Sportbijlage Het Urkerland 2014

Sportbijlage In deze sportbijlage blikken we terug op de successen en tegenvallers van het afgelopen seizoen, maar nog belangrijker: we kijken vooruit naar wat komen gaat.

De kicksen en basketbalschoenen zitten weer als gegoten, dartpijlen liggen klaar, pingpongballetjes vliegen over de tafels en de eerste pr’s staan al in de boeken. Ook aandacht voor de golfsport, want steeds meer Urkers kloppen op de deur van de golfclub in Emmeloord. Veel leesplezier toegewenst.

• 28 augustus 2014 •

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 2

De selectie van SV Urk in het seizoen 2014-1015.

Voetballers keren terug in hoofdklasse

Gaat Urk het redden?

SV Urk 1 is weer terug in de hoofdklasse. Een niveau waar we, zo vinden we op Urk, thuishoren. Historisch gezien zeker,

toekomst. Kijk er de verschillende eerste klassen maar op na,

ik niet anders. Urk zal dan ook links- of rechtsom een wedstrijd of acht, negen moeten winnen en daarnaast wat gelijke spelen moeten behalen om rechtstreekse handhaving te realiseren.

het wemelt er van de voorbeelden die deze regel bevestigen.

Tegenstanders

maar successen uit het verleden bieden geen garantie voor de

Urk is na twee jaar teruggekeerd in de hoofdklasse C, nadat het van de laatste zeven seizoenen er zes doorbracht in de eerste klasse. Hoe liggen de kansen van Urk? Voormalig Urk 1-speler Jelle Loosman blikt vooruit.

O

p vrijdag 25 april 2014 versloeg Urk in een heroïsche wedstrijd Flevo Boys met maar liefst 5-0, op dat moment de koploper van de hoofdklasse C. In de euforie riepen supporters dat dit aantoonde dat Urk ook in de hoofdklasse hoge ogen gaat gooien.

Typisch Urkers, want dezelfde supporters zullen ook roepen dat Urk niets op hoofdklasseniveau te zoeken heeft, wanneer er aan het begin van het seizoen een paar keer verloren wordt. Realistisch bekeken is er maar één doelstelling en dat is eindigen op plaats tien. Hiervoor moet Urk vier teams onder zich houden.

Een hele opgave! De degradatieregeling in de hoofdklasse is streng. Twee teams, de nummers dertien en veertien degraderen rechtstreeks, terwijl de nummers elf en twaalf aangewezen zijn op de nacompetitie.

Daar moet Urk het zeker niet op aan laten komen. Vier van de veertien teams is bijna dertig procent van het aantal verenigingen en dat is heel veel. Hierdoor zie je vaak dat wel zeven of acht teams tot het einde van de competitie verwikkeld zijn in een degradatiestrijd. De laatste zeven seizoenen tonen aan dat je gemiddeld toch dertig punten moet behalen om je direct veilig te spelen in de hoofdklasse C. Dit seizoen verwacht

Wanneer we alle ploegen in de hoofdklasse C analyseren, is wel duidelijk dat handhaving geen sinecure is. De verwachting is toch dat teams als ACV, Excelsior ’31, SVZW, Staphorst, DVS ’33, Flevo Boys, Harkemase Boys en CSV Apeldoorn boven Urk zullen eindigen. Urk zal samen met AZSV, Drachtster Boys, WHC, WVF en VVOG moeten uitmaken wie er degradeert of tot de nacompetitie veroordeeld wordt.

Urk trekt in tegenstelling tot de tegenstanders geen spelers van buitenaf aan, waardoor de selectie uit alleen eigen jongens bestaat. Een beleid waar ik volledig achter sta. SV Urk onderscheidt zich in het amateurvoetbal en is op topamateurniveau uniek. Iets wat we moeten koesteren. Veel clubs pretenderen ook de eigen opleiding en de doorstroom van jeugd belangrijk te vinden, maar bedenken allerlei drogredenen om toch vooral maar zoveel mogelijk spelers te kunnen aantrekken. Urk moet daar niet in mee gaan, want als je er aan begint dan is het einde zoek en het brengt je meestal niets. Schoolvoorbeeld hiervan is WHC, waar afgelopen seizoen iedereen elkaar de tent uitvocht.

Er zijn bakken met geld uitgegeven in Wezep, maar tot tastbare successen heeft het nooit geleid, wel tot tweespalt binnen de club.

De uitdaging is nu om aan te tonen dat wij als SV Urk weer in staat zijn om te kunnen overleven op hoofdklasseniveau en uit te groeien tot een stabiele factor, net als aan het begin van deze eeuw. Iets wat volgens veel zogenaamde kenners niet meer mogelijk is, wanneer je geen spelers aantrekt. Ik denk echter dat het nog steeds kan.

Leeftijd

Veelvuldig hoor ik dat Urk zo’n jonge ploeg heeft. Fout.

De gemiddelde leeftijd van de selectie ligt net boven

de vierentwintig jaar. In vergelijking met de tegenstanders bevindt Urk zich qua leeftijd op de tiende plaats.

AZSV, Staphorst en met name Drachtster Boys en WHC hebben selecties die jonger zijn dan Urk. DVS ’33, Excelsior ’31, ACV, WVF en VVOG zijn redelijk vergelijkbaar met een gemiddelde leeftijd tussen de 24 en 25 jaar.

Alleen CSV Apeldoorn, Harkemase Boys, Flevo Boys en vooral SVZW hebben aantoonbaar meer levensjaren in de selectie zitten. Ik wil dit seizoen dan ook nergens meer horen of lezen dat SV Urk zo’n jonge spelersgroep heeft, want dit is feitelijk nergens op gebaseerd. Daar komt bij dat die clichés in kranten en op voetbalpagina’s, van ‘we hebben een jonge groep, waar nog veel rek in zit’ en: ‘we zitten in een leerproces’ verkapte excuses zijn voor de tegenvallende prestaties. Nee, leeftijd zegt me niet zoveel. Het gaat om kwaliteit en dan maakt het niet uit of je 18 of 34 bent.

Selectie

De technische staf van SV Urk onder leiding van Rolf de Boer heeft het geweldig gedaan het afgelopen seizoen.

Met De Boer heeft Urk een trainer in huis die bij de club past. Je merkt aan alles dat hij net als zijn assistent Jeroen van den Berg zelf ook lang heeft gevoetbald op (top)amateurniveau. De spelers lopen dan ook weg met het trainersduo. Niet alleen vanwege de trainingsstof, maar ook door de natuurlijke en prettige manier waarop ze met hun spelers omgaan. Een factor die niet onderschat mag worden in de overlevingstocht.

Toch zijn we uiteindelijk afhankelijk van de kwaliteit binnen de selectie.

Wanneer we de spelersgroep bekijken, zien we dat Urk over vier keepers beschikt. Normaliter zal Rolf de Boer dit seizoen weer beginnen met de ervaren Cornelis Koffeman onder de lat. Maar met Reinier Romkes is er een goede en ervaren keeper met hoofdklasse-ervaring bij gekomen, die de concurrentiestrijd met Koffeman aankan. Dus voor de positie onder de lat hoeft Urk zich geen zorgen te maken. Jan Marten Romkes en Lucas Visser zitten ook als keepers bij de selectie. Romkes

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

heeft het in de bekerwedstrijden voortreffelijk gedaan en de jeugdige Visser is een keeper voor de toekomst.

Achterin verwacht ik veel van Bennie Dunnink en Riekelt Jan Brands, twee (potentiële) topspelers. Samen met de ervaring van Gert Jan Nagel en Siemen Lindeboom is er een solide basis. Persoonlijk zie ik de tweebenige Nagel liever centraal achterin spelen, zoals hij dat ook voortreffelijk deed tegen Flevo Boys. Op de zijkanten mist hij de absolute snelheid, alhoewel hij veel oplost door zijn tactisch inzicht. Klaas Kramer is ook een speler die voor de basis in aanmerking komt, en daarnaast ook nog eens op alle posities uit de voeten kan achterin. Kramer is alleen te bescheiden. Wanneer hij net zo speelt als in de eerder genoemde bekerwedstrijd tegen Flevo Boys, gaat Urk nog jarenlang plezier van hem beleven. Nieuweling Jon Hakvoort zal eerst zijn wedstrijden in het tweede gaan spelen verwacht ik, en Maarten Dijkhuizen zal weer topfit moeten worden na zijn blessureleed.

Op het middenveld zullen Kees de Boer, Jan van Slooten en Lucas Nagel de kar moeten trekken. Het afgelopen seizoen heeft Nagel zich nadrukkelijk laten gelden en heeft hij eindelijk laten zien waartoe hij in staat is. Waar hij de jaren ervoor vaak moeite had om het net te vinden als middenvelder, voegde hij vorig seizoen scorend vermogen toe aan het elftal. Het is heerlijk om in je elftal twee middenvelders te hebben die makkelijk scoren en jaarlijks goed zijn voor meer dan vijf doelpunten. Jan van Slooten is hiertoe ook in staat en is aan de bal een belangrijke speler. Hij zorgt voor rust en creativiteit en doet vaak wat goeds met de bal. Kees de Boer is de nuttige stofzuiger die nooit gekke dingen doet in het veld en een constante factor is, type oerdegelijk. Marinus Snoek zal ook azen op een positie bij de eerste elf en is met zijn traptechniek en tomeloze energie iemand die de nodige speeltijd gaat krijgen. Ook Riekelt Nentjes, Albert Hoekman en Geert Hemelrijk kunnen op het middenveld spelen, maar zullen om voor veel speeltijd in aanmerking te komen afhankelijk zijn van blessures en schorsingen van medespelers. Voor de nummer tien positie is Gerrit Tol ook nog een hele goede optie, balvast en met een goed schot.

Doelpunten

De doelpunten zullen voorin met name moeten komen van linkerspits William de Boer. De razendsnelle De Boer wil niet nog een keer degraderen uit de hoofdklasse en zal voor veel tegenstanders een plaag worden met zijn nimmer aflatende inzet. Op rechts lijkt Hessel Snoek te gaan spelen. Ook hij is snel en zal zijn doelpuntjes gaan meepakken in de hoofdklasse.

Wel is het belangrijk dat hij beseft dat handhaving in de hoofdklasse prioriteit nummer één is. Zaalvoetbaltoernooien in de winterstop bijvoorbeeld zijn daarom van ondergeschikt belang. Met name omdat Urk voorin aan de zijkanten qua hoofdklasseniveau niet ruim bezet is. Jaap Scheffer komt nu nog tekort en zal verder rijpen in het tweede en Geert Hemelrijk is lang uit de roulatie geweest. Het is lastig om dan weer terug te komen op je oude niveau. Voor de spitspositie komen Teun Hakvoort, Jelle de Boer en Gerrit Tol in aanmerking. Een makkelijk scorende spits is eigenlijk onontbeerlijk, maar vorig seizoen kwamen de Urker doelpunten met name van andere spelers. Het totaal aantal doelpunten van de Urker centrumaanvallers viel dan ook tegen. Jelle de Boer is vooral geschikt als Urk op voorsprong komt en kan counteren. Met ruimte achter de laatste linie is De Boer levensgevaarlijk met zijn snelheid en dat zou in de hoofdklasse wel eens beter tot zijn recht kunnen komen dan in de eerste klasse. Wel moet De Boer werken aan zijn koptechniek, want ondanks zijn lengte is die ver ondermaats. Aan het einde van het vorig seizoen diende Teun Hakvoort zich aan en ik ben benieuwd hoe hij zich doorontwikkelt en of hij het laatste stapje kan maken. Bij spelhervattingen kan Hakvoort belangrijk worden met zijn lengte. Waarschijnlijk zal Rolf de Boer ook een systeem met twee spitsen uitproberen in de voorbereiding, om zo te kunnen variëren indien gevraagd.

Kansen

De kracht van Urk ligt zoals zo vaak in het verleden in de homogeniteit van de spelersgroep. Iedereen kent elkaar door en door en is erop gebrand om met eigen opgeleide spelers in de hoofdklasse te blijven. Om zich in de hoofdklasse te handhaven zal Urk daarnaast topfit moeten zijn. Urk wil graag de tegenstanders onder druk zetten en dan is een goede conditie onontbeer-

De middenvelders van Urk 1, van links naar rechts: Kees de Boer, Marinus Snoek, Riekelt Nentjes, Gerrit Tol, Jan van Slooten en Lucas Nagel.

