Rondom Antonius Abt, Bernardus, Blasius, Gummarus en Willibrordus
Nieuwsbrief van de Vijf Heiligen Parochie Nr.149 Vrijdag 17 mei 2024
Bereikbaarheid van onze parochie
Voor dringende zaken als uitvaarten en ziekenzegen zijn we bereikbaar via 06-10490088
Wegwijs binnen onze Vijf Heiligen Parochie
Contact met het pastoraal team
Wilt u graag in contact komen met een van de leden van ons pastoraal team, pastoor Ronald van Bronswijk of pastoraal werkende Giny van der Korput, aarzelt u dan niet dit te doen.
Dit kan rechtstreeks via telefoonnummer 06-10490088 of via ons parochiesecretariaat: Tel:0162-682303 of e-mail: info@naardekerk.nl
Het parochiesecretariaat en de parochiekantoren vormen een belangrijke schakel binnen onze parochieorganisatie, voor verdere informatie kunt u altijd contact met hen opnemen. U bent er van harte welkom. Hieronder vindt u de openingstijden , de (e-mail) adressen en telefoonnummers:
Parochiesecretariaat Made: Annie van Groesen Het secretariaat van de Vijf Heiligen Parochie is gevestigd op het adres Kerkstraat 6 4921 BB Made. Telefoon: 0162-682303. E-mail: info@naardekerk.nl Kantoortijden: maandag 12.00 uur - 15.00 uur , dinsdag, woensdag en vrijdag van 9.00 uur tot 12.00 uur. Dinsdag: Open Huis met pastoor Ronald van Bronswijk.
Parochiekantoor Terheijden: Annetti Schaap Markstraat 2 4844 CR Terheijden. Telefoon: 076-5931216. E-mail: terheijden@naardekerk.nl Kantoortijd: vrijdag van 9.30 uur tot 12.00 uur.
Parochiekantoor Wagenberg: Fien van Mook
Dorpsstraat 56 4845 CG Wagenberg. Telefoon 076-5931236. E-mail: wagenberg@naardekerk.nl Kantoortijd: dinsdag van 9.00 uur tot 12.00 uur
Vieringen en activiteiten in de Vijf Heiligen Parochie
Zaterdag 18 mei 2024
Hoogfeest van Pinksteren
Caritascollecte Week
Nederlandse Missionaris
Zondag 19 mei 2024
Hoogfeest van Pinksteren
Caritascollecte Week
Nederlandse Missionaris
19.00 uur H. Antonius Abtkerk Terheijden
Eucharistieviering voorganger: R. van Bronswijk
Cantor: H. Vergouwen. Organist J. v. Opdorp
19.00 uur Wijngaerdviering Made
Viering van Woord en Communie voorganger A. v. Kuyck
9.30 uur H. Gummaruskerk Wagenberg
Eucharistieviering voorganger: R. van Bronswijk
Zang: GumarAnto en Herenkoor Antonius Abt o.l.v. J. Terpstra
Organist J. v. Opdorp
9.30 uur Seniorenpartner De Wijngaerd Made
Woord- en communieviering voorganger: G. van der Korput
Zang: Blasiuskoor o.l.v. H. Vergouwen, organist J. Horbach.
Maandag 20 mei 2024
Tweede Pinksterdag
Dinsdag 21 mei 2024
Zaterdag 25 mei 2024
H. Drie-eenheid
Zondag 26 mei 2024
H. Drie-eenheid
Maandag 27 mei 2024
Dinsdag 28 mei 2024
9.30 uur H. Gummaruskerk Wagenberg
Eucharistieviering voorgangers: R. van Bronswijk en G. v.d. Korput
Eerste H. Communieviering
19.00 uur H. Gummaruskerk Wagenberg Mariaviering
19.00 uur H. Antonius Abtkerk Terheijden
Eucharistieviering R. v. Bronswijk
Anthony Singers Terheijden o.l.v. Nadia Rutkovska, piano René van Assche.
