SPORT
●
maandag
29
augustus
BIJLAGE
zo belangrijk en bij de opvoeding van een kind kan sport zelfs de helpende hand bieden, een steuntje in de rug zijn. Daarom gaat het in deze bijlage niet alleen over de prestaties van de Urker voetballers en basketballers, maar is er ook aandacht voor sport in het gezin. De redactie wenst sportminnend Urk een goed seizoen toe, met mooie resultaten. In welk opzicht dan ook...
nie
d
Sport en presteren gaan hand in hand, maar sport is niet alleen presteren. Ontspanning is net
la
uwsb
bijlage van
2005
●
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 3
René Bakhuis is aan het eind van het seizoen een tevreden mens als hij kan zeggen dat zijn ploeg om de prijzen heeft meegedaan. ,,Ja, dat is wel onze insteek. Maar reken er maar op dat het een berezwaar seizoen wordt, waarin details beslissend zijn. Dat bleek ook vorig seizoen heel duidelijk, toen Urk als vierde eindigde maar met een beetje meer geluk of pech tweede of zevende had kunnen worden.’’
Nieuwe trainer Urk 1 René Bakhuis:
‘Ik wil meedoen om de prijzen’ René Bakhuis wil met Urk 1 meedoen om de prijzen, maar streeft daarnaast ook naar aanvallend en verzorgd voetbal.
D
e nieuwe man aan het roer van Urk 1 is nog maar net een paar weken onderweg. Voorspellingen over het komende seizoen doet hij niet en ook over de kansen van spelers geeft hij zich niet bloot. Eén ding is wel duidelijk en dat is zijn visie op het voetbal. De beste veldbezetting is 4-3-3, is zijn stellige overtuiging. Met dat systeem gaat Urk het seizoen van start. Welke namen op welke plaatsen ingevuld worden, is nog niet duidelijk. ,,Alle spelers krijgen een kans bij mij. Zelfs de jongens die eigenlijk in het tweede zitten, maar in de voorbereiding wel meedraaien met ons. Als ze echt zo goed presteren dat ik niet om hen heen kan, dan laat ik het niet na om ze naar de selectie te halen’’, aldus Bakhuis. ,,Maar dat geldt ook voor spelers, die niet presteren. Bij te weinig kwaliteit nemen we afscheid, dat is de andere kant van de medaille.’’
Resultaat
De oudere garde binnen de Urker selectie heeft er veel voor over om nog één keer kampioen te worden. Hierin nemen zij de jongere garde mee op sleeptouw.
Klaas van Kuijk
Alleen resultaat telt in het voetbal, beseft Bakhuis heel goed. Toch streeft hij méér na dan alleen punten pakken. ,,We willen met aanvallend en verzorgd voetbal de wedstrijden winnen. Fouten afdwingen bij de tegenstander en de druk naar voren houden. Vooral dat
laatste past goed bij Urk’’, aldus de trainer. ,,Het is een nobel streven en het zal moeilijk zijn om in een jaar meteen zoiets neer te zetten. Daar is tijd voor nodig. Maar het blijft wel altijd ons streven.’’ Bakhuis gaat aan de slag met 18 voetballers en drie keepers. Omdat de vakantie in het noorden van het land laat begon, heeft hij de groep nog geen enkele keer compleet gehad. Toch kijkt hij op zijn eerste periode tevreden terug. ,,Er is natuurlijk tijd nodig om aan elkaar te wennen. Maar de samenwerking is goed. Aan Klaas Wakker heb ik een goede collega. Hij kent de mensen binnen de vereniging van haver tot gort. Zelf hou ik er van om duidelijk te zijn. Mijn spelers moeten weten wat ze aan me hebben. Vandaar dat we afspraken
René Bakhuis, jonge trainer
‘Op één na mooiste...’ René Bakhuis (29) had een grote droom in zijn leven en dat was profvoetballer worden. Hij was vol van het spelletje en had het talent. Dat werd ontdekt door Heracles Almelo. Na zijn jeugopleiding bij deze club speelde hij eerst nog in het Beloftenteam. Bakhuis stond op het punt van doorbreken toen een hernia bij hem werd geconstateerd. Dat betekende einde droom, einde voetbalcarrière. ,,Een enorme klap natuurlijk, maar daar moet je niet te lang bij stilstaan. Ik ben vrij snel het trainersvak ingerold, eerst bij Heracles, daarna in het noorden van het land en nu bij Urk. Het is een prachtige baan, het op één na mooiste beroep zeg ik altijd. Want het mooiste, dat blijft voetballer zijn.’’
spor tpor tret
Leeftijd: 56 jaar. Vereniging: Biljartvereniging Het Groene Laken. Sterkste en zwakste punt: ,,Dat vind ik moeilijk hoor, om van mezelf te zeggen”, lacht Van Kuijk. Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,De ontspannen sfeer eromheen.” Na dik veertig jaar geniet Klaas van Kuijk nog volop van Biljartvereniging Het Groene Laken. ,,Ik denk dat het verhaal van de oprichting algemeen bekend is. Het begon met een kampweek, waarin we veel biljartten. Naderhand bleven we dat doen en het werd met de week drukker in ’t Jeugd. Op een gegeven moment werd het idee geboren om een vereniging op te richten en dat hebben we toen gedaan.” Van Kuijk was betrokken bij de oprichting en is dat daarna ook altijd gebleven, tot veel plezier. ,,Het leuke aan de vereniging is de sfeer. We hebben nooit ruzie, en het is er altijd ontspannen en gezellig.” Het biljarten zelf is zijn grote hobby. ,,We spelen mee in de competitie van de regio Zwolle. Dat is ook zo mooi aan Het Groene Laken. Als je de ontwikkeling bekijkt van de kleine vereniging die we waren tot nu, waarin we meedraaien in competities en onszelf een volwaardige vereniging mogen noemen, dan kun je niet anders dan tevreden zijn”, besluit Van Kuijk.
gemaakt hebben.’’ Voordat het seizoen begon, heeft Bakhuis met iedere speler een individueel gesprek gevoerd. Daarin werd voor hem duidelijk wat er in de hoofden omgaat en wat er in de groep leeft. ,,De oudere garde wil het seizoen van 2000 nog heel graag een keer overdoen. Daar hebben ze veel voor over. Ze zien het ook als één van hun laatste kansen. De jongeren die dat seizoen niet als speler hebben meegemaakt, zijn nog wat onbevangener. Maar ze laten zich wel op sleeptouw nemen door de ouderen. Dat is een prima wisselwerking. De drive om mee te willen doen om de prijzen, sluit goed aan bij mijn doelstelling. Want dat is natuurlijk wat je als trainer ook wilt: meedoen.’’ ●
●
maandag 29 augustus 2005
●
sportbijlage
het urkerland
●
pagina 5
DE JONGE GARDE RAMMELT AAN DE POORT Cornelis Nentjes (l) en Pieter Tol stellen zich voor
Het aantal dertigers in de selectie van Urk 1 neemt langzaam maar zeker toe. De vaste kern van de ploeg begint op leeftijd te raken en het is dus geen overbodige luxe dat tegenover dat surplus aan ervaring ook een gezonde dosis jong talent staat. Pieter Tol en Cornelis Nentjes zijn twee vooraanstaande vertegenwoordigers van de jonge garde. Van trainer René Bakhuis krijgen ze dit seizoen een kans om zich te bewijzen.
