DUA Dua te thur vargje , Per jeten, per driten per gazin dhe shpresen Dua forte te kendoje, per njerezit qe iken, Dhe pas na lene kujtesen, Brishtesine e fjaleve te thena ne moment te caktuara‌ Dua forte qe cdo mengjes te jete Me arome freskish te praruara, Si gazi i jetes qe dielli shperndan ne cdo skaj, Dua kaq shume dua, qe jeta nuancat me t’bukura te mbaje. Brenda gjoksit te natyres , shperrthejne Nje pafundesi miresish,
Aty jemi edhe ne, grimcat e perjetsise. Dua ta shtrengoje diellin ne duart e mia, Ai eshte bukuria ai eshte largpamsia, Dhe pastaj se bashku me at gezim Qe une prej diellit marre, Te rend pas hapesires, Pa u ndiere aspak ne faj, Te shperndaje gjithe ate cka une kam marre, Dua oh sa shume dua, Te ngelem Kristal i bardhe, Ne grimca kaltersish te praruara, Valentina( kete vjershe e sapo bera tani, ora ime thote 9.30 eshte nje mengjes I pastert I fresket dhe me diell, ) Data 5 nentor 2015 kucove
********************************* Vjen nje cast Vjen nje moment kur ndjen nostalgji Per gjithcka , per vitet qe kane shkuar pas Apo per njerezit e dashur qe kane shkuar atje larte. Nostalgjia e shpirtit gershetohet me mijera e qindra grimcash shpirterore qe ashtu pa u ndiere levizin atje thelle ne at shetitore aty ku miljarda grimcash shpirti bashkohen , lumturohen, aty ku lind gezimi aty ku dhe pse jo hutohen vjen nje moment moment i reflektimit per jeten per gjithcka , moment i besimit i atij besimi qe te lumturon
Kur ndjen fuqine e KRIJUESIT, Jeten shume forte dashuron. Valentina Vjershe e bere sot ne daten 16 tetor ************************************* Une e di , e ndieje‌ Endrra per nje bote te paqte Fluturon si zog shume larte, Endet shpesh si fryme ne faj, Dhe shkermoqet pasketaj.
Po jo une e di , e ndjeje Thelle ne timin gji Dashuria per lirine,
Do ta beje boten me t’mire,
Fluturon endrra e shpreses, Ne cdo qoshe ne cdo skaje, Merr shkelqimin e vete jetes Ate te lare me me t’mirin ar.
Si do jete bota me pas! Kersheria eshte e madhe, Do mbaroje se ekzistuari! Apo do te heqi valle?!
Po jo, une e di , e ndieje, Betohem per me t’miren ere,
Per ndricimin e gjithesise, Per hyjnorin e yllsise,
Dashuria per njerine, Do ta beje boten me t’mire, Po jo une e di e ndjeje, Bota do t’kete tjeter ere… Valentina, nje krijim i bere ne daten 29 nentor 2015 ************************************* PAQA SI SHPETIM Kur shoh trishtimin te shperndare anembane botes Shpirti me dhemb , por prape e duroj,
Kur shoh pabarazine midis vendeve dhe popujve, Zemra me therr, dhe syte me lotojne. Kur shoh kete bote trazuar mes ererash Gjithkund shprese shpetimi per te vuajturit nuk ka, Endur mes dallgesh trishtimesh apo shpresash, Vuajtje te pafundme, te gjithe nga pak e kane, Trishtimi dhe vuajtja spo paska mbarim, Hallet njerezore, tirren n’pafundsi, Perpiqem te kuptoje ket dhimbje kaq te madhe! Gjithe kjo toke e mire!! Po pse te ket kaq halle! Nuk mbarojne te mirat, qe Zoti na ka sjelle, Toka eshte bekim , shpirti yne pranvere, Femijet jane drite jane jete pambarim,
Te lutem o Zot , sill paqen si shpetim