9.30 uur H. Gummaruskerk
Eucharistieviering R. v. Bronswijk en G. v. d. Korput
Eerste H. Communieviering
9.30 uur Seniorenpartner ‘de Wijngaerd’
Eucharistieviering P. Schellens
Cantor H. Vergouwen met organist A. van Vulpen.
10.30 uur Zorgcentrum Antonius Abt
Eucharistieviering R. v. Bronswijk
19.00 uur H. Gummaruskerk Wagenberg Mariaviering
Laat geen gelegenheid voorbijgaan om een goed woord te zeggen (Godfried Bomans)
Pinksteren 2024
Pinksteren wordt gevierd op een zondag en maandag tussen 9 mei en 13 juni. Dit jaar op zondag 19 mei. Pinksteren is altijd vijftig dagen na Pasen en tien dagen na Hemelvaart. Met Pinksteren viert de Kerk de uitstorting van de Heilige Geest over de apostelen. De avond voor zijn lijden en dood beloofde Jezus zijn apostelen dat Hij hen de Geest zou zenden. De Geest is God zelf die in gelovigen woont en werkt, en hen voor altijd met God verbindt. Dit goddelijke geschenk markeert de geboorte van de Kerk.
De apostel Petrus treedt na de neerdaling van de Geest als eerste naar voren om zich te richten tot de joodse bewoners van Jeruzalem. Voor meer informatie: www.vier.nu
Gaven en vruchten
Het Pinksterfeest is bij uitstek een feest van vreugde, omdat het Pinksterfeest tevens het ontstaan is van de Kerk. Op het Pinksterfeest ontvangen wij – net als de eerste leerlingen – de Heilige Geest en hiermee ook de zeven gaven en negen vruchten van de geest.
Zeven gaven: wijsheid, verstand, raad, sterkte, kennis, vroomheid en ontzag voor God.
Negen vruchten: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
Zonder Pinksteren blijft Christus – zijn leven, dood en verrijzenis – opgesloten in de geschiedenis als een gebeurtenis om te herinneren en over na te denken. De Geest van Jezus komt in ons wonen, zodat we levende Christussen worden, hier en nu (Henri Nouwen)
Geestkracht
Pit, wil, elan, moed, moreel, spirit, energie, wilskracht, zielskracht en of dit geen geestkracht is: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”.
Pinksterraam uit de H. Willibrorduskerk / Onze Kerk, in Hooge Zwaluwe, foto gemaakt door Caspar Dingjan.
Gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest
Zondag 5 mei 2024 werd in de H. Gummaruskerk in Wagenberg Sophie Beelen uit Wagenberg gedoopt, dochter van Evy Ligtvoet en Hugo Beelen. Van harte proficiat met je doopsel voor Sophie, papa en mama en familie.
Zondag 12 mei 2024 werd in de H. Gummaruskerk in Wagenberg Djulia Dingenouts uit Made gedoopt, dochter van Gabriëlla van Dongen en Wilhelmus Dingenouts en zusje van Frankie.
Van harte proficiat met de doop , Djulia, papa, mama, grote broer Frankie en familie.
Geloof maar niet alles
God is groot, zeggen ze God heeft een baard, zeggen ze
God is een man, zeggen ze die alles kan, zeggen ze
maar volgens mij is God juist heel klein hoe kan hij anders diep in mij zijn?
en als God alles kan en hij is zo groot waarom gaan er dan wel eens mensen dood?
een heel oude man, nou, dat hebben ze mis ik denk dat God zo sterk als mijn mama is
misschien kun je alleen maar zeggen: dat God te groot is om uit te leggen!
maar ja, dan kan hij mijn hart weer niet in, en zijn we weer terug bij het begin!
God is een geheim, denk ik maar God bestaat, voel ik waar ik ook ben, hoop ik is God bij mij, geloof ik
In de christelijke traditie worden vanaf de 5e eeuw heiligen afgebeeld met een zogenaamd aureool in de vorm van een cirkel die achter of boven het hoofd zichtbaar is. Aanvankelijk gebeurde dit alleen bij God en de engelen. God wordt vaak afgebeeld met een driehoekig aureool dit als symbool van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. In de vroegere H. Bernarduskerk hing aan de wand ook een beeltenis van God, oorspronkelijk stond dit beeld helemaal bovenin het hoogaltaar.