Cornelis Nentjes Leeftijd: 20 jaar Is ur iene van: Jochem en Hennie Nentjes Werk: Visfileerder bij Visco. Start voetbalcarrière: ,,Op het trapveldje. Toen ik op mijn zesde in F5 kwam sloeg de voetbalkoorts echt toe.” Teams: F5, E7, E3, D1, C1, B1, A1 en afgelopen seizoen Urk 2. Posities: ,,Linksmidden en vooral linksbuiten.” Sterke punten: ,,De voorzet en een actie maken. Door mijn lengte ook koppen.” Zwakke punten: ,,Omschakelen naar verdedigen.” Type speler: ,,Ik ben een beetje lui. Dat gemakzuchtige zit in mijn karakter denk ik, maar het is ook uitstraling. Dan doe ik hard mijn best, maar dan lijkt het niet zo.” De nieuwe trainer: ,,Hij maakt een positieve indruk. Hij kan goed orde houden en hij heeft verfrissende ideeën.” Urk 1-carrière tot nog toe: ,,De afgelopen twee seizoenen een stuk of vijf oefenwedstrijden. Dit seizoen de hele wedstrijd tegen Sparta Nijkerk en een helft tegen Jong Heracles. Tegen Omniworld bleef ik op de bank, maar dat kan zijn omdat ik een half uur te laat was.” Basisplek: ,,Ik bied nu nog te weinig rendement en als het niet gaat zoals het moet, ben ik snel onzeker.” De kracht van Urk 1: ,,Het collectief. En ik was ook erg tevreden over de manier waarop ik werd opgevangen binnen de ploeg. Jan Patat zei meteen dat ik maar achter hem aan moest lopen.” Wat mist Urk 1?: ,,Nu nog vooral conditie.” Dit seizoen: ,,Komt Urk 1 erg dicht bij de titel, zeker als de lijn van het einde van vorig seizoen wordt doorgetrokken.”
Pieter Tol Leeftijd: 19 jaar Is ur iene van: Piet en Willie Tol, na Sjoerd, Klaas, Jacob en Jan de vijfde uit dat gezin die Urk 1 haalt. Studie: HBO-makelaardij in Groningen. Start voetbalcarrière: ,,Op het veldje bij de oude Beatrixschool. Met mijn oudste broers heb ik daar weinig gevoetbald, dat leeftijdsverschil is te groot.” Teams: F3, F2, F1, E5, E4, E1, D3, D1, C2, C1, B1, A1 Posities: ,,Mid-mid, laatste man en alle posities op rechts. Het liefst speel ik centraal op het middenveld.” Sterke punten: ,,De lange pass en mijn techniek.” Zwakke punten: ,,Snelheid. Ik heb nog wel een redelijke startsnelheid, maar daarna wordt het minder.” Type speler: ,,Ik ben een kruising van al mijn broers. Het gebrek aan snelheid heb ik van Sjoerd, de instelling van Jacob.” De nieuwe trainer: ,,Hij heeft een goede kijk op voetbal. Hij geeft trainingen om spelers beter te laten worden, dat bevalt me erg. En hij kan een ploeg goed motiveren.” Urk 1-carrière tot nog toe: ,,Dit seizoen een oefenwedstrijd tegen Jong Heracles en de Amstel Cupwedstrijd tegen FC Omniworld. Vooral die laatste wedstrijd ging lekker. Tijdens de warming-up stond ik echt te kijken van hoeveel publiek er was. Eenmaal in het veld had ik daar helemaal geen erg meer in.” Basisplek: ,,Eigenlijk zit ik dit jaar nog bij het tweede. Ik probeer natuurlijk bij de selectie te komen, maar niets moet nog. In de toekomst wil ik zeker een basisplek veroveren.” De kracht van Urk 1: ,,De eenheid en de goede sfeer. Ik werd meteen goed in de groep opgenomen.” Wat mist Urk 1?: ,,Afgelopen seizoen de doelpunten. Maar hoe dat dit seizoen gaat is natuurlijk afwachten. Wat brengt Paul Smid? En is Pieter Ras in vorm?” Dit seizoen: ,,Eerste of tweede. Als je deze ploeg op trainen bezig ziet, dan denk ik dat er een hele sterke tegenstander moet komen, wil Urk daarvoor onder doen.”
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 7
Vaste selectie zonder SVU-spelers
Eredivisie in zicht voor Urk/Tamek Urk/Tamek sloot het seizoen af op een stek in de onderste regionen. Teleurstellend, want de ploeg rekende erop om bij de eerste drie te eindigen. Ook dit seizoen zijn de verwachtingen weer hoog. ,,Terecht”, zo vindt Jacob J. Hakvoort. ,,De Urker futsallers konden om diverse redenen de aspiraties niet waarmaken, maar nu geldt een heel andere situatie. Met de persoon Ed Abels werd een ervaren trainer aangetrokken en ook de selectie werd in vergelijking tot vorig seizoen zowel numeriek als kwalitatief verdubbeld. De eredivisie komt dan ook in zicht.”
D
e statistieken van vorig seizoen liegen er niet om. Met tien verloren wedstrijden en 134 doelpunten tegen moest er toch heel wat gesleuteld worden om het komende seizoen een kleurrijker aanzien te geven. Aan de keerzijde heeft het slechte resultaat van vorig seizoen ook een groot voordeel, want slechter als toen kan het bijna niet. Stichtingsvoorzitter Maarten Taal reageert: ,,Er moest wat gebeuren binnen de selectie, want fysiek stond het er niet goed voor. Men beschikte over onvoldoende aanvallende impulsen en met de komst van Lucas Loosman, Kees Kramer, Klaas Tol, Jurie van Veen en Jacob Kramer als doelman is nu een grote stap in de goede richting gezet. Het team oogt weer compleet en kan in mijn beleving met vertrouwen de competitie beginnen. Bovendien kwamen oud-SVU verzorger Fokke Post en trainer Ed
Abels op het goede moment binnen vallen. Met Fokke Post hebben we twee vliegen in een klap kunnen slaan. Hij is verzorger en zal tevens de functie van teamleider op zich gaan nemen. Op die manier wordt hij nog meer betrokken bij het team en kan hij de nieuwe trainer Ed Abels in alle situaties bijstaan.” Persoonlijk heeft de kersverse voorzitter Maarten Taal de indruk dat alles goed op de rails staat.