Jon Hakvoort, de enige speler die vanuit de jeugd doorstroomde naar het eerste elftal.

lijk. Trainer De Boer kennende zal hij zijn selectie in de voorbereiding dan ook fysiek op en top klaarstomen, want daarin kan Urk zich onderscheiden en wapenen tegen de vaak kwalitatief betere tegenstanders. Ook in spelhervattingen liggen mogelijkheden. Urk heeft spelers die beschikken over een goede traptechniek en heeft daarnaast met Siemen Lindeboom, Riekelt Jan Brands en ook Teun Hakvoort spelers die gemakkelijk doelpunten kunnen maken uit een stilstaande situatie.

Wanneer SV Urk gevrijwaard blijft van al te veel blessureleed en schorsingen kan het zo nu en dan gaan verrassen, zeker in thuiswedstrijden. Al met al verwacht ik dat Urk zich nipt weet te handhaven en zal eindigen op plaats negen of tien, wat een prestatie van formaat zou zijn.

●

pagina 3

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 4

Dames Orca’s gaat voor kampioenschap

Geen trainer, wel vechtlust Bekende gezichten, nieuwe spelers en heel veel vechtlust. Dat zijn de ingrediënten die het eerste damesteam van Orca’s kampioen moeten maken in de rayon hoofdklasse. Dat er nog geen trainer aan het roer staat van het ambitieuze team, weerhoudt de dames er niet van om alles te geven in dit nieuwe seizoen.

J

urie van den Berg was voorheen trainer-coach van Dames 1, maar deze clubman kreeg een nieuwe functie binnen de vereniging. De zoektocht naar een opvolger heeft nog geen resultaat gehad. ,,We blijven speuren’’, aldus speler Ri-Janne van den Berg-Kramer.

Positiever zijn de geluiden als het gaat om het spelersmateriaal. Dat is weleens anders geweest, want vanwege zwangerschappen en blessures waren er soms seizoenen dat het knaken en moren was om een complete ploeg op de been te krijgen. Nu ziet het er goed uit, en met twaalf spelers op de lijst kan de competitie niet snel genoeg beginnen. Op 6 september is het zover. Dan bereidt Orca’s zich tijdens een toernooi voor op het nieuwe seizoen.

Nieuwkomer is Alice Scheffer, die met haar centerskills de gelederen komt versterken.

Ervaren spelers zoals Wilja ten Napel-Wakker, Jenny van Slooten-de Boer en Ri-Janne van den Berg-Kramer zorgen voor de nodige routine. Het team is gemotiveerd en heeft met deze selectie zin in een nieuw avontuur.

Nadat het een paar keer net misgreep in de beslissende slotfase van de competitie, moet het er nu van komen. Daarom heeft de ploeg slechts één doel voor ogen en dat is de titel.

Het complete team bestaat uit captain Jenny van Slooten-de Boer, Jans de Groene-Kramer, Marlies de Heus-Bakker, Wilja ten NapelWakker, Anne Hoekstra-de Boer, Ri-Janne van den Berg-Kramer, Jennefer Bode-Jeruzalem, Elisabeth Bakker, Marlies Hoorn-Verhoeff, Janita de Boer, Lianne Post en Alice Scheffer.

Lianne Post in actie voor Orca’s.

Auto rijden duur? zoek het voordeel in onderhoud bij:

Dealerkwaliteit voor een betaalbare prijs Vraag vrijblijvend een prijsopgaaf.

Uw adres voor: ❚ onderhoud en reparatie van alle merken ❚ APk keuringen ❚ Schadebemiddeling/voorruitreparaties ❚ Aircoreparaties/-vullen ❚ in- en verkoopbemiddeling Gespecialiseerd in toyota en andere Aziatische merken Pampus 15a, 8321 Wz urk. telefoon 0527-687393. Mobiel 06-20894955. info@autoserviceurk.nl www.autoserviceurk.nl

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 5

Trainer Eize Fokke van den Berg: ‘een plek bij de top vier’

Orca’s gaat voor eigen jeugd Het kan raar lopen in de basketbalwereld. In 2012 pakte het eerste herenteam van basketbalvereniging Orca’s nog de nationale titel bij de amateurs, het seizoen dat volgde was dramatisch. De Urker basketbalvereniging besloot daarom een paar stapjes terug te doen en begint nu met frisse moed en een schone lei aan een nieuw avontuur. ,,We hebben er zin in’’, aldus trainer-coach Eize Fokke van den Berg.

H

et bestuur besloot na een teleurstellend seizoen om de stekker uit het promotiedivisie-avontuur te trekken, mede omdat sponsor Martho Flexwerk een stapje terug deed. Nog steeds is Martho Flexwerk als sponsor verbonden aan Orca’s, maar niet meer zo prominent als voorheen. Met een vernieuwde selectie en een nieuw beleid wil Orca’s de komende jaren weer met ‘eigen’ jongens basketballen op landelijk niveau. Door de eigen jeugd een kans te geven, moet ook het speelplezier bij Orca’s weer terugkomen.

De coach van Heren 1, Eize Fokke van den Berg, ziet op deze nieuw ingeslagen weg volop kansen voor talentvolle spelers uit de eigen opleiding. ,,Nu we twee niveaus lager spelen, is de drempel voor Urker talenten niet meer zo hoog om door te breken in het eerste. Voorheen was het promotiedivisie-niveau net iets te hoog voor hen. Alleen de jongens met een eredivisieachtergrond, of jongens die gespeeld hebben bij Landstede, zoals Johannes Visser en Jelle Hoekman konden meekomen. Uitzondering was Rick van Eerde. De manier waarop deze speler zich ontwikkeld heeft, is een mooi voorbeeld voor veel Urker basketbaltalenten.’’

Lange termijn

Het project om met meer zelf opgeleide jongens te gaan spelen, moet op de langere termijn zijn vruchten afwerpen. De doelstelling op kortere termijn is ook duidelijk. Volgens Van den Berg moet een plek in de top vier een reële mogelijkheid zijn. ,,Supporters moeten niet verwachten dat we even binnen twee of drie jaar terugkeren op het promotiedivisieniveau. We zijn realistisch en willen graag in de

toekomst stabiel meedraaien in de eerste divisie. De eerste divisie is in mijn ogen het hoogst haalbaar met deze selectie. Het aantal trainingsuren van de jeugdspelers is niet toereikend om op promotiedivisie-niveau te kunnen spelen. Daar komt bij, dat we aankomend seizoen eerst moeten afwachten. Dan zal blijken hoe goed we daadwerkelijk zijn.’’

Een logisch gevolg van het nieuwe beleid is dat er komende jaren weinig spelers van buitenaf aangetrokken worden. Jeffrey Lippe zou als enige vreemde nog bij de selectie zitten, maar hij gaf vlak voor de start van het nieuwe seizoen te kennen een masteropleiding te gaan volgen, en daardoor behoort basketballen op Urk voor hem niet meer tot de mogelijkheden. ,,Misschien dat er zo af en toe een speler van buiten Urk zich meldt bij Orca’s. Natuurlijk is die welkom, maar dan gaat het om uitzonderingen.

De Urker jeugd en de opleiding binnen de club heeft onze prioriteit.’’

Read en React

Binnen de opleiding van de basketbalclub starten trainers met ingang van dit seizoen met het nieuwe aanvalstraject Read en React. Met Read en React moet er een eenduidige speelwijze komen bij de vereniging, vanaf de mini’s tot aan de senioren. De jongsten krijgen de basis aangeleerd en bij iedere volgende leeftijdscategorie worden nieuwe zaken aangeboden, waardoor de speelwijze steeds uitgebreider wordt. Uiteindelijk wordt er een speelwijze op niveau gehanteerd, waarin Orca’s dominant moet zijn ten opzichte van de tegenstander. Jurie van den Berg, voorheen trainer-coach van Dames 1, is de coördinator van dit nieuwe project binnen de club.

Trainer Eize Fokke van den Berg (r.) is met goede moed aan een nieuw seizoen begonnen.

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 6

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

ZVV Urk/Bakkerij De Kof: nieuwe ronde, nieuwe kansen

Uitkijken naar derby tegen SC Emmeloord Kampioen worden in de Topklasse. Uiteraard is dat de ambitie, zegt de nieuwe ZVV Urk-trainer Herman Spel. De Urkers misten vorig jaar het kampioenschap, toen ze een sterke eerste seizoenshelft geen passend vervolg konden geven. ,,Maar het is een grotere uitdaging om niet alleen naar de Eerste Divisie te promoveren, maar ook een club op te bouwen die daar kan blijven.”

D

e sleutel om van ZVV Urk/ Bakkerij De Kof een club te maken die niet regelmatig heen en weer gaat tussen het derde en tweede niveau van Nederland, ligt volgens Herman Spel bij de jeugd. ,,Daar moet je beginnen met het aanleren van een bepaalde manier van zaalvoetballen.

Op Urk zijn we gewend om de mouwen op te stropen en is altijd sprake van een sterk collectief. Op die manier kom je een heel eind en zouden we dit seizoen ook zeker kunnen promoveren. Maar wil je een vaste waarde worden in de Eerste Divisie, dan moet je ook aandacht besteden aan tactiek. En daarmee moet je dus jong beginnen.”

Toch gaat bij Herman Spel de tactiek en het systeem niet boven alles: ,,Want zeker bij Urk moeten we ook gebruik blijven maken van onze kracht: het collectief. Langzaam maar zeker wil ik daarom dit seizoen mijn ideeën invoeren.”

22 spelers

Voor wat betreft de jeugd wordt de Lelystedeling trouwens op zijn wenken bediend. De selectie van 22 spelers telt veel jonge gezichten. ,,En daar zijn er bij die het de oudere spelers heel lastig kunnen maken”, waarschuwt hij alvast. ,,Tijdens

de voorbereiding krijgt iedereen de kans zich te bewijzen en stel ik twee teams samen. Een deel van de jonge spelers zal dit jaar weer teruggaan naar de A1.”

Spel hoopt een team op de been te brengen waarin ervaring en jong talent goed samenwerken: ,,Dat is het ideaal. Want hoewel ik graag de jeugd een kans geef, moet dat geen doel op zich zijn. Uiteindelijk is kwaliteit bepalend. De beste spelers spelen.”

Gebroeders Boundati

Het belooft trouwens een interessant seizoen te worden in de Topklasse F. Niet alleen omdat de Urkers opnieuw een van de favorieten zijn voor de titel, maar ook door de opmars van SC Emmeloord.

Dat team promoveerde en heeft zich flink versterkt. Spel: ,,Spil van het team zijn de gebroeders Boundati, die ik allebei ken van mijn tijd bij Dynamo. Zij hebben via hun goede contacten enkele sterke spelers weten aan te trekken. Eén daarvan is Wasim Amr, een hele sterke speler, die dit seizoen de lijnen uitzet” SC Emmeloord is volgens Spel een titelkandidaat. En hij verheugt zich daarom nu al op de twee derby’s. Voor de Urkers aan de competitie beginnen, brengen ze voor de landelijke beker een bezoek aan Leekster Eagles.

Herman Spel Herman Spel (49) is getrouwd, vader van een zoon en al dertig jaar werkzaam als hoofd-magazijn bij Marfo (vliegtuigmaaltijden) in Lelystad. Na zijn actieve zaalvoetballoopbaan ging hij aan de slag als trainer. Hij had in zijn woonplaats eerst ZVV en later Dynamo onder zijn hoede. Daarnaast trainde hij diverse KNVB-jeugdteams van district oost. Twee jaar geleden was hij als assistent van Marcel Koppenol al een tijdje verbonden aan ZVV Urk. Hij maakte destijds het seizoen af als hoofdtrainer, toen Koppenol op non-actief werd gezet. Afgelopen seizoen trainde hij geen team. Op voordracht van de spelers werd hij benaderd voor een terugkeer naar Urk. Hij werkt samen met zijn vaste assistent Mark Sonneborn.

●

pagina 7

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 8

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 9

Trailrunnen met Garret Barends (44) en Bert Ras (33)

Een belevenis!

Door: Gretha Woort-Bos, redacteur Het Urkerland

In hoog tempo proberen ze boomwortels, takken en kuilen in de grond te ontwijken, hun lijven bemodderd en voorhoofden dik bezweet. Dat noem je in één woord: trailrunnen. Vandaag, het is een warme dag in juli, doen Bert Ras (links) en Garret Barends een mini-trailrun in het Kuinderbos.

D

e ochtendzon brandt al fel en het zuurstofgehalte in de klamme lucht daalt gestaag.