Het oude hoogaltaar uit de H. Bernarduskerk ten tijde van het Rijke Roomse Leven waarin maar liefst 9 houten beelden waren opgesteld met uiteraard de beeltenis van vader God in de top. De veranderingen in de liturgie zijn begonnen, de priester bij deze huwelijksviering staat al met het gezicht naar de mensen in kerk gekeerd aan een ceremoniealtaar. Daarnaast een ander beeld van wat eens de H. Bernarduskerk was.
In memoriam
Veel heb je ons gegeven.
Veel heb je voor ons betekend.
Onverwacht uit ons leven gedreven, blijf je in onze harten leven.
Op 7 mei 2024 overleed te Breda Kees Meeuwissen (79) echtgenoot van Els van Dongen en op maandag 13 mei 2024 vierden we zijn uitvaart in de H. Gummaruskerk te Wagenberg.
Ons medeleven met Els, kinderen en kleinkind en familie. Moge Kees rusten in vrede.
Waar de mens aan zijn grens zit, daar komt God binnen.
Terugblik caritascollecte april: Actie Vakantietas.
Met de opbrengst van deze collecte krijgen kinderen uit kwetsbare gezinnen die niet op vakantie kunnen, voor de zomervakantie een Vakantietas. In deze tas zit binnen- en buitenspeelgoed, knutselmateriaal, een boek en wat lekkers. Een lichtpuntje voor de kinderen in onze gemeente die het niet breed hebben. De collecte bracht in onze kerken € 144,45 op. Hartelijk dank voor uw bijdrage.
Caritascollecte 18 en 19 mei Week Nederlandse Missionaris (WNM)
De Pinkstercollecte is traditioneel bestemd voor de ondersteuning van Nederlandse missionarissen en missionair werkers. Geïnspireerd door hun geloof zetten zij zich iedere dag in voor anderen. Dat doen zij altijd en overal ter wereld.
Dit jaar is het thema: Geloven in de ander. Ieder mens telt mee.
Missiewerker Fera is sinds 2022 een gedreven kracht in het Centre for Social Concern in Malawi. Zij doet dit werk met de hulp van de Witte Paters en WNM. Zo kan zij haar hart volgen en zich vol bezieling inzetten voor de mensen die het het moeilijkst hebben.
Missionair werker Maria Poulisse maakt zich vanuit de Communiteit van de Camillianen1 hard voor kinderen en jongeren met een beperking uit arme gezinnen. Dit sprak voor haar vanzelf toen ze had gezien dat deze jongeren en kinderen vaak volledig buiten de boot vielen.
De WNM biedt financiële steun, zodat zij hun werk zorgeloos kunnen doen.
Voor missionarissen betaalt de WNM de ziektekostenverzekering of vult de AOW-premie aan. En draagt zij bij aan een welverdiend verlof in Nederland.
Ook maakt de WNM de uitzending van missionair werkers (leken) mogelijk. Tijdens de uitzending ontvangen zij een onkostenvergoeding, verzekeringen en een vliegticket.
Fera, Maria en al die andere missionarissen en missionair werkers zijn er altijd voor de ander. Zijn wij er samen met WNM voor hen tijdens de Pinksteractie 2024?
Wij kunnen onze solidariteit tonen door een gift aan de Pinkstercollecte in de kerken van de Vijf Heiligen Parochie of door een bijdrage op rekening NL30 RABO 0171 21 11 11.
Namens WNM hartelijk dank.
1 De Camillianen zijn leden van een van oorsprong Italiaanse kloosterorde, gesticht in 1584. Deze orde is nu een wereldwijde kloosterorde. Het eerste doel van deze kloosterorde is de zorg voor de zieke medemens.