Extra promotie De gewijzigde opzet van de eredivisie in 2006 kan in het voordeel van Urk/Tamek zijn. Immers een plaats bij de eerste drie op de ranglijst van de Eerste Divisie geeft aan het einde van dit seizoen vermoedelijk al recht op promotie naar de eredivisie nieuwe stijl. Eerder al werd door de KNVB bekend gemaakt dat de huidige eredivisie zal worden opgesplitst in de eredivisie A en B (ofwel Noord
De selectie en het begeleidingsteam van Urk/Tamek. Van links naar rechts: Bonne Gringhuis, Hendrik Kramer, Fokke Post, Teun Pasterkamp, Tinus Pragt, Kees Kramer, Erwin Geurts, Sjoerd Tol en sponsor Peter van de Berg. Zittend: Lucas Loosman, Ed Abels, Klaas Nentjes, Klaas Tol, Jurie van Veen en Jacob Kramer. en Zuid). Als logisch gevolg krijgen tien teams daardoor een extra kans om te promoveren. Het streven voor Urk/Tamek is erop gericht die kans te benutten en promotie af te dwingen naar de eredivisie A. Trainer Ed Abels heeft weliswaar een korte voorbereiding, maar ziet kansen. ,,Mijn aanstelling als hoofdtrainer opent een andere visie dan voorheen aanwezig was. Onze prioriteit ligt in het behoud en het verder vormen van een sterk collectief. Daarnaast staat een eigen speltype op stapel waarbij de al aanwezige karaktertrekken van dit Urk/Tamek als leidraad dienen. Uitgangspunt op dit moment is een enthousiasme te kweken om vervolgens vanuit die invalshoek de individuele kwaliteiten uit te bouwen en op elkaar af te stemmen.” Abels wil vooral de fanatieke manier van voetballen handhaven. ,,Het oogt spectaculair en het is dan ook een reden dat Urk/Tamek ook buiten Urk altijd veel publiek trekt. Al met al wil ik voorlopig dan ook geen ingewikkelde of spectaculaire ingrepen die gericht zijn op patronen of bepalende spelsystemen. Simpel beginnen en dan op een nuchtere manier kijken wat onze mogelijkheden zijn.”
Tiemen Romkes
S P O RTP O RTR ET
De eerste wedstrijdperiode zal volgens Abels dan ook bepalend zijn. ,,We zullen onze kwaliteit moeten meten aan de tegenstanders en na de winterstop zullen we moeten kijken wat voor ons haalbaar is. Het is wat voorbarig te zeggen dat we kampioen kunnen worden. Ik wil geen luchtkastelen bouwen, maar afgaan op onze reële kansen. Aan inzet zal het niet ontbreken, daar zal ik als trainer wel voor zorgen. Met het vertrouwen van zowel bestuur, sponsor, spelers en zeker niet te vergeten onze supporters gaan we een boeiend seizoen tegemoet”, aldus de nieuwe coach Ed Abels.
Vaste selectie Jacob Hakvoort is al vele jaren bezig met de top van het Urker futsal. Voor dit seizoen heeft hij goede hoop dat er weer een stapje omhoog gemaakt kan worden. ,,Urk heeft voldoende goede spelers, maar ze zijn niet altijd beschikbaar voor het futsal. Daardoor voetbal je vaak in een andere samenstelling, wat het spel niet ten goede komt. Dit seizoen hebben we gekozen voor een vaste groep spelers, die altijd beschikbaar is.” Hakvoort verwacht dit seizoen dan
Leeftijd: 37. Vereniging: Vereniging Roeiploeg Urk (Moby Dick). Daar aangesteld als vice-voorzitter, stuurman en verantwoordelijk voor het beheer en het onderhoud van de boot en het andere materiaal. Sterkste punt: ,,Als stuurman heb ik veel ervaring. Daardoor voel ik de boot goed aan. Ook ken ik de regels.” Zwakste punt: ,,Diezelfde ervaring. Als je zoveel kunt, word je een soort duizendpoot en dat kan in je nadeel werken. Je bent en blijft een mens, dus je hebt beperkingen. Dat moet je je wel blijven realiseren.” Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,Dat het een teamsport is. Je hebt iedereen die in de boot zit nodig om één team te vormen. Bovendien ontspan je, juist door je in te spannen. Als je na je werk op het water zit en flink aan het roeien bent, is dat echt genieten.”
ook weer veel spektakel in sporthal De Schelp. ,,Veel mensen weten nog niet hoe mooi het is. Het biedt gewoon veel meer actie dan veldvoetbal, dus die sporthal zou iedere vrijdag vol moeten zitten als Urk/Tamek daar speelt.” De competitie ziet er voor Urk/Tamek interessant uit. Met de komst van ZVV Volendam zit er zeker al een zeer interessante ontmoeting tussen. Een aantal nieuwe teams (Helios, Twente Hogerop, FC Sedap en La Veuger Boys) presenteren zich op het landelijke platform. Bovendien hebben een aantal bestaande teams een complete metamorfose ondergaan, omdat veel spelers hun sportieve toekomst bij andere verenigingen zochten. De Eerste Divisie C bestaat uit de volgende teams: Firtina’93 uit Soest, Helios uit Deventer, Twente Hogerop uit Enschede, Leekster Eagles 2 uit Leek, Dynamo uit Lelystad, FC Sedap uit Epe, Estudiantes uit Utrecht, FC Olympic uit Wijchen, ZVU’95 uit Vianen, Utrecht/Annour uit Amersfoort/Utrecht, Heerenveen, ZVV Volendam, Urk/Tamek Groep en La Veuger Boys uit Borger.
,,In 1988 zijn we gaan roeien. Het jaar daarvoor had een vriend van me via school meegedaan aan de HarlingenTerschelling race, en hij vond het zo leuk dat hij het idee opperde om zelf te gaan roeien. We gingen op zoek naar een boot en hebben daarbij heel veel hulp gekregen van Jan van Urk, de havenmeester. Hij had meer contacten dan wij en kreeg veel voor elkaar. Daardoor konden wij de roeiploeg opzetten. Tot 2000 is dat zo gebleven, daarna zijn we een vereniging geworden en inmiddels hebben we al een stuk of zeventig leden - waaronder vrouwen - en we blijven groeien. We zijn bezig met een nieuwe boot en hebben pas onze doelen op papier gezet. We weten wat we als vereniging willen bereiken en willen steeds beter worden. Daar gaan we voor”, aldus de gedreven stuurman.
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 11
Sport in een gezin: Yvonne en Corindha Hartman
‘Soms moet ze thuis haar oefening opzeggen’ D
e jonge turnster heeft er geen enkel probleem mee dat het uitgerekend haar moeder is die haar de kneepjes van het vak bijbrengt. ,,Dat is juist leuk.” Haar moeder, die al zeventien jaar les geeft, vindt het af en toe iets lastiger. Naast Corindha heeft zij ook les gegeven aan haar oudste dochter, Rosita. ,,Je eigen kind staat toch dichter bij je dan de andere kinderen en daardoor nemen ze minder snel dingen van je aan dan de rest van de groep.” Bovendien zorgt het juf-zijn van Yvonne wel eens voor wat extra huiswerk. ,,Vlak voor een wedstrijd laat ik Corindha wel eens haar balkoefening voordoen, gewoon thuis op de vloer. Of moet ze een oefening opzeggen, zodat ik zeker weet dat ze hem kent”, lacht Yvonne. Corindha heeft daar geen problemen mee, want turnen is haar grote liefde. ,,Ik vind het hartstikke leuk en doe graag wat extra werk. Als het mooi weer is ga ik vaak nog even gymmen op het grasveldje in de buurt. Het kan voor mij niet vaak genoeg”, aldus de jonge fanatiekeling. In de zaal is de mat haar beste onderdeel, de brug haar favoriete. ,,Op de brug voel je de wind in je gezicht, en dat is lekker.”