Garret en Bert hebben daar geen last van en staan te trappelen om te beginnen. Beiden maken deel uit van de WhatsApp-groep ‘Trailtijgers’ – dat zegt iets over hun kaliber… Normaal gesproken is vijftien kilometer het minste wat ze lopen, maar deze ochtend staat bij uitzondering een kleine training op het programma. Klein, omdat het voor de krant is en ‘om even aan trailrunnen te laten proeven’. Garret legt de training uit: ,,We starten met een warming-up van een paar kilometer, daarna goed rekken en strekken en dan trailrunnen. Al met al een kilometertje of zes.’’ Hij waarschuwt nog om goed uit te kijken waar je loopt – onnodige blessure voorkomen. En, oh ja, loop vooral in je eigen tempo, de langzaamste van de groep bepaalt de snelheid.

Zo zijn de tijgers het gewend.

Ze dartelen voor me uit, hun monden staan niet en ik luister alleen maar, om energie te besparen. Deze mannen lopen zo lichtjes, het lijkt alsof ze veren onder de loopschoenen hebben. Niks is overigens minder waar, want die schoenen van Garret hebben iets weg van sokken met een zool en het is dat Bert een hakblessure heeft en daarom schoenen met demping draagt, anders verkoos hij ook dat soort schoeisel.

Cadeautje

,,In het dagelijks leven werk ik als gevangenisbewaarder’’, verhaalt Garret intussen. Bert, vrijgezel, werkt in de babyvoeding-branche.

Allebei draaien ze dag- en nachtdiensten.

Garret is ook nog eens getrouwd en vader van drie kinderen, waaronder een baby. Je zou denken: waar halen ze de moed vandaan om het hele jaar door fanatiek te trainen?

Het mag duidelijk zijn: ,,Mens, trailrunnen geeft ons juist energie, daardoor houden we het vol! We plannen onze trainingen daarom nauwkeurig. Ach, en kijk eens om je heen, ruik de omgeving – een cadeautje toch?!’’

Ze hebben gelijk. Naar mijn smaak is het eigenlijk veel te warm om te hardlopen, maar ik moet bekennen: dit is genieten. Het Kuinderbos vind ik op zich al een bijzondere plek om te zijn, en om daar ook nog eens op deze manier te sporten, ja, dat is een voorrecht. We zijn toe aan onze rek- en strekoefeningen, doen dat zorgvuldig, kop en teen komen aan bod.

Hoogste prioriteit

,,Laten we wat braampjes proeven’’, stelt Bert voor en plukt hoog vanuit de struiken een aantal rijpen. ,,Nooit laag van de grond pakken hoor, want daar pissen de vossen op.’’

Het mag duidelijk zijn, trailrunnen is een sport voor natuurliefhebbers. En hoewel Bert en Garret het liefst de gank erin houden, heeft het neerzetten van een goeie tijd niet de hoogste prioriteit. Plezier staat bovenaan.

Garret: ,,Natuurlijk willen we goed presteren. Ik volg niet voor niks een schema van Tjeerd Popkema en het is ontzettend leuk om vooruitgang te boeken. Daarnaast liggen zowel Bert als ik elke maand op de masseertafel van Jan Brands, want ja, als je veel van je lichaam vraagt, is een goede verzorging belangrijk. Maar uiteindelijk wil ik gewoon van mijn sport genieten. Regelmatig ga ik hier ’s morgens in alle vroegte naartoe, vijf

uur, half zes. Geloof me, dat is een belevenis!’’ Het zijn momenten waarop de natuur voorzichtig ontwaakt en zich langzaam ontdoet van haar dauwdeken, terwijl Garret zo’n vijftien à twintig kilometer bosgrond onder zijn voeten wegwerkt. ,,Bij thuiskomst wordt mijn gezin net wakker en kan ik heerlijk met ze ontbijten.’’

Pfff, meer dan vijftien kilometer hardlopen op je nuchtere maag... Volgens Garret is het goed te doen, mits je de avond ervoor goed gegeten hebt. Je went eraan, beaamt ook Bert. Zelf ben ik meer een avondloper, de kinderen in bed en dan lekker even de loopschoenen aan. Niet te kort van tevoren eten natuurlijk, maar wel genoeg brandstof in het lijf.

Huilen

Hoe zit dat eigenlijk met zo nu en dan een patatje oorlog? Uit den boze? Ze lachen: ,,Wij houden van onze sport, maar ons leven draait niet om trailrunnen. Minstens eens per week moeten we even snacken.’’ Bert grinnikt: ,,Ik soms zelfs twee keer per week.

Tegenwoordig eet ik ook graag groente, lekker en gezond. Plus dat ik gestopt ben met cola, ik dronk het dagelijks. Wel kan ik je vertellen dat tijdens trailwedstrijden van zo’n vijfendertig kilometer, bij de controleposten een tafel staat vol snoep en cola. Geloof me, als je half in zo’n loop in een diep dal zit – je begint werkelijk spontaan te huilen – dan knap je op van een colaatje.’’ Garret vult aan: ,,Sommigen adviseren ons wel eens om af te vallen, zodat we beter presteren. Dat gaat mij te ver. Als ik nog dunner word, ben ik vel over bot. Dat heb ik er niet voor over.’’

Goed, ik begeef me inmiddels compleet buiten mijn comfortzone, terwijl Garret en Bert enthousiast doorratelen. We rennen kriskras tussen de bomen door en ik moet mijn aandacht er goed bij houden. De trap met grote treden hebben we al gedaan – leek onderaan appeltje-eitje, maar na driekwart zat mijn hart in mijn keel. Maar eerlijk is eerlijk, het

was de moeite waard, want bovenaan wachtte me een schaduwvolle, weldadige plek om op adem te komen.

Verdwalen

Bert loopt sinds acht jaar, Garret loopt vanaf zijn achttiende, met zo nu en dan een timeout en sinds anderhalf jaar trailrunt hij. Het verveelt de mannen niet. ,,Integendeel. De natuur is iedere keer anders, dankzij de seizoenen. Naast onze vaste loopjes zoals de Windmolenloop en de Fish Potato Run kiezen we de drie leukste trailwedstrijden uit, die in te plannen zijn qua werk, gezin en ons sociale leven.

De ene keer is dat op Terschelling, de andere keer bijvoorbeeld in het glooiende Limburg.’’

Op die wedstrijddagen dragen ze slechts wat winegums en een waterreservoirtje bij zich – rietje hangt handig bij de mond. Voor de rest is het hardlopen en nog eens hardlopen. Soms langs onverharde paden, dan weer door het boerenland, springend over slootjes en door dicht beboomde bossen. Voor hardlopers, die ook wel eens een trailrunwedstrijd willen lopen, heeft Garret nog een tip: ,,Let goed op dat je niet verdwaalt. Ik liep eens gedachteloos achter een groepje hardlopers aan, zonder op de wegwijzers te letten. Bleken het geen deelnemers te zijn, waardoor ik een heel stuk omgelopen was.’’

De training is voorbij. We happen op de parkeerplaats een banaantje weg, drinken wat water en ik kom weer op adem. Vooraf kwam de sport trailrunnen wat onaantrekkelijk op me over, ongebaande wegen berennen, takken links en rechts ontwijken, modder en zweet. Ik had zoiets van: doe mij maar asfalt. Nou is het zo dat je tijdens ‘gewoon’ hardlopen geniet van buitenlucht en weidse landschappen, en je belandt sowieso in een energieke staat. Maar trailrunnen heeft een extra dimensie. Het voelt een beetje als off piste skiën. Eerst onwennig de geprepareerde wegen verlaten, en je dan stukje bij beetje overgeven aan het avontuur om uiteindelijk te moeten bekennen: ja, dit is gaaf!

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 10

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 11

Iedere week een uurtje gymmen in de turnhal aan De Noord

‘Eens een turnster, altijd een turnster’ Voor een salto achterover draaien ze hun hand niet om en een flikflak willen ze ook wel laten zien. Leeftijd maakt daarbij niet uit, of ze nou twintig of vijftig zijn. ,,Eens een turnster, altijd een turnster’’, lacht Alberdien Romkes-Loosman (40). Samen met negen andere vrouwen gymt ze iedere maandagavond een uurtje in de turnhal aan De Noord. ,,Het houdt ons soepel!’’

E

én voor één druppelen de dames binnen.

Allemaal in sportoutfit, want het uurtje gym is niet zomaar wat. Al snel zijn de zweetdruppels op de voorhoofden zichtbaar. Vind je het gek? Trainster Ilse Kapitein-de Vries heeft een pittige warming-up op het programma staan. Eerst is het nog leuk zwieren aan de touwen, maar dan begint het echte werk. Krachtoefeningen. De dames moeten zich optrekken en als apen van het ene in het andere touw zien te klimmen. Volgende oefening: opnieuw optrekken, halve draai maken, de mat raken en terugzwaaien naar de start. Ga er maar aan staan! ,,Ze zijn hartstikke goed’’, lacht Ilse Kapitein.

De warming-up en de krachtoefeningen zijn afgerond. Tijd voor de meer favoriete onderdelen van de groep: lange mat, ongelijke brug en de trampoline.

Leeftijdsverschillen maken niet uit. Na lange aanlopen vliegen ze met een salto over de kast of het niets is. Maar eerlijk is eerlijk: ,,We denken tegenwoordig

wel eerst twee keer na hoor, voordat we iets doen.

Vroeger niet, dan deed je alles wat je werd opgedragen. Nu zeggen we: ‘sommige oefeningen moet je ook niet meer willen’.’’

Uurtje vrij

De groep kwam tot stand na een oproep van de Urker gymvereniging. Er was nog een uurtje vrij in de turnhal aan De Noord. Turnsters van zo’n twintig, dertig jaar geleden meldden zich, sommigen met een dochter in hun kielzog. Die dochters zorgen ervoor dat de gemiddelde leeftijd van de groep ‘lekker laag’ blijft.

Noem het daarom geen seniorensport, want: ‘hallo,

wij zijn nog kras en kwiek’. Grietje de Vries-Kramer is met haar 52 jaar één van de oudsten van de groep, maar ze doet voor niemand onder: ,,Turnen is een fantastische sport. Al stop je ermee, het blijft toch kriebelen. De meesten van ons zeiden het vaarwel toen ze in de puberteit kwamen, of toen ze moeder werden. Om het nu weer op te pakken en zo lekker bezig te zijn, is echt erg leuk.’’

Hoogtepunt is de turnuitvoering van de gymvereniging, waarbij iedere groep zijn eigen act verzorgt.

Ook de dames van de maandagavond. Met enige trots: ,,Onze act was zo fantastisch, dat een kind in de zaal zei: ‘Wow, ik wou dat meen moe dat ok kon!’.’’

DE JUISTE OUTFIT VOOR ELKE SPORT

ER KAN ER MAAR ÉÉN DE BESTE ZIJN! BEKERS ROZETTEN

MEDAILLES VAANTJES

BEELDEN

GRAVEERWERK

PROMOTIEKLEDING

Tollebeek WIJK 2-102, 8321 EV URK • 0527 685 979

Visarend 4 • 8309 CA Tollebeek • Tel. 0527 - 613086 info@jonkerssportprijzen.nl • www.jonkerssportprijzen.nl

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 12

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 13

Fytac bezig met COPD en hart

‘Langer gezond blijven door beweging’ ,,Ook met een kleine of grote lichamelijke beperking kunnen mensen sporten. Want beweging, sport en leefstijlverandering hebben een duidelijk positief effect op de gezondheid.’’ Aan het woord is Jan Heutink van het Fysiotherapie, Training & Adviescentrum Fytac. De praktijk aan De Noord is continu in beweging en op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen binnen de paramedische zorg.

C

OPD -patiënten, diabetes, mensen met hart- of vaataandoeningen of met overgewicht; ze kunnen allemaal terecht bij Fytac, waar de beweegprogramma’s het medicijn zijn om de gezondheid te verbeteren. Ruim 150 Urkers hebben in het afgelopen anderhalf jaar aan deze programma’s meegedaan en zij gaven een gemiddeld rapportcijfer van 8,4.

Klanten kunnen het hele jaar instromen voor het beweegprogramma COPD en Hart.

De duur van deze programma’s is een half jaar. ,,Voor COPD-patiënten is bewegen een halszaak”, zegt Jan Heutink. ,,Uit onderzoek

Doel: fitter en sterker worden

Sportschool in de kinderschoenen: Stand Fast

E

nig idealisme is Klaas en Tjeerd niet vreemd. De mannen zijn maos van elkaar, van huis uit kickboksers en zijn beiden gepassioneerd over deze vechtsport. Met evenveel passie spreken ze echter over het fitter én sterker maken van hun ‘leerlingen’. Dat is het doel van de sportschool én daarom is Stand Fast een stichting. ,,Wij willen zo weinig mogelijk financiële drempels opwerpen om iemand te laten sporten. Wij hoeven er geen serieus geld mee te verdienen, onze inzet is puur vrijwillig.

