Sportbijlage Het Urkerland 2021

Op de foto: Dzjairo Paulina actief op het basketbalpleintje in het Wilhelminapark. (foto: Meindert Koffeman)

Speler en leider geweest, wat doen zij nu?

Trainers buiten Urk worden gewaardeerd

Een aantal voetballers uit Urk heeft een flinke staat van dienst. Zij nemen tegenwoordig hun ervaringen mee als trainer. De een buiten Urk, de ander blijft aan SV Urk verbonden. Houden van het voetbalspelletje is daarbij de drijfveer. Daarbij ontstaat de kans om te laten zien over welke trainerskwaliteiten zij beschikken. Bij Tollebeek staat in het seizoen 2021-2022 zelfs een trainersduo uit Urk voor de groep. Hendrik Brands debuteert als assistent-trainer buiten zijn woonplaats.

Klaas Hessel Kapitein

Na jarenlang als assistent bij SV

Urk te hebben gewerkt werd het tijd om op eigen benen te gaan staan. Klaas Hessel Kapitein ging bij Tollebeek aan de slag. Het aantal wedstrijden dat de vierdeklasser speelde was door de coronacrisis minimaal. Toch bleef de ambitie bij zowel spelers als trainer zo groot dat besloten werd om ook komen seizoen als hoofdtrainer aan de slag te gaan bij de club uit Tollebeek.

Siemen Lindeboom

Wat een staat van dienst als voetballer. Naast zijn robuuste optreden als centrale verdediger was hij jarenlang aanvoerder van Urk 1. Na zij n actieve voetbalcarrière nam Siemen Lindeboom het voortouw bij de jeugdafdeling van SV Urk. Zijn wens om ‘ergens’ hoofdtrainer te kunnen worden ging aan het begin van het seizoen 2019-2020 in vervulling. Hij werd hoofdtrainer bij Elburger SC. De club uit Elburg is volop bezig met de opbouw van een nieuw team, met daarbij veel inbreng van de eigen jeugd. Daarom is Siemen Lindeboom ook in het seizoen 2021-2022 hoofdtrainer in Elburg.

Lucas Hoekman

Na zijn imposante carrière als voetballer zowel op Urk als daarbuiten ging Lucas Hoekman aan de slag als trainer. Hij begon bij Swi ’64 uit Swi erbant en bleef daar drie jaar. Tijdens de drie jaar bij VSCO in Oosterwolde was Lucas Hoekman ook Hoofd Opleidingen bij SV Urk, een functie die hij vijf jaar uitoefende. Na een periode van zes maanden als hoofdtrainer op Urk vertrok de oud-speler naar Staphorst. Drie seizoenen bleef hij daar werkzaam en promoveerde via de nacompetitie naar de Hoofdklasse. Na DOS Kampen, Nunspeet, ASV Dronten, een seizoen SV Urk en een interim-periode bij Nunspeet was er een pauze in de trainerscarrière. Toen Nunspeet aanbelde begon het toch weer te kriebelen en ging Lucas overstag. Hij hee zich voor komend seizoen opnieuw aan Nunspeet verbonden.

Meindert de Boer

Meinie de Keuzer, zo kennen veel oud-voetballers hem. De vader van oud-eerste elftalspeler Cees de Boer was heel lang een vaste waarde in Urk 1, dat toen nog op het Wilhelminasportpark speelde. Nadat hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen had gehangen, ging Meindert de Boer aan de slag met de opbouw van de jeugdafdeling van SV Urk. Samen met wijlen Jan Brouwer en oud-speler Klaas Brouwer (woont in Nij kerk) werd de basis gelegd voor de hedendaagse grote jeugdafdeling. En met succes!

Meindert werd hoofdtrainer en leidde Urk 1 zelfs met een titel naar de toenmalige eerste klasse. Na bijna vijf seizoenen kwam er een einde aan de samenwerking tussen hem en de plaatselijke voetbalclub. Ondanks behaalde resultaten ze e hij zijn trainerscarrière niet buiten Urk door. Behaalde resultaten zijn ook hier geen garantie voor een goede toekomst.

Albert Mark Nagel Een boomlange voetballer die het al vroeg in zich had om leider te zijn. Binnen de wi e lijnen liet Albert Mark Nagel duidelijk blijken hoe hij over bepaalde (voetbal-) zaken dacht. De praktijk bevestigde vaak zijn gelijk. Met de oudste jeugd van de plaatselijke voetbalclub behaalde hij grote successen. Een lijn die werd doorgezet in de periode waarin Urk 2 zijn uitdaging was. In het aanstaande seizoen geeft Albert Mark leiding aan O23. Deze ploeg staat voor een stevige uitdaging omdat de wedstrijden tegen gerenommeerde clubs in de vorm van een heuse competitie worden afgewerkt. Albert Mark krijgt ondersteuning van Jan Jonkers uit Tollebeek en neef Albert Hoekman, de zoon van Lucas.

Hendrik Brands

El alleider, trainer worden. De gewoonste zaak van de wereld voor Hendrik Brands nadat zijn voetbalcarrière ten einde was.

Toen hij de kans kreeg om assistent te worden bij VV Tollebeek de club van Klaas Hessel Kapitein, werd het tweetal herenigd. Vol overgave stort hij zich op de nieuwe uitdaging, zes kilometer buiten de vertrouwde omgeving van Sportpark De Vormt.

Meini uiterst links op de bank

Albert Mark in zijn jeugdjaren

Siemen tijdens zijn actieve periode bij Urk 1

Speelschema Hoofdklasse B met derby’s

Op 25 september kraker Urk-Flevo Boys

Eindelijk kan er weer gevoetbald worden. De samenstelling van de Hoofdklasse is gelijk aan vorig seizoen. Dat seizoen werd na zes wedstrijden afgebroken en dus beginnen alle clubs opnieuw. De meeste clubs niet in de dezelfde samenstelling. Veel spelers veranderden van club, bij Urk zijn er twee vertrokken en kloppen de jongeren op de deur van het eerste elftal.

Het speelschema van de Hoofdklasse B laat zien dat Urk op 28 augustus op eigen veld

HET VOLLEDIGE

1 - zaterdag 28 augustus 2021

Urk – Noordscheschut 15.00

NSC Nijkerk – DETO 14.30

ONS Sneek – Flevo Boys 15.00

Eemdijk – Swift 14.30

Berkum – AZSV 14.30

sc Genemuiden – Rkav Volendam 14.30

HZVV – SDC Putten 15.00

Buitenpost – asv De Dijk 14.30

2 - zaterdag 4 september 2021

Swift – sc Genemuiden 14.30

SDC Putten – Urk 14.30

asv De Dijk – NSC Nijkerk 15.00

Flevo Boys – Berkum 15.00

DETO – Eemdijk 14.30

Noordscheschut – Buitenpost 14.30

Rkav Volendam – HZVV 14.30

AZSV – ONS Sneek 14.30

3 - zaterdag 11 september 2021

Urk – AZSV 15.00

NSC Nijkerk – Swift 14.30

ONS Sneek – SDC Putten 15.00

Eemdijk – Rkav Volendam 14.30

Berkum – Noordscheschut 14.30

sc Genemuiden – asv De Dijk 14.30

HZVV – Flevo Boys 15.00

Buitenpost – DETO 14.30

4 - zaterdag 18 september 2021

Swift – HZVV 14.30

SDC Putten – Buitenpost 14.30

asv De Dijk – ONS Sneek 15.00

Flevo Boys – NSC Nijkerk 15.00

DETO – Urk 14.30

Noordscheschut – sc Genemuiden 14.30

Rkav Volendam – Berkum 14.30

AZSV – Eemdijk 14.30

5 - zaterdag 25 september 2021

Urk – Flevo Boys 15.00

NSC Nijkerk – SDC Putten 14.30

ONS Sneek – Rkav Volendam 15.00

Eemdijk – asv De Dijk 14.30

Berkum – Swift 14.30

HZVV – sc Genemuiden 15.00

Buitenpost – AZSV 14.30

DETO – Noordscheschut 14.30

6 - zaterdag 2 oktober 2021

Urk – Buitenpost 15.00

sc Genemuiden – Berkum 14.30

SDC Putten – Eemdijk 14.30

asv De Dijk – HZVV 15.00

Flevo Boys – DETO 15.00

Noordscheschut – ONS Sneek 14.30

Rkav Volendam – Swift 14.30

AZSV – NSC Nijkerk 14.30

7 - zaterdag 9 oktober 2021

NSC Nijkerk – HZVV 14.30

ONS Sneek – sc Genemuiden 15.00

Eemdijk – Urk 14.30

Berkum – asv De Dijk 14.30

Buitenpost – Rkav Volendam 14.30

Swift – AZSV 14.30

DETO – SDC Putten 14.30

Noordscheschut – Flevo Boys 14.30

8 - zaterdag 16 oktober 2021

sc Genemuiden – Eemdijk 14.30

HZVV – Berkum 15.00

Swift – ONS Sneek 14.30

SDC Putten – Noordscheschut 14.30

tegen Noordscheschut begint. Op 25 september volgt de provinciale derby Urk-Flevo Boys. Om de voetballiefhebbers op hun wenken te bedienen is deze keer het speel schema van de Hoofdklasse B afgedrukt.

De agenda’s kunnen dus ingevuld worden. Niet alleen voor de kraker tegen Flevo Boys (uit en thuis), maar ook de twee ontmoetingen tegen SC Genemuiden kunnen opgete kend worden.

SPEELSCHEMA SEIZOEN 2021-2022:

asv De Dijk – Urk 15.00

Flevo Boys – Buitenpost 15.00

Rkav Volendam – NSC Nijkerk 14.30

AZSV – DETO 14.30

9 - zaterdag 30 oktober 2021

Urk – HZVV 15.00

NSC Nijkerk – ONS Sneek 14.30

Eemdijk – Berkum 14.30

Buitenpost – sc Genemuiden 14.30

SDC Putten – Swift 14.30

Flevo Boys – asv De Dijk 15.00

DETO – Rkav Volendam 14.30

Noordscheschut – AZSV 14.30

10 - zaterdag 6 november 2021

ONS Sneek – Buitenpost 15.00

Berkum – NSC Nijkerk 14.30

sc Genemuiden – SDC Putten 14.30

HZVV – Eemdijk 15.00

Swift – Urk 14.30

asv De Dijk – DETO 15.00

Rkav Volendam – Noordscheschut 14.30

AZSV – Flevo Boys 14.30

11 - zaterdag 13 november 2021

Urk – ONS Sneek 15.00

NSC Nijkerk – sc Genemuiden 14.30

Buitenpost – Berkum 14.30

SDC Putten – AZSV 14.30

asv De Dijk – Rkav Volendam 15.00

Flevo Boys – Swift 15.00

DETO – HZVV 14.30

Noordscheschut – Eemdijk 14.30

12 - zaterdag 20 november 2021

ONS Sneek – DETO 15.00

Eemdijk – NSC Nijkerk 14.30

Berkum – Urk 14.30

sc Genemuiden – Flevo Boys 14.30

HZVV – Noordscheschut 15.00

Swift – Buitenpost 14.30

Rkav Volendam – SDC Putten 14.30

AZSV – asv De Dijk 14.30

13 - zaterdag 27 november 2021

Urk – NSC Nijkerk 15.00

ONS Sneek – Eemdijk 15.00

Buitenpost – HZVV 14.30

asv De Dijk – SDC Putten 15.00

Flevo Boys – Rkav Volendam 15.00

DETO – Berkum 14.30

Noordscheschut – Swift 14.30

AZSV – sc Genemuiden 14.30

14 - zaterdag 4 december 2021

NSC Nijkerk – Noordscheschut 14.30

Eemdijk – Buitenpost 14.30

Berkum – ONS Sneek 14.30

sc Genemuiden – DETO 14.30

HZVV – AZSV 15.00

Swift – asv De Dijk 14.30

SDC Putten – Flevo Boys 14.30

Rkav Volendam – Urk 14.30

15 - zaterdag 11 december 2021

Urk – sc Genemuiden 15.00

ONS Sneek – HZVV 15.00

Eemdijk – Flevo Boys 14.30

Berkum – SDC Putten 14.30

Buitenpost – NSC Nijkerk 14.30

DETO – Swift 14.30

Noordscheschut – asv De Dijk 14.30

AZSV – Rkav Volendam 14.30

16 - zaterdag 22 januari 2022

NSC Nijkerk – AZSV 14.30

sc Genemuiden – Buitenpost 14.30

HZVV – Urk 15.00

Swift – Eemdijk 14.30

SDC Putten – ONS Sneek 14.30

asv De Dijk – Berkum 15.00

Flevo Boys – Noordscheschut 15.00

Rkav Volendam – DETO 14.30

17 - zaterdag 29 januari 2022 Tijd

Urk – Swift 15.00

NSC Nijkerk – Flevo Boys 14.30

ONS Sneek – AZSV 15.00

Eemdijk – sc Genemuiden 14.30

Berkum – HZVV 14.30

Buitenpost – SDC Putten 14.30

DETO – asv De Dijk 14.30

Noordscheschut – Rkav Volendam 14.30

18 - zaterdag 5 februari 2022

sc Genemuiden – Noordscheschut 14.30

HZVV – NSC Nijkerk 15.00

Swift – Berkum 14.30

SDC Putten – DETO 14.30

asv De Dijk – Eemdijk 15.00

Flevo Boys – ONS Sneek 15.00

Rkav Volendam – Buitenpost 14.30

AZSV – Urk 14.30

19 - zaterdag 12 februari 2022

Urk – SDC Putten 15.00

NSC Nijkerk – Rkav Volendam 14.30

ONS Sneek – Swift 15.00

Eemdijk – AZSV 14.30

Berkum – sc Genemuiden 14.30

HZVV – asv De Dijk 15.00

Buitenpost – Noordscheschut 14.30

DETO – Flevo Boys 14.30

20- zaterdag 19 februari 2022

sc Genemuiden – ONS Sneek 14.30

Swift – NSC Nijkerk 14.30

SDC Putten – HZVV 14.30

asv De Dijk – Buitenpost 15.00

Flevo Boys – Urk 15.00

Noordscheschut – DETO 14.30

Rkav Volendam – Eemdijk 14.30

AZSV – Berkum 14.30

21 – zaterdag 12 maart 2022

Urk – asv De Dijk 15.00

ONS Sneek – NSC Nijkerk 15.00

Eemdijk – Noordscheschut 14.30

Berkum – Flevo Boys 14.30

HZVV – Rkav Volendam 15.00

Buitenpost – Swift 14.30

DETO – sc Genemuiden 14.30

AZSV – SDC Putten 14.30

22 - zaterdag 19 maart 2022

NSC Nijkerk – Buitenpost 14.30 sc Genemuiden – HZVV 14.30

Swift – DETO 14.30

SDC Putten – Berkum 14.30

asv De Dijk – AZSV 15.00

Flevo Boys – Eemdijk 15.00

Noordscheschut – Urk 14.30

Rkav Volendam – ONS Sneek 14.30

23 - zaterdag 26 maart 2022

Urk – Rkav Volendam 15.00

Eemdijk – ONS Sneek 14.30

Berkum – DETO 14.30 sc Genemuiden – NSC Nijkerk 14.30

HZVV – Swift 15.00

Buitenpost – Flevo Boys 14.30

SDC Putten – asv De Dijk 14.30

AZSV – Noordscheschut 14.30

24 - zaterdag 9 april 2022

NSC Nijkerk – Eemdijk 14.30

ONS Sneek – Berkum 15.00

Buitenpost – Urk 14.30

Swift – Rkav Volendam 14.30

asv De Dijk – sc Genemuiden 15.00

Flevo Boys – HZVV 15.00

DETO – AZSV 14.30

Noordscheschut – SDC Putten 14.30

25 - zaterdag 16 april 2022

Urk – DETO 15.00

Berkum – Eemdijk 14.30

sc Genemuiden – Swift 14.30

HZVV – ONS Sneek 15.00

SDC Putten – NSC Nijkerk 14.30

asv De Dijk – Noordscheschut 15.00

Rkav Volendam – Flevo Boys 14.30

AZSV – Buitenpost 14.30

26 - zaterdag 23 april 2022

NSC Nijkerk – Urk 14.30

ONS Sneek – asv De Dijk 15.00

Eemdijk – HZVV 14.30

Swift – SDC Putten 14.30

Flevo Boys – AZSV 15.00

DETO – Buitenpost 14.30

Noordscheschut – Berkum 14.30

Rkav Volendam – sc Genemuiden 14.30

27- zaterdag 30 april 2022

Urk – Eemdijk 15.00

Berkum – Rkav Volendam 14.30

Buitenpost – ONS Sneek 14.30

SDC Putten – sc Genemuiden 14.30

asv De Dijk – Flevo Boys 15.00

DETO – NSC Nijkerk 14.30

Noordscheschut – HZVV 14.30

AZSV – Swift 14.30

28 - zaterdag 14 mei 2022

NSC Nijkerk – Berkum 14.30

ONS Sneek – Urk 15.00

Eemdijk – DETO 14.30

sc Genemuiden – AZSV 14.30

HZVV – Buitenpost 15.00

Swift – Noordscheschut 14.30

Flevo Boys – SDC Putten 15.00

Rkav Volendam – asv De Dijk 14.30

29 - zaterdag 21 mei 2022

Urk – Berkum 14.30

Buitenpost – Eemdijk 14.30

SDC Putten – Rkav Volendam 14.30

asv De Dijk – Swift 14.30

Flevo Boys – sc Genemuiden 14.30

DETO – ONS Sneek 14.30

Noordscheschut – NSC Nijkerk 14.30

AZSV – HZVV 14.30

30 - zaterdag 28 mei 2022

NSC Nijkerk – asv De Dijk 14.30

ONS Sneek – Noordscheschut 14.30

Eemdijk – SDC Putten 14.30

Berkum – Buitenpost 14.30

sc Genemuiden – Urk 14.30

HZVV – DETO 14.30

Swift – Flevo Boys 14.30

Rkav Volendam – AZSV 14.30

Basketballers gaan opnieuw voor titel in hoofdklasse

Orca’s blijft ambitieus

Orca’s is thuis al lange tijd ongeslagen en die status moet de ploeg houden, vindt trainer/coach Jurie Bakker. Zijn ambitieuze doel voor het komende seizoen: kampioen worden in de hoofdklasse, zodat Orca’s weer op hoger niveau komt. Voor allrounder Laurens van Loosen wordt het zijn laatste seizoen, maar dankzij het 3x3 bij de jongens heeft Bakker alle vertrouwen in een mooie toekomst voor de Urker basketbalvereniging.

Van Loosen gaat halverwege het seizoen verhuizen naar Hoofddorp, de woonplaats van zijn vriendin. ,,Hij volgt de liefde’’, vat Bakker het met een glimlach samen.

Van Loosen heeft een lange staat van dienst bij Orca’s. Was er behalve speler ook jeugdtrainer en voerde andere vrijwilligerstaken uit. ,,Om te stoppen bij Orca’s na dit seizoen, was voor mij de moeilijkste keuze toen ik besloot om in december te gaan verhuizen. Bij alle andere gevolgen had ik zoiets van: komt wel

goed. Maar bij Orca’s de deur dicht doen, nee, dat zal niet meevallen.’’

Van Loosen wil mede daarom van zij n laatste seizoen iets moois maken, samen met zij n teamgenoten en trainer Jurie Bakker. Beide mannen hopen de draad van oktober van vorig seizoen weer op te pakken.

Orca’s had er toen vij f wedstrij den op zitten, waarvan vier gewonnen en een verloren. ,,En die verloren we ook nog onnodig’’, aldus Bakker. ,,De auto met spelers die voor de punten moeten zorgen, kreeg op weg naar Enschede pech en kwam laat aan. De wedstrijd begon pas om kwart voor tien, met een deel van het team zonder voorbereiding. Dat zagen we meteen in de eerste minuten terug en we waren niet bij machte om dat nog recht te ze en.’’

Toen corona daarna voor het tweede seizoen op rij roet in het eten gooide, stond Orca’s met een kleine achterstand op de koploper, op de tweede plaats. De titel, dat was nog steeds het doel, maar de competitie kreeg door de coronamaatregelen geen vervolg meer. ,,We gaan verder waar we gebleven waren, met hetzelfde doel. Met minder zijn we niet tevreden’’, aldus Bakker.

De ploeg blijft compleet, op Klaas Willem Hoorn na, die door drukke omstandigheden niet langer tijd heeft om twee keer in de week te trainen. Ed van Schaik blijft assistent-trainer, maar kan – als het moet – ook nog invallen bij wedstrijden. ,,Ed is op zijn lee ijd niet meer de snelste, maar compenseert dat met andere dingen, zoals ervaring en inzicht. Daar komt bij dat hij nog altijd kan schieten. Hij blij zijn punten scoren.’’

Jeugd

Teun Mazereeuw is als vrijwilliger actief bij de jeugd en ziet de toekomst voor Orca’s rooskleurig in. De tijd om spelers van buiten Urk aan te trekken om op een hoger niveau te komen, is voorbij. Het verenigingsleven bij Orca’s staat nu voorop, en daar hoort ook een goede jeugdopleiding bij met betrokken ouders. ,,Vaders en moeders worden nu gevraagd om te tafelen bij een wedstrijd. Voorheen moesten de leden deze taak op zich nemen. Je ziet dan dat ouders eerst nog wat onzeker zij n, maar gaandeweg het echt leuk gaan vinden. Voor de club is dat natuurlijk heel mooi, die

betrokkenheid, maar ook voor de spelers.’’

Orca’s is bij alle lee ijdscategorieën in de jeugd vertegenwoordigd en speelt met de jongens vanaf zestien jaar in een 3x3 competitie. ,,Er is begonnen met vier spelers en momenteel zijn het er twaalf. Het 3x3 is onder jongeren echt populair. Het spelletje gaat stukken sneller, zodra je de bal hebt, ga je volop in de aanval. Dat spreekt jonge spelers aan. Een ander groot voordeel is dat er in toernooivorm gespeeld wordt en die toernooien vinden overdag plaats, niet ’s avonds.’’

Eerste stappen

Vanuit het 3x3 zetten momenteel twee spelers hun eerste stappen op weg richting het eerste herenteam van de club. Jauwk Coenen en Evert de Groene trainen mee en laten zien bijna klaar te zijn voor het grote werk. Ook de 14-jarige Ruben Visser mag mee trainen. ,,Ze kunnen alle drie basketballen, de één op karakter, de ander meer op techniek en inzicht. Als ze fysiek sterker worden, kan heren 1 nog veel plezier beleven aan deze jeugdspelers’’, aldus een tevreden Mazereeuw.

Trainer/coach Jurie Bakker (l) en Laurens van Loosen.

Derde seizoen is scheepsrecht?

Vol goede moed begon het eerste damesteam van basketbalvereniging Orca’s aan het seizoen 2020/2021. De start was niet best, met vier keer verlies en een keer winst, maar nog erger was het dat het daarna door de coronacrisis ophield. ,,We hopen dat we nu normaal mogen blijven doorgaan, want zo’n afgelast seizoen doet wel wat met je motivatie’’, aldus de trainers Jennie van Slooten en Janita de Boer, die aan hun derde seizoen beginnen.

Orca’s was voor de tegenstanders de te kloppen ploeg aan het begin van het vorige seizoen. Ze eindigden 2019/2020, ook al door corona vroegtijdig afgesloten, immers als koploper. Wel moest het team het daarna stellen zonder de twee jonge spelers Hennie van Schaik en Lea Romkes. Zij kozen voor een avontuur in het buitenland en in de eredivisie. Daarmee leverde Orca’s behoorlijk wat lengte in.

De eerste vier wedstrij den gingen verloren, al was de ploeg nooit kansloos. ,,Onze spelers bleven gemotiveerd. Tij dens de trainingen zagen we de inzet en hoe ze wilden leren van hun fouten. In de vijfde wedstrijd resulteerde dat in de eerste overwinning van het seizoen. We hadden de zaak weer lekker op de rit, zo voelden we.’’

Diep respect

Dat de competitie daarna stilgelegd werd, was een grote teleurstelling, ook omdat er niet getraind mocht worden. De Boer en Van Slooten gaven hun spelers de opdracht om fysiek sterker te worden. ,,Toen we weer mochten trainen, merkten we dat alle spelers hier hun best voor hadden gedaan. Ze waren allemaal fi t en hadden er zin in. We hebben echt diep respect voor hun motivatie.’’

De competitie werd nooit hervat, maar Orca’s bleef wel actief op de pleintjes en kon later terecht in Sporthal De Schelp. ,,Daar moesten we het mee doen.’’