Poezia “ NDJEJE� Valentina Llapri ___________________________________ _ Ndjeje renkimin e neteve te trishta Nderkohe qe grumbuj malesh me heshtje mbuluar, Dridhen nen ftohtesiren e nje hapesire te caktuar. I mbledh ne grushtin tim Gjithe vuajtjet e yjeve te vetmuar, Qe dhe pse shume large rrine, Vuajne per kte bote te pranguar!. Dhe nuk eshte nje pjese e saj qe kerkon pakez liri
Po eshte e gjithe hapesira perreth saj Qe digjet e pervelohet per pakez dashuri. Oh dashuria e bekuar nga ati yne qiellor! Me I madhi I koherave Dimensioni me i paster shpirteror. Ja edhe natyra e mbuluar me petkun e trishtimit Qe shijen e saj te hidhur e ka hedhur gjithandej, Rrefehen mekataret ashtu te gjithe tok mbledhur, E ndersa malet hijerenda zhyten ne heshtjen e thelle. Njerezit po levizin ashtu si ata dine, Ne rruge a monopate, ne gjoks kane vec lavdine. Egoizmi i ndjeke gjithmone nga pas, Sa vjen dhe shpirti i tyre nuk ndjen me
gaz, Por vec kallkan te ngrire, dhe ndjenjat zhdukur!. Ndjeje dhimbjen ne gjoks , per kete katastrofe Shpirterore qe ka pllakosur gjithandej, Renkojne femijet pa nena, vrare ne luftrat Qe kane hapur k’te hendek te thelle, Pastaj…shoh embelsisht me t’embeltin diell, Dhe mendoje…pot e mos qe dhe ai Bota do te behej sketerre… Valentina Llapri, nje krijim i bere sot ne daten 8 dhjetor 2015
*************************************
O BOTE BOTE. O bote bote, te kuqelojne syte Dhe dukesh sikur mezi i mban ca lote, Mbi kapaket e syve te tu te nxire Lodron nje hije trishtimi e ngrire, Ah bote bote , te percellojne buzet per pak uje te ftohte Po cqenka gjithe kjo etje , po ceshte valle gjithe kjo zjarrmi!! Ku humbi freskia e bjeshkeve te nemura, ku shkoi gjithe ai ajer i ri?? O bote bote, te mungon ajri, e me fryme smbushesh dot, Je peshtjelluar ne tymin e ksaj ere qe se kupton dot asnji! Je fshehur dhe strukur shtrengon nje liber ne tendin gji!
Ah bote bote, e cte jete valle ai liber qe ne gjoks e shtrengon si e marre! A thua sikur fytyres tende ti risjelli buzeqeshjen e pare? Cudi, dhe aq cudi seshte ne fakt, Raftet e mendimeve , siper kokes tende , flasin shume qarte. Po thyeje heshtjen pra, mbaje librin ne gji Po hiqe zymtesine e kalbur q eta zhyt shpirtin ne merzi, Largoje pra at ere qe si furtune troket ne tenden dere Ti e di, bote cduhet te besh, ndiq pra shembullin e mire, Ai te ben pranvere, ai ste le as ne balte dhe as ne ere, Ne at ere qe nje Zot e di kur do pushoje, O bote bote, mbi syte e trishtimit tend
Vertete po shoh ca lote‌ Valentina 25 shtator 2015 ************************************* Natyres Natyra eshte burimi i gezimit i atij gezimi qe ta ngre shpirtin ne qiell, Atje pastaj merr nuancat me te mira qiellore, Dhe kur zbret poshte natyres ja shperndan cdo here. ************************************* Pranvera Ja pranvera erdhi serish,
Mbi male lodron hareshem Gezimi i ksaj stine te praruar, E cila aq embelsisht zbret nga ai mal i kulluar Dielli nis te shperndaje aromat me te mira te tij Dhe mbushen shpirtrat njerezore Me me te emblin shkelqim te ri, Ja pranvera serish erdhi Nostalgjite e para shkuan Te tjera do tna sjelli.
Valentina Llapri