Dat betekent dat onze abonnementskosten bijzonder laag te noemen zijn. Het gaat er voor ons om dat je iemand zonder noemenswaardige conditie ziet uitgroeien tot een fit, sportief persoon; dat is gaaf. Daar worden wij blij van.’’

De sportschool staat nog in de kinderschoenen, maar de vraag neemt toe. Vooral onder Urker vrouwen blijkt er een grote behoefte te zijn aan de werkwijze van Stand Fast. ,,We zijn begonnen met een groepje mannen, maar al snel kwamen daar de ‘kalletjes’ ook bij. En die namen weer vriendinnen mee en zo is het uitgegroeid tot een echte sportschool. ’’ Het kickbokselement stond bij de start van Stand Fast centraal, maar inmiddels is dit door de komst van de vrouwen naar de achtergrond verdreven. Er worden nog steeds boksoefeningen gedaan, maar met name op de trainingszak, dus zonder het sparringselement.

Sportief steeds sterker en beter worden, dat is het doel van Stand Fast. Meer informatie over deze nieuwe sportschool en het lesrooster is te vinden op www.stand-fast.nl.

is gebleken dat deze mensen langer gezond blijven door beweging.’’

De beweegprogramma’s Overgewicht en Diabetes duren drie maanden en starten twee keer per jaar. Speciaal hiervoor opgeleide fysiotherapeuten, diëtist en gedragscoaches vormen het begeleidingsteam.

Kosten

Met een verwijzing van een arts worden de programma’s door de meeste zorgverzekeraars volledig of gedeeltelijk vergoed. Dit is afhankelijk van de aanvullende verzekering van de klant. Fytac wil meehelpen zoeken naar de mogelijkheden op dit gebied.

Gezondheid, conditie en kracht. Deze drie sportieve aspecten staan centraal bij Stichting Stand Fast. Stand Fast is de jongste sportschool op Urk en wordt gerund door Klaas Bakker en Tjeerd Verhoeff. Mannen en vrouwen zijn welkom tijdens de groepslessen die gebaseerd zijn op contactsporttrainingen. Geen ingewikkelde danspasjes of slangenmensbewegingen, maar ‘gewoon’ touwtje springen, push-ups en buikspieroefeningen.

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 14

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

Vader Pieter Brands, geflankeerd door zoon Hendrik Jan (r.) en schoonzoon Harm de Boer.

De zon heeft de hele dag zijn best al gedaan en zorgt

draait hij helemaal naar voren. De golfclub zwiept van

aan het einde van deze zaterdagmiddag voor een aan-

achteren naar voren, in de tussentijd wordt het kleine

gename temperatuur. Terwijl links van ons een enorme

balletje van het gras meegenomen in de soepele draai.

haas zich denkt schuil te kunnen houden door zijn grote

Na een prachtige hoge vlucht over het water komt de

oren plat te leggen, concentreert Hendrik Jan Brands zich.

bal met een zachte plof 150 meter verder neer: op het

Ogen gericht achter de bal, gewicht goed verdeeld. Ogen

kortgeschoren gras van de green van schitterende hole

nog één keer gericht op het doel, aan de overkant van

4 van de golfbaan in Emmeloord. Om hem heen hoort

het water, daarna ogen weer terug naar de bal. De slag:

Hendrik Jan instemmend gemompel. Vader Pieter Brands

heupen en schouders draaien rustig maar in tempo naar

en zwager Harm de Boer laten hun bewondering merken

achteren. Als een veer die wordt opgewonden, alvorens

en weten tegelijk dat het moeilijk gaat worden om deze

zijn kracht naar voren te geven: met souplesse en tempo

slag te overtreffen…

Kostelijke ontspanning voor vader, zoon en schoonzoon

Genieten van de golfsport

G

olf en Urkers is nog steeds geen voor de hand liggende combinatie, maar feit is wel dat de Golfclub Emmeloord steeds meer Urker leden telt. Waaronder dit drietal: Hendrik Jan Brands (28), zwager Harm de Boer (22) en vader Pieter Brands (51). Ze hebben in het afgelopen jaar de golfsport steeds beter leren waarderen en zijn met z’n drieën dan ook regelmatig op de fraaie 9 holes baan te vinden. Ze genieten van de rust, van het sportieve element, van de natuur.

Tientallen Urkers zijn deze weken weer op de golfbaan en bij de trainingsfaciliteiten te vinden, meer dan in andere periodes. De messen worden namelijk geslepen, want de Urk Cup zit er weer aan te komen.

Wat de Ryders Cup voor het internationale golf is, is de Urk Cup voor de Urker golfliefhebbers. Alle Urker golfers - en wat er tegenaan hangt – mogen inschrijven en op zaterdag 20 september kruisen ze de golfclubs met elkaar.

Talentvol

Dat golf voor Hendrik Jan – in het dagelijks leven verkoper bij Condor Carpets BV - de eerste sport geworden is, blijkt wel uit zijn afbeelding op WhatsApp: in volle actie op de driving range. Hij is samen met tientallen andere Urkers helemaal verslingerd geraakt aan de sport.

Voorheen een talentvolle linksbuiten bij S.V. Urk, zelfs nog een tijdje in

het eerste elftal van ASV Dronten gespeeld en nu op 28-jarige leeftijd al gestopt. Voetbal was zijn sport, golf is zijn sport en daar kan hij ook al zijn energie en passie in kwijt.

Ook zwager Harm de Boer is aangestoken door het golfvirus. De visserman op de PD 147 is nog niet zo ver als Hendrik Jan, maar hij kan zich prima redden op de fraai aangelegde golfbaan. ,,Tja, soms kan ik het zelf niet zo erg geloven. Dat ik hier op een golfbaan rondloop…

Voor de lol een keer meegegaan naar de baan, en na de eerste goede klappen was ik verkocht’’, aldus de 22-jarige visserman.

Blijven leren

Een diepe frons tekent intussen het gezicht van Pieter Brands. Hij is niet tevreden, zijn swing loopt niet zoals het moet zijn en dat irriteert hem. ,,Dit is een sport waarin je altijd blijft leren. Maar het is vooral leuk. Het is toch kostelijk dat ik dit met mijn zoon en schoonzoon mag doen, in zo’n mooie omgeving!’’ Hij is in het dagelijks leven machinist op een baggerschip en gezien het ritme op-af bij het werk, kan hij soms enkele weken niet spelen.

Urker spelers hebben trouwens een belangrijk voordeel bij het spelen in Emmeloord. Pieter Brands: ,,Als de vreemden ’s avonds aan de kost gaan, hebben we de baan voor onszelf. Heerlijk rustig en dan geniet je nog meer van deze omgeving…’’

●

pagina 15

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 16

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 17

Klaas Nentjes, hoofd jeugdopleiding SV Urk

Moeilijk, maar fantastisch Een trainer is tegenwoordig niet alleen trainer, maar ook - of misschien vooral - opvoeder, pedagoog en mental coach. Dat ondervindt Klaas Nentjes, hoofd jeugdopleiding SVU, ieder jaar een beetje meer. ,,En toch blijft het fantastisch om voor zo’n groep voetballers te staan’’, zegt hij. ,,Het contact dat je met die gasten opbouwt is waardevol, een stukje van je leven.’’

N

entjes werd trainer toen voetballers zoals Bennie Dunnink, Reinier de Groene en Riekelt Nentjes in F1 speelden. Een noodgreep, omdat de aanvankelijke trainer moest afzeggen. ,,Tja, en dan blijk je een team te hebben met zoveel talentjes. Ik was aangenaam verrast’’, zegt hij. Nentjes had meteen de smaak te pakken en bleef jarenlang verbonden aan dezelfde groep. Ondertussen haalde hij ook zijn trainersdiploma’s TC3 en TC2 bij de KNVB. Drukke tijden, maar het was de investering meer dan waard. Toen SVU hem zes jaar geleden vroeg om hoofd jeugdopleiding te worden, zei hij meteen ja en onlangs tekende hij voor twee jaar bij.

Talent

Leerzaam. Dat is het eerste wat in hem opkomt als hij zijn beleving bij de functie bij SVU omschrijft. ,,Mijn taken zijn divers. Ik moet talent herkennen, niet alleen bij spelers, ook bij trainers. Vaders begeleiden die trainer worden, omdat hun jongetje voetbalt. Kijken wie waar goed in is. Trainingsprogramma’s opstellen. Zorgen dat iedereen stappen vooruit zet, spelers, trainers, leiders,

de club. Daarbij is het nooit ik, maar altijd wij, sámen beter worden. Binnen de jeugdopleiding mag ik aan dat hele proces invulling geven en ik kan alleen maar zeggen dat ik dat met enorm veel plezier doe. Eerlijk is eerlijk, soms frustreert het ook weleens. Denk je een stap vooruit gezet te hebben, moet je weer beginnen bij waar je was, omdat er bijvoorbeeld een trainer stopt.”

Toch was het afgelopen seizoen voor Nentjes één van prachtige momenten. Genieten. Urk 1 dat kampioen werd, met jongens die hij jaren onder zijn hoede had, die hij bijna als eigen beschouwt. ,,Ja, mooi hè? Riekelt Nentjes, Hessel Snoek, Bennie Dunnink, Riekelt Jan Brands, Klaas Kramer, Marinus Snoek. Dan weet je dat je als vereniging goed bezig bent.

Eigen jongens zien spelen in de hoofdmacht, dat blijft ons doel en om ze het dan ook nog zo goed te zien doen, ja, dan kan ik me erg gelukkig voelen.”

Mentaliteit

De weg van F-pupil naar Urk 1 is niet makkelijk. Alleen talent is niet voldoende, er zal ook de juiste mentaliteit moeten zijn en met name in de puberteit blijkt dat voor sommige jongens een moeilijke opgave. Uitgaan, drin-

ken, grenzen overschrijden. Nentjes: ,,Vaak zijn het de betere spelers die de grens zoeken.

Die tijdens een training geen materialen willen dragen bijvoorbeeld, die een grote mond hebben. Ze weten dat we ze nodig hebben, dat we ze als club niet kwijt willen. En toch verlies je ze soms.” Alhoewel SVU in principe geen leden de deur wil wijzen, gebeurt het wel. Niet vaak en voordat dat punt bereikt wordt, zijn er al heel wat maatregelen getroffen: gesprekken – ook met ouders, indeling in andere – vaak oudere – teams, schorsingen. ,,De SVU-deur gaat voor deze jongens niet op slot en dat is ook wat we ze meegeven bij hun vertrek. Ze zullen die deur echter zelf moeten opendoen. Aan het eind van het afgelopen seizoen kwam zo’n knul weer terug. Een potentiële Urk 1-speler, die voor veel trainers niet makkelijk was, maar met wie we het wel opnieuw willen proberen.”

Volgens Nentjes hoort deze houding bij de club die SVU is; een grote familie die mooie en moeilijke momenten met elkaar deelt.

Dat bewees het afgelopen seizoen, toen de 5-0 overwinning op Flevo Boys gezamenlijk als topmoment beleefd werd en het kampioenschap iedereen op de been bracht. Maar ook bij de dood van Klaas Buis en Reinier de

Groene vonden vrijwilligers, bestuursleden, spelers, trainers en leiders elkaar. Nentjes ervoer dat aan den lijve. ,,Reinier had ik vanaf de F-pupillen onder mijn hoede. We hadden echt een klik. Hij was één van die jongens die voor mij als eigen voelen. Zijn overlijden bracht net als bij anderen zoveel teweeg, niet te vatten. Reinier liep altijd voorop in de strijd, hij was nooit te beroerd om zakken met ballen te slepen tijdens een training en liet zijn bescheidenheid zien toen hij bericht kreeg van FC Groningen, waar hij in de jeugdopleiding zou worden opgenomen. We waren onderweg naar een wedstrijd en hij zat achter mij in het busje. Via een telefoontje van zijn moeder kreeg hij te horen over zijn eventuele overgang naar FC Groningen.

Na dat telefoontje boog hij zich voorover en fluisterde: ‘Ik geloof dat FC Groningen belangstelling heeft’. Verder kreeg niemand het te horen. Dat was Reinier. Geen prater, een doener. Op de avond van zijn overlijden kreeg ik een sms’je van die jongen die bij SVU was weggestuurd en weer teruggekeerd: ‘Sterkte Klaas’. Dat juist die jongen dat stuurde, bijzonder. Die dingen maakt dat SVU op mijn gezin en familie na, het belangrijkste is in mijn leven.”