Voor Van Slooten en De Boer start nu het derde seizoen met het eerste vrouwenteam. ,,Twee

coronaseizoenen, dat is gewoon ontzettend balen. We werkten als trainers altij d naar een wedstrijd toe, rich en onze trainingen daar op in, en zonder dat doel werd het echt zo anders. Ja, waar doe je het dan voor? Dat vroegen wij ons regelmatig af.’’

Toch denken Van Slooten en De Boer niet aan stoppen. ,,Normaal gesproken zeg je: blij f niet te lang bij hetzelfde team, maar met corona is het niet normaal. We hopen nu, voor de derde keer, een compleet seizoen met deze ploeg te mogen draaien.’’

Orca’s start weer in de eerste divisie. De ploeg is bijna intact gebleven – alleen Erica Romkes is vertrokken naar Landsmeer. Het doel is om mee te draaien bovenin de middenmoot. Om met de top drie mee te kunnen, hee Orca’s meer lengte nodig. ,,We zijn op zoek naar die lengte. Binnen de eigen vereniging zit er met de spelers van MU16 wel een goede lichting aan te komen, maar ze zij n nu nog te jong voor een plekje in dames 1. Zo lang we die lengte nog niet hebben binnen de ploeg, streven we ernaar een goede middenmoter te zijn.’’

Orca’s wil goede middenmoter in eerste divisie zijn

interliving geeft vorm aan wonen

interliving geeft vorm aan wonen

Ontdek de eigentijdse en elegante wooncollectie van Interliving. Dankzij de slimme ontwerpen en talrijke maatwerkopties krijgt

samen aan de slag.

‘Veel aspecten die tot betere sportprestaties kunnen leiden’

Even een balletje trappen, een balletje slaan en op een bepaald moment gewoon starten met hardlopen. Allemaal bedoeld om fitter door het leven te gaan. Toch wil Mark Brockhoff wijzen op belangrijke zaken die een grote rol spelen in het uitoefenen van sport. Hij is in het dagelijks leven fysiotherapeut bij Fytac en daarnaast behandelt hij vooral voetballers van SV Urk. ‘Om te kunnen pieken in je sport moet je eerst opbouwen. Om je doel te bereiken is het ook van groot belang dat je als sporter door deskundigen begeleid wordt’.

Het is de ultieme droom van een jonge sporter om door te stromen naar een eerste team. Of dat nu basketballen, volleyballen, tennissen, voetballen of welke sport dan ook is. De drang naar hogere en betere prestaties is bij de meeste jonge sporters aanwezig. Zij hebben er heel veel over om later met de toppers van hun vereniging mee te kunnen doen. De ene sporter kiest een langer traject op weg naar de top, de andere wil ten koste van alles zo snel mogelijk doorstromen. Maar dan komt het: veel belangrij ke details op weg naar een fi er en sterker lichaam worden vaak ondergeschikt aan de wens zo snel mogelijk bij het eerste team te behoren of de top te bereiken. Mark Brockhoff weet als geen ander dat een gefaseerde en goed begeleide opbouw om je doel te bereiken veel blessures kan voorkomen.  ‘De keuze die een jonge sporters maakt is vaak niet objectief. Gedrevenheid kan een valkuil zijn. Het is van groot belang dat vooral jonge sporters een goede begeleiding krijgen. Daarin spelen trainers, teammanagers, verzorgers en ook de fysiotherapeuten een hele belangrijke rol. Een rol die niet altij d op de juiste waarde wordt geschat.’

Verschillen

Het niveau van sporters en prestaties is de afgelopen jaren verbeterd, dit is op Urk niet veel anders. Trainers en verzorgers zijn beter

en specifieker geschoold. Mark Brockhoff : ‘Als het niveau tussen de junioren en senioren op dit niveau achterblijft, zoveel te meer inspanningen willen jongeren leveren om hun gestelde doelen te halen. Zij denken dan niet altijd aan wat hun lichaam aan kan. Het is daarom van groot belang dat jongeren een goede begeleiding krijgen op weg naar de wereld van de senioren.

Sporters moeten volgens Mark Brockhoff beter luisteren naar hun lichaam. ‘Tegenwoordig is alles erop gericht om zo snel mogelijk je doelen te halen. Kijk maar eens naar de vele lopers, die met sporthorloges hun prestaties in beeld brengen. Steeds harder, steeds korter over een bepaalde afstand doen. Signalen van het lichaam worden daarbij genegeerd. Het gevolg daarvan is overbelasting en dat vergroot de kans op blessures’, zegt hij.

Afstand nemen

Sporters die vrijwel het hele jaar door trainen om zo een betere prestatie te leveren, krijgen van de fysiotherapeut te horen om tijdens bijvoorbeeld de winter- en zomerstop even rust in te bouwen.

Daarnaast geeft Mark Brockhoff hen het advies om een korte periode een andere sport te gaan doen: ‘Een wat anders, dat is niet alleen goed voor het lichaam maar ook voor de geest. Op die manier kun je fris aan een nieuw seizoen beginnen.’

Ook bij de start van het nieuwe seizoen is het van belang dat een sporter, of het nu een voetballer, tennisser, basketballer of volleyballer is, een goede begeleiding krijgt of hier zelf naar op zoek gaat. Het helpt mee aan het voorkomen van overbelasting en blessures. Je bent als sporter verantwoordelij k voor je eigen lichaam’, benadrukt Mark Brockhoff.

Blessures

Een goede begeleiding is een van de zaken die de kans op blessures verkleinen. ‘Dat is zeker waar, en goed materieel is ook van wezenlijk belang. Of het nu schoeisel of iets anders is wat voor het uitoefenen van hun sport belangrijk nodig is, het weegt allemaal mee in de kans op het verkleinen van blessures’, weet de fysiotherapeut. De meeste blessures komen voor bij de voetbalsport. Het is een contactsport en dus heeft een voetballer de meeste kans op een blessure, vooral aan de benen. Enkels en knieën, maar ook een breuk komt geregeld voor. Bij het

basketballen zij n de enkels en armen (schouder) nog wel eens onderwerp van onderzoeken bij een arts en behandeling bij een fysiotherapeut.

Mark Brockhoff ziet tal van blessures voorbijkomen: ‘Allemaal verschillend van aard. De ene sporter is eerder geblesseerd dan de andere. De duur van de behandeling is vaak ook verschillend. Dat kan aan de mate van de trainingsarbeid van iemand liggen, maar ook de aard en de ernst van de blessure spelen een belangrij ke rol in de revalidatie. Als sporters het advies van de medisch deskundigen opvolgen zal dit lij den tot een voorspoedig herstel en herva en van hun sport op het gewenste niveau.’

Voeding

Een vaak onderbelicht onderdeel van de sport is de voeding. Tegenwoordig zijn er tal van schema’s beschikbaar van wat het beste voor een sporters is. Een en ander is uiteraard mede a ankelij k van de soort sport die bedreven wordt.

Mark Brockhoff: ‘Gezond eten is belangrijk. Bij tal van clubs hebben sporters de beschikking over de inzet en kennis van diëtistes. In overleg met de sporter en de kennis die een diëtiste van de sport heeft kan een voedingsschema in elkaar worden gezet voor een individuele sporter. Veel sporters hebben er baat bij.’

Als de sporter op een hoog niveau actief is kan er vaak ook nog een beroep op een sportpsycholoog worden gedaan. Dat gebeurt nog niet in hoge mate bij lokale sporters. ‘Toch kan het soms helpen om iemand die een zware teleurstelling heeft meegemaakt tijdens het sporten weer ‘op de rails te krijgen’. Denk maar eens aan schaatser Sven Kramer die door ‘tussenkomst’ van zijn toenmalige trainer een verkeerde wissel uitvoerde. Het is geschiedenis, maar het komt vandaag de dag ook voor dat iemand een zetje in de rug moet krijgen om een bepaalde teleurstelling te verwerken’, besluit Mark Brockhoff.

Fysiotherapeut Mark Brockho al veertien jaar op Urk

‘Het waren drukke, maar mooie jaren’

Penningmeester van VV Tollebeek, jeugdtrainer bij deze club, scheidsrechter bij de KNVB, voorzitter van SV Urk en nu begeleider van scheidsrechters bij ’s lands grootste sportbond. Sport loopt als een rode draad door het leven van Gerrit Meun. Ondanks het soms moeten nemen van moeilijke beslissingen, heeft hij talloze echte vrienden overgehouden aan de verschillende functies. ‘Echte vrienden in een sportwereld die niet door iedereen wordt begrepen. En een gigantisch netwerk overgehouden, belangrijk in dat wereldje.’

Voetballen bij SV Urk in het tweede en derde elftal, daar begon de sportieve carrière van Gerrit Meun. Om bepaalde redenen maakte hij de overstap naar de voetbalclub uit Tollebeek: ‘Egbert Bakker was daar trainer en zo kwam het contact tot stand. Eerst als voetballer, vervolgens ging ik een ploegje jongens trainen. Toen ik wat meer bekend werd binnen die club vroegen zij mij penningmeester te worden. Daar heb ik in toegestemd.’

Gerrit Meun wilde echter meer. Toen al was zijn drang groot om leiding te geven en floot hij wedstrijdjes. De stap naar een opleiding bij de KNVB was snel gezet. ‘Ik volgde een basisopleiding scheidsrechters (BOS-cursus) en al gauw kreeg ik mij n eerste wedstrij d toegewezen. Dat was een jeugdteam van Olympia’28 uit Hasselt. Dat ging zo goed dat de rapporteur vroeg of ik al langer floot. Kort daarna werd mij gevraagd om de stap naar de senioren te maken.’

De periode van doorgroeien naar de toparbitrage in het amateurvoetbal verliep voorspoedig. Tien jaar lang leidde Gerrit topwedstrijden in het hele land. ‘Toen ik bekend had gemaakt dat ik zou stoppen, kreeg ik van de KNVB een lokale topper als afscheidswedstrijd toegewezen. Ik ging naar Katwij k om voor 6.000 toeschouwers de kraker tussen Katwijk en Quick Boys te mogen leiden. Een onvergetelijke ervaring.’

Voorzitter SV Urk

Nadat Gerrit de scheidsrechterfl uit aan de wilgen had gehangen kwam er een vacature voor de positie van voorzitter bij SV Urk: ‘Kees Brouwer kwam bij mij met

de vraag of ik dat wilde doen. In de gesprekken die ik met hem en de toenmalige voorzi er Jan Brouwer had vroeg ik bedenktij d van twee maanden. Ik wilde eerst rondkijken of er mensen waren die met mij wilden samenwerken. Al gauw bleek dat een maand genoeg was om tot een positieve beslissing te kunnen komen.’

Er brak een periode aan waarin er aan een nieuw bestuursteam gebouwd moest worden. Er was veel werk te doen bij de steeds groter wordende vereniging. Er moest een koers voor de lange termijn worden bepaald. Ook op financieel gebied lag er een aantal flinke uitdagingen. Gecombineerd met de vurige wens om nieuwe kleedkamers te bouwen en een kunstgrasveld aan te leggen moesten alle zeilen bijgezet worden. ‘Dat is gelukt en dan kun je tevreden terugkij ken. En dat kan alleen maar als er een hecht team staat en de neuzen dezelfde kant op wijzen’, zegt Gerrit Meun.

Een van de eerste klussen was het aanscherpen van het alcoholbeleid. ‘Toen wij als bestuur besloten hier strengere, en in onze ogen betere regelgeving op los te laten, wekte dat eerst weerstand op. Spelers gingen na het trainen naar andere locaties in de buurt van onze kantine. Uiteindelijk hebben diverse gesprekken ertoe geleid dat hier paal en perk aan gesteld kon worden’, zegt de oudvoorzi er.

Het bestuur was in oktober 2014 dolgelukkig toen bekend werd dat Urk 1 in de Amstel Cup aan Ajax was gekoppeld. Gerrit Meun: ‘Het kos e ons zeeën van tijd om alles goed voor te bereiden. Ruim 4.000 toeschouwers wisten niet dat er

voorafgaande aan deze beladen wedstrijd nogal wat te doen is geweest over de plaats van de extra lichtinstallatie. Maar ook dat werd uiteindelijk in goede banen geleid. Wij kregen overal complimenten vandaan. De opbrengsten van de wedstrijd hee de club een geweldige financiële steun in de rug gegeven. Het gaf ons een boost die uiteindelij k de basis vormde voor een sterke financiële positie. Na afloop van die wedstrijd viel er een loden last van mijn schouders.’ De oud-voorzitter kijkt nog vaak terug op zijn periode als voorzitter van SV Urk. Natuurlij k was de ontmoeting met Ajax een hoogtepunt. ‘Ik werd wekenlang geleefd, want je moest overal naar toe. Van Radio 1 tot Omroep Flevoland en van interview naar interview. De club kreeg nog meer bekendheid in het land en uitnodigingen om oefenwedstrijden te spelen kwamen met grote regelmaat binnen.’