Maria, het beeld van de kerk
Pater Piet Schellens scj
In de kerk hebben we Maria eeuwenlang opgetuigd met allerlei dogma’s en eretitels en zo is zij ook afgebeeld: Verheven koningin van de hemel en aarde, de onbevlekt ontvangen moeder van God en de mooiste kronen , juwelen en hermelijnen mantels waren niet mooi genoeg om haar uitverkiezing uit te beelden. Men maakte hele litanieën vol aanroepingen om haar voorspraak af te smeken en dit werd door het leergezag van de kerk gestimuleerd.
Zo kwam Maria ver van ons af te staan, onbereikbaar voor ons gewone stervelingen, we kregen nekkramp van het omhoogkijken naar die onbereikbare Maria, want wie doet het haar maar eens na om nooit door het kwaad te worden aangeraakt, en welke vrouw kan maagd en moeder zijn?
Er was eens een pastoor die over Maria moest preken, maar eerst riep hij de koster en samen klommen ze op het Maria-altaar en haalden haar beeld van de hoge troon , ze zeulden met het beeld naar het middenpad van de kerk en zetten het daar neer.
“Dáár hoort ze,” zei de pastoor, “midden tussen het volk. Want zij is één van ons, omdat zij net als wij leefde in de duisternis van het geloof”.
Net als wij allemaal leefde Maria ook in de duisternis van het geloof, beginnend bij de boodschap van de engel, waarop Maria verzucht: “Hoe zal dit geschieden?
Ik begrijp er niets van”.
Er is geen plaats in de herberg als zij op het punt staat te bevallen.
Samen met Jozef en het pasgeboren Kind moet zij vluchten voor Herodus en als Jezus 12 jaar is geworden, zoekt Maria drie dagen in doodsangst naar haar Zoon.
Soms lijkt het wel of Jezus zich van haar afkeert als zij in Kana te horen krijgt: “Vrouw, wat gaat u dat aan? “
Tenslotte staat zij onder het kruis, de leerlingen zijn weggevlucht, in de diepste duisternis van het geloof.
Maria ging dezelfde weg als wij, maar wel met een eindeloze trouw aan God en aan haar Zoon. Zij werd de eerste gelovige in Christus. Zij heeft ons voorgedaan hoe de kerk in het geloof en in de duisternis van het geloof haar opdracht moet vervullen om Christus te brengen aan de mensen, met grote trouw en in liefde. Het eenvoudige meisje Maria wil zeker niet op een hoog voetstuk staan, Jezus schenken aan de wereld , dat is wat zij wil.
Daarom heeft het Tweede Vaticaans Concilie haar het beeld van de kerk genoemd.
Voor veel mensen is het christelijk geloof een instituut dat hun vrijheid wil beknotten.
Maar Jezus is net het tegenovergestelde. Hij maakt me vrij, vergroot mijn wereld. Daarin zit het religieuze genie van Jezus Christus. Dat zal nooit verdwijnen. De culturele bedding waarin die boodschap bij ons lag, is wel zo goed als verdampt.
(Professor Rik Torfs)
Hemelvaartsdag 7 mei 1959
Op de kop af 65 jaar geleden deed een redactielid van de Nieuwsbrief VHP zijn Eerste Heilige Communie en dat was op Hemelvaartsdag.
Het was een massaal gebeuren, want zowat alle kinderen uit de tweede klas van de katholieke jongensschool en van de katholieke meisjesschool deden hun eerste heilige communie. Op school, thuis en in de kerk werd er geoefend voor de grote dag.
De viering op zich was eigenlijk een gewone viering, er was ook geen apart boekje gemaakt, er was ook geen rol voor de kinderen , alleen dan het voor het eerst naar de communiebank mogen en de hostie ontvangen.
Dat ter communie gaan , was wel een heel ritueel , begeleid door zuster Bernadette
Eerst een lange rij vormen voor de communiebank , dan allemaal tegelijk knielen ( de zuster had daarvoor een belletje) , dan weer allemaal tegelijk de handen onder het communiekleed ( daar ging weer het belletje) Dan wachten tot de pastoor eraan kwam en je tong uitsteken, want de hostie aanraken was toen nog taboe en in de herinnering van ons redactielid moest je ook nog je ogen dicht hebben. Daarna weer allemaal tegelijk omhoog en plaatsmaken voor een volgende rij communicanten. Er werd geen foto van dit bijzondere moment gemaakt, je ging ook niet samen met je ouders ter communie , er was geen groepsfoto na afloop en vanaf 24.00 uur geen eten en drinken voorafgaand aan je communie. Nuchter blijven dus, we kennen het nu eigenlijk alleen in verband met medische redenen.