daar zijn we pas mee gestopt. Corindha is tien jaar en dat maakt dat het voor mij te zwaar wordt. Er komt natuurlijk heel wat tilwerk aan te pas, en wat dat betreft gaat het makkelijker als je met een kleiner meisje bent. We zijn ermee begonnen toen Corindha een jaar of vijf was, en toen ze net zes was hebben we voor het eerst meegedaan met een wedstrijd. Toen was ze de jongste deelneemster.” In 2002 vielen ze voor het eerst in de prijzen, en zeker niet voor het laatst. Tussendoor wonnen ze zowel op regionaal als op provinciaal gebied verschillende prijzen. Yvonne en Corindha hebben hun acrogym-carrière mooi afgesloten. ,,We hebben dit jaar de eerste prijs in de regio gewonnen, dus dat is hartstikke leuk”, vertelt Yvonne. Haar dochter beaamt dat. ,,Het is leuk om te winnen, maar om samen met je moeder te winnen, dat is helemaal leuk.” Hoewel ze niet meer samen verder gaan, blijft Corindha wel acrogymmen. Voortaan vertoont ze haar acrobatische gymnastiekkunsten met een ander meisje van tien en een zevenjarige turnster.
In de voetsporen van moeder Acrogym De dames Hartman acrogymden tot voor kort ook samen. ,,Maar
,,Ik word later ook gymjuf”, vertelt Corindha. Haar moeder heeft daar in ieder geval alle vertrouwen in.
Ze zijn moeder en dochter, juf en leerling en vormden tot voor kort ook nog eens een acrogymnastiek-duo. Yvonne (36) en haar dochter Corindha (10) Hartman turnen wat af, ook samen. ,,En dat is hartstikke leuk”, vindt Corindha.
Corindha en Yvonne Hartman turnen samen wat af. ,,Ze is nou eenmaal het liefst in de gymzaal. Het is net mij van vroeger”, lacht Yvonne. ,,Als ik een feestje had terwijl ik moest gymmen, zei ik dat af.” En het talent is
er ook. Corindha komt na de vakantie in de tweede selectiegroep, voor meisjes vanaf tien jaar. ,,Sofie Schudde is altijd de lenigste van de vereniging geweest, en zelfs die zei
Sietske Romkes
Jan Kramer
Leeftijd: 47 jaar. Vereniging: Volleybalvereniging Ut Top. Speelde voorheen altijd in de top van de competitieklasse, maar moest daar door rugklachten mee stoppen. Volleybalt nu één keer in de week met de recreanten. Sterkste punt: ,,Aanvallen, lekker smashen. Hard slaan is toch wel m’n sterkste kant.” Zwakste punt: ,,Verdedigen. Achterin het veld vind ik het toch lastiger spelen.” Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,Het spel zelf.”
Leeftijd: 64 jaar. Vereniging: Schietvereniging Het Vizier Sterkste punt: ,,Nu ben ik wat ouder, maar vroeger was ik erg stabiel. Dat is toch wel een sterk punt bij het schieten.” Zwakste punt: ,,Ik weet niet of het een zwak punt is, maar ik moest voor al mijn prestaties altijd erg hard trainen. Ik ben een keer Nederlands kampioen geworden, maar daar stond ik dan wel elke dag een paar uur voor op de schietbaan.” Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,De techniek die je er voor nodig hebt. Dat is mooi om te zien.”
Ze was een jaar of veertien, vijftien toen ze voor het eerst volleybalde, en sindsdien is het niet meer uit haar leven weg te denken. Sietske: ,,Toen ik begon was ik met een groepje vriendinnen, we wilden gaan sporten en we kozen voor volleybal.” Dat ploegje ging al snel competitie spelen. ,,Joke Buys zat er toen ook al bij, en daar volleybal ik nu nog mee.” Sietkse volleybalt nu zo’n dertig jaar, want ze is er een tijdje tussenuit geweest. ,,Toen de kinderen jong waren ben ik een tijdje gestopt, maar zodra het weer kon ging ik er weer op. Ik miste het echt.” Een paar jaar geleden moest ze afscheid nemen van het competitie-volleybal. ,,Ik kreeg rugklachten en kon het niet langer. Anders speelde ik daar nog in”, lacht ze fanatiek. Nu zit ze bij de recreanten, en ook dat naar alle tevredenheid. ,,Maar af en toe train ik nog wel eens met m’n dochters Wilma en Jannie mee. Die spelen in Dames 1. Dat felle, dat mis ik wel een beetje.” Het fanatieke heeft ze in ieder geval doorgegeven aan haar dochters. ,,Die zijn ook wel een beetje door mij gaan volleyballen en ook zij vinden het hartstikke leuk.”
een keer tegen Corindha dat ze van elastiek was”, lacht Yvonne. ,,Niet om groos te doen, maar ze is echt ontzettend lenig.” En dat belooft wat. ●
Jan Kramer is één van de oprichters van SV Het Vizier. De vereniging bestaat nu al ruim veertig jaar en is in die tijd uitgegroeid tot een bloeiende club met een prachtig verenigingsgebouw. ,,Daar kan ik echt van genieten. Dat zijn toch de vruchten van ons werk als oprichters. Ik vind het schieten nog steeds hartstikke leuk om te doen en om te zien.” Overigens heeft Jan in zijn lange schietcarrière de nodige ontwikkelingen gezien in de sport, iets waar hij samen met de andere Urker schutters eerst nogal afwijzend tegenover stond. ,,Wij schoten in het begin gewoon op onze klompen. Nu heb je schiethandschoenen zodat je linkerhand niet zeer gaat doen, je hebt speciale jassen met loden voering zodat je in de goede houding blijft staan en je hebt schietschoenen met hele platte zolen. Toen wij dat voor het eerst zagen bij ‘vreemden’ vonden we die mensen maar aanstellers. Maar uiteindelijk zijn we het zelf ook gaan gebruiken en zo’n speciale uitrusting bleek toch bij te dragen aan een beter schietresultaat. Zo zie je maar dat je altijd wel iets bij kan leren met het schieten.”
S P O RTP O RTR ET S P O RTP O RTR ET
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 15
Bij de familie Meun zit de liefde voor basketbal in de genen. Vader Maarten, zonen Arjan en Wilbert en dochter Anneke staan (danwel stonden) geregeld onder de bucket. ,,Alleen de oudste, Steven, heeft het maar een blauwe maandag gedaan. Die had het snel gezien”, lacht zijn zusje.