KNVB

Gerrit Meun was amper bij SV Urk vertrokken of de telefoon stond niet stil met vragen of er misschien

wat anders was om te willen doen op bestuurlijk vlak. De keuzes waren gauw gemaakt. Voorlopig geeft hij op Urk leiding aan Hulp en Steun en is sinds 2019 penningmeester van Veilig Verkeer Nederland afdeling Urk.  Buiten Urk wisten zij hem ook wel te vinden. Na jarenlang scheidsrechter te zij n geweest en dus in het hele land bij sportverenigingen op vergaderingen van de KNVB kwam, bouwde Gerrit een gigantisch groot netwerk op. Dat leidde er uiteindelijk toe dat hij werd gevraagd om jonge scheidsrechters te begeleiden: ‘Oud-UEFA-grensrechter Jan van Dij k (ook wel actief geweest als scheidsrechter bij wedstrij den van Urk in de Hoofdklasse, red.) is een van de mensen die binnen de KNVB leiding gee aan opleidingen in het district Oost. Na een paar gesprekken met hem liet Gerrit Meun zich overhalen om jonge scheidsrechters te beoordelen en te begeleiden. ‘Dat gee voldoening, vooral als ik terugkij k op een jeugdwedstrij d op niveau die door een jongen van 15 jaar werd geleid. De kwaliteit

straalde ervan af. En toch accepteert zo’n jongen adviezen. Dat getuigt van klasse.’

Als de corona landelijk onder de duim is gaat Gerrit Meun een aantal avonden en dagdelen naar het KNVB-sportcentrum in Zeist om nog meer scholing te volgen voor het begeleiden van jonge topscheidsrechters.: ‘Dat vind ik leuk om te doen. Zij verdienen een kans.’

Binnen de KNVB-familie hee Gerrit Meun een grote vriendenkring gekregen. Hele warme contacten, die ertoe hebben geleid dat veel van hen regelmatig bij hem thuis op de zaak te vinden zijn. En andersom gaat Gerrit ook regelmatig bij mensen buiten Urk op bezoek. ‘Het is een gevolg van de vele vriendschappelijke ontmoetingen, zowel bij wedstrijden van Urk 1, waar ik vrijwel altijd bij aanwezig was, als bij vergaderingen van de KNVB. Dat is van groot belang voor een club. Dat heb ik mijzelf altijd voorgehouden, je moet als het enigszins kan overal je gezicht laten zien’, besluit Gerrit Meun.

Gerrit Meun blij actief binnen de KNVB

Vrouwen waarderen initiatief van Caritas

Het begon de meeste vrouwen op de basisschool, toen nog lagere school geheten. De jongens speelden tegen elkaar met voetbalwedstrijden, de meiden keken vroeger toe. Een aantal leerkrachten kwam op het idee om grenswerpbalwedstrijdjes voor de meiden te gaan organiseren. Het was een schot in de roos. De meiden van toen, vrouwen van nu, misten het evenement en werden opnieuw enthousiast gemaakt door Eize van Eerde van Caritas. Minimaal een keer per maand spelen zij op Sportpark De Vormt grenswerpbal. ‘’Niet alleen leuk, maar ook calorieën verbranden”, zeggen Alie van Slooten, Jettie Post en Alberdien Romkes.

Voor een aantal vrouwen was het de zesde klas, maar tegenwoordig is het groep acht. Traditioneel wordt tegen het einde van het schooljaar sportief gestreden tegen de meeste andere basisscholen. De jongens spelen voetbal, de meiden ontmoeten elkaar tijdens een spelletje grenswerpbal. En daarna? Meestal stopt deze ac-

tiviteit dan voor de vrouwen, het voetballen van de jongens krijgt vaak wel een vervolg. Het is ongeveer zes jaar geleden dat Eize van Eerde van Caritas met een aantal jonge vrouwen in contact kwam over grenswerpbal. Het enthousiasme van de sportcoach van Caritas sprong over op de vrouwen, die graag een stukje jeugdsentiment wilden ophalen

met het grenswerpbal spelen.

“Want dat is het eigenlijk. Op de basisschool ben je fanatiek en daarna verwaterde de interesse, omdat er op Urk geen vervolg mogelijk was. Als je dan je eigen kinderen hoort over grenswerpbal dan komt dat gevoel van vroeger toch wel weer bovendrij ven”, zegt Alie van Slooten.

Al gauw werd het groepje enthousiaste vrouwen groter en is inmiddels uitgegroeid tot ongeveer zestien deelnemers. Zij komen nu een keer per maand samen op Sportpark De Vormt om onder leiding van Eize van Eerde leuk met elkaar bezig te zijn. “Het gaat er af en toe fanatiek aan toe, maar wel heel vriendschappelijk. Niet ieder mens hee dezelfde spieren en krachten om een bal te gooien en daar houden wij met elkaar rekening mee. Wij proberen het wel zo goed mogelij k te doen. Maar er is ook tij d voor ontspanning. Halverwege de ‘training’ wordt wat gedronken en

soms wat lekkers erbij. Niet te veel, want wij willen met onze deelname ook bewerkstelligen dat er wat calorieën worden verbrand”, zeggen Je ie Post en Alberdien Romkes.

Uitdagingen

Wat voor weertype er ook verwacht wordt, de vrouwen worden verwacht door Eize van Eerde. Alie van Slooten: “Wij spelen vaak op het kunstgras van het sportpark en dan hee het veld geen last van regen. Mocht de Pieter Zandt er met leerlingen bezig zijn dan spelen wij op gewoon gras. Wij gaan het hele jaar door, natuurlijk wel a ankelijk van de mogelijkheden.”

Het groepje vrouwen wil graag uitgedaagd worden in de vorm van aanwas van nieuwe deelnemers. Alberdien Romkes: “Dat houd je scherp en gemotiveerd. Maar wij zouden ook graag tegen een andere groep willen spelen. Als je met meer mensen bent kun je dat eenvoudiger realiseren. En het kan allemaal op Urk, je hoeft er niet voor te reizen.”

De groep komt ongeveer anderhalf uur per keer bij elkaar. De vrouwen treffen elkaar op vrijdagmorgen. Jettie Post: “Iedereen is welkom, ongeacht de leeftijd. Op dit moment is de leeftijd tussen de 30 en 50 jaar, maar als iemand jonger of ouder is maakt dat niet uit. Het gaat om een beetje bewegen en een stukje gezelligheid met elkaar.”

De deelnemers betalen geen contributie. Contributie betalen zou voor sommige mensen een belemmering kunnen zijn. Bij het deelnemen aan grenswerpbal hoeft dat dus niet. Alie van Slooten: “Wij vinden het juist leuk als er meer vrouwen bij komen. Caritas hee ons gemotiveerd om hier mee te beginnen. En de meeste vrouwen die een keer grenswerpbal bij ons gespeeld hebben blijven komen. Wij zijn nog niet zo erg lang bezig, maar ik weet zeker dat nieuwe deelnemers zich bij ons thuis zullen voelen. Ook als je denkt dat je niet zo goed bent in deze tak van sport. En met Eize van Eerde als stimulator en coach hebben wij altijd veel lol. Af en toe gaan wij ook een keer mountainbiken. Lekker afwisselend, maar ons hoofddoel is grenswerpbal spelen.”

Grenswerpbal, jeugdsentiment duurt voort

Op de foto van links naar rechts: Alie van Slooten, Jettie Post, Alberdien Romkes, Rijane van den Berg.

Bed & Breakfast De Roos

Bed & Breakfast De Roos is gevestigd in een karakteristiek pand met een rijke, cultuurhistorische traditie in het vissersdorp Urk en ligt direct aan de Urker haven.

De Roos beschikt over 4 luxe tweepersoonskamers en 2 appartementen. In de ontbijtzaal met balkon heeft u een prachtig uitzicht over de haven en het IJsselmeer.

Word bijvoorbeeld wakker in een heuse bedstee en geniet van de gemoedelijke sfeer van het oude Urker volksleven. U waant zich in vroegere tijden, maar wel met de moderne gemakken van nu.

Meer informatie over De Roos kunt u

op

1-44

EM

‘Roeien met de riemen die je hebt’

Blaren, commando’s, bedwingen van golven en uitdagingen. Voorzitter Ester Schraal (links op de foto) van Vereniging Roeiploeg Urk weet waar ze het over heeft. Zij zit al 16 jaar in een van de roeiboten van haar vereniging. Het jaarlijkse hoogtepunt is de Harlingen-Terschelling-race (HT-race), maar het is een van de zes tot acht wedstrijden die jaarlijks worden geroeid. Gerlinde Foppen is pas begonnen met roeien en het enthousiasme kent bijna geen grenzen bij deze jonge roeister. ‘Wij roepen mensen op zich te melden bij onze vereniging. Het is heel gaaf om te roeien’, roepen beide dames in koor.

Bij de roeisport is ook te merken dat corona een deel van het verenigingsleven heeft verstoord. Toch willen de nieuwbakken voorzitter Ester Schraal en ‘nieuweling’ Gerlinde Foppen niet van teloorgang weten. Integendeel, beide vrouwen zijn laaiend enthousiast over de roeisport en hun Vereniging Roeiploeg Urk.

De trainingen zijn inmiddels weer opgestart, dat gebeurde in mei van dit jaar. Twee keer per week worden de touwen van de roeiboten losgemaakt en snij den de riemen door het water. ‘Ik ben nog niet zo lang met roeien bezig, maar ik vind het wel zo’n gave sport. Het gee niet alleen een kick. Roeien gee mij ook een enorme voldoening’, vertelt Gerlinde Foppen.

Zij hee een paar jaar buiten Urk gewerkt, maar hield de verrichtingen van de roeiploegen altij d wel in de gaten. Op de dagen dat zij op Urk was, keek ze uit naar de momenten waarop de roeiers vanaf ‘de hellege van Metz’ (tegenwoordig Hoekman) de haven uitvoeren. ‘Dat wilde ikzelf ook gaan doen. Toen ik weer op Urk ging wonen heb ik mij meteen aangemeld. Vrijwel meteen kwam bij mij de wens

boven om meer vrouwen te activeren en te motiveren om te gaan roeien. Samen de natuurkrachten trotseren tijdens het roeien tegen de golven in. Het gee zoveel ontspanning, daar kan niets anders tegenop.’

Teamsport

Roeien is een echte teamsport. Ester Schraal benadrukt dat nog maar eens: ‘Niet iedereen heeft dezelfde kracht. De saamhorigheid en de gelijkheid vormen de basis van de teamspirit. Daar gaat het om. In de boot moet je het samen doen. Als de een wat minder inbreng heeft dan de ander, dan wordt dat door de rest opgepakt. Samen strij den voor een doel: de finish halen.’

Bij sommige vrouwen zou het vooroordeel leven dat een roeiploeg een gesloten groep is. ‘Dat is natuurlijk ook zo. Je bent met elkaar en je werkt voor elkaar. Maar toen ik mij vorig jaar aanmeldde bij de roeiploeg van de vrouwen, voelde ik mij meteen welkom. Een super gevoel om samen iets te bereiken’, zegt Gerlinde Foppen.

Voorzitter Ester Schraal loopt al wat langer mee: Het is belangrij k dat de vereniging blij draaien en

het liefst doorgroeit. Je kunt het niet allemaal alleen doen. Ook bij het besturen geldt dat je het samen moet doen. In teamverband dus. Net als bij het roeien zelf.’

Leden

De roeiploegen bestaan niet alleen uit vrouwen. Er is al veel langer een aantal mannen dat met een van de drie boten het ruime sop kiest om te oefenen en wedstrijden te varen. Het bestuur van Vereniging Roeiploeg Urk wil daarom graag nieuwe leden verwelkomen. Ester Schraal: ‘Bij de mannen hebben wij vij f nieuwe roeiers mogen verwelkomen. Wij willen er het liefst nog meer bij. Dat geldt ook voor de vrouwenploeg. Een van onze doelen is om een gemengd team te kunnen samenstellen. Dus vij f mannen en vijf vrouwen in een wisselende samenstelling in een van de boten. Als wij oefenen worden wij vanaf de kant altijd aangemoedigd. Bij wedstrijden is dat nog meer. Het gee een enorme kick, dat bleek ook wel toen wij een keer een wedstrijd in Friesland roeiden. Hele rij en mensen stonden langs de kant en waardeerden onze inzet op het water. Die waardering doet je goed als roeier.’