Na afloop was er voor elke communicant een oorkonde, ondertekend door de pastoor.
Het ritueel van voor het eerst ter communie gaan was wel al geoefend met een ongeconsacreerde hostie, nu hoor je wel dat dit geoefend wordt met een chippie. Er werd nadrukkelijk vermeld dat het niet de bedoeling was op de hostie te bijten.
Samen met moeders uit de buurt die ook een communicant hadden , werd er gewerkt aan een communieboek waarin alle materiaal rond de Eerste Heilige Communie verzameld werd en waarin ook door de moeders teksten werden geschreven Het werkboekje ‘Op weg naar Jezus’ werd door de aankomend communicant netjes ingekleurd, er werden gebedjes geleerd en ook plakwerk gedaan.
De communicant ging wel op de foto thuis of bij de fotograaf, waarbij de vaste attributen niet ontbraken: een rozenkrans en een kindermissaaltje
Er was thuis een feestje, met cadeautjes voor de communicant, waaronder vaak repen chocola, die vroeger altijd kwatta’s genoemd werden , naar de fabriek waar repen gemaakt werden, de Kwatta in Breda, een bord en kop en schotel met daarop ‘Ter herinnering aan uw E.H.C ‘ waren er ook wel bij.
Kleine cadeautjes waren er ook van de winkeliers waar je ouders klant waren en niet te vergeten de devotieprentjes die je kreeg, vaak op een kwatta geplakt.
Anno 2024
Vijf en zestig jaar later zijn er niet meer van zulke grote groepen communicanten, dit jaar telt onze parochie 19 eerste communicanten, die verdeeld over een viertal vieringen hun Eerste Heilige Communie doen tijdens een gewone, maar toch ook een bijzondere viering, gewoon met alle andere kerkbezoekers.
In de praktijk gaat het er nu anders aan toe, in andere bewoordingen dan toen. maar de essentie blijft hetzelfde. Een mooie Eerste Communie dag gewenst voor onze communicanten! Wie weet vertellen ze ons straks van hun Eerste Communie in deze Nieuwsbrief.
Dat is koren op de molen
Het spreekwoord ‘koren op de molen’ betekent zo iets van, dat komt je goed van pas, dat bevalt je, net zoals de molenaar of mulder het fijn vindt dat er koren aangeboden wordt om te malen.
Toenmalig lid van het herenkoor, Frank Hoogers, woonachtig in de buurt van de molen , kwam op het idee om dit spreekwoord eens uit te beelden.
Je hebt daarvoor een molen en koren nodig . Daar was niet moeilijk aan te komen, zodat het herenkoor St. Antonius Abt en Dameskoor Terheijden op donderdag 3 juli 2003 naar molen ‘de Arend’ togen en daar door Thom de Jongh op de foto werden gezet. Het herenkoor ging ook nog apart op de foto, terwijl het dameskoor beneden stond.
Emmaus
Als je morgen naar Emmaus moet en onderweg komen er vragen in je hart en twijfels in je geest en zinkt de moed in je schoenen kijk wie met je meegaat op de weg…. Het zal een mens zijn die eerst vreemd voor je is, misschien luistert hij en maakt veel voor je duidelijk.
Zijn stem zal warm zijn en vol begrip; zijn hand vast en zacht, en wanneer je hem bij je uitnodigt om binnen te komen -het zal bij het vallen van de avond zijn zie toe als hij met je het brood breekt;
Het kan de Heer zijn, heel duidelijk, en daarna maar weer gewoon de mens die de weg met je gaat…
Leef in tevredentijd.
De Emmaüsgangers, een schilderij uit de pastorie van de H. Bernarduskerk.