• onderhoud • nieuwbouw • wandafwerking • Specialist op het gebied van staalconstructies, hekwerken, trappen en bordessen.

Vlieter 7 8321 WJ Urk | Tel: 0527 - 685 993 | www.geka.nu

TEL. 617610

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 18

Talenten in voetbal, basketbal, zwemmen en darten

Allemaal één doel: zo goed mogelijk worden Aan jong Urker sporttalent geen gebrek. Dat blijkt wel na een kort belrondje. Allemaal, of ze nu voetballen, basketballen, zwemmen of darten, hebben ze één doel: zo goed mogelijk worden. In de sportkrant van vorig jaar vertelden ze hun verhaal. Hoe gaat het nu met hen?

Bart van Schaijk wil belangrijkste speler van het team worden

B

art van Schaijk start zijn derde basketbalseizoen bij Landstede en combineert dat met de vierde klas vmbo. De 15-jarige zoon van Edwin en Hermina van Schaijk kijkt redelijk tevreden terug op het afgelopen seizoen. ,,Ik heb wel wat last gehad van blessures. Ik kreeg door overbelasting een zogenaamde jumpersknee en om dat aan te pakken heb ik een apart trainingsschema gekregen. Ik moet ervan uitgaan dat het nog wel een half jaar duurt.’’

Bart traint dagelijks twee keer en gaat tussen die trainingen door naar school. ,,Ik maak dus lange dagen, want de eerste training begint al om half negen en ik ga met de bus en trein naar Zwolle. ’s Avonds ben ik dan rond half acht weer thuis.’’ Maar voor basketbal heeft Bart dat wel over. Hij speelt guard in het jeugderedivisieteam onder de zestien, maar zou later wel graag de center-positie willen hebben. ,,Mijn doel is om zo goed mogelijk te spelen en daarmee de belangrijkste speler van het team te worden. Als ik hard mijn best doe tijdens de trainingen dan gaat dat wel lukken.’’ Bart is dit jaar namelijk de meest ervaren speler en de oudste van zijn team. ,,Uiteindelijk hoop ik natuurlijk dat ik word gevraagd door een hoger team, of buitenlands team om te komen spelen.’’

Een buitenland-ervaring heeft Bart inmiddels op zak: ,,We zijn dit seizoen voor een speciaal toernooi naar Zweden geweest en daar werden we eerste in de Bfinale, heel gaaf.’’ Maar intussen concentreert hij zich ook op zijn schoolopleiding. ,,Als ik straks mijn diploma op zak heb, wil ik graag havo doen.’’

Thuis in de Landstede-hal won het team van Bart van Schaijk afgelopen seizoen met dikke cijfers van RTC Noord. (foto: Richard Steur)

Albert Jan van Slooten wil een nieuwe trainer

A

lbert Jan van Slooten (16) traint en zwemt bij Zignea Emmeloord en kijkt terug op een paar mooie hoogtepunten. Zo zwom hij bij de Overijsselse Winterkampioenschappen vijf keer naar de eerste plek en werd hij twee keer tweede. Bij de Overijsselse A-kampioenschappen, een zomerwedstrijd, stond hij drie keer op een verschillend treetje van het podium. ,,En geen last gehad van blessures, dus dat was fijn. Wel vond ik het jammer dat ik op de NK’s mijn tijden niet heb verbeterd.’’

Dat zijn voor de 16-jarige zoon van Jan en Dirkje van Slooten dan ook meteen de doelen voor komend jaar, net als de troon verdedigen bij de Overijsselse Kampioenschappen. Bovenaan het wensenlijstje staat ook een nieuwe trainer. ,,We hebben geen vaste trainer en dat is erg jammer.’’

Vaste trainingstijden, vijf of zes keer per week, heeft hij natuurlijk wel, net als zijn lidmaatschap van de NK-trainingsploeg. Een pittige combinatie met zijn schoolopleiding: de vijfde klas van het vwo op het Emelwerda College. ,,Ik houd weinig tijd voor mezelf over, maar ik vind het zwemmen nog wel leuk genoeg om er mee door te gaan.

Als dat zo blijft, zou ik wel profzwemmer willen worden.’’

Albert Jan van Slooten in actie bij de Overijsselse Winter-sprintkampioenschappen.

Melissa de Raat debuteert in eredivisiebasketbal

S

Voor een campagne van CTO Amsterdam werd Melissa de Raat vorig jaar gekiekt in een fotoshoot.

chool, eten, slapen en basketballen. Dat is zo’n beetje hoe het eerste jaar van Melissa de Raat eruitzag bij CTO in Amsterdam. De 17-jarige dochter van Tineke en Henk Jan de Raat gaat er helemaal voor. ,,Ik wil eruit halen wat er inzit. En dat bereik je door zoveel mogelijk te trainen. Als ik goed genoeg ben wil ik naar Amerika om te studeren en te basketballen.’’ De komende twee jaar gaat de vwo-scholiere er alles aan doen om dat te bereiken. ,,Het is zeker pittig en je staat er helemaal alleen voor, maar aan de andere kant is het ontzettend gaaf. We zitten hier met een stuk of twintig basketbalvrouwen en staf intern en zijn elke dag met basketbal bezig. Mijn vwo-examen, ik ga nu naar de zesde klas, mag ik in twee jaar doen, om het beter te kunnen combineren met het sporten, dus nog twee jaar volhouden en ik sta voor een nieuwe uitdaging.’’

Melissa speelt guard-forward bij Den Helder bij de dames onder twintig en maakt komend seizoen haar debuut in het vrouweneredivisiebasketbal. ,,Ik ben het afgelopen seizoen veel geblesseerd geweest, maar dat kwam omdat

ik van veel minder trainen opeens naar twee keer per dag ging. Dan wordt de totale belastbaarheid van je lichaam opgezocht en daar ging ik dus overheen.’’ Een paar hoogtepunten waren er wel: ,,We zijn tweede geworden van Nederland met onder twintig en derde met het team onder achttien. Maar verliezen met één punt in de finale voelt veel meer als gewoon verliezen, in plaats van zilver halen.’’

Voor het Nederlands team haalde Melissa het tot de laatste dertien. ,,Ik bleef als enige tot het laatste moment meetrainen. Toen ze de zesde plaats haalden op het EK had ik echt zoiets van: ‘daar had ik bij kunnen wezen’. Maar nu hebben ze dus een ticket verdiend voor het WK onder negentien.

Wie weet zit ik er na een jaar trainen wel bij en ga ik naar een wereldkampioenschap. Een doel voor mij is zeker ook het EK onder achttien.’’

Komend seizoen wordt CTO Amsterdam versterkt met nog een De Raatje, zus Jessica (15) gaat starten in het basketbalprogramma en combineert dat met haar leerjaar in de vierde klas Theoretische Leerweg.

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 19

Anna Bakker voetbalt door zolang het kan

H

et viel een beetje tegen: voetballen tussen de dames van SVU, daarom maakt Anna Bakker halverwege het vorige seizoen de keuze weer terug te gaan naar de jongens. ,,Na een gesprek met de trainers van C2 bleek dat te kunnen en ook dit jaar sta ik hier weer in het veld’’, vertelt de veertienjarige dochter van Johan en Anna Bakker. ,,De jongens spelen een stuk fysieker en zijn net allemaal wat sterker. Ik ben gewend om daar tussen te staan, want ik ben daarmee opgegroeid. Het ligt me gewoon beter’’, verklaart ze.

Niet dat ze nooit in een meidenteam staat, integendeel, twee keer per week traint ze in een

Anna Bakker maakte vorig jaar de overstap van voetballen bij de dames terug naar de jongens van C2.

KNVB-team van meiden onder de veertien. En dat is een pittige opgave in combinatie met het schoolwerk voor derde klas havo aan het Emelwerda College. ,,Ik heb daar al gesprekken over gehad met de KNVB-coaches en in het afgelopen jaar was het nog wel te combineren. De trainingen waren steeds in Donkerbroek en ik leerde gewoon in de auto.’’ Anna’s wensen voor de korte termijn zijn simpel: ‘ik sta altijd wat achterin, maar wil graag meer naar voren spelen, op het middenveld’, voor de lange termijn wat minder gespecificeerd, maar wel duidelijk: ‘ik ga door zolang het kan.

Zo ver als ik kan komen in het voetbal, maar hoe ver dat is, weet ik echt niet’.

Maarten Dirk Woord staat negende op wereldranglijst

R

ankingkampioen bij de aspiranten van de Nederlandse Darts Bond, winnaar van de Sunparks Masters en een sponsor binnengehaald. En dat zijn maar enkele van de hoogtepunten uit het afgelopen seizoen van de 14-jarige Maarten Dirk Woord.

Doelen voor komend seizoen heeft de zoon van Albert en Lubette genoeg. ,,Mezelf bewijzen voor het Nederlands Team en vooral goed gooien op het Winmau in oktober in Engeland, waar ik dankzij de winst op Sunparks een ticket voor in de wacht heb gesleept.’’ En voordat Maarten Dirk in oktober in Engeland pijltjes gooit heeft hij al gestaan op het Open Antwerpen en reist hij voor een toernooi af naar Zweden. ,,Allemaal dankzij mijn sponsor Vloettax.

Deelnemen aan deze toernooien zorgt ervoor dat ik kan groeien in de dartsport.’’

De tiener krijgt sinds een paar maanden tweewekelijks een training van darter Ron -The Bomb- Meulekamp, die daarvoor speciaal naar Maarten Dirks thuishonk De Rake Gooier komt. De gooisessies betalen uit, want inmiddels staat Maarten Dirk op de negende plaats in de wereldrankinglijst voor jeugddarters. Tijdens het Winmau meet hij zich met de 32 beste jeugddarters (tot 18 jaar) van de wereld. En dat terwijl hij zelf pas dit seizoen de overstap maakt van de aspiranten naar de junioren-competitie. Maarten Dirk blijft er nuchter onder: ,,Ik vind darten gewoon leuk om te doen.’’

Maarten Dirk Woord wil vooral goed gooien op het Winmau in oktober in Engeland.

WEBSHOP Voordeliginwonen Dé woonspecialist met de beste prijs!

XTRA TIJDELIJK 5% E G BIJ KASSAKORTINVIA DE BESTELLINGENSHOP. NIEUWE WEB

Op zoek naar een nieuwe vloer?

TIJDELIJKE ACTIE

Kwaliteit laminaatvloer v.a. € 11,95 m

tapijt ■ boxsprings laminaat ■ gordijnen parket ■ raamdecoratie vinyl ■ PVC horren ■ schuifwandkasten

2

Laat u inspireren door het ruime aanbod van PVC en laminaat!

Voordeliginwonen.nl biedt hoge kwaliteit vloeren van gerenommeerde merken.

Kwaliteit, service én een betaalbare prijs CBW erkend

Vertrouwde en snelle levering

www.voordeliginwonen.nl ✆ Direct contact: 0527 68 75 06

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 20

Acrogymnast Anna ten Napel (14) eindigt in top tien

Doel bereikt: meedoen op NK Eén keer eerder stond ze op het Nederlands Kampioenschap Turnen (2009) en één keer op het Nederlands Kampioenschap Acrogym (2011). Dit laatste opnieuw bereiken, was afgelopen jaar het doel van de 14-jarige Anna ten Napel. Ze slaagde: samen met Ilse van Kolfschoten behaalde ze in Ahoy Rotterdam de negende plek.

O

p 7-jarige leeftijd begon Anna ten Napel, dochter van Steven en Coby ten Napel-Pasterkamp (Kooizand 4), haar sportcarrière bij de Urker gymvereniging, met acro- en recreatiegym. Hierbij won ze haar allereerste wedstrijden en al snel nodigde trainster Yvonne Hartman haar uit voor de turnselectie.

Eenmaal geproefd van het wedstrijdelement, smaakte dat naar meer. De fanatieke sporter trainde hard om op hoger niveau te turnen en verhuisde daarom naar Gymnastiekvereniging RKDOS in Kampen. Naast elf uur turnen per week beoefende ze ook nog enkele uren acrogym bij Gymnastiekvereniging Wilhelmina in Kampen. Anna trainde dus vijf keer in de week en draaide daarnaast nog wedstrijden. Dat betekende vaak op zaterdagmorgen vroeg in de auto zitten om naar alle uithoeken van Nederland te rijden. ,,Het combineren van beide sporten werd steeds zwaarder. Toen een belangrijke turnwedstrijd en het NK Acrogym op dezelfde dag vielen, wist ik dat ik moest kiezen”, vertelt Anna.