Vereniging Roeiploeg Urk hanteert in principe geen leeftijdsondergrens als zich leden melden. Toch houdt het bestuur goed in de gaten wie wel en wie nog niet ingezet kan worden in een van de boten: ‘Wij wij zen en le en er wel op dat degenen die zich aanmelden wel volgroeide lichamen moeten hebben. Dat is bij de een wat eerder dan bij de ander. Een leeftijd van rond de ach ien jaar is daarbij een gemiddelde. Het bovenlichaam wordt natuurlijk wel behoorlijk belast tijdens het roeien. Vooral bij zware omstandigheden’, vertelt Ester Schraal.

Gezond

Krij g je bij het roeien geen blaren op de handen? Gerlinde Foppen: ‘Die kreeg ik wel de eerste drie keer

toen wij roeiden. Daarna niet meer. Je bouwt er niet alleen een goede conditie mee op. Ik heb ervaren dat het roeien heel goed is voor mijn lichaam. Je spieren worden ook wat steviger, zonder dat je er uit gaat zien als een bodybuilder. Ik had last van nek- en schouderklachten. Die klachten zijn beduidend minder geworden sinds ik ben gaan roeien. Ik word zeker niet belemmerd in de uitoefening van mijn sport. Integendeel, ik daag mijzelf uit om alles uit mijn lichaam te halen om zo gezond mogelijk te zijn en een goede conditie op te bouwen.’

Boothuis

De Vereniging Roeiploeg Urk hee plannen voor een eigen boothuis. Ester Schraal: ‘In de winter staan ze aan wal maar we hebben geen vast onderdak dus staan ze vaak buiten, wat slecht is voor de sloepen. Eigenlijk streven wij ernaar om een eigen boothuis te hebben. Maar ja, dat kost geld. Wij zijn met ongeveer 35 leden een kleine vereniging en met de opbrengst van de contributies alleen kunnen wij dat niet realiseren. Wij hebben wel inkomen uit de Vuurtorenrace, maar dat is niet genoeg om grote investeringen te kunnen doen. Daarom zij n wij op zoek naar een nieuwe hoofdsponsor en een aan-

tal kleinere sponsoren. Je moet niet alleen onderkomen hebben, de boten moeten ook onderhouden worden. En op termijn moet je ook aan vervanging denken van bijvoorbeeld de riemen. Op dit moment is het nog even roeien met de riemen die wij beschikbaar hebben. Le erlijk en figuurlijk.’

Wedstrijden De roeiploeg doet jaarlijks aan zes tot acht wedstrijden mee. De Vuurtorenrace is vooral lokaal bekend, maar een hele belangrijke voor de Urker roeiers. Er is altijd veel belangstelling en de spanning is om te snijden.

Zowel de mannen als de vrouwen van Vereniging Roeiploeg Urk doen ook mee aan de beroemde Harlingen-Terschellingrace. Bij de roeiers vooral bekend als de HTrace. Ester Schraal hee deze uitpu ingsslag van ongeveer 3 tot 5 uur al vij f keer meegemaakt. ‘Dat is echt kicken. Maar als zowel de wind en het tij tegenzi en, dan is het echt buffelen. Maar het blijft een geweldige ervaring.’

De eerste wedstrij d na de vakanties voor de roeiers uit Urk staat gepland op 23 oktober in Leeuwarden. Zowel de vrouwen als de mannen kij ken uit naar dit Friese spektakel.

Vereniging Roeiploeg Urk wil graag uitbreiden

Bewoners Talma Haven bewegen mee

Niet alleen jonge mensen sporten. Ouderen doen er goed aan om ook een aantal keer in de week te bewegen. Ook in Talma Haven is er veel aandacht voor bewegen. De meeste bewoners doen dat op hun eigen manier. ‘Dat is goed voor lichaam, geest en stabiliseert achteruitgang. Wij proberen de bewoners zoveel mogelijk mee te laten doen met activiteiten waarin zij zich door wat inspanningen fitter gaan voelen’, zegt activiteitenbegeleider Corine Kramer-Wakker.

Het was wel even een dingetje toen in Talma Haven de eerste activiteiten rond het bewegen van start gingen. ’Dat is voor jonge mensen. Ik doe niet mee, want dan breek ik mijn oude botten’, zo maar een paar reacties op de eerste initiatieven om de oudere bewoners uit hun stoel te krijgen. Corine is blij met de aandacht voor bewegen voor ouderen: ‘Wij doen dat natuurlijk op een aangepaste manier. In het begin was het even aftasten hoe de bewoners zouden reageren. Naarmate de tijd verstreek vonden steeds meer bewoners het leuk om even bezig te zijn. Zo leuk dat ze vrijwel iedere middag na het eten een paar rondjes over de vide doen. Dat is wel binnen, maar toch komen ze in actie. En dat is heel goed voor ze.’

Corine en haar collega’s zorgen ervoor dat de bewoners niet alleen maar binnen een rondje lopen. In de nieuwe ontmoetings- en belevingstuin merken wij nu al dat deze tuin mensen bij elkaar brengt. Hierdoor wordt het helend vermogen van de bewoners centraal gezet. Kortom de bewoners genieten niet alleen van het buiten zijn, het is ook nog eens heel goed voor de ge-

zondheid. Dat beginnen steeds meer mensen te beseffen.

In Talma Haven is er dus veel aandacht voor het bewegen door ouderen. Corine: ‘Er zijn verschillende bewegingsvormen waarvan het tempo en het niveau worden aangepast aan de mogelijkheden van de bewoners. Op die manier hoe er geen drempelvrees te zijn. Bewegen is heel belangrijk voor ouderen. Het stimuleert en activeert bewoners om dingen te doen die ze anders achterwege laten. En als bewoners niet lopen, kunnen ze deelnemen aan bewegingsactiviteiten die wij tot beschikking hebben zoals het fi etslabyrint, qwiek, Mooffi e, online bewegingssessies en bewegen aan tafel. Het fietslabyrint wordt dagelijks veel gebruikt. Zi end op een fiets die vaststaat kunnen de bewoners de trappers laten bewegen en virtueel bijvoorbeeld door de straten van Urk sturen. Zelfs dat helpt om ouderen meer te laten bewegen en actiever deel te nemen aan het sociale leven.’ Voor de coronaperiode konden ook mensen van buiten Talma Haven meedoen aan de bewegingsvormen. Zodra het coronavirus weer onder controle is wordt deze activiteit voor deze groep weer opgestart.

Corine Kramer-Wakker is razend enthousiast

Vijftig jaar vrouwenvoetbal

Terugblik op de eerste wedstrijd in 1971

Pinkstermaandag, 31 mei 1971. Urk loopt uit voor een voetbalwedstrijd in wat nu het Wilhelmi napark heet. ‘Wegens de enorme voorverkoop van toegangskaarten is het wel van belang dat u vroegtijdig op het veld komt’, had Het Urkerland een paar dagen eerder gewaarschuwd. Als de wedstrijd begint, staat het zwart van de mensen. Het vrouwenteam van SVU komt voor het eerst in actie en niemand wil dat missen.

Het publiek zag het al snel: die kleine Tonia Meun kon voetballen. Zussen Lu en Gretha Kramer ook, maar Tonia – inmiddels 65 jaar – was iets aparts. Passen, aannemen, dribbelen, schieten en scoren, ze beheerste het allemaal. ,,Ik wilde van jongs af aan altijd voetballen, maar omdat ik een meisje was, mocht ik geen lid worden van SVU. Toch maakte ik een paar jaar onderdeel uit van de voetbalteams. Ik kwam met mijn broer Geert mee naar de trainingen en deed gewoon mee. Toen ik pappetjes begon te krijgen, mocht het niet meer.’’

‘Voetbal is een mannensport’ Ze was veertien jaar toen een groep meiden, allemaal werk zaam in de vis bij Rein Bos, op het idee kwam om een da mesvoetbalteam op te richten op Urk. Niet iedereen bij SVU was er blij mee, maar Luut de Boer stak er zijn schouders onder. Hij geloofde er wel in en gepassioneerd leerde hij de dames op het veld achter het kerkhof op de Holkenkamp de eerste beginselen van het voetbalspel. Steeds meer meisjes meldden zich, totdat er genoeg spelers waren om een elftal op de been te brengen. Tonia was blij dat er voor haar weer een mogelijkheid was om te kunnen voetballen en als één van de jongsten pingelde ze overal doorheen. ,,Ik moest wel erg wennen aan het niveau, maar de meesten pikten het redelijk snel op. Luut was enthousiast, hij was er altijd en bleef positief. Des te langer we bezig waren, des te leuker ik het begon te vinden.’’

Trainer De Boer besloot na twee maanden dat het tijd werd voor een echte wedstrijd. Op Pinkstermaandag moest het gebeuren, op eigen bodem. ,,Iedereen wilde het zien’’, ver telt Tonia. ,,De meesten vonden het niets. ‘Voetbal is een mannensport’, zeiden ze. Kon mij wat schelen wat ze er van vonden. Zolang ik maar kon blijven voetballen.’’ Later sloot ook Jaap de Bie zich aan als trainer.

Verslag van de wedstrijd

De Urker dames versloegen VVOG met 3-1. Het Urkerland deed verslag:

‘Hup Jannie! Er achteraan! Niet bang zijn. Toe Anthonie, schieten joh! Het doet even vreemd aan om deze en nog veel robuustere aanmoedigingen naar dames te horen toe schreeuwen. Niet dat het ongebruikelijke taal is langs een

voetbalveld, maar het feit dat ze bedoeld is voor vrouwelijke voetbalsterren.’ (…) ‘Voor onze Urker dames was het de eer ste keer dat er spelregels toegepast werden en dat alles dus echt moest gebeuren. En het is gewoon opmerkelijk wat een professionele manier van onze spelers zich in twee maanden al hebben aangemeten. Trainer L. de Boer komt zeker een woord van lof toe, om zo iets in zo’n korte tijd uit de grond te stampen. Niet zo direct de techniek, maar die stijltjes, die je ook van straatvoetballende jongens ziet. Het stoere loopje,

de leuke dribbel, de populaire Eusebio-hinkstapsprong en de zwaai door de lucht na een voltreffer.’

Schapen van het veld afjagen

De trainingen vonden later plaats waar wij nu het Wilhelmin apark kennen en daar werden ook de thuiswedstrijden afge werkt. Voor de uitwedstrijden gingen ze met een grote bus op pad en de spelers beleefden dit als een uitje. Bij één van de tegenstanders was een vrouwelijke scheidsrechter actief – iets wat de spelers nu nog bijzonder vinden. Ze maakten ook gekke dingen mee: in Blankenham bij Steenwijk moes ten eerst de schapen van het veld gejaagd worden, voordat de wedstrijd kon beginnen.

Tonia: ,,We beleefden mooie tijden. Later bloedde het vrou wenvoetbal op Urk dood, maar toch kwam het iedere keer weer terug als een groep enthousiaste meisjes zich meld den. Tegenwoordig is het ook bij SVU normaal om als meisje te voetballen. Ik vind dat een heel mooie ontwikkeling, want in mijn tijd was dit voor mij echt een gemis.’’

Achter vlnr: Luut de Boer, Tonia Meun, Hennie Kramer, Janneke Ekkelenkamp, Jeltje Meun, Alie Korf, Jannie Hakvoort, Hennie de Vries, Trientje Romkes, Ida de Groene. Voor: Lu Kramer, Cobie Buter, Jannie de Boer, Annemarie Bakker, Marie van Slooten, Aafke Mulder, Marie Ekkelenkamp, Gretha Kramer.

Een reünie met een deel van het damesteam in 2019. Achter: Tonia Meun, Hennie Kramer, Janneke Ekkelenkamp, Alie Korf, Hennie de Vries, Trientje Romkes. Voor: Jannie de Boer, Aafke Mulder, Marie Ekkelenkamp, Gretha Kramer.

Drie generaties voetbalsters

Aan de tafel in de SVU-kantine zitten de drie geslachten op een rij. Hennie trapt af: ,,Ik was ongeveer 18 jaar en werkte met maos in de vis. Daar kwamen we op het idee om een voetbalploeg voor dames te beginnen. We waren met een vijf, zes vrouwen en regelden er ook nog andere maos bij.’’