Huub Oosterhuis (1933-2023)
André de Caluwe
Alles wacht
Alles wacht op U vol hoop alle levenden vragen U om voedsel.
Neemt Gij hun adem weg zij sterven en zij vallen terug in het stof.
Zendt Gij uw geest, zij worden herschapen Gij geeft de aarde een nieuw gezicht.
Op 10 april was het een jaar geleden dat Huub Oosterhuis overleed. Oosterhuis was bij leven een prominente vertegenwoordiger van hen die na het tweede Vaticaans Concilie de roomskatholieke geloofsleer en - praktijk in Nederland een nieuwe vorm trachtten te geven. Zij wilden de eeuwenoude liturgische teksten, die als het ware “versleten” waren, terugzetten in het leven en hun geestelijke lading opnieuw laten klinken.
Oosterhuis ging naar de middelbare school op het Ignatius college, een school van de Jezuïeten in Amsterdam, en het was dan ook niet vreemd dat hij later ook Jezuïet werd.
In het verleden, en ook nu nog, staan de Jezuïeten bekend om hun kennis en wetenschappelijke belangstelling en Oosterhuis was daarop geen uitzondering. Onafhankelijk en kritisch, hij was een groot denker. En bovendien begiftigd met een meer dan normaal gevoel voor taal. Hij was in staat teksten, liederen te schrijven die tot op de dag van vandaag nog veel mensen aanspreken.
Na het Tweede Vaticaans Concilie , werd de invoer van de liturgie in de landstaal gepromoot en verdwenen de aloude gregoriaanse teksten uit het zicht (tussen haakjes, tot mijn groot ongenoegen) en daar speelde Oosterhuis op in.
Dat heeft in de loop de tijden het nadeel dat die liederen ook weer lijden aan slijtage en dat we ons dat niet altijd realiseren. Teksten, liederen mogen volgens mij nooit vervallen tot automatismen. Hoewel het dan ook weer niet nodig is om ieder woord als het ware op een goudschaaltje te “wegen”. Zeker niet als koor!
Oosterhuis kwam in conflict met de kerkelijke overheden, onder andere rondom het celibaat, en werd als priester geschorst en uit de Jezuïetenorde gezet. Dat weerhield hem er niet van gelovig te zijn en te blijven. Ook al daarom zijn de vele teksten en liederen van hem een bron van inspiratie. Daarmee blijft het geloof een levend iets.
Zijn teksten zijn door een aantal componisten op muziek gezet. Ik noem o.a. Bernhard Huijbers (ook een Jezuïet), Antoine Oomen en Tom Löwenthal. Een van zijn gedichten, gezongen door zijn dochter Trijntje Oosterhuis, heeft het zelfs tot de Nederlandse top 40 geschopt.
De meeste mensen hebben “Ken je mij” zeker wel eens gehoord.
Liederen van Huub Oosterhuis vonden hun weg in het Liedboek voor de Kerken en in de Gezangen voor Liturgie en in onze parochie komen we ze tegen als ze door onze koren worden gezongen, onder andere bij uitvaarten.
Ik noem Lied aan het licht, Het Lied van de opstanding, Wachter hoever is de nacht, Uit uw hemel zonder grenzen.
Twee links naar het werk van Huub Oosterhuis
De steppe zal bloeien - Trijntje Oosterhuis - YouTube
In dit lied zou ik de nadruk leggen op “lachen en juichen”. En later “nu leven”, “opstaan en leven”. Trijntje Oosterhuis - Ken je mij, wie ben ik dan - YouTube
Ken je mij, wie ben ik dan is een gedicht , waarin teksten uit psalm 139 verwerkt zijn, een gedicht dat gaat over de relatie met de ander. De ander die je nooit helemaal zult kennen, het gaat ook wel over die grote Ander, die ons ook voor veel vraagtekens plaatst.