De bedoeling was om het volgende seizoen helemaal voor turnen te gaan, maar het verhaal van Anna liep anders. ,,Ik turnde in de tweede divisie en kreeg last van mijn pols en knie. Daarom wilde ik een stapje terug doen.” Vrijwillig degraderen mocht echter niet vanwege de te hoge scores van het vorige seizoen. Tevens merkte de turnster dat de veranderingen van haar lichaam, op weg naar volwassenheid, effect kregen op haar presteren.

De keus was gemaakt: Anna zette een punt achter turnen en richtte zich op acrogym.

Dans

Wat maakt acrogym zo gaaf? Anna hoeft niet lang na te denken. ,,Bij acrogym moet alles perfect worden uitgevoerd. Geen teen mag verkeerd staan.

Het leuke is dat je het samen met iemand anders doet. Ook vind ik het danselement ontzettend leuk.”

Moeder Coby vult aan: ,,Dans is haar sterke punt.

Anna ten Napel (onder) en Ilse van Kolfschoten op het Nederlands Kampioenschap Acrogym in juni in Ahoy Rotterdam.

En haar uitstraling. Bij de uitvoeringen wordt vaak benoemd dat ze een hele mooie uitstraling heeft.”

Zaterdag 14 juni was het zover: het Nederlands Kampioenschap Acrogym in Ahoy. Anna en Ilse hadden hier het hele jaar hard voor gewerkt. Ook haar zus, die docent acrogym is, had veel geholpen. ,,Bij acrogym moet je bepaalde oefeningen gedaan hebben en aan allerlei regels voldoen, bijvoorbeeld elke hoek van de mat benutten. Voor de rest heb je veel vrijheid. In welke volgorde je elementen uitvoert of de dans tussendoor mag zelf worden ingevuld.

Mijn zus heeft me veel geleerd op dit vlak. Ook heeft ze, samen met bes Anna Pasterkamp, onze pakjes ontworpen en gemaakt. Lief van haar!”

Anna en Ilse deden mee met de C-lijn en waren hierbij een van de jongste duo’s. Sommige deelnemers waren maar liefst tien jaar ouder dan Anna. Toch was de kans op een podiumplek groot. Op weg naar het NK hadden de twee meiden prachtige resultaten behaald. Tijdens de halve finale gingen ze met de bronzen medaille naar huis. Op het Nederlands Kampioenschap verliep één van de twee oefeningen echter niet zoals gepland. ,,Ik ving niet goed en Ilse raakte heel even de grond. Dit verspeelde onze kansen op de top drie.” Anna pakt haar telefoon en laat het fragment op YouTube zien, de frustratie is nog steeds merkbaar. ,,Zo stom, maar ja… Zo werkt het in de sport. Toch ben ik trots op wat we bereikt hebben. We wilden weer naar het NK en dat is ons gelukt.”

Over het vervolg van haar sportcarrière is voor Anna nog veel onduidelijk. Door verschillende omstandigheden – waaronder vervoersproblemen en een knieblessure – is trainen bij Wilhelmina Kampen komend jaar niet meer haalbaar. Omdat ze de sport niet vaarwel wil zeggen, hoopt Anna dat ze komend seizoen weer bij CGV Urk terecht kan. ,,En al sport ik dan waarschijnlijk op een lager niveau, mijn doel is gewoon weer om het NK te halen.”

Schietende broers gaan voor ‘plezier in de sport’

Jacco versus Jelle Het wordt komend seizoen flink spannend in de hoofdklasse bij Schietvereniging Het Vizier. Tenminste, als het aan broers Jacco (17) en Jelle (13) Ekkelenkamp ligt. Jelle debuteert in de klasse waar Jacco al jaren heer en meester is. ,,Maar ik ga mijn best doen om hem te verslaan’’, zegt Jelle fanatiek. Hij is bovendien zelfverzekerd: ,,Als ik maar hard genoeg train…’’

D

erde op het Nederlands Kampioenschap Junioren B-klasse en sportman van het jaar op Urk. Zeker hoogtepunten, maar toch is Jacco Ekkelenkamp (17) niet helemaal tevreden over zijn prestaties op de schietbaan in het afgelopen seizoen. ,,Ik moest voor school hard aan de bak, want ik zat in het eindexamenjaar. Dat viel krek samen met het Nederlands Kampioenschap en ik moest een keuze maken. Gelukkig heb ik wel mijn diploma gehaald.’’ Niettemin won Jacco vijf van zijn twaalf schietwedstrijden op de luchtgeweerklasse tien meter staand en als hij niet op het hoog-

ste podium stond, dan toch wel op plek twee en drie. Bovendien genoot hij met volle teugen van het enthousiasme van broer Jelle (13) die al zijn wedstrijden in de junioren C-klasse op zijn naam schreef en bovendien de titel op het NK pakte.

Jelle (de jongens zijn zoons van Arie en Dittie Ekkelenkamp) pakte twee jaar geleden het luchtgeweer op en inmiddels voelt Jacco de adem van Jelle al in zijn nek.

Spannend belooft dat te worden in de onderlinge competitie. ,,Winnen gaat hij niet hoor’’, lacht Jacco, ,,maar hij gaat wel wat strijd veroorzaken. En dat is alleen maar leuk, want op die manier worden we allebei beter.’’

Trainen

Jacco staat om en nabij vier keer in de week op de schietbaan van het verenigingsgebouw. De ene keer met de dreunende bassen van hardcore muziek en de andere keer met een snerpende viool op de achtergrond. En als er wat jonge jongens voorhanden zijn, vraagt hij hen zijn training te verzwaren, door achter hem te gaan zitten kletsen. ,,Ik train namelijk echt op concentratie. Als je op een EK staat, zit er tienduizend man achter je. Je moet dan wel geconcentreerd weten te blijven.’’

Broers Jelle (links) en Jacco Ekkelenkamp nemen het dit seizoen tegen elkaar op in de hoofdklasse bij Schietvereniging Het Vizier.

Tips en les krijgen broers van trainer Ben Pereboom. Jacco: ,,Heel fijn. Van hem leren we echt heel veel.’’ Jacco’s doel voor komend seizoen is ‘zo veel mogelijk genieten van het schieten’. ,,Het afgelopen jaar voelde ik de druk om te moeten presteren heel erg. Daar werden mijn prestaties niet beter van. Dit jaar start ik in de Junioren A-klasse en daar zitten echt een paar hele goede schutters bij. Ik ga dus voor de derde plek, maar waarschijnlijk heb ik er het eerste jaar helemaal niets te zoeken. Ik denk er ontzettend veel te gaan leren, en ga voor elk punt dat ik pakken kan.’’

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 21

Orcaruiter Dicky Kuyt mag zich laten zien in MacRider Cup

Het dressuurtalent dat liever springt Zeven jaar was Dicky Kuyt toen hij voor het eerst op een pony zat. En hij was meteen verkocht. Niet alleen vanwege het rijden, maar vooral ook om het contact met het dier. Hij bofte. Zijn ouders, Dirk en Jannie, schaften meteen pony Kareltje voor hem aan. Inmiddels kan men in de dressuurwereld, klasse M1, niet meer om Dicky heen: hij rijdt steevast flink in de punten en is door naar de volgende selectieronde van de prestigieuze MacRider Cup. Zijn grootste wens? Springen…

W

estpoorts’ Deborah. Zo klinkt de welluidende naam van de ietwat nerveuze - Dicky noemt het liever ‘gevoelige’ - voskleurige D-pony. Met haar werkte de veertienjarige ruiter zich van de laagste dressuurklasse op naar M1. Een kwestie van oefenen, oefenen en oefenen. ,,Een vriendin van mijn moeder vertelde dat stal Zoer een mooi paardje had staan. Vijf jaar en zadelmak. Dat leek me gaaf: haar zelf van nul opleiden. Ik hoopte dat ze een springpaardje zou blijken te zijn.’’

Niets was minder waar. Dobbie - ‘zo noem ik haar’ - wil nog niet over een handhoog balkje springen. Best een teleurstelling. Na zijn eerste jaren met Kareltje, een tijdje met C-pony Zorro, reed Dicky namelijk topspringpony Yankee. ,,Ze sprongen de sterren van de hemel’’, lacht moeder Jannie, ,,maar met wedstrijden weigerde hij steevast de laatste hindernis.’’ Yankee raakte op leeftijd en zo kwam Westpoorts’ Deborah in beeld. ,,Ze stond in wintervacht en leek eigenlijk nergens op, maar na een rondje rijden wist ik dat ik haar graag wilde hebben. We hebben Yankee meteen ingeruild.’’

Deelnemen aan springwedstrijden mag bij de KNHS (Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie) alleen als er eerst een winstpunt is gehaald in de dressuur. Dus trainde Dicky zijn nieuwe pony met behulp van Berdien Pasterkamp in eerste instantie dressuurmatig. ,,Hij bleek talent te hebben’’, vertelt Jannie, ,,en Dobbie weigert nog steeds te springen, dus...’’

Snel naar Z

Dicky en Dobbie startten in de dressuurcategorie B en de proeven werden regelmatig met hoge cijfers - 210/220 punten - beoordeeld. Dicky begon zich te realiseren dat hij en Dobbie werkelijk dressuurtalent hadden. Ze reden door tot ze de maximale dertig winstpunten hadden bereikt

om ervaring op te doen en startten in de L1. Daar ging het de combinatie weer voor de wind en na twintig winstpunten debuteerden ze in de L2.

Daar bleven de twee wat minder lang hangen. ,,Ik had het vertrouwen dat het wel goed zou komen, ook in de ‘M’, dus toen we na tien winstpunten door konden, hebben we dat meteen gedaan.’’

Als het aan Dicky ligt rijdt hij met Dobbie zo snel mogelijk in de dressuurcategorie Z. ,,Dat gaat ook wel lukken, want in twee maanden in de M1 heb ik vijf winstpunten verdiend en zo gauw ik er tien op zak heb ga ik naar de M2 en dan ben ik er al bijna.’’ Presteren is gaaf. Helemaal als je een sport beoefent die in de beginjaren nog wel eens wat pesterijen heeft opgeleverd. ,,Natuurlijk was dat niet leuk, maar ik trek me er niets van aan. Paardrijden is een gave sport en omgaan met deze dieren is geweldig.’’

Dicky: ,,Dobbie stond in wintervacht en leek eigenlijk nergens op, maar na een rondje rijden wist ik dat ik haar graag wilde hebben.’’

Internationaal

Als het even meezit krijgt de carrière van Dicky in afzienbare tijd een boost: hij is tijdens de MacRider Cup - een scoutingevent - door de eerste selectie gekomen en mag zich komende oktober weer bewijzen. ,,De prijs is uiteindelijk een privéles van een internationaal bekende ruiter en het rijden van een kür op muziek.” Internationaal opvallen, daar gaat het om, als je een carrière in de paardensport ambieert. Zijn talent is tijdens de afgelopen Regiokampioenschappen in Bathem al wel opgevallen, want naderhand kwam Stal de Kuilen met het verzoek om een pony voor hen te gaan rijden. Maar Dicky is nuchter: ,,Internationaal topruiter worden is niet direct een droom van me, alhoewel het best zou kunnen. Dat ik iets in de paarden wil blijven doen, is wel duidelijk.” En wedstrijdrijden? ,,Dobbie wordt wat aan de kleine kant voor mij, dus als het even kan is mijn volgende wel een springpaard.”

Dicky Kuyt vormt een mooi duo met Westpoorts’ Deborah - Dobbie - en haalt steevast een hoge score tijdens wedstrijden.

(Advertentie)

Gespecialiseerd in het maken van trappen, schuifpuien, kozijnen, ramen en draaikiepramen invisible.

Wij maken ook MDF kasten in elke door u gewenste kleur gespoten.

Foksdiep 17, 8321 MK Urk Tel. 0527-684053

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 22

‘Smash in Urk’

Tafeltennis terug op de radar Tafeltennis was jarenlang populair op Urk, maar verdween langzaamaan van de radar. Twee jaar geleden blies Edith Hoefnagel (Achteronder 20) de sport, in samenwerking met Stichting JOW, nieuw leven in. Met positief resultaat.

O

p woensdagavond komen de leden van Tafeltennisvereniging ‘Smash in Urk’ samen in De Lichtboei om te trainen. Het gaat om zo’n twintig deelnemers in de leeftijd van tien tot zestien jaar. Een aantal dat – ondanks het verloop onder de leden – stabiel is gebleven.