Sport in een gezin: Maarten en Anneke Meun
‘We kunnen er uren over napraten’ ,,De leraar was nogal basketbalminded, dus we speelden het vaak. Ik kwam in het schoolteam terecht en in diezelfde tijd ging een groep Urkers basketballen. De club heette toen nog geen Orca’s, maar speelde al wel wedstrijden, bijvoorbeeld tegen de HBS. Maar als dat zo was, speelde ik bij de Urkers. Dan basketbalde je tegen je eigen basketbalvrienden”, lacht Maarten. ,,Anders deed ik gewoon mee met de HBS.” Toen hij 21 was, slokten schoolwerkzaamheden zijn tijd op. ,,Ik zat in Sneek op school en kon de trainingen niet bijwonen, waardoor ik werd geschorst. Toen ben ik ermee gestopt.” Sindsdien slingert Maarten heen en weer tussen Orca’s en andere werkzaamheden. ,,Met een
opgroeiend gezin en je taak in het kerkelijk leven heb je het druk, en ik ben in de afgelopen jaren wel en niet betrokken geweest bij de vereniging.” Toen Anneke van de aspiranten naar de kadetten ging, verscheen haar vader na een paar jaar ‘rust’ opnieuw op het basketbaltoneel. ,,Ik mocht naar het rayonteam en dat speelt buiten Urk. M’n vader ging destijds altijd met me mee naar trainingen en wedstrijden. Hij kwam via het rayon in contact met goede trainers en op die manier kwam hij weer bij Orca’s.”
Meester, trainer, va... Op die manier werd Maarten ook de trainer van Anneke. Dat leverde
Sport in een gezin: Sjoerd en Pieter Tol Pieter Tol wil hetzelfde als zijn vader bereiken: Urk 1. meer bijgebracht, dan alleen technische hoogstandjes. Relativeren, nu al, op 7-jarige leeftijd. ,,Verliezen is echt niet erg. Want het is maar een spelletje’’, laat Pieter tijdens het gesprek weten. Sjoerd: ,,Ook dat hoort erbij, want het gaat om meer dan alleen voetbal. Wij kiezen er bewust voor om onze kinderen op een sport te doen. Het is goed voor hun ontwikkeling, niet alleen voor de motoriek, maar ook in sociaal opzicht. Ze leren met mensen omgaan, met verlies en met winst.’’
Sinterklaas
Fan van elkaar Volgens de 7-jarige Pieter Tol is zijn grootste voorbeeld z’n va, Sjoerd. Die is ook meteen zijn trainer en samen kunnen ze het prima vinden. Vooral als het over voetbal gaat. Wat deed ik fout en wat deed ik goed, wil Pieter altijd na de wedstrijd weten. En dan is er tussen die twee zomaar een gesprek geboren...
L
eergierig, zo mag je Pieter wel noemen. En vader Sjoerd vindt dat prachtig. ,,Het is leuk om te zien dat je kind zoveel plezier beleeft aan de sport waar je zelf ook mee bent opgegroeid’’, aldus de voormalige Urk 1-speler. Sjoerd kon in zijn jeugd altijd rekenen op support langs de lijn, vooral in de vorm van zijn vader. Hetzelfde doet hij nu voor zijn zoon Pieter.
Die voetbalt het liefst altijd, dus ook veel op straat, samen met zijn vriend, klas- en ploeggenoot Herman. Maar het feest wordt compleet als ook vader Sjoerd naar buiten komt. ,,Dan oefenen we op links en rechts schieten, op koppen of we doen een partijtje’’, vertelt Pieter. Hij is aanvaller en scoren vindt hij misschien wel het leukste van het hele voetbal. Maar zijn vader heeft hem
Dit seizoen speelt Pieter in F3 en Sjoerd is opnieuw zijn trainer. En voor een kind van zeven jaar is dat ongeveer net zo leuk als een cadeautje van Sinterklaas krijgen. Daarom is het logisch dat Pieter liever een hobbyvoetbalwedstrijd van zijn vader bekijkt, dan eentje van Urk 1. Want hij is in de eerste plaats fan van zijn va! Sjoerd kijkt ondertussen uit naar het nieuwe seizoen met ‘zijn’ jongens van F3. ,,Het is me afgelopen seizoen opgevallen hoe snel kinderen van deze leeftijd leren. Vorig seizoen gaf ik eens tijdens de rust wat aanwijzingen en binnen no time scoorden ze twee keer. ‘Zo bedoelde je het, hè trainer?’ riep een van mijn spelertjes. Ja, dan geniet ik echt’’, zegt Sjoerd. Genieten doet hij ook van Pieter, zonder hem over het paard te willen tillen. ,,Maar als hij scoort en hij kijkt even mijn kant op, dan krijgt hij een opgestoken duim. Even laten weten: je hebt het goed gedaan.’’
Bij Anneke en Maarten Meun stroomt het basketbalbloed door de aderen. voor geen van beiden een onwennige situatie op. Anneke: ,,Ik was het al wel gewend om les te krijgen van m’n eigen vader, want ik heb twee jaar op het Berechja College gezeten. Daar was m’n va mijn wiskundeleraar. De eerste week noemde ik hem nog wel eens meester, maar daar ben ik snel mee gestopt. Iedereen wist dat het mijn va was, en sindsdien ben ik hem ook op school zo gaan noemen.” De eerste
S P O RTP O R T R ET
H
et basketbalbloed van vader Maarten en zijn dochter Anneke geeft de twee altijd iets om over te praten. ,,We kunnen het er uren over hebben. Ja, basketbal is bij ons thuis vaak het gespreksonderwerp. Ik kan me voorstellen dat m’n moe het af en toe flink zat is”, aldus Anneke. ,,Maar datzelfde basketbal heeft ook bijgedragen aan de band die m’n va en ik hebben. We gingen er altijd samen heen, praten er veel over en dat bindt ons echt.” In zijn jonge jaren basketbalde Maarten zelf ook. ,,En het is hartstikke leuk als je kinderen dezelfde sport als jou kiezen.” Maarten kwam via de gymlessen op de HBS in Emmeloord in contact met het spel.
training verliep al niet veel anders. ,,Het viel me gelijk op dat hij mijn naam vaak noemde en eerst dacht ik ‘hij moet altijd mij hebben’, maar hij wilde gewoon dat ik het zo goed mogelijk zou doen.” Anneke nam haar vaders adviezen dan ook altijd ter harte. ,,Hij weet precies hoe ik in elkaar zit en wat ik wanneer nodig heb. Daarmee hielp hij mij om het beste uit mezelf te halen.”
Jet de BoerWeerstand Leeftijd: 57 jaar. Vereniging: Tennisvereniging T’77. Sterkste punt: ,,M’n forehand, ik mag graag aanvallend spelen. Soms zelfs té aanvallend.” Zwakste punt: Toch wel mijn backhand. Die speel ik soms te kort.” Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,Dat je in de buitenlucht bezig bent. Ook is het mooie van tennis dat je kunt spelen wanneer je wilt, je bent niet gebonden aan een sporthal. En ik heb ook altijd wel veel lol.” Jet liep de tenniskriebels eind jaren tachtig in Swifterbant op, toen ze daar woonde. Maar toen ze besloot om lid te worden, ging het gezin De Boer weer verhuizen naar Urk. ,,Toevallig dat mijn Urker vriendinnen ook net met tennis bezig waren, dus ging ik bij T’77. Ik heb jarenlang lessen gevolgd op Urk en iedere winter reden we met vier dames richting Dronten voor twintig lessen in de tennishal. Daar leerden we aanvallend tennissen en technieken zoals slice en topspin. In de beginjaren tenniste ik wel drie, vier keer per week. Nu is dat niet meer zoveel, nog zo’n twee keer per week. Ik speel wel dubbelcompetitie, in de zomer zeven weken lang voor de bond. Verder doe ik mee aan de clubkampioenschappen en ook wel aan verschillende toernooien. Tennis blijft voor mij een leuke manier van ontspannen. Ik ben voorlopig in ieder geval niet van plan om te stoppen, zo lang ik lopen kan, wil ik het blijven doen.”