Je hebt maar één leventje, maak er wat van ( René van der Gijp)
Ridder Ad Rooms
De oud-journalist Ad Rooms werd op 26 april 2024 in Bergen op Zoom benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Wellicht had het te maken met zijn achternaam, maar toen hij nog werkzaam was als journalist schreef hij in BN/DeStem talloze artikelen over het Rijke Roomse Leven, de tijd dat de kerken elke zondag bomvol zaten, de tijd dat het geloof een enorme vette stempel op de maatschappij drukte, de tijd van katholieke scholen, katholieke sportverenigingen, katholieke ziekenhuizen, de katholieke Radio Omroep (KRO), katholieke kranten, etc.
Een tijd van een rijke liturgie, een grote verering van Maria en van een enorme heiligenverering. Men legde erg de nadruk op de eigen identiteit en sloot zich zoveel mogelijk af van andere geloofsovertuigingen en levensbeschouwingen. ‘Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen’ hoorde je toen vaak zeggen. Dit Rijke Roomse Leven begon zo halverwege de 19e eeuw en duurde tot in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Ook protestanten, liberalen en socialisten zaten in zo’n eigen bubbel. Dat noemt men de verzuiling.
Journalist Ad Rooms riep voor zijn artikelen de hulp in van de lezers door hun ervaringen met dat Rijke Roomse Leven met hem te delen, maar hij ging ook het land in om lezingen te houden over dit onderwerp ( zo was hij ook op Made) en er verschenen verzamelbundels van zijn artikelen in een boekenserie ‘ Het rijke roomse leven, herinneringen met weemoed en weerzin’.
Je kunt een pelgrimstocht maken en naar Santiago de Compostella wandelen, of een week de stilte zoeken in een klooster, of een yogacursus volgen die je bij jezelf brengt.
Zeker, dit alles kan rust brengen op een moment dat je er hard aan toe bent, je wordt ook dichter bij jezelf gebracht, maar leer je jezelf zo ook (beter) kennen?
Daarvoor zijn we merkwaardig genoeg toch vooral aangewezen op anderen. In de omgang met de mensen om ons heen blijkt wie we zijn.
Uit de reacties die we krijgen op ons gedrag kunnen we leren wie wij werkelijk zijn.
Anderen zijn blij dat je er bent, ze bevestigen je bestaan.
Ze houden je een spiegel voor en bieden je de kans je gedrag te corrigeren. Uiteindelijk is dat waar we allemaal naar verlangen in ons leven: ten diepste gekend én geliefd te zijn. (Peter Korver)
Interieur van de Eerste H. Gummaruskerk te Wagenberg vanaf 1856 . De tot dan eenvoudige zaalkerk kreeg een priesterkoor en transepten , zie onderstaand schema., de transepten zijn rood gekleurd.
Beter een geestige dwaas dan een dwaze geest ( William Shakespeare)
De veldkapellen in onze parochie
In 1954 kreeg Terheijden een veldkapel aan wat toen Munnikenhof heette en nu de Poolse Dreef heet. Architect was Toon Krijnen en Jo Rasenberg was de opzichter , de kapel werd gebouwd door vrijwilligers met materiaal geschonken door plaatselijke aannemers. In 1997 werd de kapel gerestaureerd onder leiding van Jac Geppaart, die in 1954 bij de bouw ook al van de partij was. Op 15 augustus 1954 werd deze kapel plechtig ingewijd. Dat jaar werd er geen Sacramentsprocessie in de pastorietuin gehouden maar trok men in processie naar de nieuwe kapel in de Bergen. Kapelaan Dierickx (1918-2005) speelde hierbij een grote rol. Deze kapelaan zou later als pastoor van Zegge nog een kleine rol spelen in de verfilming van het boek Merijntje Gijzens jeugd.
In Helkant/Hooge Zwaluwe kwam in 1956 de veldkapel tot stand en deze werd plechtig ingewijd op 15 augustus van dat jaar, het feest van Maria Hemelvaart. De grond werd om niet beschikbaar gesteld door de familie Theuns. Frans Theuns was de metselaar en Piet Rasenberg verzorgde het timmerwerk. Pastoor Schakenraad regelde het nodige voor het interieur.
Deze kapel kreeg in 1966 deuren zodat de mensen uit Helkant er ook konden biechten.