In september start alweer het derde seizoen onder

leiding van Edith Hoefnagel. Zelf speelde zij tafeltennis van haar twaalfde tot zestiende jaar en pakte ze de sport enkele jaren geleden weer op toen er een competitie in De Vlechttuinen georganiseerd werd. Pieter Kramer van het JOW benaderde haar vervolgens voor de lessen in De Lichtboei. ,,Ze hadden wat tafels staan, maar de jongeren deden zomaar wat”, vertelt Edith. Door middel van partijen en toernooien traint ze de deelnemers op hun balbeheersing en concentratie. ,,Wanneer er nieuwe kinderen komen, neem ik die beginners de eerste lessen apart. Tafeltennis is een leuke en sportieve sport. Doordat een partij maar tien minuten duurt, heb je te maken met korte spanning. Bovenal is het erg gezellig.”

Voor het komende jaar probeert de organisatie een competitie op te zetten in samenwerking met de tafeltennisvereniging uit Emmeloord.

Nieuwe doelgroepen

Tafeltennis is een gemengde sport, maar wordt op dit moment op Urk voornamelijk door jongens beoefend. Edith Hoefnagel zou daarom graag zien dat er in de toekomst meer meiden naar de trainingen kwamen. ,,We zitten nu op drie dames, dat kan beter.” Daarnaast staat ze ervoor open om een volwassen groep te trainen. ,,Wanneer meerdere ouderen belangstelling hebben, zijn er altijd mogelijkheden. Het lijkt mij hartstikke leuk en in principe is zes man al genoeg.”

Tafeltennisvereniging Smash in Urk traint elke woensdagavond van zeven tot acht uur in De Lichtboei. Belangstellenden mogen vrijblijvend twee keer meedoen. Opgeven voor de sport kan via e-mail pieter@jowurk.nl. De kosten bedragen 25 euro per jaar. De vereniging voorziet in materialen.

Joop Post (l) en Erik Heldoorn spelen een partij onder toeziend oog van Edith Hoefnagel.

Tennisvereniging T’77 Urk

‘We willen meer jeugd’ Tennisvereniging T’77 Urk is een levendige en gezellige vereniging, waar plezier en sportiviteit voorop staat. Voor de komende jaren heeft het bestuur echter één belangrijke doelstelling en dat is meer focus leggen op de jongeren. ,,Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.

We willen meer jongens en meiden bij de tennisvereniging betrekken”, aldus voorzitter Cees Zeeman.

A

an de rand van Sportpark De Vormt ligt het tennispark van T’77, dat is voorzien van zeven kunstgrasbanen. De ruim tweehonderdvijftig leden kunnen hier het hele jaar door gebruik van maken. Van dit ledenaantal is echter maar twintig procent jeugd onder de achttien jaar. En dat moet veranderen, vindt het bestuur. ,,Meer jongeren moeten de keuze voor de tennissport gaan maken. Daarom willen we de komende jaren meer activiteiten, speciaal voor deze doelgroep, ontwikkelen. Op woensdagmiddag bieden we al tennislessen aan voor jongeren van tien tot zestien jaar. Meer activiteiten betekent echter: meer mogelijkheden.” De afgelopen jaren zette de vereniging al diverse stappen op dit gebied. Een daarvan is de deelname aan het project ‘Schooltennis’, in samenwerking met de Frits Bodeschool, waarbij op vrijdagmiddagen tennisles wordt gegeven aan kinderen tussen de

Het tennispark van T’77 aan de rand van Sportpark De Vormt.

De toekomst van de jeugdafdeling is bij de Tennisvereniging de komende jaren een punt van aandacht. Een stap die in dit kader is gezet, is deelname aan het project ‘Schooltennis’, in samenwerking met de Frits Bodeschool. Op de foto de jongeren die hierbij het afgelopen seizoen het tennisdiploma behaalden. zes en twaalf jaar. ,,Een leuke manier om kennis te maken met de sport en om de basistechnieken onder de knie te krijgen.”

Tennis is bij uitstek een sport die geschikt is voor jong en oud. ,,Voor de allerkleinsten hebben we een leuke speeltuin, dus ouders kunnen ook gewoon een balletje

komen slaan. Het mooie is dat wij allerlei mogelijkheden bieden, maar dat leden zelf de frequentie en het speelniveau mogen bepalen. Deze vrijheid is voor veel mensen een aantrekkelijke factor”, aldus Cees Zeeman.

Een paar van die mogelijkheden zijn het volgen van tennislessen door een professionele tennisleraar en diverse tennisactiviteiten zoals interne competities, KNLTB-competities of toss-avonden. ,,Eén keer per jaar hebben we een Open Dag. De perfecte gelegenheid om vrijblijvend langs te komen. Daarnaast zijn belangstellenden altijd welkom in ons sfeervolle clubhuis ’t Serveerpunt voor een hapje en een drankje.”

Iedereen die kennis wil maken met de tennissport is van harte uitgenodigd op het tennispark aan de Vormtweg 7c. Voor meer informatie over de lessen, toernooien en contributie, zie www.tennisurk.nl.

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 23

Schaakclub Het Briesend Paard

Herleving van de jeugdafdeling De jeugdafdeling van Schaakclub Het Briesend Paard was twee jaar geleden op sterven na dood. Tijd voor verandering vonden Timo Koffeman, Jelle Kaptijn en Johan ten Napel.

Ze veranderden de locatie en tijd en bouwden binnen een jaar weer een bloeiende afdeling op.

D

De jeugdafdeling van de schaakclub is het afgelopen seizoen flink gegroeid. Op de foto een schaakpartij tussen Marc Kapitein (l) en Boaz Quist.

e drie mannen verzorgen het schaken voor de jeugd nu enkele seizoenen. Toen ze merkten dat de animo onder de leden sterk af begon te nemen, vonden ze het tijd voor een andere aanpak. ,,We veranderden de locatie van De Schelp naar ’t Jeugd. Centraler voor de jongeren én nu zaten we niet meer vast aan de donderdagavond – de volwassen schaakavond. Ook konden we een half uurtje later beginnen en dat werkte. Het afgelopen seizoen zijn we flink gegroeid. We zagen veel nieuwe gezichten en zagen een aantal ook weer gaan, waardoor we nu een gemotiveerde groep hebben”, vertelt Jelle Kaptijn. Aan het einde van het seizoen gingen alle jeugdleden met het diploma naar huis.

Voor het overbrengen van de sport op de jeugdleden gebruiken de drie mannen een erkende stappenmethode. Deze stappenmethode werkt heel gestructureerd van stap één tot zes. ,,Het idee is dat je met stap één

kunt beginnen zonder ooit een schaakbord te hebben gezien en dat je aan het einde van stap zes iedere thuisschaker van het bord veegt. Stap zes is hoog niveau, de meesten komen hier niet aan toe. Je werkt langzaam omhoog en alles komt aan de orde.” Koffeman, Kaptijn en Ten Napel genieten van het lesgeven. ,,Schaken is een leuke, creatieve denksport. Je doel bereiken – het verslaan van je tegenstander – zorgt voor gezonde spanning. Het is leuk om het schaken over te brengen op jonge kinderen, die soms verbazingwekkend snel leren en die je met de week beter ziet worden.”

De schaakclub is echter voor alle leeftijden. Gezelligheid staat voorop en schakers van allerlei categorieën zijn welkom. Zowel de huis- als de gevorderde schaker.

Op dit moment telt de volwassen afdeling zo’n twintig leden. Een keer per week komen ze samen voor een potje schaak. De inzet hierbij is het clubkampioen-

schap. Deze competitie wordt gespeeld vanaf de eerste week van september tot eind april.

Naast de interne competitie organiseert de vereniging tevens ‘altijd gezellige’ toernooien, waarbij iedereen kan meedoen en wordt met een team van acht spelers meegedaan met een externe competitie in de Oostelijke Schaakbond. Urk speelt hierbij in de eerste klasse.

De volwassen afdeling van Schaakclub Het Briesend Paard komt elke donderdagavond vanaf acht uur bij elkaar in de vergaderzaal van Sporthal De Schelp.

De jeugd schaakt op woensdagavond vanaf kwart over zeven in ’t Jeugd. Voor beide geldt: iedereen die van schaken houdt of die de sport graag wil leren, is welkom. De bijeenkomsten zijn altijd open voor belangstellenden. De contributie voor een jaar bedraagt 75 euro voor senioren, 45 euro voor junioren (16 tot en met 20 jaar) en dertig euro voor jeugd.

Zwemclub Urk ’78

Uitzien naar het nieuwe wedstrijdbad Voor Zwemclub Urk ’78 staat volgend jaar een grote verandering op stapel. Met de verbouw van Zwembad ’t Bun krijgt de vereniging namelijk een gloednieuw wedstrijdbad tot haar beschikking. Grootste voordeel van deze ontwikkelingen? Ruimte voor meer leden.

B

ij de verbouw van het zwembad staat de aanleg van het wedstrijdbad als eerste op de agenda. In plaats van vier komen er straks vijf zwembanen. Tevens krijgt het bad een verstelbare bodem, zodat het hele bassin 2,10 meter diep gemaakt kan worden. De oplevering van dit onderdeel staat gepland voor juli 2015.

Voorzitter Jelbert de Vries (24) en penningmeester Cornelis Brouwer (38) van de vereniging zijn blij dat er straks een verbouwing komt. ,,Als zwemclub mochten we deelnemen aan het overleg. Een nieuw bad stond bovenaan ons prioriteitenlijstje. Het huidige bad voldoet niet meer aan de eisen, de kwaliteit is slecht. Dat gaat straks veranderden. Tevens gaan we erop vooruit met de extra baan”, vertelt Jelbert de Vries.

Zwemclub Urk ’78 heeft meer dan honderd leden in de leeftijd van 6 tot en met 85 jaar. Meer dan de helft van deze leden is jeugd van zes tot en met veertien jaar. Over het algemeen is het zo dat kinderen eerst hun A-, B- en C-diploma halen en daarna lid worden van de zwemclub.

In de praktijk starten sommige kinderen echter

al eerder, tijdens de lessen voor het C-diploma, bijvoorbeeld voor meer krachttraining.

Naast het trainen voor het wedstrijdzwemmen zelf heeft de zwemclub tevens twee trimgroepen op maandagavond. ,,Daar zitten dertigers, maar ook zeventigplussers op. Deze leden willen wel graag zwemmen, maar niet aan wedstrijden meedoen. Gewoon, recreatief zwemmen”, licht Cornelis Brouwer toe.

leuke manier voor onze leden om wedstrijdervaring op te doen.” Ook wil de vereniging – als gevolg van de extra baan – volgend jaar meer leden aantrekken. ,,Belangstellenden zijn echter altijd welkom om langs te komen. Een leuke manier om te kijken of zwemmen iets voor je is, is door mee te doen aan de zwemvierdaagse in de herfstvakantie. Elk jaar opnieuw een geslaagd evenement.”

Zwemvierdaagse

Zwemclub Urk ’78 traint op maandag- en donderdagavond en op zaterdagmorgen in Zwembad ’t Bun. Voor de verschillende tijden van de leeftijdsgroepen en de bijbehorende prijzen, zie www.zwemcluburk.nl.

Het afgelopen half jaar zag de club meer aanwas van wedstrijdzwemmers. Eén van de doelen voor komend seizoen is het opzetten van een competitie met andere clubs uit de regio. ,,Een

Als alles volgens plan verloopt, kunnen de leden van de zwemclub vanaf volgend jaar juli genieten van het nieuwe wedstrijdbad met vijf banen.

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 24

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 25

Voetballers Jan Ras (15), Lucas Tol (12) en Willard Timmerman (11) aan het woord

De weg naar de top voert langs Heerenveen Drie, vier keer per week intensief trainen, een wedstrijd spelen én goed presteren op school. Het is een pittige opgave voor de Urker voetballers bij Heerenveen. Maar Jan, Lucas en Willard hebben het graag over voor hun kans om ooit als prof op het veld te staan.

Bovendien: ‘voetbal is gewoon hartstikke leuk!’.

Jan Ras

D

Lucas Tol

N

eymar, Iniesta, Xavi. Het zijn namen van voetbalsterren die tot de verbeelding spreken, ook voor de twaalfjarige Lucas Tol. Maar veel meer had hij aan zijn ‘voorganger’ Jan Ras, die de weg voor Urker voetbaltalent effende. Het zorgde ervoor dat school er al bekend mee was dat voetballen bij club Heerenveen soms niet zo makkelijk te combineren is. Lucas werd als negenjarige E-pupil gescout door Heerenveen, volgde daar twee jaar de voetbalschool en maakt komend seizoen na twee jaar D-junior te zijn geweest, de overstap naar het C-team. ,,Het ging goed het afgelopen jaar. Ik heb het hele jaar in de basis gestaan en werd het laatste halfjaar nauwelijks gewisseld’’, vertelt de zoon van Jacob en Marjan Tol met gepaste trots.

