Een pano ramisch uitzicht over de vredige Papelenvijver is onze welverdiende beloning na een reeks trappen. Hier neemt Huurland binnen enkele maanden zijn intrek als opslagruimte en gloednieuw kantoor. “We hadden nood aan een locatie met veel oppervlakte om groter materiaal te stallen”, vertelt Pascal, die de algemene leiding van de machineverhuurder op zich neemt. “Een gevolg van onze focus die we verlegd hebben richting de professio nele markt.” Nog voor er van die keuze sprake was, had Huurland al een hele weg afgelegd. Walter Ameloot, vader van Isabelle (49), Sofie (47)
50
en Pascal (43), was in de jaren 70 aan de slag als werknemer in de tapijtenindustrie. Toen hij een Gents bedrijfje dat actief was in machineverkoop teloor zag gaan, stilde hij zijn ondernemershonger met een overname. Al vrij snel gooide hij het bestaande bedrijfs model over een andere boeg en stortte zich op het verhuren van machines. Die inspiratie vond hij in de Verenigde Staten nadat hij op bezoek ging bij een neef. Hij klopte aan bij de bank van Roeselare die het idee genegen was. Gaandeweg investeerde hij in de eerste machines en later ook in meerdere filialen in de centrumsteden. Gerangschikt Rond de eeuwwisseling dikt het aantal medewerkers aan tot een 20-tal mensen en draaien zeven Huurland-filialen op volle
toeren. En vanuit familiale hoek verschijnen er stelselmatig helpende handen ten tonele. “Nadat ik mijn eerste stappen had gezet in de interimsector, vroeg mijn vader me om zijn personeel wat te helpen ontzorgen”, vertelt Isabelle, de oudste van de drie kinderen. “Ik kreeg meteen de vrijheid om mijn weg te zoeken binnen de organisatie en dat typeert hem wel. Bovendien was het ook leuk om van een onbeschreven blad te beginnen want HR was toen nog een side job voor de boekhouder.” Een gelijkaardig pad tekende zich uit voor Sofie. “Net als Isabelle deed ik eerst ergens anders ervaring op en verdiende mijn strepen in uiteenlopende sectoren. Maar vanuit mijn ooghoek hield ik Huurland al in de gaten. Tot op het moment dat ik besloot een sollicitatiebrief