Patatje na afloop ,,Ik weet nog goed dat we met het trainen drie ron des om het Top moesten vliegen. Hadden we goed ons best gedaan, dan kregen we een patatje na afloop. Dat was ook vaak het geval: we waren nog jong, dus het ging wel lekker.’’ Na paar maanden trainen regelde trainer Luut de Boer een wedstrijd. Hennie kan zich die Pinkstermaandag in 1971 nog haarfijn herinneren. ,,Tijdens de wedstrijd stonden er heel veel mensen rondom het veld. We wonnen met 3-1 van Voetbal Vereniging Ons Genoegen, VVOG. Het was een hele happening op Urk.’’

Moeder wist het niet ,,In de competitie wonnen we altijd. Tonia Meun maakte veel goals; ik was middenvelder. Maar ik vloog ook wel eens naar voren en scoorde ook een keer een goal, dat weet ik nog goed.’’

Niet iedereen bij SVU en daarbuiten stond ach ter de oprichting van het eerste vrouwenteam. Hennie: ,,Mijn ouders waren al wat ouder en het leek me verstandiger om het er thuis niet over te hebben. Ik bracht na een wedstrijd mijn voetbal kleding bij mijn zus. Die waste het voor me uit.’’ Er volgden nog vele trainingen en wedstrijden voor Hennie – in totaal voetbalde ze bijna vijf jaar in het Urker team.

‘Voetbal? Dat is niks’

Toen ze later moeder werd en puberdochter An nie meedeelde dat ze op voetbal wilde, reageerde Hennie met een: ‘Voetbal? Dat is niks’. Nu zegt ze: ,,Geen idee waarom ik dat toen zei, terwijl ik zelf zulke leuke jaren beleefd had op het voetbalveld.’’ Dochter Annie zette door, enthousiast geraakt door de wedstrijden van haar broer, bij wie ze wel eens ging kijken. ,,Ik kwam in een meisjesteam terecht, dat bestond toen nog maar net. Het was een leuke tijd, eerst als voetballer en later als kee per. Mijn vader sponsorde ook een meisjesteam.’’ Hoogtepunt was het kampioenschap met MO15. In een beslissingswedstrijd tegen Flevo Boys werd het 5-3. ,,Robert Korf en Arie van Urk waren onze trainers. Een heel mooi seizoen met spelers als Williejanne van Eerde, Martine Pasterkamp en Betty Koffeman. Allemaal dames die nu als voet balmoeder langs de lijn staan bij hun dochter of vrijwilligerswerk doen bij SVU.’’ Annie is daar zelf ook één van. Ze is actief lid van de damescom missie, begeleider op de voetbalschool, team moeder van MO15-1 van dochter Helina en ze zit in de kledingcommissie. ,,Ik geniet van het voetbal van mijn meiden, maar ook van de taken die ik als vrijwilliger heb. Het is mooi om als vrijwilliger mijn steentje te kunnen bijdragen aan de opbouw van het meisjes- en vrouwenvoetbal van SVU.’’

(Klein)dochters

Annies oudste dochter Helina (14) is als 7-jarig meisje begonnen met voetballen. Ze vertelt: ,,Een nichtje van mij zat op voetbal en ik ben samen met een achternichtje bij de kabouters begon nen.’’ Helina speelt nu als centrale verdediger in MO15-1. Ze slaat geen training over en is ook en thousiast over de voetbalkampen in Zeist, waar aan ze twee keer heeft mee gedaan. ,,Tijdens zo’n voetbalkamp is het vooral veel trainen, maar er is ook ruimte voor vrije tijd. Ik leerde er veel en heb vier maos aan het kamp overgehouden.’’

De middelste dochter Amalia (11) zit sinds haar zesde op voetbal. ,,Ik ben met mijn buurmeisje be gonnen bij de kabouters en zit nog bij haar in het team, nu in MO13-1. In het veld speel ik linksback.’’

Moeder Annie vertelt: ,,Amalia heeft de meeste medailles en bekers. Ze is twee keer kampioen geworden en werd toen opgehaald met een roze limousine. En ze kwam een keer op tv, toen ze met de Oranjeleeuwinnen het veld op mocht lopen.’’

De 8-jarige Jolanda begon drie jaar geleden op de voetbalschool voor meisjes. Het was bijna vanzelf sprekend dat ze net als haar zussen ging voetbal len bij SVU. Zij speelt nu nog bij de jongens. De linksbenige Jolanda is snel en lenig. Naast voet bal, danst ze ook. Annie: ,,Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen een sport beoefenen. Ook in sociaal opzicht leren ze er veel van.’’’

Uniek

Bes Hennie vindt het bijzonder dat na haar doch ter, nu ook haar drie kleindochters op voetbal zit ten. ,,Ze wonen achter mij en ik zie ze alledrie altijd met de bal bezig op het pleintje.’’ Helina kan het zich amper voorstellen: háár bes ook op voetbal? Maar toch is het zo – drie generaties Urker voet balvrouwen!

Met een wedstrijd is het tijd voor het échte werk.

Trainer Luut de Boer.

Altijd veel publiek bij de wedstrijden van de dames.

Boven: bes Hennie, kleindochter Helina en dochter Annie. Onder: kleindochters Jolanda en Amalia.

Ze speelde bij het eerste damesvoetbalteam van Urk, die in 1971 werd opgericht: Hennie Taal-de Vries (68). Haar dochter Annie Woort-Taal (39) was vanaf haar der tiende een paar jaar als speelster op het voetbalveld te vinden en de drie dochters van Annie volgden hun voorbeeld: Helina (14), Amalia (11) en Jolanda (8) spelen momenteel alledrie bij SVU.

Emma Wakker hockeyt bij De Meeuwen in Emmeloord

Sporten in een rokje

De 8-jarige Emma Wakker houdt van rokjes, dus drie keer raden welke sport zij beoefent… Juist!

Ze is actief bij HC De Meeuwen, de hockeyclub in Emmeloord.

Ze begon een paar jaar geleden bij de gymvereniging op Urk, maar dat werd geen succes. ,,Emma is fanatiek, maar niet sierlijk. Die moest op iets van een balsport’’, vertelt haar moeder Willy Wakker-Brands. Voetbal werd ‘em niet, want dat is een sport voor alleen jongens, vindt vader Maarten, en toen Emma een keer met haar oom ging golfen, was haar keuze snel gemaakt. ,,Maar golfen vonden we niet echt een sport voor kinderen, dus stelden we haar voor om op hockey te gaan. Ze zei meteen: ‘leuk, daar hebben ze rokjes aan!’’’

Aan de bak

Emma moest beginnen bij de kabouters, maar mocht al snel naar een wat meer gevorderde ploeg. Tij dens die eerste trainingen moest ze fl ink aan de bak, om het niveau van de anderen te halen. Dat ging goed. Nu traint ze twee keer in de week met ME1-6 op de velden van HC De Meeuwen en speelt ze op zaterdag haar wedstrijden.  Emma weet inmiddels alles van ‘forehand’,

‘backhand’, ‘dribbelen’ en ‘pushen’. Het leukste vindt ze het slaan met de stick, scoren en de wedstrijden. Ze spelen overal, van Zwolle tot Heerenveen en voorheen zelfs ook in Apeldoorn. ,,Ik kan goed vrij lopen’’, zegt ze. ,,Als iedereen op een kluitje staat, ga ik juist ergens anders lopen.’’

Het is niet altij d makkelij k, want Emma is de jongste van het team en de tegenstanders zijn regelmatig jongensploegen. Maar het ploegje van De Meeuwen met 8- tot 10-jarige meisjes is gedreven. Emma belee veel plezier aan haar sport en wil graag heel goed worden. Het is ook niet voor niets dat op haar schoolrapport te lezen staat: ‘Een zeer sportieve dame’. En: ‘Slim, maar je gaat je eigen weg’. ,,Dat is Emma ten voeten uit’’, zegt Willy. ,,Ze gaat ook nog iedere woensdagmiddag in haar hockeyrokje naar de voetbalschool voor meisjes bij SVU en tennis lijkt haar eveneens een gave sport.’’

Vrijwilliger

Willy volgt haar hockeyende dochter op de voet. ,,Als je bij de Meeuwen je kind aanmeldt als lid, word je automatisch vrij williger. Eens in de zoveel tijd ben je aan de beurt om een taak te doen, waarvoor je je zelf hebt opgegeven. De ene keer draai ik kantinedienst, de andere keer geef ik trainen. Ik zie van dichtbij hoe Emma meedraait binnen haar team en zich ontwikkelt. Dat maakt het voor mij heel erg leuk om te doen.’’

Dzjairo Paulina’s grote liefde voor basketbal

Altijd te vinden op een pleintje

De grote passie van de 19-jarige Dzjairo Paulina is basketbal. Als het weer het even toelaat is hij te vinden op het basketbalpleintje van het Wilhelminapark. ,,Het liefst van ’s ochtends tot ’s avonds’’, zegt hij. ,,Soms met vrienden, maar ik basketbal ook graag alleen.’’

Dzjairo kwam als 11-jarige jongen op Urk wonen, bij Albert en Ankie de Boer – ‘van de rijschool, misschien weet je dan wie ze zijn’. Na de middelbare school volgde hij een opleiding tot beveiliger en tegenwoordig hee hij een baantje in de vis.

Drie jaar geleden ontdekte Dzjairo op een basketbalpleintje hoe mooi hij de sport vond. Het was vanaf toen oefenen, oefenen en oefenen. Hij houdt van de creativiteit van de sport en de mogelijkheden die

er zijn. ,,Je leert iedere keer wat nieuws. Het is gaaf om iemand een trucje te zien doen en het dan zelf ook net zo lang te oefenen totdat je het kunt.’’

Rust

Dzjairo speelt op het pleintje van het Wilhelminapark regelmatig onderlinge partijtjes met anderen, bij voorbeeld 3x3. Maar net zo lief is hij alleen met z’n basketbal en de ring. ,,Muziekje in de oren en dan urenlang bezig zijn, dat doe ik graag. De tijd gaat sneller op die manier en het brengt rust in mij n hoofd. Ik heb dat nodig.’’

Of hij ooit bij Orca’s gaat spelen, weet hij niet. ,,Ik denk erover na, maar volgens mij ben ik wat te laat begonnen met de sport. Daardoor mis ik de basis, al vind ik me zelf wel een goede basketballer. Dat is ook wat mijn vrienden zeggen.’’

Dzjairo Paulina geniet van zijn uurtjes op het basketbalpleintje in het Wilhelminapark.

Emma Wakker wil graag een goede hockeyspeler worden.

Nieuw bij SVU: MO12 in onderlinge competitie SVU

De drie Anneliesjes

SVU start komend seizoen voor het eerst met een MO12 (meisjes onder 12) in een jongenscompetitie. Voorin voetballen de drie Anneliesjes, zoals het trio gemakshalve, maar ook liefkozend genoemd wordt binnen de club. De dames hebben zin in het nieuwe seizoen, waarin ze het in de onderlinge competitie van SVU moeten opnemen tegen de jongens. ,,We willen graag weer een keer kampioen worden’’, aldus het gedreven trio.

Annelies Barends en Annelies van de Berg zijn de twee aanvallers, terwijl Anne-Lisa Snoek het best op het middenveld uit de voeten kan. Zij is dankzij haar inzicht de dirigent van het team, volgens trainer Tijmen de Boer. De andere twee moeten met hun snelheid en goede schot zorgen voor de doelpunten. De drie dames begonnen op 7- en 8-jarige leeftijd met voetballen bij SVU. In die lee ijdscategorie zijn er nog geen meisjesteams, dus startten ze bij de jongens. Als pluspunt uit die jaren noemen ze het hardere en snellere spel van de jongens, waaraan ze zich moesten aanpassen, wilden ze hun steentje kunnen bijdragen aan de successen. Maar er waren ook minder leuke dingen. ,,Jongens praten alleen maar over jongensdingen: Roblox’’, verzucht Anne-Lisa Snoek. ,,Ja, en tijdens de training luisteren ze amper naar de trainer. Ze schieten elkaar constant dood, kijk zo’’, vult Annelies van de Berg aan, terwijl ze een schietende beweging maakt met haar handen. ,,Als meisje in een team met jongens moet je je ook eerst bewijzen, dan pas krijg je de bal. ‘Pfff, jie binnen een maotjen’, zei een jongen tegen mij toen ik voor het eerst kwam trainen.’’