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 17
Sterker heren Orca’s wil verrassen Coach Willem Zwart ziet veel nieuwe gezichten
De heren van Orca’s gaan vol goede moed op herhaling in de Eerste Divisie. Het avontuur dat vorig seizoen weinig vreugde opleverde, moet dit keer bekroond worden met minimaal een plek in de middenmoot.
Jeugd
E
Versterkingen De ploeg krijgt dit seizoen versterking van Rikus ten Napel en Jaap den Dulk. Dat duo
heeft de afgelopen jaren veel ervaring opgedaan op hoog niveau. In de Promotiedivisie speelden ze voor Aris en Red Giants. Zwart: ,,Ze vormen een welkome versterking. Dit seizoen wil ik ook volgens een andere tactiek gaan spelen: met één in plaats van twee cen-
Een maandje zomervakantie, meer gunden de Meisjes Junioren van Orca’s zichzelf niet. De voorbereiding op het avontuur van de Eredivisie moest optimaal verlopen.
ters. Arjan Korf kan dan beter tot zijn recht komen als forward.” Ook Cor Holtrop is nieuw. Hij komt over van het Emmeloordse Ceres. ,,Met hem krijgen we er een sterke reboundende forward bij”, oordeelt Zwart. Een andere nieuweling is Jan van
De Meisjes Junioren zijn al volop in training voor het seizoen, dat begin oktober van start gaat.
Meisjes Junioren moet leren van hoogste niveau
‘Alles anders in de Eredivisie’ O
ok trainers Maarten Meun en Jan Verhoeff hebben er zin in. Voor hen is het niet de eerste keer dat ze op dit niveau aan de slag gaan en ze weten daarom wat hun pupillen kunnen verwachten: ,,Alles is anders in de Eredivisie”, zegt Verhoeff. Meun vult aan: ,,Het is sneller, fysiek zwaarder, harder. Ik denk dat we de hele selectie van twaalf speelsters nodig hebben, omdat de kans op blessures groter wordt.” Door een financiële bijdrage van Geka kon er na afloop van vorig seizoen doorgetraind worden en in augustus trainde de ploeg tegen een sterk gereduceerde prijs enkele keren bij Keep Fit. Volgens de trainers zal het in de Eredivisie vooral aankomen op behendigheid, vaardigheid en snelheid. ,,Daar leggen we tijdens de trainingen de accenten op”, zegt Meun.
Urker mentaliteit Verhoeff benadrukt dat het ook zeker een kwestie van mentaliteit zal worden of de meiden iets te vertellen krijgen in de Eredivisie: ,,Ze zullen moeten snappen
dat ze er vol voor moeten gaan. Dat is op Urk nog wel eens het probleem. Urkers kunnen de ene keer vreselijk hard hun best doen, maar je de andere keer ook hard laten vallen. We hebben ze al genoeg gewaarschuwd en als de competitie begin oktober van start gaat, krijgen we meteen de uitwedstrijden tegen Den Helder en Wildcats, de twee sterkste ploegen. Dan weten we meteen waar we aan toe zijn.”
er nu goed uit en dan moet je proberen zo hoog mogelijk te spelen.” Omdat de bond bezig is om de leeftijdsgrenzen voor juniorenteams op te rekken van 20 naar 22 jaar, is het in principe mogelijk dat de ploeg drie jaar bij elkaar blijft. Het team moet daarom de basis worden voor een nieuw eerste damesteam. En dat zou in de toekomst het damesbasketbal op niveau weer nieuw leven moeten inblazen.
Leren van tegenstand
Ontspanning en stress
De stap naar de Eredivisie is volgens Meun een logische: ,,In het rayon werden we vorig seizoen tweede, maar eigenlijk hadden we kampioen moeten worden. We kregen de kans om toch te promoveren en als we dat niet hadden gedaan, dan hadden we in het rayon waarschijnlijk over elke ploeg heen gelopen. Daar gaat de lol snel af en daar word je als ploeg ook niet beter van. In de Eredivisie krijgen we tegenstand en daar kunnen we alleen maar van leren.” De promotie is volgens Verhoeff ook een bekroning van het jeugdbeleid: ,,Met name de meidenafdeling van Orca’s ziet
Voor Meun en met name Verhoeff wordt het komende seizoen het volgende hoofdstuk in een lang basketbalboek. Wat drijft ze? ,,Voor mij is het een vorm van gezonde ontspanning. En ik vind het spelletje gewoon erg leuk”, zegt Meun. Verhoeff ziet het anders: ,,Ik denk dat ik gewoon niet zonder de stress van winnen of verliezen kan.” En is er eigenlijk een verschil tussen heren- en damesbasketbal? ,,Jazeker”, zeggen de twee in koor. ,,Jongens moeten een paar keer winnen en dan gaat het eigenlijk vanzelf. Bij meiden moet eerst de sfeer goed zijn en dan komen de prestaties.”
S P O RT P O RTR ET
igenlijk moest Orca’s degraderen, na een plek in de staart van het klassement. Maar omdat niet alle Hoofdklassekampioenen de stap naar het landelijke niveau wilden maken, bleef de ploeg een stap terug naar het rayon bespaard. Coach Willem Zwart uit Ureterp heeft goede hoop dat zijn ploeg komend seizoen meer te zoeken heeft op het derde landelijke niveau: ,,Vorig seizoen waren we vaak gewoon niet goed genoeg. Dit seizoen zijn we in elk geval op papier een stuk sterker geworden.”
den Berg. De center is nog aan het revalideren van een zware knieblessure. Zwart: ,,Hij moet vertrouwen opdoen en ritme terugkrijgen. Dat kost tijd, maar in oktober of november hoop ik dat hij erbij kan zijn. Dat geldt ook voor Ed van Schaik. Het is de bedoeling dat hij er ook weer bij komt. Met Jan en Ed erbij hebben we alweer een stuk meer reboundkracht en de driepunter van Ed kunnen we natuurlijk ook goed gebruiken.”
Ook van de jeugd verwacht Zwart het nodige: ,,Jurian van Urk heeft er nu één jaar opzitten en Geert Albert van Urk is nog junior, maar gaat met de heren meedoen. Dat is een echt talent, een forward met een snelle drive en een goede verdediger. Hij is pas achttien jaar en hoewel er nog het een en ander bijgesteld moet worden, denk ik zeker dat hij het ver kan schoppen. Als hij zo doorgaat kan hij de Eredivisie zelfs halen.” Met een aanmerkelijk ruimere selectie dan vorig seizoen heeft Zwart een plek in de middenmoot als doel gesteld: ,,Ik verwacht dat we in de Eerste Divisie zeker voor verrassingen kunnen zorgen. En als we de eerste zes, zeven wedstrijden winnen, wie weet hoever we dan nog kunnen komen.”