Dit seizoen speelt Lucas onder trainer (oud-profvoetballer) Wilco Hellinga vier trainingen en één wedstrijd per week en start hij bovendien met zijn middelbareschoolopleiding op het VWO aan het Emelwerda College. ,,Zakken in niveau kan altijd nog, en ik wil dit gewoon proberen’’, motiveert Lucas. ,,Als het even meezit kan ik volgend jaar terecht op de LOOT-school in Heerenveen, waardoor het beter te combineren wordt.’’ Lucas heeft zijn droom duidelijk voor ogen; profvoetballer worden op zijn favoriete positie: midmid. Een klein voorproefje daarvan heeft hij het afgelopen seizoen gesmaakt in een spannende wedstrijd tegen AC Milan. ,,Ze scoorden in de laatste minuut de 1-1 gelijk en dus moesten we penalty’s nemen. Die verloren we.’’ Maar niet vanwege Lucas; hij schoot zijn penalty loepzuiver binnen.

D

e trainers bij SVU hadden het al snel in de gaten: dit voetballertje heeft talent.

Vanaf het moment dat Willard (11), zoon van Herwin en Roelinda Timmerman, als zesjarige debuteerde bij de F’jes, kwam hij ieder jaar in het standaardteam terecht. Het was Willard allemaal om het even; hij wilde gewoon voetballen. Op zijn zevende debuteerde hij op de Heerenveense voetbalschool en daar werd hij vroegtijdig weer van afgehaald. ,,Er werd namelijk voor het eerst bij Heerenveen een E-juniorenteam opgestart en daar mocht ik in. Helemaal gaaf.’’

Vanaf toen werd het pas echt trainen geblazen, want van de voetbalschool op woensdagmiddag werd de inmiddels tienjarige drie keer per week op

e vijftienjarige Jan Ras kijkt tevreden terug op zijn tweede jaar als Cjunior bij Heerenveen. ,,Ik stond in de basis. Dus dat is goed. En ik mocht een testtraining doen in de schaduwselectie van het Nederlands Elftal.

Dat was echt het hoogtepunt van het seizoen, ook al viel ik in de eerste training af.’’ Meedoen was al fantastisch, want Jan was één van de slechts twintig uitverkoren jongens in Nederland die deelnam aan deze selectie. ,,En de enige van mijn club, behalve dan een keeper, die het later ook mocht proberen.’’

Jan draait op weg naar - hopelijk - een topsportcarrière pittige weken en was blij dat hij vorig jaar kon starten op de LOOT-school in Heerenveen, waar de balans tussen trainen en leren goed geregeld is. Maar dan nog maakt hij regelmatig dagen waarin om kwart over zes de wekker gaat en hij na zevenen ’s avonds de deur bij vader en moeder Albert en Babette Ras weer binnenstapt. ,,Pittig inderdaad, maar goed te doen’’, vindt hij. ,,Het is in ieder geval beter geregeld en ik kan dankzij het schoolrooster nu ook meedoen met de ochtendtrainingen.’’ Dit seizoen draait het bij Jan om ‘zijn plekje te veroveren als aanvallende middenvelder’ als eerstejaars B-junior. Het einddoel komt zo langzaam maar zeker in zicht: ‘twee jaar B, twee jaar A, eventueel het belofte-elftal en dan door naar het eerste team’.

het trainingsveld verwacht. Vader Herwin pendelde af en aan, maar voor een goed doel, want Willard mag na een jaartje E’s dit jaar zijn debuut maken bij de D-junioren. ,,Ik ga heel hard mijn best doen voor een basisplaats.’’ De volgende stap op weg naar zijn wens om profvoetballer te worden, met als grote voorbeeld sterspeler Neymar. Eventjes heeft hij afgelopen seizoen al geproefd van een internationale wedstrijd. ,,We hadden een toernooi in Polen, waar we met het vliegtuig naartoe gingen.

Van de ongeveer dertien deelnemers eindigden we in het midden, maar het was heel gaaf om tegen de verschillende grote clubs te spelen. Vooral de wedstrijd tegen Manchester United was geweldig, ook al verloren we met 4-1.’’

Willard Timmerman

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 26

H

et tweede team van biljartvereniging Het Groene Laken werd kampioen van het district Zwolle. In het begin van de competitie leek het er niet op, want het team liep een achterstand van negentien punten op. Dat werd gaandeweg het seizoen goedgemaakt door Douwe Gnodde, Peter Gnodde, Fokke Gnodde, Jacob Ruiten (van links naar rechts) en Peke Bangma (ontbreekt op foto). In de laatste partij viel de beslissing en daarin trokken de Urker biljarters aan het langste eind.

D

amfenomeen Jannes van der Wal bracht een bezoek aan Urk. Ruim dertig Urker damliefhebbers namen plaats achter het bord om het tegen de oud-wereldkampioen op te nemen.

Van der Wal won 28 keer, pakte twee keer remise en delfde tegen Hein Post het onderspit. Opmerkelijk, want Post stond twee schijven achter maar maakte dankbaar gebruik van een enorme blunder van Van der Wal. De Nederlands kampioen baalde. Toch maakte hij Post een compliment: ,,Na mijn blunder damde hij goed.’’

V

oor twee spelers van Urk A1 zat de competitie er al snel op. Johan Hoekman (links) en Jacob Tol moesten allebei met een gebroken been plaatsnemen op de bank. Beiden waren basisspeler in het elftal van Piet Hakvoort, de Puck. Het had geen gevolgen voor Urk A1, want later het seizoen hees de ploeg met overtuiging de kampioensvlag. Op de kampioensfoto: Bovenste rij v.l.n.r. Gerrit Wakker, Wilhelm Ras, Lukas Koffeman, Jacob Wakker, Fokke-Jan Gnodde, Gerrit Brands, Johan Hoekman, Jelle Loosman, Klaas-Hessel Kapitein, Piet Hakvoort (trainer) en Klaas Koffeman (leider). Onderste rij v.l.n.r. Johan Bontkes (grensrechter), Roland van Hezel, Hessel Korf, Tijmen de Boer, Kees van Dijk, Jan Brouwer, wijlen Johan Visser en Cornelis Lens.

Sportend Urk in 1994 Wat deed sportend Urk twintig jaar geleden? Het fotoarchief van Het Urkerland geeft met een mooi overzicht aan plaatjes antwoord op die vraag. Wat opvalt, zijn de overeenkomsten met 2014: Urk won van Flevo Boys, basketballer Russel Chapman keerde voor even terug en er was een geslaagde triatlon rondom het strand en de dijk.

Z R

oelinda Kapitein (rechts op de foto) en Jolien Romkes zorgden in 1994 voor een primeur bij de Urker turnvereniging. Voor het eerst plaatsten twee leden zich voor landelijke finales van het KNCGV. Roelinda deed mee aan de meerkamp op Aniveau, nadat zij kampioen was geworden van het Gewest Gelderland en Overijssel. Jolien Romkes reisde af naar Hengelo, om daar deel te nemen aan de kampioenschappen op A-niveau, voor meisjes van 12 en 13 jaar.

wemclub Urk organiseerde twintig jaar geleden een triatlon. De deelnemers moesten 1.500 meter zwemmen vanaf het grote strand naar het kleine strandje, dan richting Schaapskooi op de fiets, waarna ze de polder inreden en nog eens vier rondjes deden om zo op de 42 kilometer te komen. Tot slot stond er tien kilometer hardlopen op het programma. Gerard Hakvoort won de strijd met miniem verschil. Op de kortere afstand kwam Cornelis Brouwer als winnaar uit de bus. De deelnemers aan de mini-afstand hadden te maken met een bijzondere controlepost: bovenop de Ommelebommelestien. Tim de Vries won, terwijl Alie Snoek bij de meisjes eerste werd.

D

e ereprijzen binnen het hobbyvoetbal waren twintig jaar geleden voor Auto Quick Service in de eerste klasse en Rooze Boys in de tweede klasse.

Rooze Boys keerde daardoor na een seizoen afwezigheid weer terug in de eerste klasse. Het kampioensteam van de hobby’s werd gevormd door de volgende spelers, bovenste rij, van links naar rechts: sponsor Hoekstra, Teun de Boer, Bert Romkes, Geert Korf, Reijer ten Napel, Lub Post, Rik Verhoeff.

Onderste rij, van links naar rechts: Meindert Kramer, Appien Post, Klaas Ras, Johan Ras en Klaas Ras.

●

donderdag 28 augustus 2014

sportbijlage het urkerland

●

●

pagina 27

E

en stel jeugdige strandbezoekers organiseerde onder leiding van Kees Bruggeman en Goos de Boer spontaan een beachvolleybaltoernooi op het Urker strand. ‘Wie wil er mee doen?’ ‘Jij, jij en jij?’ ‘Oké, we hebben zes teams, starten maar!’. De namen van de teams deden wat witte-stranden-metpalmbomen-achtig aan: Loret de Mar, Salou, Ibiza, Benidorm en Torremolinos.

Ibiza won het toernooi, dat ’s avonds werd afgesloten met een barbecue.

O

rca’s vierde in 1994 het dertigjarig jubileum. Voor die gelegenheid keerden twee grote namen voor even weer terug op de Bult: Russel Chapman en David Moore. De twee basketballers speelden in de hoogtijdagen van Orca’s prachtige wedstrijden in de sportzaal aan de Waaiershoek en werden opgenomen in het All Star Team. De foto uit de jaren tachtig verscheen daarom nog eens in Het Urkerland. Op zaterdag 7 mei speelde het team Old Stars tegen de New Stars, het Orca’s van 1994. Old Stars won met tien punten verschil.

Op de foto, bovenste rij van links naar rechts: Marten Esajas, Piet Brouwer, Russel Chapman, Rob van Essen, Albert Hakvoort, Jurie van den Berg, Gerard Buimer, Fred van Urk, Jan Verhoeff. Onderste rij, van links naar rechts: David Moore, Dirk Koffeman, Eef Halewijn, René Ridderhof, Jan Korf, Geerten Rijks, Albert Koffeman.

M

et de zon strak op de tennisbanen werkten de leden van T’77 de clubkampioenschappen af. Uiteindelijk stonden bij de heren Jan de Boer en Bert Hoekman in de finale. Hoekman won deze strijd. Dianne Hoekman nam het bij de dames op tegen Jet de Boer. De nog jonge Dianne was een te moeilijke tegenstander voor Jet de Boer, die niet in staat was echt partij te geven.

A

an het ZoBaTo in 1994, het toernooi uit de jaren negentig voor basketbalminnend Urk, deden 140 fanatiekelingen mee. De finale werd een spannende aangelegenheid met buurtvereniging Onder de Zeespiegel en het team De Mol Stars als hoofdrolspelers. Het bleef tot het einde spannend, maar uiteindelijk was het De Mol Stars dat won: 25-23.

U

rk 1 speelde een heerlijke wedstrijd tegen Flevo Boys, dat met 4-1 werd verslagen. Chris Riemens, de trainer van de ploeg uit Emmeloord, was jaloers op zijn collega. Hij zag dat de Urker spelers knokten voor wat ze waard waren en de duels in hun voordeel beslisten. In verdedigend opzicht speelden Hemmo Kuijpers en Bram Brouwer een puike partij. Doelpuntenmakers waren Klaas Wakker, Henri Romkes, Kees Wakker en Klaas Tol. Op de foto: William Visser wint een kopduel, maar mist op een haar na het doel.

D

e meeste mensen rijden van de Ketelbrug naar Urk, anderen fietsen het traject, sommigen trimmen het, maar Klaas Molenaar zwom in 1994 de afstand.

Hij deed er twee uur en 37 minuten over.

W

ethouder Willem Baarsen opende het c l u b g e b o u w va n H e t Briesend Paard, waarmee de Urker schaakclub officieel van start ging. De wethouder sprak zijn blijdschap uit over het feit dat Urk eindelijk weer een schaakclub had. De schakers waren in die tijd actief in de kelder onder de Trekpleister.

H

et weer was niet zo best, maar onder de 375 deelnemers aan de Fish Potato Run waren toch nog zo’n twintig Urkers. Riekelt van Urk won de afstand van ruim twaalf kilometer in vijftig minuten, gevolgd door Teunis Snoek, Klaas Molenaar, Gerrit van Urk en Henk Brouwer.

●

donderdag 28 augustus 2014

●

sportbijlage het urkerland

●

pagina 28