Na een paar jaar maakten de drie de overstap naar het meisjesteam MO11. Wel met een skriebel bientjen, want de droom was om de volgende Lieke Martens te worden en die zegt in interviews juist altij d dat als je als voetbalmeisje de top wilt bereiken, je zo lang mogelijk bij de jongens moet blijven spelen. Toch hebben de dames geen spijt van hun keuze. ,,Het is inderdaad makkelij ker voetballen, maar ook veel gezelliger’’, legt Annelies Barends het verschil uit. De droom om de top te bereiken is er nog wel, maar niet meer zo vol overtuiging als voorheen. ,,We zi en met de zondag. Als we niet in de eredivisie kunnen voetballen, hopen we toch een keer tegen een topploeg te mogen spelen, bijvoorbeeld met dames 1 van Urk tegen de vrouwen van Ajax.’’

Geluk

Na twee kampioenschappen bij de meisjes, brak de coronacrisis uit en lag de competitie stil. Maar de drie Anneliesen hadden geluk, want hun team, toen nog MO11, werd ingedeeld in de eigen competitie van SVU, die wel mocht doorgaan. ,,Het was een experiment, om te kijken of ze zich als meisjesteam staande konden houden tegen de jongensploegen’’,

legt trainer De Boer uit. ,,We waren niet ontevreden. Met name in de eerste wedstrijden lieten ze zien goed mee te kunnen komen en dat resulteerde in twee gelij ke spelen, waaronder één tegen de latere kampioen. Het probleem lag daarna telkens in de tweede hel , als de andere ploeg er nog een schepje bovenop deed en wij juist inzakten. Zelfs een 3-0 voorsprong bij rust ging verloren, net of de angst voor een nederlaag gaandeweg de competitie meer en meer de overhand kreeg. Na de successen in de meisjescompetitie, moesten ze nu tegen de jongens hun focus tot aan de laatste minuut vasthouden en dat bleek lastig.’’

Ondanks de laatste plaats en de frustratie van het telkens na rust de wedstrijd uit handen geven, kijken de drie Anneliesen uit naar nog een seizoen in de jongenscompetitie van SVU, nu dan met MO12. Het team is aangepast met meer ervaren spelers, zoals

Emma Louise Brands, Timara Post en Heidi Post. De Boer: ,,De spelers die er vorig jaar net nieuw bij kwamen gaan zich nu verder ontwikkelen in een meisjescompetitie, waar ze meer ruimte en tij d krij gen om een bal aan te nemen en hun kunstje uit te voeren. MO12 is het team voor spelers die onder meer weerstand verder moeten groeien.’’

Schepje bovenop

Het trio van Anneliesen weet dat het opnieuw niet makkelijk gaat worden, ondanks dat ze één jaar ouder zijn dan de tegenstanders. Maar ze hebben er wel weer zin in en hopen als ‘de gouden driehoek’, zoals hun vorige trainer hen noemde, er een schepje bovenop te kunnen doen, ook in de tweede helft. ,,We willen natuurlijk heel graag weer een keer kampioen worden en gaan er alles aan doen om dat te bereiken.’’

Van links naar rechts: Annelies Barends, Anne-Lisa Snoek en Annelies van de Berg.

Theo van der Molen aan de slag bij Bakkerij De Kof

‘Ik wil voor een prijs gaan’

Nieuwe trainer Theo van der Molen (49) van Bakkerij De Kof wil in zijn tijd op Urk voor een prijs gaan. Hij is behalve fanatiek ook ambitieus: ,,Ik wil kijken of de eredivisie mogelijk is.’’ Om dat te bereiken wil de in Groningen woonachtige trainer het roer niet al te veel omgooien. Een goede vechtlust moet volgens hem altijd de kracht blijven van de Urker zaalvoetballers.

Van der Molen maakte op 20-jarige leeftijd de overstap van veld naar zaal en bereikte het niveau van de eerste divisie. Hij wist als speler dat bij een wedstrijd tegen Urkers de mouwen opgestroopt moesten worden. ,,De ploeg stond bekend om z’n vechtlust. Die mentaliteit is nooit veranderd. Kom je tegen Urk op een voorsprong, dan moet je echt nog niet denken dat je gewonnen hebt, want ze kunnen er altijd nog een schepje bovenop doen.’’

Zelf zal Van der Molen met zijn vij ien jaar trainerservaring tijdens de wedstrijden van zijn ploeg hoorbaar, zichtbaar en lopend langs de lijn meeleven. ,,Ik zeg altijd tegen mijn spelers: ‘als ik tijdens een wedstrijd ga zi en, weet je dat de strijd verloren is’, dus dat zal ik niet zo snel doen.’’  De Kof is momenteel een ploeg met veel erva-

ring en een eigen ontwikkeld spelsysteem. Waar de oefenmeester nog winst denkt te kunnen halen, zijn onder meer de dode spelmomenten. ,,Wat te doen bij uitballen en corners, daar ga ik meer aandacht aan besteden. Maar ook aan het scorend vermogen gaan we werken.’’  De oefenmeester zou graag meer jeugd bij de selectie willen betrekken. ,,Gezien de gemiddelde lee ijd van de groep, lijkt me dat verstandig’’, zegt hij . ZvvU werkt momenteel met een team van jeugdspelers in de eigen onderlinge competitie, maar Van der Molen ziet veel liever een goede samenwerking tussen het veld- en zaalvoetbal als het gaat om het opleiden van spelers. ,,Als je kijkt naar landen zoals Brazilië en

Italië, waar spelers vaak op jonge lee ijd beginnen in de zaal en daarna een keuze maken, zie je dat het wel kan. Beide landen zijn groot in zowel veld- als zaalvoetbal.’’

Eredivisie

Van der Molen weet dat hij met De Kof kan gaan voor de prijzen. Beide coronaseizoenen werden afgesloten met een eerste en derde plaats. ,,Die klasseringen vertellen me dat het niveau en de wil aanwezig zijn’’, zegt hij. ,,Als we nu door blijven mogen spelen en de competitie kunnen afronden, kunnen we prijzen pakken. Ik wil kijken of de eredivisie op Urk mogelijk is. Hoeft niet meteen nu, het is meer een doel voor de langere termijn.’’

‘Vrijwilligers zijn vaak verzekerd’

Verenigingen klagen steen en been dat ze bijna geen vrijwilligers kunnen vinden. Een van de redenen zou zijn dat mensen die vrijwilligerswerk doen bloot staan aan risico’s. Bijvoorbeeld als ze als vrijwilliger, om wat voor reden dan ook, een poosje niet zouden kunnen werken en inkomsten moeten missen. Een ander argument om geen vrijwilligerswerk te doen is dat ze bang zijn aansprakelijk te zijn als er ongelukjes gebeuren of als er iets buiten hun schuld kapotgaat. Auke Brouwer van Hoekstra Assurantiën legt uit dat deze argumenten geen redenen hoeven te zijn om aan de zijlijn te blijven staan.

Sporten en blessures, werkgevers houden soms hun hart vast als een van hun medewerkers een sport kiest waarbij het risico op blessures bovengemiddeld is. Zaalsporten, zoals bijvoorbeeld basketbal, volleybal en handbal, zijn overal geaccepteerd als ontspanningsmogelijkheid voor medewerkers van bedrijven. Van de veldsporten is het voetballen de meest voorkomende en wordt door werkgevers niet als zodanig als gevaarlijke sport aangemerkt.

Er kunnen zich situaties voordoen waarbij een van de medewerkers van een bedrij f zich aanmeldt voor een sport die veel meer kans op blessures oplevert. Dat kan mountainbiken zijn of bij voorbeeld boksen. Daarbij is de kans statistisch gezien veel groter om een blessure op te lopen. En dan wordt er door werkgevers vaak

gekeken of de financiële schade ergens op kan worden verhaald. ‘Maar die claim maakt bij een rechter weinig kans. Die noemt al gauw dat het bedrijven van sport inhoudt dat je een bepaald risico neemt. Er moet dan ook sprake zijn van bijvoorbeeld een kamikazeactie van een tegenstander om een vergoeding te kunnen krijgen. Het is daarom van heel groot belang dat werknemer en werkgever goed met elkaar communiceren over wat een werkgever wel heeft afgedekt via een verzekering en wat niet. Andersom geldt dat ook voor een werknemer’, zegt Auke Brouwer.

Onwetendheid

Bij de georganiseerde sporten, en dan met name bij de grote sportbonden, zijn sporters vaak extra verzekerd (een secundaire verzekering) via hun club. Iedereen hee een basisverzekering zorg en dus worden bepaalde zaken door deze verzekering gedekt. Maar wat als er lichamelijke schade ontstaat bij een Z.Z.P.-er? ‘Daarvan hebben wij er in Nederland al ongeveer en miljoen. Deze mensen moeten zich goed realiseren wat de con-

sequenties kunnen zijn als zij geblesseerd raken. Zorg dat je goed geïnformeerd bent en sluit een verzekering af. Vaak wordt dat niet gedaan omdat een dergelij ke verzekering te duur zou zij n. De vraag blij dan wel of het niet duurder is als je iets overkomt?’, vraagt Auke Brouwer zich af.

Vrijwilligers

Vrijwilligers, welke club hee er niet mee te maken. Vooral het niet kunnen vinden van vrij willigers is een groot probleem. Een van de argumenten van mensen die niet bij een organisatie actief willen zijn is dat zij niet verzekerd zouden als er iets gebeurt waarbij zij betrokken zijn. Auke Brouwer: ‘Dat is een groot misverstand. De Gemeente Urk hee een verzekering waarbij alle vrijwilligers die iets doen bij een van de plaatselij ke organisaties (sport, kerk, evenementen, buurtvereniging) gedekt zijn. Heel veel mensen weten dat nog niet. De verantwoordelijken bij deze organisaties en verenigingen doen er goed aan om hier meer aandacht aan te schenken. Wellicht dat dit vrijwilligers over de streep trekt iets te gaan doen.’

Dekking

Mensen die sporten, of ze nu werknemer of Z.Z.P.-er zijn, doen er goed aan om hun polis(sen) goed te lezen. Desnoods in samenspraak met hun adviseur. Auke Brouwer weet uit ervaring dat het hier nogal eens aan ontbreekt: ‘Mensen denken vaak al gauw dat alles gedekt is als je een verzekering afsluit. Dat geldt ook bij werkgevers. Voor hen is de verhaalsmogelij kheid zeer klein. Dat moet een werkgever zich goed realiseren. Maar ook de sporter zelf hee werk te doen als het gaat om verzekeren en vooral ook wat er zoal in de polis(sen) staat vermeld. Dat voorkomt teleurstellingen, vooral op financieel gebied’.

Auke Brouwer a endeert op goede communicatie bij bedrijven

,,Tot het uiterste gaan, en dan nog een stapje extra’’

,,Atletiek is alles wat ik wil,’’ vertelt Mariëlle (16) met stralende ogen. Vier keer in de week is de jonge atlete te vinden op de atletiekbaan van AV-NOP in Emmeloord. Sprinten, hoogspringen, kogelstoten – nergens ziet ze tegenop. ,,Het zorgt ervoor dat ik mezelf steeds weer uitdaag, zowel fysiek als mentaal. Ik geniet van het gevoel van kapotgaan, en dan nog nét dat stapje extra doen. Volgend jaar staat het NK op de planning en hoop ik mijn snelste tijd neer te zetten.’’

,,De Olympische Spelen in Tokio werden dan ook op de voet gevolgd vanuit onze vakantie in Italië’’, vertelt moeder Lucinda lachend. ,,Aan de kant van het zwembad zat Mariëlle samen met haar vader op haar mobiel de wedstrijden te kijken.” Mariëlle: ,,Shifan Hassan is mijn voorbeeld, echt gaaf dat ze zoveel medailles hee gewonnen met atletiek.’’

Fysieke en mentale uitdaging Inmiddels is Mariëlle al twee jaar lang vier keer per week op de baan te vinden. ,,Toen ik hoorde dat atletiek in Emmeloord kon, heb ik mezelf direct opgegeven. Mijn ouders of bes brengen me regelmatig, anders ga ik met de bus of op de fiets. Op maandag doen we aan hardlopen en werpen, op dinsdag hordetraining, donderdag sprinten en hoogspringen en op zaterdag train ik met de volwassenen mee. Daarnaast doe ik elke ochtend en avond oefeningen voor mijn beenspieren. Het is zwaar, maar daar geniet ik juist van. Het is je eigen keuze of je verder gaat dan dat je denkt dat je kan, of niet.’’