Jannes Schraal Leeftijd: 27. Vereniging: Dartvereniging ‘De Rake Gooier’. Sterkste punt: ,,Rustig blijven en je concentratie vasthouden.” Zwakste punt: ,,Als het niet wil dan wil het ook echt niet.” Het leuke aan mijn sport vind ik: ,,De gezelligheid eromheen.” Jannes Schraal is één van de oprichters van Dartvereniging ‘De Rake Gooier’. Een bloeiende vereniging, die in zeven, acht jaar is gegroeid tot 140 leden. ,,Ik dartte al en ging op een gegeven moment met Hendrik Romkes, de andere oprichter, darten. We gooiden een pijltje op zolder en van daaruit ontstond het idee om een vereniging op te richten. Van het één kwam het ander en toen we een stukje in Het Urkerland plaatsten, kwamen er al 26 mensen op af.” Het gaat goed met De Rake Gooier. ,,We spelen een interne competitie en doen mee in de Flevodivisie. En als het even meezit, doen we volgend jaar ook mee aan de SDC, een competitie die nog groter is dan de Flevolandse.” Omdat de vereniging uit haar jasje groeit, wil ‘De Rake Gooier’ ook een nieuw onderkomen. De toekomst ziet er dus rooskleurig uit. ,,En de gezelligheid binnen de vereniging, die blijft”, lacht Jannes.
●
maandag 29 augustus 2005
sportbijlage
●
het urkerland
●
pagina 19
Gemeente en provincie bieden helpende hand aan sportverenigingen De gemeente Urk wil meer aandacht schenken aan sport en bewegen op Urk. ‘Sport is meer dan’, is daarbij het vertrekpunt. Want sport kan ook benut worden bij het oplossen van sociale en maatschappelijke problemen. En daar wil de gemeente Urk de sportverenigingen graag een handje bij helpen. Dit gebeurt in samenwerking met Sport Service Flevoland.
B
reedtesportimpuls, is het woord dat gegeven is aan het project van de gemeente richting sportverenigingen. Met de breedtesportimpuls wordt niet alleen ingestoken op de stimulering, maar ook op de ontwikkeling van sport. ,,Met dit laatste willen we de sportverenigingen ondersteunen in de meest brede zin van het woord’’, aldus Andries Brands,
coördinator van de breedtesportimpuls. ,,Te denken valt aan het opstellen van beleidsplannen, de ondersteuning in de financiële huishouding, de leden-, vrijwilligers- en sponsorwerving, sporttechnische cursussen, verzekeringen, wet- en regelgeving en noem maar op.’’ Om dit alles te bewerkstelligen heeft de gemeente al diverse
Sport is meer dan... thema-avonden georganiseerd. ,,Niet alleen de sportverenigingen worden voor een dergelijke themaavond uitgenodigd, maar ook alle welzijnsinstellingen. Een brede insteek dus.’’ Daarnaast is met een aantal verenigingen gesproken over een op maat gesneden aanbod. Zo wordt een ondersteuningstraject bij Sportvereniging Urk opgezet, is een beleidsplan ontwikkeld voor de roeiploeg en wordt nagedacht over het oprichten van een wielrenvereniging. ,,Belangrijk daarbij is de inbreng van de vereniging. We kunnen ze met de subsidie van het ministerie veel werk uit handen nemen.’’
Samenwerking Onlangs heeft de gemeente besloten de gemeentelijke breedtesportimpuls te koppelen aan die van de provincie. Op deze manier kan een nog bredere doelgroep worden bereikt, zoals de ouderen en chronisch zieken. ,,Juist ook voor deze doelgroepen is bewegen zo belangrijk. Daarvoor hebben we nu samen met diverse partners een kennismakingsaanbod ontwikkeld. De grote fitheidstest voor de ouderen op 25 oktober maakt daar onderdeel van uit.’’ Nog dit jaar wil de gemeente Urk samen met Sport Service Flevoland
een symposium organiseren voor de sportbestuurders. Hierin kan gesproken worden over relevante onderwerpen of ontwikkelingen binnen het werkgebied van de bestuurders. Daarnaast wil de gemeente dit jaar nog een coördinatiegroep oprichten, waarin gesproken kan worden over het gemeentelijk sportbeleid in de meest brede zin van het woord. Meer informatie over de breedtesportimpuls kan ingewonnen worden bij de afdeling Welzijn, Onderwijs en Sport van de gemeente Urk (Andries Brands, tel.689842).
Grote verwachtingen voor herenteam Ut Top 1:
‘Kampioenschap zou prachtig zijn’ V
orig jaar speelden de mannen van Ut Top 1 hun eerste wedstrijden in de eerste klasse. Een spannend seizoen, waarbij handhaving de uiteindelijke opdracht was. Het ging echter zo goed dat de heren al snel in de middenmoot belandden. Ook daar-
na bleef het team groeien en uiteindelijk sloten de Urkers het seizoen af met een plek bij de top 3. Voor speler Marco Snoek is dit onverwachte succes ook niet echt te verklaren: ,,Ons spel is hetzelfde gebleven. We zijn nog steeds een gezellig team dat veel lol met elkaar heeft.
Marco Snoek speelt bij Ut Top 1, een team met grote verwachtingen voor het nieuwe seizoen.
Het was voor ons ook een verrassing dat we zo goed mee konden komen in deze klasse.” Het eerste herenteam volleybalt al jaren in dezelfde samenstelling en is blij met het spelen in de eerste klasse. ,,Vroeger speelden we wel tegen teams waar we fluitend overheen gingen, dan won je erg makkelijk. Nu heb je echt partijen waarbij het alle kanten op kan gaan.” Ut Top 1 denkt groot en hoopt in het nieuwe seizoen ook weer een gooi te doen naar de eerste drie en misschien zelfs te promoveren. ,,Een kampioenschap zou prachtig zijn.” Vooralsnog heeft het team echter nog de nodige uitdagingen op het programma staan. Zo zou Ut Top 1 graag een vaste coach willen hebben, omdat Dave Mazereeuw nu gedwongen is trainer, coach en speler te zijn. ,,Het is op Urk erg moeilijk om iemand te vinden die verstand van volleyballen heeft en die zoveel tijd vrij wil maken voor een team. Gelukkig is Dave nog steeds bereid om ons te coachen, maar een ideale situatie is het natuurlijk niet.” Ook de personele bezetting is dit seizoen vrij krap, het team van Ut Top 1 bestaat nu uit: Rudi van der Gugten, Jacob Snoek, Marco Snoek, Dave Mazereeuw, Gerard Mazereeuw, Jitze Westra en Mark Mazereeuw. Dat zijn zeven volleyballers en dat betekent maar één wissel voor de mannen. ,,Het zou mooi zijn als we nog een goede volleyballer erbij konden vinden.” Ut Top 1 speelt de thuiswedstrijden op dinsdagavond in De Schelp. De eerste wedstrijd van het seizoen is op 4 oktober om 20.00 uur in de Urker sporthal.
Douwe en Bep Gnodde
S P O R TP O RT R ET
De opdracht was handhaving, maar het uiteindelijke resultaat pakte veel beter uit. Het eerste herenteam van Volleybalvereniging Ut Top kan een positieve balans opmaken na het eerste jaar in de eerste klasse. Voor komend seizoen wordt er zelfs voorzichtig aan promoveren gedacht.