In 1976 was Frans Theuns ook weer bereid de kapel op te knappen.2 Voor al zijn werken aan de kapel zou Frans de pauselijke onderscheiding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’ ontvangen.
De eerste Mariakapel van Wagenberg, een foto van Piet Visker.
In Wagenberg bouwde men al in 1946 een veldkapel.3
Dit was een initiatief van buurtvereniging ‘de Straat’ . Het bouwwerk was opgetrokken met gele bakstenen die waren overgebleven van het gebombardeerde huis van Embregt van Groesen, penningmeester van de buurtvereniging.
In de kapel werd een manuscript ingemetseld met de volgende tekst: In het jaar onzes Heeren negentien honderd zes en veertig werd door de Buurtvereniging ‘De Straat’ te Wagenberg ter ere van de Heilige Maagd Maria een veldkapel gebouwd.
Bij gelegenheid van de verjaring van de oorlog 1940-1945. Deze is gebouwd door de aannemers Alb. v. Gils en Ant. v. Gils alhier dank zij de milde gever van de grond de Wed. W. v. Tetering-Damen.
Het bestuur der buurtvereniging:
F. Rasenberg, voorzitter
A. Jacobs, secretaris
E. van Groesen, penningmeester Wagenberg 8 september 1946.
In 1980 werd deze kapel gesloopt vanwege de aanleg van de provinciale weg, de Wagenbergse Baan, en bouwde de buurtvereniging net over het viaduct een soortgelijke nieuwe veldkapel, die in 1981 door pastoor Cees Vos werd ingewijd. In 2020 werd het bronskleurig betonnen Mariabeeld gestolen en er kwam een vervangend beeld, maar in 2022 werd in de Tilburgse Piushaven het vroegere beeld teruggevonden. De duidelijk onervaren bronsdieven hadden er geen koper voor gevonden. Het beeld werd opgeknapt en het werd op Moederdag 2022 door pastoor Ronald van Bronswijk plechtig ingezegend.
2 Pierre Gruca en Julien Mariman: Een kerkboek uit Hooge Zwaluwe, H. Willibordusparochie 1865-2013, Hooge Zwaluwe 2022.
3 A. Kokke, P. Visker, J. v. d Made, "Buurtvereniging De Straat 50 jaar", De Vlasselt 31, 1986.
Johan van der Made: Drieluik Wagenstraat in kijkopDrimmelen.nl
BN/de Stem , 14 februari 2020 en 9 mei 2022
De drie veldkapellen zijn Mariakapellen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de oorlog en watersnood, maar zijn ook gesticht uit dankbaarheid dat de mensen in de oorlog erger bespaard bleef. Alle drie plaatsen die aangeven dat Maria een belangrijke plaats heeft in het geloofsleven, toen en ook nu nog. Poosplaatsen waar mensen hun vreugde, verdriet , vragen en dankbaarheid kunnen neerleggen waarbij een aangestoken kaarsje soms meer zegt dan een boel woorden.
Alle drie de kapellen worden gerund door vrijwilligers, die zorg dragen voor het interieur ,de omliggende tuin, het aanvullen van de kaarsjes, etc.
Wij zijn bestemd om te stralen
Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht. Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meeste vrezen. We vragen onszelf af: ‘Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd, geweldig te achten?’
Maar waarom zou je dat niet zijn?
Je bent een kind van God!
Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen licht verspreid als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.
We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen. We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is, te openbaren. Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. En als we ons licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.
( Marianne Williamson, geciteerd door Nelson Mandela toen hij in 1994 president van Zuid-Afrika werd)
Misschien ligt het wonder van Pinksteren wel besloten in de kunst om elkaar te verstaan, als we maar wat meer naar elkaar luisteren.
Nieuwsbrief VHP 150 verschijnt op vrijdag 31 mei 2024
Zelf kopij aanleveren door koren, werkgroepen of op persoonlijke titel kan ook.
Deze dient u te sturen naar: info@naardekerk.nl
Neemt u ook eens een kijkje op de website van onze Vijf Heiligen Parochie: www.naardekerk.nl
Volg onze parochie ook op Facebook.