Moeder Lucinda vult aan: ,,Dat begreep ik pas toen ik bij Mariëlle kwam kijken, het is niet alleen fysiek, maar ook echt een mentale sport. Ik kan zien dat atletiek echt een uitlaatklep voor haar is, daarnaast zijn we natuurlijk ook gewoon ontze end trots op haar.’’

NK atletiek

Elk jaar zijn er drie medaillewedstrijden met loop-, spring- en werponderdelen, waaronder de clubkampioenschappen en het NK meerkamp. Hier lee Mariëlle al verwachtingsvol naartoe: ,,Een paar weken geleden heb ik mij n voet op twee plekken gebroken en de punten niet kunnen behalen voor het NK. Volgend jaar hoop ik wel mee te kunnen doen en mijn persoonlijk record van 2.30 op de 800 meter te kunnen verbeteren.’’

Mariëlle Kramer vertelt over haar sport atletiek

Docent in het dagelijks leven, surfer bij harde wind

De meeste mensen kruipen thuis onder een dekentje bij windkracht 7, voor Wouter Rustenburg het perfecte weer voor een goeie sessie op het water. ,,Het checken van de app Windfinder is een vast onderdeel van mijn ochtendritueel. Des te meer wind, des te beter. Als windsurfer ben je altijd afhankelijk van de weersomstandigheden; soms vaar je weken niet, soms elke dag. En bij voldoende wind spring ik het liefst diréct mijn board op.’’

,,Die adrenaline, daar doe je het voor’’

Inmiddels windsur Wouter al bij na 20 jaar. ,,Tijdens mijn sportopleiding ging ik mee op sur amp in Lauwersoog. Daar is mijn liefde voor windsurfen ontstaan en ik ben er eigenlij k nooit mee gestopt. Voor mij is het echt genieten op het water. Die adrenaline is gewoon hartstikke gaaf; daar doe je het voor.’’ En dat gaat met vallen en opstaan vertelt Wouter: ,,Een tijdje geleden maakte ik de oversteek naar Stavoren met Teunis Hoefnagel en sur en we met pieken van 40 km per uur. Dat zijn gave sessies, maar je maakt ook weleens een fl inke crash op het water. En als je tussen de golven ver van je surfset vandaan valt, dan is het wel even spannend.’’

Leiden door de wind

Ons dorp is vrij wel omringd door het water, de perfecte locatie om te surfen? Wouter: ,,De locatie is inderdaad goed voor watersport. Alleen is het jammer van de belijning bij het strand, dat maakt het lastig voor ons

surfers. Daarnaast liggen er grote stenen en wier bij het Urker strand. Zo rijd ik regelmatig wat verder het land in om te surfen, zoals de kust van Wij k aan Zee of Scheveningen, aangezien de windrichting daar weer anders is dan op Urk. Ik laat me leiden door de wind.’’

Voorbereid het water op ,,Het is belangrijk om goed fit het water op te gaan,’’ benadrukt Wouter. ,,Het is vooral een combinatie van techniek en duurvermogen van je spierkracht. Eerst even wat eten en drinken van tevoren en goed voorbereid het water opgaan.’’ En wat zou je beginnende surfers adviseren? ,,Neem een lesje en ga vervolgens vaak oefenen. Koop een goed wetsuit tegen de kou, een windsurfset die bij je past en vraag advies aan ervaren surfers. Op Youtube zij n genoeg fi lmpjes te vinden om de techniek onder de knie te krijgen, ik heb thuis ook geoefend met een bezemsteel in mijn handen als giek,’’ lacht Wouter. ,,En een beetje lef is wel handig om in huis te hebben.’’

Wouter Rustenburg over zijn sport windsurfen

T’77 gaat voor driehonderd leden

Gegroeid in coronatijd

In coronatijd groeide het ledental van tennisvereniging T’77 met twintig procent. Voorzitter Jan-Teun Bakker is daarom een tevreden man, maar dat betekent niet dat hij stil gaat zitten. ,,We willen verder groeien naar driehonderd leden, maar wel in zo’n tempo dat we dit binnen de vereniging goed kunnen opvangen.’’

De tennisvereniging had ruim drie jaar geleden te maken met een dalend ledenaantal. Voor een groepje vrijwilligers was dit reden om de schouders er eens flink onder te zetten. Er moest een structurele groei komen en Bakker ging als voorzitter de kar trekken. Met een enthousiaste aanpak, ook door de andere vrijwilligers, ging de teller al snel weer omhoog. Momenteel staan ongeveer 225 leden ingeschreven bij de Urker tennisvereniging.  ,,Op Urk is tennis vrijwel nooit iemands eerste sport. Vaak doen we het er bij, als tweede of derde sport en voor de leukigheid’’, legt Jan Teun Bakker uit. Hij vindt het niet erg dat ‘zijn’ vereniging daarom vooral een club voor recreatiesporters is. ,,Een paar teams zijn ingeschreven voor de competities van de KNLTB – voor deze leden is tennis wel een serieuze aangelegenheid.

Maar het merendeel van onze mensen komt gewoon graag een uurtje in de week tennissen, ziet het als hun zomersport, of doet mee in de onderlinge competitie. Het is voor hen niet zoals we buiten Urk zien, dat hun sociale leven om de tennisclub draait en vrienden en familie komen kijken bij de wedstrijden.’’

Veel mogelijk

Afgelopen seizoen dreigde de groei bij de Urker tennisvereniging te stagneren, toen vrij wel alle sporten door corona kwamen stil te liggen. Maar na de versoepelingen van de maatregelen, bleek tennis juist de sport waarin nog veel mogelijk was. Met de 225 leden van nu is Jan-Teun Bakker tevreden, al is voor T’77 het uiteindelijke doel 300 leden. De club zet zich ook in op de jeugd. ,,De concurrentie in die categorie is groot, er is voor hen zoveel te kiezen. Toch willen we onder kinderen en jongeren meer bekendheid geven aan onze sport. Samen met de sportcoaches van Caritas organiseren we tennisclinics. Er kwam daardoor wel wat jeugd bij, maar ik denk dat een lange adem bij deze doelgroep belangrijk is.’’

Nieuwe banen

Komend seizoen krij gt de club nieuwe tennisbanen, een investering waarvoor al langere tij d is gespaard. Een ander pluspunt dat Bakker graag onder de aandacht brengt, zijn de trainingen die op vrijdag en zaterdag door Tennisacademie Friesland verzorgd worden. ,,Het is niet zo dat je als leek de baan oploopt en je meteen kunt tennissen. Nee, tennis is een technische sport, waarbij training je kan helpen om de beginselen onder de knie te krij gen. Trainer Jelmar Hoff van de

tennisacademie past goed bij onze club. Als Fries voelt hij de Urker mentaliteit prima aan. Hij weet hoe hij onze leden moet benaderen, dat is mooi om te zien.’’

Bakker hoopt dat behalve de onderlinge competities van T’77, ook de wedstrijden onder de vlag van de KNLTB weer van start mogen gaan. ,,Voor die leden waren de coronamaatregelen het vervelendst, omdat zij alleen nog konden trainen zonder wedstrijddoel en dat valt niet mee.’’

Het eerste evenement dat dit nieuwe seizoen op de agenda van de tennisvereniging staat, is het clubkampioenschap. In de eerste twee weken na de zomervakantie strijden de leden om de felbegeerde titels. ,,Verder kijken dan dat doen we nog niet te veel. We hebben geleerd om niet te snel te willen en niet te ver vooruit te kijken. Rustig aan verder groeien en zorgen dat je dat als club goed aan kunt, dat is voor nu belangrijk.’’

Er worden vaak toernooien georganiseerd op het mooie sportpark van T’77 en op iedere woensdagavond is er vrije inloop met de toss-avonden.

Piet Loosman beweegt om fi t te blijven

‘Rondje Top is een geschenk’

Een hartinfarct en stents in een aantal bloedvaten verhinderen niet dat Piet Loosman (83) iedere dag een stevige wandeling maakt. Vroeger was het hardlopen, een rondje via het nieuwe fietspad over de Lemsterdijk, nu de jaren gaan tellen is het ‘Rondje om het Top’ iets waar Piet dagelijks van geniet. ‘Genieten van de natuur in combinatie met lopen om fit te blijven’, vertelt hij enthousiast.

In zijn jonge jaren was voetballen de enige ontspanningsmogelijkheid op sportgebied. Na zijn studie voor onderwijzer kwam hij voor de klas te staan. Een beroep waarbij je, vooral in vroeger jaren, veelal zittend door het schoolleven ging. ‘Maar ik ging hardlopen met als doel om fit te blijven. Het Urkerbos was daar een ideale plek voor. Je geest en lichaam ontspannen en nieuwe energie opdoen voor de dag die voor je ligt’, legt Piet uit.

In de lange periode die Piet als onderwijzer en later als schooldirecteur doorbracht, viel het hem toen al op dat sommige kinderen te zwaar waren: ‘Ik had daar aandacht voor een sprak ook met de kinderen over de gevolgen van vet eten en suiker. Maar er ligt natuurlijk een grote verantwoordelijkheid bij de ouders. Die moeten er thuis aandacht aan schenken. Een school kan er van alles van vinden en over vertellen, maar je moet het wel zelf doen.’

Piet Loosman gaat nog steeds iedere morgen de deur uit om een stevige wandeling te doen: ‘Hardlopen is

er niet meer bij. Dat hoeft ook niet. Ik loop nu het ‘Rondje om het Top’. Dat is echt genieten. Genieten van de natuur en werken aan het fi t houden van je lichaam. Het tempo waarop je loopt is niet zo belangrijk. Het gaat om het plezier, de ontspanning en het doel: fit blijven.’

Het enthousiasme is groot bij de voormalige schooldirecteur. Hij zegt: Ik hoop dat veel mensen mijn voorbeeld zullen volgen in de poging om fit te blijven. Het is een manier van sporten, maar wel een die niet op prestatie gericht is. Zo gezond mogelijk blijven door te bewegen. In combinatie met gezond eten houdt dat je lichaam fi er.’

Piet vertelt dat het hem opvalt dat steeds meer mensen aan buitensport doen. Hardlopen, fietsen en wandelen. Zelfs een van zijn buurmannen, een visserman, vindt het belangrijk te gaan lopen als hij in het weekend thuis is. ‘Het bevalt hem zo goed, dat hij zegt dat wanneer hij geen visserman meer is, dat hij postbode wil worden’, besluit Piet Loosman.

2001 een sportjaar met ups en downs

De mannen van de Moby Dick pakken de eerste prijs in London, Urk 1 wordt net geen kampioen en een moeilijk jaar voor de zaalvoetballers van Partiplan/Urk. 2001 was een sportjaar met ups en downs.

Een overzicht van de sportgebeurtenissen van twintig jaar geleden.

Twaalf Urker deelnemers doen mee met de Lemmer-Urk loop, een wedstrijd van 24 kilometer. Cornelis Meun finisht als snelste Urker. Marja Visser loopt als enige Urker dame mee. De Hypotheker voorziet alle 130 mini’s en hun 24 trainers van Basketbalvereniging Orca’s van een nieuwe outfit. Wiebe Oosterhuis tekent onder toeziend oog van vele jonge basketballertjes het nieuwe sponsorcontract.

Jeannette Visser en Grietje Verhey zijn clubkampioen bij de Orcaruiters.

De schutters van Het Vizier doen goede zaken tijdens het Nederlands Kampioenschap in Bemmel. Alle teams vallen in de prijzen.

Vanwege Mond-en-klauwzeer gaan de wedstrijden van de Orcaruiters een groot deel van het jaar niet door.

Jan van den Berg basketbalt in Amerika. In Het Urkerland doet hij regelmatig verslag van zijn belevenissen.

Roeiploeg Urk is sportploeg van het jaar en de prijs voor vrijwilliger van het jaar gaat naar Dirk Kaptijn. Tot sportman wordt Lourens van Urk uitgeroepen, de prijs voor sportvrouw gaat naar Nellie van Slooten. Bartel Oost is sporttalent van het jaar.

Sjoerd Tol neemt afscheid bij Urk 1. Hij maakte zijn debut negen jaar geleden in het eerste elftal.

De mannen van de Moby Dick winnen voor de tweede keer op rij de Great River Race in London. Het team bestaat uit: Freek Pereboom, Jan Romkes, Meindert Jan de Boer, Lub Romkes, Tiemen Bosma, Jurie van den Berg, Wim van Oosterhout, Albert Jelle van Slooten, Gerlof de Boer, Meindert Post, Harm Post, Leendert Romkes, Tiemen Romkes en Jan Koffeman.