Leeftijd: 79 en 75 jaar. Vereniging: Sport- en Gezondheidscentrum Urk Sterkste punt: Douwe: ,,Het leukste onderdeel van fitness vind ik toch wel de loopband en de strekoefeningen.” Bep: ,,Krachtoefeningen.” Zwakste punt: Douwe: ,,Ik fiets niet zo graag op zo’n fietsapparaat. Ik doe dan liever een rondje door het bos.” Bep: ,,Ik moet voor mijn heup veel lopen, maar de loopband is niet mijn favoriet.” Het leuke aan onze sport vinden wij: ,,Het feit dat het ons fit houdt. We voelen ons er lekker bij. En je doet ook nog veel contacten op op de sportschool.” Ruimschoots de zeventig gepasseerd en toch iedere dag een uur lang fitnessen. Douwe en Bep Gnodde-van Urk van de Arubastraat kun je zeker betitelen als twee kwieke senioren. Het stel kwam per ongeluk in aanraking met het fenomeen fitness. Een paar jaar terug werd Bep aan haar heup geopereerd, maar het herstel wilde niet echt vlotten. Ze kreeg de tip om eens wat aan fitness te gaan doen. ,,Natuurlijk vond ik het in het begin wel spannend hoe dat zou gaan, maar ik heb er heel veel profijt van gehad. Op een gegeven moment werd Douwe ook enthousiast en sinds een aantal jaar sporten we iedere dag met z’n tweetjes. Het is hartstikke leuk en je wordt ook nog eens goed begeleid. Jelle Woord wil ik wat dat betreft graag een compliment geven, hij staat altijd voor je klaar om iets uit te leggen”, vertelt Bep. Ook Douwe is erg te spreken over het sporten bij Sport- en Gezondheidscentrum Urk. Hij beveelt het fitnessen dan ook bij iedereen aan. ,,Sommige mensen zijn bang dat het saai is, nou dat is het helemaal niet. Er zit genoeg afwisseling bij. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat het je fit houdt. Zoals een Urker het eens tegen mij zei: ‘Een anger lopt al mit een rollator’”, lacht Douwe.
●
maandag 29 augustus 2005
●
sportbijlage
het urkerland
●
pagina 22
Urker sporters uit 1985 Sportfoto’s in Het Urkerland van twintig jaar geleden Bij het doorbladeren van de Urkerlanden uit 1985 kwamen we een aantal leuke sportfoto’s tegen. Het bleek een succesvol jaar te zijn voor sportminnend Urk, want zowel volleyballers als voetballers, basketballers en schutters hesen de kampioensvlag. Bijgaand bijna alle sportfoto’s die Het Urkerland twintig jaar geleden maakte.
Eind maart hees het eerste damesteam van Orca’s de kampioensvlag. Na een moeizame overwinning tegen Batouwe was de ploeg onbereikbaar voor de concurrentie. Dat betekende dat de ploeg van Jan Verhoeff het seizoen daarop in de eerste divisie mocht spelen. Het team van toen bestond uit, staand van links naar rechts: Lenie Hoekman, Hennie Koffeman, Liesbeth Hakvoort en Esther Hoekman. Zittend van links naar rechts: Alie Kramer, Liesbeth Ras, Karin Bakker en Marijke de Boer.
Albert Hakvoort (r.) stopte in 1985 door een onwillige knieband met spelen bij Orca’s, terwijl broer Cees in dat jaar juist als eerste Urker basketballer geselecteerd werd voor het nationale team. Twee zeer uiteenlopende redenen voor de redactie van Het Urkerland, om deze broers op te zoeken. ‘Beiden zijn 2.04, maar voor de rest verschillen ze in alles. Van schoenmaat tot karakter’, aldus de verslaggever over de twee basketballers.
De Tafeltennisvereniging Urk boekte in 1985 succes met het meisjesteam, bestaande uit Edith Ruiten, Harmanda Post en Karin Ruiten (v.l.n.r.). Deze jonge tafeltennisters werden meteen in hun eerste jaar kampioen van de eerste klasse B. De Urker Tafeltennisvereniging kende ook een onderlinge competitie, die in verschillende poules werd afgewerkt.
De Ronde van Urk, zo heette de eerste trimwedstrijd die georganiseerd werd door Jongeren 19-Nu, een organisatie die activiteiten op touw zette voor de Urker jeugd. Een enorme wolkbreuk gaf behoorlijk wat overlast, maar van de 16 deelnemers vielen er maar drie uit. De route voerde hen na het startsein van burgemeester Buys over de Schelpenhoek, Waaiershoek en door het Urkerbos. De afstand was negen kilometer, die door Jaco Bakker, Teun Kramer en Hein Bakker het snelst afgelegd werd. De deelnemers op de foto zijn van links naar rechts: Henk Brouwer, Han Stoutjesdijk, Riekelt van Urk, Ype Hempenius, Roelof T. Oost, Johan van Slooten, Geert Snijder en Teun Hakvoort.
●
maandag 29 augustus 2005
●
sportbijlage
het urkerland
●
pagina 23
De gymnastiekvereniging verzorgde aan het eind van het seizoen een demonstratie in de sportzaal aan de Waaiershoek. Het begon met de allerkleinsten, die door Jet de Boer-Weerstand begeleid werden. In hun mooie gympakjes lieten ze het publiek zien waartoe ze in staat waren.
Drie korpsen van schietvereniging Het Vizier boekten succes tijdens het Nederlandse Kampioenschap in Wezep. Het A- en D-korps werd tweede en het B-korps ging er zelfs met de titel vandoor. Dus succesvolle schutters uit die dagen, waren H. Meilink en Teun Woord (staand) en Teun Hakvoort, Lubbert Kramer, Hendrik de Boer en Harm Oost (zittend van links naar rechts).
Ut Top vierde in 1985 feest, nadat het eerste damesteam kampioen werd. Volgens voorzitter Jan Nagel was dat meer dan een felicitatie waard, want zei hij: ‘door deze dames leeft de Urker volleybalvereniging weer’. Het succesvolle team van twintig jaar geleden bestond uit staand van links naar r echts: Hiske van Urk, Jannie van Eerde, Loreen Kamper en Lida van Domselaar. Zittend van links naar rechts: Tiny Snoek, Janneke Fokkens en Marretje Bakker. Ewald van Unen was trainer.
Zaterdag 11 mei was het dan eindelijk zover: Urk 1 werd kampioen van de derde klasse B. Het gelijkspel tegen SVVN was voldoende voor het binnenhalen van de titel. In de kleedkamer werd de champagnefles ontkurkt en kon het feest beginnen. Op de foto: Riekelt Korf, Steven Korf, Jelbert Kramer, Gerrit Korf, Jannes de Boer, Jan Oost, Jan Bos, Lubbert Kramer, Klaas Nentjes, Auke Brouwer en Rik Verhoeff.
Een Japanse vertegenwoordiger van de Mitsubishi-fabrieken was op zaterdag 4 mei te vinden op de hobbyvelden. Hij bekeek daar de wedstrijd van Mitsubishi, één van de Urker ploegen die het hobbyvoetbal rijk was. Het bezoek prikkelde de voetballers waarschijnlijk niet tot grootse daden, want met 3-0 ging het team onderuit tegen Van der Lee.